Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Którą postać leku otrzymano po zmieszaniu składników wskazanych na recepcie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "Roztwór do użytku zewnętrznego" jest poprawna, ponieważ na recepcie wskazano zastosowanie substancji o właściwościach terapeutycznych, które są przeznaczone do aplikacji na skórę. Ihtiol, czyli amoniak bituminosulfonian, wykazuje działanie przeciwzapalne oraz antyseptyczne, co czyni go skutecznym w leczeniu schorzeń dermatologicznych. Przygotowanie roztworu, w którym 3,0 g ihtiolu rozpuszcza się w 100,0 ml wody, jest zgodne z zasadami farmakopealnymi i praktykami w aptece, gdzie precyzyjne dawkowanie jest kluczowe dla skuteczności terapii. Warto zauważyć, że stosowanie ihtiolu w postaci roztworu zewnętrznego jest dobrze udokumentowane w literaturze medycznej, a jego aplikacja w formie płynnej umożliwia łatwe nałożenie na stany zapalne skóry, co zwiększa efektywność działania. W kontekście praktycznym, roztwory do użytku zewnętrznego są często wykorzystywane w dermatologii oraz medycynie estetycznej, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce farmaceutycznej.
Wybór nieprawidłowych odpowiedzi, takich jak roztwór do użytku wewnętrznego, zawiesina do użytku zewnętrznego czy zawiesina do użytku wewnętrznego, jest często wynikiem nieporozumienia co do zastosowania i formy leków. Roztwory do użytku wewnętrznego przeznaczone są do podawania doustnego, co jest nieodpowiednie w przypadku ihtiolu, który ma zastosowanie zewnętrzne. Wprowadzenie substancji o działaniu terapeutycznym do organizmu przez układ pokarmowy mogłoby prowadzić do niepożądanych efektów ubocznych, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że ihtiol nie jest przeznaczony do takich zastosowań. Z kolei zawiesiny, które są zwykle stosowane w terapiach, gdzie substancje czynne wymagają większej stabilności, nie pasują do opisanego przypadku, ponieważ ihtiol w roztworze wykazuje lepszą biodostępność w kontekście aplikacji lokalnej. Błędem jest również mylenie formy leku – zawiesiny nie są odpowiednie do terapii, gdzie ważne jest równomierne rozprowadzenie substancji aktywnej na powierzchni skóry. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy poszczególnymi formami farmaceutycznymi oraz ich zastosowaniem, co ma zasadnicze znaczenie dla skuteczności leczenia oraz bezpieczeństwa pacjenta.
