Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 3 kwietnia 2025 10:25
Data zakończenia: 3 kwietnia 2025 11:25

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Odzież wodoochronną dla rybaków i żeglarzy należy wykonać z materiałów

A. włókninowych.

B. plecionych.

C. powlekanych.

D. dzianinowych.

Wybór niewłaściwego materiału do odzieży wodoodpornej może prowadzić do wielu problemów w praktyce. Materiały plecione, jak bawełna czy wełna, mimo że są wygodne i mają dobre właściwości termiczne, nie zapewniają odpowiedniej ochrony przed wodą. Woda szybko wnika w te materiały, co prowadzi do ich przemoczenia, a w konsekwencji do dyskomfortu i obniżonej wydajności w pracy. Ponadto plecionki nie są w stanie zagwarantować trwałej ochrony przed wilgocią w trudnych warunkach atmosferycznych, dlatego ich użycie w produkcie dedykowanym dla rybaków i żeglarzy jest całkowicie niezalecane. Włókniny, choć mogą mieć zastosowanie w niektórych przypadkach, również nie są najlepszym wyborem w kontekście odzieży wodoodpornej, ponieważ ich struktura nie pozwala na skuteczną ochronę przed wodą. W dodatku, dzianiny, które charakteryzują się elastycznością i komfortem noszenia, nie są odpowiednie do odzieży roboczej w środowisku wodnym. Zastosowanie dzianin w tego typu odzieży może prowadzić do szybkiego przemoczenia i w efekcie do utraty ciepłoty ciała, co jest skrajnie niebezpieczne dla osób pracujących w takich warunkach. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów do odzieży wodoodpornej kierować się nie tylko estetyką, ale przede wszystkim funkcjonalnością oraz normami branżowymi.

Pytanie 2

Na podstawie przedstawionego rysunku instruktażowego przyszycia kieszeni nakładanej wybierz czynność, którą należy wykonać jako pierwszą.

A. Podklejenie wlotu kieszeni.

B. Naszycie kieszeni na przód.

C. Obrzucenie górnej krawędzi kieszeni.

D. Stębnowanie górnej krawędzi kieszeni.

Podklejenie wlotu kieszeni to kluczowy pierwszy krok w procesie przyszycia kieszeni nakładanej. Ta czynność ma na celu wzmocnienie krawędzi wlotu, co pozwala na uniknięcie jego deformacji i strzępienia się materiału. W praktyce, podklejenie można wykonać za pomocą taśmy klejącej lub specjalnego podkładu, który zapewnia stabilność oraz estetykę końcowego wyrobu. Dzięki temu, podczas naszywania kieszeni na materiał główny, nie wystąpią problemy z przesunięciem się krawędzi, co mogłoby prowadzić do nieestetycznych rezultatów. Warto również pamiętać, że odpowiednie podklejenie wlotu kieszeni jest szczególnie istotne w przypadku tkanin o luźnym splocie, gdzie ryzyko strzępienia jest większe. Dobrym przykładem praktycznym są projekty odzieżowe, gdzie dbałość o detale ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu. Przestrzeganie tej procedury jest zgodne z najlepszymi praktykami szycia, co wpływa na jakość i trwałość gotowego produktu.

Pytanie 3

Którą stopkę należy użyć do wykonania marszczenia w sukience z jedwabiu?

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór niewłaściwej stopki do marszczenia jedwabiu może skutkować poważnymi problemami, które zniekształcą materiał i zniweczą efekt końcowy. Odpowiedzi A, B i D nie uwzględniają kluczowych cech, które powinny charakteryzować stopkę do marszczenia delikatnych tkanin. Użycie stopki, która nie jest dostosowana do marszczenia, może prowadzić do nierównomiernego rozkładu marszczeń, a w skrajnych przypadkach do trwałego uszkodzenia jedwabiu. W praktyce, nieodpowiednia stopka może pociągnąć za sobą nie tylko estetyczne niedociągnięcia, ale także dodatkowe koszty związane z naprawami lub wymianą materiału. Z perspektywy technicznej, osoby wybierające A, B lub D mogą nie zdawać sobie sprawy, że brak regulacji w tych stopkach prowadzi do problemów z kontrolą nad ilością marszczenia, co jest niezbędne przy pracy z jedwabiem. Często występuje także mylne przekonanie, że każda stopka do marszczenia będzie równie skuteczna, co w rzeczywistości jest błędnym założeniem. W kontekście szycia, kluczowe jest zrozumienie, że narzędzia i techniki muszą być dostosowane do specyfiki materiału, z którym pracujemy, co niezbicie potwierdzają standardy jakości w branży odzieżowej.

Pytanie 4

Na rysunku przedstawiono modelowanie formy przodu spódnicy z

A. baskinką i zakładkami.

B. karczkiem i kontrafałdą.

C. karczkiem i zakładkami.

D. baskinką i kontrafałdą.

Wybierając odpowiedzi, które nie uwzględniają karczka i kontrafałdy, można popełnić kilka kluczowych błędów w rozumieniu konstrukcji odzieży. Baskinka, będąca falbaniastym wykończeniem dolnej części górnej odzieży, nie ma tego samego zastosowania co karczek, który pełni rolę strukturalną i estetyczną w górnej części spódnicy. Odpowiedzi, które sugerują zastosowanie zakładek w połączeniu z baskinką lub kontrafałdą, mogą prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji i harmonii elementów odzieżowych. Zakładki, w przeciwieństwie do kontrafałdy, są zasadniczo ułożone w jednym kierunku i mogą wpływać na kształt spódnicy w sposób, który nie jest zgodny z oczekiwanym efektem wizualnym. Kluczowym błędem jest nieodróżnienie tych dwóch technik, co jest istotne w profesjonalnej konstrukcji odzieży, gdzie detale mają znaczenie. Nieprawidłowe połączenie tych elementów może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz ograniczenia swobody ruchu, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki w projektowaniu odzieży. Zrozumienie różnicy między tymi elementami oraz ich odpowiednie zastosowanie w projektach jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów estetycznych i funkcjonalnych.

Pytanie 5

Na rysunku przedstawiono sposób wykonania pomiaru antropometrycznego, oznaczonego symbolem

A. XcXc

B. XlXl

C. PlPc

D. RvRv

Pomiar szerokości bioder, oznaczany symbolem "XcXc", jest kluczowym elementem w antropometrii, szczególnie w kontekście projektowania odzieży oraz ergonomii. Szerokość bioder jest istotna przy tworzeniu wzorców ubrań, które muszą odpowiadać różnym proporcjom ciała. Odpowiednie pomiary pomagają w zapewnieniu komfortu i swobody ruchów, co jest niezwykle istotne w przypadku odzieży sportowej oraz codziennej. W praktyce, projektanci mody oraz specjaliści ds. rozwoju produktu muszą korzystać z precyzyjnych danych antropometrycznych, aby dostosować swoje projekty do różnych grup docelowych. Wiedza na temat pomiarów takich jak "XcXc" jest niezbędna, aby zminimalizować błędy w dopasowaniu i zapewnić satysfakcję klientów. Standardy takie jak ISO 7250-1 dostarczają wytycznych dotyczących metodologii pomiarów, co czyni je niezbędnymi w każdym procesie projektowym. Zastosowanie naukowej wiedzy o antropometrii pozwala także na skuteczne tworzenie produktów dostosowanych do specyficznych potrzeb użytkowników.

Pytanie 6

Wskaż kolejność prasowania koszuli męskiej przedstawionej na rysunku.

A. Rękawy i mankiety, przody i zapięcie, tył, kołnierz.

B. Przody i zapięcie, tył, kołnierz, rękawy i mankiety.

C. Tył, rękawy i mankiety, przody, kołnierz i zapięcie.

D. Kołnierz, mankiety i rękawy, tył, przody i zapięcie.

Kolejność prasowania koszuli męskiej, jaką wskazałeś, jest zgodna z najlepszymi praktykami prasowania. Zaczynamy od kołnierza, ponieważ jest to najbardziej widoczna część koszuli i wymaga szczególnej uwagi, aby uzyskać estetyczny efekt. Następnie prasujemy mankiety i rękawy, aby uniknąć przypadkowego zagnieceń, które mogą powstać podczas prasowania innych części. Prasowanie tyłu koszuli powinno odbywać się przed przodami, ponieważ tył jest często większą powierzchnią i wymaga mniej precyzyjnej pracy. Na końcu zajmujemy się przodami i zapięciem, co pozwala na sprawne wyprasowanie całej koszuli bez ryzyka zagnieceń. Taka metoda prasowania jest zgodna z zaleceniami profesjonalnych pralni i krawców, co zapewnia najwyższy standard wykończenia. Dodatkowo, użycie odpowiedniej temperatury i pary podczas prasowania również przyczynia się do lepszego efektu końcowego.

Pytanie 7

Przyczyną źle układającego się kołnierza w bluzce, który odstaje od szyi, jest zbyt

A. duży podkrój szyi w tyle.

B. wąski kołnierz.

C. szeroki kołnierz.

D. mały podkrój szyi w przodzie.

Duży podkrój szyi w tyle bluzki jest kluczowym czynnikiem wpływającym na układ kołnierza. Kiedy podkrój szyi jest zbyt duży, powoduje to, że materiał bluzki ma tendencję do opadania oraz odstawania od szyi. Właściwy podkrój szyi powinien harmonizować z wielkością kołnierza oraz kształtem szyi noszącego. Przykładowo, w przypadku osób o drobniejszej sylwetce, większy podkrój szyi może skutkować nieestetycznym wyglądem, ponieważ bluzka nie przylega do ciała, co z kolei wpływa na komfort noszenia oraz ogólną estetykę odzieży. W praktyce projektowania odzieży, konstruktorzy często stosują różne techniki, aby dopasować podkrój szyi do wymagań sylwetki. Standardy branżowe, takie jak wymiary tablicy rozmiarów, dostarczają wskazówek, które pomagają w określeniu optymalnych wymiarów podkrójów szyi, co przekłada się na poprawne układanie się kołnierza oraz lepsze dopasowanie odzieży.

Pytanie 8

Do uszycia wizytowej koszuli męskiej należy zastosować

A. flanelę.

B. drelich.

C. adamaszek.

D. perkal.

Perkal jest tkaniną o gęstym splocie, która charakteryzuje się wysoką jakością oraz trwałością. Jest to materiał często wykorzystywany do szycia odzieży formalnej, w tym wizytowych koszul męskich. Jego właściwości, takie jak odporność na zagniecenia, łatwość w prasowaniu oraz przyjemność w dotyku, czynią go idealnym wyborem na odzież, która często noszona jest w oficjalnych sytuacjach. Perkal jest również materiałem dobrze oddychającym, co zapewnia komfort termiczny, zwłaszcza w ciepłe dni. Koszule uszyte z perkalowej tkaniny prezentują się elegancko, a ich struktura sprawia, że doskonale układają się na ciele, co jest kluczowe przy formalnym ubiorze. Oprócz zastosowania w koszulach, perkal znajduje również zastosowanie w pościeli i odzieży dziecięcej, co świadczy o jego uniwersalności i wysokiej jakości. Warto zwrócić uwagę na różnice w splotach i rodzajach tkanin, aby podejmować świadome decyzje zakupowe oraz szyciowe, zgodne z aktualnymi standardami branżowymi.

Pytanie 9

Pomiar ciała o symbolu RvRv zgodnie z przedstawionym rysunkiem należy wykonać rozpoczynając od punktu oznaczonego cyfrą

A. 2

B. 3

C. 1

D. 4

Pomiar ciała o symbolu RvRv wykonuje się, rozpoczynając od punktu oznaczonego cyfrą "1", który znajduje się w środku tyłu. To podejście jest zgodne z dobrą praktyką w pomiarach krawieckich, gdzie kluczowe jest precyzyjne określenie punktu wyjścia, aby uzyskać dokładne wymiary. Pomiar długości rękawa od środka tyłu przez wierzchołek ramienia do nadgarstka jest standardową procedurą stosowaną w branży odzieżowej, szczególnie przy tworzeniu odzieży na miarę. Dobrze wykonany pomiar jest istotny dla komfortu noszenia odzieży, a także dla estetyki i dopasowania. Na przykład, błędne wyznaczenie punktu początkowego może prowadzić do niewłaściwego ułożenia rękawa, co z kolei wpływa na funkcjonalność oraz wygląd odzieży. W związku z tym znajomość i stosowanie odpowiednich punktów referencyjnych w pomiarach jest kluczowe dla profesjonalnych krawców i projektantów odzieży.

Pytanie 10

Który sposób przenoszenia zaszewki piersiowej należy zastosować w celu uzyskania formy przodu bluzki damskiej o fasonie przedstawionym na rysunku?

A. aib

B. aic

C. bic

D. cid

Wybór niepoprawnych odpowiedzi na temat przenoszenia zaszewki piersiowej świadczy o błędnym zrozumieniu zasad konstrukcji odzieży oraz sposobów modelowania sylwetki. Odpowiedzi, które sugerują inne metody przenoszenia zaszewek, mogą prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych oraz problemów z dopasowaniem. Przykładowo, przenoszenie zaszewki bez uwzględnienia kształtu bluzki może skutkować zniekształceniem linii talii, co jest niezgodne z zasadami projektowania odzieży. Wiele osób może mylnie sądzić, że prosty transfer zaszewek bez ich odpowiedniego modelowania zapewni optymalny kształt, co jest błędnym podejściem. Należy pamiętać, że zaszewki mają na celu nie tylko dopasowanie do sylwetki, ale również wpływają na komfort noszenia. Brak uwzględnienia marszczeń oraz kształtu ramienia w procesie przenoszenia zaszewek prowadzi do odzieży, która nie leży dobrze na ciele, co jest niewłaściwe w kontekście dobrych praktyk w projektowaniu. Warto zwrócić uwagę na to, że każda zaszewka pełni określoną funkcję, a ich niewłaściwe przeniesienie może skutkować nieatrakcyjnym wyglądem oraz niedopasowaniem do sylwetki, co negatywnie wpływa na postrzeganą jakość odzieży.

Pytanie 11

Którym symbolem oznacza się pomiar łuku długości przodu przez piersi?

A. SySvXp

B. XlXl

C. SyTy

D. SySvXpTp

Odpowiedź 'SySvXpTp' jest poprawna, ponieważ ten symbol jest szeroko uznawany w branży medycznej i stanowi standardowy sposób oznaczania pomiaru łuku długości przodu przez piersi. W praktyce klinicznej pomiar ten jest kluczowy dla określenia odpowiedniego rozmiaru biustonoszy oraz dla oceny postawy ciała pacjenta. Zastosowanie odpowiednich symboli w dokumentacji medycznej ułatwia komunikację między specjalistami oraz zapewnia spójność informacji. Na przykład, w przypadku doboru odpowiednich protez piersi, dokładny pomiar łuku długości przodu przez piersi może pomóc w optymalizacji ich kształtu i rozmiaru, co z kolei zwiększa komfort pacjentek. Warto również zwrócić uwagę na normy ISO dotyczące pomiarów antropometrycznych, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w ocenie zdrowia pacjentów oraz w projektowaniu odpowiednich pomocy medycznych.

Pytanie 12

Które maszyny należy zastosować w procesie konfekcjonowania sukienki damskiej z bawełny?

A. Overlock i stębnówkę.

B. Stębnówkę i podszywarkę.

C. Stębnówkę i zygzakówkę.

D. Fastrygówkę i stębnówkę.

Wybór overlocka i stębnówki w procesie konfekcjonowania sukienki damskiej z bawełny jest uzasadniony ich specyficznymi funkcjami. Stębnówka, znana również jako maszyna do szycia, jest kluczowa do łączenia materiałów, co pozwala na uzyskanie mocnych i estetycznych szwów. W przypadku sukienek, gdzie liczy się zarówno funkcjonalność, jak i wygląd, stębnówka zapewnia odpowiednią jakość szycia. Overlock natomiast, służy do obrębiania krawędzi materiałów, co jest istotne, aby zapobiec strzępieniu się tkaniny. Dzięki zastosowaniu overlocka uzyskujemy także elastyczne i estetyczne wykończenie, co jest szczególnie ważne w przypadku ubranek z elastycznych materiałów. Użycie obu tych maszyn w procesie konfekcjonowania sukienki nie tylko zwiększa trwałość produktu, ale również poprawia jego walory estetyczne, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży odzieżowej. Warto również przytoczyć standardy jakościowe, które nakładają obowiązek stosowania odpowiednich technologii szycia w celu uzyskania wysokiej jakości odzieży.

Pytanie 13

Jaka jest przyczyna powstania fałd poprzecznych w górnej części rękawa bluzki damskiej, przedstawionej na rysunku?

A. Rękaw jest wszyty za bardzo do tyłu.

B. Rękaw jest wszyty za bardzo do przodu.

C. Kula rękawa jest za wysoka.

D. Kula rękawa jest za niska.

Kula rękawa jest za wysoka, co prowadzi do powstania fałd poprzecznych. W przypadku rękawów bluzek damskich, odpowiednie skrojenie kuli rękawa jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego kroju. Gdy kula rękawa jest zbyt wysoka, materiał gromadzi się w górnej części rękawa, co powoduje niepożądane fałdy. Dobrym przykładem jest analiza projektów odzieżowych, w których właściwe proporcje między kształtem kuli rękawa a otworem rękawowym są istotne dla komfortu noszenia. W praktyce krawieckiej, zmierzenie obwodu bicepsa oraz obszaru otworu rękawowego przed krojeniem materiału może pomóc w uniknięciu problemów z fałdami. Zgodnie z branżowymi standardami, należy również uwzględnić różnice w sylwetkach, co może wpłynąć na optymalizację kuli rękawa. Zastosowanie odpowiednich technik konstrukcji rękawów oraz testów prototypów przed produkcją końcową zapewnia wysoką jakość wykonania odzieży.

Pytanie 14

Do wykonania konstrukcji spódnicy z wycinka koła, poza wymiarami wzrostu i długości spódnicy, są niezbędne wymiary ciała kobiety, oznaczone symbolami

A. obt i ou

B. ot i ZTv

C. obt i ZMv

D. ot i obt

Odpowiedź ot i obt jest prawidłowa, ponieważ w procesie konstrukcji spódnicy z wycinka koła kluczowe są wymiary: ot, czyli obwód talii oraz obt, czyli obwód bioder. Obwód talii jest podstawowym wymiarem, który wpływa na dopasowanie spódnicy w okolicy talii, co jest istotne dla komfortu noszenia i estetyki całości. Z kolei obwód bioder ma znaczenie dla swobodnego ruchu oraz kształtu spódnicy w dolnej części, co jest szczególnie ważne w przypadku spódnic o rozszerzanym kroju. Uwzględnienie tych wymiarów pozwala na precyzyjne dopasowanie konstrukcji do sylwetki, co jest kluczowe w branży odzieżowej. W praktyce, projektanci odzieży często korzystają z tabel wymiarów i standardów, takich jak normy ISO dotyczące rozmiarów odzieży, co umożliwia tworzenie fasonów, które zaspokajają różnorodne potrzeby klientów.

Pytanie 15

Którą operację obróbki parowo-cieplnej należy zastosować w celu utrwalenia położenia szwu przewiniętego na jedną stronę?

A. Rozprasowanie.

B. Dekatyzowanie.

C. Odparowanie.

D. Zaprasowanie.

Jeśli nie zaprasujesz, to oczywiście są inne metody, ale żadna nie da takiego efektu jak zaprasowanie. Na przykład, odparowanie tylko usuwa wilgoć, ale nie utrwala kształtu czy położenia szwów. Z mojego doświadczenia, to może prowadzić do tego, że ubrania będą wyglądały kiepsko, bo materiał może się rozciągać albo szwy mogą zmieniać kształt. Dekatyzowanie z kolei stabilizuje materiał przed szyciem, ale nie zastępuje zaprasowania, które jest ważne na końcu. Rozprasowanie też nie spełnia swojej roli, bo skupia się głównie na zagnieceniu, a nie na utrwaleniu szwów. Warto znać te różnice i stosować odpowiednią technikę, żeby ubrania były naprawdę dobrej jakości.

Pytanie 16

W spódnicy przedstawionej na rysunku w dolnej jej części znajduje się

A. fałda jednostronna.

B. kontrafałda pojedyncza.

C. fałda wachlarzowa.

D. godet wszyty w rozcięcie.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że godet wszyty w rozcięcie odnosi się do techniki, w której dodatkowy kawałek materiału jest dodawany do rozcięcia, aby zwiększyć swobodę ruchów lub dodać objętości w dolnej części spódnicy. Tego rodzaju konstrukcja nie pasuje do opisanego przypadku, gdyż nie obserwujemy tutaj takiego elementu. Fałda wachlarzowa z kolei, choć estetyczna, charakteryzuje się innym układem, gdzie fałdy rozchodzą się promieniście od jednego punktu, co także nie znajduje potwierdzenia w prezentowanym zdjęciu. Fałda jednostronna, która może być mylona z kontrafałdą, skupia się na jednym boku odzieży, natomiast w omawianym przypadku mamy do czynienia z konstrukcją symetryczną, co również czyni tę odpowiedź nieprawidłową. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie różnych typów fałd, a także niezrozumienie ich właściwego zastosowania w kontekście konstrukcji odzieży. Właściwe rozpoznanie i zrozumienie tych detali jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży odzieżowej, a ich znajomość jest kluczowa dla tworzenia wysokiej jakości produktów, które będą zarówno funkcjonalne, jak i estetyczne.

Pytanie 17

Przedstawiony rysunek sukienki to rysunek

A. instruktażowy.

B. żurnalowy.

C. techniczny.

D. modelowy.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na rysunek instruktażowy, techniczny czy żurnalowy, odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące różnych typów rysunków w branży mody. Rysunek instruktażowy, chociaż może być przydatny w kontekście produkcji odzieży, koncentruje się na przedstawieniu kroków potrzebnych do stworzenia danego elementu odzieży, a nie na jego ogólnym wyglądzie czy stylizacji. Takie rysunki są zazwyczaj bardziej funkcjonalne, służąc jako przewodnik dla krawców i producentów, a nie do zaprezentowania koncepcji projektowej. Z kolei rysunek techniczny, mimo że zawiera szczegółowe informacje dotyczące konstrukcji, nie ma na celu ukazania estetyki i stylu, co jest kluczowe w przypadku rysunku modelowego. Techniczne rysunki skupiają się na wymiarach, materiałach i technikach produkcji, co czyni je praktycznym narzędziem podczas wytwarzania odzieży, ale nie są odpowiednie do ilustrowania kreatywnych koncepcji. Wybór rysunku żurnalowego także może wprowadzać w błąd, ponieważ jego stylizacja często odbiega od rzeczywistego kształtu i proporcji odzieży, mając na celu bardziej artystyczne przedstawienie. W praktyce projektowanie mody wymaga umiejętności rozróżniania tych typów rysunków oraz ich zastosowań, co jest kluczowe w procesie tworzenia kolekcji i ich prezentacji. Zrozumienie różnicy między tymi typami rysunków jest niezbędne, aby skutecznie komunikować swoje pomysły oraz zrealizować wizję projektową.

Pytanie 18

Ile wynosi norma zużycia tkaniny poliestrowej o szerokości 1,50 m niezbędnej do uszycia spódnicy z fałdami o długości 50 cm?

A. 1,10 m

B. 1,00 m

C. 1,60 m

D. 1,50 m

Odpowiedzi 1,60 m, 1,00 m oraz 1,50 m są niepoprawne z kilku powodów. Odpowiedź 1,60 m sugeruje nadmiar materiału, który jest zbędny w kontekście produkcji spódnicy z fałdami, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania tkaniny. Takie podejście narusza zasady ekonomiki produkcji, które zalecają minimalizację odpadów poprzez dokładne obliczenia. Odpowiedź 1,00 m jest niewystarczająca, ponieważ nie uwzględnia dodatkowego materiału potrzebnego na fałdy. W praktyce, zbyt mała ilość materiału prowadziłaby do braku możliwości uszycia spódnicy zgodnie z założeniami projektowymi. Ostatecznie, odpowiedź 1,50 m wskazuje na nieprawidłowe podejście do obliczenia zużycia tkaniny, ponieważ pomija kluczowy aspekt fałdowania. W kontekście szycia odzieży, kluczowe jest zrozumienie, że różne style i kroje wymagają różnych norm zużycia materiału. Niewłaściwe podejście do tych norm może prowadzić do błędnych oszacowań, co w efekcie może skutkować nie tylko marnotrawstwem materiału, ale także zwiększeniem kosztów produkcji. Znajomość branżowych standardów dotyczących zużycia tkanin jest niezbędna do planowania produkcji i efektywnego zarządzania zasobami.

Pytanie 19

Określ rodzaj przedstawionego rysunku elementu wyrobu odzieżowego stosowanego w dokumentacji technicznej.

A. Strukturalny.

B. Techniczny.

C. Instruktażowy.

D. Konstrukcyjny.

Wybór rysunku instruktażowego może sugerować, że skupiamy się na opisaniu kroków koniecznych do wykonania danego elementu odzieżowego. Rysunki tego typu zawierają opisy działań, które należy podjąć, a nie szczegółowe wymiary czy kształty, jak ma to miejsce w rysunkach technicznych. To podejście jest mylące, ponieważ w sytuacji, gdy mamy do czynienia z dokumentacją techniczną, kluczowe są dane dotyczące wymiarów oraz specyfikacji materiałowych, które nie są obecne w rysunkach instruktażowych. Rysunki strukturalne, z kolei, koncentrują się na przedstawieniu układu materiałów i ich właściwości, co nie odpowiada wymaganiom dla szczegółowych rysunków technicznych. Dodatkowo, rysunki konstrukcyjne obejmują całościową analizę produktu, co może prowadzić do pominięcia detali niezbędnych dla konkretnego elementu odzieżowego. Typowym błędem jest mylenie tych rodzajów rysunków, co skutkuje brakiem precyzji w projektowaniu i produkcji. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi typami rysunków oraz ich zastosowaniem w praktyce branżowej, co pozwoli uniknąć poważnych błędów w dokumentacji technicznej.

Pytanie 20

Przerabiając spódnicę uszytą z czterech klinów z rozmiaru 164/100/72 na rozmiar 164/96/68, należy zwęzić

A. szwy boczne obustronnie po 1,0 cm

B. każdy szew obustronnie po 0,5 cm

C. każdy szew obustronnie po 1,0 cm

D. szwy boczne obustronnie po 0,5 cm

Podejście polegające na zwężaniu każdego szwu obustronnie po 1,0 cm prowadzi do nieprawidłowych rezultatów, ponieważ takie zmiany wprowadziłyby zbyt dużą redukcję obwodu. Zmieniając wymiary z 100 cm do 96 cm, a także z 72 cm do 68 cm, konieczne jest uwzględnienie całkowitej zmiany obwodu, która wynosi 4 cm. Jeśli zastosujemy zmniejszenie o 1 cm na każdy szew, otrzymamy łącznie 8 cm zmiany (4 szwy x 2 cm), co jest znacznie większe niż wymagane. To z kolei może prowadzić do zniekształcenia kształtu spódnicy oraz nieprawidłowego dopasowania. Zmiana o 0,5 cm na każdym szwie obustronnie jest bardziej odpowiednia, ponieważ zapewnia równowagę między redukcją obwodu a zachowaniem estetyki. Również koncepcja zwężania tylko szwów bocznych po 0,5 cm jest niewłaściwa, ponieważ w przypadku spódnicy uszytej z klinów wszystkie szwy muszą być uwzględnione, aby zachować symetrię i proporcje. Ignorowanie szwów wewnętrznych może prowadzić do nierównomiernego rozłożenia materiału, co wpłynie na komfort noszenia i ogólny wygląd spódnicy. Utrzymanie wysokiej jakości krawiectwa wymaga staranności w podejściu do zmian wymiarów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży krawieckiej.

Pytanie 21

Wskaż zastosowanie przedstawionego na rysunku oprzyrządowania przeznaczonego do maszyn szwalniczych.

A. Łączenie laminatów.

B. Wykonywanie marszczenia.

C. Obrębianie dołów.

D. Naszywanie taśm.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do właściwego zastosowania stopki marszczącej, może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych elementów oprzyrządowania do maszyn szwalniczych. Na przykład, odpowiedź dotycząca 'obrębiania dołów' sugeruje, że stopka ta byłaby używana do zabezpieczania krawędzi tkaniny przed strzępieniem. Jednakże, obrębianie dołów wymaga zastosowania specjalnych stopek, takich jak stopki overlockowe, które są przystosowane do szycia z wykorzystaniem ściegów zabezpieczających. Podobnie, odpowiedzi dotyczące 'naszywania taśm' czy 'łączania laminatów' wymagają różnych typów stopek i technik szycia, które są dostosowane do specyficznych materiałów i celów. Naszywanie taśm często wiąże się z używaniem stopki do taśm, która pozwala na precyzyjne umiejscowienie taśmy wzdłuż krawędzi tkaniny. Łączenie laminatów, z kolei, wymaga specjalistycznych technik, takich jak klejenie lub szycie z użyciem stopek do materiałów syntetycznych. Właściwe dobieranie odpowiedniego oprzyrządowania jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektów w procesie szycia, co podkreśla znaczenie znajomości funkcji poszczególnych stopek w praktyce krawieckiej.

Pytanie 22

Przedstawiony na rysunku nieprawidłowy ścieg powstaje w wyniku zbyt

A. małego naprężenia nici górnej.

B. dużego naprężenia nici górnej.

C. dużej grubości materiału.

D. małego nacisku stopki dociskowej.

Wybór odpowiedzi dotyczącej dużej grubości materiału jako przyczyny nieprawidłowego ściegu wydaje się naturalny, jednak w rzeczywistości nie jest on w pełni trafny. Grubszy materiał niekoniecznie prowadzi do powstawania pętli na spodniej stronie; w rzeczywistości, odpowiednia regulacja napięcia nici jest kluczowa. W przypadku dużego naprężenia nici dolnej, materiał może być dobrze przeszyty, ale zbyt duże napięcie nici górnej wywołuje przeciąganie dolnej nici, co w efekcie prowadzi do problemów z jakością ściegu. Z drugiej strony, zbyt małe naprężenie nici górnej także nie jest właściwym rozwiązaniem; wówczas nić górna nie będzie odpowiednio ciasna, co prowadzi do luźnych ściegów i rozwarstwienia materiału. Wybór małego nacisku stopki dociskowej również nie jest bezpośrednią przyczyną problemu, gdyż zbyt niski nacisk może prowadzić do przesunięcia materiału, a niekoniecznie do powstania nieprawidłowego ściegu. Kluczowe jest zrozumienie, że to napięcie nici górnej ma decydujący wpływ na jakość wykonania ściegów, a nie jedynie grubość materiału czy nacisk stopki. Użytkownicy powinni być świadomi tych relacji i dążyć do ich optymalizacji, by uzyskać pożądany efekt podczas szycia.

Pytanie 23

Jaka jest przyczyna powstawania fałd w tyle przy kołnierzu?

A. Niski kołnierz.

B. Głęboki podkrój szyi w tyle.

C. Wysoki kołnierz.

D. Płytki podkrój szyi w tyle.

Niezrozumienie przyczyn powstawania fałd przy kołnierzu może prowadzić do wielu błędów w projektowaniu i szyciu odzieży. Odpowiedzi, które wskazują na niski lub wysoki kołnierz, są mylące, ponieważ wysokość kołnierza nie jest bezpośrednio związana z fałdami w okolicy szyi. Kołnierze mogą być zarówno niskie, jak i wysokie, a ich kształt powinien być dostosowany do specyficznych potrzeb użytkownika oraz stylu odzieży. W przypadku głębokiego podkroju szyi w tyle, można zaobserwować, że nadmiar materiału wokół kołnierza może się gromadzić, ale problem ten nie jest tak bezpośredni i wymaga głębszego zrozumienia struktury odzieży. Wiele osób popełnia błąd, zakładając, że im wyższy kołnierz, tym bardziej prawdopodobne jest, że fałdy się pojawią. Rzeczywistość jest jednak taka, że niezależnie od wysokości kołnierza, to odpowiedni kształt podkroju szyi i jego dopasowanie do sylwetki mają kluczowe znaczenie. Problem fałd pojawia się, gdy materiał jest zbyt napięty lub zbyt luźny, co nie ma bezpośredniego związku z wysokością kołnierza, a raczej z konstrukcją i zasady krawieckie, które powinny być dostosowane do sylwetki noszącego. Warto zatem zwrócić szczególną uwagę na techniki szycia i właściwe dopasowanie, aby uniknąć takich problemów w przyszłości.

Pytanie 24

Szew środkowy tyłu (siedzeniowy) w spodniach klasycznych, z uwzględnieniem jego wzmocnienia, należy zszyć

A. jeden raz ściegiem jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem.

B. dwa razy ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym dwunitkowym i obrzucić overlockiem.

C. dwa razy ściegiem stębnowym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką.

D. jeden raz ściegiem stębnowym prostym jednoigłowym jednonitkowym i wykończyć lamówką.

Inne odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących trwałości i estetyki szwu środkowego tyłu w spodniach klasycznych. Wybór jednego ściegu stębnowego, zarówno jednoigłowego jednonitkowego, jak i dwunitkowego, nie zapewnia odpowiedniej wytrzymałości, zwłaszcza w miejscach narażonych na duże napięcia. Ścieg jednonitkowy, choć prosty w wykonaniu, jest znacznie mniej odporny na rozrywanie i uszkodzenia mechaniczne, co czyni go niewłaściwym wyborem do tego typu szwów. Dodatkowo, wykończenie lamówką nie jest wystarczającą metodą zabezpieczenia brzegów tkaniny, co może prowadzić do strzępienia. Obróbki overlockiem są kluczowe dla zapewnienia estetyki i trwałości szwów, a ich brak w proponowanych metodach znacząco obniża jakość wykonania. Wybór technik szycia powinien być oparty na gruntownej znajomości materiałów i ich właściwości, a nie tylko na intuicji. Te błędy myślowe mogą prowadzić do poważnych usterek w odzieży, a tym samym do niezadowolenia klientów oraz zwiększonych kosztów związanych z reklamacjami i naprawami.

Pytanie 25

Szew, przedstawiony na rysunku, jednozabiegowo można wykonać na maszynie stębnowej z zastosowaniem przyrządu do szycia szwów

A. wpuszczanych.

B. bieliźnianych.

C. obrzucających.

D. zwykłych.

Szew wpuszczany, który wybrałeś, jest odpowiednią odpowiedzią na to pytanie. Charakteryzuje się on tym, że krawędzie materiału są składane do wewnątrz, co sprawia, że szew staje się mniej widoczny. Ten rodzaj szwu jest szczególnie ceniony w szyciu odzieży, gdzie estetyka jest kluczowa. Wykonanie szwu wpuszczanego na maszynie stębnowej z użyciem odpowiedniego przyrządu umożliwia osiągnięcie dużej precyzji oraz szybkości w produkcji. Zastosowanie tego szwu jest powszechne w szyciu bielizny, odzieży roboczej oraz wszędzie tam, gdzie ważna jest trwałość oraz estetyka wykończenia. W branży krawieckiej, szwy wpuszczane są standardem, który pozwala na estetyczne i funkcjonalne wykończenie, minimalizując ryzyko prucia oraz uszkodzenia materiału. Dobrą praktyką jest też używanie materiałów, które są odpowiednio dopasowane do tego typu szwu, co zwiększa jego trwałość i zachowanie kształtu. Warto zaznaczyć, że poprawne szycie szwów wpuszczanych wymaga nie tylko odpowiednich narzędzi, ale także umiejętności dostosowania ustawień maszyny, co wpływa na jakość końcowego produktu.

Pytanie 26

Usługa krawiecka obejmuje przedłużenie spodni dziecięcych mankietami krojonymi z innego materiału. Jak należy przygotować wyrób do przeróbki?

A. Rozpruć szwy boczne i siedzeniowe.

B. Wypruć szwy obrębiające nogawek.

C. Rozpruć szwy boczne.

D. Wypruć szwy obrębiające nogawek i rozpruć szwy boczne.

Rozprucie szwów bocznych czy siedzeniowych nie jest najlepszym podejściem w sytuacji, gdy celem jest przedłużenie spodni poprzez dodanie mankietów. Te szwy są istotne dla zachowania struktury spodni i ich kształtu. Ich usunięcie mogłoby prowadzić do deformacji spodni, co jest niepożądane, szczególnie w odzieży dziecięcej, gdzie dopasowanie jest kluczowe. Wydaje się, że niektóre odpowiedzi zakładają, iż rozprucie tych szwów jest konieczne do modyfikacji długości nogawek, co jest błędnym założeniem. Dodatkowo, wyprucie szwów obrębiających nogawek, zamiast ich całkowitego rozprucia, pozwala na dokładniejsze wprowadzenie nowego materiału, co jest zgodne z dobrymi praktykami krawieckimi. Warto również zauważyć, że niewłaściwe podejście do przeróbek może prowadzić do osłabienia konstrukcji odzieży, co w dłuższej perspektywie negatywnie wpłynie na jej żywotność i estetykę. Kluczowe jest przestrzeganie zasad dotyczących przeróbek, które chronią zarówno jakość wykonania, jak i zadowolenie klienta.

Pytanie 27

Zbyt krótkie nogawki w klasycznych spodniach damskich można wydłużyć przez doszycie do dołów

A. lamówek.

B. falban.

C. mankietów.

D. frędzli.

Frędzle, falbany i lamówki to elementy dekoracyjne, które w kontekście wydłużania nogawek spodni nie będą pełniły odpowiedniej funkcji. Frędzle, jako ozdoby, zazwyczaj stosuje się w stylizacji boho lub w modzie etnicznej, jednak ich dodanie do nogawek spodni nie tylko nie wydłuży nogawek, ale również może zaburzyć proporcje sylwetki. W przypadku falban, są one najczęściej używane w sukienkach i spódnicach, aby dodać objętości lub ruchu, ale w kontekście spodni mogą sprawić, że cała sylwetka stanie się nieproporcjonalna i nieestetyczna. Lamówki, chociaż mogą być stosowane do podkreślenia krawędzi, nie są odpowiednie do wydłużania nogawek. Lamówki pełnią raczej funkcję dekoracyjną, a ich obecność na nogawkach nie wpłynie na ich długość. Wybierając metody modyfikacji odzieży, ważne jest zrozumienie, jak różne elementy krawieckie wpływają na wygląd i funkcjonalność odzieży. Typowym błędem jest traktowanie elementów dekoracyjnych jako rozwiązań praktycznych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania materiałów i czasu podczas szycia. W krawiectwie kluczowe jest zrozumienie, jakie techniki będą odpowiednie dla danego celu, aby uzyskać zamierzony efekt estetyczny i praktyczny.

Pytanie 28

Maszynę szwalniczą wyposażoną w igłę o ostrzu przedstawionym na rysunku należy użyć do łączenia elementów odzieży ze

A. skóry.

B. cienkiej tkaniny bawełnianej.

C. tkaniny z jedwabiu syntetycznego.

D. dzianiny.

Wybór niewłaściwej igły do szycia może prowadzić do wielu problemów, które są typowe dla błędnych koncepcji związanych z używaniem maszyn szwalniczych. Na przykład, użycie igły do cienkiej tkaniny bawełnianej, która ma ostre ostrze, może spowodować uszkodzenie włókien dzianiny. Cienka bawełna wymaga innego typu igły, z ostrym zakończeniem, co nie jest odpowiednie dla elastycznych materiałów, takich jak dzianiny. Podobnie, szycie skóry wymaga igły z wytrzymałym ostrzem, które jest w stanie przeciąć grubą, twardą strukturę, co w przypadku dzianiny przyniosłoby negatywne skutki, jak zacięcia i zniszczenia. Igły przeznaczone do szycia tkanin z jedwabiu syntetycznego również różnią się budową i zastosowaniem, co sprawia, że ich użycie w kontekście dzianin jest nieoptymalne. Kluczowym błędem jest myślenie, że jedna igła jest uniwersalna dla wszystkich materiałów, co prowadzi do złych praktyk szycia, a w rezultacie do obniżenia jakości wyrobów krawieckich. Dobrą praktyką jest dostosowywanie narzędzi do konkretnego rodzaju materiału, co zapewnia nie tylko estetykę, ale również funkcjonalność i trwałość uszytych elementów odzieży.

Pytanie 29

Którym symbolem jest oznaczony punkt pomiarowy położony na brzegu kości promieniowej od strony bocznej?

A. Hv

B. Rv

C. Nv

D. Bv

Wybór odpowiedzi Hv, Bv lub Rv jest niepoprawny, ponieważ żaden z tych symboli nie odnosi się do brzegu kości promieniowej od strony bocznej. Odpowiedzi te mogą wynikać z nieporozumień dotyczących oznaczenia punktów pomiarowych w anatomii. W przypadku oznaczeń symbolicznych, każda litera ma przypisane konkretne znaczenie i odnosi się do ściśle określonych lokalizacji anatomicznych. Na przykład, odpowiedź Hv mogłaby sugerować inną lokalizację, być może odwołując się do kości łokciowej lub innego obszaru ciała, co byłoby całkowicie mylne w kontekście zadania. Bv i Rv również mogą być mylnie interpretowane, jednak ich zastosowanie jest ograniczone i nie odnosi się bezpośrednio do kości promieniowej. Często błędy te wynikają z niezrozumienia anatomii kończyny górnej oraz jej struktur, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest, aby w takich sytuacjach odwoływać się do schematów anatomicznych oraz literatury fachowej, aby precyzyjnie zrozumieć, które symbole są odpowiednie w kontekście danej kości. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla właściwej interpretacji danych i skutecznego zastosowania wiedzy w praktyce klinicznej.

Pytanie 30

Które symbole oznaczają pomiary ciała wykonywane wzdłuż linii przylegających dookoła mierzonych jego części?

A. PcPl, XcXc

B. SyTy, SySvXpTp

C. os, opx

D. XlXl, XcXl

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do standardowych symboli używanych w pomiarach antropometrycznych, może prowadzić do wielu nieporozumień i błędnych interpretacji wyników. Symbole takie jak PcPl i XcXc nie mają uznania w literaturze przedmiotu związanej z pomiarami ciała; nie są one wykorzystywane w standardowych procedurach oceny w kontekście antropometrii. Również SyTy, SySvXpTp oraz XlXl, mimo że mogą być używane w różnych kontekstach, nie są związane z pomiarami obwodów ciała w sposób, który jest powszechnie akceptowany w profesjonalnych praktykach. Często błędne jest mylenie skrótów z różnymi typami pomiarów, co może prowadzić do nieprawidłowych analiz wyników. Właściwe zrozumienie systemu oznaczeń jest kluczowe dla przeprowadzania dokładnych pomiarów i interpretacji danych, które mają kluczowe znaczenie w wielu dziedzinach, w tym w medycynie sportowej i rehabilitacji. Stosowanie niewłaściwych symboli może prowadzić do niezgodności danych i nieefektywnych programów terapeutycznych, dlatego tak istotne jest przywiązanie do uznawanych standardów pomiarowych.

Pytanie 31

Wskaż przyczynę nieprawidłowego wiązania ściegu pod spodem materiału w postaci luźnej nici dolnej, przedstawionego na rysunku.

A. Nieprawidłowo włożona szpuleczka z nicią dolną.

B. Zbyt duży docisk stopki.

C. Wyłączony mechanizm transportu.

D. Słabe naprężenie nici górnej w miejscu przejścia przez naprężacz talerzowy.

W przypadku błędnego sformułowania problemu dotyczącego luźnej nici dolnej, istnieje kilka powszechnych nieporozumień, które mogą prowadzić do fałszywych wniosków. Na przykład, twierdzenie, iż wyłączony mechanizm transportu jest przyczyną luźnych nici, świadczy o braku zrozumienia roli transportera w trakcie szycia. Mechanizm transportu odpowiada za przesuwanie materiału oraz synchronizację ruchu igły, a jego brak skutkuje innymi problemami, takimi jak zatrzymywanie materiału lub niemożność wykonania szwu. Z kolei zbyt duży docisk stopki również może wpływać na jakość szycia, ale głównie prowadzi do zaciągania materiału, a nie do luźnych nici. Kolejnym błędnym podejściem jest stwierdzenie, że nieprawidłowo włożona szpuleczka z nicią dolną jest głównym źródłem problemu. Choć niewłaściwe umiejscowienie szpuleczki może początkowo powodować problemy, to w dłuższej perspektywie kluczową rolę odgrywa napięcie nici górnej. Zrozumienie tych aspektów i ich wzajemnych relacji jest fundamentem skutecznego szycia, a ignorowanie regulacji naprężenia nici górnej prowadzi do nieefektywności oraz frustracji w pracy z maszyną.

Pytanie 32

Ile wynosi długość spódnicy sięgającej kolan, jeśli wysokość talii wynosi 103,5 cm, a wysokość kolan 46,0 cm?

A. 46,0 cm

B. 50,0 cm

C. 57,5 cm

D. 67,5 cm

Długość spódnicy sięgającej kolan można obliczyć, odejmując wysokość kolan od wysokości talii. W tym przypadku, wysokość talii wynosi 103,5 cm, a wysokość kolan 46,0 cm. Aby uzyskać długość spódnicy, należy wykonać następujące obliczenie: 103,5 cm - 46,0 cm = 57,5 cm. Właściwa długość spódnicy jest praktycznie istotna nie tylko z perspektywy estetycznej, ale także funkcjonalnej. Spódnice o tej długości są często wybierane na formalne okazje, ponieważ zapewniają elegancki wygląd, jednocześnie umożliwiając wygodne poruszanie się. W branży mody przeprowadzane są badania nad proporcjami sylwetek, co wpływa na projektowanie odzieży. Wartości te są zgodne z powszechnie przyjętymi standardami, a długość spódnicy do kolan uważana jest za idealną dla wielu typów sylwetek. W praktyce, znajomość tych pomiarów pozwala na lepsze dopasowanie odzieży, co jest kluczowe dla komfortu i pewności siebie noszącej osobie.

Pytanie 33

Stanowisko do prasowania ręcznego oprócz deski do prasowania i żelazka jest wyposażone również w

A. manekin parowo-powietrzny i szczotkę do prasowania.

B. rękawnik i poduszki do prasowania.

C. prasę płytową i zaparzaczkę.

D. prasulce, nożyczki i taśmę centymetrową.

Manekin parowo-powietrzny oraz szczotka do prasowania, choć użyteczne, nie stanowią standardowych elementów wyposażenia stanowiska do prasowania ręcznego. Manekin parowo-powietrzny jest bardziej stosowany w produkcji i ekspozycji odzieży, gdzie jego zadaniem jest nadanie kształtu i formy ubraniom przed ich sprzedażą. W kontekście prasowania, jego znaczenie jest ograniczone, jako że nie jest przeznaczony do codziennego użytku w warunkach domowych czy w małych zakładach krawieckich. Szczotka do prasowania, choć może wydawać się pomocna w usuwaniu zagnieceń, nie jest wystarczająco precyzyjna do uzyskania gładkich wykończeń na złożonych elementach odzieży. Prasa płytowa oraz zaparzaczka to kolejne elementy, które nie mają zastosowania w kontekście prasowania ręcznego. Prasa płytowa jest narzędziem wykorzystywanym w masowej produkcji, a zaparzaczka ma zupełnie inne przeznaczenie, związane z przygotowaniem napojów. Prasulce, nożyczki oraz taśma centymetrowa również nie należą do kluczowych narzędzi prasowania. W rzeczywistości, te akcesoria są bardziej skierowane na etapy krojenia i pomiaru materiałów niż na sam proces prasowania. Typowym błędem jest mylenie sprzętu do prasowania z innymi narzędziami, które mogą wspierać proces produkcji, ale nie są niezbędne w codziennym użytkowaniu podczas prasowania ręcznego. Właściwe zrozumienie podziału narzędzi i ich funkcji jest kluczowe do osiągnięcia optymalnych efektów w pracy związanej z prasowaniem odzieży.

Pytanie 34

Ze względu na bezpieczeństwo szyjącego maszyna stębnowa powinna być wyposażona w

A. śrubkę utrzymującą igłę.

B. w płytkę lateksową.

C. ochraniacz palców.

D. stopkę z pogrubionymi płozami.

Wybór śrubki utrzymującej igłę, stopki z pogrubionymi płozami lub płytki lateksowej jako środków zabezpieczających operatora jest błędny, ponieważ te elementy nie pełnią funkcji ochronnych. Śrubka utrzymująca igłę jest istotna dla stabilności igły w maszynie, jednak nie chroni operatora przed urazami. Głównym zadaniem tej śrubki jest zapewnienie, że igła nie wypadnie podczas pracy, co może prowadzić do uszkodzenia maszyny, ale nie chroni ona palców szyjącego. Z kolei stopka z pogrubionymi płozami ma na celu stabilizację materiału podczas szycia, co jest ważne dla jakości wykonywanych ściegów, jednak nie wpływa na bezpieczeństwo operatora. Płytka lateksowa, stosowana w niektórych maszynach, ma na celu poprawę przyczepności materiału, ale również nie zabezpiecza użytkownika przed ryzykiem urazu. Wybierając niewłaściwe akcesoria, operatorzy mogą narażać się na niebezpieczeństwo, co jest sprzeczne z zasadami BHP. Bezpieczeństwo w pracy z maszynami do szycia powinno być priorytetem, a brak odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak ochraniacze, może prowadzić do poważnych wypadków i urazów, co potwierdzają różnorodne raporty z inspekcji pracy. Odpowiednia wiedza na temat sprzętu i jego właściwego użytkowania jest kluczowa w zapobieganiu wypadkom.

Pytanie 35

Norma jest dokumentem

A. obowiązującym, uchwalanym przez najwyższe organy państwowe.

B. dobrowolnym zaakceptowanym przez uznaną jednostkę normalizacyjną.

C. pozwalającym na stworzenie produktu w przedsiębiorstwie państwowym.

D. opisującym sposób prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwo prywatne.

Odpowiedzi sugerujące, że norma jest dokumentem obowiązującym uchwalanym przez najwyższe organy państwowe, czy też dobrowolnym, zaakceptowanym przez uznaną jednostkę normalizacyjną, wprowadzają w błąd, ponieważ nie uwzględniają istotnej roli norm w kontekście działalności prywatnych przedsiębiorstw. Normy nie są jedynie aktami prawnymi, ale także dobrowolnymi dokumentami, które przedsiębiorstwa wybierają na podstawie własnych potrzeb i strategii. Obowiązujące normy, takie jak normy ISO, choć uznawane są na poziomie międzynarodowym, nie są narzucane przez państwo, lecz dobrowolnie przyjmowane przez organizacje chcące poprawić swoje procesy oraz jakość produktów. Z kolei sugestia, że norma pozwala na stworzenie produktu w przedsiębiorstwie państwowym, również jest nieprecyzyjna, ponieważ normy mają na celu nie tylko tworzenie produktów, ale przede wszystkim zapewnienie odpowiednich standardów jakości i efektywności w procesach produkcyjnych. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie norm z regulacjami prawnymi, co prowadzi do dezinformacji na temat ich charakterystyki i zastosowania. Normy są narzędziem wsparcia dla przedsiębiorstw w dążeniu do doskonałości operacyjnej i spełnienia oczekiwań rynku, dlatego ich znaczenie w sektorze prywatnym jest niezaprzeczalne.

Pytanie 36

Przedstawiony na rysunku przyrząd pomocniczy można zastosować do

A. obszycia taśmą krawędzi dekoltu sukni.

B. podwinięcia dołu nogawki spodni.

C. wszycia zamka krytego do spódnicy.

D. stębnowania karczka tyłu kamizelki.

Wybór innych odpowiedzi jest niepoprawny z kilku powodów. Pierwsza opcja, dotycząca wszycia zamka krytego do spódnicy, nie uwzględnia specyfiki stopki przedstawionej na zdjęciu. Do wszywania zamków krytych używa się specjalnych stopek, które umożliwiają precyzyjne przyszycie zamka wzdłuż krawędzi materiału, co jest zupełnie inną funkcją niż aplikacja taśmy. Podobnie, stębnowanie karczka tyłu kamizelki wymaga innego rodzaju stopki, która pozwala na kontrolowanie szerokości szwu oraz jego dokładności. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że dla każdej techniki szycia istnieją dedykowane narzędzia, które są projektowane z myślą o konkretnym zadaniu. Z kolei podwinięcie dołu nogawki spodni to proces, który można wykonać przy użyciu innego rodzaju stopek, które zajmują się równym i estetycznym podwinięciem materiału. Używanie nieodpowiednich narzędzi do zadania może prowadzić do nieestetycznych efektów, takich jak nierówne krawędzie czy marszczenia. Dlatego istotne jest, aby przy doborze narzędzi kierować się ich przeznaczeniem, co zapewni efektywność oraz jakość wykonania każdego projektu krawieckiego.

Pytanie 37

Który rodzaj poprawki określa znak umowny przedstawiony na rysunku stosowany w krawiectwie miarowym?

A. Skrócenia.

B. Zwężenia boków.

C. Wprasowania.

D. Poszerzenia boków.

Wybór błędnych opcji, takich jak zwężenia boków, skrócenia czy poszerzenia boków, wskazuje na nieporozumienie w zakresie technik krawieckich. Zwężenia boków to proces polegający na redukcji szerokości elementów odzieży, co jest użyteczne przy dopasowywaniu fasonów do sylwetki, ale nie ma związku z procesem wprasowania. Skrócenie odnosi się do skracania długości odzieży, co może być istotne w kontekście dostosowywania długości rękawów czy nogawek, jednakże również nie ma to związku z umownym symbolem wprasowania. Poszerzenie boków, z kolei, to technika stosowana w celu zwiększenia szerokości odzieży, co jest przeciwieństwem wprasowania, które ma na celu formowanie tkaniny w określony sposób. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego rozumienia podstawowych technik krawieckich oraz ich zastosowań. Aby prawidłowo podejść do kwestii krawiectwa, kluczowe jest zrozumienie, jakie techniki służą do formowania i wykańczania tkanin oraz ich wpływ na ostateczny produkt. Wiedza na temat wprasowania i jego zastosowania jest fundamentem w krawiectwie, dlatego zrozumienie różnic między tymi technikami jest niezbędne dla każdego, kto chce skutecznie projektować i szyć odzież.

Pytanie 38

Na jakość gotowego wyrobu odzieżowego nie maja wpływu

A. połączenia części konstrukcyjnych.

B. wymiary poszczególnych elementów odzieży.

C. jakość materiałów i dodatków krawieckich.

D. szerokości zastosowanych materiałów.

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że połączenia części konstrukcyjnych odgrywają kluczową rolę w ogólnej jakości wyrobu odzieżowego. To one zapewniają stabilność i wytrzymałość odzieży, co jest szczególnie istotne w kontekście noszenia i użytkowania. Jeśli połączenia są słabe, może to prowadzić do szybkiego zużycia, rozrywania czy deformacji, co jest niedopuszczalne w wysokiej jakości produkcie. Z drugiej strony, jakość materiałów i dodatków krawieckich również znacząco wpływa na finalny efekt. Wysokiej jakości tkaniny charakteryzują się lepszymi właściwościami mechanicznymi, co przekłada się na komfort noszenia oraz estetykę. Ostateczne wymiary poszczególnych elementów odzieży również mają fundamentalne znaczenie. Niewłaściwe wymiary mogą prowadzić do nieprawidłowego dopasowania, co w konsekwencji wpływa na użytkowanie i ogólną satysfakcję klienta. Dobrze scalone elementy o właściwych wymiarach stanowią podstawę sukcesu w produkcie odzieżowym, a wszelkie odchylenia mogą skutkować negatywnym odbiorem przez odbiorców. Dlatego zrozumienie wpływu tych wszystkich czynników na jakość gotowego wyrobu jest kluczowe dla każdego producenta odzieży, który chce zaspokoić oczekiwania rynku oraz zapewnić długoterminową satysfakcję klientów.

Pytanie 39

Klientka zleciła usługę polegającą na poszerzeniu sukienki na podszewce, skróceniu o 5 cm i wymianie zamka metalowego wszytego symetrycznie. Jaki jest koszt wykonania tej usługi?

A. 80,00 zł

B. 77,00 zł

C. 85,00 zł

D. 90,00 zł

W przypadku udzielenia błędnej odpowiedzi ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego opcje takie jak 77,00 zł, 80,00 zł czy 85,00 zł są niewłaściwe. Koszty związane z usługami krawieckimi powinny być obliczane na podstawie rzetelnych cenników, które precyzyjnie wskazują ceny za konkretne usługi. Podjęcie błędnych obliczeń może wynikać z nieuwagi lub niepełnego zrozumienia procesu wyceny. Często klienci mogą pomylić się w obliczeniach, sumując tylko niektóre usługi lub pomijając koszty związane z dodatkowymi elementami. Na przykład, jeśli ktoś nie uwzględni kosztu wszywania zamka, które wynosi 25,00 zł, całkowity koszt zostanie zaniżony. Zrozumienie każdego aspektu usługi oraz jego wartości jest kluczowe w branży krawieckiej, gdzie precyzyjne wyceny mają duże znaczenie. Warto również zauważyć, że błędne podejścia do obliczeń mogą prowadzić do nieporozumień z klientami oraz niezadowolenia z jakości usług, dlatego kluczowe jest, aby być dobrze zorientowanym w obowiązujących stawkach oraz praktykach branżowych.

Pytanie 40

Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi, mierzy się na figurze kobiety poziomo z tyłu na linii obwodu klatki piersiowej między punktami

A. piersiowymi bocznymi.

B. pachowymi tylnym i przednim.

C. tylnymi bocznymi.

D. ramiennymi od strony tylnej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'tylnymi bocznymi' jest poprawna, ponieważ łuk szerokości tyłu na wysokości piersi określa się mierząc obwód klatki piersiowej na linii od jednego boku ciała do drugiego, z uwzględnieniem anatomicznych punktów odniesienia. Tylnie boczne punkty pomiarowe, które znajdują się na wysokości dolnej części łopatki, są kluczowe dla uzyskania precyzyjnych danych w konstrukcji odzieży, szczególnie w kontekście projektowania górnych części garderoby, takich jak bluzki czy płaszcze. Pomiar ten jest istotny dla zapewnienia komfortu i odpowiedniego dopasowania odzieży, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w krawiectwie. Właściwe wykonanie tego pomiaru wpływa na estetyczny wygląd odzieży, a także jej funkcjonalność. Przykładowo, w przypadku odzieży sportowej, precyzyjny pomiar obwodu klatki piersiowej przy użyciu tylnych bocznych punktów zwiększa swobodę ruchów, co jest kluczowe dla sportowców.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej