Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 00:00
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 00:12

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x = f

B. x = 2f

C. x < f

D. x > 2f

Zrozumienie zasad optyki jest kluczowe dla uzyskania poprawnych obrazów fotograficznych. Odpowiedzi sugerujące, że aparat powinien znajdować się w odległości f lub x < f, opierają się na nieprawidłowym rozumieniu, jak ogniskowa wpływa na obraz. Gdy aparat znajduje się w odległości mniejszej niż f, obiekt jest w obszarze bliskim ogniskowej łamiącej promienie, co skutkuje tym, że obraz staje się wirtualny, nieodwrócony i powiększony. Jest to powszechny błąd, zwłaszcza wśród początkujących fotografów, którzy myślą, że bliskość do obiektu może poprawić jakość zdjęcia. Odpowiedź sugerująca odległość większą niż 2f również jest błędna, ponieważ w takim przypadku obraz staje się rzeczywisty, ale mniejszy niż obiekt. Te nieprawidłowe koncepcje mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych zdjęć. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla efektywnej pracy z różnymi obiektywami oraz w celu osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii, gdzie kontrola nad obrazem jest kluczowa dla sukcesu artystycznego.

Pytanie 2

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

B. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

C. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

D. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

Technika luminosity masking polega na tworzeniu masek selekcji, które są oparte na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia. Dzięki temu fotograf może precyzyjnie kontrolować, które fragmenty obrazu zostaną poddane obróbce, a które pozostaną nietknięte. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w ciemniejszej części zdjęcia, możemy stworzyć maskę, która obejmuje tylko te obszary. To podejście jest niezwykle przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczne. Luminosity masking pozwala na zachowanie detali w cieniach i światłach, co jest zgodne z dobrymi praktykami obróbki w programach takich jak Adobe Photoshop. Umożliwia to uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznie przyjemnych efektów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto również zaznaczyć, że ta technika, choć na początku może wydawać się skomplikowana, staje się z czasem intuicyjna i pozwala na znaczne podniesienie jakości pracy fotografa.

Pytanie 3

Zjawisko obramowania na zdjęciu, które pojawia się podczas używania obiektywu szerokokątnego, wynikające z mniejszej jasności na krawędziach obrazu, to błąd

A. winietowania

B. aberracji komatycznej

C. dystorsji beczkowatej

D. paralaksy

Winietowanie to zjawisko, które objawia się spadkiem jasności obrazu w rogach kadru w porównaniu do jego centrum. Jest to efekt, który najczęściej występuje w obiektywach szerokokątnych, gdzie konstrukcja optyczna powoduje, że światło docierające do krawędzi soczewek jest mniej intensywne. W praktyce, winietowanie może być korzystne w niektórych sytuacjach, gdyż pozwala na skupienie uwagi widza na centralnej części kadru. Aby zminimalizować ten efekt, fotografowie często korzystają z filtrów, które pomagają wyrównać jasność, a także planują ustawienia ekspozycji tak, by uniknąć nadmiernego winietowania. Standardy branżowe zalecają testowanie obiektywów pod kątem winietowania, aby dostosować techniki fotografowania i edycji w celu uzyskania jak najlepszej jakości obrazu. Wiedza na temat winietowania jest niezbędna dla profesjonalnych fotografów, którzy chcą świadomie kontrolować estetykę swoich prac, a także dla osób zajmujących się edycją zdjęć, które mogą stosować techniki retuszu, aby zredukować niepożądane efekty.

Pytanie 4

Oświetlenie padające na obiekt fotografowany jest mierzone przy użyciu zewnętrznego światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła

B. bez dyfuzora, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

C. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu fotograficznego

D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę fotografowanego obiektu

Wybór odpowiedzi bez dyfuzora, skierowanej w stronę aparatu fotograficznego, jest błędny, ponieważ nie uwzględnia kluczowej roli dyfuzora w pomiarze światła. Pomiar z kierunkiem skierowanym w stronę źródła światła jest również niewłaściwy, gdyż nie oddaje rzeczywistych warunków oświetleniowych, w jakich będzie wykonywane zdjęcie. Tego typu podejście może prowadzić do błędnych ustawień ekspozycji, ponieważ światłomierz zarejestruje jedynie intensywność światła z jednego kierunku, co nie oddaje pełnej charakterystyki oświetlenia obiektu. Z kolei korzystanie z dyfuzora skierowanego w stronę fotografowanego obiektu nie jest praktyczne, gdyż pomiar nie będzie adekwatny do warunków, w jakich działa aparat. W takiej sytuacji światłomierz może zarejestrować światło odbite, a nie padające na obiekt, prowadząc do nieprawidłowej oceny ekspozycji. Istotne jest, aby pamiętać, że światłomierze zewnętrzne są projektowane z myślą o pomiarze światła w sposób, który najlepiej odwzorowuje sposób, w jaki obiekt będzie widziany przez obiektyw aparatu. Dlatego kierunek pomiaru oraz obecność dyfuzora są kluczowe dla uzyskania dokładnych i wiarygodnych wyników. Nieprawidłowe pomiary mogą skutkować niedoświetleniem lub prześwietleniem zdjęć, co jest jednym z najczęściej popełnianych błędów w fotografii, szczególnie przez mniej doświadczonych fotografów.

Pytanie 5

Aby uwidocznić fakturę materiału na fotografii, należy oświetlić tkaninę

A. z jednej strony pod kątem 30°

B. lampą umieszczoną nad tkaniną

C. z dwóch stron pod kątem 45°

D. lampą ustawioną z boku pod kątem 45°

Oświetlenie tkaniny lampą umieszczoną z boku pod kątem 45° jest kluczowe dla uzyskania dobrze widocznej faktury materiału. To podejście pozwala na stworzenie naturalnego cienia, który eksponuje teksturę i detale tkaniny, co jest niezwykle istotne w fotografii produktowej. Dzięki takiemu kątu padania światła, różne niuanse kolorystyczne oraz strukturalne tkaniny będą lepiej odzwierciedlone w zdjęciu. Przykładem mogą być fotografie odzieży, gdzie faktura materiału jest istotnym elementem przyciągającym uwagę klienta. W praktyce zawsze warto przetestować różne źródła i kąty oświetlenia, ale 45° jest uznawane za złoty standard. Dobre praktyki branżowe zalecają również użycie miękkiego światła, co można osiągnąć poprzez zastosowanie filtrów dyfuzyjnych lub softboxów, by uniknąć ostrych cieni, które mogą zniekształcać odbiór koloru i faktury.

Pytanie 6

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. utrwalania

B. garbowania

C. wybielania

D. wywołania

Wybierając odpowiedź inną niż "wywołanie", można napotkać na kilka nieporozumień dotyczących procesów chemicznych zachodzących w fotografii tradycyjnej. Garbowanie, jako metoda, odnosi się głównie do przygotowania materiałów fotograficznych i nie wiąże się bezpośrednio z redukcją halogenków srebra. Jest to proces związany z przygotowaniem emulcji fotograficznej i nie ma wpływu na finalny obraz, co może prowadzić do błędnych założeń dotyczących jego istoty. Utrwalanie z kolei jest procesem mającym na celu stabilizację obrazu po jego wywołaniu, ale nie jest etapem, w którym redukcja halogenków srebra ma miejsce. Przykładowo, podczas utrwalania stosowane są chemikalia, które usuwają niewywołane halogenki srebra, ale nie redukują one już naświetlonych kryształów. W kontekście wybielania, proces ten dotyczy eliminacji srebra z obrazu, co jest całkowicie odmiennym działaniem niż redukcja halogenków srebra. Wybielanie służy czasami do korekcji nadmiaru naświetlenia lub niepożądanych efektów, jednak także nie ma związku z pierwotnym procesem redukcji. Zrozumienie różnicy między tymi procesami jest kluczowe dla właściwego podejścia do fotografii tradycyjnej i może pomóc w uniknięciu wielu powszechnych błędów w pracy z materiałami fotograficznymi.

Pytanie 7

Aby uzyskać materiał negatywowy o panchromatycznym uczuleniu, koreks powinien być załadowany

A. pod światłem żółtym

B. w oświetleniu oliwkowym

C. w całkowitej ciemności

D. przy oświetleniu pomarańczowym

Zastosowanie jakiegokolwiek źródła światła podczas wywoływania materiału negatywowego o uczuleniu panchromatycznym jest fundamentalnym błędem, który może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń obrazu. Oświetlenie oliwkowe, żółte czy pomarańczowe, mimo że są one mniej wrażliwe na niektóre długości fal światła, nadal mogą oddziaływać na materiały panchromatyczne, co prowadzi do niepożądanych efektów naświetleń. Materiały te zostały zaprojektowane tak, aby reagować na szeroki zakres długości fal, co oznacza, że nawet minimalna ekspozycja na światło, które może wydawać się bezpieczne, może skutkować utratą szczegółów lub kontrastu na finalnym obrazie. W konsekwencji, korzystanie z oświetlenia w procesie wywoływania damperszy wrażliwość materiału negatywowego. Często producenci materiałów fotograficznych dostarczają szczegółowe instrukcje dotyczące warunków wywoływania, które wskazują na konieczność całkowitej ciemności. Sądzenie, że słabsze źródło światła może być wystarczające, to typowy błąd, który wynika z niedostatecznej wiedzy na temat działania materiałów światłoczułych. Aby uniknąć takich sytuacji, kluczowe jest zrozumienie właściwości używanych materiałów oraz przestrzeganie standardów branżowych, które zalecają wywoływanie w całkowitej ciemności, co zapewnia maksymalne bezpieczeństwo i jakość finalnych odbitek.

Pytanie 8

Jakiego filtru należy użyć, aby uzyskać delikatny efekt klasycznej fotografii w odcieniu sepii?

A. Połówkowy

B. Szary

C. Konwersyjny

D. Polaryzacyjny

Użycie filtrów takich jak polaryzacyjny, połówkowy czy szary w kontekście uzyskania efektu sepii jest nieadekwatne i może prowadzić do mylnych wniosków. Filtr polaryzacyjny, na przykład, służy do redukcji odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, co jest pomocne w fotografii krajobrazowej. Niemniej jednak, jego właściwości nie są zgodne z celem uzyskania tonacji sepii, która wymaga intensyfikacji specyficznych ciepłych tonów. Z kolei filtr połówkowy, który jest używany do wyrównania różnic w ekspozycji pomiędzy jasnymi a ciemnymi obszarami obrazu, nie wpływa na kolorystykę w sposób, który pozwalałby uzyskać efekt sepii. Zastosowanie filtra szarego, który obniża ilość światła docierającego do matrycy aparatu, również nie odpowiednio wspiera zamierzony efekt, gdyż skupia się na kontroli ekspozycji, a nie na manipulacji kolorami. To niezrozumienie praktycznego zastosowania filtrów i ich właściwości prowadzi do błędnych wyborów w procesie twórczym. Dobrze jest zrozumieć, że każdy filtr ma swoje specyficzne przeznaczenie, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 9

W najnowszych systemach zarządzania biblioteką zdjęć keyword hierarchies oznaczają

A. system automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI

B. automatyczne sortowanie zdjęć według hierarchii jakości

C. klasyfikację kolorów według modelu przestrzeni HSL

D. strukturę słów kluczowych z relacjami nadrzędności i podrzędności

Wybór odpowiedzi dotyczącej systemu automatycznego tagowania zdjęć przez algorytmy AI jest niewłaściwy, ponieważ nie odnosi się do pojęcia hierarchii słów kluczowych. Automatyczne tagowanie to proces, który opiera się na algorytmach uczenia maszynowego, które analizują obrazy i przypisują im tagi na podstawie rozpoznawania wzorców. Choć jest to nowoczesne podejście do organizacji danych, nie uwzględnia ono relacji nadrzędności i podrzędności, które charakteryzują hierarchie słów kluczowych. Kolejna odpowiedź, mówiąca o klasyfikacji kolorów według modelu przestrzeni HSL, w ogóle nie dotyczy zarządzania słowami kluczowymi, lecz sposobu reprezentacji kolorów w grafice komputerowej. Model HSL (Hue, Saturation, Lightness) służy do opisu barw, ale nie ma związku z organizowaniem zdjęć w oparciu o ich zawartość. Ostatnia odpowiedź, dotycząca automatycznego sortowania zdjęć według hierarchii jakości, również jest błędna, ponieważ nie odnosi się do pojęcia słów kluczowych. Jakość zdjęć może być mierzona różnymi kryteriami, ale nie ma to związku z hierarchią słów kluczowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacją w systemach bibliotek zdjęć, gdzie hierarchie słów kluczowych stanowią fundament organizacji danych.

Pytanie 10

Tryb pracy aparatu fotograficznego oznaczony symbolem M oznacza

A. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją przysłony

B. automatyczny dobór ekspozycji z preselekcją czasu

C. tryb programowy z automatycznym doborem parametrów

D. manualny dobór parametrów ekspozycji

Odpowiedź 'manualny dobór parametrów ekspozycji' jest prawidłowa, ponieważ tryb oznaczony literą M w aparatach fotograficznych rzeczywiście oznacza pełną kontrolę nad ustawieniami ekspozycji. W tym trybie fotograf ma możliwość samodzielnego ustawienia zarówno czasu naświetlania, jak i wartości przysłony. Dzięki temu możemy precyzyjnie dostosować sposób, w jaki światło wpada do aparatu, co jest kluczowe w fotografii artystycznej czy w warunkach o zmiennym oświetleniu. Przykładowo, w ciemnym pomieszczeniu, zmniejszenie wartości przysłony (większa liczba f) oraz wydłużenie czasu naświetlania pomoże uchwycić więcej światła, podczas gdy w jasnym świetle słonecznym można użyć krótszego czasu naświetlania oraz mniejszej przysłony, aby uniknąć prześwietlenia. Tryb M jest często preferowany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala na pełną kontrolę nad efektem końcowym zdjęcia, co zwiększa kreatywność podczas pracy. To właśnie w tym trybie można najlepiej wykorzystać umiejętności i wiedzę na temat ekspozycji, co czyni go niezwykle cennym narzędziem w rękach kreatywnych fotografów.

Pytanie 11

Na jaki format trzeba zmienić plik PSD, aby móc go umieścić w serwisie społecznościowym?

A. DOCX

B. RAW

C. JPEG

D. TIFF

Odpowiedź JPEG jest poprawna, ponieważ jest to jeden z najczęściej stosowanych formatów plików graficznych w Internecie, szczególnie w kontekście portali społecznościowych. Plik PSD (format używany przez Adobe Photoshop) zawiera warstwy, efekty i inne elementy, które są niezbędne do edytowania grafiki, ale nie są potrzebne w przypadku publikacji w sieci. Zmiana formatu na JPEG powoduje zredukowanie rozmiaru pliku i uproszczenie struktury grafiki, co jest istotne dla szybkiego ładowania stron internetowych oraz oszczędności przestrzeni dyskowej. Format JPEG obsługuje kompresję stratną, co pozwala na uzyskanie plików o mniejszej wielkości, idealnych do publikacji obrazów w sieci. Przykładem zastosowania może być publikacja zdjęć na Instagramie, gdzie JPEG jest preferowanym formatem z uwagi na jego jakość i efektywność. Działając w zgodzie z dobrymi praktykami, warto również zwrócić uwagę na optymalizację obrazów zanim zostaną one przesłane do sieci, aby zminimalizować czas ładowania i poprawić doświadczenia użytkowników.

Pytanie 12

Na jaki format powinien zostać zmieniony plik PSD, by można go było zamieścić w mediach społecznościowych?

A. DOCX

B. TIFF

C. RAW

D. JPEG

Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest najczęściej używanym formatem plików graficznych w sieci, w tym na portalach społecznościowych. Jest to format stratny, co oznacza, że podczas kompresji pliku część danych jest usuwana, co pozwala znacząco zmniejszyć rozmiar pliku bez zauważalnej utraty jakości dla standardowego użytkownika. Dzięki temu zdjęcia w formacie JPEG ładowane są szybciej, co jest kluczowe w kontekście mediów społecznościowych, gdzie użytkownicy oczekują natychmiastowego dostępu do treści. Warto również zaznaczyć, że JPEG obsługuje pełną gamę kolorów, co jest istotne przy publikacji zdjęć, zapewniając im atrakcyjny wygląd. W praktyce, przy publikowaniu na platformach takich jak Facebook, Instagram czy Twitter, pliki JPEG są preferowane ze względu na ich powszechność i łatwość przetwarzania. Z tego powodu konwersja pliku PSD (Adobe Photoshop Document) do JPEG staje się standardem w branży, umożliwiającym efektywne udostępnianie wysokiej jakości grafik.

Pytanie 13

Który z wymienionych algorytmów kompresji obrazu jest bezstratny?

A. GIF

B. LZW

C. JPEG

D. MP3

Algorytm kompresji LZW (Lempel-Ziv-Welch) jest jednym z najpowszechniej stosowanych bezstratnych algorytmów kompresji danych, także w przypadku obrazów. Działa poprzez identyfikowanie powtarzających się wzorców w danych i zastępowanie ich krótszymi kodami. Mechanizm ten pozwala na odtworzenie oryginalnych danych bez jakiejkolwiek utraty informacji po dekompresji. LZW znalazł zastosowanie m.in. w formacie GIF oraz w niektórych implementacjach formatu TIFF. W codziennej pracy z grafiką komputerową, kompresja bezstratna jest kluczowa, gdy obraz musi być zachowany w najwyższej jakości, np. do druku lub archiwizacji. Dobrą praktyką jest używanie algorytmów bezstratnych, gdy nie można sobie pozwolić na jakiekolwiek zniekształcenia obrazu, co jest istotne w przypadku danych medycznych czy dokumentów prawnych. Z mojego doświadczenia wynika, że choć kompresja stratna oferuje mniejsze rozmiary plików, to w wielu zastosowaniach profesjonalnych lepiej postawić na jakość, jaką zapewniają właśnie algorytmy bezstratne.

Pytanie 14

Pierścienie pośrednie to akcesoria służące do robienia zdjęć?

A. owadów

B. portretowych

C. krajobrazowych

D. architektur

Wybór odpowiedzi dotyczącej architektury, portretów czy krajobrazów wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania pierścieni pośrednich. Pierścienie te, będąc narzędziem do makrofotografii, są w szczególności przystosowane do uchwytywania detali małych obiektów, co nie jest potrzebne w fotografii architektury, która skupia się na szerokich ujęciach budynków i struktur. W przypadku zdjęć portretowych, kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej głębi ostrości oraz oddanie charakterystyki osoby, co można osiągnąć przy użyciu obiektywów o dużych przysłonach, ale nie za pomocą pierścieni pośrednich. Z kolei zdjęcia krajobrazowe wymagają szerokokątnych obiektywów oraz odpowiedniego ustawienia ostrości na dużej odległości, a nie na bardzo bliskim planie. W kontekście błędnych wyborów, istotne jest zrozumienie, że pierścienie pośrednie są narzędziem specyficznym, którego celem jest umożliwienie fotografowania małych obiektów z bliska, co wyklucza ich zastosowanie w bardziej ogólnych typach fotografii. Takie myślenie może prowadzić do wyborów sprzętowych, które nie będą odpowiadały potrzebom danej sytuacji fotograficznej, a tym samym ograniczą możliwości uzyskania zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 15

W celu sfotografowania płaskiego dokumentu bez zniekształceń perspektywicznych należy

A. ustawić aparat tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu

B. użyć obiektywu makro z filtrem polaryzacyjnym

C. zastosować obiektyw szerokokątny z małą odległością przedmiotową

D. fotografować z możliwie największej odległości z użyciem teleobiektywu

Ustawienie aparatu tak, aby oś optyczna obiektywu była prostopadła do płaszczyzny dokumentu, jest kluczowe dla uzyskania zdjęcia bez zniekształceń perspektywicznych. Gdy aparat znajduje się pod odpowiednim kątem, obiektyw rejestruje obraz bez deformacji, co jest szczególnie istotne w przypadku dokumentów, które powinny być wiernie odwzorowane. Na przykład, w fotografii archiwalnej czy skanowaniu dokumentów, taka technika pozwala na zachowanie detali oraz prawidłowych proporcji, co jest niezbędne w pracy z dokumentami prawnymi czy naukowymi. Warto również pamiętać, że przy takim ustawieniu minimalizujemy ryzyko powstawania efektu keystone, czyli zniekształcenia, które pojawia się, gdy aparat jest ustawiony ukośnie w stosunku do fotografowanego obiektu. Dobrą praktyką jest również zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, aby unikać cieni i refleksów, co dodatkowo poprawia jakość uzyskiwanego obrazu.

Pytanie 16

Realizacja montażu zdjęcia panoramicznego, zestawienie fotografii w technice HDR oraz tworzenie stykówki i animacji jest możliwa w programie

A. Adobe Lightroom

B. Paint

C. GIMP

D. Adobe Photoshop

Adobe Photoshop to wszechstronny program stworzony do zaawansowanej edycji grafiki rastrowej, który oferuje szeroki wachlarz narzędzi do montażu fotografii panoramicznych, łączenia zdjęć w technice HDR, wykonywania stykówek oraz animacji. Dzięki funkcji Photomerge, użytkownicy mogą łatwo łączyć wiele zdjęć w jedną panoramę, co jest szczególnie przydatne w przypadku krajobrazów lub dużych scen. Technika HDR, polegająca na łączeniu zdjęć o różnych ekspozycjach, pozwala uzyskać obrazy o szerokim zakresie tonalnym, co jest nieosiągalne w tradycyjnej fotografii. Photoshop udostępnia również narzędzia do tworzenia stykówek, które są zbiorem miniaturek zdjęć w jednym pliku, co ułatwia przeglądanie i wybieranie najlepszych ujęć. Dodatkowo, za pomocą funkcji animacji, użytkownicy mogą tworzyć ruchome obrazy i filmy, co otwiera nowe możliwości w zakresie prezentacji wizualnych. Adobe Photoshop jest uznawany za standard w branży, z licznymi samouczkami i materiałami edukacyjnymi dostępnymi w sieci, co czyni go idealnym narzędziem zarówno dla profesjonalnych fotografów, jak i amatorów.

Pytanie 17

Elementem odpowiedzialnym za wertykalne odwracanie obrazu w aparatach cyfrowych jest

A. matówka

B. wizjer

C. pryzmat pentagonalny

D. lustro półprzepuszczalne

Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, ponieważ umożliwia prawidłowe, wertykalne odwrócenie obrazu, co jest niezbędne do uzyskania naturalnego widoku w wizjerze. Dzięki tym pryzmatom, które przekształcają kierunek promieni świetlnych, użytkownik widzi obraz w orientacji, która odpowiada rzeczywistości. W praktyce oznacza to, że gdy fotograf patrzy przez wizjer, widzi scenę tak, jak będzie ona zarejestrowana na zdjęciu. W porównaniu z innymi rozwiązaniami, takimi jak matówka, która służy głównie do ustawiania ostrości, pryzmat pentagonalny jest bardziej zaawansowaną technologią, która jest standardem w lustrzankach cyfrowych. Standardy fotograficzne wskazują na pryzmat jako najlepszy sposób na zapewnienie wysokiej jakości obrazu i komfortu użytkowania, co czyni go niezbędnym elementem w każdej profesjonalnej i amatorskiej lustrzance. Dzięki zastosowaniu pryzmatów, użytkownicy mogą również redukować problemy z perspektywą i zniekształceniami, co jest kluczowe podczas fotografowania. Warto również zauważyć, że nowoczesne osiągnięcia w technologii pryzmatów przyczyniają się do poprawy jasności i kontrastu obrazu, co znacznie wpływa na jakość finalnych ujęć.

Pytanie 18

Technologia Organic LED (OLED) w monitorach do edycji zdjęć zapewnia

A. najwyższą dostępną jasność osiągającą do 10000 nitów

B. automatyczną korekcję kolorów w zależności od oświetlenia otoczenia

C. najniższe zużycie energii przy pełnej jasności ekranu

D. doskonały kontrast dzięki całkowicie czarnym pikselom i szeroką gamę kolorów

Technologia OLED w monitorach do edycji zdjęć rzeczywiście zapewnia doskonały kontrast, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Dzięki konstrukcji paneli OLED, każdy piksel emituje światło indywidualnie i może być całkowicie wyłączony. To oznacza, że czerń jest naprawdę czarna, co prowadzi do znacznie wyższego kontrastu w porównaniu do tradycyjnych wyświetlaczy LCD, które korzystają z podświetlenia. W praktyce, dzięki temu edytorzy zdjęć mogą znacznie dokładniej ocenić detale w cieniach i jasnych obszarach zdjęcia. Szeroka gama kolorów również jest istotna, ponieważ pozwala na wierniejsze odwzorowanie kolorów, co jest niezbędne w profesjonalnej edycji zdjęć. Standardy takie jak Adobe RGB i DCI-P3 są często wykorzystywane w branży i monitory OLED z reguły oferują szeroką przestrzeń kolorystyczną w obrębie tych standardów, co zwiększa ich przydatność w pracy kreatywnej.

Pytanie 19

Pomiar, w którym dokonuje się odczytu w całym obszarze klatki, określany jest jako

A. punktowym

B. integralnym

C. matrycowym

D. centralnie ważonym

Pomiar punktowy polega na pomiarze światła w bardzo wąskim obszarze kadru, często w centralnym punkcie, co ogranicza możliwości oceny całej sceny. W kontekście dynamicznych warunków oświetleniowych, takie podejście może prowadzić do znaczących błędów w ocenie ekspozycji. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że pomiar punktowy zawsze daje najlepsze rezultaty, ale w praktyce często nie uwzględnia on różnic w jasności w pozostałych częściach kadru, co prowadzi do niedoświetlenia lub prześwietlenia zdjęcia. Centralnie ważony pomiar to technika, która kładzie większy nacisk na centralną część kadru, co również może nie być wystarczające w złożonych scenariuszach oświetleniowych. Technika ta, podobnie jak pomiar punktowy, pomija istotne elementy takiej jak różnice w jasności na obrzeżach kadru, co prowadzi do niezadowalających efektów końcowych. Z kolei pomiar integralny odnosi się do metody, która analizuje światło w całej scenie, jednak w praktyce jest mniej powszechny i mniej precyzyjny niż pomiar matrycowy, szczególnie w sytuacjach, gdzie różnice w oświetleniu są znaczne. Zrozumienie tych technik jest kluczowe dla osiągania optymalnych rezultatów w fotografii i unikania typowych pułapek związanych z błędnym wyborem metody pomiaru.

Pytanie 20

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 DPI, zdjęcie o rozmiarze 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością wynoszącą

A. 150 ppi

B. 600 ppi

C. 75 ppi

D. 300 ppi

Odpowiedź 150 ppi to strzał w dziesiątkę. Jak masz rozdzielczość 300 DPI i chcemy wydrukować zdjęcie o wymiarach 10 na 15 cm, to musimy mieć odpowiednie zdjęcie do skanowania. Jak to obliczyć? Wymiary wydruku przeliczamy na cale, będzie to 4 na 6 cali. Potem, dla 300 DPI, potrzebujemy: 4 cale razy 300 DPI, co daje 1200 pikseli, i 6 cali razy 300 DPI, co to 1800 pikseli. Więc mamy 1200 x 1800 pikseli. Żeby uzyskać te same wymiary ze skanu o formacie 20 x 30 cm (czyli 8 na 12 cali), musimy jeszcze raz obliczyć rozdzielczość skanowania. Dzielimy te nasze wymagane piksele (1200 x 1800) przez wymiary zdjęcia w calach (8 x 12), co wychodzi 150 ppi. Generalnie, skanowanie z rozdzielczością równą 150 ppi to dobra praktyka, bo daje wystarczająco szczegółów do dobrego wydruku. W fotografii te zasady są normą, żeby jakość zdjęć w druku była jak najlepsza.

Pytanie 21

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

B. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

C. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

D. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

Zewnętrzne źródło światła, takie jak lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe, jest kluczowym elementem w profesjonalnej fotografii podwodnej. W wodzie naturalne światło ma ograniczony zasięg i intensywność, co skutkuje utratą detali oraz kolorów. W miarę jak woda staje się głębsza, kolory zaczynają zanikać – najpierw czerwony, potem pomarańczowy i żółty. Dlatego, aby uzyskać pełną paletę kolorów oraz odpowiednią ekspozycję, fotografowie podwodni muszą stosować dodatkowe źródła światła. Użycie lampy błyskowej pozwala na zrekompensowanie utraty światła oraz wydobycie szczegółów z cienia, co jest niezbędne w przypadku fotografowania obiektów, które są zbyt daleko od naturalnego źródła światła. Przykładowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlania koralowców, ryb i innych organizmów morskich, co sprawia, że zdjęcia stają się bardziej żywe i atrakcyjne. Dodatkowo w profesjonalnej fotografii podwodnej stosuje się różne techniki, takie jak synchronizacja lampy błyskowej z migawką aparatu, co pozwala na uzyskanie najlepszych efektów. Dlatego odpowiednia inwestycja w system oświetleniowy jest nie tylko zalecana, ale wręcz niezbędna dla każdego profesjonalisty.

Pytanie 22

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Zmiana pojemnika z tuszem

B. Wymiana tonera

C. Czyszczenie gniazda do drukowania

D. Czyszczenie wkładu drukującego

Czyszczenie wkładu drukującego, wymiana pojemnika z tuszami i czyszczenie gniazda dokowania to wszystkie rzeczy, które są naprawdę ważne, żeby drukarka atramentowa działała dobrze. Czyszczenie wkładu jest konieczne, bo osady tuszu mogą zapchać dysze, a to prowadzi do problemów z drukowaniem. Wymieniając tusz, unikamy sytuacji, gdzie nam go zabraknie w trakcie drukowania, co wszyscy wiedzą, że jest denerwujące. Czyszczenie gniazda dokowania też jest ważne, bo brud może wpływać na połączenie elektryczne, a to może sprawić, że drukarka zacznie szwankować. Te wszystkie czynności są pewnie zgodne z najlepszymi praktykami w konserwacji sprzętu, i trzeba je robić, żeby nie tracić czasu i pieniędzy na naprawy. Dlatego warto wiedzieć, co jest ważne w konserwacji konkretnego typu drukarki, bo inaczej mogą być problemy w biurze czy w domu.

Pytanie 23

Na podstawie zdjęcia można określić, że było wykonane

A. po zachodzie słońca.

B. w samo południe.

C. późnym popołudniem.

D. nocą.

Odpowiedź "późnym popołudniem" jest prawidłowa, ponieważ analiza zdjęcia wskazuje na długie cienie, które są charakterystyczne dla niskiego kąta padania promieni słonecznych. W praktyce, w momencie, gdy słońce znajduje się nisko nad horyzontem, co ma miejsce właśnie późnym popołudniem, cienie stają się wydłużone. Warto zwrócić uwagę, że w południe, kiedy słońce jest w najwyższym punkcie na niebie, cienie są krótsze i bardziej pionowe. Takie zjawisko można zaobserwować w codziennym życiu, na przykład, gdy spacerujemy w parku w godzinach popołudniowych i zauważamy, jak cienie drzew i obiektów są znacznie dłuższe. Dodatkowo, jasne niebo bez oznak zmierzchu potwierdza, że słońce jeszcze nie zaszło, co wyklucza odpowiedzi związane z zachodem słońca oraz nocą. Zrozumienie tych zjawisk jest istotne w kontekście fotografii oraz architektury, gdzie oświetlenie i cień mają kluczowe znaczenie dla kompozycji i estetyki.

Pytanie 24

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. wizualizatora

B. rzutnika

C. skanera

D. kopioramki

Rzutnik, wizualizator oraz skaner, choć używane w kontekście obrazu, nie są narzędziami odpowiednimi do wykonania diapozytywu metodą stykową. Rzutnik służy przede wszystkim do wyświetlania obrazu na większej powierzchni, co jest całkowicie inną funkcjonalnością. Może on być użyty do prezentacji zdjęć, ale nie do fizycznego przenoszenia obrazu na materiał fotoczuły. Wizualizator z kolei, często stosowany w edukacji i podczas prezentacji, ma na celu wyświetlanie dokumentów lub innych materiałów na ekranie, ale nie angażuje się w proces fotograficzny jako taki. Użycie wizualizatora do tworzenia diapozytywu jest mylnym podejściem, ponieważ nie jest to jego przewidziana funkcja. Z kolei skaner jest narzędziem, które digitalizuje obraz, ale nie wykonuje diapozytywów w sensie tradycyjnym. Użytkownicy mogą myśleć, że skanowanie negatywów bezpośrednio przenosi je na papier, co nie jest prawdą, gdyż wymaga to dalszej obróbki w odpowiednich programach graficznych. W rezultacie, te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania poszczególnych urządzeń w procesie obróbki obrazu.

Pytanie 25

Mnożenie, różnica, kolor oraz nakładka i ekran to terminy używane w programie PowerPoint?

A. artystycznych filtrów zebranych w komendzie stylizacja w programie Adobe Photoshop

B. trybów mieszania warstw w programie Adobe Photoshop

C. efektów podkreślających tekst, które są zgrupowane w narzędziu WordArt w programie PowerPoint

D. efektów animacji, które można zastosować do każdego elementu w prezentacji

Tryby mieszania warstw w programie Adobe Photoshop to niezwykle zaawansowane narzędzie, które pozwala na manipulację kolorami i efektami graficznymi w sposób, który znacząco wpływa na końcowy wygląd projektu. Nakładka, ekran, mnożenie czy różnica to konkretne tryby, które określają, jak kolory warstw współdziałają ze sobą. Na przykład tryb mnożenie ciemni kolory, co jest użyteczne przy tworzeniu głębi i kontrastu w obrazach. Używanie tych trybów jest kluczowe w pracy z grafiką, ponieważ pozwala na tworzenie złożonych efektów wizualnych, które mogą być trudne do osiągnięcia w inny sposób. W praktyce, dobry grafik korzysta z tych narzędzi, aby poprawić jakość zdjęć, tworzyć efekty teksturowe lub wzbogacać wizualizacje w projektach multimedialnych. Zrozumienie działania tych trybów jest niezbędne dla każdego, kto chce rozwijać swoje umiejętności w zakresie edycji graficznej, a także dla tych, którzy pracują w branży kreatywnej, gdzie efektywna komunikacja wizualna jest kluczowa.

Pytanie 26

W jakim formacie powinno się zapisać zdjęcie, aby zachować przezroczyste tło?

A. WMA

B. JPEG

C. PNG

D. BMP

Format PNG (Portable Network Graphics) jest najczęściej zalecanym wyborem do zapisywania obrazów z przezroczystym tłem. PNG obsługuje alfa kanał, co pozwala na zachowanie przezroczystości w obrazie. Jest to szczególnie ważne w przypadku grafik, które mają być umieszczane na różnych tłach, ponieważ przezroczystość zapewnia elastyczność w projektowaniu. Przykłady zastosowania formatu PNG obejmują logo firm, ikony aplikacji oraz wszelkie elementy graficzne używane w interfejsach użytkownika, które wymagają precyzyjnego dopasowania do tła. Dodatkowo, format PNG obsługuje bezstratną kompresję, co oznacza, że jakość obrazu nie ulega pogorszeniu w trakcie zapisywania, w przeciwieństwie do niektórych innych formatów. Z tego powodu, w branży graficznej oraz web designie, PNG jest standardem dla wszelkich projektów wymagających przezroczystości. Warto również wspomnieć, że w przypadku druku, przezroczystość może być przetwarzana na różne sposoby w zależności od technologii druku, stąd najlepiej zawsze upewnić się, że wybrany format odpowiada finalnym wymaganiom projektu.

Pytanie 27

Technika focus stacking w fotografii cyfrowej służy do

A. uzyskania efektu rozmytego ruchu na zdjęciu

B. zwiększenia głębi ostrości przez połączenie wielu zdjęć

C. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

D. tworzenia zdjęć panoramicznych o wysokiej rozdzielczości

Technika focus stacking, czyli łączenie wielu zdjęć o różnej ostrości, ma na celu uzyskanie większej głębi ostrości w finalnym obrazie. W praktyce polega to na wykonaniu serii zdjęć, w których obiekty w różnych odległościach od aparatu są ustawione w ostrości. Po zrobieniu fotografii, specjalistyczne oprogramowanie takie jak Adobe Photoshop czy Helicon Focus łączy te obrazy, wybierając najostrzejsze fragmenty z każdego z nich i tworząc jeden, wyraźny obraz. To rozwiązanie jest niezwykle przydatne w takich dziedzinach jak fotografia produktowa, krajobrazowa, czy makrofotografia, gdzie detale są kluczowe. Dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia o imponującej głębi ostrości, które byłyby niemożliwe do osiągnięcia w jednym ujęciu z użyciem tradycyjnych ustawień aparatu. Na przykład, w fotografii makro, gdzie odległości są bardzo małe, focus stacking pozwala na uchwycenie detali struktury obiektu, co znacznie poprawia jakość końcowego obrazu.

Pytanie 28

Funkcję wybielania zębów w programie Adobe Photoshop można zrealizować za pomocą opcji

A. lasso, gradient.

B. lasso, barwy/nasycenie.

C. jasność, mieszanie kanałów.

D. kontrast, posteryzacja.

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop jest efektywnie realizowane za pomocą narzędzia lasso oraz funkcji barwy/nasycenie. Narzędzie lasso pozwala na precyzyjne zaznaczenie obszaru, który chcemy modyfikować, co jest kluczowe w przypadku zębów, aby uniknąć wpływu na sąsiadujące elementy. Po dokonaniu zaznaczenia, wybranie opcji barwy/nasycenie umożliwia dostosowanie kolorów w wyznaczonym obszarze, szczególnie poprzez zmniejszenie nasycenia odcieni żółtych, co skutkuje naturalnym efektem wybielenia. Przykładowo, używając tego podejścia, możemy uzyskać zadowalające rezultaty w retuszu zdjęć portretowych, gdzie estetyka uśmiechu jest ważnym elementem. Ponadto, stosując tę metodę, warto pamiętać o użyciu maski warstwy, aby mieć możliwość łatwego powrotu do pierwotnych ustawień, co jest częścią dobrych praktyk w obróbce graficznej.

Pytanie 29

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. naświetlarkę

B. skaner płaski

C. powiększalnik

D. kopiarkę stykową

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w procesie uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych. Dzięki możliwości regulacji powiększenia obrazu, powiększalnik pozwala uzyskać kopiowane obrazy w różnych skalach, w tym 4:1, co oznacza, że obraz wyjściowy jest czterokrotnie większy niż oryginalny negatyw. Praktycznie, podczas używania powiększalnika, negatyw jest umieszczany w odpowiedniej kasetce, a źródło światła oświetla go, przechodząc przez soczewki, które powiększają obraz i rzutują go na papier fotograficzny. W ten sposób można uzyskać wysoką jakość srebrowych kopii, które charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem detali oraz kontrastu. W branży fotograficznej korzystanie z powiększalników jest standardem, a to narzędzie znajduje zastosowanie zarówno w profesjonalnych laboratoriach, jak i w amatorskich darkroomach. Dodatkowo, powiększalniki oferują możliwość precyzyjnej kontroli nad parametrami naświetlania, co pozwala na uzyskiwanie pożądanych efektów artystycznych.

Pytanie 30

Podczas robienia zdjęć w plenerze ustalone zostały parametry ekspozycji:
— przysłona 5,6
— czas naświetlania 1/125 s Jakie parametry powinny zostać zastosowane w tych samych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać większą głębię ostrości przy zachowaniu prawidłowej ekspozycji?

A. f/8 i 1/60 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/16 i 1/125 s

D. f/2 i 1/1000 s

Odpowiedź f/8 i 1/60 s jest prawidłowa, ponieważ zmieniając przysłonę z f/5.6 na f/8, zwiększamy głębię ostrości, co jest kluczowe w fotografii plenerowej, gdy chcemy uchwycić więcej elementów w ostrości. Zmiana przysłony na f/8 oznacza, że otwór przysłony jest mniejszy, co prowadzi do większej głębi ostrości. Przy zachowaniu czasu naświetlania 1/60 s, w porównaniu do 1/125 s, zwiększamy możliwość uchwycenia więcej detali w tle bez wpływu na ekspozycję. W takich warunkach oświetleniowych zmiana przysłony na f/8 wymaga dostosowania czasu naświetlania, aby zrekompensować zmniejszenie ilości światła wpadającego do obiektywu. Warto zaznaczyć, że w fotografii korzystamy z reguły odwrotności, według której zmiana przysłony o jeden krok (np. z f/5.6 na f/8) wymaga zmiany czasu naświetlania o jeden krok w przeciwnym kierunku. Dlatego zastosowanie 1/60 s (wolniejszego czasu naświetlania) jest odpowiednie do uzyskania prawidłowej ekspozycji przy większej głębi ostrości.

Pytanie 31

Jakiego tła powinno się użyć, aby uzyskać na kolorowym obrazie jak największy kontrast jasności pomiędzy tłem a uwiecznioną czerwoną truskawką?

A. Zielonego

B. Szarego

C. Białego

D. Purpurowego

Białe tło jest najbardziej odpowiednie do uzyskania maksymalnej różnicy jasności pomiędzy tłem a czerwoną truskawką, ponieważ biały kolor odzwierciedla wszystkie długości fal światła, co powoduje, że kolor czerwony truskawki staje się bardziej wyrazisty. W kontekście fotografii, różnice w jasności są kluczowe dla uchwycenia detali i kontrastu na obrazie. Wybierając białe tło, możemy wykorzystać naturalną luminancję fotografie, co pozwala na lepsze oddanie intensywności koloru czerwonego. Przykładem zastosowania tej zasady są sesje fotograficzne owoców, gdzie białe tło często używane jest w celu podkreślenia ich kolorów. Całość wizualna stanie się bardziej zharmonizowana i przyciągająca wzrok, co jest szczególnie ważne w marketingu produktów spożywczych. Ponadto, białe tło zgodne jest z zasadami kompozycji, które wskazują na wykorzystanie kontrastu dla wzmocnienia efektu wizualnego.

Pytanie 32

Urządzenie peryferyjne służące do odwzorowywania kształtów obiektów rzeczywistych w celu stworzenia modeli graficznych w trzech wymiarach to skaner

A. do slajdów

B. bębnowy

C. przestrzenny

D. do kodów kreskowych

Skaner przestrzenny to zaawansowane urządzenie peryferyjne, które umożliwia odwzorowywanie obiektów w trzech wymiarach. Działa na zasadzie skanowania powierzchni obiektu, zbierając dane o jego kształcie i wymiarach, co pozwala na tworzenie szczegółowych modeli 3D. Tego rodzaju skanery są wykorzystywane w wielu dziedzinach, takich jak inżynieria, architektura, medycyna oraz w przemyśle filmowym i gier komputerowych. Przykładowo, w architekturze skanery przestrzenne są używane do dokumentacji istniejących budynków, co umożliwia architektom i projektantom lepsze planowanie i wizualizację projektów. W medycynie skanowanie przestrzenne może pomóc w tworzeniu modeli anatomicznych pacjentów, co wspiera procesy diagnostyczne i planowanie operacji. Ponadto, technologia ta jest zgodna z normami i standardami branżowymi, takimi jak ISO 17123 dotyczące pomiarów geodezyjnych, co podkreśla jej wiarygodność i dokładność w zastosowaniach profesjonalnych.

Pytanie 33

Aby uzyskać kolorowe zdjęcia nocne na materiałach halogenosrebrowych, zapotrzebowanie na sprzęt i materiały powinno obejmować: aparat małoobrazkowy z zestawem obiektywów, statyw fotograficzny, lampę błyskową oraz film negatywowy o następujących parametrach

A. ISO 400 typ 120

B. ISO 100 typ 135

C. ISO 400 typ 135

D. ISO 100 typ 120

Odpowiedź ISO 400 typ 135 jest prawidłowa, ponieważ film o tym parametrach doskonale sprawdza się w warunkach słabego oświetlenia, co jest kluczowe przy fotografowaniu nocnym. ISO 400 zapewnia wystarczającą czułość, co pozwala na rejestrowanie detali w ciemnych scenach, a typ 135 to standardowy format filmu, łatwo dostępny na rynku, co ułatwia jego wykorzystanie w różnych aparatach. W praktyce, używając aparatu małoobrazkowego z obiektywem o dużej przysłonie, można uzyskać doskonałe rezultaty przy niższym poziomie światła. Dodatkowo, lampy błyskowe mogą być używane do oświetlenia przedmiotów na pierwszym planie, co również wpływa na jakość zdjęć. Warto pamiętać, że podczas fotografowania nocnego istotne jest użycie statywu, aby zminimalizować drgania aparatu, co może prowadzić do rozmycia obrazu. Dlatego zasady te są zgodne z praktykami profesjonalnych fotografów, którzy często preferują filmy o wyższej czułości w trudnych warunkach oświetleniowych, by uzyskać lepszą jakość obrazu.

Pytanie 34

Jaką wadą obiektywu nazywamy sytuację, w której wiązka światła pochodząca z punktu leżącego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw, generuje obraz przypominający kształt przecinka?

A. Astygmatyzm

B. Aberracja komatyczna

C. Dystorsja

D. Aberracja chromatyczna

Aberracja komatyczna to wada optyczna, która występuje, gdy obiektyw nie jest w stanie poprawnie skupić promieni świetlnych wychodzących z punktu położonego poza osią optyczną. W wyniku tego, zamiast uzyskać wyraźny obraz punktowy, obraz przyjmuje kształt przecinka. Ta wada jest szczególnie ważna w kontekście obiektywów szerokokątnych oraz w fotografii nocnej, gdzie źródła światła, takie jak gwiazdy, mogą być rozmyte. W praktyce, aby zminimalizować aberrację komatyczną, projektanci obiektywów stosują różnorodne elementy optyczne, które pomagają poprawić ogniskową i równoległość promieni świetlnych. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie soczewek asferycznych i specjalnych powłok antyrefleksyjnych, które poprawiają jakość obrazu i zmniejszają występowanie aberracji. Wiedza o aberracji komatycznej jest istotna nie tylko dla fotografów, ale również dla inżynierów optyków, którzy projektują systemy optyczne w zastosowaniach takich jak astronomia czy mikroskopia.

Pytanie 35

Określ temperaturę barwową źródeł światła użytych na planie zdjęciowym, jeżeli fotograf ustawił balans bieli aparatu na światło słoneczne?

A. 2800 K

B. 5500 K

C. 3200 K

D. 2000 K

Odpowiedzi 2800 K, 2000 K i 3200 K to różne temperatury barwowe, które są raczej dla innych źródeł światła, a nie dla słońca. Na przykład, 3200 K to często takie światło studyjne co imituje żarówki, a 2800 K jest jeszcze cieplejsze i stosuje się w lampach o niskiej temperaturze. Jak masz ustawienie balansu bieli na te niższe temperatury, to zdjęcia mogą wyjść zbyt żółte czy pomarańczowe w porównaniu do naturalnego światła, co nie wygląda najlepiej. Z kolei 2000 K to typowe dla świec, co ma bardzo ciepłą barwę, a to jeszcze bardziej psuje sprawę, kiedy chcesz mieć neutralne kolory. Balans bieli poniżej 5500 K w słoneczne dni często prowadzi do błędnych odcieni i potem ciężko się to edytuje w postprodukcji. Fotografowie powinni unikać takich ustawień, jeśli chcą uzyskać bardziej realistyczne kolory.

Pytanie 36

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Przysłona

B. Migawka

C. Matówka

D. Obiektyw

Przysłona, obiektyw czy matówka to elementy aparatu, ale nie one odpowiadają za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Przysłona jest ważna, ponieważ kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu, a jej wartość f określa, jak szeroko otwiera się otwór w obiektywie. Większa przysłona (niższa wartość f) pozwala na wpuszczenie większej ilości światła, co w połączeniu z czasem naświetlania może wpływać na ogólną ekspozycję zdjęcia. Obiektyw natomiast jest odpowiedzialny za ogniskowanie światła i obrazowanie, ale nie ma bezpośredniego wpływu na czas naświetlania. Matówka, która służy jako element wizualizacji obrazu w aparatcie, nie ma żadnego wpływu na ekspozycję, gdyż jej zadanie polega głównie na ułatwieniu kadrowania i ustawiania ostrości. Zrozumienie, jak te elementy współdziałają ze sobą, jest istotne dla uzyskania poprawnych ekspozycji, ale kluczowym elementem regulującym czas naświetlania jest wyłącznie migawka. Często błędne są również myśli, że przysłona i migawka są tym samym, co prowadzi do nieporozumień w praktyce fotograficznej. Właściwe zrozumienie roli każdej z tych komponentów jest kluczowe dla poprawnego posługiwania się aparatem i osiągania oczekiwanych rezultatów w fotografii.

Pytanie 37

Pomiar natężenia odbitego światła przeprowadza się przy użyciu światłomierza skierowanego

A. w kierunku źródła światła

B. w kierunku obiektu

C. w kierunku aparatu

D. wyłącznie na tło

Kierowanie światłomierza w stronę źródła światła jest podejściem, które często prowadzi do błędnych odczytów, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych warunków odbicia światła na obiekcie. W tym przypadku światłomierz zmierzy natężenie światła emitowanego przez źródło, a nie ilość światła, które faktycznie dociera do obiektu i jest od niego odbijane. Taki pomiar może być mylący, ponieważ nie odzwierciedla rzeczywistych warunków oświetleniowych, które są istotne dla analizy jakości oświetlenia. Ponadto, kierowanie światłomierza w stronę aparatu lub na tło również nie jest poprawne, ponieważ pomiary nie oddają rzeczywistego natężenia światła na obiekcie. W kontekście profesjonalnych zastosowań, takich jak fotografia czy inżynieria oświetleniowa, dokładność pomiarów jest kluczowa dla osiągnięcia zamierzonych efektów wizualnych. Powszechnym błędem w myśleniu jest założenie, że światło jest jednorodne we wszystkich kierunkach, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o jego natężeniu. Przy pomiarach należy zawsze uwzględniać, że to, co widzimy, to efekt odbicia światła od powierzchni obiektów, a nie tylko jego źródła, co różni się w zależności od materiałów, kolorów i kształtów obiektów. Dlatego też, aby uzyskać wiarygodne pomiary, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i metodologii, które uwzględniają te czynniki.

Pytanie 38

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. efektowy

B. polaryzacyjny

C. szary

D. połówkowy

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Pytanie 39

Aby poprawnie oddać kolory potrawy w fotografii kulinarnej, należy stosować

A. filtry ocieplające na lampach studyjnych

B. światło o temperaturze barwowej 5000-5500 K

C. światło o temperaturze barwowej 2700-3000 K

D. oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych

Wybór światła o temperaturze barwowej 2700-3000 K do fotografii kulinarnej jest niewłaściwy, ponieważ takie światło ma ciepły odcień, który może znacznie zniekształcić prawdziwe kolory potraw. Fotografując w takim oświetleniu, możemy uzyskać żółtawe lub pomarańczowe odcienie, co nie tylko fałszuje intencje kulinarne, ale również może wprowadzić widza w błąd co do świeżości czy jakości składników. Oświetlenie jarzeniowe bez filtrów korekcyjnych również nie jest zalecane. Takie źródło światła często emituje niewłaściwe spektrum, które może sprawić, że kolory staną się matowe i mniej atrakcyjne wizualnie. Filtry ocieplające na lampach studyjnych, mimo że są użyteczne w niektórych sytuacjach, mogą wprowadzić dodatkowe zniekształcenia kolorów, co sprawia, że trudno jest uzyskać naturalny wygląd potraw. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że niewłaściwe oświetlenie może nie tylko wpłynąć na estetykę zdjęcia, ale także na postrzeganie produktu przez konsumentów. Używanie niewłaściwego światła w fotografii kulinarnej może prowadzić do utraty zaufania do jakości potraw, co jest istotne w marketingu i promocji kulinariów. Dlatego warto inwestować w oświetlenie zgodne z normami, aby móc efektywnie komunikować walory smakowe i wizualne dań.

Pytanie 40

Powiększalnik pozwalający na uzyskiwanie kolorowych kopii w technice subtraktywnej dysponuje głowicą filtracyjną z filtrami korekcyjnymi w kolorach:

A. czerwona, zielona, niebieska

B. czerwona, żółta, niebieska

C. purpurowa, żółta, niebieskozielona

D. purpurowa, zielona, niebieska

Wybór filtrów w niepoprawnych odpowiedziach wskazuje na błędne zrozumienie zasad działania druku subtraktywnego. Na przykład, filtr czerwoną nie może skutecznie współpracować z filtrem zielonym, ponieważ oba te kolory znajdują się na przeciwnych końcach spektrum kolorów, co skutkuje nieskuteczną absorpcją światła. Z tego powodu, użycie tych filtrów jednocześnie prowadzi do niewłaściwego odwzorowania kolorów i pogorszenia jakości wydruków. Ponadto, w przypadku filtrów purpurowych i niebieskich, ich współdziałanie z innymi kolorami również nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż mogą one eliminować zbyt wiele długości fal, co ogranicza paletę kolorów. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku subtraktywnym każdy filtr powinien współpracować z innymi w sposób, który umożliwia uzyskanie pełnego spektrum kolorów. Metaliczne i jaskrawe kolory, takie jak np. ciemnozielony czy purpurowy, mogą również prowadzić do mylnych wniosków o ich przydatności jako filtrów w kontekście odwzorowania barw. Dlatego fundamentalne jest, aby podczas wyboru filtrów kierować się nie tylko ich nazwami, ale przede wszystkim ich właściwościami optycznymi oraz ich zdolnością do absorbowania odpowiednich długości fal świetlnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej