Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 12 kwietnia 2025 17:21
Data zakończenia: 12 kwietnia 2025 17:33

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie działania należy podjąć w przypadku ukąszenia psa przez węża?

A. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

B. założeniu opaski uciskowej poniżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

C. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu ciepłych okładów

D. założeniu opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia i przykładaniu zimnych okładów

Założenie opaski uciskowej powyżej miejsca ukąszenia oraz przykładanie zimnych okładów to sprawdzona procedura w przypadku ukąszenia przez węża. Opaska uciskowa ma na celu ograniczenie krążenia krwi w obszarze ukąszenia, co może spowolnić rozprzestrzenianie się toksyn w organizmie. Zimne okłady pomagają w redukcji obrzęku oraz bólu, co jest szczególnie istotne w sytuacji stresowej. Przykładanie zimnych kompresów powinno być krótkotrwałe, aby nie doprowadzić do odmrożeń, a także należy pamiętać, aby nie stosować zbyt mocnego ucisku, aby nie zablokować przepływu krwi całkowicie. W sytuacjach zagrożenia życia, takich jak ukąszenie węża, kluczowe jest jak najszybsze dostarczenie poszkodowanego do szpitala, gdzie lekarze mogą podjąć dalsze kroki, w tym podanie surowicy przeciwwężowej. Zgodnie z wytycznymi organizacji zajmujących się medycyną ratunkową, odpowiednie postępowanie może zdecydować o dalszym przebiegu leczenia.

Pytanie 2

Dysponujemy kosiarką, prasą zwijającą oraz owijarką do bel folią. Słoneczne warunki atmosferyczne prognozowane są jedynie na następne dwa dni od momentu koszenia trawy. Biorąc pod uwagę te czynniki, trawę powinno się zabezpieczyć w formie

A. siana

B. sianokiszonki

C. suszenia

D. kiszonki

Sianokiszonka to naprawdę fajny sposób na konserwację trawy, szczególnie gdy prognozy mówią o krótkim czasie słonecznej pogody. Ogólnie rzecz biorąc, zbieramy trawę i przechowujemy ją w niemal beztlenowych warunkach, co powoduje fermentację. Dzięki temu pasza zachowuje swoje cenne składniki odżywcze, a przy tym staje się smaczniejsza i łatwiejsza do strawienia dla zwierząt. Najlepiej, tak jak zauważyłem, używać młodej trawy, bo ma sporo wody. Musimy być jednak ostrożni, bo jeśli trawa zbyt mocno się wysuszy, to straci swoje wartości. Dlatego warto pomyśleć o prasowaniu i owinięciu bele folią, żeby fermentacja poszła jak należy. Praktyka pokazuje, że najlepszą porą na zbiór jest wczesny ranek, gdy ta woda w roślinach jest na najniższym poziomie. I tak, sianokiszonka jest bardziej odporna na zmiany pogody w porównaniu do innych sposobów przechowywania, co czyni ją bezpiecznym wyborem w dzisiejszych czasach.

Pytanie 3

Rasa bydła klasyfikowana jako mała rasa mięsna, szybko dojrzewająca i charakteryzująca się szybkim przyrostem masy, bez rogów, o najczęściej czarnej i błyszczącej sierści. Doskonale radzi sobie w trudnych warunkach żywienia i klimatycznych. Jak nazywa się ta rasa?

A. aberdeen angus

B. hereford

C. salers

D. limousine

Wybór innych ras, takich jak Salers, Hereford czy Limousine, nie oddaje w pełni charakterystyki, jaką ma Aberdeen Angus. Salers, choć również uznawana za rasę mięsna, jest rasa o bardziej surowym temperamencie i wymaga lepszych warunków żywieniowych, co czyni ją mniej odporną na trudne warunki. Z kolei Hereford, mimo że jest rasą mięsna, jest znana z posiadania rogów, co jest sprzeczne z opisem bezrożności. Ponadto, Hereford ma tendencję do wolniejszego wzrostu i późniejszego dojrzewania w porównaniu do Aberdeen Angus, co jest istotnym czynnikiem dla hodowców poszukujących efektywności produkcji. Limousine, z drugiej strony, to rasa znana z wysokiej wydajności mięsnej, jednak wymaga ona bardziej wymagającego żywienia i lepszych warunków bytowych, co czyni ją mniej uniwersalną w niekorzystnych warunkach klimatycznych. Typowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwej rasy jest zbytnie skoncentrowanie się na wydajności produkcji bez uwzględnienia lokalnych warunków hodowlanych, co prowadzi do nietrafionych decyzji dotyczących wyboru rasy bydła. Zrozumienie różnic pomiędzy rasami oraz ich adaptacyjnych zdolności to klucz do sukcesu w hodowli bydła mięsnego.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Jakim narządem nieparzystym charakteryzują się przeważnie ptaki?

A. nerka

B. jądro

C. nasieniowód

D. jajnik

Odpowiedź "jajnik" jest poprawna, ponieważ u większości ptaków samice mają tylko jeden jajniki, co czyni go narządem nieparzystym. Jajniki są odpowiedzialne za produkcję komórek jajowych oraz hormonów płciowych, co jest kluczowe dla reprodukcji. W odróżnieniu od wielu innych kręgowców, ptaki wykazują adaptacje, które pozwalają im na redukcję masy ciała, co jest istotne dla ich zdolności do lotu. Na przykład, samice ptaków mogą produkować jednocześnie wiele jaj, co zwiększa ich szanse na reprodukcję. Jajniki ptaków mogą różnić się pod względem wielkości i funkcji w zależności od gatunku, a ich rozwój jest ściśle regulowany przez cykle hormonalne. Zrozumienie budowy i funkcji jajników u ptaków jest nie tylko kluczowe dla biologii ewolucyjnej, ale ma także praktyczne zastosowanie w hodowli ptaków i ochronie gatunków, gdzie rozmnażanie odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 6

