Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 3 kwietnia 2025 10:44
Data zakończenia: 3 kwietnia 2025 11:27

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podmiot wykonujący usługi w zakresie inseminacji ma obowiązek przechowywania kopii zaświadczenia sztucznego unasienniania krowy/jałówki od dnia wykonania zabiegu przez okres co najmniej

A. 3 lat.

B. 2 lat.

C. 1 roku.

D. 5 lat.

Odpowiedzi sugerujące krótszy okres przechowywania dokumentów, takie jak 1 rok, 2 lata, czy 3 lata, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zrozumiałe, jednak nie uwzględniają one kluczowych aspektów związanych z zarządzaniem dokumentacją w kontekście inseminacji zwierząt. Właściwe przechowywanie danych jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również elementem praktyk zarządzania ryzykiem w hodowli zwierząt. Krótsze okresy przechowywania mogą prowadzić do utraty cennych informacji, które są niezbędne w przypadku wystąpienia problemów zdrowotnych w stadzie. Ponadto, takie podejścia mogą stwarzać ryzyko niezgodności z przepisami prawa, co w konsekwencji może prowadzić do sankcji dla hodowcy. Z perspektywy zarządzania stadem, dokumentacja dotycząca inseminacji powinna być traktowana jako źródło informacji o genetyce, zdrowiu oraz wydajności zwierząt. W praktyce, niewłaściwe podejście do przechowywania dokumentów może osłabić zdolność do podejmowania informowanych decyzji dotyczących hodowli i może wpłynąć na efektywność produkcji. Warto również zauważyć, że regulacje w tej dziedzinie mogą różnić się w zależności od kraju, jednak dążenie do utrzymania wysokich standardów i odpowiedzialności w hodowli jest uniwersalne dla wszystkich branż zajmujących się inseminacją zwierząt.

Pytanie 2

Jeśli zajdzie konieczność zastosowania leków konwencjonalnych w gospodarstwie produkującym środki spożywcze metodami ekologicznymi to okres karencji wydłuża się w stosunku do obowiązującego

A. czterokrotnie.

B. pięciokrotnie.

C. dwukrotnie.

D. trzykrotnie.

Odpowiedź 'dwukrotnie' jest poprawna, ponieważ zgodnie z regulacjami dotyczącymi produkcji ekologicznej, w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych, okres karencji dla produktów ekologicznych ulega wydłużeniu. W praktyce oznacza to, że jeżeli standardowy okres karencji wynosi na przykład 7 dni, to w przypadku zastosowania leków konwencjonalnych ten okres wydłuża się do 14 dni. Takie podejście ma na celu minimalizowanie ryzyka obecności resztek substancji chemicznych w produktach spożywczych, co jest kluczowe dla zachowania standardów jakości ekologicznej. Warto zauważyć, że w wielu krajach przepisy dotyczące ekologicznych gospodarstw rolnych, takie jak rozporządzenie (WE) nr 834/2007, jasno definiują te zasady, aby zapewnić bezpieczeństwo konsumentów oraz ochronę środowiska. Przykładem może być sytuacja, w której rolnik zmuszony jest do użycia chemicznych środków ochrony roślin w przypadku poważnego zagrożenia dla upraw, jednak musi on z góry planować i informować o wydłużonym czasie przed zbiorami, aby spełnić wymagania prawne i etyczne związane z produkcją ekologiczną.

Pytanie 3

Posługując się kalendarzem, określ termin porodu lochy unasienionej 17 lipca.

A. 2 grudnia.

B. 22 sierpnia.

C. 8 listopada.

D. 23 października.

Poprawna odpowiedź to 8 listopada, ponieważ termin porodu lochy unasienionej można obliczyć, dodając 114 dni do daty unasienienia, czyli 17 lipca. W praktyce, ustalanie terminu porodu jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą świń, ponieważ umożliwia planowanie opieki nad lochą oraz przygotowanie odpowiednich warunków dla nowonarodzonych prosiąt. W przypadku świń, okres ciąży wynosi średnio 114 dni, co zostało potwierdzone przez wiele badań i praktyk hodowlanych. Dla porównania, jeśli locha byłaby unasieniona 10 sierpnia, termin porodu przypadałby na 2 grudnia. Obliczenia takie mają ogromne znaczenie dla efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej, ponieważ pozwalają na lepsze zarządzanie zasobami i planowanie działań związanych z opieką nad lochami oraz ich potomstwem. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe obliczenie terminu porodu wpływa na zdrowie zarówno lochy, jak i prosiąt, co jest kluczowe w hodowlach komercyjnych.

Pytanie 4

Niedobór beta karotenu będącego prowitaminą witaminy A w paszy ogranicza

A. łamliwość kości.

B. krzepliwość krwi.

C. widzenie o zmierzchu.

D. syntezę białka.

Beta karoten, będący prowitaminą witaminy A, odgrywa kluczową rolę w procesach wzrokowych, szczególnie w widzeniu o zmierzchu. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, barwnika wzrokowego znajdującego się w pręcikach siatkówki oka, który umożliwia percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór beta karotenu prowadzi do obniżonej produkcji rodopsyny, co skutkuje pogorszeniem zdolności widzenia w nocy lub w półmroku. To zjawisko jest dobrze udokumentowane w literaturze medycznej i weterynaryjnej, gdzie wskazuje się na istotność odpowiedniej diety dla zdrowia oczu. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej ilości beta karotenu w diecie, poprzez stosowanie paszy bogatej w warzywa i owoce, może zapobiegać problemom ze wzrokiem, co jest kluczowe dla zachowania dobrej kondycji zdrowotnej zwierząt hodowlanych oraz wspiera ich wydajność w produkcji. Przykładowymi źródłami beta karotenu są marchew, słodkie ziemniaki oraz zielone warzywa liściaste. Zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, odpowiednia suplementacja może przyczyniać się do poprawy zdrowia wzrokowego.

Pytanie 5

Najbardziej energotwórczym składnikiem paszy jest

A. tłuszcz.

B. białko.

C. włókno.

D. popiół.

Tłuszcz jest najważniejszym składnikiem energotwórczym w paszy zwierzęcej, ponieważ dostarcza największą ilość energii na jednostkę masy. W porównaniu do białka i węglowodanów, które dostarczają około 4 kcal na gram, tłuszcz dostarcza aż 9 kcal na gram. Dlatego dodatek tłuszczu do paszy jest powszechnie stosowany w praktykach żywieniowych, aby zwiększyć kaloryczność diety zwierząt, co jest kluczowe w intensywnych systemach produkcji zwierzęcej. Przykładowo, w dietach dla bydła mlecznego stosuje się oleje roślinne lub tłuszcze zwierzęce, aby zwiększyć wydajność mleka oraz poprawić kondycję zwierząt. Ponadto, w zastosowaniach przemysłowych, odpowiednie dawki tłuszczu mogą wpływać na smakowitość paszy i poprawić jej strawność. W kontekście standardów, warto zauważyć, że dodawanie tłuszczu powinno być zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia zwierząt, które uwzględniają ich potrzeby energetyczne oraz wymagania zdrowotne.

Pytanie 6

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest

A. 6-12 godz. przed rują.

B. druga połowa rui.

C. 24 godz. po rui.

D. pierwsza połowa rui.

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest rzeczywiście druga połowa rui, co wynika z biologii reprodukcyjnej bydła. W tym okresie komórki jajowe są już uwolnione z jajników i gotowe do zapłodnienia, co zwiększa szanse na zajście w ciążę. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie inseminacji w czasie od 12 do 18 godzin po pierwszych objawach rui, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Dobre praktyki sugerują, aby monitorować zachowanie zwierząt oraz ich objawy rui, takie jak skakanie na inne krowy czy wzmożona aktywność. Dodatkowo, warto korzystać z narzędzi takich jak detektory rui czy aplikacje mobilne, które wspomagają hodowców w śledzeniu cykli rui. Zastosowanie takiej wiedzy przyczynia się do efektywności produkcji mleka oraz poprawy wskaźników reprodukcyjnych w stadzie, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw rolnych.

Pytanie 7

Rolnik jest obowiązany stosować w żywieniu cieląt karmę zawierającą pasze włókniste dla zwierząt powyżej

A. 8 tygodnia życia.

B. 6 tygodnia życia.

C. 2 tygodnia życia.

D. 4 tygodnia życia.

Odpowiedź '2 tygodnia życia' jest poprawna, ponieważ w przypadku żywienia cieląt, zaleca się wprowadzenie paszy włóknistej po tym okresie. W ciągu pierwszych dwóch tygodni życia cielęta są żywione głównie mlekiem lub jego substytutami, co jest kluczowe dla ich rozwoju i zdrowia. Po tym czasie, wprowadzenie paszy włóknistej, takiej jak siano czy słoma, staje się istotne dla stymulacji prawidłowego rozwoju układu pokarmowego. Wprowadzenie paszy włóknistej w odpowiednim czasie sprzyja rozwojowi mikroflory jelitowej, co z kolei ma pozytywny wpływ na trawienie i wchłanianie składników odżywczych. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi standardami w hodowli bydła, wprowadzenie tego rodzaju paszy wspiera naturalne procesy żucia i produkcję śliny, co jest korzystne dla zdrowia cieląt. W praktyce, rolnicy powinni monitorować przyjmowanie paszy przez cielęta i dostosowywać dietę, aby zapewnić ich prawidłowy rozwój i minimalizować ryzyko problemów zdrowotnych.

Pytanie 8

Najlepszy efekt uzyskuje się inseminując lochę

A. pod koniec rui, między 38-48 godziną od jej wystąpienia.

B. na początku rui, między 12-14 godziną od jej wystąpienia.

C. w szczytowej fazie rui, między 12-36 godziną od jej wystąpienia.

D. po zakończeniu objawów rui, między 48-72 godziną od jej wystąpienia.

Inseminacja lochy na początku rui, tj. między 12 a 14 godziną, jest nieefektywna, ponieważ w tym okresie stężenie hormonów, takich jak estrogen, jest jeszcze w fazie wzrostu, a komórki jajowe nie są w pełni dojrzałe. Zbyt wczesna inseminacja może prowadzić do marnotrawienia plemników, które nie dotrą do komórki jajowej w odpowiednim czasie, co obniża wskaźnik zapłodnienia. Również inseminacja po zakończeniu objawów rui, czyli w okresie między 48 a 72 godziną, jest nieodpowiednia, gdyż komórki jajowe, które mogłyby być zapłodnione, już obumierają. Dodatkowo, pod koniec rui, między 38 a 48 godziną, istnieje ryzyko, że jajka będą już nieosiągalne do zapłodnienia, co również skutkuje niepowodzeniem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, obejmują mylenie momentów wystąpienia rui z okresem jej szczytowej efektywności, co skutkuje niewłaściwym czasem inseminacji. Właściwe zrozumienie cyklu płciowego loch jest kluczowe dla sukcesu hodowli, dlatego tak ważne jest stosowanie sprawdzonych metod inseminacji i ścisłe monitorowanie stanu rui.

Pytanie 9

Najwyższą roczną plenność mają

A. maciorki.

B. suki.

C. krowy.

D. lochy.

Lochy, czyli samice świń, charakteryzują się najwyższą roczną plennością spośród wszystkich wymienionych zwierząt. Na ogół lochy mogą urodzić od dwóch do trzech miotów rocznie, z przeciętną liczbą prosiąt w miocie wynoszącą od 10 do 12. To sprawia, że roczna plenność loch jest znacznie wyższa w porównaniu do innych samic zwierząt gospodarskich. W hodowli trzody chlewnej, zwiększenie liczby prosiąt urodzonych na lochę jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji. Właściwe zarządzanie lochami, takie jak optymalne warunki żywieniowe i zdrowotne, może znacznie poprawić ich zdolności reprodukcyjne. Przykładowo, stosowanie strategii inseminacji sztucznej pozwala na lepsze dobieranie genów, zwiększając tym samym potencjał prokreacyjny. Oprócz tego, zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli, ważne jest monitorowanie cyklu rujowego, co pozwala na precyzyjne planowanie kryć i maksymalizację produkcji prosiąt.

Pytanie 10

U ptaków nastroszenie piór, podnoszenie skrzydeł oraz szybszy oddech przy otwartym dziobie to zachowania świadczące

A. o zbyt niskiej temperaturze pomieszczenia.

B. o zbyt małej wilgotności pomieszczenia.

C. o zbyt dużej wilgotności pomieszczenia.

D. o zbyt wysokiej temperaturze pomieszczenia.

Zachowania takie jak nastroszenie piór, podnoszenie skrzydeł oraz przyspieszenie oddechu przy otwartym dziobie u ptaków są oznakami stresu termicznego, co najczęściej wskazuje na zbyt wysoką temperaturę otoczenia. Ptaki, w przeciwieństwie do ssaków, nie mają efektywnego sposobu na regulację temperatury ciała poprzez pocenie się. Aby schłodzić swoje ciało, ptaki mogą stosować różne mechanizmy, takie jak otwieranie dzioba w celu zwiększenia wentylacji płuc oraz unikanie nadmiernego wysiłku. Ponadto, nastroszenie piór może pomóc w zwiększeniu powierzchni ciała, co wspomaga odparowanie wody. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne, zwłaszcza w kontekście hodowli ptaków i ich dobrostanu; zapewnienie odpowiednich warunków termicznych jest kluczowe dla ich zdrowia. W środowiskach hodowlanych należy stosować wentylację i systemy chłodzenia, aby uniknąć przegrzewania. Właściwa temperatura i wilgotność są zgodne z wytycznymi dotyczących dobrostanu zwierząt, co wzmacnia ich odporność na choroby oraz stres.

Pytanie 11

Posiadacz jałówki otrzymuje zaświadczenie o wykonaniu zabiegu sztucznego unasiennia w formie

A. oryginału.

B. I kopii.

C. II kopii.

D. I i II kopii.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi wiąże się z nieprawidłowym zrozumieniem znaczenia i roli dokumentacji w obrębie hodowli zwierząt. Odpowiedzi takie jak 'I kopii' lub 'II kopii' sugerują, że wystarczające może być posiadanie jedynie kopii zaświadczenia, co jest w praktyce mylnym założeniem. Kopie dokumentów są często używane w codziennych czynnościach biurowych, ale w kontekście hodowli zwierząt oryginał jest niezbędny. Bez oryginału, posiadacz jałówki może napotkać trudności w dowodzeniu legalności i zgodności z przepisami przeprowadzonych zabiegów. Wiele instytucji, w tym urzędów weterynaryjnych, wymaga przedstawienia oryginału w celu zweryfikowania autentyczności dokumentu oraz jego treści. To z kolei podkreśla znaczenie pełnej dokumentacji w utrzymaniu zdrowia i dobrostanu zwierząt. Niedostarczenie oryginału może prowadzić do konsekwencji prawnych, w tym potencjalnych grzywien czy utraty statusu hodowcy. Zrozumienie tego aspektu jest kluczowe dla każdego, kto prowadzi działalność związaną z hodowlą zwierząt.

Pytanie 12

Loszki ras białych uzyskują dojrzałość rozpłodową, gdy osiągną wiek

A. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg.

B. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg.

C. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg.

D. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg.

Odpowiedź 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg jest uznawana za poprawną, ponieważ to właśnie w tym okresie loszki ras białych osiągają dojrzałość płciową i są gotowe do rozrodu. W praktyce, dojrzałość ta jest związana nie tylko z wiekiem, ale również z odpowiednią wagą, co odzwierciedla się w ich zdolności do reprodukcji. Dobrym praktyką w hodowli jest monitorowanie zarówno wieku, jak i wagi loszek, aby zapewnić ich optymalne zdrowie i wydajność w produkcji. Warto również pamiętać, że odpowiednia dieta, dostęp do ruchu oraz warunki bytowe mają kluczowe znaczenie w osiąganiu przez loszki dojrzałości płciowej. W przypadku ras białych, ich genotyp oraz metody hodowli mogą wpływać na czas osiągnięcia dojrzałości, co potwierdzają badania zootechniczne. Świadomość hodowcy na temat tych kwestii ma istotny wpływ na efektywność produkcji trzody chlewnej oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 13

Odcinki jelita grubego u psa występują w kolejności:

A. dwunastnica, jelito ślepe, okrężnica.

B. jelito ślepe, okrężnica, odbytnica.

C. okrężnica, jelito ślepe, odbytnica.

D. dwunastnica, jelito ślepe, jelito biodrowe.

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć kilka kluczowych błędów związanych z kolejnością odcinków jelita grubego u psów. Zaczynając od pierwszej z nich, która wskazuje na dwunastnicę, warto zauważyć, że dwunastnica jest częścią jelita cienkiego, a nie grubego. To odcinek, który następuje po przełyku i żołądku, gdzie następuje dalsze trawienie pokarmu przy udziale enzymów i żółci. Zatem umiejscowienie dwunastnicy w kontekście jelita grubego jest błędne i może prowadzić do nieporozumień w szkoleniu weterynaryjnym oraz w praktyce klinicznej. Kolejna odpowiedź, która wymienia okrężnicę, jelito ślepe i odbytnicę w niewłaściwej kolejności, nie uwzględnia, że jelito ślepe jest pierwszym odcinkiem jelita grubego. Takie pomylenie segmentów

Pytanie 14

Rasa bydła zaliczana do małych ras mięsnych, wcześnie dojrzewających i szybko rosnących, bezrożna, o najczęściej czarnej, aksamitnej sierści. Doskonale znosi gorsze żywienie i trudne warunki klimatyczne. Jest to rasa

A. limousine.

B. aberdeen angus.

C. salers.

D. hereford.

Wybór innych ras, takich jak Salers, Hereford czy Limousine, nie oddaje w pełni charakterystyki, jaką ma Aberdeen Angus. Salers, choć również uznawana za rasę mięsna, jest rasa o bardziej surowym temperamencie i wymaga lepszych warunków żywieniowych, co czyni ją mniej odporną na trudne warunki. Z kolei Hereford, mimo że jest rasą mięsna, jest znana z posiadania rogów, co jest sprzeczne z opisem bezrożności. Ponadto, Hereford ma tendencję do wolniejszego wzrostu i późniejszego dojrzewania w porównaniu do Aberdeen Angus, co jest istotnym czynnikiem dla hodowców poszukujących efektywności produkcji. Limousine, z drugiej strony, to rasa znana z wysokiej wydajności mięsnej, jednak wymaga ona bardziej wymagającego żywienia i lepszych warunków bytowych, co czyni ją mniej uniwersalną w niekorzystnych warunkach klimatycznych. Typowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwej rasy jest zbytnie skoncentrowanie się na wydajności produkcji bez uwzględnienia lokalnych warunków hodowlanych, co prowadzi do nietrafionych decyzji dotyczących wyboru rasy bydła. Zrozumienie różnic pomiędzy rasami oraz ich adaptacyjnych zdolności to klucz do sukcesu w hodowli bydła mięsnego.

Pytanie 15

Przedstawiony na rysunku kateter inseminacyjny używany jest do sztucznego unasienniania

A. kóz.

B. loch.

C. klaczy.

D. krów.

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są związane z inseminacją loch, można zauważyć, że niektóre z nich dotyczą innych gatunków zwierząt, takich jak kozy, klacze czy krowy. W przypadku każdej z tych odpowiedzi, ważne jest zrozumienie, że anatomia i procedury związane z inseminacją tych zwierząt różnią się znacząco od tych w przypadku loch. Kateter używany do inseminacji kóz, na przykład, musi być dostosowany do ich specyficznych wymagań anatomicznych, co powoduje, że nie może być używany do loch. Z kolei inseminacja klaczy wymaga zupełnie innego podejścia, związane jest to z ich cyklem rozrodczym oraz metodami dostarczania nasienia. Podobnie, inseminacja krów wymaga zastosowania kateterów, które są przystosowane do ich unikalnej anatomii. Wiele osób popełnia błąd, myśląc, że jeden typ katetera może być uniwersalny dla wszystkich zwierząt, co jest błędnym założeniem. Każda procedura inseminacyjna powinna być dostosowana do konkretnego gatunku i indywidualnych potrzeb, co jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w hodowli. Zrozumienie tych różnic oraz znajomość odpowiednich narzędzi i technik jest niezbędne dla zapewnienia efektywności reprodukcyjnej w hodowli zwierząt.

Pytanie 16

Która z danych struktur anatomicznych nie jest częścią jelita cienkiego?

A. Dwunastnica.

B. Jelito biodrowe.

C. Jelito czcze.

D. Jelito ślepe.

Jelito biodrowe, jelito czcze oraz dwunastnica to trzy główne segmenty jelita cienkiego, które pełnią kluczowe funkcje w procesie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Błędne przekonanie o przynależności jelita ślepego do jelita cienkiego może wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia anatomii układu pokarmowego. Jelito ślepe, mimo że zlokalizowane w bliskim sąsiedztwie jelita cienkiego, jest częścią jelita grubego i stanowi jego początkowy odcinek. Zrozumienie granic pomiędzy jelitem cienkim a jelitem grubym jest kluczowe w kontekście diagnostyki i terapii wielu schorzeń, w tym zapaleń jelit czy nowotworów. Ponadto, niektórzy mogą mylnie uznawać, że wszystkie odcinki jelita powiązane są z trawieniem, a tymczasem jelito ślepe pełni funkcję bardziej związaną z przechowywaniem odpadów oraz rozkładem resztek pokarmowych przez bakterie jelitowe. Dlatego tak ważne jest, aby dokładnie przyswoić sobie wiedzę na temat anatomii i funkcji poszczególnych odcinków jelita, co pozwala na uniknięcie typowych błędów myślowych związanych z ich klasyfikacją.

Pytanie 17

Do chowu ekologicznego kur w Polsce najbardziej przydatna jest rasa

A. Plymouth Rock.

B. Zielononóżka kuropatwiana.

C. New Hampshire.

D. Dominant White Cornish.

Zielononóżka kuropatwiana jest jedną z najważniejszych ras kur w chowie ekologicznym w Polsce, ze względu na swoje doskonałe przystosowanie do warunków lokalnych oraz wysoką jakość mięsa i jaj. Rasa ta charakteryzuje się dużą odpornością na choroby oraz zdolnością do życia na wolnym wybiegu, co jest podstawowym wymogiem dla chowu ekologicznego. Zielononóżki są ptakami o dużym instynkcie odpowiedzialnym za poszukiwanie pokarmu, co pozwala na efektywne wykorzystanie naturalnych zasobów. W praktyce, kury tej rasy mogą być hodowane w systemach, które promują dobrostan zwierząt, a ich dieta opiera się na naturalnych składnikach, co jest zgodne z zasadami ekologicznego chowu. W dodatku, ich jaja mają wyjątkowy smak i wartości odżywcze, co czyni je atrakcyjnym produktem na rynku ekologicznym. Rasa ta jest również ceniona przez producentów ze względu na ich adaptacyjność i wydajność w systemach zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 18

Dobierz warunki rozpoczęcia użytkowania rozpłodowego dla loszki i knurka według kryterium wieku i masy ciała.

A. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 6-8 miesięcy.

B. Loszka 10 miesięcy i 120-130 kg, knurek 10-12 miesięcy.

C. Loszka 6 miesięcy i 80-90 kg, knurek 8-10 miesięcy.

D. Loszka 8 miesięcy i 110-120 kg, knurek 8-10 miesięcy.

Odpowiedzi, które wskazują na loszki w wieku poniżej 8 miesięcy, są niezgodne z praktykami hodowlanymi, ponieważ przedwcześnie rozpoczęte użytkowanie rozpłodowe może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju fizycznego loszek. Wiek 6 miesięcy dla loszki, jak w jednej z odpowiedzi, jest zdecydowanie zbyt wczesny, ponieważ w tym czasie zwierzęta są jeszcze w fazie intensywnego wzrostu, co może wpłynąć negatywnie na ich zdolność do rozrodu oraz zdrowie potomstwa. Ponadto, masa ciała 80-90 kg dla loszki poniżej 8 miesięcy nie spełnia wymagań zdrowotnych, co może prowadzić do komplikacji przy porodzie lub problemów z laktacją. W przypadku knurków, odpowiedzi sugerujące ich użytkowanie w wieku 6-8 miesięcy są nieodpowiednie z perspektywy biologicznej; knurek powinien osiągnąć co najmniej 8 miesięcy, aby zapewnić pełną dojrzałość i odpowiednią jakość nasienia. Warto wskazać, że w hodowli trzody chlewnej, standardowe wytyczne dotyczące wieku i masy ciała zwierząt rozpłodowych są kluczowe dla uzyskania zdrowego potomstwa oraz wysokiej wydajności produkcyjnej. Wiele hodowli stosuje konkretne protokoły dopuszczenia do krycia, które obejmują nie tylko wiek, ale także ocenę kondycji fizycznej zwierząt, co w rezultacie prowadzi do lepszej efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej.

Pytanie 19

Oryginał zaświadczenia wykonania zabiegu sztucznego unasienniania krowy, będącej pod oceną użytkowości mlecznej, znajduje się

A. u posiadacza zwierzęcia.

B. w Związku Hodowców i Producentów mleka.

C. u podmiotu dostarczającego nasienie.

D. u podmiotu wykonującego zabieg.

Odpowiedzi wskazujące na Związek Hodowców i Producentów Mleka, podmiot wykonujący zabieg czy podmiot dostarczający nasienie sugerują błędne zrozumienie roli, jaką każdy z tych podmiotów odgrywa w procesie sztucznego unasienniania. Związek Hodowców i Producentów Mleka jest instytucją, która ma na celu wspieranie hodowców i producentów w zakresie różnych aspektów produkcji mleka, ale nie jest odpowiedzialny za przechowywanie indywidualnych dokumentów dotyczących konkretnych zwierząt. Podmiot wykonujący zabieg ma na celu realizację zabiegu, jednak to nie on jest odpowiedzialny za wydawanie oryginałów zaświadczeń, ponieważ dokumenty te pozostają w gestii właściciela zwierzęcia. Z kolei podmiot dostarczający nasienie odpowiada za jakość i transport materiału, ale również nie zajmuje się dokumentacją zabiegów w odniesieniu do poszczególnych sztuk bydła. Typowym błędem myślowym jest mylenie odpowiedzialności prawnej z odpowiedzialnością operacyjną. Właściciel zwierzęcia ma obowiązek dokumentowania wszelkich działań związanych z jego stadem w celu zapewnienia zgodności z przepisami oraz dla celów hodowlanych. Przechowywanie zaświadczeń u posiadacza zwierzęcia jest kluczowe dla utrzymania pełnej dokumentacji, co ma istotne znaczenie dla oceny efektywności hodowli i zdrowia zwierząt. Brak takiej dokumentacji może prowadzić do problemów prawnych i zdrowotnych, a także wpływać na wydajność produkcji.

Pytanie 20

Najwyższy poziom dobrostanu zapewnia zwierzętom chów

A. ekstensywny.

B. intensywny.

C. półintensywny.

D. kombinowany.

Odpowiedź ekstensywny jest prawidłowa, ponieważ zapewnia najwyższy poziom dobrostanu zwierząt poprzez umożliwienie im swobodnego poruszania się w naturalnym środowisku oraz dostęp do naturalnych zasobów. Ekstensywny chów opiera się na wykorzystywaniu dużych przestrzeni, co pozwala na pielęgnację zachowań naturalnych zwierząt, takich jak pasienie się, kąpiel w błocie czy schronienie się w cieniu. Zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, warunki te są kluczowe dla ich zdrowia psychicznego i fizycznego. Przykładem ekstensywnego chowu mogą być farmy, na których bydło wypasane jest na dużych łąkach, co nie tylko wpływa korzystnie na dobrostan zwierząt, ale również na jakość produktów, takich jak mięso i mleko. Standardy dobrostanu, takie jak te opracowane przez Europejską Organizację Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), podkreślają znaczenie środowiska, w którym zwierzęta żyją, jako jednego z kluczowych aspektów ich dobrostanu. Dlatego ekstensywny chów jest coraz częściej promowany w praktykach rolniczych na całym świecie.

Pytanie 21

Duża zawartość włókna surowego w dawce pokarmowej dla tuczników powoduje

A. większe przyrosty.

B. depresję strawności.

C. łatwiejsze trawienie.

D. mniejsze zużycie paszy.

Duża zawartość włókna surowego w dawce pokarmowej dla tuczników rzeczywiście prowadzi do depresji strawności. Włókno surowe, mimo że jest ważnym składnikiem diety, w nadmiarze może ograniczać przyswajanie składników odżywczych. Włókno zmniejsza dostępność energii i białka, co jest kluczowe dla prawidłowego wzrostu tuczników. Dodatkowo, wysoka zawartość włókna surowego wpływa na czas pasażu treści pokarmowej przez przewód pokarmowy, co może prowadzić do niższej efektywności wykorzystania paszy. Przykładem może być wprowadzenie do diety tuczników dużej ilości słomy lub innych źródeł włókna, co może ograniczyć przyrosty masy ciała. Standardy żywienia zwierząt hodowlanych, takie jak normy opracowane przez naukowców z zakresu zootechniki, zalecają kontrolowanie poziomu włókna surowego, aby zapewnić optymalną strawność i efektywność produkcji. W kontekście praktycznym, hodowcy powinni dążyć do zrównoważonej diety, która zaspokaja potrzeby energetyczne i białkowe tuczników, wykorzystując odpowiednie źródła paszy.

Pytanie 22

Jednostką natężenia hałasu jest

A. bar.

B. herc.

C. luks.

D. decybel.

Decybel (dB) jest jednostką miary intensywności dźwięku, która służy do oceny natężenia hałasu. Jest to logarytmiczna jednostka, co oznacza, że zmiana o 10 dB odpowiada dziesięciokrotnemu wzrostowi natężenia dźwięku. W praktyce, decybel jest używany w akustyce, inżynierii dźwięku oraz w ochronie środowiska, aby ocenić poziom hałasu w różnych środowiskach, takich jak miejsca pracy, drogi czy obszary mieszkalne. Przykładowo, normalna rozmowa ma poziom około 60 dB, podczas gdy hałas uliczny może osiągać 80 dB, co jest już uważane za nieprzyjemne dla ucha. W kontekście ochrony zdrowia, długotrwałe narażenie na dźwięki powyżej 85 dB może prowadzić do uszkodzenia słuchu. Zgodnie z normami ISO, pomiar hałasu powinien być przeprowadzany w określonych warunkach, aby uzyskać wiarygodne wyniki, co podkreśla znaczenie decybela w pomiarach akustycznych.

Pytanie 23

Szkolenie z zakresu sztucznego unasienniania danego gatunku zwierząt gospodarskich może być prowadzone przez podmiot, który uzyskał zgodę

A. Krajowego Centrum Hodowli Zwierząt.

B. ministra właściwego do spraw rolnictwa.

C. Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt.

D. związku hodowców danego gatunku zwierząt.

Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać kilka istotnych nieporozumień dotyczących systemu zarządzania szkoleniami w obszarze sztucznego unasienniania. Krajowe Centrum Hodowli Zwierząt, związek hodowców danego gatunku zwierząt oraz Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt, mimo iż są instytucjami angażującymi się w hodowlę, nie posiadają odpowiednich uprawnień do wydawania zezwoleń na prowadzenie szkoleń w tym zakresie. Szkolenia te wymagają kontroli oraz akceptacji ze strony ministra, co zapewnia zarówno zgodność z aktualnymi przepisami prawa, jak i wytycznymi dotyczącymi jakości. Pomijanie roli ministra w tym kontekście prowadzi do ryzykownych sytuacji, w których osoby nieuprawnione mogą przeprowadzać szkolenia, co w konsekwencji może wpłynąć negatywnie na zdrowie zwierząt oraz jakość produkcji. W praktyce, stosowanie się do norm i regulacji ministerialnych przyczynia się do zapewnienia wysokich standardów w hodowli zwierząt oraz skutecznych metod sztucznego unasienniania, co jest kluczowe dla rozwoju przemysłu rolniczego w Polsce. Należy również pamiętać, że odpowiednie szkolenia powinny być regularnie aktualizowane, aby uwzględniały najnowsze osiągnięcia naukowe i techniczne, co jest możliwe tylko przy zaangażowaniu instytucji rządowych.

Pytanie 24

W zakiszanej masie do wytworzenia kwasu mlekowego w ilości warunkującej prawidłowy przebieg zakiszania konieczna jest niezbędna ilość

A. tłuszczy.

B. białka.

C. węglowodanów.

D. witamin.

Wybór witamin jako kluczowego składnika w procesie zakiszania jest nieodpowiedni, ponieważ witaminy nie są bezpośrednim źródłem energii dla bakterii mleczarskich. Chociaż witaminy są istotne dla zdrowia zwierząt i mogą wspierać ogólny metabolizm, nie mają roli w produkcji kwasu mlekowego, co jest kluczowe dla skutecznego procesu fermentacji. Podobnie, tłuszcze, mimo że są ważnym źródłem energii w diecie zwierząt, nie uczestniczą w fermentacji mlekowej w takim samym stopniu jak węglowodany. Ich obecność w masie zakiszanej może wręcz hamować proces fermentacji, ponieważ bakterie mleczarskie preferują fermentację glukozy i innych cukrów prostych. Białko, z kolei, jest istotnym makroskładnikiem, jednak nie jest bezpośrednio zaangażowane w produkcję kwasu mlekowego. Zbyt wysoka zawartość białka w zakiszanej masie może prowadzić do powstawania amoniaku, co jest niepożądane i może wpłynąć na jakość zakiszonego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, często opierają się na mylnym przekonaniu, że wszystkie składniki odżywcze mają równą wagę w procesach fermentacyjnych, co jest dużym uproszczeniem. Rzeczywistość jest taka, że węglowodany są kluczowym czynnikiem determinującym efektywną fermentację w procesie zakiszania.

Pytanie 25

Okrężnica stanowi

A. początkowy odcinek jelita grubego.

B. środkowy odcinek jelita cienkiego.

C. środkowy odcinek jelita grubego.

D. końcowy odcinek jelita cienkiego.

Wybór błędnych odpowiedzi można wyjaśnić poprzez analizę nieścisłości w zrozumieniu anatomii układu pokarmowego. Odpowiedź sugerująca, że okrężnica jest końcowym odcinkiem jelita cienkiego jest całkowicie błędna, ponieważ jelito cienkie składa się z trzech odcinków: dwunastnicy, jelita czczego i jelita krętego, a do jelita grubego, a w tym do okrężnicy, przechodzi przez zastawkę biodrową, nie ma więc bezpośredniego połączenia z końcem jelita cienkiego. Podobnie, odpowiedzi sugerujące, że okrężnica jest środkowym odcinkiem jelita cienkiego, również są nieprawidłowe, ponieważ jelito cienkie to zupełnie inny segment układu pokarmowego, a okrężnica nie ma z nim bezpośredniego związku. Z kolei określenie okrężnicy jako początkowego odcinka jelita grubego jest błędne, ponieważ jej początkową częścią jest kątnica. Powszechnym błędem jest mylenie terminologii anatomicznej, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście diagnostyki i leczenia chorób układu pokarmowego. Zrozumienie dokładnych lokalizacji i funkcji każdej części jelit jest kluczowe dla efektywnego działania w zakresie medycyny oraz dietetyki.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiającym narządy wewnętrzne konia strzałka wskazuje

A. wątrobę.

B. przeponę.

C. serce.

D. płuca.

Serce jest kluczowym organem w układzie krążenia koni, odpowiedzialnym za pompowanie krwi do wszystkich tkanek organizmu. Na rysunku przedstawiającym narządy wewnętrzne konia strzałka wskazuje na serce, które znajduje się w klatce piersiowej, pod żebrami, w okolicy mostka. Zrozumienie lokalizacji serca jest istotne nie tylko z perspektywy anatomicznej, ale także klinicznej, szczególnie w kontekście oceny stanu zdrowia konia. Dobrze wykształcony weterynarz powinien być w stanie zidentyfikować wszelkie nieprawidłowości w pracy serca, które mogą wskazywać na choroby sercowo-naczyniowe, takie jak arytmie czy kardiomiopatie. Ponadto, znajomość anatomii serca i jego lokalizacji jest niezbędna podczas przeprowadzania badań ultrasonograficznych oraz osłuchowych. Standardy weterynaryjne zalecają regularne monitorowanie stanu serca u koni, co może być kluczowe dla ich zdrowia i wydajności w sporcie.

Pytanie 27

Ilustracja przedstawia

A. kolczyk dla kóz.

B. kółko nosowe dla buhajów.

C. kółko do dekornizacji bydła.

D. kolczyk dla świń.

Ilustracja przedstawia kółko nosowe dla buhajów, które jest istotnym narzędziem w hodowli bydła. Używane jest głównie w celu kontrolowania buhajów, które mogą być trudne do prowadzenia ze względu na swoje duże rozmiary i siłę. Umieszczenie kółka w nosie buhaja umożliwia łatwiejsze zarządzanie zwierzęciem, co jest kluczowe w codziennej pracy w gospodarstwie. Tego typu rozwiązania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie bezpiecznego i skutecznego traktowania zwierząt. Kółko nosowe pozwala na ograniczenie niebezpiecznych zachowań buhajów, co zwiększa bezpieczeństwo zarówno dla pracowników, jak i dla innych zwierząt w stadzie. Dodatkowo, jest to element, który może być używany w różnych sytuacjach, takich jak transport czy praca w gospodarstwie, co czyni je uniwersalnym narzędziem w hodowli bydła.

Pytanie 28

Ilustracja przedstawia owcę rasy

A. czarnogłówka.

B. texel.

C. kent.

D. wrzosówka.

Właściwa odpowiedź to wrzosówka, która jest jedną z polskich ras owiec. Rasa ta jest znana ze swojego charakterystycznego, ciemnego umaszczenia, które często przyjmuje prawie czarną barwę, z białymi plamami na głowie i nogach. Wrzosówki charakteryzują się również zakręconymi rogami, co stanowi ich znaczącą cechę rozpoznawczą. W hodowli owiec ważne jest, aby rozpoznawać różne rasy, ponieważ każda z nich ma swoje unikalne cechy, które wpływają na jakość mięsa, wełny oraz zdolności adaptacyjne do warunków środowiskowych. Wrzosówki są cenione w Polsce nie tylko za swoje walory estetyczne, ale również za wysoką jakość wełny, która jest wykorzystywana w przemyśle tekstylnym. Dobrą praktyką w hodowli jest również monitorowanie zdrowia zwierząt oraz ich żywienia, co przekłada się na lepsze wyniki produkcyjne i dobrostan zwierząt. Zrozumienie różnic między rasami owiec jest kluczowe dla efektywnej produkcji rolnej oraz zrównoważonego rozwoju hodowli.

Pytanie 29

Wskaż paszę zawierającą w swoim składzie najwięcej białka.

A. Kiszonka z kukurydzy.

B. Śruta jęczmienna.

C. Makuch rzepakowy.

D. Wysłodki buraczane.

Makuch rzepakowy jest doskonałym źródłem białka, zawierającym około 34-36% białka w suchej masie. Jego wysoka zawartość białka czyni go idealnym składnikiem pasz dla zwierząt, zwłaszcza dla bydła i drobiu, które wymagają odpowiednich ilości białka w diecie dla prawidłowego wzrostu i produkcji. Makuch rzepakowy zawiera również korzystne profile aminokwasowe, co sprawia, że jest bardziej wartościowy niż wiele innych źródeł białka roślinnego. Przykładem zastosowania makuchu rzepakowego w praktyce jest mieszanie go z innymi składnikami paszowymi, aby osiągnąć zbilansowaną dietę, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywienia zwierząt. Wykorzystanie tego składnika w paszach jest zgodne z dobrą praktyką hodowlaną, co wpływa pozytywnie na zdrowie i wydajność zwierząt.

Pytanie 30

Podmiot prowadzący punkt kopulacyjny ogierów przechowuje kopię świadectwa pokrycia przez okres

A. dwóch lat od dnia pokrycia.

B. trzech lat od dnia pokrycia.

C. pięciu lat od dnia pokrycia.

D. roku od dnia pokrycia.

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące okresu przechowywania świadectwa pokrycia często wynikają z błędnego zrozumienia wymogów prawnych oraz praktyk branżowych. Trzyletni okres archiwizacji jest zbyt krótki, co może prowadzić do braku dostępnych informacji o pokryciach w przypadku konieczności przeprowadzenia analizy genetycznej, co jest kluczowe w hodowli. Z kolei jeden rok z pewnością nie zapewni wystarczającej dokumentacji, zwłaszcza w sytuacjach, gdy wystąpią problemy zdrowotne u źrebiąt. W przypadku dwuletniego okresu przechowywania, również występuje ryzyko, że kluczowe dane mogą zostać utracone, co może negatywnie wpłynąć na dalsze działania hodowlane. Hodowcy, którzy nie przestrzegają wymogów dotyczących archiwizacji dokumentów, mogą również napotkać trudności związane z kontrolami weterynaryjnymi oraz z zasadami odpowiedzialności prawnej w przypadku reklamacji dotyczących zdrowia zwierząt. Warto również zwrócić uwagę, że wiele instytucji hodowlanych oraz organizacji zrzeszających hodowców koni zaleca przechowywanie dokumentacji przez minimum pięć lat, aby zachować pełną historię hodowli i ułatwić wszelkie analizy oraz kontrole. Posiadanie długoterminowej dokumentacji jest nie tylko kwestią zgodności z przepisami, ale także praktyką, która wspiera transparentność i odpowiedzialność w branży.

Pytanie 31

Wskaż paszę o następującym składzie: sucha masa SM 91%, białko ogólne BO 60%, włókno surowe WS 0%.

A. Siano łąkowe.

B. Ziarno pszenicy.

C. Nasiona soi.

D. Mączka rybna.

Mączka rybna to pasza o wyjątkowo wysokiej zawartości białka, osiągająca nawet 60% w suchej masie, co czyni ją doskonałym źródłem białka dla zwierząt hodowlanych, w tym ryb i drobiu. Jej wysoka koncentracja białka oraz obecność aminokwasów egzogennych, takich jak lizyna, sprawiają, że jest niezwykle wartościowym składnikiem w diecie zwierzęcej. Ponadto, zawartość włókna surowego w mączce rybnej wynosi zaledwie 0%, co jest zgodne z założeniem, że źródła białka pochodzenia zwierzęcego powinny mieć minimalną zawartość włókna, aby maksymalizować efektywność przyswajania składników odżywczych przez organizm. Mączka rybna jest powszechnie stosowana w żywieniu zwierząt, a jej stosowanie w standardowych recepturach paszowych jest zgodne z zasadami zrównoważonego żywienia, co potwierdzają liczne badania. Zastosowanie mączki rybnej przyczynia się do poprawy zdrowia zwierząt oraz ich wydajności produkcyjnej, co ma znaczenie ekonomiczne w hodowli.

Pytanie 32

Który z wymienionych elementów układu pokarmowego przeżuwaczy jest żołądkiem właściwym?

A. Czepiec.

B. Księgi.

C. Żwacz.

D. Trawieniec.

Trawieniec, określany również jako żołądek właściwy przeżuwaczy, pełni kluczową rolę w procesie trawienia u tych zwierząt. Jest to ostatnia z czterech komór żołądka, która łączy się z jelitami. W przeciwieństwie do innych części żołądka przeżuwaczy, takich jak żwacz, czepiec i księgi, trawieniec jest odpowiedzialny za właściwe trawienie pokarmu przy użyciu enzymów i kwasu solnego. To tutaj następuje końcowy proces rozkładu białek i tłuszczów, co jest niezbędne do ich wchłaniania przez organizm. W praktyce, zdrowie trawieńca ma kluczowe znaczenie dla ogólnego stanu zdrowia przeżuwaczy, a wszelkie zaburzenia w jego funkcjonowaniu mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, takich jak kwasica żołądkowa. Właściwa dieta, która wspiera naturalne procesy trawienne, a także regularne kontrole weterynaryjne są niezbędne dla utrzymania zdrowia tego organu. W kontekście hodowli bydła, zrozumienie funkcji trawieńca i jego roli w układzie pokarmowym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dietą i profilaktyki chorób.

Pytanie 33

Największy poziom emisji amoniaku do atmosfery występuje w wielkotowarowym chowie

A. królików.

B. bydła.

C. owiec.

D. świń.

Pojęcia związane z emisją amoniaku w kontekście różnych gatunków zwierząt gospodarskich są złożone i wymagają pewnej wiedzy na temat biologii tych zwierząt oraz ich wpływu na środowisko. Króliki, choć również hodowane w intensywnych farmach, produkują znacząco mniej amoniaku niż świnie, ponieważ ich odchody mają inną strukturę chemiczną. Bydło, mimo że ma duże potrzeby pokarmowe, również nie emituje amoniaku w tak dużych ilościach jak świnie, ponieważ ich metabolizm jest dostosowany do innego rodzaju paszy, co wpływa na ich wydalanie. Owce mają podobne cechy jak bydło, co skutkuje mniejszą emisją amoniaku w porównaniu do świń. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie zwierzęta gospodarskie emitują amoniak w równych ilościach. Powoduje to nieporozumienia dotyczące wpływu różnych rodzajów hodowli na środowisko. Kluczowe jest zrozumienie, że intensywność chowu, rodzaj diety, a także metody zarządzania odpadami mają ogromny wpływ na poziom emisji. W praktyce zatem, odpowiednie zarządzanie hodowlą świń, w tym stosowanie zrównoważonych praktyk oraz technologii przetwarzania, jest kluczowe dla ograniczenia tych emisji oraz ochrony jakości powietrza.

Pytanie 34

Narządem magazynującym krew w organizmie jest

A. serce.

B. żyła wątrobowa.

C. aorta.

D. śledziona.

Śledziona jest narządem odpowiedzialnym za magazynowanie krwi oraz pełni funkcję w układzie odpornościowym. Znajduje się w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, blisko żołądka. Jej zdolność do przechowywania krwi pozwala na szybkie uwolnienie większych ilości erytrocytów i płytek krwi w odpowiedzi na różne potrzeby organizmu, na przykład przy utracie krwi lub w stanach zwiększonego zapotrzebowania na tlen. Śledziona jest również odpowiedzialna za degradację starych i uszkodzonych krwinek czerwonych, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia układu krwionośnego. W praktyce, w przypadku urazów lub schorzeń wpływających na krzepliwość krwi, znajomość funkcji śledziony jest istotna dla zapewnienia odpowiedniej interwencji medycznej. Warto również podkreślić znaczenie śledziony w kontekście transfuzji krwi, gdzie jej właściwości mogą wpływać na wybór dawcy i biorcy. Zatem, znajomość roli śledziony w gospodarce krwi jest ważna nie tylko dla zrozumienia anatomii, ale również dla praktycznego zastosowania w medycynie.

Pytanie 35

Pozyskiwanie wełny od kóz angorskich odbywa się poprzez

A. szczotkowanie.

B. podskubywanie.

C. wyczesywanie.

D. strzyżenie.

Strzyżenie kóz angorskich to kluczowy proces pozyskiwania wełny, który zapewnia nie tylko wysoką jakość surowca, ale także dobrostan zwierząt. W przeciwieństwie do innych metod, takich jak podskubywanie, szczotkowanie czy wyczesywanie, strzyżenie jest bardziej efektywne i mniej stresujące dla kóz. Odpowiednie techniki strzyżenia, realizowane w okresie wiosennym, pozwalają na pozyskanie wełny o doskonałej strukturze, co jest istotne dla przemysłu tekstylnego. W praktyce, strzyżenie powinno być przeprowadzane przez wyszkolonych specjalistów, którzy znają anatomię zwierzęcia, aby uniknąć kontuzji i zapewnić komfort podczas zabiegu. Warto również podkreślić, że odpowiednie narzędzia, takie jak nożyce elektryczne czy ręczne, powinny spełniać normy bezpieczeństwa oraz jakości, co wpływa na końcowy efekt. Dobre praktyki w hodowli kóz angorskich zalecają również regularne kontrole zdrowotne oraz zapewnienie odpowiednich warunków, co przekłada się na lepszą jakość wełny. Przy odpowiednim podejściu, strzyżenie kóz staje się nie tylko korzystne dla producentów, ale także dla samych zwierząt.

Pytanie 36

Oblicz roczne zapotrzebowanie na kukurydzę, która jest komponentem podanej mieszanki treściwej dla krów mlecznych. Stan średnioroczny krów w gospodarstwie wynosi 35 szt. Średnia dzienna dawka mieszanki 2 kg/szt.

A. 25,50 t

B. 5,10 t

C. 0,51 t

D. 0,22 t

Aby obliczyć roczne zapotrzebowanie na kukurydzę w mieszance treściwej dla krów mlecznych, musimy uwzględnić kilka kluczowych parametrów. Średnia dzienna dawka mieszanki wynosi 2 kg na jedną krowę, a stan średnioroczny krów w gospodarstwie to 35 sztuk. W ciągu roku mamy 365 dni, co oznacza, że całkowita ilość mieszanki potrzebna dla 35 krów wynosi: 2 kg x 35 krów x 365 dni = 25 550 kg. Ponieważ zapotrzebowanie dotyczy tylko kukurydzy jako składnika mieszanki, ważne jest, aby określić procentowy udział kukurydzy w tej mieszance. Przy założeniu, że kukurydza stanowi 20% mieszanki (co jest typowe w wielu praktykach hodowlanych), roczne zapotrzebowanie na kukurydzę wynosi: 25 550 kg x 20% = 5 110 kg, co odpowiada 5,10 tonom. Taki sposób kalkulacji jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie żywienia bydła, co pozwala na optymalizację kosztów pasz i zapewnienie odpowiednich wartości odżywczych dla zwierząt.

Pytanie 37

Wykorzystywanie w sztucznym unasiennianiu buhajów pochodzących z państwa niebędącego członkiem Unii Europejskiej lub ich nasienia wymaga uzyskania zgody

A. powiatowego lekarza weterynarii.

B. ministra właściwego do spraw rolnictwa.

C. głównego lekarza weterynarii.

D. ministra zdrowia.

Wybór odpowiedzi związanych z ministrem zdrowia, głównym lekarzem weterynarii oraz powiatowym lekarzem weterynarii jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego kompetencji tych instytucji w kontekście sztucznego unasienniania zwierząt. Minister zdrowia, odpowiedzialny za zdrowie publiczne, nie ma bezpośredniej jurysdykcji nad kwestiami związanymi ze zdrowiem zwierząt w kontekście produkcji rolniczej. Jego działania są raczej skierowane na kontrolę zdrowia ludzi i ochronę przed epidemiami. Główny lekarz weterynarii skupia się na szerokim zakresie działań związanych z ochroną zdrowia zwierząt, ale nie zajmuje się pojedynczymi przypadkami sztucznego unasienniania. Powiatowy lekarz weterynarii, mimo że ma znaczącą rolę w inspekcji i nadzorze nad hodowlą zwierząt, również nie posiada kompetencji do wydawania zgód na takie działania w kontekście materiału pochodzącego z krajów nienależących do UE. Odpowiednia regulacja i kontrola w tej dziedzinie są szczególnie ważne, aby uniknąć zagrożeń dla krajowego rolnictwa i zdrowia zwierząt, stąd kluczowa rola ministra właściwego do spraw rolnictwa. Zrozumienie tego podziału kompetencji jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania systemu hodowlane oraz zdrowotnego w rolnictwie.

Pytanie 38

Podmiot prowadzący produkcję rolną utrzymujący obsadę większą niż 60 DJP wg stanu średniorocznego opracowuje plan nawożenia azotem. Które z gospodarstw musi sporządzić taki plan?

A. A.

B. B.

C. C.

D. D.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami, gospodarstwa prowadzące produkcję rolną, utrzymujące obsadę powyżej 60 DJP, mają obowiązek sporządzania planu nawożenia azotem. W przypadku gospodarstwa C, które zajmuje się tucznikiem i ma średnioroczną obsadę wynoszącą 67,2 DJP, spełnia ono kryteria dotyczące wymogu planowania nawożenia. Odpowiednie planowanie nawożenia nie tylko pozwala na efektywne wykorzystanie nawozów, ale również na ograniczenie ich negatywnego wpływu na środowisko. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest uwzględnienie zarówno potrzeb roślin, jak i specyfiki gleby, co może prowadzić do zwiększenia plonów oraz poprawy jakości produktów rolnych. Przykładami zastosowania takiego planu mogą być sezonowe analizy gleby oraz dostosowywanie dawek nawozów do aktualnych warunków pogodowych i fazy wzrostu roślin, co zapewnia zrównoważony rozwój produkcji rolniczej.

Pytanie 39

Aktualny stan fizjologiczny zwierzęcia podlegający działaniom czynników środowiska, oceniany pod kątem jego przydatności użytkowej, to

A. konstytucja.

B. usposobienie.

C. kondycja.

D. temperament.

Kondycja zwierzęcia odnosi się do jego aktualnego stanu fizjologicznego, który jest bezpośrednio związany z jego zdolnością do wydajnego funkcjonowania w określonym środowisku. Jest to pojęcie uwzględniające zarówno aspekt zdrowotny, jak i wydolnościowy organizmu. W praktyce, kondycja zwierzęcia jest często oceniana w kontekście jego przydatności do pracy, sportu czy hodowli. Na przykład, w przypadku koni wyścigowych, regularne testowanie kondycji, takie jak ocena tętna, wydolności i ogólnego stanu zdrowia, jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych wyników na torze. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli zwierząt, właściciele powinni monitorować kondycję swoich podopiecznych, aby zapobiegać problemom zdrowotnym i poprawiać ich wydajność. Dbanie o odpowiednie żywienie, regularną aktywność fizyczną oraz kontrole weterynaryjne są fundamentalnymi elementami w zarządzaniu kondycją zwierząt, co pozwala na zwiększenie ich przydatności użytkowej w różnych dziedzinach.

Pytanie 40

Rasą owiec od której pozyskuje się wełnę mieszaną o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów jest

A. suffolk.

B. wrzosówka.

C. merynos polski.

D. texel.

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej