Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik weterynarii
  • Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
  • Data rozpoczęcia: 2 kwietnia 2025 22:30
  • Data zakończenia: 2 kwietnia 2025 22:58

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Szyszynka wytwarza hormon

A. melatoninę.
B. progesteron.
C. oksytocynę.
D. prolaktynę.
Szyszynka, znana jako gruczoł szyszynkowy, jest niewielką strukturą w mózgu, która pełni kluczową rolę w regulacji rytmów dobowych poprzez wydzielanie hormonu melatoniny. Melatonina jest odpowiedzialna za synchronizację cyklu snu i czuwania, co ma fundamentalne znaczenie dla jakości snu oraz ogólnego samopoczucia. Hormon ten jest produkowany głównie w nocy, co umożliwia organizmowi dostosowanie się do zmieniających się warunków oświetleniowych. W praktyce, suplementacja melatoniny jest wykorzystywana w medycynie w leczeniu zaburzeń snu, takich jak bezsenność czy zespół opóźnionej strefy czasowej, co potwierdzają liczne badania kliniczne. Zrozumienie mechanizmu działania melatoniny oraz jej wpływu na organizm jest istotne dla specjalistów zajmujących się medycyną snu oraz psychologią, a także dla osób prowadzących badania w zakresie neurobiologii. Dobrze zrozumiane działanie szyszynki i melatoniny pozwala na lepsze zarządzanie zdrowiem i rytmem dobowym, co może korzystnie wpływać na jakość życia.
Pytanie 2

Podmiot wykorzystujący zarodki w rozrodzie zwierząt gospodarskich po przeprowadzeniu zabiegu przeniesienia zarodka wystawia

A. zaświadczenie hodowlane.
B. zaświadczenie o przeniesieniu zarodków.
C. świadectwo kwalifikacji.
D. świadectwo przeniesienia zarodków.
Wybór innej odpowiedzi wskazuje, że nie do końca rozumiesz, jak to wszystko działa. Zaświadczenie hodowlane to nie to, co potrzebujemy, bo dotyczy bardziej ogólnego stanu hodowli, a nie konkretnego przeniesienia zarodków. Świadectwo kwalifikacji jest o uprawnieniach ludzi, którzy wykonują zabiegi, ale to nie jest to samo, co dokument o przeniesieniu zarodków. Co do świadectwa przeniesienia, to choć może brzmieć podobnie, to nie jest uznawane za prawidłowy dokument w tej sytuacji. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy z tych dokumentów ma inne zastosowanie, a ich mylenie to częsty błąd, który prowadzi do nieporozumień. Każdy hodowca powinien znać te różnice, bo odpowiednie dokumenty są nie tylko wymagane, ale też kluczowe dla dobrej hodowli.
Pytanie 3

W ramce przedstawiono wzór zębowy dorosłego

Ilustracja do pytania
A. tryka.
B. knura.
C. buhaja.
D. ogiera.
Wybór odpowiedzi "buhaja", "knura" czy "tryka" jest niepoprawny, ponieważ każdy z tych terminów odnosi się do innych gatunków zwierząt lub ich płci. Buhaj to samiec bydła, więc jego wzór zębowy będzie znacząco różny od tego, który przedstawiono w pytaniu. Knur, jako samiec świni, również ma inny zestaw zębów, dlatego nie może być uznany za poprawną odpowiedź w kontekście koni. Tryk to samiec kozy, co również wyklucza tę odpowiedź, gdyż kozy mają odmienny wzór zębowy i liczbę zębów. Konie, w tym przypadku ogiery, mają charakterystyczny wzór zębowy, który różni się od wzorów innych gatunków zwierząt. Dość powszechnym błędem jest mylenie terminologii związanej z różnymi gatunkami zwierząt, co może prowadzić do nieporozumień w ocenie ich zdrowia oraz potrzeb żywieniowych. W hodowli koni oraz ich pielęgnacji kluczowe jest zrozumienie różnic w anatomii i fizjologii tych zwierząt, aby skutecznie dbać o ich zdrowie oraz prowadzić właściwą opiekę weterynaryjną. W związku z tym, błąd w odpowiedzi może wynikać z braku wiedzy o podstawowych różnicach międzygatunkowych, co jest istotnym aspektem w pracy z zwierzętami.
Pytanie 4

Podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania musi wykorzystywać nasienie od reproduktorów

A. dla których prowadzi dokumentację hodowlaną.
B. spełniających wymagania ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.
C. z ocenioną wartością użytkową.
D. od których sam pobiera i ocenia nasienie.
Odpowiedzi sugerujące, że podmiot wykonujący usługi w zakresie sztucznego unasienniania może korzystać z nasienia reproduktorów, od których sam pobiera i ocenia nasienie, są mylne, ponieważ nie zawsze odzwierciedlają one pełne wymagania dotyczące jakości i bezpieczeństwa. Heterogeniczność nasienia z różnych źródeł może prowadzić do problemów zdrowotnych u potomstwa, co jest sprzeczne z zasadami hodowli. Ponadto, odpowiedzi dotyczące prowadzenia dokumentacji hodowlanej nie uwzględniają faktu, że sama dokumentacja nie wystarczy, aby zapewnić, że nasienie pochodzi od zdrowych i wydajnych zwierząt. Istnieje także ryzyko, że reproduktory mogą mieć zaburzenia, które nie są od razu widoczne, co może wpływać na jakość nasienia. Wspomniane koncepcje prowadzą do typowych błędów myślowych, w tym do przekonania, że samodzielna ocena reproduktora jest wystarczająca. W rzeczywistości, proces ten powinien być systematycznie wspierany przez badania weterynaryjne oraz zgodność z ustaloną legislacją, co stanowi integralną część odpowiedzialnej hodowli. Wartości użytkowe reproduktorów muszą być potwierdzone przez niezależne instytucje, aby zapewnić ich rzetelność. Dlatego kluczowe jest, by każdy podmiot zajmujący się sztucznym unasiennianiem przestrzegał przepisów prawa, co pozwala uniknąć nieodwracalnych błędów i zapewnić wysoką jakość nasienia.
Pytanie 5

Zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, wywożąc z Polski bydło, owce lub kozy istnieje obowiązek posiadania

A. wypisu z księgi rejestracji zwierząt.
B. dowodu zakupu zwierząt.
C. świadectwa zdrowia zwierząt.
D. dowodu sprzedaży zwierząt.
Świadectwo zdrowia zwierząt jest dokumentem wydawanym przez upoważnionego lekarza weterynarii, który potwierdza, że dane zwierzęta są zdrowe i spełniają określone normy sanitarno-epidemiologiczne. W przypadku wywozu bydła, owiec lub kóz z Polski, posiadanie tego dokumentu jest obowiązkowe, co wynika z przepisów prawa weterynaryjnego oraz regulacji unijnych dotyczących wymiany handlowej zwierząt. Przykładowo, świadectwo zdrowia może zawierać informacje o szczepieniach, badaniach laboratoryjnych oraz braku chorób zakaźnych, co jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia zwierząt i ludzi na poziomie międzynarodowym. W praktyce, brak takiego dokumentu może prowadzić do zatrzymania zwierząt na granicy oraz nałożenia kar administracyjnych na przewoźnika. Utrzymanie wysokich standardów zdrowotnych zwierząt transportowanych za granicę jest niezbędne w kontekście globalnego handlu oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób zwierzęcych.
Pytanie 6

Aparatu żądłowego <u><strong>nie posiadają</strong></u>

A. królowa i robotnice.
B. trutnie i królowa.
C. poczwarki i trutnie.
D. robotnice i poczwarki.
Odpowiedzi sugerujące, że robotnice, trutnie lub królowa posiadają aparat żądłowy, wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące biologii pszczół. Robotnice to jedyne osobniki w kolonii, które mają zdolność do żądlenia, jako że są odpowiedzialne za obronę gniazda. Królowa, pełniąc rolę reprodukcyjną, również nie wykorzystuje żądła, ponieważ jej głównym zadaniem jest składanie jaj. W kontekście biologii owadów, istotne jest zrozumienie, że aparat żądłowy jest adaptacją związana przede wszystkim z ochroną kolonii, co oznacza, że występuje tylko w odpowiednich kastach. W przypadku odpowiedzi dotyczącej poczwarek, warto zauważyć, że są one na etapie rozwoju, w którym nie mają zdolności do obrony ani do aktywnego uczestnictwa w życiu kolonii. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście badań nad ekologią społeczną owadów, a także w praktycznych zastosowaniach związanych z pszczelarstwem, gdzie błędne wyobrażenie na temat ról poszczególnych kast może prowadzić do nieefektywnego zarządzania uli i ich zdrowiem. Stąd, błędne przekonania mogą wynikać z uproszczonego postrzegania skomplikowanej struktury społecznej pszczół oraz ich ewolucyjnych adaptacji.
Pytanie 7

Ile maksymalnie matek, każda z dwoma jagniętami ssącymi, może być utrzymywanych grupowo w zagrodzie opowierzchni 30 m<sup>2</sup>?<p>"<i>Według normy powierzchnia pomieszczenia dla owiec utrzymywanych grupowo, w przeliczeniu na jedną sztukę, powinna wynosić dla matek z jagniętami – co najmniej 1,5 m<sup>2</sup> i dodatkowo co najmniej 0,5 m<sup>2</sup> dla każdego jagnięcia ssącego</i>."</p>

A. 14 sztuk.
B. 10 sztuk.
C. 12 sztuk.
D. 16 sztuk.
Odpowiedzi, które wskazują na 14, 10 lub 16 sztuk, są niepoprawne z kilku powodów. Przede wszystkim, nie uwzględniają one właściwego przeliczenia wymaganej powierzchni. Powierzchnia 30 m², mając na uwadze normy, nie pozwala na pominięcie odpowiednich wymiarów dla matek i jagnięt w obliczeniach. Na przykład, odpowiedź 14 sztuk zakładałaby, że każda matka i dwa jagnięta zajmują tylko 2,14 m², co jest niezgodne z normą wynoszącą 2,5 m². Z kolei 10 sztuk sugeruje, że część powierzchni nie jest w ogóle wykorzystywana przez zwierzęta, co prowadzi do nieefektywności. W odpowiedzi 16 sztuk zignorowano całkowicie wymagania dotyczące minimalnej przestrzeni, co mogłoby skutkować niezdrowymi warunkami dla zwierząt. Takie błędne oszacowania mogą prowadzić do nadmiernego zagęszczenia, co jest nie tylko niezgodne z przepisami, ale również negatywnie wpływa na dobrostan zwierząt oraz efektywność produkcji. Kluczowe jest zrozumienie, że przestrzeń dla zwierząt w hodowli nie jest jedynie kwestią wygody, ale ma bezpośredni wpływ na ich zdrowie, wydajność oraz jakość produktów pochodzenia zwierzęcego.
Pytanie 8

Która z pasz należy do wysokobiałkowych?

A. Kiszonka z kukurydzy.
B. Wysłodki buraczane.
C. Śruta jęczmienna.
D. Śruta poekstrakcyjna rzepakowa.
Śruta poekstrakcyjna rzepakowa jest uznawana za wysokobiałkowy składnik pasz dla zwierząt, ponieważ jej zawartość białka wynosi przeciętnie około 36-38%. Jest to produkt uboczny powstający w wyniku ekstrakcji oleju z nasion rzepaku, co sprawia, że poza białkiem dostarcza również cennych aminokwasów, które są istotne dla prawidłowego wzrostu oraz rozwoju zwierząt. W przypadku zwierząt ruminujących, takich jak bydło, śruta ta może być stosowana jako dodatek do paszy w celu zwiększenia wartości odżywczej diety i poprawy produkcji mleka oraz przyrostów masy ciała. W praktyce, jej zastosowanie w mieszankach paszowych powinno być zgodne z zaleceniami dotyczącymi bilansowania pasz, tak aby zapewnić odpowiedni stosunek białka i energii. Dodatkowo, stosowanie wysokobiałkowych pasz, takich jak śruta poekstrakcyjna rzepakowa, jest również zgodne z trendami zrównoważonego rozwoju w przemyśle paszowym, ponieważ rzepak jest uprawą, która może być produkowana lokalnie, zmniejszając tym samym ślad węglowy związany z transportem pasz.
Pytanie 9

Kość krucza występuje u

A. kur.
B. bydła.
C. psów.
D. koni.
Kość krucza, znana także jako kość krucza ptasiej, występuje u kur i jest kluczowym elementem układu kostnego tych ptaków. Jest to specyficzna struktura, która pełni istotne funkcje związane z biomechaniką, umożliwiając ptakom efektywne poruszanie się oraz latanie. U kur, kość krucza jest szczególnie ważna w kontekście ich zdolności do skakania oraz poruszania skrzydłami. W praktyce, zrozumienie anatomii kości kruczej ma zastosowanie w hodowli kur, zwłaszcza w kontekście poprawy ich wydajności produkcyjnej oraz zdrowia. Dodatkowo, w badaniach naukowych i weterynaryjnych, kość krucza stanowi ważny punkt odniesienia w analizie rozwoju oraz ewolucji ptaków. W środowisku hodowlanym, znajomość anatomicznych aspektów kości kruczej pozwala na lepszą diagnostykę oraz leczenie schorzeń związanych z układem ruchu u kur.
Pytanie 10

Kto w przypadku utraty oryginału zaświadczenia unasienniania krowy wydaje jego duplikat?

A. prowadzący księgę hodowlaną krowy.
B. podmiot, który dostarczył nasienie do wykonania zabiegu.
C. prowadzący księgę hodowlaną buhaja.
D. podmiot, który wykonał zabieg unasienniania.
Wybór podmiotu, który dostarczył nasienie do wykonania zabiegu, jako odpowiedzi na pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ ten podmiot nie ma wglądu w szczegóły dotyczące konkretnego zabiegu inseminacji, a tym samym nie jest odpowiedzialny za dokumentację związana z tym procesem. Nie prowadzi on dokumentacji dotyczącej wykonania zabiegu ani nie ma dostępu do informacji, które są kluczowe do wydania duplikatu zaświadczenia. Kolejną niewłaściwą odpowiedzią jest prowadzący księgę hodowlaną krowy, który odpowiedzialny jest za rejestrację oraz monitorowanie stanu zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie jest bezpośrednio zaangażowany w sam proces inseminacji. Prowadzący księgę hodowlaną buhaja również nie ma kompetencji do wydawania takich duplikatów, ponieważ jego rola ogranicza się do dokumentacji związanej z danym buhajem, a nie z inseminacją krowy. Często spotykanym błędem myślowym jest utożsamianie różnych ról w procesie hodowli, co prowadzi do nieporozumień w kontekście odpowiedzialności za dokumentację. Właściwe zrozumienie, kto jest odpowiedzialny za dany element w procesie hodowli, jest kluczowe, by uniknąć problemów związanych z dokumentacją oraz zapewnić przejrzystość w zarządzaniu informacjami o zwierzętach.
Pytanie 11

Knury ras białych powinny być użytkowane do rozpłodu po osiągnięciu wieku około 10 miesięcy i masy ciała

A. 90-110 kg
B. 130-150 kg
C. 150-170 kg
D. 110-130 kg
Wybór masy ciała knurów ras białych na poziomie 110-130 kg, 90-110 kg lub 150-170 kg nie jest odpowiedni z perspektywy hodowlanej. Knury o masie 110-130 kg mogą być jeszcze w fazie rozwoju, co oznacza, że ich zdolności reprodukcyjne mogą być ograniczone. Zbyt wczesne użycie knurów do rozpłodu, zanim osiągną wystarczający etap rozwoju fizycznego, może prowadzić do problemów z jakością nasienia oraz niższą płodnością. Knury w tej masie ciała mogą również być bardziej podatne na stres, co negatywnie wpływa na ich wydajność rozmnażania. Z kolei odpowiedź dotycząca masy ciała 90-110 kg jest jeszcze bardziej nieadekwatna, ponieważ knury w tym przedziale wagowym zazwyczaj są wciąż młode i nieosiągające pełnej dojrzałości, co całkowicie wyklucza ich użycie do rozmnażania. Z drugiej strony, masa ciała 150-170 kg może wskazywać na nadwagę, co niesie ze sobą ryzyko zdrowotne, w tym choroby metaboliczne, które mogą negatywnie wpływać na zdolność do reprodukcji. Odpowiednia masa ciała jest kluczowa dla zapewnienia dobrego zdrowia i efektywności hodowlanej, dlatego należy przestrzegać zaleceń dotyczących optymalnej masy ciała knurów do rozpłodu.
Pytanie 12

Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to

A. następnego dnia rano.
B. w tym samym dniu po południu.
C. następnego dnia po południu.
D. bezpośrednio po zauważeniu.
Właściwy termin unasienienia krowy, u której pierwsze objawy rui zauważono rano, to w tym samym dniu po południu, ponieważ najlepsze rezultaty unoszenia osiąga się w czasie największej aktywności hormonalnej samicy. W przypadku krów, ruja zazwyczaj trwa od 12 do 24 godzin, a szczyt aktywności seksualnej przypada na okres około 12-18 godzin od momentu zauważenia pierwszych objawów. Obserwowanie objawów rui, takich jak zwiększona pobudliwość, częste oddawanie moczu czy chęć do kopulacji, jest kluczowe dla określenia najlepszego momentu na unasienienie. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest prowadzenie dokładnej dokumentacji o cyklach rujowych krów, co pozwala na lepsze planowanie unasienienia. Zastosowanie metod takich jak monitoring hormonalny czy wykorzystanie detektorów rui może zwiększyć skuteczność unasienienia i poprawić wyniki hodowlane, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zootechniki.
Pytanie 13

Przedstawiony na rysunku układ pokarmowy należy do

Ilustracja do pytania
A. kota.
B. konia.
C. królika.
D. kury.
Układ pokarmowy przedstawiony na rysunku jest charakterystyczny dla kur, co można zauważyć dzięki obecności wola, żołądka gruczołowego i mięśniowego, a także długiego jelita z dwoma jelitami ślepymi. Kury, jako ptaki, mają unikalną budowę układu pokarmowego dostosowaną do ich diety, która obejmuje ziarna, owady i rośliny. Wole pełni funkcję magazynowania pokarmu, co jest istotne dla ptaków, które nie mogą jeść w czasie lotu. Żołądek gruczołowy odpowiada za enzymatyczne trawienie, natomiast żołądek mięśniowy, zwany także żołądkiem gizzard, mechanicznie rozdrabnia pokarm. Długie jelito z jelitami ślepymi pozwala na efektywne wchłanianie składników odżywczych. Zrozumienie tej budowy i funkcji jest kluczowe w hodowli drobiu oraz w praktykach zootechnicznych, ponieważ pozwala na optymalizację diety i poprawę zdrowia ptaków. Znajomość anatomii układu pokarmowego kur jest również niezbędna w kontekście weterynaryjnym, gdzie ocena stanu zdrowia ptaków często zaczyna się od analizy układu pokarmowego.
Pytanie 14

Dobierz rasę kóz do użytkowania mięsnego.

A. Burska.
B. Alpejska.
C. Saaneńska.
D. Kaszmirska.
Wybór Alpejskiej, Kaszmirskej czy Saaneńskiej kozy do użytkowania mięsnego jest nietrafiony, ponieważ każda z tych ras ma inną specyfikę użytkowania, skoncentrowaną na produkcji mleka lub wełny. Alpejska koza, znana przede wszystkim z wysokiej wydajności mlecznej, osiąga średnio 3-4 litry mleka dziennie, co czyni ją atrakcyjną dla producentów mleka, ale niekoniecznie mięsa. Jej mięso, chociaż jest jadalne, nie ma takich walorów smakowych ani wydajności rzeźnej jak w przypadku rasy burskiej. Kaszmirska koza jest hodowana przede wszystkim dla wartościowej wełny kaszmirowej, a jej użytkowanie mięsne jest drugorzędne. Mięso tych kóz jest często uważane za mniej delikatne w porównaniu do burskiej. Z kolei Saaneńska koza, znana ze swojej znakomitej produkcji mlecznej, ma mięso, które również nie spełnia oczekiwań związanych z produkcją mięsą, a hodowcy koncentrują się głównie na uzyskiwaniu mleka. Typowe błędy w rozumieniu tych ras wynikają z mylenia celów hodowlanych; hodowcy mogą być skłonni do wyboru kóz z myślą o wielofunkcyjności, jednak w praktyce każda rasa ma swoje specjalizacje, które powinny być uwzględnione przy podejmowaniu decyzji o hodowli. Efektem błędnych wyborów może być nieoptymalna produkcja i niższa jakość końcowego produktu, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami efektywności w hodowli zwierząt.
Pytanie 15

W ekologicznym chowie zwierząt nie stosuje się

A. preparatów ziołowych.
B. probiotyków.
C. szczepionek niewymaganych urzędowo.
D. leków homeopatycznych.
W ekologicznym chowie zwierząt stosowanie probiotyków, preparatów ziołowych oraz leków homeopatycznych wcale nie jest sprzeczne z zasadami hodowli ekologicznej. Probiotyki są powszechnie uznawane za korzystne w utrzymaniu zdrowia zwierząt, wspierając ich układ immunologiczny oraz poprawiając trawienie. Są to preparaty zawierające żywe mikroorganizmy, które wpływają pozytywnie na mikroflorę jelitową, co jest szczególnie istotne w kontekście zwiększania odporności zwierząt hodowlanych na choroby. Preparaty ziołowe, takie jak różnorodne napary i ekstrakty, również mają swoje miejsce w ekologicznym chowie, oferując naturalne wsparcie w walce z różnymi dolegliwościami zdrowotnymi. Wspierają one organizm zwierząt bez wprowadzania sztucznych substancji chemicznych, co jest zgodne z duchem ekologii. Leki homeopatyczne, na bazie naturalnych składników, również mogą być stosowane w hodowli ekologicznej, gdyż ich filozofia opiera się na lepszym dostosowaniu terapii do indywidualnych potrzeb zwierząt. W przeciwieństwie do szczepionek niewymaganych urzędowo, te metody wspierają zdrowie zwierząt, a ich zastosowanie jest zgodne z ekologicznymi standardami produkcji. Warto jednak pamiętać, że każdy z tych elementów powinien być wprowadzany z rozwagą, by nie zakłócić naturalnych procesów w organizmach zwierząt, co może prowadzić do niepożądanych efektów. W praktyce ważne jest, aby hodowcy dokładnie rozumieli zasady ekologicznego chowania i stosowali odpowiednie rozwiązania, które wspierają zdrowie ich zwierząt, jednocześnie przestrzegając norm ekologicznych.
Pytanie 16

Jedną z przyczyn pogorszenia się jakości słoniny jest zadawanie tucznikom w dużych ilościach śruty

A. pszennej.
B. żytniej.
C. kukurydzianej.
D. jęczmiennej.
Zarządzanie dietą tuczników jest kluczowym elementem produkcji mięsa, a wybór odpowiednich składników pasz ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu. Przygotowując dietę, niektórzy mogą błędnie uważać, że inne rodzaje śruty, takie jak pszenna, jęczmienna czy żytnia, mogą być zastosowane jako główne źródło energii bez negatywnych konsekwencji. Śruta pszenna, choć bogata w białko i węglowodany, ma wyższą zawartość glutenu, co może ograniczać wydajność trawienia u tuczników. Z kolei śruta jęczmienna, mimo że zawiera cenne składniki odżywcze, ma niższą wartość energetyczną w porównaniu do śruty kukurydzianej, co może prowadzić do nieskutecznej produkcji tłuszczu. Śruta żytnia, z dodatkowym ryzykiem obecności niepożądanych substancji, takich jak toksyny, również nie jest zalecana jako główne źródło energii. Takie błędne podejście do diety może prowadzić do problemów zdrowotnych zwierząt, obniżenia jakości mięsa oraz zmniejszenia efektywności produkcji. Właściwe zrozumienie wartości odżywczej różnych składników pasz oraz ich wpływu na jakość słoniny jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich standardów w branży mięsnej. Dobrym przykładem jest stosowanie diety zrównoważonej, która uwzględnia wszystkie niezbędne składniki odżywcze, zapewniając optymalne warunki hodowli i produkcji. Warto zwrócić uwagę na praktyki polegające na regularnym monitorowaniu jakości paszy oraz zdrowia zwierząt, aby uniknąć problemów związanych z niewłaściwym żywieniem.
Pytanie 17

Okres godowy w życiu matki pszczelej trwa do jej unasiennienia się i występuje

A. raz w ciągu życia.
B. przed każdym czerwieniem.
C. na początku i na końcu każdego sezonu użytkowania.
D. raz w każdym roku użytkowania.
Okres godowy matki pszczelej, który trwa do jej unasiennienia, to kluczowy etap w cyklu życia pszczół. W przeciwieństwie do innych owadów, matki pszczele mają unikalny cykl reprodukcyjny, który ma miejsce tylko raz w życiu. Ten moment jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia i efektywności całej kolonii. Po tym okresie matka pszczela jest zdolna do składania jaj, co jest fundamentalne dla dalszego rozwoju rodziny pszczelej. To zjawisko jest zgodne z praktykami w pszczelarstwie, gdzie hodowcy często monitorują cykle godowe matek, aby zaplanować odpowiednie unasiennianie. Zachowanie to jest zgodne z zaleceniami Wydziału Biologii Uniwersytetu w Zurychu, który podkreśla znaczenie przeprowadzania unasienniania w odpowiednim czasie dla zwiększenia wydajności pszczół. Wiedza na temat okresu godowego matki pszczelej jest niezbędna dla efektywnego zarządzania pasieką, co prowadzi do lepszej produkcji miodu i zdrowia pszczół.
Pytanie 18

Najwcześniej wykonywanym zabiegiem zootechnicznym u prosiąt jest

A. kastracja knurków.
B. znakowanie prosiąt.
C. przycinanie kiełków.
D. kurtyzowanie.
Kastracja knurków, choć istotna w zarządzaniu stadem, nie jest najwcześniej wykonywanym zabiegiem. Kastracja zwykle odbywa się kilka tygodni po urodzeniu, co jest związane z potrzebą pozwolenia na naturalny rozwój zwierząt przed podjęciem tak drastycznego działania. W przypadku kastracji niezbędne jest także zapewnienie odpowiedniego znieczulenia oraz przestrzeganie przepisów dotyczących dobrostanu zwierząt, co dodatkowo wpływa na późniejszy termin przeprowadzania zabiegu. Kurtyzowanie natomiast, definiowane jako usuwanie nadmiaru skóry, nie jest standardowym działaniem w hodowli prosiąt, a jego zastosowanie ogranicza się do wyjątkowych przypadków, które nie są powszechnie praktykowane. Znakowanie prosiąt, chociaż istotne dla identyfikacji i zarządzania stadem, również nie jest pierwszym zabiegiem, który wykonuje się na nowo narodzonych prosiętach. Takie zabiegi są zazwyczaj realizowane po kilku dniach od narodzin, a ich celem jest przede wszystkim monitorowanie i zarządzanie stadem, co jest ważnym aspektem w kontekście bioasekuracji oraz efektywności produkcji. Często błędnym podejściem jest postrzeganie tych zabiegów jako równorzędnych, podczas gdy ich kolejność i cel różnią się znacznie, co może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia procesów związanych z hodowlą trzody chlewnej.
Pytanie 19

Ilustracja przedstawia przyrząd do poskramiania

Ilustracja do pytania
A. koni.
B. świń.
C. bydła.
D. psów.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Przyrządy do poskramiania zwierząt są różne w zależności od ich gatunku i specyfiki zachowań, jakie przejawiają. Na przykład, uchwyty stosowane do kontroli psów, jak obroże i smycze, mają zupełnie inną konstrukcję oraz zastosowanie, które koncentruje się na skutecznym prowadzeniu mniejszych i bardziej ruchliwych zwierząt. Z kolei w przypadku świń, do poskramiania wykorzystuje się inne narzędzia, które są przystosowane do ich specyficznych potrzeb i zachowań, na przykład specjalne wciągarki. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi narzędziami oraz ich specyfiką jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa zarówno zwierząt, jak i osób z nimi pracujących. Ponadto, wybór nieodpowiednich przyrządów, takich jak te sugerowane w niepoprawnych odpowiedziach, może prowadzić do stresu u zwierząt, co jest sprzeczne z zasadami dobrostanu. Warto również podkreślić, że każda praktyka związana z hodowlą zwierząt powinna brać pod uwagę aktualne standardy branżowe, które kładą nacisk na humanitarne traktowanie zwierząt i ich zdrowie. Dlatego konieczne jest dokładne zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami narzędzi oraz ich właściwego zastosowania w kontekście danego gatunku zwierząt.
Pytanie 20

U owcy podczas skarmiania drobnych buraków wystąpiło zadławienie. Do udzielenia pierwszej pomocy należy wykorzystać

A. dutkę.
B. sondę.
C. emaskulator.
D. dekornizator.
Wybór dutki, dekornizatora lub emaskulatora jako narzędzi w przypadku zadławienia u owcy jest nieodpowiedni z kilku powodów. Dutka, choć przydatna w kontekście podawania lekarstw lub innych substancji, nie jest narzędziem dedykowanym do usuwania przeszkód z dróg oddechowych. Jej zastosowanie w sytuacji zadławienia może prowadzić do poważnych komplikacji, ponieważ nie daje możliwości skutecznego usunięcia obiektu blokującego. Dekornizator to narzędzie używane do usuwania rogów u zwierząt, co jest zupełnie inną procedurą, nie mającą zastosowania w przypadku udzielania pomocy w sytuacjach zagrożenia życia. Wykorzystanie tego narzędzia w sytuacji kryzysowej mogłoby wręcz pogorszyć stan owcy, narażając ją na dodatkowe urazy. Emaskulator, będący narzędziem do kastracji, również nie ma zastosowania w przypadku zadławienia i może prowadzić do niepotrzebnego stresu oraz bólu zwierzęcia. Każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zastosowania i powinno być używane zgodnie z ich przeznaczeniem. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każde narzędzie medyczne może być użyte w sytuacji kryzysowej, co jest dalekie od prawdy. W sytuacjach awaryjnych kluczowe jest posiadanie odpowiednich narzędzi, takich jak sonda, które są zaprojektowane z myślą o konkretnych problemach zdrowotnych zwierząt, co może znacząco wpłynąć na ich dalsze zdrowie i dobrostan.
Pytanie 21

Tężyczka pastwiskowa występuje u bydła na skutek niedoboru

A. fosforu.
B. żelaza.
C. wapnia.
D. magnezu.
Tężyczka pastwiskowa jest schorzeniem występującym najczęściej u bydła, które jest spowodowane niedoborem magnezu. Magnez odgrywa kluczową rolę w procesach metabolicznych, szczególnie w funkcjonowaniu układu nerwowego i mięśniowego. Niedobór tego pierwiastka prowadzi do nadmiernej pobudliwości układu nerwowego, co objawia się drgawkami, skurczami mięśni i innymi symptomami neurologicznymi. W praktyce, aby zapobiegać tężyczce pastwiskowej, hodowcy powinni regularnie monitorować poziom magnezu w diecie bydła, stosując odpowiednie suplementy, zwłaszcza w okresach intensywnego wzrostu trawy, kiedy zawartość magnezu w pożywieniu może być niska. Ponadto, stosowanie mineralnych dodatków paszowych, które zawierają magnez, stało się standardem w zarządzaniu zdrowiem bydła. Uwzględnienie magnezu w diecie jest zgodne z zaleceniami Instytutu Żywienia Zwierząt i jest kluczowe dla utrzymania zdrowia i wydajności produkcyjnej zwierząt.
Pytanie 22

Prącie cienkie, o długości około 50 cm, ze zgięciem esowatym leżącym przed moszną i charakterystycznym spiralnie skręconym wierzchołkiem występuje

A. u buhaja.
B. u ogiera.
C. u psa.
D. u knura.
Pytanie o budowę prącia u różnych gatunków zwierząt hodowlanych wskazuje na istotne różnice anatomiczne, które należy zrozumieć, aby właściwie ocenić ich funkcję i zastosowanie w praktyce hodowlanej. Odpowiedź dotycząca psa jest błędna, ponieważ prącie tego gatunku ma inną budowę, krótsze i nie spiralne wierzchołki, co znacząco różni się od budowy prącia knura. Odpowiedź odnośnie ogiera również nie jest poprawna, ponieważ prącie ogiera jest dłuższe, prostsze oraz nie posiada charakterystycznego zgięcia esowatego, a jego anatomia jest dostosowana do zapłodnienia klaczy w inny sposób. Natomiast prącie buhaja ma bardziej cylindryczny kształt, jest krótsze i nie wykazuje cech spiralności, co również sprawia, że nie jest odpowiednie jako właściwe zestawienie w kontekście tego pytania. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z ogólnych przekonań o podobieństwach anatomicznych między zwierzętami, co jest nieporozumieniem w kontekście ich specyficznych adaptacji do rozrodu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla hodowli, ponieważ każda z tych ras wymaga odmiennych strategii adaptacyjnych oraz pielęgnacyjnych, co ma wpływ na ogólną efektywność produkcji i zdrowie stada.
Pytanie 23

Po zakończeniu pierwszego okresu nieśności i podczas przepierzania częstym zjawiskiem występującym u kur jest wzajemnie wydziobywanie sobie piór, najczęściej w okolicy kloaki, ogona i szyi. Na podstawie tych objawów można stwierdzić, że mamy do czynienia

A. z nerwowością.
B. z kanibalizmem.
C. z pterofagią.
D. z koprofagią.
Wybór odpowiedzi związanych z kanibalizmem, koprofagią czy nerwowością wskazuje na nieporozumienia dotyczące terminologii i zjawisk występujących u ptaków. Kanibalizm to zachowanie polegające na atakowaniu i zjadaniu osobników tego samego gatunku, co może występować w sytuacjach skrajnego stresu lub niedoboru pożywienia, ale nie jest to bezpośrednio związane z opisaną sytuacją. Koprofagia, czyli zjadanie własnych odchodów, jest zjawiskiem, które może wystąpić w przypadku niedoboru składników odżywczych, ale nie odnosi się do wydziobywania piór. Nerwowość u ptaków może manifestować się w różnych formach, ale nie jest to synonim pterofagii. Kluczowym błędem w myśleniu jest niezrozumienie, że każde z tych zjawisk ma inne przyczyny oraz konsekwencje. Ignorując specyfikę pterofagii, można stracić z oczu istotne aspekty zdrowotne w hodowli drobiu. Dlatego tak ważne jest, aby w procesie kształcenia podnosić świadomość nt. różnych zachowań ptaków, a także ich wpływu na zdrowie i dobrostan. Utrzymanie ptaków w odpowiednich warunkach oraz ich zrównoważona dieta są kluczowe w zapobieganiu problemom związanym z pterofagią.
Pytanie 24

Do chowu ekologicznego kur w Polsce najbardziej przydatna jest rasa

A. Plymouth Rock.
B. New Hampshire.
C. Dominant White Cornish.
D. Zielononóżka kuropatwiana.
Zielononóżka kuropatwiana jest jedną z najważniejszych ras kur w chowie ekologicznym w Polsce, ze względu na swoje doskonałe przystosowanie do warunków lokalnych oraz wysoką jakość mięsa i jaj. Rasa ta charakteryzuje się dużą odpornością na choroby oraz zdolnością do życia na wolnym wybiegu, co jest podstawowym wymogiem dla chowu ekologicznego. Zielononóżki są ptakami o dużym instynkcie odpowiedzialnym za poszukiwanie pokarmu, co pozwala na efektywne wykorzystanie naturalnych zasobów. W praktyce, kury tej rasy mogą być hodowane w systemach, które promują dobrostan zwierząt, a ich dieta opiera się na naturalnych składnikach, co jest zgodne z zasadami ekologicznego chowu. W dodatku, ich jaja mają wyjątkowy smak i wartości odżywcze, co czyni je atrakcyjnym produktem na rynku ekologicznym. Rasa ta jest również ceniona przez producentów ze względu na ich adaptacyjność i wydajność w systemach zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 25

Zabieg pielęgnacyjny polegający na usuwaniu martwej sierści (trymowanie) wykonywany jest głównie

A. u psów.
B. u owiec.
C. u kóz.
D. u koni.
Trymowanie, czyli usuwanie martwej sierści, jest kluczowym zabiegiem pielęgnacyjnym wykonywanym przede wszystkim u psów, szczególnie ras o sierści szorstkiej, takich jak teriery, spaniele czy psy pasterskie. Zabieg ten nie tylko poprawia estetykę wyglądu psa, ale także przyczynia się do zdrowia skóry i sierści. Regularne trymowanie zapobiega wkręcaniu się martwych włosów w futro, co może prowadzić do stanów zapalnych skóry czy podrażnień. Poprawne wykonanie trymowania wymaga znajomości technik i narzędzi, takich jak nożyce, brzytwy trymerskie czy szczotki, które są dostosowane do konkretnego typu sierści. Zgodnie z zaleceniami specjalistów w dziedzinie pielęgnacji zwierząt, trymowanie powinno być przeprowadzane regularnie, aby utrzymać odpowiednią kondycję sierści i skóry psa. Dobre praktyki wskazują, że psy, które są regularnie trymowane, są mniej narażone na problemy dermatologiczne oraz mają lepsze samopoczucie i komfort w codziennym życiu.
Pytanie 26

Żołądek jednokomorowy złożony jest częścią przewodu pokarmowego

A. królika i kozy.
B. krowy i owcy.
C. kota i psa.
D. konia i świni.
Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.
Pytanie 27

Do pasz wysokobiałkowych należą

A. marchew i kiszonki.
B. ziarna zbóż i wysłodki buraczane.
C. okopowe i mączki zwierzęce.
D. śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych.
Śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych są uznawane za pasze wysokobiałkowe, ponieważ dostarczają one znaczną ilość białka potrzebnego w diecie zwierząt. Śruty poekstrakcyjne, takie jak śruta sojowa czy rzepakowa, są produktem ubocznym procesu ekstrakcji oleju z nasion oleistych i charakteryzują się wysoką zawartością białka, często przekraczającą 40%. Nasiona roślin strączkowych, takie jak groch czy fasola, również są bogate w białko, co czyni je idealnym składnikiem w żywieniu zwierząt, szczególnie w dietach bydła, świń oraz drobiu. W praktyce, wykorzystanie pasz wysokobiałkowych jest kluczowe w przemysłowej produkcji mięsa, mleka i jaj, gdzie odpowiednia podaż białka wpływa na wzrost, wydajność oraz zdrowie zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, stosowanie tych pasz powinno być zrównoważone z innymi składnikami diety, aby zapewnić optymalne warunki do produkcji zwierzęcej oraz zdrowy rozwój organizmów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.
Pytanie 28

Dwunastnica zlokalizowana jest pomiędzy

A. jelitem czczym a jelitem biodrowym.
B. jelitem ślepym a okrężnicą.
C. jelitem biodrowym a jelitem ślepym.
D. żołądkiem a jelitem cienkim.
Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.
Pytanie 29

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM i JPŻ stosowane są w żywieniu

A. kotów.
B. koni.
C. bydła.
D. świń.
Jednostki wartości energetycznej pasz JPM (jednostki paszowe mega) oraz JPŻ (jednostki paszowe żywieniowe) są kluczowe w żywieniu bydła, ponieważ pomagają w precyzyjnym obliczaniu zapotrzebowania energetycznego tych zwierząt. W przypadku bydła, szczególnie bydła mięsnego i mlecznego, odpowiednie dobieranie paszy o określonej wartości energetycznej jest niezbędne dla zapewnienia ich zdrowia oraz optymalizacji produkcji. Na przykład, pasze dla bydła mlecznego muszą być dostosowane do ich wysokiego zapotrzebowania na energię w okresie laktacji, co można osiągnąć poprzez stosowanie pasz o wysokiej wartości JPM i JPŻ. Ważne jest, aby stosować te wartości w kontekście zaleceń żywieniowych oraz norm produkcyjnych, takich jak normy opracowywane przez Komitet Żywienia Zwierząt Polskiej Akademii Nauk, co zapewnia efektywność produkcji oraz zdrowie zwierząt. Ponadto, znajomość jednostek JPM i JPŻ umożliwia także lepsze zarządzanie kosztami pasz, co jest kluczowe dla rentowności produkcji zwierzęcej.
Pytanie 30

Przelotowość zwierząt oblicza się na podstawie

A. struktury stada.
B. bilansu zwierząt.
C. preliminarza pasz.
D. obrotu stada.
Odpowiedź 'obrotu stada' jest prawidłowa, ponieważ przelotowość zwierząt, czyli wskaźnik rotacji zwierząt w danym stadzie, jest ściśle związana z dynamiką obrotu stada. Przelotowość oblicza się jako stosunek liczby zwierząt, które zostały wprowadzone lub wyprowadzone z użytku w danym okresie do całkowitej liczby zwierząt w stadzie na początku tego okresu. Przykładowo, w produkcji mlecznej zrozumienie obrotu stada pozwala na optymalizację wydajności mlecznej poprzez zarządzanie czasem udoju i wyborem zwierząt, które powinny pozostać w stadzie na dłużej. W praktyce, odpowiednie zarządzanie obrotem stada umożliwia zwiększenie wydajności ekonomicznej oraz lepsze wykorzystanie zasobów paszowych. Ponadto, w świetle standardów branżowych, takie jak normy ISO w zakresie dobrostanu zwierząt, znajomość oraz analiza przelotowości jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produkcji oraz zdrowia zwierząt. Obserwacje dotyczące obrotu stada powinny być regularnie dokumentowane, co umożliwia podejmowanie dobrze uzasadnionych decyzji zarządczych.
Pytanie 31

Najwolniejszym chodem konia jest

A. stęp.
B. kłus.
C. cwał.
D. inochód.
Wybór inochodu, kłusa lub cwału jako odpowiedzi na pytanie o najwolniejszy chód konia jest błędny, ponieważ każdy z tych chódów wykonywany jest w znacznie szybszym tempie niż stęp. Inochód to chód, w którym koń porusza się w specyficzny sposób, zsynchronizowany z nogami po przekątnej, co daje efekt płynnego ruchu, ale jest zdecydowanie szybszy niż stęp. W praktyce inochód często jest wykorzystywany w dyscyplinach takich jak rajdy czy jazda po trudnym terenie, jednak nie jest odpowiedni do sytuacji wymagających powolnego, kontrolowanego ruchu. Kłus jest chodem dwutaktowym, który również charakteryzuje się większą prędkością i dynamiką, a jego zastosowanie obejmuje zarówno wyścigi, jak i jazdę rekreacyjną. Chociaż kłus jest bardziej komfortowy dla niektórych jeźdźców, to jednak nie można go uznać za najwolniejszy chód, gdyż idealnie nadaje się do szybkiej jazdy. Cwał, z kolei, to najszybszy chód konia, używany głównie podczas wyścigów i w sytuacjach, gdy wymagana jest maksymalna prędkość. W związku z tym, wybór tych chódów jako najwolniejszych jest typowym błędem myślowym, wynikającym z nieporozumienia dotyczącego podstawowych charakterystyk chódów koni oraz ich zastosowań w praktyce jeździeckiej.
Pytanie 32

Która pasza ma najwyższą zawartość białka ogólnego?

A. Ziemniaki parowane.
B. Śruta jęczmienna.
C. Kiszonka z kukurydzy.
D. Drożdże pastewne.
Ziemniaki parowane, mimo że mogą być traktowane jako źródło węglowodanów, nie są odpowiednie jako podstawowe źródło białka w diecie zwierząt. Zawierają jedynie około 2% białka ogólnego, co czyni je niewystarczającymi do spełnienia potrzeb białkowych zwierząt hodowlanych. Stosowanie ziemniaków jako głównego składnika paszy może prowadzić do niedoborów białka, co w konsekwencji wpływa negatywnie na wzrost, produkcję oraz zdrowie zwierząt. Śruta jęczmienna, chociaż bogatsza w białko niż ziemniaki, zawiera około 10-12% białka, co również nie jest wystarczające w kontekście intensywnej produkcji zwierzęcej, gdzie zapotrzebowanie na białko jest znacznie wyższe. Kiszonka z kukurydzy charakteryzuje się niską zawartością białka, wynoszącą jedynie około 7-8%, co dodatkowo potwierdza, że nie jest odpowiednia jako źródło białka w diecie zwierząt. Wybór odpowiednich pasz białkowych jest kluczowy dla efektywności produkcji, a nieprawidłowe podejście do bilansu składników odżywczych może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania paszy oraz obniżenia wydajności produkcji zwierzęcej. Z tego powodu istotne jest, aby hodowcy zwracali uwagę na źródła białka w diecie zwierząt, kierując się sprawdzonymi danymi i standardami żywieniowymi.
Pytanie 33

Stosowanie zazieleniałych lub skiełkowanych ziemniaków w żywieniu świń jest niedopuszczalne ze względu na toksyczny wpływ

A. metioniny.
B. ligniny.
C. fitazy.
D. solaniny.
Zazielenione lub skiełkowane ziemniaki zawierają substancję chemiczną znaną jako solanina, która jest toksyczna dla zwierząt, w tym świń. Solanina jest glikoalkaloidem, który powstaje w ziemniakach w wyniku działania światła na skrobię, co prowadzi do jej konwersji w toksyczne związki. Wysokie stężenia solaniny mogą powodować objawy zatrucia, takie jak wymioty, biegunka, problemy z układem nerwowym oraz silny ból brzucha. Ponadto, jej obecność w diecie trzody chlewnej może prowadzić do pogorszenia ogólnego stanu zdrowia zwierząt oraz obniżenia ich wydajności produkcyjnej. Dlatego zaleca się, aby przed podaniem ziemniaków świń należy upewnić się, że są one wolne od skiełkowania i zazielenienia. Praktyki rolnicze obejmują świadome wybieranie odmian ziemniaków o niskiej zawartości solaniny oraz stosowanie przechowywania, które ogranicza ekspozycję na światło, co zapobiega powstawaniu szkodliwych substancji.
Pytanie 34

Do ras ojcowskich świń należy rasa

A. hampshire.
B. wielka biała polska.
C. złotnicka biała.
D. polska biała zwisłoucha.
Rasa hampshire jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych ras ojcowskich świń, którymi charakteryzuje się wyjątkowa wydajność i jakość mięsna. Sierść tej rasy jest czarna z białymi znakami, co stanowi ich wyróżniający element. Hampshire są cenione za szybki przyrost masy ciała, dobrą konwersję paszy oraz wysoką zdolność do produkcji mięsa o doskonałej jakości. W praktyce, nie tylko w hodowli trzody chlewnej, ale także w przemyśle mięsnym, rasa ta jest uznawana za doskonały wybór dla producentów, którzy dążą do osiągnięcia wysokiej wydajności produkcji oraz jakości mięsa. Standardy hodowlane dla rasy hampshire są ściśle określone przez organizacje branżowe, co zapewnia, że zwierzęta te spełniają wymagania dotyczące zdrowia i wydajności. Warto zaznaczyć, że Hampshire sprzyjają krzyżowaniu z innymi rasami, co pozwala na osiąganie jeszcze lepszych wyników produkcyjnych.
Pytanie 35

W dobrej jakości kiszonce z kukurydzy, sporządzonej bez użycia inokulantów, stosunek kwasu mlekowego do octowego powinien wynosić

A. 3:1
B. 1:3
C. 1:1
D. 2:1
Stosunek kwasu mlekowego do octowego w kiszonce z kukurydzy jest kluczowym aspektem procesu fermentacji, który wpływa na jakość finalnego produktu. Odpowiedzi, które sugerują stosunek 1:1, 2:1 czy 1:3, mogą wynikać z nieporozumień dotyczących roli poszczególnych kwasów. Kwas octowy, choć również jest produktem fermentacji, nie ma tak silnych właściwości konserwujących jak kwas mlekowy. Przypuszczenie, że równy lub większy udział kwasu octowego jest korzystny, opiera się na błędnym założeniu, że kwas octowy również zabezpiecza przed rozwojem niepożądanych bakterii. W rzeczywistości, nadmiar kwasu octowego może prowadzić do nieprzyjemnego smaku kiszonki oraz wpływać na jej stabilność. W praktyce, nadmiar kwasu octowego sygnalizuje, że proces fermentacji nie przebiegał prawidłowo, co może być wynikiem niewłaściwej temperatury, nieodpowiednich warunków tlenowych lub zbyt dużej ilości dostępnych cukrów. W standardach produkcji kiszonek, takich jak te określone przez organizacje rolnicze, podkreśla się znaczenie uzyskania odpowiedniego balansu kwasów dla uzyskania wysokiej jakości produktu. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie kiszenia dążyć do uzyskania przewagi kwasu mlekowego nad octowym, co przekłada się na lepsze właściwości sensoryczne oraz trwałość kiszonki.
Pytanie 36

Ewidencję leczenia zwierząt gospodarskich posiadacz zwierząt ma obowiązek przechowywać, od daty ostatniego wpisu, przez okres minimum

A. 3 lat.
B. 5 lat.
C. 2 lat.
D. 6 lat.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, posiadacze zwierząt gospodarskich są zobowiązani do prowadzenia ewidencji leczenia tych zwierząt, co ma na celu zapewnienie odpowiedniej opieki weterynaryjnej oraz monitorowanie stanu zdrowia zwierząt. Obowiązek przechowywania ewidencji przez okres minimum 5 lat od daty ostatniego wpisu wynika z potrzeby dokumentowania historii zdrowotnej zwierząt, co jest istotne zarówno dla ich właścicieli, jak i dla organów nadzoru weterynaryjnego. Długoterminowe przechowywanie tych informacji umożliwia analizę chorób występujących w stadzie oraz podejmowanie odpowiednich działań profilaktycznych. Przykładowo, w przypadku wykrycia epidemii w gospodarstwie, historia leczenia może stanowić kluczowy element w ustaleniu źródła zakażeń i skutecznych działań naprawczych. Warto również zauważyć, że istnieją standardy branżowe, które zalecają regularne przeglądanie dokumentacji zdrowotnej, co jest integralną częścią zarządzania dobrostanem zwierząt w gospodarstwie.
Pytanie 37

Buhaje przeznaczone do uboju powinny być w kondycji

A. rozpłodowej.
B. opasowej.
C. użytkowej.
D. wystawowej.
Buhaje przeznaczone do uboju powinny znajdować się w kondycji opasowej, co oznacza, że są odpowiednio przygotowane do maksymalizacji masy ciała oraz jakości mięsa. W stadach bydła mięsnego ważnym celem jest osiągnięcie optymalnej wagi przed ubojem, co jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej. Buhaje w kondycji opasowej powinny mieć dobrze rozwinięte mięśnie, odpowiednią ilość tłuszczu podskórnego oraz korzystny stosunek masy mięśniowej do tłuszczowej. Zastosowanie odpowiednich strategii żywieniowych, takich jak intensywne żywienie paszami pełnoporcjowymi, pozwala na szybki przyrost masy. Przykładem dobrych praktyk w hodowli bydła jest monitorowanie wskaźników kondycji ciała oraz regularne ocenianie postępów w przyroście masy, co pozwala na dostosowanie diety i zarządzanie stadem zgodnie z wymaganiami rynku.
Pytanie 38

W przypadku wywozu z Polski bydła, owiec lub kóz, ich zarodków oraz nasienia i komórek jajowych trzeba posiadać

A. księgę rejestracji.
B. dowód zakupu.
C. dowód sprzedaży,
D. świadectwo zdrowia.
Świadectwo zdrowia to ważny dokument, gdy chcesz legalnie wywieźć bydło, owce czy kozy z Polski. Potwierdza, że zwierzęta są zdrowe i spełniają wymagania weterynaryjne, które obowiązują w kraju, do którego je wysyłasz. To naprawdę istotne, żeby zapobiegać rozprzestrzenianiu się różnych chorób, bo ma to ogromne znaczenie dla zdrowia publicznego i samego dobrostanu zwierząt. Jak to wygląda w praktyce? Tuż przed transportem hodowca powinien skontaktować się z weterynarzem, który zrobi badania zdrowotne i wystawi potrzebne papiery. Na przykład, przy bydle weterynarz sprawdzi, czy nie ma tam chorób jak wirusowa biegunka czy bruceloza, bo to wymogi unijne. Dobrze też mieć kopię świadectwa w dokumentacji, to ułatwia przyszłe transakcje i kontrole ze strony inspekcji weterynaryjnej.
Pytanie 39

Na zdjęciu przedstawiono świnię rasy

Ilustracja do pytania
A. pietrain.
B. złotnicka biała.
C. wielka biała polska.
D. puławska.
Świnia rasy złotnicka biała charakteryzuje się białą sierścią, położonymi uszami oraz zaokrąglonymi kształtami, co czyni ją rozpoznawalną spośród innych ras. Rasa ta jest ceniona w produkcji mięsa, a także w hodowli ze względu na swoje właściwości adaptacyjne i wysoką jakość tuszy. Złotnicka biała jest znana z dobrej wydajności w warunkach paszowych, co oznacza, że przy niewielkiej ilości paszy potrafi osiągnąć optymalne przyrosty masy ciała. W praktyce, hodowcy stosują tę rasę zarówno do produkcji mięsa, jak i do programów krzyżowania, co zwiększa jakość potomstwa. Jest to zgodne z zaleceniami branżowymi, które podkreślają znaczenie genotypów o wysokiej wydajności. Złotnicka biała posiada również unikalne cechy, takie jak odporność na choroby, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju hodowli zwierząt. Jej właściwości sprawiają, że jest to rasa wybierana przez profesjonalnych hodowców w Polsce oraz za granicą.
Pytanie 40

Najwyższa retencja azotu występuje w organizmie zwierząt

A. w słabej kondycji.
B. starych.
C. chorych.
D. młodych i rosnących.
Odpowiedź "młodych i rosnących" jest prawidłowa, ponieważ organizmy w fazie wzrostu mają wyższe zapotrzebowanie na azot, który jest kluczowym składnikiem białek, enzymów i kwasów nukleinowych. W okresie intensywnego wzrostu, zwierzęta potrzebują większej ilości aminokwasów, co przekłada się na zwiększoną retencję azotu. W praktyce, dotyczy to szczególnie młodych zwierząt, które rozwijają swoją masę mięśniową i organów. Dobrym przykładem są zwierzęta hodowlane, takie jak cielęta czy prosięta, które w pierwszym okresie życia wymagają diety bogatej w białko, aby zapewnić właściwy rozwój. Właściwe zarządzanie retencją azotu jest również istotne z punktu widzenia ochrony środowiska, ponieważ nadmiar azotu w systemach hodowlanych może prowadzić do zanieczyszczenia wód gruntowych, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami zrównoważonego rolnictwa. Znalezienie równowagi między wydajnością produkcyjną a ochroną środowiska to kluczowy aspekt współczesnej hodowli zwierząt.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej