Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 3 kwietnia 2025 11:09
Data zakończenia: 3 kwietnia 2025 11:21

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy wykonaniu zdjęcia do paszportu twarz osoby ustawia się

A. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem.

B. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami.

C. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem.

D. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że twarz osoby powinna być ustawiona na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami. Taki układ jest zgodny z międzynarodowymi standardami, które określają wymagania dla zdjęć do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Ustawienie twarzy na wprost zapewnia, że fotografia będzie wiernie oddawać rysy twarzy, co jest kluczowe dla celów identyfikacyjnych. Odsłonięte czoło i uszy umożliwiają łatwe rozpoznanie osoby oraz eliminują potencjalne problemy z odczytem cech biometrycznych. Przykładem zastosowania tych standardów jest proces składania wniosków o paszport, gdzie nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować odrzuceniem zdjęcia. Warto również pamiętać, że dobrym przykładem praktycznym jest stosowanie się do wytycznych wydawanych przez instytucje rządowe odpowiedzialne za paszporty, które jednoznacznie określają, jak powinno wyglądać zdjęcie. W efekcie, przestrzeganie tych standardów nie tylko ułatwia proces uzyskiwania dokumentów, ale także zwiększa bezpieczeństwo i dokładność systemów identyfikacyjnych.

Pytanie 2

Wskaż odpowiednią zależność pomiędzy obrazem a jego histogramem.

A. D.

B. C.

C. B.

D. A.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ histogram obrazu rzeczywiście przedstawia rozkład intensywności pikseli w danym obrazie. W opisywanym przypadku obraz z jasnym tłem i ciemnym prostokątem powoduje, że na histogramie pojawiają się dwa wyraźne piki. Pik przy niższej wartości intensywności odnosi się do ciemnego prostokąta, natomiast pik przy wyższej wartości reprezentuje jasne tło. Taki rozkład intensywności jest typowy dla obrazów, w których występują wyraźne kontrasty kolorystyczne, co często wykorzystuje się w analizie obrazów w różnych dziedzinach, takich jak medycyna, inżynieria czy sztuka. Przykładowo, w diagnostyce obrazowej, jak w przypadku zdjęć rentgenowskich, analiza histogramów pomaga w identyfikacji anomalii lub patologii. Zrozumienie tej zależności jest kluczowe dla skutecznego przetwarzania obrazów, a umiejętność interpretacji histogramów jest standardem w pracy z danymi wizualnymi.

Pytanie 3

Przy wykonywaniu zdjęć plenerowych ustalono parametry ekspozycji:<br> — liczba przysłony 5,6<br> — czas naświetlania 1/125 s Które parametry należy zastosować w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/16 i 1/125 s

B. f/2 i 1/1000 s

C. f/8 i 1/60 s

D. f/5,6 i 1/60 s

Nieprawidłowe odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia związku między przysłoną, czasem naświetlania a głębią ostrości. Odpowiedź f/16 i 1/125 s, mimo że teoretycznie zwiększa głębię ostrości, prowadzi do znacznego niedoświetlenia zdjęcia. Przysłona f/16 zmniejsza ilość światła wpadającego do obiektywu, co wymaga wydłużenia czasu naświetlania, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Czas 1/125 s nie rekompensuje tej zmiany, co skutkuje ciemnym zdjęciem. Odpowiedź f/5,6 i 1/60 s nie zmienia głębi ostrości, ponieważ przysłona pozostaje w tej samej wartości, co w oryginalnym ustawieniu, więc nie przynosi dodatkowych korzyści. Zastosowanie f/2 i 1/1000 s drastycznie zmienia parametry, ponieważ przysłona f/2 powoduje bardzo płytką głębię ostrości, co jest sprzeczne z celem uzyskania większej ostrości w tle. Mimo że czas 1/1000 s pozwala na uniknięcie prześwietlenia, nie rozwiązuje problemu z głębią ostrości. Typowym błędem jest zakładanie, że większa przysłona zawsze oznacza lepszą ekspozycję, co nie jest zgodne z zasadami fotografii. Kluczowe jest zrozumienie, że przysłona wpływa na ilość światła i proporcjonalnie na głębię ostrości, a każda zmiana wymaga odpowiedniego dostosowania czasu naświetlania dla zachowania prawidłowej ekspozycji.

Pytanie 4

W jakiej minimalnej odległości przedmiotowej (x) od fotografowanego obiektu należy umieścić aparat z obiektywem o ogniskowej <i>f</i>, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony?

A. x < f

B. x = f

C. x = 2f

D. x > 2f

Aby uzyskać obraz rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony, aparat fotograficzny musi być umieszczony w odległości większej niż dwukrotność ogniskowej obiektywu, czyli x > 2f. W przypadku obiektywów, obraz rzeczywisty powstaje, gdy obiekt znajduje się poza ogniskową. Dla obiektywu o ogniskowej f, przy odległości x równiej 2f, obraz jest w rzeczywistości w skali 1:1, co oznacza, że nie jest ani powiększony, ani pomniejszony. Natomiast gdy x jest większe niż 2f, obraz zostaje pomniejszony proporcjonalnie, co w przypadku tej odpowiedzi daje efekt dwukrotnego pomniejszenia. W praktyce, w fotografii portretowej lub przy użyciu teleobiektywów, stosuje się te zasady, aby uzyskać odpowiednią kompozycję i głębię ostrości. Warto również zwrócić uwagę na zasady dotyczące ustawień aparatu oraz wpływ światła na jakość uzyskiwanych zdjęć, co ma kluczowe znaczenie w profesjonalnej fotografii.

Pytanie 5

Wskaż kartę pamięci o najmniejszej pojemności, na której można zapisać 400 plików zdjęciowych, każdy o rozmiarze 13,3 MB.

A. 4 GB

B. 8 GB

C. 16 GB

D. 32 GB

Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebną do przechowywania 400 zdjęć o rozmiarze 13,3 MB każde, należy wykonać prostą kalkulację. Łączny rozmiar zdjęć wynosi 400 plików × 13,3 MB/plik = 5320 MB. Przekształcając tę wartość na gigabajty, otrzymujemy 5320 MB ÷ 1024 MB/GB ≈ 5,2 GB. W związku z tym, aby pomieścić wszystkie pliki, potrzebna jest karta pamięci o pojemności większej niż 5,2 GB. Wybierając spośród dostępnych opcji, 8 GB (opcja 4) jest najmniejszą oferowaną pojemnością, która spełnia ten wymóg. Warto zaznaczyć, że w praktyce zawsze warto mieć dodatkową przestrzeń na przyszłość lub inne pliki, dlatego wybór karty 8 GB jest rozsądny. W sytuacjach, gdzie przechowuje się duże ilości danych, istotne jest również zwrócenie uwagi na prędkości transferu oraz typ karty (np. SD, microSD) zgodny z wymaganiami urządzenia, aby zapewnić optymalną wydajność.

Pytanie 6

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. JPEG, 72 ppi, RGB

B. TIFF, 300 ppi, CMYK

C. JPEG, 300 ppi, CMYK

D. TIFF, 72 ppi, RGB

Odpowiedź JPEG, 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ format JPEG jest najczęściej stosowany w internecie, ze względu na efektywność kompresji i niewielki rozmiar pliku, co zapewnia szybkie ładowanie zdjęć na stronach internetowych. Rozdzielczość 72 ppi (pikseli na cal) jest standardem optymalnym dla wyświetlania obrazów w sieci, ponieważ ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec większej szczegółowości przy takiej wartości na ekranie. Kolor RGB to model barw, który jest odpowiedni dla wyświetlaczy elektronicznych, gdyż ekran emituje światło w tych trzech podstawowych kolorach. Przykładowo, zdjęcia produktów w sklepach internetowych powinny być zapisane w tym formacie, aby umożliwić użytkownikom szybkie przeglądanie i ładne odwzorowanie kolorów. Dobre praktyki sugerują również, aby obrazy w sieci były zoptymalizowane pod kątem rozmiaru, co można osiągnąć przy użyciu formatu JPEG przy zachowaniu odpowiedniej jakości wizualnej.

Pytanie 7

Do zniwelowania odblasków oraz pogłębienia cieni w studyjnej fotografii przedmiotów użytkowych należy zastosować blendę z płaszczyzną

A. czarną.

B. złotą.

C. białą.

D. srebrną.

Użycie czarnej blendy w studyjnej fotografii przedmiotów użytkowych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w zakresie kontroli światła. Czarne powierzchnie absorbują światło, co pozwala na zniwelowanie odblasków oraz pogłębienie cieni, nadając obiektom głębię i wymiarowość. W praktyce, umieszczając czarną blendę w odpowiednim miejscu względem źródła światła, możemy znacząco wpłynąć na charakter zdjęcia, tworząc bardziej dramatyczne i wyraziste kompozycje. W przypadku fotografowania błyszczących przedmiotów, takich jak metal czy szkło, czarna blendy szczególnie przydaje się do eliminowania niepożądanych refleksów, które mogłyby zniekształcić obraz. Dodatkowo, wykorzystanie czarnej blendy jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają świadome zarządzanie światłem w celu osiągnięcia profesjonalnych rezultatów. Warto także eksperymentować z różnymi kątami i odległościami blendy, aby uzyskać pożądany efekt wizualny.

Pytanie 8

Metodę wielokrotnego błysku stosujemy przy fotografowaniu

A. pod słońce.

B. w nocy słabo oświetlonych budowli.

C. błyskawic w nocy.

D. z efektem sztafażu.

Fotografowanie pod słońce jest techniką, która polega na umiejscowieniu źródła światła (słońca) za obiektem, co często prowadzi do niedoświetlenia fotografowanego obiektu oraz efektów odblaskowych. W takich warunkach, standardowa lampa błyskowa może pomóc, ale zastosowanie wielokrotnego błysku nie jest optymalne, ponieważ ten sposób nie pozwala na kontrolowanie nadmiaru światła słonecznego. Z kolei błyskawice w nocy, chociaż mogą być atrakcyjne wizualnie w kontekście zdjęć, nie są związane z zastosowaniem lampy błyskowej w fotografii i nie mają zastosowania w kontekście wielokrotnego błysku. Efekt sztafażu odnosi się do umiejętności uchwycenia postaci ludzkich w kontekście otoczenia, natomiast metoda wielokrotnego błysku nie jest typowo związana z tym podejściem. W sytuacjach słabo oświetlonych, wykorzystanie wielokrotnego błysku staje się kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji oraz uchwycenia detali, co nie jest możliwe w przypadku wspomnianych wcześniej technik. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków opierają się na niepełnym zrozumieniu działania lampy błyskowej oraz jej zastosowań w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 9

W fotografii portretowej oświetlenie głównego motywu zdjęcia określa się terminem światło

A. kluczowe.

B. ogólne.

C. wypełniające.

D. konturowe.

Wypełniające światło, ogólne oraz konturowe to terminy, które często mylone są z oświetleniem kluczowym, lecz pełnią zupełnie inne funkcje w procesie fotografowania. Światło wypełniające ma na celu eliminację cieni powstałych na skutek działania światła kluczowego. Jest to źródło światła, które jest z reguły słabsze niż kluczowe i jego głównym zadaniem jest zmiękczenie kontrastów na zdjęciu, co nie pozwala jednak na nadanie charakteru portretowi. Ogólne światło to z kolei bardziej rozproszone i nieukierunkowane oświetlenie, które nie definiuje głównych cech obiektu, a jedynie wprowadza do fotografii pewną jasność, co często prowadzi do płaskiego efektu. Natomiast światło konturowe, które może być używane do zaznaczenia krawędzi obiektów, nie dostarcza głębi i detali, co jest kluczowe w portretach. W kontekście portretowania, nieprawidłowe zrozumienie roli tych typów światła może prowadzić do uzyskania zdjęć, które są technicznie poprawne, lecz pozbawione emocji i dynamiki. Zrozumienie i umiejętne zastosowanie światła kluczowego w połączeniu z innymi technikami oświetleniowymi jest więc nieodzowne dla osiągnięcia profesjonalnych efektów w fotografii portretowej.

Pytanie 10

W aparatach cyfrowych pomiar natężenia światła na podstawie bardzo niewielkiego fragmentu kadru określany jest jako tryb

A. centralnie ważony.

B. wielosegmentowy.

C. matrycowy.

D. punktowy.

Matrycowy pomiar światła, w przeciwieństwie do punktowego, opiera się na analizie całej matrycy obrazu, co oznacza, że aparat ocenia jasność w wielu segmentach kadru jednocześnie. Chociaż ten styl pomiaru jest przydatny w większości sytuacji, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w przypadku, gdy centralny obiekt zdjęcia jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy od tła. Z kolei tryb wielosegmentowy, który również mierzy światło w różnych sekcjach kadru, jest bardziej skomplikowany i często opiera się na analizie lokalnych kontrastów, co czyni go świetnym rozwiązaniem w fotoreportażu lub krajobrazach, gdzie różnorodność oświetlenia jest znaczna. Centralnie ważony pomiar światła koncentruje się na jasności w centralnym obszarze kadru, ale również uwzględnia otaczające go segmenty, co czyni go mniej precyzyjnym od pomiaru punktowego, w którym cała uwaga skupia się na jednym, kluczowym punkcie. Błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie te tryby pomiaru mogą zastąpić się nawzajem, podczas gdy każdy z nich ma swoje unikalne zalety i wady, co powinno być brane pod uwagę zależnie od kontekstu fotografii.

Pytanie 11

Do skanowania wielkoformatowych oryginałów na giętkim podłożu przezroczystym należy użyć skanera

A. bębnowego.

B. 3D.

C. płaskiego.

D. ręcznego.

Skanowanie materiałów na giętkim podłożu przezroczystym niewłaściwie przypisane do innych typów skanerów, takich jak skanery 3D, płaskie czy ręczne, opiera się na nieporozumieniach dotyczących właściwości i zastosowań tych urządzeń. Skanery 3D, mimo że są potężne w kontekście trójwymiarowych obiektów, nie nadają się do skanowania przezroczystych podłoży, ponieważ nie są zaprojektowane do uchwycenia detali w przypadku materiałów, które nie odbijają światła w tradycyjny sposób. Skanery płaskie, mimo swojej popularności wśród użytkowników domowych i biurowych, nie mają odpowiednich mechanizmów do obsługi materiałów giętkich i przezroczystych, co może prowadzić do zniekształceń i uszkodzeń. Skanery ręczne, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj oferują niższą jakość skanowania i są mało precyzyjne w porównaniu do bębnowych. Wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić nie tylko do utraty jakości skanowanego materiału, ale także do trudności w jego późniejszej obróbce i archiwizacji. Dobrą praktyką jest zrozumienie konkretnych właściwości i zastosowań każdego typu skanera, aby uniknąć błędów w wyborze sprzętu, co jest kluczowe w profesjonalnych środowiskach, gdzie jakość skanowania ma niebagatelne znaczenie.

Pytanie 12

Która czynność jest związana z przygotowaniem zdjęcia do wydruku?

A. Zmniejszenie głębi bitowej obrazu cyfrowego i zarchiwizowanie pliku graficznego z zastosowaniem algorytmu kompresji stratnej.

B. Ustawienie trybu kwadrychromii.

C. Ustawienie trybu koloru indeksowanego i rozdzielczości 72 ppi.

D. Dopasowanie wielkości obrazu cyfrowego do rozmiaru papieru fotograficznego.

Ustawienie trybu kwadrychromii, koloru indeksowanego oraz zmniejszenie głębi bitowej obrazu to działania, które, choć mają znaczenie w szerokim kontekście przetwarzania obrazów, nie są kluczowe dla przygotowania zdjęcia do druku. Tryb kwadrychromii, który obejmuje cztery podstawowe kolory (cyjan, magenta, żółty i czarny), jest standardem w druku offsetowym, ale jego ustawienie nie ma wpływu na wielkość obrazu ani na poprawne dostosowanie go do papieru. Z kolei tryb koloru indeksowanego jest stosowany głównie w kontekście ograniczania liczby kolorów, co może być przydatne w przypadku grafiki komputerowej, ale nie w druku zdjęć, które wymagają pełnej gamy kolorów. Zmniejszenie głębi bitowej obrazu oraz kompresja stratna mogą prowadzić do utraty szczegółów i jakości obrazu, co jest niepożądane w kontekście druku. Typowym błędem jest mylenie różnych etapów obróbki zdjęć i zakładanie, że wszystkie techniki są równo istotne. Kluczowe w procesie przygotowania do druku jest zrozumienie, że każdy z tych kroków ma swoje miejsce, ale ich znaczenie różni się w zależności od celu, jakim jest wydruk. Przygotowanie zdjęcia do druku wymaga zatem przede wszystkim prawidłowego dopasowania wymiarów i rozdzielczości, aby zapewnić estetyczny i profesjonalny efekt końcowy.

Pytanie 13

Który akronim odnosi się do standardu kart pamięci?

A. SD

B. FDD

C. PC

D. HDD

W kontekście standardów kart pamięci, wiele osób może pomylić akronimy takie jak HDD, PC oraz FDD z kartami SD, ponieważ odnoszą się one do całkowicie innych technologii i zastosowań. HDD oznacza hard disk drive, czyli tradycyjny dysk twardy, który jest stosowany do przechowywania dużych ilości danych w komputerach stacjonarnych i laptopach. Dyski twarde działają na zasadzie mechanicznych talerzy, które obracają się z dużą prędkością, co sprawia, że są mniej odporne na wstrząsy w porównaniu do kart pamięci. W przeciwieństwie do tego, FDD, czyli floppy disk drive, jest przestarzałą technologią, która była używana w przeszłości do wymiany danych na dyskietkach. Ponadto, akronim PC, będący skrótem od personal computer, odnosi się do kategorii komputerów, a nie do standardu przechowywania danych. Pomyłki te mogą wynikać z braku zrozumienia różnic między różnymi typami nośników pamięci oraz ich zastosowaniami. Karty SD są zoptymalizowane pod kątem mobilności i przenośności, co czyni je odpowiednimi do zastosowań w urządzeniach mobilnych, podczas gdy HDD i FDD są rozwiązaniami stosowanymi głównie w stacjonarnych systemach komputerowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wyboru właściwego typu nośnika w zależności od specyficznych potrzeb użytkowników oraz wymagań technologicznych.

Pytanie 14

Wskaż format zapisu z kompresją stratną.

A. JPEG

B. GIF

C. PSD

D. RAW

Wybrane odpowiedzi, takie jak GIF, PSD i RAW, nie są formatami z kompresją stratną, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. GIF (Graphics Interchange Format) jest formatem, który wspiera jedynie kompresję bezstratną, co oznacza, że wszystkie dane w oryginalnym obrazku są zachowywane podczas kompresji. GIF jest użyteczny głównie do animacji i prostych grafik z ograniczoną paletą kolorów, co czyni go niezbyt efektywnym dla zdjęć o dużych detalach i bogatej kolorystyce. W przypadku formatu PSD (Photoshop Document), jest to format plików stworzony przez Adobe, który również nie stosuje kompresji stratnej. Umożliwia on zachowanie warstw, efektów i innych informacji edytorskich, co jest kluczowe w profesjonalnej obróbce graficznej, ale nie jest praktycznym rozwiązaniem do codziennego użytku w kontekście publikacji zdjęć. Z kolei RAW to format, który przechowuje dane surowe z matrycy aparatu fotograficznego, oferując maksymalną jakość obrazu i elastyczność w postprodukcji. Jednak pliki RAW są znacznie większe niż JPEG i wymagają specjalistycznego oprogramowania do edycji, co czyni je mniej praktycznymi do codziennego użytku. W kontekście zastosowań internetowych i mobilnych, kompresja stratna oferowana przez JPEG jest bardziej optymalna, umożliwiając efektywne zarządzanie zasobami bez znacznej utraty jakości obrazu.

Pytanie 15

Metoda otrzymywania obrazów polegająca na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym położone są przedmioty o różnym stopniu przezroczystości to

A. izohelia.

B. bromolej.

C. luksografia.

D. cyjanotypia.

Bromolej to technika, w której stosuje się emulsję bromku srebra na podłożu papierowym, co prowadzi do uzyskania obrazu fotograficznego. Pomimo że ta metoda opiera się na naświetleniu, nie jest odpowiednia w kontekście naświetlania obiektów o różnym stopniu przezroczystości, ponieważ głównym celem bromoleju jest uzyskanie obrazu w sposób chemiczny, a nie bezpośrednie odwzorowanie przezroczystości. Izohelia to pojęcie związane z technikami oświetleniowymi, które odnoszą się do rozkładu natężenia światła, ale nie stanowi metody uzyskiwania obrazów na podstawie naświetlenia obiektów. Natomiast cyjanotypia to technika fotograficzna, która wykorzystuje proces chemiczny z użyciem cyjanu żelazowego, co prowadzi do uzyskania niebieskiego obrazu. Choć cyjanotypia również opiera się na zastosowaniu światła, jej mechanizm działania różni się od luksografii, gdyż polega na reakcji chemicznej, a nie na bezpośrednim naświetleniu przezroczystych przedmiotów. Te metody mogą być mylone ze względu na ich związki z fotografią, jednak każda z nich ma swoje specyficzne właściwości i zastosowania, które nie odpowiadają definicji luksografii, co może prowadzić do nieporozumień i błędów w ich interpretacji.

Pytanie 16

W celu przypisania archiwizowanym fotografiom atrybutów, które przyspieszają ich wyszukiwanie, należy skorzystać z aplikacji programu Adobe

A. InDesign

B. Flash

C. Acrobat

D. Bridge

Adobe Bridge to aplikacja stworzona z myślą o zarządzaniu i organizacji plików multimedialnych, w tym fotografii. Umożliwia użytkownikom przypisywanie atrybutów, takich jak słowa kluczowe, oceny czy metadane, które znacznie ułatwiają późniejsze wyszukiwanie i organizację zdjęć. Dzięki integracji z innymi aplikacjami Adobe, takimi jak Photoshop czy Lightroom, Bridge stanowi centralne miejsce do zarządzania zasobami kreatywnymi. Przykładem praktycznego zastosowania może być stworzenie złożonej biblioteki zdjęć, gdzie fotografie są systematycznie kategoryzowane i tagowane, co pozwala na szybkie odnalezienie ich w przyszłości. Co więcej, użycie Bridge jako narzędzia do archiwizacji i organizacji zdjęć jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie metadanych w celu zwiększenia efektywności i możliwości wyszukiwania w dużych zbiorach danych. Efektywne zarządzanie zdjęciami z wykorzystaniem Bridge może znacząco poprawić produktywność pracy kreatywnej.

Pytanie 17

Które narzędzie należy zastosować do zaznaczenia obiektu wskazanego na zdjęciu?

A. Różdżkę.

B. Zaznaczenie eliptyczne.

C. Kadrowanie.

D. Lasso.

Wybór narzędzi do zaznaczania w programach graficznych wymaga zrozumienia specyfiki i funkcji, jakie każde z nich oferuje. Różdżka, mimo że może wydawać się atrakcyjną opcją, jest przeznaczona do zaznaczania obszarów o jednorodnych kolorach. Jej działanie opiera się na analizie pikseli, co prowadzi do zaznaczenia całych obszarów, a nie skomplikowanych kształtów. Z kolei narzędzie do kadrowania, skoncentrowane na przycinaniu obrazu, jest używane przede wszystkim do zmian w kompozycji obrazu, a nie do zaznaczania obiektów. Zastosowanie go w kontekście zaznaczania obiektów prowadzi do zamiany kontekstu pracy. Zaznaczenie eliptyczne, choć użyteczne w przypadku prostych kształtów, takich jak okręgi czy elipsy, nie jest skuteczne w sytuacjach, gdy kształt obiektu jest nieregularny, co potwierdza wybór narzędzia Lasso. Błędne podejście do wyboru narzędzi często wynika z niepełnego zrozumienia ich funkcji oraz specyfiki pracy z różnymi kształtami. Właściwy wybór narzędzi jest kluczowy dla efektywności pracy w grafice, dlatego warto zwracać uwagę na dokładne dopasowanie narzędzia do konkretnego zadania.

Pytanie 18

Na podstawie fragmentu obrazu można wnioskować, że zdjęcie zostało zapisane w formacie

A. TIFF

B. JPEG

C. GIF

D. RAW

Wybierając inne formaty, takie jak RAW, TIFF czy GIF, można popełnić kilka istotnych błędów dotyczących zrozumienia ich charakterystyki oraz zastosowania. Format RAW jest stosowany głównie przez profesjonalnych fotografów, ponieważ przechowuje nieprzetworzone dane z matrycy aparatu, co pozwala na większą kontrolę nad edycją zdjęcia. Niemniej jednak, pliki RAW są znacznie większe od JPEG i wymagają specjalistycznego oprogramowania do obróbki. W kontekście publikacji w Internecie, RAW nie ma sensu, ponieważ jego rozmiar i przenoszenie są niepraktyczne. Z kolei TIFF, chociaż wspiera wyższą jakość obrazu, również generuje dużo większe pliki niż JPEG, co czyni go mniej efektywnym w zastosowaniach internetowych, gdzie szybkość ładowania strony i oszczędność miejsca na serwerze są kluczowe. GIF, z drugiej strony, jest formatem, który obsługuje tylko 256 kolorów i jest używany głównie do prostych animacji oraz grafik o niewielkich rozmiarach. Jego ograniczenia w zakresie kolorów sprawiają, że nie nadaje się do zdjęć, które wymagają bogatej palety barw, co jest cechą JPEG. Wybór niewłaściwego formatu może prowadzić do nieoptymalnych wyników wizualnych oraz wydajnościowych, co jest szczególnie istotne w kontekście profesjonalnych aplikacji fotograficznych i projektów graficznych.

Pytanie 19

Technika fotograficzna polegająca na rejestracji płaskiego oryginału nazywana jest

A. fotoreprodukcją.

B. mikrofilmowaniem.

C. techniką tonorozdzielczą.

D. spektrofotografią.

Mikrofilmowanie to proces, który polega na rejestracji dokumentów na filmie fotograficznym w celu archiwizacji. Choć mikrofilmowanie umożliwia długotrwałe przechowywanie informacji, nie jest techniką rejestracji płaskiego oryginału w sensie dosłownym, ponieważ materiał źródłowy jest przekształcany w obraz filmowy, co może prowadzić do utraty niektórych szczegółów. Technika ta ma swoje zastosowanie głównie w archiwach, gdzie przestrzeń jest ograniczona, ale nie odnosi się bezpośrednio do dokładnego odwzorowania płaskich obiektów. Technika tonorozdzielcza, z kolei, odnosi się do procesu wykrywania i analizy kolorów w obrazach, ale nie dotyczy bezpośrednio rejestracji oryginałów. Spektrofotografia jest techniką analityczną służącą do badania właściwości optycznych substancji, raczej niż rejestracji płaskich oryginałów. Wszystkie te metody, mimo że mają swoje specyficzne zastosowania w szerokim zakresie działań związanych z obrazowaniem i archiwizacją, nie odpowiadają na definicję fotoreprodukcji, która skupia się na wiernym odwzorowaniu płaskich obiektów. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych oraz niewłaściwego kojarzenia ich zastosowań.

Pytanie 20

Oświetlenie przednio-górno-boczne pełni funkcję oświetlenia

A. pomocniczego.

B. zasadniczego.

C. kontrowego.

D. tła.

Oświetlenie przednio-górno-boczne pełni kluczową rolę w zakresie oświetlenia zasadniczego pojazdu, co oznacza, że jest to główne źródło oświetlenia, które zapewnia widoczność w trudnych warunkach, takich jak nocne podróże czy złe warunki atmosferyczne. Takie oświetlenie umożliwia kierowcy dostrzeganie przeszkód na drodze oraz sygnalizowanie obecności pojazdu innym uczestnikom ruchu. Zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ECE R48, wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w oświetlenie zasadnicze, które spełnia określone wymagania dotyczące intensywności i kierunkowości światła. Przykładem zastosowania oświetlenia przednio-górno-bocznego są światła mijania, które zapewniają szeroki kąt widzenia, a także minimalizują olśnienie innych kierowców. Warto zauważyć, że efektywne oświetlenie jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa, ale także dla komfortu jazdy, co podkreśla jego znaczenie w inżynierii motoryzacyjnej.

Pytanie 21

Fotografię wykonano, stosując

A. kadr poziomy i kompozycję zbieżną.

B. kadr pionowy i kompozycję zbieżną.

C. kadr pionowy i kompozycję rozbieżną.

D. kadr poziomy i kompozycję rozbieżną.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego podstawowych zasad kompozycji i kadrowania w fotografii. Kadr poziomy, który jest sugerowany w niektórych odpowiedziach, jest najczęściej stosowany w fotografii pejzażowej, gdzie szerokość kadru jest kluczowa dla uchwycenia przestrzeni i otoczenia. W przypadku omawianego zdjęcia, kadr poziomy mógłby prowadzić do rozproszenia uwagi widza, zwłaszcza jeśli głównym motywem są elementy pionowe. Ponadto, kompozycja rozbieżna, będąca opisem sytuacji, w której linie w obrazie nie prowadzą do jednego, wspólnego punktu, przeciwdziała dynamice i skupieniu wzroku, co w rezultacie może osłabiać przekaz artystyczny zdjęcia. Warto również zaznaczyć, że wybór kompozycji zbieżnej, w której linie prowadzą do punktu ucieczki, jest często wykorzystywany w celu wzmocnienia wrażenia głębi i trójwymiarowości w obrazie. Stąd, wybierając odpowiedzi, warto kierować się znajomością reguł rządzących kadrowaniem i kompozycją, które są fundamentem dobrej praktyki w fotografii.

Pytanie 22

Na którym zdjęciu jest sfotografowany detal architektoniczny?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Zdjęcie A jest poprawnym wyborem, ponieważ przedstawia zbliżenie na detal architektoniczny, który można zdefiniować jako niewielki fragment większej struktury, często mający na celu podkreślenie estetyki i funkcji budowli. Detale architektoniczne, takie jak ornamenty, filary, czy ramy okienne, odgrywają kluczową rolę w projektowaniu obiektów budowlanych, przyczyniając się do ich unikalności i charakteru. W praktyce architektonicznej detale są często wykorzystywane do wzmocnienia stylu danego budynku czy struktury, a także do tworzenia harmonii z otoczeniem. Na przykład, w architekturze klasycznej detale takie jak kolumny czy gzymsy pełnią zarówno funkcje konstrukcyjne, jak i estetyczne. Dodatkowo, zrozumienie detali architektonicznych jest niezbędne w procesie konserwacji, gdzie dbałość o takie elementy ma kluczowe znaczenie dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Przykłady zastosowania detali architektonicznych można zauważyć w wielu historycznych budynkach, gdzie ich odpowiednia rekonstrukcja wymaga znajomości specyficznych technik rzemieślniczych i materiałowych.

Pytanie 23

Dla wyeliminowania drgań aparatu fotograficznego przy długich czasach naświetlania stosuje się

A. statecznik.

B. monopod.

C. blendę.

D. mieszek.

Choć wszystkie wymienione opcje mogą wpływać na jakość zdjęć, tylko monopod skutecznie eliminuje drgania aparatu w kontekście długich czasów naświetlania. Statecznik, który jest często używany w filmowaniu, ma na celu stabilizację ruchomych ujęć, a nie statycznych fotografii. Jego konstrukcja jest bardziej skomplikowana i nie zawsze nadaje się do statycznych sytuacji, gdzie kluczowe jest sztywne wsparcie aparatu. Blenda jest narzędziem używanym do kontrolowania światła wpadającego na obiekt, co może poprawić jakość zdjęcia, ale nie wpływa na drgania aparatu. Używanie blendy podczas długich naświetleń nie rozwiązuje problemu stabilności, co może prowadzić do poruszenia obrazu. Mieszek, z kolei, jest akcesorium stosowanym głównie w fotografii makro i nie ma zastosowania w eliminacji drgań. Może być użyty do regulacji odległości między obiektywem a matrycą, ale nie zapewnia stabilności aparatu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie zastosowania odpowiednich akcesoriów w kontekście różnych technik fotograficznych. Każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, jednak tylko monopod spełnia wymogi stabilności i wsparcia w przypadku długich czasów naświetlania.

Pytanie 24

Nie znając rozdzielczości urządzenia drukującego, plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym, należy przygotować w rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 200 ppi

D. 72 ppi

Wybór rozdzielczości 200 ppi może wydawać się wystarczający dla niektórych zastosowań, jednak w kontekście druku materiałów reklamowych, może prowadzić do widocznych niedoskonałości. Tego typu wartość rozdzielczości może być akceptowalna w przypadku druku dużych formatów, gdzie odległość od obserwatora sprawia, że detale nie są tak zauważalne, ale w przypadku folderów, które są często oglądane z bliska, jakość może być niewystarczająca. Rozdzielczość 150 ppi jest jeszcze niższa i często spotykana w druku ekonomicznym, co może skutkować rozmytymi obrazami i niezadowalającym efektem wizualnym. Z kolei 72 ppi to standard głównie stosowany w druku internetowym i nie jest odpowiedni do druku. Jest to rozdzielczość optymalna dla wyświetlania na ekranach komputerów, a nie dla druku, gdzie wymagana jakość jest znacznie wyższa. Użycie zbyt niskiej rozdzielczości w kontekście druku może prowadzić do marnowania zasobów i spadku jakości, co bezpośrednio wpływa na postrzeganą wartość marki przez klientów. Warto zatem pamiętać, że w przypadku druku, szczególnie w materiałach marketingowych, jakość obrazu powinna być priorytetem, co z kolei odnosi się bezpośrednio do wyboru odpowiedniej rozdzielczości.

Pytanie 25

Zdjęcie wykonano, stosując perspektywę

A. ptasią.

B. psią.

C. żyrafią.

D. normalną.

Odpowiedź psy'ia jest prawidłowa, ponieważ perspektywa ta oznacza zdjęcie wykonane z niskiego punktu widzenia, typowego dla postrzegania przez małe zwierzęta, takie jak psy. Perspektywa 'psią' daje widzowi efekt bliskości do podłoża, co sprawia, że elementy w kadrze, takie jak meble, wydają się znacznie większe w porównaniu do tła. Tego rodzaju technika może być używana w fotografii, aby wywołać emocje, takie jak ciekawość lub zdziwienie, oraz w celu uchwycenia szczegółów, które mogą być niedostrzegane z typowej wysokości ludzkiego wzroku. Na przykład, w fotografii komercyjnej, użycie tej perspektywy może pomóc w lepszym ukazaniu produktów z perspektywy dziecka czy zwierzęcia, co jest często wykorzystywane w reklamach skierowanych do rodzin. Dodatkowo, stosowanie takiej perspektywy w filmie pozwala na lepsze wczucie się w świat przedstawiony, co może być istotne w tworzeniu narracji wizualnych. Przykładem praktycznego zastosowania jest filmowanie scen, w których ważne jest, aby widz poczuł się częścią doświadczenia postaci, co można osiągnąć poprzez obniżenie poziomu kamery.

Pytanie 26

Kolejne etapy archiwizowania zdjęć obejmują czynności:

A. nazywanie plików, backup.

B. backup, tworzenie struktury katalogów, nazywanie plików.

C. backup, tworzenie katalogów, nazywanie plików.

D. tworzenie przejrzystej struktury katalogów, nazywanie plików, backup.

Wiele odpowiedzi błędnie traktuje kolejność działań przy archiwizowaniu zdjęć. Przykładowo, umiejscowienie backupu na początku procesu może prowadzić do nieoptymalnej ochrony danych. Wykonanie kopii zapasowej przed uporządkowaniem zdjęć w logicznej strukturze katalogów sprawia, że potencjalne błędy w organizacji danych mogą zostać skopiowane. W praktyce, backup powinien być traktowany jako finalny krok w procesie archiwizacji. Ponadto, odpowiedzi sugerujące pomijanie etapu tworzenia przejrzystej struktury katalogów są mylne. Bez odpowiedniego katalogowania, użytkownik może na późniejszym etapie napotkać trudności w odnalezieniu konkretnych plików, co obniża efektywność zarządzania zdjęciami. Z perspektywy standardów branżowych, kluczowe jest, aby każdy etap archiwizacji był dobrze przemyślany i zorganizowany. Przyjmowanie nieodpowiednich sekwencji czynności prowadzi do chaosu i utrudnia późniejsze zarządzanie zasobami. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z etapów archiwizacji zdjęć powinien być realizowany w odpowiedniej kolejności, aby zapewnić efektywność oraz bezpieczeństwo danych.

Pytanie 27

Do wykonania pozytywów w skali odwzorowania 1:1 z negatywów 10×15 cm należy zastosować

A. aparat wielkoformatowy.

B. kolumnę reprodukcyjną.

C. kopiarkę stykową.

D. powiększalnik z głowicą filtracyjną.

Wybór kolumny reprodukcyjnej, aparatu wielkoformatowego czy powiększalnika z głowicą filtracyjną na wykonanie pozytywów w skali 1:1 z negatywów 10×15 cm jest nieodpowiedni. Kolumna reprodukcyjna, choć użyteczna w reprodukcji płaskich obrazów, nie jest optymalna do zachowania pełnej skali, ponieważ przeważnie wykorzystuje obiektywy, które mogłyby wprowadzać zniekształcenia podczas reprodukcji. Ponadto, aparat wielkoformatowy jest przeznaczony do wykonywania zdjęć w dużych formatach, co w kontekście negatywów 10×15 cm jest niepraktyczne i może prowadzić do utraty jakości, a także niepotrzebnego komplikowania procesu. Z kolei powiększalnik z głowicą filtracyjną, choć doskonały do powiększania i korekcji tonalnej, nie jest właściwym narzędziem do uzyskania pozytywów w skali 1:1, ponieważ jest stworzony do pracy z negatywami, a jego głównym celem jest generowanie większych odbitek. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, jak przekonanie, że skala odwzorowania może być osiągnięta przez inne techniki, które w rzeczywistości wnoszą tylko dodatkowe komplikacje i niepewności w procesie reprodukcji. Zrozumienie, że kopiarka stykowa jest jedynym odpowiednim narzędziem do tej konkretnej aplikacji, jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących i profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 28

W przedstawionej fotografii katalogowej zastosowano oświetlenie

A. przednie

B. dolne

C. boczne.

D. górne.

Odpowiedź 'boczne' jest poprawna, ponieważ w przedstawionej fotografii katalogowej widać wyraźne cienie po prawej stronie przedmiotu. To wskazuje, że źródło światła znajduje się po lewej stronie, co jest typowe dla oświetlenia bocznego. Oświetlenie boczne jest istotnym elementem w fotografii, ponieważ pozwala na wydobycie detali i tekstur obiektów, tworząc efekt trójwymiarowości. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być fotografia produktowa, gdzie celem jest ukazanie detali przedmiotów, takich jak biżuteria czy zegarki. Dzięki zastosowaniu światła bocznego można uzyskać głębię obrazu, co zwiększa atrakcyjność wizualną fotografii. Dobra praktyka w fotografii to eksperymentowanie z różnymi kątami padania światła, co pozwala na osiągnięcie zróżnicowanych efektów. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest kluczowe w osiąganiu zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 29

Zgodnie ze schematem na planie zdjęciowym fotografowany przedmiot należy oświetlić światłem

A. pośrednim, skierowanym.

B. bezpośrednim, rozproszonym.

C. bezpośrednim, skierowanym.

D. pośrednim, rozproszonym.

Odpowiedź "pośrednim, rozproszonym" jest prawidłowa, ponieważ w fotografii kluczowe jest uzyskanie równomiernego i naturalnego oświetlenia obiektu. Oświetlenie pośrednie, które wykorzystuje wiele źródeł światła, pozwala na zredukowanie twardych cieni oraz na osiągnięcie bardziej harmonijnego efektu. W praktyce fotografowie często stosują softboxy, parasole lub inne akcesoria, które rozpraszają światło, aby uzyskać efekt równomiernego oświetlenia. Dobrym przykładem może być fotografia portretowa, gdzie rozproszone światło tworzy delikatne cienie na twarzy, co przyczynia się do bardziej naturalnego wyglądu. Ponadto, korzystając z pośredniego, rozproszonego światła, mamy większą kontrolę nad atmosferą i tonacją zdjęcia, co jest istotne w kontekście artystycznym. Standardy branżowe potwierdzają, że techniki te są preferowane w profesjonalnej fotografii, co czyni je fundamentem skutecznej pracy fotografa.

Pytanie 30

Wskaż aktualnie najpopularniejszą skalę określania wrażliwości na światło matrycy lub filmu.

A. GOST

B. ASA

C. ISO

D. DIN

Odpowiedź ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (International Organization for Standardization) jest międzynarodowym standardem określającym czułość matryc i filmów fotograficznych na światło. Wartości ISO wskazują, jak bardzo materiał wrażliwy na światło, jak film lub matryca cyfrowa, reaguje na oświetlenie. Wyższa wartość ISO oznacza większą czułość na światło, co umożliwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych. Na przykład, przy ustawieniu ISO 1600, aparat będzie w stanie uchwycić więcej detali w ciemnych scenach, podczas gdy przy ISO 100 lepsze wyniki uzyskamy w jasnym świetle dziennym. W praktyce, profesjonalni fotografowie często dostosowują wartość ISO w zależności od sytuacji – w słabym oświetleniu zwiększają czułość, aby uniknąć rozmycia obrazu, natomiast w jasnych warunkach obniżają ją, aby zminimalizować szumy. Warto podkreślić, że standard ISO jest powszechnie akceptowany w branży fotograficznej i stanowi kluczowy element w procesie tworzenia zdjęć, a jego znajomość jest istotnym narzędziem w rękach każdego fotografa.

Pytanie 31

W celu usunięcia żółtej dominanty na odbitce barwnej podczas kopiowania metodą subtraktywną należy zwiększyć gęstość filtru

A. purpurowego.

B. purpurowego i żółtego.

C. żółtego i niebieskozielonego.

D. żółtego.

Wybór niewłaściwego koloru filtru do eliminacji żółtej dominacji w procesie kopiowania subtraktywnego prowadzi do nieprawidłowej manipulacji kolorami. Odpowiedzi sugerujące purpurowy filtr mogą wywoływać błędne interpretacje, ponieważ purpura jest kolorem, który wspomaga usuwanie zieleni, a nie żółtego. Podobnie, wybór kombinacji filtrów purpurowego i żółtego nie ma sensu, ponieważ zwiększa obecność żółtego koloru, co jest sprzeczne z celem eliminacji żółtej dominacji. Z kolei odpowiedź wskazująca na purpurowy i niebieskozielony filtr również jest niepoprawna, gdyż zbyt wiele odejmowania światła z innych obszarów spektrum może prowadzić do niepożądanych odcieni i zniekształceń kolorystycznych. W praktyce, przy wyborze filtrów należy kierować się zasadą, że filtry powinny przeciwdziałać dominującym kolorom, a nie je wzmacniać. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie ról kolorów w procesach subtraktywnych, gdzie każdy filtr ma swoją specyfikę w kontekście absorpcji światła. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do eliminacji żółtego odcienia skutecznie zastosować można tylko filtr żółty, a nie inne kolory, które mogą wprowadzać dodatkowe problemy kolorystyczne.

Pytanie 32

W celu uzyskania w wydruku formatu 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 dpi zdjęcie o formacie 20 x 30 cm należy zeskanować z minimalną rozdzielczością

A. 600 PPI

B. 150 PPI

C. 75 PPI

D. 300 PPI

Odpowiedź 150 PPI jest prawidłowa, ponieważ, aby uzyskać druk o wymiarach 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, należy odpowiednio obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania. Przykładowo, zdjęcie w formacie 20 x 30 cm to wymiary 8 x 12 cali. Przy rozdzielczości 300 dpi, dla formatu 10 x 15 cm, potrzebujemy 300 punktów na cal, co daje 300 x 4 cali = 1200 punktów w poziomie i 300 x 6 cali = 1800 punktów w pionie. Całkowita rozdzielczość dla 10 x 15 cm wynosi więc 1200 x 1800 punktów, co odpowiada 2,16 miliona pikseli. Skanując zdjęcie 20 x 30 cm (8 x 12 cali) z 150 PPI, uzyskujemy 8 x 150 = 1200 pikseli w szerokości oraz 12 x 150 = 1800 pikseli w wysokości, co idealnie odpowiada wymaganym wymiarom. W kontekście standardów branżowych, takie podejście pozwala na zachowanie wysokiej jakości obrazu oraz odpowiednią szczegółowość niezbędną w wydruku.

Pytanie 33

Którą metodę rejestracji należy zastosować w celu uzyskania prawidłowego obrazu negatywowego barwnego?

A. Elektrofotograficzną.

B. Hybrydową.

C. Fotochemiczną.

D. Spektrostrefową.

Wybór metody rejestracji obrazu jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wyników fotograficznych. Odpowiedzi, które nie wskazują na metodę fotochemiczną, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad działania różnych technik rejestracji obrazów. Metoda hybrydowa, która łączy aspekty cyfrowe i analogowe, choć ciekawa, nie jest bezpośrednio związana z uzyskiwaniem negatywów barwnych. Hybrydyzacja w fotografii bardziej odnosi się do cyfrowego przetwarzania już uzyskanych obrazów, a nie do samego procesu rejestracji. Metoda spektrostrefowa, z kolei, wiąże się z analizą widma światła i jest stosowana głównie w naukach przyrodniczych, a nie w tradycyjnej fotografii. Jej zastosowanie w kontekście negatywów barwnych jest mylące, ponieważ nie zapewnia ona odpowiednich wyników w zakresie rejestracji obrazu. Elektrofotograficzna metoda, jak w przypadku drukarek laserowych, również nie jest odpowiednia dla uzyskiwania negatywów; koncentruje się na procesie przetwarzania obrazu, a nie na rejestracji optycznej. Właściwe zrozumienie tych metod i ich ograniczeń jest kluczowe dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać jak najlepsze rezultaty w swojej pracy. Często błędy w wyborze metody wynikają z niedostatecznej wiedzy o technologiach używanych w fotografii, co prowadzi do niepoprawnych wyborów, a więc i do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 34

Fotografia 10 x 15 cm publikowana na stronie internetowej w rozdzielczości 72 ppi będzie miała rozmiar

A. 378 x 568 px

B. 591 x 887 px

C. 283 x 425 px

D. 788 x 1183 px

Odpowiedź 283 x 425 px jest poprawna, ponieważ w przypadku fotografii o wymiarach 10 x 15 cm i rozdzielczości 72 ppi (pikseli na cal), wymiary w pikselach można obliczyć, mnożąc wymiary w calach przez rozdzielczość. 10 cm to około 3,94 cala (10 cm / 2,54 cm na cal), a 15 cm to około 5,91 cala. Zatem, odpowiednie obliczenia będą wyglądać następująco: szerokość: 3,94 cala * 72 ppi = 284,88 px (zaokrąglamy do 283 px), wysokość: 5,91 cala * 72 ppi = 425,52 px (zaokrąglamy do 425 px). W kontekście internetu, zdjęcia w tej rozdzielczości są wystarczające do wyświetlania na stronach internetowych, co czyni je praktycznym rozwiązaniem dla grafik webowych. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich rozdzielczości, aby zbalansować jakość obrazu i czas ładowania strony, co ma ogromne znaczenie dla doświadczeń użytkowników i optymalizacji SEO.

Pytanie 35

Zapotrzebowanie sprzętowo-materiałowe do wykonania barwnych zdjęć nocnych na materiałach halogenosrebrowych powinno uwzględniać: aparat małoobrazkowy z kompletem obiektywów, statyw fotograficzny, lampę błyskową oraz film negatywowy o parametrach

A. ISO 400 typ 120

B. ISO 100 typ 135

C. ISO 400 typ 135

D. ISO 100 typ 120

Odpowiedź ISO 400 typ 135 jest prawidłowa, ponieważ film o tym parametrach doskonale sprawdza się w warunkach słabego oświetlenia, co jest kluczowe przy fotografowaniu nocnym. ISO 400 zapewnia wystarczającą czułość, co pozwala na rejestrowanie detali w ciemnych scenach, a typ 135 to standardowy format filmu, łatwo dostępny na rynku, co ułatwia jego wykorzystanie w różnych aparatach. W praktyce, używając aparatu małoobrazkowego z obiektywem o dużej przysłonie, można uzyskać doskonałe rezultaty przy niższym poziomie światła. Dodatkowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlenia przedmiotów na pierwszym planie, co również wpływa na jakość zdjęć. Warto pamiętać, że podczas fotografowania nocnego istotne jest użycie statywu, aby zminimalizować drgania aparatu, co może prowadzić do rozmycia obrazu. Dlatego zasady te są zgodne z praktykami profesjonalnych fotografów, którzy często preferują filmy o wyższej czułości w trudnych warunkach oświetleniowych, by uzyskać lepszą jakość obrazu.

Pytanie 36

Na przedstawionej fotografii zastosowano perspektywę

A. żabią.

B. ptasią.

C. z dwoma punktami zbiegu.

D. z jednym punktem zbiegu.

Wybór błędnych perspektyw w analizowanej fotografii może prowadzić do mylnych interpretacji i niepełnego zrozumienia fenomenu fotografii jako sztuki wizualnej. Perspektywa z dwoma punktami zbiegu jest techniką stosowaną głównie w architekturze, gdzie linie równoległe zdają się łączyć w dwóch różnych miejscach na linii horyzontu. W kontekście przedstawionej fotografii, ta perspektywa nie znajduje zastosowania, ponieważ nie ukazuje ona bardziej złożonej kompozycji przestrzennej, a wręcz przeciwnie – koncentruje się na obiektach z widokiem z góry. Z kolei żabia perspektywa charakteryzuje się ujęciem z niskiego poziomu, co w przypadku omawianego zdjęcia nie odpowiada rzeczywistości, ponieważ obiekty są przedstawione z góry. Wreszcie, perspektywa z jednym punktem zbiegu, typowa dla tradycyjnych kompozycji, w których obiekty zbieżne prowadzą wzrok do jednego punktu na horyzoncie, również nie jest adekwatna w tym przypadku. Użytkownicy często mylą te różne perspektywy, nie zwracając uwagi na ich kluczowe cechy i konteksty zastosowania. Dlatego ważne jest zrozumienie, że każda z tych perspektyw ma swoje unikalne właściwości i zastosowania, które mogą znacząco wpłynąć na odbiór wizualny fotografii.

Pytanie 37

Ile kolorów można uzyskać, zapisując zdjęcie w 8-bitowej palecie barw?

A. 18

B. 256

C. 156

D. 16

Liczba 18 i 16 jako potencjalne odpowiedzi odzwierciedlają błędne zrozumienie koncepcji reprezentacji kolorów w systemach komputerowych. W przypadku 16 kolorów, często odnosi się to do obrazów w trybie monochromatycznym lub do bardzo ograniczonych palet, które nie wykorzystują pełnych możliwości, jakie oferuje 8-bitowa przestrzeń kolorów. Przykładowo, przy 16 kolorach system jest ograniczony i nie może w pełni odzwierciedlić złożoności i różnorodności kolorów, co jest istotne w nowoczesnej grafice komputerowej. Z kolei liczba 18 nie ma podstawowego uzasadnienia w kontekście binarnym, ponieważ nie jest to liczba, która mogłaby wynikać z jakiejkolwiek popularnej palety barw. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ograniczenie liczby bitów automatycznie prowadzi do mniejszych palet, co nie jest prawdą. W rzeczywistości 8-bitowa paleta barw opiera się na zasadzie, że każdy z 256 kolorów jest unikalny, co jest kluczowe w kontekście kompresji danych. Użytkownicy często mylą te osoby z trybami kolorów, które są rzadziej stosowane w nowoczesnej grafice, co prowadzi do nieporozumień. Współczesne standardy, takie jak RGB, CMYK czy HSV, operują na bardziej złożonych zasadach, co czyni 8-bitową paletę barw fundamentalnym zagadnieniem dla zrozumienia działania kolorów w przestrzeni cyfrowej.

Pytanie 38

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. I.

B. II.

C. III.

D. IV.

Perspektywa ptasia to technika, w której zdjęcia są wykonywane z góry na dół, co pozwala na uzyskanie unikalnego widoku oraz ukazanie przestrzeni w sposób, który nie jest możliwy z poziomu oczu. W przypadku zdjęcia IV. widzimy, jak rośliny i ziemia są fotografowane z dużej wysokości, co doskonale ilustruje tę technikę. Tego typu perspektywa jest często wykorzystywana w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w dokumentacji przyrodniczej, gdzie istotne jest ukazanie kontekstu i relacji przestrzennych. Przykładowo, w fotografii miejskiej perspektywa ptasia może być używana do ukazania układu ulic, budynków oraz ich otoczenia, co daje widzowi szerszy obraz i lepsze zrozumienie struktury miasta. Warto również wspomnieć o dobrych praktykach w fotografii, które zalecają eksperymentowanie z różnymi kątami ujęć, aby uchwycić interesujące kompozycje i szczegóły, które mogą być niewidoczne z poziomu użytkownika.

Pytanie 39

Który format umożliwia bezpośredni zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez interpolacji danych?

A. JPEG

B. NEF

C. TIFF

D. PNG

Wybór formatów JPEG, TIFF oraz PNG wskazuje na kilka nieporozumień związanych z zapisywaniem obrazów z matrycy aparatu fotograficznego. JPEG to popularny format używany do kompresji zdjęć, jednak charakteryzuje się stratną kompresją. Oznacza to, że podczas zapisu obrazu część danych jest usuwana, co prowadzi do utraty jakości oraz szczegółowości obrazu. JPEG jest często stosowany w przypadkach, gdy ważna jest szybkość i niewielki rozmiar pliku, jednak nie jest polecany do profesjonalnych zastosowań, gdzie jakość obrazu jest kluczowa. TIFF to format, który wspiera zarówno kompresję bezstratną, jak i stratną, jednak w praktyce jest znacznie cięższy i nie tak powszechnie stosowany w codziennej pracy, co czyni go mniej praktycznym dla szybkiego udostępniania zdjęć. PNG, z kolei, jest formatem przeznaczonym głównie do grafiki internetowej, a nie do przechowywania zdjęć. Obsługuje kompresję bezstratną, lecz nie jest używany w kontekście obrazów surowych z matryc, co sprawia, że jego zastosowanie w profesjonalnej fotografii jest ograniczone. Wybór formatu zapisu obrazu powinien być zgodny z zamierzonym użyciem, a w przypadku profesjonalnej fotografii zaleca się korzystanie z formatów surowych, które zachowują maksimum danych i jakości.

Pytanie 40

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. stożkowy tubus.

B. wrota.

C. softbox i blendy.

D. soczewkę Fresnela.

Softbox i blendy są niezwykle skutecznymi narzędziami do uzyskania równomiernego i przyjemnego oświetlenia w fotografii studyjnej. Softbox działa poprzez rozproszenie światła, co eliminuje ostre cienie i tworzy delikatne, naturalnie wyglądające oświetlenie, które jest szczególnie korzystne dla portretów. Użycie blendy pomaga odbić światło i skierować je w odpowiednie miejsca, co pozwala na dodatkowe modelowanie światła oraz podkreślenie rysów twarzy modelki. Dobrze ustawione blendy mogą również zredukować kontrasty i dostosować temperaturę barwową światła, co jest kluczowe w kontekście zachowania naturalnych tonów skóry. W praktyce, aby uzyskać optymalne rezultaty, warto umieścić softbox pod kątem 45 stopni w stosunku do modelki, a blendy używać na przeciwnym boku, co pomoże zbalansować światło i cienie. Taka konfiguracja jest zalecana w branży, aby zapewnić wysoką jakość zdjęć, która spełnia standardy profesjonalnej fotografii portretowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej