Odpowiedź pantomograficzne jest prawidłowa, ponieważ zdjęcie rentgenowskie przedstawia panoramiczny widok uzębienia, obejmujący zarówno zęby górne, jak i dolne, w tym również korzenie oraz struktury kostne szczęki i żuchwy. Pantomografia jest nieocenionym narzędziem diagnostycznym w stomatologii, ponieważ pozwala na ocenę całej jamy ustnej w jednym obrazie, co jest szczególnie przydatne przed planowaniem leczenia ortodontycznego, chirurgii stomatologicznej czy implantologii. Dzięki temu lekarze mogą wykrywać zmiany patologiczne, takie jak torbiele, guzy czy stany zapalne, które nie byłyby widoczne na klasycznych zdjęciach rentgenowskich, takich jak zdjęcia zgryzowe czy cefalometryczne, które pokazują tylko wybrany fragment uzębienia. Pantomograficzne zdjęcie rentgenowskie, zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Rentgenologii Stomatologicznej, jest często pierwszym krokiem w diagnostyce i jest standardem w wielu praktykach stomatologicznych.
Odpowiedzi skrzydłowo-zgryzowe, cefalometryczne oraz zgryzowe są nieprawidłowe, ponieważ każda z nich przedstawia inny typ obrazu diagnostycznego. Skrzydłowo-zgryzowe zdjęcie rentgenowskie, nazywane również zdjęciem zgryzowym, pokazuje głównie zęby w zgryzie i jest używane do oceny zwarcia oraz relacji pomiędzy zębami górnymi a dolnymi. To narzędzie ma ograniczony zasięg, co oznacza, że nie obejmuje całej struktury szczęki, co czyni je niewystarczającym do kompleksowej oceny jamy ustnej. Cefalometria natomiast, to zdjęcie wykonywane w celu analizy rysów twarzy i relacji ortodontycznych, a także do oceny wzrostu i rozwoju twarzy. Właściwie stosowane w ortodoncji, cefalometria pozwala na zrozumienie proporcji i kształtu czaszki, ale nie dostarcza informacji o stanie zębów czy struktur kostnych w taki sposób, jak zdjęcie pantomograficzne. Warto również wspomnieć, że zdjęcia zgryzowe oraz cefalometryczne, choć mają swoje zastosowanie w praktyce, nie są wystarczające do oceny całej jamy ustnej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi obejmują ograniczone zrozumienie, że różne techniki obrazowania służą różnym celom diagnostycznym i nie powinny być mylone ze sobą w kontekście kompleksowej analizy stomatologicznej.
