Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 12:10
  • Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 12:31

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na którym z przestawionych obrazów zastosowano kompozycję dynamiczną?

Ilustracja do pytania
A. D.
B. A.
C. C.
D. B.
Wybór niewłaściwej odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące pojęcia kompozycji dynamicznej. Obrazy A, B i C charakteryzują się elementami statycznymi, co oznacza, że postacie lub elementy w tych pracach nie wykazują ruchu ani ekspresji. Statyczne kompozycje często opierają się na harmonii, równowadze i spokojnych liniach, co sprawia, że są mniej angażujące w porównaniu do dynamicznych. Często mylone są pojęcia spokoju i dynamiki, co prowadzi do błędnych interpretacji. Kompozycje, które wydają się być statyczne, mogą być postrzegane jako bardziej klasyczne, ale nie oddają one energii, którą można uchwycić w dynamicznych obrazach. Typowym błędem myślowym jest także próba przypisania dynamiki do układu form bez uwzględnienia ich ruchu; na przykład, obrazy, które pokazują postacie w zastałych pozach, mogą być mylnie interpretowane jako dynamiczne. Zrozumienie znaczenia ruchu i interakcji w kompozycji jest kluczowe dla prawidłowej analizy dzieł sztuki i ich wartości przekazowej. Aby lepiej ocenić dynamikę, warto zwrócić uwagę na takie elementy, jak układ postaci, ich kierunki ruchu oraz sposób, w jaki obrazy prowadzą wzrok widza.
Pytanie 2

Na zdjęciu portretowym zastosowano kierunek oświetlenia

Ilustracja do pytania
A. przedni.
B. dolny.
C. boczny.
D. tylny.
Na zdjęciu portretowym zastosowano przednie oświetlenie, co jest kluczowe dla uzyskania równomiernego i naturalnego efektu na twarzy modela. Przednie światło pada bezpośrednio na modela, eliminując cienie i podkreślając detale, takie jak rysy twarzy czy teksturę skóry. W praktyce fotografowie często korzystają z tego rodzaju oświetlenia podczas sesji zdjęciowych, aby uzyskać zdjęcia, które są przyjemne dla oka i wyraźnie oddają cechy portretowanej osoby. Warto pamiętać, że przednie oświetlenie często stosowane jest w portretach beauty, gdzie kluczowe jest ukazanie szczegółów, takich jak makijaż czy wyrazistość oczu. Dobrą praktyką w przypadku przedniego oświetlenia jest użycie miękkiego źródła światła, co jeszcze bardziej minimalizuje ostre cienie, skutkując harmonijnym wyglądem. W kontekście standardów fotograficznych, stosowanie przedniego oświetlenia jest rekomendowane w wielu podręcznikach dotyczących fotografii portretowej, co podkreśla jego znaczenie w branży.
Pytanie 3

W programie Adobe Photoshop do zmiany koloru oczu na zdjęciu używa się funkcji

A. zaznaczenie i rączka.
B. maska i skraplanie.
C. zaznaczenie i balans koloru.
D. maska i kontrast.
Wybór opcji "zaznaczenie i balans koloru" jako metody do zmiany koloru oczu w Adobe Photoshop jest poprawny, ponieważ ta technika pozwala na precyzyjne wybieranie fragmentów obrazu oraz dostosowywanie kolorystyki w wybranym zakresie. Zastosowanie narzędzia zaznaczenia, na przykład Lasso lub Zaznaczenie szybkiego, umożliwia izolowanie obszaru oczu, co jest kluczowe dla dokładnej pracy. Następnie, przy pomocy opcji balans koloru, możemy dostosować poziomy czerwonego, zielonego i niebieskiego, co pozwala na uzyskanie pożądanego efektu kolorystycznego. Przykładem zastosowania tej metody może być poprawa wyglądu zdjęcia portretowego, w którym naturalny kolor oczu może być wzbogacony lub zmieniony na bardziej intensywny poprzez dodanie większej ilości niebieskiego lub zielonego. Tego typu zabiegi są szeroko stosowane w fotografii portretowej i modowej, a także w produkcji filmowej, gdzie estetyka obrazu ma kluczowe znaczenie. W branży kreatywnej ważne jest także przestrzeganie standardów dotyczących retuszu zdjęć, aby zachować naturalność i autentyczność przedstawianych postaci.
Pytanie 4

W którym etapie procesu chemicznej obróbki materiałów fotograficznych następuje redukcja halogenków srebra do srebra metalicznego?

A. Wywoływania.
B. Stabilizowania.
C. Utrwalania.
D. Wybielania.
Wybielanie, stabilizowanie i utrwalanie to różne etapy obróbki zdjęć, ale nie prowadzą do redukcji halogenków srebra w srebro metaliczne. Wyblakłe obrazy i ich stabilizacja to procesy, które mają na celu poprawę trwałości zdjęć i ich odporność na światło. Wybielanie, które często mylone jest z wywoływaniem, polega na usuwaniu niepożądanych resztek materiałów, co może wpłynąć na jasność i kontrast, ale to nie jest proces redukcji. Stabilizowanie to inna sprawa — chodzi o zabezpieczenie obrazu przed kolejnymi reakcjami chemicznymi, więc też się nie odnosi do redukcji halogenków srebra. Utrwalanie, mimo, że to ważny etap, to właściwie usunięcie niewykorzystanego halogenku srebra z filmu, a nie jego redukcja. Typowy błąd to mylenie tych etapów i ich funkcji, co prowadzi do złych wniosków o tym, jak tworzy się obraz fotograficzny. Żeby to ogarnąć, warto poznać cały cykl obróbki i zasady chemiczne, które rządzą tym wszystkim.
Pytanie 5

Wskaż format zapisu z kompresją stratną.

A. RAW
B. PSD
C. GIF
D. JPEG
Wybrane odpowiedzi, takie jak GIF, PSD i RAW, nie są formatami z kompresją stratną, co prowadzi do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. GIF (Graphics Interchange Format) jest formatem, który wspiera jedynie kompresję bezstratną, co oznacza, że wszystkie dane w oryginalnym obrazku są zachowywane podczas kompresji. GIF jest użyteczny głównie do animacji i prostych grafik z ograniczoną paletą kolorów, co czyni go niezbyt efektywnym dla zdjęć o dużych detalach i bogatej kolorystyce. W przypadku formatu PSD (Photoshop Document), jest to format plików stworzony przez Adobe, który również nie stosuje kompresji stratnej. Umożliwia on zachowanie warstw, efektów i innych informacji edytorskich, co jest kluczowe w profesjonalnej obróbce graficznej, ale nie jest praktycznym rozwiązaniem do codziennego użytku w kontekście publikacji zdjęć. Z kolei RAW to format, który przechowuje dane surowe z matrycy aparatu fotograficznego, oferując maksymalną jakość obrazu i elastyczność w postprodukcji. Jednak pliki RAW są znacznie większe niż JPEG i wymagają specjalistycznego oprogramowania do edycji, co czyni je mniej praktycznymi do codziennego użytku. W kontekście zastosowań internetowych i mobilnych, kompresja stratna oferowana przez JPEG jest bardziej optymalna, umożliwiając efektywne zarządzanie zasobami bez znacznej utraty jakości obrazu.
Pytanie 6

W obrazie fotograficznym zastosowano perspektywę

Ilustracja do pytania
A. kulisową.
B. zbieżną do jednego punktu zbiegu.
C. horyzontalną.
D. zbieżną do dwóch punktów zbiegu.
Analiza dostępnych odpowiedzi ujawnia szereg nieprawidłowych przekonań dotyczących perspektywy. Perspektywa kulisowa, na którą wskazuje jedna z odpowiedzi, nie jest właściwym terminem w kontekście przedstawienia głębi na płaszczyźnie. Zazwyczaj odnosi się ona do technik stosowanych w teatrze, gdzie kulisy są wykorzystywane do tworzenia iluzji przestrzeni, a nie do fotografii. Z kolei perspektywa zbieżna do dwóch punktów zbiegu, choć poprawna w kontekście niektórych kompozycji, nie znajduje zastosowania w analizowanym obrazie, gdzie jedynie jeden punkt zbiegu jest wyraźnie widoczny. Dodatkowo, perspektywa horyzontalna nie jest terminem powszechnie używanym w kontekście perspektywy w sztuce czy fotografii, co może prowadzić do nieporozumień. Warto zaznaczyć, że w perspektywie zbieżnej do jednego punktu, wszystkie równoległe linie zderzają się w jednym punkcie na horyzoncie, co tworzy iluzję głębi. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe, aby unikać typowych błędów myślowych, takich jak mylenie terminów i koncepcji związanych z perspektywą. W praktyce, brak znajomości tych zasad może prowadzić do niewłaściwych interpretacji i nieefektywnego wykorzystywania perspektywy w projektach artystycznych oraz wizualizacjach.
Pytanie 7

Odległość fotografowanego obiektu od obiektywu fotograficznego nazywana jest odległością

A. ogniskową.
B. hiperfokalną.
C. przedmiotową.
D. obrazową.
Ogniskowa to taki techniczny parametr obiektywu, który mówi o jego umiejętności łapania światła i robienia obrazów na matrycy lub filmie, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak daleko od aparatu jest obiekt. Można się w tym pogubić, myśląc, że to ogniskowa decyduje o odległości przedmiotowej, a to nie jest prawda. Ogniskowa wpływa na kąt widzenia i powiększenie, ale nie określa samej odległości przedmiotowej. Jak fotografujesz obiekty, ważne jest, żeby nie mylić tych dwóch pojęć, bo ogniskowa dotyczy tego, jak jest zbudowany obiektyw, a odległość przedmiotowa pokazuje, jak obiektyw działa z obiektami w kadrze. Tematy związane z odległością obrazową i hiperfokalną to już inna bajka. Odległość obrazowa to miejsce, w którym obraz powstaje na matrycy, a to zależy od ustawienia ostrości, a nie od odległości od obiektu. Hiperfokalna to coś innego, bo to mówi o maksymalnym zakresie, w którym wszystko w kadrze jest ostre, i to też nie ma nic wspólnego z odległością przedmiotową. Dlatego trzeba zrozumieć, że każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie, a ich mieszanie może powodować problemy z robieniem zdjęć tak, jak byśmy chcieli.
Pytanie 8

Do wykonywania zdjęć w podczerwieni wskazane jest zastosowanie filtru

A. polaryzacyjnego.
B. UV
C. IR
D. neutralnego.
Użycie filtrów UV, polaryzacyjnych czy neutralnych w kontekście fotografii podczerwonej jest nieadekwatne i prowadzi do nieporozumień. Filtr UV jest przeznaczony do blokowania promieniowania ultrafioletowego, co ma swoje zastosowanie w redukcji zamglenia atmosferycznego oraz poprawie kontrastu w zdjęciach, ale nie ma wpływu na promieniowanie podczerwone. Zastosowanie filtra polaryzacyjnego, który działa na podstawie eliminacji odbić oraz zwiększenia nasycenia kolorów w zakresie światła widzialnego, nie przyniesie żadnych korzyści w kontekście fotografowania w podczerwieni, gdzie istotne jest przepuszczenie fal podczerwonych. Filtr neutralny, który obniża ogólną jasność obrazu bez zmiany kolorów, również nie ma zastosowania w tym kontekście, ponieważ nie selekcjonuje promieniowania podczerwonego. Często błędne przekonania o zastosowaniu tych filtrów wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości różnych typów filtrów oraz ich interakcji z różnymi zakresami długości fal. W fotografii kluczowe jest dobranie odpowiednich narzędzi do specyficznych zastosowań, co w przypadku technik podczerwonych oznacza jednoznaczne preferowanie filtrów IR, które są zaprojektowane specjalnie do pracy w tym zakresie. Ignorowanie tego aspektu może prowadzić do rozczarowujących rezultatów i marnowania zasobów.
Pytanie 9

Jaka jest minimalna wielkość obrazu cyfrowego przeznaczonego do wydruku w formacie 10 x 10 cm z rozdzielczością 300 dpi?

A. 1,5 Mpx
B. 1,0 Mpx
C. 2,0 Mpx
D. 0,5 Mpx
Jeśli chcesz obliczyć, jakiej wielkości powinien być obraz cyfrowy do druku w formacie 10 x 10 cm przy rozdzielczości 300 dpi, trzeba najpierw przeliczyć centymetry na piksele. Przy 300 dpi oznacza to, że mamy 300 punktów w jednym calu. Jak przeliczymy centymetry na cale (1 cal ma 2,54 cm), to 10 cm to w przybliżeniu 3,937 cala. Tak więc, jeśli weźmiemy 3,937 cala i pomnożymy przez 300 dpi, dostaniemy 1181,1 pikseli na każdym boku. Jeśli chcemy znać całkowitą ilość pikseli, to po prostu pomnóżmy te wymiary: 1181,1 px razy 1181,1 px, co daje około 1396 Mpx. Dlatego minimalna wielkość obrazu powinna wynosić około 1,5 Mpx. W praktyce oznacza to, że obrazy przeznaczone do druku muszą być dostatecznie dobrej jakości, żeby uniknąć rozmycia czy zniekształceń, bo to są istotne rzeczy w grafice.
Pytanie 10

Jeżeli aparat nie będzie przez dłuższy czas użytkowany, należy przede wszystkim

A. odłożyć aparat na miejsca dobrze wentylowane.
B. przeczyścić jego korpus miękką szmatką nasączoną rozpuszczalnikiem.
C. wyjąć z niego i przeczyścić matrycę.
D. wyjąć z niego baterie.
Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.
Pytanie 11

W celu uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR należy wykonać od 2 do 10 zdjęć w formacie

A. RAW z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.
B. RAW z zastosowaniem bracketingu ostrości.
C. JPEG z zastosowaniem bracketingu ekspozycji.
D. JPEG z zastosowaniem bracketingu ostrości.
Wybór formatu RAW oraz zastosowanie bracketingu ekspozycji jest kluczowe dla uzyskania prawidłowego obrazu techniką HDR (High Dynamic Range). Format RAW umożliwia rejestrowanie obrazu z maksymalną ilością informacji, co jest istotne przy późniejszej obróbce zdjęcia. W przypadku HDR, technika ta polega na uchwyceniu różnych ekspozycji tego samego ujęcia, co pozwala zbalansować jasne i ciemne partie obrazu. Bracketing ekspozycji polega na wykonaniu kilku zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji. Przykładowo, można ustawić jedno zdjęcie na niską ekspozycję, aby uchwycić detale w jasnych obszarach, a inne na wysoką, by zarejestrować szczegóły w ciemniejszych częściach. Połączenie tych zdjęć w programie graficznym skutkuje szerokim zakresem dynamicznym, co jest celem HDR. Dodatkowo, korzystając z RAW, zachowujemy pełną jakość obrazu, co jest kluczowe dla dalszej edycji, takiej jak korekcja kolorów czy redukcja szumów. Techniki HDR są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w sytuacjach o dużym kontraście oświetleniowym.
Pytanie 12

Technikę oświetlenia konturowego fotografowanego przedmiotu realizuje się poprzez umieszczenie głównego źródła światła

A. przed obiektem świecącego w stronę tła.
B. za obiektem świecącego w stronę tła.
C. przed obiektem świecącego w stronę obiektywu.
D. za obiektem świecącego w stronę obiektywu.
Umieszczanie źródła światła przed obiektem skierowanym w stronę tła prowadzi do zupełnie innego efektu wizualnego, który nie sprzyja uzyskaniu konturów ani ich podkreśleniu. Tego typu oświetlenie, nazywane oświetleniem frontalnym, oświetla całą powierzchnię obiektu, co redukuje cień i sprawia, że obiekt wydaje się płaski. Z kolei umiejscowienie światła za obiektem, skierowane w stronę tła, również nie pozwala na wydobycie detali, ponieważ w takim układzie obiekt pozostaje w cieniu, nieprzyciągając uwagi widza. Często popełnianym błędem jest zakładanie, że więcej światła zawsze przynosi lepsze efekty; niestety, w kontekście oświetlenia konturowego, mniej może oznaczać więcej, gdyż kluczowe jest wykorzystanie kontrastów. Podobnie, umieszczenie źródła światła za obiektem skierowanego w stronę obiektywu może prowadzić do powstawania niepożądanych odblasków oraz utraty detali, co negatywnie wpływa na jakość zdjęcia. Rozumienie, jak różne ustawienia światła wpływają na postrzeganie obiektu, jest kluczowym elementem dla każdego fotografa. Najlepszym podejściem jest eksperymentowanie z różnymi pozycjami źródła światła oraz obserwowanie efektów, co pozwala na rozwijanie umiejętności oraz lepsze dostosowanie się do potrzeb konkretnej sesji zdjęciowej.
Pytanie 13

W aparatach kompaktowych stosowanie konwertera szerokokątnego umożliwia

A. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.
B. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.
C. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.
D. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.
Użycie konwertera szerokokątnego w aparatach kompaktowych rzeczywiście pozwala na skrócenie ogniskowej obiektywu, co w rezultacie prowadzi do poszerzenia pola widzenia. Dzięki temu użytkownicy mogą uchwycić szersze kadry, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej, architektury czy podczas fotografowania w ciasnych pomieszczeniach. W praktyce oznacza to, że w porównaniu do standardowego obiektywu, konwerter szerokokątny umożliwia zarejestrowanie większej ilości elementów w kadrze bez konieczności oddalania się od fotografowanego obiektu. Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie szerokokątne ujęcia są często preferowane do przedstawiania rozległych scenerii lub do tworzenia efektu głębi w fotografii. Warto również zaznaczyć, że konwertery szerokokątne są cenione przez profesjonalnych fotografów, którzy szukają kreatywnych sposobów na wykorzystanie przestrzeni w swoim kadrze, a ich zastosowanie znacząco zwiększa możliwości twórcze w fotografii.
Pytanie 14

Sensytometr to urządzanie umożliwiające

A. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych.
B. naświetlenie i obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych.
C. pomiar gęstości optycznej sensytogramów.
D. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła.
Sensytometr to zaawansowane urządzenie, które umożliwia naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła, co jest kluczowym procesem w analizie materiałów fotograficznych oraz w różnych dziedzinach naukowych i przemysłowych. Naświetlenie odbywa się przy użyciu kontrolowanych źródeł światła, co pozwala na precyzyjne określenie reakcji materiału na działanie promieniowania. Dzięki temu możemy uzyskać dokładne informacje na temat czułości materiałów, co jest istotne w produkcji filmów fotograficznych, papierów fotograficznych oraz w badaniach związanych z fotonami. Przykładem zastosowania sensytometrii jest analiza materiałów wykorzystywanych w fotonice, gdzie precyzyjne pomiary czułości naświetlanych materiałów są niezbędne do optymalizacji procesów produkcyjnych. Istotne jest również przestrzeganie standardów, takich jak ISO 14524, które określają metodykę i procedury pomiarowe dla sensytometrów, co zapewnia spójność i rzetelność wyników.
Pytanie 15

Dalmierz w aparacie fotograficznym umożliwia pomiar odległości

A. hiperfokalnej.
B. ogniskowej.
C. przedmiotowej.
D. obrazowej.
Wybór odpowiedzi nieprawidłowej odzwierciedla pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania dalmierza w aparacie fotograficznym. Ogniskowa odnosi się do odległości między soczewkami obiektywu a matrycą aparatu, co jest istotne dla określenia powiększenia obrazu, ale nie ma bezpośredniego związku z pomiarem odległości do obiektu. W kontekście aparatu fotograficznego nie jest to termin, który można by używać do opisu funkcji dalmierza. Hiperfokalna odległość odnosi się do szczególnego ustawienia ostrości, które pozwala na uzyskanie maksymalnej głębi ostrości w obrazach; jednak dalmierze nie mierzą tej odległości bezpośrednio, a ich rola ogranicza się do pomiaru odległości do obiektu. Odległość obrazowa, która dotyczy miejsca, w którym obraz uformowany przez obiektyw pada na matrycę, również nie jest związana z bezpośrednim pomiarem odległości do fotografowanego przedmiotu. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień w zakresie podstawowych terminów i funkcji używanych w fotografii, co może prowadzić do trudności w uzyskaniu pożądanych efektów w praktyce fotograficznej. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego posługiwania się aparatem i osiągania wysokiej jakości zdjęć.
Pytanie 16

Jaka perspektywa została zastosowana podczas wykonywania prezentowanego zdjęcia?

Ilustracja do pytania
A. Kulisowa.
B. Ptasia.
C. Zbieżna do jednego punktu zbiegu.
D. Zbieżna do dwóch punktów zbiegu.
Wybierając inne opcje, można natknąć się na parę typowych błędów związanych z perspektywą. Na przykład, perspektywa kulisowa ma swoje zasady i sprawia, że obiekty wyglądają na głębokie, ale nie prowadzi linii do dwóch punktów, jak w przypadku tego zdjęcia. Często to się myli z perspektywą zbieżną, jednak to bardziej statyczne podejście. A jeśli myślisz o perspektywie zbieżnej do jednego punktu, to tam wszystkie linie zbiegają się w jednym punkcie. To dwa różne podejścia, i to może być mylące. Gdybyś wybrał odpowiedź "ptasia", to można by się w tym pogubić. Ta perspektywa pokazuje widok z góry, co może dawać wrażenie, że zdjęcie jest zrobione z powietrza. W rzeczywistości, te różne techniki mają swoje miejsce, ale w analizowanym zdjęciu nie widzimy tych linii zbiegu. Zrozumienie tych różnic jest naprawdę ważne, gdy chcemy dokładnie analizować perspektywę w sztuce i fotografii.
Pytanie 17

Wskaż nazwę zjawiska zachodzącego w srebrowych warstwach światłoczułych pod wpływem silnego, krótkotrwałego naświetlania.

A. Dagerotypia.
B. Solaryzacja.
C. Izohelia.
D. Guma.
Izohelia odnosi się do zjawiska związane z równomiernym oświetleniem w kontekście reprodukcji barw, a nie do efektów ciemnienia warstw światłoczułych pod wpływem intensywnego naświetlania. Zjawisko to jest często mylone z solaryzacją, ponieważ obie koncepcje dotyczą światła i jego oddziaływania z materiałami, ale mają różne zastosowania i mechanizmy. Izohelia była używana w kontekście analizy odbicia światła oraz w procesach kalibracji kolorów, jednak nie ma bezpośredniego związku z procesami chemicznymi, jakie zachodzą w srebrowych emulsjach. Dagerotypia to jedna z najwcześniejszych technik fotograficznych, polegająca na rejestrowaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra. Choć dagerotypia wiąże się z naświetlaniem, nie opisuje zjawiska ciemnienia pod silnym światłem, a jej proces jest znacznie bardziej skomplikowany i nie dotyczy soli srebra w kontekście solaryzacji. W przypadku gumy, termin ten odnosi się do procesu gumy bichromate, który jest inną techniką fotograficzną, polegającą na naświetlaniu emulsji zawierającej gumę oraz chromian potasu. To zjawisko również nie jest związane z solaryzacją, ponieważ skupia się na innych aspektach tworzenia obrazu. Wniosek z tych niepoprawnych odpowiedzi jest często rezultatem mylenia różnych pojęć w dziedzinie fotografii oraz prób ich zastosowania w kontekście, w którym nie są one właściwe. Zrozumienie podstawowych różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla prawidłowej analizy procesów fotograficznych i ich zastosowań.
Pytanie 18

Niezgodność obrazu widzianego w celowniku z uzyskanym obrazem fotograficznym określa się terminem

A. błąd paralaksy.
B. akomodacja.
C. błąd otworowy.
D. parabola.
Akomodacja odnosi się do zdolności oka do dostosowywania się do różnych odległości obiektów poprzez zmianę kształtu soczewki. Choć jest to ważny proces, nie jest związany z różnicą między obrazem widzianym w celowniku a zdjęciem. Oczywiście, akomodacja jest kluczowa w kontekście widzenia, jednak nie wyjaśnia zjawiska błędu paralaksy. Z kolei parabola to termin matematyczny opisujący specyficzny typ krzywej, który nie ma żadnego związku z percepcją obrazu w kontekście celowników czy aparatów fotograficznych. Myląc pojęcia, można łatwo dojść do fałszywego wniosku, że parabola może mieć znaczenie w obserwacji wizualnej, co jest nieprawidłowe. Błąd otworowy odnosi się do ograniczeń wynikających z konstrukcji otworów w aparacie, co może wpływać na jakość obrazu, ale nie jest to związane z percepcją obrazu w kontekście błędu paralaksy, który jest bardziej związany z różnicami w kątowych położeniach obiektów w stosunku do punktu obserwacji. W kontekście naukowym czy technicznym ważne jest, aby rozróżniać te pojęcia i stosować je w odpowiednich kontekstach, ponieważ nieprawidłowe zrozumienie tych terminów może prowadzić do błędnych interpretacji wyników i pomiarów, co jest kluczowe w procesach inżynieryjnych, fototechnicznych czy naukowych.
Pytanie 19

Podczas wymiany przepalonej żarówki halogenowej reflektora nie należy trzymać niechronioną dłonią elementów wykonanych ze szkła kwarcowego ze względu na

A. miejscowe ogrzanie powierzchni szkła.
B. toksyczność halogenków.
C. zatłuszczenie powierzchni szkła.
D. zaoblone krawędzie.
Kiedy mówimy o wymianie żarówki halogenowej, pojawiają się różne aspekty, które nie powinny być mylone z istotą problemu. Toksyczność halogenków, choć teoretycznie interesująca, nie jest bezpośrednio związana z kwestią wymiany żarówki, ponieważ podczas standardowego użytkowania żarówki, halogenki nie wydzielają toksycznych substancji w niebezpiecznych ilościach. Odpowiednie postępowanie z odpadami elektronicznymi, w tym zużyty żarówki, zminimalizuje ryzyko. Miejscowe ogrzanie powierzchni szkła to również zbytnie uproszczenie tematu. Ogrzewanie może występować, ale nie jest to główny powód, dla którego nie powinno się dotykać szkła kwarcowego. Przyczyną jest raczej to, że wszelkie zanieczyszczenia mogą prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury, co jest znacznie bardziej istotne. Zaoblone krawędzie, choć mogą wpływać na bezpieczeństwo, nie stanowią kluczowego zagrożenia w kontekście wymiany żarówki. Zamiast tego, najważniejsze jest zrozumienie, że wszelkie zanieczyszczenia na powierzchni szkła mogą prowadzić do poważnych problemów, a nie jedynie do nieprzyjemnych wrażeń dotykowych. Użytkownicy powinni być świadomi, że odpowiednie zachowanie podczas wymiany i serwisowania komponentów oświetleniowych jest kluczowe dla ich długowieczności oraz bezpieczeństwa. Utrzymywanie czystości i dbanie o stan techniczny reflektorów to podstawa, której należy przestrzegać.
Pytanie 20

Wykonanie montażu fotografii panoramicznej, połączenie zdjęć w technice HDR oraz wykonanie stykówki i animacji jest możliwe w programie

A. GIMP
B. Adobe Lightroom
C. Paint
D. Adobe Photoshop
GIMP, Adobe Lightroom i Paint to programy, które mają swoje mocne strony, ale nie są odpowiednie do zadań wymienionych w pytaniu. GIMP, będący oprogramowaniem open-source, oferuje wiele narzędzi do edycji zdjęć, jednak jego możliwości w zakresie montażu panoram i techniki HDR są ograniczone w porównaniu do Adobe Photoshop. Użytkownicy często napotykają trudności w uzyskaniu zadowalających efektów podczas łączenia zdjęć, co wynika z braku zaawansowanych funkcji automatyzacji i ograniczonej kontroli nad detalami. Adobe Lightroom, z kolei, jest zoptymalizowany do zarządzania i edytowania dużej liczby zdjęć, ale nie obsługuje w pełni tworzenia stykówek ani animacji. Narzędzia HDR w Lightroomie są wystarczające dla amatorów, ale nie oferują tak zaawansowanej kontroli jak w Photoshopie. Paint to podstawowy edytor graficzny, który praktycznie nie ma możliwości pracy z zaawansowanym montażem zdjęć czy animacjami. Decydując się na programy inne niż Adobe Photoshop, użytkownicy mogą napotkać szereg ograniczeń, które mogą znacząco wpłynąć na jakość końcowego produktu. Warto zatem zainwestować czas w naukę i wykorzystanie Photoshopa, który jest standardem branżowym i najbardziej odpowiednim narzędziem do twórczej pracy z obrazami.
Pytanie 21

Światło padające mierzy się światłomierzem z czujnikiem

A. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu.
B. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu.
C. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu.
D. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła.
Niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących funkcji dyfuzora i kierunku pomiaru. Odpowiedzi, które sugerują pomiar bez dyfuzora, nieodpowiednio skoncentrowane na obiekcie lub źródle światła, prowadzą do nieadekwatnych wyników pomiarów. Pomiar światła bez dyfuzora, skierowany w stronę aparatu, nie uwzględnia rozproszenia światła, co może skutkować zafałszowaniem wartości ekspozycji, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych. Z kolei skierowanie światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła może prowadzić do nadmiernego pomiaru intensywności światła, co w efekcie skutkuje niedocenieniem rzeczywistego oświetlenia obiektu. W kontekście pomiarów światła, kluczowe jest stosowanie dyfuzora, który neutralizuje lokalne różnice w intensywności światła oraz umożliwia uzyskanie średniej wartości oświetlenia, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii. Dobrze jest pamiętać, że błędne pomiary mogą prowadzić do niewłaściwych ustawień aparatu, co ma poważny wpływ na jakość zdjęć. Prawidłowe techniki pomiaru światła powinny być oparte na solidnych zasadach oraz standardach branżowych, które gwarantują, że fotografia oddaje rzeczywistość w sposób najbardziej autentyczny.
Pytanie 22

Obraz, który powstaje po naświetleniu materiału światłoczułego, ale nie jest jeszcze wywołany, to obraz

A. pozorny.
B. utajony.
C. negatywowy.
D. pozytywowy.
Wybór odpowiedzi pozytywowy, pozorny lub negatywowy wskazuje na nieporozumienie związane z terminologią stosowaną w fotografii oraz procesami chemicznymi, które zachodzą w materiałach światłoczułych. Obraz pozytywowy odnosi się do obrazu, który przedstawia rzeczywiste kolory i jasności sceny w sposób bezpośredni. W kontekście naświetlenia materiału światłoczułego, nie może on być opisany jako pozytywowy, dopóki nie zostanie wywołany, co prowadzi do błędnych wniosków o naturze utajonego obrazu. Z kolei termin obraz pozorny jest używany w optyce i oznacza obraz, który nie jest rzeczywisty i nie można go zarejestrować na materiale światłoczułym. Tak więc, odpowiedź ta również jest nieadekwatna w kontekście pytania. Dodatkowo, obraz negatywowy jest pojęciem związanym z techniką wywoływania filmów, w której jasne obszary zdjęcia stają się ciemne, a ciemne obszary jaśnieją. Obraz utajony jest natomiast wstępnym etapem, który nie jest ani pozytywy, ani negatywem i wymaga dalszych procesów, aby stać się widocznym. Typowym błędem jest mylenie tych terminów i pomijanie kluczowych etapów w tworzeniu obrazu fotograficznego, co może prowadzić do braku zrozumienia technologii obrazowania oraz procesów wywoływania, które są fundamentalnymi elementami w pracy każdego fotografa czy technika obrazowania.
Pytanie 23

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii to pojęcie opisujące zależność między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu.
B. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu.
C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia.
D. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu.
Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje czułości detektora obrazu, wprowadza w błąd w kontekście pojęcia trójkąta ekspozycji. W fotografii, trójkąt ekspozycji to model, który ilustruje, jak czas naświetlania, liczba przysłony i czułość ISO współdziałają ze sobą, aby osiągnąć prawidłową ekspozycję. Czas naświetlania i liczba przysłony to dwa kluczowe elementy, ale ich skuteczność jest uzależniona od czułości detektora obrazu. Odpowiedzi, które wskazują na obiektyw lub matrycę, mylą podstawowe założenia, ponieważ obiektyw jest używany do kształtowania obrazu, a matryca pełni rolę sensora, ale nie jest bezpośrednio częścią trójkąta ekspozycji. Typowym błędem jest mylenie czułości ISO z innymi elementami wyposażenia aparatu; czułość pozwala na odpowiednie dostosowanie się do warunków oświetleniowych i wpływa na jakość obrazu, szczególnie przy wyższych wartościach ISO, gdzie mogą występować szumy. Zrozumienie, że każdy z tych trzech elementów wpływa na siebie nawzajem, jest kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych. Niewłaściwe podejście do tego zagadnienia może prowadzić do nieefektywnego używania aparatu, co w rezultacie skutkuje zdjęciami o nieodpowiedniej ekspozycji.
Pytanie 24

Na którą temperaturę barwową należy ustawić balans bieli w aparacie cyfrowym podczas fotografowania z użyciem lamp halogenowych?

A. 2000 ÷ 3000 K
B. 3200 ÷ 7500 K
C. 3200 ÷ 3500 K
D. 4000 ÷ 4400 K
Wybór temperatury barwowej spoza zakresu 3200 ÷ 3500 K do ustawienia balansu bieli podczas fotografowania z użyciem lamp halogenowych opiera się na nieporozumieniach dotyczących charakterystyki światła emitowanego przez te źródła. Odpowiedzi wskazujące na zakres 2000 ÷ 3000 K sugerują, że światło halogenowe ma chłodniejszy odcień, co jest sprzeczne z jego rzeczywistymi właściwościami. Lampy halogenowe emitują ciepłe, żółtawe światło, a ustawienie balansu bieli w tym zakresie prowadzi do znacznych zniekształceń kolorów, co jest niepożądane w fotografii. Podobnie, wybór zakresu 3200 ÷ 7500 K nie jest uzasadniony, ponieważ obejmuje zbyt szeroki zakres temperatur barwowych, co może skutkować trudnościami w osiągnięciu spójności kolorystycznej na zdjęciach. Odpowiedzi, które proponują 4000 ÷ 4400 K, również zignorują specyfikę światła halogenowego, co prowadzi do nienaturalnych odcieni, a tym samym do utraty jakości obrazu. Kluczowym błędem jest brak uwzględnienia praktycznych aspektów fotografowania w różnych warunkach oświetleniowych. Dobre praktyki wskazują na konieczność dostosowania balansu bieli do konkretnego źródła światła, aby uzyskać najdokładniejsze odwzorowanie kolorów, co jest fundamentalne w pracy każdej osoby zajmującej się fotografią.
Pytanie 25

W jakiej minimalnej odległości przedmiotowej (x) od fotografowanego obiektu należy umieścić aparat z obiektywem o ogniskowej <i>f</i>, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony?

A. x = 2f
B. x > 2f
C. x = f
D. x < f
Aby uzyskać obraz rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony, aparat fotograficzny musi być umieszczony w odległości większej niż dwukrotność ogniskowej obiektywu, czyli x > 2f. W przypadku obiektywów, obraz rzeczywisty powstaje, gdy obiekt znajduje się poza ogniskową. Dla obiektywu o ogniskowej f, przy odległości x równiej 2f, obraz jest w rzeczywistości w skali 1:1, co oznacza, że nie jest ani powiększony, ani pomniejszony. Natomiast gdy x jest większe niż 2f, obraz zostaje pomniejszony proporcjonalnie, co w przypadku tej odpowiedzi daje efekt dwukrotnego pomniejszenia. W praktyce, w fotografii portretowej lub przy użyciu teleobiektywów, stosuje się te zasady, aby uzyskać odpowiednią kompozycję i głębię ostrości. Warto również zwrócić uwagę na zasady dotyczące ustawień aparatu oraz wpływ światła na jakość uzyskiwanych zdjęć, co ma kluczowe znaczenie w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 26

Która z czynności <b>nie należy</b> do konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie wkładu drukującego.
B. Czyszczenie gniazda dokowania.
C. Wymiana tonera.
D. Wymiana pojemnika z tuszami.
Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami oraz czyszczenie gniazda dokowania to czynności, które są kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania drukarki atramentowej. Czyszczenie wkładu drukującego jest niezbędne, aby utrzymać jakość druku, ponieważ osady tuszu mogą prowadzić do zatykania się dysz, co z kolei skutkuje nieprawidłowym działaniem urządzenia. Wymiana pojemnika z tuszami jest regularnie wykonywaną czynnością, której celem jest zapewnienie ciągłości druku oraz uniknięcie sytuacji, w której tusz się kończy w trakcie zadania drukowania. Czyszczenie gniazda dokowania, w którym umieszcza się wkład, jest również istotne, ponieważ brud lub tusz mogą wpłynąć na jakość połączenia elektrycznego, co może prowadzić do błędów w druku. Te wszystkie czynności są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konserwacji sprzętu biurowego, co podkreśla ich znaczenie w codziennym użytkowaniu. Pomijanie tych kroków może skutkować nie tylko obniżeniem wydajności urządzenia, ale także zwiększeniem kosztów napraw i eksploatacji. W związku z tym, zrozumienie, które czynności są istotne dla konserwacji konkretnego typu drukarki, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sprzętem w biurze czy w warunkach domowych.
Pytanie 27

Do wykonania pozytywów w skali odwzorowania 1:1 z negatywów 10×15 cm należy zastosować

A. aparat wielkoformatowy.
B. kopiarkę stykową.
C. powiększalnik z głowicą filtracyjną.
D. kolumnę reprodukcyjną.
Wybór kolumny reprodukcyjnej, aparatu wielkoformatowego czy powiększalnika z głowicą filtracyjną na wykonanie pozytywów w skali 1:1 z negatywów 10×15 cm jest nieodpowiedni. Kolumna reprodukcyjna, choć użyteczna w reprodukcji płaskich obrazów, nie jest optymalna do zachowania pełnej skali, ponieważ przeważnie wykorzystuje obiektywy, które mogłyby wprowadzać zniekształcenia podczas reprodukcji. Ponadto, aparat wielkoformatowy jest przeznaczony do wykonywania zdjęć w dużych formatach, co w kontekście negatywów 10×15 cm jest niepraktyczne i może prowadzić do utraty jakości, a także niepotrzebnego komplikowania procesu. Z kolei powiększalnik z głowicą filtracyjną, choć doskonały do powiększania i korekcji tonalnej, nie jest właściwym narzędziem do uzyskania pozytywów w skali 1:1, ponieważ jest stworzony do pracy z negatywami, a jego głównym celem jest generowanie większych odbitek. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, jak przekonanie, że skala odwzorowania może być osiągnięta przez inne techniki, które w rzeczywistości wnoszą tylko dodatkowe komplikacje i niepewności w procesie reprodukcji. Zrozumienie, że kopiarka stykowa jest jedynym odpowiednim narzędziem do tej konkretnej aplikacji, jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących i profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 28

W programie Adobe Photoshop do zmiany koloru oczu na zdjęciu używa się funkcji

A. zaznaczenie i rączka
B. maska i kontrast
C. zaznaczenie i balans koloru
D. maska i skraplanie
Zaznaczenie i balans koloru to kluczowe techniki w programie Adobe Photoshop, które pozwalają na skuteczną zmianę koloru oczu na zdjęciach. Proces zaznaczania umożliwia precyzyjne wyodrębnienie obszaru oczu, co jest niezbędne do dalszej obróbki. Można to osiągnąć przy użyciu narzędzia zaznaczania, jak na przykład Lasso lub Zaznaczanie szybkie, które pozwala na dokładną izolację obszaru, który chcemy edytować. Następnie, po zaznaczeniu, możemy zastosować opcję balansu koloru, która pozwala na korekcję kolorystyczną wybranego obszaru. Dzięki tej funkcji możemy łatwo dostosować nasycenie, tonalność oraz odcienie kolorów, co jest szczególnie przydatne przy zmianie koloru tęczówki. Dobre praktyki w obróbce zdjęć zalecają używanie warstw, co umożliwia zachowanie oryginalnego obrazu bez trwałych modyfikacji. Warto także pamiętać o używaniu maski warstwy, co daje dodatkową kontrolę nad efektami, pozwalając na dalsze dostosowanie edytowanego obszaru. Efekt końcowy powinien wyglądać naturalnie, co wymaga precyzji w doborze kolorów oraz subtelności w nanoszeniu zmian, aby uniknąć sztucznego efektu.
Pytanie 29

Jako substancję konserwującą w wywoływaczu stosuje się

A. węglan potasu.
B. wodorotlenek sodu.
C. siarczyn sodu.
D. węglan sodu.
Węglan potasu i węglan sodu to substancje, które nie mają właściwości konserwujących, w przeciwieństwie do siarczynu sodu. Węglan potasu jest stosowany głównie jako alkalizator i doskonały środek do regulacji pH w różnych aplikacjach, w tym w przemyśle spożywczym, ale nie wykazuje efektywności w zakresie ochrony przed mikroorganizmami czy utlenianiem. Podobnie, węglan sodu, choć ma zastosowanie w przemyśle chemicznym i spożywczym jako środek spulchniający czy nawilżający, nie stanowi skutecznej substancji konserwującej. Wodorotlenek sodu, z drugiej strony, jest silnym środkiem alkalizującym, który może być używany do czyszczenia i dezynfekcji, ale jego użycie w kontekście konserwacji jest nieodpowiednie, ponieważ może prowadzić do niepożądanych reakcji chemicznych, które mogą obniżać jakość finalnych produktów. Typowym błędem myślowym jest założenie, że substancje alkaliczne mogą pełnić funkcję konserwantów, podczas gdy niektóre z nich mogą wręcz przyspieszać procesy degradacji. Zrozumienie różnicy między tymi substancjami a ich właściwościami konserwującymi jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa żywności oraz jakości wyrobów, co podkreśla znaczenie stosowania właściwych środków zgodnych z normami i dobrą praktyką produkcyjną.
Pytanie 30

Do wykonania nocnego zdjęcia z efektem rozmytych smug świetlnych bez szumów należy zastosować długi czas naświetlania, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100
B. ISO 800
C. ISO 200
D. ISO 400
Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.
Pytanie 31

Mieszek założony pomiędzy obiektyw a korpus aparatu fotograficznego umożliwia wykonanie zdjęć

A. makrofotograficznych.
B. panoramicznych.
C. krajobrazowych.
D. mikrofotograficznych.
Wybór odpowiedzi związanych z mikrofotografią, panoramą i krajobrazami wskazuje na niepełne zrozumienie zasad fotografii oraz ich zastosowania. Mikrofotografia odnosi się do fotografowania niezwykle małych obiektów, często w skali mikroskopowej, co wymaga użycia specjalistycznych narzędzi oraz technik, takich jak mikroskopy, a nie standardowych aparatów z mieszkami. Panoramiczne zdjęcia polegają na uchwyceniu szerokiego widoku, co wymaga ruchu aparatu w poziomie lub użycia obiektywów szerokokątnych, a nie zmiany odległości z pomocą mieszków. Z kolei krajobrazowa fotografia koncentruje się na kompozycji i szerokich ujęciach przyrody lub urbanistyki, gdzie kluczową rolę odgrywa głębia ostrości oraz kąt widzenia, a nie powiększenie obrazu małych obiektów. W każdym z tych przypadków, zastosowanie mieszków nie jest właściwe, ponieważ ich funkcja skupia się na uzyskiwaniu bliskich ujęć makro, co jest zupełnie inną dziedziną. To zrozumienie jest kluczowe dla osiągania wysokich standardów w fotografii, gdzie odpowiednie techniki i narzędzia są niezbędne dla uzyskania zamierzonych rezultatów.
Pytanie 32

Pliki HDR wykonuje się, gdy

A. konieczne jest zastosowanie pliku RAW.
B. rozpiętość tonalna motywu jest mniejsza od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę.
C. konieczne jest zastosowanie bracketingu.
D. rozpiętość tonalna motywu jest większa od rozpiętości tonalnej przenoszonej przez matrycę.
Pojęcie rozpiętości tonalnej jest kluczowe w fotografii, a nieprecyzyjne rozumienie tej kwestii prowadzi do licznych nieporozumień. Użycie pliku RAW, mimo że ma swoje zalety, nie jest warunkiem koniecznym do tworzenia plików HDR. Pliki RAW oferują szerszy zakres tonalny i większą elastyczność podczas edycji, ale nie rozwiązują problemu, gdy rozpiętość tonalna motywu przewyższa możliwości matrycy. Twierdzenie, że rozpiętość tonalna motywu jest mniejsza niż ta przenoszona przez matrycę, także jest błędne, ponieważ wtedy nie byłoby potrzeby stosowania techniki HDR – standardowe zdjęcie byłoby wystarczające do uchwycenia detali. Oprócz tego, bracketing, czyli technika wykonywania serii zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, jest używane w kontekście HDR, ale nie jest jedynym podejściem. Użytkownicy często mylą pojęcia i wierzą, że bracketing jest jedynym sposobem na uzyskanie HDR, co nie jest prawdą. Warto zrozumieć, że technika HDR jest narzędziem stosowanym w odpowiednich warunkach oświetleniowych, a nie metodą niezależną od rozpiętości tonalnej motywu. Brak dostatecznej wiedzy na ten temat może prowadzić do nieefektywnego wykorzystywania narzędzi fotograficznych oraz niezadowalających efektów końcowych.
Pytanie 33

Plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym należy przygotować w minimalnej rozdzielczości

A. 600 ppi
B. 150 ppi
C. 300 ppi
D. 75 ppi
Odpowiedź 300 ppi (punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość, która zapewnia odpowiednią jakość druku materiałów reklamowych. Przygotowując pliki graficzne do druku, kluczowe jest zapewnienie wystarczającej gęstości pikseli, aby efektywnie odwzorować detale obrazu. W kontekście folderów reklamowych, gdzie często stosuje się zdjęcia oraz elementy graficzne, 300 ppi umożliwia uzyskanie wyraźnych i estetycznych efektów wizualnych. Dla porównania, rozdzielczość 600 ppi jest zbyteczna w większości zastosowań drukarskich i może prowadzić do znacznego zwiększenia rozmiaru pliku, co nie jest praktyczne. Z kolei rozdzielczości 150 ppi i 75 ppi są zbyt niskie na potrzeby druku wysokiej jakości, co może skutkować rozmytymi i nieczytelnymi obrazami. Warto zawsze kierować się wytycznymi branżowymi, które zalecają 300 ppi jako minimum dla druku, aby zachować wysoką jakość wizualną projektu.
Pytanie 34

Który filtr należy zastosować przy wykonywaniu zdjęć w podczerwieni?

A. UV.
B. IR.
C. Połówkowy.
D. Polaryzacyjny.
Wykorzystanie filtrów takich jak połówkowy, UV czy polaryzacyjny w kontekście zdjęć w podczerwieni jest niewłaściwe z kilku kluczowych powodów. Filtr połówkowy jest stosowany głównie w fotografii krajobrazowej do zrównoważenia ekspozycji między jasnym niebem a ciemniejszymi elementami terenu, co nie ma zastosowania w kontekście podczerwieni, gdzie istotna jest przede wszystkim selektywna transmisja promieniowania. Filtr UV, który blokuje promieniowanie ultrafioletowe, jest używany do ochrony obiektywu i redukcji zamglenia, jednak nie ma właściwości do przepuszczania podczerwieni, przez co nie spełnia wymagań przy fotografii w tym zakresie. Filtr polaryzacyjny, z kolei, może redukować odblaski i poprawiać nasycenie kolorów w widzialnym spektrum, ale również nie jest w stanie selektywnie transmitować promieniowania podczerwonego. Użycie tych filtrów może prowadzić do błędów w uzyskiwaniu zamierzonych efektów, a także do niezrozumienia właściwości światła i jego oddziaływania z różnymi materiałami. Zrozumienie, które filtry są odpowiednie do danego spektrum, jest kluczowe dla uzyskania jakościowych i wartościowych zdjęć w każdej dziedzinie fotografii.
Pytanie 35

Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest standardowym dla materiału zdjęciowego o formacie

A. 24 x 36 mm
B. 45 x 60 mm
C. 100 x 150 mm
D. 60 x 70 mm
Obiektyw o ogniskowej f=190 mm jest idealnie dopasowany do formatu zdjęciowego 100 x 150 mm, co wynika z zasady ilorazu ogniskowej do formatu matrycy. W fotografii, odpowiednie dobranie ogniskowej do formatu zdjęcia ma kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych efektów wizualnych, a obiektyw 190 mm umożliwia uchwycenie detali oraz głębi, dzięki czemu jest popularny w fotografii portretowej oraz przyrody. Standard 100 x 150 mm, znany również jako format A6, jest często wykorzystywany w drukowaniu zdjęć, co zwiększa praktyczność tego obiektywu w kontekście komercyjnych zastosowań. Dodatkowo, obiektywy o takiej ogniskowej często zapewniają efekty bokeh, co czyni je idealnymi do pracy w warunkach słabego oświetlenia. Warto również podkreślić, że prawidłowe zrozumienie odpowiednich zestawień ogniskowych i formatów zdjęć jest fundamentalne dla każdej osoby zajmującej się fotografią, co pozwala na lepsze planowanie sesji zdjęciowych oraz efektywniejsze wykorzystanie sprzętu.
Pytanie 36

Które narzędzie w programie Adobe Photoshop umożliwia usunięcie zniekształceń perspektywicznych powstałych na zdjęciu budynku fotografowanego z małej odległości przedmiotowej?

A. Pociągnięcie pędzlem.
B. Korekcja obiektywu.
C. Skalowanie.
D. Skraplanie.
Pociągnięcie pędzlem, skalowanie i skraplanie nie są odpowiednimi metodami do korekcji zniekształceń perspektywicznych w fotografii budynków. Pociągnięcie pędzlem to funkcja, która pozwala na malowanie po obrazie, jednak nie ma zastosowania w kontekście eliminowania efektów zniekształceń optycznych. Użycie tej opcji może nawet pogorszyć sytuację, zamieniając krawędzie i linie w zamazane plamy, co z pewnością nie będzie miało korzystnego wpływu na wrażenia wizualne. Skalowanie natomiast jest techniką, która zmienia rozmiar obrazu, ale nie wpływa na jego perspektywę. Zastosowanie skalowania do korekcji zniekształceń perspektywicznych jest mylne, ponieważ nie rozwiązuje problemu, a jedynie zmienia proporcje obrazu, co może prowadzić do dalszych zniekształceń w postrzeganiu obiektów. Skraplanie, z drugiej strony, to proces związany z tworzeniem efektu wilgoci na fotografii, co w żaden sposób nie odnosi się do zarządzania zniekształceniami perspektywicznymi. Wszelkie te podejścia opierają się na błędnym założeniu, że można wygenerować pożądany efekt wizualny poprzez proste manipulacje, co nie jest zgodne z podstawowymi zasadami edycji graficznej oraz zrozumienia dynamiki perspektywy. Dlatego kluczowe jest, aby znać odpowiednie narzędzia, takie jak korekcja obiektywu, które są zaprojektowane specjalnie do usuwania tego typu efektów, zamiast próbować zastosować nieadekwatne techniki.
Pytanie 37

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 4 latach.
B. Po 2 latach.
C. Po 5 latach.
D. Po 3 latach.
Umowa licencyjna wyłączna po pięciu latach staje się umową na czas nieokreślony. To jakby naturalny krok w całym procesie. Przykład? Weźmy firmę technologiczną, która daje licencję na swoje oprogramowanie jakiejś firmie partnerskiej. Po pięciu latach, jeśli obie strony nie dogadają się w sprawie przedłużenia lub zmiany umowy, to licencja przechodzi na czas nieokreślony. Dzięki temu ta firma może spokojnie korzystać z oprogramowania bez strachu, że coś się zaraz skończy. Moim zdaniem, taki układ jest super, bo daje większą pewność w relacjach biznesowych, a także pozwala na lepsze planowanie w dłuższym okresie. W branży często mówi się, że umowy licencyjne na czas określony powinny mieć możliwość przejścia na czas nieokreślony po ustalonym czasie. To z kolei daje większą elastyczność w negocjacjach i lepiej dostosowuje się do zmieniającego się rynku.
Pytanie 38

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
B. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.
C. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.
D. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.
Rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej podczas pełnienia przez nią funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody tej osoby, co jest zgodne z zasadami ochrony wizerunku w polskim prawodawstwie. Wizerunek osoby publicznej, gdy ta wykonuje swoje obowiązki publiczne, może być wykorzystywany w celach informacyjnych lub edukacyjnych, a także w kontekście działalności publicznej. Przykładem może być relacja z wydarzenia, w którym uczestniczy polityk lub celebryta, gdzie ich wizerunek jest częścią ogólnego opisu sytuacji. Ważne jest jednak, aby takie publikacje nie były wykorzystywane do celów komercyjnych bez zgody danej osoby. Dobre praktyki w tej dziedzinie nakazują, aby zawsze zachować szacunek dla prywatności i dobrego imienia osób publicznych, nawet jeżeli prawo nie wymaga formalnych zgód.
Pytanie 39

Które parametry ekspozycji należy ustawić w fotografii portretowej przy oświetleniu błyskowym w celu uzyskania efektu rozmytego tła?

A. f/2,8, 1/125 s
B. f/22, 1/125 s
C. f/5,6, 1/250 s
D. f/11, 1/60 s
Wybór przysłony f/5,6, 1/250 s, f/22, 1/125 s lub f/11, 1/60 s nie jest odpowiedni do uzyskania pożądanego efektu rozmytego tła w fotografii portretowej z użyciem oświetlenia błyskowego. Przysłona f/5,6, choć pozwala na pewne rozmycie tła, jest już na tyle wąska, że nie osiągnie tego efektu w takim stopniu jak f/2,8. Przysłony f/22 i f/11 prowadzą do znacznie większej głębi ostrości, co sprawia, że zarówno obiekt, jak i tło będą w większym stopniu ostre. Tego rodzaju ustawienia są bardziej odpowiednie dla krajobrazów, gdzie zależy nam na ostrości całej sceny. Czas 1/125 s w przypadku f/22 może okazać się zbyt długi, co prowadzi do prześwietlenia zdjęcia, gdyż przysłona wpuszcza zbyt mało światła, a czas 1/60 s przy f/11 może być niewystarczający do zamrożenia ruchu, co skutkuje rozmyciem obrazu. Przyczyną tych błędnych wyborów jest niepełne zrozumienie zasady działania przysłony i jej wpływu na głębię ostrości oraz nieodpowiednie dobieranie parametrów w kontekście konkretnej sytuacji fotograficznej.
Pytanie 40

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.
B. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.
C. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.
D. małego kontrastu i delikatnego cienia.
Odpowiedź dotycząca małego kontrastu i delikatnego cienia jest prawidłowa, ponieważ światło miękko rysujące charakteryzuje się szerokim, rozproszonym źródłem światła, które minimalizuje ostrość cieni. W praktyce oznacza to, że takie oświetlenie jest idealne do portretów, gdzie celem jest uzyskanie naturalnego i łagodnego wyglądu skóry. Przykładem może być użycie softboxów lub parasoli w fotografii, które rozpraszają światło, tworząc przyjemne, subtelne cienie, co z kolei wpływa na pozytywną percepcję estetyki zdjęcia. Dobre praktyki w tej dziedzinie podkreślają znaczenie równomiernego oświetlenia, które redukuje wady skóry i tworzy harmonijną atmosferę, co jest szczególnie cenione w fotografii mody i stylizacji. W kontekście oświetlenia wnętrz, lampy emitujące miękkie światło, takie jak lampy LED z dyfuzorami, również przyczyniają się do stworzenia przytulnej atmosfery, co jest zgodne z zasadami projektowania przestrzeni.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej