Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 5 kwietnia 2025 21:30
Data zakończenia: 5 kwietnia 2025 21:42

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Rysunek przedstawia

A. nożyce boczne do korekcji racic.

B. obcinacz do pazurów.

C. obcęgi do obcinania puszki kopytowej.

D. kleszcze czołowe do korekcji racic.

Nożyce boczne do korekcji racic, które widzisz na rysunku, to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga w pielęgnacji zwierząt. Mają długie rękojeści, co sprawia, że łatwiej można je obsługiwać i robić precyzyjne cięcia w twardych racicach. To ważne, bo nie możesz sobie pozwolić na zrobienie krzywdy zwierzakowi. Ostrza są dobrze zaprojektowane, więc cięcie jest dokładne i bezpieczne. Z mojego doświadczenia, weterynarze i specjaliści w tej dziedzinie bez nich się nie obejdą, bo naprawdę ułatwiają pracę. Regularna pielęgnacja pomogą w zdrowiu zwierząt, więc warto mieć dobre narzędzia. Użycie niewłaściwego narzędzia, jak obcinacz do pazurów, może skończyć się fatalnie, dlatego nożyce boczne to niemal standard w takiej pracy.

Pytanie 2

Ilustracja przedstawia

A. kolczyk dla kóz.

B. kółko nosowe dla buhajów.

C. kolczyk dla świń.

D. kółko do dekornizacji bydła.

Ilustracja przedstawia kółko nosowe dla buhajów, które jest istotnym narzędziem w hodowli bydła. Używane jest głównie w celu kontrolowania buhajów, które mogą być trudne do prowadzenia ze względu na swoje duże rozmiary i siłę. Umieszczenie kółka w nosie buhaja umożliwia łatwiejsze zarządzanie zwierzęciem, co jest kluczowe w codziennej pracy w gospodarstwie. Tego typu rozwiązania są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie bezpiecznego i skutecznego traktowania zwierząt. Kółko nosowe pozwala na ograniczenie niebezpiecznych zachowań buhajów, co zwiększa bezpieczeństwo zarówno dla pracowników, jak i dla innych zwierząt w stadzie. Dodatkowo, jest to element, który może być używany w różnych sytuacjach, takich jak transport czy praca w gospodarstwie, co czyni je uniwersalnym narzędziem w hodowli bydła.

Pytanie 3

Niedobór beta karotenu będącego prowitaminą witaminy A w paszy ogranicza

A. syntezę białka.

B. łamliwość kości.

C. krzepliwość krwi.

D. widzenie o zmierzchu.

Beta karoten, będący prowitaminą witaminy A, odgrywa kluczową rolę w procesach wzrokowych, szczególnie w widzeniu o zmierzchu. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, barwnika wzrokowego znajdującego się w pręcikach siatkówki oka, który umożliwia percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór beta karotenu prowadzi do obniżonej produkcji rodopsyny, co skutkuje pogorszeniem zdolności widzenia w nocy lub w półmroku. To zjawisko jest dobrze udokumentowane w literaturze medycznej i weterynaryjnej, gdzie wskazuje się na istotność odpowiedniej diety dla zdrowia oczu. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej ilości beta karotenu w diecie, poprzez stosowanie paszy bogatej w warzywa i owoce, może zapobiegać problemom ze wzrokiem, co jest kluczowe dla zachowania dobrej kondycji zdrowotnej zwierząt hodowlanych oraz wspiera ich wydajność w produkcji. Przykładowymi źródłami beta karotenu są marchew, słodkie ziemniaki oraz zielone warzywa liściaste. Zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, odpowiednia suplementacja może przyczyniać się do poprawy zdrowia wzrokowego.

Pytanie 4

W pomieszczeniu inwentarskim przebywają krowy na uwięzi i cielęta do 3-go miesiąca życia. Minimalna temperatura w tym pomieszczeniu powinna wynosić

A. 6 °C

B. 8 °C

C. 4 °C

D. 5 °C

Poprawna odpowiedź to 8 °C, co jest zgodne z wymaganiami weterynaryjnymi oraz standardami dobrostanu zwierząt. Cielęta do 3-go miesiąca życia są szczególnie wrażliwe na niskie temperatury, co może wpłynąć na ich zdrowie i rozwój. Utrzymanie minimalnej temperatury 8 °C w pomieszczeniu inwentarskim jest kluczowe, aby zapewnić cielętom odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju. Zbyt niska temperatura może prowadzić do wychłodzenia organizmu, osłabienia układu odpornościowego oraz zwiększonego ryzyka chorób. W praktyce, odpowiednia izolacja pomieszczeń oraz monitorowanie temperatury za pomocą termometrów jest niezbędne, aby stworzyć komfortowe warunki dla zwierząt. Dobry standard praktyki polega na wcześniejszym przygotowaniu pomieszczenia przed przybyciem zwierząt, aby upewnić się, że temperatura spełnia minimalne wymagania. Warto również rozważyć stosowanie systemów ogrzewania, które mogą pomóc w utrzymaniu stabilnej temperatury, a także regularne kontrole warunków w pomieszczeniu.

Pytanie 5

Wskaż prawidłową kolejność etapów pracy hodowlanej.

A. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena wartości użytkowej, dobór indywidualny.

B. Dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena wartości użytkowej, selekcja.

C. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena wartości użytkowej.

D. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny.

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Pytanie 6

Ilustracja przedstawia ziarno

A. jęczmienia.

B. żyta.

C. pszenicy.

D. owsa.

Jęczmień jest jedną z najstarszych roślin uprawnych, a jego ziarna charakteryzują się specyficznym kształtem, który można dostrzec na przedstawionej ilustracji. Ziarna jęczmienia są wydłużone i mają wyraźne 'ząbki', co jest istotnym czynnikiem w ich identyfikacji. Zastosowanie jęczmienia w przemyśle spożywczym, jako składnika paszowego, a także w produkcji piwa zwraca uwagę na jego znaczenie w gospodarce rolnej. Jęczmień jest rośliną, która wymaga szczególnych warunków glebowych i klimatycznych, co wpływa na jego rozwój i plonowanie. Użycie jęczmienia w mieszankach paszowych jest powszechne ze względu na jego wartości odżywcze, takie jak wysoka zawartość błonnika, co przyczynia się do zdrowia zwierząt. Zrozumienie różnic pomiędzy ziarnami różnych roślin uprawnych, takich jak żyto, owies czy pszenica, jest kluczowe dla agronomów i producentów rolnych, ponieważ pozwala na lepsze zarządzanie uprawami i dostosowywanie technologii produkcji do specyficznych potrzeb każdej z roślin.

Pytanie 7

Przelotowość zwierząt oblicza się na podstawie

A. preliminarza pasz.

B. obrotu stada.

C. struktury stada.

D. bilansu zwierząt.

Odpowiedź 'obrotu stada' jest prawidłowa, ponieważ przelotowość zwierząt, czyli wskaźnik rotacji zwierząt w danym stadzie, jest ściśle związana z dynamiką obrotu stada. Przelotowość oblicza się jako stosunek liczby zwierząt, które zostały wprowadzone lub wyprowadzone z użytku w danym okresie do całkowitej liczby zwierząt w stadzie na początku tego okresu. Przykładowo, w produkcji mlecznej zrozumienie obrotu stada pozwala na optymalizację wydajności mlecznej poprzez zarządzanie czasem udoju i wyborem zwierząt, które powinny pozostać w stadzie na dłużej. W praktyce, odpowiednie zarządzanie obrotem stada umożliwia zwiększenie wydajności ekonomicznej oraz lepsze wykorzystanie zasobów paszowych. Ponadto, w świetle standardów branżowych, takie jak normy ISO w zakresie dobrostanu zwierząt, znajomość oraz analiza przelotowości jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości produkcji oraz zdrowia zwierząt. Obserwacje dotyczące obrotu stada powinny być regularnie dokumentowane, co umożliwia podejmowanie dobrze uzasadnionych decyzji zarządczych.

Pytanie 8

Oblicz minimalną powierzchnię utrzymania w systemie grupowym dla 12 matek, każda z dwoma jagniętami.

A. 24,0 m2

B. 2,5 m2

C. 30,0 m2

D. 46,8 m2

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inną wartość powierzchni, może być wynikiem nieprawidłowego zrozumienia wymagań dotyczących przestrzeni hodowlanej. Powierzchnia utrzymania zwierząt nie jest jedynie kwestią estetyki czy osobistych preferencji, ale opiera się na naukowych podstawach, które podkreślają znaczenie przestrzeni w zapewnieniu dobrostanu zwierząt. W przypadku, gdy użytkownik wybiera wartości takie jak 46,8 m2 czy 24,0 m2, może to wynikać z nieporozumień co do specyfikacji powierzchni wymaganej dla różnych grup zwierząt. Odpowiedź sugerująca 46,8 m2 może być na przykład wynikiem zbyt dużych założeń odnośnie do potrzeb przestrzennych lub pomylenia różnych typów utrzymania. Natomiast wybór 24,0 m2 może być wynikiem nieuwzględnienia wszystkich jagniąt przypisanych do matek. Kluczowym błędem jest ignorowanie, że każdy dodatkowy jagnięta również wymaga przestrzeni, co skutkuje zaniżeniem obliczeń. Dobrym podejściem jest uwzględnienie znormalizowanych wartości dla hodowli i przestrzeganie zaleceń dotyczących powierzchni dla zwierząt, aby unikać nieodpowiednich warunków, które mogą prowadzić do stresu, a nawet chorób. To podkreśla znaczenie dokładności w obliczeniach oraz znajomości odpowiednich norm w branży.

Pytanie 9

Poprawny sposób postępowania z rozmrożonym nasieniem podczas wykonywania zabiegu inseminacji krów zawiera wariant

A. IV

B. I

C. III

D. II

Wybór innych wariantów może wynikać z niepełnego zrozumienia procesu inseminacji oraz znaczenia odpowiednich czasów przygotowania nasienia. Wariant I, który sugeruje zbyt krótki czas na przygotowanie nasienia konwencjonalnego, może prowadzić do niewłaściwej aktywacji plemników, co w konsekwencji obniża szanse na skuteczne zapłodnienie. Ponadto, nieodpowiednie przygotowanie nasienia seksowanego, które wymaga krótszego czasu, może również skutkować nieefektywnością zabiegu. Wariant III, który mógłby sugerować nadmierne wydłużenie czasu, jest równie niewłaściwy, ponieważ plemniki mogą stracić swoją aktywność po dłuższym czasie rozmrożenia. Należy pamiętać, że każdy typ nasienia ma swoje specyficzne wymagania czasowe, które powinny być ściśle przestrzegane, aby maksymalizować efekty inseminacji. Błędy w ocenie potrzeby czasu na przygotowanie nasienia mogą prowadzić do mylnych wniosków i decyzji, co jest zdecydowanie niepożądane w praktyce hodowlanej. Dlatego ważne jest, aby hodowcy oraz specjalisty od inseminacji kierowali się aktualnymi standardami i wytycznymi, które są opracowywane na podstawie badań naukowych oraz doświadczeń praktyków w branży.

Pytanie 10

Korzystny wpływ na kolor żółtek jaj mają zawarte w paszy

A. karotenoidy.

B. związki mineralne.

C. tłuszcze.

D. węglowodany.

Tłuszcze, węglowodany i minerały to składniki paszy, które są ważne dla drobiu, ale oddzielmy to od koloru żółtek. Tłuszcze są super ważne, bo dają energię i pomagają wchłaniać witaminy, ale nie zmieniają koloru żółtek. Węglowodany to główne źródło energii, więc są kluczowe w metabolizmie, ale też nie pociągają za sobą zmiany koloru. Co do minerałów – są potrzebne dla zdrowia kur, ale ich wpływ na kolor żółtek jest raczej minimalny. Często można usłyszeć, że wszystkie składniki diety wpływają na wygląd produktów zwierzęcych, a w rzeczywistości tylko niektóre, takie jak karotenoidy, mają na to realny wpływ. Rozumienie tej różnicy może być kluczowe do uzyskiwania zdrowych i wysokiej jakości jaj.

Pytanie 11

Według założeń do obrotu stada owiec, planowany wskaźnik plenności maciorek ze stanu początkowego szacowany jest na poziomie 210%, a wskaźnik skutecznych pokryć 95%. Stan początkowy maciorek wynosi 100 sztuk. Ile sztuk wyniosą przychody jagniąt "z urodzenia"?

A. 210

B. 95

C. 100

D. 200

Poprawna odpowiedź wynosi 200 jagniąt, które będą przychody z urodzeń. Aby obliczyć tę wartość, należy zastosować wskaźnik plenności i wskaźnik skutecznych pokryć. Wskaźnik plenności maciorek na poziomie 210% oznacza, że na każdą maciorkę przypada 2,1 jagnięcia w skali roku. Przy 100 sztukach maciorek, obliczenie wygląda następująco: 100 maciorek x 2,1 jagnięcia/maciorka = 210 jagniąt. Jednak należy uwzględnić wskaźnik skutecznych pokryć wynoszący 95%, co oznacza, że tylko 95% z tej liczby będzie rzeczywistym przychodem. Zatem 210 jagniąt x 0,95 = 199,5, co zaokrąglamy do 200 jagniąt. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest uwzględnienie wszystkich wskaźników podczas planowania produkcji zwierzęcej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu hodowlą, gdzie precyzyjne prognozowanie jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej. Zrozumienie tych wskaźników pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i maksymalizację zysków.

Pytanie 12

Trzebienie knurków bez znieczulenia wykonuje się

A. do 21 dnia życia.

B. do 7 dnia życia.

C. do 4 dnia życia.

D. do 14 dnia życia.

Podczas analizy błędnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na przyczyny, dla których niektóre z nich są nieodpowiednie. Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze terminy, takie jak 4 czy 21 dni, opierają się na niepoprawnym zrozumieniu rozwoju neurologicznego młodych zwierząt. W rzeczywistości, układ nerwowy knurków osiąga dojrzałość na tyle, że zabiegi takie jak trzebienie mogą być przeprowadzane skutecznie i bezpiecznie do 7 dnia życia. Wybór zbyt wczesnego terminu, jak 4 dni, może wiązać się z ryzykiem nadmiernego stresu dla zwierzęcia, co jest sprzeczne z zasadami dobrostanu. Z kolei odpowiedź wskazująca na 21 dni życia jest znaczącym błędem, ponieważ w tym czasie knurki są już znacznie bardziej rozwinięte, a ich odczuwanie bólu jest znacznie intensywniejsze. Takie podejście do tego zabiegu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych oraz psychicznych u zwierząt, a także stanowi naruszenie etycznych standardów hodowli. Rekomendacje dotyczące dobrostanu zwierząt podkreślają, że wszelkie zabiegi powinny być przeprowadzane w sposób minimalizujący stres i ból, co jest szczególnie ważne w przypadku młodych osobników. Dlatego kluczowe jest, aby hodowcy byli świadomi etycznych i praktycznych aspektów związanych z zabiegami weterynaryjnymi, aby zapewnić zdrowie i dobrostan swoich zwierząt.

Pytanie 13

Antyoksydantem, dodawanym do pasz w celu przeciwdziałania procesowi jełczenia tłuszczów, jest

A. witamina A.

B. witamina B.

C. witamina C.

D. witamina D.

Pojęcie antyoksydantów jest często mylone z innymi grupami witamin, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Witamina A, znana przede wszystkim z roli w prawidłowym widzeniu i funkcjonowaniu układu odpornościowego, nie ma właściwości antyoksydacyjnych, które mogłyby skutecznie przeciwdziałać procesowi jełczenia tłuszczów. Jej głównym działaniem jest wspieranie zdrowia skóry i błon śluzowych. Witamina B to grupa witamin rozpuszczalnych w wodzie, która jest kluczowa dla metabolizmu energetycznego, ale nie działa jako antyoksydant w kontekście stabilizacji tłuszczy. Witamina D, odpowiedzialna za regulację gospodarki wapniowej, także nie pełni funkcji antyoksydacyjnych i nie wpływa na procesy jełczenia. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie witaminy mają podobne właściwości, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości każda witamina ma swoje unikatowe funkcje i zastosowania, a ich rola w diecie zwierząt hodowlanych jest ściśle określona przez badania naukowe i standardy branżowe. Zrozumienie różnic w działaniu tych substancji jest kluczowe dla skutecznego zarządzania dietą zwierząt oraz dla jakości produkowanych pasz.

Pytanie 14

Pełnowartościowe białko powinno zawierać w odpowiednich ilościach oraz w odpowiednim wzajemnym stosunku

A. nasycone kwasy tłuszczowe.

B. aminokwasy egzogenne.

C. aminokwasy endogenne.

D. nienasycone kwasy tłuszczowe.

Aminokwasy endogenne to te, które organizm ludzki jest w stanie wytwarzać samodzielnie, co oznacza, że nie muszą być dostarczane z pożywieniem. Dlatego koncentrowanie się na nich w kontekście pełnowartościowego białka jest nieuzasadnione, ponieważ nie spełniają one kryteriów niezbędnych aminokwasów w diecie. Możliwe jest również mylenie pojęć związanych z kwasami tłuszczowymi. Nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe to klasyfikacje odnoszące się do rodzaju wiązań chemicznych w cząsteczkach tłuszczu, a nie mają bezpośredniego związku z białkami i aminokwasami. Nasycone kwasy tłuszczowe, występujące głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, mogą wpływać na zdrowie serca, podczas gdy nienasycone kwasy tłuszczowe, znajdujące się w olejach roślinnych, rybach czy orzechach, są uważane za korzystne dla zdrowia. Użytkownicy często mylą terminologię, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zrozumienia, jakie składniki odżywcze są kluczowe dla prawidłowego odżywiania. Zrozumienie różnicy między aminokwasami egzogennymi a endogennymi oraz ich rolą w diecie jest kluczowe dla planowania zdrowego jadłospisu, a ignorowanie tych informacji może prowadzić do niedoborów pokarmowych oraz zaburzeń zdrowotnych. Właściwe zbilansowanie aminokwasów w diecie ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej kondycji organizmu oraz wspierania procesów metabolicznych.

Pytanie 15

Na rysunku przedstawiającym szkielet krowy strzałka wskazuje staw

A. nadgarstkowy.

B. pęcinowy.

C. kolanowy.

D. ramienny.

Wybór stawów kolanowego, ramiennego lub pęcinowego świadczy o pomyłce w identyfikacji anatomii kończyny przedniej krowy. Staw kolanowy, zlokalizowany między kością udową a piszczelową, znajduje się w dolnej części kończyny tylniej i nie jest w żaden sposób związany z obszarem wskazywanym na rysunku. Z kolei staw ramienny, który łączy kości ramiennej z łopatką, znajduje się w zupełnie innym miejscu, co może prowadzić do mylnego wnioskowania o jego lokalizacji w anatomii krowy. Staw pęcinowy, z kolei, zlokalizowany jest w dolnej części kończyny, między kośćmi pęcinowymi a paliczkami, co również nie odpowiada wskazaniu na rysunku. Mylenie tych stawów może wynikać z braku precyzyjnej wiedzy na temat anatomii zwierząt gospodarskich oraz ich układów ruchu. Często osoby uczące się anatomii mogą mieć trudności z wizualizacją położenia różnych stawów przez ich różne funkcje i lokalizacje, co prowadzi do błędów w ocenie. Ważne jest, aby podchodzić do nauki anatomii z dużą starannością, znając zarówno funkcje, jak i konkretne położenie poszczególnych elementów. W praktyce, niewłaściwe zrozumienie lokalizacji stawów może prowadzić do błędnych diagnoz w weterynarii, co w konsekwencji wpływa na zdrowie i dobrostan zwierząt. Dlatego tak ważne jest, aby zdobywać wiedzę z solidnych źródeł oraz regularnie ją aktualizować.

Pytanie 16

Przedstawiony na ilustracji kubek służy do

A. określania zawartości komórek somatycznych.

B. określania zawartości drobnoustrojów.

C. wstępnej oceny mleka.

D. dezynfekcji strzyków.

Wybór odpowiedzi dotyczącej komórek somatycznych czy drobnoustrojów tak naprawdę nie pasuje do funkcji tego kubka. Te odpowiedzi sugerują, że kubek ma coś wspólnego z diagnostyką jakości mleka, a to nie jest prawda. Ten kubek do dezynfekcji strzyków nie ma nic wspólnego z laboratoriami; jego główna rola to zapewnienie czystości poprzez eliminację patogenów. W rzeczywistości, żeby sprawdzić zawartość komórek somatycznych, trzeba korzystać ze specjalnych analizatorów, które działają na próbkach mleka, a nie na strzykach. Zresztą, wstępna ocena mleka bierze pod uwagę różne rzeczy, takie jak skład chemiczny czy zanieczyszczenia, co także nie dotyczy kubka do dezynfekcji. Jeśli nie rozumiesz, jak właściwie używać tych narzędzi w hodowli bydła, może to prowadzić do problemów z higieną, co w dłuższej perspektywie jest niebezpieczne dla bydła i obniża jakość mleka.

Pytanie 17

Księga hodowlana dzieli się na

A. część wstępną i część główną.

B. rejestry i część wstępną.

C. rejestry i część główną.

D. rozdziały i rejestry.

Każda odpowiedź, która nie wskazuje na podział księgi hodowlanej na część wstępną i część główną, jest niepoprawna, ponieważ nie uwzględnia fundamentalnej struktury tego dokumentu. Część wstępna pełni rolę informacyjną, zbierając kluczowe dane o hodowli, co nie zostało uwzględnione w sugestiach dotyczących rejestrów. Przykładowe odpowiedzi, które wskazują na rejestry jako kluczowy element podziału, pomijają istotność kontekstu i ogólnego zarysu hodowli. W praktyce, rejestry są subelementami, które mogą występować w ramach części głównej, ale nie stanowią one głównych kategorii podziału. Odpowiedzi wskazujące na rozdziały również nie uwzględniają rzeczywistej struktury księgi hodowlanej, która wymaga szczegółowego rozróżnienia pomiędzy wprowadzeniem a danymi zwierząt. Typowym błędem myślowym jest założenie, że elementy takie jak rejestry mogą pełnić tę samą funkcję co główne części księgi. W rzeczywistości, ich rola jest znacznie bardziej złożona i związana z organizacją informacji, a nie z ich podstawowym podziałem. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że księga hodowlana jako dokument ma ściśle określoną strukturę, która jest zgodna ze standardami hodowlanymi i zasadami organizacji zabezpieczającymi integralność danych w hodowli.

Pytanie 18

Najczęściej stosowanym sposobem konserwowania całych roślin kukurydzy jest

A. toastowanie.

B. suszenie.

C. kiszenie.

D. parowanie.

Kiszenie jest najczęściej stosowanym sposobem konserwacji całych roślin kukurydzy, ponieważ proces ten pozwala na zachowanie wartości odżywczych oraz smakowych surowca. Kiszenie polega na fermentacji, w trakcie której naturalne bakterie przekształcają cukry zawarte w roślinach w kwas mlekowy, co skutkuje obniżeniem pH i ochroną przed szkodliwymi mikroorganizmami. Dzięki temu uzyskujemy produkt o dłuższej trwałości. Praktyczne zastosowanie kiszenia kukurydzy znajduje się w produkcji pasz dla zwierząt, gdzie kiszonka jest źródłem energii i składników odżywczych. Ponadto, kiszona kukurydza może być używana w gospodarstwach rolnych jako doskonała alternatywa dla świeżej paszy w okresie zimowym. Dobrze przeprowadzone kiszenie zgodnie z zasadami technologii żywności pozwala na uzyskanie wysokiej jakości produktu finalnego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży rolniczej oraz przemyśle paszowym.

Pytanie 19

Do prawidłowej produkcji erytrocytów potrzebna jest witamina

A. E

B. B12

C. D3

D. B1

Witamina B12, znana również jako kobalamina, odgrywa kluczową rolę w procesie produkcji erytrocytów. Jest niezbędna do syntezy DNA w komórkach szpikowych, gdzie powstają krwinki czerwone. Bez odpowiedniej ilości witaminy B12, produkcja erytrocytów zostaje zaburzona, co może prowadzić do anemii megaloblastycznej. Objawy tej anemii obejmują zmęczenie, osłabienie oraz bladość skóry. Witamina B12 jest również ważna dla funkcjonowania układu nerwowego, ponieważ uczestniczy w produkcji osłonek mielinowych, które chronią neurony. Główne źródła tej witaminy to mięso, ryby, jaja oraz produkty mleczne. Osoby na diecie wegańskiej narażone są na deficyt witaminy B12, dlatego powinny rozważyć suplementację lub spożywanie wzbogaconych produktów. Zgodnie z zaleceniami dietetyków, codzienne zapotrzebowanie na witaminę B12 wynosi około 2.4 mikrogramów dla dorosłych. Zrozumienie roli witaminy B12 w organizmie jest kluczowe dla utrzymania zdrowia.

Pytanie 20

Do pasz treściwych należą

A. ziarna zbóż. zielonki, kiszonki.

B. nasiona roślin strączkowych, makuchy, ziarna zbóż.

C. śruty poekstrakcyjne, okopowe, śruty zbożowe.

D. kiszonki, okopowe, siano.

Analiza błędnych odpowiedzi wskazuje na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji pasz treściwych. Wiele osób może utożsamiać pasze treściwe wyłącznie z ziołami, zielonkami czy kiszonkami, co jest nieporozumieniem. Zielonki i kiszonki, takie jak trawy czy buraki, są klasyfikowane jako pasze objętościowe, które mają inny skład i rolę w diecie zwierząt. Pasze objętościowe, choć również ważne, koncentrują się na dostarczaniu błonnika oraz są istotne dla zdrowia układu pokarmowego zwierząt, zwłaszcza przeżuwaczy. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują obecność okopowych czy siana, które również nie są typowymi paszami treściwymi. Okopowe, jak ziemniaki czy marchew, są stosowane w dietach zwierząt, ale nie są klasyfikowane jako pasze treściwe w tradycyjnym znaczeniu, ponieważ ich zastosowanie jest bardziej specyficzne i ograniczone. Śruty poekstrakcyjne i śruty zbożowe, mimo że mogą dostarczać białka i energii, nie są wystarczające jako jedyny składnik paszy treściwej, co podkreśla znaczenie ich odpowiedniego mieszania z innymi komponentami. W rzeczywistości, właściwe zrozumienie różnicy między paszami treściwymi a objętościowymi jest kluczowe dla zapewnienia zbilansowanej diety zwierząt, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 21

Rysunek przedstawia

A. kateter z oliwką.

B. tester rui.

C. kateter Gedis.

D. pistolet inseminacyjny.

Kateter Gedis to specjalistyczne narzędzie, które znajduje szerokie zastosowanie w weterynarii, szczególnie w kontekście inseminacji zwierząt. Jego unikalna konstrukcja, w tym odpowiednia długość i średnica, umożliwia precyzyjne wprowadzenie materiału genetycznego do układu rozrodczego samicy. Kateter ten jest zaprojektowany tak, aby zminimalizować ryzyko urazów i infekcji, co jest kluczowe podczas procedur inseminacyjnych. W praktyce, stosując kateter Gedis, lekarze weterynarii mogą osiągnąć wysoką skuteczność w procesie hodowlanym, co przekłada się na wzrost liczby zdrowych i silnych miotów. Dodatkowo, kateter Gedis jest zgodny z najwyższymi standardami higieny oraz normami branżowymi, co czyni go niezastąpionym narzędziem w popularyzacji nowoczesnych technik inseminacji zwierząt. Warto również zaznaczyć, że jego użycie powinno być zawsze poprzedzone odpowiednim szkoleniem dla personelu, aby zapewnić prawidłowe i skuteczne przeprowadzenie procedur.

Pytanie 22

Przycinanie dziobów stosuje się w chowie intensywnym

A. kur.

B. kaczek.

C. perliczek.

D. gęsi.

Przycinanie dziobów kur jest praktyką stosowaną w chowie intensywnym, mającą na celu ochronę ptaków przed urazami oraz zapobieganie agresji i kanibalizmowi. Dzioby kur są przycinane, aby ograniczyć ich zdolność do zadawania ran innym osobnikom oraz sobie samym. W intensywnym chowie, gdzie zwierzęta są często trzymane w ciasnych warunkach, może dojść do stresu i rywalizacji o przestrzeń oraz zasoby. Praktyka ta jest regulowana przez różne standardy dobrostanu zwierząt, które podkreślają konieczność minimalizacji cierpienia i stresu. Przycinanie dziobów powinno być przeprowadzane przez wykwalifikowany personel, a technika powinna być dostosowana do wieku i gatunku ptaka, aby zminimalizować ból i dyskomfort. W przypadku ptaków młodych, najczęściej stosuje się przycinanie do 10 dni życia, co zapewnia szybsze gojenie się ran. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują również monitorowanie zachowań ptaków po zabiegu, aby upewnić się, że nie dochodzi do niepożądanych komplikacji.

Pytanie 23

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM i JPŻ stosowane są w żywieniu

A. koni.

B. świń.

C. bydła.

D. kotów.

Wybór koni, świń czy kotów jako odpowiedzi na pytanie dotyczące jednostek wartości energetycznej pasz JPM i JPŻ wskazuje na pewne nieporozumienia związane z żywieniem tych zwierząt. Koniom, chociaż również dostarcza się pasze z określoną wartością energetyczną, stosowane są inne jednostki, takie jak jednostki paszowe dla koni, które odpowiednio różnią się od tych wykorzystywanych dla bydła. W przypadku świń wartość energetyczna pasz wyrażana jest w jednostkach TDN (Total Digestible Nutrients) lub EM (Energia Metabolizowalna), a nie JPM czy JPŻ, co może prowadzić do mylnych założeń co do zasadności zastosowania tych jednostek w żywieniu świń. Z kolei w przypadku kotów, które są mięsożercami, wartości energetyczne pasz na ogół oblicza się w kontekście innych miar, takich jak kalorie, co ponownie różni się od zastosowania JPM i JPŻ. Typowym błędem myślowym jest przenoszenie wiedzy z jednego gatunku zwierząt na inny bez uwzględnienia ich specyficznych potrzeb żywieniowych oraz różnic w metabolizmie. Każdy gatunek wymaga indywidualnego podejścia opartego na zrozumieniu jego biologii i żywienia, co jest kluczowe dla efektywnego i zdrowego chowu.

Pytanie 24

Bilans paszowy przykładowego gospodarstwa (w dt) Wskaż paszę, dla której bilans paszowy jest zerowy.

A. Pasza treściwa.

B. Siano.

C. Zielonka.

D. Kukurydza na kiszonkę.

Wybór innych pasz niż siano może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących bilansowania pasz w gospodarstwie. Kukurydza na kiszonkę, zielonka oraz pasze treściwe mogą być nieodpowiednio interpretowane jako pasze o zerowym bilansie paszowym. Kukurydza na kiszonkę to silosowana pasza, której produkcja i zapotrzebowanie mogą się różnić w zależności od sezonu i jakości plonów, co znacznie utrudnia osiągnięcie stanu równowagi. Zielonka, będąca świeżym materiałem roślinnym, również nie gwarantuje zrównania zapotrzebowania i produkcji ze względu na sezonowe zmiany oraz specyfikę zbiorów. Pasze treściwe, bogate w składniki odżywcze, są wykorzystywane jako uzupełnienie diety zwierząt, ale ich bilans również nie jest prosty do oszacowania bez szczegółowej analizy. Często rolnicy popełniają błąd, oceniając bilans paszowy jedynie na podstawie jednego czynnika, co prowadzi do błędnych decyzji żywieniowych. Zrozumienie koncepcji bilansu paszowego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania hodowlą oraz produkcją pasz, a poleganie na intuicyjnych wyborach paszowych może skutkować problemami zdrowotnymi w stadzie oraz nieoptymalnym wykorzystaniem zasobów. Dlatego kluczowe jest podejście systemowe, uwzględniające wszystkie aspekty żywienia zwierząt.

Pytanie 25

Makuchy wykorzystywane jako pasza dla zwierząt stanowią produkt uboczny powstający przy produkcji

A. piwa.

B. mąki.

C. oleju.

D. cukru.

Odpowiedzi związane z mąką, cukrem i piwem są niepoprawne, ponieważ żaden z tych procesów produkcyjnych nie generuje makuchów. Mąka powstaje głównie w wyniku zmielenia zbóż, a jej produkcja nie wiąże się z tworzeniem wartościowych produktów ubocznych w postaci makuchów. W przypadku produkcji cukru z buraków cukrowych lub trzciny cukrowej, odpady są zazwyczaj w postaci melasy czy wiórów, które są wykorzystywane w niewielkim stopniu jako pasza, lecz nie w formie, która przypomina makuchy. Proces warzenia piwa generuje inne odpady, takie jak młóto browarniane, które również różni się od makuchów, gdyż młóto nie jest produktem pochodzącym z tłoczenia jak olej, lecz jest wynikiem fermentacji. Te nieporozumienia mogą prowadzić do mylnego postrzegania, które produkty są znaczące dla przemysłu paszowego. Kluczowe jest zrozumienie, że efektywność wykorzystania produktów ubocznych w przemyśle rolno-spożywczym jest podporządkowana ich specyfice oraz procesowi produkcji, co pozwala na racjonalne i zrównoważone wykorzystanie zasobów.

Pytanie 26

Na zdjęciu przedstawiono noże do

A. korekcji rogów.

B. przerzedzania ogona.

C. korekcji racic i kopyt.

D. przerzedzania grzywy.

Odpowiedź "korekcji racic i kopyt" jest prawidłowa, ponieważ noże przedstawione na zdjęciu są specjalistycznymi narzędziami służącymi do pielęgnacji końskich kopyt oraz racic innych zwierząt, takich jak krowy. W praktyce, korekcja kopyt jest kluczowym elementem dbania o zdrowie zwierząt, szczególnie koni, które są narażone na różnego rodzaju urazy oraz problemy zdrowotne związane z nieprawidłowym wzrostem kopyt. Narzędzia te charakteryzują się wytrzymałym ostrzem, które umożliwia precyzyjne cięcie twardych struktur. Właściwe użycie noży do korekcji racic i kopyt pozwala na zapobieganie schorzeniom, takim jak pododermatitis czy owulacja kopytowa. W kontekście branżowym, zaleca się regularne kontrole stanu kopyt przez wykwalifikowanego kowala, aby zwierzęta mogły unikać bólu i problemów związanych z niewłaściwą korekcją. Prawidłowo przeprowadzona korekcja kopyt przyczynia się do poprawy komfortu zwierzęcia oraz jego ogólnej kondycji.

Pytanie 27

Jedną z przyczyn pogorszenia się jakości słoniny jest zadawanie tucznikom w dużych ilościach śruty

A. kukurydzianej.

B. jęczmiennej.

C. żytniej.

D. pszennej.

Śruta kukurydziana jest jednym z najczęściej stosowanych składników pasz dla tuczników ze względu na wysoką wartość energetyczną oraz obecność składników odżywczych, takich jak węglowodany. Jednakże, jej nadmiar w diecie tuczników może prowadzić do pogorszenia jakości słoniny. Zbyt wysoka ilość śruty kukurydzianej może wpływać na zwiększenie ogólnej zawartości tłuszczu, co w efekcie obniża jakość tuszy i mięsa. Wysoka koncentracja energii w diecie tuczników może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak odkładanie tłuszczu wewnętrznego oraz zmiana struktury i konsystencji tłuszczu, co przekłada się na jego jakość. W branży mięsnej rekomenduje się stosowanie zrównoważonej diety, która obejmuje różnorodne źródła białka i węglowodanów, aby zapewnić optymalne wyniki produkcyjne oraz jakość mięsa. Standardy jakości mięsa, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie.

Pytanie 28

Schemat przedstawia krzyżowanie towarowe bydła. Jest to

A. krzyżowanie dwurasowe bydła mlecznego.

B. krzyżowanie trójrasowe bydła mlecznego.

C. krzyżowanie czterorasowe bydła mięsnego.

D. krzyżowanie trójrasowe bydła mięsnego.

Krzyżowanie trójrasowe bydła mlecznego, jak przedstawione na schemacie, polega na łączeniu trzech różnych ras, co w tym przypadku obejmuje rasy Jersey, czerwonej norweskiej oraz holsztyńsko-fryzyjskiej. Wybór tych ras jest szczególnie korzystny, ponieważ każda z nich wnosi swoje unikalne cechy do potomstwa, co może zwiększyć wydajność produkcyjną oraz jakość mleka. Rasa Jersey jest znana z wysokiej zawartości tłuszczu i białka w mleku, co czyni ją cennym składnikiem w mieszankach, a czerwone norweskie bydło charakteryzuje się dobrą odpornością i adaptacyjnością do różnych warunków. Holsztyńsko-fryzyjska rasa z kolei, będąca jedną z najpopularniejszych ras bydła mlecznego na świecie, jest ceniona za dużą wydajność mleczną. Takie krzyżowanie może prowadzić do uzyskania potomstwa, które łączy najlepsze cechy ras rodzicielskich, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła. W kontekście selekcji, krzyżowanie trójrasowe umożliwia także zwiększenie różnorodności genetycznej, co jest kluczowe dla zdrowia stada i jego wydajności produkcyjnej.

Pytanie 29

System alkierzowy oznacza utrzymanie zwierząt

A. na ściółce.

B. latem na pastwisku, zimą w budynku.

C. przez cały rok w budynku.

D. na uwięzi.

Odpowiedzi sugerujące alternatywne metody utrzymania zwierząt są oparte na niepełnym zrozumieniu systemu alkierzowego i mogą prowadzić do nieoptymalnych warunków dla zwierząt. Utrzymywanie ich na ściółce, choć może być korzystne w pewnych kontekstach, nie odpowiada zasadniczym założeniom systemu alkierzowego. W tym systemie celem jest zapewnienie zwierzętom całorocznej ochrony i stabilności środowiska, co jest trudne do osiągnięcia w przypadku korzystania z naturalnych ściółek. W dodatku, taka praktyka może sprzyjać rozwojowi patogenów oraz zwiększać ryzyko chorób. Utrzymanie zwierząt latem na pastwisku, a zimą w budynku, również nie jest zgodne z definicją systemu alkierzowego, ponieważ zakłada sezonowe zmiany w ich środowisku. Taki model nie tylko wpływa negatywnie na dobrostan zwierząt, które mogą doświadczać stresu związane z nagłymi zmianami środowiskowymi, ale także może prowadzić do nieefektywnego zarządzania ich dietą oraz zdrowiem. Utrzymanie zwierząt na uwięzi, z kolei, jest niezgodne z nowoczesnymi standardami hodowlanymi, które kładą nacisk na zapewnienie zwierzętom odpowiedniej przestrzeni do ruchu i interakcji społecznych. Takie podejście narusza zasady dobrostanu zwierząt, które podkreślają potrzebę zapewnienia im swobody ruchu oraz możliwości naturalnego zachowania.

Pytanie 30

Wskaż temperaturę graniczną, powyżej której plemniki buhaja zostaną bardzo szybko uszkodzone, np. w trakcie wyjmowania nasienia z kontenera.

A. –190 °C

B. –170 °C

C. –150 °C

D. –130 °C

Wybór nieprawidłowych temperatur, takich jak –170 °C, –150 °C czy –190 °C, może wynikać z błędnego zrozumienia specyfiki przechowywania plemników buhaja. W rzeczywistości, chociaż tak niskie temperatury wydają się korzystne z perspektywy teoretycznej, w praktyce mogą prowadzić do niepożądanych efektów. Plemniki, gdy są wystawione na ekstremalne warunki, mogą doświadczać stresu osmotycznego, co prowadzi do ich uszkodzenia. Ponadto, zbyt niskie temperatury mogą powodować szok termiczny, który wpływa na ich zdolność do zapłodnienia. Warto również zauważyć, że temperatura –190 °C jest poza zakresem, w którym przechowuje się nasienie, ponieważ wymaga to zastosowania specjalnego sprzętu, który nie jest standardowo dostępny w warunkach inseminacji zwierząt. Ta mylna koncepcja może prowadzić do nadmiernych inwestycji w sprzęt, który nie jest konieczny, a także do nieefektywnego zarządzania nasieniem, co ma kluczowe znaczenie dla sukcesu reprodukcji. Wiedza o optymalnych warunkach przechowywania jest fundamentalna dla zapewnienia wysokiej jakości nasienia, dlatego tak istotne jest zrozumienie, że temperatura graniczna –130 °C to punkt, który należy respektować w praktyce hodowlanej.

Pytanie 31

Zabiegu trokarowania nie wykonuje się

A. u świń.

B. u bydła.

C. u kóz.

D. u owiec.

Trokarowanie to procedura chirurgiczna, która polega na wprowadzeniu trokara, czyli narzędzia, do jamy ciała w celu odprowadzenia nadmiaru gazów lub cieczy. U świń procedura ta nie jest wykonywana z uwagi na ich anatomiczne różnice oraz wysokie ryzyko powikłań. Bydło, owce oraz kozy mogą być poddawane temu zabiegowi w sytuacjach kryzysowych, gdy występuje podejrzenie obrzęku brzucha spowodowanego gromadzeniem się gazów, co jest szczególnie istotne w kontekście zdrowia zwierząt gospodarskich. W praktyce, trokarowanie u bydła i owiec jest stosowane w celu ulżenia w bólu oraz zapobiegania poważnym powikłaniom zdrowotnym. Ważne jest, aby procedura była przeprowadzana przez wykwalifikowanego weterynarza, który potrafi ocenić ryzyko i zastosować odpowiednie techniki w celu minimalizacji stresu dla zwierzęcia. Standardy weterynaryjne dotyczące trokarowania są ściśle określone, a ich przestrzeganie wpływa na bezpieczeństwo i dobrostan zwierząt.

Pytanie 32

W celu ułatwienia zakiszania pasz dodaje się

A. przeciwutleniacze.

B. detoksykanty.

C. inokulanty.

D. prebiotyki.

Prebiotyki to substancje, które wspierają rozwój pożytecznych bakterii w jelitach, ale nie mają one bezpośredniego zastosowania w procesie zakiszania pasz. Ich obecność w paszy ma na celu głównie poprawę zdrowia układu pokarmowego zwierząt i nie wpływa na jakość fermentacji paszy. Detoksykanty, z kolei, są używane do neutralizowania toksycznych substancji w paszach, co również nie ma związku z procesem zakiszania. Chociaż mogą poprawić bezpieczeństwo paszy, nie przyczyniają się do efektywności fermentacji. Przeciwutleniacze mają na celu zapobieganie utlenianiu składników odżywczych w paszy, co jest ważne, ale również nie zwiększa jakości kiszonki. Osoby wybierające te odpowiedzi mogą myśleć, że każde z tych dodatków poprawia jakość paszy w kontekście przechowywania, co jednak prowadzi do mylnych wniosków. W rzeczywistości, kluczem do skutecznego zakiszania jest stymulacja pożądanych mikroorganizmów, co zapewniają jedynie inokulanty. W związku z tym, organizacje zajmujące się żywieniem zwierząt oraz badania naukowe jednoznacznie wskazują na konieczność używania inokulantów w procesie kiszenia, aby uzyskać optymalne efekty.

Pytanie 33

Trokarując krowę z ostrym wzdęciem żwacza, należy przebić okolicę

A. lewego dołu głodowego.

B. linii białej.

C. linii grzbietu.

D. prawego dołu głodowego.

Odpowiedzi, które wskazują na linię białą oraz prawy lub lewy dół głodowy, w kontekście ostrego wzdęcia żwacza, są błędne z kilku powodów. Przede wszystkim, linia biała to obszar anatomiczny, który nie jest odpowiedni do przeprowadzenia zabiegu trokarowania, ponieważ nie znajduje się w pobliżu żwacza i nie umożliwia efektywnego odprowadzenia gazów. Przebicie w tym miejscu może prowadzić do uszkodzenia innych struktur ciała, co stwarza dodatkowe ryzyko dla zdrowia zwierzęcia. Z kolei prawy dół głodowy, choć może wydawać się logicznym wyborem, jest obszarem, w którym ryzyko perforacji innych narządów wewnętrznych jest znaczne. Dodatkowo, gaz nagromadzony w żwaczu nie znajduje się w tej okolicy, co czyni ten wybór niewłaściwym. W przypadku lewego dołu głodowego, jego anatomia sprawia, że jest to najskuteczniejsze miejsce do interwencji. Niewłaściwe wybory mogą prowadzić do poważnych powikłań, w tym do zapalenia otrzewnej, co podkreśla znaczenie znajomości anatomii i fizjologii zwierząt. Wyciąganie błędnych wniosków najczęściej wynika z braku zrozumienia specyfiki zabiegu oraz anatomii krowy, co może prowadzić do nieefektywnych i niebezpiecznych praktyk weterynaryjnych.

Pytanie 34

Najdłuższy okres ciąży występuje

A. u królicy.

B. u szynszyli.

C. u suki.

D. u kotki.

Okres ciąży u kotek wynosi zazwyczaj od 63 do 65 dni, co jest znacznie krótszym czasem w porównaniu do szynszyli. Kiedy myślimy o ciąży u różnych gatunków, ważne jest, aby zrozumieć, że długość ciąży jest często dostosowywana do biologicznych i ekologicznych potrzeb danego gatunku. Królicze ciąże trwają od 28 do 32 dni, co również wskazuje na krótszą adaptację, z kolei suki mają okres ciąży trwający od 58 do 68 dni. Wybór odpowiedzi dotyczącej kotek, królików, czy suk, pomija kluczowy aspekt przystosowania do warunków środowiskowych, w jakich te gatunki żyją. Typowym błędem jest zakładanie, że wszystkie ssaki mają podobny czas trwania ciąży, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Wiedza na temat długości ciąży i związanych z nią aspektów hodowlanych jest kluczowa dla zrozumienia zachowań reprodukcyjnych różnych gatunków. W kontekście praktycznym, zrozumienie tych różnic jest niezwykle ważne dla weterynarzy, hodowców i zoologów, którzy muszą dostosować swoje podejście do specyficznych potrzeb i warunków każdego gatunku. Właściwe zrozumienie cyklu rozrodczego i okresu ciąży jest niezbędne dla zapewnienia zdrowia i dobrostanu zwierząt w hodowli oraz w ich naturalnym środowisku.

Pytanie 35

Emisję związków odorotwórczych do atmosfery, pochodzących z chowu wielkostadnego świń można ograniczyć przez

A. dezynfekcję.

B. dezynsekcję.

C. deratyzację.

D. dezodoryzację.

Dezynsekcja, deratyzacja i dezynfekcja to procesy, które nie mają bezpośredniego wpływu na redukcję związków odorotwórczych w kontekście chowu zwierząt. Dezynsekcja polega na zwalczaniu owadów, co może być istotne z perspektywy utrzymania zdrowia zwierząt, ale nie rozwiązuje problemu emisji zapachów. Deratyzacja dotyczy eliminacji gryzoni, co również nie wpływa na odorotwórczość, a jest bardziej związane z kwestiami sanitarno-epidemiologicznymi. Dezynfekcja, z kolei, ma na celu eliminację patogenów, co jest istotne dla zdrowia zwierząt, ale nie redukuje emisji związków zapachowych. Wybór tych metod może wynikać z błędnego zrozumienia źródeł odorów w chlewniach, gdzie kluczowym elementem są nie tylko czynniki sanitarno-epidemiologiczne, ale przede wszystkim zarządzanie odpadami organicznymi oraz odpowiednia wentylacja. Zastosowanie niewłaściwych technik w walce z emisją odorów może prowadzić do dalszego pogorszenia sytuacji, a także wpływać na zdrowie ludzi i zwierząt. Dlatego kluczowe jest podejście całościowe, obejmujące zarówno dezodoryzację, jak i inne metody poprawy warunków hodowlanych.

Pytanie 36

Dwunastnica zlokalizowana jest pomiędzy

A. jelitem ślepym a okrężnicą.

B. jelitem biodrowym a jelitem ślepym.

C. jelitem czczym a jelitem biodrowym.

D. żołądkiem a jelitem cienkim.

Dwunastnica, znana również jako duodenum, jest początkiem jelita cienkiego i znajduje się bezpośrednio po żołądku. Jej główną rolą jest kontynuacja procesu trawienia, który rozpoczyna się w żołądku, oraz wchłanianie substancji odżywczych. W dwunastnicy następuje mieszanie treści pokarmowej z sokami trzustkowymi, żółcią i sokiem jelitowym, co umożliwia dalsze trawienie. Zrozumienie lokalizacji dwunastnicy jest istotne nie tylko w kontekście anatomii, ale także w diagnostyce chorób układu pokarmowego, takich jak wrzody, zapalenie trzustki czy nowotwory. W praktyce klinicznej, znajomość tej lokalizacji pozwala na precyzyjniejsze wykonywanie procedur endoskopowych oraz biopsji. Ponadto, wiedza na temat funkcji dwunastnicy jest kluczowa w kontekście dietetyki, gdzie odpowiednie dostosowanie diety może wspierać zdrowie układu pokarmowego oraz poprawiać wchłanianie składników odżywczych.

Pytanie 37

Posługując się kalendarzem, określ termin porodu lochy unasienionej 17 lipca.

A. 22 sierpnia.

B. 23 października.

C. 2 grudnia.

D. 8 listopada.

Poprawna odpowiedź to 8 listopada, ponieważ termin porodu lochy unasienionej można obliczyć, dodając 114 dni do daty unasienienia, czyli 17 lipca. W praktyce, ustalanie terminu porodu jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą świń, ponieważ umożliwia planowanie opieki nad lochą oraz przygotowanie odpowiednich warunków dla nowonarodzonych prosiąt. W przypadku świń, okres ciąży wynosi średnio 114 dni, co zostało potwierdzone przez wiele badań i praktyk hodowlanych. Dla porównania, jeśli locha byłaby unasieniona 10 sierpnia, termin porodu przypadałby na 2 grudnia. Obliczenia takie mają ogromne znaczenie dla efektywności produkcji w chowie trzody chlewnej, ponieważ pozwalają na lepsze zarządzanie zasobami i planowanie działań związanych z opieką nad lochami oraz ich potomstwem. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe obliczenie terminu porodu wpływa na zdrowie zarówno lochy, jak i prosiąt, co jest kluczowe w hodowlach komercyjnych.

Pytanie 38

Po ilu godzinach od rozpoczęcia rui, następuje optymalny termin pierwszego krycia lochy?

A. 1-2

B. 12-18

C. 47-72

D. 36-48

Optymalny termin pierwszego krycia lochy przypada na okres 12-18 godzin po rozpoczęciu rui, co oznacza, że w tym czasie samice są najbardziej płodne i gotowe do zapłodnienia. Ten czas jest kluczowy, ponieważ w okresie rui wskutek działania hormonów, takich jak estrogen, dochodzi do owulacji, a płodność lochy osiąga szczyt. Praktycznie, dobre praktyki w hodowli świń zalecają monitorowanie zachowań loch w trakcie rui, co może obejmować zwracanie uwagi na objawy takie jak zmiany w zachowaniu, zwiększona aktywność, a także typowe dla rui objawy, jak np. „stań na czoło” – reakcja lochy na nacisk na zadnią część ciała. Właściwe ustalenie terminu krycia jest kluczowe dla uzyskania wysokiej skuteczności w reprodukcji, co przekłada się na efektywność produkcyjną i zdrowotną zwierząt. Ponadto, zastosowanie narzędzi do monitorowania cykli rujowych, takich jak skanery ultradźwiękowe czy testy hormonalne, może znacząco usprawnić proces krycia oraz zwiększyć wskaźniki urodzeń w stadzie.

Pytanie 39

Dokumentację zmian w stadzie zwierząt gospodarskich w ciągu roku sporządza się w formie zestawienia

A. obrotu stada.

B. obciążenia zwierząt.

C. przelotowości stada.

D. obsady zwierząt.

Dokumentacja zmian w stadzie zwierząt gospodarskich jest kluczowym elementem zarządzania hodowlą. Sporządzenie zestawienia obrotu stada odzwierciedla wszystkie istotne zmiany dotyczące liczby zwierząt, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym okresie. Jest to ważne nie tylko z punktu widzenia zarządzania gospodarstwem, ale także w kontekście przepisów prawnych, które wymagają prowadzenia dokładnej ewidencji. Zestawienie obrotu stada pozwala na monitorowanie efektywności produkcji oraz planowanie przyszłych działań hodowlanych. Przykładowo, w przypadku bydła mlecznego, analiza obrotu stada może pomóc w ocenie wydajności produkcji mleka oraz identyfikacji zwierząt, które należy wymienić lub poddać leczeniu. Na podstawie takich danych można również podejmować decyzje dotyczące zakupu nowych zwierząt lub sprzedaży tych, które nie spełniają oczekiwań. W praktyce, prowadzenie takiej dokumentacji jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności, które zalecają regularne aktualizowanie ewidencji w celu zapewnienia zdrowia i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 40

Ile kilogramów paszy o koncentracji energii metabolicznej EM 13,0 MJ/kg potrzebuje tucznik o masie ciała 80 kg na okres jednego tygodnia?

A. 19,60 kg

B. 20,30 kg

C. 21,35 kg

D. 18,90 kg

Wybór odpowiedzi innej niż 19,60 kg może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia zapotrzebowania pokarmowego tuczników. W przypadku tucznika o masie 80 kg, kluczowym aspektem jest znalezienie wiarygodnych danych dotyczących jego dziennego zapotrzebowania na paszę. Wiele osób może sugerować zbyt niskie lub zbyt wysokie ilości paszy, co w rzeczywistości odzwierciedla brak zrozumienia, jak oblicza się zapotrzebowanie energetyczne zwierząt. Na przykład, wybór 20,30 kg bazuje na niepoprawnym oszacowaniu dziennego spożycia paszy, przez co suma tygodniowa jest zawyżona. Ponadto, odpowiedzi takie jak 18,90 kg oraz 21,35 kg mogą być wynikiem błędnych założeń dotyczących energii metabolicznej. Często hodowcy nieuwzględniają, że tucznik w swoim trzecim miesiącu tuczu powinien otrzymywać paszę dostosowaną do jego potrzeb energetycznych, co przekłada się na konkretną wartość 2,80 kg dziennie. W kontekście prawidłowego żywienia zwierząt gospodarskich, kluczowe jest opieranie się na sprawdzonych tabelach żywieniowych oraz standardach, które wskazują, jak odpowiednio dostosować wartości energetyczne do wagi i etapu rozwoju zwierzęcia. Przy podejmowaniu decyzji dotyczących żywienia, istotne jest również monitorowanie wyników hodowlanych, aby móc dostosować dawki paszy w przypadku zmian w masie ciała lub kondycji zwierzęcia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej