Odpowiedź dotycząca kodowania Manchester jest prawidłowa, ponieważ opis wskazuje na kluczowe cechy tej metody. Kodowanie Manchester polega na reprezentacji bitów przez zmiany sygnału w określonych momentach w czasie. W przypadku zera, sygnał zmienia się z niskiego na wysoki, podczas gdy w przypadku jedynki następuje zmiana z wysokiego na niski w połowie okresu trwania bitu. Dzięki tej metodzie, kodowanie nie tylko zapewnia synchronizację między nadawcą a odbiorcą, ale również zwiększa odporność na zakłócenia i błędy w transmisji. Powszechnie stosowane w sieciach Ethernet i standardzie IEEE 802.3, kodowanie Manchester jest również fundamentem dla technologii RFID. Wprowadzenie kodowania Manchester przez G.E. Thomasa w 1949 roku stanowiło krok w stronę bardziej efektywnej i niezawodnej komunikacji, co jest szczególnie istotne w kontekście rozwoju nowoczesnych systemów komunikacyjnych. Warto również zaznaczyć, że kodowanie to jest zgodne z różnymi standardami branżowymi, co czyni je praktycznym wyborem w projektach, gdzie jakość i niezawodność transmisji są kluczowe.
Wybór jakiejkolwiek innej metody kodowania, takiej jak pseudoternary, B8ZS czy AMI, nie jest właściwy w kontekście opisanego pytania, ponieważ każda z tych metod ma inne mechanizmy działania oraz zastosowania, które nie odpowiadają właściwemu opisowi kodowania Manchester. Pseudoternary to metoda, w której sygnał zmienia się pomiędzy dwoma stanami, co prowadzi do tego, że nie każda zmiana sygnału oznacza informację o bitach. Możliwość pomyłki w rozpoznawaniu stanów w tej metodzie sprawia, że jest mniej odporna na zakłócenia. Kod B8ZS, stosowany głównie w systemach T1, wprowadza dodatkowe elementy do sygnału, aby zrekompensować długie ciągi zer, co nie ma miejsca w kodowaniu Manchester, gdzie każdy bit jest reprezentowany przez wyraźną zmianę sygnału. Z kolei metoda AMI (Alternate Mark Inversion) stosuje różne poziomy sygnału dla '1' w celu zapewnienia równowagi średniej, co również różni się od założenia kodowania Manchester, w którym każda zmiana sygnału jest kluczowa dla interpretacji wartości bitu. Analizując te metody, można zauważyć, że mylne zrozumienie ich funkcji prowadzi do wyboru niewłaściwej odpowiedzi, co negatywnie wpływa na efektywność transmisji danych w systemach komunikacyjnych.
