Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 9 maja 2025 10:52
Data zakończenia: 9 maja 2025 11:16

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy użyciu skalera przeprowadza się u psów procedurę

A. usuwania kamienia nazębnego

B. przycinania pazurów

C. kontroli stanu uszu

D. usuwania martwych włosów

Wybór odpowiedzi dotyczący kontrolowania stanu uszu, przycinania pazurów czy usuwania martwych włosów jest związany z różnymi aspektami pielęgnacji psów, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące użycia skalera. Kontrolowanie stanu uszu jest niezwykle ważne, aby zapobiegać infekcjom i innym problemom zdrowotnym, jednak nie wiąże się bezpośrednio z używaniem skalera, który jest specjalistycznym narzędziem przeznaczonym do usuwania kamienia nazębnego. Z kolei przycinanie pazurów to inny proces, który najczęściej wykonuje się za pomocą cążków lub pilników, a nie skalera. W przypadku usuwania martwych włosów, najczęściej korzysta się z narzędzi takich jak zgrzebła czy furminatory, które są dedykowane do pielęgnacji sierści. Typowym błędem jest mylenie narzędzi i technik stosowanych w różnych aspektach pielęgnacji zwierząt. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych działań wymaga specjalistycznych narzędzi i technik, a użycie skalera jest wyłącznie związane z higieną jamy ustnej. Aby skutecznie dbać o zdrowie psa, należy stosować odpowiednie metody i narzędzia, co podkreśla znaczenie znajomości specyfiki poszczególnych zabiegów pielęgnacyjnych.

Pytanie 2

Niedobór beta karotenu, który jest prowitaminą witaminy A w diecie, ogranicza

A. łamliwość kości

B. syntezę białek

C. krzepliwość krwi

D. widzenie o zmierzchu

Beta karoten, będący prowitaminą witaminy A, odgrywa kluczową rolę w procesach wzrokowych, szczególnie w widzeniu o zmierzchu. Witamina A jest niezbędna do produkcji rodopsyny, barwnika wzrokowego znajdującego się w pręcikach siatkówki oka, który umożliwia percepcję światła w warunkach słabego oświetlenia. Niedobór beta karotenu prowadzi do obniżonej produkcji rodopsyny, co skutkuje pogorszeniem zdolności widzenia w nocy lub w półmroku. To zjawisko jest dobrze udokumentowane w literaturze medycznej i weterynaryjnej, gdzie wskazuje się na istotność odpowiedniej diety dla zdrowia oczu. W praktyce, zapewnienie odpowiedniej ilości beta karotenu w diecie, poprzez stosowanie paszy bogatej w warzywa i owoce, może zapobiegać problemom ze wzrokiem, co jest kluczowe dla zachowania dobrej kondycji zdrowotnej zwierząt hodowlanych oraz wspiera ich wydajność w produkcji. Przykładowymi źródłami beta karotenu są marchew, słodkie ziemniaki oraz zielone warzywa liściaste. Zgodnie z zaleceniami dietetycznymi, odpowiednia suplementacja może przyczyniać się do poprawy zdrowia wzrokowego.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. bilans zwierząt

B. obrót stada

C. przelotowość

D. stan średnioroczny

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 5

Który sposób hodowli kur umożliwia osiągnięcie najwyższego standardu dobrostanu ptaków?

A. Hodowla w klatkach

B. Hodowla bateriowa

C. Hodowla intensywna

D. Hodowla ekstensywna

Chów ekstensywny kur jest uznawany za najbardziej sprzyjający dobrostanowi ptaków z kilku kluczowych powodów. W systemie tym kury mają dostęp do przestronnych wybiegów, co pozwala im na naturalne zachowania, takie jak grzebanie w ziemi, picie wody z naturalnych źródeł oraz kontakt z innymi ptakami. Dobre praktyki w chowie ekstensywnym obejmują zapewnienie odpowiedniej ilości przestrzeni, co wpływa na redukcję stresu i agresji wśród ptaków. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak World Animal Protection oraz Humane Society International, minimum 4 m² na kurę na wybiegu jest uznawane za standard, który wspiera ich zdrowie oraz komfort. Dodatkowo, w chowie ekstensywnym kury są mniej narażone na choroby, co przekłada się na mniejsze wykorzystanie antybiotyków. Takie podejście jest zgodne z coraz bardziej popularnym modelem zrównoważonego rolnictwa, które kładzie nacisk na integrowanie dobrostanu zwierząt z produkcją ekologiczną.

Pytanie 6

Na jakie części dzieli się księga hodowlana?

A. rejestry oraz część wstępną

B. rozdziały oraz rejestry

C. część wstępną oraz główną

D. rejestry oraz główną część

Księga hodowlana to dokument, w którym rejestruje się informacje dotyczące pochodzenia, cech i stanu zdrowia zwierząt. Dzieli się ona na część wstępną i część główną. Część wstępna zawiera ogólne informacje o hodowli, celu jej prowadzenia oraz zasadach związanych z wpisywaniem danych. Jest to kluczowy element, który pozwala na zrozumienie kontekstu i specyfiki danej hodowli. Z kolei część główna zawiera szczegółowe dane dotyczące poszczególnych zwierząt, takie jak ich genealogia, wyniki badań, osiągnięcia w zawodach oraz informacje o ich właścicielach. Przykładem zastosowania księgi hodowlanej jest możliwość weryfikacji pochodzenia zwierząt, co ma szczególne znaczenie w przypadku ras chronionych i wystawiania certyfikatów. W branży hodowlanej przestrzeganie tych standardów jest fundamentalne dla zachowania czystości genetycznej ras oraz dla rozwoju hodowli zgodnie z najlepszymi praktykami zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 7

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 25 dni

B. Na 15 dni

C. Na 30 dni

D. Na 20 dni

Odpowiedź "Na 15 dni" jest prawidłowa, ponieważ obliczenia związane z dawkowaniem mieszanki mineralnej dla klaczy w laktacji opierają się na prostych zasadach matematycznych. Klacze wymagają 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla 5 klaczy dzienna dawka wynosi więc 5 klaczy x 200 g = 1000 g, co odpowiada 1 kg. Posiadając 15 kg mieszanki mineralnej, możemy obliczyć, na ile dni wystarczy ta ilość, dzieląc całkowitą ilość mieszanki przez dzienną dawkę: 15 kg / 1 kg/dzień = 15 dni. Warto pamiętać, że odpowiednie żywienie klaczy w okresie laktacji jest kluczowe dla zdrowia zarówno matki, jak i źrebaka, dlatego regularne monitorowanie spożycia suplementów mineralnych jest niezbędne. Utrzymanie zdrowej diety, bogatej w minerały, wspiera produkcję mleka oraz ogólny stan zdrowia klaczy. Standardy żywienia zwierząt gospodarskich, takie jak te opracowane przez amerykański Narodowy Komitet ds. Żywienia Zwierząt Gospodarskich, podkreślają znaczenie odpowiedniego bilansu składników odżywczych w diecie, co ma istotny wpływ na wydajność hodowli.

Pytanie 8

Kiedy zaczyna się stopniowe wprowadzanie pierwszych pasz stałych w diecie szczeniąt, zazwyczaj od około

A. 1 tygodnia życia

B. 9 tygodnia życia

C. 3 tygodnia życia

D. 6 tygodnia życia

Wybór 6 tygodnia życia jako momentu wprowadzenia pasz stałych jest zbyt późny. W rzeczywistości, w tym okresie szczenięta powinny już być przyzwyczajane do pokarmów stałych, ponieważ ich układ pokarmowy jest wtedy wystarczająco rozwinięty, by trawić tego typu pokarm. Karmienie szczeniąt mlekiem matki powinno być stopniowo uzupełniane o pokarmy stałe, co pozwala na płynne przejście między tymi rodzajami żywienia. Odpowiedź dotycząca 1 tygodnia życia również jest niewłaściwa, ponieważ w tym czasie szczenięta są całkowicie zależne od mleka matki i ich układ pokarmowy nie jest jeszcze gotowy do trawienia stałych pokarmów. Z kolei 9 tydzień życia to okres, w którym szczenięta powinny już być całkowicie przestawione na pokarmy stałe. Wprowadzenie pokarmów stałych zbyt późno może prowadzić do niedoborów żywieniowych, a także zaburzeń w przyzwyczajeniach żywieniowych, co może skutkować problemami zdrowotnymi w przyszłości. Ważne jest, aby świadomi opiekunowie szczeniąt zapoznali się z zaleceniami żywieniowymi, które wskazują, że wprowadzanie pokarmów stałych powinno odbywać się w odpowiednim czasie, aby wspierać zdrowy rozwój ich pupili.

Pytanie 9

Aby polepszyć właściwości jakościowe wołowiny pochodzącej z hodowli krów mlecznych, stosuje się krzyżowanie towarowe krów mlecznych z buhajami ras mięsnych. Do takiego krzyżowania zazwyczaj wybiera się buhaja rasy

A. Jersey

B. Hereford

C. Angler

D. Ayrshire

Wybór buhajów ras takich jak Jersey, Angler czy Ayrshire do krzyżowania z krów mlecznymi na cele mięsne jest nieodpowiedni z kilku powodów. Rasa Jersey jest przede wszystkim hodowana dla produkcji mleka i charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu w mleku, co czyni ją mniej odpowiednią do krzyżowania w kontekście poprawy jakości mięsa. Z kolei rasa Ayrshire, chociaż również mleczna, nie ma tak korzystnych cech mięsnych jak Hereford, co ogranicza jej przydatność w tym zakresie. Rasa Angler, z kolei, nie jest powszechnie znana ani uznawana w hodowli bydła mięsnego, co sprawia, że jej zastosowanie w krzyżowaniu mało prawdopodobnie przyniesie oczekiwane rezultaty. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest założenie, że wszystkie rasy mleczne mogą być równie efektywne w produkcji mięsa, co nie znajduje odzwierciedlenia w praktyce. W rzeczywistości każdy z tych buhajów ma swoją specyfikę genetyczną, która w przypadku krzyżowania z krowami mlecznymi nie przyniesie zamierzonych korzyści ekonomicznych ani jakościowych. Ważne jest zrozumienie, że poprawa jakości mięsa wymaga starannego doboru ras, które są sprawdzone w produkcji wołowiny, co z kolei opiera się na wiedzy z zakresu zootechniki i doświadczenia w hodowli zwierząt.

Pytanie 10

Jak długo trwa ciąża u kozy, wyrażone w miesiącach?

A. 4

B. 2

C. 5

D. 3

Trzy miesiące to zbyt krótki okres, aby myśleć o czasie trwania ciąży u kóz. Taki błąd może wynikać z nieporozumienia dotyczącego cyklu reprodukcyjnego wielu zwierząt hodowlanych i ich specyficznych potrzeb. W rzeczywistości, niektóre zwierzęta, jak np. koty czy psy, mają znacznie krótsze okresy ciąży, co może prowadzić do zamieszania. Podobnie, cztery miesiące nie są wystarczające, biorąc pod uwagę biologiczne podstawy rozwoju płodów kóz. Kozy mają skomplikowany cykl rozrodczy, który obejmuje nie tylko ciążę, ale także procesy, takie jak rui oraz przygotowanie organizmu do porodu. Pięć miesięcy to czas, który zapewnia młodym koźlętom odpowiedni rozwój w łonie matki, umożliwiając im osiągnięcie odpowiednich rozmiarów i siły potrzebnej do przetrwania po narodzinach. Odpowiednie żywienie matki, a także zapewnienie jej spokoju i bezpieczeństwa w tym okresie, jest kluczowe dla sukcesu hodowlanego. Zrozumienie tych aspektów jest istotne nie tylko dla hodowców, ale także dla osób zajmujących się ochroną zdrowia zwierząt oraz weterynarii, co wpływa na dobrostan zwierząt w hodowlach.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Najlepszym czasem na unasiennianie krów jest druga część fazy rujowej oraz początek fazy porujowej, to znaczy w okresie od 12 do 24 godziny od początku rui. W jakim przedziale czasowym powinien być przeprowadzony zabieg unasienniania, jeżeli rui właściwa rozpoczęła się około 5 rano?

A. W godzinach od 15 do 3

B. W godzinach od 8 do 20

C. W godzinach od 17 do 5

D. W godzinach od 12 do 24

Odpowiedź między 17 a 5 jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na okres unoszenia, który jest kluczowy dla skutecznego unasienniania krów. Proces rui u krów trwa zazwyczaj około 18-24 godzin, a optymalnym czasem na przeprowadzenie inseminacji jest okres od 12 do 24 godzin po rozpoczęciu rui. W przypadku, gdy początek rui miał miejsce o 5 rano, zabieg unoszenia powinien być przeprowadzony między 17 a 5, co obejmuje kluczowy czas dla inseminacji. Realizacja zabiegu w tym czasie zwiększa prawdopodobieństwo zapłodnienia, co zostało potwierdzone przez badania w dziedzinie zootechniki. W praktyce, aby maksymalizować szanse na sukces, hodowcy często dokumentują cykle rujowe swoich krów, co pozwala na precyzyjne planowanie zabiegów. Warto również pamiętać, że temperatura, stres oraz zdrowie bydła mają wpływ na efektywność tego procesu, dlatego tak ważne jest obserwowanie i odpowiednie reagowanie na sygnały wskazujące na ruję.

Pytanie 13

Rasa bydła mięsnego pochodząca z Włoch. Waga dorosłego buhaja wynosi od 900 do 1000 kg, natomiast krowy osiągają masę około 600 kg. Wysokość w kłębie wynosi 140-145 cm. Krowy mają umaszczenie siwo-białe, czasem jasnobeżowe, z ciemniejszymi pigmentami na śluzawicy, uszach, rogach oraz racicach. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze, z czarnym podpalaniem na głowie i rogach. Wyróżniają się stosunkowo małą głową, zwartym tułowiem, delikatnym kościołem oraz świetnym umięśnieniem zadu. Rasa dojrzewa średnio wcześnie; pierwsze krycie jałówek odbywa się w wieku 16-18 miesięcy. Krowy w okresie laktacji produkują około 2000 kg mleka o wysokiej zawartości białka ogólnego, które jest wykorzystywane do produkcji sera – parmezanu.

A. piemontese

B. charolaise

C. hereford

D. salers

Wybór odpowiedzi 'hereford', 'salers' lub 'charolaise' wskazuje na niezrozumienie kluczowych cech ras bydła, które różnią się znacznie od opisanego w pytaniu bydła rasy piemontese. Hereford to rasa bydła mięsnego pochodząca z Anglii, znana z czerwonego umaszczenia i białych akcentów na głowie, różni się od opisanego siwo-białego umaszczenia krów piemontese. Rasa ta ma również inne wymiary ciała, z buhajami ważącymi mniej niż 900 kg. Salers to rasa z Francji, która charakteryzuje się ciemnym umaszczeniem i większymi rogami, a także innymi parametrami anatomicznymi, co sprawia, że nie pasuje do opisanego profilu. Charolaise, również francuska, jest znana z białego umaszczenia i dużej masy ciała, ale brakuje jej cech typowych dla piemontese, takich jak doskonałe umięśnienie i specyficzne wymiary ciała. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych ras, to skupienie się na ogólnych cechach bydła mięsnego, a nie na specyficznych detalach, które definiują każdą rasę. Zrozumienie różnic między rasami jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na wybór odpowiednich zwierząt w zależności od celów produkcyjnych, takich jak jakość mięsa czy wydajność mleczna.

Pytanie 14

W ekologicznej hodowli cieląt jedyną akceptowaną paszą płynną jest

A. mleko odtłuszczone

B. mleko pełne matki

C. mleko w proszku

D. preparat mlekozastępczy

Mleko pełne matki jest jedyną dopuszczalną paszą płynną w ekologicznym odchowie cieląt, co wynika z założeń ekologicznej hodowli zwierząt. W tym systemie produkcji kładzie się szczególny nacisk na naturalne metody żywienia, a mleko matki dostarcza cielętom nie tylko niezbędne składniki odżywcze, ale także przeciwciała, które wspierają ich układ immunologiczny. Mleko matki zawiera idealne proporcje białka, tłuszczu oraz węglowodanów, co stanowi optymalne źródło energii dla rozwijających się cieląt. W praktyce, cielęta powinny być karmione mlekiem matki przez co najmniej pierwsze 8 tygodni życia, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt. Dzięki temu zapewniamy im zdrowy start oraz lepszy rozwój, co przekłada się na ich przyszłą wydajność i zdrowie. Wprowadzenie jakichkolwiek zamienników, takich jak mleko w proszku czy preparaty mlekozastępcze, może prowadzić do niedoborów pokarmowych i osłabienia odporności cieląt, co jest niewłaściwe w kontekście ekologicznej produkcji zwierzęcej.

Pytanie 15

W układzie pokarmowym nie występuje pęcherzyk żółciowy u

A. psów

B. kur

C. koni

D. owiec

Fajnie, że trafiłeś z odpowiedzią o braku pęcherzyka żółciowego u koni! Wiesz, to naprawdę ma sens, bo konie mają zupełnie inną budowę ciała i sposób trawienia niż inne zwierzęta. Pęcherzyk żółciowy normalnie gromadzi żółć, ale u koni, które są roślinożercami, nie jest on potrzebny. Ich układ pokarmowy działa tak, że żółć jest wydzielana z wątroby bezpośrednio do jelita, co pozwala im na stałe trawienie, zwłaszcza błonnika. W praktyce, dla weterynarzy ważne jest, żeby rozumieć te różnice, bo to pomaga w doborze odpowiedniej diety. Jak dobrze dobrane pasze, to konie są zdrowe i mają lepszą wydajność. Z mojej perspektywy, to ważne, żeby wiedzieć, jak działa ich organizm!

Pytanie 16

Jednokomorowy żołądek prosty występuje u

A. psa

B. konia

C. owcy

D. świni

Żołądek jednokomorowy prosty, charakterystyczny dla psów, jest jednym z kluczowych elementów układu pokarmowego tych zwierząt. W odróżnieniu od zwierząt przeżuwających, takich jak bydło czy owce, psy są mięsożerne i ich żołądek jest przystosowany do trawienia białka oraz tłuszczy. Żołądek psa ma jedną komorę, co ułatwia szybkie przetwarzanie pokarmów oraz ich transport do jelit. W praktyce oznacza to, że psy mogą łatwo trawić pokarmy mięsne oraz niektóre inne źródła białka. Musimy jednak pamiętać, że dieta psa powinna być zróżnicowana i dobrze zbilansowana, a jej składniki muszą odpowiadać ich potrzebom żywieniowym. Stosowanie wysokiej jakości karmy, dostosowanej do wieku, rasy oraz poziomu aktywności fizycznej psa, jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi oraz standardami żywieniowymi. Ponadto, psy mogą mieć różne reakcje na składniki odżywcze, dlatego ważne jest monitorowanie ich zdrowia i w razie potrzeby dostosowywanie diety. Te aspekty żywienia są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia, ale również wpływają na jakość życia zwierzęcia.

Pytanie 17

Oblicz minimalną powierzchnię utrzymania w systemie grupowym dla 12 matek, każda z dwoma jagniętami.

OWCE
Grupa zwierząt	System utrzymania
Grupa zwierząt	pojedynczo m²/szt	grupowo m²/szt
tryki > 1,5 roku życia	3	2
matki z jagnięciem	2,5 m²+0,7 m² na każde jagnię	1,5 m²+0,5 m² na każde jagnię
jagnięta do 3,5 m- ca życia	z matką
tryczki	2	1,5
skopki	0,8	0,6
jarlice, przystępki	1,5	0,8

A. 24,0 m²

B. 30,0 m²

C. 2,5 m²

D. 46,8 m²

Obliczenia dotyczące powierzchni potrzebnej dla 12 matek owiec z dwoma jagniętami są całkiem proste. Zgodnie z normami, każda matka potrzebuje 1,5 m², a na każde z dwóch jagniąt doliczamy po 0,5 m². Więc, dla jednej matki z dwoma jagniętami wychodzi 2,5 m² (1,5 m² + 2 razy 0,5 m²). Jak to przemnożymy przez 12 matek, to mamy 30,0 m² (12 razy 2,5 m²). To wszystko ma sens, bo zwierzęta muszą mieć odpowiednią przestrzeń do ruchu i dobrego samopoczucia. W sumie, przestrzeń ma duży wpływ na ich zdrowie i samą produkcję. Trzeba też pamiętać, że ta powierzchnia powinna być przystosowana do warunków otoczenia, co dodatkowo poprawia warunki ich życia.

Pytanie 18

Rolnik planuje skoncentrować swoje gospodarstwo na produkcji mleka. W związku z tym powinien nabyć krowy rasy

A. limousine

B. holsztyńsko-fryzyjskiej

C. piemontese

D. belgijskiej biało-błękitnej

Krowy rasy holsztyńsko-fryzyjskiej są jednym z najbardziej popularnych wyborów dla rolników ukierunkowanych na produkcję mleka. Ich cechy, takie jak wysoka wydajność w produkcji mleka oraz zdolność do adaptacji w różnych warunkach środowiskowych, sprawiają, że są idealnym rozwiązaniem dla gospodarstw nastawionych na intensywną produkcję mleka. Holsztynki charakteryzują się również korzystnym stosunkiem masy ciała do wydajności mlecznej, co wpływa na efektywność produkcji. W praktyce, bydło tej rasy może osiągać wydajność na poziomie 30-40 litrów mleka dziennie. Warto także zauważyć, że krowy holsztyńsko-fryzyjskie mają dobre predyspozycje zdrowotne, co przekłada się na niższe koszty leczenia i lepszą rentowność gospodarstwa. Dlatego, decydując się na tę rasę, rolnik może liczyć na stabilne i opłacalne wyniki produkcyjne, zgodne z najlepszymi praktykami w branży mleczarskiej.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Czym jest trymowanie u psów?

A. usuwanie kamienia nazębnego

B. pozbywanie się woskowiny i włosów z uszu

C. przycinanie pazurów

D. eliminowanie martwej sierści

Trymowanie u psów odnosi się do usuwania martwej sierści, co jest istotnym elementem pielęgnacji zwierząt. Regularne usuwanie martwego włosa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia skóry i sierści psa, ponieważ pozwala na lepszą cyrkulację powietrza i zmniejsza ryzyko wystąpienia problemów dermatologicznych. W zależności od rasy psa, różne techniki trymowania mogą być stosowane, takie jak trymer ręczny, nożyczki czy maszynki do strzyżenia. Na przykład, w przypadku ras szorstkowłosych, takich jak Airedale Terrier, trymowanie jest nie tylko konieczne dla estetyki, ale także dla zdrowia, ponieważ zapobiega ona matowieniu sierści i infekcjom skórnym. Dobrą praktyką jest także konsultacja z groomerem, który pomoże określić, jak często powinno się przeprowadzać trymowanie, aby zapewnić psu komfort i zdrowie. Ponadto, regularne trymowanie może pomóc w identyfikowaniu ewentualnych problemów zdrowotnych, takich jak podrażnienia skóry czy pasożyty.

Pytanie 23

Jak długo po zauważeniu początkowych symptomów rui powinno się przeprowadzić zabieg sztucznego unasienniania u krowy?

A. Od 12 do 18 godzin

B. Od 18 do 24 godzin

C. Od 6 do 10 godzin

D. Od 10 do 12 godzin

Odpowiedź 'Od 12 do 18 godzin' jest zgodna z najlepszymi praktykami w zakresie sztucznego unasienniania u krów. Wykonanie zabiegu w tym czasie jest kluczowe, ponieważ w okresie rui dochodzi do owulacji, a nasienie powinno być wprowadzane do układu rozrodczego samicy w momencie, gdy jajnik uwalnia komórkę jajową. Zazwyczaj owulacja następuje około 12 do 14 godzin po pierwszych objawach rui, dlatego tak istotne jest, aby inseminację przeprowadzić w oknie czasowym 12-18 godzin po zauważeniu pierwszych symptomów. Przykładowo, jeżeli pierwsze oznaki rui zaobserwowano o godzinie 8:00, sztuczne unasiennianie powinno zostać przeprowadzone pomiędzy 20:00 a 2:00. Takie podejście zwiększa szansę na zapłodnienie oraz poprawia efektywność hodowli. Warto również pamiętać, że kontrola rui i odpowiednie monitorowanie samic powinny być częścią rutynowych praktyk w hodowli, co przyczynia się do lepszego zarządzania stadem oraz obniżenia kosztów związanych z nieefektywnym unasiennianiem.

Pytanie 24

Tężyczka pastwiskowa u bydła pojawia się z powodu niedoboru

A. magnezu

B. żelaza

C. fosforu

D. wapnia

Odpowiedzi dotyczące fosforu, wapnia i żelaza są błędne w kontekście tężyczki pastwiskowej. Fosfor jest niezbędny dla wielu procesów biochemicznych w organizmach zwierząt, w tym dla produkcji energii oraz mineralizacji kości, ale niedobór fosforu nie jest bezpośrednio powiązany z objawami tężyczki. Niewłaściwe zrozumienie roli fosforu może prowadzić do mylnego wniosku, że jest on przyczyną tego schorzenia, co nie znajduje potwierdzenia w literaturze weterynaryjnej. Wapń, podobnie jak magnez, jest kluczowym minerałem, który wpływa na funkcjonowanie mięśni i układu nerwowego. Jednak niedobór wapnia prowadzi do innych problemów, takich jak hipokalcemia, a nie do tężyczki pastwiskowej. Żelazo jest natomiast istotne w kontekście transportu tlenu w organizmach, a jego niedobór może prowadzić do anemii, co również nie jest związane z tężyczką. Typowe błędy myślowe przyczyniające się do tych nieporozumień to niedostateczne zrozumienie specyficznych funkcji poszczególnych minerałów w organizmach zwierząt, co może prowadzić do nieprawidłowego diagnozowania schorzeń i niewłaściwego zarządzania dietą bydła. Właściwe podejście do suplementacji mineralnej, oparte na analizach paszy oraz potrzeb biologicznych zwierząt, jest kluczowe dla zapobiegania problemom zdrowotnym.

Pytanie 25

Schemat genetycznego ulepszania populacji zwierząt to

A. selekcja

B. postęp w hodowli

C. program hodowlany

D. ulepszanie genetyczne

Zrozumienie podstaw genetyki w kontekście hodowli zwierząt jest kluczowe dla skutecznego doskonalenia populacji. Wybór opcji takich jak postęp hodowlany, doskonalenie genetyczne czy selekcja może prowadzić do mylnych wniosków. Postęp hodowlany jest terminem ogólnym odnoszącym się do wszelkich działań mających na celu poprawę cech zwierząt, ale nie wskazuje na konkretny, systematyczny proces, jakim jest program hodowlany. Z kolei doskonalenie genetyczne to koncepcja, która nie uwzględnia specyfiki działania, jakie podejmowane są w ramach formalnych programów hodowlanych. Selekcja skupia się głównie na wyborze najlepszych osobników do dalszego rozmnażania, ale sama w sobie nie definiuje całościowego podejścia do hodowli. Przyjęcie tych terminów jako synonimów programu hodowlanego może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie oddają one złożoności i struktury procesu, jakim jest program hodowlany. W praktyce skuteczny program hodowlany łączy te elementy w spójną całość, mając na celu nie tylko wybór najlepszych osobników, ale także ich odpowiednie krzyżowanie oraz monitorowanie efektów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Ignorowanie tej struktury może skutkować nieefektywnymi lub wręcz szkodliwymi decyzjami hodowlanymi, które nie przyniosą oczekiwanych rezultatów.

Pytanie 26

Wiosenne dokarmianie pszczół polega na dostarczaniu im

A. cukru

B. pyłku

C. nektaru

D. wosku

Dokarmianie pszczół wiosną polega na podawaniu im cukru, ponieważ w tym okresie, gdy temperatura zaczyna rosnąć, pszczoły budzą się z zimowego snu i potrzebują energii do wznowienia aktywności. Cukier, najczęściej w postaci syropu cukrowego, jest łatwo przyswajalny i szybko dostarcza pszczołom niezbędnych węglowodanów. W praktyce, zaleca się przygotowanie syropu w proporcji 1:1 (jedna część wody do jednej części cukru) lub 2:1, zależnie od temperatury otoczenia. Podawanie takiego syropu wspomaga rozwój rodzin pszczelich, co jest kluczowe dla produkcji miodu i zapylania. Warto również wspomnieć, że wczesne dokarmianie pszczół przyczynia się do wzmocnienia kolonii, co pozwala na lepsze przetrwanie sezonu i zwiększenie wydajności produkcji. Ważne jest, aby monitorować stan pszczół i dostosowywać ilość pokarmu w zależności od ich potrzeb oraz warunków atmosferycznych, co jest zgodne z dobrymi praktykami pszczelarskimi.

Pytanie 27

W końcowej fazie hodowli gęsi często stosuje się ziarno

A. żyta

B. pszenicy

C. owsa

D. jęczmienia

Wybór zbóż w diecie gęsi jest kluczowy dla efektywności tuczu, a niewłaściwe zrozumienie ich wartości odżywczych może prowadzić do nieoptymalnych wyników oraz problemów ze zdrowiem ptaków. Żyto, chociaż jest źródłem energii, ma wyższą zawartość błonnika i niższą strawność w porównaniu do owsa, co może skutkować niższymi przyrostami masy ciała. Ponadto, żyto zawiera związki antyodżywcze, takie jak kwas fitynowy, które mogą ograniczać przyswajanie niektórych składników odżywczych. Z kolei jęczmień, mimo że jest popularnym zbożem w żywieniu zwierząt, często ma niedostateczną zawartość tłuszczu, co czyni go mniej efektywnym w końcowej fazie tuczu, kiedy istotny jest wyższy poziom energii. Pszenica, chociaż również używana w paszach, często ma wyższą zawartość glutenu, co może negatywnie wpływać na trawienie gęsi, powodując problemy gastryczne i ograniczając ich apetyt. Zrozumienie specyfiki i właściwości różnych zbóż jest niezbędne dla zapewnienia optymalnego żywienia gęsi w kontekście ich zdrowia i efektywności produkcji. Niewłaściwy dobór paszy może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz obniżenia jakości mięsa, co stanowi istotny problem dla hodowców.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Nerki o powierzchni powycinanej są częścią układu wydalniczego

A. kury

B. krowy

C. konia

D. królika

Nerki pobrużdżone, charakterystyczne dla krowy, są przystosowane do specyfiki diety i metabolizmu tego zwierzęcia. Krowy są przeżuwaczami, co oznacza, że ich układ pokarmowy zawiera wiele przystosowań do trawienia celulozy. Pobrużdżenia nerek nie tylko zwiększają ich powierzchnię filtracyjną, ale także wspomagają skuteczność usuwania toksyn i produktów przemiany materii, które mogą powstawać w wyniku trawienia roślin. W praktyce, wiedza na temat struktury nerek krowy jest istotna dla weterynarzy oraz hodowców bydła, gdyż pozwala na monitorowanie stanu zdrowia zwierząt oraz wczesne wykrywanie zaburzeń metabolicznych. Badania dotyczące funkcji nerek u bydła mają także zastosowanie w kontekście ochrony środowiska, szczególnie w odniesieniu do zarządzania odpadami zwierzęcymi. Zrozumienie budowy i funkcji nerek krowy może więc prowadzić do lepszego zarządzania hodowlą oraz poprawy dobrostanu zwierząt.

Pytanie 30

Jakie pasze zaliczają się do suchych pasz objętościowych?

A. Siano, słoma, plewy

B. Kiszonka, zielonka, okopowe

C. Susz, wysłodki buraczane, siano

D. Ziarno, nasiona roślin motylkowych, okopowe

Odpowiedź 'siano, słoma, plewy' jest prawidłowa, ponieważ te pasze należą do grupy objętościowych suchych, które są istotnym elementem żywienia zwierząt gospodarskich, zwłaszcza przeżuwaczy. Siano, będące wysuszoną i skoszoną trawą lub ziołami, dostarcza zwierzętom błonnika, który jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. Słoma z zbóż, jak pszenica czy jęczmień, jest uboga w składniki odżywcze, ale także dostarcza błonnika, a ponadto stanowi doskonały materiał ściółkowy. Plewy, będące odpadami po wytworzeniu ziarna, również są stosowane w dawkach objętościowych, chociaż ich wartość pokarmowa jest niższa. Dobrze zbilansowana dieta oparta na takich składnikach może wspierać zdrowie i wydajność zwierząt, co jest zgodne z zaleceniami z zakresu żywienia zwierząt. W praktyce, stosowanie tych pasz w odpowiednich proporcjach jest kluczowe dla optymalizacji wyników produkcyjnych i zapewnienia dobrostanu zwierząt.

Pytanie 31

Dla cieląt o masie do 150 kg, które są utrzymywane w grupie na ściółce, normą jest minimum 1,5 m² na osobnika. Jaką największą liczbę cieląt ważących 120 kg można legalnie hodować w kojcu o powierzchni 24 m²?

A. 14 sztuk

B. 20 sztuk

C. 12 sztuk

D. 16 sztuk

Odpowiedź 16 sztuk jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami, dla cieląt o masie ciała do 150 kg, powierzchnia wymagana na jednego osobnika wynosi 1,5 m². W przypadku kojca o powierzchni 24 m², aby obliczyć maksymalną liczbę cieląt, należy podzielić całkowitą powierzchnię przez powierzchnię przypadającą na jedno cielę. Wykonując obliczenie: 24 m² / 1,5 m²/szt. = 16 sztuk. Takie podejście jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt, które wskazują na konieczność zapewnienia odpowiedniej przestrzeni dla cieląt, co wpływa na ich zdrowie oraz rozwój. W praktyce, przestrzeń ta pozwala na swobodne poruszanie się zwierząt, co jest kluczowe dla ich dobrostanu. Warto również pamiętać, że utrzymywanie odpowiedniej gęstości cieląt w kojcu przyczynia się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia stresu, który może negatywnie wpłynąć na ich wzrost oraz odporność na choroby. Dlatego przestrzeganie norm dotyczących powierzchni jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również praktyką korzystną dla hodowców, którzy dbają o zdrowie i wydajność swoich zwierząt.

Pytanie 32

Do użytku jeździeckiego najbardziej odpowiednie są konie

A. juczne

B. prymitywne

C. zimnokrwiste

D. gorącokrwiste

Wybór koni prymitywnych czy zimnokrwistych jako najlepszych do jazdy wierzchowej to trochę nieporozumienie. Konie prymitywne, takie jak mustangi, co prawda są wytrzymałe, ale raczej nie nadają się do intensywnych treningów. Zazwyczaj to nie mają tej dynamiki, co konie gorącokrwiste, a czasem brakuje im też chęci do współpracy z jeźdźcem. Jeżeli chodzi o konie juczne, to one są bardziej do noszenia ładunków. Owszem, mają siłę, ale w sporcie ważne są szybkość i zwinność, których te konie nie mają. Z kolei konie zimnokrwiste, mimo że są potężne, to są też mniej zwinne. Więc utożsamianie tych ras z gorącokrwistymi to chyba błąd, bo każda rasa ma swoje miejsce i cel. W skrócie, kluczowe jest zrozumienie, co każdy koń potrafi, żeby wybrać tego odpowiedniego do jazdy.

Pytanie 33

Rośliny, które łatwo się kiszą, to

A. lucerna, żyto

B. soja, wyka

C. łubin, seradela

D. kukurydza, ziemniaki

Wybór lucerny i żyta, łubinu i seradeli, czy soi i wyki jako roślin łatwo kiszących się jest nietrafiony z kilku powodów. Lucerna jest rośliną motylkowatą, najczęściej stosowaną jako pasza, a jej skład chemiczny, na który składają się głównie białka i włókna, nie sprzyja procesowi kiszenia. Proces fermentacji wymaga odpowiedniej ilości cukrów prostych, które lucerna posiada w ograniczonej ilości. Żyto także jest rzadko kiszone, ponieważ jego ziarna są stosunkowo suche i mało fermentowalne. Podobnie łubin i seradela, mimo że są wartościowymi roślinami białkowymi, nie mają odpowiedniego profilu chemicznego do skutecznej fermentacji. Soja i wyka, choć stosowane w diecie, również nie są typowymi roślinami kiszonymi. Typowe błędy w rozumieniu procesu kiszenia często wynikają z mylenia pasz zielonych z produktami łatwo fermentującymi. Ostatecznie, zrozumienie, które rośliny nadają się do kiszenia, opiera się na ich składzie chemicznym oraz właściwościach, które ułatwiają fermentację, co w przypadku wymienionych roślin nie jest spełnione.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jakie jest proporcjonalne odniesienie powierzchni okien do powierzchni podłogi, jeśli powierzchnia okien wynosi 20 m², a powierzchnia podłogi 240 m²?

A. 1:20

B. 1:24

C. 1:12

D. 1:10

Odpowiedź 1:12 jest poprawna, ponieważ stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi obliczamy, dzieląc powierzchnię okien przez powierzchnię podłogi. W tym przypadku mamy 20 m² (powierzchnia okien) podzielone przez 240 m² (powierzchnia podłogi), co daje 20/240 = 1/12. Oznacza to, że na każdy 1 m² powierzchni okien przypada 12 m² powierzchni podłogi. Taki stosunek jest istotny w kontekście projektowania budynków, ponieważ wpływa na oświetlenie naturalne, wentylację oraz estetykę wnętrza. Przykładowo, w budownictwie mieszkalnym zaleca się, aby stosunek ten oscylował w okolicach 1:12, aby zapewnić odpowiednią ilość światła dziennego, co jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi efektywności energetycznej. Dobre praktyki w architekturze uwzględniają również regulacje lokalne, które mogą określać minimalne wymagania dotyczące powierzchni okien w zależności od przeznaczenia budynku.

Pytanie 36

Kondensowane suplementy mineralne lub mineralno-witaminowe w formie tabletek, kapsułek lub ampułek, podawane krowom dożwaczowo za pomocą specjalnych pistoletów, to

A. inokulanty

B. bolusy

C. prebiotyki

D. detoksykanty

Prebiotyki to substancje, które nie są bezpośrednio związane z formą aplikacji dożwaczowej, ale raczej wpływają na rozwój korzystnej mikroflory jelitowej. Z tego powodu są one stosowane w paszach jako dodatki poprawiające trawienie i wchłanianie składników odżywczych. Odpowiednie stosowanie prebiotyków może pozytywnie wpływać na zdrowie krów, lecz nie zastępuje konieczności podawania bolusów w sytuacjach wymagających uzupełnienia braków mineralnych i witaminowych. Detoksykanty, z drugiej strony, mają na celu neutralizowanie toksyn w organizmach zwierząt, ale są one bardziej związane z reakcjami toksykologicznymi niż z rutynową suplementacją witamin i minerałów. Z kolei inokulanty to preparaty zawierające mikroorganizmy, które stosuje się w celu poprawy procesów fermentacyjnych w kiszonek, a nie jako suplement diety dożwaczowego podawania. Właściwe zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami w hodowli bydła, ponieważ stosowanie niewłaściwych dodatków może prowadzić do nieefektywności w żywieniu oraz do problemów zdrowotnych zwierząt. W praktyce należy pamiętać, że bolusy odgrywają unikalną rolę w dostarczaniu skoncentrowanych składników odżywczych w sposób, który prebiotyki, detoksykanty czy inokulanty nie mogą zastąpić.

Pytanie 37

Aby uzupełnić wapń w diecie kur niosek, należy zastosować

A. sól pastewną

B. karotenoidy

C. kredę pastewną

D. probiotyki

Kreda pastewna jest naturalnym źródłem wapnia, które jest niezbędne dla zdrowia kur niosek, szczególnie w okresie intensywnego znoszenia jaj. Wapń odgrywa kluczową rolę w procesie mineralizacji skorupy jaja, co wpływa na jej jakość i wytrzymałość. Uzupełnianie diety kur o kredę pastewną zapewnia optymalny poziom wapnia, co jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi żywienia drobiu. W praktyce, stosowanie kredy pastewnej jako suplementu diety jest powszechną praktyką, której celem jest zapobieganie problemom zdrowotnym takim jak kruchość skorupy jaj, co może prowadzić do strat ekonomicznych. Dobrze zbilansowana dieta, wzbogacona w minerały, jest kluczowa dla efektywnej produkcji jaj, a kreda pastewna jest jednym z najważniejszych składników, które powinny znajdować się w diecie kur niosek. Warto również pamiętać, że odpowiedni poziom wapnia wpływa nie tylko na jakość jaj, ale również na ogólny stan zdrowia ptaków, co podkreśla znaczenie stosowania kredy w hodowli drobiu.

Pytanie 38

Do wysokobiałkowych pasz zaliczają się

A. mączki zwierzęce i okopowe

B. kiszonki i marchew

C. śruty poekstrakcyjne oraz nasiona roślin strączkowych

D. zboża oraz wysłodki buraczane

Śruty poekstrakcyjne i nasiona roślin strączkowych są uznawane za pasze wysokobiałkowe, ponieważ dostarczają one znaczną ilość białka potrzebnego w diecie zwierząt. Śruty poekstrakcyjne, takie jak śruta sojowa czy rzepakowa, są produktem ubocznym procesu ekstrakcji oleju z nasion oleistych i charakteryzują się wysoką zawartością białka, często przekraczającą 40%. Nasiona roślin strączkowych, takie jak groch czy fasola, również są bogate w białko, co czyni je idealnym składnikiem w żywieniu zwierząt, szczególnie w dietach bydła, świń oraz drobiu. W praktyce, wykorzystanie pasz wysokobiałkowych jest kluczowe w przemysłowej produkcji mięsa, mleka i jaj, gdzie odpowiednia podaż białka wpływa na wzrost, wydajność oraz zdrowie zwierząt. Zgodnie z zaleceniami żywieniowymi, stosowanie tych pasz powinno być zrównoważone z innymi składnikami diety, aby zapewnić optymalne warunki do produkcji zwierzęcej oraz zdrowy rozwój organizmów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli zwierząt.

Pytanie 39

Jaką minimalną liczbę sztuk świń musi mieć rolnik planujący ich hodowlę, aby zarejestrować siedzibę stada?

A. 1 sztuka

B. 3 sztuki

C. 2 sztuki

D. 4 sztuki

Wybór odpowiedzi innej niż 1 sztuka może wynikać z niepełnego zrozumienia regulacji dotyczących hodowli świń. Istnieje powszechne przekonanie, że minimalna liczba sztuk do rejestracji musi być wyższa, być może z uwagi na praktyki związane z większymi gospodarstwami rolnymi. Jednakże, niezależnie od skali hodowli, przepisy prawne jasno określają, że każdy rolnik, niezależnie od liczby posiadanych świń, ma obowiązek rejestracji stada. W przypadku odpowiedzi optujących za większą liczbę sztuk, występuje typowy błąd myślowy polegający na założeniu, że rejestracja dotyczy jedynie hodowli komercyjnej lub intensywnej, co jest nieprawdziwe. Prowadzi to do pominięcia kluczowych zasad dotyczących zdrowia zwierząt oraz bioasekuracji, które są istotne dla każdego, kto planuje rozpocząć hodowlę, nawet w bardzo małym zakresie. Zrozumienie tej regulacji jest fundamentalne, ponieważ nieprzestrzeganie obowiązku rejestracji może prowadzić do konsekwencji prawnych, a także wpływać na zdrowie zwierząt oraz bezpieczeństwo żywności. W praktyce, każda osoba zainteresowana hodowlą powinna być świadoma obowiązków wynikających z przepisów, aby uniknąć problemów związanych z niezgodnością z prawem oraz potencjalnymi stratami w przypadku wystąpienia chorób w stadzie.

Pytanie 40

Najmniej szybkim sposobem poruszania się konia jest

A. inochód

B. cwał

C. kłus

D. stęp

Wybór inochodu, kłusa lub cwału jako odpowiedzi na pytanie o najwolniejszy chód konia jest błędny, ponieważ każdy z tych chódów wykonywany jest w znacznie szybszym tempie niż stęp. Inochód to chód, w którym koń porusza się w specyficzny sposób, zsynchronizowany z nogami po przekątnej, co daje efekt płynnego ruchu, ale jest zdecydowanie szybszy niż stęp. W praktyce inochód często jest wykorzystywany w dyscyplinach takich jak rajdy czy jazda po trudnym terenie, jednak nie jest odpowiedni do sytuacji wymagających powolnego, kontrolowanego ruchu. Kłus jest chodem dwutaktowym, który również charakteryzuje się większą prędkością i dynamiką, a jego zastosowanie obejmuje zarówno wyścigi, jak i jazdę rekreacyjną. Chociaż kłus jest bardziej komfortowy dla niektórych jeźdźców, to jednak nie można go uznać za najwolniejszy chód, gdyż idealnie nadaje się do szybkiej jazdy. Cwał, z kolei, to najszybszy chód konia, używany głównie podczas wyścigów i w sytuacjach, gdy wymagana jest maksymalna prędkość. W związku z tym, wybór tych chódów jako najwolniejszych jest typowym błędem myślowym, wynikającym z nieporozumienia dotyczącego podstawowych charakterystyk chódów koni oraz ich zastosowań w praktyce jeździeckiej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej