Rysunek C przedstawia prawidłową formację rombu, która jest jedną z kluczowych postaw w taktyce ochrony osobistej. W tej konfiguracji pracownicy ochrony są rozmieszczeni w sposób, który zapewnia maksymalne bezpieczeństwo osobie ochranianej, umieszczonej w centrum. Ustawienie rombu umożliwia zrównoważoną ochronę z każdej strony, co jest istotne w sytuacjach zagrożenia. Pracownicy na rogach rombu mają pełną widoczność, co pozwala na szybką reakcję w razie niebezpieczeństwa. Tego typu formacja jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony osobistej, gdzie priorytetem jest zapewnienie ciągłej obserwacji otoczenia oraz minimalizacja ryzyka. Zastosowanie szyku rombu jest powszechne w sytuacjach, gdy osoba wymagająca ochrony przemieszcza się w potencjalnie niebezpiecznym otoczeniu, co czyni go fundamentalnym w pracy zespołów ochrony.
Wybór odpowiedzi A, B lub D wskazuje na niezrozumienie podstawowych zasad formacji ochronnych. Rysunek A przedstawia ustawienie liniowe, które, chociaż może wyglądać na funkcjonalne w pewnych sytuacjach, nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony osobistej. Taka formacja ogranicza pole widzenia każdego z ochroniarzy, a ich zdolność do szybkiego reagowania na potencjalne zagrożenia jest znacznie osłabiona. Z kolei rysunek B pokazuje ustawienie kolumnowe, które w praktyce stosuje się tylko w sytuacjach, gdy grupy muszą przemieszczać się w wąskich przejściach. W tym wariancie, podobnie jak w przypadku ustawienia liniowego, występuje ryzyko, że osoba ochraniana stanie się łatwym celem. Rysunek D prezentuje formację trójkątną, która w teorii może wydawać się bardziej stabilna niż formacje liniowe, jednak w praktyce trójkąt nie zapewnia takiego poziomu osłony, jaki daje romb. W każdym z tych przypadków kluczowe jest zrozumienie, jak formacje wpływają na widoczność i reakcję grupy ochrony na zagrożenia. Dlatego tak ważne jest, aby znać nie tylko różne rodzaje szyków, ale również ich zastosowanie w realnych scenariuszach ochrony osobistej.
