Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 3 kwietnia 2025 10:55
Data zakończenia: 3 kwietnia 2025 11:19

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu przeróbki długich spodni, polegającej na ich skróceniu do linii kolana, należy zdjąć pomiar

A. ZUo

B. ZWo

C. ZTv

D. ZKo

Wybór odpowiedzi poza ZKo często wynika z nieporozumienia dotyczącego technik pomiaru w krawiectwie. Wielu krawców, szczególnie początkujących, może myśleć, że ZWo, ZTv lub ZUo są odpowiednie, ponieważ wydają się logiczne w kontekście zmiany długości spodni. ZWo odnosi się do pomiaru z biodra, co w przypadku skracania nogawki może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, ponieważ nie uwzględnia naturalnej linii kolana. ZTv, oznaczający pomiar z tyłu nogawki, może spowodować, że spodnie będą zbyt długie lub krótkie, a także zniekształcą proporcje spodni. ZUo, związany z pomiarem od podłoża, również nie jest adekwatny, ponieważ nie bierze pod uwagę, na jakiej wysokości nogawka powinna się kończyć. Kluczowym błędem jest ignorowanie, że różne rodzaje pomiarów odpowiadają różnym stylom i długościom odzieży, co może prowadzić do niesatysfakcjonującego efektu końcowego. Właściwe podejście do pomiarów w krawiectwie polega na dokładnym zrozumieniu anatomii ciała oraz proporcji, co jest fundamentem dla precyzyjnego szycia. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod pomiarowych, które odpowiadają specyfice danego projektu, aby uniknąć błędów i nieporozumień w procesie krawieckim.

Pytanie 2

Jaka może być przyczyna łamania się igieł podczas pracy maszyny stębnowej?

A. Zbyt napięty pas napędowy.

B. Włączony mechanizm transportu.

C. Za duży docisk stopki do płytki ściegowej.

D. Niewłaściwe ustawienie igły względem chwytacza.

Rozważając inne odpowiedzi, warto zauważyć, że nadmierny docisk stopki do płytki ściegowej może wprawdzie wpływać na jakość ściegu, ale nie jest bezpośrednią przyczyną łamania się igieł. Zbyt mocne dociśnięcie stopki może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału, co z kolei może powodować inne problemy, takie jak zacięcia czy zniekształcenia ściegu, jednak nie bezpośrednio do złamania igły. Z kolei zbyt napięty pas napędowy wpływa na płynność pracy maszyny, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do uszkodzeń mechanizmów, ale nie ma bezpośredniego związku ze złamaniem igły. Mechanizm transportu, jeśli jest włączony, powinien działać zgodnie z zasadami, a jego aktywność nie powinna wpływać na bezpieczeństwo samej igły. Często błędne myślenie polega na łączeniu różnych problemów mechanicznych z jednoznacznymi skutkami, podczas gdy wiele z nich jest jedynie objawem większych problemów z regulacją i konserwacją maszyny. Zrozumienie, że różne elementy maszyny muszą współpracować w harmonijny sposób, jest kluczowe dla uniknięcia uszkodzeń, takich jak łamanie igieł.

Pytanie 3

Którą tkaninę należy zastosować do uszycia sukni wieczorowej przedstawionej na rysunku?

A. Teksas.

B. Batyst.

C. Etaminę.

D. Taftę.

Wybór batystu, teksasu czy etaminy do uszycia sukni wieczorowej to przykłady błędnych decyzji, które wynikają z nieporozumienia dotyczącego właściwości tych tkanin. Batyst, będący cienką, delikatną tkaniną bawełnianą, nie ma odpowiedniej struktury ani sztywności, co sprawia, że nie nadaje się do stworzenia eleganckiej sukni wieczorowej. Jego lekka i przewiewna natura może być korzystna w odzieży codziennej lub letnich bluzkach, ale w kontekście sukni wieczorowej, brakuje mu efektywności w utrzymaniu formy i podkreślaniu sylwetki. Teksas, czyli materiał denimowy, jest zupełnie nieodpowiedni do projektów formalnych; jego surowa faktura i ciężkość są zbyt nieformalne i nadają odzieży casualowy charakter. Użycie teksasu w kontekście sukni wieczorowej jest dowodem na brak zrozumienia zasad dotyczących stosowania odpowiednich tkanin w modzie. Etamina, chociaż ma swoje miejsce w świecie tkanin dekoracyjnych, nie zapewnia odpowiedniej struktury ani elegancji, które są kluczowe w przypadku sukien wieczorowych. Często stosowana w haftach, etamina nie nadaje się na sukienki, które powinny emanować stylem i klasą. Wybierając tkaniny do odzieży formalnej, istotne jest zrozumienie, jak różne materiały wpływają na ogólny wygląd oraz komfort noszenia. Niezrozumienie właściwości tkanin prowadzi do wyborów, które mogą zrujnować efekt końcowy projektu. W kontekście mody kluczowe jest stosowanie materiałów, które są zgodne z ich przeznaczeniem oraz wymaganiami estetycznymi i funkcjonalnymi konkretnego rodzaju odzieży.

Pytanie 4

Który z przyrządów pomocniczych stosowany jest do szycia szwów bieliźnianych?

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Wybór niewłaściwego przyrządu pomocniczego do szycia szwów bieliźnianych może prowadzić do wielu problemów w procesie szycia. Przykładowo, jeśli wybierzesz przyrząd, który nie jest dedykowany do tego celu, istnieje ryzyko uzyskania grubych i nieestetycznych szwów, które mogą podrażniać skórę lub nie spełniać wymagań estetycznych. Wielu krawców błędnie sądzi, że można zastosować ogólne stopki do szycia, co naraża na uszkodzenie delikatne tkaniny, z których wykonuje się bieliznę. Do typowych błędów myślowych należy przekonanie, że wszystkie stopki działają na tych samych zasadach, co jest nieprawidłowe, ponieważ różnorodność materiałów i technik szycia wymaga specjalistycznych narzędzi. Niewłaściwy dobór przyrządów prowadzi do problemów z równomiernością szwów, co nie tylko wpływa na wygląd odzieży, ale również na jej funkcjonalność i komfort noszenia. Używając niewłaściwych akcesoriów, można również napotkać trudności z utrzymaniem odpowiedniego napięcia nici, co może skutkować pękaniem lub zaciąganiem materiału. W branży odzieżowej kluczowe jest, aby każda operacja szycia była przemyślana i zgodna z przyjętymi standardami, co pozwala na uniknięcie problemów związanych z jakością wyrobu i zadowoleniem klientów.

Pytanie 5

Dla którego wyrobu odzieżowego, dodatek konstrukcyjny w obwodzie klatki piersiowej ma najwyższą wartość?

A. Żakietu.

B. Sukni.

C. Płaszcza.

D. Bluzki.

Płaszcze są odzieżą wierzchnią, która zazwyczaj wymaga większej przestrzeni w obwodzie klatki piersiowej, aby zapewnić komfort noszenia oraz swobodę ruchów, zwłaszcza przy noszeniu odzieży pod spodem. Dodatek konstrukcyjny w obwodzie klatki piersiowej ma na celu zapewnienie odpowiedniego dopasowania, które uwzględnia zarówno stylizację, jak i funkcjonalność. Płaszcze często mają dodatkowe warstwy, co wiąże się z potrzebą większej objętości w okolicy klatki piersiowej. Przykładem mogą być płaszcze zimowe, które są projektowane z myślą o noszeniu ciepłych swetrów lub innych warstw pod nimi. W praktyce, projektanci i krawcy korzystają z norm takich jak ISO 8559, które regulują wymiary odzieży, co pozwala na tworzenie odzieży, która jest funkcjonalna i komfortowa. Właściwe dobranie dodatku konstrukcyjnego wpływa także na estetykę i sylwetkę płaszcza, co jest kluczowe w modzie.

Pytanie 6

Który symbol graficzny oznaczający temperaturę prasowania należy umieścić na przywieszce sukni damskiej wykonanej z lnu?

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Wybór niewłaściwego symbolu temperatury prasowania może prowadzić do poważnych uszkodzeń tkanin, co jest nie tylko nieestetyczne, ale może również skutkować wysokimi kosztami związanymi z naprawą lub wymianą odzieży. Każdy symbol graficzny ma swoje znaczenie, a ich błędna interpretacja zwykle wynika z braku znajomości standardów oznaczania tkanin. Na przykład, wybór żelazka z dwiema kropkami sugeruje, że materiał powinien być prasowany w niższej temperaturze, około 150°C, co jest niewystarczające dla lnu. Prasowanie w zbyt niskiej temperaturze nie tylko nie wygładzi zagnieceń, ale także może prowadzić do ich utrwalenia, co sprawia, że tkanina staje się mniej estetyczna. Ponadto, symbol z jedną kropką oznacza, że materiał powinien być prasowany w bardzo niskiej temperaturze, co jest całkowicie nieodpowiednie dla lnu. Użycie zbyt wysokiej temperatury, co sugerowałoby żelazko bez kropki, może spalić włókna tkaniny, co prowadzi do nieodwracalnych uszkodzeń. Dlatego tak ważne jest, aby zwracać uwagę na symbole prasowania i stosować się do nich, aby uniknąć typowych błędów myślowych związanych z utratą jakości odzieży.

Pytanie 7

Która igła jest stosowana w podszywarkach?

A. Prosta.

B. Łukowa.

C. Z dwoma ostrzami.

D. Stożkowa.

Zastosowanie igły prostej w procesu podszywania jest niewłaściwe, ponieważ nieumożliwia ona swobodnego manewrowania wokół zakrzywionych krawędzi materiału. Igła prosta, mająca sztywny kształt, jest bardziej skuteczna przy szyciu prostych linii, a w przypadku podszywania, gdzie pożądane są bardziej złożone ruchy, może prowadzić do powstawania nieestetycznych szwów. Ponadto, igła z dwoma ostrzami, mimo że może wydawać się interesującą opcją, jest zaprojektowana do szycia w specyficznych zastosowaniach, takich jak dzianiny, ale nie nadaje się do podszywania, ponieważ jej konstrukcja wprowadza ryzyko uszkodzenia tkanin. W kontekście podszywania, igła stożkowa, mimo że jest przydatna w niektórych technikach, nie oferuje elastyczności potrzebnej do prawidłowego wszywania podszewki. Takie podejście do wyboru igły może wynikać z błędnego przekonania, że każde szycie można wykonać dowolnym typem igły, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki szycia. Właściwy dobór narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowym elementem sukcesu w rzemiośle krawieckim, dlatego tak ważne jest, aby znać specyfikę i przeznaczenie różnych igieł.

Pytanie 8

Którą metodę wykończania tkanin należy zastosować do zabezpieczenia wyrobu odzieżowego przed deszczem i wilgocią?

A. Impregnowanie.

B. Krochmalenie.

C. Dekatyzowanie.

D. Kalandrowanie.

Dekatyzowanie to proces, który ma na celu usunięcie naprężeń z tkanin po ich wyprodukowaniu, co zapewnia stabilność wymiarową materiału. Jest to istotna metoda w kontekście poprawy jakości tkanin, jednak nie ma ona zastosowania w zabezpieczaniu odzieży przed deszczem czy wilgocią. Podobnie, kalandrowanie to technika wykończania tkanin, polegająca na ich prasowaniu między gorącymi walcami, co prowadzi do uzyskania gładkiej powierzchni. Ta metoda jest często stosowana w produkcji tkanin o wysokiej gęstości, ale nie zapewnia ochrony przed wodą. Krochmalenie natomiast, polegające na aplikacji skrobi na tkaniny, ma na celu usztywnienie ich, co jest przydatne w przypadku niektórych typów odzieży, jak koszule czy obrusy, ale również nie zabezpiecza przed wilgocią. Wybór niewłaściwej metody wykończania tkanin może prowadzić do nieadekwatnej ochrony użytkownika w zmiennych warunkach atmosferycznych. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze odpowiednich technik uwzględniać specyfikę zastosowania oraz oczekiwania dotyczące funkcjonalności odzieży.

Pytanie 9

Którą maszynę należy zastosować do wykonania dziurek w koszuli męskiej?

A. Dziurkarkę bieliźnianą.

B. Ryglówkę.

C. Guzikarkę.

D. Dziurkarkę odzieżową.

Wybór niewłaściwej maszyny do wykonywania dziurek w koszulach męskich może prowadzić do wielu problemów produkcyjnych oraz jakościowych. Ryglówka, która jest przeznaczona do szycia i wzmacniania szwów, nie jest narzędziem do wycinania dziurek. Może być użyta do szycia guzików, ale nie do ich mocowania przez stworzenie odpowiednich otworów. Użycie ryglówki do wykonania dziurek mogłoby skutkować uszkodzeniem materiału, a także brakiem precyzji, co w efekcie obniżyłoby jakość wykończenia odzieży. Guzikarka, z kolei, jest maszyną przeznaczoną do mocowania guzików, a nie do wycinania dziurek. Jej zastosowanie w kontekście dziurek jest zatem całkowicie niewłaściwe, co często wynika z błędnego zrozumienia funkcji tych maszyn. Dziurkarka odzieżowa mogłaby wydawać się odpowiednia, ale nie jest tak precyzyjna w przypadku delikatnych materiałów, jaką jest koszula męska, której konstrukcja wymaga większej dbałości o szczegóły. W rezultacie, nie tylko nie spełniłaby wymagań dotyczących jakości, ale także mogłaby powodować uszkodzenia tkaniny czy deformacje. Dlatego kluczowe jest, aby w procesie produkcji odzieży korzystać z narzędzi dostosowanych do specyficznych funkcji, co wspiera zachowanie wysokich standardów oraz zadowolenia klientów.

Pytanie 10

Do oprzyrządowania stębnówki nie należy

A. zwijacz.

B. linijka magnetyczna.

C. lamownik.

D. podkładka teflonowa.

Podkładka teflonowa to element, który nie jest częścią standardowego oprzyrządowania stębnówki. Stębnówki, znane również jako maszyny do szycia stębnowego, są używane w przemyśle tekstylnym do zszywania materiałów wzdłuż krawędzi lub w szwach. W skład ich oprzyrządowania wchodzą elementy, takie jak lamownik, który umożliwia estetyczne wykończanie krawędzi tkanin, zwijacz, który ułatwia zarządzanie nitką podczas szycia, oraz linijka magnetyczna, która pozwala na precyzyjne prowadzenie materiału. W przypadku podkładki teflonowej, choć jest to przydatny element w innych kontekstach szycia, służy głównie do pracy z trudnymi do szycia materiałami, takimi jak skóra czy materiały syntetyczne, gdzie zapobiega przyklejaniu się tkaniny do stopki. Zastosowanie podkładki teflonowej jest więc specyficzne i nie jest standardowym wyposażeniem stębnówki, co czyni ją odpowiedzią poprawną.

Pytanie 11

Które pomiary krawieckie należy zdjąć z sylwetki w celu wykonania form bluzki podstawowej?

A. ZWo, opx, SyTy, SySvXp, RvNv, SySvXpTp, obt, os.

B. SyTy, opx, ZWo, SySvXpTp, obt, RvNv, ZKo, ZTv.

C. ZWo, ot, ZTv, SySvXpTp, os, obt, SySvXp, RvNv.

D. opx, os, SyTy, obt, SySvXp, RvNv, ZWo, ou.

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne pomiary, które są kluczowe do prawidłowego wykonania form bluzki podstawowej. ZWo (szerokość w ramionach), opx (obwód piersi), SyTy (długość tyłu), SySvXp (długość rękawa), RvNv (obwód szyi), SySvXpTp (długość rękawa do przegubu), obt (obwód talii), oraz os (obwód bioder) są to pomiary, które pozwalają na stworzenie bluzki, która dobrze leży na sylwetce. Ważne jest, aby pamiętać, że każdy z tych pomiarów odgrywa istotną rolę w formowaniu kształtu odzieży. Na przykład, ZWo wpływa na szerokość pleców, co jest kluczowe dla komfortu i estetyki, a opx determinuje, czy bluzka będzie odpowiednio dopasowana w okolicy klatki piersiowej. Zbieranie tych danych w odpowiedni sposób, z uwzględnieniem indywidualnych różnic sylwetkowych, jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie krawiectwa, co pozwala na uzyskanie doskonałej jakości odzieży, która odpowiada na potrzeby klienta.

Pytanie 12

Którą z wymienionych tkanin należy zastosować do uszycia koszuli nocnej przedstawionej na rysunku?

A. Satynę.

B. Adamaszek.

C. Atłas.

D. Szyfon.

Atłas jest tkaniną, która charakteryzuje się gładką, błyszczącą powierzchnią, co czyni ją idealnym wyborem do produkcji eleganckiej bielizny nocnej, takiej jak koszula nocna. Materiał ten, dzięki swojej strukturze, dobrze układa się na ciele, co zapewnia komfort noszenia. Ponadto, atłas ma właściwości, które pozwalają na łatwe utrzymanie w czystości, co jest szczególnie istotne w kontekście bielizny nocnej. Warto również zauważyć, że atłas jest materiałem, który dobrze oddaje kolory, co sprawia, że koszule nocne wykonane z tego surowca są atrakcyjne wizualnie. Użycie atłasu w projektowaniu odzieży nocnej jest zgodne z standardami branżowymi, które promują stosowanie materiałów zapewniających zarówno estetykę, jak i komfort. Dlatego też, wybór atłasu do szycia koszuli nocnej jest zgodny z dobrymi praktykami w branży odzieżowej, co przekłada się na wysoką jakość i zadowolenie użytkowników.

Pytanie 13

Którą cyfrą oznaczono na przedstawionym rysunku operację podklejenia?

A. 3

B. 1

C. 4

D. 2

Na przedstawionym rysunku cyfra '1' wskazuje na operację podklejenia, co jest kluczowym elementem w różnych procesach budowlanych oraz montażowych. Podklejenie to technika stosowana w celu zwiększenia stabilności i wytrzymałości konstrukcji, zwłaszcza w zakresie elementów drewnianych. W praktyce, polega to na dodaniu dodatkowego wsparcia do istniejącej struktury, co może mieć miejsce w przypadku naprawy starych budynków lub podczas wzmocnienia elementów nośnych. W branży budowlanej, zgodnie z normami PN-EN oraz dobrymi praktykami, podklejenie powinno być wykonane zgodnie z zaleceniami producentów materiałów budowlanych oraz inżynierskich, a także z uwzględnieniem obciążeń wynikających z użytkowania. Dodatkowo, stosowanie odpowiednich materiałów klejowych, jak krzyżyki wskazane na rysunku, jest niezbędne, aby zapewnić trwałość i efektywność podklejenia. Właściwe zrozumienie i stosowanie tych zasad jest istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa i długowieczności konstrukcji.

Pytanie 14

Klientka zleciła uszycie sukni, na którą zużyto 1,50 m aksamitu. Cena 1,00 m tkaniny wynosi 24,00 zł, koszt robocizny 40,00 zł. Jaka będzie cena wykonania tej usługi?

A. 88,00 zł

B. 76,00 zł

C. 52,00 zł

D. 64,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt uszycia sukni, należy uwzględnić zarówno cenę materiału, jak i koszt robocizny. W tym przypadku zużyto 1,50 m aksamitu, a cena 1,00 m wynosi 24,00 zł. Dlatego koszt materiału wynosi: 1,50 m x 24,00 zł/m = 36,00 zł. Dodatkowo, koszt robocizny wynosi 40,00 zł. Zatem całkowity koszt usługi to: 36,00 zł (materiał) + 40,00 zł (robocizna) = 76,00 zł. W praktyce, przy planowaniu kosztów usług krawieckich, ważne jest dokładne oszacowanie zarówno materiałów, jak i pracy, aby zapewnić rentowność oraz konkurencyjność w branży. Umiejętność precyzyjnego kalkulowania kosztów jest kluczowa, zwłaszcza w małych przedsiębiorstwach, gdzie każdy element wpływa na wynik finansowy.

Pytanie 15

Do wykonania której operacji technologicznej należy zastosować maszynę specjalną wyposażoną w mechanizm wypychacza?

A. Stębnowania krawędzi przodu.

B. Odszycia dziurki odzieżowej.

C. Pikowania klap marynarki.

D. Przyszycia guzików.

Wybór innych operacji technologicznych, takich jak odszycia dziurki odzieżowej, przyszycia guzików czy stębnowania krawędzi przodu, wskazuje na niepełne zrozumienie roli maszyn specjalnych w procesie szycia. Odszycie dziurki odzieżowej wymaga precyzyjnego szycia, ale nie korzysta z mechanizmu wypychacza, ponieważ proces ten koncentruje się na wykonaniu otworów w materiale, co zazwyczaj realizuje się przy użyciu innych narzędzi, takich jak maszyny do szycia z odpowiednimi stopkami. Przyszycie guzików również nie jest zadaniem, które wymaga zastosowania maszyny z mechanizmem wypychacza; w tym przypadku, kluczowe jest dokładne umiejscowienie guzika, co można osiągnąć za pomocą innych bardziej standardowych podejść. Stębnowanie krawędzi przodu z kolei, choć istotne w kontekście estetyki, nie wymaga funkcji wypychania materiału, a bardziej skupić się na stabilnej i kontrolowanej aplikacji szwu wzdłuż krawędzi. W praktyce, dobór odpowiednich technologii i maszyn jest kluczowy, a mylenie ich funkcji prowadzi do błędów w produkcji. Zrozumienie specyfiki każdej operacji oraz zastosowania odpowiednich narzędzi jest fundamentem efektywnego i wysokiej jakości procesu szycia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej.

Pytanie 16

Jaka jest przyczyna powstawania fałd w tyle przy kołnierzu?

A. Płytki podkrój szyi w tyle.

B. Wysoki kołnierz.

C. Głęboki podkrój szyi w tyle.

D. Niski kołnierz.

Prawidłowa odpowiedź, dotycząca płytkiego podkroju szyi w tyle, jest kluczowa w kontekście krawiectwa i projektowania odzieży. Płytki podkrój szyi w tyle oznacza, że materiał wokół kołnierza jest źle dopasowany do naturalnych krzywizn ciała. W praktyce, ten aspekt jest niezwykle istotny, ponieważ wpływa na ogólny kształt i komfort noszenia odzieży. Jeśli podkrój jest zbyt płytki, materiał ma tendencję do gromadzenia się, co prowadzi do powstawania nieestetycznych fałd. Aby uniknąć takich problemów, projektanci powinni stosować odpowiednie techniki dopasowania, które uwzględniają indywidualne kształty sylwetek. Warto również zainwestować w wykończenie krawędzi kołnierza oraz odpowiednie usztywnienie, co pomoże zachować pożądany wygląd. W branży mody, dbałość o detale, takie jak forma podkroju, jest niezbędna do stworzenia eleganckiej i funkcjonalnej odzieży. Dobrym przykładem może być użycie wykrojów dostosowanych do anatomii ciała, co jest standardową praktyką w produkcji odzieży wysokiej jakości.

Pytanie 17

Przyrząd pomocniczy przedstawiony na rysunku należy zastosować do

A. ozdobnego stębnowania.

B. naszycia taśmy ozdobnej.

C. wszycia zamka błyskawicznego.

D. wszycia rękawa z bufką.

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich odnosi się do technik szycia, które mimo że są istotne, nie są związane z funkcjonalnością przedstawionej stopki. Naszycie taśmy ozdobnej, chociaż również wymaga precyzyjności, wykorzystuje inne narzędzia i metody niż te, które umożliwia stopka do zamka. Ozdobne stębnowanie, choć jest techniką dekoracyjną, również nie wiąże się z używaniem tej specyficznej stopki, która nie jest przystosowana do zachowania estetyki stębnowania. Rękaw z bufką może wymagać złożonych technik szycia, które również nie skorzystają na użyciu stopki do zamka błyskawicznego. Kluczowym błędem w rozumowaniu może być myślenie, że wszystkie akcesoria do szycia są uniwersalne i mogą być stosowane zamiennie, podczas gdy w rzeczywistości każdy przyrząd ma swoje specjalistyczne zastosowanie. Użycie niewłaściwej stopki prowadzi do nieefektywnego szycia i może być źródłem frustracji oraz błędów, które mogą zrujnować projekt. Warto zwrócić uwagę na to, jak istotne jest dobranie właściwych narzędzi do określonych zadań, co jest kluczem do jakościowych efektów w szyciu.

Pytanie 18

Stopkę specjalną przedstawioną na rysunku można zastosować do wykonania na stębnówce

A. wykonania obrębu krawędzi apaszki.

B. marszczenia karczka w sukience.

C. naszycia taśmy na s/al.

D. wszycia zamka do spodni.

Wybór odpowiedzi związanych z marszczeniem karczka, wszywaniem zamka do spodni czy naszywaniem taśmy na s/al wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji, które pełnią różne elementy wyposażenia maszyny do szycia. Marszczenie to technika, która polega na zbieraniu materiału w fałdy, co wykonuje się za pomocą odpowiednich stopek marszczących, a nie stopki do obrębiania. Z kolei wszycie zamka do spodni to proces wymagający precyzyjnego dopasowania i użycia stopek do zamków, które umożliwiają wygodne i estetyczne wprowadzenie zamka błyskawicznego. Naszycie taśmy na s/al to technika, która również nie jest zgodna z funkcją obrabiania krawędzi, ponieważ wymaga zupełnie innej metody mocowania. Te błędne wybory mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie stopki mają uniwersalne zastosowanie, co w rzeczywistości jest nieprawdziwe. Każda stopka ma swoje specyficzne przeznaczenie i zrozumienie tego jest kluczowe dla uzyskania zamierzonego efektu w szyciu. Warto zatem zwracać uwagę na rodzaje i typy stopek, które są stosowane w konkretnych technikach, aby uniknąć nieporozumień i poprawić jakość swoich wyrobów. Dobrze dobrana stopka nie tylko usprawnia proces szycia, ale także podnosi estetykę gotowego produktu.

Pytanie 19

Ile wynosi norma zużycia tkaniny gładkiej poliestrowej o szerokości 1,50 m, niezbędnej do uszycia spódnicy podstawowej o długości 50 cm, dla klientki o wymiarach ot = 68 cm i obt = 92 cm.

A. 1,10 m

B. 0,55 m

C. 1,15 m

D. 0,60 m

Odpowiedzi, które proponują większe zużycie tkaniny, takie jak 1,10 m, 0,60 m czy 1,15 m, wynikają z nieprawidłowych założeń dotyczących obliczeń potrzebnych do uszycia spódnicy. Często zdarza się, że osoby zajmujące się szyciem nie uwzględniają w swoich kalkulacjach właściwego podziału materiału oraz zapasów na szwy. Na przykład, zbyt duża ilość materiału może sugerować niepotrzebne dodawanie zapasu. Obliczając normę zużycia, kluczowe jest również zrozumienie proporcji wzrostu i wymiarów ciała klientki. Obwody talii i bioder powinny być prawidłowo interpretowane, a ich wartości powinny wpływać na strategię krojenia, aby uniknąć marnotrawstwa. Przykładem typowego błędu jest mylenie długości spódnicy z ilością tkaniny potrzebnej na zakładki, co prowadzi do przeszacowania zapotrzebowania na materiał. Standardy w branży odzieżowej wyraźnie określają, że istotne jest nie tylko obliczenie długości, ale również uwzględnienie parametrów konstrukcyjnych, co zwiększa efektywność produkcji. W praktyce, wiedza o optymalizacji zużycia tkanin ma kluczowe znaczenie dla rentowności projektów odzieżowych, a prawidłowe podejście do obliczeń może znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu.

Pytanie 20

W jaki sposób można usunąć błąd występujący w rękawie bluzki przedstawionej na rysunku?

A. Ściąć kulę rękawa.

B. Skrócić rękaw.

C. Przesunąć rękaw do przodu.

D. Zwęzić rękaw.

Przesunięcie rękawa do przodu, skrócenie rękawa oraz zwężenie rękawa to podejścia, które nie usuwają głównej przyczyny opisanego problemu, jakim jest nadmiar materiału w okolicy łokcia. Przesunięcie rękawa do przodu mogłoby jedynie zmienić jego położenie, co nie wpłynie na ilość materiału, który zbiera się przy zgięciu łokcia, co prowadzi do nieestetycznych fałd. Skrócenie rękawa, choć może zmniejszyć długość, nie rozwiązuje problemu z nadmiarem tkaniny, a w rzeczywistości może pogłębić problem, jeśli nadal pozostanie zbyt duża ilość materiału w okolicy kuli rękawa. Zwężenie rękawa może wprowadzić dodatkowe napięcia w tkaninie, co również może skutkować nieestetycznymi zagnieceniami. Te podejścia nie uwzględniają podstawowych zasad konstrukcji odzieży, które zakładają, że kluczowe jest odpowiednie dopasowanie w każdej części rękawa. W praktyce, osoby zajmujące się krawiectwem powinny zwracać uwagę na proporcje materiału, aby uniknąć błędów projektowych, które mogą prowadzić do nieefektywnego fasonu. To właśnie umiejętność analizy i dostosowywania konstrukcji odzieży w odpowiedzi na indywidualne potrzeby figury jest niezbędna do tworzenia dobrze dopasowanych ubrań.

Pytanie 21

W celu usunięcia przedstawionej na rysunku wady w bluzce damskiej należy

A. zwiększyć głębokość zaszewki piersiowej.

B. pogłębić podkrój pachy.

C. pogłębić podkrój szyi w przodzie.

D. skrócić przód i tył na linii ramienia przy podkroju szyi.

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że zwiększenie głębokości zaszewki piersiowej nie rozwiązuje problemu nadmiaru materiału w okolicy ramion. Zaszewek używa się w celu modelowania sylwetki, jednak w przypadku nadmiaru materiału w tej konkretnej strefie, ta metoda może jedynie pogłębić problem, zamiast go rozwiązać. Z kolei pogłębianie podkroju szyi w przodzie może wydawać się korzystne, jednak zazwyczaj wiąże się to z innym typem problemu, takim jak zbyt ciasne dopasowanie w rejonie szyi, co w tym przypadku nie ma zastosowania. Ostatnia opcja, czyli pogłębianie podkroju pachy, również nie jest adekwatna, ponieważ problem leży w nadmiarze materiału na linii ramienia, a nie w kwestii swobody ruchów czy dopasowania w rejonie pachy. Kluczowym aspektem w analizie problemu jest zrozumienie, że każde z proponowanych rozwiązań odnosi się do różnych typów wad krawieckich, które wymagają odmiennych podejść w korekcji. Dlatego istotne jest, aby przy ocenie wad w odzieży stosować odpowiednie metody, które rzeczywiście adresują konkretne problemy, a nie tylko wykonują zmiany, które nie są związane z zauważoną wadą.

Pytanie 22

Ile wynosi zużycie tkaniny w groszki o szerokości 90 cm, z której uszyto spódnicę podstawową dla klientki o wymiarach przedstawionych w tabeli?

A. 120 cm

B. 60 cm

C. 66 cm

D. 132 cm

Wybór odpowiedzi, który wskazuje na inne wartości zużycia tkaniny, często wynika z błędnego zrozumienia zasad konstrukcji odzieży. Na przykład, wybór 66 cm może sugerować, że osoba odpowiedzialna za pomiar nie uwzględniła, że spódnica wymaga pełnej szerokości tkaniny z powodu swojego fasonu. Spódnice są zazwyczaj szyte z dwóch odrębnych części, które łączą się w środkowej linii, co oznacza, że konieczne jest wykorzystanie materiału zarówno na przód, jak i na tył, a ich długości muszą być odpowiednio zaplanowane. Ponadto, wybór wartości takich jak 120 cm lub 60 cm nie uwzględnia standardowych zapasów na szwy i podwinięcia, które są kluczowe w każdym projekcie krawieckim. Bez dodania zapasu, istnieje ryzyko, że ostateczna długość spódnicy będzie niewystarczająca, co prowadzi do frustracji klientki oraz dodatkowych kosztów związanych z poprawkami. W praktyce, aby uniknąć takich nieporozumień, warto dokładnie przeanalizować wymiary klientki oraz przewidzieć, jaka ilość materiału będzie potrzebna, bazując na typowych zasadach kroju oraz konstrukcji odzieży. Współczesne standardy krawieckie sugerują, aby zawsze planować zużycie materiału z uwzględnieniem dodatkowych centymetrów na wszelkie korekty czy modyfikacje, co pozwala na uzyskanie jak najlepszego efektu końcowego.

Pytanie 23

Który punkt pomiarowy ciała znajduje się na siódmym kręgu szyjnym?

A. Sx

B. Sy

C. Ty

D. Sv

Wybór odpowiedzi innej niż "Sy" może wynikać z nieporozumień dotyczących anatomii kręgosłupa i lokalizacji punktów pomiarowych. Odpowiedzi "Sv", "Ty" i "Sx" nie odnoszą się do standardowo uznawanych punktów pomiarowych na siódmym kręgu szyjnym, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących diagnostyki i terapii. Sv, jako oznaczenie, zazwyczaj odnosi się do innego obszaru ciała lub kręgu, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną w kontekście pytania. Ponadto, Ty oraz Sx również nie są związane z C7; nie są one uznawane w kontekście medycznym za punkty lokalizacyjne związane z odcinkiem szyjnym. Typowe błędy myślowe w takich sytuacjach często wynikają z braku znajomości odpowiedniej terminologii anatomicznej lub z niewłaściwego skojarzenia punktów pomiarowych z konkretnymi odcinkami kręgosłupa. Użytkownicy mogą mylić lokalizację punktów pomiarowych z innymi oznaczeniami stosowanymi w różnych kontekstach medycznych, co prowadzi do nieporozumień. Zrozumienie poprawnej lokalizacji punktu Sy jako kluczowego w diagnostyce i terapiach związanych z szyją jest niezbędne, aby uniknąć tych pomyłek oraz aby skutecznie podejść do terapii pacjentów z problemami w obrębie szyi.

Pytanie 24

Tabele wielkości odzieży dla dzieci i młodzieży opracowane na podstawie wyników pomiarów antropometrycznych wykonanych dla populacji polskiej w XX wieku są uporządkowane według

A. typów figur.

B. wielkości.

C. wymiarów ciała.

D. grup wiekowych.

Tabela wielkości odzieży dla dzieci i młodzieży, opracowana na podstawie pomiarów antropometrycznych, jest zorganizowana według grup wiekowych, co odzwierciedla rozwój fizyczny oraz zmiany w proporcjach ciała na różnych etapach rozwoju. Każda grupa wiekowa charakteryzuje się innymi wymiarami ciała, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania odzieży. Przykładowo, rozmiary dla niemowląt różnią się znacznie od tych przeznaczonych dla nastolatków z uwagi na dynamiczny rozwój i zmiany w sylwetce. Wprowadzenie tabelek opartych na danych dotyczących konkretnej populacji, jak w przypadku Polski w XX wieku, umożliwia producentom odzieży opracowanie produktów, które lepiej odpowiadają rzeczywistym potrzebom użytkowników. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają bazowanie na rzetelnych danych antropometrycznych w celu zwiększenia komfortu użytkowania odzieży. Dzięki temu, rodzice mogą łatwiej dobierać odzież dla swoich dzieci, mając pewność, że wybierają rozmiary, które będą odpowiednie do ich wieku i etapu rozwoju.

Pytanie 25

Błąd dotyczący wszycia kołnierza występujący w wyrobie przedstawionym na rysunku można naprawić wykonując następujące czynności:

A. wypruć kołnierz, upiąć i ponownie wszyć.

B. wypruć kołnierz, pogłębić podkrój szyi i ponownie wszyć.

C. wypruć kołnierz, skrócić i ponownie wszyć.

D. wypruć kołnierz, wyrównać kołnierz i ponownie wszyć.

Błędne podejścia do naprawy wszycia kołnierza mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia problemu oraz braku umiejętności dostosowywania elementów odzieży. Wyprucie kołnierza bez wcześniejszego zrozumienia, co dokładnie jest nieprawidłowe, nie przyniesie pożądanych rezultatów. W przypadku wyrównania kołnierza, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może to prowadzić do dalszych problemów, ponieważ takie podejście nie zajmuje się bezpośrednio kwestią jego kształtu. Zamiast tego, powinno się skupić na jego układzie względem linii szyi. Skracanie kołnierza to kolejny błąd, ponieważ może to zmienić jego proporcje i ogólny wygląd, co w przypadku źle ułożonego kołnierza nie jest rozwiązaniem. Upięcie kołnierza, z drugiej strony, jest właściwym działaniem, jednak aby uzyskać poprawny efekt, wymaga to wcześniejszego wyprucia i dostosowania, co nie zostało uwzględnione w innych odpowiedziach. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że można uzyskać estetyczny efekt bez pełnego zrozumienia struktury i harmonii elementów odzieży, co jest fundamentalne w krawiectwie.

Pytanie 26

Połowę szerokości przodu oblicza się na podstawie

A. obwodu klatki piersiowej.

B. łuku szerokości przodu przez piersi.

C. łuku długości przodu do piersi.

D. wzrostu i obwodu klatki piersiowej.

Zastosowanie łuku szerokości przodu przez piersi lub łuku długości przodu do piersi jest nieprawidłowe, ponieważ opiera się na innych wymiarach, które nie oddają rzeczywistej szerokości górnej części ciała. Łuk szerokości przodu przez piersi mógłby być mylnie interpretowany jako miara szerokości górnej części klatki piersiowej, ale nie uwzględnia on pełnego obwodu, co jest kluczowe dla precyzyjnych pomiarów. Z kolei łuk długości przodu do piersi, chociaż może dostarczać informacji o długości od ramienia do dolnej części klatki piersiowej, nie ma związku z jej szerokością. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ koncentrują się na pojedynczych wymiarach, zamiast na całościowym obrazie sylwetki. Błąd myślowy polega na założeniu, że pojedyncze pomiary są wystarczające do określenia właściwego dopasowania odzieży, co jest sprzeczne z praktykami projektowania odzieży, które wymagają holistycznego podejścia do wymiarów ciała. Warto pamiętać, że obwód klatki piersiowej jest najbardziej reprezentatywnym wymiarem, który zapewnia właściwe dopasowanie i komfort noszenia, podczas gdy inne pomiary mogą jedynie wprowadzać w błąd lub tworzyć nieodpowiednie proporcje.

Pytanie 27

Koszt uszycia sukni w zakładzie usługowym wynosi 150 zł. Do wykonania sukni damskiej w tym zakładzie zużyto: 1,10 m żorżety wełnianej w cenie 50 zł za 1 mb 0,90 m podszewki w cenie 10 zł za 1 mb 1 zamek w cenie 6 zł za 1 szt. Jakie są koszty bezpośrednie wykonania sukni damskiej w tym zakładzie?

A. 220 zł

B. 226 zł

C. 210 zł

D. 216 zł

Analiza kosztów związanych z szyciem sukni damskiej wymaga precyzyjnego podejścia do obliczeń, co niektóre odpowiedzi nie uwzględniają. Często, przy obliczaniu kosztów, pojawia się błąd w interpretacji jednostek miary lub cen materiałów. Na przykład, odpowiedzi sugerujące kwoty 216 zł, 210 zł czy 226 zł mogą wynikać z błędnego zsumowania kosztów materiałów. Kluczowe jest, aby dokładnie zweryfikować ceny za metr bieżący materiału. W przypadku żorżety wełnianej, koszt wynosi 50 zł za 1 mb, co w przypadku 1,10 m daje 55 zł. Wiele osób może błędnie zaokrąglić tę wartość lub pomylić jednostki. Podobnie, koszt podszewki, której użyto 0,90 m, wynosi 9 zł, a nie 10 zł. Użytkownicy muszą być również uważni przy dodawaniu kosztów robocizny. W branży odzieżowej, każdy element kosztowy - od materiałów, przez robociznę, po dodatkowe akcesoria - musi być dokładnie zsumowany. Nieprzestrzeganie tej zasady prowadzi do błędnych wniosków o całkowitym koszcie produkcji. Dobrą praktyką w analizie kosztów jest stosowanie arkuszy kalkulacyjnych, które pozwalają na bieżąco śledzić i weryfikować koszty, co minimalizuje ryzyko pomyłek.

Pytanie 28

Klientka zamówiła w punkcie usługowym uszycie bluzki podstawowej z gładkiej tkaniny o szerokości 90 cm. Wymiary zdjęte z klientki to: długość bluzki – 65 cm, długość rękawa – 60 cm, obwód klatki piersiowej – 88 cm. Jakie będzie zużycie tkaniny zastosowanej do wykonania tego zamówienia?

A. 275 cm

B. 209 cm

C. 137 cm

D. 125 cm

Poprawna odpowiedź to 209 cm, co wynika z odpowiedniego obliczenia zużycia tkaniny do uszycia bluzki. Przy założeniu, że bluzka ma długość 65 cm oraz długość rękawa 60 cm, a obwód klatki piersiowej wynosi 88 cm, kluczowe jest uwzględnienie zarówno długości elementów, jak i wymaganego zapasu materiału na szwy oraz ewentualne dopasowanie. Standardowe zasady szwalnictwa zakładają, że na każdą bluzkę z krótkim rękawem, szczególnie przy gładkiej tkaninie, potrzeba około 140-160 cm wzdłuż tkaniny, jednak w przypadku długiego rękawa, co w tym przypadku ma miejsce, zapotrzebowanie wzrasta. Ponadto, szerokość tkaniny wynosząca 90 cm oznacza, że musimy zrealizować dwa elementy (przód i tył) z jednego kawałka tkaniny, co wpływa na ostateczną ilość. W praktyce, przy odpowiednim obliczeniu, uwzględniając szwy i ewentualne trudności przy cięciu, uzyskujemy 209 cm. W branży krawieckiej takie obliczenia są standardem, co pozwala na uniknięcie marnotrawstwa materiału.

Pytanie 29

Do wykończenia których elementów wyrobu odzieżowego należy zastosować podszewkę najczęściej z jedwabiu wiskozowego, tkaną w szerokie białe i wąskie czarne paski?

A. Kieszeni.

B. Przodów żakietów.

C. Nogawek spodni.

D. Rękawów.

Wybór podszewki dla różnych elementów odzieży jest istotny, aby zapewnić zarówno komfort, jak i estetykę, jednak nie wszystkie odpowiedzi zaproponowane w teście odpowiadają najlepszym praktykom w branży. Kieszenie, mimo że są istotnym elementem funkcjonalnym, rzadko wymagają podszewki z materiałów tak delikatnych jak jedwab wiskozowy. Zazwyczaj kieszenie są szyte z tych samych materiałów, co reszta odzieży, aby zminimalizować koszty produkcji oraz uprościć proces szycia. W przypadku przodów żakietów, chociaż podszewka może być stosowana, to kluczowe jest jej zastosowanie w rękawach, gdzie materiał wiskozowy może znacząco poprawić komfort noszenia. Jeśli chodzi o nogawki spodni, to podszewka jest stosunkowo rzadko używana, a jej zastosowanie nie jest standardem w dzisiejszej produkcji odzieżowej, co czyni te odpowiedzi mniej trafnymi. Często mylone jest również pojęcie funkcji estetycznej z funkcją użytkową podszewki; podczas gdy podszewka może efektownie wyglądać, jej głównym celem jest poprawa komfortu i funkcjonowania odzieży, w szczególności w miejscach, które mają bezpośredni kontakt z ciałem. W kontekście wykończenia odzieży, kluczowe jest zrozumienie, które elementy wymagają użycia podszewki, aby nie tylko zwiększać komfort, ale także zgodność z normami jakości. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przemyśleć, które elementy odzieży rzeczywiście korzystają z podszewki, aby podnieść jej wartość użytkową."

Pytanie 30

Na przedstawionym rysunku głowicy maszyny stębnowej mechanizm regulacji długości ściegu jest oznaczony cyfrą

A. 4

B. 1

C. 3

D. 2

Odpowiedź 4 jest poprawna, ponieważ na przedstawionym zdjęciu maszyny stębnowej, mechanizm regulacji długości ściegu jest rzeczywiście oznaczony tą cyfrą. Mechanizm ten odgrywa kluczową rolę w procesie szycia, umożliwiając dostosowanie długości ściegu w zależności od rodzaju materiału oraz wymagań projektu. W praktyce, regulacja długości ściegu jest istotna dla uzyskania odpowiedniego efektu wizualnego oraz funkcjonalnego szycia. Na przykład, dla materiałów lekkich, takich jak jedwab, zaleca się krótszy ścieg, aby zapewnić precyzyjne wykończenie, podczas gdy dla tkanin grubszych, jak denim, dłuższy ścieg może być bardziej odpowiedni. Znajomość i umiejętność efektywnego korzystania z tego mechanizmu są niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości pracy na maszynie stębnowej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w przemyśle odzieżowym. Standardy ISO dotyczące szycia również podkreślają znaczenie regulacji długości ściegu w kontekście jakości i trwałości szwów.

Pytanie 31

Które z urządzeń krojczych można zastosować do rozkroju nakładu o wysokości 70 mm na sekcje?

A. Krajarkę taśmową.

B. Nożyce elektryczne.

C. Krajarkę tarczową.

D. Wykrojniki.

Nożyce elektryczne, mimo że są urządzeniem stosunkowo wszechstronnym, nie są przystosowane do cięcia materiałów o wysokości 70 mm. Ich konstrukcja i mechanizm działania sprawiają, że najlepiej sprawdzają się przy cienkich materiałach, podczas gdy grubsze nakłady mogą stanowić zbyt duże obciążenie, co prowadzi do szybszego zużycia narzędzia oraz obniżenia jakości cięcia. W przypadku krajarki taśmowej, chociaż jest ona w stanie ciąć materiały wzdłuż, jej zastosowanie do cięcia grubych nakładów może być problematyczne z uwagi na ograniczenia konstrukcyjne, takie jak długość taśmy oraz jej elastyczność. Wykrojniki, z kolei, są przeznaczone do produkcji powtarzalnych kształtów, a nie do cięcia na sekcje, co z kolei czyni je nieodpowiednimi w tym kontekście. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwego urządzenia, obejmują skupienie się jedynie na ogólnych możliwościach maszyny, bez uwzględnienia specyfiki materiału oraz wysokości nakładu, co w przemyśle jest kluczowe dla efektywności i jakości procesów produkcyjnych.

Pytanie 32

Którą maszynę stosuje się do niewidocznego łączenia wkładów nośnych z przodami marynarek męskich?

A. Pikówkę.

B. Zygzakówkę.

C. Ryglówkę.

D. Fastrygówkę.

Ryglówka, mimo że jest powszechnie używana w przemyśle odzieżowym, służy głównie do wzmacniania szwów na brzegach lub w miejscach narażonych na duże obciążenia. Jej głównym zastosowaniem jest szycie odzieży roboczej oraz galowych elementów odzieży, gdzie potrzebna jest dodatkowa wytrzymałość. Jednak nie nadaje się ona do niewidocznego łączenia elementów, ponieważ jej szwy są widoczne i mogą psuć estetykę wykonania. Fastrygówka, z kolei, to maszyna używana do tymczasowego łączenia materiałów i nie jest przeznaczona do trwałego szycia, co czyni ją niewłaściwym wyborem do łączenia wkładów nośnych z przodami marynarek, gdyż nie gwarantuje odpowiedniej wytrzymałości. Zygzakówka, mimo że może być używana do szycia elastycznych tkanin, nie zapewnia odpowiedniego łączenia na poziomie wymagań konstrukcyjnych dla formalnej odzieży. Jej zygzakowaty ścieg może nie być wystarczająco trwały do zastosowań, gdzie liczy się estetyka oraz wytrzymałość. Najczęściej popełnianym błędem przy wyborze maszyn do szycia jest nieodpowiednie dopasowanie technologii szycia do specyfikacji materiałów i oczekiwań dotyczących finalnego produktu. W przypadku marynarek, kluczowe jest, aby wybrać maszynę, która gwarantuje zarówno jakość, jak i estetykę, co czyni pikówkę bezkonkurencyjnym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 33

Symptomem wskazującym na stan nagłego zagrożenia życia nie jest

A. udar cieplny.

B. złamanie nogi.

C. nasilona duszność.

D. porażenie prądem.

Udar cieplny, złamanie nogi oraz nasilona duszność to stany, które mogą stanowić bezpośrednie zagrożenie życia i wymagają natychmiastowej interwencji. Udar cieplny jest wynikiem przegrzania organizmu i może prowadzić do uszkodzenia narządów wewnętrznych, co w skrajnych przypadkach może skutkować śmiercią. Objawy takie jak dezorientacja, utrata przytomności czy drgawki są bezpośrednimi sygnałami alarmowymi, które należy traktować poważnie. Złamanie nogi, mimo że na ogół nie stanowi zagrożenia życia, może prowadzić do powikłań, zwłaszcza w przypadku złamań otwartych, gdzie istnieje ryzyko zakażenia. Nasilona duszność, często będąca wynikiem zaburzeń oddechowych, takich jak astma czy obrzęk płuc, jest kolejnym przykładem stanu, który wymaga szybkiej pomocy. W kontekście zagrożeń życiowych istotne jest, aby rozróżniać objawy i ich pilność. Nieprawidłowe podejście do oceny sytuacji może prowadzić do opóźnienia w udzieleniu potrzebnej pomocy, co z kolei może zwiększyć ryzyko tragicznych skutków. Dlatego szczególnie ważne jest, aby osoby udzielające pomocy były dobrze przygotowane i miały odpowiednią wiedzę na temat różnych stanów zagrożenia życia, aby móc podjąć właściwe decyzje w krytycznych sytuacjach.

Pytanie 34

W celu usunięcia przedstawionej na rysunku wady rękawa, należy przygotować wyrób odzieżowy w następujący sposób:

A. wypruć rękaw z podkroju pach, rozpruć szew ramieniowy i boczny, obniżyć główkę rękawa.

B. rozpruć szew boczny, wydłużyć i zwężyć rękaw.

C. wypruć rękaw z podkroju pach, wydłużyć i poszerzyć rękaw.

D. rozpruć szew ramieniowy, rozpruć szew boczny, poszerzyć rękaw.

Poprawna odpowiedź to wypruć rękaw z podkroju pach, rozpruć szew ramieniowy i boczny, obniżyć główkę rękawa. Zgodnie z analizą błędu, wady rękawa są związane z niewłaściwym wszyciem, co skutkuje marszczeniem w obszarze podkroju pachy. Wyprucie rękawa z podkroju pach umożliwia właściwe dopasowanie go do kształtu ramienia, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego wyglądu. Dalsze rozprucie szwu ramieniowego i bocznego pozwala na dokładniejsze obniżenie główki rękawa, co eliminuje nieestetyczne fałdy. Zgodnie z dobrą praktyką krawiecką, każde dostosowanie rękawa powinno być przeprowadzane z zachowaniem równowagi między komfortem a estetyką. Ważne jest również, aby przed przystąpieniem do poprawek wykonać próbne wszycie rękawa lub zastosować manekina, co pomoże w ocenie dopasowania przed ostatecznym wykończeniem odzieży. Takie podejście nie tylko usprawnia proces produkcji, ale także minimalizuje ryzyko popełniania błędów w przyszłości.

Pytanie 35

Który zestaw maszyn należy zastosować do wykończenia góry spódnicy paskiem?

A. Klejarkę, overlock 3-nitkowy, stębnówkę.

B. Żelazko elektryczno-parowe, overlock 5-nitkowy, zygzakówkę.

C. Klejarkę, overlock 5-nitkowy, ryglówkę.

D. Prasę, overlock 3-nitkowy, maszynę łańcuszkową.

Wybór klejarki, overlocka 3-nitkowego oraz stębnówki do wykończenia góry spódnicy paskiem jest uzasadniony zarówno ze względów technicznych, jak i praktycznych. Klejarka to maszyna, która umożliwia efektywne łączenie tkanin za pomocą kleju, co jest szczególnie korzystne w przypadku materiałów delikatnych lub trudnych do szycia. Overlock 3-nitkowy zapewnia estetyczne wykończenie brzegów tkaniny oraz zapobiega ich strzępieniu, co jest kluczowe w przypadku spódnic, które są narażone na intensywne użytkowanie. Stębnówka natomiast pozwala na precyzyjne szycie elementów, co jest istotne dla uzyskania trwałych i estetycznych szwów. Taki zestaw maszyn jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, które zalecają używanie różnych technik wykończeniowych dla uzyskania najwyższej jakości produktu końcowego. Na przykład, w profesjonalnych zakładach krawieckich często stosuje się takie połączenie maszyn, aby zwiększyć efektywność produkcji i jednocześnie poprawić estetykę wykończenia. Warto również zauważyć, że wykorzystanie różnych technologii pozwala na lepsze dopasowanie do specyfiki używanych materiałów.

Pytanie 36

Aby naprężenie nici górnej w maszynie stębnowej mogło być regulowane, należy nić od szpuli przewlec przez otwory prowadników znajdujących się na korpusie maszyny, a następnie przeprowadzić prawidłowo

A. przez otwór podciągacza nici.

B. przez prowadnik na igielnicy.

C. przez prowadnik na płycie czołowej.

D. pomiędzy talerzykami naprężacza.

Właściwe przeprowadzenie nici pomiędzy talerzykami naprężacza jest kluczowe dla prawidłowego działania maszyny stębnowej. Talerzyki te mają na celu regulację naprężenia nici, co ma bezpośredni wpływ na jakość szycia. Odpowiednie naprężenie pozwala uniknąć problemów takich jak zrywanie nici czy pojawianie się pętelek. Przykładowo, zbyt luźne naprężenie może prowadzić do nieregularnych szwów, podczas gdy zbyt mocne może skutkować uszkodzeniem nici. W praktyce, przed rozpoczęciem szycia, warto zwrócić uwagę na ustawienia naprężacza, aby zapewnić optymalne warunki do pracy. Standardy branżowe sugerują regularne sprawdzanie i dostosowywanie naprężenia, co jest szczególnie istotne przy pracy z różnymi rodzajami materiałów i nici. W niektórych przypadkach, warto również przeprowadzić test na kawałku materiału, aby upewnić się, że naprężenie jest odpowiednio ustawione do danego zadania.

Pytanie 37

Określ przyczynę błędu występującego w spódnicy przedstawionej na rysunku.

A. Spódnica jest wąska na linii talii.

B. Spódnica jest za szeroka na linii bioder.

C. Podkrój na linii talii w przodzie spódnicy jest za duży.

D. Podkrój na linii talii w przodzie spódnicy jest za mały.

Analizując pozostałe opcje odpowiedzi, można zauważyć, że przyczyny błędu związane z podkrojem mogą być mylnie interpretowane. Wskazywanie na zbyt duży podkrój na linii talii w przodzie spódnicy jest nietrafne, ponieważ taki problem nie prowadzi do marszczenia materiału. Zbyt duży podkrój mógłby skutkować luźnym wyglądem spódnicy, co w tym przypadku nie jest obserwowane. Z kolei odpowiedź sugerująca, że spódnica jest za szeroka na linii bioder, również mija się z prawdą, ponieważ problem leży w obszarze talii, a nie bioder. Wspomniane marszczenie w okolicy talii jednoznacznie wskazuje na zbyt mały podkrój, co wyklucza błędy związane z szerokością spódnicy w biodrach. Ostatnia niewłaściwa odpowiedź o wąskiej talii również nie wyjaśnia sytuacji, gdyż wąskość w talii nie jest przyczyną marszczenia materiału. Często w praktyce konstrukcyjnej pojawiają się błędne założenia dotyczące proporcji ciała oraz znaczenia odpowiednich pomiarów. Kluczowe jest, aby projektant dokładnie analizował kształt sylwetki oraz dostosowywał konstrukcję odzieży do indywidualnych wymiarów, co pozwala uniknąć takich nieporozumień i błędów w projektowaniu odzieży.

Pytanie 38

Przeróbka obejmuje skrócenie długich rękawów w sukience damskiej i wykończenie dołu rękawów krótkich. Jakie czynności należy wykonać przed skróceniem rękawów?

A. Odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu, odmierzyć i zaznaczyć wielkość dodatku na wykończenie dołu, obciąć rękaw długie.

B. Wypruć rękawy długie, wyprasować, odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie.

C. Rozpruć szwy do linii łokcia w rękawach, odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie.

D. Odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię podwinięcia, obliczyć wielkość dodatku na podwinięcie dołu, obciąć rękawy długie, wyprasować.

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące kolejności oraz znaczenia poszczególnych kroków w procesie skracania rękawów. Rozprucie szwów do linii łokcia czy wypruwanie rękawów długich, jak również wyprasowanie materiału przed przystąpieniem do dalszych działań, są krokami, które mogą być zbędne lub nieodpowiednie w kontekście standardowych praktyk krawieckich. Ważne jest, aby zrozumieć, że przed każdym cięciem kluczowe jest odpowiednie przygotowanie, a więc skupienie się na dokładnych pomiarach i zaznaczeniu linii dołu. Podejmowanie decyzji o wypruciu rękawów długich bez wcześniejszych pomiarów może prowadzić do nieodwracalnych błędów, takich jak zbyt krótkie rękawy. Również, brak obliczenia dodatku na podwinięcie dołu skutkuje niewłaściwym wykończeniem, co wpływa na estetykę i funkcjonalność odzieży. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie każdej operacji w uzasadnionej kolejności, bazując na przemyślanych krokach, co zapewnia nie tylko lepszy efekt wizualny, ale i trwałość przeróbki. Kluczowym błędem jest także ignorowanie potrzeby zaznaczenia linii podwinięcia, co powoduje trudności w uzyskaniu równego i estetycznego wykończenia.

Pytanie 39

Pomiar krawiecki, którego sposób zdejmowania przedstawiono na rysunku, to

A. wysokość krocza.

B. obwód pasa.

C. wysokość talii.

D. głębokość krocza.

Wybór pomiaru obwodu pasa, wysokości talii, czy wysokości krocza jako odpowiedzi zamiast głębokości krocza wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące różnych typów pomiarów ciała. Obwód pasa to miara, która dotyczy obwodu ciała w najszerszym miejscu talii, co ma kluczowe znaczenie przy tworzeniu odzieży, ale nie odnosi się do mierzonych punktów na rysunku. Podobnie wysokość talii jest miarą odległości od linii talii do określonego punktu na ciele, co również nie jest związane z przedstawionym pomiarem. Wysokość krocza, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się odpowiednia, nie uwzględnia faktu, że pomiar dotyczący krocza wykonuje się w inny sposób i z innymi punktami odniesienia. Główne błędy myślowe w tej kwestii wynikają z braku zrozumienia, jak różne pomiary wpływają na końcowy kształt odzieży. Zrozumienie, które z tych pomiarów są związane z prawidłowym dopasowaniem i funkcjonalnością odzieży, jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się krawiectwem. W praktyce, pomiary powinny być zawsze wykonywane zgodnie z uznawanymi standardami, co pozwala na precyzyjne dopasowanie do indywidualnych wymagań klienta. Znajomość tych różnic jest fundamentalna dla osiągnięcia sukcesu w branży odzieżowej.

Pytanie 40

Układ linii konstrukcyjnych, w którym odcinki między punktami konstrukcyjnymi oznaczone symbolami określają wielkość odzieży, to

A. standard konstrukcji.

B. forma konstrukcyjna.

C. konstrukcja odzieży.

D. siatka konstrukcyjna.

Siatka konstrukcyjna to układ linii i punktów konstrukcyjnych, który jest kluczowy w procesie projektowania odzieży. Odcinki między tymi punktami, oznaczone symbolami, precyzują wymiary i proporcje wyrobu odzieżowego, co pozwala na określenie rozmiarów finalnego produktu. Taki system jest wykorzystywany przez projektantów mody oraz krawców do tworzenia wykrojów, które muszą być dokładnie zgodne z zamierzonymi wymiarami. W praktyce siatka konstrukcyjna stosowana jest w różnych systemach rozmiarowych, które mogą różnić się w zależności od rynku czy regionu. Dzięki siatkom konstrukcyjnym, projektanci mogą łatwo dostosować wymiary do specyficznych potrzeb klientów i trendów rynkowych, co jest niezwykle ważne w branży odzieżowej. Ponadto, siatka konstrukcyjna wspiera proces standaryzacji, co jest istotne dla zachowania spójności rozmiarów w całej linii produktów, co z kolei wpływa na satysfakcję klienta i efektywność produkcji. Warto również zaznaczyć, że dokładność w przygotowaniu siatki konstrukcyjnej przekłada się na oszczędności materiałowe oraz minimalizację odpadów produkcyjnych, co jest korzystne zarówno dla producentów, jak i dla środowiska.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej