Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik optyk
Kwalifikacja: MEP.02 - Montaż i naprawa elementów i układów optycznych
Data rozpoczęcia: 23 lutego 2025 15:41
Data zakończenia: 23 lutego 2025 15:55

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Chropowatość szkła zalicza się do właściwości

Chropowatość szkła jest uważana za właściwość mechaniczną, ponieważ odnosi się do struktury powierzchni i jej zdolności do wytrzymywania różnych obciążeń fizycznych. Chropowatość wpływa na wiele aspektów użytkowania szkła, w tym na jego przyczepność, estetykę oraz zachowanie podczas obróbki mechanicznej. Przykładowo, w przemyśle budowlanym, chropowate szkło może być stosowane w konstrukcjach, gdzie wymagana jest lepsza przyczepność do innych materiałów, takich jak kleje czy farby. W kontekście norm branżowych, chropowatość szkła jest często oceniana za pomocą pomiarów zgodnych z metodami określonymi w normach ISO, co pozwala na zapewnienie odpowiedniej jakości produktów szklanych. Dodatkowo, w zastosowaniach optycznych, kontrola chropowatości ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia wysokiej przezroczystości i minimalizacji odbić, co jest istotne w produkcji soczewek i innych elementów optycznych.

Pytanie 2

Do smarowania powierzchni współpracujących ruchowo w zespole ruchu poprzecznego nasadki krzyżowej stolika mikroskopowego należy zastosować smar

Wybór smarów takich jak miedziany, grafitowy czy silikonowy do smarowania powierzchni współpracujących w kontekście stolika mikroskopowego może prowadzić do różnych problemów i nieefektywności. Smar miedziany, choć często używany w aplikacjach wymagających dobrej przewodności cieplnej, nie jest odpowiedni do precyzyjnych mechanizmów, ponieważ może powodować korozję elementów stykowych z tworzyw sztucznych lub innych metali, co destabilizuje ich działanie. Odpowiednie smarowanie w urządzeniach optycznych wymaga substancji, która nie tylko smaruje, ale także chroni przed uszkodzeniami, a smar miedziany nie spełnia tych wymagań. Z kolei smar grafitowy, chociaż również ma dobre właściwości smarne, może pozostawiać osady i zanieczyszczać inne elementy mikroskopu, co jest niepożądane w kontekście wysokiej precyzji takich instrumentów. Co więcej, grafit ma tendencję do przenoszenia cząsteczek, co może prowadzić do zacięć. Smar silikonowy, z drugiej strony, jest ogólnie uważany za niewłaściwy wybór w zastosowaniach wymagających długotrwałego smarowania, ponieważ często ma słabsze właściwości przylegania oraz może się wypłukiwać pod wpływem warunków laboratoryjnych. Powoduje to konieczność częstszego smarowania i może wpłynąć na stabilność ruchu, co w przypadku mikroskopów jest szczególnie niepożądane. Dlatego, przy wyborze smaru do tak precyzyjnych urządzeń, kluczowe jest kierowanie się zasadami inżynieryjnymi, które podkreślają znaczenie doboru odpowiednich materiałów, bazując na ich właściwościach fizycznych i chemicznych.

Pytanie 3

Które oznaczenie dotyczy pasowania mieszanego według zasady stałego otworu?

Wybór innej odpowiedzi wynika z nieporozumienia dotyczącego systemu tolerancji pasowań. Oznaczenie H6/s5 sugeruje, że oba elementy mają tolerancje oparte na różnych zasadach, co prowadzi do nieodpowiedniego dopasowania. Tolerancja s5 jest stosunkowo wąska i nie zapewnia wymaganego luzu, co jest kluczowe w przypadku pasowania mieszanego. Oznaczenie H6/h5 odnosi się do pasowania ciasnego, gdzie otwór ma luz H6, a wał h5 jest zbyt mały, co może prowadzić do trudności w montażu oraz zwiększonego tarcia, a w efekcie do szybszego zużycia. Wreszcie, H6/f6 to także niewłaściwe podejście, gdyż f6 wskazuje na luźne pasowanie, ale nie jest typowe dla połączeń mieszanych, gdzie preferowany jest większy luz na wale. Zrozumienie oznaczeń tolerancji jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i produkcji, co może prowadzić do poważnych problemów w użytkowaniu maszyn i urządzeń. W branży inżynieryjnej i mechanicznej istotne jest przestrzeganie norm takich jak ISO 286, aby zapewnić poprawność pasowań i ich funkcjonalność. Właściwe dobieranie tolerancji wpływa na efektywność pracy mechanizmów oraz ich żywotność.

Pytanie 4

Naprężenia w materiałach optycznych należy sprawdzić za pomocą

Polaryskop jest specjalistycznym przyrządem optycznym służącym do analizy naprężeń w materiałach optycznych, takich jak szkła czy tworzywa sztuczne. Dzięki wykorzystaniu zjawiska polaryzacji światła, polaryskop umożliwia wizualizację i pomiar różnic w naprężeniach, które mogą wpływać na właściwości optyczne materiałów. W praktyce, polaryskop jest szeroko stosowany w przemyśle optycznym, zwłaszcza przy produkcji soczewek, pryzmatów oraz innych elementów optycznych, gdzie wymagana jest wysoka precyzja. Na przykład, podczas kontroli jakości soczewek okularowych, polaryskop pozwala wykryć wewnętrzne naprężenia, które mogą prowadzić do zniekształceń obrazu lub ich pęknięcia. Zgodnie z normami ISO 10110, które dotyczą optyki, analiza naprężeń przy użyciu polaryskopu jest uznawana za standardową procedurę. Dzięki temu narzędziu inżynierowie i technicy mogą zapewnić wysoką jakość oraz bezpieczeństwo optycznych komponentów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach, od elektroniki po medycynę.

Pytanie 5

Do budowy okulara mikroskopowego pokazanego na rysunku jako diafragmę pola należy zastosować diafragmę

Diafragma stała o otworze okrągłym jest kluczowym elementem w mikroskopach, ponieważ zapewnia stabilne i równomierne oświetlenie próbki. Dzięki swojemu kształtowi, diafragma ta umożliwia kontrolowanie ilości światła, które dociera do obiektu obserwacji, co jest niezbędne dla uzyskania wyraźnych i wyrafinowanych obrazów. Stosowanie diafragm o otworze okrągłym jest zgodne z najlepszymi praktykami w mikroskopii, umożliwiając badaczom uzyskanie kontrastu i jasności, które są fundamentalne w analizie strukturalnej materiałów. W praktyce, w mikroskopii biologicznej, odpowiednie oświetlenie ma kluczowe znaczenie dla uwidocznienia detali komórkowych, co pozwala na dokładną diagnostykę. Warto również zauważyć, że pozostałe typy diafragm, takie jak irysowe czy szczelinowe, znajdują zastosowanie w innych kontekstach, ale nie są optymalne dla standardowych obserwacji mikroskopowych, gdzie stabilność i jednolitość oświetlenia są priorytetowe.

Pytanie 6

Pomiar głębokości otworu z dokładnością ±0,1 mm umożliwia

Suwmiarka to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładny pomiar głębokości, długości oraz średnicy obiektów z precyzją do ±0,1 mm. Wykonana z materiałów odpornych na uszkodzenia, suwmiarka jest szeroko stosowana w warsztatach, laboratoriach i w przemyśle. Dzięki skali na ramieniu oraz dodatkowej skali głębokości, suwmiarka oferuje wysoką dokładność pomiarów, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i produkcyjnych. Przykładowo, przy pomiarze otworów w elementach maszynowych, precyzyjny pomiar głębokości przy użyciu suwmiarki zapewnia, że każdy komponent pasuje idealnie, co wpływa na funkcjonowanie całego systemu. Zgodnie z normami ISO, stosowanie narzędzi takich jak suwmiarka powinno być standardem w każdym projekcie inżynieryjnym, aby zapewnić wysoką jakość i powtarzalność wyników. Dzięki możliwości odczytu wartości w jednostkach metrycznych oraz calowych, suwmiarka jest uniwersalnym narzędziem, które można stosować w różnych branżach.

Pytanie 7

Element optyczny przedstawiony na rysunku to

Wybór jednej z niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące fundamentalnych właściwości poszczególnych elementów optycznych. Na przykład, zwierciadło sferyczne charakteryzuje się krzywizną, która sprawia, że światło odbite od jego powierzchni skupia się w jednym punkcie, co różni się od działania pryzmatu Dove-Wollastona, który nie skupia światła, lecz jedynie zmienia jego orientację. Również pryzmat pentagonalny, mimo że może być używany w podobnych zastosowaniach, nie ma zdolności do odwracania obrazu w taki sam sposób jak pryzmat Dove-Wollastona. Dodatkowo, płytka płasko równoległa jest wykorzystywana głównie do modyfikacji biegu światła poprzez jego przesunięcie, co jest inną funkcją niż odwracanie obrazu. Często błędne zrozumienie działania tych elementów wynika z mylenia ich zastosowań i podstawowych zasad optyki. Odpowiednie rozróżnienie między tymi elementami jest kluczowe w naukach optycznych oraz inżynierii, gdzie precyzyjne zrozumienie funkcji każdego z nich ma zasadnicze znaczenie dla prawidłowego projektowania układów optycznych i ich zastosowań w różnych dziedzinach technologii.

Pytanie 8

Podczas justowania mikroskopowej nasadki dwuokularowej nie wykonuje się ustawienia

Justowanie mikroskopowej nasadki dwuokularowej obejmuje kilka kluczowych aspektów, wśród których najważniejsze są ustawienia pryzmatów rombowych oraz długości tubusów. Pryzmaty rombowe są używane w systemach binokularnych, aby zapewnić równomierne i skorygowane pole widzenia w obu okularach. Ich niewłaściwe ustawienie może prowadzić do problemów z percepcją obrazu, takich jak podwójne widzenie czy nieodpowiednia głębia ostrości. Długość tubusów również odgrywa istotną rolę w justowaniu mikroskopu, zapewniając, że obraz jest prawidłowo ogniskowany na soczewkach okularowych. W przeciwieństwie do tych elementów, oświetlenie Koehlera dotyczy sposobu, w jaki światło jest kierowane na próbkę, a jego nieprawidłowe ustawienie może prowadzić do nierównomiernego oświetlenia, co wpływa na jakość uzyskiwanych obrazów. Typowym błędem jest mylenie funkcji oświetlenia Koehlera z właściwym ustawieniem pryzmatów i tubusów, co może prowadzić do zamieszania w procesie justowania mikroskopu. Warto zauważyć, że oświetlenie Koehlera jest niezależnym systemem, który powinien być dostosowany oddzielnie, co oznacza, że użytkownik nie powinien traktować go jako elementu justowania nasadki dwuokularowej.

Pytanie 9

Które zjawisko optyczne wykorzystano w budowie światłowodów?

Załamanie światła to zjawisko, które występuje, gdy fale świetlne przechodzą z jednego medium do innego o innej gęstości optycznej. Choć jest to istotny proces w wielu zastosowaniach optycznych, nie jest to mechanizm wykorzystywany w budowie światłowodów, ponieważ załamanie prowadzi do strat energii i rozproszenia sygnału, co czyni je mniej efektywnym w kontekście przesyłania informacji. Rozszczepienie światła to zjawisko związane z rozdzieleniem różnych długości fal światła, co nie jest zastosowaniem w światłowodach, a raczej w pryzmatach do analizy spektralnej. Częściowe odbicie przy załamaniu dotyczy sytuacji, w której część światła jest odbijana, a część przechodzi przez granicę medium. Ta koncepcja również nie jest kluczowa w kontekście światłowodów, ponieważ nie zapewnia pełnej kontroli nad sygnałem optycznym. W przypadku światłowodów, celem jest maksymalizacja przekazywanego sygnału i minimalizacja strat, co osiąga się poprzez zastosowanie całkowitego wewnętrznego odbicia. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do pomyłek, polegają na pomyleniu załamania z całkowitym wewnętrznym odbiciem, co występuje w kontekście niepełnosprawności w zrozumieniu podstawowych zasad optyki. Warto zatem zwracać uwagę na różnice między tymi zjawiskami, aby lepiej zrozumieć zasady działania nowoczesnych systemów optycznych.

Pytanie 10

Który warunek przedstawiony wzorem pozwala na dobór współpracujących w mikroskopie obiektywów i okularów?

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia zasad mikroskopii oraz znaczenia doboru współpracujących obiektywów i okularów. Wiele osób myśli, że wystarczy wybrać jakiekolwiek obiektywy i okulary, bez uwzględnienia ich wspólnego powiększenia. Taka koncepcja jest błędna, ponieważ może prowadzić do znacznych problemów z jakością obrazu. Niektóre błędne odpowiedzi mogą sugerować, że całkowite powiększenie mikroskopu nie jest ściśle związane z powiększeniem obiektywu, co jest nieprawdą. Niezrozumienie zasady wzajemnych powiązań między tymi elementami prowadzi do wyboru komponentów, które mogą być niekompatybilne, co z kolei skutkuje obrazami o niskiej rozdzielczości, zniekształceniami oraz trudnościami w interpretacji wyników obserwacji. W praktyce, nieodpowiedni dobór powiększeń obiektywów i okularów może również ograniczać możliwości naukowe, takie jak badanie drobnych struktur komórkowych. Dlatego kluczowe jest, aby stosować się do zasad ustalonych przez ekspertów w dziedzinie mikroskopii, które ostrzegają przed nieodpowiednimi praktykami i podkreślają znaczenie zachowania odpowiednich proporcji między używanymi komponentami. Wnikliwe zrozumienie tego problemu jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w laboratoriach oraz prowadzi badania naukowe z wykorzystaniem mikroskopów.

Pytanie 11

Symbol ν dla materiałów stosowanych na elementy optyczne określa

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem współczynnika dyspersji, są błędne, ponieważ mylą różne koncepcje związane z optyką. Współczynnik załamania, na przykład, oznacza, jak bardzo światło zmienia kierunek, gdy przechodzi z jednego medium do drugiego, ale nie ma bezpośredniego związku z dyspersją, która dotyczy różnic w załamaniu światła w zależności od długości fali. Dyspersja kątowa, z drugiej strony, odnosi się do rozszczepienia promieni świetlnych na różne kolory, ale również nie definiuje współczynnika dyspersji. Średnia dyspersja to pojęcie nieprecyzyjne, które nie odnosi się do żadnego standardowego parametru w optyce, przez co może wprowadzać w błąd. Takie podejścia mogą prowadzić do błędów w projektowaniu układów optycznych, ponieważ nie uwzględniają kluczowych właściwości materiałów. Zrozumienie, jak współczynnik dyspersji wpływa na działanie materiałów optycznych, jest niezbędne dla inżynierów i projektantów, aby móc efektywnie zarządzać zjawiskami optycznymi oraz poprawić jakość produktów. W praktyce należy zwracać uwagę na te różnice, aby uniknąć nieporozumień i błędów w obliczeniach optycznych.

Pytanie 12

Przedstawiona na rysunku wada sklejania elementów optycznych jest rozklejeniem

Wybór odpowiedzi związanych z pęcherzami na całym obwodzie, pęcherzami w części obwodu oraz w kształcie dębowego listka wskazuje na niezrozumienie procesu sklejania elementów optycznych oraz charakterystyki wad sklejania. Pęcherze na całym obwodzie sugerują, że powietrze zostało uwięzione w większej ilości niż to się rzeczywiście zdarza, co nie oddaje rzeczywistej sytuacji przedstawionej na rysunku. W rzeczywistości pęcherze powietrza najczęściej gromadzą się na krawędziach, a ich obecność na całym obwodzie zwykle występuje w wyniku skrajnych błędów technologicznych, które są rzadziej spotykane. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na pęcherze w części obwodu również nie uwzględniają rzeczywistych warunków, gdzie kluczowym elementem jest miejsce ich powstawania. Dodatkowo, opcja związana z kształtem dębowego listka nie ma podstaw w kontekście sklejania optycznego; jest to całkowicie błędne odniesienie, które może wprowadzać w błąd w ocenie rzeczywistych problemów. W przemyśle optycznym, wiedza na temat takich wad oraz ich identyfikacja są niezbędne do zapewnienia wysokiej jakości produktów, dlatego istotne jest rozumienie, dlaczego niektóre odpowiedzi są mylne i jakie są typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków.

Pytanie 13

Do obiektywów mikroskopowych typu monochromat soczewki wykonane są

Soczewki obiektywów mikroskopowych typu monochromat są kluczowym elementem w optyce mikroskopowej. Wykonane z kwarcu lub fluorytu, oferują znacznie lepsze właściwości optyczne w porównaniu do tradycyjnego szkła. Kwarc charakteryzuje się wysoką przezroczystością w zakresie UV oraz stabilnością chemiczną, co czyni go idealnym materiałem do zastosowań wymagających precyzyjnych pomiarów. Fluoryt natomiast, dzięki niskiemu współczynnikowi załamania światła, pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazów oraz redukcję aberracji chromatycznych. Te właściwości są szczególnie istotne w kontekście badań naukowych, gdzie detale są kluczowe dla interpretacji wyników. W praktyce, zastosowanie soczewek z tych materiałów umożliwia lepsze oddzielanie fal świetlnych i uzyskiwanie wyraźniejszych obrazów, co jest niezbędne w mikroskopii fluorescencyjnej oraz w badaniach biologicznych i materiałowych, gdzie precyzyjne obrazowanie jest fundamentem analizy. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące mikroskopów, podkreślają znaczenie odpowiednich materiałów w konstrukcji optycznej, co zapewnia niezawodność i jakość wyników.

Pytanie 14

Którą tolerancję określa zamieszczone oznaczenie?

Odpowiedź "Okrągłości" jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie przedstawione na zdjęciu odnosi się bezpośrednio do tolerancji kształtu, a w szczególności do okrągłości. Tolerancja okrągłości określa, jak bardzo rzeczywisty kształt elementu może odbiegać od idealnego koła. W praktyce, tolerancja ta jest kluczowa w procesach produkcyjnych, gdzie precyzyjne dopasowanie elementów jest niezbędne do zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania. Na przykład, w produkcji łożysk czy tulei, tolerancja okrągłości ma istotne znaczenie dla ich pracy. W standardach ISO 1101 i GD&T (Geometric Dimensioning and Tolerancing) definiuje się metody pomiaru oraz wartości tolerancji, co pozwala na optymalizację procesów projektowania i produkcji. Dzięki nim inżynierowie mogą precyzyjnie określić wymagania dotyczące kształtu, co z kolei wpływa na jakość końcowego produktu oraz jego żywotność.

Pytanie 15

W okularze mikroskopowym tulejka oznaczona na ilustracji strzałką, spełnia rolę pierścienia

Wybór odpowiedzi dotyczących gwintów, sprężystości czy dociskania w kontekście tulejki mikroskopowej prowadzi do nieporozumień związanych z podstawowymi zasadami konstrukcji i funkcji okularów. Tulejka nie jest elementem gwintowym, ponieważ jej funkcja nie polega na łączeniu czy zakręcaniu różnych części, lecz na utrzymaniu stałej odległości między soczewkami. Podejście, które zakłada, że element ten działa jako gwint, sugeruje mylne zrozumienie mechaniki mikroskopu. Z kolei odpowiedzi wskazujące na sprężystość również są błędne, gdyż w mikroskopie nie występuje potrzeba, aby ten element dostarczał jakiegokolwiek ciśnienia lub siły sprężystej. Ostatecznie, odpowiedź sugerująca rolę dociskową pomija kluczowy aspekt konstrukcji optycznej, w której najważniejsze jest utrzymywanie precyzyjnych odstępów, a nie dociskanie elementów. Takie myślenie może prowadzić do błędów w obsłudze mikroskopu, co w praktyce skutkuje obniżoną jakością obserwacji i może wpłynąć na wyniki badań naukowych. Dlatego zrozumienie roli pierścienia dystansowego jest fundamentem wiedzy w zakresie mikroskopii.

Pytanie 16

Przedstawiony pryzmat należy zastosować do budowy

Wybór odpowiedzi związanej z dalmierzem koincydencyjnym jest błędny, ponieważ dalmierze tego typu nie wykorzystują pryzmatów w sposób, który byłby zgodny z ich konstrukcją. Dalmierze koincydencyjne bazują na pomiarze czasu przelotu światła lub na analizie kątów widzenia, a nie na zmianie kierunku promieni świetlnych, co jest kluczowe w przypadku pryzmatów stosowanych w peryskopach. Podobnie, zastosowanie pryzmatu w dwuokularowych nasadkach mikroskopowych także nie jest odpowiednie. W przypadku nasadek mikroskopowych, ich głównym zadaniem jest umożliwienie obserwacji obiektów pod mikroskopem w sposób, który pozwala na zachowanie odpowiedniej odległości i pola widzenia, ale nie obejmują one takiego zastosowania pryzmatu. Również nie ma zastosowania pryzmatu w aparatach fotograficznych na poziomie, który zostałby opisany w pytaniu. W aparatach fotograficznych wykorzystywane są inne elementy optyczne, takie jak soczewki, które są odpowiedzialne za zbieranie światła i tworzenie obrazu. Zrozumienie różnic w przeznaczeniu tych narzędzi jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji zastosowania pryzmatów oraz ich roli w różnych systemach optycznych.

Pytanie 17

W celu uzyskania prawidłowej pracy lornetki obiektywy dobiera się parami tak, aby ogniskowe różniły się między sobą najwyżej o

Odpowiedź 0,50% jest prawidłowa, ponieważ przy dobieraniu obiektywów lornetki kluczowe jest zapewnienie, aby różnice w ogniskowych nie były zbyt duże, co pozwala na zminimalizowanie aberracji optycznych i innych problemów wpływających na jakość obrazu. W praktyce, lornetki z parami obiektywów, których ogniskowe różnią się o 0,50%, są w stanie zapewnić lepszą spójność widzenia, co jest szczególnie istotne w zastosowaniach takich jak obserwacja przyrody, astronomia czy inne dziedziny wymagające precyzyjnego widzenia. Różnice w ogniskowych powyżej tej wartości mogą prowadzić do zauważalnych różnic w ostrości i kontrastowości obrazu, co negatywnie wpłynie na doświadczenia użytkownika. Standardy branżowe w produkcji lornetek podkreślają znaczenie tych różnic, a wiele renomowanych producentów stosuje tę regułę przy projektowaniu swoich wyrobów. Dlatego przy wyborze lornetki warto zwrócić uwagę na te parametry, aby uzyskać optymalną jakość widzenia.

Pytanie 18

Obiektyw przeznaczony do mikroskopu polaryzacyjno-interferencyjnego jest oznaczony symbolem literowym

Obiektywy oznaczone symbolami Ph, PhA oraz Pol nie są właściwymi symbolami dla obiektywów przeznaczonych do mikroskopii polaryzacyjno-interferencyjnej. Symbol Ph, na przykład, zazwyczaj odnosi się do obiektywów o dużej przejrzystości, zoptymalizowanych pod kątem zastosowań w mikroskopii świetlnej, ale niekoniecznie do analizy polaryzacyjnej. Obiektyw oznaczony symbolem PhA może sugerować dodatkowe cechy, ale również nie jest to oznaczenie standardowe dla mikroskopii polaryzacyjnej. Symbol Pol może kojarzyć się z polaryzacyjnymi technikami analizy, jednak nie wskazuje na konkretne właściwości obiektywu niezbędnego do mikroskopii interferencyjnej. Błędy myślowe, które prowadzą do takich wniosków, mogą wynikać z zamienności terminologii oraz niejasności w domenie optyki mikroskopowej. W praktyce, wiedza na temat właściwych oznaczeń jest kluczowa dla wyboru odpowiednich narzędzi badawczych, a ich niewłaściwe zrozumienie może prowadzić do błędnych interpretacji wyników, co w kontekście badań naukowych jest szczególnie istotne.

Pytanie 19

Do przecinania na frezarkach stosuje się frez

Frez tarczowy jest narzędziem skrawającym, które znajduje zastosowanie w procesach frezowania na frezarkach. Jego konstrukcja pozwala na efektywne usuwanie materiału z obrabianych elementów, zapewniając jednocześnie wysoką jakość powierzchni skrawanych. Frezy tarczowe są szczególnie przydatne w obróbce szerokich powierzchni, takich jak frezowanie rowków, nacięć czy nawet profilowanie krawędzi. Dzięki swojej budowie, frezy tarczowe mogą być stosowane zarówno do obróbki metali, jak i tworzyw sztucznych, co czyni je wszechstronnym narzędziem w przemysłowych zastosowaniach. W praktyce, operatorzy maszyn często wybierają frezy tarczowe z odpowiednim kątem natarcia oraz geometrią zębów, co wpływa na efektywność skrawania oraz jakość wykończenia. W branży przyjęto szereg standardów dotyczących doboru i użytkowania narzędzi skrawających, a frezy tarczowe często znajdują się w tym kontekście na czołowej pozycji ze względu na swoją uniwersalność i efektywność. Warto dodać, że odpowiedni dobór parametrów skrawania jest kluczowy dla uzyskania optymalnych rezultatów w obróbce, co pokazuje znaczenie znajomości zarówno teoretycznych, jak i praktycznych aspektów pracy z frezami.

Pytanie 20

Do smarowania powierzchni współpracujących ruchowo w mechanizmach drobnych i przyrządach precyzyjnych należy zastosować smar

Wybór smaru nieodpowiedniego do zastosowania w mechanizmach drobnych i przyrządach precyzyjnych może prowadzić do niekorzystnych efektów, takich jak zwiększone tarcie, przegrzewanie się elementów, a w skrajnych przypadkach nawet do uszkodzenia urządzeń. Smary silikonowe, choć mają swoje zastosowanie w wielu dziedzinach, w kontekście precyzyjnych mechanizmów nie są zalecane, gdyż często nie zapewniają wystarczającego smarowania w warunkach dużych obciążeń i mogą nie być kompatybilne z innymi materiałami, co prowadzi do degradacji. Smar grafitowy, mimo że wykazuje dobre właściwości smarujące, często tworzy proszek, który może zanieczyszczać mechanizmy, a ponadto nie jest najlepszym rozwiązaniem w zastosowaniach, gdzie wymagana jest wysoka czystość. Z kolei smar miedziany, mimo że ma swoje zastosowanie w ochronie przed korozją i wysokotemperaturowych aplikacjach, nie jest odpowiedni dla precyzyjnych łożysk, ponieważ ma tendencję do tworzenia osadów i może prowadzić do szybszego zużycia elementów mechanicznych. Wybór smaru do określonego zastosowania powinien zawsze opierać się na specyfikacjach producenta oraz na analizie warunków pracy, aby unikać niepożądanych skutków i zapewnić długotrwałe działanie urządzeń.

Pytanie 21

Którym z podanych symboli literowych określa się długość fali świetlnej dla światła żółtego?

Odpowiedź λd jest prawidłowa, ponieważ symbol ten odnosi się do długości fali świetlnej dla światła żółtego w kontekście spektroskopii i optyki. Długość fali światła żółtego wynosi około 580-590 nm, co oznacza, że jest to zakres światła widzialnego, którego długość fali można określić za pomocą symbolu λ. W praktyce, znajomość długości fali jest kluczowa w różnych zastosowaniach, takich jak telekomunikacja optyczna, gdzie różne długości fal są używane do przesyłania informacji. W branży fotoniki, długość fali światła jest również istotna przy projektowaniu urządzeń optycznych, takich jak lasery i diody LED. Dodatkowo, długość fali wpływa na zjawiska takie jak dyfrakcja i interferencja, co ma zastosowanie w technologii obrazowania i mikroskopii. Warto podkreślić, że poprawne zrozumienie długości fal świetlnych jest fundamentem dla dalszych badań w dziedzinach takich jak fizyka, chemia i inżynieria materiałowa.

Pytanie 22

Do wyrównania nacisków podczas mocowania soczewek w oprawach należy zastosować pierścień

Wybór odpowiedzi dotyczących pierścienia kształtowego, dystansowego czy gumowego wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowania tych elementów w kontekście mocowania soczewek w oprawach. Pierścień kształtowy, mimo że może mieć zastosowanie w odmiennych systemach mocowania, nie jest przystosowany do wyrównania nacisków, co jest kluczowym wymogiem przy mocowaniu soczewek. W przypadku pierścienia dystansowego, jego funkcja ogranicza się głównie do zapewnienia odpowiedniego dystansu między elementami, co w sytuacji mocowania soczewek nie rozwiązuje problemu nierównomiernych nacisków. Natomiast pierścień gumowy, który mógłby wydawać się odpowiedni ze względu na swoją elastyczność, nie zapewnia odpowiedniej sprężystości i stabilizacji, co może prowadzić do uszkodzeń soczewek i dyskomfortu podczas użytkowania. Niewłaściwe zrozumienie tych elementów oraz ich funkcji może prowadzić do istotnych błędów w praktyce optycznej, które z kolei mają wpływ na jakość i bezpieczeństwo okularów. Kluczowe jest, aby znane były podstawowe różnice między tymi typami pierścieni oraz ich wpływ na trwałość i komfort noszenia okularów.

Pytanie 23

Która kolejność wykonywanych czynności podczas klejenia soczewek balsamem jodłowym jest prawidłowa?

Kolejność czynności podczas klejenia soczewek balsamem jodłowym, określona w poprawnej odpowiedzi, jest kluczowa dla uzyskania trwałego i precyzyjnego połączenia. Proces zaczyna się od mycia soczewek, co ma na celu usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na jakość klejenia. Następnie nagrzewanie soczewek jest istotnym krokiem, ponieważ poprawia lepkość kleju oraz ułatwia jego równomierne rozprowadzenie. Po nagrzaniu, na soczewki nakłada się klej, a następnie wyciska się nadmiar, co pozwala na uniknięcie tworzenia się pęcherzyków powietrza. Centrowanie soczewek jest niezbędne, aby zapewnić właściwe ich ustawienie względem siebie, co ma wpływ na funkcjonalność oraz estetykę gotowego produktu. Ostatnim krokiem jest odprężanie, które pozwala na pełne utwardzenie kleju w odpowiednich warunkach. Te etapy są zgodne z najlepszymi praktykami w branży optycznej, które gwarantują wysoką jakość wykonania oraz długowieczność sklejonego elementu.

Pytanie 24

Dla materiałów stosowanych na elementy optyczne symbol literowy νd jest oznaczeniem

Wybranie odpowiedzi, która nie odnosi się do współczynnika dyspersji, może prowadzić do nieporozumień w zrozumieniu podstawowych zasad optyki. Dyspersja kątowa odnosi się do zjawiska, w którym różne długości fal światła są rozpraszane pod różnymi kątami, co jest skutkiem dyspersji, ale nie jest tym samym co współczynnik dyspersji. Z kolei współczynnik załamania, chociaż zwiąże się z zachowaniem światła w materiałach, nie zawiera informacji o tym, jak zmienia się załamanie w zależności od długości fali. Dyspersja średnia natomiast, pomimo swego nazewnictwa, nie jest standardową terminologią w optyce i nie ma bezpośredniego odniesienia do konkretnego współczynnika. Generalnie, wybór odpowiedzi nieprawidłowej może wynikać z pomieszania pojęć lub niedostatecznej znajomości podstawowych terminów optycznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że w optyce precyzyjne definiowanie i różnicowanie terminów jest kluczowe dla skutecznego projektowania i analizy materiałów optycznych. Błędy w tym zakresie mogą prowadzić do nieefektywnych rozwiązań, a tym samym do nieprawidłowego działania całych systemów optycznych, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie.

Pytanie 25

Do pomiaru równoległości wiązek wychodzących z okularów przyrządów dwuocznych należy zastosować lunetkę

Lunetka podwójna jest przyrządem optycznym, który wykorzystuje dwa układy soczewek do jednoczesnego obserwowania dwóch wiązek światła, co czyni ją idealnym narzędziem do pomiaru równoległości wiązek wychodzących z okularów przyrządów dwuocznych. Dzięki zastosowaniu dwóch soczewek, lunetka podwójna pozwala na precyzyjne wyznaczenie osi optycznej oraz oceny ewentualnych błędów w ustawieniu optyki, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak mikroskopia czy w optyce precyzyjnej. W praktyce, technik pomiarowy może wykorzystać lunetkę podwójną do wykrywania błędów w równoległości, które mogą wpływać na jakość obrazu lub osiągi urządzenia optycznego. W branży optycznej standardem jest dążenie do minimalizacji wszelkich odchyleń, dlatego umiejętność korzystania z lunetki podwójnej jest nieocenioną umiejętnością w pracy z zaawansowanymi systemami optycznymi.

Pytanie 26

Na rysunku przedstawiono układ prążków interferencyjnych uzyskanych po nałożeniu szklanego sprawdzianu interferencyjnego na sprawdzaną powierzchnię. Określ kształt i jakość sprawdzanej powierzchni.

Odpowiedź "Płaska z rysą" jest poprawna, ponieważ analiza prążków interferencyjnych wykazuje cechy charakterystyczne dla płaskich powierzchni. Równoległe prążki interferencyjne wskazują na regularność i brak krzywizny w obrębie analizowanej powierzchni. Obserwowane przerwanie ciągłości prążków w centralnej części sugeruje obecność rysy, co jest zgodne z praktyką diagnostyczną w optyce. W kontekście sprawdzania jakości powierzchni optycznych, wykorzystanie interferencji światła jest standardową metodą oceny, pozwalającą na wykrywanie nawet drobnych defektów. Zastosowanie metod interferometrycznych jest szeroko stosowane w przemyśle optycznym i w naukach materiałowych, gdzie precyzyjne kontrole jakości są kluczowe. Warto pamiętać, że w przypadku powierzchni, które nie są idealnie płaskie, prążki mogą wykazywać zniekształcenia, cowarzyszące deformacjom, które są wskazaniem na błędy takie jak błąd owalizacji czy błędy promienia, jednak nie są one obecne w analizowanym przypadku.

Pytanie 27

Do dokładnego sprawdzania płaskości polerowanych powierzchni optycznych można zastosować

Sprawdzian interferencyjny jest narzędziem optycznym, które wykorzystuje zjawisko interferencji światła do precyzyjnego pomiaru płaskości powierzchni optycznych. Działa na zasadzie porównania fal świetlnych odbitych od badanej powierzchni z falami odbitymi od wzorcowej, co pozwala na wykrycie nawet najmniejszych odchyleń od idealnej płaskości. W praktyce, stosowanie sprawdzianów interferencyjnych jest standardem w laboratoriach zajmujących się optyką i precyzyjnym pomiarem, gdzie wymagana jest wysoka jakość powierzchni. Na przykład, w przemyśle optycznym, sprawdzian interferencyjny jest wykorzystywany do kontroli jakości soczewek i innych elementów optycznych, co zapewnia odpowiednią wydajność i dokładność urządzeń optycznych. Dodatkowo, zastosowanie tego typu przyrządów jest zgodne z normami ISO 10110-3, które określają wymagania dotyczące tolerancji i badań powierzchni optycznych, co podkreśla ich znaczenie w branży.

Pytanie 28

W mikroskopowych mechanizmach mikro-makro ruch pionowy stolika umożliwiają przekładnie

Cierne przekładnie, choć mogą wydawać się atrakcyjnym rozwiązaniem, nie są w stanie zapewnić wymaganej precyzji ruchu w kontekście regulacji pozycji stolika mikroskopowego. Mechanizmy te polegają na wykorzystaniu tarcia pomiędzy elementami, co prowadzi do znacznych strat energii oraz zmniejsza stabilność ruchu, co jest niedopuszczalne w mikroskopii, gdzie dokładność jest kluczowa. W przypadku cięgnowych przekładni, choć oferują pewną elastyczność w ruchu, ich zastosowanie w mikroskopach jest ograniczone ze względu na brak precyzyjnej kontroli nad ruchem. Z perspektywy technicznej, cięgna mogą się rozciągać, co prowadzi do niepożądanych drgań i błędów w pozycjonowaniu. Z kolei hydrostatyczne mechanizmy, mimo że oferują płynność ruchu, w kontekście mikroskopów mogą być zbyt skomplikowane i kosztowne w zastosowaniach, gdzie wymagana jest prosta, ale skuteczna regulacja. Wnioskując, wybór odpowiedniego typu przekładni w mikroskopii ma ogromne znaczenie dla jakości uzyskiwanych wyników. Użytkownicy powinni być świadomi ograniczeń poszczególnych rozwiązań, aby unikać typowych błędów w doborze technologii, które mogą prowadzić do obniżenia jakości obserwacji.

Pytanie 29

W celu uzyskania wysokiej wydajności duże otwory w szkle mineralnym wykonuje się

Frezowanie rurkowe z użyciem nasypu diamentowego to technika, która zapewnia wysoką wydajność oraz precyzyjne wykonanie dużych otworów w szkle mineralnym. Diamentowe nasypki charakteryzują się doskonałą twardością, co pozwala na efektywne usuwanie materiału szklanego bez ryzyka pęknięć czy uszkodzeń. W praktyce, takie narzędzia są wykorzystywane w przemyśle szklarskim do produkcji szyby, elementów dekoracyjnych oraz w branży budowlanej, gdzie szkło jest stosowane jako materiał wykończeniowy. Frezy rurkowe pozwalają na uzyskanie gładkich krawędzi i precyzyjnych wymiarów otworów, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających wysokich standardów jakości. Zgodnie z normami branżowymi, stosowanie frezów diamentowych przyspiesza proces obróbczy i minimalizuje odpady materiałowe, co przekłada się na oszczędności w produkcji.

Pytanie 30

Paracentrycznością w mikroskopach optycznych nazywa się niezmienność

Paracentryczność w mikroskopach optycznych odnosi się do zdolności układu optycznego do zachowania stałego położenia centralnego punktu pola widzenia podczas zmiany obiektywu. Oznacza to, że kiedy zmieniamy obiektywy mikroskopu, centralny punkt obserwacji pozostaje w tym samym miejscu, co pozwala na swobodne przechodzenie między różnymi powiększeniami bez utraty ostrości lub konieczności ponownego ustawiania próbki. Takie podejście jest kluczowe w pracach badawczych i diagnostycznych, gdzie precyzyjne śledzenie obiektów jest niezbędne. W praktyce, paracentryczność ułatwia również pracę w laboratoriach, gdzie czas jest istotnym czynnikiem, a także w edukacji, gdy uczniowie mogą łatwo porównywać różne powiększenia bez konieczności ciągłych korekcji. Wysokiej jakości mikroskopy optyczne, zgodne z międzynarodowymi standardami, takie jak ISO 9345, często implementują mechanizmy paracentryczne jako standardową funkcjonalność, co świadczy o ich zaawansowanej konstrukcji optycznej i ergonomii użytkowania. Zrozumienie i wykorzystanie paracentryczności jest zatem istotne dla każdego, kto pracuje z mikroskopami optycznymi.

Pytanie 31

Które połączenie rozłączne przedstawiono na ilustracji?

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich są często mylone z połączeniem bagnetowym ze względu na ich mechanizmy blokujące lub sposób montażu. Połączenie klinowe, na przykład, jest stosowane w sytuacjach, gdzie wymagana jest wysoka precyzja montażu i utrzymania pozycji, ale jego działanie opiera się na wciśnięciu klinu w szczeliny, co nie zapewnia możliwości łatwego demontażu. W wielu aplikacjach inżynieryjnych to połączenie nie jest odpowiednie tam, gdzie wymagana jest szybka wymiana elementów. Kołkowe połączenia, choć również stabilne, wykorzystują kołki do łączenia dwóch części, co nie tylko utrudnia demontaż, ale także może wymagać więcej czasu przy montażu. Z kolei połączenia wpustowe, które polegają na umieszczaniu elementów w odpowiednich otworach, nie dysponują mechanizmem blokady wynikającym z obrotu, co czyni je mniej uniwersalnymi w kontekście zastosowania. Bagnetowe połączenia wyróżniają się prostotą oraz szybkością montażu i demontażu, co jest kluczowe w wielu branżach. Powszechnym błędem jest więc mylenie tych połączeń z innymi, co prowadzi do nieprawidłowego zrozumienia ich funkcji i zastosowania. Dla inżyniera niezwykle istotne jest, aby znał różnice między tymi systemami, co pozwala na ich odpowiedni dobór w zależności od wymogów projektowych i funkcjonalnych.

Pytanie 32

Którą linią na rysunku technicznym oznacza się oś obrotu lub linie środkowe?

Odpowiedzi, które nie wskazują na linię 'B', mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego oznaczeń linii środkowych oraz osi obrotu w rysunkach technicznych. Linia 'A', 'C' i 'D' nie odpowiadają standardowym praktykom, które definiują wygląd tych linii. Linie te powinny być przerywane, a każda sekwencja długich i krótkich segmentów pełni kluczową rolę w komunikacji wizualnej w dokumentacji technicznej. Wiele osób może mylnie interpretować inne style linii, takie jak pełne lub zupełnie inne przerywane, jako odpowiednie do oznaczania osi obrotu. Tego typu błędy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w procesie projektowania, gdzie jednoznaczność oznaczeń jest kluczowa. Przykładowo, jeśli zinterpretujemy linię 'A' jako oś obrotu, możemy wprowadzić błąd w obliczeniach związanych z dynamiką maszyny. Często zdarza się też, że osoby nie posiadające wystarczającej wiedzy na temat standardów rysunków technicznych nie dostrzegają różnic między typami linii, co prowadzi do błędnych interpretacji i decyzji projektowych. Dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć i stosować zasady rysunku technicznego, aby uniknąć potencjalnych problemów w przyszłych etapach projektowania.

Pytanie 33

W naprawianym mikroskopie znajdują się obiektywy o powiększeniu 10x, 40x i 80x oraz okulary o powiększeniu 5x lub 10x. O jakim powiększeniu należy dołączyć obiektyw, aby mikroskop mógł uzyskiwać powiększenie 1000x?

Aby uzyskać powiększenie mikroskopu wynoszące 1000x, konieczne jest odpowiednie połączenie powiększenia obiektywu oraz okularu. W tym przypadku, korzystając z obiektywu o powiększeniu 100x i okularu o powiększeniu 10x, otrzymujemy całkowite powiększenie równające się 1000x (100x * 10x = 1000x). To podejście jest zgodne z zasadami optyki, które definiują, że całkowite powiększenie mikroskopu to iloczyn powiększenia obiektywu i okulary. Przykład zastosowania: w biologii, aby szczegółowo badać struktury komórkowe czy mikroorganizmy, używa się mikroskopów z odpowiednimi kombinacjami powiększenia. Dobrze dobrane powiększenie jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów i precyzyjnych obserwacji w badaniach laboratoryjnych, co jest istotne w standardach laboratoryjnych takich jak ISO 15189, dotyczących jakości wyników w medycynie laboratoryjnej.

Pytanie 34

Którym symbolem literowym oznacza się dopuszczalną odchyłkę promienia soczewki?

Odpowiedź ΔN jest poprawna, ponieważ symbol ten oznacza dopuszczalną odchyłkę promienia soczewki w kontekście optyki i technologii optycznej. Dopuszczalne odchyłki są kluczowe przy produkcji soczewek, ponieważ wpływają na jakość obrazu oraz właściwości optyczne soczewek. W praktyce, odchyłki te są określane zgodnie z normami branżowymi, takimi jak ISO 10110, które regulują tolerancje i parametry optyczne. Na przykład, przy projektowaniu soczewek do okularów korekcyjnych, inżynierowie muszą uwzględniać odchyłki, aby zapewnić, że soczewki będą skutecznie korygować wady wzroku. Dostosowywanie tych tolerancji jest również istotne w przypadku soczewek wykorzystywanych w aparatach fotograficznych lub mikroskopach, gdzie precyzja jest kluczowa dla uzyskania wysokiej jakości obrazu. W związku z tym, znajomość symboliki dotyczącej odchyleń jest niezbędna dla profesjonalistów w dziedzinie optyki oraz dla inżynierów zajmujących się projektowaniem i produkcją soczewek.

Pytanie 35

Dopuszczalną liczbę pierścieni Newtona w dokumentacji technicznej oznacza się symbolem literowym

Odpowiedź N jest poprawna, ponieważ w dokumentacji technicznej związanej z pierścieniami Newtona, symbol ten jest powszechnie używany do oznaczania dopuszczalnej liczby pierścieni. Pierścienie Newtona powstają w wyniku interferencji światła, co jest szczególnie istotne w kontekście pomiarów optycznych i metrologii. W praktyce, liczba pierścieni Newtona ma kluczowe znaczenie dla określenia jakości powierzchni optycznych oraz dla analizy ich jednorodności. W zastosowaniach przemysłowych, takich jak obróbka szkła czy produkcja soczewek, znajomość tej liczby pozwala na dokładniejsze dostosowanie parametrów technologicznych. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 10110, które dotyczą optyki, podkreślają znaczenie analizy jakości powierzchni oraz jej wpływu na zachowanie światła, co w kontekście pierścieni Newtona jest niezbędne do uzyskania precyzyjnych wyników. Dlatego oznaczenie N jest nie tylko technicznie poprawne, ale także zgodne z branżowymi praktykami i normami.

Pytanie 36

Zgodnie z przedstawionym rysunkiem zespół soczewek obiektywu mikroskopowego ZS 1-01 mocowany jest w korpusie 1-1

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne metody mocowania, takich jak wklejenie, zalanie czy membraną, opiera się na nieprawidłowych założeniach dotyczących mechaniki i technologii produkcji elementów optycznych. Wklejenie sugeruje użycie kleju, co w kontekście mikroskopów mogłoby prowadzić do degradacji jakości optycznej, szczególnie w przypadku niskiej jakości materiałów, które mogą wpłynąć na przejrzystość i właściwości refrakcyjne soczewek. Zalanie, z kolei, to technika, która zazwyczaj nie znajduje zastosowania w precyzyjnych urządzeniach optycznych, ze względu na ryzyko uszkodzenia soczewek oraz zaburzenia ich ustawienia. Membrana, jako metoda mocowania, wprowadza dodatkowe elementy, które mogą nie tylko zwiększyć wagę całej konstrukcji, ale także skomplikować proces produkcji oraz konserwacji. Te podejścia mogą wynikać z braku zrozumienia specyfiki konstrukcji mikroskopów, gdzie kluczowe jest utrzymanie stałej osi optycznej oraz minimalizacja drgań. Zrozumienie tych podstawowych zasad jest niezbędne dla poprawnego projektowania i użytkowania sprzętu optycznego, co z kolei wpływa na jakość obserwacji oraz analiz laboratoryjnych.

Pytanie 37

Do sprawdzania zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych nie używa się

Pojęcie zdolności rozdzielczej obiektywów mikroskopowych odnosi się do ich zdolności do rozróżniania obiektów znajdujących się blisko siebie. Siatki dyfrakcyjne są często wykorzystywane do pomiarów tej zdolności, ponieważ składają się z regularnych wzorów, które pozwalają na dokładną analizę wydolności optycznej obiektywu. Z kolei preparaty takie jak pleurosigma angulatum czy amphipleura pelucida, będące diatomami, zawierają charakterystyczne wzory i szczegóły, które również pozwalają na ocenę zdolności rozdzielczej mikroskopu. Często w praktyce laboratoryjnej stosowane są różnorodne techniki, które umożliwiają ocenę jakości obrazu i zdolności rozdzielczej. W tym kontekście wybór odpowiednich preparatów i technik jest kluczowy dla uzyskania dokładnych wyników. Błędne przekonanie, że test kreskowy można wykorzystać w tej dziedzinie, wynika z nieporozumienia dotyczącego jego funkcji; test ten koncentruje się na ostrości i kontrastach obrazów, a nie na ich szczegółowości. W przypadku analizy zdolności rozdzielczej powinno się korzystać ze standardów takich jak ISO 9345-2, które nakreślają zasady i metodyki pomiarowe właściwe dla obiektywów mikroskopowych. Wybór nieodpowiednich narzędzi do oceny tych parametrów może prowadzić do błędnych wniosków na temat wydajności mikroskopu, co w praktyce laboratoryjnej może mieć poważne konsekwencje.

Pytanie 38

Do ustawiania regulacji dioptryjnej w okularach przyrządów optycznych należy zastosować

Lunetka dioptryjna jest specjalistycznym przyrządem optycznym, który umożliwia precyzyjne ustawienie dioptrii w okularach, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnej jakości obrazu i komfortu widzenia. Przyrząd ten działa na zasadzie dostosowywania ogniskowej, co pozwala na eliminację błędów refrakcyjnych oraz korekcję wad wzroku. W praktyce lunetki dioptryczne są szeroko wykorzystywane w zakładach optycznych i laboratoriach, gdzie konieczne jest zapewnienie dokładności regulacji. Dzięki nim można nie tylko ustawić dioptrie, ale także ocenić ich wpływ na widzenie w różnych odległościach. W kontekście standardów branżowych, stosowanie lunetek dioptrycznych jest zgodne z zaleceniami międzynarodowych organizacji zajmujących się optyką, co podkreśla ich znaczenie w procesie dostosowywania okularów do indywidualnych potrzeb użytkowników. Właściwa regulacja dioptrii przy użyciu lunetki dioptrycznej przekłada się na poprawę jakości życia pacjentów z wadami wzroku, co czyni ten przyrząd niezbędnym narzędziem w pracy optyka.

Pytanie 39

W jaki sposób zamocowano zespół soczewek ocznika w przedstawionym na rysunku okularze mikroskopowym?

Zespół soczewek ocznika zamocowany pierścieniem gwintowym jest rozwiązaniem powszechnie stosowanym w konstrukcji okularów mikroskopowych. Gwintowanie umożliwia stabilne i precyzyjne osadzenie soczewek, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazu. Tego rodzaju mocowanie pozwala na łatwą regulację pozycji soczewek, co jest niezbędne w przypadku mikroskopów, gdzie niewielkie zmiany w odległości między soczewkami mogą znacząco wpływać na ostrość i kontrast obrazu. Pierścienie gwintowe są również trwałe i odporne na wibracje oraz inne czynniki zewnętrzne, co zapewnia długotrwałe użytkowanie sprzętu. W praktyce, zastosowanie pierścienia gwintowego w budowie okularów mikroskopowych jest zgodne z normami branżowymi, które nakładają wymagania na stabilność i niezawodność konstrukcji optycznych. Taki sposób mocowania jest także korzystny w sytuacjach serwisowych, umożliwiając łatwą demontaż i konserwację elementów optycznych.

Pytanie 40

Przysłony irysowe nie są stosowane w

Wybór odpowiedzi, że przysłony irysowe nie są stosowane w przyrządach spektralnych, mikroskopach ani aparatach fotograficznych, jest nietrafiony. Przysłony irysowe są kluczowym elementem w tych urządzeniach, ponieważ pozwalają na precyzyjne kontrolowanie ilości światła, które przechodzi przez układ optyczny, co jest fundamentalne dla uzyskania odpowiedniej jakości obrazu. W przyrządach spektralnych, przysłony irysowe regulują ilość wpadającego światła, co jest niezwykle istotne dla analizy spektralnej substancji. Dzięki temu, można uzyskać czystsze i bardziej wyraźne spektra, co z kolei przekłada się na dokładność analiz chemicznych i fizycznych. W mikroskopach, przysłony te pozwalają na dostosowanie kontrastu i jasności widocznego obrazu, co jest kluczowe w badaniach biologicznych i materiałoznawczych. W aparatach fotograficznych przysłony irysowe odgrywają fundamentalną rolę w ustaleniu głębi ostrości oraz czasu naświetlania, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej ekspozycji zdjęć. Niezrozumienie roli przysłon irysowych w tych zastosowaniach może prowadzić do przekonania, że są one zbędne, co jest błędnym założeniem. W rzeczywistości ich obecność jest nie tylko przydatna, ale wręcz niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania tych urządzeń optycznych.

Rozpocznij nowy egzamin Powrót do strony głównej