Syndrom PSE (blady, miękki, wodnisty) dotyczy głównie mięśnia naramiennego, który na rysunku oznaczony jest cyfrą 3. W przypadku mięsa świń, syndrom PSE jest wynikiem nieprawidłowej obróbki poubojowej, co prowadzi do szybkiej denaturacji białek mięśniowych. Mięsień naramienny, ze względu na swoją lokalizację i funkcję, jest szczególnie podatny na te zmiany, co skutkuje obniżeniem jakości mięsa. W praktyce, mięso z syndromem PSE ma niepożądane cechy, takie jak bladość, miękkość i wodnistość, co wpływa negatywnie na jego walory sensoryczne oraz przydatność do obróbki kulinarnej. Zgodnie z branżowymi standardami, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia syndromu PSE, istotne jest stosowanie odpowiednich metod uboju oraz właściwej obróbki poubojowej, w tym szybkiego schładzania tuszy. Wprowadzenie takich praktyk może znacząco poprawić jakość mięsa, co jest kluczowe dla spełnienia oczekiwań konsumentów oraz norm jakościowych w branży mięsnej.
Wybierając odpowiedzi inne niż 3, można napotkać pewne trudności w zrozumieniu, dlaczego syndrom PSE koncentruje się na mięśniu naramiennym. Odpowiedzi 1, 2 i 4 mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie uwzględniają one specyficznych właściwości mięśni narażonych na syndrom PSE. Mięśnie oznaczone cyframi 1, 2 i 4, mimo że są również istotnymi elementami anatomii świń, nie są głównymi lokalizacjami, gdzie syndrom ten występuje. Generalnie, syndrom PSE wynika z nieprawidłowej reakcji mięśni na stres podczas uboju, a mięsień naramienny jest najczęściej dotknięty tym problemem z uwagi na swoją strukturalną i funkcjonalną charakterystykę. Podczas uboju, mięśnie muszą przejść przez fazę skurczu i rozkurczu, a nieodpowiednie warunki, takie jak nagłe zmiany temperatury lub zbyt intensywny stres, mogą prowadzić do gwałtownej denaturacji białek mięśniowych. Wybór innych mięśni, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się odpowiednie, wynika z braku zrozumienia procesu biochemicznego zachodzącego w mięsie po uboju. Kluczowe jest, aby nie tylko znać anatomię, ale także rozumieć, jak procesy te wpływają na jakość końcowego produktu mięsnego. W związku z tym, błędne odpowiedzi często wynikają z niekompletnej wiedzy na temat syndromu PSE oraz jego praktycznych implikacji w przemyśle mięsnym.
