Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece

Zastosowanie chlorku sodu w recepturze, mimo że powszechnie stosowane w farmacji, może prowadzić do istotnych problemów związanych z niezgodnością recepturową. Chlorek sodu, jako sól, ma tendencję do tworzenia kompleksów z różnymi substancjami, w tym z proteinianami, co prowadzi do ich wytrącenia. W przypadku proteinianu srebra, obecność chlorku sodu powoduje wysolenie, a w rezultacie wytrącenie osadu chlorku srebra. Tego rodzaju reakcji należy unikać, szczególnie w przypadku leków, które mają być stosowane w terapii. Zastosowanie roztworu buforującego, chociaż ma swoje miejsce w stabilizacji pH, nie rozwiązuje problemu wytrącania osadów związanych z proteinianem srebra. Zmniejszenie ilości chlorku sodu oraz dokładne rozdrobnienie proteinianu srebra to działania, które nie eliminują ryzyka wysolenia, a w rzeczywistości mogą jedynie zmieniać jego dynamikę bez rozwiązywania podstawowego problemu chemicznego. W farmacji kluczowe jest nie tylko stosowanie składników, ale również rozumienie ich interakcji. Właściwe podejście do receptury wymaga znajomości chemii oraz umiejętności przewidywania efektów ubocznych, co jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności leczenia.