Zawór 1V1 przełącza się z pozycji a na b po wysunięciu siłownika 1A1 i po odliczeniu czasu t = 2 s. To działanie jest zgodne z zasadami automatyki oraz teorią sterowania, w której kluczowe znaczenie ma synchronizacja pomiędzy elementami wykonawczymi a kontrolnymi. W sytuacji, gdy siłownik 1A1 jest wysunięty, oznacza to, że został on aktywowany i wykonuje swoje zadanie. Zgodnie z dobrymi praktykami w projektowaniu systemów automatyki, czas reakcji i czas przełączenia są kluczowymi czynnikami, które muszą być uwzględnione, aby zapewnić prawidłowe funkcjonowanie układu. W przypadku omawianego zaworu, 2-sekundowy interwał czasowy pozwala na stabilizację stanu układu przed zmianą, co jest istotne dla uniknięcia niepożądanych przepływów czy ciśnień. Stosowanie tego typu mechanizmów czasowych jest zgodne z normami, takimi jak ISO 12100, które określają zasady oceny ryzyka w maszynach.
Odpowiedzi, które nie uwzględniają wysunięcia siłownika 1A1 jako kluczowego elementu procesu, bazują na mylnym rozumieniu dynamiki systemu. Przykładowo, czas od zadziałania elementu sygnałowego S1 czy SO nie jest wystarczającym wskaźnikiem do stwierdzenia, kiedy zawór 1V1 przełączy się na pozycję b. W praktyce, elementy sygnałowe mogą inicjować różne reakcje urządzeń, ale sama aktywacja nie wystarczy do uzyskania pożądanego efektu. W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, nie brano pod uwagę potrzeby synchronizacji między aktywacją siłownika a czasem, który powinien upłynąć na stabilizację działania. Również koncepcja wsuwania siłownika 1A1 jest błędna, ponieważ to właśnie jego wysunięcie jest kluczowym czynnikiem uruchamiającym proces przełączania zaworu. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do poważnych błędów operacyjnych, które w konsekwencji mogą zagrażać bezpieczeństwu całego systemu. Z tego powodu, w automatyce przemysłowej niezwykle ważne jest zrozumienie powiązań między sygnałami, czasem reakcji oraz rzeczywistym działaniem elementów wykonawczych.