Rysunek 4 jest poprawny, ponieważ ilustruje kluczową metodę wykreślenia pozycji obserwowanej z dwóch niejednoczesnych namiarów, co jest istotne w nawigacji. W praktyce, ta metoda polega na wykorzystaniu dwóch pomiarów kątowych, które są wykonane w różnym czasie. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne określenie pozycji obiektu. Na rysunku widzimy dwa różne namiary, oznaczone jako 1200 i 1230, które spotykają się w jednym punkcie. Ten punkt to miejsce, w którym obserwowana pozycja jest najdokładniej określona. W nawigacji morskiej, takie podejście jest zgodne z zasadami określonymi w Kodeksie nawigacyjnym, gdzie kluczowe jest wykorzystywanie skorygowanych namiarów do minimalizacji błędów. W praktyce, nawigatorzy stosują tę metodę, aby uzyskać wiarygodne dane o położeniu statku, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa nawigacji w trudnych warunkach.
Nieprawidłowe odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia, jak właściwie wykreślić pozycję obserwowaną w kontekście nawigacji. Wiele z tych rysunków przedstawia metody, które mogą wydawać się podobne, ale nie stosują się do zasad wykreślania pozycji z dwóch namiarów w różnych momentach czasowych. W przypadku błędnych odpowiedzi, można zauważyć, że mogą one ilustrować sytuacje, gdzie namiary są zbierane równocześnie lub w sytuacjach, które wymagają innych technik, takich jak triangulacja, która różni się od podanego pytania. Kluczowe jest zrozumienie, że do określenia pozycji z dwóch niejednoczesnych namiarów istotne jest, aby pomiary były wykonane w różnych momentach czasowych i były precyzyjnie skorygowane. Często mylące może być myślenie, że dwa jednoczesne namiary mogą dostarczyć równie dokładnych informacji o położeniu. W rzeczywistości, nieprawidłowe zrozumienie tych koncepcji może prowadzić do poważnych błędów w nawigacji, które mogą zagrażać bezpieczeństwu na morzu. Dlatego ważne jest, aby przyswoić sobie zasady i techniki wykreślania pozycji, aby w praktyce móc stosować je w odpowiednich okolicznościach.
