Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik archiwista
  • Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
  • Data rozpoczęcia: 30 marca 2025 10:52
  • Data zakończenia: 30 marca 2025 11:09

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Przypisanie dokumentacji twórcy zespołu do odpowiednich kategorii archiwalnych to

A. kwalifikacja
B. inwentaryzacja
C. klasyfikacja
D. indeksacja
Kwalifikacja to proces, który polega na przypisaniu dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją. Kwalifikacja pozwala na określenie wartości archiwalnej dokumentów, co jest istotnym krokiem w utrzymaniu porządku w archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania kwalifikacji może być klasyfikacja dokumentów w instytucjach publicznych, gdzie dokumenty są dzielone na te, które należy przechowywać przez dłuższy czas, oraz na te, które mogą być zniszczone po upływie określonego okresu. W zgodzie z dobrymi praktykami archiwalnymi, kwalifikacja powinna być dokonywana na podstawie ustalonych kryteriów oraz wytycznych, takich jak przepisy prawne lub wewnętrzne regulacje instytucji, co zapewnia zgodność z normami archiwalnymi, a także ułatwia późniejsze odzyskiwanie informacji. Dobrze przeprowadzona kwalifikacja przyczynia się do lepszego porządku w dokumentacji oraz umożliwia optymalne zarządzanie zasobami informacyjnymi.
Pytanie 2

Co nie jest przykładem elektronicznego nośnika danych?

A. dysk blu-ray
B. kaseta VHS
C. dyskietka 3,5 cala
D. CD-ROM
Kaseta VHS jest przykładem analogowego nośnika danych, który został zaprojektowany do przechowywania i odtwarzania sygnału wideo. Zdecydowanie różni się od nośników elektronicznych, takich jak CD-ROM, dyskietki 3,5 cala czy dyski Blu-ray, które wykorzystują cyfrowe formy zapisu danych. Kasety VHS zapisywały obraz i dźwięk przy użyciu technologii magnetycznej, co oznacza, że dane były przechowywane w formie fali elektromagnetycznej na taśmie. Ta technologia, choć popularna w latach 80. i 90. XX wieku, nie oferuje takiej wydajności i pojemności, jak nowoczesne nośniki elektroniczne. Na przykład, standardowy CD-ROM może pomieścić do 700 MB danych, co znacznie przewyższa możliwości kasety VHS, która jest ograniczona przez długość taśmy. W kontekście obecnych standardów, nośniki cyfrowe są preferowane z uwagi na szybkość transferu, trwałość oraz łatwość w przechowywaniu i archiwizacji danych.
Pytanie 3

Operat szacunkowy stanowi przykład dokumentacji

A. kartograficznej
B. geodezyjnej
C. aktowej
D. technicznej
Operat szacunkowy to taki dokument, który dokładnie analizuje, ile warta jest nieruchomość. Można go traktować jako coś w rodzaju technicznej dokumentacji, bo ma na celu dostarczenie wiarygodnych informacji o wartości rynkowej i stanie majątku. Często korzysta się z operatów podczas wycen, zarówno jak chcemy coś sprzedać, jak i przy kwestiach podatkowych. Ważne, żeby sporządzanie tego dokumentu odbywało się zgodnie z aktualnymi normami, jak Ustawa o gospodarce nieruchomościami czy Krajowe Standardy Wyceny. Te ostatnie mówią, jakie metody i zasady mamy stosować, żeby rzetelnie wykonać operat. Przykładowo, jeśli sprzedajemy nieruchomość, to dobra wycena naprawdę ma ogromne znaczenie, żeby obie strony były zadowolone.
Pytanie 4

Którą z podanych metod powinno się wykorzystać do organizacji nagrań?

A. Strukturalną
B. Rzeczową
C. Alfabetyczną
D. Chronologiczną
Choć porządkowanie nagrań za pomocą metod alfabetycznej, strukturalnej czy chronologicznej może wydawać się sensowne, w rzeczywistości nie uwzględniają one kluczowego aspektu, jakim jest kontekst tematyczny nagrań. Metoda alfabetyczna, która polega na uporządkowaniu treści według pierwszych liter, nie daje użytkownikowi jasnego obrazu tematyki materiałów, co może prowadzić do frustracji podczas próby znalezienia konkretnego nagrania. Podobnie, strukturalne podejście, które koncentruje się na organizacji w ramach złożonych hierarchii, może być zbyt skomplikowane dla użytkowników, którzy nie są zaznajomieni z danym systemem klasyfikacji. Metoda chronologiczna, choć przydatna w kontekście śledzenia wydarzeń w czasie, nie jest odpowiednia dla nagrań, które można interpretować i używać w różnych kontekstach, niezależnie od daty ich nagrania. Zastosowanie tych podejść często prowadzi do błędów w klasyfikacji i może skutkować chaotycznym zarządzaniem treściami. Użytkownikom łatwiej jest odnaleźć nagrania, które są uporządkowane według ich tematycznych kategorii, a nie według innych, mniej związanych z treścią kryteriów. W efekcie, aby skutecznie porządkować nagrania, warto zainwestować w metodę rzeczową, która umożliwia intuicyjny dostęp do informacji i poprawia efektywność pracy zespołowej.
Pytanie 5

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Przynależności zespołowej
B. Wspólnego dziedzictwa
C. Wolnej proweniencji
D. Przynależności terytorialnej
Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.
Pytanie 6

Pomoc archiwalna, która zawiera zestawienie streszczeń dokumentów i aktów określonego zespołu lub jego części, ułożone w porządku chronologicznym, tematycznym bądź geograficznym, to

A. rewers.
B. skorowidz.
C. sumariusz.
D. repertorium.
Odpowiedzi "rewers", "skorowidz" oraz "repertorium" nie odpowiadają poprawnie definicji pomocniczej archiwalnej w kontekście zestawienia streszczeń aktów. Rewers jest terminem odnoszącym się do strony odwrotnej dokumentu, co nie ma związku z organizacją i zestawieniem zawartości dokumentów. Skorowidz, choć może być pomocny w nawigacji w dokumentach, odnosi się głównie do alfabetycznego spisu treści lub indeksu, a nie do streszczeń aktów czy ich chronologicznego ułożenia. Repertorium natomiast zazwyczaj oznacza spis aktów, ale w formie zestawienia, które może nie obejmować szczegółowych streszczeń lub podziału tematycznego. Te niepoprawne odpowiedzi często wynikają z mylnego skojarzenia archiwalnych terminów z ich funkcjami, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie klasyfikacji dokumentów. Ważne jest, aby w archiwistyce rozumieć różnice pomiędzy tymi pojęciami, co pozwala na właściwe stosowanie technik zarządzania dokumentacją oraz lepsze zrozumienie, jak efektywnie organizować i udostępniać zbiory archiwalne.
Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Aby uzyskać końcowy układ dla zespołu (zbioru) fotografii, konieczne jest wykonanie

A. systematyzacji.
B. inwentaryzacji.
C. połączenia.
D. scontrum.
Systematyzacja to kluczowy proces w organizacji zbiorów fotografii, który polega na uporządkowaniu materiałów w sposób logiczny i przemyślany. Umożliwia to nie tylko łatwiejsze zarządzanie i przeszukiwanie zbioru, ale również zapewnia lepszą ochronę i konserwację fotografii. Przykładem zastosowania systematyzacji może być tworzenie zbiorów tematycznych, gdzie fotografie są grupowane według określonych kryteriów, takich jak lokalizacja, wydarzenie czy czas wykonania zdjęcia. W zgodzie z najlepszymi praktykami archiwizacji, systematyzacja opiera się na ustaleniu standardów metadanych, które powinny być dodane do każdej fotografii, takich jak daty, miejsce, autorzy, a także kontekst powstania obrazu. Dobrze zorganizowany zbiór nie tylko ułatwia dostęp do zdjęć, ale również wspiera ich późniejsze wykorzystanie w celach edukacyjnych, badawczych, czy wystawowych.
Pytanie 9

Materiały stworzone po oficjalnej dacie zakończenia działalności jednostki organizacyjnej przez likwidatora lub jego następcę, to

A. sukcesje
B. repetytoria
C. posteriora
D. anteriora
Odpowiedź "posteriora" jest poprawna, gdyż odnosi się do materiałów, które powstają po oficjalnym zakończeniu działalności jednostki organizacyjnej. W kontekście prawa i finansów, termin ten dotyczy dokumentacji oraz akt, które są generowane w procesach likwidacyjnych. W praktyce, dokumenty te mogą obejmować sprawozdania końcowe, zestawienia rozrachunkowe oraz inne materiały, które są niezbędne do zamknięcia działalności jednostki. Znajomość tej terminologii jest kluczowa dla prawników, księgowych oraz specjalistów zajmujących się zarządzaniem zmianami w organizacjach. Odpowiednie klasyfikowanie i archiwizowanie posteriów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu dokumentacją, co zapewnia przejrzystość i zgodność z przepisami prawa. Ponadto, posługiwanie się właściwymi terminami w kontekście likwidacji przedsiębiorstw jest istotne dla zapewnienia, że wszelkie obowiązki prawne są spełnione, a następstwa finansowe są odpowiednio zarządzane.
Pytanie 10

Dokumentacją audiowizualną nie jest przykład

A. polaroid
B. film
C. nagranie dźwiękowe
D. baza danych
Baza danych to w skrócie uporządkowany zbiór danych, który umożliwia ich łatwe przechowywanie i zarządzanie. Jeśli chodzi o dokumentację audiowizualną, to baza danych działa jak narzędzie do katalogowania różnych materiałów, na przykład filmów, nagrań dźwiękowych czy zdjęć. Warto pamiętać, że sama baza danych nie jest dokumentacją, ale raczej platformą, którą używamy do organizowania tych materiałów. W zakładach filmowych na przykład, mogą być wykorzystywane do zarządzania informacjami o filmach, aktorach czy prawach autorskich. Kiedy stosujesz bazy danych zgodnie z normami jak SQL, to naprawdę możesz je efektywnie wykorzystać w różnych aplikacjach. Z mojego doświadczenia, to narzędzie jest mega przydatne w zarządzaniu informacją.
Pytanie 11

Nie stanowi części archiwum

A. wprowadzenie
B. sumariusz
C. zespół badawczy
D. katalog zasadniczy
Wybór odpowiedzi o elementach katalogu archiwalnego może być naprawdę mylący, jeśli nie ogarnie się różnic między nimi. Katalog właściwy jest mega ważny, bo to on organizuje dokumenty według różnych kryteriów, co sprawia, że łatwiej je znaleźć. Wstęp to też istotna rzecz, bo dostarcza kontekstu historycznego, który jest kluczowy dla zrozumienia dokumentów. Aparat naukowy, to już inna sprawa, bo to narzędzia badawcze, jak indeksy czy bibliografie, które pomagają w poszukiwaniach. No i tutaj nie należy mylić tych rzeczy z sumariuszem, bo on jest bardziej opisowy i nie wchodzi w formalną strukturę katalogu. W praktyce, pomyłki w tych kwestiach mogą sprawić, że zarządzanie dokumentacją archiwalną stanie się problematyczne. Z własnego doświadczenia wiem, że często lekceważy się formalne struktury katalogowe i myli je z prostymi opisami, co prowadzi do trudności w efektywnym szukaniu i zarządzaniu danymi archiwalnymi.
Pytanie 12

System informatyczny, który pozwala na realizację czynności kancelaryjnych, rejestrowanie przebiegu załatwiania spraw oraz zbieranie i tworzenie dokumentów elektronicznych w sektorze administracji publicznej, określany jest nazwą systemu

A. teleinformatycznego zarządzania danymi
B. elektronicznego zarządzania danymi
C. elektronicznego zarządzania dokumentacją
D. teleinformatycznego zarządzania dokumentacją
Odpowiedź "elektronicznego zarządzania dokumentacją" jest poprawna, ponieważ system ten jest kluczowym elementem współczesnej administracji publicznej. Umożliwia on efektywne zarządzanie dokumentami elektronicznymi poprzez ich tworzenie, archiwizację oraz obieg w ramach instytucji. Zastosowanie takiego systemu przyczynia się do zwiększenia efektywności procesów administracyjnych, redukcji kosztów operacyjnych oraz poprawy jakości świadczonych usług. Przykładem praktycznego zastosowania systemu elektronicznego zarządzania dokumentacją może być system ePUAP (Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej), który umożliwia obywatelom składanie wniosków oraz uzyskiwanie odpowiedzi drogą elektroniczną. Tego typu rozwiązania są zgodne z krajowymi oraz międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją. W obliczu rosnących wymagań dotyczących przejrzystości i odpowiedzialności w administracji publicznej, elektronizacja i automatyzacja procesów stają się niezbędne.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Badanie oznaczeń pochodziących od twórcy archiwum, takich jak odciski pieczęci, to

A. ocena stanu zachowania zbioru (zespołu)
B. identyfikacja przynależności zespołowej
C. selekcja
D. organizacja
Odpowiedź "rozpoznanie przynależności zespołowej" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do procesu identyfikacji i klasyfikacji dokumentów w archiwum na podstawie ich źródła pochodzenia, co jest kluczowe dla zarządzania zasobami archiwalnymi. Identyfikacja przynależności zespołowej polega na ustaleniu, z jakiej instytucji lub osoby pochodzi dany zbiór dokumentów, co ma fundamentalne znaczenie dla zapewnienia ich właściwego kontekstu i wartości informacyjnej. Przykładem może być analiza odcisków pieczęci, które mogą dostarczyć informacji o autorze dokumentu, jego statusie prawnym oraz czasie powstania. Zgodnie z zasadami archiwistyki, takie rozpoznanie jest niezbędne do skutecznego systematyzowania zasobów oraz ich późniejszego udostępniania. W praktyce archiwalnej, stosowanie takich metod pozwala na utrzymanie porządku w zbiorach, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISAD(G) czy ISAAR(CPF), które podkreślają znaczenie kontekstu w dokumentacji archiwalnej.
Pytanie 15

Jakie znaczenie ma dla jednostki archiwalnej określenie: stan fizyczny zachowania: dobry?

A. Dozwolone jest ostrożne udostępnianie
B. Jednostka nie może być udostępniana
C. Wymagana jest zgoda dyrektora na udostępnianie
D. Jednostka może być udostępniana
Zaznaczenie odpowiedzi 'Jednostka może być udostępniana' jest jak najbardziej w porządku. Kiedy mamy do czynienia z określeniem 'stan fizyczny zachowania: dobry', to oznacza, że te materiały archiwalne nie mają żadnych uszkodzeń ani degradacji. Takie jednostki można spokojnie udostępniać użytkownikom. Moim zdaniem, to dobrze, że zasady ochrony i konserwacji zbiorów archiwalnych pozwalają na maksymalizację dostępu do zasobów, o ile to nie zagraża ich integralności. Przykład? Dokumenty prawne w dobrym stanie mogą być używane w badaniach naukowych lub edukacyjnych. Przy tym wszystkim ważne, żeby były odpowiednio przechowywane, np. w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co pomoże im przetrwać długie lata.
Pytanie 16

Dokumentację aktową klasyfikuje się na podstawie

A. preliminarza budżetowego
B. wykazu symboli komórek organizacyjnych
C. regulaminu organizacyjnego
D. jednolitego rzeczowego wykazu akt
Klasyfikacja dokumentacji aktowej opiera się na jednolitym rzeczowym wykazie akt, który jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu dokumentacją w instytucjach publicznych oraz prywatnych. Jednolity rzeczowy wykaz akt (JRWA) to szczegółowy zbiór kategorii dokumentów, który umożliwia systematyzację, archiwizację i dostępność akt. Przykładowo, w urzędach państwowych, wykaz ten pozwala na szybkie zidentyfikowanie rodzaju dokumentów, ich okresu przechowywania oraz sposobu ich archiwizacji. Dzięki JRWA, pracownicy mają jednolite wytyczne dotyczące klasyfikacji i zarządzania dokumentami, co sprzyja efektywności pracy oraz zgodności z obowiązującymi przepisami prawa. Dobre praktyki branżowe wskazują, że prawidłowa klasyfikacja dokumentów jest fundamentem dla sprawnego zarządzania informacją oraz ochrony danych osobowych. Warto również zaznaczyć, że JRWA jest zgodny z wytycznymi zawartymi w Ustawie o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, co podkreśla jego znaczenie w kontekście legalności i organizacji dokumentacji.
Pytanie 17

Jak określa się fiszkę na nieprzezroczystym nośniku, o znormalizowanych wymiarach, na której w ustalonym porządku zapisano określoną liczbę mikrokopii?

A. Facsimile
B. Regest
C. Mikrokarta
D. Mikrofilm
Mikrokarta to nośnik informacji, który charakteryzuje się nieprzezroczystym podłożem oraz znormalizowanymi wymiarami, co umożliwia jego łatwe przechowywanie i archiwizację. Na mikrokartach utrwalona jest określona liczba mikrokopii, które mogą zawierać różnorodne dokumenty, takie jak teksty, obrazy czy rysunki. Przykładem zastosowania mikrokart jest archiwizacja dokumentów w bibliotekach oraz instytucjach naukowych, gdzie ogranicza się przestrzeń zajmowaną przez fizyczne kopie. Mikrokarty są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 21227, co gwarantuje ich trwałość i jakość przechowywanych informacji. Umożliwiają one również łatwe skanowanie i digitalizację, co jest kluczowe w dobie cyfryzacji. W praktyce, mikrokarty wykorzystywane są także w systemach zarządzania dokumentami, pozwalając na efektywną organizację i dostęp do zgromadzonych danych.
Pytanie 18

Organizując nagrania, warto wykorzystać metodę

A. alfabetyczną
B. rzeczową
C. chronologiczną
D. strukturalną
Odpowiedź rzeczowa jest poprawna, ponieważ w kontekście porządkowania nagrań kluczowe jest, aby struktura organizacji opierała się na treści merytorycznej, a nie jedynie na formie lub czasie. Metoda rzeczowa pozwala na klasyfikację nagrań według tematów, co ułatwia ich późniejsze wyszukiwanie i analizę. Przykładowo, w archiwizacji materiałów edukacyjnych, nagrania mogą być grupowane według poszczególnych modułów tematycznych, co znacznie zwiększa efektywność nauki. Dobrą praktyką w branży jest także stosowanie odpowiednich etykiet i metadanych, które wspierają systematyzację materiałów według ich zawartości. Warto także zauważyć, że metoda rzeczowa jest zgodna z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją, które zalecają organizowanie treści w sposób logiczny i przejrzysty, co jest kluczowe w kontekście użytkowania narzędzi e-learningowych.
Pytanie 19

Jaką czynność należy przeprowadzić w archiwum państwowym po otrzymaniu prawidłowo uporządkowanego i zewidencjonowanego zbioru fotografii?

A. Skontrum
B. Brakowanie
C. Uporządkowanie
D. Kwalifikacja
Skontrum to kluczowa czynność w zarządzaniu archiwami, polegająca na weryfikacji stanu ewidencji zbiorów. Po przejęciu dobrze uporządkowanego i zewidencjonowanego zespołu fotografii, przeprowadzenie skontrum pozwala na potwierdzenie, że wszystkie elementy zbioru są zgodne z ewidencją oraz na identyfikację ewentualnych braków czy niezgodności. W praktyce skontrum polega na fizycznym porównaniu stanu zbioru z dokumentacją, co jest zgodne z zasadami dobrej praktyki archiwalnej, które zalecają regularne kontrole stanu zbiorów w celu zapewnienia ich integralności oraz bezpieczeństwa. Ważnym elementem skontrum jest również dokumentowanie wyników kontroli, co pozwala na dalsze zarządzanie zbiorami oraz podejmowanie decyzji dotyczących ich przechowywania i konserwacji. Przykładowo, w archiwum państwowym po przeprowadzeniu skontrum można zauważyć, które fotografie wymagają dodatkowej ochrony lub digitalizacji, co jest kluczowe w kontekście zachowania dziedzictwa kulturowego. Skontrum powinno być regularnie wykonywane, aby zapewnić, że zasoby archiwalne są w dobrym stanie oraz dostępne dla przyszłych pokoleń.
Pytanie 20

W jakich jednostkach określa się jakość cyfrowych kopii zapasowych dokumentacji papierowej?

A. pdf
B. dtp
C. dpc
D. dpi
Odpowiedź 'dpi' (dots per inch) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka miary stosowana do określenia rozdzielczości obrazu w kontekście skanowania lub cyfrowego przetwarzania dokumentów. W przypadku cyfrowych kopii papierowych, wyższa wartość dpi oznacza lepszą jakość obrazu, co jest kluczowe dla zachowania czytelności i detali dokumentów. Na przykład, skanowanie dokumentu w rozdzielczości 300 dpi jest standardem dla archiwizacji i reprodukcji, zapewniającą czytelność tekstu oraz ostrość grafik. W branży archiwizacji dokumentów, standardy takie jak ISO 19005-1 dotyczące elektronicznego archiwizowania podkreślają znaczenie wysokiej jakości skanowania, co bezpośrednio wiąże się z zastosowaniem odpowiednich ustawień dpi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy pozwala na zapewnienie, że cyfrowe kopie będą nie tylko zgodne z wymogami prawnymi, ale również użyteczne w długoterminowym przechowywaniu i udostępnianiu dokumentów.
Pytanie 21

Termin kopiowania nagrań na nowy nośnik w celu ich ochrony, należy liczyć od daty

A. pierwszego nagrania na taśmie
B. ostatniego zapisu egzemplarza archiwalnego nagrania
C. przekazania nagrania do archiwum państwowego
D. zakończenia porządkowania nagrania
Wybierając niewłaściwe odpowiedzi, można napotkać na kilka powszechnych nieporozumień dotyczących archiwizacji nagrań. Przykładowo, przekazanie nagrania do archiwum państwowego jest istotnym etapem, jednak nie powinno być traktowane jako punkt wyjścia do liczenia terminu przegrywania nagrań. Przekazanie do archiwum nie odnosi się do stanu technicznego nagrania, a raczej do decyzji administracyjnych czy prawnych. Zakończenie porządkowania nagrania również nie jest odpowiednim punktem odniesienia, ponieważ porządkowanie może obejmować różne etapy, które niekoniecznie muszą być związane z ostatecznym zapisem materiału. Pierwsze nagranie na taśmie, z kolei, odnosi się do momentu rozpoczęcia rejestracji, a nie do jej zakończenia. Kluczowym błędem myślowym w tych przypadkach jest pomieszanie pojęć związanych z procesem archiwizacji. Właściwe podejście do archiwizacji nagrań wymaga zrozumienia, że to ostatni zapis stanowi punkt odniesienia, który zapewnia pełną ochronę i autentyczność materiału. Ignorowanie tej zasady może prowadzić do ryzykownych sytuacji, gdzie nagrania mogą zostać uznane za niekompletne lub zniekształcone, co narusza fundamentalne zasady ochrony danych i archiwizacji zgodnie z międzynarodowymi standardami.
Pytanie 22

Którego etapu opracowania nagrań dotyczy zamieszczony w ramce fragment tekstu?

(...)
2. W ramach jednego nagrania należy skompletować i ustalić kolejność poszczególnych jednostek fizycznych oraz przeprowadzić selekcję wariantów i duplikatów.
(...)

A. Katalogowania.
B. Kwalifikacji.
C. Inwentaryzacji.
D. Systematyzacji.
Wybierając inną odpowiedź, można łatwo popaść w pułapki myślowe związane z niepełnym zrozumieniem poszczególnych etapów opracowania nagrań. Na przykład, katalogowanie to proces, który polega na tworzeniu spisu treści lub listy zbiorów, ale nie uwzględnia on konieczności organizacji materiałów w sposób logiczny. Katalogowanie jest użyteczne, ale to nie ono odpowiada za porządkowanie treści, które jest kluczowym aspektem systematyzacji. Podobnie, inwentaryzacja dotyczy głównie ewidencji posiadanych zasobów, co także nie jest tożsame z ich organizowaniem. W kontekście archiwizacji, inwentaryzacja służy do określenia, co posiadamy, ale nie mówi nic o tym, w jaki sposób te materiały powinny być uporządkowane lub zorganizowane. Kwalifikacja z kolei wiąże się z oceną wartości i znaczenia materiałów, co jest istotne, ale nadal nie odnosi się do procesu ich systematyzacji. Typowe błędy w analizie tych etapów mogą wynikać z mylenia ich funkcji: katalogowanie i inwentaryzacja to procesy wstępne, które nie prowadzą do powstania logicznej struktury, jaką oferuje systematyzacja. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, że systematyzacja ma na celu nie tylko zorganizowanie materiałów, ale również ich przygotowanie do dalszego użytku i archiwizacji w sposób, który odpowiada na potrzeby użytkowników i standardy branżowe.
Pytanie 23

Dokumenty z grupy akt z czasów staropolskich, zazwyczaj wystawiane przez kancelarię królewską, które potwierdzają nadania dla tego samego adresata, to

A. transumpty
B. posteriora
C. regestry
D. summariusze
Wybór odpowiedzi regestry, posteriora lub summariusze nie tylko nie oddaje istoty transumptów, ale także ukazuje pewne błędne zrozumienie terminologii prawnej w kontekście staropolskim. Regestry to zazwyczaj zbiory zapisów lub rejestrów, które mogą obejmować różne rodzaje dokumentów, ale nie są ściśle związane z potwierdzeniem nadania praw. Z kolei posteriora odnosi się do późniejszych potwierdzeń dokumentów czy aktów, co różni się od pierwotnego charakteru transumptów, które są pierwszymi potwierdzeniami nadania. Summariusze to z kolei skrócone wersje dokumentów lub zestawienia, które również nie pełnią funkcji prawnej w podobny sposób jak transumpty. Typowy błąd myślowy prowadzący do tych odpowiedzi może wynikać z mylenia funkcji dokumentów lub ich zastosowania w praktyce prawnej. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że transumpty mają szczególną rolę w potwierdzaniu konkretnych nadania, co odróżnia je od innych form dokumentacji, które mogą być bardziej ogólne lub administracyjne. Z tego względu, poznanie różnic między tymi terminami jest niezbędne dla prawidłowego zrozumienia systemu prawnego oraz jego historycznego kontekstu.
Pytanie 24

Testament stanowi przykład rodzaju dokumentacji

A. sądowej
B. normatywnej
C. osobowej
D. notarialnej
Testament jest dokumentem notarialnym, co oznacza, że musi być sporządzony w formie aktu notarialnego, aby miał moc prawną. Dokumenty notarialne są tworzone przez notariusza, który czuwa nad ich prawidłowością oraz zgodnością z obowiązującym prawem. Testament jako dokument notarialny zapewnia większe bezpieczeństwo dla spadkodawcy, ponieważ notariusz potwierdza tożsamość osób oraz ich zdolność do sporządzania takiego dokumentu. Przykładem praktycznym zastosowania testamentu jest możliwość precyzyjnego określenia, kto ma odziedziczyć majątek po śmierci spadkodawcy, co pozwala na uniknięcie konfliktów rodzinnych. Dodatkowo, testament notarialny jest trudniejszy do podważenia w sądzie, co zwiększa jego wiarygodność w oczach wszystkich zainteresowanych. Warto również pamiętać, że testament notarialny powinien być przechowywany przez notariusza, co zabezpiecza go przed zgubieniem lub zniszczeniem, a także ułatwia dostęp do dokumentu po śmierci spadkodawcy. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się konsultację z prawnikiem przed sporządzeniem testamentu, aby upewnić się, że dokument jest zgodny z wolą spadkodawcy oraz z przepisami prawa.
Pytanie 25

Jakie uporządkowanie należy zastosować dla kolekcji 6 płyt DVD, które zawierają nagrania konferencji prasowych dyrektora danej instytucji, zakładając, że każda z płyt jest zarejestrowana konferencja z jednego roku?

A. Na podstawie ilości, od największej do najmniejszej liczby plików na płycie
B. Chronologicznie, w kolejności dat plików
C. Alfabetycznie, w oparciu o nazwy czasopism
D. Według formatów, od płyty o najmniejszej do największej pojemności
Wybór układu chronologicznego, według dat plików, jest najbardziej odpowiedni dla zespołu 6 płyt DVD z konferencjami prasowymi, ponieważ umożliwia użytkownikom łatwe zrozumienie sekwencji wydarzeń oraz kontekstu, w jakim miały miejsce te konferencje. Chronologiczne porządkowanie materiałów jest standardem w archiwizacji informacji, szczególnie w przypadku dokumentacji historycznej, która ma istotne znaczenie dla analizy trendów i rozwoju instytucji. Dzięki takiemu układowi, użytkownicy będą mogli skuteczniej śledzić zmiany w prezentowanych informacjach, co może być kluczowe dla badań, analizy danych oraz oceny polityki instytucji. Praktycznym przykładem zastosowania chronologii jest archiwizacja materiałów w mediach, gdzie reportaże i komunikaty prasowe są często analizowane w kontekście wydarzeń, co pozwala na głębsze zrozumienie i retrospektywną ocenę sytuacji. Ponadto, organizacja plików w kolejności chronologicznej jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania dokumentacją, co wpływa na efektywność i dostępność informacji.
Pytanie 26

W jakiej bazie danych przechowuje się informacje o dokumentach na papierze i pergaminie?

A. ELA
B. SCRINUM
C. SEZAM
D. PRADZIAD
PRADZIAD, SEZAM i ELA, mimo że są znanymi systemami w polskiej archiwistyce, nie są dedykowane do gromadzenia danych o dokumentach papierowych i pergaminowych. PRADZIAD to system, który skupia się głównie na ewidencji akt metrykalnych, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na rejestracji i archiwizacji danych dotyczących urodzeń, małżeństw i zgonów. Można zauważyć, że pomylenie funkcji PRADZIAD z SCRINUM prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ różne bazy danych mają swoje specyficzne przeznaczenia i nie można ich stosować zamiennie. SEZAM natomiast to system służący do zarządzania informacjami o zbiorach archiwalnych w kontekście dostępu do dokumentów, ale nie jest on skoncentrowany na materiałach papierowych czy pergaminowych. ELA to z kolei system informatyczny używany w kontekście ewidencji materiałów edukacyjnych, co również nie ma związku z archiwizacją tradycyjnych dokumentów. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest utożsamianie różnych systemów z ich funkcjami bez zrozumienia ich specyficznych celów i zastosowań. W archiwistyce kluczowe jest rozróżnienie między różnymi bazami danych oraz ich dedykowanymi funkcjami, co pozwala na bardziej efektywne korzystanie z zasobów i informacyjnych narzędzi.
Pytanie 27

Inwentarz idealny to dokument archiwalny, który zawiera dane o jednostkach archiwalnych.

A. zespołu, rozmieszczonych w różnych archiwach
B. serii, znajdujących się w danym zespole archiwalnym
C. grup zespołów, obecnych w narodowym zasobie archiwalnym
D. zespołu, mieszczących się w jednym archiwum
Inwentarz idealny to szczególny dokument archiwalny, który gromadzi informacje dotyczące jednostek archiwalnych zespołów, które są rozsiane w różnych archiwach. Odpowiedź ta jest zgodna z ogólnymi zasadami inwentaryzacji zasobów archiwalnych, które podkreślają potrzebę kompleksowego podejścia do dokumentacji. W praktyce oznacza to, że inwentarz idealny powinien być narzędziem, które umożliwia archiwistom i badaczom szybkie odnalezienie i zrozumienie struktury zasobów archiwalnych w rozproszonym systemie archiwalnym. W kontekście standardów takich jak ISAD(G) (Międzynarodowe Standardy Opisu Archiwalnego), inwentarz idealny powinien zawierać szczegółowe informacje o każdym zespole, jego zakresie oraz lokalizacji, co jest istotne dla efektywnego zarządzania i użytkowania materiałów archiwalnych.
Pytanie 28

W przypadku materiałów archiwalnych w formie elektronicznej, zebranych w systemach informatycznych EZD (lub w systemach do elektronicznego zarządzania dokumentami), klasyfikowanych w akta spraw według jednolitego rzeczowego wykazu akt, jednostką archiwalną jest

A. teczka aktowa
B. klasa
C. dokument
D. sprawa
W przypadku materiałów archiwalnych w postaci elektronicznej, jednostką archiwalną jest sprawa, co jest zgodne z założeniami jednolitego rzeczowego wykazu akt (JRWA). Sprawa to zespół dokumentów powiązanych ze sobą tematycznie i proceduralnie, dotyczących konkretnego zagadnienia lub wydarzenia. Przykładowo, w kontekście administracji publicznej, sprawą może być wniosek o pozwolenie na budowę, który obejmuje wszelkie dokumenty związane z tym procesem, takie jak decyzje administracyjne, opinie, czy protokoły z zebrań. W praktyce, odpowiednie grupowanie akt w sprawy zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji oraz skuteczniejsze zarządzanie dokumentacją. Standardy archiwalne, takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie właściwego klasyfikowania i organizowania materiałów archiwalnych, co przyczynia się do efektywności operacyjnej instytucji oraz transparentności w działaniach administracyjnych.
Pytanie 29

Jakie dane są kluczowe do stworzenia opisu dokumentacji kartograficznej?

A. Temat: Prezydent Ignacy Mościcki w Juracie w 1937 roku
B. Skala 1:5000
C. Etap: projekt budowlany i wykonawczy
D. "Stary oberek"; Franciszek Golan; skrzypce; nagranie 1952 r
Zrozumienie, że inne informacje z podanych odpowiedzi nie są kluczowe dla sporządzenia dokumentacji kartograficznej, jest istotne dla zachowania odpowiednich standardów i praktyk w dziedzinie kartografii. Stadion jako projekt budowlano-wykonawczy odnosi się głównie do planowania infrastruktury i nie ma bezpośredniego związku z aspektami kartograficznymi. Nie określa on żadnych parametrów geograficznych ani nie wpływa na odwzorowanie terenu. W przypadku podania informacji o utworze muzycznym, jak "Stary oberek" czy nazwisko wykonawcy, również nie znajdują się one w kontekście kartograficznym i nie mają zastosowania w dokumentacji mapowej. Temat dotyczący Prezydenta Ignacego Mościckiego, choć interesujący, nie dostarcza wymaganej podstawy do stworzenia mapy, ponieważ nie odnosi się do wymagań geograficznych, które są niezbędne do stworzenia adekwatnej dokumentacji kartograficznej. Kluczowym błędem myślowym jest pomylenie kontekstu, w jakim dane informacje są używane. Aby właściwie sporządzić dokumentację kartograficzną, konieczne jest zrozumienie, że skala jest fundamentalnym elementem, który warunkuje dokładność i użyteczność map w zastosowaniach praktycznych. Bez tej wiedzy dokumentacja może być nieczytelna i nieprzydatna dla osób, które będą z niej korzystać, co stanowi naruszenie standardów jakości w kartografii.
Pytanie 30

Jednostką ewidencyjną dla materiałów audiowizualnych jest

A. jedno nagranie, niezależnie od liczby nośników
B. jeden wspólny autor dla grupy nagrań, niezależnie od liczby nośników
C. jedno opakowanie zawierające nośniki, niezależnie od ich ilości
D. jeden nośnik, bez względu na to, czy nagranie jest kompletne
W analizie błędnych odpowiedzi można zauważyć, że wiele z nich opiera się na mylnym założeniu, iż fizyczne aspekty nośnika mają pierwszeństwo przed treścią nagrania. W przypadku pierwszej opcji, jedno opakowanie z nośnikami jest zbyt ogólne, ponieważ nie uwzględnia, że istotą inwentarzowania jest nie tylko liczba nośników, ale przede wszystkim ich zawartość. Druga odpowiedź, dotycząca jednego nośnika bez względu na kompletność nagrania, prowadzi do mylnego wniosku, że niekompletne nagranie może być traktowane jako pełnoprawna jednostka, co jest w sprzeczności z praktyką archiwizacyjną, która uznaje jedynie kompletne materiały. Trzecia koncepcja, dotycząca jednego nagrania bez względu na liczbę nośników, jest bliska prawdy, ale nie uwzględnia faktu, że w kontekście inwentarzowym liczy się jedynie pełna treść niezależnie od liczby nośników. Ostatnia odpowiedź, która odnosi się do jednego autora wspólnego dla grupy nagrań, pomija kluczowy element, jakim jest treść nagrań, i sugeruje, że autor jest najważniejszym czynnikiem, co nie jest zgodne z praktykami ewidencjonowania, które powinny opierać się na zawartości merytorycznej. Właściwe podejście do inwentarzowania materiałów audiowizualnych powinno opierać się na pełnej treści, co pozwala na lepszą organizację oraz dostępność zasobów w przyszłości.
Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Cyfrowa reprodukcja materiałów archiwalnych, przeznaczona do krótkoterminowego przechowywania, nosi nazwę

A. zabezpieczająca
B. zastępcza
C. użytkowa
D. wzorcowa
Wybór kopii zabezpieczającej jako odpowiedzi na to pytanie jest błędny, ponieważ kopie zabezpieczające mają na celu ochronę oryginalnych materiałów archiwalnych przed zniszczeniem i utratą, a nie ich codzienne wykorzystanie. Kopie zabezpieczające są tworzone w kontekście ochrony długoterminowej i mają być przechowywane w bezpiecznych warunkach, co różni je znacząco od kopii użytkowej, która jest zazwyczaj bardziej dostępna i używana na co dzień. Z kolei kopia wzorcowa jest używana do celów porównawczych i kontrolnych, co również nie odpowiada definicji kopii użytkowej, która jest przeznaczona do bieżącego użytku. Ponadto, kopia zastępcza to termin stosowany w kontekście tymczasowego zastąpienia oryginału, ale nie jest zgodny z funkcją, jaką pełni kopia użytkowa. Wiele osób może mylnie utożsamiać kopię użytkową z innymi rodzajami kopii, co wynika często z braku zrozumienia różnic pomiędzy nimi. Kluczowym błędem jest nieprzywiązywanie wagi do kontekstu, w jakim dana kopia jest używana. Dlatego ważne jest, aby przed podjęciem decyzji o rodzaju kopii, zrozumieć ich właściwe zastosowanie i funkcjonalność w ramach systemów archiwalnych oraz przestrzegać dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentami. Właściwe zrozumienie tych terminów jest niezbędne dla skutecznego zarządzania archiwami i zapewnienia ich długoterminowej wartości.
Pytanie 33

Określ typ dokumentu, którego opis zewnętrzny powinien być uzupełniony o wskazanie nośnika informacji?

A. Audiowizualny
B. Elektroniczny
C. Pergaminowy
D. Papierowy
Wybranie odpowiedzi dotyczącej dokumentów elektronicznych, papierowych lub audiowizualnych pokazuje, że można się pogubić w tym, jak klasyfikujemy różne dokumenty i nośniki. Dokumenty elektroniczne są w formie cyfrowej, przechowywane na różnych nośnikach, jak dyski twarde czy chmury, co sprawia, że są łatwe do przechowywania i szybkiego dostępu. Ale ich opis nie jest taki sam jak w przypadku pergaminu, który jest materiałem fizycznym. Z kolei dokumenty papierowe są generalnie mniej trwałe od pergaminowych i mogą szybciej ulegać zniszczeniu przez warunki atmosferyczne czy chemiczne. A dokumenty audiowizualne, takie jak filmy czy nagrania dźwiękowe, mają jeszcze inną charakterystykę i też wymagają określenia technologii zapisu. Problemy w tej odpowiedzi wynikają z mylenia różnych typów nośników i ich właściwości, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, żeby zrozumieć, że każdy typ dokumentu ma swoje unikalne cechy, co wpływa na sposób zapisu i przechowywania.
Pytanie 34

Całość zasobów zarchiwizowanych, bez względu na typ nośnika oraz sposoby utrwalania, stworzonych przez twórcę, to

A. zespół archiwalny
B. spis archiwalny
C. przewodnik archiwalny
D. zbiór archiwalny
Termin zasób archiwalny odnosi się do szerszej kategorii, która obejmuje wszystkie materiały archiwalne, ale nie jest utożsamiany z pojęciem zespołu archiwalnego. Zasób archiwalny może obejmować różne zespoły archiwalne, a także pojedyncze dokumenty, które niekoniecznie tworzą spójną całość. To prowadzi do zamieszania, ponieważ nie każdy zasób archiwalny jest zorganizowany w formie zespołu, co może wprowadzać w błąd osoby zajmujące się archiwizacją. Przewodnik archiwalny natomiast to narzędzie pomocnicze, które ma na celu ułatwienie dostępu do materiałów archiwalnych, ale nie jest samodzielnym zbiorem dokumentów. Inwentarz archiwalny służy do szczegółowego opisu i klasyfikacji zbiorów, a jego celem jest umożliwienie skutecznego zarządzania archiwaliami, ale znowu nie opisuje formy zorganizowania materiałów. W praktyce, błędne rozumienie tych terminów może prowadzić do trudności w zarządzaniu dokumentacją i ograniczać efektywność pracy w archiwach. Ważne jest, aby osoby pracujące z materiałami archiwalnymi dokładnie rozumiały różnice między tymi pojęciami, aby mogły skutecznie stosować odpowiednie procedury archiwizacyjne i zarządzać informacjami w sposób zgodny z obowiązującymi standardami.
Pytanie 35

Zestawienie kolejnych oznaczeń jednostek inwentarzowych zbioru, które porównuje nowe sygnatury z dawnymi lub dawną z nową to

A. konkordancja.
B. indeks.
C. spis.
D. archiwizacja.
Konkordancja to termin stosowany w archiwistyce i zarządzaniu informacją, oznaczający zestawienie dwóch lub więcej zbiorów danych, które pozwala na porównanie i odnalezienie odpowiadających sobie elementów. W kontekście jednostek inwentarzowych, konkordancja jest nieocenionym narzędziem, które umożliwia organizację oraz zarządzanie dokumentacją. Przykładowo, w sytuacji, gdy archiwum przeszło reorganizację i jednostki inwentarzowe zmieniły swoje sygnatury, konkordancja pozwala na łatwe odnalezienie nowych sygnatur w odniesieniu do dawnych. W praktyce stosuje się ją w archiwach, bibliotekach i wszelkich instytucjach, gdzie istotne jest utrzymanie porządku w dokumentacji. Dobrze zorganizowana konkordancja może również przyczynić się do efektywniejszego przeszukiwania zbiorów oraz oszczędności czasu, co stanowi element dobrych praktyk w archiwistyce i zarządzaniu informacją, zgodnych z normami ISO 15489 dotyczącymi zarządzania dokumentacją.
Pytanie 36

Podaj jednostkę inwentarzową stosowaną w dokumentacji kartograficznej?

A. Matryca topograficzna
B. Dokument geodezyjny
C. Atlas geograficzny
D. Schemat organizacyjny
Atlas geograficzny stanowi jednostkę inwentarzową dla dokumentacji kartograficznej, ponieważ jest to zorganizowany zbiór map i informacji geograficznych, które ukazują różne aspekty terenu, takie jak ukształtowanie powierzchni, sieć hydrograficzna, granice administracyjne czy zagospodarowanie przestrzenne. Przykładowo, atlas geograficzny może być wykorzystywany w pracach geodezyjnych do analizy przestrzennej danego obszaru lub w planowaniu urbanistycznym, gdzie istotne jest zrozumienie relacji między różnymi elementami środowiska. W kontekście standardów branżowych, atlas geograficzny powinien być zgodny z wytycznymi, takimi jak norma ISO 19110 dotycząca opisu obiektów geograficznych, co zapewnia jego użyteczność i zgodność w szerokim zakresie zastosowań. Atlas jest również ważnym narzędziem w edukacji, umożliwiającym naukę geografii poprzez wizualizację i analizy danych przestrzennych.
Pytanie 37

Do dokumentacji aktowej zalicza się

A. mapa miasta
B. zdjęcie pozytywowe
C. operat szacunkowy
D. regulamin organizacyjny
Regulamin organizacyjny jest dokumentem, który zawiera zasady i procedury dotyczące funkcjonowania danej organizacji. Jest to kluczowy element dokumentacji aktowej, który określa struktury zarządzania, prawa i obowiązki pracowników, a także zasady funkcjonowania różnych działów. Dzięki regulaminowi organizacyjnemu możliwe jest zapewnienie spójności działań w ramach organizacji oraz transparentność decyzji podejmowanych przez kierownictwo. Przykładem zastosowania regulaminu organizacyjnego może być proces rekrutacji, w którym regulamin określa etapy, kompetencje osób zaangażowanych w proces oraz kryteria oceny kandydatów. Zgodnie z najlepszymi praktykami, regulamin powinien być regularnie aktualizowany, aby odzwierciedlał zmiany w otoczeniu prawnym i organizacyjnym. W kontekście standardów ISO, regulamin organizacyjny może również odgrywać ważną rolę w implementacji systemów zarządzania jakością, gdzie dokumentacja procesów i procedur jest niezbędna do osiągnięcia wysokiej efektywności oraz zgodności z wymaganiami klientów.
Pytanie 38

Podstawą przypisania nagrania do odpowiedniego działu tematycznego nie jest

A. tytuł nagrania
B. regestr treści nagrania
C. zakres chronologiczny
D. sygnatura nagrania
Podczas klasyfikacji nagrań do odpowiednich działów rzeczowych, często myli się rolę sygnatury, tytułu, zakresu chronologicznego oraz rejestru treści. Sygnatura nagrania, mimo że pełni funkcję identyfikacyjną, nie jest wystarczająca do zakwalifikowania nagrania do konkretnego działu. W praktyce, sygnatura jest używana głównie do zarządzania i ewidencjonowania dokumentów, a nie do określania ich zawartości czy kontekstu. Ważnym elementem klasyfikacji jest tytuł nagrania, który dostarcza podstawowych informacji o tym, czego dotyczy nagranie. Z kolei zakres chronologiczny wskazuje na okres, do którego nagranie się odnosi, co jest kluczowe w przypadku archiwów historycznych czy dokumentów czasowych. Regestr treści nagrania, jako szczegółowy opis jego zawartości, jest niezbędny do skutecznej kwalifikacji. Błędne podejście polegające na opieraniu się wyłącznie na sygnaturze może prowadzić do poważnych nieporozumień i utrudnień w pracy archiwisty lub osoby odpowiedzialnej za zarządzanie dokumentacją. W związku z tym, zaleca się stosowanie kompleksowego podejścia do klasyfikacji, uwzględniającego wszystkie wymienione czynniki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania informacją i archiwizacji.
Pytanie 39

Proces porządkowania map zaczyna się od

A. inwentaryzacji pojedynczych jednostek
B. oceny stanu zachowania
C. wydzielania egzemplarzy nieczytelnych
D. określenia przynależności kancelaryjnej
Analiza stanu zachowania, wydzielanie egzemplarzy nieczytelnych oraz inwentaryzacja pojedynczych jednostek są ważnymi, lecz wtórnymi krokami w procesie porządkowania map. Ustalenie przynależności kancelaryjnej jest fundamentem, na którym opierają się wszystkie dalsze działania. Bez jasnego przypisania dokumentów do określonej kancelarii, nie można skutecznie ocenić stanu zachowania tych dokumentów ani ich czytelności. Wydzielanie egzemplarzy nieczytelnych może prowadzić do sytuacji, w której istotne dokumenty zostaną pominięte lub niewłaściwie sklasyfikowane, co ma negatywny wpływ na całościową organizację. Inwentaryzacja pojedynczych jednostek, choć istotna dla zarządzania zasobami, nie dostarcza kontekstu potrzebnego do zrozumienia, dlaczego dany dokument znajduje się w danej kancelarii i jakie ma znaczenie dla szerszej struktury archiwizacji. Często w praktyce pojawia się błąd polegający na skupieniu się na szczegółach, takich jak identyfikacja pojedynczych egzemplarzy, bez odniesienia do szerszego kontekstu kancelaryjnego. Właściwe podejście do porządkowania dokumentacji geodezyjnej wymaga zatem holistycznego spojrzenia, które zaczyna się od przynależności kancelaryjnej, co jest fundamentem dla wszelkich późniejszych działań związanych z analizą, wydzielaniem czy inwentaryzacją.
Pytanie 40

W jakiej sekcji inwentarza powinna być zawarta informacja o aktotwórcy?

A. Dzieje ustrojowe twórcy zespołu
B. Charakterystyka zespołu archiwalnego
C. Historia zespołu archiwalnego
D. Zawartość zespołu
Odpowiedź 'Dzieje ustrojowe twórcy zespołu' jest poprawna, ponieważ w tej części inwentarza archiwalnego umieszczane są informacje dotyczące kontekstu prawno-ustrojowego, w jakim działał aktotwórca. Wiedza o ustroju, w którym funkcjonował twórca zespołu archiwalnego, pozwala na lepsze zrozumienie jego działalności oraz charakteru tworzonych dokumentów. Przykładem może być opisanie, jak zmiany w systemie politycznym wpływały na sposób dokumentowania działań instytucji, co z kolei może wpłynąć na interpretację zgromadzonych materiałów. W standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego), podkreśla się znaczenie kontekstu w badaniach archiwalnych. Odpowiednia analiza dziejów ustrojowych twórcy zespołu jest kluczowa dla prawidłowego zrozumienia i interpretacji materiałów archiwalnych, a ich umieszczenie w inwentarzu zwiększa wartość informacyjną i badawczą dokumentacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej