Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 3 kwietnia 2025 11:04
Data zakończenia: 3 kwietnia 2025 11:23

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na którym zdjęciu jest sfotografowany detal architektoniczny?

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Zdjęcie A jest poprawnym wyborem, ponieważ przedstawia zbliżenie na detal architektoniczny, który można zdefiniować jako niewielki fragment większej struktury, często mający na celu podkreślenie estetyki i funkcji budowli. Detale architektoniczne, takie jak ornamenty, filary, czy ramy okienne, odgrywają kluczową rolę w projektowaniu obiektów budowlanych, przyczyniając się do ich unikalności i charakteru. W praktyce architektonicznej detale są często wykorzystywane do wzmocnienia stylu danego budynku czy struktury, a także do tworzenia harmonii z otoczeniem. Na przykład, w architekturze klasycznej detale takie jak kolumny czy gzymsy pełnią zarówno funkcje konstrukcyjne, jak i estetyczne. Dodatkowo, zrozumienie detali architektonicznych jest niezbędne w procesie konserwacji, gdzie dbałość o takie elementy ma kluczowe znaczenie dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Przykłady zastosowania detali architektonicznych można zauważyć w wielu historycznych budynkach, gdzie ich odpowiednia rekonstrukcja wymaga znajomości specyficznych technik rzemieślniczych i materiałowych.

Pytanie 2

Do naświetlenia próbek materiału światłoczułego, w celu określenia jego światłoczułości, należy wykorzystać

A. densytometr.

B. sensytometr.

C. pehametr.

D. termostat.

Pehametr, choć jest narzędziem używanym w laboratoriach analitycznych, nie ma zastosowania w kontekście określania światłoczułości materiałów. Jego główną funkcją jest pomiar pH roztworów, co nie ma związku z właściwościami światłoczułymi. Głównym błędem w tym podejściu jest pomieszanie pojęć związanych z różnymi metodami analizy materiałów. Densytometr również nie jest właściwym narzędziem w tym kontekście, ponieważ jego zastosowanie dotyczy pomiaru gęstości optycznej materiałów, a nie ich reakcji na światło. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że densytometr jest w stanie ocenić czułość materiałów, jednak jest on zaprojektowany do zupełnie innego celu. Z kolei termostat, urządzenie służące do regulacji temperatury, również nie ma zastosowania w badaniach światłoczułości. Często błędne przypisanie funkcji tym urządzeniom wynika z braku zrozumienia specyfiki badań materiałowych oraz ich metod, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków i wyborów narzędzi. Właściwe zrozumienie różnic między tymi urządzeniami oraz ich zastosowaniem w praktyce jest kluczowe dla efektywnej analizy światłoczułości materiałów.

Pytanie 3

W celu przygotowania kąpieli przerywacza do procesu obróbki chemicznej czarno-białych papierów fotograficznych należy sporządzić wodny roztwór

A. kwasu octowego.

B. bromku potasu.

C. węglanu sodu.

D. wodorotlenku sodu.

Wodorotlenek sodu, bromek potasu i węglan sodu, mimo że są to związki chemiczne stosowane w różnych procesach chemicznych, nie nadają się do roli przerywacza w obróbce czarno-białych papierów fotograficznych. Wodorotlenek sodu, jako silny zasadowy reagent, prowadzi do dalszego rozwoju reakcji chemicznych, co skutkuje niepożądanym efektem prześwietlenia lub zniszczenia emulsji na papierze. Jego stosowanie w tym kontekście może prowadzić do znacznego pogorszenia jakości obrazu oraz utraty detali. Podobnie, bromek potasu, chociaż jest stosowany w niektórych procesach fotograficznych, nie spełnia roli przerywacza, ale raczej działa jako środek utrwalający lub w niektórych przypadkach jako środek wywołujący. Dlatego jego zastosowanie w kąpieli przerywacza byłoby nie tylko nieefektywne, ale wręcz szkodliwe. Węglan sodu, będący słabym zasadą, również nie jest odpowiedni w tej roli. Jego działanie w kąpieli przerywacza mogłoby prowadzić do niekontrolowanego wzrostu pH, co z kolei wpływałoby negatywnie na jakość uzyskiwanego obrazu. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru tych substancji, jest nieprawidłowe zrozumienie roli, jaką każdy z tych związków chemicznych odgrywa w procesach fotograficznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda chemikalia ma swoje specyficzne zastosowanie oraz odpowiednie warunki, w których może być używana, co w przypadku obróbki czarno-białych papierów fotograficznych ma kluczowe znaczenie dla uzyskania oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 4

Które parametry ekspozycji należy ustawić w fotografii portretowej przy oświetleniu błyskowym w celu uzyskania efektu rozmytego tła?

A. f/2,8, 1/125 s

B. f/5,6, 1/250 s

C. f/22, 1/125 s

D. f/11, 1/60 s

Odpowiedź f/2,8, 1/125 s jest prawidłowa, ponieważ szeroka przysłona (f/2,8) pozwala na uzyskanie efektu małej głębi ostrości, co jest kluczowe w fotografii portretowej, szczególnie przy wykorzystaniu oświetlenia błyskowego. Szeroka przysłona wpuszcza więcej światła, co pozwala na zarejestrowanie szczegółów twarzy modela, jednocześnie rozmywając tło. Przy takiej wartości przysłony tło staje się mniej wyraźne, co podkreśla postać i przyciąga uwagę do jej cech. Czas ekspozycji 1/125 s jest odpowiedni, aby zminimalizować ryzyko ruchu, zarówno ze strony modela, jak i aparatu, zwłaszcza w warunkach oświetlenia błyskowego. Używając tej kombinacji parametrów, można uzyskać portret o estetycznym wyglądzie, gdzie tło nie odciąga uwagi od głównego obiektu.

Pytanie 5

Jaką perspektywę zastosowano na zdjęciu?

A. Żabią.

B. Czołową.

C. Z lotu ptaka.

D. Centralną.

Perspektywa żabia to technika, która polega na fotografowaniu obiektu z dolnej pozycji, co sprawia, że obiekt wydaje się większy i bardziej dominujący w kadrze. W przypadku zdjęcia przedstawiającego budynek, zastosowanie tej perspektywy nadaje mu majestatyczny wygląd oraz podkreśla jego szczegóły architektoniczne, które mogą być mniej wyraźne przy innych ujęciach. W fotografii architektury perspektywa żabia jest często wykorzystywana, aby wzbudzić wrażenie monumentalności obiektów, a także przyciągnąć uwagę widza do ich unikalnych cech. W praktyce, aby uzyskać efekt żabiej perspektywy, należy obniżyć aparat do poziomu ziemi, co wymaga pewnej wprawy i umiejętności, a także dobrego zrozumienia kompozycji. Warto zwrócić uwagę na to, że żabia perspektywa jest również popularna w filmach, gdzie stosuje się ją, aby pokazać potęgę postaci lub obiektów. Zrozumienie tej techniki może pomóc w tworzeniu bardziej dramatycznych i angażujących ujęć.

Pytanie 6

Przy wykonywaniu portretu w plenerze ustalono prawidłowe parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s, liczba przesłony f/11. Które parametry ekspozycji należy zastosować, aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, zachowując prawidłowe naświetlenie?

A. 1/30 s, f/8

B. 1/30 s, f/16

C. 1/250 s, f/8

D. 1/250 s, f/5,6

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 7

Który z histogramów przedstawia zbyt jasny obraz?

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Histogram B przedstawia zbyt jasny obraz, co można zidentyfikować poprzez analizę rozkładu tonów na histogramie. Zbyt jasny obraz charakteryzuje się dominacją jasnych pikseli, co skutkuje ich skupieniem w prawej części histogramu. W kontekście fotografii cyfrowej, takie zjawisko może prowadzić do utraty detali w jasnych partiach obrazu, zwanej prześwietleniem. Przykładowo, podczas fotografowania scen o dużej kontrastowości, zaleca się zastosowanie techniki bracketingu lub użycie filtrów ND, aby uniknąć przesunięcia rozkładu tonów w prawo. W praktyce, profesjonalni fotografowie często korzystają z histogramów podczas oceny ekspozycji, co pozwala na optymalizację parametrów aparatu w celu uzyskania zrównoważonego obrazu. Przy pracy w postprodukcji, również istotne jest monitorowanie histogramu, aby uniknąć sytuacji, w której obraz staje się zbyt jasny przez błędy w edycji. Prawidłowe zrozumienie histogramów jest kluczowe dla każdego, kto chce poprawić swoje umiejętności fotograficzne i edycyjne.

Pytanie 8

Do wykonania reprodukcji oryginału barwnego na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego należy zastosować oświetlenie

A. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K

B. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K

C. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K

D. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, poza poprawną, zawierają błędy związane z zastosowaniem niewłaściwej temperatury barwowej lub rodzaju oświetlenia. Oświetlenie rozproszone o temperaturze 3200 K jest używane głównie w kontekście sztucznego oświetlenia, takiego jak lampy halogenowe, co nie jest odpowiednie dla reprodukcji kolorów, gdyż wprowadza zniekształcenia w odwzorowaniu naturalnych barw. Z kolei skierowane oświetlenie, które może wydawać się atrakcyjne dla podkreślenia szczegółów, powoduje powstawanie silnych cieni i niejednorodności w oświetleniu, co jest niepożądane w kontekście dokumentowania kolorów. Oświetlenie o temperaturze 5500 K, w przypadku skierowanego źródła, również nie jest optymalne, ponieważ skupienie światła w jednym miejscu może prowadzić do nieprawidłowego odwzorowania kolorów i utraty detali w obszarach cieni. W praktyce, wiele osób myli rodzaj oświetlenia ze standardami temperatury barwowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe oświetlenie powinno zapewniać równomierne i naturalne warunki, co jest kluczowe w pracy z materiałami negatywowymi przeznaczonymi do światła dziennego.

Pytanie 9

Największe zniekształcenie obrazu w fotografii portretowej (przy założeniu stałej odległości przedmiotowej) uzyska się przy zastosowaniu

A. obiektywu szerokokątnego.

B. teleobiektywu.

C. obiektywu standardowego.

D. obiektywu długoogniskowego.

Obiektyw szerokokątny to rodzaj obiektywu, który charakteryzuje się dużym kątem widzenia oraz krótką ogniskową. Przy fotografii portretowej, gdy osoba znajduje się blisko obiektywu, zastosowanie obiektywu szerokokątnego może prowadzić do zniekształcenia proporcji twarzy i ciała, co jest często niepożądane w tradycyjnych portretach. W praktyce zniekształcenia te objawiają się powiększeniem elementów znajdujących się najbliżej obiektywu, takich jak nos czy podbródek, podczas gdy odleglejsze części, jak uszy, mogą wydawać się mniejsze. To zjawisko jest szczególnie widoczne, gdy obiektyw ma ogniskową poniżej 35 mm. Użycie obiektywu szerokokątnego w portretach może być jednak ciekawym narzędziem artystycznym, kiedy celem jest uzyskanie efektu dramatycznego lub ekspresyjnego. Ważne jest, aby wiedzieć, jak umiejętnie stosować ten typ obiektywu, by osiągnąć zamierzony efekt wizualny, ale w standardowej fotografii portretowej, gdzie proporcje są kluczowe, obiektyw standardowy lub teleobiektyw często będzie lepszym wyborem.

Pytanie 10

Która wartość przysłony umożliwia uzyskanie za modelem najbardziej rozmytego tła?

A. f/22

B. f/11

C. f/5,6

D. f/2,8

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 11

Dla uzyskania efektu prowadzonej rozmowy przy użyciu telefonów komórkowych w kompozycji fotografii zastosowano częściowe odejście od zasady

A. złotego podziału.

B. podziału diagonalnego.

C. trójpodziału.

D. podziału ukośnego.

Zasady kompozycji, takie jak złoty podział, trójpodział czy inne, mają na celu ułatwienie tworzenia harmonijnych obrazów, jednak ich błędne zrozumienie może prowadzić do niepoprawnych wniosków. Złoty podział, na przykład, opiera się na proporcjach, które nie są wykorzystywane w tej sytuacji, a ich stosowanie do fotografii osób rozmawiających mogłoby wprowadzać niepotrzebny chaos w kadrze, wywołując wrażenie braku równowagi. Podobnie, podział ukośny oraz podział diagonalny to techniki, które mają swoje miejsce w specyficznych kontekstach. W przypadku prowadzonej rozmowy, kluczowe jest uwzględnienie interakcji między osobami, co może zostać zaburzone przez nadmierne trzymanie się zasad podziałów, które skupiają uwagę na statycznych elementach kompozycji. Typowym błędem myślowym jest mylenie zasad kompozycji z sztywnymi regułami, które muszą być przestrzegane. W rzeczywistości, fotografia to sztuka, która pozwala na kreatywność i wyrażenie emocji, a zbytnie trzymanie się reguł może ograniczać nasze możliwości artystyczne. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, kiedy i jak stosować te zasady, aby nie stracić z oczu głównego celu fotografii - komunikacji emocjonalnej i interakcji między osobami.

Pytanie 12

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu programu Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Błyszczące krawędzie.

B. Posteryzacja krawędzi.

C. Maska wyostrzająca.

D. Maska warstwy.

Maska wyostrzająca to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w programie Adobe Photoshop, które pozwala na zwiększenie ostrości obrazu poprzez poprawę kontrastu krawędzi. Wyostrzanie obrazu polega na wydobyciu detali, co jest kluczowe w przypadku zdjęć, które mają być publikowane lub drukowane. Proces ten opiera się na zwiększeniu różnicy pomiędzy pikselami o zbliżonych kolorach, co sprawia, że krawędzie stają się bardziej wyraźne. W praktyce, kiedy używasz maski wyostrzającej, możesz regulować parametry takie jak promień, ilość oraz próg, co pozwala na precyzyjne dostrojenie efektu do specyfiki danego obrazu. Przykładowo, w przypadku fotografii architektury, wyostrzanie może pomóc w uwydatnieniu szczegółów budynków i elementów konstrukcyjnych, co przyciąga uwagę widza. Ważne jest, aby pamiętać, że zbyt mocne wyostrzanie może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak powstawanie halo wokół krawędzi, dlatego istotne jest stosowanie tego narzędzia z rozwagą i w odpowiednich warunkach.

Pytanie 13

Jaki błąd popełniono przy kadrowaniu zdjęcia?

A. Linia horyzontu.

B. Kadr prosty.

C. Kadr centralny.

D. Obramowanie.

Niepoprawne odpowiedzi, takie jak obramowanie, kadr prosty oraz kadr centralny, wynikają z niezrozumienia fundamentalnych zasad kompozycji w fotografii. Obramowanie jest techniką, która ma na celu skupienie uwagi na głównym obiekcie zdjęcia, ale nie odnosi się bezpośrednio do błędów kadrowania, jakim jest pochylenie linii horyzontu. Właściwe obramowanie może mieć miejsce nawet przy niepoprawnym poziomie horyzontu, co podkreśla, że obramowanie samo w sobie nie jest miarą poprawności kadru. Kadr prosty, z kolei, sugeruje, że zdjęcie powinno być komponowane w tradycyjny sposób, jednak nie zapewnia to jeszcze prawidłowego ustawienia linii horyzontu. Dobrze skonstruowany kadr prosty może nadal wykazywać błąd w poziomie, co obniża jego jakość. Kadr centralny, polegający na umieszczaniu głównego obiektu w centrum kadru, może być elementem przyciągającym uwagę, ale nie eliminuje ryzyka pochylenia linii horyzontu; w rzeczywistości, takie ustawienie może jeszcze bardziej uwydatnić problem z horyzontem. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe dla skutecznego fotografowania, a ich pomylenie może prowadzić do szerszych problemów w kompozycji i estetyce zdjęć.

Pytanie 14

Nakładka, ekran, mnożenie, różnica, kolor to nazwy w programie PowerPoint

A. filtrów artystycznych zgrupowanych w poleceniu stylizacja w programie Adobe Photoshop

B. trybów mieszania warstw w programie Adobe Photoshop

C. efektów wyróżniających tekst, zgrupowanych w narzędziu WordArt w programie PowerPoint

D. efektów animacji, które można uzyskać dla dowolnego elementu prezentacji wykonanej

W odpowiedziach wskazujących na efekty animacji oraz efekty wyróżniające tekst w programie PowerPoint, popełniane są istotne błędy w rozumieniu narzędzi dostępnych w różnych programach graficznych i prezentacyjnych. Efekty animacji w PowerPoint służą do wprowadzania elementów na slajd w dynamiczny sposób, co jest całkowicie różne od trybów mieszania warstw, które koncentrują się na interakcji kolorów w grafice rastrowej. Animacje są użyteczne w kontekście prezentacji, by przyciągnąć uwagę widza, ale nie mają zastosowania w edycji graficznej, gdzie istotne są kolory i ich współdziałanie. Z kolei efekty wyróżniające tekst w narzędziu WordArt to funkcje skupione na estetyce tekstu, a nie na manipulacji warstwami, które są fundamentalne w Photoshopie. Wreszcie, filtry artystyczne w Photoshopie są narzędziem do stylizacji obrazów, ale nie obejmują one koncepcji mieszania warstw. Błędne przypisanie tych terminów do trybów mieszania warstw prowadzi do nieporozumień i ogranicza zdolność do efektywnego korzystania z zaawansowanych funkcji edycji graficznej. Zrozumienie różnic między tymi narzędziami jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie grafiki komputerowej czy prezentacji multimedialnych.

Pytanie 15

W aparatach cyfrowych pomiar natężenia światła obejmujący 2÷5% powierzchni w centrum kadru określany jest jako pomiar

A. wielopunktowy.

B. punktowy.

C. centralnie ważony.

D. matrycowy.

Pomiar wielopunktowy, matrycowy oraz centralnie ważony to różne techniki pomiaru natężenia światła, które różnią się pod względem obszaru, który obejmują oraz metodologii, w jakiej analizują scenę. Pomiar wielopunktowy analizuje kilka punktów w kadrze, co umożliwia aparatowi ocenę ekspozycji na podstawie całego obrazu. Jest to technika, która dobrze sprawdza się w złożonych scenach, ale może nie być wystarczająco precyzyjna, jeśli chodzi o szczegółowe obiekty, które są tylko częścią kadru. Z kolei pomiar matrycowy to zaawansowana forma pomiaru, która przydziela różne wagi do różnych obszarów w kadrze, co pozwala na bardziej złożoną analizę. W praktyce, przy złożonych scenach może prowadzić to do nadmiernego skompensowania jasnych lub ciemnych obszarów, co w rezultacie może skutkować błędnymi ustawieniami ekspozycji. Centralnie ważony pomiar natężenia światła również różni się od pomiaru punktowego, ponieważ skupia się na centralnej części kadru, ale bierze pod uwagę szerszy kontekst otoczenia, co może prowadzić do nieoptymalnych wyników, szczególnie w przypadku obiektów umiejscowionych na tle o dużym kontraście. Dlatego, nieprzemyślane wybory w zakresie techniki pomiaru mogą skutkować nieprawidłowym odwzorowaniem sceny i jej elementów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 16

Do czyszczenia matrycy z kurzu, drobnych włosków najkorzystniej zastosować

A. specjalne pióro czyszczące.

B. nasączoną watkę.

C. chusteczkę nawilżoną wodą miceralną.

D. szmatkę.

Czyszczenie matrycy przy użyciu nasączonej watki lub chusteczki nawilżonej wodą miceralną niesie ze sobą ryzyko poważnych uszkodzeń. Watka, zwłaszcza jeśli jest wykonana z materiałów o dużej szorstkości, może zarysować powierzchnię matrycy, co prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń. Dodatkowo, nasączone materiały mogą pozostawiać na matrycy resztki substancji chemicznych, które mogą być trudne do usunięcia i wpływać na jakość zdjęć. Woda micelarna, mimo że jest przeznaczona do demakijażu, zawiera składniki, które nie są optymalne dla delikatnych powierzchni optycznych i mogą prowadzić do korozji lub degradacji materiałów użytych w konstrukcji matrycy. Z kolei użycie szmatki, zwłaszcza jeśli nie jest to tkanina przeznaczona do czyszczenia optyki, może wprowadzać drobne włókna lub pył, które również mogą rysować powierzchnię. Ponadto, stosowanie niewłaściwych technik czyszczenia, takich jak zbyt duża siła nacisku, może prowadzić do uszkodzenia mechanizmów wewnętrznych aparatu. Właściwe podejście do czyszczenia sprzętu fotograficznego powinno opierać się na zrozumieniu specyfikacji i zaleceń producentów, którzy często rekomendują dedykowane narzędzia, aby zapewnić długotrwałą funkcjonalność i jakość pracy urządzenia.

Pytanie 17

Przy wykonywaniu zdjęcia panoramicznego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s, liczba przysłony f/11. Które parametry ekspozycji należy zastosować, po założeniu na obiektyw filtra o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/8

B. 1/60 s, f/8

C. 1/125 s, f/5,6

D. 1/60 s, f/11

Zastosowanie błędnych ustawień ekspozycji wynika z niepełnego zrozumienia wpływu filtrów na parametry fotograficzne. Filtr o współczynniku krotności 2 podwaja ilość światła, co oznacza, że fotograf musi dostosować ustawienia aparatu, aby uniknąć prześwietlenia zdjęcia. Ustawienie przysłony na f/8 lub f/5,6 w niektórych odpowiedziach sugeruje chęć zmiany głębi ostrości, lecz nie rekompensuje to potrzeby skrócenia czasu naświetlania. Wybór przysłony f/8 zakłada zmniejszenie głębi ostrości, co w kontekście zdjęć panoramicznych, gdzie szeroka głębia ostrości jest pożądana, jest niewłaściwym podejściem. Ustawienie f/11 oferuje lepszą kontrolę nad ostrością całej sceny, co jest krytyczne w panoramicznych zdjęciach, gdzie detale z różnych odległości muszą być wyraźne. Z kolei opcja pozostawienia czasu naświetlania na poziomie 1/125 s nie uwzględnia efektu filtra i grozi prześwietleniem zdjęcia. W fotografii kluczowym jest zrozumienie, że zmieniając jeden parametr ekspozycji, należy odpowiednio dostosować inne, aby uzyskać optymalny rezultat, co w tym przypadku nie zostało wzięte pod uwagę.

Pytanie 18

Pigmentową technikę drukowania wykorzystuje drukarka

A. atramentowa.

B. laserowa.

C. sublimacyjna.

D. igłowa.

Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Pytanie 19

Obraz utajony powstaje podczas

A. naświetlania.

B. zadymiania.

C. utrwalania.

D. wywoływania.

Obraz utajony, zwany też obrazem niewidocznym, powstaje w procesie naświetlania materiału światłoczułego, takiego jak film fotograficzny lub płyta fotograficzna. W momencie naświetlania, na powierzchni materiału zachodzą reakcje chemiczne, które zmieniają stan substancji światłoczułej. Mimo że obraz nie jest jeszcze widoczny, to jego informacje są już w nim zawarte. Naświetlanie jest kluczowym etapem w fotografii, gdyż to właśnie na tym etapie rejestrujemy światło padające na obiekt, który chcemy uchwycić. Po naświetleniu, aby uzyskać widoczny obraz, konieczne jest dalsze przetwarzanie, jak wywoływanie i utrwalanie. Dobre praktyki w fotografii analogowej zalecają używanie materiałów światłoczułych odpowiednich do warunków oświetleniowych oraz precyzyjne kontrolowanie czasu naświetlania. Zrozumienie tego procesu jest fundamentalne dla profesjonalnych fotografów, inżynierów dźwięku oraz specjalistów zajmujących się obrazowaniem, gdyż pozwala na tworzenie wysokiej jakości zdjęć oraz materiałów filmowych.

Pytanie 20

Liczba przewodnia lampy błyskowej określa

A. minimalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.

B. minimalną liczbę błysków na 1s.

C. maksymalny zasięg oświetlenia fotografowanego obiektu, zapewniający uzyskanie prawidłowej ekspozycji.

D. maksymalną liczbę błysków na 1s.

Liczba przewodnia lampy błyskowej, często oznaczana jako GN (Guide Number), jest kluczowym parametrem określającym maksymalny zasięg oświetlenia, jakiego lampa jest w stanie dostarczyć w celu uzyskania prawidłowej ekspozycji fotografowanego obiektu. W praktyce oznacza to, że im wyższa wartość liczby przewodniej, tym dalej lampa może skutecznie oświetlić obiekt przy określonym ustawieniu przysłony i czułości ISO. Na przykład, lampa o liczbie przewodniej wynoszącej 60, przy ustawieniu ISO 100 i przysłony f/4, może oświetlić obiekt znajdujący się w odległości do 15 metrów (60 podzielone przez 4). Znajomość liczby przewodniej jest szczególnie istotna w sytuacjach, gdy fotografujemy w warunkach słabego oświetlenia lub gdy potrzebne jest zamrożenie ruchu. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie parametrów aparatu do warunków oświetleniowych, co w praktyce przekłada się na lepsze wyniki fotograficzne oraz kreatywne możliwości twórcze.

Pytanie 21

W fotografii technika wysokiego klucza znana jest pod nazwą

A. kalotypia.

B. cyjanotypia.

C. low key.

D. high key.

Technika wysokiego klucza, znana jako high key, jest stylem oświetleniowym, który wykorzystuje jasne i stonowane tony. Charakterystyczne dla tej techniki jest minimalne zastosowanie cieni oraz dominacja jasnych barw, co daje efekt lekkości i świeżości. W praktyce, fotografowie używają tej techniki w portretach, produktach czy zdjęciach mody, aby stworzyć pozytywną atmosferę oraz podkreślić detale. Wysoki klucz często stosowany jest także w reklamie kosmetyków czy odzieży, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali w jasnym świetle. Standardy branżowe wskazują, że efektywny high key wymaga starannego planowania oświetlenia, gdzie główne źródło światła powinno być miękkie, a tło dobrze oświetlone, aby uniknąć kontrastów i cieni. Dla uzyskania pożądanego efektu, zaleca się użycie kilku źródeł światła, takich jak softboxy lub reflektory, które równomiernie oświetlają scenę. Kluczowe jest również zrozumienie, jak różne powierzchnie odbijają światło, co wpływa na końcowy rezultat. Technika ta jest ceniona w branży, gdyż pozwala na uchwycenie emocji i estetyki w sposób, który przyciąga uwagę widza.

Pytanie 22

Matryca bez siatki filtru mozaikowego, w której pobieranie informacji o barwach jest takie, jak w klasycznym barwnym materiale warstwowym, to matryca

A. Foveon X3

B. CMOS

C. LIVE MOS

D. CCD

Foveon X3 to matryca obrazowa, która wykorzystuje unikalną technologię do rejestrowania informacji o kolorze. W przeciwieństwie do tradycyjnych matryc, które stosują siatki filtrów kolorów (takie jak Bayer), Foveon X3 pobiera dane o barwach w sposób trójwymiarowy, rejestrując różne kolory na różnych głębokościach. Dzięki temu każdy piksel jest w stanie zarejestrować pełną informację o kolorze, co prowadzi do wyższej jakości obrazu oraz lepszej reprodukcji detali kolorystycznych. Tego rodzaju technologia znajduje zastosowanie w aparatach fotograficznych, które wymagają wysokiej jakości obrazu, szczególnie w warunkach o dużym kontraście. Przykładem są aparaty Sigma, które wykorzystują matrycę Foveon X3, oferując wyjątkową jakość zdjęć w porównaniu do tradycyjnych rozwiązań. Warto zwrócić uwagę, że technologia ta jest zgodna z wysokimi standardami branżowymi w zakresie jakości obrazu oraz odwzorowania kolorów.

Pytanie 23

Fotografię wykonano, stosując

A. kadr pionowy i kompozycję zbieżną.

B. kadr pionowy i kompozycję rozbieżną.

C. kadr poziomy i kompozycję zbieżną.

D. kadr poziomy i kompozycję rozbieżną.

Poprawna odpowiedź to kadr pionowy i kompozycja zbieżna. Kadr pionowy charakteryzuje się tym, że jego wysokość przewyższa szerokość, co jest idealne do podkreślenia elementów znajdujących się w pionie, takich jak drzewa, budynki czy postacie. Tego typu kadr często stosuje się w fotografii portretowej, architektonicznej czy w zdjęciach, gdzie istotne jest ukazanie wysokości obiektów. Kompozycja zbieżna występuje, gdy linie w obrazie konwergują w jednym punkcie, co przyciąga uwagę widza i nadaje dynamiki. W tym przypadku, linie chodnika i cieni naturalnie prowadzą wzrok w kierunku horyzontu, co jest klasycznym przykładem zastosowania zasad kompozycji. Tego typu techniki są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, które podkreślają znaczenie odpowiedniej kompozycji i kadrowania, aby osiągnąć zamierzony efekt wizualny oraz emocjonalny.

Pytanie 24

Która cecha aparatu fotograficznego jest najbardziej użyteczna przy wykonywaniu zdjęć reportażowych?

A. Sterowanie perspektywą.

B. Obiektyw z funkcją makro.

C. Odchylany wyświetlacz obrazu.

D. Obiektyw o dużej jasności.

Wybierając inne cechy aparatu, takie jak obiektyw z funkcją makro, sterowanie perspektywą czy odchylany wyświetlacz obrazu, można nieświadomie ograniczyć swoje możliwości w kontekście wykonywania zdjęć reportażowych. Obiektyw z funkcją makro, na przykład, jest zaprojektowany do uchwytywania małych obiektów z bliska, co w kontekście reportażu może być rzadkością. Chociaż może się zdarzyć, że niektóre sytuacje wymagają zdjęć detali, to jednak dominującym celem reportażu jest uchwycenie większych scen oraz interakcji między ludźmi w danym kontekście. Sterowanie perspektywą, mimo że pozwala na ciekawe kompozycje, nie jest kluczowe w reportażu, gdzie najważniejsze są autentyczność i emocje uchwycone na zdjęciach. Ponadto, odchylany wyświetlacz obrazu, choć może być przydatny w trudno dostępnych miejscach, często nie jest decydującym czynnikiem w kontekście jakości obrazu, zwłaszcza gdy najważniejsza jest umiejętność szybkiego reagowania na sytuacje w terenie. W praktyce, wybór odpowiedniego obiektywu o dużej jasności znacząco wpływa na jakość i efektywność pracy fotografa reportażowego, co sprawia, że inne cechy mogą okazać się mniej istotne w tym kontekście.

Pytanie 25

Które z wymienionych właściwości są charakterystyczne dla fotografii wykonanej w niskim kluczu?

A. Ciemne tło, oświetlenie skierowane.

B. Jasne tło, oświetlenie skierowane.

C. Jasne tło, oświetlenie skierowane przednio-boczne.

D. Ciemne tło, oświetlenie rozproszone przednie.

Odpowiedź 'Ciemne tło, oświetlenie skierowane' jest właściwa, ponieważ fotografia w niskim kluczu charakteryzuje się dominacją ciemnych tonów oraz intensywnym, skupionym oświetleniem. Tego rodzaju oświetlenie, często określane jako 'oświetlenie kierunkowe', prowadzi do powstawania wyraźnych kontrastów między światłem a cieniem, co nadaje zdjęciom dramatyczny efekt. Przykładem zastosowania niskiego klucza może być portret, w którym twarz modela jest oświetlona mocnym światłem skierowanym z boku lub z góry, podczas gdy reszta obrazu tonie w ciemności. Taka technika jest często używana w fotografii artystycznej oraz modowej, gdzie ważne jest wydobycie emocji i głębi w portretach. Praktyczne zastosowanie tej techniki wymaga zrozumienia, jak różne źródła światła wpływają na końcowy efekt wizualny. Standardy branżowe wskazują, że oświetlenie powinno być dostosowane do zamierzonego przekazu artystycznego, co podkreśla znaczenie świadomego wyboru w kontekście niskiego klucza.

Pytanie 26

Do utrwalenia obrazu pozytywowego w procesie obróbki czarno-białej należy zastosować wodny rozwór substancji

A. tiosiarczanu sodowego, wodorosiarczynu sodu i chlorku amonowego.

B. metolu, siarczynu sodowego, hydrochinonu i węglanu sodowego.

C. nadmanganianu potasowego.

D. chlorku rtęciowego i bromku potasowego.

Wybór nieprawidłowych substancji do utrwalenia obrazów pozytywowych może prowadzić do wielu problemów w procesie obróbki zdjęć. Metol, siarczyn sodowy, hydrochinon i węglan sodowy są związkami używanymi przede wszystkim jako składniki wywoływaczy, a nie utrwalaczy, co wprowadza w błąd w kontekście pytania. Użycie tych substancji w niewłaściwym etapie obróbki może prowadzić do niewłaściwego wywołania obrazów, co skutkuje zniekształceniem kolorów, kontrastu i ogólnej jakości zdjęcia. Chlorek rtęciowy i bromek potasowy są związkiem chemicznym stosowanym w innych procesach, ale ich użycie w kontekście utrwalania obrazów czarno-białych jest nieodpowiednie z powodu wysokiej toksyczności i konieczności stosowania dodatkowych środków ostrożności. Nadmanganian potasowy, z kolei, jest silnym utleniaczem, co czyni go nieodpowiednim do procesu utrwalania, gdyż może prowadzić do dalszego utleniania elementów obrazu, co skutkuje ich uszkodzeniem. Właściwe zrozumienie chemii używanych substancji w procesie obróbki zdjęć jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów, a ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodwracalnych błędów w finalnym produkcie. Znajomość standardów i praktyk branżowych jest zatem niezbędna dla każdego, kto zajmuje się fotografią i obróbką zdjęć, aby móc skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać te procesy.

Pytanie 27

W celu poprawy kontrastu obrazu cyfrowego w programie Photoshop należy zastosować

A. Warstwy.

B. Balans koloru.

C. Krzywe.

D. Filtry.

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 28

Pliki w formatach przeznaczonych do grafiki rastrowej przechowują dane obrazowe w postaci informacji o

A. liniaturach.

B. krążkach rozproszenia.

C. krzywych matematycznych.

D. pikselach.

Koncepcje zawarte w odpowiedziach, które nie odwołują się do pikseli, są zasadniczo mylne w kontekście grafiki rastrowej. Liniatury w kontekście grafiki odnosiłyby się raczej do technologii druku, gdzie linie są używane do tworzenia wzorów, ale nie mają one zastosowania w przechowywaniu danych obrazowych. Krążki rozproszenia to termin, który w rzeczywistości nie istnieje w standardowej terminologii związanej z grafiką komputerową i nie ma związku z przechowywaniem obrazów. Krzywe matematyczne są bardziej związane z grafiką wektorową, gdzie obraz jest skonstruowany z wykorzystaniem równań matematycznych do opisywania kształtów, a nie z pikseli. Grafika wektorowa pozwala na skalowanie bez utraty jakości, co jest przeciwieństwem grafiki rastrowej. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylenia pojęć lub niewłaściwego zrozumienia podstawowych różnic między tymi dwoma typami grafiki. Zrozumienie, że grafika rastrowa opiera się na pikselach, a grafika wektorowa na krzywych, jest kluczowe dla właściwego wykorzystania obu technologii oraz ich aplikacji w różnych dziedzinach, takich jak projektowanie graficzne, animacja czy ilustracja. Ignorowanie tej różnicy prowadzi do błędnych wniosków i problemów w pracy z obrazami w różnych formatach.

Pytanie 29

Do wykonania zdjęć plenerowych w promieniowaniu podczerwonym należy zaopatrzyć się w aparat fotograficzny małoobrazkowy z kompletem obiektywów i statywem oraz w odpowiedni filtr

A. jasnoczerwony i film ortochromatyczny.

B. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe.

C. IR i film ortochromatyczny.

D. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe.

Wybór jasnoczerwonego filtru oraz filmu ortochromatycznego jest błędny, ponieważ obie te opcje nie są przystosowane do rejestracji promieniowania podczerwonego. Jasnoczerwony filtr przepuszcza głównie widzialne światło, a jego zastosowanie w fotografii podczerwonej nie pozwala na skuteczne uchwycenie fal podczerwonych. Film ortochromatyczny charakteryzuje się tym, że jest czuły na widzialne światło, a jego zastosowanie w kontekście promieniowania podczerwonego jest niewłaściwe, ponieważ nie rejestruje ono fal długości, które są kluczowe dla tego typu fotografii. Podobnie nieprawidłowe jest sugerowanie użycia filtru UV oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe. Promieniowanie UV to zupełnie inny zakres fal, który nie ma zastosowania w kontekście technik podczerwonych. Użycie tego rodzaju sprzętu prowadzi do wyraźnych nieporozumień i braku oczekiwanych efektów wizualnych. Zrozumienie działania filtrów oraz odpowiednich materiałów fotograficznych jest fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. W praktyce, brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieudanych prób rejestracji obrazów, a także do frustracji związanej z niedopasowaniem technologicznym. W fotografii plenerowej w promieniowaniu podczerwonym kluczowa jest wiedza na temat długości fal oraz charakterystyki sprzętu, co pozwala na kreatywne i techniczne wykorzystanie dostępnych narzędzi.

Pytanie 30

Ile wynosi minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm w celu wydrukowania obrazu formatu 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi bez konieczności interpolacji danych?

A. 150 spi

B. 600 spi

C. 1200 spi

D. 300 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 31

Ilustracja przedstawia

A. slider.

B. światłomierz.

C. konwerter.

D. pilota do lamp.

Światłomierz to urządzenie, które odgrywa kluczową rolę w procesie fotografii, umożliwiając precyzyjne pomiary natężenia światła. Na przedstawionej ilustracji widoczny jest światłomierz, którego charakterystyczne cechy to pokrętło i mała, wystająca kula. Te elementy są typowe dla modeli analogowych, które wykorzystują fotokomórki do pomiaru oświetlenia. Dzięki zastosowaniu światłomierza fotograf może skutecznie ustalić odpowiednie ustawienia ekspozycji aparatu, co jest niezbędne do uzyskania optymalnych rezultatów w fotografii. Przykładowo, w sytuacji silnego nasłonecznienia, światłomierz pozwala na określenie, czy użycie krótszej migawki lub mniejszej przysłony będzie konieczne, aby uniknąć prześwietlenia. Użycie światłomierza jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotografii, co potwierdzają liczne publikacje i szkolenia dla fotografów. Wiedza na temat pomiaru światła jest nie tylko teoretyczna, ale ma również zastosowanie praktyczne, co czyni światłomierz niezastąpionym narzędziem w arsenale każdego profesjonalnego fotografa.

Pytanie 32

Do wykonywania zdjęć plenerowych przy oświetleniu zastanym zastosowano film przeznaczony do światła żarowego. Jaki filtr fotograficzny należy zastosować, aby uzyskać prawidłową reprodukcję barw na obrazie?

A. Korekcyjny łososiowy.

B. Konwersyjny łososiowy.

C. Konwersyjny niebieski.

D. Korekcyjny niebieski.

Zastosowanie konwersyjnego niebieskiego filtra w kontekście opisanego pytania byłoby błędne, ponieważ niebieski filtr jest używany do korekcji kolorów w odwrotnym przypadku, tj. gdy korzystamy z filmów przeznaczonych do fotografowania w warunkach dziennego światła słonecznego (5600K), a chcemy uzyskać efekt w warunkach sztucznego oświetlenia, jak żarówki (3200K). Wybór korekcyjnego łososiowego filtra również nie przyniósłby pożądanych rezultatów, ponieważ taki filtr jest przeznaczony do użycia w sytuacjach, gdy chcemy zredukować cieplejsze odcienie w already zbalansowanym świetle, co nie jest zgodne z naszym celem. Korekcyjny niebieski filtr, podobnie jak inne niebieskie filtry, ma na celu zredukowanie nadmiaru ciepłych tonów, co jest sprzeczne z celem uzyskania prawidłowej reprodukcji kolorów w scenariuszu, gdzie dominującym źródłem światła jest światło żarowe. Przypadki, w których stosuje się niebieski filtr, powinny być starannie przemyślane, a często prowadzą do chłodniejszych, niepożądanych tonów na zdjęciach, co skutkuje mniej atrakcyjnymi efektami wizualnymi. Zrozumienie tego zagadnienia wymaga znajomości podstaw balansu bieli oraz różnicy między temperaturą barwową zastosowanego filmu a ściśle określonym źródłem światła.

Pytanie 33

Który pomiar natężenia światła TTL polega na uśrednianiu wartości jasności z całej fotografowanej sceny z naciskiem na środkowy fragment kadru?

A. Punktowy.

B. Matrycowy.

C. Wielosegmentowy.

D. Centralnie ważony.

Wybór niewłaściwych opcji pomiaru natężenia światła często wynika z nieporozumień dotyczących ich zastosowania i funkcji. Wielosegmentowy pomiar, który dzieli scenę na wiele segmentów i ocenia jasność w każdym z nich, jest przydatny w bardziej złożonych scenariuszach, jednak może wprowadzać w błąd, zwłaszcza gdy kluczowy obiekt znajduje się w centrum. Takie podejście może prowadzić do zbyt dużej fragmentacji informacji o świetle, co w rezultacie nie zapewnia precyzyjnej ekspozycji na najważniejsze elementy. Z kolei matrycowy pomiar uwzględnia szerszy kontekst sceny, ale również nie skupia się na centralnym obszarze, co może skutkować przepaleniem lub niedoświetleniem głównego obiektu. Punktowy pomiar, skoncentrowany na niewielkim obszarze, może być skuteczny w specyficznych sytuacjach, ale jego użycie w kontekście zdjęć z centralnym obiektem może prowadzić do nieprawidłowego wyniku, gdy inne elementy sceny nie zostaną uwzględnione. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy z tych trybów pomiaru funkcjonuje na podobnych zasadach, podczas gdy każdy z nich ma swoje unikalne zastosowanie i charakteryzuje się odmiennym podejściem do analizy oświetlenia.

Pytanie 34

Powiększalnik umożliwiający wykonywanie kopii barwnych metodą subtraktywną posiada głowicę filtracyjną z filtrami korekcyjnymi o barwach:

A. czerwona, żółta, niebieska.

B. purpurowa, zielona, niebieska.

C. czerwona, zielona, niebieska.

D. purpurowa, żółta, niebieskozielona.

Wybór filtrów w niepoprawnych odpowiedziach wskazuje na błędne zrozumienie zasad działania druku subtraktywnego. Na przykład, filtr czerwoną nie może skutecznie współpracować z filtrem zielonym, ponieważ oba te kolory znajdują się na przeciwnych końcach spektrum kolorów, co skutkuje nieskuteczną absorpcją światła. Z tego powodu, użycie tych filtrów jednocześnie prowadzi do niewłaściwego odwzorowania kolorów i pogorszenia jakości wydruków. Ponadto, w przypadku filtrów purpurowych i niebieskich, ich współdziałanie z innymi kolorami również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż mogą one eliminować zbyt wiele długości fal, co ogranicza paletę kolorów. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku subtraktywnym każdy filtr powinien współpracować z innymi w sposób, który umożliwia uzyskanie pełnego spektrum kolorów. Metaliczne i jaskrawe kolory, takie jak np. ciemnozielony czy purpurowy, mogą również prowadzić do mylnych wniosków o ich przydatności jako filtrów w kontekście odwzorowania barw. Dlatego fundamentalne jest, aby podczas wyboru filtrów kierować się nie tylko ich nazwami, ale przede wszystkim ich właściwościami optycznymi oraz ich zdolnością do absorbowania odpowiednich długości fal świetlnych.

Pytanie 35

Czyszczenie powierzchni matrycy ze smug lub linii papilarnych należy wykonać przy użyciu

A. suchej watki.

B. sprężonego powietrza.

C. watki nasączonej metanolem.

D. suchych patyczków higienicznych.

Wybór watki nasączonej metanolem do czyszczenia powierzchni matrycy jest uzasadniony ze względu na jej skuteczność w usuwaniu smug i zanieczyszczeń. Metanol, jako substancja chemiczna o silnych właściwościach rozpuszczających, efektywnie usuwa tłuszcze i pozostałości, które mogą osadzać się na matrycy. Używając tej metody, należy jednak zachować ostrożność, aby nie uszkodzić wrażliwej powierzchni matrycy, dlatego zaleca się stosowanie wacików o miękkiej strukturze. W praktyce, czyszczenie powinno odbywać się delikatnymi okrężnymi ruchami, unikając nadmiernego nacisku. Metanol jest również zgodny z wieloma normami przemysłowymi dotyczącymi bezpieczeństwa i ochrony środowiska, co czyni go popularnym wyborem w branży elektroniki. Przyzwyczajenie do regularnego czyszczenia matryc może znacząco wydłużyć ich żywotność i poprawić jakość obrazu.

Pytanie 36

Który program nie posiada narzędzia do rekonstrukcji zniszczonej, starej fotografii na podłożu papierowym?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Reader

C. Magix PhotoDesigner

D. GIMP

Stosując GIMP, Adobe Photoshop lub Magix PhotoDesigner do rekonstrukcji starych fotografii, można nieświadomie wprowadzić się w błąd, myśląc, że każde oprogramowanie do edycji obrazów ma podobne możliwości. GIMP i Adobe Photoshop to zaawansowane narzędzia, które oferują szereg opcji edycyjnych, w tym narzędzia do usuwania wad, łatania obrazów oraz retuszu, co czyni je idealnymi do pracy z uszkodzonymi zdjęciami. W GIMP istnieje możliwość wykorzystania warstw do izolowania obszarów do edycji, co pozwala na precyzyjne przywracanie detali bez wpływu na resztę obrazu. Z kolei Photoshop ma wiele filtrów i efektów, które mogą być używane do poprawy jakości zdjęć, co jest szczególnie przydatne w przypadku starych, zniszczonych fotografii. Magix PhotoDesigner, chociaż mniej znany, również zawiera narzędzia do edycji, które pozwalają na retusz i poprawę jakości obrazu. Powszechnym błędem jest zakładanie, że program do przeglądania, taki jak Adobe Reader, ma podobne możliwości edycyjne, co programy graficzne. Adobe Reader służy jedynie do przeglądania plików PDF, nie oferując narzędzi do edycji obrazów. Brak zrozumienia różnicy między programami i ich funkcjami prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i czasu, co może skutkować frustracją w procesie rekonstrukcji zdjęć. Ważne jest, aby świadomie wybierać odpowiednie oprogramowanie do konkretnych zadań, aby osiągnąć zamierzony efekt w pracy z obrazem.

Pytanie 37

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem skierowanym

A. na tło.

B. w stronę aparatu.

C. w stronę fotografowanego obiektu.

D. w stronę źródła światła.

Pomiar światła padającego na obiekt za pomocą światłomierza skierowanego w stronę aparatu jest kluczowym aspektem w fotografii. Taki pomiar pozwala na uzyskanie odczytu, który najlepiej odpowiada rzeczywistym warunkom oświetleniowym, jakie będą miały miejsce podczas wykonywania zdjęcia. Skierowanie światłomierza w stronę aparatu zapewnia, że jego pomiar uwzględnia wszystkie źródła światła, które docierają do obiektu fotografowanego z perspektywy operatora. W praktyce oznacza to, że światłomierz mierzy światło, które rzeczywiście trafi na matrycę aparatu, co jest niezbędne do ustalenia odpowiednich parametrów ekspozycji, takich jak czas naświetlania i przysłona. Dobre praktyki wymagają, aby pomiar był wykonywany w kontekście sceny, a nie tylko poszczególnych źródeł światła. Dlatego umiejętność prawidłowego posługiwania się światłomierzem jest nieoceniona, zwłaszcza w sytuacjach o zmiennych warunkach oświetleniowych, takich jak sesje w plenerze lub fotografowanie obiektów w studiu. Prawidłowe wykorzystanie światłomierza w tej formie przyczynia się do lepszego zrozumienia ekspozycji i jakości obrazu, co w rezultacie prowadzi do uzyskania bardziej profesjonalnych efektów.

Pytanie 38

W programie Adobe Photoshop do usunięcia niewielkiego przebarwienia na policzku należy użyć narzędzia

A. lasso.

B. gumka.

C. stempel.

D. pędzel.

Narzędzie stempel w programie Adobe Photoshop jest idealnym rozwiązaniem do usuwania niewielkich przebarwień na skórze, takich jak plamy czy niedoskonałości. Działa na zasadzie próbkowania pikseli z obszaru referencyjnego i ich nakładania na miejsce, gdzie występuje defekt. Dzięki temu uzyskuje się naturalny i jednolity wygląd. Przykładowo, jeśli chcemy usunąć drobną plamkę na policzku, wystarczy ustawić stempel na czystym obszarze skóry, a następnie kliknąć lub przeciągnąć w miejsce przebarwienia. Ważne jest, aby dobierać teksturę i kolor próbkowanego obszaru, aby efekt był jak najbardziej naturalny. W praktyce często używa się tego narzędzia w połączeniu z warstwami i maskami, co pozwala na precyzyjne poprawki i minimalizowanie ryzyka uszkodzenia oryginalnego obrazu. Stempel jest również zgodny z zasadami retuszu w branży fotograficznej, które promują subtelne poprawki, zachowując jednocześnie naturalny wygląd portretów.

Pytanie 39

W którym pomiarze światła czujnik zbiera od 60% do 90% informacji ze środkowego pola kadru, a resztę z pozostałej jego części?

A. Punktowym.

B. Matrycowym.

C. Wielopunktowym.

D. Centralnie ważonym.

Odpowiedź 'Centralnie ważonym' jest poprawna, ponieważ w tym trybie pomiaru światła czujnik koncentruje się głównie na środkowej części kadru, zbierając od 60% do 90% informacji z tego obszaru. Pozostałe dane pochodzą z krawędzi kadru, co pozwala na uzyskanie równowagi między ekspozycją a szczegółowością obrazu. W praktyce, tryb centralnie ważony jest powszechnie stosowany w sytuacjach, gdzie główny obiekt znajduje się w centrum kadru, co umożliwia dokładniejsze odwzorowanie jego tonalności i jasności. Na przykład, w fotografii portretowej, gdy osoba stoi na tle, tryb ten zapewnia, że twarz będzie odpowiednio naświetlona, nawet jeśli tło jest znacznie jaśniejsze lub ciemniejsze. Standardy pomiaru ekspozycji w aparatach fotograficznych i kamerach, takie jak te opracowane przez producentów sprzętu, często podkreślają znaczenie trybu centralnie ważonego w kontekście uzyskiwania naturalnych i realistycznych kolorów w zdjęciach.

Pytanie 40

Z jaką minimalną rozdzielczością należy zeskanować oryginał o formacie 4 x 6 cali, aby uzyskać plik cyfrowy o rozdzielczości 1200 x 1800 pikseli?

A. 200 ppi

B. 350 ppi

C. 250 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest prawidłowa, ponieważ przy tej wartości rozdzielczości uzyskujemy dokładnie 1200 x 1800 pikseli z oryginału o wymiarach 4 x 6 cali. Aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary w calach przez liczbę pikseli na cal. Dla szerokości: 4 cale x 300 ppi = 1200 pikseli, a dla wysokości: 6 cali x 300 ppi = 1800 pikseli. Używanie 300 ppi jest standardem w branży fotograficznej i graficznej, zapewniając wysoką jakość obrazu, która jest odpowiednia do druku. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości jest przygotowywanie materiałów promocyjnych lub albumów fotograficznych, gdzie jakość obrazu odgrywa kluczową rolę. Warto również zwrócić uwagę, że wyższa rozdzielczość, jak np. 600 ppi, nie zawsze jest konieczna, a może prowadzić do zwiększenia rozmiaru pliku bez zauważalnej poprawy jakości w druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej