Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 12:19
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 12:35

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na którym zdjęciu wyraźnie zaznaczona jest kompozycja symetryczna?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Wybór odpowiedzi innej niż A wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące pojęcia symetrii w kompozycji wizualnej. W przypadku zdjęć, które nie zostały wybrane, kluczowym błędem jest zrozumienie, że brak równowagi w rozmieszczeniu elementów nie może być uznany za symetrię. Odpowiedzi B, C i D nie przedstawiają harmonijnych relacji między elementami kompozycji, co jest istotne dla zrozumienia tego zagadnienia. Na przykład, odpowiedź B może zawierać elementy, które są rozmieszczone asymetrycznie, co prowadzi do wrażenia nieładu i chaotyczności. Takie podejście może wynikać z błędnego założenia, że każda kompozycja, w której elementy nie są ściśle powielane, może być uznana za symetryczną. Kolejnym typowym błędem jest mylenie symetrii z równowagą wizualną; te pojęcia, choć powiązane, nie są tożsame. Symetria odnosi się do dokładnego odwzorowania po obu stronach osi, podczas gdy równowaga wizualna może być osiągnięta za pomocą różnych, lecz harmonijnych elementów. Warto również zauważyć, że zrozumienie zasad kompozycji wizualnej jest kluczowe w projektowaniu architektonicznym, a ignorowanie ich może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań przestrzennych. Dlatego tak ważne jest, aby podczas oceny kompozycji dostrzegać nie tylko rozmieszczenie, ale również ich relacje oraz wpływ na całość wizualną projektu.

Pytanie 2

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. perspektywa centralna.

B. światłocień.

C. złoty podział.

D. kontrast barw.

Wybór odpowiedzi dotyczącej złotego podziału, perspektywy centralnej lub światłocienia wskazuje na niepełne zrozumienie kluczowych zasad kompozycji w fotografii. Złoty podział, oparty na matematycznej proporcji, jest techniką używaną do harmonijnego rozmieszczania elementów w kadrze, jednak w kontekście tego konkretnego zdjęcia, nie można dostrzec dominujących linii ani punktów, które by podkreślały tę zasadę. Z kolei perspektywa centralna, która polega na umiejscowieniu głównego obiektu w centralnym punkcie kadru, nie ma zastosowania w omawianym przypadku, ponieważ kompozycja skupia się na kontrascie kolorów, a nie na geometrii kadru. Przejrzystość i wyrazistość obiektu są kluczowe w tworzeniu emocji w obrazie, a nie centralne umiejscowienie. Ponadto, światłocień odnosi się do sposobu, w jaki światło kształtuje obiekty i nadaje im objętość, a nie do kontrastu barw. Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z uproszczonego myślenia o kompozycji, ignorując złożoność interakcji między kolorami i ich percepcją przez widza. Zrozumienie, jak kolory współdziałają, jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej.

Pytanie 3

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. złotego podziału.

B. trójpodziału.

C. podziału ukośnego.

D. podziału diagonalnego.

Zastosowanie trójpodziału, złotego podziału oraz podziału ukośnego w kompozycji obrazu opiera się na różnych zasadach, które nie są adekwatne do opisanego przypadku. Trójpodział to klasyczna technika, w której obraz dzieli się na trzy równe części zarówno w poziomie, jak i w pionie. Elementy kompozycji umiejscowione są w punktach przecięcia linii, co prowadzi do zharmonizowanej, ale statycznej kompozycji, która nie oddaje dynamizmu podziału diagonalnego. Złoty podział, z kolei, polega na podziale obrazu w sposób, który tworzy estetyczną harmonię pomiędzy dwiema częściami. To podejście również nie może być zastosowane w analizowanym zdjęciu, które korzysta z przekątnych, aby uzyskać głębię i ruch. Podział ukośny, choć może kojarzyć się z dynamicznymi kompozycjami, nie jest precyzyjnie definiowany w kontekście kompozycji fotograficznej i w odróżnieniu od podziału diagonalnego nie wprowadza do kadrów wyraźnej linii prowadzącej. Te różnice w podejściu mogą powodować nieporozumienia, zwłaszcza wśród osób rozpoczynających przygodę z fotografią. Zrozumienie tych reguł jest kluczowe, aby unikać typowych błędów kompozycyjnych, które mogą wpłynąć na ostateczny odbiór wizualny dzieła.

Pytanie 4

W jakiej minimalnej odległości przedmiotowej (x), w stosunku do ogniskowej zastosowanego obiektywu (f), należy umieścić aparat fotograficzny od fotografowanego obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości?

A. x = f

B. x = 2f

C. x > 2f

D. x < f

Zrozumienie zasad optyki jest kluczowe dla uzyskania poprawnych obrazów fotograficznych. Odpowiedzi sugerujące, że aparat powinien znajdować się w odległości f lub x < f, opierają się na nieprawidłowym rozumieniu, jak ogniskowa wpływa na obraz. Gdy aparat znajduje się w odległości mniejszej niż f, obiekt jest w obszarze bliskim ogniskowej łamiącej promienie, co skutkuje tym, że obraz staje się wirtualny, nieodwrócony i powiększony. Jest to powszechny błąd, zwłaszcza wśród początkujących fotografów, którzy myślą, że bliskość do obiektu może poprawić jakość zdjęcia. Odpowiedź sugerująca odległość większą niż 2f również jest błędna, ponieważ w takim przypadku obraz staje się rzeczywisty, ale mniejszy niż obiekt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnej pracy z różnymi obiektywami oraz w celu osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii, gdzie kontrola nad obrazem jest kluczowa dla sukcesu artystycznego.

Pytanie 5

Podział obrazu na mniejsze sekcje ułatwiające projektowanie stron internetowych umożliwia narzędzie

A. magiczna gumka.

B. lasso wielokątne.

C. cięcie na plasterki.

D. pędzel korygujący.

Cięcie na plasterki to technika używana w projektowaniu stron internetowych, która polega na dzieleniu obrazu na mniejsze sekcje. Ta metoda jest niezwykle przydatna, ponieważ umożliwia efektywne zarządzanie grafiką na stronie, co prowadzi do optymalizacji wydajności ładowania. Na przykład, zamiast umieszczać jeden duży plik graficzny, możemy podzielić obraz na mniejsze fragmenty, co skraca czas ładowania i poprawia responsywność strony. Dodatkowo, w przypadku modyfikacji tylko jednej sekcji obrazu, wystarczy zaktualizować tylko fragment, co oszczędza czas i zasoby. W praktyce, cięcie na plasterki przyczynia się do lepszej organizacji kodu HTML i CSS, a także wspiera techniki takie jak sprity CSS, które mogą znacząco zwiększyć wydajność witryny. Zastosowanie tej techniki jest zgodne z aktualnymi standardami projektowania stron internetowych, takimi jak Responsive Web Design (RWD), co podkreśla jej znaczenie w nowoczesnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 6

Ile wynosi ogniskowa obiektywu standardowego dla aparatu średnioformatowego?

A. 180 mm

B. 18 mm

C. 50 mm

D. 80 mm

Wybór ogniskowej obiektywu w fotografii średnioformatowej nie jest kwestią przypadku, a dokładnego zrozumienia, jak różne ogniskowe wpływają na obraz. 50 mm, choć popularna w formacie pełnoklatkowym jako standard, w średnim formacie może nie oddać odpowiednich proporcji. Dzieje się tak, ponieważ w średnioformatowych aparatach efekt perspektywy oraz głębia ostrości są inne. W przypadku 180 mm, mamy do czynienia z teleobiektywem, który jest bardziej odpowiedni do zdjęć z daleka, takich jak fotografia przyrody czy sportowa. Tego typu obiektyw, choć doskonały w swoim zastosowaniu, sprawia, że fotografia portretowa staje się trudniejsza, ponieważ wymaga większej odległości od modela, co może wpływać na interakcję i atmosferę w sesji. Ogniskowa 18 mm to z kolei obiektyw szerokokątny, który w kontekście aparatu średnioformatowego wprowadza zniekształcenia perspektywy, co w przypadku portretów nie jest pożądane. Zrozumienie, że każda z ogniskowych ma swoje specyficzne zastosowanie, jest kluczowe. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie oferty ogniskowej w różnych formatach oraz nieodpowiednią ocenę, jaką rolę odgrywa ogniskowa w kontekście zamierzonego efektu wizualnego. Dlatego tak istotne jest dostosowanie ogniskowej do rodzaju fotografii, którą planujemy wykonać.

Pytanie 7

Które narzędzie służy do korekcji zdjęcia poprzez kadrowanie?

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Wybór jakiejkolwiek odpowiedzi innej niż C może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji i zastosowania różnych narzędzi w programach graficznych. W przypadku Adobe Photoshop, wiele osób może mylnie utożsamiać inne ikony z funkcją kadrowania, nie dostrzegając, że każde z tych narzędzi ma odmienny cel. Na przykład, mogą wystąpić nieporozumienia, gdy użytkownik zamiast narzędzia kadrowania wybiera narzędzie do zaznaczania czy też narzędzie do prostowania, myśląc, że również spełniają one funkcję korekcji zdjęcia. Takie podejście nie tylko prowadzi do błędnych wyników, ale również zniekształca zamierzony efekt końcowy. Kadrowanie to nie tylko technika usuwania niepotrzebnych fragmentów, ale również sztuka kompozycji, która wymaga zrozumienia, jak różne elementy obrazu współdziałają ze sobą. Często zdarza się, że początkujący fotografowie skupiają się na technicznych aspektach obróbki, zapominając o znaczeniu kadrowania dla uchwycenia esencji tematu. Ponadto, niekiedy użytkownicy, którzy są przyzwyczajeni do korzystania z innych programów graficznych, mogą nie być świadomi specyfiki narzędzi dostępnych w Photoshopie, co może prowadzić do wyboru niewłaściwych opcji. W związku z tym, zrozumienie roli narzędzia kadrowania i jego zastosowania w praktyce ma kluczowe znaczenie dla osiągnięcia wysokiej jakości efektów w obróbce zdjęć.

Pytanie 8

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. softbox.

B. strumienica.

C. wrota.

D. blenda.

Wrota to niezwykle wszechstronny modyfikator oświetleniowy, który składa się z czterech ruchomych paneli, pozwalających na precyzyjne kierowanie i modelowanie strumienia światła. Tego rodzaju konstrukcja jest powszechnie stosowana w profesjonalnej fotografii studyjnej, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości oświetlenia. Dzięki regulacji kątów i pozycji paneli można dostosować intensywność oraz kształt światła padającego na obiekt, co jest istotne przy pracy z różnymi typami scen. Wrota umożliwiają również tworzenie efektów specjalnych, takich jak kreowanie cieni czy podkreślanie detali, co z pewnością wpływa na finalny efekt artystyczny. W praktyce, korzystając z wrót, fotografowie mogą eksperymentować z różnymi stylami oświetlenia, co przyczynia się do rozwoju ich warsztatu i umiejętności. Warto zaznaczyć, że zastosowanie wrót jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują elastyczność i kreatywność w pracy z oświetleniem studyjnym.

Pytanie 9

Materiał fotograficzny przeznaczony do fotografii w podczerwieni musi być uczulony na promieniowanie o długości fali

A. zawartej w przedziale 500-600 nm

B. mniejszej od 400 nm

C. zawartej w przedziale 400-500 nm

D. większej od 700 nm

Materiał fotograficzny nie może być uczulony na promieniowanie zawarte w przedziałach 400-500 nm, 500-600 nm ani mniejszymi od 400 nm, ponieważ te zakresy fal należą do widma światła widzialnego. Odpowiedzi te sugerują, że materiały te reagują na promieniowanie, które jest dobrze widoczne dla ludzkiego oka, co jest niezgodne z zasadami fotografii w podczerwieni. W praktyce, fotografowanie w tych zakresach nie pozwoli na uchwycenie informacji, które są obecne tylko w podczerwieni. Przy wyborze materiałów fotograficznych istotne jest zrozumienie, że każdy zakres fal elektromagnetycznych ma swoje unikalne właściwości. Na przykład, fale o długości fali 400-500 nm odpowiadają za niebieskie i zielone światło, natomiast 500-600 nm obejmują zielenie i żółcie. Procesy detekcji w tych zakresach są zupełnie inne niż w zakresie powyżej 700 nm, gdzie mamy do czynienia z promieniowaniem podczerwonym. Typowym błędem myślowym jest mylenie widma światła widzialnego z podczerwonym. W fotografii, aby uzyskać obrazy oparte na podczerwieni, należy używać specjalnych filtrów i materiałów, które są zaprojektowane do detekcji fal elektromagnetycznych w tym zakresie, co wyraźnie podkreśla konieczność właściwego doboru urządzeń oraz niezbędnych akcesoriów w procesie fotograficznym.

Pytanie 10

Które narzędzie programu Adobe Photoshop służy do uzupełnienia brakujących elementów w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów?

A. Gąbka.

B. Różdżka.

C. Lasso.

D. Stempel.

Stempel to narzędzie w programie Adobe Photoshop, które jest kluczowe w procesie rekonstrukcji zniszczonych obrazów. Jego główną funkcją jest kopiowanie pikseli z jednego fragmentu obrazu i wklejanie ich w innym miejscu, co umożliwia precyzyjne uzupełnienie brakujących elementów. Użytkownik może dostosować rozmiar pędzla, a także twardość i krycie, co zwiększa elastyczność narzędzia. Przykładowo, w przypadku zniszczonego zdjęcia, można użyć stempla, aby skopiować fragment zdrowego obszaru i nałożyć go na uszkodzony, co przywraca spójność wizualną. Zgodnie z dobrymi praktykami w retuszu zdjęć, istotne jest, aby stosować różne źródła do stemplowania, aby uniknąć powtarzających się wzorów, co mogłoby zdradzić zastosowanie narzędzia. Warto również zwrócić uwagę na technikę pracy na nowej warstwie, co pozwala na łatwe wprowadzenie poprawek, co jest standardem w profesjonalnym edytowaniu obrazów.

