Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik żywienia i usług gastronomicznych
Kwalifikacja: HGT.02 - Przygotowanie i wydawanie dań
Data rozpoczęcia: 2 czerwca 2025 01:34
Data zakończenia: 2 czerwca 2025 01:39

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli oblicz koszt produkcji 5 porcji omletów mieszanych z szynką.

Nazwa potrawy: Omlet mieszany z szynką
Lp.	Nazwa produktu	Ilość na1 porcję	Cena w jednostce zakupu [zł]
1.	Jaja	2 szt	0,50
2.	Szynka gotowana	20 g	30,00
3.	Masło	30 g	20,00

A. 30,50 zł

B. 11,00 zł

C. 22,00 zł

D. 50,50 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na błędy, które mogą prowadzić do mylnego obliczenia kosztu produkcji 5 porcji omletów. Jednym z najczęstszych błędów jest nieuwzględnienie wszystkich składników, co może prowadzić do niedoszacowania kosztów. Na przykład, niektóre osoby mogą pomijać koszty przypraw, oleju czy innych dodatków, co w rezultacie daje zaniżoną wartość jednostkową. Inną przyczyną pomyłek jest nieprawidłowe mnożenie kosztu jednostkowego przez liczbę porcji; niektóre odpowiedzi mogą wynikać z błędnego założenia, że koszt jednostkowy jest znacznie wyższy niż w rzeczywistości, co prowadzi do zawyżania łącznego kosztu. Częstym błędem myślowym jest także nieprzemyślenie, jakie dokładnie składniki są używane do przygotowania omletów oraz ich aktualnych cen rynkowych. Bez odpowiednich informacji o cenach składników, ustalenie właściwego kosztu staje się niemożliwe. Należy również zwrócić uwagę na to, że w gastronomii bardzo istotne jest dokładne dokumentowanie kosztów, aby móc analizować rentowność każdej potrawy. Regularne przeglądanie cen dostawców oraz dostosowywanie ich do aktualnych warunków rynkowych jest standardową praktyką biznesową, która pozwala na lepsze zarządzanie kosztami i optymalizację zysków.

Pytanie 2

Jakie składniki używa się do przyprawienia dietetycznego sosu potrawkowego?

A. musztardą

B. pieprzem cayenne

C. kaperami

D. sokiem z cytryny

Chociaż pieprz cayenne, kapary i musztarda mogą być używane jako przyprawy, nie są one odpowiednie do dietetycznego sosu potrawkowego w kontekście zdrowotnym i kalorycznym. Pieprz cayenne, będący ostrą przyprawą, może wprowadzać do potrawy intensywny, pikantny smak, ale jego nadmiar może być nieprzyjemny dla wielu osób, a także nie sprzyja delikatnym potrawom, które zwykle są podstawą dietetycznych sosów. Co więcej, ostre przyprawy mogą podrażniać układ pokarmowy, co jest niepożądane w diecie odchudzającej. Z kolei kapary, choć wartościowe w kontekście smakowym, są często konserwowane w soli, co zwiększa ich zawartość sodu. Nadmiar soli w diecie może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak nadciśnienie. Musztarda, mimo iż może być używana jako zdrowa przyprawa, często zawiera dodatki, takie jak cukier czy ocet, które mogą zwiększać kaloryczność sosu. W przypadku dietetycznych posiłków kluczowe jest unikanie składników, które mogą prowadzić do nieprzewidzianego wzrostu kaloryczności czy negatywnie wpływać na trawienie. Dlatego, kiedy mówimy o przyprawianiu sosów, wybór soków cytrynowych powinien być preferowany, gdyż ich właściwości są zgodne z zasadami zdrowego żywienia.

Pytanie 3

Solanka peklująca jest używana między innymi do

A. fermentacji ogórków

B. konserwacji mięsa

C. produkcji wina

D. oczyszczania oleju

Solanka peklująca jest roztworem soli, który ma kluczowe znaczenie w procesie konserwowania mięsa. Dzięki wysokiemu stężeniu soli, solanka pomaga w redukcji aktywności wody w mięsie, co z kolei hamuje rozwój mikroorganizmów. Proces peklowania nie tylko wydłuża trwałość produktów mięsnych, ale również poprawia ich walory smakowe oraz teksturę. Przykładowo, w przypadku peklowania boczku, mięso zanurza się w solance na kilka dni, co pozwala na wniknięcie soli i przypraw głęboko w strukturę mięsa. W przemyśle spożywczym, standardy dotyczące peklowania są ściśle określone, a stosowanie solanki peklującej zgodnie z tymi wytycznymi zapewnia bezpieczeństwo i wysoką jakość gotowych produktów. Dobre praktyki obejmują kontrolę temperatury oraz czas peklowania, co wpływa na efektywność procesu oraz ostateczny smak wyrobu.

Pytanie 4

Ile energii dostarcza porcja 100 g mięsa, jeśli zawiera ona 14 g białka i 7 g tłuszczu?

A. 63 kcal

B. 100 kcal

C. 119 kcal

D. 56 kcal

Aby obliczyć wartość energetyczną 100 g mięsa, należy uwzględnić zawartość białka i tłuszczu. Białko dostarcza 4 kcal na 1 g, a tłuszcz 9 kcal na 1 g. W przypadku 100 g mięsa, mamy 14 g białka i 7 g tłuszczu. Wartość energetyczna białka wynosi więc 14 g x 4 kcal/g = 56 kcal, natomiast wartość energetyczna tłuszczu to 7 g x 9 kcal/g = 63 kcal. Suma tych wartości daje 56 kcal + 63 kcal = 119 kcal. Wiedza o wartości energetycznej żywności jest istotna dla dietetyków oraz osób dbających o zdrową dietę, ponieważ pozwala na skuteczne planowanie posiłków oraz monitorowanie spożycia kalorii. W praktyce, umiejętność obliczania wartości energetycznej potraw pozwala na lepsze zarządzanie masą ciała oraz zdrowiem, co jest zgodne z zaleceniami instytucji takich jak WHO czy instytuty żywieniowe.

Pytanie 5

Aby przygotować 1 kg ryżu w wersji sypkiej, potrzebne jest 2,10 dm³ wody. Jaką ilość wody należy zastosować do przygotowania 200 porcji ryżu, jeśli na jedną porcję przypada 50 g ryżu?

A. 105,00 dm3

B. 10,50 dm3

C. 210,50 dm3

D. 21,00 dm3

Aby zrozumieć, dlaczego inne odpowiedzi są błędne, warto najpierw przyjrzeć się podstawowym zasadom dotyczącym proporcji w gotowaniu. Wiele osób może popełnić błąd, nie przeliczywszy dokładnie wymaganej ilości ryżu, co prowadzi do błędnych kalkulacji. Przykładowo, wzięcie pod uwagę 1 kg ryżu i niezrozumienie, że dla 200 porcji potrzebujemy 10 kg może skutkować wyliczeniem 10,50 dm³ lub 105,00 dm³, co jest całkowicie nieadekwatne do sytuacji. Złudne mogą być także obliczenia związane z przeliczeniem jednostek, gdzie ktoś mógłby nie zrozumieć, że 1 dm³ wody jest równy 1 kg wody. W kontekście gotowania, precyzyjne pomiary są niezbędne, aby uzyskać pożądany efekt smakowy oraz teksturalny potraw. Niekiedy można również spotkać się z niepoprawnym założeniem, że do większej ilości ryżu wystarczy proporcjonalnie zwiększyć ilość wody bez uwzględnienia różnic w procesie gotowania większych porcji. Każde dodatkowe kilogramy ryżu mogą wymagać nieco innej ilości wody ze względu na różnice w absorpcji wody. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla efektywnego gotowania oraz unikania marnotrawstwa składników.

Pytanie 6

Jakie cechy jaj stosuje się do przygotowania sufletu czekoladowego?

A. Emulgujące

B. Spulchniające

C. Wiążące

D. Zagęszczające

Wybór innych właściwości jaj, takich jak emulgujące, wiążące czy zagęszczające, nie oddaje pełni ich roli w kontekście preparacji sufletu czekoladowego. Właściwości emulgujące są związane z tworzeniem stabilnych emulsji, które są istotne np. w sosach czy kremach, gdzie tłuszcz musi być połączony z cieczą. Jednak w przypadku sufletu, kluczowe jest spulchnienie, które nie jest w tym kontekście istotne. Koncentrując się na właściwościach wiążących, można zrozumieć, że dotyczą one zdolności składników do łączenia się i tworzenia stabilnych mas, co również nie jest kluczowe w przypadku sufletu, gdzie dominującą rolę odgrywa struktura powietrzna generowana przez ubite białka. Z kolei zagęszczające właściwości jaj, chociaż mają zastosowanie w zupach i sosach, również nie są właściwe w tym kontekście, gdyż suflet powinien być lekki i puszysty, a nie gęsty. Typowym błędem myślowym jest mylenie roli, jaką pełnią różne składniki w daniach, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów podczas gotowania. Warto pamiętać, że efektywny suflet czekoladowy opiera się na umiejętności wykorzystania specyficznych właściwości białek jaj, które umożliwiają uzyskanie pożądanej tekstury, a nie na innych ich funkcjach. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w kuchni.

Pytanie 7

Jaki proces ma miejsce podczas podgrzewania cukru na suchej patelni?

A. Retrogradacja

B. Dekstrynizacja

C. Denaturacja

D. Karmelizacja

Karmelizacja to naprawdę ciekawy proces. Dzieje się to, gdy ogrzewasz cukier, co sprawia, że on się rozkłada i powstają nowe, fajne związki chemiczne. Te związki nadają cukru charakterystyczny kolor i smak, co jest super ważne w kuchni. Kiedy cukier osiąga temperaturę powyżej 160°C, zaczyna się to wszystko dziać. Możesz wtedy uzyskać różne smaki i aromaty, takie jak dihydroksyacetofenon czy różne kwasy organiczne. To dlatego karmelizacja jest taka popularna w cukiernictwie i w tworzeniu sosów czy napojów. Umiejętność karmelizacji jest też mega istotna, gdy robisz takie dania jak crème brûlée czy karmelizowane owoce. Naprawdę, nie tylko wygląda lepiej, ale też smakuje dużo lepiej. Ważne jest jednak, żeby to kontrolować, bo jak przypalisz, to może być nieprzyjemne w smaku, a i wartości odżywcze też mogą ucierpieć.

Pytanie 8

Smażenie potraw w woku jest typowe dla kuchni

A. francuskiej

B. rosyjskiej

C. chińskiej

D. węgierskiej

Kuchnia francuska, rosyjska oraz węgierska posiadają swoje unikalne techniki kulinarne, które różnią się znacznie od smażenia w woku. W kuchni francuskiej, na przykład, dominują techniki takie jak duszenie, pieczenie oraz sauté, które opierają się na zupełnie innych zasadach obróbki termicznej. Francuzi często korzystają z patelni, a ich potrawy są z reguły przygotowywane na mniejszych porcjach, co nie jest zgodne z dużą powierzchnią roboczą, jaką oferuje wok. Z kolei w kuchni rosyjskiej, gdzie tradycyjnie preferuje się gotowanie potraw na wolnym ogniu oraz pieczenie, smażenie w woku nie jest typowe, a dania często przygotowywane są w dużych garnkach, co dodatkowo podkreśla różnice w podejściu do gotowania. W kuchni węgierskiej, znanej z gulaszy i potraw duszonych, używa się głównie dużych garnków i patelni, co jest niezgodne z techniką smażenia w woku, która wymaga szybkiego przygotowania przy wysokiej temperaturze. Typowym błędem jest generalizowanie technik kulinarnych i przypisywanie ich do kultur, które mają swoje specyficzne metody przygotowywania potraw. Ważne jest zrozumienie, że różne tradycje kulinarne wykształciły unikalne techniki, które odpowiadają na potrzeby i preferencje kulinarne danego regionu.

Pytanie 9

Przygotowując sztufadę wołową, co należy wykorzystać do szpikowania mięsa wołowego?

A. kiełbasę

B. słoninę

C. podgardle

D. boczek

Kiedy myślimy o szpikowaniu wołowiny, warto zwrócić uwagę na różne rodzaje tłuszczu i ich właściwości. Kiełbasa, choć smaczna, jest zbyt intensywna w smaku i zawiera przyprawy, które mogą zdominować delikatny smak wołowiny. Boczek, z kolei, ma wyraźny smak, który może być zbyt mocny i nieharmonijny z mięsem, co może wpłynąć na końcowy smak dania. Ponadto, boczek ma inną strukturę tłuszczu, co oznacza, że nie wchłania się w mięso tak efektywnie jak słonina. Podgardle, będące elementem mięsa, również nie sprawdzi się w tej roli, gdyż nie ma odpowiedniej zawartości tłuszczu, co może prowadzić do wysuszenia potrawy. Kluczowym błędem jest założenie, że każdy tłuszcz nadaje się do szpikowania, podczas gdy odpowiedni wybór składników jest kluczowy dla osiągnięcia idealnej konsystencji i smaku. W branży gastronomicznej istotne jest, aby przy przygotowywaniu potraw kierować się sprawdzonymi zasadami i normami, które gwarantują nie tylko estetykę, ale i jakość serwowanych dan. Dlatego zrozumienie właściwości tłuszczów i ich wpływu na dania jest fundamentem sukcesu w kuchni.

Pytanie 10

Do podgrzewania produktów należy używać

A. patelni

B. salamander

C. szybkowaru

D. bemaru

Patelnia, bemar i szybkowar to rzeczywiście ciekawe urządzenia kuchenne, ale nie nadają się do zapiekania. Patelnie są super do smażenia czy duszenia, ale nie osiągniesz na nich efektu zapiekania z charakterystyczną chrupiącą skórką, bo brakuje im górnego źródła ciepła. Bemar służy do podgrzewania potraw w wodzie, więc zapiekanie odpada, bo to działa jak gotowanie. A szybkowar to w ogóle inna bajka, bo gotuje pod ciśnieniem, co też nie daje suchego ciepła potrzebnego do zapiekania. W kuchni ważne jest, by wiedzieć, jak różne sprzęty działają, żeby dobrze je wykorzystać i nie marnować jedzenia.

Pytanie 11

Produktem spożywczym, który zawiera dużą ilość mioglobiny, jest

A. makaron.

B. marchew.

C. mleko.

D. mięso.

Mięso jest głównym źródłem mioglobiny, białka odpowiedzialnego za transport tlenu w mięśniach zwierząt. Mioglobina, podobna do hemoglobiny w krwi, ma zdolność wiązania tlenu i dostarczania go do komórek mięśniowych, co jest kluczowe dla ich funkcjonowania i wydolności. Warto zauważyć, że mięso czerwone, takie jak wołowina, dziczyzna czy baranina, zawiera wyższe stężenia mioglobiny niż mięso białe, takie jak kurczak czy indyk. Z tego powodu, osoby aktywne fizycznie i sportowcy często sięgają po mięso, aby wspierać regenerację i rozwój mięśni. Ponadto, mioglobina nadaje mięsu charakterystyczny czerwony kolor, co jest istotnym aspektem dla konsumentów. W diecie człowieka, mioglobina przekłada się na lepsze wchłanianie żelaza, co jest kluczowe dla produkcji czerwonych krwinek. W kontekście przemysłu spożywczego, zrozumienie roli mioglobiny w mięsie ma znaczenie dla zachowania jakości i bezpieczeństwa produktów mięsnych.

Pytanie 12

Które danie nie wyróżnia się w kuchni rosyjskiej?

A. Kołduny

B. Kebabczeta

C. Boef Strogonow

D. Bliny gryczane

Kebabczeta to danie, które nie jest charakterystyczne dla kuchni rosyjskiej, lecz ma swoje korzenie w kuchni bułgarskiej i bałkańskiej. Jest to potrawa mięsna, często przygotowywana z mielonego mięsa, przypraw i ziół, formowana w kształt kiełbasek. W kontekście kuchni rosyjskiej, istnieje wiele innych potraw typowych dla tego regionu, takich jak bliny gryczane, kołduny czy boef Strogonow, które mają głębokie korzenie w tradycji i kulturze Rosji. Bliny gryczane to cienkie naleśniki, często podawane z różnorodnymi nadzieniami i sosami, kołduny to rosyjskie pierogi, a boef Strogonow to klasyczne danie z duszonej wołowiny w sosie śmietanowym. Warto zrozumieć kontekst kulturowy tych potraw, co przyczynia się do ich popularności i znaczenia w kuchni rosyjskiej.

Pytanie 13

Do kategorii magazynów niezwiązanych z żywnością należy zaliczyć magazyn

A. zasobów

B. napojów gazowanych

C. kiszonek

D. produktów suchych

Odpowiedź "zasobów" jest prawidłowa, ponieważ magazyny nieżywnościowe obejmują różne rodzaje magazynów, które przechowują materiały, które nie są związane z żywnością. Magazyn zasobów to miejsce, gdzie składowane są różnego rodzaju materiały budowlane, narzędzia, części zamienne czy surowce wykorzystywane w produkcji. W praktyce, odpowiednie zarządzanie takimi magazynami jest kluczowe dla efektywności procesów logistycznych. Przykładem może być magazyn, który gromadzi komponenty do produkcji, gdzie odpowiednia organizacja przestrzeni, systemy identyfikacji i inwentaryzacji są kluczowe dla szybkiego dostępu do zasobów. Dobre praktyki w tym obszarze obejmują m.in. wykorzystanie systemów zarządzania magazynem (WMS), które wspierają optymalizację przestrzeni oraz procesów związanych z przyjęciem i wydaniem towarów. W standardach branżowych, takich jak ISO 9001, zwraca się uwagę na znaczenie efektywnego zarządzania zasobami, co przekłada się na jakość i efektywność operacji biznesowych.

Pytanie 14

Kluczową normą, która obowiązuje w branży gastronomicznej, jest

A. receptura

B. procedura

C. norma surowcowa

D. metoda przygotowania

Wiele osób może mylnie sądzić, że sposób wykonania lub procedura jest kluczowym elementem produkcji gastronomicznej. Choć te elementy są istotne, to nie stanowią one podstawy procesu kulinarnego. Sposób wykonania, czyli techniki gotowania, mogą różnić się w zależności od kuchni czy stylu kulinarnego, ale bez odpowiedniej receptury, która jasno definiuje składniki i ich proporcje, trudno jest uzyskać oczekiwany rezultat. Z kolei procedura, choć ważna dla organizacji pracy w kuchni, nie zapewnia powtarzalności w smakach i jakości potraw. Normatyw surowcowy, który odnosi się do ilości i jakości składników, również nie jest tym samym co receptura. Normatywy mogą być pomocne, ale bez receptury, która dokładnie określa sposób ich użycia, mogą prowadzić do nieścisłości i nieoptymalnych rezultatów kulinarnych. Kluczowym błędem w myśleniu jest także przekonanie, że sam proces wykonania wystarczy do stworzenia wysokiej jakości dania, co jest zdecydowanie nieprawdziwe. W gastronomii jakość i smak potrawy są ściśle związane z użytymi składnikami oraz ich proporcjami, co jednoznacznie podkreśla znaczenie receptury w każdej kuchni.

Pytanie 15

Jakie warzywa powinny być mielone w szyfonadzie?

A. Szpinak

B. Ziemniaki

C. Ogórki

D. Pomidory

Odpowiedzi wskazujące na ziemniaki, ogórki i pomidory jako warzywa do rozdrabniania w szyfonadzie mogą wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak każda z nich ma swoje specyficzne właściwości, które nie sprzyjają tej technice. Ziemniaki, ze względu na swoją skrobiową strukturę, mają tendencję do tworzenia grudek, co sprawia, że trudno jest uzyskać gładką masę w szyfonadzie. Zamiast tego, ziemniaki często gotuje się i następnie przeciera przez sitko lub używa tłuczek, aby uzyskać odpowiednią konsystencję dla puree. Podobnie, ogórki, które są bogate w wodę, ale mają chrupiącą teksturę, nie nadają się do szyfonady, ponieważ ich struktura nie pozwala na uzyskanie jednolitej masy; zamiast tego często są używane w sałatkach lub jako świeży dodatek do dań. Pomidory, chociaż są bardziej miękkie, mają dużo kwasów i soku, co może prowadzić do problemów z uzyskaniem gładkiej konsystencji. W praktyce, pomidory często są przetwarzane w procesie gotowania lub miksowania, co pozwala na lepsze wydobycie ich smaku i konsystencji w sosach i zupach. Te błędne podejścia wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości fizycznych i chemicznych warzyw, co prowadzi do nieefektywnego ich przetwarzania w kuchni.

Pytanie 16

Podstawowe składniki do przygotowania biszkoptu to:

A. mleko, cukier, masło

B. mąka, jaja, margaryna

C. i mąka, jaja, cukier

D. jaja, mleko, cukier

Odpowiedzi, które sugerują inne składniki, nie uwzględniają kluczowych elementów niezbędnych do stworzenia biszkoptu. W przypadku jaja, mleka i cukru, jaja pozostają istotnym składnikiem, jednak mleko nie jest tradycyjnie używane w przepisach na biszkopt. Mleko może wpływać na wilgotność, ale jego obecność w tej specyfice ciasta nie jest powszechny. Obecność margaryny w odpowiedzi dotyczącej mąki, jaj i margaryny również jest problematyczna. Margaryna wprowadza tłuszcz, co prowadzi do uzyskania cięższego i bardziej zbitego ciasta, co nie jest pożądane w biszkopcie. Kluczowy jest również brak cukru jako składnika w tej kombinacji, gdyż bez niego biszkopt nie będzie miał odpowiedniego smaku. Wreszcie, zestawienie mleka, cukru i masła również nie odpowiada klasycznym wymaganiom dla biszkoptów. Masło, podobnie jak margaryna, może wprowadzać zbitość do tekstury, co jest sprzeczne z celem lekkiego i puszystego ciasta biszkoptowego. Kluczowym błędem jest więc nieznajomość znaczenia proporcji i charakterystyki składników, co może prowadzić do niezadowalających efektów w pieczeniu.

Pytanie 17

Na podstawie danych z karty kalkulacyjnej, ustal cenę gastronomiczną brutto 1 porcji potrawy.

Karta kalkulacyjna - fragment
Nazwa surowca	Wartość [zł]
Koszt surowca	13,12
Rabat na przyprawy 10 %	1,31
Koszt surowca na 5 porcji	14,43
Koszt surowca na 1 porcję	2,89
Marża gastronomiczna 120%	3,47
Cena gastronomiczna netto	6,36
Podatek VAT	0,45
Cena gastronomiczna brutto	?

A. 17,04 zł

B. 13,57 zł

C. 8,12 zł

D. 6,81 zł

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi, istnieje kilka powszechnych błędów myślowych, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi takie jak 13,57 zł, 8,12 zł czy 17,04 zł mogą wynikać z mylnego zrozumienia, czym jest cena brutto w kontekście gastronomicznym. Często osoby mogą założyć, że cena brutto to sama cena surowców, lub po prostu nie uwzględnić dokładnych obliczeń wymaganych do ustalenia właściwej kwoty. Często zdarza się, że osoby obliczają cenę brutto, nie dodając właściwego podatku VAT lub błędnie ustalając stawki. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji i może skutkować stratami finansowymi dla lokalu. Ważne jest, aby zapoznać się z podstawowymi zasadami obliczania ceny gastronomicznej brutto i netto, co stanowi fundament każdego biznesu gastronomicznego. Pomocne mogą być programy do zarządzania kosztami, które automatyzują te procesy i pomagają uniknąć błędów. Zrozumienie tych zasad jest kluczem do rentowności oraz sukcesu finansowego w branży gastronomicznej.

Pytanie 18

Podczas przechowywania sosów zagęszczonych przy użyciu skrobi w temperaturze od -10°C do +20°C, zachodzi w nich proces

A. pęcznienia

B. dekstrynizacji

C. kleikowania

D. retrogradacji

Dekstrynizacja to proces, w którym skrobia jest rozkładana na mniejsze cząsteczki, co prowadzi do powstania dekstryn. Jest to proces zachodzący zwykle podczas podgrzewania skrobi w obecności wody i nie zachodzi w temperaturach przechowywania sosów. Kleikowanie odnosi się do momentu, w którym skrobia wchłania wodę i pęcznieje, tworząc lekko lepki, płynny żel, co również nie jest przypadkiem w kontekście przechowywania sosów w podanych temperaturach. Pęcznienie to zjawisko związane z początkowym procesem gotowania skrobi, a nie z jej przechowywaniem. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe, aby nie mylić ich z retrogradacją. W praktyce, wiele osób myli te zjawiska, sądząc, że każde z nich dotyczy skrobi w różnych fazach procesu przygotowania żywności. Jednak, aby poprawnie zrozumieć, co się dzieje z sosami zawierającymi skrobię w danym zakresie temperatur, ważne jest, aby skupić się na retrogradacji, jako kluczowym procesie, który wpływa na jakość produktów spożywczych, a nie na wcześniejszych etapach jak kleikowanie czy dekstrynizacja.

Pytanie 19

Oblicz ilość energii w posiłku, który zawiera 40 g tłuszczu, 20 g białka oraz 100 g węglowodanów. W obliczeniach zastosuj przeliczniki energetyczne Atwatera:
1 g tłuszczu - 9 kcal
1 g białka - 4 kcal
1 g węglowodanów - 4 kcal

A. 640 kcal

B. 740 kcal

C. 840 kcal

D. 160 kcal

Wartość energetyczna posiłku obliczana jest na podstawie ilości makroskładników oraz ich przypisanych wartości energetycznych. Osoby, które uzyskały inne wyniki, mogą mieć błędne założenia dotyczące przeliczników Atwatera lub nieprawidłowo podeszły do zsumowania wartości energetycznych. Często spotykanym błędem jest pominięcie któregoś z makroskładników lub ich niewłaściwe przeliczenie. Na przykład, jeśli ktoś obliczy energię z tłuszczu jako 40 g x 4 kcal/g zamiast 9 kcal/g, uzyska znacznie niższą wartość, co prowadzi do błędnych wniosków. Innym częstym błędem jest niedokładne zsumowanie energii z każdego źródła, co również może skutkować błędnym wynikiem. Użytkownicy mogą również mylić się przy interpretacji wartości energetycznych, zakładając, że wszystkie makroskładniki dostarczają taką samą ilość energii, co jest nieprawdziwe, gdyż różnią się one pod tym względem. Kiedy zsumujemy energię z wszystkich makroskładników poprawnie, uzyskujemy całkowitą wartość energetyczną posiłku, co jest ważne w kontekście planowania dietetycznego oraz w zarządzaniu zdrowiem. Znajomość odpowiednich wartości energetycznych i ich prawidłowe wykorzystanie są kluczowe dla skutecznego zarządzania dietą i zdrowiem.

Pytanie 20

Aby zapobiec kontuzjom palców podczas mielenia mięsa przy użyciu urządzenia wilk, pracownik powinien

A. używać łopatki do popychania mięsa na obracający się ślimak.

B. stosować popychacz do mięsa na obracający się ślimak.

C. popychać mięso na obracający się ślimak dłonią.

D. korzystać z rękawic stalowych do popychania mięsa na obracający się ślimak.

Stosowanie popychacza do mięsa jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas pracy z urządzeniem wilk, które przetwarza surowe mięso. Popychacz zapobiega kontaktowi rąk z obracającym się ślimakiem, co znacząco redukuje ryzyko urazów, takich jak przycięcia czy zmiażdżenia palców. Popychacz pozwala na efektywne przesuwanie mięsa w kierunku ostrzy, zachowując jednocześnie odpowiednią odległość od ruchomych części maszyny. W branży przetwórstwa mięsnego, zgodnie z normami BHP, korzystanie z narzędzi mechanicznych takich jak popychacz, stanowi standardową praktykę bezpieczeństwa. Dodatkowo, stosowanie popychacza ułatwia równomierne mielenie mięsa, co wpływa na jakość końcowego produktu, a także pozwala na zwiększenie wydajności pracy. Przykładem zastosowania popychacza może być sytuacja, gdy pracownik mieli dużą ilość mięsa; dzięki popychaczowi można uniknąć częstego zatrzymywania maszyny oraz minimalizować ryzyko kontaminacji poprzez kontakt rąk z surowym mięsem.

Pytanie 21

W gastronomii ścieżka dla pojemników z odpadami opakowaniowymi nie może się przecinać z trasą

A. przywozu surowców

B. pracowników kuchni

C. gotowych potraw

D. odpadów technologicznych

Odpowiedź, że droga pojemników z odpadami opakowaniowymi nie może krzyżować się z drogą gotowych potraw, jest zgodna z zasadami higieny i bezpieczeństwa w zakładach gastronomicznych. W praktyce, segregacja i transport odpadów powinny być realizowane w sposób, który minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia produktów gotowych. Właściwe procedury obejmują wyraźne wydzielanie tras transportowych dla różnych kategorii materiałów, co jest zgodne z wytycznymi HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points). Na przykład, w restauracjach czy innego rodzaju zakładach gastronomicznych, pojemniki z odpadami powinny być transportowane w inny sposób niż potrawy serwowane klientom, aby zapobiec ewentualnemu kontaktowi z patogenami. Dobrą praktyką jest także używanie różnych kolorów pojemników do segregacji, co ułatwia pracownikom przestrzeganie procedur. Dodatkowo, regularne szkolenia z zakresu higieny dla personelu kulinarnego pomagają w utrzymaniu wysokich standardów bezpieczeństwa żywności.

Pytanie 22

Aby przygotować kawę po irlandzku, konieczne jest dodanie

A. mleka

B. cynamonu

C. żółtka i winiaku

D. whiskey

W przypadku kawy po irlandzku pojawia się wiele nieporozumień, szczególnie w odniesieniu do składników, które nie mają miejsca w tradycyjnej recepturze. Mleko, które choć powszechnie stosowane w kawach mlecznych, nie znajduje zastosowania w klasycznej kawie po irlandzku, ponieważ zmienia konsystencję i smak napoju, nadając mu łagodność, która nie jest charakterystyczna dla tej wersji. Z kolei dodanie żółtka i winiaku może budzić skojarzenia z różnymi napojami, jednak połączenie takie nie jest standardem w przypadku kawy po irlandzku. Tego rodzaju dodatki mogą dodać ciekawych nut smakowych, ale burzą one klasyczną harmonię, jaką oferuje whiskey i bita śmietana. Cynamon, chociaż czasami stosowany jako przyprawa w różnych napojach, nie jest tradycyjnym składnikiem kawy po irlandzku. Wprowadzenie takich elementów może prowadzić do zamieszania i nieporozumień w kontekście autentyczności napoju. Kluczowym błędem, który warto podkreślić, jest tendencja do eksperymentowania z klasykami, co nie zawsze prowadzi do satysfakcjonujących rezultatów. W kuchni i barze liczy się nie tylko kreatywność, ale również szanowanie tradycji oraz rozumienie wyjątkowych cech i charakterystyk składników, które tworzą dany napój.

Pytanie 23

Jakie urządzenie zapewni właściwą temperaturę talerzy podczas serwowania gorących potraw?

A. Warnik

B. Bemar bankietowy

C. Szafa przelotowa

D. Podgrzewacz

Bemar bankietowy jest powszechnie używany w branży gastronomicznej, jednak jego główną rolą jest przechowywanie potraw w ciepłej wodzie, a nie ich podgrzewanie. Choć zapewnia on długotrwałą temperaturę, często nie jest wystarczająco skuteczny w przypadku potraw o różnych pojemnościach lub różnych rodzajach żywności, co może prowadzić do nierównomiernego podgrzania. Warnik, z drugiej strony, jest przeznaczony głównie do podgrzewania wody, co czyni go mało przydatnym w kontekście serwowania potraw gorących. Szafa przelotowa, mimo że jest użyteczna w przypadku serwowania potraw w dużych ilościach, w rzeczywistości nie jest tak efektywna jak podgrzewacz, gdyż jej głównym celem jest transport potraw, a nie ich bezpośrednie podgrzewanie. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji i zastosowania tych urządzeń, co prowadzi do nieodpowiednich wyborów podczas eksploatacji sprzętu w gastronomii. Aby utrzymać odpowiednią jakość serwowanych potraw, kluczowe jest zrozumienie właściwości i zastosowań każdego z tych urządzeń oraz ich wpływu na bezpieczeństwo i jakość jedzenia.

Pytanie 24

Oto propozycja menu na elegancką kolację: zupa kremowa z borowików, halibut po kapitańsku, pieczone ziemniaki oraz bukiet surówek. Wybierz zimną przystawkę z mięsa, która pasowałaby do tego menu.

A. Boeuf Strogonow

B. Pasztet z zająca z żurawiną

C. Grillowana polędwica na grzance

D. Befsztyk po angielsku

Pasztet z zająca z żurawiną to naprawdę świetny wybór na zimną przekąskę. Fajnie się komponuje z całą resztą menu na uroczystość. To danie łączy w sobie mocny smak mięsa i słodycz żurawiny, co razem daje super efekt. Takie zimne przystawki powinny być lekkie, żeby goście mogli na spokojnie spróbować różnych smaków, a ten pasztet idealnie się w to wpasowuje. Przy jego przygotowaniu używa się różnych technik, jak duszenie i blendowanie, co sprawia, że danie wygląda naprawdę profesjonalnie. Żurawina nie tylko dodaje smaku, ale też wprowadza coś zdrowego i mającego inną konsystencję. Wybierając pasztet, dbamy o to, żeby było ładnie i różnorodnie, a to jest naprawdę ważne w dobrym gotowaniu. Taki pomysł na menu jest w zgodzie z nowoczesnymi trendami kulinarnymi, gdzie ważne jest, żeby smaki się ze sobą harmonizowały, a potrawy ładnie się prezentowały.

Pytanie 25

Które naczynie należy ustawić na środku stanowiska roboczego oraz jaki nóż przygotować, aby zorganizować pracę na stanowisku do ręcznego obierania warzyw?

A.	naczynie na warzywa po obróbce	nóż kuchenny
B.	naczynie na warzywa przed obróbką	nóż jarzyniak
C.	naczynie na odpadki	nóż kuchenny
D.	naczynie na odpadki	nóż jarzyniak

A. C.

B. A.

C. D.

D. B.

Wybór innej odpowiedzi od D wskazuje na niepełne zrozumienie zasad organizacji stanowiska roboczego. Umiejscowienie naczynia na odpady w innym miejscu niż środek stanowiska może prowadzić do nieefektywności pracy oraz chaosu, a także zwiększa ryzyko kontaminacji. W profesjonalnych kuchniach, gdzie czas i efektywność są kluczowe, konieczne jest, aby wszystkie niezbędne narzędzia i materiały były łatwo dostępne, a odpady szybko i sprawnie segregowane. Nóż jarzyniak jest specjalistycznym narzędziem, które zapewnia precyzję w obieraniu warzyw, a jego brak na stanowisku roboczym oznacza, że użycie niewłaściwego narzędzia może prowadzić do marnotrawstwa produktów oraz ryzyka urazów. Często występującym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde naczynie lub narzędzie można ustawić w dowolnym miejscu, co wpływa na ergonomię i komfort pracy. Ważne jest, aby znać najlepsze praktyki w organizacji stanowiska, takie jak zasady dotyczące przestrzeni roboczej, które powinny sprzyjać wydajności i bezpieczeństwu. Dlatego kluczowe jest, aby przestrzegać zasad dotyczących lokalizacji sprzętu i narzędzi, co znacząco przekłada się na efektywność pracy w kuchni.

Pytanie 26

Nieulegający rozpadowi i gęsty miąższ ziemniaka po ugotowaniu jest zalecany

A. do wytwarzania suszu ziemniaczanego

B. jako dodatek do sernika

C. jako składnik sałatek

D. do przygotowania puree ziemniaczanego

Miąższ ziemniaka, który po ugotowaniu jest rozgotowany lub zbyt miękki, nie nadaje się do zastosowań, jakie sugerują inne odpowiedzi. Na przykład, puree ziemniaczane wymaga, aby ziemniaki były odpowiednio ugotowane, ale niekoniecznie muszą być w formie zwięzłej. Zbyt miękki miąższ sprawi, że puree stanie się wodniste i nieapetyczne, co jest sprzeczne z oczekiwaniami gastronomicznymi. Przy produkcji sernika, dodawanie ziemniaków nie ma uzasadnienia, ponieważ struktura i smak ziemniaków mogą zdominować delikatny smak sernika, a ich użycie w tym kontekście jest niepraktyczne. Ziemniaki nie są również typowym składnikiem sałatek, gdyż ich zbyt miękka konsystencja sprawi, że sałatka straci na atrakcyjności wizualnej i teksturalnej. Ostatecznie, produkcja suszu ziemniaczanego również wymaga odpowiedniego miąższu, który nie rozpadnie się podczas procesu suszenia. Nieodpowiedni wybór ziemniaków lub ich złe przygotowanie prowadzi do niezgodności z normami jakościowymi w branży spożywczej, co jest kluczowe dla uznania dania przez klientów oraz jego opłacalności w kontekście gastronomicznym.

Pytanie 27

Zgodnie z zaleceniami HACCP w obszarze produkcji brudnej w zakładzie gastronomicznym przeprowadza się

A. podawanie napojów oraz kanapek

B. codzienne magazynowanie półproduktów

C. dzielenie potraw na porcje

D. przygotowanie wstępne surowców

Wybór odpowiedzi dotyczących porcjowania potraw, dobrego magazynowania półproduktów oraz serwowania napojów i kanapek jest nieprawidłowy, ponieważ te działania nie są przeprowadzane w strefie produkcji brudnej zgodnie z wymaganiami HACCP. Porcjonowanie potraw oraz serwowanie powinno odbywać się w strefach czystych, które są odpowiednio przygotowane, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia gotowych produktów. Te strefy powinny być ściśle kontrolowane pod kątem czystości oraz dostępności sprzętu, co jest niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Ponadto, dobowe magazynowanie półproduktów powinno odbywać się w odpowiednich warunkach, które zapewniają ich świeżość i bezpieczeństwo, a nie w strefie, gdzie mogą być narażone na zanieczyszczenia. Typowym błędem myślowym jest mylenie strefy brudnej z miejscem, gdzie można bezpiecznie wykonywać wszystkie operacje związane z żywnością. Takie podejście prowadzi do lekceważenia zasad higieny i bezpieczeństwa żywności, co jest kluczowe w profesji gastronomicznej. Właściwe zrozumienie ról poszczególnych stref produkcji jest fundamentem skutecznego wdrożenia systemu HACCP i zapewnienia wysokiej jakości potraw.

Pytanie 28

Osoba zraniona, której rany są zanieczyszczone ziemią lub kurzem, powinna bezwzględnie

A. otrzymać surowicę przeciwbłoniczą

B. zażyć tabletki aspiryny

C. zażyć krople uspokajające

D. otrzymać surowicę przeciwtężcową

Podanie surowicy przeciwbłoniczej w przypadku ran zanieczyszczonych ziemią czy kurzem jest niewłaściwe, ponieważ błonica i tężec to różne choroby, a podawanie surowicy przeciwbłoniczej nie ma zastosowania w kontekście zapobiegania tężcowi. Surowica przeciwtężcowa jest dedykowana wyłącznie przypadkom ryzyka tężca, co wynika z charakterystyki działania bakterii Clostridium tetani. Przyjmowanie tabletek aspiryny lub kropli uspokajających w takich okolicznościach jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ te leki nie mają żadnego związku z zapobieganiem ani leczeniem zakażeń tężcem. Aspiryna jest lekiem przeciwbólowym i przeciwzapalnym, który może być stosowany w bólu, ale nie ma wpływu na patogeny odpowiedzialne za tężec. Użycie kropli uspokajających w kontekście rany zanieczyszczonej jest również błędnym podejściem, ponieważ nie adresuje to rzeczywistego problemu medycznego związanego z ryzykiem zakażenia. Najczęstsze błędy w myśleniu w takich przypadkach wynikają z błędnego utożsamiania różnych szczepionek i surowic, a także z nieświadomości, że odpowiednie postępowanie medyczne w przypadku ran zanieczyszczonych jest kluczowe dla zdrowia pacjenta.

Pytanie 29

Jakie danie wyróżnia się w polskiej kuchni?

A. Pieczone jabłka z rodzynkami

B. Gulaszowa zupa

C. Schab pieczony ze śliwkami

D. Zupa cebulowa

Schab pieczony ze śliwkami to jedno z klasycznych dań kuchni polskiej, które od wieków gości na naszych stołach. To danie łączy w sobie smaki słodkich śliwek i delikatnego schabu, co sprawia, że jest ono bardzo popularne, szczególnie podczas świąt i uroczystości rodzinnych. Schab, jako mięso wieprzowe, jest uznawany za podstawowy składnik wielu polskich potraw, a jego pieczenie w połączeniu z owocami, takimi jak śliwki, to technika, która podkreśla tradycyjne polskie podejście do gotowania. Przygotowanie schabu pieczonego ze śliwkami wymaga znajomości odpowiednich technik kulinarnych, takich jak marynowanie mięsa, co pozwala na uzyskanie jego soczystości oraz wzbogacenie smaku. Warto również zwrócić uwagę, że to danie można serwować z różnorodnymi dodatkami, np. kluskami śląskimi czy duszonymi warzywami, co daje możliwość kreatywnego podejścia do prezentacji potrawy i jej harmonizacji z innymi elementami posiłku. Takie połączenie smaków jest zgodne z dobrymi praktykami kulinarnymi, które promują wykorzystanie lokalnych składników i sezonowych owoców, co czyni danie nie tylko smacznym, ale również zdrowym wyborem.

Pytanie 30

Aby przygotować sos "tzatziki", konieczne są składniki

A. majonez, ogórki oraz grzyby marynowane

B. jogurt, czosnek, świeże ogórki

C. olej, żółtka, sok z cytryny

D. olej, warzywa, przecier pomidorowy

Błędne odpowiedzi dotyczą różnych składników, które nie są typowe dla sosu tzatziki, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat jego składu. Na przykład, użycie oleju, żółtek, czy soku z cytryny może sugerować, że sos ma być bardziej podobny do majonezu lub dressingu, co jest niezgodne z tradycyjną recepturą tzatziki. Podobnie, majonez w połączeniu z ogórkami i grzybami marynowanymi wprowadza do potrawy całkowicie inny profil smakowy. Te składniki są charakterystyczne dla zupełnie innych dań, takich jak sałatki czy dipy o kremowej konsystencji, które nie mają wiele wspólnego z orzeźwiającym i lekko kwaśnym charakterem tzatziki. Ponadto, olej i przecier pomidorowy, które znajdują się w jednej z odpowiedzi, wskazują na kuchnię, w której dominuje sos pomidorowy, co jest nieadekwatne w kontekście omawianego sosu. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie sosu tzatziki z innymi sosami, co podkreśla potrzebę znajomości klasycznych przepisów kulinarnych oraz ich składników. Warto zwrócić uwagę na to, że podstawą każdej potrawy jest zrozumienie nie tylko składników, ale także ich pochodzenia oraz tradycyjnych kombinacji, które wpływają na ostateczny smak dania.

Pytanie 31

Aby przygotować 7 porcji polędwicy flambirowanej, wykorzystano 350 ml koniaku. Ile koniaku będzie potrzebne do zrobienia 21 porcji polędwicy flambirowanej?

A. 0,150 l

B. 1,05 l

C. 0,105 l

D. 1,50 l

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, warto zauważyć, że wiele z nich wynika z błędnych obliczeń lub nieprawidłowego rozumienia proporcji. Na przykład, jeśli ktoś wybrał 1,50 l, mogło to wynikać z pomylenia jednostek miary lub z błędnego założenia, że ilość koniaku wzrasta w prostszej proporcji. W rzeczywistości, dla 21 porcji, prawidłowe przeliczenie wymaga zastosowania właściwego mnożnika, który w tym przypadku wynosi 3 (ponieważ 21 to 3 razy 7). Inne odpowiedzi, takie jak 0,150 l czy 0,105 l, mogą być wynikiem zamiany jednostek lub mylnego obliczenia ilości koniaku potrzebnego na jedną porcję. Takie pomyłki często wynikają z nieprawidłowego podejścia do podziału całości na części. Kluczowym aspektem w nauce kulinarnej jest zrozumienie, jak proporcje wpływają na jakość i bezpieczeństwo przygotowywanych potraw. Niepoprawne obliczenia mogą prowadzić do nieadekwatnej ilości składników, co może wpłynąć na smak i konsystencję potrawy. W gastronomii szczególnie istotne jest przestrzeganie zasad i dobrych praktyk, które pomagają w optymalizacji wyników kulinarnych, a także w zapewnieniu bezpieczeństwa w trakcie gotowania, zwłaszcza w przypadku używania ognia.

Pytanie 32

Gdy podczas przygotowywania potrawy nad patelnią zaczyna wydobywać się dym, podrażniający błony śluzowe nosa oraz oczu, oznacza to, że tłuszcz przeszedł

A. topnienie.

B. rozkład.

C. zemulgowanie.

D. jełczenie.

Wybór odpowiedzi związanych z topnieniem, zemulgowaniem, czy jełczeniem jest niepoprawny, ponieważ każde z tych zjawisk zachodzi w zupełnie innych warunkach oraz ma odmienny charakter chemiczny i fizyczny. Topnienie to proces, w którym substancja stała zmienia się w ciecz pod wpływem temperatury. W kontekście smażenia tłuszczy, topnienie może zachodzić przy niskich temperaturach, zanim tłuszcz zacznie się rozkładać. Dzięki zrozumieniu tego procesu, kucharze mogą skutecznie zarządzać temperaturą i wybierać odpowiedni tłuszcz. Zemulgowanie odnosi się do stabilizacji mieszanki cieczy, takich jak olej i woda, co jest całkowicie innym procesem, często wykorzystywanym w przygotowywaniu sosów i emulsji, jak majonez. Natomiast jełczenie to proces utleniania, który zachodzi, gdy tłuszcze są narażone na działanie powietrza, światła i ciepła przez dłuższy czas, co prowadzi do pogorszenia smaku i jakości, ale nie jest związane z dymieniem. Zrozumienie różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości potraw, co jest zgodne z najlepszymi praktykami kulinarnymi. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do nieprawidłowych wniosków i niezdrowych praktyk w kuchni.

Pytanie 33

Do przygotowania ciasta na leniwe pierogi potrzebne są jajka, mąka pszenna oraz

A. ser podpuszczkowy

B. surowe ziemniaki

C. kasza manna

D. ser twarogowy

Wybór składników do ciasta na pierogi leniwe ma kluczowe znaczenie, a niewłaściwe ingredienty mogą prowadzić do niezadowalających rezultatów. Surowe ziemniaki, na przykład, choć są popularnym składnikiem wielu potraw, nie są odpowiednie do leniwych pierogów, ponieważ mogą skomplikować strukturę ciasta. Ziemniaki zawierają dużą ilość wody, co może spowodować, że ciasto będzie zbyt mokre i trudne do formowania. W rezultacie, pierogi będą się rozpadać podczas gotowania i stracą swoją pożądaną konsystencję. Kasza manna, z drugiej strony, jest stosunkowo rzadko używana w tradycyjnym cieście na pierogi, a jej zastosowanie może prowadzić do twardości i braku elastyczności ciasta, co jest niepożądane w przypadku pierogów leniwych, które powinny być miękkie i delikatne. Ser podpuszczkowy, mimo że jest wykorzystywany w niektórych przepisach, również nie nadaje się do tego rodzaju potrawy ze względu na swoją twardszą strukturę i smak, który nie komponuje się dobrze z prostotą i delikatnością pierogów leniwych. Również mogą pojawić się typowe błędy myślowe, takie jak przekonanie, że dowolny rodzaj sera czy składników może być zamienny, co jest mylnym założeniem. Kluczem do sukcesu w kuchni jest zrozumienie właściwości składników oraz ich harmonijne połączenie, co zapewnia optymalne efekty smakowe i teksturalne.

Pytanie 34

Jaki dodatek skrobiowy wykorzystuje się do jaj poszetowych?

A. ziemniaki puree

B. kaszę

C. ziemniaki zapiekane

D. frytki

Frytki jako dodatek do jaj poszetowych są z reguły niewłaściwym wyborem. Frytki mają chrupiącą, tłustą teksturę, która nie współgra z delikatnością jaj poszetowych. Ich intensywny smak i struktura mogą przytłaczać subtelne aromaty, które powinny dominować w tym daniu. Wybór frytek może także powodować, że posiłek stanie się zbyt ciężki, co jest sprzeczne z lekką naturą jaj poszetowych, które zazwyczaj są podawane jako element brunchu lub lekkiego śniadania. Ziemniaki zapiekane, mimo że mogą być smaczne, również nie stanowią idealnego towarzystwa dla tak delikatnego dania jak jajka poszetowe. Ich gęsta i bogata konsystencja często wymaga dłuższego czasu pieczenia, co może powodować konflikt w czasie przygotowania posiłku. Z kolei kasza, choć zdrowsza, często ma wyraźny smak, który może nie współgrać z subtelnością jajek. Często w gastronomii popełnia się błąd myślowy polegający na łączeniu potraw, które nie harmonizują ze sobą pod względem tekstury i smaku. Kluczową zasadą w kuchni jest zapewnienie równowagi smakowej oraz kontrastów, które wzmacniają doznania kulinarne. Wybór dodatków powinien być przemyślany w kontekście całości dania, a nie tylko ich indywidualnych walorów smakowych.

Pytanie 35

Przy obieraniu marchwi powstaje 15% strat. Ile marchwi trzeba wykorzystać, aby uzyskać 85 kg półproduktu do surówki?

A. 70 kg

B. 100 kg

C. 95 kg

D. 85 kg

Wybór niewłaściwej ilości marchwi może wynikać z błędnych założeń dotyczących strat w procesie obierania. Niektóre odpowiedzi sugerują, że 85 kg marchwi wystarczy do uzyskania 85 kg półproduktu. Tego rodzaju myślenie ignoruje realia związane ze stratami materiałowymi, które występują podczas obróbki surowców. W rzeczywistości, jeśli chcielibyśmy uzyskać 85 kg gotowego produktu bez uwzględnienia strat, oznaczałoby to, że żadna marchewka nie zostałaby obrana, co jest oczywiście nierealne. Podobnie, odpowiedzi sugerujące 95 kg lub 70 kg marchwi również nie odnoszą się do rzeczywistości; w pierwszym przypadku straty nadal nie zostałyby prawidłowo uwzględnione, a w drugim - znacznie zaniżono by wymagania dotyczące ilości surowca. Przy obliczaniu zapotrzebowania na surowce ważne jest, aby pamiętać o standardowej praktyce gastronomicznej, która uwzględnia takie straty. Efektywne zarządzanie surowcami polega na dokładnym przewidywaniu potrzeb oraz dostosowywaniu zakupów do realnych wymagań produkcyjnych. Bez tego podejścia, konsekwencje w postaci niedoborów komponentów mogą prowadzić do problemów w procesie produkcyjnym.

Pytanie 36

Aromatyczna i kolorowa powłoka produktów w panierce powstaje na skutek

A. pirolizy skrobi.

B. reakcji Maillarda.

C. rozklejenia skrobi.

D. termohydrolizy kolagenu.

Aby zrozumieć, dlaczego pozostałe odpowiedzi są błędne, warto przyjrzeć się każdemu z wymienionych procesów. Piroliza skrobi to chemiczny proces rozkładu skrobi w wysokich temperaturach, prowadzący do powstania różnych związków organicznych, ale nie generuje charakterystycznych aromatów i barw, jak ma to miejsce w przypadku reakcji Maillarda. Rozklejenie skrobi, które zachodzi pod wpływem wilgoci i wysokiej temperatury, prowadzi do jej żelatynizacji, co wpływa na teksturę potrawy, jednak nie jest odpowiedzialne za powstawanie aromatycznych i kolorowych powłok. Termohydroliza kolagenu polega na rozkładaniu kolagenu w mięsie, co może poprawić jego kruchość i smak, ale nie wywołuje efektów barwnych ani aromatycznych typowych dla procesów maillardowskich. W praktyce, błędne zrozumienie tych procesów może prowadzić do niewłaściwych technik gotowania, które nie tylko obniżają jakość produktów, ale również mogą wpłynąć na ich atrakcyjność wizualną i smakową. Kluczowe jest, aby kucharze i producenci żywności zdawali sobie sprawę z tych różnic i stosowali odpowiednie techniki, aby uzyskać optymalne rezultaty kulinarne.

Pytanie 37

Podczas podgrzewania skrobi w wodzie następuje

A. kleikowanie

B. retrogradacja

C. karmelizacja

D. dekstrynizacja

Wybór retrogradacji, karmelizacji czy dekstrynizacji jako procesów związanych z ogrzewaniem skrobi w wodzie jest nieprawidłowy, ponieważ każde z tych zjawisk odnosi się do odmiennych mechanizmów i efektów, które nie mają miejsca w kontekście kleikowania. Retrogradacja skrobi to proces, w którym po ugotowaniu i schłodzeniu skrobia krystalizuje ponownie, co prowadzi do twardnienia i utraty wilgotności. Karmelizacja natomiast odnosi się do procesu rozkładu cukrów pod wpływem wysokiej temperatury, co skutkuje powstawaniem charakterystycznych smaków i kolorów, ale nie ma nic wspólnego z zachowaniem skrobi w wodzie. Dekstrynizacja to proces, w którym skrobia jest poddawana działaniu wysokiej temperatury i enzymów, co prowadzi do powstawania mniejszych cząsteczek skrobi, zwanych dekstrynami. To również nie jest związane z kleikowaniem, które wymaga obecności wody. Zrozumienie tych procesów jest kluczowe w technologii żywności oraz kulinariach, aby uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania składników. Często mylone pojęcia mogą prowadzić do nieprawidłowych technik gotowania, a ich znajomość pozwala na lepsze zarządzanie teksturą i konsystencją potraw.

Pytanie 38

Czym jest skrót GMP?

A. Systemem Jakości Produkcji

B. Dobrą Praktyką Gastronomiczną

C. Dobrą Praktyką Produkcyjną

D. Gwarantowaną Jakością Żywności

Wybór odpowiedzi dotyczącej Systemu Jakości Produkcji wskazuje na mylne zrozumienie różnicy między systemami jakości a dobrymi praktykami produkcyjnymi. System Jakości Produkcji może obejmować różne aspekty, takie jak ISO 9001, które koncentrują się na ogólnym zarządzaniu jakością, ale nie są specyficzne dla produkcji. Z kolei Dobra Praktyka Gastronomiczna, która jest inną z zaproponowanych odpowiedzi, odnosi się do standardów w branży gastronomicznej dotyczących przygotowania i serwowania żywności, co również jest odmiennym zagadnieniem w porównaniu do GMP. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, ponieważ GMP dotyczy stricte procesu produkcji, a nie samego zarządzania jakością czy praktyk kulinarnych. Odrzucenie odpowiedzi 4 dotyczącej Gwarantowanej Jakości Żywności również ukazuje nieporozumienie, ponieważ ten termin nie odnosi się do konkretnych praktyk wytwarzania, ale raczej do systemów certyfikacji gotowych produktów. Kluczowym błędem jest zatem mylenie terminologii oraz zakresów działania poszczególnych podejść w kontekście zapewnienia jakości w różnych branżach. Poprawne zrozumienie GMP jako specyficznych zasad dotyczących procesów produkcyjnych jest niezbędne dla utrzymania standaryzacji oraz jakości produktów w różnych sektorach przemysłowych, co podkreśla znaczenie edukacji w tym obszarze.

Pytanie 39

Których czynności brakuje w sposobie wykonania sufletu w miejscu oznaczonym znakiem zapytania?

Sposób wykonania sufletu jabłkowego.

Jabłka umyć, usunąć gniazda nasienne.

Z białek ubić pianę, utrwalić cukrem.

Wymieszać pianę z przygotowanymi jabłkami.

Przełożyć masę do foremek.

Piec w piekarniku nagrzanym do temperatury 180 °C

A. Pokrajać jabłka w kostkę i obgotować.

B. Zetrzeć jabłka na grube wióry i upiec.

C. Upiec jabłka i przetrzeć przez sito.

D. Zetrzeć jabłka na tarce i obgotować.

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy dostrzec kilka kluczowych błędów w podejściu do przygotowania sufletu. Odpowiedzi, które sugerują tylko pokrojenie jabłek w kostkę lub starcie ich na tarce, pomijają istotny krok, jakim jest uzyskanie odpowiedniej konsystencji. Pokrojenie jabłek w kostkę, a następnie ich obgotowanie prowadzi do uzyskania zbyt twardych kawałków, które nie będą mogły się równomiernie połączyć z pianą, co wpływa na teksturę końcowego dania. Z kolei ścieranie jabłek na tarce, mimo że może wydawać się lepszym rozwiązaniem, również nie daje pożądanej gładkości, gdyż kawałki będą wciąż zbyt surowe, co wpływa na smak sufletu. Ważne jest, aby jabłka były w odpowiedniej formie, co oznacza, że muszą być dobrze przetworzone. Upieczenie ich, a następnie przetarcie przez sito, to kluczowy proces w uzyskaniu gładkiej masy jabłkowej, która harmonijnie połączy się z ubitymi białkami. Zastosowanie niewłaściwych metod obróbki jabłek prowadzi do typowych błędów, takich jak niejednoliką konsystencję sufletu oraz osłabienie smaku, co z kolei wpływa na jego końcowy wygląd i teksturę. Dlatego też w procesie przygotowywania sufletów, kluczowe jest przestrzeganie sprawdzonych metod, które zapewniają idealny efekt końcowy.

Pytanie 40

Na postawie zamieszczonego normatywu surowcowego oblicz, ile natki pietruszki należy przygotować do sporządzenia 16 porcji soku z pomidorów.

Normatyw surowcowy na 2 porcje soku z pomidorów
Nazwa surowca	Ilość
Pomidory	500 g
Jabłka	250 g
Natka pietruszki	¼ pęczka
Sól, sok z cytryny	do smaku
Bazylia	do smaku

A. 1 pęczek.

B. 3 pęczki.

C. 2 pęczki.

D. 4 pęczki.

Podjęcie decyzji o ilości natki pietruszki na podstawie niepoprawnych obliczeń prowadzi do błędnych wniosków. W przypadku dostarczonych opcji, możliwe odpowiedzi sugerują różne ilości pęczków, co może wydawać się zrozumiałe, ale nie uwzględniają one kluczowych zasad obliczeń opartego na normatywach. Typowym błędem jest przyjmowanie założenia, że ilość potrzebna na 2 porcje jest wystarczająca do obliczenia większej ilości porcji bez uwzględnienia proporcji. Na przykład, wybór 4 pęczków wynika z mylnego przeliczenia, które nie uwzględnia, że każdy pęczek jest dzielony na ¼ w odniesieniu do normatywu. Kolejny problem pojawia się, gdy ktoś przypuszcza, że 1 pęczek na 16 porcji będzie wystarczający, co jest niewłaściwe, ponieważ nie zrozumiano, że ilość natki zwiększa się proporcjonalnie do liczby porcji. W kontekście gastronomicznym, brak precyzyjnych obliczeń i nieznajomość normatywów mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania surowcami, co w efekcie wpływa na koszty operacyjne i jakość potraw. Umożliwienie sobie dostępu do rzetelnych danych o składnikach oraz ich właściwym używaniu to kluczowe umiejętności w branży, które wpływają na sukces lokalu gastronomicznego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej