Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 13 marca 2025 09:56
Data zakończenia: 13 marca 2025 10:27

Egzamin niezdany

Wynik: 17/40 punktów (42,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na którym domyślnym porcie działa serwer WWW stosujący domyślny protokół HTTPS w standardowej konfiguracji?

Porty 20, 80 i 110 są nieprawidłowymi odpowiedziami w kontekście domyślnego portu dla serwera WWW działającego na protokole HTTPS. Port 20 jest wykorzystywany do przesyłania danych w protokole FTP (File Transfer Protocol), co nie ma związku z komunikacją HTTPS. Z kolei port 80 jest standardowym portem dla HTTP, co oznacza, że nie zapewnia on szyfrowania, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa danych przesyłanych w sieci. Użytkownicy często mylą HTTP z HTTPS, co może prowadzić do nieporozumień dotyczących bezpieczeństwa połączeń internetowych. Port 110 natomiast służy do przesyłania wiadomości e-mail w protokole POP3 (Post Office Protocol), co również nie ma związku z protokołem HTTPS. Niezrozumienie, jak różne porty są przypisane do konkretnych protokołów, jest częstym błędem wśród osób uczących się o sieciach komputerowych. Dobrą praktyką jest zapoznanie się z dokumentacją IANA oraz zrozumienie znaczenia poszczególnych portów dla różnych protokołów, co pomoże uniknąć błędów w przyszłości i zwiększy ogólną wiedzę na temat architektury sieci. W dobie rosnących zagrożeń w sieci, umiejętność identyfikacji odpowiednich portów oraz protokołów jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa i integralności przesyłanych danych.

Pytanie 2

Po sprawdzeniu komputera programem diagnostycznym wykryto, że temperatura pracy karty graficznej posiadającej wyjścia HDMI i D-SUB, osadzonej w gnieździe PCI Express komputera stacjonarnego, wynosi 87°C. W takim przypadku serwisant powinien

Sprawdzenie, czy wentylator karty graficznej jest sprawny oraz czy nie jest zakurzony, jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z temperaturą podzespołów komputerowych. Wysoka temperatura, jak 87°C, może wynikać z niewłaściwego chłodzenia, co może prowadzić do dotkliwego uszkodzenia karty graficznej. Wentylatory w kartach graficznych odpowiadają za odprowadzanie ciepła, a ich zablokowanie przez kurz lub inne zanieczyszczenia znacząco ogranicza ich efektywność. W praktyce, regularne czyszczenie wentylatorów oraz radiatorów powinno być standardową procedurą konserwacyjną w utrzymaniu sprzętu komputerowego. Ponadto, w sytuacji stwierdzenia usterki wentylatora, jego wymiana na nowy, odpowiedni model zapewni poprawne działanie karty graficznej oraz jej dłuższą żywotność. Warto również monitorować temperatury podzespołów za pomocą oprogramowania diagnostycznego, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i zapobieganie poważniejszym uszkodzeniom.

Pytanie 3

Symbol graficzny przedstawiony na rysunku oznacza

Symbole używane w dokumentacji technicznej są kluczowe dla zrozumienia planów i schematów instalacji teletechnicznych. Otwarty kanał kablowy, mimo że jest często używany do prowadzenia przewodów, zwykle oznaczany jest w inny sposób, bardziej przypominający prostokątną ramkę, co pozwala na łatwe wyróżnienie na planach. Zamknięte kanały kablowe, takie jak korytka czy rynny, też mają różne oznaczenia w zależności od ich specyfiki i zastosowania, co jest regulowane przez normy takie jak EN 50085. Z kolei główny punkt dystrybucyjny, będący centralnym elementem sieci telekomunikacyjnej, gdzie zbiegają się główne linie transmisyjne, zwykle oznaczany jest bardziej złożonym symbolem, często z dodatkowymi opisami technicznymi. Błędne zrozumienie symboli może prowadzić do nieprawidłowej instalacji lub konfiguracji systemów telekomunikacyjnych, co z kolei skutkuje problemami z łącznością lub niespełnieniem norm bezpieczeństwa i funkcjonalności. Dlatego tak istotne jest dokładne zaznajomienie się ze standardami oznaczeń, co pozwala na efektywne planowanie i realizację projektów zgodnie z wymaganiami branżowymi. Znajomość różnic w symbolach i ich zastosowaniach jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się projektowaniem i instalacją systemów telekomunikacyjnych, aby uniknąć typowych błędów myślowych i nieporozumień w interpretacji dokumentacji technicznej. Prawidłowa interpretacja symboli jest kluczowa dla zapewnienia, że wszystkie elementy infrastruktury są zainstalowane zgodnie z planem i działają optymalnie.

Pytanie 4

Na rysunku przedstawiono wynik testu okablowania. Zinterpretuj wynik pomiaru.

Błąd rozwarcia odnosi się do sytuacji w której ciągłość przewodnika jest przerwana co skutkuje brakiem przepływu sygnału przez daną parę lub przewód. Przyczyną mogą być uszkodzone wtyczki lub fizyczne uszkodzenia kabla. Odwrócenie pary to problem wynikający z nieprawidłowego przyporządkowania żył w parze co może prowadzić do trudności w transmisji danych zwłaszcza w przypadku kabli Ethernet gdzie pary muszą być odpowiednio dobrane. Rozdzielenie pary to sytuacja w której żyły które powinny tworzyć jedną parę są rozdzielone i przyporządkowane do różnych par co może skutkować znacznym pogorszeniem jakości sygnału i zakłóceniami. Każdy z tych błędów ma inne przyczyny i skutki dlatego istotne jest zrozumienie różnic między nimi. Często błędne zrozumienie sytuacji wynika z braku doświadczenia z narzędziami testującymi oraz nieznajomości standardów okablowania takich jak TIA/EIA-568-B które wyznaczają zasady prawidłowego układania i testowania przewodów. Rozpoznanie konkretnego typu błędu wymaga dokładnej analizy wyników testów i zrozumienia jak poszczególne błędy wpływają na funkcjonowanie sieci. Testery okablowania pokazują różne typy błędów co pozwala technikom na szybką diagnozę i eliminację problemów zapewniając niezawodność i wydajność systemu sieciowego.

Pytanie 5

W usłudze Active Directory, strukturę składającą się z jednej lub większej liczby domen, które mają wspólny schemat i wykaz globalny, należy nazwać

Odpowiedź 'lasem' jest poprawna, ponieważ w kontekście Active Directory termin 'las' odnosi się do struktury składającej się z jednej lub więcej domen, które dzielą wspólny schemat i globalny wykaz. Las jest fundamentalnym elementem architektury Active Directory, który umożliwia zarządzanie różnymi domenami w zintegrowany sposób. Przykładem zastosowania może być organizacja, która posiada różne oddziały w różnych lokalizacjach geograficznych; każda z tych lokalizacji może stanowić odrębną domenę w ramach tego samego lasu. Dzięki temu, administratorzy mogą centralnie zarządzać kontami użytkowników i zasobami w całej organizacji. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby wszystkie domeny w lesie miały odpowiednie relacje zaufania, co pozwala na efektywne udostępnianie zasobów oraz usług. Ponadto, lasy mogą być wykorzystywane do implementacji polityk Group Policy, co umożliwia egzekwowanie zasad bezpieczeństwa i konfiguracji na poziomie całej organizacji.

Pytanie 6

Przedstawiony na rysunku interfejs to

Odpowiedź HDMI jest prawidłowa ponieważ interfejs HDMI (High-Definition Multimedia Interface) jest najczęściej używanym standardem przesyłania cyfrowego sygnału audio i wideo bez kompresji. HDMI jest znany z obsługi wysokiej rozdzielczości obrazu i wielokanałowego dźwięku. Posiada charakterystyczny kształt wtyczki z 19 pinami co zapewnia jednoczesne przesyłanie obrazu i dźwięku przy użyciu jednego kabla. HDMI jest szeroko stosowany w nowoczesnych telewizorach monitorach komputerowych konsolach do gier oraz dekoderach ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu i dźwięku. Wersje HDMI od 1.4 do 2.1 oferują różne ulepszenia takie jak wsparcie dla 4K 8K oraz technologii 3D. Standard HDMI jest preferowany w branży ze względu na swoją wszechstronność i łatwość użycia w porównaniu do starszych analogowych interfejsów. Dzięki temu HDMI stał się kluczowym elementem w dziedzinie multimediów wprowadzając bardziej zintegrowane cyfrowe rozwiązania audio-wideo zgodne z nowoczesnymi standardami technologicznymi i użytkowymi

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono gniazdo:

Złącze DisplayPort, ukazane na rysunku, to nowoczesny interfejs cyfrowy stosowany do przesyłu sygnałów wideo i audio. Jego konstrukcja umożliwia przesyłanie obrazu o wysokiej rozdzielczości oraz dźwięku wielokanałowego bez kompresji. Został zaprojektowany jako standard otwarty, co oznacza szeroką kompatybilność z różnymi urządzeniami. DisplayPort wyróżnia się charakterystycznym kształtem wtyku z asymetryczną blokadą, co zapobiega nieprawidłowemu podłączeniu. Jest szeroko stosowany w komputerach osobistych, monitorach i projektorach, stanowiąc alternatywę dla starszych interfejsów takich jak VGA czy DVI. DisplayPort obsługuje również technologię MST (Multi-Stream Transport), która umożliwia podłączenie wielu monitorów do jednego złącza. Standard ten wspiera funkcję Adaptive Sync, co jest szczególnie przydatne w grach, ponieważ redukuje efekt rozrywania obrazu. DisplayPort ma również zdolność przesyłania danych o dużej przepustowości, co czyni go idealnym wyborem dla profesjonalnych zastosowań graficznych i multimedialnych. Dzięki swojej elastyczności i wysokiej wydajności, DisplayPort jest preferowanym wyborem w zaawansowanych systemach audiowizualnych.

Pytanie 8

Program, który dostarcza informacji o wydajności zestawu komputerowego to

Sniffer, debugger i kompilator to narzędzia, które pełnią różne funkcje w obszarze informatyki, ale nie są odpowiednie w kontekście oceny wydajności zestawu komputerowego. Sniffer to aplikacja używana do monitorowania i analizowania ruchu w sieci, co pozwala na identyfikowanie problemów związanych z bezpieczeństwem lub wydajnością sieci, jednak nie dostarcza informacji o wydajności sprzętu komputerowego. Debugger to narzędzie służące do wykrywania i eliminowania błędów w kodzie programu, umożliwiające programistom analizę działania aplikacji w czasie rzeczywistym, jednak jego zastosowanie nie dotyczy oceny wydajności hardware'u. Kompilator natomiast przekształca kod źródłowy napisany w jednym języku programowania na kod maszynowy, co jest kluczowe dla uruchamiania aplikacji, ale nie ma on nic wspólnego z pomiarem wydajności zestawu komputerowego. Wybór niewłaściwego narzędzia do oceny wydajności, takiego jak sniffer czy debugger, wynika często z braku zrozumienia ich funkcji i zastosowania w praktyce. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że każde narzędzie do analizy może być użyte do oceny wydajności, co jest nieprawidłowe. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnych zadań oraz jakie są różnice między nimi, aby uniknąć nieporozumień i skutecznie oceniać wydajność sprzętu.

Pytanie 9

Dana jest sieć o adresie 172.16.0.0/16. Które z adresów sieci 172.16.0.0/16 są prawidłowe, jeśli zostaną wydzielone cztery podsieci o masce 18 bitowej?

Wybór innych adresów podsieci pokazuje typowe nieporozumienia dotyczące zasad podziału sieci. Na przykład, adres 172.16.0.64 wydany w odpowiedzi nie jest początkiem nowej podsieci w schemacie podsieci 18-bitowej. Przy masce 18 bitowej, każda podsieć zaczyna się od adresu, który jest wielokrotnością 64 (2^(32-18)), co prowadzi do błędnych wniosków o lokalizacji adresów sieciowych. W odpowiedzi, gdzie wymieniono 172.16.0.128, również brakuje zrozumienia, że ten adres nie jest pierwszym adresem w żadnej z czterech podsieci, ale stanowi pośrednią lokalizację, co prowadzi do zamieszania. Co więcej, adres 172.16.0.255 jest zarezerwowany jako adres rozgłoszeniowy w podsieci 172.16.0.0, co dodatkowo wynika z błędnych założeń. Kluczowym błędem jest brak znajomości konsekwencji podziału adresów IP zgodnie z zasadami CIDR. Daleko idąca nieznajomość reguł obliczania adresów podsieci, a także mylne założenia dotyczące adresów rozgłoszeniowych, mogą prowadzić do poważnych problemów w praktycznych zastosowaniach, takich jak konflikty adresowe czy błędne konfiguracje w sieciach, co jest krytyczne w kontekście projektowania i administracji sieci.

Pytanie 10

Który standard sieci Ethernet należy zastosować przy połączeniu bezpośrednim urządzeń sieciowych oddalonych od siebie o 1 km?

Odpowiedź 1000Base-LX jest poprawna, ponieważ ten standard Ethernet jest zaprojektowany do pracy na dłuższych dystansach, w tym do 10 km w przypadku użycia włókien jednomodowych. W przeciwieństwie do standardów takich jak 1000Base-SX, który wykorzystuje włókna wielomodowe i jest ograniczony do krótszych odległości (zwykle do 550 m), 1000Base-LX zapewnia odpowiednią przepustowość i niezawodność dla połączeń sięgających 1 km. Użycie 1000Base-LX w praktyce jest powszechne w zastosowaniach, gdzie istotna jest stabilność połączenia na dużych dystansach, jak w przypadku połączeń pomiędzy budynkami w kampusach utrzymujących dużą infrastrukturę IT. Ten standard Ethernet wykorzystuje długość fali 1310 nm, co sprawia, że jest idealny do transmisji w trybie jednomodowym, gdzie straty sygnału są znacznie mniejsze w porównaniu do włókien wielomodowych. W kontekście instalacji sieciowej, wybór odpowiedniego standardu jest kluczowy dla zapewnienia wysokiej jakości i trwałości połączenia, co czyni 1000Base-LX najlepszym wyborem dla tego konkretnego przypadku.

Pytanie 11

Które narzędzie należy wykorzystać do uzyskania wyników testu POST dla modułów płyty głównej?

Odpowiedzi A C i D wskazują na narzędzia, które nie są przeznaczone do diagnozowania wyników testu POST. Opcja A przedstawia odsysacz do cyny, który jest narzędziem używanym do usuwania nadmiaru cyny podczas lutowania, co jest kluczowe w naprawach elektronicznych ale nie ma związku z diagnostyką POST. Brak znajomości funkcjonalności narzędzi może prowadzić do błędów myślowych, zakładając że każde narzędzie elektroniczne może mieć zastosowanie diagnostyczne. Opcja C pokazuje tester zasilacza, który jest przeznaczony do sprawdzania napięć wyjściowych zasilaczy komputerowych. Choć jest istotnym narzędziem w utrzymaniu sprzętu komputerowego, jego funkcja ogranicza się do weryfikacji zasilania, a nie do diagnozowania płyt głównych. Opcja D natomiast przedstawia lutownicę, która służy do łączenia komponentów elektronicznych poprzez lutowanie. Jest to podstawowe narzędzie w naprawach elektronicznych, lecz nie spełnia żadnej funkcji diagnostycznej w kontekście POST. Powszechnym błędem jest przypisywanie zbyt szerokiej funkcjonalności narzędziom bez zrozumienia ich specyficznych zastosowań, co może prowadzić do błędnych wniosków podczas analizowania problemów sprzętowych. Zrozumienie specyfiki działania narzędzi jest kluczowe w ich właściwym wykorzystaniu w procesie diagnostycznym i naprawczym, co jest fundamentalnym elementem profesjonalizmu w dziedzinie IT. Właściwe przypisanie funkcji do narzędzi pozwala na skuteczne i szybkie rozwiązywanie problemów sprzętowych, zgodnie z najlepszymi standardami branżowymi.

Pytanie 12

Brak informacji o parzystości liczby lub o znaku wyniku, wykonywanej operacji w ALU, może świadczyć o problemach w działaniu

Odpowiedzi takie jak pamięć cache, wskaźnik stosu oraz tablica rozkazów są nieodpowiednie w kontekście braku informacji o parzystości liczby czy znaku wyniku operacji w ALU. Pamięć cache jest technologią, która optymalizuje dostęp do danych, przechowując często używane informacje, ale nie ma wpływu na operacje arytmetyczne czy logiczne wykonywane przez ALU. Jej rola polega na zwiększeniu wydajności systemu przez minimalizowanie opóźnień w dostępie do pamięci głównej. Wskaźnik stosu z kolei zarządza strukturą danych zwaną stosem, która jest używana do przechowywania adresów powrotu oraz lokalnych zmiennych, a nie do zarządzania wynikami operacji arytmetycznych. Z perspektywy działania ALU, wskaźnik stosu nie ma nic wspólnego z informacjami o parzystości czy znaku. Tablica rozkazów to z kolei strona architektury procesora, która przechowuje instrukcje do wykonania; jednak odpowiedzialność za zarządzanie wynikami leży w rejestrach, a nie w tablicy rozkazów. Właściwe zrozumienie ról tych komponentów jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów komputerowych. Często mylenie tych terminów prowadzi do nieporozumień dotyczących działania architektury komputerowej i jej elementów składowych. Ważne jest, aby w kontekście programowania i architektury komputerowej, mieć jasność co do funkcji każdego z komponentów, aby unikać błędów w projektowaniu oraz implementacji.

Pytanie 13

Który parametr trzeba podać podczas konfiguracji serwera DHCP?

Podczas rozważania innych opcji, warto zwrócić uwagę na ich nieadekwatność w kontekście konfiguracji serwera DHCP. Poziom zabezpieczeń IPSec, mimo że istotny w kontekście bezpieczeństwa sieciowego, nie jest bezpośrednio związany z funkcjonalnością DHCP. IPSec to zestaw protokołów używanych do zabezpieczania komunikacji IP, a nie parametr konfiguracyjny serwera DHCP. Z kolei adres MAC karty sieciowej serwera DHCP jest również zbędny w kontekście konfiguracji samego serwera. Adres MAC jest przypisany do interfejsu sieciowego urządzenia, ale serwer DHCP nie wymaga podawania swojego adresu MAC do przydzielania adresów IP. Dodatkowo, czas trwania dzierżawy adresu MAC jest koncepcją mylną, ponieważ DHCP odnosi się do dzierżawy adresów IP, a nie adresów MAC. Tego rodzaju nieporozumienia mogą prowadzić do błędnej interpretacji funkcji i możliwości DHCP, co może skutkować niewłaściwą konfiguracją i problemami w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że DHCP jest protokołem zaprojektowanym do automatycznego przydzielania adresów IP oraz zarządzania ich dzierżawą, a nie do zarządzania adresami MAC czy innymi parametrami bezpieczeństwa.

Pytanie 14

Protokołem wysyłania poczty elektronicznej jest

Simple Mail Transfer Protocol (SMTP) jest standardowym protokołem używanym do wysyłania wiadomości e-mail przez Internet. SMTP działa na zasadzie klient-serwer, gdzie klient wysyła wiadomość do serwera pocztowego, a serwer następnie dostarcza ją do odpowiedniej skrzynki odbiorczej odbiorcy. Kluczowym elementem SMTP jest to, że został zaprojektowany z myślą o prostocie i niezawodności, co czyni go podstawowym protokołem dla komunikacji e-mailowej. Protokół ten wykorzystuje port 25, a w przypadku szyfrowanej komunikacji często port 587. SMTP jest również często stosowany w scenariuszach związanych z automatycznym wysyłaniem wiadomości, takich jak powiadomienia systemowe czy marketing e-mailowy, co pokazuje jego wszechstronność w praktyce. Ważnym aspektem jest również możliwość integracji SMTP z innymi protokołami, np. POP3 lub IMAP, które są używane do odbierania e-maili. Dobre praktyki w zakresie korzystania z SMTP obejmują stosowanie uwierzytelniania, aby zapobiec nieautoryzowanemu dostępowi oraz szyfrowanie komunikacji, co zwiększa bezpieczeństwo przesyłanych danych.

Pytanie 15

Odzyskanie listy kontaktów w telefonie komórkowym z zainstalowanym systemem Android jest możliwe, gdy użytkownik wcześniej wykonał synchronizację danych urządzenia z Google Drive za pomocą

Odpowiedź "konta Google" jest poprawna, ponieważ synchronizacja danych z urządzeniem z systemem Android najlepiej odbywa się za pośrednictwem konta Google. Dzięki synchronizacji użytkownicy mogą automatycznie przesyłać swoje kontakty, kalendarze, zdjęcia i inne dane do chmury, co zapewnia ich bezpieczeństwo oraz możliwość łatwego dostępu na innych urządzeniach. Przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy użytkownik zmienia telefon – logując się na swoje konto Google, może błyskawicznie przywrócić wszystkie swoje kontakty. Warto zaznaczyć, że korzystanie z konta Google jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, zapewniając nie tylko wygodę, ale także ochronę danych, ponieważ Google stosuje zaawansowane mechanizmy zabezpieczeń. Ponadto, synchronizacja z kontem Google umożliwia korzystanie z dodatkowych aplikacji i usług, takich jak Google Contacts, co jeszcze bardziej usprawnia zarządzanie kontaktami. W związku z tym, aby skutecznie odzyskać listę kontaktów, niezbędne jest posiadanie konta Google oraz wcześniejsze skonfigurowanie synchronizacji na urządzeniu.

Pytanie 16

Które oznaczenie określa normę dotyczącą okablowania strukturalnego?

Zrozumienie kwestii standardów okablowania strukturalnego jest kluczowe dla efektywnej instalacji i eksploatacji sieci telekomunikacyjnych. Choć inne wymienione odpowiedzi mogą odnosić się do różnych aspektów norm związanych z okablowaniem, żadna z nich nie jest bezpośrednio tym, czego pytanie dotyczy. EN 50173 to europejski standard dotyczący okablowania strukturalnego, ale nie jest to specyfikacja wyłącznie dedykowana dla okablowania strukturalnego w kontekście amerykańskim, jak ma to miejsce w przypadku EIA/TIA 568A. ISO 11801 to międzynarodowy standard, który również dotyczy okablowania strukturalnego, jednak koncentruje się na szerszych aspektach oraz różnorodnych technologiach w różnych środowiskach, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście amerykańskich praktyk. PN-EN 50173-1:2004 oznacza polską normę, która jest zgodna z EN 50173, lecz również nie jest dedykowana wyłącznie do sieci lokalnych i nie odnosi się bezpośrednio do specyfikacji amerykańskiej. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą obejmować mylenie krajowych i międzynarodowych standardów z ich zastosowaniem w praktyce. Warto podkreślić, że wybór standardu powinien być uzależniony od konkretnego kontekstu instalacji oraz lokalnych regulacji, co jest istotne w projektowaniu i wdrażaniu systemów okablowania strukturalnego.

Pytanie 17

W drukarce laserowej do utrwalania wydruku wykorzystuje się

W drukarce laserowej do utrwalania wydruku wykorzystywane są rozgrzane wałki, co jest kluczowym etapem procesu drukowania. Po nałożeniu toneru na papier, wałki, które są podgrzewane do wysokiej temperatury, powodują, że cząsteczki tonera topnieją i wnikają w strukturę papieru. Dzięki temu uzyskuje się trwały i odporny na rozmazywanie wydruk. Wałki te są częścią zespołu utrwalającego, który odgrywa fundamentalną rolę w całym procesie drukowania laserowego. W praktyce, odpowiednia temperatura wałków jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości wydruku, a zbyt niski lub zbyt wysoki poziom może prowadzić do problemów, takich jak smugi na papierze czy brak pełnego utrwalenia tonera. W kontekście dobrych praktyk, producenci drukarek laserowych dostosowują parametry wałków do specyfikacji używanych materiałów eksploatacyjnych, co jest zgodne z normami branżowymi dotyczącymi jakości druku.

Pytanie 18

W schemacie logicznym okablowania strukturalnego, zgodnie z terminologią polską zawartą w normie PN-EN 50174, właściwością kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego jest to, że

Przy wyborze odpowiedzi dotyczącej kondygnacyjnego punktu dystrybucyjnego w okablowaniu strukturalnym, wiele z proponowanych opcji może prowadzić do mylnych koncepcji. Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że punkt dystrybucyjny łączy okablowanie pionowe i międzybudynkowe, jest nieprecyzyjny. Kondygnacyjny punkt dystrybucyjny ma inne zadanie, a jego głównym celem jest dystrybucja sygnału na poziomie piętra, a nie integracja różnych rodzajów okablowania. Inną odpowiedzią, która może wydawać się poprawna, jest informacja o obejmowaniu zasięgiem całego budynku. Taka interpretacja jednak nie uwzględnia specyfiki kondygnacyjnych punktów dystrybucyjnych, które są zaprojektowane, aby zaspokajać potrzeby komunikacyjne jedynie na jedno piętro. Z kolei stwierdzenie, że punkt ten łączy okablowanie budynku i centralny punkt dystrybucyjny, jest również błędne, ponieważ nie oddaje pełnego obrazu funkcji tego elementu w systemie. W praktyce, kondygnacyjny punkt dystrybucyjny jest lokalnym punktem, który może łączyć różne urządzenia w obrębie piętra, ale nie pełni funkcji interfejsu dla całego budynku. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych punktów ma swoją ściśle zdefiniowaną rolę w architekturze okablowania, a ich funkcje są różne i nie można ich mylić ze sobą. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnego projektowania systemów okablowania, co w konsekwencji skutkuje obniżoną wydajnością i większymi kosztami eksploatacyjnymi.

Pytanie 19

Do sprawdzenia wartości napięcia w zasilaczu służy

Impulsator to urządzenie stosowane do generowania sygnałów impulsowych, które mogą być używane w różnych aplikacjach, ale nie służy do pomiaru wartości napięcia. Jego zastosowanie jest bardziej związane z automatyzacją czy sterowaniem procesami, a nie z bezpośrednim pomiarem parametrów elektrycznych. Amperomierz, z kolei, to przyrząd zaprojektowany do pomiaru natężenia prądu, a nie napięcia. W związku z tym, użycie amperomierza w celu sprawdzenia napięcia byłoby nieodpowiednie i mogłoby prowadzić do nieprawidłowych wyników oraz potencjalnie do uszkodzenia urządzenia. Pirometr to zupełnie inny typ urządzenia, które mierzy temperaturę obiektów na podstawie promieniowania cieplnego, więc nie ma zastosowania w kontekście pomiaru napięcia elektrycznego. Typowe błędy w myśleniu, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie funkcji poszczególnych urządzeń pomiarowych oraz brak zrozumienia ich zasad działania. W kontekście pomiarów elektrycznych, kluczem jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak multimetr, który jest przystosowany do pomiaru różnych parametrów elektrycznych, w tym napięcia.

Pytanie 20

Usługa systemu Windows Server, służąca do zdalnej instalacji systemów operacyjnych na komputerach zarządzanych przez serwer, to

GPO, czyli Group Policy Object, to mechanizm zarządzania polityką grupy w systemach Windows, który pozwala administratorom na definiowanie i egzekwowanie ustawień dla użytkowników i komputerów w sieci. GPO nie jest odpowiednie do zdalnej instalacji systemów operacyjnych, lecz do zarządzania konfiguracją systemów już zainstalowanych. Używanie GPO do tego celu mogłoby prowadzić do nieporozumień, ponieważ wiele osób może myśleć, że ustawienia polityki mogą zastąpić proces instalacji. FTP, czyli File Transfer Protocol, to z kolei protokół transferu plików, który służy do przesyłania plików między komputerami w sieci. Choć FTP może być wykorzystywany do przesyłania obrazów systemów operacyjnych, nie jest to narzędzie do ich instalacji, a jego stosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. DFS, czyli Distributed File System, to technologia umożliwiająca zarządzanie i replikację danych w rozproszonym środowisku. Tak samo jak w przypadku FTP, DFS nie jest narzędziem do instalacji systemów operacyjnych, lecz do zarządzania dostępem do plików. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych technologii i ich funkcji, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki narzędzi oraz ich odpowiednich zastosowań w kontekście administracji systemami.

Pytanie 21

Aby wyodrębnić dane zawarte w archiwum o nazwie dane.tar, użytkownik pracujący w systemie Linuxpowinien użyć polecenia

Wybór innych opcji może wydawać się zrozumiały, jednak każda z nich zawiera istotne błędy w kontekście operacji na archiwach. Polecenie 'gzip –r dane.tar' nie jest właściwe, ponieważ 'gzip' jest narzędziem do kompresji plików, a nie do rozpakowywania archiwów tar. Dodatkowo, flaga '-r' nie odnosi się do kompresji archiwum tar, a raczej do rekurencyjnego przetwarzania katalogów, co w przypadku archiwum tar nie ma zastosowania. Z kolei 'tar –cvf dane.tar' jest komendą do tworzenia archiwum, gdzie '-c' oznacza 'create' (utworzenie), co również nie jest zgodne z wymogiem wydobywania plików. Niepoprawne jest zatem stosowanie polecenia do archiwizowania, gdy celem jest ich wydobycie. Ostatecznie, 'gunzip –r dane.tar' również nie ma sensu, ponieważ 'gunzip' to narzędzie do dekompresji plików skompresowanych za pomocą 'gzip'. W tym kontekście, użycie '-r' w komendzie 'gunzip' jest nieodpowiednie, gdyż nie można dekompresować archiwum tar, które nie zostało wcześniej skompresowane za pomocą gzip. Warto pamiętać, że operacje na archiwach wymagają precyzyjnego zrozumienia stosowanej terminologii oraz funkcji poszczególnych poleceń, co jest kluczowe w administrowaniu systemami Linux.

Pytanie 22

Ile komputerów można zaadresować w sieci z maską 255.255.255.224?

Wybór odpowiedzi 25, 27 lub 32 komputerów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego obliczania dostępnych adresów IP w podsieci. Maska podsieci 255.255.255.224 rozdziela adres IPv4 na część identyfikującą sieć oraz część przeznaczoną dla hostów. Maska ta, zapisując w postaci binarnej, obejmuje 27 bitów dla identyfikacji sieci (11111111.11111111.11111111.11100000), co oznacza, że mamy 5 bitów na adresowanie hostów. Niektórzy mogą pomylić się w obliczeniach, przyjmując zbyt małą liczbę dostępnych adresów, co mogłoby prowadzić do błędnych odpowiedzi jak 25 czy 27. Liczba 32 wynika z nieprawidłowego zrozumienia, że wszystkie adresy IP w podsieci mogą być używane. W rzeczywistości dwa z nich są zarezerwowane. Odpowiedzi błędne wskazują na typowe trudności z koncepcją obliczania dostępnych adresów IP w sieci. Zrozumienie, że dwa adresy są zarezerwowane, jest kluczowe dla prawidłowego liczenia. W praktyce, błędne podejścia mogą prowadzić do niewłaściwego planowania adresacji w sieciach komputerowych, co w konsekwencji utrudnia efektywne zarządzanie i może spowodować problemy z komunikacją między urządzeniami. Właściwe zrozumienie tego zagadnienia jest fundamentem dla projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 23

Po uruchomieniu komputera pojawił się komunikat "Non-system disk or disk error. Replace and strike any key when ready". Przyczyną może być

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że pierwsza z nich, dotycząca skasowanego BIOS-u, jest myląca, ponieważ BIOS, czyli podstawowy system wejścia/wyjścia, jest odpowiedzialny za inicjalizację sprzętu oraz zarządzanie procesem rozruchu. Jeśli BIOS byłby usunięty lub uszkodzony, komputer najprawdopodobniej nie uruchomiłby się w ogóle, a użytkownik nie zobaczyłby nawet komunikatu o błędzie dysku. Druga odpowiedź, dotycząca braku pliku ntldr, odnosi się do systemu Windows, gdzie brak tego pliku rzeczywiście może uniemożliwić uruchomienie systemu. W takim przypadku jednak komunikat byłby inny, jednoznacznie wskazujący na brak pliku rozruchowego. Ostatnia odpowiedź, dotycząca uszkodzonego kontrolera DMA, jest również nieprawidłowa, ponieważ kontroler DMA (Direct Memory Access) nie jest bezpośrednio związany z procesem rozruchu systemu operacyjnego. Uszkodzony kontroler DMA mógłby prowadzić do problemów z wydajnością podczas pracy systemu, ale nie do błędów rozruchowych. W związku z tym, posługiwanie się nieprecyzyjnymi definicjami i pojęciami może prowadzić do mylnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie są rzeczywiste funkcje komponentów systemu, aby skutecznie diagnozować i rozwiązywać problemy.

Pytanie 24

Aby system operacyjny miał szybszy dostęp do plików znajdujących się na dysku twardym, należy przeprowadzić

Defragmentacja dysku to proces, który polega na reorganizacji danych na nośniku, aby były one przechowywane w sposób ciągły, co znacznie przyspiesza ich odczyt. W trakcie normalnego użytkowania komputer zapisuje i usuwa pliki, co prowadzi do fragmentacji – dane tego samego pliku są rozproszone po całym dysku, co wydłuża czas dostępu do nich. Poprawiając strukturyzację danych, defragmentacja umożliwia systemowi operacyjnemu szybsze lokalizowanie i ładowanie plików, co ma bezpośrednie przełożenie na wydajność systemu. Przykładem zastosowania defragmentacji jest regularne uruchamianie narzędzi systemowych, takich jak „Defragmentator dysków” w systemie Windows, co jest zalecane co kilka miesięcy, zwłaszcza na dyskach HDD. Warto również zauważyć, że nowoczesne dyski SSD nie wymagają defragmentacji, ponieważ działają na innej zasadzie, jednak dla tradycyjnych dysków twardych to podejście jest kluczowe. Zarządzanie fragmentacją powinno być częścią strategii optymalizacji wydajności systemu, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 25

Transfer danych napędu DVD dla prędkości przesyłu x48 wynosi

Odpowiedzi 32400 KiB/s, 54000 KiB/s oraz 10800 KiB/s są błędne i wynikają z nieprawidłowych obliczeń lub niepełnego zrozumienia zasad związanych z prędkościami transferu napędów DVD. W przypadku 32400 KiB/s mylnie przyjęto, że wartość 1x jest wyższa niż w rzeczywistości, co prowadzi do znaczącego zaniżenia obliczeń. 54000 KiB/s natomiast wskazuje na potencjalną pomyłkę w obliczeniach, gdzie mogło zostać zastosowane niewłaściwe mnożenie lub założenie, że prędkość transferu jest równoważna wartości 40x. Z kolei 10800 KiB/s jest całkowicie nieadekwatną wartością, która mogłaby sugerować przestarzałe normy napędów CD, a nie DVD. Przy pracy z napędami optycznymi istotne jest zrozumienie, że różne formaty mają różne prędkości transferu, a powszechnie stosowane wartości są oparte na standardach branżowych. Dlatego kluczowe jest, aby przy obliczaniu prędkości przesyłu danych, bazować na aktualnych wartościach i standardach, unikając typowych pułapek związanych z błędnym zrozumieniem jednostek oraz konwersji między nimi.

Pytanie 26

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna, która opracowała 7-warstwowy Model Referencyjny Połączonych Systemów otwartych, to

Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) jest odpowiedzialna za opracowywanie międzynarodowych standardów, w tym 7-warstwowego Modelu Referencyjnego Połączonych Systemów Otwartych (OSI). Model OSI został wprowadzony w celu ułatwienia komunikacji pomiędzy różnymi systemami komputerowymi i sieciami. Każda z siedmiu warstw modelu odpowiada za różne aspekty przesyłania danych, począwszy od warstwy fizycznej, która zajmuje się przesyłaniem surowych bitów, aż po warstwę aplikacji, gdzie zachodzi interakcja z użytkownikiem i aplikacjami. Przykładem zastosowania modelu OSI jest analiza protokołów komunikacyjnych, takich jak TCP/IP, które wykorzystują różne warstwy do zarządzania danymi. Ponadto znajomość tego modelu jest kluczowa w projektowaniu architektur sieciowych, co pozwala na lepsze planowanie oraz rozwiązywanie problemów związanych z komunikacją w sieciach komputerowych. ISO, jako autorytatywna instytucja, zapewnia, że wszystkie wydawane standardy są zgodne z najlepszymi praktykami i innowacjami technologicznymi.

Pytanie 27

Dwie stacje robocze tej samej sieci nie mogą się ze sobą komunikować. Która z wymienionych sytuacji jest prawdopodobną przyczyną zaistniałego zdarzenia?

Odpowiedź dotycząca takich samych adresów IP stacji roboczych jest poprawna, ponieważ w sieciach komputerowych każdy węzeł musi mieć unikalny adres IP, aby umożliwić poprawną komunikację. Gdy dwa urządzenia mają ten sam adres IP, wówczas występuje konflikt adresów, co prowadzi do problemów z routingiem i przesyłaniem danych. Przykładem może być sytuacja, w której dwa komputery w tej samej podsieci – na przykład 192.168.1.10 – próbują jednocześnie wysłać dane do routera. Router nie będzie w stanie zidentyfikować, które urządzenie jest źródłem danych, co skutkuje niemożnością nawiązania komunikacji. Zgodnie z zasadami TCP/IP, każdy interfejs sieciowy musi mieć unikalny adres, co jest kluczowe dla funkcjonowania sieci lokalnych i internetu. W praktyce, aby uniknąć takich konfliktów, powinno się stosować protokoły DHCP, które automatycznie przydzielają unikalne adresy IP urządzeniom w sieci, minimalizując tym samym ryzyko błędów związanych z powielającymi się adresami.

Pytanie 28

Możliwość rozbudowy sieci jest nazywana

Nadmiarowość, bezawaryjność oraz kompatybilność to terminy, które często są mylone ze skalowalnością, ale w rzeczywistości odnoszą się do zupełnie innych koncepcji technicznych. Nadmiarowość dotyczy zapewnienia dodatkowych zasobów lub komponentów w systemie, aby mogły one przejąć funkcje w przypadku awarii. Oznacza to, że każdy element jest powielany, co zwiększa niezawodność systemu, ale niekoniecznie jego zdolność do rozbudowy. Bezawaryjność natomiast odnosi się do zdolności systemu do działania bez przerwy, nawet w obliczu awarii części jego składowych. Jest to istotna cecha, ale nie wpływa na fakt, czy system można łatwo rozszerzyć. Kompatybilność z kolei dotyczy zdolności różnych systemów lub aplikacji do współpracy ze sobą, co jest istotne w kontekście integracji, ale nie definiuje możliwości rozbudowy sieci. Często pojawiają się błędne przekonania, że dodawanie nowych elementów do istniejącej infrastruktury jest równoważne z jej skalowalnością, podczas gdy kluczowe jest, aby te nowe elementy mogły być włączane bez zakłócania działania całego systemu. Dlatego zrozumienie różnic między tymi pojęciami jest niezbędne do skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 29

Router na interfejsie LAN ma przypisany adres IP 192.168.50.1. Został on tak skonfigurowany, że komputerom przydziela się wszystkie dostępne adresy IP w sieci 192.168.50.0 z maską 255.255.255.0. Ile maksymalnie komputerów może pracować w takiej sieci?

Wybierając odpowiedź 256, można mylnie sądzić, że jest to maksymalna liczba adresów IP dostępnych w sieci. Rzeczywistość jest jednak inna; w przypadku sieci z maską 255.255.255.0 co prawda mamy do czynienia z 256 adresami, ale nie wszystkie z nich mogą być przypisane do urządzeń. Pierwszy adres w puli (192.168.50.0) jest adresem identyfikującym sieć i nie może być używany jako adres dla hosta, a ostatni adres (192.168.50.255) to adres rozgłoszeniowy, który również nie może być przypisany do konkretnego urządzenia. Ta zasada dotyczy wszystkich sieci, w których mamy do czynienia z maską podsieci, gdzie dwa adresy są zawsze zarezerwowane. W odpowiedzi 255 również występuje podobne nieporozumienie; nie uwzględnia ona drugiego zarezerwowanego adresu. Natomiast odpowiedzi 254 i 253 są o tyle bliskie, że 254 odnosi się do liczby adresów, które mogą być przypisane, ale nie bierze pod uwagę adresu routera, co w praktyce ogranicza liczbę dostępnych adresów do 253. Kluczowe jest zrozumienie tych zasad podczas projektowania sieci, aby nie tylko prawidłowo przydzielać adresy IP, ale także zapewnić, że każdy z hostów ma unikalny adres w sieci, co jest niezbędne do jej prawidłowego funkcjonowania.

Pytanie 30

Wskaż, które zdanie opisujące zaporę sieciową jest fałszywe.

Odpowiedź, że zapora sieciowa nie jest zainstalowana na każdym przełączniku, jest prawidłowa, ponieważ zapory sieciowe to specjalistyczne urządzenia lub oprogramowanie, które kontrolują ruch przychodzący i wychodzący w sieci. Zazwyczaj zapory są implementowane na poziomie ruterów lub jako oprogramowanie działające w systemach operacyjnych, takich jak Windows. Przełączniki (switches) z reguły nie zawierają funkcji zapory, a ich głównym celem jest kierowanie ruchu w obrębie lokalnych sieci bez wchodzenia w analizę zawartości pakietów. Przykładem zastosowania zapory sieciowej jest ustawienie reguł blokujących nieautoryzowany dostęp do zasobów firmy lub ochronę przed atakami DDoS. Zgodnie z dobrymi praktykami w dziedzinie bezpieczeństwa, organizacje powinny mieć wdrożone zapory, aby chronić swoją infrastrukturę przed zagrożeniami z sieci zewnętrznych, co jest zgodne z wytycznymi NIST (National Institute of Standards and Technology).

Pytanie 31

Impulsator umożliwia testowanie uszkodzonych układów logicznych komputera między innymi przez

Odczytanie stanu wyjściowego układu nie jest funkcją impulsatora, lecz jest zadaniem narzędzi pomiarowych, takich jak multimetru lub oscyloskopu. Te urządzenia pozwalają na bezpośredni pomiar napięcia na wyjściu układów logicznych, jednak nie są skonstruowane do wprowadzania sygnałów na wejście. Podawanie na wejście układu stanu wysokiego jest kluczowe dla testów, ale samo odczytanie stanu wyjściowego nie dostarcza informacji o wydajności układu w reakcji na zmiany sygnałów. Kalibracja mierzonych wielkości elektrycznych dotyczy raczej precyzyjnych pomiarów parametrów elektrycznych, a nie testowania logiki układów. Kalibracja jest procesem dostosowywania urządzenia pomiarowego, by uzyskać dokładne wyniki, ale nie ma związku z bezpośrednim testowaniem układów logicznych. Badanie stanów logicznych obwodów cyfrowych jest ogólnym określeniem działań związanych z analizą, lecz nie odnosi się bezpośrednio do funkcji impulsatora. Typowym błędem jest mylenie funkcji testowania z pomiarem, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków dotyczących zastosowania impulsatorów. W rzeczywistości, impulsator koncentruje się na wprowadzaniu sygnałów, a nie na pasywnym obserwowaniu wyjść układów.

Pytanie 32

Polecenie df systemu Linux pozwala na

Polecenie df (disk free) w systemie Linux jest kluczowym narzędziem używanym do monitorowania dostępnej i wykorzystanej przestrzeni na systemach plików. Dzięki niemu użytkownicy mogą łatwo uzyskać informacje na temat dostępnego miejsca na dyskach, co jest niezwykle istotne w kontekście zarządzania zasobami systemowymi. W praktyce, polecenie df może być używane do identyfikacji, które systemy plików są bliskie pełnego zapełnienia, co może prowadzić do spadku wydajności lub nawet awarii aplikacji. Użytkownicy mogą także wykorzystać opcję -h, aby uzyskać dane w bardziej przystępny sposób, wyrażone w jednostkach takich jak MB lub GB. Dobrym podejściem jest regularne monitorowanie przestrzeni dyskowej, co pozwala na prewencyjne działania, takie jak usuwanie niepotrzebnych plików lub przenoszenie danych na inne nośniki. Przestrzeganie dobrych praktyk w zarządzaniu przestrzenią dyskową, takich jak tworzenie kopii zapasowych, jest również kluczowe dla zapewnienia integralności danych oraz stabilności systemu.

Pytanie 33

Rysunek przedstawia konfigurację urządzenia WiFi. Wskaż, które stwierdzenie dotyczące konfiguracji jest prawdziwe:

Filtrowanie adresów MAC jest mechanizmem bezpieczeństwa stosowanym w sieciach bezprzewodowych w celu ograniczenia dostępu do sieci na podstawie unikalnych adresów MAC urządzeń. W konfiguracji przedstawionej na rysunku opcja filtrowania adresów MAC jest wyłączona co oznacza że każde urządzenie które zna dane sieci takie jak nazwa sieci SSID i hasło może się do niej podłączyć bez dodatkowej autoryzacji. Wyłączenie filtrowania może być celowe w środowiskach gdzie wiele urządzeń musi mieć szybki i nieskrępowany dostęp do sieci co jest często spotykane w miejscach publicznych czy dużych biurach. Praktyka ta jest jednak uważana za mniej bezpieczną gdyż każdy kto zna dane dostępowe może połączyć się z siecią. Z tego powodu w środowiskach wymagających wysokiego poziomu bezpieczeństwa zaleca się włączenie filtrowania adresów MAC jako dodatkowy środek kontroli dostępu obok innych metod takich jak WPA3 czy uwierzytelnianie użytkowników przez serwery RADIUS. Filtrowanie adresów MAC można łatwo skonfigurować w panelu administracyjnym routera co pozwala na precyzyjne kontrolowanie które urządzenia mogą łączyć się z siecią.

Pytanie 34

Zgodnie z modelem TCP/IP protokoły DNS, FTP oraz SMTP, należą do warstwy

Wybór warstwy dostępu do sieci jako odpowiedzi prowadzi do nieporozumień dotyczących struktury modelu TCP/IP. Warstwa dostępu do sieci, często nazywana również warstwą fizyczną i łącza danych, odpowiada za sposób, w jaki dane są przesyłane przez fizyczne medium, takie jak kable czy fale radiowe. W tej warstwie nie ma miejsca na protokoły aplikacyjne, które zajmują się interfejsem użytkownika i wymianą danych w sposób zrozumiały dla aplikacji. Wybór warstwy internetowej również nie jest trafny. Ta warstwa odpowiedzialna jest za przekazywanie pakietów między hostami, wykorzystując protokoły takie jak IP (Internet Protocol). Warstwa transportowa, z kolei, obsługuje transmisję danych pomiędzy aplikacjami działającymi na różnych hostach i wykorzystuje protokoły takie jak TCP (Transmission Control Protocol) i UDP (User Datagram Protocol). Protokły DNS, FTP i SMTP funkcjonują na wyższym poziomie, umożliwiając aplikacje wymianę informacji i nie są związane z zadaniami warstwy fizycznej ani transportowej. Typowe błędy myślowe prowadzące do tego rodzaju odpowiedzi mogą obejmować mylenie różnych poziomów abstrakcji w modelu TCP/IP oraz niewłaściwe przyporządkowanie funkcji poszczególnych protokołów. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że protokoły aplikacyjne są niezależne od warstwy transportowej czy dostępu do sieci, co daje możliwość ich uniwersalnego zastosowania w różnych sieciach.

Pytanie 35

Które peryferyjne urządzenie komputerowe jest stosowane do wycinania, drukowania i frezowania?

Wizualizer to urządzenie, które służy do cyfrowego wyświetlania obrazów lub dokumentów, przekształcając je w sygnał wideo. Jego główne zastosowanie obejmuje prezentacje w edukacji oraz pracy biurowej, ale nie posiada funkcji wycinania ani frezowania. W kontekście technologii druku, wizualizer nie ma zastosowania, gdyż jego rola ogranicza się do wizualizacji, a nie produkcji fizycznych obiektów. Skaner, z kolei, jest urządzeniem z grupy peryferyjnych, które przetwarza fizyczne dokumenty na postać cyfrową, umożliwiając ich archiwizację i edycję, lecz nie jest zaangażowany w procesy wycinania ani drukowania. Funkcjonalność skanera koncentruje się na zbieraniu danych, a nie ich materializacji. Drukarka, chociaż jest znana z produkcji dokumentów, nie jest przystosowana do wycinania ani frezowania, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście opisanego zadania. Powoduje to częste pomylenie różnych urządzeń i ich funkcji, co może wynikać z braku zrozumienia ich podstawowych zastosowań oraz różnic pomiędzy nimi. Dobrze jest zrozumieć, że wybór odpowiedniego urządzenia powinien opierać się na konkretnym zastosowaniu i wymaganiach projektowych.

Pytanie 36

Który zestaw protokołów jest charakterystyczny dla warstwy internetowej modelu TCP/IP?

Wybrane odpowiedzi, takie jak TCP, UDP, HTTP, FTP, DHCP i DNS, należą do innych warstw modelu TCP/IP, co czyni je niepoprawnymi w kontekście pytania o warstwę internetową. Protokół TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) funkcjonują na warstwie transportowej. TCP jest protokołem połączeniowym, który zapewnia niezawodność i kontrolę przepływu, co jest kluczowe dla aplikacji wymagających przesyłania danych z gwarancją dostarczenia w odpowiedniej kolejności. Z kolei UDP to protokół bezpołączeniowy, stosowany w aplikacjach, które preferują szybkość nad niezawodność, takich jak transmisje wideo czy gry online. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) i FTP (File Transfer Protocol) to protokoły warstwy aplikacji, które obsługują przesyłanie danych w kontekście przeglądarki internetowej i transferu plików. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) i DNS (Domain Name System) również funkcjonują na warstwie aplikacji, zajmując się dynamicznym przydzielaniem adresów IP i tłumaczeniem nazw domen na adresy IP. Często mylone jest, że wszystkie te protokoły operują na tej samej warstwie, co prowadzi do nieporozumień w zakresie architektury sieci. Kluczowe jest zrozumienie hierarchii warstw oraz przypisania protokołów do odpowiednich poziomów w modelu TCP/IP, co jest niezbędne do efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 37

Zużyte kasety od drukarek należy

Wybór opcji polegającej na przekazaniu zużytych kaset do firmy utylizującej tego typu odpady jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania odpadami. Firmy te posiadają odpowiednie licencje i technologie do bezpiecznej utylizacji oraz recyklingu materiałów, takich jak tusz i plastik, które mogą być szkodliwe dla środowiska, jeśli są niewłaściwie usuwane. Zgodnie z regulacjami prawnymi, odpady elektroniczne i ich komponenty powinny być przetwarzane przez wyspecjalizowane podmioty, które zapewniają, że materiały te są poddawane bezpiecznym procesom recyklingu, zmniejszając tym samym negatywny wpływ na środowisko. Przykładem może być współpraca z lokalnymi punktami zbiórki, które organizują zbiórki e-odpadów, a także z producentami sprzętu, którzy często oferują programy zwrotu starych kaset. Taka praktyka nie tylko sprzyja ochronie środowiska, ale także wspiera zrównoważony rozwój i pozytywnie wpływa na wizerunek firmy jako odpowiedzialnej społecznie.

Pytanie 38

Bezklasowa metoda podziału przestrzeni adresowej IPv4 to

W kontekście adresacji IP, pojęcia związane z podziałem przestrzeni adresowej są kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami. Odpowiedzi takie jak MASK, IMAP i VLAN odnoszą się do różnych aspektów technologii sieciowych, ale nie są bezklasowymi metodami podziału przestrzeni adresowej IPv4. MASK odnosi się do maski podsieci, która jest używana w połączeniu z adresami IP do określenia, która część adresu jest używana jako identyfikator sieci, a która jako identyfikator hosta. Maska podsieci jest istotna, ale nie zmienia fundamentalnej struktury adresowania, jaką wprowadza CIDR. IMAP, z drugiej strony, to protokół do zarządzania pocztą elektroniczną i nie ma bezpośredniego związku z adresacją IP. VLAN to technologia umożliwiająca tworzenie logicznych sieci w obrębie infrastruktury fizycznej, ale również nie jest metodą podziału przestrzeni adresowej. Zrozumienie tych koncepcji jest istotne, ponieważ każda z nich pełni odmienną rolę w architekturze sieciowej. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do mylenia tych terminów, obejmują nieznajomość różnicy między zarządzaniem adresami IP a innymi aspektami funkcjonowania sieci. Kluczem do skutecznego wykorzystania technologii sieciowych jest zrozumienie specyfiki i zastosowania poszczególnych pojęć.

Pytanie 39

Które narzędzie jest przeznaczone do lekkiego odgięcia blachy obudowy komputera oraz zamocowania śruby montażowej w trudno dostępnym miejscu?

Odpowiedź D jest prawidłowa ponieważ przedstawia kombinerki płaskie które są narzędziem doskonale nadającym się do lekkiego odgięcia blachy obudowy komputera oraz zamocowania śruby montażowej w trudno dostępnych miejscach. Kombinerki płaskie posiadają wąskie szczęki co pozwala na precyzyjne operowanie w ciasnych przestrzeniach. W przypadku obudów komputerowych takie narzędzie jest przydatne gdy konieczne jest dostosowanie kształtu blachy bez ryzyka jej uszkodzenia. Dobrą praktyką w branży IT jest stosowanie narzędzi które nie tylko ułatwiają pracę ale również minimalizują ryzyko uszkodzenia komponentów. Kombinerki płaskie często wykonane są ze stali nierdzewnej co zapewnia ich trwałość oraz odporność na korozję. Przy montażu i demontażu komponentów komputerowych konieczna jest delikatność i precyzja dlatego kombinerki płaskie są popularnym wyborem wśród specjalistów. Ich zastosowanie obejmuje nie tylko branżę informatyczną ale również szeroki zakres innych dziedzin w których precyzyjne manipulacje są kluczowe.

Pytanie 40

Co oznacza skrót MBR, dotyczący urządzeń techniki komputerowej?

Skrót MBR oznacza 'Master Boot Record', co jest kluczowym elementem architektury systemów operacyjnych, zwłaszcza w kontekście rozruchu komputerów. Główny rekord rozruchowy znajduje się na początku dysku twardego i zawiera informacje niezbędne do zainicjowania systemu operacyjnego. MBR jest odpowiedzialny za lokalizację i uruchomienie systemu operacyjnego poprzez przekazywanie kontroli do odpowiedniego sektora rozruchowego. W praktyce, MBR zawiera również tablicę partycji, która definiuje, jak przestrzeń dyskowa jest podzielona pomiędzy różne systemy plików. W przypadku systemów BIOS, MBR jest standardem od lat 80-tych XX wieku, jednak coraz częściej zastępowany jest przez nowocześniejszy system UEFI, który oferuje lepsze wsparcie dla dużych dysków i więcej funkcji zabezpieczeń. Wiedza o MBR jest niezbędna dla specjalistów IT zajmujących się administracją systemów, gdyż pozwala na zrozumienie podstawowych zasad zarządzania danymi oraz procesów rozruchowych w komputerach.

Rozpocznij nowy egzamin Powrót do strony głównej