Poprawna odpowiedź to C, ponieważ najwyższy koszt odwiercenia 1 m otworu wiertniczego uzyskano przy użyciu świdra nr 3. Aby to zrozumieć, należy przeanalizować zastosowaną metodologię obliczeń. Koszt odwiercenia 1 metra oblicza się, dzieląc całkowity koszt eksploatacji narzędzia (q) przez głębokość, którą udało się uzyskać (H). W przypadku świdra C, całkowity koszt wynosi 20 000 PLN, a uwiercona głębokość to 180 m, co daje wynik 111,11 PLN/m. Taki koszt jest wyższy niż w przypadku innych narzędzi. W praktyce, zrozumienie kosztów związanych z wierceniem jest kluczowe dla efektywnego planowania budżetu w projektach wiertniczych. Narzędzia o wyższych kosztach eksploatacji mogą być uzasadnione w sytuacjach, gdy zapewniają lepszą wydajność lub większą głębokość wiercenia, co jest istotne dla osiągnięcia celów projektu. W branży wiertniczej istotne jest również stosowanie odpowiednich narzędzi zgodnie z normami, co pozwala na optymalizację kosztów oraz zwiększenie efektywności operacyjnej.
Wybór odpowiedzi A, B lub D nie jest poprawny, ponieważ ignoruje kluczowe czynniki wpływające na całkowity koszt odwiercenia 1 metra otworu wiertniczego. W przypadku odpowiedzi A, obliczenia pokazują, że koszt wynosi 66,67 PLN/m, co jest wynikiem dzielenia całkowitego kosztu 10 000 PLN przez 150 m. Tak niski koszt może sugerować, że narzędzie nie jest efektywne lub nie osiąga wymaganej głębokości, co w kontekście długoterminowych projektów wiertniczych jest niekorzystne. Z kolei odpowiedź B, z kosztem 60,00 PLN/m, wydaje się atrakcyjna, ale należy zwrócić uwagę, że całkowity koszt 15 000 PLN za 250 m również wskazuje na kompromis w jakości wiertła. Odpowiedź D, z kosztem 89,29 PLN/m, również nie jest wystarczająco konkurencyjna, biorąc pod uwagę inne opcje. Najczęściej popełnianym błędem przy wyborze narzędzi wiertniczych jest skupienie się tylko na kosztach jednostkowych, bez uwzględnienia efektywności narzędzia i jego zdolności do osiągnięcia zamierzonych celów projektowych. Wiercenie to proces wymagający analizy całego cyklu życia projektu, w tym kosztów ogólnych i efektywności narzędzi. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do suboptymalnych decyzji, które mogą zwiększać całkowite wydatki na projekt oraz redukować jego wydajność.
