Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 5 kwietnia 2025 21:23
Data zakończenia: 5 kwietnia 2025 22:08

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zaprezentowany na zdjęciu przyrząd służy do oszałamiania zwierząt przed ubojem metodą

A. wysokiego stężenia dwutlenku węgla.

B. elektryczną.

C. przemieszczenia kręgów szyjnych.

D. bolcową penetrującą.

Odpowiedź "elektryczną" jest prawidłowa, ponieważ urządzenie przedstawione na zdjęciu to typowy sprzęt do ogłuszania zwierząt za pomocą prądu elektrycznego. Proces ten polega na zastosowaniu impulsów elektrycznych, które są przesyłane przez elektrody umieszczone na głowie zwierzęcia. W wyniku tego działania dochodzi do szybkiej utraty przytomności, co jest kluczowe przed przystąpieniem do uboju. Praktyka ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami dobrostanu zwierząt, które zalecają minimize cierpienia zwierząt w procesie uboju. Wprowadzenie elektrycznego ogłuszania jest również zalecane przez organizacje takie jak Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), które podkreślają znaczenie humanitarnego traktowania zwierząt. Przykłady zastosowań obejmują zarówno ubojnie przemysłowe, jak i zakłady zajmujące się rzeźnictwem lokalnym, gdzie standardy etyczne i techniczne są kluczowe dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa mięsa.

Pytanie 2

Jeżeli w czasie badania u bydła stwierdzono obniżenie liczby erytrocytów do 3,5 mln/mm3, a prawidłowe wartości mieszczą się w przedziale 5,0 - 7,0 mln/mm3, to stan taki określa się mianem

A. erytropenii.

B. erytrocytozy.

C. trombocytozy.

D. leukopenii.

Odpowiedź 'erytropenia' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do stanu, w którym liczba erytrocytów (czerwonych krwinek) we krwi jest niższa niż norma. W przypadku bydła, prawidłowa liczba erytrocytów powinna mieścić się w przedziale 5,0 - 7,0 mln/mm3, a obniżenie poniżej 5,0 mln/mm3 wskazuje na anemię, co jest zjawiskiem klinicznym zwanym erytropenią. Erytropenia może być spowodowana różnymi czynnikami, w tym utratą krwi, niedoborami pokarmowymi (np. żelaza, witamin z grupy B), chorobami przewlekłymi czy zaburzeniami szpiku kostnego. Zdiagnozowanie erytropenii jest istotne w praktyce weterynaryjnej, gdyż może wskazywać na poważne problemy zdrowotne u bydła, wymagające dalszej diagnostyki i leczenia, takie jak transfuzje krwi czy suplementacja. Wiedza o erytropenii jest kluczowa dla hodowców i weterynarzy, aby podejmować odpowiednie działania zapobiegawcze i terapeutyczne.

Pytanie 3

Metoda wytrawiania włośni polega na uwolnieniu larw z

A. tkanki mięśniowej.

B. płuc.

C. wątroby.

D. mózgu.

Metoda wytrawiania włośni jest techniką diagnostyczną stosowaną w parazytologii, której celem jest uwolnienie larw włośnia (Trichinella spiralis) z tkanki mięśniowej gospodarza. W trakcie tej procedury, tkanka mięśniowa, w której pasożyty się rozwijają, jest traktowana odpowiednimi odczynnikami chemicznymi, co pozwala na ich ekstrakcję i późniejsze badanie. Zastosowanie tej metody jest kluczowe w diagnostyce zakażeń włośniem, gdyż umożliwia wykrycie obecności larw, co ma istotne znaczenie dla zdrowia publicznego, zwłaszcza w kontekście kontroli jakości mięsa. W praktyce, identyfikacja włośnia w próbkach mięsa jest niezbędna dla zapobiegania epidemiom związanym z konsumpcją zakażonego mięsa. Standardy dotyczące diagnostyki włośnia wskazują na konieczność stosowania wytrawiania jako jednego z kluczowych etapów, co podkreśla znaczenie tej metody w medycynie weterynaryjnej oraz zdrowiu publicznym.

Pytanie 4

Przy podejrzeniu choroby zakaźnej zwierząt w gospodarstwie właściciel zwierząt ma obowiązek powiadomienia, w pierwszej kolejności,

A. wójta.

B. lekarza weterynarii

C. Inspekcję Weterynaryjną.

D. lekarza medycyny.

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia ról poszczególnych instytucji i specjalistów w systemie ochrony zdrowia zwierząt. Lekarz weterynarii, choć posiada kompetencje w zakresie diagnostyki i leczenia chorób zwierzęcych, działa na poziomie indywidualnych przypadków, a nie w ramach systemu monitorowania i kontroli chorób zakaźnych w skali regionalnej czy krajowej. Powiadomienie go jako pierwszego mogłoby opóźnić działania zapobiegawcze, gdyż to Inspekcja Weterynaryjna ma obowiązek koordynowania reakcji na zagrożenia zdrowotne. Zgłoszenie do wójta, chociaż może się wydawać sensowne z perspektywy lokalnej administracji, nie ma podstaw w przepisach prawnych, które regulują kwestie związane z chorobami zwierząt. Wójt nie dysponuje odpowiednimi narzędziami ani wiedzą, aby skutecznie zareagować na podejrzenia dotyczące chorób zakaźnych, wobec czego jego zaangażowanie w tym kontekście jest nieadekwatne. Lekarz medycyny, będący specjalistą w dziedzinie zdrowia ludzkiego, również nie ma kompetencji związanych ze zwierzętami. Dlatego istotne jest, aby właściciele zwierząt byli świadomi, do kogo powinni zgłaszać przypadki chorób zakaźnych. Właściwe zrozumienie odpowiedzialności Inspekcji Weterynaryjnej oraz roli, jaką odgrywa w ochronie zdrowia zwierząt, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sytuacjami kryzysowymi w gospodarstwach.

Pytanie 5

Oddawanie przez zwierzę moczu małymi porcjami, z domieszką krwi i z objawami bolesności świadczy o

A. ropnym zapaleniu nerek.

B. kamicy układu moczowego.

C. mocznicy.

D. zroście moczowodów.

Kamica układu moczowego to stan, w którym w drogach moczowych, najczęściej w nerkach lub moczowodach, tworzą się kamienie, które mogą blokować przepływ moczu. Objawy opisane w pytaniu, takie jak oddawanie moczu małymi porcjami, obecność krwi w moczu oraz bolesność, są charakterystyczne dla tego schorzenia. Kamienie mogą podrażniać błonę śluzową dróg moczowych, co prowadzi do krwawienia oraz intensywnego bólu, znanego jako kolka nerkowa. W takich przypadkach, ważne jest, aby zwierzęta otrzymały szybką pomoc weterynaryjną, aby zdiagnozować i leczyć kamicę. Zastosowanie ultrasonografii lub RTG do identyfikacji kamieni, a następnie podjęcie decyzji o metodzie leczenia, takiej jak dieta, leki lub zabieg chirurgiczny, jest kluczowe. W praktyce, regularne badania moczu oraz odpowiednia dieta mogą znacząco zredukować ryzyko wystąpienia kamicy u zwierząt, co powinno być standardem w opiece weterynaryjnej.

Pytanie 6

W celu wykrycia włośnicy pobiera się poubojowo

A. zeskrobinę skóry.

B. krew pełną.

C. surowicę.

D. wycinki mięśni.

Wykrywanie włośnicy, choroby pasożytniczej wywołanej przez włośnia krętego (Trichinella spiralis), wymaga pobrania odpowiednich materiałów poubojowo, a najskuteczniejszą metodą jest analiza wycinków mięśni. W mięśniach zwierząt, szczególnie w mięśniu prążkowanym, pasożyt ten może być obecny w formie cyst. W przypadku sprawdzania obecności włośnia, analizuje się mięśnie, ponieważ to tam pasożyt przekształca się w larwy, które mogą być następnie przekazywane do organizmów drapieżnych, w tym ludzi. Praktyczne zastosowanie tej metody wymaga od inspektorów weterynaryjnych i laborantów przestrzegania standardów, takich jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), co zapewnia zarówno bezpieczeństwo konsumentów, jak i zdrowie publiczne. Przeprowadzanie odpowiednich badań jest kluczowe dla minimalizowania ryzyka zakażeń, zwłaszcza w obszarach, gdzie spożycie mięsa dzikich zwierząt jest powszechne.

Pytanie 7

Według poniższego przepisu prawnego odpady weterynaryjne dzieli się na

A. zakaźne, niezakaźne.

B. zakaźne, niezakaźne, pozostałe.

C. zakaźne, szczególnego ryzyka.

D. zakaźne, niebezpieczne, pozostałe.

Odpowiedź ''zakaźne, niebezpieczne, pozostałe'' jest jak najbardziej trafna według przepisów dotyczących zarządzania odpadami weterynaryjnymi. Te odpady muszą być klasyfikowane w odpowiedni sposób, żeby móc je dobrze przetworzyć i zutylizować, bo to ma ogromne znaczenie dla zdrowia publicznego i ochrony środowiska. Odpady zakaźne to te, które mogą zawierać patogeny, więc musimy z nimi postępować bardzo ostrożnie, żeby nic nie wyciekło. Odpady niebezpieczne to z kolei substancje, które mogą zaszkodzić ludziom lub zwierzakom, a ich właściwe zarządzanie jest kluczowe, żeby zmniejszyć ryzyko. No i odpady pozostałe – czyli takie, które nie pasują do tych kategorii, ale mimo to też muszą być właściwie sklasyfikowane. Dobrze jest dobrze znać te klasyfikacje, bo w branży weterynaryjnej i w gospodarce odpadami to naprawdę ułatwia pracę i pomaga przestrzegać przepisów oraz najlepszych praktyk.

Pytanie 8

Obowiązkowe nacięcia wątroby i oględziny powierzchni przekrojów wykonywane są

A. u bydła.

B. u świń.

C. u cieląt.

D. u dzików.

Obowiązkowe nacięcia wątroby oraz oględziny powierzchni przekrojów w kontekście bydła są kluczowymi elementami w diagnostyce chorób zwierzęcych, szczególnie w zakresie oceny zdrowia narządów wewnętrznych. W przypadku bydła szczególnie istotne jest monitorowanie stanu wątroby, gdyż jest to narząd, który odgrywa fundamentalną rolę w metabolizmie i detoksykacji organizmu. Nacięcia wątroby pozwalają na ocenę wszelkich nieprawidłowości, takich jak zmiany morfologiczne, nowotwory czy procesy zapalne. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie takich ocen podczas rutynowych badań weterynaryjnych, co zwiększa możliwość wczesnego wykrywania chorób oraz ich późniejszego leczenia. Wykonywanie tych czynności zgodnie z aktualnymi standardami weterynaryjnymi zapewnia nie tylko dobrostan bydła, ale również bezpieczeństwo produktów pochodzenia zwierzęcego. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być monitorowanie bydła w chowie intensywnym, gdzie ryzyko wystąpienia chorób wątroby jest wyższe ze względu na stres i nieodpowiednie warunki hodowlane.

Pytanie 9

Skrót DDD oznacza

A. dezynfekcję, dezynsekcję, deratyzację.

B. deratyzację, denaturację, dezynfekcję.

C. dekoronizację, denaturację, dekarbonizację.

D. dekoronizację, deratyzację, dezynfekcję.

Skrót DDD oznacza dezynfekcję, dezynsekcję i deratyzację, co jest kluczowym pojęciem w obszarze ochrony zdrowia publicznego oraz zarządzania szkodnikami. Dezynfekcja odnosi się do procedury eliminacji bakterii, wirusów i innych patogenów z powierzchni, co jest szczególnie istotne w miejscach o wysokim ryzyku zarażeń, takich jak szpitale czy obiekty gastronomiczne. Dezynsekcja to proces zwalczania insektów, co jest niezbędne w celu ochrony jakości żywności i minimalizacji ryzyka epidemii. Deratyzacja natomiast dotyczy kontroli populacji gryzoni, które mogą przenosić choroby oraz powodować znaczne straty materialne. W praktyce, wykonanie tych trzech procedur często odbywa się w ramach kompleksowego programu sanitarno-epidemiologicznego, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz lokalnych służb zdrowia. Znajomość i umiejętność stosowania tych metod jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się higieną i bezpieczeństwem żywności, a także w kontekście szeroko pojętego zarządzania zdrowiem publicznym.

Pytanie 10

W celu stwierdzenia trzeszczeń w płucach wykonuje się

A. opukiwanie.

B. omacywanie.

C. oglądanie.

D. osłuchiwanie.

Osłuchiwanie jest kluczowym badaniem diagnostycznym, które pozwala lekarzowi na ocenę stanu układu oddechowego pacjenta. W trakcie osłuchiwania używa się stetoskopu do nasłuchiwania dźwięków generowanych przez płuca, co umożliwia identyfikację trzeszczeń, które mogą wskazywać na obecność patologii, takich jak zapalenie płuc, obrzęk płuc czy inne schorzenia układu oddechowego. Trzeszczenia, które są krótkimi, przerywanymi dźwiękami, powstają w wyniku przemieszczenia powietrza przez płyny lub wydzieliny w obrębie dróg oddechowych. Standardowe praktyki kliniczne zalecają osłuchiwanie jako element rutynowego badania fizykalnego, a także w sytuacjach wymagających szybkiej diagnostyki. Przykładem zastosowania osłuchiwania w praktyce jest ocena stanu pacjentów z przewlekłymi chorobami płuc, gdzie regularne monitorowanie dźwięków oddechowych pozwala na wczesne wykrywanie zaostrzeń stanu zdrowia, co jest kluczowe dla skutecznego leczenia.

Pytanie 11

Które badania umożliwiają wykrycie w surowicy przeciwciał?

A. Serologiczne.

B. Sensoryczne.

C. Mikrobiologiczne.

D. Mykologiczne.

Odpowiedź serologiczne jest prawidłowa, ponieważ badania serologiczne są kluczowe w diagnostyce zakażeń poprzez wykrywanie przeciwciał w surowicy krwi. Przeciwciała są białkami produkowanymi przez układ odpornościowy w odpowiedzi na obecność patogenów, takich jak wirusy czy bakterie. Testy serologiczne, takie jak ELISA (enzyme-linked immunosorbent assay) czy Western blot, są szeroko stosowane w praktyce klinicznej do identyfikacji chorób, takich jak HIV, WZW typu B i C, czy choroby autoimmunologiczne. Wykrycie przeciwciał może również wskazywać na wcześniejsze zakażenie, co jest istotne w epidemiologii i monitorowaniu zdrowia publicznego. Szereg standardów, takich jak normy ISO dotyczące laboratoriów diagnostycznych, podkreśla znaczenie wiarygodnych i powtarzalnych wyników testów serologicznych, co jest kluczowe dla prawidłowej diagnostyki i leczenia pacjentów. Zastosowanie badań serologicznych w kontrole epidemiologiczne oraz ich rola w ocenie skuteczności szczepień, także podkreślają ich znaczenie w ochronie zdrowia.

Pytanie 12

W celu przepędzania zwierząt w trakcie przemieszczania w rzeźni dozwolone jest

A. wykręcanie ogona.

B. ciągnięcie za sierść.

C. stosowanie grzechotek.

D. naciskanie na gałki oczne.

Stosowanie grzechotek jako metody przepędzania zwierząt w rzeźniach jest zgodne z zasadami humanitarnego traktowania zwierząt oraz standardami branżowymi, które mają na celu minimalizowanie stresu i cierpienia zwierząt podczas transportu. Grzechotki są narzędziem, które wydaje dźwięk, co może skutecznie skupić uwagę zwierzęcia, kierując je w pożądanym kierunku bez konieczności stosowania przemocy. Przykłady zastosowania grzechotek obejmują ich użycie w rzeźniach, gdzie zwierzęta mogą być kierowane do odpowiednich pomieszczeń w sposób, który nie powoduje ich paniki czy strachu. Warto również zauważyć, że zgodnie z przepisami prawnymi i etycznymi w obszarze hodowli i uboju zwierząt, należy stosować metody, które zapewniają dobrostan zwierząt. Użycie grzechotek jest zgodne z tymi założeniami, ponieważ nie wpływa negatywnie na ich stan zdrowia ani nie wywołuje traumy. W praktyce, odpowiednie szkolenie pracowników w zakresie stosowania takich narzędzi jest kluczowe, aby zapewnić skuteczność i bezpieczeństwo tego podejścia.

Pytanie 13

Oblicz ilość preparatu AGRISAN 8090, jaka będzie potrzebna do posypania ściółki w pomieszczeniu inwentarskim o kształcie prostokąta i wymiarach 2 m x 4 m wiedząc, że optymalna dawka preparatu wynosi 50 g na 1 m<sup>2</sup>.

A. 400 g

B. 20 g

C. 40 g

D. 80 g

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia, jak należy obliczać potrzebną ilość preparatu. Wiele osób może pomylić się przy obliczaniu powierzchni obiektu, co prowadzi do niedoszacowania ilości preparatu. Na przykład, wybór wartości 40 g sugeruje, że obliczenia zostały wykonane na podstawie błędnych założeń dotyczących powierzchni lub dawki preparatu. Mogło to prowadzić do założenia, że 40 g to wystarczająca ilość na całą powierzchnię 8 m², co jest niezgodne z zasadami dawkowania. Kolejny typowy błąd to pominięcie faktu, że przy podawaniu preparatu dawki powinny być dokładnie dostosowane do wymagań konkretnego zastosowania, a nie tylko uproszczone do średnich wartości. W przypadku 400 g, użytkownik może nie wziąć pod uwagę, że jest to całkowita dawka, a nie ilość potrzebna do jednorazowego posypania. Dlatego ważne jest, aby nie tylko znać wymagania dotyczące dawkowania, ale również zrozumieć kontekst ich stosowania. Kluczowe jest także przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie dozowania preparatów, by unikać nadmiernego stosowania, co może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz potencjalnych szkód dla środowiska. Zastosowanie właściwych strategii dawkowania i umiejętność poprawnego przeliczania ilości preparatu są niezbędne dla efektywności i bezpieczeństwa w gospodarstwie inwentarskim.

Pytanie 14

Arytmia oddechowa, tj. zwolnienie akcji serca przy wydechu i jej przyspieszenie przy wdechu, jestzjawiskiem fizjologicznym

A. u kotów.

B. u koni.

C. u bydła.

D. u psów.

Arytmia oddechowa jest zjawiskiem fizjologicznym, które występuje u psów i polega na cyklicznych zmianach częstości akcji serca w zależności od faz oddechu. W trakcie wdechu serce przyspiesza, a przy wydechu zwalnia, co związane jest z działaniem układu autonomicznego oraz regulacją napięcia nerwu błędnego. To zjawisko jest naturalne i zdrowe, wskazując na sprawność układu krążenia. Przykładowo, obserwacja arytmii oddechowej u zdrowego psa podczas spoczynku może być potwierdzeniem jego dobrej kondycji fizycznej. W praktyce klinicznej, lekarze weterynarii często oceniają układ sercowo-naczyniowy zwierząt poprzez analizę rytmu serca w kontekście oddechu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce kardiologicznej. Zrozumienie tego zjawiska jest kluczowe dla właścicieli zwierząt, którzy powinni być świadomi, że u psów zmiany rytmu serca podczas oddychania niekoniecznie oznaczają problemy zdrowotne.

Pytanie 15

Pęcherze i nadżerki w błonie śluzowej jamy ustnej, na skórze wymienia i szparze międzyracicznej występują u zwierząt parzystokopytnych przy

A. gruźlicy.

B. białaczce.

C. wściekliźnie.

D. pryszczycy.

To prawda, odpowiedzią jest pryszczyca. To wirusowa infekcja, która daje o sobie znać przez pęcherze oraz nadżerki, szczególnie na błonie śluzowej w ustach i na skórze zwierząt, głównie parzystokopytnych. Wirus pryszczycy należy do rodziny Picornaviridae i może powodować spore problemy, jak silne reakcje zapalne. Dla weterynarzy i hodowców ważne jest, żeby znali te objawy, bo pryszczyca może strasznie wpłynąć na produkcję mleka i zdrowie zwierząt. Jak zauważysz pęcherze, koniecznie zgłoś to służbom weterynaryjnym. Warto też dbać o szczepienia i stale monitorować stado, żeby zminimalizować ryzyko epidemii. Dobre praktyki profilaktyczne są kluczowe, jeśli chcemy chronić zwierzęta i własne zyski.

Pytanie 16

Do zasadniczych surowców rzeźnych należy

A. tusza.

B. skóra.

C. krew.

D. podroby.

Tusza to generalnie cała masa mięsa, którą dostajemy, gdy ubijamy zwierzęta rzeźne. To coś mega ważnego w przemyśle mięsnym, bo właśnie z tuszy dalej robi się różne produkty, jak wędliny czy świeże mięso, które kupujemy w sklepach. Cała produkcja mięsna działa według wytycznych, takich jak HACCP, żeby zapewnić, że jedzenie jest bezpieczne i dobrej jakości. Klasyfikacja tuszy jest kluczowa, bo od niej zależy jej jakość i cena, a to z kolei ma wpływ na to, co kupują klienci. Przy klasyfikacji patrzy się na różne rzeczy, jak ilość tłuszczu czy struktura mięśni. Moim zdaniem, dobrze zarządzana tusza to podstawa efektywnej produkcji, a także zaspokojenia potrzeb ludzi, którzy chcą różnorodnych produktów mięsnych.

Pytanie 17

Pasożytem osiedlającym się w mięśniach poprzecznie prążkowanych jest

A. włosień kręty.

B. motylica.

C. orzęsek.

D. węgorek.

Motylica, orzęsek i węgorek to organizmy, które nie są związane z mięśniami poprzecznie prążkowanymi i nie mają takiego samego znaczenia w kontekście pasożytów. Motylica, będąca przedstawicielem płazińców, osiedla się głównie w wątrobie lub układzie pokarmowym różnych zwierząt, co prowadzi do schorzeń takich jak motyliczoza. Z kolei orzęski, jako protisty, żyją w wodzie i nie mają związku z infekcjami w mięśniach ludzkich, a ich obecność jest bardziej związana z ekosystemem wodnym. Węgorek, mimo że jest pasożytem, zazwyczaj atakuje układ pokarmowy, a nie mięśnie. Typowym błędem myślowym w przypadku tych odpowiedzi jest nieznajomość cyklu życiowego oraz specyfiki pasożytów. Wiedza na temat różnych grup organizmów pasożytniczych, ich lokalizacji oraz sposobów zakażeń jest kluczowa dla zrozumienia problematyki pasożytów. Edukacja na temat tych organizmów oraz ich wpływu na zdrowie ludzi powinna opierać się na solidnych podstawach biologicznych oraz epidemiologicznych, co pomoże w zapobieganiu infekcjom oraz wdrażaniu odpowiednich środków ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 18

Który z wymienionych w tabeli gatunków zwierząt ma błędnie wpisane parametry ogólne?

A. Bydło.

B. Pies.

C. Koń.

D. Świnia.

Wybierając odpowiedzi dotyczące bydła, psa lub świni, należy zrozumieć, że te gatunki mają swoje specyficzne normy fizjologiczne, które są powszechnie uznawane w literaturze weterynaryjnej. Na przykład, tętno dorosłego bydła waha się od 60 do 80 uderzeń na minutę, co znacznie różni się od parametrów koni. Pies, w zależności od rasy, może mieć tętno w zakresie 60 do 160 uderzeń na minutę, co również podkreśla różnorodność w parametrach zdrowotnych różnych gatunków. Podobnie, tętno świni wynosi zazwyczaj od 70 do 120 uderzeń na minutę. Typowe błędy, które mogą prowadzić do mylnych wniosków, to zbytnia generalizacja danych dotyczących różnych gatunków. Często przyjmuje się, że podobieństwa w wyglądzie mogą sugerować podobieństwa w parametrach fizjologicznych, co jest w dużej mierze mylne. Ważne jest, aby każdy, kto zajmuje się hodowlą zwierząt lub ich zdrowiem, znał specyfikę różnych gatunków i był świadomy ich unikalnych potrzeb. Dlatego kluczowe jest rzetelne pozyskiwanie informacji oraz korzystanie z aktualnych źródeł wiedzy, aby unikać błędów w ocenie stanu zdrowia zwierząt.

Pytanie 19

Zdjęcie przedstawia wykonywanie u psa badania narządu wzroku, czyli badanie

A. laryngoskopowe.

B. oftalmoskopowe.

C. rinoskopowe.

D. otoskopowe.

Badanie oftalmoskopowe, które przedstawione jest na zdjęciu, jest kluczowym narzędziem diagnostycznym w ocenie zdrowia oczu u zwierząt, w tym psów. Dzięki temu badaniu lekarz weterynarii ma możliwość dokładnego zbadania wnętrza oka, w tym siatkówki, naczyniówki, ciała szklistego oraz soczewki. W przypadku psów, badanie oftalmoskopowe jest niezbędne do diagnozowania wielu schorzeń, takich jak zaćma, jaskra czy choroby siatkówki. Regularne kontrole wzroku mogą pomóc we wczesnym wykrywaniu problemów, co jest szczególnie ważne w przypadku ras predisponowanych do chorób oczu. Ponadto, w praktyce weterynaryjnej, stosowanie oftalmoskopu zgodnie z ustalonymi standardami i wytycznymi zapewnia dokładną ocenę i umożliwia wykonanie niezbędnych badań diagnostycznych. Właściwe przeprowadzenie tego badania wymaga odpowiedniego przeszkolenia, aby zapewnić komfort pacjenta oraz rzetelność wyników.

Pytanie 20

Mięso PSE charakteryzuje się

A. wodnistością.

B. brakiem zakwaszenia.

C. zbitą konsystencją.

D. ciemną barwą.

Mięso PSE (Pale, Soft, Exudative) charakteryzuje się wodnistością, co jest wynikiem zmiany w składzie chemicznym mięśni po uboju. Zjawisko to jest spowodowane nieprawidłowym przebiegiem procesów biochemicznych, które zachodzą w mięśniach zwierzęcia w wyniku stresu przed ubojem, a także niewłaściwego chłodzenia i przechowywania mięsa. W praktyce, mięso PSE jest mniej atrakcyjne dla konsumentów, ponieważ ma nieprzyjemny wygląd i teksturę, co negatywnie wpływa na jego walory sensoryczne. W branży mięsnej, identyfikacja i eliminacja mięsa PSE jest kluczowa, aby utrzymać standardy jakości. W związku z tym, producenci powinni monitorować warunki hodowli zwierząt oraz procesy uboju, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia mięsa PSE. Istotne jest również przestrzeganie wytycznych dotyczących szybkiego schładzania mięsa po uboju, co pozwala na zachowanie odpowiednich właściwości fizycznych i chemicznych. Zrozumienie tego zjawiska jest niezbędne dla wszystkich zaangażowanych w produkcję i przetwarzanie mięsa, aby zapewnić wysoką jakość produktów oraz satysfakcję konsumentów.

Pytanie 21

Amoniakalny zapach moczu występuje przy

A. leukocyturii.

B. ropomoczu.

C. bakteriurii.

D. ketonurii.

Amoniakalny zapach moczu jest charakterystyczny dla bakteriurii, co jest potwierdzone obecnością bakterii w moczu. Bakterie, takie jak Proteus, mogą rozkładać mocznik do amoniaku, co prowadzi do powstawania tego charakterystycznego zapachu. W praktyce klinicznej, objaw ten może być użyteczny w diagnostyce zakażeń dróg moczowych, szczególnie w przypadku, gdy mocz jest również mętny lub zawiera osad. Warto zaznaczyć, że amoniakalny zapach moczu może również wskazywać na odwodnienie, co dodatkowo podkreśla potrzebę dokładnej analizy klinicznej. Zgodnie z wytycznymi American Urological Association, pacjenci z objawami zakażeń dróg moczowych powinni zostać poddani badaniu moczu, które może wykazać obecność bakterii oraz ich charakterystykę, co jest kluczowe dla wdrożenia odpowiedniego leczenia. Prawidłowe rozpoznanie i leczenie bakteriurii jest niezbędne, aby zapobiegać powikłaniom, takim jak odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Pytanie 22

W celu uniknięcia ranienia matki przez prosięta ssące mleko przycina im się

A. kły.

B. siekacze.

C. przedtrzonowce.

D. trzonowce.

Wybór kłów jako odpowiedzi jest uzasadniony, ponieważ to właśnie te zęby są odpowiedzialne za potencjalne rany, które prosięta mogłyby zadać matce podczas ssania mleka. Kły, będące długimi i ostrymi zębami, umożliwiają prosiętom chwytanie i trzymanie sutków matki, co może prowadzić do urazów jej skóry, szczególnie w przypadku, gdy prosięta są agresywne lub niezdarne. Przycinanie kłów to powszechnie stosowana praktyka w hodowli trzody chlewnej, która ma na celu ochronę matki przed obrażeniami. W praktyce, hodowcy często wykonują ten zabieg w pierwszych dniach życia prosiąt, aby zminimalizować ryzyko rany. Ponadto, ta procedura nie ma negatywnego wpływu na zdrowie prosiąt, a jej przeprowadzenie zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi przyczynia się do zapewnienia harmonijnego rozwoju zarówno prosiąt, jak i ich matki. Zgodnie z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt, ważne jest również monitorowanie zachowań prosiąt po zabiegu, aby upewnić się, że nie występują późniejsze problemy zdrowotne związane z karmieniem.

Pytanie 23

Forma profilaktyki swoistej u świń jest

A. wykonywanie szczepień.

B. podawanie antybiotyku.

C. dodatek prebiotyków do paszy.

D. przestrzeganie procedur dobrostanu.

Propozycje dotyczące dodatku prebiotyków do paszy, podawania antybiotyków, czy przestrzegania procedur dobrostanu są często mylone z profilaktyką swoistą, jednak nie spełniają one kryteriów tego rodzaju działań. Dodatek prebiotyków do paszy ma na celu wspieranie zdrowia jelit i ogólnej kondycji zwierząt, ale nie jest skierowany na zapobieganie konkretnym chorobom poprzez stymulację odpowiedzi immunologicznej. Wprowadzenie prebiotyków jako formy profilaktyki jest bardziej zbliżone do profilaktyki nieswoistej, która skupia się na ogólnym wzmocnieniu organizmu, a nie na obronie przed specyficznymi patogenami. Podawanie antybiotyków, chociaż może być potrzebne w określonych sytuacjach, nie jest metodą profilaktyczną, a raczej leczeniem istniejących infekcji. Używanie antybiotyków w sposób prewencyjny może prowadzić do powstawania oporności na leki, co jest poważnym problemem w hodowli zwierząt. Z kolei przestrzeganie procedur dobrostanu jest kluczowe dla zapewnienia komfortu i zdrowia zwierząt, jednak samo w sobie nie chroni przed chorobami. W wielu przypadkach błędne wnioski dotyczące profilaktyki wynikają z niepełnego zrozumienia różnicy między działaniami mającymi na celu ogólne wsparcie zdrowia zwierząt a tymi ukierunkowanymi na konkretne patogeny. W praktyce, skuteczna profilaktyka swoista jest niezbędna dla zachowania zdrowia stada i efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 24

Systemem zapewnienia jakości to

A. RASFF

B. HACCP

C. WHO

D. CELAB

HACCP, czyli Hazard Analysis and Critical Control Points, jest systemem zapewnienia jakości, który koncentruje się na identyfikacji i ocenie zagrożeń, które mogą pojawić się w procesie produkcji żywności. To podejście opiera się na prewencji i stosuje się je w różnych gałęziach przemysłu spożywczego, aby zapewnić bezpieczeństwo produktów. Przykładem zastosowania HACCP może być produkcja mięsa, gdzie kluczowymi punktami kontroli są temperatury przechowywania, obróbka termiczna oraz czystość środowiska produkcyjnego. Standardy HACCP są zgodne z wymaganiami międzynarodowymi, takimi jak ISO 22000, a ich wdrożenie pozwala firmom na efektywne monitorowanie procesów oraz minimalizowanie ryzyka wystąpienia zagrożeń biologicznych, chemicznych czy fizycznych. Praktyczne wdrożenie HACCP wymaga współpracy wszystkich pracowników, którzy muszą być odpowiednio przeszkoleni oraz świadomi swoich ról w systemie zapewnienia jakości. Dobre praktyki żywieniowe i standaryzacja procedur są kluczowe dla skuteczności tego systemu.

Pytanie 25

Do fizycznych metod dezynfekcji należy stosowanie

A. pary wodnej.

B. wody utlenionej.

C. chlorku sodu.

D. fioletu krystalicznego.

Wybierając inne opcje, można napotkać na powszechne nieporozumienia dotyczące metod dezynfekcji. Chlorek sodu, choć jest powszechnie stosowany jako środek konserwujący i odkażający, nie jest fizyczną metodą dezynfekcji. Działa głównie na zasadzie osmozy, co oznacza, że jego skuteczność opiera się na chemicznych właściwościach roztworów, a nie na bezpośrednim działaniu fizycznym. Woda utleniona, będąca środkiem o działaniu utleniającym, ma swoje miejsce w dezynfekcji, jednak również nie należy do fizycznych metod, lecz chemicznych. Fiolet krystaliczny, z drugiej strony, stosowany w niektórych procedurach medycznych i jako barwnik, również nie kwalifikuje się jako fizyczna metoda dezynfekcji. W tym kontekście warto zauważyć, że dezynfekcja chemiczna różni się od fizycznej pod względem mechanizmu działania. Często mylnie przyjmuje się, że wszystkie metody dezynfekcji są równoważne, co prowadzi do niewłaściwego doboru technik w praktyce. Dla skutecznej dezynfekcji istotne jest zrozumienie różnic między tymi metodami oraz ich odpowiednich zastosowań. W zastosowaniach klinicznych i przemysłowych kluczowe jest, aby stosować metody zgodne z normami i standardami, które zapewniają efektywność w eliminacji patogenów. Dlatego warto być świadomym, jakie metody są dostępne i jak je prawidłowo wykorzystać w praktyce.

Pytanie 26

Sterylizację narzędzi suchym, gorącym powietrzem przeprowadza się w temperaturze

A. 280°C

B. 120°C

C. 180°C

D. 100°C

Sterylizacja narzędzi suchym, gorącym powietrzem w temperaturze 180°C jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych metod dezynfekcji w branży medycznej oraz laboratoryjnej. Proces ten polega na wystawieniu narzędzi na działanie gorącego powietrza przez określony czas, co pozwala na eliminację wszelkich form życia mikrobiologicznego, w tym bakterii, wirusów oraz grzybów. Standardowe procedury sterylizacji, takie jak te opisane w normach ISO 13485 czy zaleceniach CDC, wskazują, że temperatura 180°C jest wystarczająca do osiągnięcia właściwego poziomu sterylizacji, szczególnie dla materiałów odpornych na wysoką temperaturę, takich jak metalowe narzędzia chirurgiczne. Przykładowo, w chirurgii estetycznej i stomatologii, gdzie sterylność narzędzi ma kluczowe znaczenie, stosowanie pieców do sterylizacji w tej temperaturze jest powszechną praktyką. Wysoka temperatura oraz czas ekspozycji są kluczowe dla skuteczności tej metody, ponieważ umożliwiają denaturację białek i zniszczenie struktur komórkowych mikroorganizmów.

Pytanie 27

Odczyn Biernackiego (OB) to badanie polegające na

A. barwieniu krwinek białych.

B. pomiarze szybkości opadania krwinek czerwonych.

C. barwieniu krwinek czerwonych.

D. kontroli czasu krzepnięcia krwi.

Barwienie krwinek białych i czerwonych to techniki, które w hematologii są stosowane, ale raczej nie mają nic wspólnego z odczynem Biernackiego. Barwienie krwinek białych zazwyczaj służy do ich analizy, żeby móc zidentyfikować różne typy leukocytów w próbce krwi. Z kolei barwienie krwinek czerwonych pomaga ocenić ich strukturę, co może być przydatne w diagnozowaniu anemii czy innych problemów z krwią. Ale te metody nie mają związku ze sprawdzaniem szybkości opadania krwinek, więc ich wyniki nie mówią nic o stanach zapalnych. A kontrola czasu krzepnięcia krwi to jeszcze inna sprawa, która bada, jak dobrze krew się krzepnie, co jest ważne, ale też nie dotyczy OB. Zdarza się, że ludzie mylą te rzeczy, bo nie do końca rozumieją, do czego służą różne badania. Każde z nich ma swoje zastosowanie, więc dobrze jest poznać ich różnice, żeby móc podejmować właściwe decyzje diagnostyczne.

Pytanie 28

Zoonozą jest

A. afrykański pomór świń.

B. nosówka.

C. toksoplazmoza.

D. panleukopenia.

Zoonozą nazywamy chorobę, która jest przenoszona między zwierzętami a ludźmi. Toksoplazmoza, wywoływana przez pasożytniczą formę Toxoplasma gondii, jest klasycznym przykładem zoonozy. Zakażenie tym pasożytem najczęściej odbywa się przez kontakt z zainfekowanymi odchodami kotów lub przez spożycie surowego lub niedogotowanego mięsa. W praktyce medycznej i weterynaryjnej ważne jest, aby zwracać szczególną uwagę na profilaktykę, szczególnie w przypadku kobiet w ciąży, gdyż zakażenie toksoplazmozą może prowadzić do poważnych komplikacji, takich jak uszkodzenia mózgu czy oczu płodu. Dobre praktyki obejmują m.in. unikanie kontaktu z odchodami kotów, dokładne gotowanie mięsa oraz mycie rąk po kontakcie z potencjalnie zakaźnymi materiałami. Ponadto, badanie surowców mięsnych na obecność Toxoplasma gondii zyskuje na znaczeniu w kontekście bezpieczeństwa żywności. Zrozumienie zoonoz, takich jak toksoplazmoza, jest kluczowe w zakresie zdrowia publicznego oraz ochrony zdrowia zwierząt.

Pytanie 29

O zatrzymaniu błon płodowych i łożyska u bydła, wymagającym interwencji lekarskiej, mówi się wtedy, gdy nie zostaną one wydalone po porodzie w ciągu

A. 6 godzin.

B. 72 godzin.

C. 48 godzin.

D. 24 godzin.

Zatrzymanie błon płodowych i łożyska u bydła, znane jako retained placenta, jest stanem, który wymaga interwencji weterynaryjnej, gdy nie zostaną one wydalone w ciągu 24 godzin po porodzie. To krytyczny czas, w którym organizm krowy powinien naturalnie pozbyć się tych tkanek. Nieprawidłowości w tym zakresie mogą prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, w tym do sepsy, zapalenia macicy oraz obniżenia płodności w przyszłych cyklach reprodukcyjnych. W praktyce weterynaryjnej ważne jest monitorowanie stanu zdrowia samicy po porodzie, aby w odpowiednim momencie podjąć działania. Przykładowo, jeśli po 24 godzinach nie nastąpił proces wydalenia, lekarz weterynarii powinien ocenić konieczność przeprowadzenia interwencji, takiej jak podanie leków, które mogą wspierać skurcze macicy, lub w niektórych przypadkach manualne usunięcie pozostałości. Standardy weterynaryjne wskazują, że szybka reakcja jest kluczowa, by zminimalizować ryzyko poważnych konsekwencji zdrowotnych dla zwierzęcia.

Pytanie 30

Który typ oddychania jest prawidłowy dla zdrowego kota?

A. Piersiowo-brzuszny.

B. Piersiowy.

C. Brzuszny.

D. Brzuszno-piersiowy.

Odpowiedź "piersiowo-brzuszny" jest prawidłowa, ponieważ zdrowe koty oddychają głównie w sposób piersiowo-brzuszny, co oznacza, że podczas wdechu zarówno klatka piersiowa, jak i brzuch się rozszerzają. Taki typ oddychania jest u kotów efektywny, ponieważ umożliwia maksymalne wykorzystanie pojemności płuc oraz zapewnia optymalne dotlenienie organizmu. Oddychanie piersiowo-brzuszne jest również bardziej naturalne dla kotów, które są zwierzętami o elastycznych ciałach, co pozwala im na swobodne poruszanie się i wykonywanie skoków. W praktyce, właściciele kotów powinni obserwować wzory oddychania swoich pupili, aby zauważyć jakiekolwiek nieprawidłowości, które mogą wskazywać na problemy zdrowotne, takie jak choroby układu oddechowego czy stres. W przypadku wystąpienia takich problemów, zaleca się konsultację z weterynarzem, który pomoże w ocenie stanu zdrowia zwierzęcia oraz zaproponuje odpowiednie leczenie. Zgodnie z dobrą praktyką, regularne badania weterynaryjne oraz odpowiednia dieta mają kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia układu oddechowego kota.

Pytanie 31

Chorobą bakteryjną przenoszoną przez kleszcze jest

A. borelioza.

B. leptospiroza.

C. babeszjoza.

D. kolibakterioza.

Borelioza, czyli choroba z Lyme, to bakteryjna przypadłość, którą przenoszą kleszcze. Głównym winowajcą jest bakteria Borrelia burgdorferi. Kleszcze z rodzaju Ixodes są najczęściej odpowiedzialne za przenoszenie tej bakterii na ludzi. Objawy mogą być różne - od rumienia wędrującego, przez bóle stawów, aż po problemy neurologiczne. Jeśli nie zaczniemy leczenia na czas, mogą pojawić się poważne komplikacje. Dobrze jest pamiętać o noszeniu odpowiednich ubrań podczas wędrówek w lesie, używaniu repelentów oraz systematycznym sprawdzaniu ciała po powrocie z takich miejsc. Z mojego doświadczenia, znajomość objawów boreliozy jest naprawdę istotna, żeby móc szybko zasięgnąć porady medycznej i zacząć leczenie, które często polega na antybiotykoterapii. Warto też edukować się o zagrożeniach związanych z kleszczami, bo to może zmniejszyć ryzyko zachorowania na boreliozę.

Pytanie 32

Ile leku należy podać cielakowi o masie 135 kg ze zdiagnozowanym wzdęciem żołądka, jeżeli lekarz zalecił przygotowanie środka o nazwie Buscopan compositum VET, którego dawkowanie wynosi 0,8 ml/10kg m.c i.m?

A. 1,35 ml

B. 13,5 ml

C. 10,8 ml

D. 1,08 ml

Odpowiedź 10,8 ml jest prawidłowa, ponieważ dawkowanie leku Buscopan compositum VET wynosi 0,8 ml na każde 10 kg masy ciała cielaka. W przypadku cielaka o masie 135 kg, obliczenia należy przeprowadzić w następujący sposób: najpierw przeliczamy masę ciała cielaka na jednostki dawki. Dzielimy masę cielaka przez 10, co daje 13,5. Następnie mnożymy tę wartość przez 0,8 ml, co prowadzi do wyniku 10,8 ml. Taki sposób dawkowania jest zgodny z zasadami weterynarii i zapewnia odpowiednie stężenie leku w organizmie cielaka, co jest kluczowe w przypadku dolegliwości takich jak wzdęcie żołądka. Stosowanie leku w odpowiedniej dawce jest niezbędne dla skuteczności leczenia, a także minimalizuje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, które mogą wystąpić przy niewłaściwych dawkach. Przykładem zastosowania tej dawki może być sytuacja, w której lekarz weterynarii przepisuje Buscopan compositum VET w celu złagodzenia objawów wzdęcia, co w praktyce poprawia komfort cielaka oraz przyspiesza jego powrót do zdrowia.

Pytanie 33

Stan, który oznacza obecność wirusów we krwi, które mogą się namnażać, to

A. wiremia.

B. toksemia.

C. sepsa.

D. posocznica.

Wiremia to stan, w którym wirusy są obecne w krwiobiegu, co może prowadzić do ich namnażania się w organizmie. Zjawisko to jest szczególnie istotne, ponieważ obecność wirusów we krwi może być kluczowa w diagnozowaniu chorób wirusowych, takich jak HIV, wirusowe zapalenie wątroby czy grypa. W praktyce klinicznej, wykrycie wiremii może wymagać zastosowania specjalistycznych badań laboratoryjnych, takich jak PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy), które pozwalają na szybkie i dokładne określenie obecności wirusa. Wiedza na temat wiremii jest także niezwykle ważna w kontekście epidemiologii, gdyż pozwala na monitorowanie rozprzestrzeniania się wirusów w populacji oraz podejmowanie odpowiednich działań zapobiegawczych. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest leczenie pacjentów z HIV, gdzie kontrola wiremii jest kluczowa dla oceny skuteczności terapii antyretrowirusowej oraz minimalizacji ryzyka przeniesienia wirusa na innych. Standardy CDC oraz WHO podkreślają znaczenie badań na wirusy krwi w kontekście zdrowia publicznego, co czyni wiremię kluczowym zagadnieniem w medycynie.

Pytanie 34

Substancje, których dodanie do paszy polepsza lub zmienia właściwości organoleptyczne paszy lub wizualne żywności pochodzenia zwierzęcego, to dodatek

A. dietetyczny.

B. zootechniczny.

C. technologiczny.

D. sensoryczny.

Odpowiedź "sensoryczny" jest prawidłowa, ponieważ dodatki sensoryczne w paszach mają na celu poprawę lub modyfikację właściwości organoleptycznych, takich jak smak, zapach, tekstura i kolor, co jest kluczowe w kontekście akceptacji żywności przez zwierzęta. Przykłady dodatków sensorycznych obejmują aromaty, które zwiększają apetyt zwierząt oraz barwniki, które poprawiają estetykę paszy. W praktyce, użycie takich dodatków może znacząco wpłynąć na wydajność hodowli, ponieważ lepiej akceptowana pasza przekłada się na lepsze przyrosty masy ciała. Dodatki sensoryczne są również zgodne z obowiązującymi normami oraz regulacjami branżowymi, takimi jak Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1831/2003 dotyczące dodatków paszowych, które nakładają wymogi dotyczące bezpieczeństwa i efektywności tych substancji. Właściwe zastosowanie dodatków sensorycznych może przyczynić się do poprawy jakości produktów pochodzenia zwierzęcego, co jest istotne zarówno dla producentów, jak i konsumentów.

Pytanie 35

Dziedzina nauk medycznych opisana w ramce to

A. parazytologia.

B. bakteriologia.

C. wirusologia.

D. serologia.

Serologia jest dziedziną nauk medycznych, która koncentruje się na badaniu i analizie surowicy krwi, a jej głównym celem jest zrozumienie interakcji między antygenami a przeciwciałami. Przykładem zastosowania serologii jest diagnostyka chorób zakaźnych, takich jak HIV czy wirusowe zapalenie wątroby, gdzie obecność specyficznych przeciwciał w surowicy może wskazywać na przebyte zakażenie. Serologia jest również wykorzystywana w transfuzjologii, aby zapewnić zgodność grup krwi. W kontekście standardów branżowych, serologia opiera się na zaleceniach takich instytucji jak Światowa Organizacja Zdrowia, które promują odpowiednie metody diagnostyczne i interpretacyjne w badaniach serologicznych. Ponadto, nowoczesne techniki takie jak ELISA (Enzyme-Linked Immunosorbent Assay) i Western blot są integralnymi elementami serologii, umożliwiającymi wykrywanie i ilościowe oznaczanie przeciwciał. Zrozumienie tych mechanizmów oraz ich praktyczne zastosowanie w diagnostyce medycznej podkreśla znaczenie serologii jako kluczowej dziedziny w medycynie.

Pytanie 36

U konia fizjologicznym typem oddychania jest typ

A. przeponowy.

B. piersiowy.

C. piersiowo–brzuszny.

D. brzuszny.

Wybierając inne typy oddychania, można napotkać pewne nieporozumienia dotyczące fizjologii układu oddechowego koni. Oddychanie piersiowe, które często mylone jest z piersiowo-brzusznym, polega głównie na ruchach klatki piersiowej, a nie na angażowaniu przepony. Mimo że w pewnych sytuacjach może działać jako wsparcie dla wentylacji, nie jest to wystarczające dla koni, które potrzebują dużej ilości tlenu, zwłaszcza podczas intensywnego wysiłku. Podobnie, oddychanie przeponowe, które skupia się na pracy przepony, nie uwzględnia aktywności klatki piersiowej, co ogranicza jego efektywność w kontekście dużych zwierząt, jakimi są konie. Z kolei oddychanie brzuszne, które koncentruje się na ruchach brzucha, również nie jest adekwatne, ponieważ nie angażuje w pełni układu oddechowego. W praktyce, każde z tych podejść nie uwzględnia złożoności i wymogów fizjologicznych koni, które potrzebują zintegrowanego i zharmonizowanego sposobu oddychania, aby sprostać wymaganiom zarówno codziennego życia, jak i sportów wyczynowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla odpowiedniego treningu i opieki nad końmi, co może mieć bezpośredni wpływ na ich zdrowie i wydolność.

Pytanie 37

Na ilustracji przedstawiono urządzenie do oszałamiania wodno-elektrycznego dla

A. trzody.

B. kóz.

C. drobiu.

D. owiec.

Urządzenie do oszałamiania wodno-elektrycznego jest kluczowym elementem w procesie humanitarnego uboju drobiu. Działa na zasadzie wprowadzenia impulsu elektrycznego poprzez wodę, co skutkuje natychmiastowym ogłuszeniem ptaków przed ich dalszym traktowaniem. Ta metoda jest zgodna z przepisami prawa oraz standardami dobrostanu zwierząt, które nakładają obowiązek stosowania najskuteczniejszych i najmniej stresujących dla zwierząt metod. Zastosowanie tej technologii pozwala zredukować cierpienie zwierząt i jest uważane za najlepszą praktykę w branży mięsnej. Warto również zaznaczyć, że fizjologia drobiu, w tym ich układ nerwowy, wymaga specyficznych metod ogłuszania, które nie są odpowiednie dla innych gatunków. Przykładem zastosowania tej technologii jest powszechne wykorzystanie w nowoczesnych zakładach przetwórstwa mięsa, gdzie efektywność i dobrostan zwierząt są priorytetami.

Pytanie 38

Które narzędzie służy do poskramiania zwierząt?

A. Kleszcze Michalika.

B. Klemy Hartmana.

C. Hak Krey-Schóttlera.

D. Hak oczodołowy Harmsa.

Kleszcze Michalika to narzędzie stosowane w weterynarii oraz w zoologii do bezpiecznego i skutecznego poskramiania zwierząt, szczególnie tych, które mogą wykazywać agresywne zachowania w trakcie badań lub zabiegów. Ich konstrukcja umożliwia pewne i precyzyjne chwytanie, co minimalizuje stres zarówno dla zwierzęcia, jak i osoby wykonującej procedurę. Kleszcze te są niezwykle ważne w codziennej praktyce, ponieważ pozwalają na zminimalizowanie ryzyka urazów, zarówno dla personelu, jak i dla samych zwierząt. W stosunku do innych narzędzi, kleszcze Michalika wyróżniają się ergonomiczną budową, co ułatwia ich użycie w trudnych warunkach. W weterynarii, kleszcze te są stosowane w różnych procedurach, takich jak badania fizykalne, szczepienia czy nawet transport niektórych gatunków zwierząt. Standardy weterynaryjne podkreślają znaczenie bezpiecznego i humanitarnego podejścia do poskramiania zwierząt, co czyni kleszcze Michalika istotnym elementem sprzętu w każdej praktyce weterynaryjnej.

Pytanie 39

Na którym rysunku przedstawiono igłę okrągłą?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Igła okrągła, przedstawiona na rysunku oznaczonym literą A, charakteryzuje się specyficznym, okrągłym przekrojem, co jest kluczowe dla jej zastosowania w praktyce. Okrągły kształt pozwala na łatwe przechodzenie przez różne materiały, co czyni tę igłę idealnym narzędziem w procesach szycia, szczególnie w odzieżarstwie czy przemyśle tekstylnym. Dzięki swojej konstrukcji igła ta minimalizuje ryzyko uszkodzenia włókien materiału, co jest istotne w przypadku delikatnych tkanin. Warto również zauważyć, że igły okrągłe są często stosowane w technologiach medycznych, na przykład w szwach chirurgicznych, gdzie precyzyjność i niskie ryzyko uszkodzenia tkanek jest kluczowe. Przykłady zastosowania igły okrągłej obejmują również haftowanie oraz szycie ozdobne, gdzie wymagana jest estetyka i precyzja w wykończeniu. Standardy branżowe podkreślają znaczenie doboru odpowiedniej igły do konkretnego materiału, co wpływa na jakość i trwałość wykonanej pracy.

Pytanie 40

Przyrząd przedstawiony na zdjęciu służy do poskramiania bydła poprzez uciśnięcie

A. ścięgna Achillesa.

B. małżowiny usznej.

C. wargi.

D. ogona.

Wybór odpowiedzi związanej z wargami, małżowiną uszną lub ogonem jest niepoprawny, ponieważ te miejsca ciała bydła nie są odpowiednie do unieruchamiania zwierząt w sposób bezpieczny i kontrolowany. Wargi bydła są delikatne i nie powinny być używane jako punkt ucisku, ponieważ mogłoby to prowadzić do urazów oraz dużego stresu u zwierzęcia. Użycie małżowiny usznej, chociaż może wydawać się chwilowo skuteczne, również rodzi ryzyko uszkodzenia tkanki, a dodatkowo nie zapewnia odpowiedniej kontroli nad całym ciałem bydła. Z kolei ucisk na ogon nie jest praktyczny, ponieważ może prowadzić do nieprzewidywalnych reakcji ze strony zwierzęcia, co czyni go niebezpiecznym w kontekście pracy z dużymi zwierzętami. Każda z tych koncepcji opiera się na błędnym założeniu, że ucisk w tych miejscach wywoła takie same efekty, jak w przypadku ścięgna Achillesa, co jest mylne. W rzeczywistości, skuteczna kontrola bydła wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi, które działają w sposób nie tylko skuteczny, ale i humanitarny. Kluczowe jest zrozumienie, że metody poskramiania powinny opierać się na wiedzy weterynaryjnej oraz doświadczeniu, aby zminimalizować niepotrzebny stres oraz zapewnić bezpieczeństwo zarówno dla bydła, jak i ludzi pracujących w ich otoczeniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej