Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 17:00
  • Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 17:09

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Pozytywowy zapis obrazu wykonany w archiwum, w przypadku, gdy dysponujemy tylko zapisem obrazu na negatywie lub zapisem cyfrowym – sporządzony w celu rozpoznania i opracowania, to

A. kopia zabezpieczająca.
B. kopia użytkowa.
C. równoważnik oryginału.
D. wglądówka.
Wglądówka to rodzaj pozytywowego zapisu obrazu, który jest sporządzany z negatywu lub zapisu cyfrowego i ma na celu ułatwienie rozpoznania oraz opracowania danego materiału. Jest ona wykorzystywana przede wszystkim w archiwizacji oraz konserwacji zbiorów fotograficznych, a także w kontekście prezentacji materiału dla osób, które nie mają dostępu do oryginałów. Z perspektywy dobrych praktyk archiwalnych, wglądówki są niezbędne, ponieważ pozwalają na zabezpieczenie oryginalnych negatywów oraz umożliwiają ich łatwe przeszukiwanie. Przykładem zastosowania wglądówek może być sytuacja, w której archiwista sporządza wglądówkę z archiwalnego negatywu w celu ukazania zawartości zbioru dla badaczy lub wystaw. Oprócz tego, wglądówki stosuje się w muzealnictwie oraz w instytucjach kultury, aby umożliwić szerszej publiczności dostęp do cennych zbiorów bez ryzyka uszkodzenia oryginału.
Pytanie 2

Skorowidzem archiwalnym <b>nie jest</b>

A. repertorium.
B. indeks.
C. katalog.
D. sumariusz.
Katalog nie jest skorowidzem archiwalnym, ponieważ odnosi się do systematycznej bazy danych, która zbiera informacje o zbiorach, ale nie pełni roli klasyfikacyjnej lub wyszukiwawczej, jak inne formy skorowidzy. Katalogi mogą zawierać opisy jednostek archiwalnych, ale ich głównym celem jest ułatwienie dostępu do zasobów, a nie indeksowanie ich w sposób, który umożliwia szybkie przeszukiwanie i odnajdywanie dokumentów. W praktyce, aby skutecznie zarządzać dokumentacją archiwalną, używa się repertoriów i indeksów, które są bardziej odpowiednie do organizacji informacji. W archiwistyce dobrym przykładem zastosowania katalogów jest tworzenie baz danych dla nowoczesnych systemów zarządzania dokumentami, gdzie katalog pełni rolę narzędzia wspierającego dostęp do informacji, ale nie zastępuje funkcji wyszukiwania oferowanej przez repertoria i indeksy. Zgodnie z międzynarodowymi standardami archiwalnymi, takie jak ISAD(G) (International Standard Archival Description), katalogi są tylko jednym z elementów szerszego systemu zarządzania archiwami.
Pytanie 3

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono dokumentację

Ilustracja do pytania
A. aktową.
B. sfragistyczną.
C. obrazową.
D. kartograficzną.
Dokumentacja aktowa odnosi się do zbioru dokumentów urzędowych, które posiadają charakter formalny i są wykorzystywane w administracji oraz w różnych instytucjach. Legitymacja, której przykład widoczny jest na zamieszczonym rysunku, jest jednym z takich dokumentów, gdyż potwierdza tożsamość osoby oraz jej uprawnienia. Dokumenacja aktowa obejmuje również inne formy, takie jak akty notarialne, decyzje administracyjne czy poświadczenia, które są kluczowe w różnych procedurach prawnych i administracyjnych. Zgodnie z zasadami zarządzania dokumentami, właściwe klasyfikowanie dokumentacji jest niezbędne do zapewnienia efektywności procesów oraz zgodności z przepisami prawa. Przykładowo, w instytucjach publicznych, odpowiednia archiwizacja dokumentów aktowych jest kluczowa do zachowania transparentności działań oraz umożliwienia ich weryfikacji w przyszłości. Znajomość i stosowanie zasad dotyczących dokumentacji aktowej jest zatem niezbędne dla profesjonalistów pracujących w obszarze zarządzania dokumentami oraz administracji publicznej.
Pytanie 4

Zasada proweniencji archiwalnej pozwala ustanowić dla danego zespołu archiwalnego jego przynależność

A. kancelaryjną.
B. terytorialną.
C. organizacyjną.
D. zespołową.
Zasada proweniencji archiwalnej jest kluczowym elementem w zarządzaniu dokumentacją archiwalną, który zapewnia, że dokumenty są gromadzone i przechowywane w kontekście ich pierwotnego źródła. W przypadku zespołów archiwalnych, zasada ta pozwala na przypisanie dokumentów do konkretnej grupy (zespołu) tworzącej te materiały, co ułatwia późniejsze ich odnalezienie oraz zrozumienie kontekstu ich powstania. Przykładem może być dokumentacja stworzona przez konkretne biuro rządowe, której przynależność do zespołu archiwalnego jest jasno określona. Taka organizacja ułatwia również procesy związane z udostępnianiem materiałów archiwalnych, ich konserwacją oraz digitalizacją, zgodnie z zaleceniami międzynarodowych standardów archiwalnych, takich jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF). Dzięki tym standardom archiwa mogą efektywnie zarządzać i prezentować swoje zbiory, co przyczynia się do rozwoju kultury archiwalnej i ochrony dziedzictwa narodowego.
Pytanie 5

Pozytywowy zapis obrazu wykonany w archiwum, w przypadku gdy dysponuje się tylko zapisem obrazu na negatywie lub zapisem cyfrowym – sporządzony w celu rozpoznania i opracowania, to

A. wglądówka.
B. równoważnik oryginału.
C. kopia zabezpieczająca.
D. kopia użytkowa.
Wglądówka to taki zapis obrazu, który pomaga w rozpoznawaniu i pracy z materiałami z oryginalnego negatywu lub cyfrowego zapisu. To bardzo ważna sprawa w archiwizacji, bo chodzi o to, żeby zachować jak najlepszą jakość informacji z oryginału, a jednocześnie ułatwić do nich dostęp. Archiwiści i badacze często z tego korzystają, bo dzięki wglądówkom mogą działać z treściami wizualnymi, nie martwiąc się, że uszkodzą oryginalne materiały. Moim zdaniem, to świetne narzędzie na przykład do celów edukacyjnych czy wystawienniczych. Trzeba jednak pamiętać, żeby wglądówki robić w jak najlepszej jakości, żeby oddały szczegóły oryginału, a przy tym oryginał był nienaruszony i bezpieczny. Dobrze używane wglądówki pomagają zachować dziedzictwo kulturowe i ułatwiać przyszłym pokoleniom dostęp do wiedzy.
Pytanie 6

Po ilu latach od daty wytworzenia, dokumenty elektroniczne są przekazywane do archiwum państwowego?

A. Po 15 latach.
B. Po 10 latach.
C. Po 5 latach.
D. Po 25 latach.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, dokumenty elektroniczne powinny być przechowywane przez okres 10 lat, po czym są przekazywane do archiwum państwowego. Taki okres wynika z wymogów dotyczących zarządzania dokumentacją w instytucjach publicznych oraz z zasad archiwizacji, które mają na celu zapewnienie dostępności i ochrony informacji przez odpowiedni czas. Przekazywanie dokumentów do archiwum państwowego po upływie 10 lat ma na celu ich dalsze zabezpieczenie i umożliwienie dostępu dla przyszłych pokoleń oraz zapewnienie zgodności z regulacjami prawnymi, które mogą się zmieniać. Przykładem zastosowania tej zasady może być archiwizacja e-maili związanych z działalnością instytucji publicznych, które po upływie określonego czasu mogą być przekazywane do archiwum, gdzie są zachowane jako część historii administracyjnej. Warto dodać, że prawidłowe archiwizowanie dokumentów elektronicznych jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych oraz zgodności z Rozporządzeniem o Ochronie Danych Osobowych (RODO).
Pytanie 7

Jednostkę inwentarzową dla dokumentacji kartograficznej stanowi

A. schemat organizacyjny.
B. atlas geograficzny.
C. matryca topograficzna.
D. operat geodezyjny.
Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową w kontekście dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest zbiorem map, które przedstawiają różne aspekty geografii danego obszaru. W przeciwieństwie do innych dokumentów, atlas jest uporządkowanym zbiorem graficznym, który może być łatwo przeszukiwany i używany w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie przestrzenne, badania naukowe, a także edukacja. Przykładowo, w urbanistyce atlasy geograficzne są nieocenione przy projektowaniu infrastruktury, a także w analizach środowiskowych, ponieważ dostarczają istotnych informacji o ukształtowaniu terenu, zagospodarowaniu przestrzennym oraz zasobach naturalnych. W kontekście standardów branżowych, atlasy geograficzne mogą być tworzone zgodnie z normami ISO, które określają wymagania dotyczące jakości danych geograficznych, co zapewnia ich wiarygodność i użyteczność w praktycznych zastosowaniach.
Pytanie 8

Zapis dźwięku lub obrazu utrwalony i odtwarzany przy pomocy urządzeń mechanicznych to dokument

A. aktowy.
B. techniczny.
C. cyfrowy.
D. audiowizualny.
Odpowiedź "audiowizualny" jest poprawna, ponieważ dokumenty audiowizualne to materiały, które łączą w sobie zarówno dźwięk, jak i obraz, co jest kluczowe w kontekście ich zapisu i odtwarzania. W praktyce dokumenty audiowizualne są niezwykle ważne w wielu dziedzinach, takich jak edukacja, media czy archiwizacja. Na przykład, filmy edukacyjne lub nagrania wykładów stanowią doskonałe źródło informacji, które może być wykorzystywane w różnych formatach, takich jak CD, DVD czy streaming online. W branży filmowej standardy dotyczące produkcji i archiwizacji dokumentów audiowizualnych są ściśle określone przez organizacje takie jak SMPTE (Society of Motion Picture and Television Engineers), co podkreśla ich znaczenie w zachowaniu jakości i dostępności materiałów. Dobrą praktyką jest również stosowanie metadanych, które pozwalają na lepsze katalogowanie i wyszukiwanie tego typu dokumentów. Użytkownik powinien w pełni rozumieć, jak ważne są dokumenty audiowizualne w procesie komunikacji wizualnej i jak efektywnie można je wykorzystywać w codziennym życiu oraz w pracy.
Pytanie 9

Według którego układu należy uporządkować akta Stowarzyszenia Archiwistów Polskich?

A. Funkcyjnego.
B. Chronologicznego.
C. Naukowego.
D. Alfabetycznego.
Odpowiedź 'Funkcyjnego' jest poprawna, ponieważ archiwa powinny być zorganizowane według funkcji, które pełnią w organizacji. Taki układ umożliwia łatwe zarządzanie dokumentami, ich szybkie odnajdywanie oraz efektywne wykorzystanie zasobów archiwalnych. Przykładowo, w Stowarzyszeniu Archiwistów Polskich akta mogą być uporządkowane w zależności od działalności stowarzyszenia, jak organizowanie wydarzeń, prowadzenie badań czy działalność edukacyjną. W praktyce klasyfikacja funkcyjna jest korzystna, gdyż pozwala na lepsze zrozumienie kontekstu dokumentów oraz ich związku z realizowanymi zadaniami. Ponadto, stosowanie układu funkcyjnego jest zgodne z najlepszymi praktykami archiwalnymi, które zalecają przyjęcie perspektywy funkcji i procesów w tworzeniu systemów archiwalnych. Dzięki temu archiwa mogą lepiej odpowiadać na potrzeby użytkowników oraz łatwiej dostosować się do zmieniających się warunków organizacyjnych.
Pytanie 10

Element oznaczenia teczki aktowej, wskazany strzałką wpisuje

Ilustracja do pytania
A. pracownik przygotowujący akta do przekazania do archiwum zakładowego.
B. kierownik komórki przekazującej dokumentację do archiwum zakładowego.
C. kierownik, któremu podlega archiwum zakładowe.
D. pracownik archiwum zakładowego.
Pracownik archiwum zakładowego jest kluczową osobą odpowiedzialną za ewidencję i porządkowanie akt w archiwum. Odpowiedź ta jest prawidłowa, ponieważ element oznaczenia teczki aktowej, wskazany strzałką, to numer porządkowy, który musi być starannie wpisany przez pracownika zajmującego się archiwizacją. Zgodnie z dobrą praktyką archiwizacji, numer ten pozwala na szybką identyfikację i lokalizację dokumentów w systemie archiwalnym. Pracownik archiwum powinien być dobrze zaznajomiony z zasadami klasyfikacji dokumentów oraz ewidencji akt, co wpływa na efektywność procesów związanych z zarządzaniem dokumentacją. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest konieczność przestrzegania procedur przy przekazywaniu dokumentów do archiwum, gdzie każda teczka musi być prawidłowo oznakowana, aby uniknąć zatorów w systemie ewidencyjnym.
Pytanie 11

Której czynności nie wykonuje się przy porządkowaniu materiałów ulotnych?

A. Segregacji.
B. Porządkowania wstępnego.
C. Brakowania.
D. Systematyzacji.
Brakowanie materiałów ulotnych polega na ich eliminacji z dalszego obiegu ze względu na ich niewłaściwy stan, przestarzałość lub brak przydatności. W kontekście porządkowania materiałów ulotnych, brakowanie nie jest działaniem, które powinno być wykonywane, ponieważ proces ten ma na celu uporządkowanie, a nie eliminację. Systematyzacja, segregacja i porządkowanie wstępne to kluczowe etapy zapewniające, że materiały są łatwo dostępne i właściwie klasyfikowane. Na przykład, w firmach zajmujących się marketingiem, materiałami ulotnymi są broszury i ulotki, które muszą być odpowiednio zorganizowane, aby możliwe było ich szybkie wykorzystanie w kampaniach reklamowych. Przykład zastosowania to stworzenie kategorii tematycznych dla ulotek, co ułatwia ich lokalizację w trakcie intensywnych działań sprzedażowych. Dobre praktyki w zakresie porządkowania materiałów ulotnych obejmują regularne przeglądy i aktualizacje, co zapewnia zgodność z bieżącymi trendami i wymaganiami rynku.
Pytanie 12

Której informacji brakuje w rubryce numer 5 przedstawionej karty inwentarzowej nagrania?

Ilustracja do pytania
A. Nazwy archiwum.
B. Sygnatury nagrania.
C. Tytułu nagrania.
D. Daty nagrania.
Wybór odpowiedzi dotyczącej sygnatury nagrania, tytułu nagrania lub nazwy archiwum pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące roli i znaczenia danych w archiwizacji. Sygnatura nagrania, zwykle unikalny identyfikator przypisany do konkretnego materiału, jest niezwykle przydatna w kontekście lokalizacji i zabezpieczania nagrań. To jednak nie wystarcza, gdyż sama sygnatura nie daje nam informacji o kontekście czasowym. Podobnie, tytuł nagrania, który jest istotny dla identyfikacji tematycznej, również nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji bez daty nagrania. Nazwa archiwum wskazuje na miejsce przechowywania, ale brak daty w rubryce numer 5 uniemożliwia pełne zrozumienie, kiedy materiał został stworzony. W praktyce, daty są nie tylko ważne z perspektywy organizacyjnej, ale również mogą mieć istotne znaczenie dla badań naukowych oraz badania kontekstów historycznych. Pomijanie daty nagrania prowadzi do błędów w analizie, gdzie istotne elementy, takie jak zmiany w trendach, technologiach czy polityce mogą być niewłaściwie interpretowane. W archiwistyce, brak daty może skutkować całkowitym brakiem kontekstu, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami, które podkreślają znaczenie dokumentacji chronologicznej dla przyszłych badań i zachowania dziedzictwa.
Pytanie 13

Kopie wzorcowe materiałów archiwalnych sporządzone podczas digitalizacji przez archiwa przekazywane są do

A. Centralnej Komisji Archiwalnej Oceny.
B. Rady Dziedzictwa Narodowego.
C. Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych.
D. Centralnego Repozytorium Cyfrowego.
Kopia wzorcowa materiałów archiwalnych sporządzona podczas digitalizacji jest przekazywana do Centralnego Repozytorium Cyfrowego (CRC), które pełni kluczową rolę w zarządzaniu i przechowywaniu zasobów cyfrowych. CRC jest instytucją, która gromadzi cyfrowe zasoby archiwalne, zapewniając ich długoterminowe przechowywanie oraz dostępność dla przyszłych pokoleń. W ramach dobrych praktyk archiwizacji, wszystkie cyfryzowane materiały powinny być rejestrowane w systemie, co umożliwia śledzenie ich pochodzenia i stanu. Przykładem zastosowania tych praktyk może być współpraca archiwów z instytucjami badawczymi, które korzystają z zasobów CRC do prowadzenia badań nad historią i kulturą. Zgodnie z normami ISO 14721 (OAIS - Open Archival Information System), CRC powinno również zapewniać odpowiednie metadane, co ułatwia użytkownikom odnalezienie i zrozumienie zasobów. Przekazywanie wzorcowych kopii do CRC jest więc kluczowym elementem efektywnego zarządzania archiwami, co przyczynia się do sukcesywnego rozwoju cyfrowego dziedzictwa narodowego.
Pytanie 14

Sygnatura archiwalna dla map, które nie są wszyte do akt, składa się

A. ze skrótu nazwy archiwum i numeru nabytku.
B. ze skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej.
C. z daty przyjęcia mapy do archiwum i numeru zespołu.
D. z daty uporządkowania i skrótu nazwy zespołu.
Sygnatura archiwalna dla map, które nie są wszyte do akt, składa się z skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej. Taki system klasyfikacji jest zgodny z ogólnymi zasadami organizacji dokumentów w archiwach, które mają na celu ułatwienie identyfikacji oraz lokalizacji materiałów archiwalnych. Skrót nazwy zespołu pozwala na szybkie zidentyfikowanie, z jakiego zbioru pochodzi konkretna mapa, co jest kluczowe, gdy archiwum przechowuje liczne zbiory. Numer pozycji inwentarzowej natomiast pełni funkcję unikalnego identyfikatora, który umożliwia śledzenie i zarządzanie danym dokumentem w ramach systemu inwentarzowego. Przykładowo, w przypadku archiwum państwowego, każda mapa może być zarejestrowana zgodnie z ustalonymi zasadami, co nie tylko zwiększa efektywność zarządzania, ale również zapewnia zgodność z międzynarodowymi standardami archiwizacji, takimi jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF). W praktyce, wykorzystanie skrótów i numerów pozycji inwentarzowej stanowi fundament skutecznego zarządzania dokumentacją, co przekłada się na szybszy dostęp do informacji oraz ułatwienie pracy badaczy i historyków.
Pytanie 15

Testament jest przykładem dokumentacji

A. osobowej.
B. notarialnej.
C. normatywnej.
D. sądowej.
Testament jest dokumentem notarialnym, co oznacza, że musi być sporządzony w formie aktu notarialnego, aby miał moc prawną. Dokumenty notarialne są tworzone przez notariusza, który czuwa nad ich prawidłowością oraz zgodnością z obowiązującym prawem. Testament jako dokument notarialny zapewnia większe bezpieczeństwo dla spadkodawcy, ponieważ notariusz potwierdza tożsamość osób oraz ich zdolność do sporządzania takiego dokumentu. Przykładem praktycznym zastosowania testamentu jest możliwość precyzyjnego określenia, kto ma odziedziczyć majątek po śmierci spadkodawcy, co pozwala na uniknięcie konfliktów rodzinnych. Dodatkowo, testament notarialny jest trudniejszy do podważenia w sądzie, co zwiększa jego wiarygodność w oczach wszystkich zainteresowanych. Warto również pamiętać, że testament notarialny powinien być przechowywany przez notariusza, co zabezpiecza go przed zgubieniem lub zniszczeniem, a także ułatwia dostęp do dokumentu po śmierci spadkodawcy. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się konsultację z prawnikiem przed sporządzeniem testamentu, aby upewnić się, że dokument jest zgodny z wolą spadkodawcy oraz z przepisami prawa.
Pytanie 16

Część lub całość zespołu archiwalnego przejęta do zasobu archiwum od twórcy zespołu to

A. sukcesja.
B. scalenie.
C. akcesja.
D. rewindykacja.
Odmienne terminy, takie jak scalenie, rewindykacja czy sukcesja, mogą być mylone z akcesją, ale reprezentują różne procesy i koncepcje w archiwistyce. Scalanie odnosi się do łączenia różnych zbiorów dokumentów w jeden spójny zespół archiwalny. Jest to proces, który ma na celu ułatwienie zarządzania dokumentacją, jednak nie obejmuje formalnego przyjęcia materiałów do archiwum. Typowym błędem jest mylenie scalania z akcesją, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji dokumentów. Rewindykacja z kolei odnosi się do procesu odzyskiwania dokumentów, które były wcześniej objęte własnością innej instytucji lub osoby. Przykładem może być próba odzyskania dokumentów, które zostały bezprawnie zabrane lub niewłaściwie przechowywane. Wreszcie, sukcesja dotyczy przekazywania praw do dokumentów lub materiałów archiwalnych z jednej instytucji do drugiej, na przykład w przypadku fuzji organizacji. Chociaż te terminy mają swoje zastosowanie w archiwistyce, nie dotyczą one bezpośrednio procesu akcesji, co często prowadzi do nieporozumień wśród osób niezaznajomionych z tą dziedziną.
Pytanie 17

Jak nazywa się uporządkowany zbiór informatycznych nośników danych, zawierający dokumentację w postaci elektronicznej?

A. Skład informatycznych nośników danych.
B. Zbiór usystematyzowanych dokumentów.
C. Skład chronologiczny.
D. Rzeczowy skład dokumentów.
Poprawna odpowiedź to "Skład informatycznych nośników danych", ponieważ termin ten odnosi się do zorganizowanego zbioru danych przechowywanych w formie elektronicznej. W kontekście zarządzania informacją, skład informatycznych nośników danych jest kluczowy dla efektywnego przechowywania, przetwarzania oraz archiwizacji informacji. W praktyce, tego rodzaju skład jest stosowany w instytucjach, które muszą zarządzać dużymi ilościami danych, na przykład w firmach zajmujących się badaniami naukowymi, gdzie różnorodne dane są przechowywane na nośnikach cyfrowych. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, organizacje powinny stosować standardy, takie jak ISO 27001, aby zapewnić bezpieczeństwo i integralność danych w takich zbiorach. Ponadto, efektywne zarządzanie składami informatycznych nośników danych przyczynia się do szybszego dostępu do informacji oraz redukcji ryzyka utraty danych, co jest niezbędne w dobie cyfryzacji.
Pytanie 18

Zamieszczony przykład dokumentacji należy uporządkować według

Ilustracja do pytania
A. branż.
B. formatów.
C. tematów.
D. metadanych.
Odpowiedź "tematów" jest poprawna, ponieważ uporządkowanie dokumentacji według tematów jest standardem w zarządzaniu informacjami. Takie podejście pozwala na łatwe odnalezienie informacji, co jest kluczowe w kontekście efektywności pracy i dostępu do wiedzy. Na przykład, w dużych organizacjach, gdzie dostępnych jest wiele dokumentów, organizacja ich według tematów umożliwia pracownikom szybkie zlokalizowanie potrzebnych materiałów, co przekłada się na oszczędność czasu i zwiększenie wydajności. W praktyce, tematowe grupowanie dokumentacji może przyjąć formę kategorii takich jak "Zarządzanie projektem", "Finanse" czy "Zasoby ludzkie", co ułatwia odnalezienie specyficznych informacji. Dobrą praktyką jest również tworzenie indeksów tematycznych, które dodatkowo ułatwiają nawigację w dokumentacji. Warto również zauważyć, że takie podejście jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie zarządzania dokumentacją dla zapewnienia jakości i efektywności procesów organizacyjnych.
Pytanie 19

Dokumentację, której przykład zamieszczono poniżej należy porządkować według

Ilustracja do pytania
A. formatów.
B. metadanych.
C. branż.
D. tematów.
Odpowiedź "branż" jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja techniczna, jak ta przedstawiona na zdjęciu, często jest porządkowana według różnych branż, co ułatwia organizację informacji i ich późniejsze odnalezienie. W praktyce dokumentacja budowlana dzieli się na kategorie takie jak architektura, konstrukcje, instalacje elektryczne czy sanitarne. Taki podział pozwala na efektywne zarządzanie dokumentami, szczególnie w dużych projektach budowlanych, gdzie różne aspekty są realizowane przez różne zespoły specjalistów. Przykładowo, w projekcie budowlanym architekt może tworzyć plany i rysunki dotyczące układu przestrzennego, podczas gdy inżynierowie instalacji będą pracować nad systemami elektrycznymi i sanitarnymi, które są z nimi powiązane. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, tak jak normy ISO 9001 dotyczące zarządzania jakością, klasyfikacja dokumentacji według branż jest kluczowa dla zapewnienia przejrzystości i efektywności w procesie realizacji projektów.
Pytanie 20

Inwentarz realny zespołu zawiera informacje

A. o wszystkich jednostkach archiwalnych zespołu, także tych w innych archiwach.
B. o tytule, datach i uwagach dotyczących jednostek archiwalnych zespołu.
C. o wszystkich jednostkach archiwalnych danego zespołu przechowywanych w konkretnym archiwum.
D. o zawartości poszczególnych jednostek archiwalnych.
Inwentarz realny zespołu archiwalnego odgrywa kluczową rolę w zarządzaniu dokumentacją, umożliwiając efektywne śledzenie oraz zarządzanie jednostkami archiwalnymi przechowywanymi w danym archiwum. Odpowiedź o wszystkich jednostkach archiwalnych danego zespołu przechowywanych w konkretnym archiwum jest prawidłowa, ponieważ inwentarz realny jest narzędziem, które szczegółowo dokumentuje zasoby danego archiwum, a tym samym dostarcza informacji potrzebnych do lokalizacji, ochrony oraz udostępniania tych zasobów. W praktyce, taki inwentarz może być nieoceniony w przypadku badań genealogicznych czy historycznych, gdzie użytkownicy mogą być zainteresowani konkretnością i lokalizacją dokumentów. Standardy branżowe, takie jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego), wskazują na konieczność precyzyjnego dokumentowania jednostek archiwalnych w celu zapewnienia ich dostępności oraz odpowiedniego zarządzania na poziomie lokalnym.
Pytanie 21

Inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych nie stanowi podstawy do sporządzenia

A. katalogu rzeczowego.
B. protokołu brakowania.
C. inwentarza książkowego.
D. indeksu osobowego.
Odpowiedź 'protokół brakowania' jest prawidłowa, ponieważ inwentarz kartkowy nagrań dźwiękowych nie jest wystarczającym dokumentem do sporządzenia protokołu brakowania. Protokół brakowania jest formalnym dokumentem, który wymaga dokładnych informacji o przedmiotach, które mają być wycofane z użycia lub zniszczone. Zwykle sporządza się go na podstawie pełnej dokumentacji, która potwierdza stan poszczególnych elementów w inwentarzu. Inwentarz kartkowy, jako forma zapisów, często nie zawiera wystarczających danych o stanie technicznym czy historycznym nagrań, co czyni go nieodpowiednim źródłem do dokonywania formalnych zapisów brakowania. Przykładem może być sytuacja, w której nagranie ma uszkodzenia, ale nie jest to udokumentowane w inwentarzu kartkowym, co prowadzi do błędnych decyzji dotyczących brakowania. W standardach dotyczących zarządzania zasobami archiwalnymi oraz informacyjnymi, takich jak ISO 15489 czy normy dotyczące archiwizacji, podkreśla się znaczenie rzetelnych i komplementarnych informacji do podejmowania decyzji o usunięciu zasobów.
Pytanie 22

Zwięzłe streszczenie dokumentu, zazwyczaj z uwzględnieniem w treści wystawcy i odbiorcy, to

A. rejestr.
B. ekstrakt.
C. regest.
D. transumpt.
Regest to skrócone zestawienie informacji zawartych w dokumencie, które zazwyczaj obejmuje dane dotyczące wystawcy oraz odbiorcy, a także kluczowe punkty treści. Ta forma streszczenia jest powszechnie stosowana w praktykach kancelaryjnych oraz archiwalnych, umożliwiając szybkie zrozumienie istoty dokumentu bez konieczności jego pełnego przeglądania. Regesty są szczególnie przydatne w kontekście zarządzania dokumentacją i archiwizacją, ponieważ pozwalają na efektywne porządkowanie i odnajdywanie informacji. Przykłady zastosowania regestów można znaleźć w instytucjach archiwalnych, gdzie regestowanie akt staje się standardem przy katalogowaniu zasobów. Dobrą praktyką jest tworzenie regestów w oparciu o ustalone wzory i standardy, co ułatwia współpracę między różnymi jednostkami oraz zwiększa przejrzystość danych. W kontekście prawa oraz administracji publicznej znajomość i umiejętność tworzenia regestów jest niezbędnym elementem profesjonalizmu, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie informacjami oraz ich późniejsze wykorzystanie.
Pytanie 23

Zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej, jednolitych rzeczowych wykazów akt oraz instrukcji w sprawie organizacji i zakresu działania archiwów zakładowych ewidencją dla dokumentacji na nośnikach elektronicznych jest

A. spis zdawczo-odbiorczy.
B. informacja w postaci elektronicznej.
C. polecenie służbowe.
D. powiadomienie w systemie EZD.
Odpowiedź "spis zdawczo-odbiorczy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r., ewidencjonowanie dokumentacji na nośnikach elektronicznych powinno być realizowane za pomocą tego dokumentu. Spis zdawczo-odbiorczy jest kluczowym narzędziem w procesie przekazywania dokumentów do archiwum, które zapewnia nie tylko formalne potwierdzenie przekazania, ale także służy jako spis treści, umożliwiający późniejsze odnalezienie i identyfikację dokumentów. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy instytucja publiczna przekazuje dane do archiwum; spis ten pozwala na skuteczne śledzenie, które dokumenty zostały złożone oraz w jakim zakresie. Dobre praktyki w zakresie zarządzania dokumentacją wskazują, że każda dokumentacja powinna być odpowiednio ewidencjonowana, co ułatwia późniejsze przetwarzanie, klasyfikację oraz archiwizację. Ewidencjonowanie przy pomocy spisu zdawczo-odbiorczego jest zgodne z międzynarodowymi standardami archiwalnymi, które podkreślają znaczenie dokumentacji jako elementu zapewniającego przejrzystość i odpowiedzialność w administracji.
Pytanie 24

Którego etapu opracowania nagrań dotyczy zamieszczony w ramce fragment tekstu?

Ilustracja do pytania
A. Inwentaryzacji.
B. Kwalifikacji.
C. Katalogowania.
D. Systematyzacji.
Wybierając inną odpowiedź, można łatwo popaść w pułapki myślowe związane z niepełnym zrozumieniem poszczególnych etapów opracowania nagrań. Na przykład, katalogowanie to proces, który polega na tworzeniu spisu treści lub listy zbiorów, ale nie uwzględnia on konieczności organizacji materiałów w sposób logiczny. Katalogowanie jest użyteczne, ale to nie ono odpowiada za porządkowanie treści, które jest kluczowym aspektem systematyzacji. Podobnie, inwentaryzacja dotyczy głównie ewidencji posiadanych zasobów, co także nie jest tożsame z ich organizowaniem. W kontekście archiwizacji, inwentaryzacja służy do określenia, co posiadamy, ale nie mówi nic o tym, w jaki sposób te materiały powinny być uporządkowane lub zorganizowane. Kwalifikacja z kolei wiąże się z oceną wartości i znaczenia materiałów, co jest istotne, ale nadal nie odnosi się do procesu ich systematyzacji. Typowe błędy w analizie tych etapów mogą wynikać z mylenia ich funkcji: katalogowanie i inwentaryzacja to procesy wstępne, które nie prowadzą do powstania logicznej struktury, jaką oferuje systematyzacja. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że systematyzacja ma na celu nie tylko zorganizowanie materiałów, ale również ich przygotowanie do dalszego użytku i archiwizacji w sposób, który odpowiada na potrzeby użytkowników i standardy branżowe.
Pytanie 25

Fotografie należy porządkować według

A. formatów.
B. dat wykonania.
C. tematów.
D. nazwisk autorów.
Porządkowanie fotografii według tematów jest najbardziej efektywnym sposobem na ich organizację, ponieważ umożliwia szybkie i łatwe odnalezienie zdjęć związanych z konkretnymi motywami, sytuacjami czy wydarzeniami. Przykładem może być zbiór zdjęć rodzinnych, który można podzielić na różne kategorie, takie jak wakacje, urodziny, czy święta. Dzięki temu użytkownik nie traci czasu na przeszukiwanie wszystkich zdjęć, a zamiast tego może natychmiast zlokalizować interesujące go fotografie. Taki sposób organizacji jest zgodny z najlepszymi praktykami archiwizacji i zarządzania zasobami wizualnymi, które zalecają grupowanie materiałów w oparciu o ich kontekst i znaczenie. W profesjonalnych archiwach fotograficznych oraz w bibliotekach, klasyfikacja według tematów zapewnia nie tylko łatwość dostępu, ale również możliwość efektywnego zarządzania kolekcjami i ich digitalizacji.
Pytanie 26

Które kryterium należy zastosować, porządkując nagrania?

A. Rzeczowe.
B. Strukturalne.
C. Chronologiczne.
D. Alfabetyczne.
Wybór kryterium rzeczowego do porządkowania nagrań ma sens, bo pomaga to w zorganizowaniu materiału według ich treści i tematyki. Dzięki temu łatwiej jest znaleźć odpowiednie nagrania w bazie danych czy archiwum multimedialnym. Przykładowo, w szkołach nagrania wykładów można podzielić na tematy takie jak 'matematyka', 'fizyka' czy 'biologia', co na pewno pomoże studentom szybko trafić do materiałów, które ich interesują. W branży takie podejście jest popularne, zwłaszcza w bibliotekach i archiwach, gdzie wszystko jest uporządkowane tematycznie, co ułatwia dostęp do informacji. Oprócz tego standardy, takie jak Dublin Core, są bardzo przydatne, bo definiują metadane i ułatwiają kategoryzowanie zasobów, co jest naprawdę przydatne, gdy mamy do czynienia z dużymi zbiorami nagrań.
Pytanie 27

Jednostką miary, którą należy zastosować do obliczenia wielkości zespołu archiwalnego jest

A. metr bieżący.
B. metr sześcienny.
C. kilogram.
D. kilobajt.
Metrem bieżącym najlepiej określisz, ile miejsca potrzebujesz na zespół archiwalny. To jednostka długości, która w archiwistyce jest używana do szacowania wielkości dokumentów. Na przykład, jeśli masz 100 teczek, a każda zajmuje 1 metr bieżący, to razem będą potrzebować 100 metrów. Dzięki temu łatwiej zaplanujesz przestrzeń w archiwum. Takie podejście jest zresztą zgodne z tym, co zalecają profesjonaliści w tej branży. Warto dodać, że standardy takie jak ISO 15489 mówią o tym, jak istotne jest dobre zarządzanie przestrzenią dla wszystkich materiałów, które trzymasz.
Pytanie 28

W jakiej rozdzielczości należy przygotować odwzorowanie cyfrowe mapy?

A. 250 dpi
B. 300 dpi
C. 350 dpi
D. 200 dpi
Odpowiedź 200 dpi jest prawidłowa, ponieważ ta rozdzielczość jest często wystarczająca do uzyskania wysokiej jakości odwzorowania cyfrowego mapy, zwłaszcza w kontekście publikacji i druku. Rozdzielczość 200 dpi pozwala na zachowanie szczegółowości, co jest kluczowe dla map, gdzie detale topograficzne i tekstowe są istotne. Zastosowanie tej rozdzielczości jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży kartograficznej oraz wydawniczej, które zalecają użycie od 150 do 300 dpi w zależności od docelowego medium. Na przykład, w przypadku map drukowanych, 200 dpi zapewnia dobrą jakość przy zachowaniu rozsądnych rozmiarów plików, co jest ważne dla efektywnego zarządzania danymi. Ponadto, w projektach wymagających interaktywności, jak aplikacje mobilne, 200 dpi może okazać się wystarczające do zapewnienia czytelności i estetyki wizualnej. Kluczowym aspektem jest umiejętność dostosowania rozdzielczości do rodzaju odbiorcy i medium, w którym mapa ma być wykorzystana.
Pytanie 29

Całość materiałów zarchiwizowanych, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia, wytworzonych przez jednego twórcę w toku jego działalności, to

A. kolekcja.
B. zespół.
C. zasób.
D. zbiór.
Odpowiedzi takie jak 'zasób', 'zbiór' i 'kolekcja' nie do końca oddają to, o co chodzi w archiwizacji i zarządzaniu informacjami. Termin 'zasób' jest za szeroki, bo obejmuje wszystko, co można znaleźć, niezależnie od pochodzenia. W archiwum zasób może oznaczać pojedyncze dokumenty albo całe zbiory, a to może być mylące. 'Zbiór' z kolei zwykle dotyczy grupy materiałów w jednym miejscu, ale niekoniecznie mają one wspólną historię lub kontekst. Więc użycie tego słowa może prowadzić do nieporozumień, bo ignoruje powiązania między dokumentami. Odpowiedź 'kolekcja' odnosi się do różnych rzeczy, które mogą być gromadzone według różnych kryteriów, jak temat czy forma, ale nie skupia się na twórcy jako najważniejszym punkcie. To może prowadzić do fragmentaryzacji wiedzy o archiwaliach, a także do utraty kontekstu ich stworzenia. W tej dziedzinie kluczowe jest uchwycenie relacji między twórcą a jego dziełami, co jest podstawą każdej analizy i opisu zbiorów. Dlatego tak ważne jest, żeby używać precyzyjnych terminów, które rzeczywiście oddają naturę i strukturę archiwaliów.
Pytanie 30

Przykładem dokumentacji aktowej jest

A. fotografia pozytywowa.
B. operat szacunkowy.
C. plan miasta.
D. regulamin organizacyjny.
Regulamin organizacyjny jest dokumentem, który zawiera zasady i procedury dotyczące funkcjonowania danej organizacji. Jest to kluczowy element dokumentacji aktowej, który określa struktury zarządzania, prawa i obowiązki pracowników, a także zasady funkcjonowania różnych działów. Dzięki regulaminowi organizacyjnemu możliwe jest zapewnienie spójności działań w ramach organizacji oraz transparentność decyzji podejmowanych przez kierownictwo. Przykładem zastosowania regulaminu organizacyjnego może być proces rekrutacji, w którym regulamin określa etapy, kompetencje osób zaangażowanych w proces oraz kryteria oceny kandydatów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, regulamin powinien być regularnie aktualizowany, aby odzwierciedlał zmiany w otoczeniu prawnym i organizacyjnym. W kontekście standardów ISO, regulamin organizacyjny może również odgrywać ważną rolę w implementacji systemów zarządzania jakością, gdzie dokumentacja procesów i procedur jest niezbędna do osiągnięcia wysokiej efektywności oraz zgodności z wymaganiami klientów.
Pytanie 31

Której informacji nie zamieszcza się w spisie zdawczo-odbiorczym elektronicznych dokumentów archiwalnych przekazywanych do archiwum państwowego?

A. Znaku teczki.
B. Liczby porządkowej.
C. Tytułu sprawy.
D. Liczby dokumentów w sprawie.
W spisie zdawczo-odbiorczym dokumentów archiwalnych nie dodaje się znaku teczki. To dlatego, że ten znak dotyczy raczej wewnętrznego systemu klasyfikacji w danej instytucji, a nie tego, jak dokumenty są archiwizowane. Znak teczki pomaga tylko w identyfikacji teczek w instytucji, a archiwum państwowe koncentruje się na innych rzeczach, jak tytuł sprawy, ilość dokumentów czy liczba porządkowa. Tytuł sprawy jest ważny, bo szybko można zorientować się, o co chodzi w dokumentach. Liczba dokumentów i ich klasyfikacja są super istotne, zwłaszcza przy analizie tego, co przekazujemy. Dobrze jest stosować odpowiednie praktyki w archiwizacji i organizacji dokumentów elektronicznych, bo to ułatwia późniejszy dostęp do informacji i pomaga być zgodnym z przepisami prawa archiwalnego.
Pytanie 32

Przeglądu informatycznych nośników danych należy dokonywać

A. co dziesięć lat.
B. co roku.
C. co pięć lat.
D. co dwa lata.
Przegląd informatycznych nośników danych co pięć lat jest zgodny z zaleceniami najlepszych praktyk w zakresie zarządzania danymi. Regularne przeglądy pozwalają na identyfikację nośników, które mogą być uszkodzone lub mają ograniczoną żywotność, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości działania systemu informatycznego. Zgodnie z wytycznymi organizacji takich jak ISO 27001, audyty i przeglądy powinny być wykonywane w określonych odstępach czasowych, co pięć lat to standardowy okres, który pozwala na ocenę stanu nośników oraz wprowadzenie ewentualnych działań naprawczych. Przykładem może być analiza nośników, które przechowują dane krytyczne, takie jak kopie zapasowe systemów operacyjnych czy bazy danych. Niezależnie od tego, czy używamy dysków twardych, SSD czy pamięci flash, ich regularny przegląd pozwala na wcześniejsze wykrycie problemów, co z kolei minimalizuje ryzyko utraty danych. W praktyce, wielu administratorów IT stosuje polityki cyklicznych przeglądów, aby zapewnić wydajność oraz bezpieczeństwo całej infrastruktury informatycznej.
Pytanie 33

Jakość cyfrowych kopii bezpieczeństwa dokumentacji papierowej określa się w jednostkach

A. dpi
B. pdf
C. dpc
D. dtp
Odpowiedź 'dpi' (dots per inch) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka miary stosowana do określenia rozdzielczości obrazu w kontekście skanowania lub cyfrowego przetwarzania dokumentów. W przypadku cyfrowych kopii papierowych, wyższa wartość dpi oznacza lepszą jakość obrazu, co jest kluczowe dla zachowania czytelności i detali dokumentów. Na przykład, skanowanie dokumentu w rozdzielczości 300 dpi jest standardem dla archiwizacji i reprodukcji, zapewniającą czytelność tekstu oraz ostrość grafik. W branży archiwizacji dokumentów, standardy takie jak ISO 19005-1 dotyczące elektronicznego archiwizowania podkreślają znaczenie wysokiej jakości skanowania, co bezpośrednio wiąże się z zastosowaniem odpowiednich ustawień dpi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na zapewnienie, że cyfrowe kopie będą nie tylko zgodne z wymogami prawnymi, ale również użyteczne w długoterminowym przechowywaniu i udostępnianiu dokumentów.
Pytanie 34

Dokumentacji aktowej kategorii A prowadzonej w systemie bezdziennikowym w ramach akt spraw należy nadać układ

A. zgodny z numerami spraw.
B. alfabetyczny.
C. zgodny z numerami akcesji.
D. chronologiczny.
Odpowiedź chronologiczny jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami prowadzenia dokumentacji aktowej w systemie bezdziennikowym, akta spraw powinny być uporządkowane w kolejności chronologicznej. Taki układ ułatwia dostęp do informacji i ich późniejsze przetwarzanie, co jest szczególnie istotne w kontekście prawidłowego zarządzania dokumentacją. Przykładowo, jeżeli dokumenty dotyczące danej sprawy są posegregowane według dat, pracownicy mają możliwość szybkiego zidentyfikowania, kiedy konkretne czynności miały miejsce, co jest istotne w kontekście analizy postępowań oraz monitorowania terminów. Dodatkowo, wprowadzenie układu chronologicznego jest zgodne z dobrą praktyką archiwalną, która zaleca, aby dokumentacja była łatwa do śledzenia w czasie, co ma kluczowe znaczenie podczas audytów czy przygotowywania raportów. Takie podejście zminimalizuje ryzyko pomyłek oraz zapewni lepszą organizację akt, co jest niezbędne w każdej instytucji zarządzającej dokumentacją.
Pytanie 35

Cyfrowa konwersja klasycznych materiałów audiowizualnych (zdjęć, filmów lub utworów muzycznych) do postaci elektronicznej, to

A. archiwizacja.
B. digitalizacja.
C. skanowanie.
D. fotokopiowanie.
Wybór odpowiedzi związanej z archiwizacją, skanowaniem lub fotokopiowaniem może zdawać się logiczny, lecz niewłaściwie odzwierciedla cel i charakter procesu, o którym mowa. Archiwizacja to praktyka, która obejmuje przechowywanie i zarządzanie materiałami w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowanie. Choć archiwizacja jest istotna, nie jest tożsama z digitalizacją, ponieważ digitalizacja jest pierwszym krokiem, który umożliwia archiwizację materiałów w formacie elektronicznym. Skanowanie dotyczy jedynie technicznego aspektu przetwarzania obrazów i nie obejmuje konwersji multimediów, takich jak filmy czy muzyka. Fotokopiowanie, z kolei, jest ograniczone do powielania dokumentów papierowych i nie ma zastosowania w kontekście materiałów audiowizualnych. Użytkownicy mogą mylnie utożsamiać te procesy, nie dostrzegając, że digitalizacja to kompleksowa konwersja różnorodnych mediów do postaci elektronicznej, co pozwala na lepsze zarządzanie, ochronę i dostęp do tych zasobów. Przykro mi, ale nie można pomylić tych terminów, ponieważ każdy z nich odnosi się do innego aspektu pracy z materiałami audiowizualnymi.
Pytanie 36

W dokumentacji kartograficznej mapę boczną (dodatkową) związaną z mapą główną, umieszczoną w obrębie arkusza mapy, ale niestanowiącą odrębnej jednostki archiwalnej, określa się jako

A. operat ewidencyjny.
B. plan sytuacyjny.
C. karton.
D. atlas.
Karton to termin używany w kartografii, który odnosi się do mapy bocznej, umieszczonej w obrębie arkusza mapy głównej, ale nie stanowiącej odrębnej jednostki archiwalnej. W praktyce oznacza to, że karton może zawierać dodatkowe informacje, takie jak szczegółowe dane dotyczące terenów, które nie są bezpośrednio przedstawione na mapie głównej, ale są istotne dla jej interpretacji. Przykładem zastosowania kartonu mogą być mapy tematyczne przedstawiające dodatkowe dane, jak na przykład gęstość zaludnienia, które są umieszczane w obrębie mapy głównej, aby dostarczyć użytkownikowi szerszy kontekst. W kontekście standardów kartograficznych, karton odgrywa ważną rolę w zapewnieniu, że mapy są nie tylko informacyjne, ale także użyteczne w różnych zastosowaniach, takich jak planowanie przestrzenne czy zarządzanie zasobami. Dobre praktyki kartograficzne sugerują, aby takie dodatki były jasno oznaczone i opatrzone legendą, co ułatwia ich interpretację przez użytkowników.
Pytanie 37

Jak nazywa się układ zespołu archiwalnego, w którym do budowy schematu struktury wykorzystano schemat organizacyjny aktotwórcy?

A. Strukturalno-rzeczowy.
B. Funkcyjny.
C. Rzeczywisty.
D. Kancelaryjny.
Układ zespołu archiwalnego określany jako strukturalno-rzeczowy bazuje na schemacie organizacyjnym aktotwórcy, co oznacza, że struktura dokumentacji jest bezpośrednio powiązana z organizacją, która ją wytwarza. Taki układ umożliwia łatwiejszą lokalizację i identyfikację dokumentów, ponieważ odzwierciedla hierarchię oraz funkcje organizacyjne. Jako przykład można wskazać archiwa instytucji publicznych, gdzie dokumenty są klasyfikowane według działów i wydziałów, co jest zgodne z praktykami zarządzania dokumentacją, które preferują przejrzystość i efektywność w dostępie do informacji. Strukturalno-rzeczowy układ jest zgodny z normami ISO 15489, które określają standardy zarządzania dokumentacją i archiwizacją. Zastosowanie tego podejścia sprzyja także utrzymaniu spójności w procesach archiwalnych, co jest kluczowe dla długoterminowego przechowywania i ochrony wartościowych dokumentów.
Pytanie 38

Inwentarz pozbawiony wartości użytkowej na skutek jego praktycznej dezaktualizacji to inwentarz

A. historyczny.
B. rozstawniczy.
C. realny.
D. idealny.
Inwentarz historyczny odnosi się do zbiorów, które straciły swoją wartość użytkową z powodu dezaktualizacji, co czyni go przestarzałym w kontekście współczesnych potrzeb. W praktyce oznacza to, że taki inwentarz nie spełnia już wymaganych standardów ani nie jest używany w aktualnych procesach. Przykłady inwentarza historycznego to stare maszyny, które nie są już produkowane i ze względu na postęp technologiczny nie mogą być używane w nowoczesnych zakładach produkcyjnych. W branży muzealnej i archiwalnej, inwentarz historyczny jest niezwykle ważny, ponieważ pozwala zrozumieć ewolucję technologii i kultury, co jest istotne dla zachowania dziedzictwa kulturowego. Utrzymywanie takiego inwentarza w odpowiednich warunkach jest kluczowe dla edukacji i badań naukowych, a także dla przyszłych pokoleń. W związku z tym, klasyfikacja inwentarza historycznego jest niezbędna w zarządzaniu zasobami kulturowymi oraz ich konserwacji, co wpisuje się w standardy najlepszych praktyk w dziedzinie zarządzania zasobami i archiwizacji.
Pytanie 39

Elektroniczny zbiór informacji o zasobie archiwum, opracowany według przyjętych standardów opisu, to

A. system operacyjny.
B. dokument elektroniczny.
C. kopia zabezpieczająca.
D. baza danych.
Baza danych to strukturalny zbiór informacji, który jest przechowywany w sposób umożliwiający łatwe zarządzanie oraz dostęp do danych. W kontekście archiwizacji, elektroniczny zbiór informacji o zasobie archiwum, zorganizowany według przyjętych standardów opisu, pozwala na efektywne gromadzenie oraz przetwarzanie danych. Standardy takie jak ISAD(G) (Międzynarodowy Standard Opisu Archiwalnego) czy EAD (Encoded Archival Description) są kluczowe dla zapewnienia jednolitości oraz zrozumiałości opisów archiwalnych. Dzięki bazom danych, archiwa mogą realizować złożone zapytania, co umożliwia użytkownikom szybkie odnajdywanie potrzebnych informacji. Przykładem zastosowania bazy danych w archiwum może być system zarządzania dokumentacją, który pozwala na cyfrowe archiwizowanie oraz automatyzację procesów związanych z przeszukiwaniem, klasyfikowaniem oraz udostępnianiem zbiorów archiwalnych.
Pytanie 40

Według której metody należy porządkować dokumentację techniczną?

A. Chronologicznej.
B. Schematyczno-rzeczowej.
C. Kancelaryjnej.
D. Strukturalno-organizacyjnej.
Odpowiedź na temat schematyczno-rzeczowej dokumentacji jest całkiem dobra. Ta metoda organizacji pomaga w szybkiej orientacji się w treści, co jest mega ważne, zwłaszcza w technice. Jak dokumentacja jest dobrze podzielona na różne sekcje, to dużo łatwiej znaleźć potrzebne info. Z własnych doświadczeń wiem, że spisy treści, różne diagramy czy tabele naprawdę ułatwiają przeszukiwanie. W IT albo inżynierii to wręcz kluczowe, bo jak zespół dobrze rozumie dokumenty, to praca idzie sprawniej. Kiedy mamy na przykład instrukcję obsługi, to dobrze, żeby była napisana w jasny sposób, właśnie dzięki tej metodzie. No i normy ISO 9001 mówią, że porządna dokumentacja to nie tylko wymóg, ale też najlepsza praktyka, która poprawia efektywność działania.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej