Korpus II został wybrany jako sprawny technicznie, ponieważ spełnia wszystkie kryteria oceny, które są kluczowe w kontekście zapewnienia wydajności oraz bezpieczeństwa pracy maszyn rolniczych. Przejście powierzchni lemiesza w powierzchnię odkładnicy w granicach ±1mm jest standardem, który zapewnia optymalne prowadzenie materiału, co wpływa na efektywność pracy płużnej. Dodatkowo, szczelina między lemieszem a odkładnicą nie przekracza 2mm, co jest istotne dla uniknięcia strat materiałowych oraz poprawnego działania mechanizmów. Brak pęknięć, skrzywień oraz luzów połączeń śrubowych jest fundamentalny dla utrzymania integralności strukturalnej korpusu, co podkreśla znaczenie regularnych przeglądów technicznych i zgodności z normami jakości. Stosowanie się do takich standardów redukuje ryzyko awarii w trakcie eksploatacji, co jest kluczowe w kontekście wydajności pracy oraz obniżenia kosztów związanych z naprawami. W praktyce, weryfikacja stanu technicznego korpusów płużnych powinna być regularnie przeprowadzana, a przestrzeganie tych kryteriów powinno być integralną częścią planu konserwacji maszyn rolniczych.
Wybór pozostałych korpusów jako sprawnych technicznie opiera się na błędnych założeniach dotyczących ich stanu. Korpusy, które nie spełniają kryteriów, mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, jednak ich szczegółowa analiza ujawnia istotne nieprawidłowości. Niezgodność z wymogiem przejścia powierzchni lemiesza w powierzchnię odkładnicy, która powinna wynosić ±1mm, prowadzi do problemów z precyzją pracy. Zbyt duża szczelina między tymi elementami może skutkować nieefektywnym prowadzeniem gleby, co nie tylko wpływa na jakość orki, ale także może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych. Ponadto, obecność pęknięć, skrzywień i luzów w połączeniach śrubowych obniża bezpieczeństwo użytkowania oraz może powodować dalsze uszkodzenia podczas pracy, co jest niezgodne z dobrą praktyką eksploatacyjną. W branży rolniczej, ważne jest, aby każdy element maszyny spełniał określone normy techniczne, co nie tylko zwiększa wydajność, ale również minimalizuje ryzyko awarii. Zaniechanie norm technicznych prowadzi do kosztownych napraw oraz obniżenia wydajności pracy, co w dłuższej perspektywie wpływa negatywnie na efektywność całej produkcji rolniczej.
