Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 16:27
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 16:38

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Buhaje przeznaczone do uboju powinny być w kondycji

A. opasowej.

B. użytkowej.

C. wystawowej.

D. rozpłodowej.

Buhaje przeznaczone do uboju powinny znajdować się w kondycji opasowej, co oznacza, że są odpowiednio przygotowane do maksymalizacji masy ciała oraz jakości mięsa. W stadach bydła mięsnego ważnym celem jest osiągnięcie optymalnej wagi przed ubojem, co jest kluczowe dla efektywności ekonomicznej produkcji mięsnej. Buhaje w kondycji opasowej powinny mieć dobrze rozwinięte mięśnie, odpowiednią ilość tłuszczu podskórnego oraz korzystny stosunek masy mięśniowej do tłuszczowej. Zastosowanie odpowiednich strategii żywieniowych, takich jak intensywne żywienie paszami pełnoporcjowymi, pozwala na szybki przyrost masy. Przykładem dobrych praktyk w hodowli bydła jest monitorowanie wskaźników kondycji ciała oraz regularne ocenianie postępów w przyroście masy, co pozwala na dostosowanie diety i zarządzanie stadem zgodnie z wymaganiami rynku.

Pytanie 2

W rzepaku najwięcej witaminy E znajduje się

A. w liściach.

B. w korzeniach.

C. w łodygach.

D. w nasionach.

Odpowiedzi sugerujące obecność witaminy E w łodygach, liściach czy korzeniach rzepaku nie są poprawne, gdyż witamina E w rzepaku koncentruje się głównie w nasionach. Łodygi rzepaku mają zastosowanie w paszach, ale nie są znane z wysokiej zawartości witamin, w tym witaminy E. Mogą one dostarczać błonnika, ale ich wartość odżywcza w kontekście witamin jest ograniczona. Liście rzepaku, chociaż zawierają pewne składniki odżywcze, takie jak witaminy A i K, również nie są znaczącym źródłem witaminy E. W przypadku korzeni, najczęściej ich rola ogranicza się do absorpcji wody i składników mineralnych z gleby, a nie do magazynowania witamin. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie części rośliny są równie bogate w składniki odżywcze; w rzeczywistości, to nasiona rzepaku są tym elementem, który dostarcza najwięcej witaminy E. Aby poprawić zrozumienie tematu, warto zwrócić uwagę na rolę poszczególnych części roślin w ich ogólnej wartości odżywczej oraz znać sposoby, w jakie można efektywnie wykorzystać nasiona rzepaku w diecie, co podkreśla znaczenie edukacji żywieniowej.

Pytanie 3

Do pasz o średniej zawartości białka (6-14%) należą

A. ziarna zbóż.

B. wysłodki buraczane.

C. nasiona roślin strączkowych.

D. okopowe.

Ziarna zbóż, takie jak pszenica, kukurydza czy jęczmień, są podstawowym źródłem energii i białka w diecie zwierząt gospodarskich. Zawartość białka w ziarnach zbóż mieści się w przedziale 6-14%, co czyni je idealnym składnikiem pasz o średniej zawartości białka. Przykładowo, pszenica zawiera około 10-12% białka, co czyni ją popularnym dodatkiem do pasz dla bydła i drobiu. Ziarna te są także źródłem węglowodanów, witamin oraz minerałów, co zapewnia zbilansowaną dietę. W praktyce, ziarna zbóż często mieszane są z innymi składnikami takimi jak rośliny strączkowe, aby uzyskać pasze o wysokiej wartości odżywczej, zgodnie z zaleceniami dotyczącymi żywienia zwierząt. Użycie zbóż w paszach wspiera nie tylko zdrowie zwierząt, ale również przyczynia się do efektywności produkcji zwierzęcej, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju rolnictwa.

Pytanie 4

Oblicz przewidywany termin rozpoczęcia kolejnej rui u klaczy, jeżeli objawy ostatniej rui wygasły w dniu 6 marca, a ruja trwała 6 dni.

A. 31 marca.

B. 15 marca.

C. 6 kwietnia.

D. 24 marca.

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia cyklu rui u klaczy oraz pomylenia poszczególnych etapów w tym cyklu. Na przykład, odpowiedź sugerująca 15 marca mogła wynikać z błędnego założenia, że kolejna ruja rozpoczyna się bezpośrednio po zakończeniu ostatniej, co jest niezgodne z rzeczywistością. Klacze po zakończeniu rui nie wchodzą natychmiast w nowy cykl, lecz przechodzą przez okres anestrusu. Odpowiedzi takie jak 31 marca czy 6 kwietnia mogą z kolei wynikać z mylnego przyjęcia dłuższego okresu anestrusu, co także nie odpowiada typowym cyklom rui. Klacze mają ustalony schemat rui, gdzie średni czas między ruji wynosi około 21 dni, a do tego wlicza się czas trwania samej rui oraz anestrusu. Odpowiedzi te ujawniają często typowe błędy myślowe, takie jak nadmierne uproszczenie procesu, które mogą prowadzić do niewłaściwych wniosków. Hodowcy koni powinni być świadomi tych cykli, aby prawidłowo planować działania związane z reprodukcją, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności hodowli oraz zdrowia zwierząt.

Pytanie 5

Użycie do unasiennienia samicy, nasienia samca tej samej rasy, jest przykładem

A. krzyżowania.

B. kopulacji.

C. kojarzenia.

D. bastardyzacji.

Kojarzenie to proces, w którym dochodzi do zapłodnienia samicy przez samca tej samej rasy, co ma kluczowe znaczenie w hodowli zwierząt. Użycie nasienia od samca tej samej rasy zapewnia, że potomstwo będzie miało charakterystyki zgodne z określonymi standardami rasowymi. W praktyce, kojarzenie jest szeroko stosowane w hodowli zwierząt, aby utrzymać pożądane cechy genetyczne oraz podnieść jakość stada. Przykłady zastosowania kojarzenia obejmują programy hodowlane w rolnictwie, które skupiają się na poprawie wydajności mlecznej bydła, wzrostu tuszy u trzody chlewnej oraz zwiększeniu odporności na choroby. W standardach hodowlanych, kojarzenie powinno być przeprowadzane zgodnie z zasadami genetyki, aby uniknąć degeneracji genotypu i fenotypu zwierząt. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują przeprowadzanie analizy pokrewieństwa, co pozwala na lepsze planowanie kojarzeń i unikanie problemów związanych z inbreedingiem.

Pytanie 6

Słomkę z zamrożonym nasieniem buhaja natychmiast po wyjęciu z kontenera należy ogrzać, w ciepłej wodzie lub w elektrycznej rozmrażarce do nasienia, w temperaturze

A. 40°C

B. 37°C

C. 32°C

D. 42°C

Temperatury 32°C, 42°C i 40°C nie są odpowiednie dla procesu rozmrażania nasienia buhaja, głównie z powodu skrajnych warunków, jakie one stwarzają dla komórek plemnikowych. Ogrzewanie nasienia do 32°C może być niewystarczające, ponieważ jest to temperatura zbyt niska, aby zapewnić odpowiednią aktywność metaboliczną plemników. W rezultacie, takie nasienie może nie uzyskać optymalnych warunków do przetrwania, co prowadzi do obniżenia efektywności zapłodnienia. Z kolei temperatura 42°C jest zdecydowanie zbyt wysoka i może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń błon komórkowych plemników, co skutkuje ich śmiercią. Plemniki są bardzo wrażliwe na zmiany temperatury, a ich struktura komórkowa jest narażona na uszkodzenia przy zbyt wysokich temperaturach. Zastosowanie temperatury 40°C, mimo że nieco bardziej akceptowalne niż 42°C, nadal nie jest zalecane, ponieważ przekracza optymalne warunki i może prowadzić do obniżenia jakości nasienia. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów i wytycznych przy rozmrażaniu nasienia, aby maksymalizować szanse na skuteczne zapłodnienie oraz zachowanie dobrostanu zwierząt.

Pytanie 7

Podmiot prowadzący punkt kopulacyjny świń przechowuje kopię świadectwa pokrycia przez okres (liczony od dnia pokrycia)

A. dwóch lat.

B. trzech lat.

C. pięciu lat.

D. roku.

Wybór odpowiedzi dotyczącej dłuższego okresu przechowywania świadectwa pokrycia niż jeden rok wynika często z niepełnego zrozumienia zasadności tych wymogów. Odpowiedzi wskazujące na okres dwóch, trzech lub pięciu lat są błędne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki przepisów regulujących hodowlę zwierząt. Przechowywanie dokumentacji przez okres dłuższy niż rok nie tylko nie jest wymagane, ale może także prowadzić do zbytecznych komplikacji administracyjnych. W praktyce, nadmiar dokumentacji obciąża systemy zarządzania w punktach kopulacyjnych, co może skutkować utrudnieniami w dostępie do kluczowych informacji. Efektywne zarządzanie dokumentacją wymaga umiejętności selekcji, co pozwala skoncentrować się na najbardziej istotnych danych. Ponadto, nieprzestrzeganie zasad dotyczących przechowywania dokumentów może prowadzić do niezgodności z przepisami prawa, co w efekcie może skutkować nałożeniem kar na właścicieli takich punktów. Typowym błędem w rozumowaniu jest założenie, że większa ilość dokumentacji przekłada się na lepszą kontrolę, co w rzeczywistości może prowadzić do chaosu informacyjnego oraz trudności w monitorowaniu właściwych procesów hodowlanych.

Pytanie 8

Furminator służy do

A. obcinania pazurów.

B. usuwania kamienia nazębnego.

C. czyszczenia uszu.

D. pielęgnacji sierści.

Furminator to naprawdę super narzędzie do pielęgnacji sierści. Jest zaprojektowany tak, żeby skutecznie usuwać martwe włosy i podszerstek, co jest mega przydatne, zwłaszcza dla psów i kotów. Dzięki jego budowie można dotrzeć do głębszych warstw futra, co sprawia, że działa lepiej niż zwykłe szczotki. Właściwie zaprojektowana końcówka tego narzędzia zmniejsza ryzyko uszkodzenia zdrowej sierści oraz skóry zwierzęcia. Moim zdaniem, regularne używanie Furminatora nie tylko poprawia wygląd futra, ale także wspiera zdrowie skóry, co może pomóc w unikaniu alergii czy stanów zapalnych. Z mojego doświadczenia, jest on szczególnie polecany dla długowłosych i półdługowłosych ras, gdzie często pojawiają się kołtuny i martwe włosy. Dobrze jest używać Furminatora przynajmniej raz w tygodniu, ale to zależy od tego, jak dużo włosów ma nasze zwierzę. Oprócz tego, czesanie futra może także wzmocnić więź między właścicielem a pupilem, co jest naprawdę ważne dla ich relacji.

Pytanie 9

Okres użytkowania krów stada podstawowego wynosi 5 lat. Ile krów należy corocznie wybrakować ze stada liczącego 80 krów?

A. 16

B. 8

C. 80

D. 40

Poprawna odpowiedź to 16 krów, co wynika z faktu, że okres użytkowania krów w stadzie podstawowym wynosi 5 lat. Aby obliczyć liczbę krów, które należy corocznie wybrakować w stadzie liczącym 80 krów, należy podzielić całkowitą liczbę krów przez okres użytkowania. W tym przypadku: 80 krów / 5 lat = 16 krów rocznie. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w zarządzaniu stadem, gdyż pozwala na planowanie rotacji zwierząt, co wpływa na zdrowie stada oraz jego wydajność. W branży hodowlanej, regularne wybrakowywanie krów, które osiągnęły wiek użytkowy, zgodnie z normami i zaleceniami, minimalizuje ryzyko chorób i poprawia ogólne parametry produkcyjne. Dzięki temu, można także skupić się na utrzymaniu młodszych, bardziej wydajnych zwierząt w stadzie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli bydła, takimi jak programy zarządzania zdrowiem zwierząt oraz optymalizacja genetyki stada.

Pytanie 10

Gaz powstający podczas chowu zwierząt, który nie jest gazem cieplarnianym, a prowadzi do silnego wzrostu zakwaszenia gleby i atmosfery, to

A. metan.

B. dwutlenek węgla.

C. para wodna.

D. amoniak.

Amoniak (NH3) jest gazem, który powstaje w wyniku procesów metabolicznych u zwierząt, w szczególności w trakcie trawienia białek. Amoniak, w przeciwieństwie do gazów cieplarnianych takich jak dwutlenek węgla (CO2) czy metan (CH4), nie przyczynia się do globalnego ocieplenia, lecz ma istotny wpływ na zakwaszenie gleby i atmosfery. Jego emisja, szczególnie w intensywnym chowie zwierząt, może prowadzić do poważnych problemów środowiskowych. Amoniak może przekształcać się w amonowy jon (NH4+), co obniża pH gleby, wpływając na dostępność składników pokarmowych dla roślin. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w praktykach rolniczych, gdzie stosowanie nawozów azotowych wymaga uwzględnienia emisji amoniaku, aby uniknąć negatywnego wpływu na jakość gleby i wody. Zgodnie z normami ochrony środowiska, zarządzanie odpadami zwierzęcymi powinno obejmować metody redukcji emisji amoniaku, takie jak kompostowanie lub stosowanie systemów zbierania i przetwarzania odpadów.

Pytanie 11

W sąsiedztwie której części żołądka wielokomorowego u bydła znajduje się worek osierdziowy i serce?

A. Trawieńca.

B. Czepca.

C. Żwacza.

D. Ksiąg.

Wybór odpowiedzi związanych z innymi komorami żołądka, takimi jak żwacz, trawieniec czy księgi, wskazuje na niepełne zrozumienie anatomicznej struktury układu pokarmowego bydła. Żwacz, jako największa komora, pełni funkcję fermentacyjną, gdzie pokarm jest rozkładany przez mikroorganizmy. Jednak jest on oddalony od serca i worka osierdziowego, co czyni tę odpowiedź błędną. Podobnie, trawieniec, który jest ostatnią częścią żołądka, odpowiedzialny za dalsze trawienie i wchłanianie składników odżywczych, nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie serca. Księgi, z kolei, to kolejna komora, która działa jako pompa do przetwarzania pokarmu przed jego dalszym przesunięciem do trawieńca. Twierdzenie, że któraś z tych komór sąsiaduje z sercem, wynika z powszechnego błędu myślowego, który polega na myleniu lokalizacji i funkcji poszczególnych części żołądka. W praktyce weterynaryjnej i hodowlanej istotne jest, aby dokładnie rozumieć anatomiczne relacje między organami, co ma kluczowe znaczenie dla diagnostyki i leczenia schorzeń. Dlatego znajomość położenia czepca oraz jego funkcji w kontekście układu pokarmowego jest niezwykle ważna dla zapewnienia zdrowia i dobrostanu bydła.

Pytanie 12

Aby spełnić wymagania dotyczące dobrostanu zwierząt, prosięta odsadza się nie wcześniej niż

A. w 35 dniu po urodzeniu.

B. w 21 dniu po urodzeniu.

C. w 42 dniu po urodzeniu.

D. w 28 dniu po urodzeniu.

Odpowiedzi sugerujące wcześniejsze odsadzenie prosiąt, takie jak 21, 35 czy 42 dni, mogą opierać się na błędnych założeniach dotyczących potrzeb rozwojowych młodych zwierząt. W przypadku odsadzenia w 21 dniu prosięta nie zdobędą wystarczającej ilości przeciwciał i składników odżywczych, które są kluczowe w pierwszych tygodniach życia. Wiele badań wskazuje, że młode zwierzęta potrzebują co najmniej 28 dni, aby ich układ pokarmowy oraz system odpornościowy mogły w pełni dojrzeć. Odsadzanie w 35 lub 42 dniu, chociaż może wydawać się korzystne w niektórych przypadkach, nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu, które promują efektywne i zdrowe odchowanie prosiąt. Wczesne odsadzenie może prowadzić do stresu, co z kolei może wpływać na ich rozwój emocjonalny i fizyczny. Ważne jest, aby właściciele gospodarstw hodowlanych byli świadomi tych informacji i stosowali się do wytycznych, aby uniknąć typowych błędów w hodowli, które mogą negatywnie wpłynąć na zdrowie i dobrostan zwierząt. Rekomendacje te są oparte na szerokiej literaturze naukowej oraz praktykach stosowanych w nowoczesnej hodowli zwierząt.

Pytanie 13

Trymowanie u psów to

A. usuwanie martwej sierści.

B. obcinanie pazurów.

C. usuwanie kamienia nazębnego.

D. usuwanie z uszu woskowiny i włosów.

Trymowanie u psów odnosi się do usuwania martwej sierści, co jest istotnym elementem pielęgnacji zwierząt. Regularne usuwanie martwego włosa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i sierści psa, ponieważ pozwala na lepszą cyrkulację powietrza i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów dermatologicznych. W zależności od rasy psa, różne techniki trymowania mogą być stosowane, takie jak trymer ręczny, nożyczki czy maszynki do strzyżenia. Na przykład, w przypadku ras szorstkowłosych, takich jak Airedale Terrier, trymowanie jest nie tylko konieczne dla estetyki, ale także dla zdrowia, ponieważ zapobiega ona matowieniu sierści i infekcjom skórnym. Dobrą praktyką jest także konsultacja z groomerem, który pomoże określić, jak często powinno się przeprowadzać trymowanie, aby zapewnić psu komfort i zdrowie. Ponadto, regularne trymowanie może pomóc w identyfikowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy pasożyty.

Pytanie 14

Samice którego gatunku mają najkrótszy okres ciąży?

A. Kóz.

B. Świń.

C. Bydła.

D. Owiec.

Samice świń, czyli lochy, mają najkrótszy okres ciąży spośród wymienionych zwierząt, który wynosi średnio około 114 dni (około 3,8 miesiąca). Ta krótka długość ciąży jest wynikiem adaptacji ewolucyjnych, które pozwalają na szybkie rozmnażanie się, co jest kluczowe w kontekście efektywności produkcji świńskiej. W praktyce, krótki okres ciąży wpływa na intensywność hodowli, umożliwiając producentom zwierząt uzyskanie większej liczby miotów w krótszym czasie. W branży hodowlanej przestrzega się standardów dotyczących żywienia i opieki nad lochami w czasie ciąży, aby zapewnić zdrowie zarówno matki, jak i prosiąt. Prawidłowe zarządzanie ciążą loch jest kluczowe dla uzyskania zdrowego potomstwa, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt. Ponadto, przeprowadza się regularne kontrole weterynaryjne, które pomagają w monitorowaniu zdrowia ciążowych loch oraz wczesnym wykrywaniu ewentualnych problemów.

Pytanie 15

Podstawowym dodatkiem mineralnym stosowanym w żywieniu bydła w celu uzupełnienia niedoboru wapnia jest

A. mocznik pastewny.

B. kreda pastewna.

C. sól pastewna.

D. melasa.

Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.

Pytanie 16

Optymalna zawartość suchej masy w skoszonej trawie, z przeznaczeniem na sianokiszonkę przechowywaną w belach, wynosi

A. 20%

B. 65%

C. 45%

D. 35%

Optymalna zawartość suchej masy w skoszonej trawie przeznaczonej na sianokiszonkę przechowywaną w belach wynosi 45%. Taka zawartość jest kluczowa dla efektywnego fermentowania trawy i uzyskania wysokiej jakości kiszonki. Wysoka zawartość suchej masy wspiera procesy fermentacyjne, zmniejszając ryzyko rozwoju niepożądanych mikroorganizmów, co z kolei wpływa na lepszą trwałość i smak gotowego produktu. Przykładowo, w praktyce rolniczej, osiągnięcie 45% suchej masy pozwala uzyskać odpowiednią konsystencję materiału, co ułatwia jego prasowanie i przechowywanie. Przestrzeganie standardów dotyczących jakości sianokiszonki, takich jak te określone przez Polską Normę PN-R-66308, jest niezbędne, aby zapewnić optymalne warunki do przechowywania i późniejszego wykorzystywania paszy. Wiedza na temat optymalnej zawartości suchej masy pozwala rolnikom na lepsze planowanie zbiorów i przetwarzania trawy, co przekłada się na wyższą efektywność produkcji zwierzęcej oraz lepsze wyniki ekonomiczne.

Pytanie 17

Aparatu żądłowego nie posiadają

A. trutnie i królowa.

B. poczwarki i trutnie.

C. królowa i robotnice.

D. robotnice i poczwarki.

Poczwarki i trutnie nie posiadają aparatu żądłowego, co jest kluczowym elementem ich biologii. Poczwarki to stadium rozwojowe owadów, w którym nie mają one zdolności do aktywnego żądlenia, ponieważ nie są jeszcze w pełni rozwiniętymi osobnikami dorosłymi. Z kolei trutnie, będące samcami w kolonii, również nie posiadają żądła, ponieważ ich biologiczna rola nie wymaga obrony gniazda. W przeciwieństwie do robotnic i królowej, które są odpowiedzialne za ochronę kolonii i rozmnażanie, trutnie koncentrują się głównie na reprodukcji. Zrozumienie tych różnic jest ważne, zwłaszcza w kontekście ekologii i biologii społecznej owadów. W praktyce, wiedza ta ma zastosowanie w hodowli pszczół, gdzie właściwe zarządzanie różnymi kastami owadów jest kluczowe dla efektywności produkcji miodu oraz zdrowia kolonii.

Pytanie 18

Najwyższą roczną plenność mają

A. krowy.

B. lochy.

C. suki.

D. maciorki.

Lochy, czyli samice świń, charakteryzują się najwyższą roczną plennością spośród wszystkich wymienionych zwierząt. Na ogół lochy mogą urodzić od dwóch do trzech miotów rocznie, z przeciętną liczbą prosiąt w miocie wynoszącą od 10 do 12. To sprawia, że roczna plenność loch jest znacznie wyższa w porównaniu do innych samic zwierząt gospodarskich. W hodowli trzody chlewnej, zwiększenie liczby prosiąt urodzonych na lochę jest kluczowym wskaźnikiem wydajności produkcji. Właściwe zarządzanie lochami, takie jak optymalne warunki żywieniowe i zdrowotne, może znacznie poprawić ich zdolności reprodukcyjne. Przykładowo, stosowanie strategii inseminacji sztucznej pozwala na lepsze dobieranie genów, zwiększając tym samym potencjał prokreacyjny. Oprócz tego, zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli, ważne jest monitorowanie cyklu rujowego, co pozwala na precyzyjne planowanie kryć i maksymalizację produkcji prosiąt.

Pytanie 19

Pełnowartościowe białko powinno zawierać w odpowiednich ilościach oraz w odpowiednim wzajemnym stosunku

A. aminokwasy endogenne.

B. aminokwasy egzogenne.

C. nasycone kwasy tłuszczowe.

D. nienasycone kwasy tłuszczowe.

Pełnowartościowe białko to białko, które zawiera wszystkie niezbędne aminokwasy w odpowiednich ilościach i proporcjach. Najważniejsze dla człowieka są aminokwasy egzogenne, których organizm nie jest w stanie syntetyzować samodzielnie, dlatego muszą być dostarczane z pożywieniem. Aminokwasy te odgrywają kluczową rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w syntezie białek, produkcji hormonów oraz funkcjonowaniu układu odpornościowego. Przykłady źródeł pełnowartościowych białek to produkty pochodzenia zwierzęcego, jak mięso, ryby, jaja oraz niektóre źródła roślinne, takie jak soja czy komosa ryżowa. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią ilość aminokwasów egzogennych, dietetycy często zalecają zróżnicowaną dietę, która uwzględnia zarówno białka zwierzęce, jak i roślinne. Warto również zwrócić uwagę na standardy żywieniowe, takie jak zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia, które wskazują na optymalne proporcje makroskładników w diecie.

Pytanie 20

W transporcie tlenu z płuc do tkanek i dwutlenku węgla z tkanek do płuc udział biorą

A. monocyty.

B. erytrocyty.

C. leukocyty.

D. trombocyty.

Monocyty, leukocyty i trombocyty nie pełnią roli w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla, co może prowadzić do mylnych wniosków na temat ich funkcji. Monocyty to rodzaj białych krwinek odpowiedzialnych za odpowiedź immunologiczną organizmu oraz fagocytozę patogenów. Ich podstawowa rola polega na eliminowaniu obumarłych komórek i eliminacji infekcji, co jest zupełnie inny proces niż transport gazów. Leukocyty, będące głównie komórkami układu odpornościowego, także nie biorą udziału w transporcie gazów, a ich funkcje koncentrują się na obronie organizmu przed infekcjami i chorobami. Trombocyty, nazywane płytkami krwi, są kluczowe w procesach krzepnięcia krwi, ale również nie uczestniczą w transporcie tlenu ani dwutlenku węgla. Typowym błędem jest mylenie ich funkcji z rolą erytrocytów z powodu ich ogólnego udziału w systemie krwionośnym. Każda z tych komórek pełni wyspecjalizowane funkcje, które są odrębne i nie mogą być mylone z transportem gazów. Zrozumienie różnic między tymi komórkami jest fundamentalne, aby właściwie ocenić ich rolę w organizmie oraz unikać pomyłek, które mogą prowadzić do nieprawidłowych interpretacji funkcji układu krwionośnego.

Pytanie 21

Roślina przedstawiona na zdjęciu to

A. koniczyna.

B. łubin.

C. wyka.

D. nostrzyk.

Odpowiedź, że roślina przedstawiona na zdjęciu to łubin, jest poprawna. Łubin (Lupinus) to rodzaj roślin z rodziny bobowatych, który charakteryzuje się groniastymi kwiatostanami oraz liśćmi złożonymi z kilku listków, co jest doskonale widoczne na przedstawionym zdjęciu. Łubiny są cenione nie tylko za walory ozdobne, ale również za swoje właściwości glebowe, ponieważ mają zdolność wiązania azotu, co poprawia jakość gleby. W praktyce stosuje się je w uprawach paszowych oraz jako rośliny poplonowe, które wzbogacają glebę w składniki odżywcze. Dodatkowo, niektóre gatunki łubinu są wykorzystywane w dietetyce, jako źródło białka roślinnego. W kontekście standardów ekologicznych, łubiny są również ważnym elementem w bioróżnorodnych systemach upraw, co podkreśla ich rolę w zrównoważonym rolnictwie.

Pytanie 22

Składniki mieszanek treściwych, których rola polega na wiązaniu toksycznych metabolitów i mykotoksyn wydzielanych przez niepożądane mikroorganizmy, to

A. enzymy.

B. przeciwutleniacze.

C. detoksykanty.

D. prebiotyki.

Prebiotyki, przeciwutleniacze i enzymy, mimo że mają swoje własne istotne funkcje w organizmie, nie odpowiadają za wiązanie toksycznych metabolitów ani mykotoksyn. Prebiotyki są nieprzyswajalnymi składnikami pokarmowymi, które stymulują wzrost i aktywność korzystnych mikroorganizmów w jelitach. Ich głównym celem jest poprawa zdrowia układu pokarmowego poprzez wspieranie flory bakteryjnej, a nie eliminacja toksyn. Przeciwutleniacze, takie jak witamina C czy E, neutralizują wolne rodniki, ale ich działanie nie obejmuje wiązania toksycznych substancji. Ich rola polega na ochronie komórek przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, co jest ważne dla zachowania zdrowia, ale nie ma bezpośredniego związku z detoksykacją w sensie eliminacji mykotoksyn. Enzymy, z kolei, to białka katalizujące reakcje chemiczne w organizmie. Choć są kluczowe w procesach metabolicznych, nie pełnią funkcji detoksykacyjnej w kontekście wiązania toksyn. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych funkcji biologicznych tych substancji, co może prowadzić do niewłaściwego stosowania suplementów diety i braku oczekiwanych efektów. W praktyce, ważne jest zrozumienie specyficznych ról poszczególnych składników, aby podejmować właściwe decyzje żywieniowe i zdrowotne.

Pytanie 23

Zabieg dekornizacji u cieląt należy wykonać

A. po ukończeniu 3 miesiąca życia.

B. między 6 a 8 tygodniem życia.

C. po ukończeniu 6 miesiąca życia.

D. między 2 a 3 tygodniem życia.

Przeprowadzenie zabiegu dekornizacji po ukończeniu 3 miesiąca życia, jak również po 6 miesiącu życia, wiąże się z wieloma problemami, które mogą wpływać negatywnie na zdrowie i dobrostan cieląt. W tych okresach rogi są już w znacznym stopniu rozwinięte, co oznacza, że zabieg staje się znacznie bardziej skomplikowany oraz obciążony większym ryzykiem powikłań, takich jak krwawienie, ból czy infekcje. Warto zauważyć, że wprowadzenie zabiegu w późniejszym okresie życia cielęcia prowadzi do większego stresu zarówno dla zwierzęcia, jak i dla hodowcy, gdyż cielęta mogą wykazywać objawy oporu i strachu. Istotnym błędem jest także myślenie, że późniejsza dekornizacja jest bardziej humanitarna – w rzeczywistości młodsze cielęta lepiej znoszą ten zabieg. Podobnie, wybór okresu między 6 a 8 tygodniem życia, mimo że jest nieco bliższy optymalnemu terminowi, nadal nie jest zalecany, gdyż cielęta w tym czasie również mogą odczuwać znaczny dyskomfort. Ważne jest zrozumienie, że zgodnie z praktykami weterynaryjnymi, kluczowym celem jest nie tylko usunięcie rogów, ale także minimalizacja stresu i bólu, co jest trudniejsze do osiągnięcia w późniejszych etapach życia zwierząt. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieodpowiednich praktyk hodowlanych, które są sprzeczne z aktualnymi standardami dobrostanu zwierząt.

Pytanie 24

Krycie naturalne, w którym z grupą krów stale przebywa buhaj, to krycie

A. dzikie.

B. dozorowane.

C. wolne.

D. haremowe.

Krycie haremowe to technika, w której jeden buhaj przebywa w stałym towarzystwie grupy krów. Jest to metoda szeroko stosowana w hodowli bydła, szczególnie w celu optymalizacji reprodukcji. Takie podejście pozwala na naturalne krycie krów, co sprzyja lepszemu rozwojowi genetycznemu stada. Kluczowym aspektem krycia haremowego jest zapewnienie, że buhaj nie tylko jest zdrowy, ale również ma odpowiednie cechy genetyczne, które przekaże potomstwu. Dzięki tej metodzie można zwiększyć efektywność rozmnażania, co jest korzystne zarówno ekonomicznie, jak i pod względem jakości mięsa oraz mleka. W praktyce, hodowcy powinni monitorować zachowania zarówno buhaja, jak i krów, aby zapewnić, że proces krycia przebiega pomyślnie. Dobre praktyki obejmują regularne sprawdzanie cykli rujowych krów oraz odpowiednie zarządzanie grupą, co zwiększa szanse na udane krycie i zdrowe potomstwo.

Pytanie 25

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli wskaż pasze o najwyższej zawartości witamin z grupy B.

A. Śruta jęczmienna i otręby pszenne.

B. Ziemniaki parowane i buraki pastewne.

C. Drożdże pastewne i kiełki z pszenicy.

D. Kiszonka z kukurydzy i siano z koniczyny czerwonej.

Drożdże pastewne i kiełki z pszenicy to pasze o najwyższej zawartości witamin z grupy B, co zostało potwierdzone danymi z analizowanej tabeli. Drożdże są bogate w witaminę B1 (tiaminę), która jest kluczowa dla metabolizmu węglowodanów, a także w witaminę B6 (pirydoksynę), niezbędną do syntezy neuroprzekaźników i metabolizmu aminokwasów. Kiełki z pszenicy dostarczają także witaminy B1, co czyni je znakomitym uzupełnieniem diety dla zwierząt. Wprowadzenie tych pasz do diety zwierząt hodowlanych może znacząco poprawić ich zdrowie, wzmocnić układ odpornościowy oraz zwiększyć wydajność produkcyjną. Zgodnie z dobrą praktyką hodowlaną, rekomenduje się stosowanie pasz fortifikowanych w witaminy, aby zapewnić optymalny rozwój organizmów. Dbanie o odpowiednią podaż witamin z grupy B jest szczególnie ważne w okresach intensywnego wzrostu oraz w przypadku zwierząt narażonych na stres, co podkreśla znaczenie drożdży i kiełków w diecie.

Pytanie 26

Na zdjęciu przedstawiono owcę rasy

A. wrzosówka.

B. merynos.

C. berrichon du cher.

D. kent.

Wrzosówka to rasa owiec, która charakteryzuje się czarnym lub ciemnobrązowym umaszczeniem oraz spiralnie skręconymi rogami, co doskonale pasuje do opisu zdjęcia. Te cechy są kluczowe dla identyfikacji wrzosówki, która jest szczególnie popularna w Polsce. Wrzosówki są znane ze swojej zdolności do wydajnej produkcji wełny oraz mięsa. Rasa ta jest również ceniona za odporność i zdolność do przystosowania się do różnorodnych warunków hodowlanych. W praktyce, hodowcy wrzosówek stosują różnorodne metody, aby poprawić jakość ich mięsa i wełny, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli owiec. Właściwe zarządzanie paszą oraz zdrowiem zwierząt jest kluczowe, aby uzyskać jak najlepsze wyniki hodowlane. W kontekście produkcji zwierzęcej, znajomość ras i ich specyfikacji jest niezbędna do podejmowania trafnych decyzji hodowlanych.

Pytanie 27

Zasady Wzajemnej Zgodności w obszarze C obejmują wymogi rolników w zakresie

A. zdrowotności roślin.

B. identyfikacji i rejestracji zwierząt.

C. dobrostanu zwierząt.

D. bezpieczeństwa pasz i żywności.

Odpowiedzi dotyczące identyfikacji i rejestracji zwierząt, zdrowotności roślin oraz bezpieczeństwa pasz i żywności, choć istotne w kontekście rolnictwa, nie są bezpośrednio związane z zasadami Wzajemnej Zgodności w obszarze C. Identyfikacja i rejestracja zwierząt są ważne z punktu widzenia monitorowania zdrowia i pochodzenia zwierząt, ale nie koncentrują się na samej jakości ich życia. Podobnie, zdrowotność roślin odnosi się do zabezpieczenia upraw przed chorobami i szkodnikami, co jest działaniem w obszarze produkcji rolniczej, a nie dobrostanu zwierząt. Z kolei bezpieczeństwo pasz i żywności, chociaż kluczowe dla zdrowia konsumentów, nie dotyczy bezpośrednio warunków, w jakich zwierzęta są hodowane oraz ich dobrostanu. Takie podejście do oceny wymogów może prowadzić do zniekształcenia rzeczywistego stanu rzeczy i pominięcia kluczowego aspektu, jakim jest etyka i odpowiedzialność w hodowli zwierząt. Zrozumienie, jak te wszystkie elementy współdziałają w ekosystemie rolniczym, jest niezbędne do wdrażania skutecznych praktyk, które nie tylko spełniają regulacje, ale także odpowiadają na potrzeby współczesnego rynku oraz oczekiwania konsumentów.

Pytanie 28

Pierwiastkiem, którego niedobór wymaga uzupełnienia w pierwszych dniach życia prosiąt, jest

A. wapń.

B. sód.

C. żelazo.

D. magnez.

Magnez, wapń i sód są istotnymi minerałami w diecie zwierząt, jednak ich niedobory nie są tak krytyczne w pierwszych dniach życia prosiąt jak niedobór żelaza. Magnez odgrywa ważną rolę w procesach enzymatycznych oraz w funkcjonowaniu układu nerwowego, ale jego niedobór nie prowadzi do tak drastycznych skutków, jak anemia wywołana brakiem żelaza. Wapń jest kluczowy dla prawidłowego rozwoju kości i zębów oraz dla funkcji mięśniowych, jednak jego deficyt w krótkim okresie życia prosiąt nie jest tak bezpośrednio zagrażający ich życiu. Sód jest istotny dla równowagi elektrolitowej oraz funkcji komórkowych, jednak w kontekście prosiąt, jego niedobór pojawia się rzadziej i zazwyczaj nie występuje w pierwszych dniach życia, gdyż prosięta czerpią go z mleka matki. Typowym błędem myślowym związanym z tymi odpowiedziami jest skupienie się na ogólnej istotności minerałów w diecie, zamiast na specyficznych potrzebach prosiąt w tym wczesnym okresie życia. W przypadku prosiąt, priorytetem powinno być zapewnienie im odpowiedniego poziomu żelaza, aby zapobiec anemii i wspierać ich rozwój oraz zdrowie. Ignorowanie tego kluczowego aspektu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, które w dłuższej perspektywie wpłyną na wydajność hodowli.

Pytanie 29

Która z ras świń nie jest zalecana do chowu ekologicznego ze względu na dużą wrażliwość na czynniki środowiskowe i wysokie wymagania utrzymania?

A. Złotnicka pstra.

B. Duroc.

C. Złotnicka biała.

D. Pietrain.

Odpowiedzi Duroc, Złotnicka pstra oraz Złotnicka biała nie są zalecane jako niewłaściwe w kontekście chowu ekologicznego, co jest mylne. Rasa Duroc, choć nieco mniej wrażliwa na czynniki środowiskowe, nie jest w pełni przystosowana do zasad ekologicznych. Duroc, w porównaniu do Pietrain, ma lepszą zdolność do adaptacji, ale wciąż wymaga intensywnej produkcji pasz, co w przypadku chowu ekologicznego mogłoby naruszyć zasady zrównoważonego rozwoju. Złotnicka pstra i Złotnicka biała, obie rasy rodzime, wyróżniają się większą odpornością i zdolnością do przystosowania się do lokalnych warunków oraz mniejszymi wymaganiami dotyczącymi utrzymania. W procesie chowu ekologicznego, kluczowe jest wybieranie ras, które nie tylko są w stanie dobrze funkcjonować w naturalnych warunkach, ale także przyczyniają się do minimalizacji wpływu na środowisko. Wybór nieodpowiednich ras, takich jak Duroc, może prowadzić do dalszej degradacji zasobów naturalnych oraz nieefektywnego wykorzystania paszy, co jest sprzeczne z zasadami ekologicznej produkcji zwierzęcej. Z tego względu istotne jest zrozumienie, że wybór rasy ma kluczowe znaczenie dla sukcesu chowu ekologicznego i długoterminowej zrównoważonej produkcji rolniczej.

Pytanie 30

Wskazaniem do wykonania zabiegu sztucznego unasiennienia suki nie jest

A. brak pierwszego potomstwa.

B. dysproporcja masy ciała zwierząt.

C. awersja suki do psów.

D. agresja zwierząt.

Brak pierwszego potomstwa jest wskaźnikiem, który nie wskazuje na potrzebę wykonania zabiegu sztucznego unasiennienia suki. W praktyce weterynaryjnej, sztuczne unasiennienie jest zazwyczaj stosowane, gdy występują problemy z naturalnym rozmnażaniem, takie jak awersja suki do psów, agresja zwierząt, czy też dysproporcja masy ciała między suką a psem. W przypadku braku pierwszego potomstwa, nie ma technicznych przesłanek do przeprowadzania tego zabiegu, ponieważ nie jest to objawem jakiejkolwiek patologii ani wskazaniem do interwencji. Sztuczne unasiennienie powinno być stosowane w sytuacjach, gdzie naturalne krycie nie jest możliwe lub jest obarczone dużym ryzykiem. Przykładowo, jeżeli suka wykazuje silną niechęć do psów, co może prowadzić do stresu i kontuzji, sztuczne unasiennienie może być wskazane. Warto zwrócić uwagę na to, że każda decyzja o przeprowadzeniu zabiegu powinna być dokładnie analizowana przez specjalistów, którzy mogą ocenić stan zdrowia oraz potrzeby reprodukcyjne zwierzęcia zgodnie z aktualnymi standardami weterynaryjnymi.

Pytanie 31

Łopatkę zalicza się do kości

A. płaskich.

B. pneumatycznych.

C. krótkich.

D. długich.

Łopatka, znana również jako łopatka czworoboczna, jest klasyfikowana jako kość płaska. Kości płaskie mają charakterystyczny kształt, który jest szerszy i cieńszy niż inne typy kości. W przypadku łopatki, jej struktura umożliwia efektywną funkcję w obrębie górnych kończyn. Kości płaskie, takie jak łopatka, pełnią kluczowe role w ochronie narządów wewnętrznych oraz jako miejsca przyczepu dla mięśni, co ma ogromne znaczenie w kontekście biomechaniki ciała. Na przykład, mięśnie takie jak mięsień naramienny czy rotator cuff przyczepiają się do łopatki, co pozwala na szeroki zakres ruchu w stawie ramiennym. Poprawna identyfikacja i klasyfikacja kości są niezbędne w medycynie, rehabilitacji oraz w sportach, gdzie wiedza o anatomii wpływa na technikę wykonywania ruchów oraz zapobieganie kontuzjom.

Pytanie 32

Standardowa laktacja u krów trwa

A. 250 dni.

B. 305 dni.

C. 365 dni.

D. 280 dni.

Standardowa laktacja u krów mlecznych trwa 305 dni, co jest zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji ds. Mleka (IDF) oraz praktykami w hodowli bydła mlecznego. Czas ten jest często używany w programach zarządzania stadem, aby zoptymalizować wydajność mleczną oraz zdrowie zwierząt. W trakcie tego okresu krowy powinny być regularnie dojarzane, co pozwala na maksymalizację produkcji mleka. Długość laktacji ma kluczowe znaczenie dla planowania cyklu rozrodczego, co z kolei wpływa na efektywność ekonomiczną produkcji mleka. Wiedza ta jest istotna dla hodowców, którzy dążą do poprawy rentowności swoich gospodarstw poprzez efektywne zarządzanie cyklem laktacyjnym. Ponadto, zrozumienie długości laktacji pomaga w odpowiedniej suplementacji paszy oraz dbałości o zdrowie i kondycję zwierząt, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich wyników w produkcji mleka.

Pytanie 33

Do prawidłowego funkcjonowania tarczycy potrzebny jest

A. magnez.

B. sód.

C. potas.

D. jod.

Jod jest kluczowym mikroelementem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania tarczycy. Jego główną rolą jest udział w syntezie hormonów tarczycy, takich jak tyroksyna (T4) i trijodotyronina (T3), które regulują metabolizm, wzrost oraz rozwój organizmu. Bez wystarczającej ilości jodu, tarczyca nie jest w stanie produkować tych hormonów, co może prowadzić do niedoczynności tarczycy, objawiającej się zmęczeniem, przyrostem masy ciała oraz zaburzeniami nastroju. W praktyce, aby zapewnić odpowiednią podaż jodu, warto uwzględnić w diecie produkty bogate w ten pierwiastek, takie jak ryby morskie, algi, mleko i sól jodowaną. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, zaleca się, aby dorośli spożywali około 150 µg jodu dziennie. Przykłady dobrych praktyk obejmują również monitorowanie poziomu jodu w populacji oraz uzupełnianie diety w przypadku jego niedoborów.

Pytanie 34

Ilustracja przedstawia nerki

A. konia.

B. psa.

C. krowy.

D. kury.

Wybrałeś odpowiedź, że nerki konia są poprawne, i to ma sens! Nerki u różnych zwierząt mają różne cechy – na przykład, nerki koni są długie i umiejscowione wysoko w jamie brzusznej. W porównaniu do nerek psów czy krów, widać te różnice. Dobrze jest znać budowę nerek koni, zwłaszcza w weterynarii, gdzie to pomaga w diagnozowaniu chorób, jak kamica nerkowa. Nerki mają też ważną rolę w utrzymywaniu równowagi elektrolitowej i usuwaniu zbędnych substancji z organizmu, co jest kluczowe dla ich zdrowia i wydolności. Wiedza o tym, jak różnią się nerki u różnych gatunków, może być naprawdę przydatna, zwłaszcza w hodowli i dbaniu o zdrowie zwierząt. To ważna sprawa w pracy weterynarzy.

Pytanie 35

Ilustracja przedstawia

A. eksperlery rzepakowe.

B. makuchy sojowe.

C. śrutę grochową.

D. wysłodki buraczane suszone.

Wysłodki buraczane to coś w rodzaju pozostałości, które powstają, kiedy na przykład wyciskamy cukier z buraków. Mają dość specyficzną teksturę i kształt, co, jak widzisz na ilustracji, jest dosyć wyraźne. Są pełne błonnika i białka, dzięki czemu świetnie nadają się do karmienia zwierząt, zwłaszcza bydła. W praktyce w przemyśle paszowym wykorzystuje się je, co pomaga lepiej wykorzystać surowce z rolnictwa. Używanie wysłodków buraczanych w żywieniu zwierząt jest zgodne z tym, co promuje zrównoważoną produkcję i zmniejszanie odpadów. To wszystko pasuje też do idei gospodarki cyrkularnej, gdzie odpady mogą dostać drugie życie jako cenne surowce. Można je dodać do mieszanki paszowej, żeby poprawić smak karmy i jej wartości odżywcze dla zwierząt.

Pytanie 36

Duża zawartość włókna surowego w dawce pokarmowej dla tuczników powoduje

A. łatwiejsze trawienie.

B. depresję strawności.

C. większe przyrosty.

D. mniejsze zużycie paszy.

Odpowiedzi sugerujące, że duża zawartość włókna surowego w diecie tuczników prowadzi do większych przyrostów, mniejszego zużycia paszy lub łatwiejszego trawienia opierają się na nieporozumieniach dotyczących roli włókna w diecie zwierząt. Włókno surowe jest istotnym elementem diety, jednak jego nadmiar może wpływać negatywnie na procesy trawienne i ogólną wydajność hodowli. Przykładowo, zwiększenie ilości włókna w diecie często prowadzi do obniżenia dostępności energii, co jest sprzeczne z ideą zwiększenia przyrostów. W rzeczywistości, zbyt duża ilość włókna może powodować wydłużenie czasu pasażu treści pokarmowej, co skutkuje mniejszymi przyrostami masy ciała przez zwierzęta. Ponadto, włókno nie jest w stanie dostarczyć odpowiednich ilości niezbędnych składników odżywczych, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania paszy. Przyzwyczajenie do myślenia, że dodanie włókna zawsze jest korzystne, może prowadzić do błędnych decyzji w żywieniu, co negatywnie wpływa na całkowite wyniki produkcji. Warto zwrócić uwagę na naukowe podstawy żywienia zwierząt i stosować się do aktuialnych wytycznych, które uwzględniają zrównoważenie wszystkich składników diety.

Pytanie 37

Na rysunku przedstawiającym narządy jamy brzusznej bydła, strzałka wskazuje

A. jajnik.

B. nerkę.

C. pęcherz moczowy.

D. wątrobę.

Nerka, wskazana przez strzałkę na rysunku narządów jamy brzusznej bydła, jest kluczowym organem w układzie moczowym tego zwierzęcia. Charakteryzuje się ona wyraźnym, pobrużdżonym kształtem, który jest typowy dla nerek bydła. Taki wygląd jest wynikiem specyficznej struktury korowej i rdzennej, co zwiększa powierzchnię filtracyjną nerki i umożliwia efektywniejsze usuwanie toksyn z organizmu. Wiedza na temat anatomii nerek bydła jest istotna, ponieważ właściwe funkcjonowanie tego narządu ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierzęcia oraz jego wydajność produkcyjną. W praktyce weterynaryjnej, ocena stanu nerek jest kluczowym krokiem w diagnozowaniu chorób układu moczowego. Dodatkowo, hodowcy bydła powinni być świadomi, że zdrowe nerki wpływają na ogólną kondycję zwierząt, co ma znaczenie w kontekście produkcji mięsa oraz mleka. Zrozumienie anatomii i fizjologii nerek jest zatem niezbędne dla każdego, kto zajmuje się hodowlą bydła.

Pytanie 38

Na zdjęciu przedstawiono bydło rasy

A. białogrzbietej.

B. aberdeen angus.

C. hereford.

D. limousine.

Wybór rasy bydła innej niż hereford może wynikać z niepełnego zrozumienia cech charakterystycznych poszczególnych ras. Na przykład, bydło rasy aberdeen angus, mimo swojego znaczenia w produkcji mięsa, nie ma typowych cech wizualnych, jakie można znaleźć u herefordów. Aberdeeny są całkowicie czarne i nie mają białych akcentów, co czyni je łatwymi do pomylenia, jeśli nie znasz ich specyfiki. Bydło limousine ma bardziej muskularną budowę i charakterystyczny, jasnobrązowy kolor, co również nie odpowiada cechom hereforda. Ponadto, rasa białogrzbietej, choć znana w Polsce, również różni się wizualnie od hereforda. Typowym błędem myślowym jest opieranie się tylko na kolorze lub ogólnym wyglądzie zwierzęcia, a nie na silnych cechach charakterystycznych, które są kluczowe w identyfikacji ras. Powinno się również wziąć pod uwagę aspekty hodowlane oraz właściwości użytkowe, które różnią się w zależności od rasy. Ocena bydła powinna być kompleksowa i uwzględniać nie tylko wygląd, ale także cechy genetyczne, wydajność oraz walory mięsa, co jest kluczowe w branży produkcji rolnej. Zrozumienie tych różnic jest fundamentalne dla skutecznej hodowli i produkcji.

Pytanie 39

Pasza przeznaczona do bezpośredniego żywienia zwierząt, tak zbilansowana, aby w pełni zaspokoić dzienne zapotrzebowanie poszczególnych gatunków zwierząt na składniki pokarmowe, mineralne i witaminy, określana jest jako

A. koncentrat białkowy.

B. mieszanka treściwa, uzupełniająca.

C. mieszanka mineralno-witaminowa.

D. mieszanka treściwa, pełnoporcjowa.

Wybór odpowiedzi, która odnosi się do mieszanki treściwej, uzupełniającej, nie oddaje istoty zbilansowanej diety, jaką powinny otrzymywać zwierzęta w hodowli. Mieszanka treściwa, uzupełniająca jest bowiem przeznaczona do stosowania w połączeniu z innymi paszami i nie dostarcza wszystkich niezbędnych składników odżywczych, które są kluczowe dla zachowania zdrowia i wydajności zwierząt. Również koncentrat białkowy, który zawiera głównie białko, nie jest wystarczający, aby dostarczyć pełne spektrum składników odżywczych, jakie są wymagane. Tego rodzaju pasze mogą prowadzić do niedoborów innych ważnych składników, takich jak witaminy i minerały, co w dłuższym czasie może negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt oraz ich wydajność. Mieszanka mineralno-witaminowa, choć ważna, również nie jest w stanie zaspokoić pełnych potrzeb żywieniowych, ponieważ nie dostarcza odpowiedniej ilości energii i białka. Błędem jest zatem myślenie, że podstawowym celem paszy może być jedynie uzupełnianie, a nie kompleksowe zaspokajanie potrzeb żywieniowych. Kluczowe jest zrozumienie, że prawidłowa dieta powinna być zrównoważona, a mieszanka treściwa, pełnoporcjowa jest jedynym rozwiązaniem, które zapewnia zwierzętom całościowe pokrycie ich potrzeb. Zachowanie równowagi w diecie jest podstawą efektywnej produkcji zwierzęcej oraz zdrowia hodowli.

Pytanie 40

Przyczyną anemii może być niedobór w organizmie

A. wapnia, fosforu, żelaza.

B. jodu, żelaza, kobaltu.

C. żelaza, miedzi, kobaltu.

D. potasu, żelaza, kobaltu.

Pojęcie anemii jest często mylone z innymi schorzeniami i niedoborami, co prowadzi do wybierania nieprawidłowych odpowiedzi. W pierwszej niepoprawnej opcji wskazano wapń oraz fosfor. Choć są to składniki mineralne niezbędne dla organizmu, nie mają one bezpośredniego wpływu na produkcję czerwonych krwinek ani na poziom hemoglobiny. Wapń jest kluczowy dla zdrowia kości oraz prawidłowej pracy mięśni, natomiast fosfor pełni rolę w metabolizmie energetycznym, ale nie jest istotny w kontekście anemii. W drugiej opcji, skupiając się na miedzi i kobalcie, błędnie przypisano im rolę równą roli żelaza, co jest niewłaściwe, gdyż to właśnie żelazo jest podstawowym składnikiem hemoglobiny. Kobalt, obecny w witaminie B12, ma znaczenie w produkcji czerwonych krwinek, jednak sama witamina nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb organizmu w kontekście anemii. Trzecia odpowiedź, wskazująca na jod, jest również mylna. Jod jest niezbędny głównie dla prawidłowego funkcjonowania tarczycy, co wpływa na metabolizm, ale nie ma bezpośredniego związku z anemią. Ostatnia opcja, sugerująca potas, jest jeszcze bardziej myląca, ponieważ wysoki poziom potasu jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni, ale nie wpływa na produkcję czerwonych krwinek. Te błędne koncepcje często wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych minerałów w organizmie oraz ich wpływu na procesy hematopoetyczne.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej