Wyroby 3 i 4 mogą być poddawane myciu ultradźwiękowemu, dezynfekcji termicznej oraz sterylizacji parowej, ponieważ są one zazwyczaj wykonane z materiałów odpornych na wysokie temperatury i wilgoć. Mycie ultradźwiękowe jest skuteczną metodą czyszczenia, która wykorzystuje fale dźwiękowe do usuwania zanieczyszczeń z powierzchni przedmiotów, co czyni je odpowiednimi do przygotowania przedmiotów do dalszych procesów dezynfekcji i sterylizacji. Dezynfekcja termiczna, która polega na poddawaniu wyrobów działaniu wysokiej temperatury, eliminuje większość patogenów, a sterylizacja parowa, zgodna z normami takimi jak ISO 17665, zapewnia pełne zniszczenie drobnoustrojów. W praktyce, przykładowo, narzędzia chirurgiczne wykonane z metalu oraz elementy tworzyw sztucznych w zastosowaniach medycznych są często poddawane tym procesom, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i higienę w warunkach szpitalnych.
Wybór wyrobów 1, 2 lub 1, 3, 4 opiera się na błędnym założeniu, że wszelkie materiały mogą być poddawane myciu ultradźwiękowemu, dezynfekcji termicznej i sterylizacji parowej. Wyroby 1 i 2 mogą zawierać elementy, takie jak części elektroniczne czy gumowe, które nie są odporne na wysokie temperatury ani na działanie ultradźwięków. W praktyce, elementy te mogą ulec zniszczeniu podczas procesu dezynfekcji lub sterylizacji, co stawia pod znakiem zapytania ich bezpieczeństwo i skuteczność. Ponadto, niektóre tworzywa sztuczne mogą nie wytrzymywać warunków panujących podczas sterylizacji parowej, co narusza zasady dobrej praktyki w dziedzinie dezynfekcji. W kontekście medycznym, przy wyborze materiałów do sterylizacji, należy kierować się nie tylko ich wytrzymałością, ale także tym, czy nie zawierają elementów, które mogłyby wprowadzić kontaminację lub nieodwracalne uszkodzenia. Kluczowe jest zrozumienie specyfikacji materiałów i ich odpowiednich zastosowań, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji w praktycznym użytkowaniu wyrobów medycznych.
