Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Opiekunka dziecięca
Kwalifikacja: SPO.04 - Świadczenie usług opiekuńczych i wspomagających rozwój dziecka
Data rozpoczęcia: 5 kwietnia 2025 22:49
Data zakończenia: 5 kwietnia 2025 23:04

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Łączenie jednowyrazowych wypowiedzi z kontekstem sytuacyjnym i wskaźnikami pozawerbalnymi w rozwoju mowy dziecka oznacza stadium

A. gaworzenia.

B. holofrazy.

C. echolalii.

D. głużenia.

Gaworzenie, głużenie czy echolalia to różne etapy rozwoju mowy, które różnią się od holofraz. Gaworzenie odnosi się do wydawania dźwięków przez niemowlęta, które nie mają jeszcze znaczenia, co oznacza, że na tym etapie dzieci eksperymentują z dźwiękami i ich artykulacją, ale nie są w stanie używać ich w konkretnym kontekście. Głużenie z kolei to również faza wczesnego rozwoju mowy, w której dziecko produkuje dźwięki, które mogą przypominać sylaby, ale nie mają one jeszcze żadnego sensu językowego. Echolalia, natomiast, polega na powtarzaniu słów lub fraz usłyszanych od innych ludzi, co jest typowe dla dzieci z autyzmem lub zaburzeniami rozwoju. W przypadku błędnego wyboru, użytkownicy mogą mylić te etapy z holofrazami, nie rozumiejąc, że holofrazy są bardziej zaawansowaną formą komunikacji, w której pojedyncze słowo pełni rolę całej wypowiedzi w kontekście sytuacyjnym, co pokazuje rozwój umiejętności językowych i kognitywnych dziecka. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla pedagogów i terapeutów, ponieważ pozwala na lepsze dostosowanie podejść w pracy z dziećmi na różnych etapach rozwoju. Nieprawidłowe skojarzenia mogą prowadzić do nieodpowiednich interwencji, które nie będą odpowiadały rzeczywistym potrzebom rozwojowym dziecka.

Pytanie 2

Graniczną temperaturą powietrza na zewnątrz, poniżej której nie należy wychodzić na spacer z 3 miesięcznym niemowlęciem, jest

A. -10°C.

B. 0°C.

C. -20°C.

D. +5°C.

Odpowiedź -10°C na spacer z 3-miesięcznym maluszkiem jest całkiem trafna. Niemowlaki w tym wieku mają dość słabą zdolność do utrzymywania ciepłoty ciała, co sprawia, że są bardziej narażone na zimno i hipotermię. Ogólnie przyjęte zasady mówią, że jak temperatura spada poniżej -10°C, to lepiej nie ryzykować i ograniczyć spacery na zewnątrz. Fajnie jest się też zająć odpowiednim ubraniem malucha, czyli dać mu kilka warstw ciepłych ubrań, które ochronią go przed zimnym powietrzem. I może warto spojrzeć na lokalne przepisy i eksperckie rady pediatrów na temat spacerów zimowych z małymi dziećmi. Z mojego doświadczenia, lepiej być ostrożnym i nie przeceniać ich odporności na zimno.

Pytanie 3

Który schemat obrazuje prawidłowy rozwój umiejętności chwytu u prawidłowo rozwijającego się dziecka?

A. D.

B. B.

C. A.

D. C.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ ilustruje sekwencję rozwoju umiejętności chwytu, która jest dobrze udokumentowana w literaturze dotyczącej rozwoju dzieci. Proces ten rozpoczyna się od chwytu nożycowego, który jest kluczowy dla rozwijania precyzyjnych umiejętności manualnych. Dzieci zaczynają od manipulowania większymi przedmiotami, co rozwija ich zdolności motoryczne. Następnie przechodzą do chwytu pęsetkowego, który jest niezbędny w codziennym życiu, ponieważ pozwala na chwytanie małych przedmiotów, takich jak klocki czy pokarmy. Kolejnym etapem jest chwyt dłoniowo-palczasty, który łączy ruchy dłoni i palców, co jest istotne w kontekście rozwijania zdolności artystycznych, takich jak rysowanie czy malowanie. Wreszcie, chwyt dłoniowy prosty jest używany do uchwycenia większych przedmiotów, co jest typowe dla aktywności takich jak trzymanie piłki. Zrozumienie tej sekwencji jest kluczowe dla rodziców i specjalistów pracujących z dziećmi, ponieważ umożliwia monitorowanie postępów rozwojowych oraz identyfikowanie potencjalnych opóźnień w rozwoju motorycznym.

Pytanie 4

Prawidłowe żywienie zaspokaja potrzeby biologiczne, psychiczne i społeczne dziecka oraz sprzyja

A. utrzymaniu stałego poziomu hormonów nadnerczy w organizmie.

B. rozwojowi fizycznemu kończyn.

C. rozwojowi masy i postawy ciała.

D. utrzymaniu odporności organizmu na choroby.

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie związku między żywieniem a zdrowiem dziecka. Rozwój fizyczny kończyn i masy ciała są oczywiście ważnymi aspektami, ale nie są bezpośrednio związane z odpornością organizmu. Wiele osób może myśleć, że zwiększenie masy ciała automatycznie przekłada się na lepsze zdrowie, co jest błędnym założeniem. W rzeczywistości, nadmierny przyrost masy ciała może obciążać organizm i prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak otyłość, która może osłabiać odporność. Utrzymanie stałego poziomu hormonów nadnerczy w organizmie, chociaż istotne dla regulacji stresu i równowagi metabolicznej, również nie jest bezpośrednio związane z dietą w kontekście odporności. W rzeczywistości, zdrowa, zrównoważona dieta ma na celu nie tylko zaspokojenie potrzeb energetycznych, ale przede wszystkim dostarczenie organizmowi substancji, które wspierają układ immunologiczny. Często pojawiają się też błędne przekonania o konieczności suplementacji, które nie zastąpią wartości odżywczych płynących z naturalnych produktów spożywczych. Kluczowe jest więc zrozumienie, że zdrowe odżywianie to nie tylko kwestia ilości spożywanych kalorii, ale również jakości tych pokarmów oraz ich wpływu na organizm jako całość.

Pytanie 5

Prawidłowo rozwijające się dziecko powinno osiągnąć umiejętność rozcinania nożyczkami papieru na części pod koniec

A. 30. miesiąca życia.

B. 36. miesiąca życia.

C. 24. miesiąca życia.

D. 18. miesiąca życia.

Prawidłowo rozwijające się dziecko osiąga umiejętność posługiwania się nożyczkami i rozcinania papieru zazwyczaj w wieku 36 miesięcy. W tym okresie dzieci nabywają zdolności motoryczne, które pozwalają na precyzyjne manipulowanie narzędziami. Umiejętność ta jest kluczowa dla dalszego rozwoju zdolności manualnych oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Przykładem praktycznym może być wprowadzenie dziecka w świat sztuki oraz rzemiosła, gdzie rozcinanie papieru jest często wykorzystywaną techniką. Warto również zwrócić uwagę na standardy rozwoju psychomotorycznego, które wskazują, że umiejętności manualne są powiązane z ogólnym rozwojem dziecka, w tym z procesami poznawczymi. W związku z tym, umiejętność ta nie tylko wpływa na zdolności manualne, ale także na rozwój kreatywności i samodzielności dziecka, co jest istotne w kontekście jego dalszej edukacji i życia codziennego.

Pytanie 6

W przypadku pojawienia się u czteroletniego dziecka kaszlu suchego nie jest wskazane

A. monitorowanie wilgotności powietrza w pomieszczeniu.

B. nawilżanie błon śluzowych jamy ustnej dziecka.

C. dbanie o wyższą niż zwykle temperaturę w pomieszczeniu.

D. mówienie dziecku o konieczności ograniczenia wysiłku.

Dbanie o wyższą niż zwykle temperaturę w pomieszczeniu nie jest wskazane w przypadku suchego kaszlu u czteroletniego dziecka, ponieważ zbyt wysoka temperatura może prowadzić do dalszego wysuszenia błon śluzowych dróg oddechowych. W praktyce, optymalna temperatura w pomieszczeniu, w którym przebywa dziecko, powinna wynosić około 20-22°C. Ważne jest, aby unikać przesuszenia powietrza, co często ma miejsce w pomieszczeniach ogrzewanych. Zamiast podnosić temperaturę, lepszym rozwiązaniem jest zadbanie o odpowiednią wilgotność powietrza, co można osiągnąć poprzez użycie nawilżaczy powietrza lub umieszczanie misek z wodą w pomieszczeniu. Wspierając nawilżenie powietrza, można złagodzić objawy kaszlu, ponieważ wilgotne powietrze ułatwia oddychanie i pomaga w nawilżeniu błon śluzowych, co jest szczególnie istotne w przypadku dzieci z problemami oddechowymi. Warto również pamiętać o nawadnianiu organizmu, co dodatkowo wspiera procesy zdrowotne dziecka.

Pytanie 7

U dziecka chorego na celiakię należy stosować dietę

A. bogatobiałkową.

B. bezlaktozową

C. ubogotłuszczową.

D. bezglutenową.

Dieta bezglutenowa jest kluczowym elementem leczenia celiakii, która jest autoimmunologiczną chorobą jelita cienkiego wywołaną nietolerancją glutenu – białka występującego w pszenicy, jęczmieniu i życie. Przyjmowanie glutenu prowadzi do uszkodzenia błony śluzowej jelita, co skutkuje rozwojem objawów takich jak biegunka, bóle brzucha oraz problemy z wchłanianiem składników odżywczych. Wprowadzenie diety bezglutenowej to jedyny skuteczny sposób na kontrolowanie objawów i zapobieganie powikłaniom zdrowotnym. Przykłady produktów dozwolonych w diecie bezglutenowej to ryż, kukurydza, ziemniaki oraz większość owoców i warzyw. Wyjątkowo ważne jest, aby osoby z celiakią były świadome ukrytych źródeł glutenu, które mogą występować w przetworzonych produktach spożywczych. Stosowanie diety bezglutenowej nie tylko łagodzi objawy, ale również wspiera regenerację jelit oraz poprawia ogólny stan zdrowia pacjenta. Warto korzystać z materiałów edukacyjnych i konsultacji z dietetykiem, aby zapewnić sobie zbilansowaną dietę, unikając jednocześnie produktów szkodliwych w kontekście celiakii.

Pytanie 8

Niemowlak zaczyna chętnie naśladować proste ruchy typu pa-pa, przekładać zabawkę swobodnie z ręki do ręki oraz posadzone siedzi z podparciem. Zgodnie z normami rozwojowymi, opisane umiejętności rozwojowe wskazują na dziecko w wieku

A. dziewięciu-dziesięciu miesięcy.

B. pięciu-sześciu miesięcy.

C. siedmiu-ośmiu miesięcy.

D. trzech-czterech miesięcy.

Odpowiedzi wskazujące na inne przedziały wiekowe sugerują nieporozumienia dotyczące typowych etapów rozwoju niemowląt. Niemowlęta w wieku trzech-czterech miesięcy zazwyczaj nie potrafią jeszcze skutecznie naśladować ruchów, a ich umiejętności motoryczne są ograniczone. W tym okresie dzieci uczą się chwytania przedmiotów, ale przekładanie zabawek z ręki do ręki jest umiejętnością rozwijającą się później. W przypadku siedmiu-ośmiu miesięcy, dzieci potrafią już często samodzielnie siedzieć oraz wspierać się na rękach, ale umiejętności naśladowania i koordynacji motorycznej są bardziej rozwinięte. Odpowiedź dotycząca dziewięciu-dziesięciu miesięcy także nie jest trafna, ponieważ w tym wieku dzieci zazwyczaj osiągają większą niezależność ruchową i mogą już raczkować oraz wstawać przy meblach. Typowe błędy myślowe obejmują nieprecyzyjne rozumienie etapów rozwoju oraz mylenie umiejętności, które rozwijają się w określonych przedziałach czasowych. Wiedza o tych normach jest niezbędna do oceny prawidłowego rozwoju dzieci oraz do planowania odpowiednich interwencji w przypadku zauważenia opóźnień.

Pytanie 9

Które z oddziaływań wychowawczych należy zastosować w pracy z dwulatkiem przejawiającym zachowania agresywne?

A. Częste strofowanie i wymierzanie kar dziecku.

B. Zaspokajanie wszystkich zachcianek dziecka.

C. Odpowiadanie agresją na agresję dziecka.

D. Ustalenie ścisłych reguł obowiązujących dziecko i opiekunkę.

Ustalenie ścisłych reguł obowiązujących dziecko i opiekunkę jest kluczowe w pracy z dwulatkiem, który przejawia agresywne zachowania. Dzieci w tym wieku często testują granice, a jasne reguły pomagają im zrozumieć, co jest akceptowalne, a co nie. Wspierając dziecko w nauce zachowań społecznych, warto wprowadzić zasady dotyczące interakcji z innymi oraz konsekwencje za złamanie tych zasad. Na przykład, zamiast stosować kary, można zastosować pozytywne wzmocnienie, nagradzając pożądane zachowania. Dobrym praktycznym przykładem jest wprowadzenie systemu punktów za pozytywne zachowania, które dziecko może wymieniać na drobne nagrody. Ponadto, warto angażować dziecko w rozmowy na temat jego emocji, co umożliwi mu lepsze zrozumienie własnych reakcji. Wspieranie rozwoju emocjonalnego i społecznego w sposób zgodny z najlepszymi praktykami w edukacji przedszkolnej oraz psychologii rozwojowej sprzyja redukcji agresji i budowaniu zdrowych relacji.

Pytanie 10

Przytulanie, pocieszanie, prowadzenie zabaw paluszkowych zaspokaja u dziecka potrzebę

A. szacunku.

B. sukcesu.

C. działania.

D. kontaktu.

Przytulanie, pocieszanie oraz prowadzenie zabaw paluszkowych odgrywają kluczową rolę w zaspokajaniu potrzeby kontaktu u dziecka. Dzieci, zwłaszcza w pierwszych latach życia, intensywnie poszukują bliskości emocjonalnej i fizycznej z osobami dorosłymi, co jest niezbędne dla ich prawidłowego rozwoju. Badania pokazują, że dzieci, które doświadczają regularnego kontaktu fizycznego, są bardziej otwarte i lepiej radzą sobie w relacjach społecznych. Przykładem może być praktyka wspólnego zabawy paluszkowej, która nie tylko angażuje dzieci w interakcję z dorosłymi, ale także pozwala im na rozwijanie umiejętności społecznych. W kontekście standardów wychowania przedszkolnego oraz rozwoju emocjonalnego, kontakt z bliskimi osobami jest kluczowym elementem, który wspiera rozwój wiary w siebie oraz poczucia bezpieczeństwa. Stosując te praktyki, dorośli wspierają dzieci w nawiązywaniu zdrowych relacji interpersonalnych, co jest fundamentem dla ich przyszłego funkcjonowania w społeczeństwie.

Pytanie 11

W celu stymulowania wszechstronnego rozwoju małego dziecka opiekunka, w ramach organizacji pracy, powinna opracować

A. jednodniowy plan opieki.

B. indywidualny plan pracy wychowawczej.

C. miesięczny plan pracy grupy.

D. konspekt zajęć dydaktycznych.

Indywidualny plan pracy wychowawczej jest kluczowym narzędziem w procesie opieki i edukacji nad małymi dziećmi, ponieważ uwzględnia unikalne potrzeby, talenty i zainteresowania każdego dziecka. Opracowanie takiego planu pozwala na dostosowanie metod wychowawczych i dydaktycznych do indywidualnego tempa rozwoju, co jest zgodne z zasadami personalizacji edukacji. Przykład zastosowania to monitorowanie postępów dziecka w różnych obszarach rozwoju: emocjonalnym, społecznym, poznawczym i fizycznym. Na podstawie obserwacji opiekunka może modyfikować działania, aby lepiej wspierać dziecko w obszarach, które wymagają szczególnej uwagi. Ponadto, standardy edukacji wczesnoszkolnej zalecają, aby plany pracy były elastyczne i regularnie aktualizowane, co sprzyja wszechstronnemu rozwojowi. Takie podejście umożliwia także współpracę z rodzicami, co jest niezbędne dla osiągnięcia optymalnych efektów wychowawczych i edukacyjnych.

Pytanie 12

Zabawę dydaktyczną, kształtującą umiejętność samodzielnego odtwarzania treści opowiadania oraz posługiwania się liczbą mnogą, należy wprowadzić w grupie dzieci

A. w II półroczu drugiego roku życia.

B. w I półroczu trzeciego roku życia.

C. w I półroczu drugiego roku życia.

D. w II półroczu trzeciego roku życia.

Wprowadzenie zabaw dydaktycznych, które pomagają dzieciom w samodzielnym opowiadaniu historii i korzystaniu z liczby mnogiej, jest super istotne w II półroczu trzeciego roku życia. W tym czasie maluchy zaczynają naprawdę rozwijać swoje umiejętności językowe i poznawcze. Kiedy mają około trzech lat, zaczynają lepiej przetwarzać informacje i rozumieć, co to znaczy liczba pojedyncza, a co liczba mnoga. Na przykład zabawy typu "Opowiedz mi swoją historię" są fantastyczne, bo dzieci mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i opisywać różne przedmioty w liczbie mnogiej. To nie tylko zwiększa ich słownictwo, ale też rozwija umiejętności narracyjne. Dodatkowo, w tym wieku maluchy uczą się współpracy i dzielenia się swoimi myślami z innymi dziećmi, co jest ważne dla ich rozwoju społecznego. Dlatego warto wprowadzać takie zabawy w odpowiednim momencie, bo to zgodne z tym, co mówią specjaliści od pedagogiki wczesnoszkolnej, którzy podkreślają, że uczenie się przez zabawę jest kluczowe.

Pytanie 13

Którą metodę należy zastosować w celu przeciwdziałania zachowaniom agresywnym piętnastomiesięcznego dziecka wobec rówieśnika w konflikcie o miejsce?

A. Pokazu.

B. Dowolności.

C. Oglądu.

D. Rozgromadzenia.

Metoda rozgromadzenia jest właściwym podejściem w sytuacji, gdy piętnastomiesięczne dziecko wykazuje agresywne zachowanie wobec rówieśnika. Ta technika polega na bezpośrednim, ale jednocześnie zdecydowanym interweniowaniu w sytuacji konfliktowej, aby zapobiec dalszemu eskalowaniu agresji. W praktyce może to oznaczać fizyczne oddzielenie dzieci, jeśli sytuacja tego wymaga, oraz wprowadzenie jasnych zasad dotyczących akceptowalnego zachowania. Ważne jest zrozumienie, że w tym wieku dzieci dopiero uczą się interakcji społecznych oraz regulacji emocji. Rozgromadzenie jako metoda interwencji pozwala na natychmiastowe zneutralizowanie napiętej sytuacji, co nie tylko chroni dzieci przed potencjalnymi urazami, ale także daje im szansę na naukę bardziej konstruktywnych sposobów rozwiązywania konfliktów. Istotnym elementem jest późniejsze omówienie sytuacji z dzieckiem, aby zrozumiało, jakie emocje mogą prowadzić do agresji oraz jak można je wyrażać w sposób bardziej akceptowalny społecznie. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w pracy z dziećmi, które zalecają wspieranie ich w nauce umiejętności społecznych i regulacji emocji.

Pytanie 14

W celu rozwijania motoryki małej należy zachęcać dziecko do

A. biegania.

B. skakania.

C. kolorowania.

D. śpiewania.

Kolorowanie jest kluczowym elementem w rozwijaniu motoryki małej u dzieci, ponieważ angażuje różne grupy mięśniowe oraz rozwija precyzyjne ruchy ręki. W trakcie kolorowania dziecko uczy się kontrolować ruchy dłoni i palców, co ma zasadnicze znaczenie dla dalszych umiejętności, takich jak pisanie czy korzystanie z narzędzi. Proces ten rozwija również koordynację wzrokowo-ruchową, co jest niezbędne w codziennym życiu. Oprócz aspektów fizycznych, kolorowanie stymuluje kreatywność i wyobraźnię, co jest nieodłącznym elementem rozwoju psychomotorycznego. Z perspektywy dobrych praktyk w edukacji wczesnoszkolnej, włączenie różnorodnych materiałów plastycznych, takich jak kredki, farby czy pisaki, umożliwia dzieciom eksperymentowanie z kolorami i kształtami, co sprzyja ich wszechstronnemu rozwojowi. Warto też zauważyć, że kolorowanie jest aktywnością, którą można łatwo dostosować do indywidualnych potrzeb i poziomu zaawansowania dziecka, co czyni ją uniwersalnym narzędziem w pracy z dziećmi.

Pytanie 15

W celu doskonalenia sprawności manualnej u dwuletniego dziecka opiekunka powinna zaproponować zabawę polegającą na

A. bujaniu się na huśtawce.

B. budowaniu z klocków.

C. chowaniu się przed rówieśnikami.

D. pokazywaniu min.

Budowanie z klocków to doskonała forma zabawy, która rozwija sprawność manualną dwuletniego dziecka. W trakcie tej aktywności, maluch angażuje swoje dłonie w chwytanie, łączenie i układanie elementów, co wspiera rozwój motoryki małej. Proces ten wymaga precyzyjnych ruchów palców oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej. Przykładem może być budowanie prostych wież lub figur, co dodatkowo stymuluje kreatywność dziecka oraz jego zdolność do rozwiązywania problemów. Wspierając rozwój dziecka poprzez zabawę z klockami, opiekunowie powinni również zwrócić uwagę na dobór odpowiednich materiałów – klocki powinny być wykonane z bezpiecznych, nietoksycznych materiałów oraz mieć różne kształty i kolory, co dodatkowo pobudza zmysły dziecka i ułatwia naukę rozpoznawania kształtów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wczesnej edukacji, które zalecają stymulowanie aktywności manualnych poprzez zabawę.

Pytanie 16

Która grupa objawów świadczy o odwodnieniu niemowlęcia?

A. Sucha skóra, wzmożony apetyt, błyszczące gałki oczne.

B. Zaczerwieniona skóra, zapadnięte ciemiączko, pobudzenie psychoruchowe.

C. Zapadnięte ciemiączko, spierzchnięte usta, mała ilość oddawanego moczu.

D. Sucha skóra, duża ilość oddawanego moczu, wzmożone pragnienie.

Odpowiedź wskazująca na zapadnięte ciemiączko, spierzchnięte usta i małą ilość oddawanego moczu jest prawidłowa, ponieważ te objawy są typowymi wskaźnikami odwodnienia u niemowląt. Zapadnięte ciemiączko jest wynikiem utraty wody i obniżonego ciśnienia wewnętrznego czaszki, co może być niebezpieczne. Spierzchnięte usta świadczą o niedoborze płynów, ponieważ błony śluzowe nie są odpowiednio nawilżone. Mała ilość oddawanego moczu jest kluczowym wskaźnikiem wydolności nerek oraz poziomu nawodnienia organizmu. W praktyce, gdy niemowlę odczuwa odwodnienie, może być mniej aktywne, a jego dieta powinna być dostosowana w celu uzupełnienia płynów. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, istotne jest monitorowanie objawów odwodnienia, aby zapobiec poważnym konsekwencjom zdrowotnym, dlatego rodzice powinni być wyczuleni na te sygnały, zwłaszcza w gorące dni czy podczas choroby.

Pytanie 17

Który element psychiki dziecka kształtuje się w największym stopniu pod wpływem wrodzonych zadatków związanych z cechami układu nerwowego?

A. Zainteresowania.

B. Temperament.

C. Postawa.

D. Tożsamość.

Temperament jest jednym z kluczowych elementów psychiki dziecka, który kształtuje się przede wszystkim pod wpływem wrodzonych cech układu nerwowego. Obejmuje on stałe, charakterystyczne dla danego dziecka sposoby reagowania na różne sytuacje oraz interakcje z otoczeniem. Cechy temperamentalne, takie jak poziom aktywności, wytrwałość czy emocjonalność, mają swoje korzenie w biologicznych uwarunkowaniach, co oznacza, że są w dużej mierze odziedziczone. Przykłady zastosowania tej wiedzy znajdują się w praktyce pedagogicznej, gdzie nauczyciele mogą dostosować metody nauczania i wychowania do indywidualnych potrzeb dzieci, uwzględniając ich temperament. Znajomość temperamentu ucznia pozwala na tworzenie efektywnych strategii wsparcia rozwoju emocjonalnego i społecznego, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w edukacji oraz psychologii dziecięcej. Zrozumienie roli temperamentu w rozwoju dziecka jest kluczowe do tworzenia przyjaznej i wspierającej atmosfery w procesie nauczania.

Pytanie 18

Niemowlak zaczyna chętnie naśladować proste ruchy typu pa-pa, przekładać zabawkę swobodnie z ręki do ręki oraz posadzone siedzi z podparciem. Opisane umiejętności rozwojowe wskazują na dziecko w wieku

A. trzech-czterech miesięcy.

B. siedmiu-ośmiu miesięcy.

C. dziewięciu-dziesięciu miesięcy.

D. pięciu-sześciu miesięcy.

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na inne przedziały wiekowe, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia specyficznych umiejętności rozwojowych, które są typowe dla pięcio- i sześciomiesięcznych niemowląt. Na przykład, odpowiedzi sugerujące, że dziecko w wieku dziewięciu-dziesięciu miesięcy może wykazywać te same umiejętności, mylą procesy rozwojowe. W rzeczywistości, w tym okresie życia niemowlak rozwija bardziej zaawansowane umiejętności, takie jak pełzanie, stawianie pierwszych kroków czy bardziej skomplikowane formy zabawy. Natomiast umiejętności takie jak przekładanie zabawek i naśladowanie prostych ruchów są bardziej powszechne u młodszych niemowląt, co wynika z ich wczesnego etapu rozwoju motorycznego i społecznego. Wiek trzech-czterech miesięcy to czas, gdy niemowlaki zaczynają kontrolować swoje ruchy, ale są one jeszcze na etapie głównie obserwacyjnym, a nie aktywnego naśladowania. Z kolei odpowiedzi dotyczące wieku siedmiu-ośmiu miesięcy mogą wprowadzać w błąd, ponieważ w tym czasie dzieci zazwyczaj już siedzą samodzielnie i zaczynają eksplorować swoje otoczenie poprzez ruch. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędnych wniosków na temat umiejętności rozwojowych, dlatego tak ważne jest zrozumienie kontekstu i norm rozwojowych w poszczególnych okresach życia dziecka.

Pytanie 19

Zauważalny u trzyletniego dziecka upór w powtarzaniu tego samego sposobu postępowania, tak zwane "usztywnienie reakcji", mające na celu zredukowanie napięcia określane jest

A. fiksacją.

B. agresją.

C. frustracją.

D. regresją.

Fiksacja to termin używany w psychologii rozwojowej, który odnosi się do tendencji dzieci do utrzymywania się na określonym sposobie działania lub myślenia, co w przypadku małych dzieci może objawiać się poprzez powtarzanie tych samych czynności w celu zredukowania lęku oraz napięcia. U dzieci w wieku przedszkolnym, takich jak trzyletnie, fiksacja może przejawiać się w ich rutynowych zachowaniach, które zapewniają im poczucie bezpieczeństwa i kontroli w zmieniającym się świecie. Przykładem fiksacji może być regularne układanie zabawek w określony sposób lub powtarzanie tych samych prostych czynności, co pomaga dziecku w radzeniu sobie z niepewnością i strachem. Zrozumienie tego zjawiska jest istotne dla nauczycieli i rodziców, ponieważ pozwala lepiej dostosować podejście do dziecka oraz jego potrzeb emocjonalnych. W kontekście standardów dobrych praktyk w pracy z dziećmi, uwzględnianie takich zachowań w planowaniu zajęć czy interakcji może prowadzić do lepszego rozwoju emocjonalnego i społecznego dzieci.

Pytanie 20

Następujące po sobie w kolejności fazy choroby sierocej to fazy:

A. rozpaczy, protestu, wyparcia.

B. protestu, rozpaczy, wyparcia.

C. protestu, wyparcia, rozpaczy.

D. wyparcia, rozpaczy, protestu.

Odpowiedź 'protestu, rozpaczy, wyparcia' jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla ustalony w literaturze model faz przeżywania straty, szczególnie w kontekście żalu i reakcji na utratę bliskiej osoby. Faza protestu oznacza początkowy, intensywny odruch oporu wobec zaistniałej straty, często manifestujący się w postaci gniewu lub buntu. Przykładami mogą być sytuacje, w których osoba zmarła nagle, a bliscy wyrażają swoje niezrozumienie oraz frustrację. Następnie, w fazie rozpaczy, dochodzi do głębszej refleksji i akceptacji rzeczywistości, co może prowadzić do emocjonalnego wyczerpania. W tej fazie osoby często odczuwają żal, smutek i obawę przed przyszłością. W końcu, w fazie wyparcia, osoba może z początku unikać myślenia o stracie, co jest mechanizmem obronnym mającym na celu przetrwanie trudnych emocji. Zrozumienie tych faz jest kluczowe w pracy psychologicznej, ponieważ pozwala specjalistom wspierać osoby w przeżywaniu żalu zgodnie z ich indywidualnym tempem i stylem. Model ten jest szeroko stosowany w praktykach terapeutycznych, pomagając w prowadzeniu skutecznych interwencji wsparcia emocjonalnego.

Pytanie 21

Podany w ramce zespół objawów jest charakterystyczny dla choroby o nazwie

A. rumień zakaźny.

B. odra.

C. ospa wietrzna.

D. różyczka.

Odpowiedź "ospa wietrzna" jest poprawna, ponieważ objawy, takie jak skupiska drobnej, czerwonej, swędzącej wysypki, które szybko przekształcają się w pęcherzyki wypełnione surowiczym płynem, są charakterystyczne dla tej choroby wirusowej. Ospa wietrzna, wywoływana przez wirus Varicella-Zoster, jest znana ze swojego specyficznego obrazu klinicznego i jest powszechnie rozpoznawana na podstawie prezentacji skórnej. W diagnostyce różnicowej można zauważyć, że odra przejawia się wysypką plamisto-grudkową, która pojawia się po objawach prodromalnych, takich jak gorączka i kaszel, a różyczka charakteryzuje się wysypką, która zaczyna się na twarzy i rozprzestrzenia na ciało. Rumień zakaźny natomiast wykazuje charakterystyczny rumieniowy wysyp na policzkach, co także różni go od ospy wietrznej. Wiedza na temat różnic między tymi chorobami jest kluczowa dla skutecznej diagnozy i prawidłowego leczenia pacjentów. Zrozumienie objawów ospy wietrznej ma również praktyczne implikacje w zakresie szczepień, ponieważ skuteczna profilaktyka w postaci szczepionki przeciw ospie wietrznej znacznie zmniejszyła częstość występowania tej choroby.

Pytanie 22

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci prawidłowo rozwijające się pięciomiesięczne niemowlę w przypadku braku przeciwwskazań do karmienia naturalnego należy karmić mlekiem matki oraz

A. podawać zalecone przez pediatrę witaminy.

B. podawać mleko modyfikowane z dodatkiem witamin.

C. dokarmiać owocami.

D. dokarmiać warzywami.

Z tego co wiadomo od Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci, to dzieciaki w wieku pięciu miesięcy, które rozwijają się jak trzeba, powinny być na mleku mamy. Jeśli nie ma żadnych przeciwwskazań, warto też pomyśleć o suplementach witaminowych, o co najlepiej zapytać pediatrę. Bo mleko matki to świetne źródło składników odżywczych i przeciwciał, ale czasem brakuje tam niektórych witamin w odpowiednich ilościach. Na przykład witamina D jest superważna dla kości, ale często trzeba ją dodatkowo suplementować, zwłaszcza gdy słońca jest mało. Dlatego wprowadzenie witamin zgodnie z zaleceniami lekarza to dobra praktyka, która naprawdę wspiera rozwój malucha i jego odpowiedni wzrost.

Pytanie 23

W grupie trzylatków jedno z dzieci niszczy zabawki i zachowuje się agresywnie w stosunku do rówieśników. Który sposób postępowania powinna zastosować opiekunka w pracy z dzieckiem w celu eliminowania jego niewłaściwych zachowań w żłobku?

A. izolowanie niegrzecznego dziecka od rówieśników.

B. stosowanie kar i zakazów.

C. ignorowanie niewłaściwych zachowań.

D. szukanie przyczyn i rozmowa z dzieckiem na temat jego zachowania.

Szukanie przyczyn i rozmowa z dzieckiem na temat jego zachowania to kluczowe działania w pracy z dziećmi, szczególnie w kontekście ich rozwoju emocjonalnego i społecznego. Takie podejście opiera się na zasadzie, że każde zachowanie ma swoje źródło, a zrozumienie tych przyczyn jest niezbędne do skutecznej interwencji. W praktyce opiekunka powinna stworzyć bezpieczną i wspierającą atmosferę, w której dziecko może otwarcie wyrażać swoje uczucia i myśli. Przykładem może być sytuacja, w której dziecko wyraża frustrację z powodu braku umiejętności dzielenia się zabawkami. Rozmowa na ten temat może pomóc mu zrozumieć znaczenie współpracy i szacunku dla innych. Dobre praktyki wskazują na to, że edukacja emocjonalna i społeczna w przedszkolu jest kluczowa dla zapobiegania agresji i konfliktom w grupie. Opiekunka powinna również monitorować sytuacje, w których dochodzi do agresywnych zachowań, aby móc lepiej zrozumieć ich kontekst. Takie działania są zgodne z zasadami wczesnej interwencji oraz wsparcia rozwoju dzieci, które podkreślają znaczenie empatii oraz rozwiązywania problemów w zdrowy sposób.

Pytanie 24

W jaki sposób można uatrakcyjnić zabawy muzyczne, aby rozwijały poczucie rytmu u dzieci?

A. Przez zabawy pantomimiczne.

B. Przez grę na instrumentach perkusyjnych.

C. Przez śpiew.

D. Przez zabawy porządkowe.

Gra na instrumentach perkusyjnych jest niezwykle efektywnym sposobem na rozwijanie poczucia rytmu u dzieci. Instrumenty perkusyjne, takie jak bębny, tamburyny czy marakasy, wymagają od grającego nie tylko umiejętności technicznych, ale również silnej koordynacji i synchronizacji. Dzieci poprzez zabawę z instrumentami perkusyjnymi mogą bezpośrednio odczuwać różne tempo i rytmy, co znacząco wpływa na ich zdolności motoryczne. Przykłady zastosowania obejmują organizowanie dziesięciominutowych sesji, gdzie dzieci grają w grupie, co sprzyja nie tylko rozwojowi indywidualnym, ale także umiejętności współpracy. W ramach zajęć muzycznych warto wprowadzać proste utwory, które dzieci mogą powtarzać, a także dostosowywać tempo, co ułatwi im zrozumienie koncepcji rytmu. W kontekście edukacyjnym, zgodnym z nowoczesnymi standardami, takie podejście sprzyja wszechstronnemu rozwojowi dzieci, co odzwierciedla się w ich późniejszej zdolności do uczenia się muzyki oraz innych form artystycznych.

Pytanie 25

Dziecko chorujące na ospę wietrzną należy kąpać w wodzie z dodatkiem

A. naparu rumianku.

B. fizjologicznego roztworu soli kuchennej.

C. roztworu nadmanganianu potasu.

D. krochmalu.

Roztwór nadmanganianu potasu jest najczęściej stosowanym środkiem dezynfekującym i łagodzącym objawy chorób skóry, w tym ospy wietrznej. Przygotowany roztwór działa przeciwzapalnie, co może pomóc w złagodzeniu swędzenia oraz podrażnienia skóry wywołanego przez pęcherzyki. Nadmanganian potasu ma właściwości antyseptyczne, które są niezbędne w leczeniu infekcji skórnych, ponieważ zmniejsza ryzyko wtórnych zakażeń. W praktyce, dodając niewielką ilość nadmanganianu potasu do kąpieli, rodzice mogą nie tylko łagodzić dolegliwości dziecka, ale także wspierać proces gojenia się zmian skórnych. To podejście jest zgodne z wytycznymi medycznymi, które zalecają stosowanie takich roztworów w celu poprawy komfortu pacjenta. Ponadto, nadmanganian potasu jest również używany w terapii wielu innych schorzeń dermatologicznych, co czyni go uniwersalnym narzędziem w pediatrii.

Pytanie 26

W pierwszych dniach pobytu dziecka w żłobku w adaptacji do nowych warunków najlepiej pomoże dziecku

A. skrócenie czasu dziennego pobytu dziecka w żłobku.

B. wydłużenie czasu dziennego pobytu dziecka w żłobku.

C. zapewnienie większej liczby opiekunek w grupie.

D. zapewnienie większej liczby dzieci w grupie.

Skrócenie czasu dziennego pobytu dziecka w żłobku jest kluczowym elementem procesu adaptacji do nowych warunków. W początkowych etapach, kiedy dziecko po raz pierwszy doświadcza separacji od rodziców oraz nowego środowiska, krótszy czas spędzony w żłobku pozwala na stopniowe oswajanie się z nowymi bodźcami i sytuacjami. Dzieci często odczuwają lęk związany z oddzieleniem, co może prowadzić do stresu, a skrócenie pobytu pomaga zminimalizować ten dyskomfort. Praktyczne podejście zaleca, aby pierwsze dni w żłobku były krótsze, co pozwala na pozytywne skojarzenia z nowym miejscem, a także umożliwia rodzicom i opiekunom monitorowanie reakcji dziecka. Długi czas w nowym środowisku na początku może prowadzić do frustracji i oporu ze strony dziecka. Warto również wziąć pod uwagę standardy dotyczące adaptacji w placówkach opiekuńczo-wychowawczych, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia oraz stopniowego wprowadzania dziecka do grupy. Posiadanie planu adaptacyjnego, który uwzględnia skracanie czasu pobytu, jest zgodne z najlepszymi praktykami w wychowaniu i opiece nad dziećmi.

Pytanie 27

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci z 2014 roku, stosowanie mleka modyfikowanego zawierającego substancje zagęszczające jest uzasadnione jedynie u niemowląt

A. z uciążliwą czkawką.

B. z chorobą wrzodową.

C. z częstym ulewaniem.

D. z chorobą refluksową.

Odpowiedź dotycząca stosowania mleka modyfikowanego z substancjami zagęszczającymi u niemowląt z chorobą refluksową jest poprawna, ponieważ substancje te mogą pomóc w redukcji objawów refluksu. Mleko modyfikowane zawierające zagęszczacze, takie jak skrobia, zwiększa jego lepkość, co może przyczynić się do zmniejszenia ilości ulewaniu oraz do zmniejszenia ryzyka aspiracji treści pokarmowej. Praktycznym zastosowaniem jest wprowadzenie takich preparatów w przypadku niemowląt, które mają trudności z przyjmowaniem pokarmu i często doświadczają dyskomfortu związane z refluksem, co może skutkować nie tylko problemami z karmieniem, ale także z przyrostem masy ciała. Polskie Towarzystwo Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci zaleca takie podejście jako najlepszą praktykę, by minimalizować objawy refluksu i poprawić komfort życia niemowląt oraz ich rodziców, co jest kluczowe w procesie żywienia i rozwoju dziecka.

Pytanie 28

Drugim etapem terapii i zapobiegania rozwojowi choroby sierocej jest stadium

A. normalności.

B. towarzyszenia.

C. nawiązywania porozumienia.

D. równowagi emocjonalnej.

Na tym etapie, czyli nawiązywania porozumienia, wszystko się zaczyna w terapii. Właśnie wtedy terapeuta, pacjent i jego bliscy zaczynają rozmawiać, żeby zrozumieć, co czują i jakie mają potrzeby związane z chorobą. To zaufanie, które budują, to podstawa, a bez tego trudno wyobrazić sobie skuteczną terapię. Można tu zastosować różne techniki, jak na przykład aktywne słuchanie albo empatia, które pomagają terapeucie lepiej uchwycić nastrój pacjenta. W programach terapeutycznych widać, jak ważne jest budowanie otwartej relacji, bo to naprawdę ułatwia wszystko. Różne standardy, takie jak te od American Psychological Association, naprawdę podkreślają jak istotna jest dobra komunikacja w terapii. Pomaga to lepiej zrozumieć problemy pacjenta i daje większe wsparcie w procesie zdrowienia.

Pytanie 29

Opisane umiejętności w ramce charakteryzują prawidłowo rozwijające się dziecko w wieku

A. 12 miesięcy.

B. 16 miesięcy.

C. 13 miesięcy.

D. 20 miesięcy.

Odpowiedź 20 miesięcy jest prawidłowa, ponieważ w tym wieku dzieci osiągają szereg istotnych umiejętności motorycznych. Wzmożona zdolność do pokonywania przestrzeni, takich jak wchodzenie i schodzenie po schodach przy wsparciu poręczy, jest kluczowym wskaźnikiem rozwoju fizycznego. Dzieci w tym etapie są w stanie kontrolować ruchy ciała, co pozwala im na bardziej złożoną interakcję z otoczeniem. Przykładowo, umiejętność unoszenia nóżek nad przeszkodami oraz schylania się w celu podniesienia zabawek wskazuje na rozwój koordynacji i równowagi. Wzrost kompetencji motorycznych w tym okresie jest zgodny z wytycznymi rozwoju dzieci w pierwszych latach życia, które podkreślają znaczenie aktywności fizycznej i eksploracji otoczenia jako kluczowych elementów nauki i rozwoju społecznego. Warto również zauważyć, że umiejętności te są podstawą dalszego rozwoju, który obejmuje bardziej zaawansowane działania, takie jak jazda na rowerze czy udział w grach zespołowych w późniejszych latach.

Pytanie 30

Podstawowym zaleceniem w higienie dziecka z atopowym zapaleniem skóry jest

A. długi czas kąpieli.

B. wybór kosmetyków zapachowych.

C. kąpiel w wodzie o temperaturze 40 - 42°C.

D. zachowanie odpowiedniego nawilżenia skóry.

Zachowanie odpowiedniego nawilżenia skóry jest kluczowym elementem w higienie dziecka z atopowym zapaleniem skóry (AZS). Skóra osób z AZS jest często przesuszona, co prowadzi do zaostrzenia objawów, takich jak swędzenie, zaczerwienienie i stany zapalne. Aby skutecznie zarządzać tymi objawami, zaleca się stosowanie emolientów, które tworzą barierę ochronną na skórze, zatrzymując wilgoć i minimalizując utratę wody. Przykładowo, emolienty w formie kremów czy maści powinny być aplikowane co najmniej dwa razy dziennie oraz po każdej kąpieli. To podejście jest zgodne z wytycznymi towarzystw dermatologicznych, takich jak European Academy of Dermatology and Venereology, które podkreślają znaczenie nawilżenia jako fundamentu terapii AZS. Oprócz regularnego nawilżania, warto także unikać czynników drażniących, takich jak kontakt z substancjami chemicznymi oraz stosowanie odpowiednich, hipoalergicznych produktów do pielęgnacji, co również wpływa na poprawę kondycji skóry. Przestrzeganie tych zasad może znacząco poprawić komfort życia dziecka z atopowym zapaleniem skóry.

Pytanie 31

Opiekunka kontrolując wewnętrznie temperaturę ciała noworodka stwierdziła, że wynosi ona 36,8°C. Oznacza to, że dziecko ma

A. stan podgorączkowy.

B. temperaturę ciała w granicach normy.

C. gorączkę.

D. temperaturę ciała poniżej normy.

Temperatura ciała noworodka wynosząca 36,8°C mieści się w normie, co oznacza, że organizm dziecka funkcjonuje prawidłowo. Zgodnie z obowiązującymi standardami, optymalny zakres temperatury ciała noworodków wynosi od 36,5°C do 37,5°C. Utrzymanie prawidłowej temperatury ciała jest kluczowe dla zdrowia noworodka, ponieważ ich układ termoregulacji jest jeszcze w fazie rozwoju. W praktyce, opiekunowie powinni regularnie monitorować temperaturę ciała, aby w porę zidentyfikować ewentualne problemy zdrowotne. Na przykład, jeżeli temperatura spadłaby poniżej 36,5°C, mogłoby to wskazywać na hipotermię, co jest stanem wymagającym szybkiej interwencji. Znajomość norm temperatury ciała oraz umiejętność ich interpretacji są kluczowe w pracy z noworodkami, ponieważ mogą one szybko reagować na zmiany środowiskowe, a odpowiednia temperatura ciała jest fundamentalna dla ich zdrowia i rozwoju.

Pytanie 32

Którą metodę pracy wychowawczej powinna stosować opiekunka dziecięca, aby zapobiegać zmęczeniu i znużeniu dzieci?

A. Przemienności zabaw.

B. Aprobaty i pochwały.

C. Sukcesu.

D. Zabaw kontaktowych.

Przemienność zabaw to kluczowa metoda w pracy wychowawczej z dziećmi, która pozwala na utrzymanie ich zaangażowania i minimalizuje ryzyko zmęczenia oraz znużenia. Stosowanie różnorodnych form zabawy w krótkich odstępach czasu sprzyja nie tylko zachowaniu świeżości doświadczeń, ale także wspomaga rozwój wielu umiejętności, takich jak motoryka, kreatywność, czy zdolności społeczne. Przykładowo, opiekunka może planować zajęcia, które obejmują różne formy aktywności, takie jak zabawy ruchowe, plastyczne czy edukacyjne, zmieniając je co 15-20 minut w zależności od poziomu zainteresowania dzieci. Dobrą praktyką jest również dostosowanie zabaw do indywidualnych potrzeb i preferencji dzieci, co zwiększa ich zaangażowanie. Standardy pracy z dziećmi wskazują na znaczenie różnorodności w działalności wychowawczej, co z kolei sprzyja lepszemu przyswajaniu wiedzy oraz utrzymaniu pozytywnej atmosfery podczas zajęć.

Pytanie 33

U 3-miesięcznego dziecka najsilniejsza jest potrzeba

A. przynależności.

B. bezpieczeństwa.

C. samorealizacji.

D. uznania.

Bezpieczeństwo jest najsilniejszą potrzebą u 3-miesięcznego dziecka, ponieważ w tym wieku niemowlęta są w fazie intensywnego rozwoju i adaptacji do otoczenia. W kontekście teorii potrzeb Abrahama Maslowa, bezpieczeństwo jest podstawową kategorią potrzeb, która musi być zaspokojona przed przejściem do wyższych potrzeb, takich jak uznanie czy przynależność. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest stworzenie stabilnego i przewidywalnego środowiska dla dziecka, co może obejmować regularny harmonogram karmienia, stałą opiekę oraz reagowanie na sygnały dziecka, takie jak płacz. Dzieci, które czują się bezpieczne, są bardziej skłonne do eksploracji swojego otoczenia, co wspiera ich rozwój poznawczy i emocjonalny. Dobra praktyka w opiece nad niemowlętami zakłada również, że rodzice i opiekunowie powinni dbać o fizyczne i emocjonalne bezpieczeństwo dziecka, co obejmuje zapewnienie mu komfortowego miejsca do snu i bliskości z opiekunami, co sprzyja budowaniu więzi oraz poczucia bezpieczeństwa.

Pytanie 34

Specjalistą wspomagającym wychowanie, edukację, terapię i rehabilitację dzieci niesłyszących i słabosłyszących jest

A. oligofrenopedagog.

B. surdopedagog.

C. tyflopedagog.

D. ortoptysta.

Surdopedagog to specjalista, który zajmuje się wspomaganiem wychowania, edukacji, terapii oraz rehabilitacji dzieci niesłyszących i słabosłyszących. Jego rola jest niezwykle istotna w kontekście dostosowania procesu edukacyjnego do indywidualnych potrzeb uczniów z problemami słuchowymi. Surdopedagodzy posiadają wiedzę z zakresu różnych metod komunikacji, takich jak język migowy, czy też alternatywne formy porozumiewania się, które stosują w praktyce. Przykładowo, w pracy z dziećmi niesłyszącymi surdopedagog może wykorzystywać metody oparte na multimodalności, co pozwala na efektywniejsze przyswajanie wiedzy przez uczniów. Standardy dotyczące kształcenia dzieci z niepełnosprawnościami wskazują na konieczność indywidualizacji procesu edukacyjnego, co jest kluczowym aspektem w pracy surdopedagoga. Dodatkowo, często współpracują oni z innymi specjalistami, takimi jak logopedzi czy psycholodzy, w celu zapewnienia kompleksowej pomocy swoim podopiecznym.

Pytanie 35

Opiekunka porozumiewając się z dzieckiem z niedosłuchem w stopniu umiarkowanym, nie powinna

A. mówić spokojnie, nie za szybko.

B. stać bokiem do dziecka.

C. dbać, aby jej twarz była widoczna dla dziecka.

D. posiłkować się gestami.

Odpowiedź, w której wskazano, że opiekunka nie powinna stać bokiem do dziecka z niedosłuchem w stopniu umiarkowanym, jest poprawna ze względu na konieczność zapewnienia optymalnych warunków komunikacyjnych. U osób z niedosłuchem kluczowe znaczenie ma widoczność ust mówiącego, co umożliwia nie tylko słuch, ale także czytanie z ruchu warg. Stanie bokiem ogranicza możliwość dziecka na pełne zrozumienie wypowiedzi, co może prowadzić do frustracji i poczucia izolacji. Przykładowo, dobrym podejściem jest przyjęcie pozycji frontalnej, co pozwala dziecku na obserwację mimiki oraz ruchów warg, wspierając tym samym proces komunikacji. Dobrą praktyką jest również dbałość o odpowiednie oświetlenie, aby twarz opiekunki była dobrze widoczna. Standardy w pracy z dziećmi z niedosłuchem zalecają także, aby używać prostych, zrozumiałych słów oraz wspierać komunikację poprzez gesty. Takie podejście zwiększa szanse na skuteczną interakcję i budowanie relacji.

Pytanie 36

Który rodzaj produktów zbożowych może spożywać dziecko z nietolerancją glutenu?

A. Żytnie.

B. Pszenne.

C. Jęczmienne.

D. Kukurydziane.

Kukurydza to jedno z najpopularniejszych zbóż, które jest naturalnie wolne od glutenu, co czyni ją idealnym wyborem dla dzieci z nietolerancją tego białka. W przypadku celiakii, która jest najpowszechniejszą postacią nietolerancji glutenu, osoby dotknięte tym schorzeniem muszą unikać wszelkich produktów zawierających gluten, co obejmuje zboża takie jak pszenica, żyto i jęczmień. Kukurydziane produkty, takie jak polenty, mąka kukurydziana czy tortille, są doskonałym źródłem węglowodanów. Podczas zakupów warto zwracać uwagę na oznaczenia, takie jak „bezglutenowe”, które gwarantują, że produkt nie był skażony glutenem w trakcie produkcji. Warto także stosować kukurydzę w różnych formach, co pozwala na urozmaicenie diety dziecka. Zastosowanie kukurydzy w diecie dziecka z nietolerancją glutenu może przyczynić się do lepszego zbilansowania posiłków i dostarczenia niezbędnych składników odżywczych, przy jednoczesnym zachowaniu bezpieczeństwa zdrowotnego. Dbanie o różnorodność w diecie jest kluczowe, aby uniknąć niedoborów pokarmowych.

Pytanie 37

Do odruchów posturalnych niemowlęcia nie należy

A. asymetryczny toniczny odruch szyjny.

B. odruch bocznego podparcia.

C. odruch spadochronowy.

D. odruch błędnikowy.

Odruch bocznego podparcia, odruch spadochronowy oraz odruch błędnikowy to przykłady odruchów posturalnych, które odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu równowagi i koordynacji ruchowej niemowląt. Odruch bocznego podparcia występuje, gdy dziecko jest na boku i reaguje na utratę równowagi, wyciągając rękę w stronę spadku. Odruch spadochronowy pojawia się, gdy niemowlę jest nagle opuszczane, a jego reakcją jest wyprost rąk, co ma na celu ochronę przed upadkiem. Natomiast odruch błędnikowy jest odpowiedzialny za utrzymanie równowagi w reakcji na ruch głowy i ciała w przestrzeni. Mylne przypisanie asymetrycznego tonicznego odruchu szyjnego do grupy odruchów posturalnych może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji tych mechanizmów. Odruchy posturalne mają na celu stabilizację i utrzymanie prawidłowej postawy, co różni je od odruchów, które są bardziej związane z reakcjami na położenie głowy czy kończyn. Wiedza na temat tych różnic jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się rozwojem dzieci, aby właściwie oceniać i wspierać rozwój motoryczny niemowląt zgodnie z uznawanymi standardami.

Pytanie 38

Którą technikę powinna wykorzystać opiekunka prowadząca zabawę plastyczną metodą eksperymentu?

A. Kolorowania szablonu.

B. Mieszania barw.

C. Rysowania.

D. Wyklejania.

Mieszanie barw jest kluczowym elementem w zabawach plastycznych, które opierają się na eksperymentowaniu z kolorami. Ta technika pozwala uczestnikom na zrozumienie, jak różne kolory interactują ze sobą, co może prowadzić do odkrycia nowych odcieni i tonacji. Używanie mieszania barw wspiera rozwój kreatywności, a także umiejętności analitycznego myślenia, gdyż dzieci uczą się, jakie efekty można uzyskać poprzez różne kombinacje. Na przykład, mieszanie czerwonego z niebieskim tworzy fioletowy, co można wykorzystać w różnych projektach artystycznych. Ponadto, technika ta jest zgodna z podstawami programowymi w zakresie sztuki i edukacji, które wskazują na znaczenie eksploracji i eksperymentowania w procesie twórczym. Włączenie mieszania barw do zajęć plastycznych rozwija umiejętności sensoryczne, pomagając uczestnikom lepiej rozumieć właściwości materiałów, z którymi pracują, co jest zgodne z dobrymi praktykami w edukacji artystycznej.

Pytanie 39

Który utwór literacki powinna wybrać opiekunka w celu kształtowania u 4-letniego dziecka umiejętności odróżniania dobra od zła?

A. "Mały Książę".

B. "Kopciuszek".

C. "Lokomotywa".

D. "Bambo".

Wybór utworu "Kopciuszek" jako narzędzia do kształtowania umiejętności odróżniania dobra od zła u 4-letniego dziecka jest właściwy z kilku powodów. Fabuła tej baśni ukazuje wyraźny podział na postacie dobre i złe, co sprzyja rozwijaniu wśród dzieci umiejętności moralnych. Dzieci uczą się, że dobro zwycięża, a zło jest karane, co jest fundamentalnym przekazem w edukacji moralnej. Zastosowanie tej baśni w praktyce może obejmować wspólne czytanie z dzieckiem oraz dyskusję na temat zachowań postaci, co pozwala na rozważenie konsekwencji ich działań. Dzięki takim interakcjom, dzieci mogą lepiej zrozumieć pojęcia sprawiedliwości, empatii oraz wartości takich jak przyjaźń i współczucie. Ponadto, "Kopciuszek" jest bogaty w symbole i metafory, które mogą być wykorzystane do prowadzenia bardziej zaawansowanych rozmów na temat relacji międzyludzkich oraz emocji. Wartością dodaną tego utworu jest także jego popularność, co ułatwia dostęp do dodatkowych materiałów edukacyjnych oraz zasobów, które można wykorzystać w pracy z dziećmi.

Pytanie 40

W celu zapewnienia bezpieczeństwa dzieciom przebywającym w żłobku lub klubie dziecięcym, należy

A. przechowywać zabawki w zamkniętych szafkach.

B. zakazać dzieciom samodzielnego wyjmowania zabawek z regałów.

C. przytwierdzać regały z zabawkami do ściany.

D. ustawiać zabawki na wysokich półkach.

Przytwierdzanie regałów z zabawkami do ściany jest kluczowym działaniem w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa dzieci w żłobkach i klubach dziecięcych. Tego rodzaju praktyka zapobiega przewracaniu się regałów, co może prowadzić do poważnych urazów. Standardy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 71 dotyczące bezpieczeństwa zabawek, zalecają stabilność mebli w miejscach, gdzie bawią się dzieci. Dodatkowo, przytwierdzenie regałów do ściany zminimalizuje ryzyko, że dzieci będą mogły się na nie wspinać, co również zwiększa ryzyko wypadków. W praktyce, warto stosować odpowiednie uchwyty montażowe oraz regularnie kontrolować stan zamocowania, aby zapewnić ich długotrwałą stabilność. W takich placówkach powinno się również prowadzić szkolenia dla personelu, aby potrafił ocenić takie zagrożenia i reagować na nie na bieżąco. Dbanie o bezpieczeństwo dzieci to nie tylko spełnianie norm, ale również odpowiedzialność za ich zdrowie i życie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej