Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 5 kwietnia 2025 22:53
Data zakończenia: 5 kwietnia 2025 23:13

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Charakterystyczne objawy odry to:

A. stan podgorączkowy, nieprzyjemny zapach z ust, szare ropne naloty na migdałkach, trudności z połykaniem pokarmu, duszność.

B. wysoka gorączka, zaczerwienienie skóry, powiększenie węzłów chłonnych na karku i szyi.

C. stan podgorączkowy, zaburzenia widzenia, biegunka, wzmożone pragnienie.

D. wysoka gorączka, światłowstręt, tzw. plamki Koplika na błonie śluzowej policzków, zlewająca się gruboplamista wysypka.

Wysoka gorączka, światłowstręt, plamki Koplika oraz zlewająca się gruboplamista wysypka są klasycznymi objawami odry. Wysoka gorączka, często przekraczająca 39°C, jest jednym z pierwszych symptomów, które mogą wystąpić kilka dni przed pojawieniem się wysypki. Plamki Koplika, które są małymi, białymi plamkami otoczonymi czerwonymi obszarami na błonie śluzowej policzków, są jednym z najbardziej charakterystycznych sygnałów tej choroby. Pojawiają się na 1-2 dni przed wysypką i są często istotnym wskaźnikiem diagnostycznym. Sam proces wysypki, który ma charakter zlewającej się, gruboplamistej reakcji skórnej, zazwyczaj zaczyna się od twarzy i rozprzestrzenia się na resztę ciała. Zrozumienie tych objawów jest kluczowe dla wczesnej diagnostyki i interwencji medycznej, co może zapobiec powikłaniom, takim jak zapalenie płuc czy encefalit. Dlatego ważne jest, aby osoby w grupach ryzyka były na bieżąco z szczepieniami przeciwko odrze, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia. Właściwe rozpoznanie i leczenie umożliwia skuteczne zarządzanie tą chorobą.

Pytanie 2

Dziecko cierpi i płacze z powodu bólu, który wywołał rumień pieluszkowy. Który sposób postępowania pielęgnacyjnego złagodzi doraźnie dolegliwości dziecka?

A. Zastosowanie ciepłego okładu.

B. Założenie majteczek.

C. Pozostawienie dziecka bez pieluszki.

D. Podanie płynu do picia.

Pozostawienie dziecka bez pieluszki jest skuteczną metodą łagodzenia dolegliwości związanych z rumieniem pieluszkowym, ponieważ pozwala skórze na swobodne oddychanie i minimalizuje kontakt z wilgocią i podrażniającymi substancjami. Rumień pieluszkowy jest wynikiem podrażnienia skóry, a jego objawy mogą być zaostrzane przez długotrwały kontakt z brudnymi lub mokrymi pieluszkami. W praktyce, czas spędzony bez pieluszki powinien być wpleciony w codzienną rutynę pielęgnacyjną dziecka, co zminimalizuje ryzyko pojawienia się podrażnień. Dobrą praktyką jest także zapewnienie odpowiednich warunków, takich jak ciepła, ale nie gorąca, temperatura otoczenia oraz używanie osłon na przewijaku, co zwiększa komfort dziecka. Obserwowanie reakcji skóry i zapewnienie odpowiedniej higieny to kluczowe aspekty w prewencji oraz leczeniu rumienia pieluszkowego. Warto również pamiętać o regularnym stosowaniu maści ochronnych, które mogą wspierać proces gojenia, ale kluczową rolą jest zmniejszenie czasu, kiedy skóra dziecka jest narażona na działanie pieluszki.

Pytanie 3

Niemowlak zaczyna chętnie naśladować proste ruchy typu pa-pa, przekładać zabawkę swobodnie z ręki do ręki oraz posadzone siedzi z podparciem. Zgodnie z normami rozwojowymi, opisane umiejętności rozwojowe wskazują na dziecko w wieku

A. dziewięciu-dziesięciu miesięcy.

B. siedmiu-ośmiu miesięcy.

C. pięciu-sześciu miesięcy.

D. trzech-czterech miesięcy.

Odpowiedź 'pięciu-sześciu miesięcy' jest poprawna, ponieważ w tym okresie życia niemowlęta zaczynają wykazywać szereg kluczowych umiejętności rozwojowych. Naśladowanie prostych ruchów, takich jak pa-pa, jest jednym z pierwszych przejawów rozwoju społecznego i poznawczego, który manifestuje się w tym wieku. Dzieci w wieku pięciu-sześciu miesięcy wykazują również umiejętność przekładania zabawek z jednej ręki do drugiej, co jest oznaką rozwijającej się koordynacji ręka-oko oraz zdolności motorycznych. Siedzenie z podparciem to kolejny ważny kamień milowy, który wskazuje na postępy w stabilizacji ciała. Te umiejętności są zgodne z normami rozwojowymi opracowanymi przez uznane instytucje, takie jak American Academy of Pediatrics, które podkreślają znaczenie tych osiągnięć w kontekście wspierania dalszego rozwoju fizycznego i społecznego dziecka. Warto zauważyć, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, a te normy mają charakter orientacyjny.

Pytanie 4

Przy przygotowaniu ilustracji na tablicę dydaktyczną opiekunka może zastosować ciekawą technikę frottage, polegającą na

A. malowaniu palcami.

B. rysowaniu świecą po pergaminie.

C. odbijaniu na papierze faktury dowolnych przedmiotów.

D. nakrapianiu kartki przy użyciu szczoteczki do zębów.

Odpowiedź wskazująca na odbijanie na papierze faktury dowolnych przedmiotów jako technikę frottage jest poprawna, ponieważ frottage to metoda artystyczna, w której tekstura obiektów jest przenoszona na papier za pomocą ołówka, węgla lub innych narzędzi do rysowania. W praktyce można wykorzystać różnorodne przedmioty, takie jak liście, tkaniny czy różne powierzchnie, co pozwala uzyskać unikalne efekty wizualne. Technika ta jest często stosowana w edukacji artystycznej, ponieważ pozwala uczniom na eksplorację formy i faktury, a także rozwija ich kreatywność. Warto zwrócić uwagę na różnorodność materiałów, które mogą być użyte, a także na różne sposoby ich aplikacji, co zwiększa zaangażowanie uczestników zajęć. Frottage znajduje zastosowanie nie tylko w sztuce, ale także w terapii zajęciowej, gdzie techniki manualne pomagają w wyrażaniu emocji i rozwijaniu zdolności motorycznych. Technika frottage odpowiada również na zasady zrównoważonego rozwoju, ponieważ można ją realizować z wykorzystaniem materiałów z recyklingu, co wpisuje się w obecne trendy edukacyjne.

Pytanie 5

Technika plastyczna wykorzystywana do tworzenia dekoracji plastycznych polegająca na tworzeniu ozdób z wąskich pasków papieru zwiniętych w kształt sprężyny spiralnej to

A. origami.

B. frottage.

C. collage.

D. quilling.

Frottage to technika sztuki wizualnej polegająca na uzyskiwaniu tekstur poprzez pocieranie powierzchni, co ma niewiele wspólnego z tworzeniem ozdób z papierowych pasków. Z kolei origami to sztuka składania papieru, w której nie wykorzystuje się cięcia ani klejenia, co również nie ma związku z techniką quillingu. W origami formy są tworzone poprzez precyzyjne zginanie papieru, co skutkuje innym rodzajem efektu artystycznego, skupiającym się na geometrycznych kształtach i formach przestrzennych. Collage, natomiast, to technika polegająca na łączeniu różnych materiałów, takich jak fotografie, fragmenty papieru czy tekstyliów, w celu stworzenia nowej kompozycji. W przypadku collagu, proces twórczy koncentruje się na warstwowaniu i układaniu elementów, co różni się od metody spiralnego zwijania pasków używanej w quillingu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznawania technik plastycznych oraz ich aplikacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych technik z quillingiem to brak znajomości definicji każdej z nich oraz nieodróżnianie ich praktycznych zastosowań. Quilling, jako technika wymagająca zarówno precyzji, jak i kreatywności, ma unikalne cechy, które odróżniają ją od innych form sztuki papierniczej.

Pytanie 6

Waga prawidłowo rozwijającego się niemowlęcia w dwunastym miesiącu życia w stosunku do wagi urodzeniowej zwiększa się średnio

A. trzykrotnie.

B. pięciokrotnie.

C. czterokrotnie.

D. dwukrotnie.

Odpowiedź 'trzykrotnie' jest poprawna, ponieważ według norm wzrostu i rozwoju niemowląt opracowanych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), waga niemowlęcia w wieku 12 miesięcy powinna być średnio trzykrotnością jego wagi urodzeniowej. To oznacza, że jeśli niemowlę urodziło się z wagą 3 kg, to w wieku 12 miesięcy powinno ważyć około 9 kg. To zjawisko jest wynikiem intensywnego wzrostu i rozwoju, które mają miejsce w pierwszym roku życia dziecka. W tym okresie zachodzą liczne zmiany w organizmie, w tym rozwój mięśni, tkanki tłuszczowej oraz narządów. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy ma ogromne znaczenie dla rodziców oraz specjalistów zajmujących się zdrowiem dzieci, ponieważ pozwala na monitorowanie wzrostu i rozwoju niemowlęcia oraz identyfikację ewentualnych problemów zdrowotnych. Regularne ważenie i kontrolowanie wzrostu dziecka zgodnie z wykresami wzrostu WHO jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego rozwoju i dostosowania diety, co wpływa na ogólny stan zdrowia dziecka.

Pytanie 7

Które potrzeby dziecka przebywającego w szpitalu, ze względu na ubogi zakres i małą różnorodność bodźców zmysłowych występujących w tym środowisku, opiekunka powinna w szczególności uwzględnić?

A. Biologiczne.

B. Poznawcze.

C. Bezpieczeństwa.

D. Akceptacji.

Zrozumienie potrzeby zapewnienia dzieciom przebywającym w szpitalu stymulacji poznawczej jest kluczowe dla ich dobrostanu. Odpowiedzi koncentrujące się na potrzebach biologicznych, bezpieczeństwa oraz akceptacji nie uwzględniają specyfiki środowiska szpitalnego, w którym dzieci muszą zmagać się z ograniczonymi bodźcami. Potrzeby biologiczne, takie jak jedzenie i sen, są niewątpliwie istotne, lecz w kontekście długotrwałego pobytu w szpitalu ich zaspokojenie nie wystarcza do utrzymania zdrowia psychicznego dziecka. Bezpieczeństwo również jest istotne, jednak w monotonnym i niezmiennym otoczeniu szpitalnym, gdzie dzieci doświadczają ograniczonego kontaktu społecznego, potrzeby te mogą być zaspokajane w stopniu niewystarczającym do rozwijania umiejętności społecznych. Akceptacja, z kolei, choć istotna w procesie terapeutycznym, nie jest kluczową potrzebą w sytuacji, gdy dzieci potrzebują stymulacji i aktywności intelektualnej. To podejście może prowadzić do błędnych wniosków, że zapewnienie dzieciom jedynie emocjonalnego wsparcia wystarczy, aby zaspokoić wszystkie ich potrzeby w warunkach szpitalnych. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do zaniedbania aspektów edukacyjnych i rozwojowych, które są niezbędne do ich prawidłowego rozwoju. W związku z tym, w procesie opieki nad dziećmi w szpitalach, kluczowe jest uwzględnianie szerokiego zakresu potrzeb, z szczególnym naciskiem na stymulację poznawczą, aby wspierać ich rozwój w trudnym okresie hospitalizacji.

Pytanie 8

Która czynność <i>nie</i> jest zgodna z zasadami podawania leków dziecku?

A. Używanie strzykawki do podawania płynnych leków.

B. Podawanie antybiotyków z własnej inicjatywy.

C. Aplikowanie kropli do oczu na leżąco.

D. Podawanie niektórych leków dla dorosłych w odpowiedniej dawce.

Podawanie antybiotyków samodzielnie to na pewno nie jest dobre podejście, zwłaszcza w przypadku dzieci. Takie lekki powinny być stosowane tylko wtedy, gdy lekarz to zaleci. Dlaczego? Bo niewłaściwe użycie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a nawet oporności bakterii na leki. To strasznie ważne, by zawsze pytać lekarza przed podaniem jakiegokolwiek leku, łącznie z antybiotykami. Rodzice powinni wiedzieć, jak to działa i jakie mogą być skutki uboczne, dlatego dobrze jest mieć wsparcie specjalisty i stosować się do jego wskazówek.

Pytanie 9

Zgodnie z zaleceniami Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, całodzienne zapotrzebowanie na energię z węglowodanów u dzieci od 1. roku życia wynosi

A. 30 - 45%

B. 45 - 65%

C. 25 - 35%

D. 15 - 30%

Zgodnie z zaleceniami Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – Państwowego Zakładu Higieny, całodzienne zapotrzebowanie na energię z węglowodanów u dzieci od 1. roku życia powinno wynosić 45-65%. Węglowodany stanowią kluczowe źródło energii dla rozwijającego się organizmu dziecka, a ich odpowiednia podaż jest niezbędna dla prawidłowego wzrostu, rozwoju oraz funkcjonowania układu nerwowego. Ilość energii dostarczanej z węglowodanów powinna być dostosowana do ogólnego zapotrzebowania kalorycznego dziecka, które w dużej mierze zależy od poziomu aktywności fizycznej oraz etapu rozwoju. Dla przykładu, dzieci aktywne fizycznie mogą wymagać wyższego procentowego udziału węglowodanów w diecie, aby zaspokoić zwiększone potrzeby energetyczne. Dodatkowo, zaleca się, aby węglowodany pochodziły głównie z źródeł pełnoziarnistych, owoców oraz warzyw, co sprzyja zdrowemu odżywianiu i dostarcza nie tylko energii, ale także niezbędnych składników odżywczych, błonnika oraz witamin.

Pytanie 10

Częstotliwość tętna poniżej 60/min u noworodka oznacza, że tętno jest

A. za niskie, ale nie zagraża życiu dziecka.

B. za niskie, dziecko wymaga resuscytacji.

C. w dolnej granicy normy.

D. prawidłowe.

Odpowiedź wskazująca, że tętno poniżej 60/min u noworodka jest za niskie i wymaga resuscytacji jest zgodna z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi oceny stanu zdrowia noworodków. Tętno poniżej 60 uderzeń na minutę klasyfikowane jest jako bradykardia, co stanowi stan zagrożenia dla życia dziecka. Bradykardia u noworodków może prowadzić do niedotlenienia i poważnych uszkodzeń narządów, dlatego kluczowe jest natychmiastowe działanie. W praktyce, jeśli tętno noworodka spada poniżej 60/min, zaleca się rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej zgodnie z wytycznymi American Heart Association, które podkreślają znaczenie wczesnej interwencji. Poza tym, monitorowanie parametrów życiowych, w tym tętna, jest kluczowe w ocenie stanu noworodka, zwłaszcza w pierwszych godzinach życia, kiedy jest on najbardziej narażony na problemy zdrowotne. Ten stan wymaga natychmiastowego wsparcia medycznego i powinien być traktowany jako priorytet w opiece nad noworodkiem.

Pytanie 11

Pierwszą budowę dwuwymiarową typu "pociąg z kominem" opiekunka powinna wprowadzić podczas zajęćz prawidłowo rozwijającym się dzieckiem

A. w II kwartale drugiego roku życia.

B. w IV kwartale drugiego roku życia.

C. w IV kwartale pierwszego roku życia.

D. w I kwartale trzeciego roku życia.

Podejmowanie decyzji o wprowadzeniu budowy dwuwymiarowej typu 'pociąg z kominem' w innych okresach rozwoju dziecka, takich jak II kwartał drugiego roku życia, IV kwartał pierwszego roku życia, czy I kwartał trzeciego roku życia, nie uwzględnia kluczowych etapów rozwoju psychomotorycznego. W II kwartale drugiego roku życia dzieci są w fazie eksploracji, jednak zdolności do budowania bardziej skomplikowanych struktur jeszcze się nie rozwinęły. Wówczas ich umiejętności manualne i poznawcze są zbyt ograniczone, aby podejmować się konstrukcji wymagających wyobraźni przestrzennej. W IV kwartale pierwszego roku życia dzieci są dopiero na etapie rozwoju podstawowych umiejętności manipulacyjnych, takich jak chwytanie czy przesuwanie przedmiotów, co uniemożliwia im samodzielne tworzenie bardziej złożonych obiektów. Z kolei w I kwartale trzeciego roku życia dzieci osiągają pewien poziom zaawansowania, ale nadal potrzebują więcej czasu na rozwój swoich zdolności do koordynacji ruchowej oraz wyobraźni. Wprowadzenie skomplikowanych konstrukcji zbyt wcześnie może odstraszyć dzieci od zabawy i obniżyć ich poczucie własnej wartości. Dlatego ważne jest, aby dostosowywać aktywności do rzeczywistych możliwości rozwojowych dzieci, zgodnych z wytycznymi wczesnej edukacji, które zalecają stopniowe wprowadzanie bardziej złożonych zadań w miarę jak dzieci rozwijają swoje umiejętności i zdolności poznawcze.

Pytanie 12

Przyczyną wystąpienia u dziecka choroby sierocej jest niezaspokajanie potrzeb

A. samorealizacji i miłości.

B. szacunku i uznania.

C. bezpieczeństwa i afirmacji.

D. miłości i przynależności.

Odpowiedź "miłości i przynależności" jest prawidłowa, ponieważ w teorii potrzeb Abrahama Maslowa, potrzeby te znajdują się na drugim poziomie hierarchii. Oznaczają one emocjonalną więź oraz akceptację, które są kluczowe dla rozwoju psychicznego dzieci. Niezaspokojenie tych potrzeb prowadzi do odczuwania izolacji oraz lęku, co może skutkować syndromem choroby sierocej. W praktyce, dzieci, które nie otrzymują odpowiedniej miłości i wsparcia emocjonalnego, mogą doświadczać trudności w nawiązywaniu relacji oraz rozwijaniu zdrowego poczucia własnej wartości. Zastosowanie tej wiedzy w pracy z dziećmi obejmuje tworzenie bezpiecznego i wspierającego środowiska, w którym każde dziecko czuje się akceptowane. Warto stosować techniki takie jak aktywne słuchanie, tworzenie grup wsparcia oraz programy integracyjne, które pomagają zaspokajać te podstawowe potrzeby, co przekłada się na lepszy rozwój społeczny i emocjonalny.

Pytanie 13

Opiekunka, pozwalając dzieciom zanurzać w farbach całe dłonie, stosuje technikę

A. Decoupage.

B. 10 palców.

C. Formowania.

D. 5 palców.

Odpowiedź '10 palców' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do techniki plastycznej, która angażuje pełne dłonie dzieci w proces twórczy. Technika ta rozwija zdolności motoryczne, kreatywność oraz pozwala na nieskrępowane wyrażanie siebie. Umożliwia dzieciom eksperymentowanie z różnorodnymi kolorami i fakturami, co jest kluczowe w ich rozwoju sensorycznym. Przykłady zastosowania tej techniki mogą obejmować malowanie dużych arkuszy papieru, gdzie dzieci zanurzają dłonie w farbie i tworzą unikalne prace, takie jak odciski dłoni, które można później wykorzystać do dodatkowych projektów artystycznych. Zastosowanie tej metody w przedszkolach jest zgodne z rekomendacjami pedagogiki, która podkreśla znaczenie zajęć plastycznych w rozwoju psychospołecznym dzieci. Oprócz rozwoju zdolności manualnych, technika ta wspiera również współpracę w grupie i wzajemne interakcje, co jest istotne z perspektywy społecznej i emocjonalnej.

Pytanie 14

Zabawa w a-kuku u pięciomiesięcznego dziecka sprzyja głównie

A. rozwojowi słuchu fonematycznego i muzycznego.

B. stymulacji rozwoju grafomotoryki.

C. rozwojowi pamięci i orientacji przestrzennej.

D. stymulacji układu oddechowego.

Zabawa w a-kuku, znana również jako chowanie i odkrywanie, ma kluczowe znaczenie dla rozwoju pamięci i orientacji przestrzennej u pięciomiesięcznych dzieci. W tym wieku, dzieci zaczynają rozwijać swoje umiejętności poznawcze, a zabawy takie jak a-kuku pomagają im zrozumieć koncept stałości obiektów. Obserwując, jak rodzic czy opiekun chowa się lub zasłania, dziecko uczy się, że przedmioty i osoby mogą istnieć nawet wtedy, gdy nie są widoczne. To z kolei stymuluje rozwój ich pamięci. Orientacja przestrzenna natomiast polega na umiejętności postrzegania siebie w przestrzeni oraz rozumienia relacji pomiędzy obiektami. W ramach zabawy dziecko uczy się, jak poruszać się w swoim otoczeniu, co sprzyja nie tylko rozwojowi fizycznemu, ale również kognitywnemu. Dlatego też a-kuku jest nie tylko przyjemną zabawą, ale również cennym narzędziem wspierającym rozwój dziecka w kluczowych obszarach jego życia.

Pytanie 15

Który komunikat opiekunki, kierowany do dziecka przejawiającego zachowania agresywne, jest konstruktywną informacją zwrotną?

A. Nie podoba mi się Twoje zachowanie.

B. Przestań, bo zostawię Cię tu samego.

C. Jesteś zawsze niedobrym i złym dzieckiem.

D. Nie kocham Cię, kiedy jesteś taki niegrzeczny.

Odpowiedź "Nie podoba mi się Twoje zachowanie" jest konstruktywną informacją zwrotną, ponieważ skupia się na konkretnym zachowaniu dziecka, a nie na ocenie jego osoby jako całości. Tego rodzaju komunikacja jest zgodna z zasadami wychowania opartego na szacunku i empatii. Warto zauważyć, że takie podejście pozwala dziecku zrozumieć, które konkretne działania są nieakceptowane, a nie sugeruje, że jest ono złe lub gorsze jako osoba. Z punktu widzenia teorii rozwoju społeczno-emocjonalnego, konstruktywna informacja zwrotna pomaga w rozwijaniu samoświadomości i umiejętności regulacji emocji. Dzieci uczą się poprzez obserwację i naśladowanie, dlatego ważne jest, aby osoby dorosłe modelowały zdrowe wzorce komunikacji. Przykładem może być użycie zwrotu "Kiedy krzyczysz, czuję się zaniepokojona" – to daje dziecku do zrozumienia, jak jego zachowanie wpływa na innych, co sprzyja rozwijaniu empatii. Takie podejście jest zgodne z zasadami aktywnego słuchania oraz modelowania pozytywnych zachowań, co jest kluczowe w pedagogice.

Pytanie 16

Prawidłowo rozwijające się niemowlę najczęściej osiąga umiejętność samodzielnego siedzenia bez podparcia i wykonywania ruchów rąk w pozycji siedzącej w wieku

A. 2 miesięcy.

B. 4 miesięcy.

C. 7 miesięcy.

D. 3 miesięcy.

Umiejętność samodzielnego siedzenia bez podparcia, często osiągana przez niemowlęta w wieku około 7 miesięcy, jest kluczowym wskaźnikiem rozwoju motorycznego. W tym czasie dzieci nabywają zdolność do stabilizacji tułowia, co umożliwia im utrzymanie równowagi i kontrolowanie ruchów w pozycji siedzącej. Ta umiejętność jest fundamentalna dla dalszego rozwoju, ponieważ pozwala na eksplorację otoczenia, zwiększa interakcje społeczne oraz przygotowuje do nauki innych umiejętności, takich jak czołganie i chodzenie. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Pediatrii, rozwój motoryczny dzieci powinien być monitorowany, aby zapewnić odpowiednie wsparcie i interwencje, jeśli rozwój jest opóźniony. Przykładowo, zachęcanie dzieci do ćwiczeń w pozycji siedzącej przez umieszczanie zabawek w zasięgu ich rąk może wspierać ten proces. Warto również podkreślić, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, dlatego tak ważna jest indywidualizacja podejścia do rozwoju motorycznego.

Pytanie 17

Prawidłowo rozwijające się sześciomiesięczne niemowlę potrafi

A. stać bez podparcia.

B. stać z podparciem.

C. przekręcić się z brzuszka na plecy.

D. usiąść z pozycji leżącej bez pomocy.

Odpowiedź, że sześciomiesięczne niemowlę potrafi przekręcić się z brzuszka na plecy, jest prawidłowa, ponieważ jest to jeden z kluczowych etapów rozwoju motorycznego w tym okresie życia. W wieku sześciu miesięcy dzieci nabywają umiejętności pozwalające na ruchy rotacyjne, co jest istotnym krokiem w kierunku większej niezależności motorycznej. Przekręcanie się jest nie tylko oznaką rozwijającej się siły mięśniowej, ale także koordynacji ruchowej i świadomości ciała. Na tym etapie dzieci często zaczynają eksplorować swoje otoczenie, co sprzyja ich dalszemu rozwojowi sensorycznemu i poznawczemu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe dla rodziców i opiekunów, którzy powinni stymulować rozwój dziecka przez zabawy zachęcające do ruchu, takie jak układanie zabawek w zasięgu, by zmotywować dziecko do przekręcania się. Warto również pamiętać, że każde dziecko rozwija się indywidualnie, ale te umiejętności są zgodne z ogólnymi normami rozwojowymi.

Pytanie 18

W celu kształtowania u dzieci w trzecim roku życia umiejętności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku opiekunka powinna zaplanować zabawy

A. tematyczne.

B. twórcze.

C. ruchowe.

D. ogólnorozwojowe.

Odpowiedź "tematyczne" jest prawidłowa, ponieważ zabawy tematyczne są skutecznym narzędziem w kształtowaniu umiejętności posługiwania się przedmiotami codziennego użytku u dzieci w trzecim roku życia. Tematyczne zabawy pozwalają dziecku w kontekście konkretnej sytuacji poznawać i wykorzystywać różne przedmioty, co sprzyja rozwojowi ich kompetencji manualnych oraz społecznych. Na przykład, organizując zabawę w sklep, dziecko ma możliwość nie tylko poznawania nazw produktów, ale także nauki odpowiednich zachowań społecznych, takich jak wymiana, współpraca czy rozwiązywanie problemów. Takie podejście wpisuje się w standardy edukacyjne, które podkreślają znaczenie kontekstu i sensowności w nauczaniu. W dobrych praktykach kładzie się nacisk na integrację różnych obszarów rozwoju dziecka, a zabawy tematyczne doskonale łączą aspekty poznawcze, emocjonalne i społeczne. Warto również zwrócić uwagę na to, że takie zabawy można łatwo dostosować do zainteresowań i potrzeb dzieci, co czyni je jeszcze bardziej efektywnymi.

Pytanie 19

Do zajęć dydaktycznych, których celem jest rozwijanie u dzieci poczucia rytmu, wyobraźni muzycznej i orientacji przestrzennej opiekunka powinna zaproponować zabawy

A. muzyczno-ruchowe.

B. ogólnorozwojowe.

C. twórcze.

D. manipulacyjne.

Odpowiedź muzyczno-ruchowe jest prawidłowa, ponieważ tego typu zabawy są kluczowe dla rozwijania u dzieci poczucia rytmu, wyobraźni muzycznej oraz orientacji przestrzennej. Zajęcia muzyczno-ruchowe integrują elementy muzyki i ruchu, co sprzyja harmonijnemu rozwojowi dzieci. Dzieci uczestniczące w takich zajęciach uczą się synchronizacji ruchów z rytmem, co wspiera ich zdolności motoryczne oraz koordynację. Przykładami takich zabaw mogą być tańce do muzyki, zabawy z instrumentami perkusyjnymi, a także rytmiczne ćwiczenia wykorzystujące ciało jako instrument. W kontekście standardów edukacji przedszkolnej, zabawy te są zgodne z wytycznymi dotyczącymi wspierania rozwoju kompetencji muzycznych i ruchowych, co jest kluczowe dla wszechstronnego kształcenia dzieci. Integracja muzyki i ruchu w zajęciach przyczynia się do rozwoju społecznego dzieci, ich umiejętności współpracy i komunikacji. Dobrze zaplanowane zajęcia muzyczno-ruchowe mogą także pomóc w budowaniu pozytywnego obrazu ciała oraz wyrażaniu emocji przez ruch, co jest niezbędne w procesie edukacyjnym.

Pytanie 20

Opisane umiejętności w ramce charakteryzują prawidłowo rozwijające się dziecko w wieku

A. 12 miesięcy.

B. 16 miesięcy.

C. 13 miesięcy.

D. 20 miesięcy.

Wybór wieku 13, 12 lub 16 miesięcy jako odpowiedzi na pytanie o opisane umiejętności motoryczne dziecka jest nieprawidłowy. W tym okresie życia dzieci na ogół prezentują bardziej podstawowe umiejętności ruchowe. Na przykład, w wieku 12 miesięcy dzieci często potrafią jedynie raczkować lub stawać przy meblach, ale nie są jeszcze w stanie skutecznie schodzić po schodach czy pokonywać przeszkód. Często błędne wnioski o umiejętnościach dziecka w tym wieku wynikają z mylnego przekonania, że wszystkie dzieci rozwijają się w tym samym tempie. W rzeczywistości, rozwój motoryczny jest skomplikowanym procesem, który jest różny dla każdego dziecka. Wiek 16 miesięcy również nie reprezentuje pełnego spektrum umiejętności, ponieważ dzieci w tym czasie mogą być jeszcze ograniczone w zakresie bardziej złożonych ruchów, które stają się dostępne dopiero około 20 miesiąca życia. Zrozumienie prawidłowego rozwoju motorycznego jest ważne, aby móc adekwatnie wspierać dzieci na każdym etapie ich życia. Warto korzystać z dostępnych zasobów dotyczących rozwoju dziecka, aby lepiej zrozumieć tę dynamiczną i indywidualną sferę.

Pytanie 21

Które z działań najlepiej pomoże dziecku w adaptacji do pobytu w żłobku?

A. Skrócenie pobytu do 3 dni w tygodniu.

B. Większa ilość dzieci w grupie.

C. Skrócenie dziennego pobytu.

D. Zwiększenie ilości opiekunek w grupie.

Skrócenie dziennego pobytu w żłobku jest kluczowym działaniem wspierającym adaptację dziecka do nowego otoczenia. Umożliwia to maluchowi stopniowe przyzwyczajanie się do separacji od rodziców oraz do przebywania w grupie rówieśniczej. Badania pokazują, że krótszy czas pobytu w początkowym etapie adaptacji zmniejsza stres i lęk, które mogą być obecne u dzieci w nowym środowisku. Przykładem zastosowania tego podejścia może być planowanie pierwszych dni w żłobku tak, aby dziecko było w nim tylko przez kilka godzin, co pozwala na stopniowe wydłużanie tego czasu w miarę aklimatyzacji malucha. Dobrą praktyką jest również zapewnienie dziecku obecności znanego opiekuna w trakcie krótszych pobytów, co dodatkowo ułatwia mu nawiązanie więzi i poczucie bezpieczeństwa. Warto pamiętać, że każdy proces adaptacyjny jest indywidualny i powinien być dostosowany do potrzeb konkretnego dziecka, co potwierdzają liczne wytyczne i standardy w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym.

Pytanie 22

Suplementację witaminy D należy wprowadzić u dziecka od

A. pierwszych dni życia, niezależnie od sposobu żywienia.

B. drugiego miesiąca życia, jeśli nie jest karmione piersią.

C. pierwszych dni życia, jeśli nie jest karmione piersią.

D. drugiego miesiąca życia, niezależnie od sposobu żywienia.

Suplementacja witaminy D u niemowląt jest kluczowym elementem ich zdrowia i rozwoju, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że witamina D odgrywa istotną rolę w metabolizmie wapnia oraz w prawidłowym rozwoju kości. Zgodnie z zaleceniami towarzystw naukowych, takich jak Polskie Towarzystwo Pediatryczne oraz Światowa Organizacja Zdrowia, suplementację witaminą D należy wprowadzić w pierwszych dniach życia, niezależnie od sposobu karmienia. Dzieje się tak dlatego, że noworodki i niemowlęta, zwłaszcza te karmione piersią, mogą nie otrzymywać wystarczającej ilości tej witaminy z pokarmu, a ich skóra, ze względu na ograniczone wystawienie na słońce, nie jest w stanie syntetyzować jej w odpowiednich ilościach. Praktycznie oznacza to, że nawet przy karmieniu mlekiem matki, które jest znakomitym źródłem wielu składników odżywczych, witamina D powinna być dodatkowo podawana. Wprowadzenie suplementacji w tak wczesnym okresie może skutecznie zapobiegać rozwinięciu się krzywicy oraz innych zaburzeń związanych z niedoborem witaminy D.

Pytanie 23

Rozpoczynając naukę samodzielnego mycia zębów przez dziecko należy zastosować metodę

A. perswazji.

B. pokazu.

C. instruktażu.

D. dowolności.

Wybór metody perswazji jako sposobu nauki mycia zębów nie jest odpowiedni, ponieważ opiera się na przekonywaniu, a nie na praktycznym działaniu. Perswazja może być użyteczna w wielu kontekstach, ale w przypadku małych dzieci, które dopiero zaczynają rozumieć świat i zasady higieny, skuteczniejsze będą konkretne instrukcje i przykłady. Dzieci często nie reagują na argumenty logiczne tak, jak dorośli, więc ich motywacja do nauki powinna opierać się na praktycznych doświadczeniach. Również podejście oparte na dowolności nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, ponieważ dzieci potrzebują jasno określonych kierunków oraz struktury, aby nauczyć się poprawnych nawyków. W przypadku mycia zębów, brak jasno określonych zasad może prowadzić do nieprawidłowej techniki szczotkowania oraz zaniedbań w higienie jamy ustnej. Metoda instruktażu, chociaż z pozoru wydaje się sensowna, często opiera się na przekazywaniu informacji teoretycznych bez praktycznego zastosowania ich w codziennym życiu. Dzieci uczą się poprzez działanie, a nie poprzez słuchanie, dlatego kluczowe jest, aby rodzice byli aktywnymi uczestnikami ich nauki. Warto zwrócić uwagę, że najlepsze praktyki w edukacji dzieci w zakresie higieny osobistej podkreślają znaczenie interakcji i praktycznego nauczania, co doskonale ilustruje metoda pokazu, jako najbardziej efektywna dla dzieci w tym wieku.

Pytanie 24

Przyczyną powstawania ciemieniuchy u niemowląt jest

A. nadmierna aktywność gruczołów potowych.

B. obniżona aktywność gruczołów ślinowych.

C. nadmierna aktywność gruczołów łojowych.

D. obniżona aktywność gruczołów trawiennych.

Ciemieniucha, znana także jako łojotokowe zapalenie skóry, jest schorzeniem dermatologicznym, które występuje u niemowląt na skutek nadmiernej aktywności gruczołów łojowych. Gruczoły te produkują sebum, naturalny olej, który ma za zadanie nawilżać skórę i chronić ją przed bakteriami. U niemowląt, które są w fazie intensywnego wzrostu, gruczoły te mogą działać nadmiernie, co prowadzi do gromadzenia się sebum na skórze głowy, a tym samym do powstawania charakterystycznych żółtawych łuszczyków. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie wiedzieli, że ciemieniucha nie jest zaraźliwa i nie wpływa na zdrowie dziecka w długoterminowej perspektywie. W praktyce, właściwe nawilżenie oraz regularne mycie głowy niemowlęcia mogą pomóc w złagodzeniu objawów. Stosowanie delikatnych szamponów oraz nawilżających olejków, zgodnych z zaleceniami pediatrów, może znacząco przyspieszyć proces zdrowienia. W przypadku bardziej nasilonych objawów, konsultacja z dermatologiem dziecięcym może być konieczna.

Pytanie 25

Naukę samodzielnego mycia rąk przez dziecko w drugim roku życia należy rozpocząć od namydlania

A. zewnętrznych powierzchni dłoni ruchami posuwistymi.

B. poszczególnych palców.

C. wewnętrznych powierzchni dłoni ruchami posuwistymi.

D. całych dłoni ruchami okrężnymi.

Każda z pozostałych odpowiedzi odnosi się do nieefektywnych metod mycia rąk, które nie odpowiadają na zalecenia dotyczące właściwej higieny. Namydlanie całych dłoni ruchami okrężnymi może wydawać się logiczne, jednak jest to technika, która nie koncentruje się na kluczowych powierzchniach dłoni, co ogranicza skuteczność mycia. Użycie jedynie zewnętrznych powierzchni dłoni również pomija obszary, które są najbardziej narażone na kontakt z patogenami. Z kolei koncentrowanie się na poszczególnych palcach, choć może wydawać się szczegółowe, nie zapewnia kompleksowego oczyszczenia całej dłoni. Istnieje ryzyko, że dzieci, wykonując te czynności, uczą się złych nawyków higienicznych, co może prowadzić do niedostatecznego oczyszczania rąk i zwiększonego ryzyka infekcji. Niezrozumienie prawidłowej techniki mycia rąk może wynikać z niewłaściwego uczenia lub braku praktycznych wskazówek. Dlatego nauczyciele i rodzice powinni kierować się sprawdzonymi metodami i standardami higieny, aby skutecznie przekazywać dzieciom umiejętności, które są niezbędne do utrzymania zdrowia oraz zapobiegania rozprzestrzenianiu się chorób.

Pytanie 26

W celu zapewnienia bezpieczeństwa trzynastomiesięcznemu dziecku, nie należy podawać mu zabawek, które

A. są lekkie i wielokolorowe.

B. posiadają drobne elementy.

C. wydają dźwięki.

D. są wykonane z tworzyw sztucznych.

Podawanie zabawek dla trzynastomiesięcznych dzieci wymaga szczególnej uwagi, a jednym z kluczowych aspektów bezpieczeństwa jest unikanie zabawek z drobnymi elementami. Dzieci w tym wieku są z natury ciekawe i mają tendencję do wkładania różnych przedmiotów do ust. Drobne elementy mogą stanowić zagrożenie zadławienia, co jest jednym z najczęstszych wypadków w przypadku małych dzieci. Zgodnie z normami bezpieczeństwa, takimi jak EN 71 dotyczące bezpieczeństwa zabawek, producent powinien zapewnić, że zabawki nie mają elementów, które mogą być łatwo odrywane lub połykane. Przykładem dobrej praktyki jest wybieranie zabawek wykonanych z jednego kawałka materiału lub takich, które nie zawierają małych części. Zamiast zabawek z drobnymi elementami, rekomendowane są większe, łatwe do chwytania przedmioty, które wspierają rozwój motoryczny i sensoryczny dzieci.

Pytanie 27

Prawa następstwa proksymodystalnego i cefalokaudalnego dotyczą

A. wspomagania rozwoju psychofizycznego dziecka.

B. indywidualnych uwarunkowań rozwojowych dziecka.

C. czynników wpływających na rozwój psychomotoryczny dziecka.

D. kolejności postępów w rozwoju motoryki dziecka.

Wybierając odpowiedzi, które koncentrują się na indywidualnych uwarunkowaniach rozwojowych dziecka, czynnikach wpływających na rozwój psychomotoryczny lub wspomaganiu rozwoju psychofizycznego, popełnia się błąd w zrozumieniu fundamentalnych zasad dotyczących rozwoju motorycznego. Owszem, te aspekty są istotne w kontekście ogólnego rozwoju dziecka, jednak nie odnoszą się one bezpośrednio do praw proksymodystalnego i cefalokaudalnego. Warto zauważyć, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie – na to wpływ mają różne czynniki, w tym genetyka, środowisko oraz indywidualne doświadczenia. Niemniej jednak, prawa te nakreślają uniwersalne zasady, które można zaobserwować w większości przypadków rozwoju dzieci. Często mylnie interpretowane podejścia do rozwoju mogą prowadzić do nieefektywnych metod wsparcia – na przykład, skupienie się na ogólnych uwarunkowaniach zamiast na sekwencjach rozwojowych może skutkować nieprzystosowanymi programami edukacyjnymi lub terapeutycznymi. Istotne jest, aby profesjonaliści w pracy z dziećmi rozumieli te zasady i stosowali je w praktyce, aby skutecznie wspierać rozwój motoryczny w zgodzie z naturalnym przebiegiem rozwoju.

Pytanie 28

Prawidłowo rozwijające się dziecko powinno osiągnąć umiejętność kończenia wierszyka ostatnim wyrazem w wieku

A. 30 miesięcy.

B. 18 miesięcy.

C. 12 miesięcy.

D. 20 miesiecy.

Odpowiedź 30 miesięcy jest prawidłowa, ponieważ w tym wieku dzieci zazwyczaj osiągają umiejętność kończenia wierszyków ostatnim wyrazem. Ta umiejętność jest częścią rozwoju językowego i jest ściśle związana z nabywaniem kompetencji komunikacyjnych. W czasie rozwoju od 24 do 36 miesięcy dzieci zaczynają rozumieć i używać bardziej złożonych struktur językowych oraz potrafią przetwarzać rytmy i rymy, co jest kluczowe dla opanowania kończenia wierszyków. Warto zauważyć, że rozwój językowy może różnić się w zależności od indywidualnych predyspozycji oraz środowiska, w jakim dziecko się rozwija. Dlatego ważne jest, aby rodzice i opiekunowie angażowali dzieci w zabawy językowe, takie jak rymowanki, śpiewy i wierszyki, co wspiera rozwój komunikacji i sprawia, że dzieci chętniej biorą udział w aktywnościach językowych. Dobre praktyki obejmują regularne czytanie dzieciom oraz zachęcanie ich do powtarzania znanych fraz, co stymuluje rozwój ich umiejętności językowych.

Pytanie 29

Która strategia postępowania nie sprawdzi się w przypadku pojawiania się napadów złości u dwuletniego dziecka?

A. Odegranie napadu złości celem zademonstrowania dziecku jak postępuje.

B. Tablica gwiazdek w celu zapobiegania kolejnym epizodom.

C. Ignorowanie napadów złości, o ile dziecko nie stwarza zagrożenia sobie lub otoczeniu.

D. Mocne przytulanie, jeśli dziecko stwarza sytuację zagrażającą sobie lub otoczeniu.

Odpowiedzi, które sugerują mocne przytulanie dziecka podczas napadów złości, mogą wydawać się właściwe w kontekście wsparcia emocjonalnego, ale w rzeczywistości mogą prowadzić do dalszego pogłębiania problemu. Dzieci często potrzebują przestrzeni, aby doświadczyć swoich emocji, a nadmierna interwencja może spowodować ich frustrację lub poczucie zagrożenia. Ignorowanie napadów złości również niesie ze sobą ryzyko, ponieważ może być odebrane przez dziecko jako brak uwagi lub miłości, co może prowadzić do eskalacji zachowań. Wykorzystanie tablicy gwiazdek do zapobiegania napadom złości może z kolei skutkować wywołaniem presji na dziecko, aby spełniało określone oczekiwania, co jest niezgodne z naturą dwuletnich dzieci, które są w fazie odkrywania świata i testowania granic. Często rodzice mogą mylnie sądzić, że nagradzanie za dobre zachowanie jest wystarczającą strategią, ignorując fakt, że dzieci w tym wieku nie mają jeszcze w pełni rozwiniętego pojęcia konsekwencji swoich działań. Właściwe podejście powinno skupiać się na zrozumieniu i akceptacji emocji dziecka, a nie na ich tłumieniu czy nagradzaniu za ich brak.

Pytanie 30

Ćwiczenia techniczno-plastyczne pozwalają dziecku między innymi na kształtowanie pojęcia przestrzeni i czasu, więc w szczególności na

A. usytuowanie i przemieszczanie przedmiotów i osób względem siebie i punktów odniesienia.

B. odczuwanie satysfakcji z tytułu ukończenia pracy i jej efektów.

C. rozpoznawanie informacji docierającej przez zmysły i jej przetwarzanie.

D. poznawanie technik plastycznych i ich odczuwanie.

Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec, że nie dotyczą one bezpośrednio kształtowania pojęcia przestrzeni i czasu w kontekście techniczno-plastycznym. Na przykład, odczuwanie satysfakcji z ukończenia pracy i jej efektów, choć ważne, koncentruje się na emocjonalnym aspekcie tworzenia, a nie rozwijaniu zdolności przestrzennych. W praktyce, satysfakcja z wykonanej pracy może wynikać z różnych czynników, jednak nie jest to podstawowy cel ćwiczeń techniczno-plastycznych. Z kolei rozpoznawanie informacji docierającej przez zmysły i jej przetwarzanie, mimo że jest istotnym elementem rozwoju zmysłowego, nie odnosi się bezpośrednio do zrozumienia i używania pojęć przestrzennych. Kluczowym błędem myślowym jest zatem mylenie aspektów emocjonalnych czy sensorycznych z konstrukcją przestrzenną. Podobnie, poznawanie technik plastycznych i ich odczuwanie jest wartościowe, ale dotyczy głównie umiejętności artystycznych, a nie umiejętności przestrzennych, które są kluczowe w kontekście kształtowania pojęcia czasu i przestrzeni w edukacji wczesnoszkolnej. Tego typu pomyłki mogą prowadzić do zniekształcenia zrozumienia, jak różnorodne elementy edukacji artystycznej współdziałają w rozwijaniu umiejętności potrzebnych do efektywnego działania w rzeczywistości, gdzie pojęcia przestrzeni i czasu są kluczowe.

Pytanie 31

Zgodnie ze schematem żywienia dzieci w 1. roku życia, rekomendowanym przez Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, dania z dodatkiem mięsa można wprowadzić do diety zdrowego niemowlęcia

A. w piątym miesiącu życia.

B. w siódmym miesiącu życia.

C. w jedenastym miesiącu życia.

D. w dziewiątym miesiącu życia.

Wprowadzenie mięsa do diety niemowlęcia przed ukończeniem piątego miesiąca życia, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do problemów zdrowotnych oraz nieprawidłowego rozwoju układu pokarmowego. Odpowiedzi wskazujące na siódmy, dziewiąty czy jedenasty miesiąc życia opierają się na błędnym założeniu, że wcześniejsze wprowadzenie mięsa jest korzystne, co jest niezgodne z aktualnymi standardami żywieniowymi. W rzeczywistości układ pokarmowy niemowlęcia w pierwszych miesiącach życia jest jeszcze niedojrzały, co sprawia, że zbyt wczesne wprowadzenie mięsa może prowadzić do trudności w trawieniu oraz potencjalnych reakcji alergicznych. Niektóre rodzaje mięsa mogą być trudniejsze do strawienia, co czyni je nieodpowiednimi na wczesnym etapie rozszerzania diety. Dlatego zaleca się stopniowe wprowadzanie nowych pokarmów oraz monitorowanie reakcji dziecka, co pozwoli na uniknięcie problemów zdrowotnych. Błędem jest również zakładanie, że każde mięso jest równie korzystne; ważne jest, aby wybierać delikatne i dobrze tolerowane źródła białka. Przyjmowanie informacji o wprowadzaniu pokarmów należy opierać na aktualnych badaniach oraz wytycznych specjalistycznych, co pozwala na zapewnienie niemowlęciu najlepszego odżywiania i wsparcia w jego rozwoju.

Pytanie 32

Z diety dziecka chorego na fenyloketonurię należy wykluczyć

A. mięso.

B. herbatę.

C. olej.

D. cukier.

Fenyloketonuria (PKU) to wrodzona choroba, która sprawia, że organizm nie potrafi dobrze przerabiać aminokwasu zwanego fenyloalaniną. Dlatego dzieci z PKU muszą bardzo uważać na to, co jedzą. Ich dieta musi być ściśle kontrolowana, a niektóre produkty, takie jak mięso, ryby, jaja i niektóre mleczne rzeczy, powinny być całkowicie wykluczone. Mięso jest na przykład pełne białka, a co za tym idzie, także fenyloalaniny. W praktyce oznacza to, że dzieci z PKU muszą unikać wszystkiego, co zawiera te składniki, i raczej stawiać na warzywa, owoce i specjalne produkty dietetyczne. Rodzice i opiekunowie mają tu dużą rolę, bo muszą dokładnie stosować się do wskazówek dietetyków, żeby zadbać o zdrowy rozwój dziecka i uniknąć poważnych problemów zdrowotnych, jak uszkodzenia neurologiczne spowodowane zbyt dużą ilością fenyloalaniny w organizmie.

Pytanie 33

W grupie trzylatków, w celu nauczenia dzieci prostych układów tanecznych, opiekunka powinna wprowadzić zabawę muzyczno-ruchową z wykorzystaniem utworu

A. Panie Janie.

B. Krakowiaczek jeden.

C. Leci, leci osa.

D. Idzie rak.

Odpowiedź "Krakowiaczek jeden" jest prawidłowa, ponieważ ten utwór charakteryzuje się prostą i łatwo zapamiętywaną melodią oraz rytmem, co czyni go idealnym materiałem do wprowadzenia dzieci w świat tańca. W kontekście nauki układów tanecznych dla trzylatków, kluczowe jest, aby utwór był angażujący i umożliwiał dzieciom swobodne wyrażanie siebie poprzez ruch. "Krakowiaczek jeden" posiada wyraźny rytm i powtarzalne frazy, co sprzyja nauce choreografii, a także sprawia, że dzieci mogą łatwo synchronizować swoje ruchy z muzyką. Dodatkowo, znane i popularne melodie, takie jak ta, wzbudzają w dzieciach pozytywne emocje i chęć do zabawy, co jest istotne w pracy z najmłodszymi. Wprowadzenie takich utworów w zajęciach tanecznych wpisuje się w zalecenia programowe dotyczące edukacji wczesnoszkolnej, które podkreślają znaczenie muzyki i ruchu w holistycznym rozwoju dzieci.

Pytanie 34

Utwór muzyczny pt. "Idzie Staś, idzie Jaś" ("Marsz dzieci") opiekunka powinna wykorzystać jako zabawę muzyczno-ruchową z elementami marszu i nauką śpiewu najwcześniej wśród dzieci w drugim półroczu

A. trzeciego roku życia.

B. czwartego roku życia.

C. pierwszego roku życia.

D. drugiego roku życia.

Odpowiedź, że utwór muzyczny "Idzie Staś, idzie Jaś" może być wykorzystany w zabawie muzyczno-ruchowej z elementami marszu i nauką śpiewu najwcześniej w trzecim roku życia, jest prawidłowa. W tym okresie dzieci zaczynają rozwijać umiejętności motoryczne, koordynację ruchową oraz zdolności wokalne, co czyni je gotowymi do interakcji z muzyką w bardziej złożony sposób. W drugiej połowie drugiego roku życia dzieci zaczynają naśladować proste ruchy, ale dopiero w trzecim roku życia są w stanie uczestniczyć w zorganizowanych zabawach ruchowych, które wymagają większej synchronizacji i koncentracji. Warto wprowadzać do ich zajęć elementy marszu, ponieważ rozwija to ich poczucie rytmu oraz umiejętności społeczne poprzez współpracę z rówieśnikami. Przykładami zabaw mogą być: tworzenie prostych formacji podczas śpiewu, co dodatkowo wspiera ich rozwój emocjonalny i społeczny. W praktyce warto pamiętać, że dobór repertuaru muzycznego powinien być dostosowany do wieku oraz możliwości dzieci, aby były one w stanie aktywnie uczestniczyć w zabawie i czerpać z niej radość oraz satysfakcję.

Pytanie 35

Najczęstszą przyczyną występowania drgawek u niemowląt są

A. gwałtowne wzrosty temperatury.

B. zaburzenia wodno-elektrolitowe.

C. czynniki zewnętrzne.

D. stany alergiczne.

Najczęstszą przyczyną występowania drgawek u niemowląt są gwałtowne wzrosty temperatury, zwane także drgawkami gorączkowymi. Zjawisko to najczęściej występuje u dzieci w wieku od 6 miesięcy do 5 lat, gdy organizm dziecka reaguje na infekcje wirusowe lub bakteryjne. W momencie, gdy temperatura ciała przekracza 38 st. Celsjusza, może dojść do zaburzeń w neuronalnej aktywności, co skutkuje wystąpieniem drgawek. Ważne jest, aby rodzice i opiekunowie rozumieli, że drgawki gorączkowe zazwyczaj nie są niebezpieczne, ale wymagają odpowiedniej reakcji, aby zminimalizować ryzyko urazów. Kluczowe jest monitorowanie temperatury dziecka oraz szybkie chłodzenie organizmu w przypadku jej gwałtownego wzrostu. W sytuacjach, gdy drgawki trwają dłużej niż 5 minut, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Wiedza na temat drgawek gorączkowych pozwala na skuteczniejsze zarządzanie zdrowiem dziecka oraz zmniejszenie lęku rodziców.

Pytanie 36

Zabawę, która polega na wrzucaniu piłek do kosza, zalicza się do grupy zabaw z elementami

A. krycia się i tropienia.

B. pląsu i podskoków.

C. przejścia przez przeszkody.

D. rzutu, chwytu i celowania.

Odpowiedź "rzutu, chwytu i celowania" jest prawidłowa, ponieważ zabawa polegająca na wrzucaniu piłek do kosza przede wszystkim angażuje umiejętności związane z precyzyjnym rzutem i kontrolą ciała. Rzut do kosza wymaga nie tylko siły, ale także odpowiedniego ustawienia ciała, techniki chwytu piłki oraz umiejętności celowania, co stanowi fundamentalne elementy w treningu sportowym. W kontekście wychowania fizycznego i sportów zespołowych, takie aktywności rozwijają zdolności motoryczne dzieci, w tym koordynację ręka-oko. Dobre praktyki w nauczaniu tych umiejętności obejmują ćwiczenia wzmacniające chwyt oraz różne techniki rzutu, jak rzut za trzy punkty czy rzut z bliska, które można wprowadzać stopniowo, aby zwiększyć trudność i angażować uczestników. Warto również zaznaczyć, że celowanie do kosza rozwija zdolności strategiczne oraz podejmowanie decyzji w dynamicznie zmieniającej się sytuacji, co jest istotnym aspektem w grach zespołowych.

Pytanie 37

Prawidłowe żywienie zaspokaja potrzeby biologiczne, psychiczne i społeczne dziecka oraz sprzyja

A. rozwojowi fizycznemu kończyn.

B. utrzymaniu stałego poziomu hormonów nadnerczy w organizmie.

C. rozwojowi masy i postawy ciała.

D. utrzymaniu odporności organizmu na choroby.

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie związku między żywieniem a zdrowiem dziecka. Rozwój fizyczny kończyn i masy ciała są oczywiście ważnymi aspektami, ale nie są bezpośrednio związane z odpornością organizmu. Wiele osób może myśleć, że zwiększenie masy ciała automatycznie przekłada się na lepsze zdrowie, co jest błędnym założeniem. W rzeczywistości, nadmierny przyrost masy ciała może obciążać organizm i prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak otyłość, która może osłabiać odporność. Utrzymanie stałego poziomu hormonów nadnerczy w organizmie, chociaż istotne dla regulacji stresu i równowagi metabolicznej, również nie jest bezpośrednio związane z dietą w kontekście odporności. W rzeczywistości, zdrowa, zrównoważona dieta ma na celu nie tylko zaspokojenie potrzeb energetycznych, ale przede wszystkim dostarczenie organizmowi substancji, które wspierają układ immunologiczny. Często pojawiają się też błędne przekonania o konieczności suplementacji, które nie zastąpią wartości odżywczych płynących z naturalnych produktów spożywczych. Kluczowe jest więc zrozumienie, że zdrowe odżywianie to nie tylko kwestia ilości spożywanych kalorii, ale również jakości tych pokarmów oraz ich wpływu na organizm jako całość.

Pytanie 38

Zwiększona częstotliwość oddawania luźnych stolców, brak apetytu, ból brzucha, któremu może towarzyszyć gorączka lub stan ogólnego osłabienia organizmu, są objawami

A. biegunki.

B. odry.

C. ospy.

D. anemii.

Biegunka jest stanem, który charakteryzuje się zwiększoną częstotliwością oddawania stolców, które mogą być luźne lub wodniste. Objawy takie jak ból brzucha, brak apetytu, a także gorączka oraz ogólne osłabienie organizmu mogą wskazywać na infekcję wirusową, bakteryjną lub pasożytniczą. W praktyce medycznej rozpoznawanie biegunki związane jest z analizą objawów towarzyszących, a także z wywiadem dotyczącym diety pacjenta oraz potencjalnych czynników ryzyka, takich jak podróże czy kontakt z osobami chorymi. W przypadku biegunki ważne jest, aby nie tylko zidentyfikować przyczynę, ale również podjąć odpowiednie działania, takie jak utrzymanie odpowiedniego nawodnienia oraz wprowadzenie lekkostrawnej diety. Wg wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia, w przypadku biegunki u dzieci kluczowe jest szybkie uzupełnianie płynów i elektrolitów. Monitorowanie objawów oraz edukacja pacjentów na temat zapobiegania odwodnieniu stanowią istotne elementy opieki nad pacjentem.

Pytanie 39

<i>Niemowlę gaworzy w celu zwrócenia na siebie uwagi, reaguje na pierwsze polecenia i na własne imię, szuka wzrokiem przedmiotów nazwanych przez dorosłego</i>. Opis dotyczy prawidłowo rozwijającego się dziecka

A. sześciomiesięcznego.

B. pięciomiesięcznego.

C. siedmiomiesięcznego.

D. dziewięciomiesięcznego.

Wybór odpowiedzi dotyczących pięciomiesięcznego, sześciomiesięcznego lub siedmiomiesięcznego dziecka jest niepoprawny, ponieważ nie uwzględnia kluczowych etapów rozwoju komunikacyjnego, które zachodzą w wieku dziewięciu miesięcy. Dzieci w wieku pięciu miesięcy są na etapie intensywnego odkrywania zmysłów, ale nie wykazują jeszcze umiejętności gaworzenia ani ograniczonej reakcji na imię. Gaworzenie, które jest ważnym krokiem w rozwoju językowym, pojawia się zazwyczaj później, a w wieku pięciu miesięcy dzieci mogą jedynie wydawać różne dźwięki, ale nie są w stanie łączyć ich w formie komunikatu. Sześciomiesięczne niemowlęta, choć mogą wykazywać większą aktywność, pozostają na wczesnym etapie przyswajania dźwięków i nie są w stanie rozumieć poleceń ani reagować na imię. Podobnie, siedmiomiesięczne dzieci mogą już wykazywać pewne oznaki interakcji, ale wciąż nie osiągają pełnej zdolności do szukania wzrokiem przedmiotów na podstawie nazw. Najważniejszym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest niedocenienie znaczenia wieku dziewięciu miesięcy jako punktu zwrotnego w rozwoju umiejętności komunikacyjnych, które są kluczowe dla dalszego rozwoju językowego i społecznego dziecka. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla rodziców i opiekunów do wspierania prawidłowego rozwoju ich dzieci, zwłaszcza w kontekście komunikacji i interakcji z otoczeniem.

Pytanie 40

Zajmując się dzieckiem chorym na anginę, opiekunka powinna pamiętać, aby podawać mu

A. małą ilość płynów.

B. małą ilość pożywienia.

C. dużą ilość płynów.

D. dużą ilość pożywienia.

Podawanie dużej ilości płynów chorym na anginę jest kluczowe z kilku powodów. Angina, będąca zapaleniem migdałków, często wiąże się z bólem gardła, a odpowiednia hydratacja może znacznie złagodzić dyskomfort. Płyny pomagają również w rozrzedzeniu wydzieliny, co ułatwia oddychanie i połykanie. Warto zwrócić uwagę na rodzaj płynów – najlepiej sprawdzają się ciepłe napoje, takie jak herbata z miodem, które działają kojąco na podrażnione gardło. Zgodnie ze standardami opieki zdrowotnej, zaleca się, aby dzieci z infekcjami górnych dróg oddechowych piły co najmniej 1,5 do 2 litrów płynów dziennie, aby uniknąć odwodnienia. Dodatkowo, odpowiednie nawodnienie wspiera układ immunologiczny, co jest istotne w walce z infekcją. W praktyce opiekunowie powinni monitorować ilość płynów przyjmowanych przez dziecko, a w przypadku trudności w piciu warto rozważyć podawanie płynów przez słomkę lub w formie lodów, co może być bardziej atrakcyjne dla małych pacjentów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej