Kwalifikacja: BUD.23 - Wykonywanie i renowacja detali architektonicznych

Zastosowanie haków stalowych, zamocowania dyblowego czy oplotu z drutu w kontekście łączenia uszkodzonych elementów rzeźby wapiennej jest nieadekwatne i może prowadzić do poważnych problemów w konserwacji. Haki stalowe, mimo że mogą wydawać się solidnym rozwiązaniem, w rzeczywistości wprowadzają dodatkowe punkty naprężenia, które mogą prowadzić do dalszych pęknięć w strukturze kamienia. Tego rodzaju mocowanie jest bardziej odpowiednie dla elementów prefabrykowanych, a nie dla delikatnych rzeźb, które wymagają precyzyjnego dostosowania. Zamocowanie dyblowe, stosowane głównie w budownictwie, nie zapewnia odpowiedniej stabilności w kontekście rzeźby wapiennej, gdzie istotne jest, aby połączenia były jak najmniej widoczne i nie naruszały estetyki. Oplot z drutu z kolei nie tylko nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości, ale także może być źródłem korozji, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku elementów narażonych na działanie czynników atmosferycznych. Łączenie tych koncepcji często wynika z braku zrozumienia specyfiki materiałów oraz technik konserwatorskich, które powinny skupiać się na ochronie i zachowaniu oryginalnych cech rzeźby. Właściwe podejście do konserwacji wymaga znajomości materiału oraz zastosowania sprawdzonych technik, które nie tylko wzmocnią strukturę, ale również zachowają jej integralność i estetykę.