Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 2 kwietnia 2025 23:11
Data zakończenia: 2 kwietnia 2025 23:50

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podstawowym dodatkiem mineralnym stosowanym w żywieniu bydła w celu uzupełnienia niedoboru wapnia jest

A. kreda pastewna.

B. melasa.

C. sól pastewna.

D. mocznik pastewny.

Wybór soli pastewnej jako dodatku mineralnego do żywienia bydła jest błędny, ponieważ jej głównym składnikiem jest chlorek sodu, który nie zaspokaja potrzeb zwierząt pod względem wapnia. Sól pastewna jest stosowana głównie do uzupełnienia diety w sód, co jest istotne dla równowagi elektrolitowej, jednak nie ma ona znaczącego wpływu na poziom wapnia. Mocznik pastewny, z drugiej strony, jest źródłem azotu, które jest używane do uzupełnienia białka w diecie, ale nie ma związku z dostarczaniem minerałów, takich jak wapń. Stosowanie mocznika w kontekście niedoboru wapnia jest zatem nieprzydatne. Melasa, będąca źródłem węglowodanów, jest często wykorzystywana jako komponent paszy dla bydła, ale nie dostarcza wapnia. Bez odpowiedniego poziomu wapnia zwierzęta mogą cierpieć na różne schorzenia, więc stosowanie nieodpowiednich dodatków mineralnych może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Dlatego ważne jest, aby rozumieć rolę różnych dodatków w diecie bydła i stosować je zgodnie z ich funkcjami oraz potrzebami żywieniowymi zwierząt.

Pytanie 2

Decyzję o sprzedaży zwierząt należy podjąć w przypadku bilansu pasz

A. dodatniego.

B. zerowego.

C. zrównoważonego.

D. ujemnego.

Bilans pasz zrównoważony nie jest sytuacją, w której sprzedaż zwierząt byłaby uzasadniona. W takim przypadku ilość paszy jest dostosowana do potrzeb zwierząt, co oznacza, że nie ma konieczności podejmowania drastycznych decyzji, jak sprzedaż. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zrównoważony bilans pasz oznacza, że stado nie potrzebuje żadnych zmian, co może prowadzić do stagnacji w zarządzaniu. Powinno się raczej dążyć do optymalizacji produkcji, co w dłuższej perspektywie może przynieść korzyści. Bilans zerowy, z drugiej strony, sugerowałby, że posiadane zasoby są dokładnie równe potrzebom, co nie uwzględnia zmienności w zapotrzebowaniu na pasze w różnych okresach, takich jak sezon laktacji czy wzrost młodych zwierząt. Dążenie do bilansu dodatniego nie oznacza również, że można zignorować konieczność dostosowania liczby zwierząt w stadzie do dostępnych zasobów. Zbyt duża liczba zwierząt w stosunku do dostępnej paszy prowadzi do niedożywienia, co z kolei skutkuje obniżeniem wydajności i zdrowia zwierząt. Optymalne zarządzanie stadem powinno opierać się na regularnej analizie bilansu pasz oraz elastyczności w podejmowaniu decyzji, co nie może być oparte na niewłaściwych założeniach dotyczących bilansu.

Pytanie 3

Szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę

A. związku hodowców danego gatunku zwierząt.

B. Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt.

C. ministra właściwego do spraw rolnictwa.

D. Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt.

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących systemu zarządzania szkoleniami w obszarze sztucznego unasienniania. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, związek hodowców danego gatunku zwierząt oraz Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt, mimo iż są instytucjami angażującymi się w hodowlę, nie posiadają odpowiednich uprawnień do wydawania zezwoleń na prowadzenie szkoleń w tym zakresie. Szkolenia te wymagają kontroli oraz akceptacji ze strony ministra, co zapewnia zarówno zgodność z aktualnymi przepisami prawa, jak i wytycznymi dotyczącymi jakości. Pomijanie roli ministra w tym kontekście prowadzi do ryzykownych sytuacji, w których osoby nieuprawnione mogą przeprowadzać szkolenia, co w konsekwencji może wpłynąć negatywnie na zdrowie zwierząt oraz jakość produkcji. W praktyce, stosowanie się do norm i regulacji ministerialnych przyczynia się do zapewnienia wysokich standardów w hodowli zwierząt oraz skutecznych metod sztucznego unasienniania, co jest kluczowe dla rozwoju przemysłu rolniczego w Polsce. Należy również pamiętać, że odpowiednie szkolenia powinny być regularnie aktualizowane, aby uwzględniały najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne, co jest możliwe tylko przy zaangażowaniu instytucji rządowych.

Pytanie 4

Przedstawione na ilustracji narzędzie służy do

A. usuwania kiełków u prosiąt.

B. wyczesywania podszerstka i rozczesywania włosa u psów.

C. rozczesywania grzywy i ogona u koni.

D. usuwania rogów u cieląt.

Narzędzie przedstawione na ilustracji to wyspecjalizowany grzebień do pielęgnacji psów, którego konstrukcja jest dostosowana do skutecznego usuwania martwego podszerstka oraz rozczesywania włosów. Metalowe ząbki grzebienia umożliwiają precyzyjne dotarcie do głębszych warstw sierści, co jest niezbędne w przypadku ras z gęstym podszerstkiem. Regularne wyczesywanie jest kluczowym elementem pielęgnacji, ponieważ pozwala na usunięcie martwych włosów, co zmniejsza ryzyko powstawania kołtunów oraz poprawia ogólną kondycję skóry i sierści. Dobrym przykładem zastosowania tego narzędzia jest pielęgnacja psów ras długowłosych, takich jak golden retriever czy collie, które potrzebują szczególnej uwagi w zakresie pielęgnacji. Warto pamiętać, że zgodnie z zaleceniami weterynarzy, stosowanie odpowiednich narzędzi do pielęgnacji, takich jak ten grzebień, przyczynia się do utrzymania zdrowia i dobrej kondycji naszego pupila, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie odpowiedzialnej opieki nad zwierzętami.

Pytanie 5

Aby zapobiec wystąpieniu tężyczki pastwiskowej, zwierzętom należy podać

A. magnez.

B. żelazo.

C. karoten,

D. wapń.

Magnez jest kluczowym minerałem, który odgrywa istotną rolę w metabolizmie zwierząt, a zwłaszcza w profilaktyce tężyczki pastwiskowej, która może wystąpić w wyniku niedoboru tego pierwiastka. Tężyczka pastwiskowa to stan spowodowany skurczami mięśni szkieletowych, często wywołany niskim poziomem magnezu we krwi. Magnez wpływa na przewodnictwo nerwowe i funkcjonowanie mięśni, w tym na regulację skurczów. W praktyce, aby zapobiec temu schorzeniu, zwierzęta hodowlane, szczególnie bydło, powinny otrzymywać suplementację magnezu, zwłaszcza w okresie intensywnego wzrostu traw na pastwiskach, kiedy ich zawartość magnezu może być obniżona. Dobre praktyki obejmują monitorowanie poziomu magnezu w diecie zwierząt oraz stosowanie preparatów wspomagających, takich jak sole magnezowe, które są łatwo przyswajalne. Właściwe zarządzanie paszami oraz ich składnikami odżywczymi jest kluczowe dla zdrowia i wydajności produkcyjnej zwierząt, a także dla ograniczenia ryzyka wystąpienia poważnych schorzeń, takich jak tężyczka pastwiskowa.

Pytanie 6

Niedobór witaminy E w organizmie zwierzęcym wpływa na zaburzenia

A. wzroku.

B. krzepliwości krwi.

C. płodności.

D. mineralizacji kości.

Niedobór witaminy E nie wpływa bezpośrednio na wzrok, mineralizację kości ani krzepliwość krwi. Wzrok, szczególnie u zwierząt, jest często związany z innymi witaminami, takimi jak witamina A, która odgrywa kluczową rolę w prawidłowym funkcjonowaniu siatkówki. W kontekście mineralizacji kości, proces ten jest głównie uzależniony od witamin D i K, które regulują metabolizm wapnia i fosforu. Witamina E, chociaż pełni funkcje antyoksydacyjne, nie ma bezpośredniego wpływu na te procesy. Krzepliwość krwi to złożony mechanizm, w który zaangażowane są czynniki krzepnięcia i witaminy K, a nie witamina E. Często mylące jest przypisywanie różnym witaminom odpowiedzialności za szereg funkcji biologicznych; zdarza się, że niedobór jednej witaminy błędnie interpretowany jest jako przyczyna problemów zdrowotnych związanych z innymi układami. Zrozumienie roli poszczególnych witamin oraz ich interakcji jest kluczowe dla odpowiedniego zarządzania dietą zwierząt, co z kolei wpływa na ich ogólny stan zdrowia i wydajność produkcyjną.

Pytanie 7

W jakim celu w żywieniu kur stosowany jest żwirek?

A. Dostarcza ptakom składników mineralnych.

B. Zapewnia ptakom uczucie sytości.

C. Spowalnia opróżnianie przewodu pokarmowego.

D. Wspomaga rozcieranie pokarmu w mielcu.

Żwirek stosowany w żywieniu kur pełni kluczową rolę w procesie trawienia. Głównie wspomaga rozcieranie pokarmu w mielcu, co jest istotne dla efektywności trawienia składników pokarmowych. Żwirek, będąc materiałem mineralnym, ułatwia proces mechanicznego rozdrabniania pokarmu w żołądku ptaków, zwanym także mielcem. Dzięki temu ptaki lepiej przyswajają wartości odżywcze zawarte w paszy, co przekłada się na ich zdrowie i wydajność. W praktyce, hodowcy często dodają żwirek do paszy, aby wspierać procesy trawienne i zapobiegać problemom z układem pokarmowym. Dobre praktyki w hodowli drobiu zalecają stosowanie żwirku naturalnego, co przyczynia się do lepszej jakości diety kur, a tym samym do ich prawidłowego rozwoju i produkcji jaj. Ponadto, żwirek może pomagać w utrzymaniu higieny w kurnikach, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt.

Pytanie 8

W transporcie tlenu z płuc do tkanek i dwutlenku węgla z tkanek do płuc udział biorą

A. trombocyty.

B. leukocyty.

C. monocyty.

D. erytrocyty.

Monocyty, leukocyty i trombocyty nie pełnią roli w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich funkcji. Monocyty to rodzaj białych krwinek odpowiedzialnych za odpowiedź immunologiczną organizmu oraz fagocytozę patogenów. Ich podstawowa rola polega na eliminowaniu obumarłych komórek i eliminacji infekcji, co jest zupełnie inny proces niż transport gazów. Leukocyty, będące głównie komórkami układu odpornościowego, także nie biorą udziału w transporcie gazów, a ich funkcje koncentrują się na obronie organizmu przed infekcjami i chorobami. Trombocyty, nazywane płytkami krwi, są kluczowe w procesach krzepnięcia krwi, ale również nie uczestniczą w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla. Typowym błędem jest mylenie ich funkcji z rolą erytrocytów z powodu ich ogólnego udziału w systemie krwionośnym. Każda z tych komórek pełni wyspecjalizowane funkcje, które są odrębne i nie mogą być mylone z transportem gazów. Zrozumienie różnic między tymi komórkami jest fundamentalne, aby właściwie ocenić ich rolę w organizmie oraz unikać pomyłek, które mogą prowadzić do nieprawidłowych interpretacji funkcji układu krwionośnego.

Pytanie 9

Które z wymienionych działań jest niedozwolone w ekologicznym chowie zwierząt?

A. Korekcja racic i kopyt.

B. Kastracja prosiąt.

C. Sztuczne unasiennianie.

D. Transfer zarodków.

Korekcja racic i kopyt, kastracja prosiąt oraz sztuczne unasiennianie są działaniami, które mogą być mylnie postrzegane jako nieetyczne w kontekście ekologicznego chowu zwierząt. W rzeczywistości, te praktyki mogą być zgodne z normami dobrostanu zwierząt, gdy są stosowane w odpowiedni sposób i w odpowiednich okolicznościach. Korekcja racic i kopyt to zabieg, który ma na celu poprawę zdrowia i komfortu zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Nieodpowiednia pielęgnacja racic może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, co z kolei wpływa na wydajność i jakość życia zwierząt. Kastracja prosiąt jest zabiegiem mającym na celu kontrolę rozrodu i może przyczynić się do poprawy zdrowia zwierząt, ponieważ eliminuje ryzyko wystąpienia niektórych chorób związanych z narządami rozrodczymi. Podobnie, sztuczne unasiennianie jest techniką, która pozwala na optymalne wykorzystanie genotypu zwierząt, co może być korzystne w kontekście selekcji i uzyskiwania lepszej jakości potomstwa. Problem pojawia się, gdy te praktyki są stosowane bez odpowiedniej wiedzy i w sposób, który narusza zasady dobrostanu zwierząt. Dlatego istotne jest, aby hodowcy byli dobrze wykształceni w zakresie etyki i technik hodowlanych, aby zapewnić, że wszystkie zabiegi są przeprowadzane zgodnie z najlepszymi praktykami oraz z obowiązującymi normami prawnymi dotyczącymi ochrony zwierząt.

Pytanie 10

Po ilu godzinach od rozpoczęcia rui, następuje optymalny termin pierwszego krycia lochy?

A. 1-2

B. 12-18

C. 36-48

D. 47-72

Optymalny termin pierwszego krycia lochy przypada na okres 12-18 godzin po rozpoczęciu rui, co oznacza, że w tym czasie samice są najbardziej płodne i gotowe do zapłodnienia. Ten czas jest kluczowy, ponieważ w okresie rui wskutek działania hormonów, takich jak estrogen, dochodzi do owulacji, a płodność lochy osiąga szczyt. Praktycznie, dobre praktyki w hodowli świń zalecają monitorowanie zachowań loch w trakcie rui, co może obejmować zwracanie uwagi na objawy takie jak zmiany w zachowaniu, zwiększona aktywność, a także typowe dla rui objawy, jak np. „stań na czoło” – reakcja lochy na nacisk na zadnią część ciała. Właściwe ustalenie terminu krycia jest kluczowe dla uzyskania wysokiej skuteczności w reprodukcji, co przekłada się na efektywność produkcyjną i zdrowotną zwierząt. Ponadto, zastosowanie narzędzi do monitorowania cykli rujowych, takich jak skanery ultradźwiękowe czy testy hormonalne, może znacząco usprawnić proces krycia oraz zwiększyć wskaźniki urodzeń w stadzie.

Pytanie 11

<i>Pies do towarzystwa, dobrze sprawdzający się również jako obrońca. Wysokość w kłębie psa 55-61 cm, suki 50-58 cm. Oczy: średniej wielkości, okrągłe, pożądane jak najciemniejsze zwłaszcza u psów biało-czarnych, a u psów biało-brązowych dopuszczalne jaśniejsze. Włos: krótki, prosty, twardy. Szczenięta rodzą się białe. Cętki pojawiają się u około dwutygodniowych szczeniąt, a dorosłe psy na białym tle mają czarne lub brązowe cętki. Ogon długością sięga stawu skokowego, nie może być zakręcony lub opadnięty.</i><br> Opis dotyczy psa rasy

A. beagle.

B. dalmatyńczyk.

C. doberman.

D. bernardyn.

Prawidłowa odpowiedź to dalmatyńczyk, który jest rasą psa znaną ze swojego charakterystycznego umaszczenia. Cechą rozpoznawczą dalmatyńczyków są czarne lub brązowe cętki na białym tle, co idealnie wpisuje się w opis zawarty w pytaniu. Wysokość w kłębie dla samców wynosi 55-61 cm, a dla suk 50-58 cm, co również jest zgodne z danymi przedstawionymi w opisie. Szczenięta dalmatyńczyków rodzą się całkowicie białe, a cętki zaczynają się pojawiać dopiero po około dwóch tygodniach życia. Krótki, twardy włos jest kolejną kluczową cechą tej rasy. Dalmatyńczyki są znane nie tylko jako psy do towarzystwa, ale również jako psy obronne, co czyni je wszechstronnymi towarzyszami. Dobrze sprawdzają się w różnych rolach, od towarzyszy rodziny po psy służbowe. Warto również zaznaczyć, że dalmatyńczyki wymagają regularnej aktywności fizycznej i umysłowej, co powinno być brane pod uwagę przez przyszłych właścicieli.

Pytanie 12

"Powtarzające się i bezsensowne zachowania o charakterze patologicznym będące pewnego rodzaju reakcją obronną organizmu, stanowią mechanizm adaptacyjny chroniący przed powstawaniem zaburzeń psychosomatycznych".<br> Opisane zaburzenia zachowania, to

A. stereotypia.

B. agresja.

C. apatia.

D. lęk separacyjny.

Agresja to zachowanie, które może wynikać z frustracji, strachu lub złości, a nie jest mechanizmem obronnym ani nie pełni roli adaptacyjnej w kontekście zaburzeń psychosomatycznych. Choć może być używana jako forma reakcji w trudnych sytuacjach, nie jest powtarzającym się i bezsensownym zachowaniem, jak stereotypie. Lęk separacyjny z kolei jest zaburzeniem lękowym, które dotyczy głównie dzieci i objawia się nadmiernym lękiem przed rozłąką z opiekunem. Jest to zjawisko oparte na emocjach, a nie na powtarzających się, bezcelowych zachowaniach. Apatia odnosi się do braku zainteresowania, motywacji lub emocji, co również nie jest synonimem stereotypii. Apatia może być objawem depresji lub innych zaburzeń psychicznych, ale nie jest mechanizmem obronnym, ani nie chroni przed zaburzeniami psychosomatycznymi. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie zachowań obronnych z emocjami czy stanami psychicznymi, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe, aby skutecznie identyfikować i wspierać osoby z zaburzeniami psychicznymi.

Pytanie 13

Na ilustracji przedstawiono przyrząd do pomiaru

A. natężenia oświetlenia.

B. wilgotności powietrza.

C. hałasu.

D. prędkości przepływu powietrza.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ na ilustracji przedstawiono anemometr, który jest urządzeniem służącym do mierzenia prędkości przepływu powietrza. Anemometry są powszechnie stosowane w meteorologii, inżynierii i różnych dziedzinach przemysłu, gdzie istotne jest monitorowanie ruchu powietrza. Przykładem zastosowania anemometrów jest ich użycie w budownictwie do oceny efektywności systemów wentylacyjnych oraz w energetyce wiatrowej, gdzie służą do pomiaru prędkości wiatru w celu optymalizacji wydajności turbin wiatrowych. Warto również zauważyć, że anemometry działają na różnych zasadach, takich jak pomiar ciśnienia dynamicznego, metoda ultradźwiękowa czy mechanicznym obracaniu łopatek. Używanie anemometrów zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 7243, zapewnia dokładność pomiarów oraz wiarygodność uzyskiwanych wyników.

Pytanie 14

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt karmę zawierającą pasze włókniste dla zwierząt powyżej

A. 2 tygodnia życia.

B. 4 tygodnia życia.

C. 6 tygodnia życia.

D. 8 tygodnia życia.

Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.

Pytanie 15

Synchronizacja rui ma na celu

A. wywołanie rui w określonym czasie.

B. skracanie rui w stadzie.

C. wydłużanie rui w stadzie.

D. wykrywanie rui w określonym czasie.

Wywołanie rui w określonym czasie jest kluczowym celem synchronizacji rui w hodowli zwierząt, zwłaszcza bydła. Proces ten polega na zastosowaniu metod hormonalnych, które umożliwiają synchronizację cyklu rujowego, co pozwala na jednoczesne wystąpienie rui w grupie zwierząt. Dzięki temu hodowcy mogą zaplanować inseminację w optymalnym czasie, co zwiększa efektywność reprodukcji. Praktycznym przykładem jest zastosowanie prostaglandyn, które indukują regresję ciałka żółtego, a następnie hormonalne stymulowanie rujy, aby uzyskać synchronizację. W efekcie, hodowcy mogą maksymalizować wykorzystanie samców do inseminacji, co prowadzi do lepszego zarządzania stadem i optymalizacji kosztów. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, takie podejście jest powszechnie stosowane w nowoczesnym chowie zwierząt, co przyczynia się do zwiększenia produktywności i poprawy wyników ekonomicznych. Dodatkowo, stosowanie technologii takich jak ultrasonografia pozwala na precyzyjne monitorowanie stanu zwierząt, co further enhances the effectiveness of this method.

Pytanie 16

Wg klasyfikacji EUROP tusza wieprzowa o najwyższej zawartości mięsa w tuszy otrzyma oznaczenie

A. R

B. U

C. E

D. P

Odpowiedź E oznacza, że tusza wieprzowa posiada najwyższą zawartość mięsa w stosunku do innych klas. Klasyfikacja EUROP, stosowana w Unii Europejskiej, ocenia jakość tusz w zależności od zawartości mięsa, gdzie E reprezentuje najwyższą jakość. W praktyce, tusze klasy E są preferowane w handlu, ponieważ zapewniają nie tylko większy zysk dla producentów, ale także lepsze walory smakowe i odżywcze dla konsumentów. Na przykład, w przemyśle gastronomicznym, mięso klasy E jest chętnie wykorzystywane do produkcji wysokiej jakości wędlin oraz innych przetworów mięsnych. Warto również pamiętać, że odpowiednia klasyfikacja tusz jest kluczowa dla utrzymania standardów jakości w branży mięsnej, co z kolei wpływa na reputację producentów i zaufanie konsumentów. Zrozumienie systemu klasyfikacji EUROP jest istotne dla każdego, kto pracuje w obszarze przetwórstwa mięsnego lub handlu mięsem, gdyż pozwala na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zakupu i sprzedaży produktów.

Pytanie 17

Do pomiaru prędkości przepływu powietrza w budynkach inwentarskich służy

A. luksomierz.

B. anemometr.

C. manometr.

D. higrometr.

Higrometr, manometr i luksomierz to urządzenia, które z różnych powodów nie są odpowiednie do pomiaru prędkości przepływu powietrza. Higrometr mierzy wilgotność powietrza, co jest istotnym parametrem, jednak nie dostarcza informacji na temat prędkości przepływu powietrza, co jest kluczowe w kontekście budynków inwentarskich. Z kolei manometr to instrument używany do pomiaru ciśnienia gazów lub cieczy, a jego zastosowanie w pomiarach związanych z przepływem powietrza jest ograniczone. Może on wskazywać na różnice ciśnień w systemach wentylacyjnych, co nie jest tym samym, co bezpośredni pomiar prędkości przepływu. Luksomierz natomiast mierzy natężenie oświetlenia, co również nie ma związku z przepływem powietrza. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych rodzajów pomiarów z ich funkcjami. W kontekście zarządzania powietrzem w budynkach inwentarskich, kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoją specyfikę i zastosowanie, ale żaden z wymienionych nie jest przeznaczony do pomiaru prędkości przepływu powietrza, co czyni anemometr jedynym właściwym wyborem.

Pytanie 18

Mały gruczoł wydzielania wewnętrznego leżący w środkowej części czaszki, we wgłębieniu kości klinowej, pełniący funkcję nadrzędną między innymi dla gruczołów płciowych, to

A. szyszynka.

B. grasica.

C. tarczyca.

D. przysadka.

Przysadka mózgowa, znana również jako gruczoł przysadkowy, znajduje się w środkowej części czaszki, w wgłębieniu kości klinowej. Jest to kluczowy gruczoł wydzielania wewnętrznego, który pełni rolę nadrzędną w stosunku do wielu innych gruczołów hormonalnych, w tym gruczołów płciowych. Przysadka produkuje hormony regulujące wiele funkcji organizmu, w tym wzrost, metabolizm oraz funkcje reprodukcyjne. Działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego, co oznacza, że jej wydzielanie jest kontrolowane przez hormony produkowane przez podwzgórze oraz przez hormony wydzielane przez inne gruczoły. Przykładowo, hormon luteinizujący (LH) i hormon folikulotropowy (FSH) są kluczowe dla regulacji cyklu menstruacyjnego u kobiet oraz produkcji plemników u mężczyzn. Zrozumienie funkcji przysadki jest istotne w medycynie, szczególnie w endokrynologii, gdzie zaburzenia w jej działaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak niedobór hormonów czy hiperplazja.

Pytanie 19

Słomkę z zamrożonym nasieniem buhaja natychmiast po wyjęciu z kontenera należy ogrzać, w ciepłej wodzie lub w elektrycznej rozmrażarce do nasienia, w temperaturze

A. 37°C

B. 32°C

C. 42°C

D. 40°C

Odpowiedź 37°C jest prawidłowa, ponieważ jest to temperatura, która najlepiej sprzyja procesowi rozmrażania komórek nasienia buhaja. Ogrzewanie nasienia do tej temperatury ma na celu maksymalne zachowanie jego żywotności i jakości. Standardowe procedury stosowane w inseminacji zwierząt gospodarskich wskazują na konieczność precyzyjnego kontrolowania temperatury, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia komórek plemnikowych. Jeżeli nasienie jest zbyt szybko rozmrażane lub poddawane zbyt wysokiej temperaturze, może dojść do uszkodzeń błony komórkowej plemników, co prowadzi do obniżenia ich zdolności do zapłodnienia. W praktyce, użycie kąpieli wodnej o stałej temperaturze 37°C przez kilka minut zapewnia optymalne warunki do rozmrażania, co potwierdzają liczne badania naukowe oraz standardy takie jak te opracowane przez Międzynarodową Federację Wymiany Geneticznej (IFAG).

Pytanie 20

Przedstawiony na ilustracji sprzęt służy do

A. wykrywania komórek somatycznych.

B. przedzdajania.

C. wykrywania bakterii.

D. dippingu.

Wszystkie inne odpowiedzi dotyczą zagadnień, które nie są bezpośrednio związane z funkcją przedstawionego urządzenia. Wykrywanie bakterii, mimo że ma swoje miejsce w badaniach jakości mleka, nie jest zadaniem komory do liczenia komórek somatycznych. Wykrywanie bakterii wymaga odrębnych metod analitycznych, takich jak hodowla mikrobiologiczna czy techniki PCR, które są bardziej skomplikowane i czasochłonne, a także nie stosują się do ogólnych badań zdrowotnych, jakie prowadzi się w kontekście jakości mleka. Ponadto, przedzdajanie to termin nieznany w kontekście analizy mleka. Dipping, z kolei, odnosi się do procesu zanurzania wymion krowy w roztworach dezynfekujących w celu zapobiegania infekcjom, co w żadnym razie nie jest związane z liczeniem komórek somatycznych. Typowe błędy myślowe przy analizie tego pytania mogą obejmować mylenie różnych metod badawczych oraz ignorowanie specyfiki sprzętu stosowanego w branży mleczarskiej. Zrozumienie, jak konkretne testy i urządzenia są używane w praktyce, jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji wyników oraz efektywnego zarządzania jakością produktów mlecznych.

Pytanie 21

Azotowe związki niebiałkowe są stosowane w żywieniu

A. bydła.

B. drobiu.

C. świń.

D. koni.

Wykorzystanie azotowych związków niebiałkowych w żywieniu zwierząt jest kwestią, która wymaga głębszej analizy, aby uniknąć błędnych wniosków. Na przykład, zastosowanie tych związków w żywieniu świń nie jest powszechne ani zalecane, ponieważ ich metabolizm różni się znacznie od metabolizmu bydła. Świnie, jako zwierzęta monogastryczne, potrzebują bardziej złożonych źródeł białka, a nadmiar azotowych związków niebiałkowych może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak toksyczność amoniaku. Podobnie, w przypadku koni, dieta powinna być zbilansowana w oparciu o źródła białka roślinnego, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest przystosowany do efektywnego przetwarzania azotowych związków niebiałkowych. Drobiu również nie zaleca się suplementacji tymi związkami, ponieważ może to wpłynąć negatywnie na jakość mięsa oraz jaj, a także na zdrowie ptaków. Kluczowym błędem, który może prowadzić do mylnych przekonań, jest uproszczenie zasad żywienia zwierząt poprzez uniwersalne zastosowanie azotowych związków niebiałkowych. Każda grupa zwierząt ma swoje unikalne potrzeby żywieniowe, które powinny być brane pod uwagę przy formułowaniu diety. Dlatego ważne jest, aby kierować się sprawdzonymi standardami i praktykami hodowlanymi, dostosowując skład diety do specyfiki danego gatunku zwierząt.

Pytanie 22

Ile wynosi częstotliwość wyproszeń dla lochy karmiącej prosięta przez okres 35 dni i skutecznie unasiennionej w pierwszej rui po odsądzeniu prosiąt?

A. 2,3

B. 1,7

C. 2,6

D. 2,0

Prawidłowa odpowiedź to 2,3, co oznacza, że locha karmiąca prosięta jest w stanie wykarmić dwa i trzy dziesiąte miotu w ciągu roku. Częstotliwość wyproszeń jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji świń, ponieważ wpływa na rentowność hodowli. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, lochy powinny być unasiennione najwcześniej w 7-10 dni po odsądzeniu prosiąt, co pozwala na efektywne wykorzystanie potencjału reprodukcyjnego. Osiągnięcie optymalnej częstotliwości wyproszeń sprzyja poprawie zdrowia loch oraz ich prosiąt, co przekłada się na wyższą jakość mięsa i lepsze wyniki finansowe. Dobrze zarządzane stada loch mogą osiągnąć częstotliwość wyproszeń na poziomie 2,2-2,5, a niektóre nowoczesne farmy stosujące zaawansowane technologie monitoringu reprodukcji są w stanie poprawić ten wskaźnik. Ważne jest, aby zwracać uwagę na kondycję samic, ich dietę oraz warunki hodowlane, aby maksymalizować produkcję.

Pytanie 23

Na schemacie układu rozrodczego buhaja strzałkami oznaczono

A. nasieniowód.

B. powrózek nasienny.

C. najądrze.

D. śródjądrze.

Odpowiedź 'najądrze' jest prawidłowa, ponieważ w układzie rozrodczym buhaja, najądrze jest strukturą anatomiczną umiejscowioną bezpośrednio na górnej części jądra. Pełni kluczową rolę w procesie spermatogenezy, to jest dojrzewania plemników. Dzięki najądrzom plemniki zyskują zdolność ruchu i są przechowywane, co jest niezbędne dla dalszej reprodukcji. W praktyce, zrozumienie tej struktury jest istotne dla hodowców bydła, którzy muszą monitorować zdrowie reprodukcyjne samców. Utrzymanie prawidłowej funkcji najądrzy ma bezpośredni wpływ na efektywność rozrodu i jakość nasienia, co jest kluczowe w produkcji zwierzęcej. W kontekście dobrych praktyk hodowlanych, wiedza na temat anatomii i funkcji najądrzy pozwala na skuteczniejsze zarządzanie programami rozrodu oraz na diagnozowanie potencjalnych problemów zdrowotnych u buhajów.

Pytanie 24

Szyjka macicy w kierunku doogonowym przechodzi w

A. pochwę.

B. trzon macicy.

C. rogi macicy.

D. srom.

Szyjka macicy, czyli cervix, jest strukturą anatomiczną, która znajduje się na dolnym końcu macicy. W kierunku doogonowym przechodzi w pochwę, co jest zgodne z anatomią żeńskiego układu rozrodczego. Pochwa, jako dolna część żeńskiego układu rozrodczego, odgrywa kluczową rolę w procesach takich jak współżycie seksualne, poród oraz menstruacja. Zrozumienie relacji między szyjką macicy a pochwą jest niezwykle istotne w kontekście szkoleń medycznych oraz praktyki ginekologicznej. Właściwe zrozumienie tej anatomii jest niezbędne do diagnozowania i leczenia wielu schorzeń, na przykład infekcji dróg rodnych czy nowotworów. Dobrą praktyką jest znajomość nie tylko lokalizacji, ale również funkcji tych struktur, co pozwala na bardziej świadome podejście do zdrowia reprodukcyjnego. W kontekście normalnej anatomii, szyjka macicy nie łączy się bezpośrednio z sromem, trzonem ani rogami macicy, co czyni pochwę jedyną prawidłową odpowiedzią.

Pytanie 25

Najwolniejszym chodem konia jest

A. inochód.

B. kłus.

C. stęp.

D. cwał.

Stęp jest najwolniejszym chodem konia, charakteryzującym się równomiernym, czterotaktowym ruchem, w którym koń porusza się powoli, stawiając kolejno wszystkie cztery kopyta. W stępie każdy kopyto dotyka ziemi osobno, co daje wrażenie płynności i stabilności. Jest to chód, który często stosowany jest w pracy z końmi w ujeżdżeniu oraz w czasie spacerów, ponieważ pozwala na kontrolowanie tempa oraz zwiększa komfort zarówno dla jeźdźca, jak i dla konia. Stęp jest idealny na rozgrzewkę oraz w przypadku długich przejażdżek, gdzie ważne jest, aby koń nie męczył się zbytnio. W praktyce, poprawne wykonywanie stępu jest podstawą dla dalszego rozwoju w pracy z koniem, a również występuje w różnych dyscyplinach jeździeckich, takich jak ujeżdżenie czy jazda rekreacyjna. Warto również zauważyć, że stęp jest kluczowy w procesie rehabilitacji koni po kontuzjach, gdyż umożliwia im stopniowy powrót do pełnej sprawności.

Pytanie 26

Żołądek jednokomorowy złożony jest częścią przewodu pokarmowego

A. krowy i owcy.

B. konia i świni.

C. królika i kozy.

D. kota i psa.

Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.

Pytanie 27

Zwierzęta nie powinny być narażone na ciągły hałas przekraczający

A. 55 dB

B. 85 dB

C. 75 dB

D. 65 dB

Wybór niepoprawnych wartości hałasu sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące wpływu dźwięku na zwierzęta. Poziomy hałasu 65 dB, 55 dB oraz 75 dB, choć mogą być postrzegane jako akceptowalne w kontekście interakcji z ludźmi, nie uwzględniają specyficznych potrzeb zwierząt, które mają inną percepcję dźwięku. Poziom 65 dB jest równy hałasowi generowanemu przez normalną rozmowę, co nie powinno być uważane za bezpieczne dla zwierząt w dłuższej perspektywie. W rzeczywistości, wiele zwierząt, a zwłaszcza te z wrażliwym słuchem, może odczuwać dyskomfort przy nawet niższych poziomach hałasu. Poziom 55 dB, odpowiadający szumowi w biurze, również nie jest wystarczająco bezpieczny, jako że długotrwała ekspozycja na takie dźwięki może prowadzić do chronicznego stresu i innych problemów zdrowotnych. Ostatecznie, wybór 75 dB, mimo że zbliżony do bezpiecznego limitu, nadal stwarza ryzyko, gdyż bliskość do 85 dB może powodować, że zwierzęta będą narażone na negatywne skutki, takie jak nadmierne pobudzenie czy lęk. Ważne jest, aby podejmować świadome decyzje na temat poziomów hałasu w otoczeniu zwierząt, kierując się ich specyfiką biologiczną oraz potrzebami behawioralnymi.

Pytanie 28

Umięśnienie tusz wołowych określa się w klasach

A. I,II,III,IV,V

B. 0,1,2,3

C. E,U,R,O,P

D. A,B,C,D,E

Umięśnienie tusz wołowych klasyfikuje się w systemie E,U,R,O,P, co oznacza różne klasy jakości mięsa wołowego, które są stosowane w przemyśle mięsnym. Klasyfikacja ta opiera się na takich cechach jak wygląd, kolor, zawartość tłuszczu oraz ogólna kondycja tuszy. Klasa E oznacza tusze najwyższej jakości, a klasa P tusze najniższej jakości. Przykładowo, klasyfikacja E jest zarezerwowana dla tusz, które charakteryzują się doskonałym umięśnieniem i minimalną ilością tłuszczu, co jest pożądane na rynku premium. W procesie oceny tusz wołowych analizowane są także inne aspekty, takie jak obecność uszkodzeń, co ma kluczowe znaczenie dla oceny ich wartości rynkowej i zastosowania w produkcji. Stosowanie jednolitych standardów klasyfikacji umożliwia lepszą orientację konsumentów oraz producentów w kwestii jakości oferowanego mięsa, co jest fundamentalne w kontekście przepisów dotyczących bezpieczeństwa żywności oraz jakości produktów mięsnych.

Pytanie 29

Zwierzęciem wszystkożernym jest

A. królik.

B. świnia.

C. pies.

D. koń.

Świnie są zwierzętami wszystkożernymi, co oznacza, że ich dieta może składać się zarówno z roślin, jak i zwierząt. W praktyce oznacza to, że mogą one spożywać zboża, warzywa, owoce, a także resztki pokarmowe oraz białko pochodzenia zwierzęcego. W hodowli świń, umiejętne zarządzanie dietą ma kluczowe znaczenie dla zdrowia i wydajności tych zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, dieta świń powinna być dobrze zbilansowana, aby zapewnić im niezbędne składniki odżywcze oraz optymalny przyrost masy. Ponadto, w kontekście rolnictwa, wykorzystanie świn jako wszystkożernych zwierząt może przyczynić się do efektywnego recyklingu resztek pokarmowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i dobrych praktyk hodowlanych.

Pytanie 30

Najczęściej stosowanym sposobem konserwowania całych roślin kukurydzy jest

A. toastowanie.

B. suszenie.

C. parowanie.

D. kiszenie.

Kiszenie jest najczęściej stosowanym sposobem konserwacji całych roślin kukurydzy, ponieważ proces ten pozwala na zachowanie wartości odżywczych oraz smakowych surowca. Kiszenie polega na fermentacji, w trakcie której naturalne bakterie przekształcają cukry zawarte w roślinach w kwas mlekowy, co skutkuje obniżeniem pH i ochroną przed szkodliwymi mikroorganizmami. Dzięki temu uzyskujemy produkt o dłuższej trwałości. Praktyczne zastosowanie kiszenia kukurydzy znajduje się w produkcji pasz dla zwierząt, gdzie kiszonka jest źródłem energii i składników odżywczych. Ponadto, kiszona kukurydza może być używana w gospodarstwach rolnych jako doskonała alternatywa dla świeżej paszy w okresie zimowym. Dobrze przeprowadzone kiszenie zgodnie z zasadami technologii żywności pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktu finalnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej oraz przemyśle paszowym.

Pytanie 31

Rasą owiec od której pozyskuje się wełnę mieszaną o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów jest

A. wrzosówka.

B. merynos polski.

C. texel.

D. suffolk.

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 32

Zwierzę gospodarskie nie jest zwierzęciem hodowlanym, gdy

A. posiada rodowód pochodzenia oraz orzeczenie lekarsko-weterynaryjne o zdrowiu i przydatności do rozrodu.

B. zostało wpisane, zarejestrowane lub kwalifikuje się do wpisu lub rejestracji w księdze hodowlanej lub rejestrze.

C. jego rodzice i dziadkowie zostali wpisani do księgi hodowlanej lub zarejestrowani w tej księdze lub rejestrze tej samej rasy lub ras, lub linii hodowlanej.

D. jego wykorzystanie jest przewidziane w programie hodowlanym prowadzonym dla danej księgi hodowlanej lub rejestru.

Niezrozumienie, dlaczego zwierzę gospodarskie jest uznawane za niehodowlane w przypadku braku rodowodu pochodzenia i orzeczenia o zdrowiu, może prowadzić do błędnych wniosków. Odpowiedzi, które mówią o wpisie do księgi hodowlanej czy rejestru, nie uwzględniają istotnych aspektów zdrowotnych i genetycznych zwierząt. Wpisanie zwierzęcia do księgi hodowlanej czy rejestru może mieć miejsce z różnych powodów, ale niekoniecznie odzwierciedla rzeczywistą jakość genetyczną i zdrowotną danego osobnika. Z kolei, programy hodowlane mogą obejmować szeroki zakres zwierząt, które niekoniecznie muszą spełniać rygorystyczne wymagania zdrowotne. Ostatecznie, posiadanie rodowodu oraz potwierdzenia zdrowia jest kluczowe, aby zapewnić, że zwierzęta mogą efektywnie uczestniczyć w procesie hodowlanym, co nie tylko wpływa na ich zdrowie, ale również na dobrostan przyszłego potomstwa. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieefektywnej hodowli i zwiększonego ryzyka wystąpienia chorób genetycznych w populacjach zwierząt gospodarskich.

Pytanie 33

Posiadacz bydła, owiec i kóz zobowiązany jest zgłosić w biurze powiatowym ARiMR każdą zmianę miejsca pobytu zwierząt w ciągu

A. 7 dni od daty zaistnienia zdarzenia.

B. 30 dni od daty zaistnienia zdarzenia.

C. 21 dni od daty zaistnienia zdarzenia.

D. 180 dni od daty zaistnienia zdarzenia.

Odpowiedzi sugerujące dłuższe terminy, takie jak 180 dni, 21 dni czy 30 dni, nie są zgodne z aktualnymi przepisami prawa dotyczącego zgłaszania zmian w miejscach pobytu zwierząt. Wydłużanie okresu zgłoszenia takich zmian może prowadzić do wielu problemów, w tym trudności w monitorowaniu zdrowia i dobrostanu zwierząt. Przykładowo, w przypadku chorób zakaźnych, opóźnienie w zgłoszeniu zmiany miejsca pobytu zwierząt znacznie utrudnia działania inspekcji weterynaryjnej, co może skutkować rozprzestrzenieniem się choroby. Odpowiedzi te mogą wynikać z błędnej interpretacji przepisów lub braku znajomości aktualnych regulacji. Ważne jest, aby pamiętać, że przepisy dotyczące hodowli i zarządzania zwierzętami są wprowadzane w celu ochrony zarówno zwierząt, jak i ludzi. Ignorowanie tych przepisów w praktyce prowadzi do poważnych konsekwencji, takich jak kary finansowe czy ograniczenia w działalności rolniczej. Dostosowanie się do wymagań prawnych, w tym terminowego zgłaszania zmian, jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw rolnych oraz dla zapewnienia zdrowia publicznego.

Pytanie 34

Nieśny typ użytkowy reprezentują kury rasy

A. sussex.

B. leghorn.

C. dominant white cornish.

D. zielononóżka kuropatwiana.

Odpowiedzi takie jak zielononóżka kuropatwiana oraz sussex, choć również popularne, nie są klasyfikowane jako rasy nieśne. Zielononóżka kuropatwiana to rasa, która jest bardziej znana z produkcji mięsa, a jej wydajność w produkcji jaj jest znacznie niższa w porównaniu do leghorn. Podobnie, sussex, mimo że może znosić jaja, jest rasą, która łączy cechy mięsne i nieśne, co czyni ją mniej efektywną w kontekście produkcji jaj w porównaniu do czystej linii leghorn. Dominant white cornish to z kolei rasa typowo mięsna, a jej genotyp i fenotyp są przystosowane do produkcji mięsa, co całkowicie wyklucza ją z grupy ras nieśnych. Przy podejmowaniu decyzji o doborze rasy kur do hodowli, kluczowe jest zrozumienie, jakie są cele produkcyjne. Wybór niewłaściwej rasy, takiej jak te wymienione, może prowadzić do obniżonej wydajności, problemów ze zdrowiem ptaków oraz nieoptymalnej jakości produktów. W praktyce, hodowcy powinni kierować się zarówno przeszłymi doświadczeniami, jak i aktualnymi badaniami dotyczącymi wydajności ras, aby podejmować świadome decyzje hodowlane.

Pytanie 35

Krąg obrotowy znajduje się pomiędzy

A. pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym.

B. pierwszym a trzecim kręgiem lędźwiowym.

C. ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym.

D. ostatnim kręgiem krzyżowym a pierwszym ogonowym.

Wszystkie pozostałe odpowiedzi odnoszą się do niepoprawnych lokalizacji kręgu obrotowego. Pierwsza z nich wskazuje na obszar pomiędzy ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym, co jest błędne, ponieważ kręgi piersiowe i lędźwiowe są oddzielone przez kręgi lędźwiowe, a krąg obrotowy znajduje się znacznie wyżej, w obrębie odcinka szyjnego. Druga odpowiedź wskazuje na kręgi lędźwiowe, co również jest nieprawidłowe, gdyż kręgi lędźwiowe znajdują się poniżej odcinka szyjnego i nie mają bezpośredniego związku z kręgiem obrotowym. Ostatnia odpowiedź odnosi się do kręgów krzyżowych i ogonowych, które również nie mają związku z kręgiem obrotowym, gdyż te kręgi są lokalizowane w dolnej części kręgosłupa, a ich struktura i funkcja są zupełnie różne. Typowym błędem w takich sytuacjach jest mylenie terminologii anatomicznej oraz lokalizacji kręgów, co może prowadzić do nieścisłości w zrozumieniu anatomii kręgosłupa. W medycynie, precyzyjna znajomość lokalizacji oraz funkcji kręgów jest kluczowa dla diagnostyki i leczenia urazów oraz chorób kręgosłupa, dlatego niezbędne jest unikanie takich nieporozumień.

Pytanie 36

Najlepszą jakość pokarmową ma zielonka z traw koszonych w fazie

A. dojrzałości woskowej ziarniaków.

B. krzewienia roślin.

C. kwitnienia roślin.

D. strzelania w źdźbło i początku kłoszenia.

Zielonka z traw koszonych w fazie strzelania w źdźbło i początku kłoszenia jest uważana za najlepszą pod względem jakości pokarmowej. W tym stadium rozwoju rośliny osiągają optymalny stosunek białka do włókna, co przekłada się na większą strawność paszy oraz lepszą przyswajalność składników odżywczych przez zwierzęta. Rośliny w tej fazie mają więcej chlorofilu, co wpływa na ich wartość odżywczą oraz smakowitość. Koszenie traw w tym momencie pozwala na uzyskanie paszy o wysokiej jakości, co jest szczególnie istotne w żywieniu bydła mlecznego i mięsnego. W praktyce, zaleca się planować koszenie traw w tym okresie, aby maksymalizować produkcję mleka i przyrosty masy ciała zwierząt, jednocześnie minimalizując koszty związane z suplementacją paszy. Standardy jakości pasz, takie jak normy ustalone przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, podkreślają znaczenie zbioru traw w odpowiedniej fazie wzrostu dla zapewnienia wysokiej jakości produktów zwierzęcych.

Pytanie 37

Która z wymienionych pasz ma działanie mlekopędne?

A. Śruta żytnia.

B. Otręby pszenne.

C. Ziemniaki parowane.

D. Siemię lniane.

Siemię lniane, ziemniaki parowane oraz śruta żytnia to produkty, które choć mają swoje zalety odżywcze, nie są uważane za mlekopędne. Siemię lniane jest bogate w kwasy tłuszczowe omega-3 oraz błonnik, co sprzyja zdrowiu układu pokarmowego, ale nie ma silnego wpływu na produkcję mleka. Typowym błędem w myśleniu może być założenie, że wszystkie produkty bogate w błonnik wspierają laktację, co nie zawsze jest prawdą. Ziemniaki parowane, chociaż są łatwostrawne i dostarczają energii, nie zawierają składników, które mogłyby wspierać proces laktacji. Wiele osób może myśleć, że ich neutralny smak oraz łatwość przyrządzania sprawia, iż są one dobrym wyborem dla matek karmiących, jednak brak specyficznych substancji odżywczych ogranicza ich działanie mlekopędne. Śruta żytnia, z kolei, jest źródłem białka i błonnika, ale również nie wykazuje właściwości stymulujących produkcję mleka, przez co nie jest rekomendowana w diecie karmiących. Istotnym elementem w tym kontekście jest zrozumienie, że wsparcie laktacji wymaga zróżnicowanej diety, a nie tylko spożywania pojedynczych produktów. Dlatego kluczowe jest, aby skupić się na całościowym podejściu do żywienia, które uwzględnia różnorodność składników i ich synergiczne działanie w organizmie.

Pytanie 38

Przelotowość zwierząt oblicza się na podstawie

A. preliminarza pasz.

B. obrotu stada.

C. bilansu zwierząt.

D. struktury stada.

Odpowiedź 'obrotu stada' jest prawidłowa, ponieważ przelotowość zwierząt, czyli wskaźnik rotacji zwierząt w danym stadzie, jest ściśle związana z dynamiką obrotu stada. Przelotowość oblicza się jako stosunek liczby zwierząt, które zostały wprowadzone lub wyprowadzone z użytku w danym okresie do całkowitej liczby zwierząt w stadzie na początku tego okresu. Przykładowo, w produkcji mlecznej zrozumienie obrotu stada pozwala na optymalizację wydajności mlecznej poprzez zarządzanie czasem udoju i wyborem zwierząt, które powinny pozostać w stadzie na dłużej. W praktyce, odpowiednie zarządzanie obrotem stada umożliwia zwiększenie wydajności ekonomicznej oraz lepsze wykorzystanie zasobów paszowych. Ponadto, w świetle standardów branżowych, takie jak normy ISO w zakresie dobrostanu zwierząt, znajomość oraz analiza przelotowości jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produkcji oraz zdrowia zwierząt. Obserwacje dotyczące obrotu stada powinny być regularnie dokumentowane, co umożliwia podejmowanie dobrze uzasadnionych decyzji zarządczych.

Pytanie 39

Gatunkiem drobiu o najkrótszym czasie inkubacji jaj są

A. kaczki.

B. indyki.

C. kury.

D. gęsi.

Kury są gatunkiem drobiu, który charakteryzuje się najkrótszym czasem inkubacji jaj, wynoszącym około 21 dni. W porównaniu do innych gatunków drobiu, takich jak kaczki, gęsi czy indyki, kury mają znacząco krótszy cykl rozmnażania. Wiedza na temat czasu inkubacji jest kluczowa w praktyce hodowlanej, ponieważ pozwala planować i zarządzać procesami produkcyjnymi, a także optymalizować wykorzystanie zasobów. W hodowli intensywnej, gdzie czas jest istotnym czynnikiem, skrócony czas inkubacji jaj kurzych umożliwia szybsze uzyskiwanie nowego pokolenia ptaków oraz zwiększa wydajność produkcyjną. W praktyce, hodowcy powinni stosować odpowiednie technologie inkubacyjne, które zapewniają optymalne warunki do rozwoju zarodków. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują kontrolę temperatury i wilgotności, a także regularne monitorowanie stanu jaj, co wpływa na wskaźniki wylęgowości i zdrowie piskląt.

Pytanie 40

Rasami bydła mlecznego są

A. guernsey i angler.

B. szkocka rasa wyżynna i jersey.

C. duńska czerwona i salers.

D. holsztyńsko-fryzyjska i galloway.

Odpowiedzi wskazujące na inne rasy bydła mlecznego, takie jak duńska czerwona, salers, szkocka rasa wyżynna czy galloway, nie są poprawne, ponieważ te rasy nie są klasyfikowane jako rasy mleczne. Duńska czerwona, choć uznawana za rasę bydła, jest przede wszystkim hodowana dla mięsa, a jej produkcja mleka nie osiąga tak wysokich wskaźników jak w przypadku guernsey czy angler. Salers, znana z doskonałych właściwości mięsnych, również nie należy do ras mlecznych. Szkocka rasa wyżynna, jak i galloway, są rasami głównie mięsnymi i nie są hodowane z myślą o maksymalizacji wydajności mlecznej. Powszechnym błędem w myśleniu jest utożsamianie wszystkich ras bydła z ich zdolnością do produkcji mleka, co prowadzi do mylnych wniosków. Właściwa klasyfikacja ras bydła ma kluczowe znaczenie w kontekście hodowli i produkcji, ponieważ każda rasa ma swoje specyficzne cechy, które mogą być bardziej lub mniej korzystne w zależności od celów hodowlanego stada. Zrozumienie różnic pomiędzy rasami mięsnymi a mlecznymi jest podstawą skutecznego zarządzania gospodarstwem, co stanowi fundament dobrych praktyk w produkcji zwierzęcej i powinna być kluczowym elementem wiedzy każdego hodowcy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej