Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 24 lutego 2025 10:26
Data zakończenia: 24 lutego 2025 10:34

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Z ilu składek została skompletowana 32 stronicowa broszura formatu A5, jeżeli została wydrukowana na arkuszach formatu A2?

Odpowiedzi, które sugerują użycie 1, 3 lub 4 składek, opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu procesu składania i formatowania papieru. Odpowiedź "Z 1 składki" ignoruje fakt, że jedna składka z arkusza A2 dostarcza jedynie 16 stron formatu A5, co nie wystarcza do skompletowania 32 stron. Użycie zaledwie jednej składki wymagałoby znacznego zredukowania liczby stron, co jest niezgodne z danymi zawartymi w pytaniu. Odpowiedź sugerująca 3 składki również nie jest zgodna z rozsądkiem, ponieważ z 3 składek A2 można uzyskać 48 stron, co przekracza wymaganą liczbę stron. Warto zauważyć, że przy obliczeniach dotyczących formatu A2, każda składka zwiększa liczbę stron, a nie jest to proces liniowy. Co więcej, odpowiedź "Z 4 składek" również jest błędna, ponieważ sugeruje, że potrzebujemy zbyt wielu składek, co nie odpowiada rzeczywistej liczbie stron wymaganej do broszury. W branży drukarskiej kluczowe jest zrozumienie możliwości papieru i efektywnego przygotowania materiałów do druku, aby uniknąć marnotrawstwa i zwiększyć efektywność produkcji.

Pytanie 2

Ile arkuszy A3 netto potrzeba do wydrukowania 4 000 sztuk pocztówek formatu A6.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje potrzebę 700, 600, lub 800 arkuszy A3, opiera się na błędnym zrozumieniu wydajności układu drukowania oraz wymiarów formatów A3 i A6. Istotnym elementem jest prawidłowe określenie, ile pocztówek można efektywnie umieścić na jednym arkuszu A3. Przy założeniu, że jeden arkusz A3 może pomieścić 6 pocztówek A6, wyliczenie to powinno być podstawą do dalszych obliczeń. Użycie zbyt dużej liczby arkuszy wynika z niepoprawnych założeń dotyczących liczby pocztówek, które można uzyskać z jednego arkusza, a także z nieprawidłowego podejścia do zaokrąglania wyników. Warto również zwrócić uwagę na aspekty praktyczne, np. rozmieszczenie pocztówek na arkuszu A3 może nie być optymalne, co prowadzi do dodatkowych strat. W branży druku szczególnie istotne jest uwzględnienie różnic w układzie, które mogą wystąpić w procesie produkcji. Typowym błędem jest zatem przyjmowanie zbyt dużych wartości bez zastosowania logicznego rozumowania i analizy wymiarów. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne do uzyskania efektywności w druku i optymalizacji kosztów produkcji, co jest kluczowe w każdym projekcie związanym z drukiem.

Pytanie 3

Oznaczenie pokazane na ilustracji, które zamieszczone jest na opakowaniu substancji chemicznej stosowanej podczas drukowania cyfrowego przestrzega o pracy z substancją

Odpowiedź "łatwopalną" jest poprawna, ponieważ oznaczenie GHS02 wskazuje na substancje, które mogą łatwo się zapalić. Ważne jest, aby w kontekście stosowania substancji chemicznych w drukowaniu cyfrowym, użytkownicy byli świadomi potencjalnych zagrożeń związanych z łatwopalnością. Przykładowe substancje używane w procesach drukowania, takie jak rozpuszczalniki czy niektóre atramenty, mogą być wysoce łatwopalne, co stawia konieczność przestrzegania zasad bezpieczeństwa. Użytkownicy powinni przechowywać materiały w odpowiednich, dobrze wentylowanych pomieszczeniach oraz unikać źródeł ciepła i otwartego ognia. Zgodnie z przepisami dotyczącymi materiałów niebezpiecznych, takie jak obowiązujące regulacje REACH oraz CLP, pracownicy muszą być odpowiednio przeszkoleni w zakresie identyfikacji zagrożeń oraz korzystania z odpowiednich środków ochrony osobistej. Dodatkowe informacje na temat klasyfikacji substancji chemicznych oraz wymogów dotyczących ich oznakowania można znaleźć w dokumentach dostarczanych przez producentów oraz w materiałach szkoleniowych dotyczących bezpieczeństwa pracy z chemikaliami.

Pytanie 4

Projekty graficzne przeznaczone do drukowania offsetowego należy przygotować w przestrzeni barwnej

Odpowiedź CMYK jest poprawna, ponieważ projekty graficzne przeznaczone do druku offsetowego powinny być przygotowane w przestrzeni barwnej CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Black). Ta przestrzeń barwna odpowiada procesom druku kolorowego, w którym kolory są uzyskiwane przez nakładanie na siebie podstawowych atramentów. Dzięki temu, kiedy projekt jest tworzony w CMYK, projektanci mogą dokładniej przewidzieć, jak kolory będą wyglądać po wydrukowaniu, eliminując ryzyko niezgodności kolorystycznych. W praktyce, aby zapewnić najlepsze rezultaty druku, zaleca się także stosowanie profili kolorów ICC, które pomagają w zarządzaniu kolorami i ich reprodukcji na różnych urządzeniach. Na przykład, wiele drukarni wymaga dostarczenia plików w formacie PDF, gdzie kolory są już skonwertowane do CMYK, aby uniknąć problemów z kolorami RGB, które mogą wyglądać inaczej na ekranie, niż w druku. Przygotowanie projektów w przestrzeni CMYK jest standardową praktyką w branży graficznej i jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 5

Które oznaczenie odpowiada formatowi czasopisma o wymiarach 250 x 350 mm?

Odpowiedzi A4, B3 oraz A3 są błędne z kilku powodów. Format A4, o wymiarach 210 x 297 mm, jest jednym z najbardziej popularnych formatów stosowanych w biurach i codziennych dokumentach. Jego rozmiar czyni go idealnym do druku standardowych arkuszy papieru, ale nie pasuje do wymiarów 250 x 350 mm, co czyni go niewłaściwym wyborem dla czasopisma o tak dużych wymiarach. Format B3, z wymiarami 250 x 353 mm, jest bliski, ale nadal nie jest odpowiedni, ponieważ różnica w wysokości sprawia, że nie spełnia wymogu podanego w pytaniu. Z kolei format A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, jest znacznie większy niż wymagany format, co również wyklucza go z możliwości odpowiedzi. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego rozumienia różnic między formatami A i B, które różnią się nie tylko wymiarami, ale także przeznaczeniem. Standardy te są zaprojektowane w taki sposób, aby każde następne większe format miał dwukrotnie większą powierzchnię od swojego poprzednika w danej serii. Dlatego zrozumienie tych różnic oraz ich praktycznego zastosowania w branży jest kluczowe dla produkcji materiałów drukowanych o odpowiednich wymiarach.

Pytanie 6

Na którym rysunku prawidłowo umieszczono znaczniki cięcia uwzględniające spady drukarskie?

W odróżnieniu od rysunku A, inne rysunki przedstawiają niepoprawne rozmieszczenie znaczników cięcia, co może prowadzić do poważnych problemów podczas procesu druku. Umieszczanie znaczników cięcia wewnątrz obszaru projektowego, jak w przypadku rysunków B, C i D, jest błędem, ponieważ zmniejsza marginesy spadów drukarskich. W rezultacie, po przycięciu materiału, może pojawić się nieestetyczny biały brzeg, co jest niepożądane w profesjonalnym druku. Wiele osób myli znaczniki cięcia z liniami prowadzącymi lub innymi elementami dekoracyjnymi, co prowadzi do błędnych założeń w przygotowaniu plików do druku. Zrozumienie, że spady drukarskie są nieodłącznym elementem procesu przygotowania materiałów, jest kluczowe. W branży graficznej, standardy jakości, takie jak FOGRA, jasno określają wymagania dotyczące spadów oraz umiejscowienia znaczników cięcia. Ignorowanie tych zasad prowadzi do sytuacji, w której finalny produkt nie spełnia oczekiwań ani standardów branżowych, co może wpływać na reputację firmy i satysfakcję klientów. Dlatego tak ważne jest, aby mieć pełną świadomość znaczenia spadów drukarskich oraz ich prawidłowego umiejscowienia w projektach graficznych.

Pytanie 7

Który znak pisarski stosuje się podczas dzielenia wyrazu między wierszami?

Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 8

Tracking to

W kontekście typografii istnieje wiele aspektów związanych z formatowaniem tekstu, które mogą wprowadzać w błąd, jeśli nie są zrozumiane poprawnie. Odpowiedzi, które odnosiły się do wyróżnienia tekstu poprzez dodawanie odstępów między literami, a także regulacji odległości między wierszami, pomijają kluczową różnicę między tymi pojęciami a trackingiem. Wyróżnienie tekstu poprzez dodatkowe odstępy jest bardziej związane z kerningiem, który dotyczy regulacji przestrzeni jedynie między parami znaków. Kerning jest zatem bardziej lokalnym podejściem, które wymaga starannego dostosowania dla osiągnięcia odpowiedniej estetyki na poziomie pojedynczych par liter. Również ustalanie odległości między wierszami w typografii, znane jako leading, dotyczy całkowicie innego aspektu formatowania tekstu, koncentrując się na przestrzeni między liniami tekstu, co nie ma bezpośredniego związku z trackingiem. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie tych terminów i ich zastosowań, co często skutkuje niepoprawnym użyciem tych technik w projektach graficznych. Warto zrozumieć, że każda z tych technik ma swoje konkretne zastosowanie i wpływ na czytelność tekstu, a ich nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do niezadowalających rezultatów końcowych w projektowaniu.

Pytanie 9

Ile arkuszy RA1 (860 x 610 mm) bez uwzględniania naddatku technologicznego jest potrzebnych do wydrukowania 8 000 sztuk akcydensów formatu A4.

Odpowiedź 1 000 arkuszy RA1 jest poprawna, ponieważ aby obliczyć liczbę arkuszy potrzebnych do wydrukowania 8 000 sztuk formatu A4, należy najpierw ustalić, ile arkuszy A4 można wydrukować z jednego arkusza RA1. Wymiary arkusza A4 wynoszą 210 x 297 mm, a arkusz RA1 ma wymiary 860 x 610 mm. Wymiary arkusza RA1 pozwalają na umieszczenie na nim 6 arkuszy A4 w układzie poziomym (3 wzdłuż krótszego boku i 2 wzdłuż dłuższego). W związku z tym, z jednego arkusza RA1 otrzymujemy 6 sztuk formatu A4. Aby wydrukować 8 000 sztuk, dzielimy 8 000 przez 6, co daje około 1 333,33. Zaokrąglając w górę, potrzebujemy 1 334 arkuszy RA1. Jednak w praktyce, uwzględniając naddatek technologiczny, może być konieczne zwiększenie tej liczby. Na standardowych maszynach drukarskich, które często nie mogą optymalnie wykorzystać całego arkusza, należy również wziąć pod uwagę straty, co może skutkować tym, że zaleca się zamówienie 1 000 arkuszy. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest optymalizacja produkcji w drukarniach, gdzie istotną rolę odgrywa redukcja kosztów materiałów eksploatacyjnych.

Pytanie 10

W celu usunięcia plam na bitmapie należy w programie Adobe Photoshop skorzystać z narzędzia

Narzędzie Stempel w Adobe Photoshop jest jednym z najskuteczniejszych sposobów usuwania plam i niedoskonałości z bitmap. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że użytkownik może wybrać obszar obrazu, który ma być użyty do pokrycia plamy. Poza tym, Stempel pozwala na precyzyjne dopasowanie tekstury, koloru i jasności, co jest kluczowe w procesie retuszu. Praktycznym przykładem zastosowania tego narzędzia może być usunięcie plam na skórze w portrecie, gdzie użytkownik wybiera fragment zdrowej skóry jako źródło, a następnie precyzyjnie „maluje” na obszarze z plamą. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności i cierpliwości, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach branżowych podkreśla się znaczenie pracy na warstwach, co pozwala na nieniszczący retusz. Stempel jest preferowany w wielu sytuacjach, zwłaszcza gdy inne narzędzia, takie jak narzędzie Łatka, mogą nie oferować wystarczającej precyzji. Używanie narzędzi do retuszu w Photoshopie powinno zawsze wiązać się z szerszym zrozumieniem struktury obrazu oraz umiejętnością dostosowywania parametrów narzędzi, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Pytanie 11

Interlinia jest to odległość pomiędzy

W odpowiedziach, które nie odnoszą się do poprawnego pojęcia interlinii, pojawiają się pewne powszechne nieporozumienia. Na przykład, idea, że interlinia odnosi się do odległości między sąsiednimi akapitami, jest błędna. Akapity są zazwyczaj oddzielane innym typem przerwy, znaną jako odstęp akapitowy. Jest to odmienny aspekt formatowania tekstu, który ma na celu wyraźne oddzielanie różnych części treści, a nie samych wierszy. Kolejny błąd to myślenie, że interlinia dotyczy odległości między literami. To z kolei odnosi się do pojęcia kerningu, które dotyczy regulacji odstępów pomiędzy poszczególnymi znakami w tekście. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego formatowania dokumentów, ponieważ każdy z tych elementów ma swoje specyficzne funkcje i wpływa na czytelność oraz estetykę. Ignorując te zasady, można stworzyć dokumenty, które są nie tylko trudne do odczytania, ale także nieprofesjonalne. Przy projektowaniu tekstów warto pamiętać o spójności interlinii oraz odstępów, ponieważ wpływa to na odbiór treści przez czytelnika. Dobre praktyki typograficzne zasugerowałyby utrzymanie jednolitego stylu w całym dokumencie, co jest nie tylko estetyczne, ale także korzystne dla użytkowników.

Pytanie 12

Ile drutu introligatorskiego potrzeba do wykonania 6 000 broszur zszywanych trzema 20 mm zszywkami?

Aby obliczyć ilość drutu introligatorskiego potrzebną do wykonania 6000 broszur zszywanych trzema zszywkami o długości 20 mm każda, należy najpierw obliczyć całkowitą długość drutu na jedną broszurę. Każda broszura wymaga 3 zszywek, co daje łącznie 60 mm drutu na jedną broszurę. Następnie, mnożąc tą wartość przez 6000 broszur, otrzymujemy 360000 mm drutu, co przelicza się na 360 m. W praktyce, stosowanie odpowiedniej ilości drutu jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i estetyki broszur. Dobrą praktyką w branży introligatorskiej jest zawsze uwzględnienie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć nieprzewidziane okoliczności, takie jak błędy w cięciu czy niewłaściwe zszywki. Dlatego znajomość obliczeń i stosowanie odpowiednich norm pozwala optymalizować proces produkcji, co jest istotne w kontekście efektywności kosztowej oraz jakości produktu końcowego.

Pytanie 13

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki umieszcza się między innymi

Nazwisko autora jest kluczowym elementem umieszczanym na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki, ponieważ pełni funkcję identyfikacyjną i promocyjną. Zgodnie z obowiązującymi standardami wydawniczymi, identyfikacja autora jest istotna dla czytelników, bibliotekarzy oraz księgarzy, ponieważ ułatwia wyszukiwanie i katalogowanie publikacji. W praktyce, nazwisko autora pozwala na budowanie marki literackiej oraz ułatwia rozpoznawalność wśród potencjalnych czytelników. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że umieszczenie nazwiska w widoczny sposób na czwórce tytułowej jest standardem w wydawnictwach, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji o autorze. Dodatkowo, znajomość i umiejętność umieszczania takich informacji jest niezbędna dla osób zajmujących się edytorstwem oraz marketingiem książek, gdzie kluczowe jest zbudowanie dobrej relacji z odbiorcami. W kontekście książek, autor jest nie tylko twórcą, ale również pierwszym punktem kontaktu z czytelnikiem, dlatego jego nazwisko powinno być wyeksponowane.

Pytanie 14

Co oznacza widoczny na rysunku znak adiustacji?

Znak adiustacji, który widoczny jest na rysunku, służy do likwidacji spacjowania, co oznacza usuwanie nadmiarowej przestrzeni między znakami lub słowami w tekście. Jest to istotny element w poligrafii i składzie tekstu, mający na celu poprawę estetyki oraz czytelności publikacji. W praktyce stosuje się go często w przygotowaniu materiałów drukarskich, gdzie precyzyjne rozmieszczenie tekstu ma kluczowe znaczenie. Na przykład, w składzie książek, czasopism czy broszur, zastosowanie znaku adiustacji pozwala na uzyskanie odpowiedniego wyrównania oraz eliminację niepożądanych przerw, co wpływa na ogólne wrażenie wizualne. Dobrą praktyką jest korzystanie z tego znaku w celu zapewnienia spójności i harmonii w układzie tekstu, co jest zgodne z normami branżowymi w zakresie typografii. Wiedza na temat stosowania znaku adiustacji jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnym składem tekstu, gdyż pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości finalnych produktów wydawniczych.

Pytanie 15

Który krój pisma ułatwia czytanie długich tekstów w publikacjach drukowanych?

Jednoelementowy krój pisma odnosi się zazwyczaj do typografii bez dodatków, co może czynić tekst mniej atrakcyjnym i trudniejszym do przetrawienia w dłuższej perspektywie. Bezszeryfowy krój, chociaż może być bardziej nowoczesny i stosowany w środowiskach cyfrowych, nie oferuje takiej samej pomocy w prowadzeniu wzroku jak szeryfowy. Chociaż wiele osób preferuje bezszeryfowe czcionki w kontekście ekranów, ich zastosowanie w drukowanych materiałach nie sprzyja długotrwałemu czytaniu. Dwuelementowy krój pisma może wprowadzać zbędne rozpraszające elementy, które utrudniają płynność czytania. Kluczowym aspektem jest to, że w projektowaniu graficznym i typograficznym powinno się dążyć do praktyczności i efektywności w przekazywaniu treści. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że wszystkie nowoczesne kroje będą równie skuteczne w różnych mediach. Zrozumienie różnic pomiędzy krojami i ich wpływu na odbiór tekstu jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej. Typografia jest nie tylko kwestią estetyki, lecz także funkcjonalności oraz zrozumienia zachowań ludzkich i ich interakcji z tekstem.

Pytanie 16

Do wydrukowania wielobarwnej pocztówki optymalnym podłożem jest

Tektura introligatorska o gramaturze 800 g/m2, choć wydaje się być solidnym wyborem, w rzeczywistości nie jest odpowiednia do druku wielobarwnego pocztówki. Jej wysoka gramatura czyni ją zbyt sztywną, co może prowadzić do problemów podczas obróbki, pakowania i wysyłki. W przypadku druku, wysoka gramatura często skutkuje także trudnościami w uzyskiwaniu jednorodnego, estetycznego wykończenia. Ponadto tektura introligatorska nie jest przystosowana do uzyskiwania wyrazistych kolorów, co jest kluczowe w przypadku materiałów reklamowych. Z kolei papier dwustronnie kredowany o gramaturze 135 g/m2 może być zbyt cienki, co wpływa na trwałość pocztówki oraz jej zdolność do przetrwania w transporcie. Choć kredowanie obu stron poprawia jakość druku, to nie dostarcza wystarczającej sztywności. Papier offsetowy o gramaturze 100 g/m2 jest zdecydowanie zbyt lekki i nie zapewnia odpowiedniego wsparcia dla wielobarwnego druku, co może skutkować pojawieniem się zagnieceń lub uszkodzeń w trakcie korzystania. Kluczowym błędem w rozważaniach nad wyborem podłoża jest nie uwzględnianie wymagań jakościowych oraz funkcjonalnych, które powinny być kierunkowskazem w takich decyzjach. W poligrafii istotne jest, aby dobrać materiał nie tylko na podstawie gramatury, ale również jego właściwości technologicznych, które wpływają na końcowy efekt wizualny oraz trwałość produktu.

Pytanie 17

W procesie technologicznym wykonania 20 opakowań, takich jak na rysunku, należy uwzględnić druk

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących zastosowania różnych technik druku i obróbki w kontekście produkcji małych nakładów opakowań. Na przykład, druk tamponowy i perforowanie, chociaż są popularnymi metodami, nie są najbardziej odpowiednie w przypadku opakowań wymagających skomplikowanego wzoru graficznego. Technika tamponowa zazwyczaj znajduje zastosowanie w druku na nierównych powierzchniach, a perforowanie jest używane do umożliwienia łatwego otwierania, co w tym przypadku nie odpowiada na wymagania wizualne opakowania. Podobnie, druk sitowy i przekrawanie mogą być skuteczne w produkcji większych nakładów, ale nie są optymalne dla niewielkich serii, gdzie kluczowa jest elastyczność i jakość druku, jakie oferuje technologia cyfrowa. Ostatecznie, wybór offsetowego druku i nadkrawania także nie jest właściwy, ponieważ druk offsetowy jest mniej efektywny w niskonakładowym druku, a nadkrawanie nie zawsze zapewnia wymaganą precyzję kształtu. W praktyce, wybór technologii powinien być oparty na analizie specyficznych potrzeb projektu oraz na standardach branżowych, które promują innowacyjne rozwiązania dla indywidualnych potrzeb klientów.

Pytanie 18

Wskaż kolejność ułożenia kart tytułowych w czwórce tytułowej.

Poprawna odpowiedź to kolejność: przedtytułowa, przytytułowa, tytułowa, redakcyjna. Taka struktura jest zgodna z ogólnie przyjętymi normami w zakresie formatowania publikacji naukowych i technicznych. Strona przedtytułowa zawiera informacje wstępne, takie jak tytuł pracy, autor oraz nazwa instytucji; jest to pierwsza strona, na której czytelnik zapoznaje się z podstawowymi danymi. Następnie znajduje się strona przytytułowa, która często zawiera dodatkowe informacje kontekstowe, takie jak podtytuł, cel pracy lub datę. Na stronie tytułowej znajduje się główny tytuł pracy, co czyni ją kluczowym elementem w identyfikacji publikacji. Ostatnia w kolejności jest strona redakcyjna, która zawiera informacje takie jak numer ISBN, prawa autorskie oraz informacje o wydawcy. Taka kolejność pozwala na logiczne i przejrzyste zaprezentowanie informacji, co jest szczególnie istotne w kontekście publikacji akademickich i literackich, gdzie klarowność i organizacja informacji mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia treści.

Pytanie 19

Na rysunku przedstawiono książkę w oprawie

Wybrana odpowiedź, "przylegającej", jest poprawna, ponieważ opisuje rodzaj oprawy, który charakteryzuje się tym, że okładka ściśle przylega do bloku książki. Twarda oprawa przylegająca jest najczęściej stosowana w publikacjach, takich jak książki akademickie, albumy czy encyklopedie, gdzie trwałość i estetyka mają kluczowe znaczenie. Taka oprawa nie tylko chroni zawartość przed uszkodzeniami, ale także nadaje książkom profesjonalny wygląd. W praktyce, oprawa przylegająca wykazuje także wysoką odporność na codzienne użytkowanie, co jest istotne w kontekście bibliotecznym. Dobre praktyki w dziedzinie introligatorskiej sugerują, że wszystkie elementy okładki powinny być starannie dopasowane, a użyte materiały powinny być wysokiej jakości, co zapewnia dłuższą żywotność publikacji. Warto również zauważyć, że tego typu oprawa jest stosunkowo kosztowna, ale inwestycja ta zwraca się dzięki zwiększonej trwałości i estetyce książki.

Pytanie 20

Ile wyniesie koszt składu 30-stronicowego tomiku wierszy z ilustracjami umieszczonymi na 15 stronach, jeżeli koszt składu jednej strony bez ilustracji wynosi 40 zł, a z ilustracją jest o 20% wyższy?

Koszt składu 30-stronicowego tomiku wierszy można obliczyć, uwzględniając różnice w kosztach stron z ilustracjami i bez. Koszt składania jednej strony bez ilustracji wynosi 40 zł. Koszt strony z ilustracją jest o 20% wyższy, co oznacza, że wynosi 40 zł + (0,20 * 40 zł) = 48 zł. W tomiku znajduje się 15 stron z ilustracjami i 15 stron bez. Całkowity koszt składu można więc obliczyć w następujący sposób: (15 stron bez ilustracji * 40 zł) + (15 stron z ilustracjami * 48 zł) = 600 zł + 720 zł = 1320 zł. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z praktykami przy tworzeniu publikacji, gdzie różne elementy składu mogą mieć różne koszty w zależności od użytych materiałów i technik. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla osób pracujących w branży wydawniczej i projektowej, ponieważ pozwala na dokładniejsze budżetowanie i przewidywanie kosztów produkcji. Warto również zauważyć, że przy większej liczbie stron z ilustracjami, całkowity koszt składu znacznie wzrasta, co może wpłynąć na decyzje dotyczące projektowania i objętości publikacji.

Pytanie 21

Ile arkuszy A1 netto potrzeba do wydrukowania 20 000 jednokolorowych zaproszeń formatu A6?

Wybór błędnych odpowiedzi może wynikać z kilku typowych nieporozumień związanych z obliczeniami w procesie drukowania. Na przykład, odpowiedzi takie jak 875, 1250 czy 1125 arkuszy A1 mogą wydawać się logiczne, ale opierają się na niewłaściwym zrozumieniu ilości zaproszeń, które można uzyskać z jednego arkusza A1. Przy założeniu, że w jednym arkuszu A1 można wydrukować 16 zaproszeń A6, obliczenia powinny być oparte na właściwym zastosowaniu proporcji. Często popełnianym błędem jest nieprawidłowe dzielenie 20 000 przez zbyt dużą lub zbyt małą liczbę, co prowadzi do nadinterpretacji danych. Na przykład, w przypadku odpowiedzi 1250, można zauważyć, że osoba udzielająca tej odpowiedzi mogła błędnie zinterpretować, że z jednego arkusza można uzyskać 20 zaproszeń, co jest niewłaściwe. Podobnie, odpowiedzi 875 i 1125 mogą być efektem zaokrągleń lub pomyłek w obliczeniach. Dobrą praktyką jest dokładne sprawdzenie wszystkich kroków obliczeniowych oraz upewnienie się, że przyjęte założenia są zgodne z rzeczywistością produkcyjną. Kluczowym aspektem w branży poligraficznej jest również uwzględnienie strat materiałowych i efektywności, co może wpłynąć na ostateczną ilość potrzebnych arkuszy. Dlatego tak ważne jest zrozumienie każdego etapu procesu, aby uniknąć błędnych wniosków.

Pytanie 22

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.

Pytanie 23

Którą konwersję przestrzeni barw należy wykonać, aby przygotować zdjęcie do wydruku w technice offsetowej?

Niepoprawne konwersje przestrzeni barw, takie jak RGB na LAB, CMYK na RGB oraz RGB na HSB, nie są odpowiednie dla przygotowania zdjęcia do druku offsetowego. Przekształcenie RGB na LAB nie jest właściwe, ponieważ LAB jest modelowym systemem kolorów, który nie jest bezpośrednio stosowany w drukowaniu. Zamiast tego, LAB służy jako standard referencyjny dla różnych przestrzeni barw, ale nie jest wykorzystywany w procesie druku. Konwersja CMYK na RGB jest również niewłaściwa, ponieważ odbywa się w odwrotnym kierunku, co może prowadzić do utraty informacji o kolorach, które są niezbędne do prawidłowego druku. Na dodatek, RGB na HSB to konwersja, która zmienia reprezentację kolorów z modelu RGB na model oparty na barwie, nasyceniu i jasności, ale nie ma zastosowania w kontekście przygotowania obrazów do druku. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że wszystkie przestrzenie barw mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do nieodpowiednich konwersji, które mogą skutkować nieprzewidywalnymi rezultatami w druku. Zrozumienie różnicy między tymi modelami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wyników w druku offsetowym.

Pytanie 24

W której przestrzeni barwnej należy przygotować materiały graficzne przeznaczone do naświetlania form drukowych i procesu drukowania offsetowego?

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to przestrzeń barwna, która najlepiej odzwierciedla proces drukowania offsetowego. Model CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Key (Czarny), jest standardem w branży poligraficznej. Używa się go do przygotowywania materiałów graficznych przeznaczonych do druku, ponieważ opiera się na subtraktywnym mieszaniu kolorów, które jest zgodne z rzeczywistym procesem nakładania tuszy na papier. Drukując w systemie CMYK, kolory powstają poprzez odejmowanie od białego światła, co odzwierciedla sposób, w jaki tusze łączą się na papierze. Przykładem zastosowania CMYK może być projektowanie broszur, plakatów czy etykiet, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. W praktyce przygotowanie plików graficznych w tej przestrzeni barwnej pozwala na osiągnięcie optymalnych rezultatów w druku offsetowym, co jest zgodne z normami ISO 12647, dotyczących zarządzania jakością w procesach drukowania.

Pytanie 25

W której przestrzeni barwnej należy przygotować projekt graficzny przeznaczony do drukowania na kartonowym pudełku?

Odpowiedź CMYK jest poprawna, ponieważ ta przestrzeń barwna jest standardem w druku. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Black, odzwierciedla sposób, w jaki tusze drukarskie mieszają się ze sobą na białym papierze, aby uzyskać różnorodne kolory. Przygotowując projekt graficzny przeznaczony do drukowania, stosowanie przestrzeni CMYK pozwala na uzyskanie dokładnych kolorów, które będą wiernie odwzorowane w końcowym produkcie. Na przykład, przy projektowaniu kartonowych pudełek, które często występują w opakowaniach produktów, kluczowe jest, aby kolory odpowiadały tym, które widzimy na ekranie. Użycie CMYK zapewnia, że kolory nie ulegną znacznym zmianom podczas procesu druku, co jest częstym problemem przy korzystaniu z RGB. Standardy branżowe zalecają konwersję projektów z RGB do CMYK przed ich wysłaniem do druku, aby uniknąć nieprzewidywalnych rezultatów i zminimalizować ryzyko błędów kolorystycznych. Warto również pamiętać, że niektóre kolory, które są wyświetlane na ekranie w RGB, mogą być poza zakresem możliwości druku w CMYK, co jest kolejnym powodem, dla którego ta przestrzeń barwna jest preferowana w kontekście druku.

Pytanie 26

Które proporcje zastosowane w projektowaniu kolumny książkowej odpowiadają zasadzie złotego podziału?

Wybór proporcji 1 : 1,353, 1 : 0,667, czy 1 : 0,376 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ żadna z tych wartości nie odzwierciedla zasady złotego podziału. Proporcje te mogą być mylnie interpretowane jako korzystne w designie, jednakże nie spełniają one kryteriów estetycznych i harmonijnych, jakie zapewnia złoty podział. Proporcja 1 : 1,353 nie jest stosowana w żadnym uznawanym standardzie projektowym; z kolei 1 : 0,667 i 1 : 0,376 nie mają żadnego uzasadnienia w kontekście estetyki wizualnej, co czyni je nieodpowiednimi. Właściwe zrozumienie zasady złotego podziału, która wynosi około 1 : 1,618, jest kluczowe dla projektantów, którzy pragną tworzyć kompozycje wizualne, które są nie tylko funkcjonalne, ale i przyjemne dla oka. Typowe błędy w myśleniu prowadzą do stosowania nieodpowiednich proporcji, które mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie zapewniają harmonii. W projektowaniu kluczowe jest dążenie do proporcji, które są zgodne z naturalnymi preferencjami ludzkiego oka, co znajduje odzwierciedlenie w liczbie phi. Dlatego istotne jest, aby w każdej pracy projektowej bazować na uznanych zasadach i standardach, co pozwala uniknąć pułapek myślowych związanych z subiektywnym postrzeganiem estetyki.

Pytanie 27

Który skrót odnosi się do jednostki rozdzielczości próbkowania urządzenia skanującego?

Skróty lpi, dpi, i ppi są często mylone w kontekście rozdzielczości skanowania, jednak każdy z nich odnosi się do innych aspektów przetwarzania obrazu. Lpi, czyli Lines Per Inch, dotyczy głównie druku i odnosi się do liczby linii rastra w jednym calu. W kontekście skanowania, nie ma on bezpośredniego zastosowania, ponieważ nie mierzy jakości skanowania, a jedynie jakość reprodukcji w druku. Z kolei dpi, czyli Dots Per Inch, odnosi się do liczby punktów, które drukarka może wykonać w jednym calu, co jest ważne dla jakości wydruków, ale nie bezpośrednio dla skanowania. Ppi, czyli Pixels Per Inch, jest miarą rozdzielczości obrazu w pikselach, co może wpływać na wyświetlanie zdjęć na ekranach, ale także nie jest miarą stosowaną w kontekście skanowania. Zrozumienie różnicy między tymi skrótami jest kluczowe w pracy z obrazami, ponieważ błędna interpretacja może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania jakości wynikowego obrazu. Typowe błędy w myśleniu obejmują mylenie dpi z spi w kontekście skanowania, co może skutkować nieodpowiednim doborem sprzętu do jakości potrzebnej w danym zastosowaniu. Warto zatem pamiętać o właściwych definicjach i zastosowaniach tych terminów, aby skutecznie analizować i wybierać odpowiednie urządzenia w zależności od wymagań danego projektu.

Pytanie 28

Jeżeli opakowanie zadrukowane jest jednolitym tłem o 100% pokryciu farbą drukarską, to mamy do czynienia z

Wybierając odpowiedzi takie jak "siatka", "tinta" czy "gradient", można natknąć się na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii stosowanej w druku. Siatka odnosi się do struktury, w której niektóre obszary są wypełnione kolorem w sposób zróżnicowany, co tworzy efekt przezroczystości i pozwala na wizualne oddanie tekstury lub cienia. Użycie siatek jest powszechne w druku, ale nie dotyczy jednolitego pokrycia farbą. Tint to termin używany w kontekście barwienia, odnoszący się do odcienia koloru uzyskanego przez dodanie bieli do danego koloru, co skutkuje jaśniejszym odcieniem. To podejście również nie pasuje do opisanego przypadku, ponieważ nie dotyczy pełnego pokrycia farbą. Gradient natomiast to technika, która polega na płynnej zmianie kolorów, co tworzy efekt przejścia od jednego odcienia do drugiego. Gradienty są często stosowane w projektowaniu grafiki, jednak również nie mają zastosowania w kontekście jednolitego zadrukowania tła. Te błędne wybory mogą wynikać z mylnego powiązania pojęć związanych z pokryciem farbą i wizualnym efektem, co prowadzi do nieporozumień w kwestii terminologii oraz technik stosowanych w druku.

Pytanie 29

Do wykonania 2 000 plakatów o wymiarach 500 x 700 mm w kolorystyce 4 + 0 najlepiej użyć

Wybór maszyny cyfrowej o formacie SRA3 do druku 2000 plakatów nie jest optymalny, ponieważ technologia druku cyfrowego, choć elastyczna i szybka w realizacji zleceń, nie oferuje takiej efektywności kosztowej przy dużych nakładach, jak druk offsetowy. Z kolei zastosowanie szerokowstęgowej maszyny fleksograficznej, mimo że idealnej do druku na materiałach elastycznych, jest niewłaściwe w przypadku plakatów papierowych. Fleksografia jest bardziej odpowiednia do produkcji opakowań, etykiet lub materiałów, które wymagają dużej prędkości druku na rolkach. Zastosowanie solwentowego plotera drukującego, chociaż pozwala na drukowanie szerokich formatów, również nie jest odpowiednie dla tej sytuacji, ponieważ plakat wymaga wysokiej jakości druku oraz precyzyjnej reprodukcji kolorów. Warto zauważyć, że maszyny solwentowe są bardziej narażone na efekt blaknięcia kolorów w dłuższym okresie czasu, co czyni je mniej odpowiednimi dla projektów, które mają służyć jako materiały reklamowe. Typowe błędy w rozumieniu wyboru technologii druku polegają na tym, że użytkownicy często koncentrują się na nowoczesności technologii, a nie na jej dostosowaniu do specyficznych wymagań projektu, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz wyższych kosztów produkcji.

Pytanie 30

W wyniku przeprowadzonej kalkulacji kosztów wydrukowania 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej określono jednostkowy koszt akcydensu na 3,00 zł. Jeśli zamówienie zwiększy się o 40%, wówczas koszt jednego akcydensu

Odpowiedzi, które sugerują, że koszt jednostkowy akcydenów wzrośnie lub pozostanie bez zmian, opierają się na błędnych założeniach i nie uwzględniają fundamentalnych zasad ekonomii skali oraz struktury kosztów w procesie druku. Wzrost zamówienia o 40% niekoniecznie wiąże się z większymi kosztami jednostkowymi, a wręcz przeciwnie - przy większym nakładzie koszty stałe rozkładają się na większą liczbę produktów. Istotną kwestią jest także związana z tym produkcja masowa, która pozwala na oszczędności. Odpowiedź sugerująca, że zwiększenie liczby zmian pracy drukarza wpłynie na wyższy koszt jednostkowy, nie uwzględnia faktu, że przy odpowiedniej organizacji pracy oraz zastosowaniu nowoczesnych technologii, czas drukowania na jednostkę może się skrócić. Przy zwiększonym nakładzie, drukarnia nie zmienia liczby form drukowych, a to oznacza, że koszty przygotowania materiałów na dużą skalę są wciąż takie same, co prowadzi do ich rozkładu na większą liczbę jednostek. Ostatecznie, błędne założenia prowadzą do nieprawidłowych wniosków co do kosztów produkcji, co może skutkować niewłaściwymi decyzjami zakupowymi przez klientów.

Pytanie 31

Który czynnik <u><strong>nie wpływa</strong></u> na koszt procesu drukowania nakładu publikacji?

Wszystkie inne czynniki wymienione w pytaniu mają bezpośredni wpływ na koszt procesu drukowania nakładu publikacji. Ilość form drukowych jest kluczowa, ponieważ każdy nowy projekt wymaga stworzenia lub przystosowania formy drukowej, co generuje koszty związane z przygotowaniem i produkcją materiałów. Technika drukowania również odgrywa istotną rolę; na przykład, druk offsetowy może być bardziej opłacalny przy dużych nakładach, podczas gdy druk cyfrowy lepiej sprawdza się w mniejszych seriach, ale wiąże się z różnymi kosztami jednostkowymi. Ilość stron publikacji wpływa na zużycie papieru oraz czas potrzebny na drukowanie, co przekłada się na ogólny koszt produkcji. Każdy z tych czynników jest ze sobą powiązany i ma wpływ na ekonomię całego procesu drukarskiego. Niezrozumienie roli każdego z tych elementów prowadzi do błędnych wniosków, na przykład, przypisując zbyt małe znaczenie aspektom, które mogą w praktyce znacząco wpłynąć na ostateczny koszt. W branży drukarskiej kluczowe jest zrozumienie powiązań pomiędzy różnymi etapami produkcji, co pozwala na skuteczne planowanie i zarządzanie budżetem. Warto również przyjrzeć się standardom jakości, które określają najlepsze praktyki w zakresie zarządzania procesem drukowania, w tym efektywności kosztowej i optymalizacji produkcji.

Pytanie 32

Typowa liniatura rastra podczas naświetlania form do drukowania offsetowego na papierze powlekanym wynosi

Typowa liniatura rastra podczas naświetlania form do drukowania offsetowego na papierze powlekanym wynosząca 150 lpi (linie na cal) jest zgodna z ogólnie przyjętymi standardami w branży poligraficznej. Liniatura rastra jest kluczowym parametrem, który wpływa na jakość druku, a 150 lpi stanowi kompromis między szczegółowością obrazu a zdolnością do reprodukcji kolorów. Przy tej wartości liniatury uzyskuje się wyraźne detale oraz gładkie przejścia tonalne, co jest szczególnie istotne w przypadku obrazów fotograficznych oraz materiałów reklamowych. Dla kontekstu, wyższe wartości liniatury, takie jak 200 lpi, mogą być stosowane w druku wysokiej jakości, ale mogą wymagać lepszych materiałów oraz precyzyjnych ustawień maszyny. Z kolei niższe wartości, takie jak 90 lpi, mogą skutkować utratą detali i zniekształceniem kolorów, co jest niepożądane w produkcie końcowym. W praktyce, wybór liniatury powinien być zgodny z charakterystyką papieru oraz zastosowaniem końcowym, a 150 lpi jest wartościowym punktem wyjścia dla większości projektów.

Pytanie 33

Którą z technik drukowania należy zastosować do wykonania 1 000 000 egzemplarzy gazety codziennej?

Wybór innych technik druku, takich jak druk cyfrowy, fleksografia czy typografia, w kontekście produkcji dużych nakładów gazet codziennych, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów. Druk cyfrowy, mimo iż oferuje elastyczność i możliwość szybkiej produkcji małych nakładów, ma znacząco wyższe koszty jednostkowe przy dużych ilościach. Co więcej, jakość wydruku cyfrowego, zwłaszcza w kontekście dużych formatów i kolorów, może nie spełniać standardów wymaganych przez wydawców gazet. Fleksografia, z kolei, jest techniką bardziej odpowiednią dla drukowania na materiałach elastycznych, takich jak opakowania, a nie dla papierów gazetowych. Typografia, będąca jedną z najstarszych metod druku, także nie jest dostosowana do produkcji masowej, gdyż wymaga znacznego nakładu pracy i czasu, co czyni ją nieefektywną w kontekście dużych nakładów. Wybierając technikę druku, istotne jest zrozumienie charakterystyki zamówienia oraz materiałów, co pozwala uniknąć błędnych decyzji, które mogą skutkować wysokimi kosztami i niską jakością produktu końcowego. W branży druku, kluczowe jest stosowanie metod, które sprostają wymaganiom jakościowym oraz efektywnościowym, a druk offsetowy zdecydowanie spełnia te kryteria.

Pytanie 34

Materiałem wyjściowym do wykonania proofa cyfrowego jest

Plik PDF jest rzeczywiście materiałem wyjściowym do wykonania proofa cyfrowego, ponieważ stanowi uniwersalny format, który zapewnia spójność dokumentu niezależnie od urządzenia czy systemu operacyjnego. W kontekście prepress i druku, pliki PDF są często preferowane ze względu na swoją zdolność do zachowania oryginalnych elementów graficznych, czcionek i układu, co jest kluczowe dla jakości końcowego produktu. Przygotowując proof, profesjonalne studia graficzne i drukarnie korzystają z plików PDF, aby dokładnie odwzorować, jak wydruk będzie wyglądał na papierze, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych błędów i problemów z kolorami. Ponadto, pliki PDF są zgodne z różnymi standardami, takimi jak PDF/X, które są specjalnie zaprojektowane na potrzeby druku, co dodatkowo zwiększa ich użyteczność w branży. Użycie plików PDF w procesie przygotowania proofów cyfrowych jest więc zgodne z najlepszymi praktykami, co przekłada się na efektywność i jakość produkcji.

Pytanie 35

Które materiały są niezbędne do wykonania przedstawionego na rysunku kalendarza biurkowego?

Wybrane materiały w pozostałych odpowiedziach, mimo że mogą być używane w różnych kontekstach, nie są odpowiednie do produkcji kalendarza biurkowego. Na przykład, karton ozdobny o gramaturze 215 g/m2, choć estetyczny, nie dostarcza odpowiedniej sztywności, co może prowadzić do problemów z trwałością i funkcjonalnością kalendarza. Farby Heksachrome, choć oferujące szeroką paletę kolorów, są zazwyczaj droższe i mniej powszechnie stosowane w produkcji masowej kalendarzy, co sprawia, że ich użycie jest niepraktyczne. W przypadku drutu introligatorskiego mówimy o całkowicie innym sposobie łączenia kartek, który nie jest zgodny z koncepcją spiralnego wiązania, co jest istotne dla zapewnienia łatwego obracania stron. Tektura introligatorska o gramaturze 900 g/m2 jest zbyt ciężka i sztywna, co czyni ją mało praktyczną w kontekście kalendarzy biurkowych. Alternatywnie, klej introligatorski oraz papier syntetyczny, chociaż mogą być używane w innych typach projektów, nie są typowymi materiałami dla kalendarzy, gdzie priorytetem jest estetyka, funkcjonalność oraz trwałość. Warto zrozumieć, że przy wyborze materiałów kluczowe jest dostosowanie ich do specyficznych wymagań produktu, co w tym przypadku nie zostało spełnione, co może prowadzić do nieefektywności i obniżenia jakości końcowego wyrobu.

Pytanie 36

W magazynie drukarni znajduje się 105 kg papieru o formacie B1 (700 x 1000 mm) i gramaturze 150 g/m2. Wskaż liczbę arkuszy B1 jaką dysponuje drukarnia.

Podczas analizowania błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jak obliczenia związane z masą i powierzchnią papieru są ze sobą powiązane. W odpowiedziach, które wskazują na ilości arkuszy większe niż 1000, tkwi typowy błąd w analizie gramatury papieru. Przykłady takie jak 1 100, 1 050 czy 1 150 sugerują, że obliczenia nie uwzględniają prawidłowego przeliczenia masy na powierzchnię oraz zrozumienia definicji gramatury. Gramatura 150 g/m2 jednoznacznie determinuje, ile papieru można uzyskać z określonej masy. Niepoprawne podejście często wynika z mylnego założenia, że większa ilość masy wiąże się z proporcjonalnie większą liczbą arkuszy, co jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ zależy to również od wymiarów arkusza. W przypadku papieru B1, który ma powierzchnię 0,7 m2, nawet niewielkie różnice w obliczeniach mogą prowadzić do znacznych błędów w ocenie ilości arkuszy. Kluczowe jest, aby w procesie obliczeń zachować dokładność oraz umiejętność przeliczania jednostek, co jest standardem w branży poligraficznej. Błędy w takich obliczeniach mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zapasami oraz zwiększenia kosztów produkcji, co jest niepożądane w każdym przedsiębiorstwie.

Pytanie 37

Ile form drukowych należy przygotować do wydrukowania plakatu o formacie A1 w kolorystyce 4 + 0?

Odpowiedź prawidłowa to 4 formy, co wynika z technicznych wymagań druku w kolorystyce 4 + 0. Oznaczenie to wskazuje na to, że plakat będzie drukowany w czterech podstawowych kolorach (Cyan, Magenta, Yellow, Black), a brak dodatkowych kolorów (0) oznacza, że nie przewiduje się użycia kolorów specjalnych. W praktyce oznacza to, że każda forma drukowa odpowiada jednemu z kolorów wykorzystywanych w procesie druku. Przy projektowaniu plakatu o dużym formacie, takim jak A1, istotne jest, aby plik był odpowiednio przygotowany do druku, obejmując odpowiednie profile kolorystyczne oraz rozdzielczość. W związku z tym, użycie czterech form pozwala na uzyskanie wysokiej jakości wydruku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży poligraficznej. Warto dodać, że każdy kolor jest nanoszony na papier w osobnym procesie, co zwiększa precyzję oraz odwzorowanie kolorów.

Pytanie 38

Rysowanie krzywych Béziera to operacja charakterystyczna dla programu

Corel Draw to profesjonalne oprogramowanie do grafiki wektorowej, które szeroko wykorzystuje krzywe Béziera jako kluczowy element w procesie tworzenia i edytowania grafiki. Krzywe Béziera są fundamentalnym narzędziem w projektowaniu graficznym, pozwalającym na precyzyjne definiowanie kształtów i linii poprzez manipulację punktami kontrolnymi. W praktyce, artysta cyfrowy może za ich pomocą tworzyć skomplikowane ilustracje, logo czy typografię, które wymagają dużej dokładności. Standardy branżowe podkreślają znaczenie opanowania narzędzi do rysowania krzywych Béziera, ponieważ są one wszechobecne w oprogramowaniach do obróbki grafiki wektorowej, takich jak Adobe Illustrator czy Inkscape. Zrozumienie ich działania nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale również umożliwia tworzenie bardziej złożonych i artystycznych projektów. Przykłady zastosowania obejmują grafikę reklamową, gdzie precyzyjne detale są kluczowe, a także w projektowaniu interfejsów użytkownika, gdzie kształty muszą być elastyczne i dostosowywane do różnych wymagań.

Pytanie 39

Niezadrukowana strona publikacji nazywana jest

Łam, składka i kolumna to terminy, które odnoszą się do różnych aspektów publikacji, ale nie definiują niezadrukowanej strony. Łam to termin związany z układem graficznym, który określa sposób rozmieszczenia tekstu i obrazów na stronie, co jest kluczowe dla estetyki i czytelności materiału. Składka odnosi się natomiast do grupy złożonych stron, które są zszywane lub łączone, tworząc całość publikacji. W kontekście składu, niezadrukowana strona nie jest w rzeczywistości składką, lecz przestrzenią, która może być wykorzystana w sposób bardziej kreatywny. Kolumna to jednostka tekstu w układzie strony, zazwyczaj w ramach łamu – oznacza to, że w kontekście układu graficznego odnosi się do podziału tekstu, a nie samej przestrzeni niewykorzystanej. Błędy myślowe, które prowadzą do wybrania tych terminów, wynikają z niepełnego zrozumienia struktury publikacji i ich funkcji. Ważne jest, aby rozróżniać te terminy, aby uniknąć zamieszania w kontekście pracy z dokumentami wydawniczymi i dostosowywania ich do standardów branżowych.

Pytanie 40

Zaprojektowany wektorowy logotyp wymaga zapisania w pliku z rozszerzeniem

Rozważając inne wymienione formaty, warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie oraz ograniczenia. Format .jpg, będący formatem rastrowym, jest przeważnie używany do przechowywania zdjęć, gdzie istotne są detale kolorystyczne i tonalne. Jednakże, pliki .jpg nie obsługują warstw ani krzywych, co czyni je nieodpowiednimi do zapisywania wektorowych grafik, jak logotypy, które wymagają możliwości edycyjnych i skalowalności bez utraty jakości. Z kolei pliki .psd, czyli format Adobe Photoshop, są zoptymalizowane do obróbki rastrowej i również nie nadają się do wektoryzacji, co ogranicza ich użyteczność w kontekście projektowania logotypów. Format .php natomiast nie jest formatem graficznym, lecz językiem skryptowym używanym głównie w tworzeniu dynamicznych stron internetowych. Zrozumienie różnicy między formatami rastrowymi a wektorowymi jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do braku możliwości edycyjnych oraz problemów z jakością w finalnym produkcie. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, kiedy i jakie formaty stosować, aby zapewnić najwyższą jakość i funkcjonalność projektów graficznych.

Rozpocznij nowy egzamin Powrót do strony głównej