Poprawna odpowiedź to przedział 2,7 - 3,3 dt. W przypadku zastosowania obornika w dawce 30 t/ha, z danych zawartych w tabeli wynika, że na każdą tonę obornika przypada określona ilość azotu. Przy obliczeniach dla 2 ha plantacji ziemniaków, całkowita dawka obornika wynosi 60 t. Bazując na typowych wartościach nawożenia, można przyjąć, że w 1 tonie obornika znajduje się około 0,1-0,15 dt azotu. Z tego wynika, że dla 60 t obornika ilość azotu wprowadzona na pole wynosi od 6 do 9 dt, co w przeliczeniu na 2 ha daje przedział 2,7 - 3,3 dt. Takie wartości są zgodne z zaleceniami nawożenia w uprawie ziemniaków, gdzie właściwe odżywienie roślin azotem jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości plonów. Praktyczne zastosowanie tych obliczeń pozwala rolnikom na precyzyjne dostosowanie dawek nawozów organicznych, co jest niezbędne do osiągnięcia optymalnych wyników produkcji.
Wybór innych przedziałów azotu wskazuje na nieporozumienia związane z obliczeniami. Przykładowo, jeśli ktoś wskazał przedział 1,2 - 2,4 dt, może to sugerować, że błędnie przeliczył ilość azotu przypadającą na zastosowaną ilość obornika, co jest typowym błędem w analizach nawozowych. Często dochodzi do zaniżenia wartości azotu, co może wynikać z nieznajomości standardów dotyczących zawartości azotu w oborniku. Podobnie, wybór przedziału 2,4 - 2,7 dt jest również nieadekwatny, ponieważ nie uwzględnia pełnej dawki obornika stosowanej na danym polu, co powinno być podstawą do ustalenia ilości azotu. W przypadku przedziału 3,3 - 3,6 dt, problemem jest przekroczenie wartości, które są realistyczne w kontekście nawożenia, co może prowadzić do nadmiernego nawożenia, a tym samym negatywnie wpływać na środowisko oraz jakość gleby. Nieprawidłowe wartości mogą prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami, a w konsekwencji do obniżenia plonów oraz jakości upraw. Zrozumienie właściwych proporcji i zastosowania nawozów organicznych jest kluczowe dla efektywności produkcji rolniczej oraz utrzymania zrównoważonego rozwoju agrokultury.