Pytanie 11

Na zdjęciach wykonanych na materiale odwracalnym przeznczonym do światła dziennego przy świetle o temperaturze barwowej 3200K wystąpi dominanta koloru

A. bursztynowego.

B. purpurowego.

C. zielonego.

D. niebieskiego.

Wybór kolorów takich jak purpurowy, zielony czy niebieski wynika z nieprawidłowego zrozumienia, jak temperatura barwowa wpływa na percepcję kolorów w fotografii. Purpurowy kolor, choć może być postrzegany jako intensywny i atrakcyjny, nie odnosi się do zjawisk zachodzących przy oświetleniu o temperaturze 3200K. Tego typu światło jest oparte na ciepłej palecie barw, co skutkuje wytwarzaniem odcieni bursztynowych. W przypadku zielonego koloru, można by pomyśleć o jego dominacji w kontekście nieodpowiedniego balansowania bieli, jednak w praktyce, światło o niższej temperaturze barwowej nie favorzuje zieleni. Niebieski kolor z kolei jest związany z wyższymi temperaturami barwowymi, typowymi dla zimnego światła dziennego – powyżej 5500K. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, często wynikają z braku zrozumienia skali temperatur barwowych oraz ich wpływu na reprodukcję kolorów w różnych warunkach oświetleniowych. Również, nieznajomość właściwości materiałów odwracalnych i ich reakcji na różne źródła światła wprowadza w błąd. W związku z tym, świadome podejście do doboru materiałów oraz zrozumienie zasad działania temperatur barwowych są kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów w fotografii.

Pytanie 12

Zdjęcie przedstawia

A. aparat typu polaroid.

B. przeglądarkę do zdjęć.

C. projektor do przeźroczy.

D. skaner do negatywów i slajdów.

Wybór odpowiedzi związanej z aparatem typu polaroid jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji i budowy tych urządzeń. Aparaty te są zaprojektowane do natychmiastowego drukowania zdjęć, a ich działanie opiera się na specjalnym papierze fotograficznym, który po naświetleniu samoczynnie rozwija zdjęcie. Nie mają one jednak funkcji digitalizacji materiałów, co jest kluczowe dla rozróżnienia ich od skanerów do negatywów i slajdów. Przeglądarki do zdjęć to oprogramowanie, które służy do przeglądania i organizowania już zdigitalizowanych zdjęć, a nie do ich skanowania z formatu analogowego. Projektory do przeźroczy, z kolei, są urządzeniami do wyświetlania obrazów na dużym ekranie, które również nie posiadają funkcji skanowania ani digitalizacji. W kontekście digitalizacji, urządzenia te nie umożliwiają konwersji analogowych materiałów w formę cyfrową, co jest kluczowe dla skanera do negatywów i slajdów. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich odpowiedzi, często wynikają z braku znajomości specyfiki działania poszczególnych urządzeń. Zrozumienie różnic między fotografią analogową a cyfrową oraz funkcjonalnością różnych urządzeń jest kluczowe dla prawidłowego rozwiązywania tego typu zadań. Ważne jest, aby przy wyborze odpowiedzi kierować się wiedzą na temat zastosowań i funkcji technologii fotograficznej.

Pytanie 13

Którego obiektywu należy użyć do fotografowania w plenerze obszernej sceny z małej odległości?

A. Teleobiektywu.

B. Makro.

C. Szerokokątnego.

D. Standardowego.

Wybór nieodpowiedniego obiektywu do fotografowania obszernych scen w plenerze może znacząco wpłynąć na jakość zdjęć. Standardowe obiektywy, choć uniwersalne, mają kąt widzenia zbyt wąski, co ogranicza możliwości uchwycenia większych scen. Używając standardowego obiektywu, ryzykujemy, że część kompozycji zostanie 'ucięta', co w przypadku malowniczych krajobrazów czy architektury może prowadzić do niepełnego oddania ich piękna. Makroobiektywy, z kolei, są zaprojektowane do fotografowania z bardzo bliskiej odległości, co sprawia, że są idealne do uchwycenia szczegółów małych obiektów, ale nie nadają się do szerokich scen. Teleobiektywy, mimo że doskonale sprawdzają się w fotografii dzikiej przyrody czy portretach, są również niewłaściwym wyborem w tym kontekście. Zawężają one kąt widzenia i wymagają większej odległości do uchwycenia głównych obiektów. Użycie tych obiektywów w plenerze do dużych scen może prowadzić do zniekształceń perspektywy oraz utraty detali, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami kompozycji fotograficznej. Dlatego ważne jest zrozumienie, że odpowiedni dobór obiektywu ma kluczowe znaczenie dla jakości fotografii i jej przekazu.

Pytanie 14

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. JPEG, 72 ppi, RGB

B. TIFF, 300 ppi, CMYK

C. JPEG, 300 ppi, CMYK

D. TIFF, 72 ppi, RGB

Wybór TIFF, 72 ppi, RGB jest niewłaściwy, ponieważ format TIFF jest z reguły stosowany do przechowywania wysokiej jakości obrazów, które nie są przeznaczone do szybkiego wyświetlania w internecie. Pliki TIFF są znacznie większe niż JPEG, co prowadzi do dłuższego ładowania i negatywnie wpływa na doświadczenie użytkownika. Chociaż rozdzielczość 72 ppi jest odpowiednia do użytku internetowego, format pliku nie jest optymalny do tego celu. Odpowiedzi z 300 ppi i CMYK są również nieodpowiednie w kontekście zdjęć do galerii internetowej. Rozdzielczość 300 ppi jest zbyt wysoka dla obrazów wyświetlanych na ekranie, co skutkuje dużymi rozmiarami plików i może spowolnić ładowanie strony. Model kolorów CMYK jest przeznaczony głównie do druku, a nie do wyświetlania na monitorze, ponieważ opiera się na mieszaniu kolorów pigmentów, co nie jest zgodne z procesem wyświetlania na ekranach. Użytkownicy często mylą przeznaczenie formatów plików oraz modele kolorów, co prowadzi do wyboru niewłaściwych ustawień dla obrazów w sieci, a tym samym do pogorszenia jakości wizualnej oraz wydajności stron internetowych. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi formatami i ich zastosowaniem jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z grafiką cyfrową.

Pytanie 15

W aparatach cyfrowych pomiar natężenia światła na podstawie bardzo niewielkiego fragmentu kadru określany jest jako tryb

A. centralnie ważony.

B. punktowy.

C. matrycowy.

D. wielosegmentowy.

Matrycowy pomiar światła, w przeciwieństwie do punktowego, opiera się na analizie całej matrycy obrazu, co oznacza, że aparat ocenia jasność w wielu segmentach kadru jednocześnie. Chociaż ten styl pomiaru jest przydatny w większości sytuacji, może prowadzić do nieoptymalnych rezultatów w przypadku, gdy centralny obiekt zdjęcia jest znacznie jaśniejszy lub ciemniejszy od tła. Z kolei tryb wielosegmentowy, który również mierzy światło w różnych sekcjach kadru, jest bardziej skomplikowany i często opiera się na analizie lokalnych kontrastów, co czyni go świetnym rozwiązaniem w fotoreportażu lub krajobrazach, gdzie różnorodność oświetlenia jest znaczna. Centralnie ważony pomiar światła koncentruje się na jasności w centralnym obszarze kadru, ale również uwzględnia otaczające go segmenty, co czyni go mniej precyzyjnym od pomiaru punktowego, w którym cała uwaga skupia się na jednym, kluczowym punkcie. Błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie te tryby pomiaru mogą zastąpić się nawzajem, podczas gdy każdy z nich ma swoje unikalne zalety i wady, co powinno być brane pod uwagę zależnie od kontekstu fotografii.

Pytanie 16

Jakie oświetlenie należy zastosować w celu podkreślenia faktury fotografowanego drewnianego przedmiotu?

A. Tylne.

B. Górno-boczne.

C. Górne.

D. Przednie.

Wybór oświetlenia w fotografii jest kluczowy dla ukazania właściwości materiału, jednak nie wszystkie kierunki światła są równie efektywne w podkreślaniu faktury drewna. Tylne oświetlenie, choć może być użyteczne do uzyskania efektu konturów i przejrzystości, nie umożliwia skutecznego uwypuklenia detali fakturalnych drewna. Z kolei górne oświetlenie może powodować, że struktura materiału staje się zbyt płaska, ponieważ cienie są zminimalizowane, co w konsekwencji może prowadzić do utraty głębi i wyrazistości. Przednie oświetlenie, mimo że dostarcza równomierne oświetlenie, często spłaszcza przestrzeń i może sprawić, że drewno wydaje się mniej interesujące, eliminując cienie, które są kluczowe dla wizualnego wrażenia faktury. Typowym błędem jest również myślenie, że jednolite oświetlenie z jednej strony dostarczy pożądany efekt - w rzeczywistości, dla uzyskania pełnej głębi i kontrastu, konieczne jest zróżnicowanie źródeł światła. Dlatego, aby skutecznie uchwycić urok drewnianych przedmiotów, należy sięgnąć po górno-boczne oświetlenie, które oferuje najlepsze rezultaty zarówno w kontekście detali, jak i w wydobywaniu naturalnych walorów estetycznych drewna.

Pytanie 17

Urządzenie cyfrowe umożliwiające przenoszenie obrazu analogowego do pamięci komputera to

A. ploter.

B. drukarka.

C. naświetlarka.

D. skaner.

Na pierwszy rzut oka, naświetlarka, ploter i drukarka mogą wydawać się zbliżone do skanera, jednak każdy z tych urządzeń ma zupełnie inną funkcję i zastosowanie. Naświetlarka jest używana głównie w procesach fotochemicznych, gdzie naświetla materiały światłoczułe, ale nie ma zdolności przekształcania obrazów analogowych w formę cyfrową. Ploter z kolei, jest urządzeniem służącym do rysowania lub wycinania, a jego działanie opiera się na precyzyjnym przesuwaniu narzędzia po powierzchni, co czyni go użytecznym w projektowaniu graficznym oraz inżynieryjnym, ale nie ma on możliwości skanowania obrazów. Drukarka, mimo że konwertuje dane cyfrowe na formę fizyczną, również nie jest w stanie przechwytywać obrazów z otoczenia. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji konwersji i reprodukcji; skanowanie to proces przechwytywania obrazu, podczas gdy drukowanie to proces tworzenia jego fizycznej kopii. W kontekście pracy z dokumentami i obrazami, kluczowe jest rozróżnianie funkcjonalności tych urządzeń, aby efektywnie wykorzystać je w odpowiednich zastosowaniach.

Pytanie 18

Jak zmieni się wielkość pliku jeżeli zostanie dwukrotnie zwiększona rozdzielczość skanowania?

A. Nie ulegnie zauważalnej zmianie.

B. Zwiększy się dwukrotnie.

C. Zwiększy się czterokrotnie.

D. Zwiększy się ośmiokrotnie.

Odpowiedź, że wielkość pliku zwiększy się czterokrotnie, jest prawidłowa, ponieważ rozdzielczość skanowania jest zazwyczaj określana w punktach na cal (dpi). Kiedy zwiększamy rozdzielczość dwukrotnie, zmienia się liczba pikseli w obrazie. Na przykład, jeżeli początkowo mamy obraz o rozdzielczości 100 dpi, to po zwiększeniu do 200 dpi liczba pikseli w jednym wymiarze (szerokości lub wysokości) wzrasta o 100%. Zatem, jeżeli początkowy wymiar obrazka wynosił 1000x1000 pikseli, to jego nowy wymiar przy rozdzielczości 200 dpi wyniesie 2000x2000 pikseli. Całkowita liczba pikseli w takim przypadku wzrośnie do 4 000 000 pikseli, ponieważ 2000 * 2000 = 4 000 000, co stanowi czterokrotny wzrost w porównaniu do pierwotnych 1 000 000 pikseli. W praktyce, to oznacza, że plik o wyższej rozdzielczości zajmie odpowiednio więcej miejsca na dysku. Taki wzrost wielkości pliku jest istotny w kontekście skanowania dokumentów czy zdjęć, gdzie wyższa jakość jest często wymagana do analizy czy archiwizacji.

Pytanie 19

Do uzupełnienia brakujących obszarów uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop należy zastosować narzędzie

A. Rozmywanie.

B. Lasso.

C. Stempel.

D. Magiczna gumka.

Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 20

Fotografię wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. boczne.

B. konturowe.

C. tylne.

D. zastane.

Odpowiedź 'zastane' jest poprawna, ponieważ fotografia wykorzystuje naturalne źródła światła, które są obecne w otoczeniu, takie jak neony i reklamy świecące w nocy. Oświetlenie zastane jest często stosowane w fotografii miejskiej, gdzie różnorodność źródeł światła tworzy dynamiczne efekty. To podejście pozwala uchwycić atmosferę miejsca, oddać jego charakter i nastrój. W praktyce, fotografowie często wykorzystują oświetlenie zastane, aby wprowadzić naturalne kolory i efekty, które mogłyby zostać utracone przy użyciu sztucznego oświetlenia. Warto zauważyć, że dobór momentu i warunków oświetleniowych jest kluczowy; na przykład, zmieniające się natężenie światła w ciągu dnia lub pod wpływem zmiennych warunków atmosferycznych może znacząco wpływać na ostateczny efekt zdjęcia. Oświetlenie zastane jest zgodne z standardami fotografii dokumentalnej i reportażowej, które zakładają uchwycenie rzeczywistości w jej naturalnej formie. Zrozumienie tego rodzaju oświetlenia i umiejętność jego wykorzystywania to kluczowe umiejętności dla każdego fotografa.

Pytanie 21

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

B. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

C. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

D. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego działania akumulatora w aparacie fotograficznym. Zanieczyszczone styki mogą prowadzić do słabego kontaktu, co skutkuje niestabilnym zasilaniem, a w konsekwencji do nieprawidłowego działania aparatu. Regularne czyszczenie styków pozwala na usunięcie osadów, kurzu oraz innych zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na przewodnictwo elektryczne. Warto stosować odpowiednie środki czyszczące i narzędzia, takie jak miękkie szczoteczki i spraye do czyszczenia kontaktów, aby nie uszkodzić delikatnych elementów. Przestrzeganie tej zasady to nie tylko dobry nawyk konserwacyjny, ale także zgodność z praktykami zalecanymi przez producentów sprzętu fotograficznego, co wydłuża żywotność akumulatora i poprawia ogólną wydajność aparatu. Regularne przeglądy i dbałość o czystość styków powinny być częścią rutynowej konserwacji sprzętu fotograficznego.

Pytanie 22

Które urządzenie służy do tworzenia obrazu cyfrowego ze slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Aparat cyfrowy.

B. Skaner.

C. Ploter.

D. Przystawka cyfrowa.

Ploter to urządzenie głównie używane do drukowania złożonych grafik, rysunków technicznych i schematów, a nie do skanowania czy digitalizacji obrazów. Jego działanie opiera się na nakładaniu tuszu lub innego medium na papier, co jest zupełnie innym procesem od skanowania slajdów lub negatywów. Aparat cyfrowy, z kolei, służy do rejestrowania obrazów w czasie rzeczywistym, a nie do przekształcania fizycznych nośników na format cyfrowy. Choć aparaty cyfrowe mogą być używane do tworzenia zdjęć, nie są one przeznaczone do pracy ze slajdami czy negatywami. Przystawki cyfrowe mogą mieć różne zastosowania, ale zazwyczaj są dodatkowymi akcesoriami do innych urządzeń, takich jak skanery czy aparaty, i nie spełniają funkcji skanowania. Typowym błędem jest mylenie zasad działania tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania sprzętu w pracy z obrazem.

Pytanie 23

Zwiększenie energii błysku studyjnych lamp błyskowych stwarza warunki do

A. uzyskania większej głębi ostrości.

B. wydłużenia czasu naświetlania.

C. skrócenia czasu naświetlania.

D. dokładniejszego ustawienia ostrości.

Zwiększenie energii błysku studyjnych lamp błyskowych pozwala na uzyskanie większej głębi ostrości, co ma kluczowe znaczenie w fotografii. Wysoka moc błysku pozwala na użycie krótszych czasów otwarcia migawki, co z kolei umożliwia zwiększenie przysłony. W praktyce oznacza to, że możemy uzyskać większą głębię ostrości przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej ekspozycji. Przykładem zastosowania tej zasady może być fotografia portretowa, gdzie chcemy uzyskać wyraźny obraz modela z rozmytym tłem, co osiągamy przez odpowiednie ustawienie przysłony oraz dostosowanie mocy lamp błyskowych. Dobrą praktyką w studio fotograficznym jest również stosowanie filtrów ND, które pozwalają na dalsze kontrolowanie głębi ostrości przy ekstremalnych warunkach oświetleniowych. Wykorzystując wyższą energię błysku, można również zminimalizować wpływ ruchu, co jest kluczowe w sytuacjach, gdzie model może się poruszać. Z tego powodu, umiejętność dostosowania mocy lamp błyskowych do pożądanego efektu jest niezbędna w pracy każdego fotografa.

Pytanie 24

Technika fotograficzna redukująca pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie oddzielonymi od siebie tonami szarości to

A. guma.

B. solaryzacja.

C. izohelia.

D. pseudosolaryzacja.

Izohelia to dość ciekawa technika w fotografii, bo pozwala na takie fajne przedstawienie obrazów, gdzie różnice jasności są naprawdę wyraźnie widoczne. Dzięki temu zdjęcia mają niesamowity kontrast i mogą wyglądać super efektownie. Szczególnie w drukarstwie artystycznym i fotografii czarno-białej ta technika jest naprawdę na czasie. Generalnie polega to na używaniu filtrów albo specjalnych emulsji, które pomagają uzyskać piękne odcienie szarości. Moim zdaniem, to świetny sposób na tworzenie estetycznych kompozycji. Na przykład, jeśli robimy zdjęcia krajobrazów, izohelia może super podkreślić chmury, co sprawia, że całość nabiera fajnej głębi i dramatyzmu, a zdjęcie staje się znacznie bardziej przyciągające wzrok.

Pytanie 25

Zastosowana na fotografii kompozycja obrazu nosi nazwę kompozycji

A. kołowej.

B. otwartej.

C. asymetrycznej.

D. centralnej.

Kompozycje asymetryczne, kołowe czy otwarte, mimo że mają swoje miejsce w sztukach wizualnych, nie są odpowiednie w kontekście rozety przedstawionej na fotografii. Kompozycja asymetryczna, choć dynamiczna i nowoczesna, nie zapewnia tej samej harmonii i równowagi, którą można zaobserwować w kompozycji centralnej. W przypadku asymetrii, elementy rozmieszczone są nierówno, co może wprowadzać chaos i dezorientację, a ich siła wynika z kontrastu, a nie z równowagi. Kołowa kompozycja, która z założenia koncentruje się na okręgu jako głównym kształcie, nie oddaje pełnej gamy symetrycznych właściwości, które charakteryzują kompozycje centralne. Kompozycje otwarte, z kolei, mogą prowadzić do rozproszenia uwagi, ponieważ nie mają wyraźnego punktu skupienia, co jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej. W kontekście architektury, brak centralizacji w projektach może skutkować brakiem spójności w odbiorze budowli oraz wrażeniem chaosu, co jest przeciwieństwem zamierzonego efektu, który kompozycja centralna ma na celu osiągnąć. Takie myślenie może prowadzić do projektów, które nie są w stanie skutecznie przyciągać uwagi i angażować widza, co jest fundamentalnym błędem w sztuce wizualnej oraz projektowaniu.

Pytanie 26

Który obiektyw z akcesoriami należy zastosować podczas rejestracji obrazu, aby skala odwzorowania przedmiotu na obrazie negatywowym wynosiła 5:1?

A. Standardowy z pierścieniem pośrednim.

B. Długoogniskowy z mieszkiem pośrednim.

C. Długoogniskowy z nasadką multiplikującą.

D. Standardowy z nasadką multiplikującą.

Wybór standardowego obiektywu z nasadką multiplikującą, długoogniskowego z nasadką multiplikującą oraz długoogniskowego z mieszkiem pośrednim nie jest odpowiedni do uzyskania skali odwzorowania 5:1, ponieważ każde z tych rozwiązań ma swoje ograniczenia i specyfikę zastosowania. Nasadka multiplikująca zwiększa ogniskową obiektywu, co może skutkować lepszym oddaleniem od obiektu, ale jednocześnie obniża jakość obrazu poprzez wprowadzenie aberracji oraz zmniejszenie jasności, co nie jest zalecane przy fotografii makro. Długoogniskowy obiektyw z nasadką multiplikującą, choć wydaje się kuszącą opcją dla osiągnięcia większego powiększenia, w rzeczywistości powoduje problemy z głębią ostrości i może utrudniać ustawienie ostrości, co jest kluczowe w makrofotografii. Z kolei długoogniskowy obiektyw z mieszkiem pośrednim może być użyty do uzyskania powiększeń, ale jego konstrukcja nie sprzyja łatwej manipulacji i często wymaga większej stabilizacji, co w praktyce może być trudne do zrealizowania. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że każde powiększenie uzyskane za pomocą odpowiednich akcesoriów da pożądany efekt wizualny, co w rzeczywistości wymaga dokładnego dostosowania do specyfiki obiektu oraz warunków oświetleniowych. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich wpływu na jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 27

Drukarki którego typu <u><strong>nie powinny</strong></u> być używane do wydruku obrazów zawierających tekst oraz precyzyjne schematy?

A. Termosublimacyjne.

B. Laserowe.

C. Atramentowe termiczne.

D. Atramentowe piezoelektryczne.

Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.

Pytanie 28

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. przewodnika.

B. organizatora.

C. uczestników.

D. ubezpieczyciela.

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga uzyskania zgody od samych uczestników. W kontekście ochrony danych osobowych, zgodnie z RODO (Rozporządzenie o Ochronie Danych Osobowych), każdy ma prawo do kontroli swoich danych osobowych, w tym zdjęć. Zgoda musi być dobrowolna, świadoma i jednoznaczna. W praktyce oznacza to, że organizatorzy wycieczek powinni informować uczestników o celach publikacji zdjęć oraz o tym, jak będą one wykorzystywane. Warto również przygotować formularze zgody, które uczestnicy mogą podpisać przed wycieczką. Przykładem dobrych praktyk może być umieszczenie informacji o publikacji zdjęć w regulaminie wycieczki lub w umowie, co pozwoli uniknąć nieporozumień i potencjalnych problemów prawnych. Ponadto, warto pamiętać o tym, że w przypadku niepełnoletnich uczestników, zgoda rodziców lub opiekunów prawnych jest również wymagana. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla przestrzegania standardów etycznych i prawnych w pracy z danymi osobowymi.

Pytanie 29

Wybielanie, jako etap obróbki barwnych materiałów fotograficznych ma na celu

A. utlenienie obrazu srebrowego.

B. redukcję obrazu barwnikowego.

C. utrwalenie obrazu srebrowego.

D. utrwalenie obrazu barwnikowego.

Wybielanie, a szczególnie jego znaczenie w kontekście obróbki barwnych materiałów fotograficznych, nie jest związane z utrwaleniem obrazu srebrowego ani z utrwaleniem obrazu barwnikowego. Utwardzenie obrazu srebrowego, które jest istotnym etapem w procesie fotografii, polega na stabilizacji obrazu przy użyciu odpowiednich chemikaliów, co nie ma nic wspólnego z wybielaniem. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że wybielanie jest procesem, który ma na celu utrwalenie jakiegokolwiek obrazu, co jest fundamentalnym błędem. Kluczowym aspektem jest to, że wybielanie dotyczy wyłącznie utlenienia obrazu srebrowego, co składa się na usunięcie nadmiaru srebra, a nie jego utrwalenie. Ponadto, redukcja obrazu barwnikowego również nie znajduje się w zakresie działań wybielania, ponieważ polega na chemicznej obróbce barwników, a nie na manipulacji ze srebrem. Ten błąd myślowy jest częsty wśród osób, które nie mają głębokiej wiedzy na temat procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki zdjęć. Utrwalanie i wybielanie to dwa różne procesy, które powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach, aby osiągnąć zamierzony efekt w fotografii.

Pytanie 30

Który akronim odnosi się do standardu kart pamięci?

A. FDD

B. PC

C. HDD

D. SD

Akronim SD odnosi się do standardu kart pamięci Secure Digital, który został wprowadzony w 1999 roku i zyskał ogromną popularność w różnych urządzeniach elektronicznych, takich jak aparaty fotograficzne, smartfony, tablety oraz odtwarzacze multimedialne. Karty SD oferują różne pojemności, w tym SD, SDHC (High Capacity) i SDXC (eXtended Capacity), które umożliwiają przechowywanie od kilku megabajtów do nawet 2 terabajtów danych. Karty te charakteryzują się wysoką prędkością transferu danych, co czyni je idealnymi do przechowywania plików multimedialnych, takich jak zdjęcia o wysokiej rozdzielczości oraz filmy w jakości 4K. Dodatkowo standard SD definiuje również różne klasy szybkości, co pozwala użytkownikom na dobór odpowiednich kart do ich specyficznych potrzeb, na przykład do nagrywania wideo lub sportów akcji. Jest to kluczowe w kontekście nowoczesnych zastosowań, gdzie wydajność sprzętu ma bezpośredni wpływ na jakość zarejestrowanych materiałów.

Pytanie 31

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła żarowego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

C. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

D. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

Wszystkie niepoprawne odpowiedzi wskazują na błędne zrozumienie wymogów dotyczących oświetlenia w kontekście fotografii katalogowej. Odpowiedzi sugerujące użycie lamp błyskowych są nieadekwatne, ponieważ błyskowe źródła światła generują intensywną, ale krótkotrwałą iluminację, co może prowadzić do niepożądanych efektów w przypadku materiałów negatywowych, które są bardziej wrażliwe na nagłe zmiany oświetlenia. W kontekście fotografii produktowej, gdzie kluczowe jest zachowanie prawidłowego odwzorowania kolorów oraz detali, lampy halogenowe zapewniają stabilne i przewidywalne oświetlenie. Oprócz tego, blendy srebrne i złote są używane z reguły w celu odbicia światła i dostosowania temperatury barwowej, co nie jest konieczne przy pracy z halogenami, które same w sobie produkują odpowiednie ciepłe światło. Typowe myślenie prowadzące do wyboru błysków czy blend nie opiera się na pełnym zrozumieniu wpływu różnych typów oświetlenia na jakość zdjęć, a także na materiałach używanych w procesie. W fotografii katalogowej, gdzie szczegóły są kluczowe, stosowanie statywów do stabilizacji lamp halogenowych, a także stołów bezcieniowych, jest standardem, który pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazów, co jest niezbędne dla profesjonalnego wizerunku produktu.

Pytanie 32

Światłocień z “trójkątem" określany jest jako typ oświetlenia portretowego

A. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w sferze światła.

B. realizowanego przy użyciu dwóch lamp ustawionych po obu stronach modela.

C. realizowanego przy użyciu trzech lamp znajdujących się w identycznych odległościach od siebie i modela.

D. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na obu policzkach modela.

Odpowiedź, w której nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w sferze światła, jest poprawna, ponieważ opisuje klasyczną technikę oświetleniową znaną jako światłocień z trójkątem. W tej metodzie, światło jest ustawione pod kątem, co powoduje, że cień nosowy tworzy charakterystyczny trójkąt na policzku. To podejście jest nie tylko estetyczne, ale i praktyczne, ponieważ pomaga w modelowaniu rysów twarzy, dodając głębi i trójwymiarowości portretom. W praktyce, fotografowie często korzystają z jednego źródła światła głównego (np. softboxa), które jest umieszczone w taki sposób, aby tworzyć ten efekt. Technika ta jest zgodna z zasadami oświetlenia portretowego i jest szeroko stosowana w branży fotograficznej, szczególnie w sesjach zdjęciowych oraz na planach filmowych, gdzie kluczowe jest uchwycenie naturalnych konturów i cech modeli. Korzystając z tej metody, fotografowie mogą uzyskać dramatyczne efekty, które przyciągają uwagę widza.

Pytanie 33

Odległość fotografowanego obiektu od obiektywu fotograficznego nazywana jest odległością

A. ogniskową.

B. obrazową.

C. przedmiotową.

D. hiperfokalną.

Ogniskowa to taki techniczny parametr obiektywu, który mówi o jego umiejętności łapania światła i robienia obrazów na matrycy lub filmie, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak daleko od aparatu jest obiekt. Można się w tym pogubić, myśląc, że to ogniskowa decyduje o odległości przedmiotowej, a to nie jest prawda. Ogniskowa wpływa na kąt widzenia i powiększenie, ale nie określa samej odległości przedmiotowej. Jak fotografujesz obiekty, ważne jest, żeby nie mylić tych dwóch pojęć, bo ogniskowa dotyczy tego, jak jest zbudowany obiektyw, a odległość przedmiotowa pokazuje, jak obiektyw działa z obiektami w kadrze. Tematy związane z odległością obrazową i hiperfokalną to już inna bajka. Odległość obrazowa to miejsce, w którym obraz powstaje na matrycy, a to zależy od ustawienia ostrości, a nie od odległości od obiektu. Hiperfokalna to coś innego, bo to mówi o maksymalnym zakresie, w którym wszystko w kadrze jest ostre, i to też nie ma nic wspólnego z odległością przedmiotową. Dlatego trzeba zrozumieć, że każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie, a ich mieszanie może powodować problemy z robieniem zdjęć tak, jak byśmy chcieli.

Pytanie 34

Aby uzyskać na zdjęciu efekt oświetlenia konturowego, należy umieścić lampę

A. z góry nad przedmiotem.

B. z przodu przedmiotu.

C. z boku przedmiotu.

D. za przedmiotem.

Umieszczenie lampy za przedmiotem jest kluczowym elementem uzyskania efektu oświetlenia konturowego, który polega na podkreśleniu kształtów i faktur obiektów poprzez kontrast pomiędzy jasnością a cieniem. W tej technice światło pada na tylną część obiektu, co tworzy efekt halo, który nadaje głębi i trójwymiarowości. Przykładowo, w fotografii portretowej, umiejscowienie lampy za modelem może uwydatnić rysy twarzy, tworząc dramatyczne i estetyczne wrażenie. Dobrą praktyką jest także użycie filtrów lub dyfuzorów, aby łagodzić ostre krawędzie cienia, co pozwoli uzyskać bardziej naturalny efekt. W kontekście oświetlenia studyjnego, techniki te są powszechnie stosowane w celu uzyskania profesjonalnych rezultatów, a ich znajomość jest niezbędna dla fotografów oraz filmowców, którzy pragną tworzyć dynamiczne i angażujące obrazy.

Pytanie 35

Wskaż parametry obrazu cyfrowego, które należy zdefiniować, przygotowując fotografie cyfrowe do wydruku folderu reklamowego.

A. Rozdzielczość 300 dpi tryb barwny CMYK

B. Rozdzielczość 72 ppi, tryb barwny RGB

C. Rozdzielczość 72 dpi, tryb barwny CMYK

D. Rozdzielczość 300 ppi, tryb barwny RGB

Rozdzielczość 300 dpi oraz tryb barwny CMYK są standardami branżowymi stosowanymi w druku wysokiej jakości, szczególnie w przypadku materiałów reklamowych takich jak foldery. Rozdzielczość 300 dpi (punktów na cal) zapewnia wystarczającą szczegółowość, aby obrazy były ostre i wyraźne w druku. Wydruki z niższą rozdzielczością, np. 72 dpi, mogą wyglądać rozmyte lub pikselowane, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych materiałach marketingowych. Tryb CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kluczowy w procesie druku, ponieważ odpowiada za kolory, które faktycznie zostaną użyte przez drukarki. W przeciwieństwie do trybu RGB, który jest optymalny dla ekranów i wyświetlaczy, CMYK jest dostosowany do fizycznego odwzorowania kolorów na papierze. Przygotowując fotografie do druku, należy również uwzględnić przestrzeń barwną i profil ICC, aby uzyskać jak najlepsze odwzorowanie kolorów. Przykładowo, przy tworzeniu folderów reklamowych, które mają przyciągnąć uwagę klientów, wysokiej jakości obrazy w odpowiednich parametrach są niezbędne dla efektywności kampanii reklamowej.

Pytanie 36

Powiększalnik umożliwiający wykonywanie kopii barwnych metodą subtraktywną posiada głowicę filtracyjną z filtrami korekcyjnymi o barwach:

A. purpurowa, żółta, niebieskozielona.

B. czerwona, zielona, niebieska.

C. purpurowa, zielona, niebieska.

D. czerwona, żółta, niebieska.

Wybór filtrów w niepoprawnych odpowiedziach wskazuje na błędne zrozumienie zasad działania druku subtraktywnego. Na przykład, filtr czerwoną nie może skutecznie współpracować z filtrem zielonym, ponieważ oba te kolory znajdują się na przeciwnych końcach spektrum kolorów, co skutkuje nieskuteczną absorpcją światła. Z tego powodu, użycie tych filtrów jednocześnie prowadzi do niewłaściwego odwzorowania kolorów i pogorszenia jakości wydruków. Ponadto, w przypadku filtrów purpurowych i niebieskich, ich współdziałanie z innymi kolorami również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż mogą one eliminować zbyt wiele długości fal, co ogranicza paletę kolorów. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku subtraktywnym każdy filtr powinien współpracować z innymi w sposób, który umożliwia uzyskanie pełnego spektrum kolorów. Metaliczne i jaskrawe kolory, takie jak np. ciemnozielony czy purpurowy, mogą również prowadzić do mylnych wniosków o ich przydatności jako filtrów w kontekście odwzorowania barw. Dlatego fundamentalne jest, aby podczas wyboru filtrów kierować się nie tylko ich nazwami, ale przede wszystkim ich właściwościami optycznymi oraz ich zdolnością do absorbowania odpowiednich długości fal świetlnych.

Pytanie 37

W celu uzyskania wydruku formatu 10 × 15 cm z rozdzielczością 300 dpi zdjęcie o formacie 20 × 30 cm, należy zeskanować co najmniej z rozdzielczością

A. 75 ppi

B. 300 ppi

C. 600 ppi

D. 150 ppi

Poprawna odpowiedź to 150 ppi (pixels per inch), ponieważ w przypadku skanowania zdjęcia o formacie 20 × 30 cm, które ma być wydrukowane w formacie 10 × 15 cm z rozdzielczością 300 dpi (dots per inch), wymagane jest ustalenie minimalnej rozdzielczości skanowania. Wydruk w rozdzielczości 300 dpi oznacza, że na każdy cal wydruku przypada 300 punktów. Aby uzyskać odpowiednią jakość wydruku, zdjęcie musi być zeskanowane w wyższej rozdzielczości niż 300 dpi, a obliczenia wykazują, że przy zmniejszeniu wymagań do formatu 10 × 15 cm, wystarczające jest zeskanowanie z rozdzielczością 150 ppi. To dlatego, że 20 × 30 cm w przeliczeniu na cale daje 8 × 12 cali, a przy wydruku 10 × 15 cm zapewni to odpowiednią jakość. W praktyce, jeśli zeskanujemy zdjęcie z rozdzielczością 150 ppi, to po zmniejszeniu do formatu 10 × 15 cm uzyskamy odpowiednią jakość przy 300 dpi. W branży graficznej, utrzymanie odpowiedniej rozdzielczości skanowania jest kluczowe dla zachowania detali i ostrości w finalnym wydruku, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obróbce grafiki.

Pytanie 38

Utworzenie zdjęcia panoramicznego, fotografii w technice HDR oraz wykonanie stykówki i animacji możliwe jest w programie

A. Paint.

B. Gimp.

C. Adobe Photoshop.

D. Adobe Lightroom.

Wybierając GIMP, Adobe Lightroom lub Paint, można napotkać szereg ograniczeń, które sprawiają, że te programy nie są odpowiednie do zaawansowanych technik edycyjnych, takich jak tworzenie zdjęć panoramicznych, HDR, stykówek oraz animacji. GIMP, choć jest darmowym oprogramowaniem, nie posiada tak rozwiniętych funkcji jak Photoshop, zwłaszcza w zakresie automatycznego łączenia zdjęć czy edycji HDR. W GIMPie można tworzyć panoramiczne obrazy, ale proces ten wymaga znacznie więcej ręcznej pracy i umiejętności technicznych, co nie jest praktyczne dla większości użytkowników. Adobe Lightroom, z kolei, koncentruje się głównie na zarządzaniu i edytowaniu zdjęć w formacie RAW, co sprawia, że jego funkcjonalność w zakresie tworzenia stykówek i animacji jest mocno ograniczona. Lightroom nie oferuje narzędzi do tworzenia animacji, co może być istotne dla profesjonalnych projektów. Paint to podstawowe narzędzie, które nie tylko nie obsługuje zaawansowanej edycji zdjęć, ale również brakuje mu jakichkolwiek funkcji do tworzenia stykówek czy animacji. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, że inne programy są równie skuteczne jak Photoshop, co w praktyce może ograniczyć kreatywność i efektywność pracy nad projektami fotograficznymi. Zrozumienie różnic między tymi programami jest kluczowe dla wyboru odpowiedniego narzędzia do realizacji skomplikowanych zadań w obróbce graficznej.

Pytanie 39

Do wykonania zdjęć w promieniowaniu podczerwonym należy zaopatrzyć się w filtr

A. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe.

B. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe.

C. jasnoczerwony i film ortochromatyczny.

D. IR i film ortochromatyczny.

Odpowiedzi takie jak 'jasnoczerwony i film ortochromatyczny' czy 'UV i film czuły na promieniowanie długofalowe' są błędne, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów dotyczących specyfiki promieniowania podczerwonego. Filtry jasnoczerwone nie są wystarczające do rejestracji fali podczerwonej, ponieważ ich zakres przepuszczania obejmuje jedynie część widma, co skutkuje utratą informacji z zakresu podczerwieni. Z kolei film ortochromatyczny jest czuły głównie na światło widzialne, co uniemożliwia uzyskanie obrazu w podczerwieni. Zastosowanie filmu czułego na promieniowanie długofalowe jest kluczowe, ponieważ tylko w ten sposób można uzyskać odpowiednie odwzorowanie wyników w kontekście termografii. Ponadto, zastosowanie filtrów UV w kontekście podczerwieni jest mylące, ponieważ promieniowanie UV i podczerwone znajdują się w dwóch różnych zakresach widma elektromagnetycznego, co czyni je nieodpowiednimi do wspólnego stosowania. Warto również zwrócić uwagę, że typowe błędy myślowe mogą wynikać z mylenia różnych zakresów fal oraz niewłaściwego rozumienia funkcji filtrów w kontekście detekcji promieniowania. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że dla uzyskania właściwych zdjęć w podczerwieni należy stosować odpowiednie filtry oraz filmy, które są specjalnie zaprojektowane do pracy w tym zakresie.

Pytanie 40

Redukcja naświetlonych halogenków srebra metalicznego możliwa jest dzięki procesowi

A. utrwalania.

B. kąpieli pośredniej.

C. wywołania.

D. kąpieli końcowej.

Wybór odpowiedzi związanych z kąpielą końcową, utrwalaniem czy kąpielą pośrednią jest błędny, ponieważ każda z tych metod pełni inną rolę w procesie obróbki fotograficznej. Kąpiel końcowa to etap, który ma na celu wypłukanie pozostałości chemikaliów po procesie wywołania, ale nie uczestniczy w redukcji halogenków srebra. Utrwalanie natomiast jest procesem stosowanym po wywołaniu, którego celem jest trwałe zabezpieczenie obrazu przed dalszym działaniem światła. Utrwalacz neutralizuje pozostałe halogenki srebra, które nie zostały zredukowane, ale sam proces nie wpływa na redukcję naświetlonych halogenków. Kąpiel pośrednia, rozumiana jako proces pomiędzy różnymi etapami obróbki, również nie ma zastosowania w redukcji halogenków, a jedynie ma na celu przemycie lub neutralizację resztek chemicznych. Typowym błędem w myśleniu jest mylenie tych etapów, co prowadzi do wniosku, że są one odpowiedzialne za redukcję halogenków srebra. Kluczowe jest zrozumienie, że to wywołanie jest tym etapem, który bezpośrednio przekształca naświetlone halogenki w metaliczne srebro, a inne procesy pełnią funkcje wspierające lub końcowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej