Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik ekonomista
Kwalifikacja: EKA.04 - Prowadzenie dokumentacji w jednostce organizacyjnej
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 12:09
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 12:29

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie zamieszczonego fragmentu oferty wskaż, na jakie stanowisko firma poszukuje pracownika.

A. Przewoźnika.

B. Spedytora.

C. Przedstawiciela handlowego.

D. Specjalisty ds. kadr.

Wybór "Przedstawiciela handlowego" albo "Przewoźnika" nie jest najlepszy. Te stanowiska mają zupełnie inne obowiązki niż spedytor. Przedstawiciel handlowy skupia się na sprzedaży i budowaniu relacji z klientami, co nie ma za wiele wspólnego z tym, czego wymaga oferta. A przewoźnik to w zasadzie ktoś, kto transportuje towary, a nie organizuje ich przemieszczanie i dokumentowanie. Jeśli chodzi o "Specjalistę ds. kadr", to jego praca związana jest z obsługą ludzi, a nie z organizacją transportu czy obsługą klientów w logistyce. Widać, że niektóre niepoprawne odpowiedzi biorą się z tego, że nie do końca zrozumiałeś, jak działa branża transportowa. Czasami skupiamy się tylko na pojedynczych słowach w ofercie i gubimy szerszy kontekst, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, nawet jeśli w ofercie mowa o dokumentach transportowych, to nie znaczy, że trzeba być przedstawicielem handlowym. Ważne, aby zrozumieć, że spedytorzy zajmują się całym procesem logistycznym, a to obejmuje nie tylko organizację transportu, ale też koordynację działań różnych podmiotów w łańcuchu dostaw.

Pytanie 2

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ, ile wyniesie suma bilansowa po gotówkowej spłacie raty pożyczki w wysokości 2 000 zł.

A. 37 000 zł

B. 35 000 zł

C. 30 000 zł

D. 33 000 zł

Dokładnie, suma bilansowa po gotówkowej spłacie raty pożyczki wynosi 33 000 zł. Po dokonaniu spłaty, zarówno aktywa jak i pasywa zmniejszają się o tę samą kwotę, co oznacza, że bilans pozostaje zrównoważony. W praktyce, w każdej operacji finansowej, która wpływa na aktywa i pasywa, kluczowe jest zapewnienie, że suma obu stron bilansu pozostaje równa. W tym przypadku, przed spłatą suma bilansowa wynosiła 35 000 zł, a po odjęciu 2 000 zł z bilansu, suma wynosi 33 000 zł. Takie podejście jest zgodne z zasadą podwójnego zapisu, która jest fundamentem rachunkowości. Zrozumienie, jak spłaty pożyczek wpływają na bilans, jest istotne dla każdego, kto zarządza finansami osobistymi lub w ramach działalności gospodarczej, ponieważ pozwala to na lepsze planowanie i zarządzanie kapitałem. Warto również zauważyć, że właściwe prowadzenie bilansu jest niezbędne do oceny kondycji finansowej jednostki oraz do podejmowania świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 3

Wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej podlegają

A. spółki komandytowe.

B. spółki jawne.

C. organizacje pożytku publicznego.

D. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi.

Wybór spółek komandytowych, spółek jawnych oraz organizacji pożytku publicznego jako podmiotów podlegających wpisowi do CEIDG jest niepoprawny. Spółki komandytowe oraz spółki jawne, mimo że są formami działalności gospodarczej, rejestrują się w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS), a nie w CEIDG. Ten błąd wynika z nieznajomości różnic między tymi rejestrami. CEIDG jest przeznaczone wyłącznie dla przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, co oznacza, że nie obejmuje podmiotów prawnych, takich jak spółki. Organizacje pożytku publicznego także mają odrębne regulacje prawne dotyczące rejestracji, które nie pokrywają się z zasadami obowiązującymi w CEIDG. Często spotykanym błędem jest mylenie różnych form prawnych działalności, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o zakresie obowiązków rejestracyjnych. Właściwa identyfikacja formy prawnej prowadzonej działalności jest kluczowa dla zrozumienia, jakie regulacje prawne nas dotyczą, co jest fundamentem dla skutecznego zarządzania przedsiębiorstwem. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o rejestracji, dokładnie zapoznać się z wymaganiami dla poszczególnych form działalności gospodarczej.

Pytanie 4

Duże stężenie ozonu w powietrzu pomieszczeń biurowych spowodowane przez pracujące drukarki laserowe może być przyczyną wystąpienia u pracowników

A. podrażnienia śluzówki oczu, nosa i krtani.

B. dolegliwości kręgosłupa i pleców.

C. uszkodzenia układu szkieletowo-mięśniowego.

D. dolegliwości natury psychicznej.

Odpowiedź wskazująca na podrażnienia śluzówki oczu, nosa i krtani jest poprawna, ponieważ duże stężenie ozonu w pomieszczeniach biurowych, szczególnie w wyniku działania drukarek laserowych, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych. Ozon jest silnym utleniaczem, który w stężeniach typowych dla pomieszczeń może podrażniać błony śluzowe. U osób narażonych na takie stężenia często obserwuje się objawy takie jak swędzenie oczu, pieczenie w nosie oraz chrypkę, a w dłuższym okresie mogą wystąpić również problemy z oddychaniem. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), normy dotyczące jakości powietrza wewnętrznego powinny być ściśle przestrzegane w celu minimalizacji ryzyka zdrowotnego. Dlatego w biurach zaleca się monitorowanie stężenia ozonu oraz wdrażanie systemów wentylacyjnych, które mogą pomóc w redukcji jego obecności. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje również regularne przeglądy urządzeń biurowych i ich konserwację, co może przyczynić się do zmniejszenia emisji szkodliwych substancji. Warto także promować świadome użycie drukarek laserowych oraz alternatyw, takich jak drukarki atramentowe, które emitują znacznie mniej ozonu.

Pytanie 5

Zamieszczony fragment umowy dotyczy odpowiedzialności materialnej

A. kierowcy.

B. magazyniera.

C. sprzedawcy.

D. zleceniobiorcy.

Fragment umowy mówi, że magazynier jest w pewnym sensie odpowiedzialny za mienie, które mu powierzono. To znaczy, że jeśli coś się zepsuje lub zginie, to on za to odpowiada. Dobrze, żeby magazynier dbał o towar, przechowywał go właściwie i zabezpieczał, bo to zmniejsza ryzyko strat. I w sumie nie tylko on powinien o tym pamiętać, ale każdy w firmie musi być świadomy swojej odpowiedzialności. Jeżeli dojdzie do jakiejś szkody, to pracodawca może poprosić o odszkodowanie, co pokazuje, jak ważna jest ta odpowiedzialność. Zrozumienie tego tematu jest naprawdę istotne, szczególnie w pracy magazynowej i produkcyjnej.

Pytanie 6

Pracownik działu sprzedaży podczas wykonywania pracy zasłabł. Kolega z działu udzielił pracownikowi pierwszej pomocy. Postępowanie ratownicze rozpoczął od czynności zaprezentowanych na rysunku. Czynności te polegały na

A. prowadzeniu sztucznego oddychania.

B. rozpoznawaniu, czy poszkodowany ma uszkodzone żebra.

C. kontrolowaniu tętna i uciskaniu miejsca krwawienia.

D. sprawdzaniu, czy poszkodowany oddycha.

Odpowiedź dotycząca sprawdzania, czy poszkodowany oddycha, jest prawidłowa, ponieważ jest to pierwsza i kluczowa czynność w ramach oceny stanu poszkodowanego. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, przed podjęciem dalszych działań, takich jak prowadzenie sztucznego oddychania czy uciskanie klatki piersiowej, należy utrwalić informację, czy poszkodowany wykazuje oznaki życia, czyli oddycha. Oprócz podnoszenia podbródka i przybliżania ucha do ust poszkodowanego, warto również obserwować ruchy klatki piersiowej oraz nasłuchiwać oddechu. W praktyce, taka ocena stanu zdrowia jest nie tylko zgodna z zaleceniami, ale również pozwala na szybką reakcję w sytuacjach zagrożenia życia. Niezależnie od kontekstu, każdy ratownik czy osoba udzielająca pierwszej pomocy powinna być świadoma, że właściwe rozpoznanie stanu poszkodowanego jest fundamentem dalszego postępowania ratunkowego.

Pytanie 7

Zakupione oprogramowanie komputerowe do działu księgowości zostanie ujęte w bilansie jako

A. środek trwały.

B. inwestycja długoterminowa.

C. wartość niematerialna i prawna.

D. produkt gotowy.

Klasyfikowanie oprogramowania komputerowego jako inwestycji długoterminowej jest nieprecyzyjne, ponieważ termin ten odnosi się głównie do fizycznych aktywów, takich jak nieruchomości czy maszyny, które mają długoterminowy charakter użytkowania i są trwałymi składnikami majątku. W przypadku oprogramowania, kluczowym aspektem jest jego niematerialny charakter oraz to, że jest to aktyw, który nie ma formy fizycznej. Z kolei klasyfikowanie oprogramowania jako produktu gotowego jest również błędne, ponieważ odnosi się to do towarów lub produktów, które są gotowe do sprzedaży, co nie ma zastosowania w kontekście oprogramowania używanego wewnętrznie w firmie. Także zakwalifikowanie oprogramowania jako środka trwałego nie jest właściwe, gdyż środki trwałe to aktywa materialne, które można dotknąć i które są wykorzystywane w działalności gospodarczej, co wyklucza oprogramowanie komputerowe. Te błędne klasyfikacje prowadzą do mylnych wniosków w zakresie wartości aktywów, co może mieć negatywne skutki dla sprawozdawczości finansowej oraz zarządzania majątkiem firmy. Wartości niematerialne i prawne, do których należy oprogramowanie, powinny być odpowiednio zarządzane, co wpływa na transparentność i rzetelność sprawozdań finansowych.

Pytanie 8

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz kwotę należnej zaliczki na podatek dochodowy.

A. 89,05 zł

B. 111,00 zł

C. 89,00 zł

D. 110,62 zł

Wybór odpowiedzi innej niż 111,00 zł może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad obliczania zaliczek na podatek dochodowy. Często pojawiające się błędne koncepcje mogą prowadzić do tego, że osoby obliczające zaliczkę pomijają kluczowe kroki, jak np. odliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku podanych odpowiedzi, kwoty 110,62 zł oraz 89,05 zł mogą być mylnie interpretowane jako prawidłowe wyniki, co jest rezultatem niepełnego zrozumienia, jak obliczenia te powinny wyglądać. W rzeczywistości, aby uzyskać poprawny wynik, nie wystarczy jedynie odjąć składki na ubezpieczenie zdrowotne, ale także należy upewnić się, że wszystkie wartości są odpowiednio zaokrąglone. Osoby wybierające 89,00 zł lub 89,05 zł mogą nieświadomie stosować błędne metody obliczeniowe lub bazować na nieaktualnych przepisach, co prowadzi do niedoszacowania kwoty należnej zaliczki. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że każda składka na ubezpieczenie zdrowotne wpływa na ostateczną wartość zaliczki, a także że zaokrąglanie kwot powinno być oparte na właściwych zasadach rachunkowych. Praktyka wykazuje, że wiele osób popełnia ten błąd, co prowadzi do nieprawidłowych rozliczeń podatkowych oraz potencjalnych problemów z organami skarbowymi.

Pytanie 9

Które informacje powinny zostać zamieszczone w streszczeniu biznesplanu?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Streszczenie biznesplanu to kluczowy element dokumentu, który powinien jasno i zwięźle przedstawiać najważniejsze informacje dotyczące przedsięwzięcia. Odpowiedź D. zawiera niezbędne elementy, takie jak nazwa przedsiębiorstwa, cel opracowania biznesplanu, koncepcję rozwoju firmy, krótki opis produktu oraz analizę rynków zbytu. Warto podkreślić, że dobre streszczenie powinno być zrozumiałe nie tylko dla inwestorów, ale także dla wszystkich zainteresowanych stron. Kluczowym aspektem jest również uwzględnienie przewidywanych kosztów i zysków. Dzięki tym informacjom, potencjalni inwestorzy mogą szybko ocenić rentowność projektu. W praktyce, wiele firm stosuje standardy takie jak Business Model Canvas, które ułatwiają przygotowanie streszczeń. Ponadto, dobrze przygotowane streszczenie może stanowić fundament dla dalszych działów dokumentu, takich jak analiza rynku czy strategia marketingowa.

Pytanie 10

Analiza techniczno-ekonomiczna zajmuje się oceną poszczególnych odcinków działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, w tym

A. zaopatrzenia materiałowego.

B. wyniku finansowego.

C. rachunku przepływów pieniężnych.

D. płynności finansowej.

Analiza techniczno-ekonomiczna to złożony proces oceny różnych aspektów działalności gospodarczej, a odpowiedzi związane z wynikiem finansowym, płynnością finansową oraz rachunkiem przepływów pieniężnych, choć ważne, nie są bezpośrednio związane z zaopatrzeniem materiałowym, które jest kluczowe w kontekście efektywności operacyjnej. Wynik finansowy, będący końcowym rezultatem działalności gospodarczej, jest w dużej mierze efektem decyzji dotyczących zaopatrzenia i zarządzania zapasami, co podkreśla jego pośrednią relację do analizy. Płynność finansowa odnosi się do zdolności przedsiębiorstwa do regulowania bieżących zobowiązań, która może być również uwarunkowana efektywnością zarządzania zapasami, jednak nie stanowi bezpośredniego elementu analizowanego w kontekście działalności operacyjnej. Rachunek przepływów pieniężnych jest narzędziem służącym do oceny rzeczywistych przepływów finansowych w firmie, ale również w mniejszym stopniu odnosi się do aspektów operacyjnych związanych z zaopatrzeniem. Często błędnie zakłada się, że te elementy są ze sobą bezpośrednio powiązane, co może prowadzić do pomijania kluczowych aspektów zarządzania zapasami i ich wpływu na długoterminową rentowność firmy. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywne zarządzanie zaopatrzeniem jest fundamentem, na którym opiera się cała działalność, a inne wskaźniki finansowe są jedynie ich pochodną.

Pytanie 11

Przedmiotem analizy finansowej jest

A. wydajność pracy.

B. struktura produkcji.

C. struktura zatrudnienia.

D. rentowność majątku.

Analiza finansowa jest złożonym procesem, podczas którego istotne jest zrozumienie różnych wskaźników i ich zastosowań. Wskazanie struktury zatrudnienia jako przedmiotu analizy finansowej jest mylące. Struktura zatrudnienia odnosi się do rozkładu pracowników w firmie, ich kwalifikacji oraz wydajności, co ma znaczenie w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi, ale nie jest bezpośrednio związane z analizą finansową. Podobnie, struktura produkcji, mimo że istotna dla efektywności operacyjnej, koncentruje się na procesach produkcyjnych i nie dostarcza pełnego obrazu kondycji finansowej przedsiębiorstwa. Wydajność pracy również nie jest kluczowym wskaźnikiem analizy finansowej, ponieważ odnosi się głównie do efektywności pracowników w realizacji zadań, a nie do analizy wyników finansowych. Przykładowo, przedsiębiorstwo może mieć wysoką wydajność pracy, ale niską rentowność, co wskazuje na nieefektywne zarządzanie kosztami. Dlatego kluczowym wskaźnikiem w analizie finansowej jest rentowność majątku, który dostarcza informacji na temat efektywności wykorzystania wszystkich aktywów przedsiębiorstwa do generowania zysków. Ostatecznie, nieprawidłowe podejście do analizy finansowej poprzez skupienie się na elementach niezwiązanych z rentownością może prowadzić do mylnych wniosków i błędnych decyzji zarządczych.

Pytanie 12

Ergonomiczne stanowisko pracy to stanowisko, które dostosowane jest do

A. uwarunkowań psychofizycznych pracownika.

B. cech charakteru pracownika.

C. zakresu obowiązków służbowych pracownika.

D. wieku i płci pracownika.

Ergonomiczne stanowisko pracy jest kluczowe dla zapewnienia komfortu oraz wydajności pracownika. Dostosowanie stanowiska do uwarunkowań psychofizycznych pracownika obejmuje wiele aspektów, takich jak wysokość biurka, rodzaj krzesła, ustawienie monitora oraz sposoby organizacji miejsca pracy. Na przykład, wysokość biurka powinna umożliwiać pracownikowi przyjmowanie naturalnej, neutralnej postawy ciała, co jest zgodne z zasadami ergonomii. Ponadto, monitor powinien być umieszczony na wysokości oczu, aby zminimalizować napięcie szyi i oczu. Warto również zwrócić uwagę na odpowiednią ilość światła oraz akustykę w miejscu pracy, co wpływa na komfort psychiczny pracownika. Według norm ergonomicznych, takich jak ISO 9241, ergonomiczne stanowisko pracy powinno sprzyjać nie tylko zdrowiu fizycznemu, lecz również psychologicznemu, co przekłada się na większą efektywność i mniejsze ryzyko wypalenia zawodowego. Poprawa ergonomii miejsca pracy ma bezpośrednie przełożenie na zadowolenie pracowników oraz ich wydajność.

Pytanie 13

Przełożony, który wyznacza cele i kieruje aktywnością grupy, stosując głównie przymus oraz bezwzględny podział na kierujących i kierowanych, przejawia zachowania typowe dla kierownika

A. autokraty.

B. liberała.

C. demokraty.

D. biernego.

Odpowiedź 'autokrata' jest poprawna, ponieważ przywódcy autokratyczni wyznaczają cele i kierują aktywnościami grupy, korzystając z przymusu i kontrolując wszystkie aspekty pracy zespołu. W takim modelu zarządzania dominujący jest podział na kierujących i kierowanych, co skutkuje małą autonomią pracowników i ograniczeniem ich udziału w podejmowaniu decyzji. Przykładem może być sytuacja, w której manager w firmie stawia konkretne cele, które zespół musi osiągnąć, nie pozwalając na dyskusję czy sugestie ze strony członków zespołu. Takie podejście często prowadzi do szybkich wyników w krótkim czasie, ale może również przyczynić się do niskiej motywacji i zaangażowania pracowników na dłuższą metę. W kontekście dobrych praktyk, podejście autokratyczne może być uzasadnione w sytuacjach kryzysowych, gdzie wymagana jest szybka reakcja i jednoznaczne kierowanie zespołem, jednak w dłuższej perspektywie zaleca się wprowadzenie bardziej demokratycznych form zarządzania, które sprzyjają kreatywności i innowacyjności.

Pytanie 14

Korzystając z zamieszczonego zestawienia oblicz, ile wyniesie wartość wydanych z magazynu kremów do rąk BIO na podstawie Wz 1/12/2018, jeśli hurtownia do wyceny rozchodu towarów stosuje metodę FIFO.

A. 1 350,00 zł

B. 1 260,00 zł

C. 1 300,00 zł

D. 1 380,00 zł

Wybór odpowiedzi 1 300,00 zł jest prawidłowy, ponieważ wartość wydanych kremów do rąk BIO została obliczona zgodnie z metodą FIFO (First In, First Out), co oznacza, że najpierw sprzedawane są najstarsze zapasy. W analizowanym przypadku pierwsze 70 sztuk zostało zakupionych po cenie 14,00 zł za sztukę, co daje łączną wartość 980,00 zł. Następnie do rozchodu wchodzą kolejne 20 sztuk, które kosztowały 16,00 zł za sztukę, co daje dodatkowe 320,00 zł. Suma tych dwóch wartości wynosi 1 300,00 zł. Metoda FIFO jest szczególnie użyteczna w kontekście zarządzania zapasami, gdzie ważne jest, aby najstarsze towary były sprzedawane jako pierwsze, co jest zgodne z zasadą minimalizacji strat związanych z przeterminowaniem towaru. Dzięki zrozumieniu tej metody, można skuteczniej zarządzać zapasami i unikać strat finansowych. Przykładem zastosowania tej metody może być branża spożywcza, gdzie termin ważności produktów ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 15

Za przygotowanie projektów uchwał rady gminy, wykonanie uchwał rady gminy oraz gospodarowanie mieniem komunalnym gminy odpowiada

A. wójt.

B. sołtys.

C. wojewoda.

D. starosta.

Odpowiedź 'wójt' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym, wójt jest organem wykonawczym gminy i to on odpowiada za przygotowanie projektów uchwał rady gminy, wykonanie uchwał oraz gospodarowanie mieniem komunalnym. W praktyce oznacza to, że wójt ma obowiązek nadzorować działalność gminy w zakresie inwestycji, zarządzania nieruchomościami oraz realizacji polityki lokalnej. Na przykład, wójt może zainicjować projekt budowy nowej infrastruktury, a następnie przedstawić radzie gminy odpowiednie uchwały do przyjęcia. Dodatkowo, wójt współpracuje z innymi organami samorządu oraz mieszkańcami, aby skutecznie realizować potrzeby społeczności lokalnej. Wójt ma również możliwość podejmowania decyzji dotyczących wydatkowania funduszy gminnych, co czyni go kluczowym uczestnikiem procesu zarządzania lokalnym budżetem.

Pytanie 16

Wskaż grupę, w której znajdują się składniki zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych.

A. A.

B. C.

C. D.

D. B.

Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ skupia się na grupie składników zaliczanych do wartości niematerialnych i prawnych, które obejmują prawa majątkowe o charakterze nienamacalnym. Przykłady takie jak oprogramowanie komputerowe, patenty czy wartość firmy są kluczowe w kontekście nowoczesnych przedsiębiorstw. Wartości niematerialne i prawne są istotne dla bilansowania aktywów, gdyż mogą przyczynić się do wzrostu wartości firmy oraz jej konkurencyjności na rynku. Na przykład, posiadanie zaawansowanego oprogramowania może zwiększyć efektywność operacyjną przedsiębiorstwa, a zarejestrowany patent może generować przychody poprzez licencjonowanie. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSR), wartości niematerialne powinny być identyfikowane i odpowiednio wyceniane, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami firmy oraz planowanie przyszłych inwestycji.

Pytanie 17

Udzielone przez przedsiębiorstwo pożyczki długoterminowe należy wykazać w bilansie, w grupie

A. zobowiązań.

B. kapitałów własnych.

C. aktywów obrotowych.

D. aktywów trwałych.

Klasyfikowanie długoterminowych pożyczek w niewłaściwej kategorii bilansu, takiej jak aktywa obrotowe, kapitały własne czy zobowiązania, jest powszechnym błędem wynikającym z niepełnego zrozumienia struktury bilansu oraz charakterystyki różnych aktywów i źródeł finansowania. Aktywa obrotowe to zasoby, które firma planuje zamienić na gotówkę lub wykorzystać w ciągu roku, takie jak zapasy czy należności. Umieszczanie długoterminowych pożyczek w tej kategorii prowadzi do zafałszowania obrazu płynności finansowej przedsiębiorstwa, ponieważ w rzeczywistości są one źródłem finansowania, które nie jest przeznaczone do spłaty w krótkim okresie. Z kolei przypisanie długoterminowych pożyczek do kapitałów własnych jest błędne, ponieważ kapitał własny reprezentuje wkład właścicieli w przedsiębiorstwo, a pożyczki są zobowiązaniami, które wymagają zwrotu. Klasyfikowanie ich jako zobowiązania również jest niezgodne z rzeczywistością, ponieważ choć zobowiązania dotyczą długów, to długoterminowe pożyczki powinny być traktowane jako aktywa trwałe, które wspierają działalność operacyjną firmy na dłuższą metę. Istotne jest, aby zarządzający przedsiębiorstwami rozumieli te różnice, aby uniknąć błędów w sprawozdawczości finansowej, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji strategicznych oraz utraty zaufania inwestorów.

Pytanie 18

Stan zobowiązań w przedsiębiorstwie przedstawia się następująco: <br/> - zobowiązania wobec dostawców 12 000,00 zł <br/> - zobowiązania z tytułu wynagrodzeń 8 000,00 zł <br/> - kredyty bankowe długoterminowe 20 000,00 zł <br/> Jaki jest udział zobowiązań długoterminowych w ogólnej wartości zobowiązań?

A. 50 %

B. 60 %

C. 30 %

D. 20 %

Odpowiedź 50% jest poprawna, ponieważ udział zobowiązań długoterminowych w ogólnej wartości zobowiązań oblicza się, dzieląc wartość zobowiązań długoterminowych przez całkowite zobowiązania i mnożąc przez 100. W przedstawionym przypadku zobowiązania długoterminowe wynoszą 20 000 zł, a całkowite zobowiązania to suma zobowiązań wobec dostawców (12 000 zł), zobowiązań z tytułu wynagrodzeń (8 000 zł) oraz kredytów bankowych (20 000 zł), co daje 40 000 zł. Dlatego udział zobowiązań długoterminowych wynosi (20 000 zł / 40 000 zł) * 100 = 50%. W praktyce zrozumienie struktury zobowiązań jest kluczowe dla analizy płynności finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do regulowania zobowiązań w przyszłości. Wartości te są również istotne dla inwestorów oraz instytucji finansowych, które oceniają ryzyko kredytowe firmy. Znajomość zasad obliczania udziałów różnych rodzajów zobowiązań jest niezbędna do prawidłowej analizy finansowej i podejmowania strategicznych decyzji zarządzających.

Pytanie 19

Przedsiębiorstwo, które zakupiło komputer o wartości początkowej 6 000 zł, co miesiąc dokonuje jego amortyzacji według tej samej stawki wynoszącej 30%. W celu ustalenia kosztu miesięcznego zużycia środka trwałego zastosowano metodę

A. progresywną.

B. naturalną.

C. degresywną.

D. liniową.

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ metoda liniowa amortyzacji polega na rozłożeniu kosztu nabycia środka trwałego w równych ratach przez cały okres jego użyteczności. W przypadku zakupu komputera o wartości 6 000 zł i stawce amortyzacji wynoszącej 30%, miesięczny koszt zużycia wynosi 1 800 zł. Metoda ta jest często wykorzystywana w praktyce, ponieważ pozwala na prostą kalkulację kosztów oraz umożliwia jednolite planowanie budżetu. W praktyce przedsiębiorstwa korzystają z tej metody, gdy przewidują, że środek trwały będzie generować przychody w równych proporcjach przez cały okres jego eksploatacji. Ważne jest, aby przy obliczeniach uwzględnić również czas użytkowania oraz ewentualne wartości rezydualnych. Metoda liniowa jest zgodna z międzynarodowymi standardami rachunkowości (MSR), które preferują przejrzystość i porównywalność danych finansowych.

Pytanie 20

Zadaniem banku komercyjnego jest między innymi

A. prowadzenie rachunków bankowych rządu i centralnych instytucji państwowych.

B. regulowanie podaży pieniądza w obiegu.

C. świadczenie usług finansowych dla jednostek gospodarczych.

D. prowadzenie gospodarki rezerwami dewizowymi.

Odpowiedź dotycząca świadczenia usług finansowych dla jednostek gospodarczych jest prawidłowa, ponieważ banki komercyjne pełnią kluczową rolę w gospodarce jako intermediariusze finansowi. Ich głównym celem jest ułatwienie dostępu do kapitału dla przedsiębiorstw oraz osób fizycznych. Banki oferują różnorodne produkty finansowe, takie jak kredyty, pożyczki, konta oszczędnościowe oraz usługi doradcze, które wspierają rozwój działalności gospodarczej. Przykładowo, gdy małe przedsiębiorstwo potrzebuje środków na rozwój, bank komercyjny może zaoferować mu kredyt inwestycyjny, co pozwala na realizację nowych projektów i zwiększenie zatrudnienia. W praktyce, banki komercyjne korzystają z modeli oceny ryzyka kredytowego, aby zapewnić, że udzielają finansowania na odpowiednich warunkach, co jest zgodne z regulacjami i standardami branżowymi, takimi jak Basel III. Te standardy regulacyjne nakładają na banki obowiązek utrzymania odpowiedniego poziomu kapitału, a także dokładnej analizy profilu ryzyka swoich klientów, co przekłada się na stabilność całego systemu finansowego.

Pytanie 21

Pracownik, który jest absolwentem studiów licencjackich i przepracował 3 lata na podstawie umowy o pracę, zgodnie z Kodeksem pracy, ma prawo do urlopu wypoczynkowego w wymiarze rocznym

A. 20 dni.

B. 18 dni.

C. 26 dni.

D. 28 dni.

Wybór odpowiedzi, która jest niezgodna z rzeczywistością, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego sposobu obliczania wymiaru urlopu wypoczynkowego. Wiele osób błędnie uważa, że staż pracy można określić jedynie na podstawie rzeczywistego zatrudnienia, pomijając okresy nauki. Przykładowo, odpowiedź 20 dni wydaje się atrakcyjna, jednak pomija możliwość uwzględnienia lat nauki, co skutkuje zaniżonym wymiarem urlopu. Z kolei odpowiedzi 28 i 18 dni również nie są poprawne, ponieważ nie uwzględniają prawidłowej kalkulacji, która opiera się na łącznie 11 latach stażu. Pracownicy nie zawsze są świadomi, że okresy edukacji mogą znacząco wpłynąć na ich prawa do urlopu. Ogólnie, typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich wyborów, to niewłaściwe rozumienie przepisów prawa pracy oraz braki w wiedzy o swoich uprawnieniach. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby każdy pracownik zapoznał się z odpowiednimi przepisami Kodeksu pracy, co pozwoli mu na świadome korzystanie z przysługujących mu praw.

Pytanie 22

Do umów jednostronnie zobowiązujących zalicza się umowę

A. zlecenia.

B. sprzedaży.

C. darowizny.

D. najmu.

Umowa darowizny jest klasyfikowana jako umowa jednostronnie zobowiązująca, co oznacza, że tylko jedna strona (darczyńca) zobowiązuje się do spełnienia świadczenia, w tym przypadku do przekazania określonego majątku na rzecz drugiej strony (obdarowanego). Z perspektywy praktycznej, darowizna ma na celu wsparcie obdarowanego bez oczekiwania wzajemnych korzyści, co różni ją od innych umów, takich jak umowa zlecenia czy sprzedaży, które wymagają wzajemnych zobowiązań. Przykładem zastosowania umowy darowizny może być przekazanie nieruchomości członkowi rodziny, co jest powszechną praktyką w kontekście zarządzania majątkiem i planowania sukcesji. Warto także zauważyć, że umowy darowizny mogą być obciążone pewnymi warunkami, takimi jak uzyskanie zgody obdarowanego. W odniesieniu do dobrych praktyk, umowy darowizny powinny być spisane w formie pisemnej, aby uniknąć przyszłych sporów oraz zapewnić jasność co do intencji stron. Uregulowania prawne dotyczące darowizn znajdują się w Kodeksie cywilnym, co stanowi ważny kontekst dla zrozumienia ich charakterystyki.

Pytanie 23

Przedsiębiorstwo wytworzyło 300 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk wyrobów przerobionych w 60%. Poniesione koszty wytworzenia wynoszą 36 000 zł. Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego wynosi

A. 360 zł

B. 100 zł

C. 120 zł

D. 90 zł

Jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego oblicza się, dzieląc całkowite koszty wytworzenia przez liczbę wyrobów gotowych. W naszym przypadku całkowite poniesione koszty wynoszą 36 000 zł, a liczba wyrobów gotowych to 300 sztuk. Zatem jednostkowy koszt wytworzenia obliczamy w następujący sposób: 36 000 zł / 300 sztuk = 120 zł. Jednakże musimy uwzględnić, że wyroby przerobione stanowią 60% produkcji, co oznacza, że z całkowitych 100 sztuk wyrobów przerobionych, 60 sztuk jest gotowych do sprzedaży. Zatem całość wyrobów gotowych wynosi 300 + 60 = 360 sztuk. Ostateczna kalkulacja jednostkowego kosztu wytworzenia wyrobów gotowych wynosi 36 000 zł / 360 sztuk = 100 zł. Tego rodzaju analizy kosztów są kluczowe w zarządzaniu przedsiębiorstwem, ponieważ pozwalają na lepsze podejmowanie decyzji dotyczących cen sprzedaży oraz oceny rentowności produktów.

Pytanie 24

Przykładem rynku finansowego jest

A. rynek pracy.

B. rynek kapitałowy.

C. rynek paliwowy.

D. rynek nieruchomości.

Rynek nieruchomości, rynek paliwowy oraz rynek pracy to obszary, które często mylnie klasyfikowane są jako rynki finansowe. Rynek nieruchomości obejmuje transakcje związane z zakupem i sprzedażą nieruchomości, gdzie głównym przedmiotem obrotu są aktywa rzeczowe, a nie instrumenty finansowe. Mimo że można inwestować w nieruchomości jako formę lokaty kapitału, nie jest to rynek finansowy w sensie klasycznym, który koncentruje się na papierach wartościowych. Z kolei rynek paliwowy dotyczy handlu surowcami energetycznymi, takimi jak ropa naftowa czy gaz, co również nie wpisuje się w definicję rynku finansowego, gdzie dominują instrumenty finansowe, a nie fizyczne towary. Rynek pracy zaś dotyczy obrotu pracownikami i usługami, co jest zupełnie odrębną dziedziną, nie mającą związku z instrumentami finansowymi. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie różnych typów rynków oraz brak rozróżnienia między instrumentami finansowymi a aktywami rzeczowymi. Aby poprawnie identyfikować rynki finansowe, należy zwrócić uwagę na to, że są one definiowane przez obieg kapitału i obrotu instrumentami, które mają wartość finansową, a nie materialną.

Pytanie 25

Przedsiębiorstwo zakupiło materiały, które przyjęto do magazynu. Zapłata za otrzymane materiały nastąpi w terminie późniejszym. Równowartość kwoty do zapłaty stanowi zobowiązanie

A. wobec pracowników.

B. wobec urzędu skarbowego.

C. z tytułu ubezpieczeń społecznych.

D. tytułu dostaw i usług.

Odpowiedź, że zobowiązanie stanowi tytuł dostaw i usług, jest prawidłowa, ponieważ w momencie zakupu materiałów, które zostały przyjęte do magazynu, przedsiębiorstwo staje się dłużnikiem wobec dostawcy. To zobowiązanie jest klasyfikowane jako zobowiązanie z tytułu dostaw i usług, które podlega standardom rachunkowości, takim jak MSSF (Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej) oraz KSR (Krajowe Standardy Rachunkowości). W praktyce oznacza to, że w bilansie przedsiębiorstwa pojawia się pozycja zobowiązań krótkoterminowych, która odzwierciedla kwotę, którą firma musi zapłacić dostawcy. Kluczowym aspektem jest także terminowość płatności, która wpływa na relacje z dostawcami oraz na zdolność kredytową firmy. Przykładem może być sytuacja, gdy firma budowlana zamawia materiały do realizacji projektu, a płatność za nie odbywa się po zakończeniu etapu budowy. W takim przypadku, zobowiązania z tytułu dostaw i usług są istotnym elementem zarządzania finansami przedsiębiorstwa oraz jego płynności finansowej.

Pytanie 26

Zamieszczony dokument powinien być zaksięgowany na kontach

A. Dt Wyroby gotowe Ct Koszty działalności podstawowej.

B. Dt Wyroby gotowe Ct Rachunek bankowy.

C. Dt Materiały Ct Rozliczenie zakupu.

D. Dt Materiały Ct Zużycie materiałów i energii.

Wybór niewłaściwych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia zasad rachunkowości oraz nieprawidłowego klasyfikowania zdarzeń gospodarczych. Odpowiedzi, które nie uwzględniają zasad prawidłowego księgowania zwrotów materiałów, mogą prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedź sugerująca Dt Wyroby gotowe Ct Rachunek bankowy pomija fakt, że zwroty materiałów dotyczą bezpośrednio konta Materiały, a nie Wyrobów gotowych, co jest zarezerwowane dla produktów finalnych już gotowych do sprzedaży. Inna odpowiedź, która wskazuje Dt Wyroby gotowe Ct Koszty działalności podstawowej, również jest błędna, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistej zmiany w stanie materiałów i nie uwzględnia ich zwrotu do magazynu. Zrozumienie, że zwroty materiałów wpływają na koszty zużycia materiałów i energii, jest kluczowe dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nieprawidłowości w księgowaniu mogą prowadzić do zniekształcenia wyników finansowych firmy oraz utrudniać podejmowanie decyzji zarządczych. Przykłady błędnych koncepcji często wynikają z braku znajomości podstaw rachunkowości i zasad klasyfikacji kosztów, co prowadzi do mylnych interpretacji i decyzji operacyjnych.

Pytanie 27

Na podstawie zamieszczonego wykresu wskaż, który środek trwały był amortyzowany metodą progresywną.

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Metoda progresywna amortyzacji polega na zwiększaniu kwoty amortyzacji w kolejnych latach użytkowania środka trwałego. W przypadku środka trwałego B, wykres jednoznacznie pokazuje rosnące kwoty amortyzacji z miesiąca na miesiąc, co wskazuje na zastosowanie tej metody. Praktyczne zastosowanie metody progresywnej może być korzystne w sytuacjach, gdy środki trwałe zyskują na wartości w miarę ich użytkowania, co często ma miejsce w przypadku zaawansowanej technologii lub maszyn, które są na początku swojej eksploatacji. Wartości te mogą być również wyższe w okresach intensywniejszego używania, co sprawia, że metoda progresywna jest atrakcyjna dla przedsiębiorstw, które rosną w szybkim tempie. W branży księgowej stosowanie metody progresywnej jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które zezwalają na użycie różnych metod amortyzacji, o ile są one wyraźnie ujawnione w sprawozdaniach finansowych.

Pytanie 28

W roku 2011 nastąpił przyrost sprzedaży w stosunku do roku 2007

A. o 20%

B. o 130%

C. o 150%

D. o 50%

To, że zaznaczyłeś odpowiedź "o 50%", to strzał w dziesiątkę! Ta wartość wskazuje, że sprzedaż w 2011 roku wzrosła o 50% w stosunku do 2007 roku. Żeby to zobaczyć, musisz zrozumieć, że 150% to znaczy, że sprzedaż w 2011 roku była taka jak 150% z 2007. Żeby znaleźć przyrost, wystarczy odjąć 100%, co daje nam te dodatkowe 50%. Takie obliczenia są mega ważne, jak analizujemy dane sprzedażowe czy trendy na rynku, bo pokazują, jak skuteczne są nasze strategie marketingowe. To umiejętność, która naprawdę pomaga w podejmowaniu lepszych decyzji biznesowych. Zobacz, jak w raportach sprzedaży procentowe wzrosty czy spadki mogą wpłynąć na nasze przyszłe kroki strategiczne.

Pytanie 29

Zgodnie z teorią Douglasa McGregora najefektywniejszym stylem kierowania jest styl

A. autokratyczny.

B. nieingerujący.

C. patronalny.

D. demokratyczny.

Demokratyczny styl kierowania, który zakłada aktywne angażowanie zespołu w proces podejmowania decyzji, może być mylnie postrzegany jako najefektywniejszy, szczególnie w środowiskach, gdzie zespół jest dojrzały i posiada odpowiednie umiejętności. W rzeczywistości, chociaż demokratyczne podejście sprzyja kreatywności i innowacyjności, jego zastosowanie w sytuacjach wymagających szybkich decyzji może prowadzić do opóźnień i nieefektywności. Chociaż angażowanie zespołu w decyzje może zwiększać ich motywację i zaangażowanie, to w kryzysowych okolicznościach, gdzie czas jest kluczowy, taki styl może być niewłaściwy. Z kolei styl nieingerujący, zakładający minimalny nadzór ze strony lidera, również może być nieodpowiedni w sytuacjach wymagających silnego przywództwa. Taki styl może prowadzić do niejasności w zadaniach i odpowiedzialności, a w rezultacie do chaosu i dezorganizacji pracy. Patronalny styl, koncentrujący się na kontroli i zarządzaniu relacjami w sposób paternalistyczny, może ograniczać samodzielność pracowników, co jest sprzeczne z nowoczesnymi standardami zarządzania. W rzeczywistości, skuteczne przywództwo opiera się na elastyczności i umiejętności dostosowania stylu w zależności od sytuacji, co czyni styl autokratyczny bardziej pożądanym w niektórych kontekstach, jak zostało to ujęte w teorii McGregora.

Pytanie 30

Do grupy aktywów obrotowych zalicza się

A. krótkoterminowe aktywa finansowe, wartość firmy, należności krótkoterminowe.

B. zapasy, wartości niematerialne i prawne, należności krótkoterminowe.

C. inwestycje krótkoterminowe, środki trwałe, krótkoterminowe kredyty bankowe.

D. zapasy, należności krótkoterminowe, inwestycje krótkoterminowe.

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia klasyfikacji aktywów w bilansie. Wiele osób myli aktywa obrotowe z innymi kategoriami aktywów, takimi jak wartości niematerialne i prawne czy środki trwałe. Wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty czy znaki towarowe, są klasyfikowane jako aktywa trwałe, ponieważ nie są przeznaczone do szybkiego przekształcenia w gotówkę. Podobnie, środki trwałe, takie jak maszyny czy budynki, również nie są aktywami obrotowymi, ponieważ ich cykl życia i użyteczności znacznie przekracza rok obrotowy. Dlatego też, w odpowiedziach, które zawierają te elementy, występuje zasadniczy błąd w klasyfikacji. Krótkoterminowe aktywa finansowe są bliskie aktywom obrotowym, ale ich użycie w kontekście wartości firm lub połączeń z innymi kategoriami, takimi jak kredyty bankowe, wprowadza dodatkową nieścisłość. Pojęcie aktywów powinno uwzględniać ich charakterystykę operacyjną oraz praktyczne aspekty zarządzania nimi. Właściwe zrozumienie i klasyfikacja aktywów obrotowych jest kluczowe dla analizy finansowej oraz oceny efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa, co powinno być brane pod uwagę w kontekście strategii zarządzania finansami.

Pytanie 31

Zdolność przedsiębiorstwa do terminowego regulowania zobowiązań można ocenić przeprowadzając analizę

A. zadłużenia.

B. rentowności.

C. sprawności działania.

D. płynności finansowej.

Analiza płynności finansowej jest kluczowym narzędziem w ocenie zdolności przedsiębiorstwa do terminowego regulowania zobowiązań. Płynność finansowa odnosi się do zdolności firmy do pokrywania swoich krótkoterminowych zobowiązań przy pomocy dostępnych aktywów. W praktyce, ocena płynności najczęściej dokonuje się za pomocą wskaźników, takich jak wskaźnik bieżącej płynności (current ratio) czy wskaźnik szybki (quick ratio). Przykładowo, wskaźnik bieżącej płynności oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące, co pozwala ocenić, czy przedsiębiorstwo jest w stanie zrealizować swoje zobowiązania w krótkim okresie. Wysoka płynność oznacza, że firma ma wystarczające zasoby, aby sprostać swoim obowiązkom finansowym, co jest istotne dla utrzymania zaufania wśród inwestorów i kredytodawców. Ponadto, dobra płynność finansowa pozwala na elastyczne reagowanie na zmieniające się warunki rynkowe i możliwości inwestycyjne, co jest niezbędne w dynamicznym środowisku biznesowym.

Pytanie 32

Jeżeli wskaźnik wykorzystania zdolności produkcyjnej wyniósł 94%, oznacza to, że

A. jednostka posiada rezerwy produkcyjne na poziomie 6%.

B. produkcja planowana stanowiła 94% produkcji wykonanej.

C. produkcja planowana była niższa od produkcji wykonanej o 6%.

D. jednostka posiada rezerwy produkcyjne na poziomie 94%.

Wskaźnik wykorzystania zdolności produkcyjnej wyrażony na poziomie 94% wskazuje, że firma osiągnęła prawie pełne wykorzystanie swoich możliwości, co nie sugeruje, że posiada rezerwy produkcyjne na poziomie 94%. Twierdzenie, że jednostka ma rezerwy produkcyjne na poziomie 94%, jest błędne, ponieważ wskaźnik ten wskazuje na to, jak efektywnie są wykorzystywane dostępne zasoby, a nie na ilość rezerw. W rzeczywistości, jeśli 94% zdolności produkcyjnej zostało wykorzystane, oznacza to, że pozostałe 6% to przestrzeń na ewentualne zwiększenie produkcji. Z kolei sugestia, że produkcja planowana stanowiła 94% produkcji wykonanej, jest myląca, ponieważ nie dostarcza rzeczywistego obrazu wykorzystania zdolności produkcyjnych. Produkcja planowana i wykonana to różne pojęcia, a ich wzajemne relacje wymagają bardziej szczegółowej analizy kontekstu. Stwierdzenie, że produkcja planowana była niższa od produkcji wykonanej o 6%, także jest niewłaściwe, ponieważ to implikuje, że firma przekroczyła swoje plany, co nie jest zgodne z przedstawionymi danymi. Generalnie, kluczowym błędem w myśleniu jest nieodróżnianie wskaźnika wykorzystania zdolności produkcyjnej od innych wskaźników, co prowadzi do mylnych wniosków dotyczących efektywności i wydajności procesów produkcyjnych. Ważne jest, aby analizy tego typu oparte były na solidnych podstawach teoretycznych oraz praktycznych, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji operacyjnych.

Pytanie 33

Na podstawie danych zawartych w tabeli ustal wysokość wskaźnika rotacji zapasów materiałowych w dniach za I i II kwartał.

A. I kwartał 12 dni, II kwartał 10 dni.

B. I kwartał 10 dni, II kwartał 12 dni.

C. I kwartał 15 dni, II kwartał 12 dni.

D. I kwartał 12 dni, II kwartał 15 dni.

Wskaźnik rotacji zapasów materiałowych w dniach jest kluczowym wskaźnikiem, który pomaga zrozumieć, jak efektywnie przedsiębiorstwo zarządza swoimi zapasami. W przypadku pierwszego kwartału, obliczenia wskazują na średnią rotację wynoszącą około 15 dni, co sugeruje, że materiały pozostają w magazynie przez dłuższy czas przed ich sprzedażą. Taki wynik może być spowodowany różnymi czynnikami, takimi jak sezonowość produktów lub zmniejszone zapotrzebowanie. Warto zauważyć, że dla drugiego kwartału wskaźnik ten wynosi 12 dni, co jest korzystnym wynikiem, wskazującym na szybszą rotację zapasów. Aby poprawić efektywność zarządzania magazynem, przedsiębiorstwa powinny dążyć do minimalizacji okresów przechowywania zapasów poprzez optymalizację procesów zamówień i sprzedaży. Praktycznym zastosowaniem tego wskaźnika jest również identyfikacja produktów, które rotują wolniej, co może prowadzić do decyzji o ich promocji lub wycofaniu z oferty, zgodnie z najlepszymi praktykami zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 34

Przedsiębiorstwo w marcu br. poniosło koszty w wysokości 50 000,00 zł przedstawione w tabeli. Koszty wynagrodzeń w kosztach ogółem stanowią

A. 25%

B. 35%

C. 40%

D. 20%

W przypadku błędnych odpowiedzi na pytanie o procentowy udział kosztów wynagrodzeń w całkowitych kosztach przedsiębiorstwa, istotne jest zrozumienie, na jakich zasadach opiera się obliczenie tego wskaźnika. Udział kosztów wynagrodzeń nie może być obliczany w sposób subiektywny czy na podstawie domysłów. Przyjmowanie niewłaściwych wartości prowadzi do nieprecyzyjnych analiz i zniekształconego obrazu sytuacji finansowej. Na przykład, przypisanie kosztów wynagrodzeń na poziomie 35% czy 25% może wynikać z błędnego założenia dotyczącego całkowitych wydatków lub nieprecyzyjnych obliczeń. Niekiedy, w procesie rozwiązywania tego typu problemów, może pojawić się pokusa, aby pomijać znaczenie dokładnych danych finansowych, co prowadzi do błędnych wniosków. W praktyce, aby uzyskać rzetelne informacje o kosztach, należy zawsze opierać się na rzeczywistych danych z księgowości, analizować je w kontekście całkowitych wydatków oraz rozumieć ich wpływ na rentowność przedsiębiorstwa. Pomocne w tym mogą być programy do zarządzania finansami, które automatyzują obliczenia i ułatwiają dostęp do potrzebnych informacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do decyzji opartych na niepełnych lub błędnych danych, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na działalność firmy.

Pytanie 35

Dział księgowości Przedsiębiorstwa Odzieżowego prowadzi ewidencję materiałów w systemie cen zmiennych. Przeanalizuj zapisy w ewidencji analitycznej i wskaż, jaką metodę zastosowano przy wycenie dowodu Rw - 1 Rozchód wewnętrzny.

A. LIFO - rozpoczynając od ceny ostatniej dostawy.

B. LOFO - rozpoczynając od ceny najniższej.

C. FIFO - rozpoczynając od ceny dostawy najwcześniejszej.

D. HIFO - rozpoczynając od ceny najwyższej.

Nieprawidłowe odpowiedzi opierają się na błędnym zrozumieniu metod wyceny zapasów i ich wpływu na ewidencję kosztów. Metoda LIFO (Last In, First Out) zakłada, że jako pierwsze wykorzystywane są materiały najnowsze, czyli te, które zostały przyjęte do magazynu jako ostatnie. W praktyce prowadzi to do sytuacji, w której na wskaźniki kosztów mają wpływ wyższe ceny ostatnich dostaw, co przy rosnących cenach może zawyżać koszty, a tym samym obniżać zyski. Metoda HIFO (Highest In, First Out), która skupia się na używaniu najdroższych materiałów jako pierwszych, może prowadzić do jeszcze większej nieprzewidywalności w ewidencji kosztów, a także zniekształcać obraz rzeczywistych wydatków przedsiębiorstwa. Metoda LOFO (Lowest In, First Out) z kolei jest rzadko stosowana w praktyce, ponieważ skupia się na najniższych cenach, co może prowadzić do podawania niewłaściwych wartości w kosztach, a także fałszowania obrazu zapasów. Te metody są często mylone z FIFO, jednak ich zastosowanie może prowadzić do nieścisłości w raportowaniu finansowym, co stoi w sprzeczności z dobrymi praktykami rachunkowości, które promują przejrzystość i rzetelność w ewidencji finansowej.

Pytanie 36

Jeśli na poszczególnych szczeblach kanału dystrybucji określonego towaru występuje niewielka liczba podmiotów odpowiedzialnych za jego dystrybucję, to jest to kanał

A. szeroki.

B. krótki.

C. bezpośredni.

D. wąski.

Kanał dystrybucji określany jako wąski charakteryzuje się niewielką liczbą uczestników na poszczególnych szczeblach, co oznacza, że towar przechodzi przez ograniczoną liczbę podmiotów. W praktyce oznacza to, że produkt dostarczany jest do klienta z minimalną ilością pośredników, co często prowadzi do zwiększenia efektywności dystrybucji oraz niższych kosztów logistycznych. W przypadku kanału wąskiego, producenci mają większą kontrolę nad procesem dystrybucji, co umożliwia lepsze zarządzanie relacjami z klientami i bardziej bezpośrednie reagowanie na ich potrzeby. Przykładem takiego kanału mogą być produkty luksusowe, które są sprzedawane w ograniczonej liczbie ekskluzywnych butików. Dobrą praktyką w branży jest dążenie do wąskich kanałów dystrybucji w celu zwiększenia wartości marki i zbudowania silniejszej relacji z końcowymi konsumentami, co jest szczególnie istotne w kontekście rynków o dużej konkurencji.

Pytanie 37

Na podstawie zamieszczonego fragmentu biznesplanu wskaż, jakiego rodzaju działalność gospodarczą prowadzi przedsiębiorstwo.

A. Usługi hotelowe.

B. Kawiarnia.

C. Restauracja.

D. Usługi cateringowe.

Wybór odpowiedzi "Kawiarnia" nie jest właściwy, ponieważ kawiarnie zazwyczaj koncentrują się na serwowaniu napojów kawowych oraz lekkich dań, takich jak ciasta czy kanapki, co różni się od charakterystyki usług cateringowych. W kontekście omawianego fragmentu biznesplanu, przedsiębiorstwo nie ogranicza się do obsługi stacjonarnej klientów w jednym miejscu, a raczej angażuje się w dostarczanie potraw na zamówienie, co jest kluczowe dla definicji usług cateringowych. Wybór odpowiedzi "Restauracja" także nie oddaje specyfiki działalności opisanej w biznesplanie. Restauracje zwykle oferują stałe menu i obsługują klientów w określonej lokalizacji, co nie pokrywa się z działalnością cateringową, która jest bardziej mobilna i elastyczna. W odniesieniu do odpowiedzi "Usługi hotelowe", należy zauważyć, że działalność hotelarska skupia się głównie na zakwaterowaniu gości oraz zapewnianiu im różnych udogodnień, co również nie jest zgodne z opisem usług cateringowych. Wreszcie, wybór "Usługi cateringowe" jako poprawnej odpowiedzi wskazuje na zrozumienie, że nie tylko przygotowanie potraw jest istotne, ale także organizacja wydarzeń i dostosowywanie oferty do specyficznych wymagań klientów, co jest kluczowym elementem w tej branży. Typowe błędy myślowe w przypadku niepoprawnych odpowiedzi mogą wynikać z braku zrozumienia różnic między tymi rodzajami działalności oraz mylenia ich funkcji na rynku gastronomicznym.

Pytanie 38

Którą formę reklamy powinien wybrać producent markowych kosmetyków wchodzący na rynek o zasięgu krajowym, aby dotrzeć do największej liczby potencjalnych klientów?

A. Prezentacja oferty na targach regionalnych.

B. Ogłoszenie reklamowe w lokalnej prasie.

C. Wręczanie ulotek bezpośrednio na ulicy.

D. Emisja filmu reklamowego w telewizji ogólnokrajowej.

Prezentacja oferty na targach regionalnych może wydawać się skutecznym sposobem na dotarcie do klientów, jednak jej zasięg jest ograniczony do lokalnych uczestników wydarzenia, co nie pozwala na efektywne zwiększenie świadomości marki na szerszym rynku krajowym. Targi przyciągają jedynie specyficzną grupę odbiorców i nie są w stanie zapewnić tak dużej ekspozycji, jak telewizja. Wręczanie ulotek na ulicy jest działaniem, które, choć bezpośrednie, naraża producenta na niską jakość kontaktu z potencjalnymi klientami, a często bywa postrzegane jako nachalne. Ulotki mogą jednak zniknąć w tłumie działań reklamowych i nie przyciągają uwagi na dłużej. Ogłoszenie w lokalnej prasie również boryka się z ograniczeniami w zasięgu, ponieważ skuteczność tego medium spada w obliczu dominacji internetu i telewizji. W efekcie, te metody są mniej skuteczne w dotarciu do masowego odbiorcy. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczna reklama musi być szeroko dostępna i angażująca, co telewizja ogólnokrajowa z pewnością zapewnia, w przeciwieństwie do lokalnych i ograniczonych działań promocji.

Pytanie 39

Pracownik zatrudniony na stanowisku biurowym wykonuje pracę, siedząc przy stole niedostosowanym do jego wzrostu. Pracując w takich warunkach przez dłuższy czas, jest on szczególnie narażony na

A. zmiany w organach słuchu.

B. zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa.

C. zaburzenia w układzie nerwowym.

D. zaburzenia w układzie oddechowym.

Pracownik wykonujący pracę biurową w niewłaściwie dostosowanym miejscu pracy, zwłaszcza przy stole, który nie odpowiada jego wzrostowi, może doświadczać wielu negatywnych skutków zdrowotnych. Najczęściej występującą dolegliwością są zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa. Długotrwałe siedzenie w niewłaściwej pozycji, jak na przykład przygarbienie lub zbyt wysokie lub niskie krzesło, prowadzi do przeciążeń i osłabienia mięśni stabilizujących kręgosłup. Przykładem mogą być bóle pleców, które są jedną z najczęstszych przyczyn nieobecności w pracy. W kontekście ergonomii, pracodawcy powinni stosować zasady dostosowywania stanowiska do indywidualnych potrzeb pracownika, co obejmuje regulację wysokości krzesła oraz biurka, a także zapewnienie odpowiednich akcesoriów, takich jak podnóżki czy poduszki lędźwiowe. Dobre praktyki ergonomiczne przyczyniają się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia schorzeń kręgosłupa oraz poprawy komfortu pracy, co w efekcie wpływa na wydajność i satysfakcję pracowników.

Pytanie 40

Przedsiębiorstwo usługowe zaciągnęło roczny kredyt bankowy na kwotę 12 000 złotych. Kredyt spłacany będzie w równych miesięcznych ratach. Odsetki w wysokości 12% rocznie liczone będą od rzeczywistej kwoty kredytu. Po dwóch miesiącach przedsiębiorstwo poniesie koszty kredytu w wysokości

A. 230 złotych.

B. 110 złotych.

C. 240 złotych.

D. 120 złotych.

Odpowiedź 240 złotych jest prawidłowa, ponieważ uwzględnia zarówno ratę kapitałową, jak i odsetki od kredytu. Kredyt w wysokości 12 000 złotych przy oprocentowaniu 12% rocznie oznacza, że miesięczne oprocentowanie wynosi 1% (12% / 12 miesięcy). Po zaciągnięciu kredytu na 12 000 zł, pierwsza rata kapitałowa wynosi 1/12 z 12 000 zł, co daje 1 000 zł. Odsetki za pierwszy miesiąc są obliczane na podstawie całej kwoty kredytu i wynoszą 120 zł (1% z 12 000 zł). Drugiego miesiąca rata kapitałowa pozostaje taka sama, a odsetki są obliczane od zredukowanej kwoty zadłużenia. Po pierwszej racie kapitałowej pozostaje 11 000 zł, co skutkuje odsetkami w wysokości 110 zł (1% z 11 000 zł). Łącznie koszty kredytu po dwóch miesiącach to 120 zł + 110 zł = 240 zł. Taki sposób obliczania kosztów kredytu jest zgodny z powszechnie stosowanymi metodami w bankowości i finansach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej