Poprawna odpowiedź to 14%, co wskazuje na ryzyko utraty słuchu przy długotrwałym narażeniu na dźwięk o poziomie 90 dB przez okres 15 lat. Takie dane są zgodne z wynikami badań naukowych oraz zaleceniami organizacji zdrowotnych, które podkreślają znaczenie ochrony słuchu w warunkach narażenia na hałas. Warto zauważyć, że poziom dźwięku 90 dB jest znacznie powyżej granicy szkodliwości, co oznacza, że regularne przebywanie w takim środowisku bez odpowiedniej ochrony, jak słuchawki wygłuszające, może prowadzić do trwałych uszkodzeń słuchu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność wprowadzenia regulacji dotyczących maksymalnych poziomów hałasu w miejscach pracy oraz stosowanie monitorowania hałasu w przemyśle, aby zminimalizować ryzyko zdrowotne pracowników. Dodatkowo, znajomość takich danych pozwala na lepsze planowanie działań prewencyjnych, a także edukację w zakresie ochrony słuchu wśród osób narażonych na hałas.
Odpowiedzi 16%, 3% i 0% są niepoprawne, ponieważ opierają się na błędnych założeniach dotyczących ryzyka utraty słuchu w kontekście długotrwałego narażenia na dźwięk o poziomie 90 dB. W przypadku 16% można założyć, że nie uwzględnia się odpowiednich danych z badań epidemiologicznych, które wskazują, że przy takim poziomie hałasu ryzyko utraty słuchu jest wyraźnie niższe niż sugerowane. Odpowiedź 3% i 0% z kolei mogą wynikać z błędnego zrozumienia skali ryzyka, gdzie niska liczba jest błędnie interpretowana jako bezpieczna. W rzeczywistości, nawet krótkoterminowe narażenie na hałas o intensywności 90 dB może prowadzić do uszkodzenia słuchu, a długotrwałe narażenie, jak w tym przypadku, zwiększa to ryzyko w sposób znaczący. Powszechne błędy myślowe prowadzące do takich wniosków obejmują ignorowanie badań naukowych dotyczących wpływu hałasu na zdrowie oraz zbytnie uproszczenie tematu, co skutkuje nieprawidłowymi oszacowaniami ryzyka. Dlatego ważne jest, aby korzystać z rzetelnych źródeł informacji oraz danych empirycznych, aby dokładnie ocenić zagrożenia związane z narażeniem na hałas.
