Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Odpowiedź 'Adeps suillus' jest poprawna, ponieważ wskazuje na tłuszcz wieprzowy, który jest najważniejszym składnikiem leku, stanowiącym jego bazę. W kontekście farmaceutycznym, stosowanie tłuszczy zwierzęcych jako podłoża dla maści ma długą tradycję, ponieważ zapewniają one doskonałe właściwości emulgujące oraz ułatwiają wchłanianie substancji czynnych przez skórę. Tłuszcz wieprzowy, ze względu na swoją konsystencję i właściwości, jest często wykorzystywany w recepturach maści, co pozwala na uzyskanie stabilnych i skutecznych preparatów. W wielu przypadkach, dzięki obecności tłuszczu wieprzowego, leki topikalne mogą skuteczniej działać na skórę, co jest szczególnie istotne przy leczeniu schorzeń dermatologicznych. Warto również zauważyć, że w praktyce farmaceutycznej, dobór odpowiedniego podłoża jest kluczowy dla efektywności leku, a tłuszcz wieprzowy stanowi jeden z najczęściej wybieranych surowców w recepturze maści.
Wybór odpowiedzi innych niż 'Adeps suillus' wskazuje na zrozumienie, że skład leku zawiera różne substancje, jednak nie dostrzega się kluczowej roli podłoża. Pix liąuida Pini (smoła sosnowa) jest składnikiem, który działa jako środek wspomagający i nie może stanowić bazy maści, ponieważ jego właściwości są zgoła inne; jest stosowany w celu łagodzenia stanów zapalnych i podrażnień, a nie jako nośnik. Z kolei Sapo viridis, czyli zielone mydło, jest środkiem czyszczącym i emulgującym, który, choć użyteczne w niektórych recepturach, nie pełni funkcji podłoża. Sulfur ad usum externum, czyli siarka, jest również dodatkiem stosowanym w dermatologii, ale w kontekście maści, jej rola ogranicza się do działania terapeutycznego, a nie tworzenia bazy. Typowym błędem jest mylenie funkcji składników; każde z wymienionych substancji jest ważne, ale pełnią one różne role w recepturze. W praktyce farmaceutycznej, kluczowe jest zrozumienie, że podłoże leku musi być odpowiednio dobrane do jego działania oraz zastosowania, a nie tylko do obecności składników aktywnych.
