Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ kąt teoretyczny zdolności rozdzielczej w diafragmach kołowych rzeczywiście jest definiowany w kontekście kryterium Rayleigha. Kryterium to stanowi podstawę w optyce i jest kluczowe w zrozumieniu, jak różne systemy optyczne, takie jak teleskopy czy mikroskopy, potrafią odróżniać blisko położone obiekty. Wzór θ ≈ 1.22 * (λ/D) oznacza, że kąt rozdzielczy jest bezpośrednio zależny od długości fali światła oraz średnicy apertury. Przykładowo, przy użyciu teleskopu o średnicy 200 mm i długości fali światła 550 nm, możemy obliczyć zdolność rozdzielczą, co jest kluczowe dla astronomów, którzy chcą badać szczegóły odległych obiektów. W praktyce zastosowanie kryterium Rayleigha pomaga w projektowaniu systemów optycznych o wysokiej wydajności i precyzji, co jest standardem w branży optycznej.
Każda z nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z mylnych interpretacji pojęć związanych z rozdzielczością optyczną. Wiele osób może mylnie przyjąć, że kąt rozdzielczy zależy tylko od konstrukcji optycznej i nie uwzględnia wpływu długości fali. Takie podejście nie tylko pomija kluczowe aspekty fizyki falowej, ale także ignoruje fundamentalne zasady, które rządzą zdolnością do rozróżniania obiektów. Istotnym błędem jest także przyjęcie, że wszelkie zmiany w średnicy apertury mają liniowy wpływ na kąt rozdzielczy, co jest niezgodne z rzeczywistością. W rzeczywistości, relacja ta jest nieliniowa i wymaga znajomości zaawansowanych wzorów matematycznych. Dla przykładu, w przypadku niewłaściwego użycia wzorów, można zakładać, że większa średnica apertury zawsze gwarantuje lepszą rozdzielczość, co nie jest prawdą, jeśli nie uwzględnimy długości fali. Takie błędne przekonania mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji inżynieryjnych w projektowaniu urządzeń optycznych, co może mieć daleko idące skutki w praktycznych zastosowaniach, takich jak badania astronomiczne czy medyczne, gdzie precyzja jest kluczowym czynnikiem w uzyskiwaniu rzetelnych wyników.