Rośliny, które łatwo się kiszą, to

A. soja, wyka

B. łubin, seradela

C. lucerna, żyto

D. kukurydza, ziemniaki

Wybór lucerny i żyta, łubinu i seradeli, czy soi i wyki jako roślin łatwo kiszących się jest nietrafiony z kilku powodów. Lucerna jest rośliną motylkowatą, najczęściej stosowaną jako pasza, a jej skład chemiczny, na który składają się głównie białka i włókna, nie sprzyja procesowi kiszenia. Proces fermentacji wymaga odpowiedniej ilości cukrów prostych, które lucerna posiada w ograniczonej ilości. Żyto także jest rzadko kiszone, ponieważ jego ziarna są stosunkowo suche i mało fermentowalne. Podobnie łubin i seradela, mimo że są wartościowymi roślinami białkowymi, nie mają odpowiedniego profilu chemicznego do skutecznej fermentacji. Soja i wyka, choć stosowane w diecie, również nie są typowymi roślinami kiszonymi. Typowe błędy w rozumieniu procesu kiszenia często wynikają z mylenia pasz zielonych z produktami łatwo fermentującymi. Ostatecznie, zrozumienie, które rośliny nadają się do kiszenia, opiera się na ich składzie chemicznym oraz właściwościach, które ułatwiają fermentację, co w przypadku wymienionych roślin nie jest spełnione.

Pytanie 7

Kość sitowa należy do kości

A. miednicy

B. głowy

C. przedramienia

D. nadgarstka

Kość sitowa, znana jako os ethmoidale, jest kluczowym elementem czaszki, który odgrywa istotną rolę w strukturze głowy. Jest to kość nieparzysta, która znajduje się w przedniej części czaszki, między oczodołami a jamą nosową. Oprócz wspierania struktury nosa, kość sitowa jest istotna dla przesyłania węchu, ponieważ zawiera blaszkę sitową, przez którą przechodzą włókna nerwu węchowego. Kość ta ma także wpływ na kształt i funkcjonowanie zatok przynosowych, co jest istotne w kontekście zdrowia i komfortu górnych dróg oddechowych. Wiedza na temat anatomicznych i funkcjonalnych właściwości kości sitowej jest niezbędna w praktyce medycznej, szczególnie w otorynolaryngologii, gdzie diagnostyka i leczenie schorzeń związanych z zatokami oraz zapalenia błony śluzowej nosa są kluczowe. Dobre zrozumienie anatomii kości sitowej pozwala na efektywniejsze planowanie zabiegów chirurgicznych, takich jak endoskopowa chirurgia zatok, co jest zgodne z aktualnymi standardami medycznymi.

Pytanie 8

W fermentowanej masie do produkcji kwasu mlekowego w ilości zapewniającej prawidłowy proces fermentacji konieczna jest odpowiednia ilość

A. witamin

B. tłuszczy

C. węglowodanów

D. białka

Wybór witamin jako kluczowego składnika w procesie zakiszania jest nieodpowiedni, ponieważ witaminy nie są bezpośrednim źródłem energii dla bakterii mleczarskich. Chociaż witaminy są istotne dla zdrowia zwierząt i mogą wspierać ogólny metabolizm, nie mają roli w produkcji kwasu mlekowego, co jest kluczowe dla skutecznego procesu fermentacji. Podobnie, tłuszcze, mimo że są ważnym źródłem energii w diecie zwierząt, nie uczestniczą w fermentacji mlekowej w takim samym stopniu jak węglowodany. Ich obecność w masie zakiszanej może wręcz hamować proces fermentacji, ponieważ bakterie mleczarskie preferują fermentację glukozy i innych cukrów prostych. Białko, z kolei, jest istotnym makroskładnikiem, jednak nie jest bezpośrednio zaangażowane w produkcję kwasu mlekowego. Zbyt wysoka zawartość białka w zakiszanej masie może prowadzić do powstawania amoniaku, co jest niepożądane i może wpłynąć na jakość zakiszonego produktu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, często opierają się na mylnym przekonaniu, że wszystkie składniki odżywcze mają równą wagę w procesach fermentacyjnych, co jest dużym uproszczeniem. Rzeczywistość jest taka, że węglowodany są kluczowym czynnikiem determinującym efektywną fermentację w procesie zakiszania.

Pytanie 9

Jakie działania należy podjąć w przypadku udzielania pierwszej pomocy koniowi wykazującemu objawy ochwatu?

A. schładzaniu mięśni zadu konia

B. stosowaniu ciepłych okładów na kopyta

C. owijaniu i ogrzewaniu mięśni zadu konia

D. wykonaniu zimnych okładów na kopyta

Odpowiedzi sugerujące ochładzanie lub ogrzewanie mięśni zadu konia są nieprawidłowe z kilku powodów. Po pierwsze, ochwat jest schorzeniem bezpośrednio związanym z kopytami, a nie z mięśniami zadu, co oznacza, że jakiekolwiek działania skierowane na zadu nie mają wpływu na proces zapalny zachodzący w kopycie. Ogrzewanie mięśni zadu może wręcz pogorszyć stan konia, gdyż dodatkowe ciepło może zwiększyć stan zapalny w organizmie, co jest sprzeczne z celem pierwszej pomocy. Ponadto, ciepłe okłady na kopyta mogą prowadzić do dalszego pogorszenia sytuacji, ponieważ ciepło sprzyja rozszerzaniu naczyń krwionośnych i zwiększeniu przepływu krwi do uszkodzonych tkanek, co może prowadzić do nasilenia bólu. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie ogólnych zasad pierwszej pomocy, które sprawdzają się w innych przypadkach, z sytuacją ochwatu. W kontekście tej choroby, kluczowe jest zrozumienie, że kopyta są centralnym punktem problemu, a nie mięśnie, co wymaga zastosowania odpowiednich technik, takich jak zimne okłady, aby skutecznie zarządzać objawami i wspierać proces leczenia.

Pytanie 10

Do czego wykorzystuje się goblety?

A. do szybkie rozmrażanie słomek z nasieniem

B. do przechowywania słomek z nasieniem w pojemniku z ciekłym azotem

C. do obcinania słomek z nasieniem

D. do przechowywania osłon na pistolety inseminacyjne

Goblet to takie specjalne naczynie, które naprawdę się przydaje, gdy chodzi o przechowywanie i transport słomek nasieniem w niskich temperaturach, na przykład w ciekłym azocie. Ten ciekły azot utrzymuje bardzo niską temperaturę, co jest mega ważne, żeby komórki nasienia mogły żyć. Używanie gobletów to dobry sposób, żeby chronić te słomki przed różnymi uszkodzeniami i trzymać je w odpowiednich warunkach. To całkiem zgodne z tym, co mówi się o najlepszych praktykach w inseminacji sztucznej. Dzięki nim można też zminimalizować ryzyko kontaminacji i łatwiej zarządzać próbkami. Na przykład w stacjach hodowlanych, goblety są wykorzystywane do transportu słomek z nasieniem od miejsc, gdzie to wszystko się dzieje, do klinik weterynaryjnych i ośrodków inseminacyjnych, gdzie potem mogą być wykorzystane do inseminacji zwierząt. Prawidłowe przechowywanie i transport nasienia są kluczowe, bo wpływa to na sukces inseminacji i zwiększa efektywność hodowli zwierząt.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Oryginalne zaświadczenie potwierdzające wykonanie zabiegu sztucznego unasienniania krowy, która jest oceniana pod względem wydajności mlecznej, znajduje się

A. w Związku Hodowców i Producentów mleka

B. u posiadacza zwierzęcia

C. u podmiotu dostarczającego nasienie

D. u podmiotu realizującego zabieg

Odpowiedzi wskazujące na Związek Hodowców i Producentów Mleka, podmiot wykonujący zabieg czy podmiot dostarczający nasienie sugerują błędne zrozumienie roli, jaką każdy z tych podmiotów odgrywa w procesie sztucznego unasienniania. Związek Hodowców i Producentów Mleka jest instytucją, która ma na celu wspieranie hodowców i producentów w zakresie różnych aspektów produkcji mleka, ale nie jest odpowiedzialny za przechowywanie indywidualnych dokumentów dotyczących konkretnych zwierząt. Podmiot wykonujący zabieg ma na celu realizację zabiegu, jednak to nie on jest odpowiedzialny za wydawanie oryginałów zaświadczeń, ponieważ dokumenty te pozostają w gestii właściciela zwierzęcia. Z kolei podmiot dostarczający nasienie odpowiada za jakość i transport materiału, ale również nie zajmuje się dokumentacją zabiegów w odniesieniu do poszczególnych sztuk bydła. Typowym błędem myślowym jest mylenie odpowiedzialności prawnej z odpowiedzialnością operacyjną. Właściciel zwierzęcia ma obowiązek dokumentowania wszelkich działań związanych z jego stadem w celu zapewnienia zgodności z przepisami oraz dla celów hodowlanych. Przechowywanie zaświadczeń u posiadacza zwierzęcia jest kluczowe dla utrzymania pełnej dokumentacji, co ma istotne znaczenie dla oceny efektywności hodowli i zdrowia zwierząt. Brak takiej dokumentacji może prowadzić do problemów prawnych i zdrowotnych, a także wpływać na wydajność produkcji.

Pytanie 13

U ptaków takich jak drób, czynności takie jak grzebanie, dziobanie, wyszukiwanie i zbieranie pokarmu, rozkładanie oraz trzepotanie skrzydłami oraz straszenie piór świadczą o

A. kwoczeniu

B. przepierzaniu się

C. pterofagii

D. normalnym zachowaniu

Wybór odpowiedzi "pterofagii", "kwoczenia" czy "przepierzania" może sugerować pewne nieporozumienie w temacie zachowań drobiu. Pterofagia to zjadanie piór, co raczej nie jest zdrowe i może świadczyć o stresie albo złej diecie. To nie jest coś, co powinno występować u ptaków. Kwoczenie to dźwięk wydawany przez kury, głównie w kontekście opieki nad pisklętami – nie jest to więc zachowanie ogólne, tylko specyficzne. A przepierzanie to normalny proces, w którym ptaki odnawiają pióra, ale znowu, to nie jest związane z poszukiwaniem pokarmu. Ważne, żeby myśleć o tym, co naprawdę oznaczają te zachowania i unikać mylnych interpretacji. Dobrze by było, żeby hodowcy wiedzieli, że normalne zachowanie drobiu to to, co wspiera ich zdrowie, a nie takie, które może sugerować problemy. Dlatego warto się edukować w temacie naturalnych instynktów ptaków i dawać im warunki, które pozwolą na ich swobodny rozwój.

Pytanie 14

Co oznacza wybujałość cech u krzyżówek?

A. heterozja

B. inbred

C. selekcja

D. modyfikacja

Heterozja, zwana również efektem heterozji, odnosi się do zjawiska, w którym potomstwo, będące mieszanką dwóch różnych linii genetycznych, wykazuje cechy przewyższające te, które obserwuje się u rodziców. Jest to pożądane zjawisko w hodowli roślin i zwierząt, ponieważ przyczynia się do zwiększenia wydajności, odporności na choroby oraz lepszej adaptacji do zmieniających się warunków środowiskowych. Przykładami zastosowania heterozji są uprawy kukurydzy, gdzie krzyżówki różnych odmian prowadzą do znacznego wzrostu plonów, a także hodowle bydła, gdzie mieszanie różnych ras skutkuje większą wydajnością mleczną. W praktyce uzyskanie heterozji wymaga starannego doboru rodziców oraz analizy ich cech fenotypowych i genotypowych. Zgodnie z dobrą praktyką w hodowli, konieczne jest monitorowanie wyników oraz ich dalsza optymalizacja, co pozwala na stałe poprawianie jakości uzyskiwanych potomków. Heterozja jest zatem kluczowym zjawiskiem w biotechnologii rolniczej, które wspiera zrównoważony rozwój produkcji żywności.

Pytanie 15

Pierwszym segmentem jelita cienkiego jest

A. jelito czcze

B. dwunastnica

C. okrężnica

D. jelito biodrowe

Jelito czcze, okrężnica oraz jelito biodrowe, mimo iż są to elementy układu pokarmowego, nie pełnią roli pierwszego odcinka jelita cienkiego. Jelito czcze, będące kolejnym segmentem jelita cienkiego po dwunastnicy, odpowiedzialne jest za dalsze wchłanianie składników odżywczych oraz wody, ale nie jest pierwszym odcinkiem. Okrężnica to część jelita grubego, która ma zupełnie inną funkcję, koncentrującą się na wchłanianiu wody oraz formowaniu stolca. Jelito biodrowe, jako końcowa część jelita cienkiego, również nie jest miejscem, gdzie rozpoczyna się proces trawienia. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieznajomość anatomii jelit oraz ich funkcji, co może prowadzić do mylnych przekonań o ich roli. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest niezbędne w kontekście diagnostyki medycznej oraz w praktyce klinicznej. Wiedza na temat sekwencji i funkcji poszczególnych odcinków jelita jest fundamentem, na którym buduje się dalszą wiedzę o zdrowiu układu pokarmowego oraz jego zaburzeniach.

Pytanie 16

Wskaż poprawną sekwencję etapów pracy hodowlanej?

A. Ocena wartości hodowlanej, selekcja, ocena użytkowa, dobór indywidualny

B. Dobór indywidualny, ocena użytkowa, ocena wartości hodowlanej, selekcja

C. Ocena wartość, użytkowej, ocena wartości hodowlanej, selekcja, dobór indywidualny

D. Selekcja, dobór indywidualny, ocena wartości hodowlanej, ocena użytkowa

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że nie uwzględniają one właściwej sekwencji etapów w hodowli. W przypadku pierwszej odpowiedzi sugeruje się, że dobór indywidualny powinien być przeprowadzany przed oceną wartości hodowlanej i użytkowej, co jest niezgodne z zasadami hodowli. Bez wcześniejszej oceny wartości użytkowej i hodowlanej, dobór nie może być skuteczny, ponieważ nie ma jasnych kryteriów doboru. Druga odpowiedź umieszcza selekcję przed oceną wartości, co również wprowadza chaos w procesie decyzyjnym. Selekcja powinna być podstawą po dokonaniu wcześniejszych analiz, aby zapewnić, że wybierane osobniki rzeczywiście spełniają wymagania hodowlane. Trzecia odpowiedź, która zaczyna się od oceny wartości hodowlanej, a następnie sugeruje selekcję przed oceną wartości użytkowej, również wprowadza zamieszanie, gdyż nie pozwala na zrozumienie, jakie cechy są kluczowe. Ostatnia odpowiedź błędnie łączy oceny w sposób, który nie odzwierciedla rzeczywistego procesu hodowlanego. Kluczowym błędem myślowym w tych odpowiedziach jest pominięcie znaczenia strukturalnej analizy wartości genetycznej przed podjęciem decyzji o selekcji. Stosowanie się do ustalonych procedur i standardów hodowlanych jest niezbędne dla uzyskania sukcesu w pracy hodowlanej.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jakim stawem łączą się kość ramienna z kośćmi przedramienia?

A. ramienny

B. nadgarstkowy

C. kolanowy

D. łokciowy

Staw łokciowy łączy kość ramienną z kośćmi przedramienia, czyli kością promieniową i łokciową. Jest to staw złożony, który umożliwia zarówno zginanie, jak i prostowanie oraz rotację przedramienia. W praktyce, pełni kluczową rolę w umożliwieniu ruchów takich jak podnoszenie i przenoszenie przedmiotów, a także w wielu sportach, gdzie precyzyjne ruchy rąk są niezbędne. Zgodnie z anatomią człowieka, staw łokciowy zapewnia stabilność podczas wykonywania codziennych czynności, a także w dyscyplinach wymagających dużej precyzji, jak rzut dyskiem czy strzelectwo. Ponadto, odpowiednie zrozumienie budowy i funkcji stawu łokciowego jest istotne w rehabilitacji po urazach, ponieważ pozwala na opracowanie skutecznych programów terapeutycznych, które przywracają pełną funkcjonalność kończyny górnej.

Pytanie 19

Substancje, które są dodawane do pasz w celu zabezpieczenia składników podatnych na utlenianie, takich jak witaminy czy karoteny, to

A. enzymy paszowe

B. konserwanty

C. detoksykanty

D. antyoksydanty

Detoksykanty są substancjami, które mają na celu usuwanie toksycznych związków z organizmu zwierząt, ale nie mają bezpośredniego wpływu na ochronę składników odżywczych w paszy przed utlenianiem. Enzymy paszowe są natomiast dodatkami, które pomagają w trawieniu i przyswajaniu składników odżywczych, ale nie działają jako środki ochronne dla wrażliwych substancji. Z kolei konserwanty są używane głównie w celu przedłużenia trwałości paszy poprzez hamowanie rozwoju mikroorganizmów, a nie ochronę przed utlenianiem. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć wynikają z braku zrozumienia różnic w funkcji dodatków do pasz. Właściwe zastosowanie antyoksydantów jest kluczowe dla jakości paszy, a stosowanie niewłaściwych substancji, jak detoksykanty, enzymy paszowe czy konserwanty, może prowadzić do nieoptymalnego żywienia zwierząt oraz obniżenia wartości odżywczej pasz. W branży paszowej istotne jest, aby wszyscy uczestnicy rynku mieli świadomość znaczenia i ról, jakie pełnią różne dodatki, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące ich stosowania.

Pytanie 20

Witamina, która bierze udział w procesie tworzenia krwi i zapobiega anemii u zwierząt, to witamina

A. D

B. H

C. B12

D. E

Witamina E jest istotna, ale głównie działa jako przeciwutleniacz, a nie pomaga w tworzeniu krwi. Jest to witamina rozpuszczalna w tłuszczach, która dba o zdrowie komórek, zwłaszcza w kontekście ochrony przed szkodliwymi działaniami oksydacyjnymi. Jej rola w produkcji czerwonych krwinek jest dość ograniczona, co czasem myli ludzi, którzy myślą, że może zapobiegać anemii. A witamina H, znana jako biotyna, to głównie temat związany z metabolizowaniem tłuszczów, węglowodanów i białek. Jej brak może prowadzić do kłopotów ze skórą, ale nie wpłynie na produkcję krwi. Witamina D z kolei jest mega ważna dla kości i odporności, ale nie ma zbyt dużego wpływu na tworzenie krwi. To wszystko pokazuje, jak łatwo jest pomylić różne witaminy, bo każda ma swoje unikalne funkcje. Warto znać rolę każdej z nich, bo niedobory mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. Dlatego regularne wizyty u weterynarza i badania krwi to dobry pomysł, żeby sprawdzić, czy nie brakuje jakichś witamin.

Pytanie 21

Jaką witaminę należy stosować, aby zapobiec krzywicy u zwierząt?

A. B1

B. K

C. E

D. D

Witamina K, witamina B1 oraz witamina E odgrywają różne role w organizmach zwierząt, jednak ich funkcje nie są związane bezpośrednio z zapobieganiem krzywicy. Witamina K jest kluczowa dla procesów krzepnięcia krwi i metabolizmu kości, ale nie ma bezpośredniego wpływu na mineralizację kości w kontekście krzywicy. Niedobór witaminy K może prowadzić do osłabienia kości, ale nie do krzywicy. Z kolei witamina B1, znana jako tiamina, ma zasadnicze znaczenie dla metabolizmu energetycznego i układu nerwowego, a jej niedobór może powodować choroby neurologiczne, takie jak beri-beri, jednak nie ma związku z mineralizacją kości. Witamina E jest silnym antyoksydantem, który chroni błony komórkowe przed uszkodzeniami oksydacyjnymi, ale również nie ma bezpośredniego wpływu na rozwój krzywicy. W przypadku błędnych odpowiedzi, często spotykanym błędem jest pomieszanie funkcji witamin oraz przypisywanie im ról, których nie pełnią. Wiedza na temat funkcji witamin jest kluczowa w kontekście zdrowia zwierząt, w tym ich diety, a nieprawidłowe zrozumienie tych zależności może prowadzić do niewłaściwej suplementacji lub diety, co z kolei może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.

Pytanie 22

Gdzie znajduje się krąg obrotowy?

A. pomiędzy ostatnim kręgiem piersiowym a pierwszym lędźwiowym

B. między pierwszym a trzecim kręgiem lędźwiowym

C. pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym

D. w obszarze ostatniego kręgu krzyżowego a pierwszym ogonowym

Krąg obrotowy, znany również jako atlas i obrotnik, znajduje się pomiędzy pierwszym a trzecim kręgiem szyjnym. Atlas (C1) jest pierwszym kręgiem szyjnym, który łączy się z czaszką, a obrotnik (C2) jest drugim kręgiem szyjnym, który umożliwia obrót głowy. Krąg obrotowy posiada unikalną strukturę, w tym ząb (dens), który pozwala na rotację atlasu wokół osi, co w konsekwencji umożliwia ruch rotacyjny głowy. Zrozumienie lokalizacji kręgów szyjnych i ich funkcji jest kluczowe w medycynie, ze względu na ich rolę w utrzymaniu stabilności głowy oraz w ochronie rdzenia kręgowego. W praktyce, wiedza ta jest wykorzystywana w diagnostyce i leczeniu urazów kręgosłupa szyjnego oraz w terapii manualnej, gdzie terapeuci muszą być świadomi anatomii i biomechaniki tej okolicy. Ponadto, w kontekście standardów medycznych, znajomość anatomii kręgosłupa szyjnego jest istotna dla przeprowadzania procedur takich jak intubacja czy operacje neurochirurgiczne.

Pytanie 23

Najwyższy poziom dobrostanu dla zwierząt osiąga się przy chowie

A. ekstensywnym

B. intensywnym

C. kombinowanym

D. półintensywnym

Odpowiedź ekstensywny jest prawidłowa, ponieważ zapewnia najwyższy poziom dobrostanu zwierząt poprzez umożliwienie im swobodnego poruszania się w naturalnym środowisku oraz dostęp do naturalnych zasobów. Ekstensywny chów opiera się na wykorzystywaniu dużych przestrzeni, co pozwala na pielęgnację zachowań naturalnych zwierząt, takich jak pasienie się, kąpiel w błocie czy schronienie się w cieniu. Zgodnie z zasadami dobrostanu zwierząt, warunki te są kluczowe dla ich zdrowia psychicznego i fizycznego. Przykładem ekstensywnego chowu mogą być farmy, na których bydło wypasane jest na dużych łąkach, co nie tylko wpływa korzystnie na dobrostan zwierząt, ale również na jakość produktów, takich jak mięso i mleko. Standardy dobrostanu, takie jak te opracowane przez Europejską Organizację Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), podkreślają znaczenie środowiska, w którym zwierzęta żyją, jako jednego z kluczowych aspektów ich dobrostanu. Dlatego ekstensywny chów jest coraz częściej promowany w praktykach rolniczych na całym świecie.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Do pasz o przeciętnej zawartości białka (6-14%) zaliczane są

A. rośliny okopowe

B. ziarna zbóż

C. nasiona roślin strączkowych

D. wysłodki buraczane

Okopowe, takie jak ziemniaki czy marchew, są źródłem skrobi i węglowodanów, ale ich zawartość białka jest znacznie niższa niż w ziarnach zbóż. Typowym błędem jest utożsamianie tych pasz z białkiem, podczas gdy ich główną funkcją jest dostarczanie energii. Nasiona roślin strączkowych, jak soja czy groch, mają znacznie wyższą zawartość białka, często przekraczającą 20%, co czyni je nieodpowiednimi dla kategorii pasz o średniej zawartości białka. Użycie ich jako pasz wymaga zatem innego podejścia, aby zachować równowagę białkową w diecie zwierząt. Wysłodki buraczane, będące produktem ubocznym przemysłu cukrowniczego, również charakteryzują się niską zawartością białka, co czyni je mało przydatnymi w kontekście pasz o średnim białku. Kluczowe jest zrozumienie, że różne grupy pasz mają odmienne profile odżywcze i ich niewłaściwe klasyfikowanie może prowadzić do niezrównoważonej diety zwierząt, co w dłuższym czasie wpływa na ich zdrowie oraz wydajność produkcyjną. Dlatego istotne jest stosowanie się do standardów dotyczących żywienia zwierząt oraz właściwe mieszanie pasz, aby zapewnić ich optymalne wzrastanie i zdrowie.

Pytanie 26

Zabieg przycinania kiełków przeprowadza się

A. u prosiąt

B. u cieląt

C. u źrebiąt

D. u jagniąt

Zabieg skracania kiełków, znany również jako przycinanie lub obcinanie kiełków, jest zalecany szczególnie u prosiąt. Kiełki zębowe prosiąt mogą powodować szereg problemów zdrowotnych, zarówno dla zwierząt, jak i dla ich opiekunów. Długie kiełki mogą prowadzić do urazów wewnętrznych podczas ssania mleka, co potencjalnie może zagrażać ich życiu. Obcinanie kiełków należy wykonywać w odpowiednim wieku, zazwyczaj w ciągu kilku pierwszych dni życia prosięcia, aby zminimalizować stres i ryzyko powikłań. Przykładowo, w wielu gospodarstwach rolnych standardem stało się wykonywanie tego zabiegu w ciągu pierwszych 3-5 dni po porodzie, co pozwala na szybkie i bezproblemowe gojenie ran. Warto również zauważyć, że zabieg ten powinien być przeprowadzany przez wykwalifikowany personel, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobrostan prosiąt oraz zgodność z normami weterynaryjnymi. Takie działania są zgodne z zasadami dobrego traktowania zwierząt i pomagają w zapobieganiu poważnym problemom zdrowotnym.

Pytanie 27

Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom

A. probiotyków

B. kredy pastewnej

C. zakwaszaczy

D. mocznika

Kreda pastewna to naprawdę ważny składnik diety zwierząt, szczególnie jak mówimy o kiszonkach. Daje im minerały, których potrzebują, a wapń to jeden z najważniejszych z nich, bo wspomaga metabolizm. Kiszonki czasem są ubogie w te składniki, więc można się spotkać z niedoborami. Dodawanie kredy to świetny sposób na uzupełnienie tych braków, co z kolei pozytywnie wpływa na układ kostny zwierząt. Ważne, żeby dostosować ilość kredy do rodzaju kiszonki, bo to zależy od jej jakości. W hodowli bydła mlecznego są nawet określone normy dotyczące wapnia i fosforu w diecie, które można zrealizować przez dodanie kredy. Trzeba pamiętać o tych zasadach, bo dobrze zbilansowana dieta wpływa nie tylko na zdrowie zwierząt, ale też na ich wydajność w produkcji mleka. Co ważne, używanie kredy jest zgodne z przepisami o żywieniu zwierząt, co pokazuje, jak istotny jest ten dodatek w codziennej diecie.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

Aby przyspieszyć rozwój żwacza u cieląt, stosuje się

A. siano

B. siarę

C. mleko

D. kiszonki

Podanie siary, mleka czy kiszonek w diecie cieląt może wydawać się odpowiednim podejściem, jednak nie stymuluje to w prawidłowy sposób rozwoju żwacza. Siara, choć niezwykle wartościowa, dostarcza immunoglobulin i składników odżywczych, które są kluczowe dla odporności cieląt, ale nie wpływa na rozwój żwacza w taki sposób, jak siano. Mleko, będące podstawowym pokarmem w pierwszych tygodniach życia, również nie zawiera wystarczającej ilości włókna, które jest niezbędne do prawidłowego rozwoju żwacza. Kiszonki, choć mogą być cennym składnikiem diety bydła dorosłego, nie są odpowiednie dla cieląt w początkowej fazie życia ze względu na zawartość kwasów i fermentujących substancji, które mogą być trudne do strawienia przez młode organizmy. Cielęta potrzebują stopniowego wprowadzania pokarmów stałych, a siano jako źródło błonnika jest kluczowe dla ich rozwoju, co często jest pomijane w praktykach hodowlanych. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć rolę siana w diecie cieląt, aby uniknąć błędów, które mogą prowadzić do problemów zdrowotnych i wzrostowych w przyszłości.

Pytanie 30

Średnia liczba loch w grupie technologicznej wynosi 240 sztuk. Czas ich pobytu w grupie przekracza 12 miesięcy. Jaką przelotowość będzie miała ta grupa?

A. 240 sztuk

B. 360 sztuk

C. 120 sztuk

D. 20 sztuk

Poprawna odpowiedź to 240 sztuk, co odpowiada stanowi średniorocznemu loch w grupie. Przelotowość odnosi się do liczby zwierząt, które są utrzymywane w stadzie przez cały rok, co w tym przypadku wynosi 240 sztuk. Oznacza to, że w ciągu roku nie zanotowano dużych wahań w liczbie loch w grupie. W praktyce, stabilność stada jest kluczowa dla zapewnienia efektywności produkcji oraz odpowiedniej jakości mięsa i mleka. Utrzymanie stałego stanu loch pozwala na lepsze planowanie żywienia, zdrowia zwierząt oraz zarządzania rozrodem, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w hodowli. Tego rodzaju wiedza jest istotna dla hodowców, ponieważ wpływa na rentowność gospodarstwa oraz jakość produktów zwierzęcych. Warto również zauważyć, że monitorowanie stanu średniorocznego stada jest elementem analizy efektywności produkcji, co pozwala na podejmowanie odpowiednich działań zarządzających w celu optymalizacji warunków hodowlanych.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Kość prącia występuje u jakiego gatunku?

A. U ogiera

B. U psa

C. U buhaja

D. U knura

Kość prącia, znana również jako os penis, występuje u psów i jest kluczowym elementem ich anatomii. Stanowi ona szkieletowy element narządów płciowych samców, a jej obecność jest istotna dla reprodukcji oraz kopulacji. W przypadku psów, kość prącia jest zróżnicowana pod względem długości i grubości, co może mieć znaczenie w kontekście ich rasy oraz wielkości. Przykładowo, u psów ras dużych, takich jak Dogi, kość prącia jest znacznie większa niż u mniejszych ras, co może wpływać na ich zdolności reprodukcyjne. Kość ta jest również istotna w kontekście badań weterynaryjnych, ponieważ jej morfologia może być wykorzystywana do diagnozowania różnych schorzeń, takich jak dysplazja stawów czy urazy. Zrozumienie anatomii i funkcji kości prącia jest zatem niezbędne dla weterynarzy oraz hodowców, którzy chcą zapewnić zdrowie i dobre samopoczucie psów.

Pytanie 33

Która z ras powinna być zastosowana do hodowli jagniąt rzeźnych w metodzie krzyżowania towarowego?

A. Suffolk

B. Wschodniofryzyjska

C. Świniarka

D. Polska owca górska

Rasy takie jak Świniarka, Wschodniofryzyjska oraz Polska owca górska nie są preferowanymi materiałami do produkcji jagniąt rzeźnych w kontekście krzyżowania towarowego. Świniarka to rasa nie związana z hodowlą owiec, a jej włączenie do procesu produkcji jagniąt jest błędnym podejściem, ponieważ nie ma ona odpowiednich cech mięsnych. Wschodniofryzyjska, znana głównie z produkcji mleka, nie jest optymalna w kontekście mięsności, co ogranicza jej zastosowanie w intensywnej produkcji jagniąt rzeźnych. Polska owca górska, z kolei, jest rasą lokalną, która, choć dobrze przystosowana do warunków górskich, nie osiąga takich przyrostów masy ciała jak Suffolk i może mieć problemy z jakością mięsa w porównaniu do bardziej wyspecjalizowanych ras mięsnych. W kontekście krzyżowania towarowego, kluczowe jest, aby wykorzystywać rasy, które mają udowodnione cechy korzystne dla produkcji mięsa, a wybór ras, które nie spełniają tych kryteriów, prowadzi do nieoptymalnych wyników. Właściwe dobieranie ras w hodowli wpływa nie tylko na efektywność produkcji, ale również na jakość pozyskiwanego surowca, co jest kluczowe dla sukcesu w branży mięsnej.

Pytanie 34

Rasa owiec, z której pozyskuje się wełnę mieszaną charakteryzującą się typowo kożuchowym układem frakcji włosów, to

A. wrzosówka

B. texel

C. merynos polski

D. suffolk

Odpowiedzi takie jak suffolk, merynos polski i texel, choć są znane, nie są rasami, z których pozyskuje się wełnę o typowo kożuchowym układzie frakcji włosów. Suffolk to rasa, która jest w szczególności ceniona za mięso, a jej wełna nie odpowiada wymaganiom dotyczącym kożuchowego ułożenia. Merynos polski, znany z produkcji wełny o doskonałej jakości, również nie ma charakterystyki kożuchowej; jego wełna jest bardziej gładka i delikatna, co sprawia, że jest preferowana w odzieży wysokiej jakości, ale nie spełnia norm dla wełny kożuchowej. Texel, z kolei, jest rasą, która skupia się głównie na najlepszej jakości mięsa, a jego wełna ma tendencję do bycia krótką i grubą, nieodpowiednią do produkcji kożuchów. Często popełnianym błędem jest mylenie rasy owiec z ich zastosowaniem w produkcji wełny lub mięsa bez uwzględnienia specyficznych cech, które determinuje ich wartość w danym kontekście. Właściwe zrozumienie, która rasa owiec odpowiada za konkretne rodzaje produktów, jest kluczowe dla skutecznej hodowli i przetwórstwa.

Pytanie 35

Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?

A. Pudel

B. Grzywacz chiński

C. Maltańczyk

D. Yorkshire terrier

Grzywacz chiński to rasa, która rzeczywiście występuje w dwóch odmiennych typach, nagim oraz owłosionym. Rasa ta charakteryzuje się wyjątkowym wyglądem oraz różnorodnością, co czyni ją interesującą dla miłośników psów. Typ nagi, znany jako 'Chinese Crested', nie posiada sierści na większości ciała, co może być korzystne dla osób z alergiami. Z drugiej strony, odmiana owłosiona, określana jako 'powderpuff', ma gęste, miękkie futro. Oba typy mają swoje unikalne cechy, a ich różnice mogą wpływać na wybór właściciela. W przypadku grzywacza chińskiego, pielęgnacja może być dostosowana do rodzaju sierści; nagie osobniki wymagają większej uwagi w zakresie ochrony skóry przed słońcem, a owłosione – regularnego czesania. Wiedza o tych różnicach jest istotna dla prawidłowej pielęgnacji i zdrowia psa, co jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli i opiece nad zwierzętami.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Która z wymienionych pasz ma właściwości mlekopędne?

A. Siemię lniane

B. Śruta żytnia

C. Otręby pszenne

D. Ziemniaki parowane

Otręby pszenne wykazują działanie mlekopędne, co czyni je cennym składnikiem diety kobiet karmiących. Zawierają one błonnik, który wspomaga perystaltykę jelit i przyczynia się do poprawy wchłaniania składników odżywczych. Dzięki temu mogą wspierać laktację, poprawiając zarówno ilość, jak i jakość mleka. W praktyce, otręby pszenne mogą być stosowane jako dodatek do różnych potraw, jak jogurty, musli czy wypieki, co ułatwia ich włączenie do codziennej diety. Rekomenduje się ich spożycie w umiarkowanych ilościach, aby uniknąć nadmiernego obciążenia układu pokarmowego. Warto również pamiętać, że ich wpływ na laktację może być wspierany przez odpowiednią podaż płynów oraz zrównoważoną dietę bogatą w inne składniki odżywcze. Ponadto, w przypadku jakichkolwiek wątpliwości, warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem specjalizującym się w żywieniu matek karmiących. Zgodnie z wytycznymi organizacji zdrowotnych, włączenie otrębów pszennych do diety może być korzystne, jednak zawsze powinno odbywać się z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb organizmu.

Pytanie 38

Aby przygotować do sprzedaży buhaja w wieku osiemnastu miesięcy, należy go prowadzić na

A. drążku przymocowanym do kółka nosowego.

B. linii przymocowanej do kantara.

C. drążku przymocowanym do rogów.

D. linii przymocowanej do rogów.

Prowadzenie buhaja przy użyciu liny przymocowanej do kantara, chociaż wydaje się być logicznym rozwiązaniem, nie zapewnia wystarczającej kontroli nad zwierzęciem, zwłaszcza w przypadku młodych i silnych osobników. Kantar, jako element prowadzący, ma swoje ograniczenia, ponieważ w sytuacjach stresowych buhaj może zareagować agresywnie, co stwarza ryzyko zarówno dla bezpieczeństwa zwierzęcia, jak i osoby prowadzącej. Użycie drążka przymocowanego do rogów również jest niewłaściwe; nie tylko zwiększa ryzyko urazów, ale także może prowadzić do nieprzyjemnych doświadczeń dla zwierzęcia, co w rezultacie wpływa na jego zachowanie i dobrostan. Tego typu podejścia mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących bezpieczeństwa i kontroli nad zwierzęciem, co jest częstym błędem w praktykach hodowlanych. Warto również zauważyć, że prowadzenie zwierząt przy użyciu drążków przymocowanych do rogów nie jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które podkreślają znaczenie minimalizowania stresu i unikania stosowania metod, które mogą prowadzić do bólu lub dyskomfortu. Wprowadzenie właściwych praktyk, takich jak korzystanie z drążków z kółkiem nosowym, jest kluczowe dla zapewnienia zarówno efektywności prowadzenia zwierząt, jak i ich dobrostanu psychicznego oraz fizycznego.

Pytanie 39

Loszki białych ras osiągają dojrzałość płciową, gdy mają

A. 4-6 miesięcy i wagę 70-90 kg

B. 12-13 miesięcy i wagę 130-140 kg

C. 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg

D. 10-11 miesięcy i wagę 125-135 kg

Odpowiedź 7-9 miesięcy i wagę 100-120 kg jest uznawana za poprawną, ponieważ to właśnie w tym okresie loszki ras białych osiągają dojrzałość płciową i są gotowe do rozrodu. W praktyce, dojrzałość ta jest związana nie tylko z wiekiem, ale również z odpowiednią wagą, co odzwierciedla się w ich zdolności do reprodukcji. Dobrym praktyką w hodowli jest monitorowanie zarówno wieku, jak i wagi loszek, aby zapewnić ich optymalne zdrowie i wydajność w produkcji. Warto również pamiętać, że odpowiednia dieta, dostęp do ruchu oraz warunki bytowe mają kluczowe znaczenie w osiąganiu przez loszki dojrzałości płciowej. W przypadku ras białych, ich genotyp oraz metody hodowli mogą wpływać na czas osiągnięcia dojrzałości, co potwierdzają badania zootechniczne. Świadomość hodowcy na temat tych kwestii ma istotny wpływ na efektywność produkcji trzody chlewnej oraz dobrostan zwierząt.

Pytanie 40

Wybierz odpowiedni sprzęt do przeprowadzania sztucznego unasienniania kozy, realizowanego bezpośrednio do rogów macicy?

A. Kateter Gedis, rozwieracz pochwy

B. Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem

C. Trokar, endoskop, pipeta inseminacyjna zakończona igłą

D. Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy

No, tutaj niestety coś poszło nie tak z wyborem narzędzi. Wiesz, odpowiedzi takie jak 'Pipeta inseminacyjna, rozwieracz pochwy' nie do końca pasują do realiów inseminacji. Choć pipeta jest w porządku, to rozwieracz pochwy w tym kontekście nie jest potrzebny, bo przy inseminacji laparoskopicznej dostęp do narządów płciowych odbywa się trochę inaczej. Z kolei odpowiedź 'Pistolet inseminacyjny, słomka z nasieniem' to narzędzia z tradycyjnych metod, ale nie wystarczą do precyzyjnego umiejscowienia nasienia w rogach macicy. Pistolet sprawdza się przy inseminacji przez szyjkę macicy, co w naszym przypadku jest nie na miejscu. A jak już mówimy o 'Kateter Gedis, rozwieracz pochwy', to znowu to nie to. Kateter Gedis to narzędzie do innych zastosowań. Często ludzie nie znają różnicy między metodami inseminacji i ich wymaganiami technicznymi. Ważne, żeby zrozumieć, że skuteczne unasiennianie potrzebuje precyzyjnych narzędzi dostosowanych do konkretnej procedury. To pokazuje, jak istotna jest edukacja i nabieranie praktycznego doświadczenia w tej dziedzinie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej