Na ilustracji przedstawiony jest silnik z zapłonem iskrowym (ZI), co jest charakterystyczne dla silników dwusuwowych, które wykorzystują świecę zapłonową do inicjowania procesu spalania. W silnikach dwusuwowych cykl pracy składa się z dwóch suwów: suwu sprężania i suwu pracy, co umożliwia im generowanie mocy w każdym obrocie wału korbowego. Przykładem zastosowania takich silników są motocykle, kosiarki czy niektóre urządzenia ogrodnicze, gdzie ich prostota konstrukcji i wysoka moc na jednostkę pojemności składają się na ich popularność. W odróżnieniu od silników czterosuwowych, które mają większą liczbę ruchów tłoka na cykl pracy, silniki dwusuwowe są bardziej kompaktowe i lżejsze. Warto również zauważyć, że w silnikach dwusuwowych z ZI stosuje się mieszankę paliwa z olejem, co dodatkowo wpływa na ich charakterystyki pracy oraz emisję spalin, co jest istotne w kontekście aktualnych norm ekologicznych.
W przypadku silników dwusuwowych, pomylenie zapłonu iskrowego z zapłonem samoczynnym prowadzi do poważnych nieporozumień. Silniki z zapłonem samoczynnym, zwane silnikami diesla, działają na zupełnie innej zasadzie, w której sprężone powietrze ulega zapłonowi wskutek wysokiej temperatury, a nie dzięki świecy zapłonowej. Odpowiedzi związane z silnikami czterosuwowymi z ZI i ZS również są nieprecyzyjne, ponieważ silniki czterosuwowe wymagają bardziej skomplikowanego cyklu pracy, który obejmuje cztery suwowe ruchy tłoka: ssanie, sprężanie, praca i wydech. W przypadku silników z zapłonem iskrowym, jest to cykl, który również odróżnia je od silników diesla. W praktyce, silniki czterosuwowe są bardziej wydajne w przypadku silników o dużej pojemności i są powszechnie stosowane w samochodach osobowych. Typowe błędy polegają na myleniu konstrukcji silnika z jego cyklem pracy oraz sposobem zapłonu. Zrozumienie różnic między zapłonem iskrowym a samoczynnym oraz cyklami pracy silników dwusuwowych i czterosuwowych jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się mechaniką pojazdową lub inżynierią silnikową.
