Odpowiedź 0,450 mol/dm3 jest poprawna, ponieważ wyznaczanie stężenia substancji na podstawie konduktywności elektrolitycznej to standardowa procedura w chemii analitycznej. Krzywa wzorcowa, która powstała z pomiarów konduktywności roztworów o znanym stężeniu, pozwala na bezpośrednie odczytanie stężenia nieznanej próbki. W przypadku chlorku potasu (KCl), jego wysoka rozpuszczalność i dysocjacja na jony K+ i Cl- sprawiają, że konduktywność roztworu jest proporcjonalna do jego stężenia. Odczytując wartość konduktywności 0,045 S∙cm-1 z krzywej wzorcowej, możemy stwierdzić, że odpowiada to stężeniu 0,450 mol/dm3. W praktyce, takie pomiary są kluczowe w laboratoriach chemicznych, gdzie precyzyjne określenie stężenia elektrolitów ma znaczenie w wielu procesach, na przykład w analizie jakości wody, kontrolowaniu procesów przemysłowych czy w farmacji, gdzie stężenia substancji czynnych muszą być ściśle monitorowane.
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że wskazanie stężenia 0,500 mol/dm3 wynika z błędnego założenia, iż konduktywność roztworu jest bezpośrednio proporcjonalna do stężenia, bez uwzględnienia konkretnych właściwości roztworu KCl. W rzeczywistości, dla roztworów o wyższych stężeniach, efekt jonowy oraz interakcje międzyjonowe mogą wpływać na zmniejszenie konduktywności. Przykładowo, w przypadku odpowiedzi 0,055 mol/dm3 i 0,045 mol/dm3, użytkownik mógłmy pokusić się o mylne odczyty z krzywej, nie zwracając uwagi na fakt, że te stężenia są zbyt niskie, aby odpowiadały podanej konduktywności 0,045 S∙cm-1. Błąd ten może wynikać z niedostatecznej znajomości zasad działania krzywych wzorcowych oraz ich wpływu na pomiary. Typowe błędy myślowe obejmują ignorowanie kontekstu pomiarów i szczegółowych właściwości substancji. W kontekście analiz chemicznych, kluczowe jest zrozumienie nie tylko danych liczbowych, ale również mechanizmów, które za nimi stoją, aby unikać podobnych nieporozumień i uzyskiwać rzetelne wyniki badań.
