Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 5 kwietnia 2025 20:30
Data zakończenia: 5 kwietnia 2025 21:17

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Którą metodę wykończania tkanin należy zastosować do zabezpieczenia wyrobu odzieżowego przed deszczem i wilgocią?

A. Kalandrowanie.

B. Impregnowanie.

C. Dekatyzowanie.

D. Krochmalenie.

Impregnowanie jest metodą wykończania tkanin, która polega na nanoszeniu na materiał substancji chemicznych, mających na celu stworzenie warstwy ochronnej, chroniącej przed wodą i wilgocią. Proces ten jest niezwykle istotny w produkcji odzieży, szczególnie w kontekście odzieży zewnętrznej, takiej jak kurtki czy płaszcze. W praktyce impregnacja może być realizowana na różne sposoby, w tym poprzez zanurzenie tkanin w roztworach impregnujących, natryskiwanie lub nanoszenie sprayem. Wysokiej jakości impregnaty wykazują nie tylko wodoodporność, ale również odporność na zabrudzenia, co znacząco wpływa na trwałość i estetykę odzieży. Ponadto, zgodnie z normami branżowymi, takie jak ISO 20471, impregnacja powinna być stosowana w połączeniu z innymi technikami wykończania, aby osiągnąć optymalne właściwości użytkowe odzieży. Na przykład, odzież robocza przeznaczona do pracy w trudnych warunkach musi spełniać odpowiednie normy dotyczące ochrony przed czynnikami atmosferycznymi. Dlatego impregnacja odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu komfortu i ochrony użytkowników w zmiennych warunkach pogodowych.

Pytanie 2

Obliczając normę zużycia tkaniny wełnianej o szerokości 1,50 m, niezbędną do uszycia spódnicy o fasonie przedstawionym na rysunku, należy uwzględnić

A. długość spódnicy + 30% na szwy i podwinięcia.

B. 2x długość spódnicy + 5% na szwy i podwinięcia.

C. 2x długość spódnicy + 10% na szwy i podwinięcia.

D. długość spódnicy + 10% na szwy i podwinięcia.

Poprawna odpowiedź opiera się na kluczowych zasadach obliczania normy zużycia tkaniny do produkcji odzieży. W przypadku spódnicy rozkloszowanej, jak ta przedstawiona na rysunku, kluczowym elementem jest uwzględnienie podwójnej długości, ponieważ tkanina jest cięta w kliny, co wymaga większej ilości materiału. Dodatkowo, naddatek z 10% na szwy i podwinięcia jest standardowym podejściem w branży, ponieważ pozwala na zachowanie odpowiedniej estetyki i trwałości wykończeń. Warto również pamiętać, że dokładne obliczenia pozwalają na minimalizację odpadów materiałowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju w modzie. Na przykład, jeśli długość spódnicy wynosi 80 cm, to normę zużycia tkaniny obliczamy jako 2 x 80 cm + 10% (8 cm), co daje 168 cm materiału. Tego typu obliczenia są niezbędne przy projektowaniu odzieży, aby zapewnić właściwą ilość tkaniny, unikając zarówno nadmiaru, jak i niedoboru materiału.

Pytanie 3

Która z wymienionych przyczyn nie powoduje łamania się igły podczas szycia?

A. Niewłaściwe założenie bębenka w mechanizmie chwytacza.

B. Zbyt cienka igła.

C. Niewłaściwe nawinięcie nitki dolnej na szpuleczkę bębenka.

D. Zbyt duże napięcie nitki górnej.

Nawinięcie nitki dolnej nie ma wpływu na łamanie igły przy szyciu. To, jak jest nawinięta nitka, bardziej decyduje o tym, jak maszyna działa i jaka jest jakość ściegu. Gdy nitka jest dobrze nawinięta, wszystko powinno działać płynnie, bez zacięć. Jeżeli jednak nitka jest nawinięta źle, to mogą być problemy z podawaniem nitki do igły, ale nie powinno to złamać igły. W standardach szycia, takich jak ISO 2076, mówi się, że dobre nawinięcie bębenka jest ważne, ale nie ma to wpływu na wytrzymałość igły. Dobrze jest co jakiś czas sprawdzać igły i dopasowywać je do materiału, żeby zminimalizować ryzyko złamań.

Pytanie 4

W czasie szycia na maszynie stębnowej zrywa się nić górna. Przyczyną tej nieprawidłowości może być między innymi

A. skrzywienie igły.

B. zbyt duże naprężenie nici.

C. za mała siła docisku stopki.

D. za głęboko usytuowany transporter.

Zbyt duże naprężenie nici to jedna z najczęstszych przyczyn zrywania górnej nitki podczas szycia na maszynie stębnowej. W przypadku, gdy naprężenie jest zbyt wysokie, nić jest poddawana nadmiernej sile, co prowadzi do jej łamania. Optymalne naprężenie nici powinno być dostosowane do rodzaju materiału oraz grubości nici. Na przykład, dla cienkich tkanin, takich jak jedwab czy satyna, zaleca się niższe naprężenie, aby zapobiec uszkodzeniom materiału. W praktyce, warto regularnie kontrolować naprężenie nici, a także używać regulatora naprężenia, który jest integralną częścią maszyn stębnowych. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie próbnych szycia przed rozpoczęciem właściwego projektu, co pozwoli na wyregulowanie wszystkich parametrów i uniknięcie problemów z zrywaniem nici.

Pytanie 5

Tył bluzki jest za krótki w stosunku do przodu. Błąd usuwa się przez wydłużenie tyłu ku górze. Jaki pomiar należy zdjąć z klientki?

A. Łuk szerokości tyłu na wysokości piersi.

B. Łuk długości pleców.

C. Łuk szerokości przodu przez piersi.

D. Łuk długości przodu.

Łuk długości pleców jest kluczowym pomiarem, który pozwala na dokładne dopasowanie odzieży, zwłaszcza w kontekście bluzek. Długość pleców wpływa na to, jak odzież układa się na sylwetce klientki oraz na komfort noszenia. W przypadku, gdy tył bluzki jest za krótki w stosunku do przodu, odpowiednie zmierzenie łuku długości pleców pozwala na precyzyjne określenie, o ile należy wydłużyć tył. W praktyce pomiar ten wykonuje się od podstawy szyi do linii talii lub pożądanego miejsca na bluzce, co pozwala na lepsze odwzorowanie proporcji sylwetki. W branży krawieckiej i odzieżowej ważne jest, aby każdy projektant znał zasady prawidłowego pomiaru, zgodne z normami, takimi jak standardy ISO dotyczące rozmiarów odzieży. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie satysfakcjonującego efektu końcowego, który nie tylko będzie estetyczny, ale również wygodny w użytkowaniu.

Pytanie 6

Jaka może być przyczyna łamania się igieł podczas pracy maszyny stębnowej?

A. Włączony mechanizm transportu.

B. Za duży docisk stopki do płytki ściegowej.

C. Zbyt napięty pas napędowy.

D. Niewłaściwe ustawienie igły względem chwytacza.

Niewłaściwe ustawienie igły względem chwytacza jest jedną z najczęstszych przyczyn łamania się igieł w maszynach stębnowych. Igła musi być precyzyjnie ustawiona tak, aby końcówka igły idealnie wchodziła w chwytacz w momencie, gdy igła opada. Jeśli ustawienie jest nieprawidłowe, może dojść do sytuacji, w której igła uderza w metalowe części chwytacza, co prowadzi do jej złamania. Przykładem dobrego ustawienia jest takie, w którym odległość między igłą a chwytaczem wynosi około 0,5 mm. W przypadku problemów ze złamanymi igłami, warto również regularnie kontrolować stan igły oraz chwytacza, aby upewnić się, że nie są one zbyt zużyte. Ponadto, w praktyce zaleca się korzystanie z igieł odpowiednich do danego materiału, co może znacznie zredukować ryzyko ich łamania. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie właściwej konserwacji i ustawienia maszyn, co przyczynia się do zwiększenia efektywności produkcji oraz redukcji wadliwych wyrobów.

Pytanie 7

Który materiał odzieżowy należy zastosować do wykonania kurtki sportowo-rekreacyjnej charakteryzującej się wysoką wodoodpornością i wiatroszczelnością?

A. Kodurę.

B. Ortalion.

C. Materiał softshellowy.

D. Tkaninę Gore-Tex.

Wybór ortalionu jako materiału na kurtkę sportowo-rekreacyjną może wydawać się kuszący ze względu na jego niską cenę i lekką konstrukcję. Niemniej jednak, ortalion nie jest materiałem, który skutecznie odprowadza wilgoć, co prowadzi do przegrzewania się ciała podczas intensywnego wysiłku. Materiał ten, choć wodoodporny, nie zapewnia tak wysokiej oddychalności, jak tkanina Gore-Tex. Z kolei kodura, znana z wysokiej odporności na przetarcia i uszkodzenia mechaniczne, jest bardziej przeznaczona do zastosowań przemysłowych lub militarnych, a jej właściwości wodoodporne są ograniczone. Materiał softshellowy, choć elastyczny i komfortowy, nie zawsze oferuje odpowiednią ochronę przed deszczem i wiatrem, co czyni go mniej adekwatnym wyborem na warunki ekstremalne. Wybór niewłaściwego materiału może skutkować dyskomfortem w trakcie aktywności fizycznej oraz zwiększonym ryzykiem przeziębienia lub innych problemów zdrowotnych w trudnych warunkach pogodowych. W praktyce oznacza to, że dobór odpowiednich tkanin jest kluczowy dla skuteczności odzieży sportowej, a ignorowanie właściwości materiałów może prowadzić do negatywnych konsekwencji dla użytkownika.

Pytanie 8

W celu wykonania przeróbki spodni damskich o wąskich nogawkach na spodnie typu "dzwony" należy wstawić kliny od linii

A. łydki.

B. bioder.

C. kolana.

D. krocza.

Przeróbka spodni damskich o wąskich nogawkach na spodnie typu "dzwony" wymaga wstawienia klinów od linii kolan. Wstawianie klinów w tym miejscu pozwala na uzyskanie charakterystycznego poszerzenia nogawki, co jest istotnym elementem stylu dzwonów. W praktyce, kliny należy dokładnie wymierzyć, aby uzyskać pożądany efekt, co wymaga precyzyjnego określenia szerokości i długości klinów. Standardowe podejście obejmuje dodanie klinów o odpowiedniej szerokości na rozstawie kolan do dolnej części nogawki, co zapewnia równomierne rozłożenie materiału. Dobrym rozwiązaniem jest skorzystanie z materiału o podobnej elastyczności i gramaturze, aby nie zaburzyć ogólnej estetyki spodni. Wstawienie klinów od kolan jest praktyką stosowaną przez wielu krawców, co potwierdzają standardy branżowe, które zalecają tę metodę dla uzyskania właściwego kształtu i komfortu noszenia spodni typu dzwony.

Pytanie 9

Wskaż przyczynę zażółcenia powstałego podczas prasowania wyrobu odzieżowego w warunkach domowych.

A. Prasowanie z pominięciem odsysania pary.

B. Zbyt wysoka temperatura prasowania.

C. Bardzo krótki czas prasowania.

D. Za duży docisk żelazka.

Zbyt wysoka temperatura prasowania jest kluczowym czynnikiem prowadzącym do zażółcenia tkanin podczas prasowania. Wiele materiałów, zwłaszcza tych syntetycznych, jest wrażliwych na wysokie temperatury. Prasowanie przy zbyt wysokiej temperaturze może prowadzić do uszkodzenia włókien, co objawia się zmianami koloru, w tym zażółceniem. Aby uniknąć takich sytuacji, zaleca się zawsze dostosowywanie temperatury żelazka do rodzaju tkaniny. Na przykład, jedwab i poliester wymagają znacznie niższych temperatur niż bawełna czy len. W praktyce, warto korzystać z etykiet informacyjnych na odzieży, które wskazują zalecane ustawienia prasowania. Oprócz regulacji temperatury, przydatne jest również korzystanie z funkcji pary, aby zmniejszyć ryzyko przypalenia materiału. Dostosowanie tych parametrów ma kluczowe znaczenie dla zachowania estetyki oraz trwałości odzieży, a także respektowania standardów jakości w przemyśle tekstylnym.

Pytanie 10

Przeróbka obejmuje skrócenie długich rękawów w sukience damskiej i wykończenie dołu rękawów krótkich. Jakie czynności należy wykonać przed skróceniem rękawów?

A. Rozpruć szwy do linii łokcia w rękawach, odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie.

B. Odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię podwinięcia, obliczyć wielkość dodatku na podwinięcie dołu, obciąć rękawy długie, wyprasować.

C. Odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu, odmierzyć i zaznaczyć wielkość dodatku na wykończenie dołu, obciąć rękaw długie.

D. Wypruć rękawy długie, wyprasować, odmierzyć długość rękawa krótkiego, zaznaczyć linię dołu rękawa krótkiego, obciąć rękawy długie.

Wybór odpowiedzi b) jest prawidłowy, ponieważ przed skróceniem rękawów w sukience damskiej kluczowe jest dokładne odmierzenie długości rękawa krótkiego. Umożliwia to uzyskanie pożądanego efektu estetycznego i funkcjonalnego. Należy zaznaczyć linię dołu, aby mieć wyraźny punkt odniesienia podczas cięcia. Ważne jest również odmierzenie i zaznaczenie dodatku na wykończenie dołu, co pozwala na odpowiednie podwinięcie materiału, eliminując ryzyko nierówności czy niedostatecznego wykończenia. Następnie można obciąć rękawy długie, co powinno być wykonane w sposób precyzyjny, aby uniknąć uszkodzenia tkaniny. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami krawieckimi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów oraz odpowiedniego przygotowania przed przystąpieniem do kluczowych czynności. Przykład: Kiedy szyjemy sukienkę, dokładne przygotowanie do jej przeróbki wpływa na ostateczny wygląd i komfort noszenia, dlatego warto zastosować się do tego procesu.

Pytanie 11

Którą stopkę należy zastosować do łączenia elementów z materiałów skóropodobnych i laminatów?

A. 1

B. 3

C. 4

D. 2

Wybór niewłaściwej stopki do łączenia materiałów skóropodobnych i laminatów może prowadzić do wielu problemów, takich jak uszkodzenia powierzchni czy niemożność uzyskania odpowiedniego połączenia. Na przykład, stopki o ząbkowanej lub wklęsłej powierzchni mogą zrywać delikatną strukturę materiału, co skutkuje nieestetycznymi uszkodzeniami, a także osłabia trwałość połączenia. W przypadku stopki nr 2, jej kształt nie jest przystosowany do pracy z materiałami, które charakteryzują się gładką i cienką powierzchnią. Użycie takiej stopki może powodować, że materiał nie będzie prawidłowo przylegał, co w konsekwencji osłabi stabilność konstrukcji. Podobnie, stopka nr 3, choć może być używana z innymi rodzajami materiałów, nie spełnia wymogów do pracy z laminatami i skóropodobnymi, ponieważ jej ząbki mogą wchodzić w interakcję z delikatną strukturą, co prowadzi do zacięć i uszkodzeń. Typowym błędem w ocenie odpowiednich narzędzi jest zakładanie, że jedna stopka jest wszechstronnie uniwersalna, co jest mylne. Różnorodność materiałów wymaga odpowiedniego dobrania narzędzi, aby zapewnić efektywność pracy i jakość wykonania. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie właściwości techniczne ma każde narzędzie i jak wpływa to na proces obróbczy.

Pytanie 12

Który kołnierz modelowany jest na podstawie form przodu i tyłu bluzki?

A. Okrągły "be-be".

B. Koszulowy z doszywaną stójką.

C. Koszulowy krojony wraz ze stójką.

D. Szalowy.

Wybór innych typów kołnierzy, takich jak szalowy, koszulowy z doszywaną stójką czy koszulowy krojony w zestawie ze stójką, prowadzi do zrozumienia, że projektowanie kołnierzy wymaga zrozumienia ich konstrukcji oraz przeznaczenia. Kołnierz szalowy jest zazwyczaj luźniejszy, nie opiera się na kształcie formy przodu i tyłu bluzki, a jego projekt opiera się na swobodnych drapowaniach, co sprawia, że nie jest idealnym wyborem w kontekście tego pytania. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką oraz koszulowy krojony wraz ze stójką, chociaż również popularne, są projektowane w oparciu o różne zasady konstrukcyjne. Koszulowy kołnierz z doszywaną stójką wymaga dodatkowego elementu, co czyni go bardziej skomplikowanym w konstrukcji. Natomiast koszulowy krojony ze stójką to bardziej klasyczna forma, która nie jest bezpośrednio modelowana na podstawie przodu i tyłu bluzki, lecz opiera się na szerszych zasadach konstrukcji kołnierzy. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego projektowania odzieży, co podkreśla znaczenie znajomości podstawowych zasad kroju oraz właściwego doboru kołnierzy w zależności od zamierzonych efektów stylistycznych i użytkowych.

Pytanie 13

Którego zestawu maszyn odzieżowych należy użyć do wykonania spodni zgodnie z rysunkiem instruktażowym?

A. Maszyny stębnowej, overlocka 3-nitkowego, klejarki, ryglówki.

B. Maszyny łańcuszkowej, overlocka 5-nitkowego, żelazka elektryczno-parowego, ryglówki.

C. Maszyny łańcuszkowej, overlocka 3-nitkowego, prasy płaskiej, zygzakówki.

D. Maszyny stębnowej, overlocka 5-nitkowego, klejarki, dziurkarki.

Wybór innego zestawu maszyn może wydawać się na pierwszy rzut oka logiczny, jednak nie uwzględnia on istotnych aspektów technologicznych wymaganych do produkcji spodni. Niektóre z zaproponowanych maszyn, jak maszyna łańcuszkowa, są bardziej odpowiednie do szycia elastycznych szwów, co w przypadku spodni nie jest kluczowe, gdyż wymagana jest stabilność szwów, a nie ich elastyczność. Ponadto, użycie overlocka 5-nitkowego nie jest konieczne, ponieważ 3-nitkowy overlock w zupełności wystarcza do efektywnego obrębienia krawędzi, a dodatkowe nitki w 5-nitkowym overlocku nie przynoszą znaczących korzyści w kontekście produkcji spodni. Wprowadzanie klejarki w niektórych odpowiedziach również nie uwzględnia kontekstu operacji, gdyż niektóre materiały mogą nie być kompatybilne z klejeniem, co może prowadzić do osłabienia struktury odzieży. Warto również zauważyć, że maszyny takie jak dziurkarka czy zygzakówka są używane w zupełnie innych aplikacjach i nie są standardowo wykorzystywane w procesie szycia spodni. Często błędne wnioski wynikają z pomylenia zastosowania maszyn, co prowadzi do z dogmatyzowania ich roli w procesie produkcyjnym. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie zestawienie maszyn powinno być zgodne z wymaganiami projektowymi oraz technologią produkcji, co w dłuższej perspektywie zapewni nie tylko funkcjonalność, ale także estetykę i trwałość gotowego produktu.

Pytanie 14

Przedstawiony na rysunku przyrząd pomocniczy można zastosować do

A. podwinięcia dołu nogawki spodni.

B. stębnowania karczka tyłu kamizelki.

C. wszycia zamka krytego do spódnicy.

D. obszycia taśmą krawędzi dekoltu sukni.

Wybór innych odpowiedzi jest niepoprawny z kilku powodów. Pierwsza opcja, dotycząca wszycia zamka krytego do spódnicy, nie uwzględnia specyfiki stopki przedstawionej na zdjęciu. Do wszywania zamków krytych używa się specjalnych stopek, które umożliwiają precyzyjne przyszycie zamka wzdłuż krawędzi materiału, co jest zupełnie inną funkcją niż aplikacja taśmy. Podobnie, stębnowanie karczka tyłu kamizelki wymaga innego rodzaju stopki, która pozwala na kontrolowanie szerokości szwu oraz jego dokładności. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że dla każdej techniki szycia istnieją dedykowane narzędzia, które są projektowane z myślą o konkretnym zadaniu. Z kolei podwinięcie dołu nogawki spodni to proces, który można wykonać przy użyciu innego rodzaju stopek, które zajmują się równym i estetycznym podwinięciem materiału. Używanie nieodpowiednich narzędzi do zadania może prowadzić do nieestetycznych efektów, takich jak nierówne krawędzie czy marszczenia. Dlatego istotne jest, aby przy doborze narzędzi kierować się ich przeznaczeniem, co zapewni efektywność oraz jakość wykonania każdego projektu krawieckiego.

Pytanie 15

Którą z tkanin należy zastosować do uszycia sukni damskiej, w której dekolt wykonany jest w formie miękko układającej się draperii tzw. "wody"?

A. Żorżetę.

B. Organzę.

C. Brokat.

D. Taftę.

Żorżeta jest tkaniną, która doskonale nadaje się do uszycia sukni damskiej z dekoltem w formie draperii, znanej jako 'woda'. Jej lekka struktura oraz giętkość pozwalają na uzyskanie efektownych, miękkich zagięć, co jest kluczowe w przypadku draperii. Żorżeta charakteryzuje się również delikatnym połyskiem i odpowiednią elastycznością, co sprawia, że staje się idealnym wyborem do ekskluzywnych kreacji wieczorowych oraz ślubnych. Użycie tej tkaniny w praktyce pozwala na uzyskanie wyjątkowego efektu wizualnego, a także zapewnia komfort noszenia. W branży mody żorżeta często jest wykorzystywana w kolekcjach projektantów, którzy chcą osiągnąć wyszukany wygląd oraz elegancję. Dodatkowo, żorżeta dobrze współpracuje z różnymi akcesoriami, takimi jak koronkowe wykończenia czy delikatne aplikacje, co zwiększa jej uniwersalność. Wybór żorżety jako materiału do sukni z draperią nie tylko podkreśla urodę projektu, ale także wpisuje się w obowiązujące trendy i standardy branżowe.

Pytanie 16

Przyprasowanie, jest to operacja obróbki parowo-cieplnej, którą należy zastosować w celu

A. zmniejszenia długości brzegów elementów.

B. rozprostowania źle wyprasowanego elementu.

C. zmniejszenia grubości krawędzi elementu.

D. przewinięcia brzegu elementu w jedną stronę.

Analizując błędne odpowiedzi, warto zauważyć, że rozprostowanie źle wyprasowanego elementu jest działaniem, które nie jest bezpośrednio związane z przyprasowaniem. Przyprasowanie ma na celu przede wszystkim osiągnięcie optymalnej grubości krawędzi, a nie korekcję błędów wykończeniowych. Ponadto zmniejszenie długości brzegów elementów nie jest celem przyprasowania, ponieważ ta technika skupia się na modyfikacji grubości, a nie długości. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że redukcja długości jest możliwa podczas przyprasowania, jednak w praktyce jest to proces, który dotyczy bardziej cięcia lub szycia. Z kolei przewinięcie brzegu elementu w jedną stronę nie jest charakterystyczne dla procesu przyprasowania, ponieważ ten proces nie polega na zmianie kierunku krawędzi, lecz na ich uformowaniu i wyrównaniu. Często pojawiają się błędne wyobrażenia, że przyprasowanie działa jako uniwersalne narzędzie do korekcji wszelkich błędów w produkcie, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, przyprasowanie jest wyspecjalizowaną techniką obróbcza, która wymaga odpowiednich ustawień i zrozumienia materiałów, z jakimi się pracuje. Tylko wtedy można w pełni wykorzystać potencjał tego procesu, zamiast próbować stosować go jako rozwiązanie dla problemów, które nie są związane z jego funkcją.

Pytanie 17

Wskaż właściwą kolejność wszystkich czynności krawca przed wykonaniem przeróbki wyrobu odzieżowego, zgodnie z życzeniem klienta.

A. Ustalić sposób przeróbki, dokonać pomiarów krawieckich, wykonać przeróbkę.

B. Dokonać pomiarów krawieckich, ustalić zakres prac, wykonać przeróbkę.

C. Dokonać pomiarów krawieckich, określić cel przeróbki, ustalić zakres prac, ustalić sposób przeróbki.

D. Określić cel przeróbki, ustalić zakres prac, ustalić sposób przeróbki, dokonać pomiarów krawieckich.

Podejścia przedstawione w niepoprawnych odpowiedziach często pomijają kluczowe etapy przygotowania przeróbki, skutkując nieefektywnym procesem krawieckim. Na przykład, jeśli krawiec rozpoczyna od dokonywania pomiarów krawieckich bez najpierw określenia celu przeróbki, może dojść do sytuacji, w której pomiary będą nieadekwatne do oczekiwań klienta. Ustalanie zakresu prac bez zrozumienia celu przeróbki prowadzi do chaosu, ponieważ krawiec może wprowadzić zmiany, które są niezgodne z intencjami klienta. Niedostateczne planowanie dotyczące sposobu przeróbki przed przystąpieniem do pomiarów może skutkować zastosowaniem niewłaściwych technik lub materiałów, co z kolei prowadzi do niskiej jakości końcowego produktu. Każdy z tych kroków jest niezwykle istotny, aby zapewnić wysoką jakość usług. Krawiec powinien zawsze stosować dobre praktyki, takie jak kompleksowe zaplanowanie pracy już na wstępnym etapie, aby uniknąć potencjalnych problemów i zapewnić, że efekt końcowy spełnia oczekiwania klienta. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywności i niezadowolenia klientów, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć na reputację krawca oraz jego działalność.

Pytanie 18

Jaka jest wielkość dodatku konstrukcyjnego na linii bioder, dla standardu konstrukcji spódnicy podstawowej wykonanej z cienkiej tkaniny wełnianej?

A. 0,5 cm dla obt

B. 1,0 cm dla ½ obt

C. 2,0 cm dla ½ obt

D. 1,0 cm dla obt

Dodatki konstrukcyjne na linii bioder w standardzie konstrukcji spódnicy podstawowej wykonanej z cienkiej tkaniny wełnianej mają kluczowe znaczenie dla odpowiedniego dopasowania odzieży do sylwetki. W przypadku konstrukcji na ½ obt, przyjęta wartość dodatku wynosząca 2,0 cm jest uzasadniona przez konieczność zapewnienia wystarczającej przestrzeni dla ruchomości oraz komfortu noszenia. Ta wartość pozwala na swobodne poruszanie się, co jest szczególnie istotne w przypadku odzieży codziennej. W praktyce, zbyt mały dodatek może prowadzić do ograniczenia swobody ruchów oraz do nieestetycznego wyglądu spódnicy w momencie noszenia. Warto pamiętać, że standardowe wartości dodatków konstrukcyjnych są wynikiem doświadczeń oraz badań nad zachowaniem tkanin podczas użytkowania. Dodatkowo, odpowiednie zastosowanie dodatków konstrukcyjnych przyczynia się do estetyki i wytrzymałości odzieży, co jest niezwykle istotne w kontekście profesjonalnej krawiectwa oraz projektowania odzieży.

Pytanie 19

Do wykończenia krawędzi szwów bocznych w żakiecie damskim bez podszewki należy zastosować

A. lamówkę.

B. obłożenie.

C. wypustkę.

D. lampas.

Wybór niektórych metod wykończenia krawędzi w żakietach może wydawać się właściwy, ale często prowadzi do nieefektywnego zabezpieczenia surowych krawędzi lub obniżenia estetyki odzieży. W przypadku wypustki, choć może ona nadać interesujący wygląd produktowi, jej zastosowanie w krawędziach szwów bocznych żakietów bez podszewki nie jest optymalne. Wypustka, często używana do dekoracji, nie chroni krawędzi przed strzępieniem i jest bardziej odpowiednia dla elementów, które nie są narażone na intensywne użytkowanie. Z kolei lampas, choć może być estetycznym akcentem, nie pełni funkcji wykończeniowej, a jego zastosowanie w kontekście szwów bocznych byłoby nieadekwatne. Zastosowanie obłożenia, które polega na podklejaniu krawędzi inną tkaniną, również nie jest właściwe w przypadku żakietów bez podszewki, gdyż może prowadzić do dodatkowego obciążenia materiału i zmiany jego struktury. Wybór niewłaściwych metod wykończenia krawędzi nie tylko wpływa na estetykę, ale również na funkcjonalność, co jest kluczowe w projektowaniu odzieży. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że lamówka, jako technika wykończeniowa, stanowi standard w branży mody, szczególnie w kontekście eleganckiej odzieży damskiej.

Pytanie 20

W celu poprawy przedstawionego na rysunku błędu występującego w bluzce damskiej należy wypruć kołnierz i

A. poszerzyć bluzkę wzdłuż linii szwu środka tyłu.

B. wydłużyć tył wzdłuż linii podkroju szyi i linii ramion.

C. zwęzić bluzkę wzdłuż linii szwu środka tyłu.

D. ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i linii ramion do zgubienia.

Poprawna odpowiedź "ściąć tył wzdłuż linii podkroju szyi i linii ramion do zgubienia" jest zgodna z zasadami konstrukcji odzieży, które nakazują usunięcie nadmiaru materiału w obszarze kołnierza, gdy pojawiają się fałdy lub zbyt duży luz. W praktyce krawieckiej, aby poprawić pasowanie odzieży, kluczowe jest precyzyjne dostosowanie linii szycia, co często wymaga modyfikacji tyłu bluzki. Usunięcie materiału w obszarze podkroju szyi i ramion jest standardowym podejściem, które pozwala na uzyskanie lepszego dopasowania do sylwetki. Warto również zwrócić uwagę na to, że odpowiednie dopasowanie tyłu bluzki nie tylko poprawia estetykę, ale również komfort noszenia. Często tego rodzaju zmiany są niezbędne, aby uniknąć nieestetycznych fałd, które mogą występować przy nadmiarze materiału. Wydobywając nadmiar tkaniny, zapewniamy, że bluzka będzie dobrze układać się na ciele, co jest istotne w kontekście profesjonalnego szycia i projektowania odzieży.

Pytanie 21

Mieszankę, których włókien stosuje się najczęściej na wytwarzanie tkaniny przeznaczonej na spodnie garniturowe?

A. Argony z wiskozą.

B. Torlenu z bawełną.

C. Poliakrylonitrylowych z lnem.

D. Poliesterowych z wełną.

Poliesterowe tkaniny w połączeniu z wełną są powszechnie stosowane do produkcji spodni garniturowych ze względu na swoje wyjątkowe właściwości. Poliester zapewnia trwałość, odporność na zagniecenia oraz łatwość w pielęgnacji, co jest niezwykle istotne w kontekście odzieży formalnej. Wełna natomiast dodaje tkaninie naturalnych właściwości, takich jak oddychalność i termoregulacja, co zapewnia komfort noszenia w różnych warunkach atmosferycznych. Połączenie tych dwóch włókien tworzy materiał, który nie tylko dobrze wygląda, ale jest też funkcjonalny i praktyczny. Tkaniny z tej mieszanki są często wykorzystywane w modzie męskiej, a także w garniturach na specjalne okazje, ponieważ ich elegancki wygląd oraz właściwości użytkowe odpowiadają wymaganiom współczesnych standardów odzieżowych. Warto zaznaczyć, że przy produkcji takich tkanin często korzysta się z nowoczesnych technologii, które zwiększają ich odporność na plamy oraz ułatwiają pranie, co czyni je jeszcze bardziej atrakcyjnymi dla konsumentów.

Pytanie 22

Wskaż zastosowanie przedstawionego na rysunku oprzyrządowania przeznaczonego do maszyn szwalniczych.

A. Łączenie laminatów.

B. Obrębianie dołów.

C. Wykonywanie marszczenia.

D. Naszywanie taśm.

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do właściwego zastosowania stopki marszczącej, może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji poszczególnych elementów oprzyrządowania do maszyn szwalniczych. Na przykład, odpowiedź dotycząca 'obrębiania dołów' sugeruje, że stopka ta byłaby używana do zabezpieczania krawędzi tkaniny przed strzępieniem. Jednakże, obrębianie dołów wymaga zastosowania specjalnych stopek, takich jak stopki overlockowe, które są przystosowane do szycia z wykorzystaniem ściegów zabezpieczających. Podobnie, odpowiedzi dotyczące 'naszywania taśm' czy 'łączania laminatów' wymagają różnych typów stopek i technik szycia, które są dostosowane do specyficznych materiałów i celów. Naszywanie taśm często wiąże się z używaniem stopki do taśm, która pozwala na precyzyjne umiejscowienie taśmy wzdłuż krawędzi tkaniny. Łączenie laminatów, z kolei, wymaga specjalistycznych technik, takich jak klejenie lub szycie z użyciem stopek do materiałów syntetycznych. Właściwe dobieranie odpowiedniego oprzyrządowania jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości efektów w procesie szycia, co podkreśla znaczenie znajomości funkcji poszczególnych stopek w praktyce krawieckiej.

Pytanie 23

Która wada występuje w spódnicy damskiej przedstawionej na rysunku?

A. Zachodząca fałda w dole spódnicy.

B. Rozchodząca się fałda w dole spódnicy.

C. Spódnica jest za szeroka w biodrach.

D. Spódnica jest za wąska w biodrach.

Wybór fałszywej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki fałd materiału oraz ich relacji do dopasowania spódnicy. Odpowiedzi sugerujące, że fałda rozchodzi się w dole spódnicy lub że spódnica jest za wąska w biodrach, są błędne. Fałdy rozchodzące się mogą pojawić się, gdy materiał jest zbyt luźny lub źle skrojony, co prowadzi do nieestetycznego efektu i braku wsparcia dla sylwetki. W przypadku, gdy spódnica jest za wąska w biodrach, spodziewalibyśmy się innych nieprawidłowości, takich jak podnoszenie się spódnicy w okolicach bioder lub ograniczenie swobody ruchów. Ponadto, spódnica za szeroka w biodrach również nie wywołałaby zachodzącej fałdy, lecz może prowadzić do zbyt dużej ilości materiału, co skutkuje fałdami luźnymi. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby skutecznie przeanalizować różne problemy związane z odzieżą. W praktyce, krawiectwo wymaga precyzyjnego dopasowania oraz znajomości anatomii ciała, co pozwala uniknąć typowych błędów projektowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego układania się materiałów.

Pytanie 24

Który znak umowny stosowany w krawiectwie miarowym kreślony kredą krawiecką na odzieży podczas miary, oznacza konieczność przesunięcia szwów względem siebie?

A. 4.

B. 3.

C. 1.

D. 2.

Znak umowny numer 4, używany w krawiectwie miarowym, oznacza konieczność przesunięcia szwów względem siebie, co jest kluczowym elementem w procesie dostosowywania odzieży do sylwetki klienta. W praktyce, ten znak jest stosowany, aby wskazać obszary, w których należy wykonać korekty, co jest istotne dla uzyskania odpowiedniego dopasowania i komfortu noszenia. Na przykład, kiedy projektuje się odzież na miarę, krawiec może oznaczyć miejsca, w których szwy powinny być przesunięte, aby lepiej dopasować produkt do indywidualnych wymagań klienta. Użycie tego znaku w pracy krawieckiej jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi, które zalecają precyzyjne oznaczanie wszelkich modyfikacji w celu zapewnienia jakości końcowego produktu. Zrozumienie i umiejętność interpretacji takich znaków jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w branży odzieżowej, co pozwala na skuteczne wdrażanie poprawek i osiąganie zamierzonych efektów w końcowym wyrobie.

Pytanie 25

Cena usługi wykonania żakietu damskiego na podszewce w zakładzie krawieckim, wynosi 200,00 zł. Na wykonanie żakietu zużyto 2,00 m tkaniny wełnianej w cenie 80,00 zł za 1,00 m, oraz 1,20 m podszewki w cenie 15,00 zł za 1 m. Ile wynosi koszt bezpośredni wykonania tej usługi obejmujący koszty materiałów i dodatków oraz robocizny?

A. 298,00 zł

B. 380,00 zł

C. 378,00 zł

D. 295,00 zł

Wiesz, obliczanie kosztów przy robieniu żakietu to ważna sprawa i musisz upewnić się, że wszystko uwzględniasz. Jak ktoś wybiera złą odpowiedź, to zazwyczaj chodzi o błędy w rachunkach albo nie do końca zrozumienie, co liczyć w kosztach. Może niektóre osoby pomijają koszt robocizny, a to jest bardzo istotne! Wiadomo, że do kosztów bezpośrednich wlicza się materiały, ale wynagrodzenie krawca też jest kluczowe. Końcowy koszt to suma wydatków na tkaniny, dodatki i robociznę. Czasem źle zrozumiane jednostki pomiarowe mogą prowadzić do błędnych wyliczeń. Ważne jest, żeby mieć pojęcie o strukturze kosztów, bo to pomaga w lepszym zarządzaniu finansami i podejmowaniu świadomych decyzji co do cen usług. Dlatego warto analizować każdy element kosztów przed ich podsumowaniem.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono sposób wykonania pomiaru antropometrycznego, oznaczonego symbolem

A. XlXl

B. PlPc

C. RvRv

D. XcXc

Pomiar szerokości bioder, oznaczany symbolem "XcXc", jest kluczowym elementem w antropometrii, szczególnie w kontekście projektowania odzieży oraz ergonomii. Szerokość bioder jest istotna przy tworzeniu wzorców ubrań, które muszą odpowiadać różnym proporcjom ciała. Odpowiednie pomiary pomagają w zapewnieniu komfortu i swobody ruchów, co jest niezwykle istotne w przypadku odzieży sportowej oraz codziennej. W praktyce, projektanci mody oraz specjaliści ds. rozwoju produktu muszą korzystać z precyzyjnych danych antropometrycznych, aby dostosować swoje projekty do różnych grup docelowych. Wiedza na temat pomiarów takich jak "XcXc" jest niezbędna, aby zminimalizować błędy w dopasowaniu i zapewnić satysfakcję klientów. Standardy takie jak ISO 7250-1 dostarczają wytycznych dotyczących metodologii pomiarów, co czyni je niezbędnymi w każdym procesie projektowym. Zastosowanie naukowej wiedzy o antropometrii pozwala także na skuteczne tworzenie produktów dostosowanych do specyficznych potrzeb użytkowników.

Pytanie 27

Ile wynosi norma zużycia tkaniny gładkiej poliestrowej o szerokości 1,10 m, niezbędnej do uszycia spódnicy podstawowej o długości 50 cm, dla klientki o wymiarach ot = 68 cm i obt = 92 cm.

A. 0,60 m

B. 1,15 m

C. 0,55 m

D. 1,10 m

Obliczanie norm zużycia tkaniny do szycia odzieży wymaga dokładności oraz zrozumienia, jakie czynniki mają wpływ na ostateczne zużycie materiału. W przypadku prób obliczenia ilości tkaniny na spódnicę, niektórzy mogą błędnie założyć, że ogólna długość spódnicy równa się długości tkaniny potrzebnej do jej uszycia. Na przykład, odpowiedzi 0,60 m, 1,15 m i 1,10 m mogą wynikać z niepoprawnych założeń dotyczących wymaganego zapasu materiału na szwy oraz krawędzie wykończeniowe, które są istotne w procesie szycia. Kolejnym błędem jest ignorowanie szerokości tkaniny, co prowadzi do niewłaściwego obliczenia, ponieważ tkanina o szerokości 1,10 m ma swoje ograniczenia w zakresie ilości materiału, który można wykorzystać na dany krój. Niezrozumienie różnicy pomiędzy długością spódnicy a zużyciem tkaniny jest powszechne, a także pomijanie takich aspektów jak sposób układania wykrojów na tkaninie, co może prowadzić do marnotrawstwa. Warto zawsze porównywać różne metody szycia oraz ich wpływ na zużycie materiałów, aby uzyskać najbardziej efektywne podejście do produkcji odzieży.

Pytanie 28

Którą stopkę należy zastosować do przyszycia zamka błyskawicznego zgodnie z zamieszczonym rysunkiem instruktażowym?

A. 2.

B. 4.

C. 1.

D. 3.

Stopka numer 3, która została wybrana jako poprawna odpowiedź, jest kluczowym narzędziem w procesie przyszywania zamków błyskawicznych. Jej specyficzny kształt, posiadający odpowiednie prowadnice, umożliwia precyzyjne umiejscowienie zamka w tkaninie, co jest niezbędne dla estetyki oraz funkcjonalności końcowego produktu. W praktyce, stosując tę stopkę, można uzyskać równy i stabilny szew, co minimalizuje ryzyko wykręcania się zamka oraz zapewnia jego prawidłowe działanie. W przypadku stosowania zamków w odzieży, takich jak kurtki czy sukienki, precyzyjna aplikacja zamka ma kluczowe znaczenie dla całościowego wyglądu i trwałości wyrobu. Przemysł odzieżowy kładzie duży nacisk na jakość wykonania, dlatego stosowanie odpowiednich narzędzi, jak stopka numer 3, jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami w branży. Dodatkowe informacje wskazują, że przy szyciu z zastosowaniem zamków, warto również zwrócić uwagę na dobór odpowiednich nici oraz ich grubości, co wpływa na końcowy efekt estetyczny oraz funkcjonalny.

Pytanie 29

Które urządzenie stosuje się do końcowego prasowania żakietu?

A. Agregat prasowalniczy.

B. Wytwornicę pary.

C. Manekin prasowalniczy.

D. Prasę formującą.

Agregat prasowalniczy, wytwornica pary oraz prasa formująca to urządzenia, które mają swoje specyficzne zastosowania w procesie prasowania, ale nie są najbardziej odpowiednie do końcowego prasowania żakietu. Często mylone są z manekinem prasowalniczym, co prowadzi do nieporozumień. Agregat prasowalniczy jest zazwyczaj używany w procesach przemysłowych do efektywnego wytwarzania pary i zapewnienia jej odpowiedniego ciśnienia, co jest przydatne w różnych etapach produkcji odzieży, ale nie zastępuje manekina, który formuje i wygładza tkaninę. Wytwornica pary dostarcza parę wodną, co jest potrzebne podczas prasowania, lecz nie umożliwia uzyskania pożądanej formy odzieży, jak robi to manekin. Prasa formująca, z kolei, może być używana do formowania większych elementów odzieży, lecz nie jest w stanie zastąpić precyzyjnego i dokładnego procesu, który zapewnia manekin. Na etapie końcowym, kiedy żakiet jest już uszyty, kluczowe jest użycie narzędzia, które nie tylko zastosuje parę, ale także uformuje tkaninę w odpowiedni sposób, co jest kluczowe dla jej estetyki i jakości. Stosowanie niewłaściwych metod może prowadzić do uszkodzeń tkanin oraz obniżenia jakości finalnego produktu.

Pytanie 30

Jaka jest przyczyna błędu występującego w bluzce przedstawionej na rysunku?

A. Za długi tył w stosunku do przodu.

B. Złe zestawienie tyłu w szwie barkowym.

C. Za krótki tył w stosunku do przodu.

D. Zbyt szeroki tył na linii pachy.

Analizując błędne odpowiedzi, należy zauważyć, że nie uwzględniają one kluczowych aspektów proporcji oraz konstrukcji odzieży. Przede wszystkim, złe zestawienie tyłu w szwie barkowym sugeruje problemy z dopasowaniem w okolicy ramion i pleców, co może prowadzić do ograniczenia ruchomości, ale nie wyjaśnia obserwowanego błędu dotyczącego długości. Problem z długością tyłu w stosunku do przodu jest konkretnym zagadnieniem, które nie może być rozwiązane poprzez poprawę szwu barkowego. Dodatkowo, opcja mówiąca o za długim tyle w stosunku do przodu jest sprzeczna z faktem, że w analizowanej bluzce tył jest za krótki, co prowadzi do mylenia koncepcji długości i proporcji. Zbyt szeroki tył na linii pachy odnosi się do innego aspektu, jakim jest dopasowanie w okolicy ramion i klatki piersiowej, które nie ma bezpośredniego związku z długością tyłu. Każda z tych odpowiedzi myli pojęcia, co jest typowym błędem przy ocenie konstrukcji odzieży. Warto zauważyć, że prawidłowe dopasowanie w odzieży jest kluczowe nie tylko dla komfortu, ale również dla zapewnienia estetyki i funkcjonalności. Dlatego ważne jest, aby krawcy i projektanci dokładnie analizowali proporcje oraz długości przed podjęciem decyzji o konstrukcji odzieży.

Pytanie 31

Przedstawione urządzenie krojcze, stosowane do precyzyjnego wykrawania elementów wyrobów odzieżowych z nakładu o grubości do 300 mm, to krajarka z nożem

A. wielokątnym.

B. pionowym.

C. tarczowym.

D. taśmowym.

Krajarka z nożem pionowym to specyficzne urządzenie wykorzystywane w przemyśle odzieżowym, które zapewnia dużą precyzję cięcia. Nożem pionowym wykonuje się ruchy w górę i w dół, co umożliwia dokładne wykrawanie elementów z materiału o dużej grubości, do 300 mm. Tego typu krajarki są szczególnie cenione w produkcji odzieży, ponieważ pozwalają na uzyskanie skomplikowanych kształtów i detali. W praktyce, zastosowanie krajarki z nożem pionowym w procesie produkcyjnym umożliwia oszczędność materiału oraz czasów pracy, co jest zgodne z aktualnymi standardami efektywności w branży. Warto zauważyć, że tego rodzaju urządzenia muszą być odpowiednio konserwowane, aby zapewnić ich niezawodność oraz długotrwałą precyzję. Znajomość różnorodnych typów krajarek oraz ich zastosowań jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w dziedzinie krawiectwa.

Pytanie 32

Ocenę jakości zwężenia spódnicy za szerokiej w biodrach wykonuje się porównując wymiary spódnicy przed zwężeniem i po zwężeniu w odniesieniu do wymiarów klientki. Szczególnie należy zmierzyć spódnicę na linii

A. bioder.

B. środka tyłu.

C. talii.

D. środka przodu.

Odpowiedź 'bioder' jest poprawna, ponieważ zwężenie spódnicy w okolicy bioder ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiedniego dopasowania do sylwetki klientki. Dokładne pomiary w tej strefie pozwalają ocenić, jak spódnica układa się na biodrach i gdzie występują nadmiary materiału. W praktyce, aby odpowiednio zwęzić spódnicę, należy zmierzyć obwód bioder klientki oraz porównać go z wymiarem spódnicy. Zastosowanie takiej metody gwarantuje lepsze dopasowanie do sylwetki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w krawiectwie. Warto również zauważyć, że wymiary bioder są kluczowe do stworzenia harmonijnego wyglądu, a także zapewnienia komfortu noszenia. Ponadto, przy zwężaniu spódnicy, dobrze jest zainwestować czas w dokładne pomiary, co znacząco wpływa na końcowy efekt estetyczny oraz satysfakcję klientki. Pomocne może być także zapoznanie się z tabelami rozmiarów, które ułatwiają porównanie wymiarów, a także dostosowanie konstrukcji spódnicy do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 33

Którym symbolem oznacza się łuk długości kończyny górnej?

A. SyTy

B. RvNv

C. RvRv

D. SySvXp

Odpowiedzi RvRv, SyTy oraz SySvXp są nieprawidłowe z kilku powodów, które warto dokładnie przeanalizować. RvRv, mimo że może sugerować związek z ruchem, nie odnosi się bezpośrednio do długości kończyny górnej, co jest kluczowym elementem w ocenie biomechanicznej. Ta odpowiedź może sugerować pewne mylne założenia, takie jak zbieżność z innymi strukturami lub zasady pomiarów, które nie mają zastosowania w tym kontekście. Odpowiedź SyTy również nie odnosi się do właściwego oznaczenia łuku długości kończyny górnej; zamiast tego wydaje się być związana z innymi aspektami anatomii, co może prowadzić do nieporozumień w interpretacji wskaźników biomechanicznych. Z kolei SySvXp, który z pozoru mógłby sugerować różne analizy, jest zbyt ogólny i nieodpowiedni w kontekście precyzyjnego oznaczania łuków anatomicznych. Prawidłowym podejściem jest zawsze odniesienie się do aktualnych standardów klinicznych i wytycznych, które jasno określają, jak powinny być interpretowane i stosowane symbole w badaniach biomechanicznych. Błędy myślowe w podejściu do oceny długości kończyny górnej często prowadzą do pomijania kluczowych elementów w diagnostyce, co może wpłynąć na skuteczność dalszej terapii.

Pytanie 34

Przyczyną niewłaściwej pracy maszyny stębnowej, w wyniku której nić dolna zrywa się w podczas szycia, jest

A. źle wyprowadzona nić górna.

B. za słabo naprężona nitka górna.

C. niewłaściwie nawleczona nić w bębenku.

D. niewłączony nawijacz nici.

Sugerowanie, że źle wyprowadzona nić górna jest przyczyną problemu z zrywaniem dolnej nici, często opiera się na błędnym zrozumieniu mechaniki szycia. Nici górne i dolne współpracują ze sobą, ale to, co dzieje się z nitką górną, nie powinno bezpośrednio wpływać na dolną, o ile obie są prawidłowo nawleczone i naprężone. Użytkownicy często mylą napięcie górnej nici z jakością szycia; w rzeczywistości, nadmierne napięcie górnej nici może prowadzić do problemów, ale niekoniecznie do zrywania dolnej. Z drugiej strony, słabe naprężenie nitki górnej może powodować luz w szwie, co jednak nie jest bezpośrednio związane z dolną nicią. Niewłaściwe ustawienie nawlekacza lub całkowity brak nawijacza nici również nie mają wpływu na zrywanie dolnej nici. Takie błędne diagnozy mogą prowadzić do niepotrzebnych frustracji i marnowania czasu na zbędne regulacje. Aby skutecznie rozwiązywać problemy z maszyną stębnową, ważne jest, aby skupić się na właściwej konserwacji i ustawieniach bębenka, co jest kluczowe dla efektywności szycia.

Pytanie 35

Dół spódnicy z pełnego koła jest nierówny. Do prawidłowego wykonania cyrklowania należy

A. zawiesić spódnicę na wieszak.

B. ułożyć spódnicę na płasko.

C. założyć spódnicę na manekin.

D. założyć spódnicę na sylwetkę.

Odpowiedzi takie jak 'ułożyć spódnicę na płasko', 'założyć spódnicę na manekin' oraz 'zawiesić spódnicę na wieszak' nie są odpowiednie dla prawidłowego cyrklowania spódnicy z pełnego koła. Ułożenie spódnicy na płasko nie oddaje rzeczywistego kształtu sylwetki, co może prowadzić do błędnych pomiarów i nierównych krawędzi. Takie podejście ignoruje naturalne krzywizny ciała, co jest kluczowe w projektowaniu odzieży. W przypadku założenia spódnicy na manekin, choć może to wydawać się poprawne, nie uwzględnia to indywidualnych różnic w sylwetkach ludzkich. Manekiny mają standardowe wymiary, które mogą znacząco różnić się od rzeczywistych wymiarów użytkownika. Z kolei zawieszenie spódnicy na wieszaku powoduje, że materiał nie jest odpowiednio napięty, co prowadzi do błędnych zarysów dolnej krawędzi. W kontekście dobrych praktyk w krawiectwie, zawsze powinno się dążyć do tego, aby materiał był przymierzany w taki sposób, by uwzględnić jego naturalny układ na ciele. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do frustracji w końcowym efekcie pracy oraz zwiększa ryzyko konieczności ponownego przekształcenia projektu, co generuje dodatkowe koszty oraz czas pracy.

Pytanie 36

Kołnierzem, którego konstrukcja oparta jest na podstawie wykreślonego kąta prostego jest kołnierz

A. okrągły be-be.

B. marynarski.

C. koszulowy na stójce.

D. szalowy.

Kołnierz koszulowy na stójce jest konstrukcją, która opiera się na wykreślonym kącie prostym, co oznacza, że jego krawędzie są ustawione prostopadle względem siebie. Taki rodzaj kołnierza charakteryzuje się sztywnymi elementami, które nadają mu elegancki i formalny wygląd. Stójka kołnierza jest zazwyczaj wyższa, co pozwala na lepsze dopasowanie do krawata lub muszki, co czyni go idealnym wyborem na oficjalne okazje, takie jak wesela, spotkania biznesowe czy inne formalne wydarzenia. Ponadto, kołnierz koszulowy na stójce jest szeroko stosowany w branży odzieżowej i jest standardem w projektowaniu odzieży męskiej, co odpowiada współczesnym normom estetycznym i funkcjonalnym. Warto zauważyć, że stosowanie tego typu kołnierza wpływa na ogólny kształt sylwetki noszącego, co ma znaczenie w kontekście prezentacji osobistej oraz wyrażania profesjonalizmu. W praktyce, dobór odpowiedniego kołnierza do koszuli jest kluczowy dla uzyskania spójnego i stylowego wyglądu.

Pytanie 37

Które wymiary, poza wymiarami ciała klientki, należy wziąć pod uwagę do obliczenia zużycia materiału przeznaczonego na gładką bluzkę damską?

A. Długość bluzki, wzrost, długość rękawa.

B. Długość bluzki, długość rękawa.

C. Obwód klatki piersiowej, długość rękawa, obwód bioder.

D. Długość bluzki, obwód klatki piersiowej, wzrost.

Wybór odpowiedzi nie uwzględniającej długości rękawa lub długości bluzki prowadzi do niedoszacowania materiału, co skutkuje nieefektywnym procesem produkcji. Odpowiedzi, które sugerują, że obwód klatki piersiowej lub wzrost są wystarczające do obliczeń, pomijają kluczowe aspekty związane z krojem bluzki. Obwód klatki piersiowej jest istotny, ale nie wpływa w istotny sposób na długość materiału potrzebnego do pokrycia ramion czy dolnej części odzieży. Ponadto, wzrost nie jest bezpośrednio związany z wymiarami, które są kluczowe do określenia kształtu i długości bluzki. W przypadku bluzek bez rękawów lub o nietypowych krojach, pominięcie wymiaru długości rękawa może prowadzić do sytuacji, w której materiał nie starczy na wykonanie projektu. Ważne jest, aby pamiętać, że w umiejętności projektowania odzieży kluczowe jest zrozumienie, że każdy wymiar ma swoje znaczenie w kontekście całości projektu oraz jego funkcjonalności. Przy obliczaniu zużycia materiału nie wystarczy tylko znać wymiary ciała klientki, ale należy także brać pod uwagę zamierzony krój oraz styl odzieży.

Pytanie 38

Pomiar ciała o symbolu RvRv zgodnie z przedstawionym rysunkiem należy wykonać rozpoczynając od punktu oznaczonego cyfrą

A. 2

B. 4

C. 1

D. 3

Wybór punktu oznaczonego cyfrą "2", "3" lub "4" jako początku pomiaru ciała o symbolu RvRv jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, pomiar długości rękawa powinien zawsze zaczynać się od punktu, który zapewnia dokładność i spójność, a punktem tym jest środek tyłu, oznaczony cyfrą "1". Punkty 2, 3 i 4 są lokalizacjami, które nie są standardowo uznawane za właściwe punkty początkowe dla tego typu pomiarów. Na przykład, punkt oznaczony cyfrą "2" znajduje się w okolicach karku, co może prowadzić do niewłaściwego pomiaru, ponieważ nie odzwierciedla naturalnej długości rękawa. Wybierając punkty, które nie są powszechnie uznawane w krawiectwie, można napotkać problemy z dopasowaniem odzieży, co zmniejsza komfort jej noszenia. Kolejnym typowym błędem jest niezgodność w technice pomiaru, gdzie nieuwzględnienie naturalnych proporcji ciała może prowadzić do powstawania niewłaściwych wymiarów. Warto również pamiętać, że precyzyjne pomiary są nie tylko istotne dla samego wykonania odzieży, ale także wpływają na postrzeganie marki i profesjonalizmu krawca, co jest szczególnie ważne w branży mody oraz odzieży na miarę. Dlatego kluczowe jest stosowanie uznawanych standardów i praktyk, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić wysoką jakość wykonania odzieży.

Pytanie 39

W który rodzaj stołu krojczego należy wyposażyć krojownię w zakładzie specjalizującym się w szyciu wyrobów z tkanin puszystych w celu eliminacji problemu przesuwania się tkanin w trakcie krojenia?

A. Stół ruchomy z serwokaterem.

B. Stół próżniowy.

C. Stół krojczy zwykły.

D. Stół z poduszką powietrzną.

Stół próżniowy jest idealnym rozwiązaniem dla zakładów zajmujących się szyciem tkanin puszystych, ponieważ zapewnia stabilność materiału podczas krojenia. Dzięki systemowi próżniowemu, tkanina jest przyciągana do powierzchni stołu, co eliminuje ryzyko przesuwania się materiału, które jest powszechnym problemem przy tradycyjnych metodach krojenia. W praktyce, stół próżniowy pozwala na precyzyjne układanie wzorów oraz minimalizuje straty materiałowe. Przykładem może być sytuacja, gdy krojownia przygotowuje złożone wykroje z tkanin o wysokiej gramaturze, takich jak welur czy flanela. W takich warunkach materiał potrafi łatwo się przesuwać, co prowadzi do błędów w krojeniu. Stół próżniowy zapewnia również komfort pracy, ponieważ pozwala na przygotowanie większych arkuszy tkaniny bez obaw o ich przemieszczenie. Użycie tego typu stołu jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży odzieżowej, gdzie precyzja w krojeniu jest kluczowa dla jakości finalnego produktu.

Pytanie 40

Na rysunku przedstawiono modelowanie przodu i tyłu bluzki na figurę

A. normalną.

B. pochyłą.

C. tęgą.

D. wyprostowaną.

Wybór odpowiedzi odnoszących się do sylwetek tęgich, normalnych czy pochyłych wskazuje na pewne nieporozumienia związane z podstawowymi zasadami modelowania odzieży. Modelowanie przodu i tyłu bluzki na figurę tęgą sugeruje potrzebę wprowadzenia dodatkowej przestrzeni w okolicy brzucha i bioder, co nie jest zgodne z wytycznymi dla bluzek przeznaczonych na wyprostowaną sylwetkę. W praktyce, każda sylwetka ma swoje unikalne wymagania, a nieprawidłowe odwzorowanie ich w modelu może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz dyskomfortu w noszeniu. Z kolei odpowiedź normalna może sugerować, że sylwetka jest standardowa, jednakże w kontekście modelowania odzieży, określenie 'normalna' nie jest wystarczająco precyzyjne. W świata mody opieramy się na różnych standardach i terminologii, które dokładnie określają typy sylwetek. Pochyła figura z kolei wiąże się z koniecznością dostosowania linii krawieckich do innej postawy ciała, co może wpływać na końcowy efekt wizualny i praktyczny odzieży. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że każda figura wymaga indywidualnego podejścia, a odpowiednie modelowanie powinno odbywać się z uwzględnieniem naturalnych linii postawy, co w przypadku bluzki oznacza sylwetkę wyprostowaną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej