Wyłącznik różnicowoprądowy, przedstawiony na rysunku, to kluczowy element w ochronie instalacji elektrycznych przed skutkami prądu różnicowego. Jego działanie opiera się na monitorowaniu różnicy między prądem wchodzącym a wychodzącym z obwodu. W momencie, gdy ta różnica przekroczy ustaloną wartość, wyłącznik natychmiast odłącza zasilanie, co zapobiega ryzyku porażenia prądem oraz pożarom, które mogą być skutkiem uszkodzenia izolacji. Przykładem zastosowania wyłączników różnicowoprądowych są pomieszczenia, w których występuje podwyższone ryzyko, jak łazienki czy kuchnie. Zgodnie z normami PN-EN 61008 i PN-EN 61009, stosowanie takich urządzeń jest obowiązkowe w budynkach mieszkalnych oraz w obiektach użyteczności publicznej, co podkreśla ich znaczenie w zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego.
Wybór innych typów wyłączników, takich jak termiczne czy sumaryczne, wskazuje na niepełne zrozumienie zasad działania urządzeń zabezpieczających w instalacjach elektrycznych. Wyłącznik termiczny działa na zasadzie wykrywania nadmiernego wzrostu temperatury, co może być skutkiem przeciążenia obwodu. Choć jest to ważna funkcja, nie chroni on przed skutkami prądu różnicowego, który jest kluczowy w kontekście ochrony przed porażeniem. Z kolei wyłącznik sumaryczny nie monitoruje różnicy prądów, lecz mierzy wartości całkowite, co również jest niewystarczające do zapewnienia ochrony przed prądem różnicowym. W przypadku prądu stałego, zastosowanie wyłączników innego rodzaju niż różnicowoprądowe nie spełnia wymogów dotyczących bezpieczeństwa i może prowadzić do poważnych wypadków. Wyłączniki różnicowoprądowe są jedynym rozwiązaniem skutecznie reagującym na nieprawidłowości w przepływie prądu, co jest zgodne z aktualnymi normami i standardami bezpieczeństwa w inżynierii elektrycznej, w tym z normami IEC 61008 oraz IEC 61009. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że wybór odpowiedniego zabezpieczenia jest kluczowy dla ochrony zdrowia i mienia.
