Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik stylista
Kwalifikacja: MOD.03 - Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych
Data rozpoczęcia: 15 kwietnia 2025 11:26
Data zakończenia: 15 kwietnia 2025 11:45

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Koszt usługi szycia damskiego żakietu na podszewce w zakładzie krawieckim wynosi 200,00 zł. Do wykonania żakietu wykorzystano 2,00 m tkaniny wełnianej po 80,00 zł za 1,00 m oraz 1,20 m podszewki w cenie 15,00 zł za 1 m. Jaka jest całkowita wartość kosztów bezpośrednich związanych z realizacją tej usługi, w tym koszty materiałów, dodatków oraz robocizny?

A. 298,00 zł

B. 378,00 zł

C. 295,00 zł

D. 380,00 zł

Tak, dobrze widzisz! Odpowiedź 378,00 zł jest całkowicie poprawna. Można to wyjaśnić przez dokładne obliczenia kosztów związanych z produkcją żakietu. Koszt tkaniny wełnianej to 2,00 m razy 80,00 zł za metr, co daje 160,00 zł, a do tego dochodzi podszewka, która kosztuje 1,20 m razy 15,00 zł za metr, czyli 18,00 zł. Jak to zsumujesz, dostajesz 178,00 zł za materiały. Ale nie zapomnij o robociznie, która w tym przypadku wynosi 200,00 zł. Gdy dodasz koszt materiałów do robocizny, otrzymujesz całkowity koszt wykonania żakietu, czyli 378,00 zł. Wiesz, w branży krawieckiej precyzyjne liczenie wydatków jest super istotne. To pozwala nie tylko dobrze oszacować koszty, ale też zaplanować budżet na przyszłe projekty i ustalać ceny, które będą konkurencyjne. Dobrze też śledzić, jakie są standardy cenowe w branży, żeby móc porównywać koszty w różnych zakładach, co jest kluczowe dla pozostania na rynku.

Pytanie 2

Oblicz potrzebne zużycie tkaniny gładkiej o szerokości 90 cm do uszycia damskiej spódnicy podstawowej o długości 50 cm na wymiary ZWo - 164 cm, ot - 70 cm, obt - 96 cm?

A. 55 cm

B. 110 cm

C. 50 cm

D. 100 cm

Podczas obliczania zużycia tkaniny do uszycia spódnicy wiele osób miewa trudności z uwzględnieniem wszystkich niezbędnych parametrów. Odpowiedzi takie jak 50 cm czy 55 cm mogą sugerować, że nie zostały wzięte pod uwagę kluczowe elementy, takie jak zapas na szwy czy kształt spódnicy. W przyjętych standardach szycia, długość tkaniny potrzebnej na spódnicę nie powinna być określana tylko na podstawie wymiarów spódnicy, ale również na podstawie jej stylu, rodzaju materiału oraz sposobu wykończenia. Zastosowanie zbyt małej ilości materiału może skutkować nieodpowiednim dopasowaniem odzieży, co w konsekwencji przekłada się na komfort użytkowania i estetykę. Ponadto, brak uwzględnienia wymagań dotyczących tkaniny, takich jak jej elastyczność czy wzornictwo, może prowadzić do poważnych błędów w ocenie potrzebnego materiału. Istotne jest również zrozumienie, że każdy materiał się różni i może wymagać indywidualnego podejścia, co oznacza, że standardowe obliczenia mogą nie zawsze pasować do specyficznych wymagań projektu. Warto zapoznać się z podstawowymi zasadami szycia, aby uniknąć takich nieporozumień i właściwie oszacować potrzebne zasoby materiałowe.

Pytanie 3

W odzieży typu body dla dzieci wykorzystuje się zapięcia w postaci

A. guzików z 2 dziurkami

B. zamka krytego

C. haftków

D. nap

Odpowiedź "napy" jest poprawna, ponieważ zapięcia tego typu są powszechnie stosowane w odzieży dziecięcej, zwłaszcza w bodach. Napy są wygodne w użyciu, szczególnie dla rodziców, którzy muszą szybko ubrać swoje dzieci. Dodatkowo, napy są łatwe do zapięcia i rozpięcia, co jest istotne w przypadku małych dzieci, które mogą niecierpliwie reagować na czasochłonne procesy ubierania. Wiele modeli bodów dziecięcych wykorzystuje napy w kroku, co pozwala na komfortowe przewijanie malucha bez konieczności całkowitego ściągania ubrania. Warto również zaznaczyć, że stosowanie nap w produktach dla dzieci jest zgodne z normami bezpieczeństwa, które wymagają, aby zapięcia były solidne i odporne na przypadkowe rozpięcie. Standardy takie jak EN 14682 określają wymagania dotyczące elementów dotyczących bezpieczeństwa odzieży, co czyni napy odpowiednim wyborem dla bodów dziecięcych.

Pytanie 4

Jedwabną bluzkę powinno się prasować od wewnętrznej strony:

A. na sucho, w temperaturze 140 °C

B. na sucho, w temperaturze 180 °C

C. na mokro, w temperaturze 110 °C

D. na mokro, w temperaturze 150 °C

Prasowanie bluzek z jedwabiu naturalnego w sposób opisany w innych odpowiedziach, takich jak na mokro w wyższej temperaturze, jest niezalecane. Wysoka temperatura, jak 150 °C, może prowadzić do uszkodzenia lub stopienia włókien jedwabnych, co skutkuje nieestetycznymi plamami lub zniekształceniem tkaniny. Prasowanie na mokro również wprowadza dodatkową wilgoć, co w przypadku jedwabiu nie jest korzystne, gdyż może prowadzić do nieodwracalnych deformacji. Ponadto, prasowanie na sucho w temperaturze 180 °C naraża materiał na ryzyko przypalenia, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku cienkich i delikatnych tkanin. Często błędne decyzje dotyczące prasowania wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów oraz braku konsultacji z informacjami dotyczącymi pielęgnacji odzieży. Użytkownicy powinni pamiętać, że każda tkanina ma swoje specyficzne wymagania dotyczące pielęgnacji, które powinny być przestrzegane, aby zachować jej jakość i estetykę. Dlatego zawsze warto zapoznać się z metkami oraz przetestować techniki na próbce materiału przed przystąpieniem do prasowania.

Pytanie 5

Jednym z powodów powstawania marszczeń na szwach, które mogą wystąpić podczas szycia maszyną szwalniczą, jest

A. wyłączony mechanizm posuwu materiału

B. źle dobrane nici

C. nierównomierne przesuwanie tkaniny

D. niewłaściwie dobrana igła

Czasami wydaje się, że wybór nici, wyłączenie posuwu materiału czy dobór igły to najważniejsze rzeczy w szyciu, ale to nie do końca tak. Nici są ważne, ale nawet najlepsze z nich nie dadzą nam dobrego efektu, jeśli materiał nie jest dobrze prowadzony. Nici o złej grubości mogą wprowadzać problemy, ale to raczej zbyt naciągnięte lub zbyt luźne nici są prawdziwym problemem przy marszczeniu szwów. Jak wyłączymy posuw, to maszyna nie będzie działać jak należy, ale w kontekście marszczenia różnice w posuwie będą jeszcze bardziej dokuczliwe. Dobór igły ma znaczenie, ale to rzadko jest przyczyną marszczenia. Myśląc o szyciu, nie możemy skupiać się tylko na jednym elemencie, musimy zobaczyć całość działania maszyny. Dobry krawiec powinien umieć zrozumieć problemy jako część większego systemu, bo to jest klucz do osiągnięcia profesjonalnych efektów.

Pytanie 6

Jak należy ocenić jakość wykonania usługi skrócenia spódnicy z koła?

A. na sylwetce klientki

B. na wieszaku

C. na manekinie

D. rozłożoną płasko na stole

Ocena jakości usługi skrócenia spódnicy z koła na manekinie, wieszaku lub płasko na stole nie oddaje rzeczywistego efektu końcowego, który klientka zobaczy na sobie. Przymierzanie na manekinie, choć może wydawać się wygodne, nie uwzględnia unikalnych kształtów i proporcji sylwetki klientki, co może prowadzić do błędnych wniosków i niedopasowania. Manekiny zwykle mają standardowe wymiary i nie są w stanie odwzorować niuansów, takich jak różnice w biuście, talii czy biodrach, które mają znaczący wpływ na ostateczny wygląd spódnicy. Z kolei ocena na wieszaku nie daje w ogóle informacji o tym, jak materiał się układa i jak spódnica współdziała z ruchami ciała. Wieszaki ograniczają percepcję struktury materiału i jego zachowania podczas noszenia. Metoda oceny na płasko na stole również jest niewłaściwa, ponieważ nie pokazuje, jak spódnica układa się w ruchu, a także jak reaguje na indywidualne cechy sylwetki. Właściwe podejście powinno uwzględniać realne warunki, w jakich odzież będzie użytkowana, a także indywidualne preferencje klientki, co jest kluczowe w branży modowej, gdzie personalizacja i dostosowanie do klienta odgrywają zasadniczą rolę w osiąganiu wysokiej jakości usług.

Pytanie 7

Jaką ilość materiału o szerokości 140 cm trzeba przeznaczyć na wycięcie części klasycznej spódnicy damskiej o długości 50 cm dla klientki z obwodem bioder wynoszącym 96 cm?

A. 100 cm

B. 110 cm

C. 55 cm

D. 50 cm

Wybór materiału na spódnicę wymaga przemyślanej analizy, a podawanie nieprawidłowych długości prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Odpowiedzi wskazujące na 50 cm jako długość materiału, nie uwzględniają istotnych aspektów, jakimi są zapasy na szwy i wykończenia. W rzeczywistości, każdy element odzieży wymaga dodatkowych centymetrów, które są niezbędne do prawidłowego uszycia. Przykładowo, zapasy na szwy zazwyczaj wynoszą od 1 do 2 cm z każdej strony, co w tym przypadku przekłada się na dodatkowe 4 cm dla elementów z przodu i tyłu. Z kolei odpowiedzi sugerujące 110 cm lub 100 cm również nie są uzasadnione, ponieważ wskazują na nadmierne zmarnotrawienie materiału. Przy szerokości 140 cm tkaniny, 55 cm to wystarczająca długość, która pozwala na wykrojenie wszystkich elementów bez zbędnych nadmiarów. Tego rodzaju błędy mogą wynikać z nieznajomości zasad krawiectwa oraz praktycznych aspektów planowania wykrojów, co jest kluczowe w zawodzie krawca. Aby uniknąć takich nieporozumień, warto zapoznać się z dokumentacją techniczną i standardami branżowymi, które precyzyjnie określają, jak należy postępować przy planowaniu wykrojów odzieżowych.

Pytanie 8

Rękawówka – specjalna podszewka używana do wykańczania rękawów, np. w męskich marynarkach, to materiał

A. z elany o splocie płóciennym tkaną w kratę

B. z jedwabiu wiskozowego o splocie płóciennym

C. z jedwabiu wiskozowego o splocie atłasowym, tkaną w białe i czarne paski

D. bawełniana o splocie skośnym łamanym lub skośnym wzmacnianym

Wybierając tkaniny do rękawów w męskich marynarkach, musisz wiedzieć, jak różne materiały się sprawdzają. Bawełna o splocie skośnym łamanym może być trwała, ale czasem jest zbyt gruba i sztywna, co ogranicza ruchy. W dodatku bawełna nie ma świetnych właściwości termicznych, jak wiskoza, więc nie jest najlepszym pomysłem na podszewkę w eleganckich ciuchach, które powinny być wygodne. Jedwab wiskozowy o splocie płóciennym też nie pasuje, bo chociaż jest mocny, brakuje mu gładkości atłasowego splotu, co bardzo wpływa na komfort noszenia. Na końcu, tkanina z elany w kratę, mimo że elastyczna, wcale nie nadaje się na podszewkę w marynarkach, bo oczekiwanie jest takie, że będzie bardziej formalny wygląd. Użycie niewłaściwych materiałów może negatywnie wpłynąć na odbiór ubrania, dlatego ważne jest, by wiedzieć, jakie tkaniny są odpowiednie w męskiej modzie.

Pytanie 9

Przyczyną problemów w działaniu maszyny stębnowej, skutkujących zerwaniem dolnej nici podczas szycia, jest

A. za słabe napięcie nitki górnej

B. nieprawidłowo wyprowadzona nić górna

C. błędnie nawleczona nić w bębenku

D. nieaktywowany nawijacz nici

Niewłaściwie nawleczona nić w bębenku jest jedną z najczęstszych przyczyn zrywania dolnej nici w maszynach stębnowych. Właściwe nawlekanie nici w bębenku zapewnia jej prawidłowe prowadzenie i napięcie, co jest kluczowe dla stabilności szycia. Gdy nić jest nieprawidłowo umieszczona, może to prowadzić do jej splątania, co z kolei powoduje zrywanie. W praktyce, aby uniknąć tego problemu, należy zwrócić uwagę na dokładność nawlekania bębenka, przestrzegając producenta instrukcji dotyczących długości i napięcia nici. Oprócz tego, regularne serwisowanie maszyny, w tym czyszczenie bębenka i wymiana zużytych części, przyczynia się do utrzymania optymalnej wydajności maszyny. Dobre praktyki w branży zalecają również przeprowadzenie testu szycia na kawałku materiału przed rozpoczęciem pełnej produkcji, co pozwala na wczesne wykrycie ewentualnych problemów z nicią.

Pytanie 10

Jakie wzory tkanin mają największy wpływ na zwiększone normy zużycia materiału w produkcji odzieży miarowej i konfekcyjnej?

A. Kraty i pasy

B. Kropki i groszki

C. Geometryczne o kompozycji bezkierunkowej

D. Kwiatowe o kompozycji bezkierunkowej

Wzory tkanin mają znaczący wpływ na zużycie materiału w produkcji odzieży, a szczególnie kraty i pasy. Te wzory wymagają precyzyjnego dopasowania, co często prowadzi do większego wykorzystania materiału. W przypadku kraty, konieczność zachowania ciągłości wzoru przy cięciu materiału sprawia, że projektanci muszą zaplanować układ wykroju tak, aby jak najlepiej wykorzystać materiał, co często wiąże się z dodatkowymi marginesami. Pasy z kolei, ze względu na swoją orientację i potrzebę ich układania w sposób, który zapewni spójność wzoru, również zwiększają normy zużycia. Dobrze zaprojektowane wzory, które są zgodne z najlepszymi praktykami, mogą zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce, w branży mody, projektanci często stosują techniki optymalizacji wykrojów, aby zredukować zużycie materiału, jednak wzory takie jak kraty i pasy wprowadzają dodatkowe wyzwania, które muszą być uwzględnione podczas produkcji. Przykładowo, przy projektowaniu garnituru z kratą, kluczowe jest zapewnienie, że wzór na klapie marynarki oraz spodniach jest zgodny, co wymaga starannie przemyślanej konstrukcji, często skutkującej większym zużyciem tkaniny.

Pytanie 11

Jaką metodę klejenia wykorzystuje się do połączenia paska spodniowego z wkładem klejowym?

A. Wkładów konstrukcyjnych

B. Wielkopowierzchniowego klejenia

C. Małych wklejek

D. Wkładów sztywnikowych

Odpowiedzi wskazujące na inne techniki klejenia, takie jak wkłady sztywnikowe, wielkopowierzchniowe klejenie czy wkłady konstrukcyjne, opierają się na błędnych założeniach dotyczących zastosowania i funkcji tych metod. Wkłady sztywnikowe są zazwyczaj używane w projektowaniu odzieży, gdzie wymagane jest wzmocnienie strukturalne, ale nie są odpowiednie do łączenia pasków z wkładami klejowymi. Z kolei wielkopowierzchniowe klejenie to technika, która sprawdza się przy dużych powierzchniach, gdzie wymagane jest silne połączenie, lecz w przypadku detali takich jak paski do spodni, staje się to niepraktyczne i nieefektywne. Wkłady konstrukcyjne, chociaż mogą oferować stabilność, z reguły są stosowane w większych projektach, gdzie struktura materiału odgrywa kluczową rolę w funkcjonalności odzieży. Powszechny błąd to mylenie specyfiki zastosowania różnych technik klejenia, co prowadzi do niewłaściwego doboru metody w stosunku do wymagań danego produktu. Każda z wymienionych technik ma swoje specyficzne zastosowanie, lecz w kontekście łączenia paska z wkładem klejowym, małe wklejki okazują się najbardziej efektywne, łącząc wytrzymałość z estetyką, co jest kluczowe w produkcji odzieży.

Pytanie 12

Jakie wymiary są konieczne do obliczenia zapotrzebowania materiału na damski garnitur (żakiet damski z spodniami)?

A. Długość żakietu, długość rękawa, długość spodni

B. Długość żakietu, długość rękawa, obwód bioder

C. Obwód klatki piersiowej, obwód bioder, obwód talii

D. Obwód klatki piersiowej, długość żakietu, długość spodni

Patrząc na inne odpowiedzi, widać, że są błędy w myśleniu. Obwód klatki piersiowej, bioder i talii są ważne, ale nie wystarczą, żeby określić, ile materiału potrzeba na spodnium. Te wymiary bardziej skupiają się na dopasowaniu, a nie na długości materiału do uszycia żakietu czy spodni. Dlatego długość żakietu, rękawów i spodni jest kluczowa, bo każdy z tych wymiarów ma wpływ na to, ile tkaniny trzeba. Zauważyłem, że niektóre odpowiedzi uwzględniają tylko długość żakietu i obwód bioder, co pomija długość spodni. To może prowadzić do tego, że materiału będzie za mało. Widać więc, że niektóre osoby nie rozumieją, jak ważne są wymiary długości przy ustalaniu zużycia materiału. W projektowaniu odzieży istotne jest, żeby brać pod uwagę wszystkie długości, to pomaga uniknąć błędów i lepiej dopasować ubrania do oczekiwań klientów.

Pytanie 13

Jaką maszynę wykorzystuje się do łączenia elementów odzieży roboczej wykonanej z drelichu?

A. Pikówkę

B. Stębnówkę

C. Fastrygówkę

D. Overlock

Wybór maszyny do szycia jest kluczowym aspektem w produkcji odzieży roboczej, a zastosowanie niewłaściwego rodzaju maszyny może prowadzić do licznych problemów. Pikówka, która jej przeznaczeniem jest wykonywanie szwów dekoracyjnych lub wzmacniających, nie sprawdzi się w przypadku łączenia elementów ubrania roboczego z drelichu. Choć pikówki oferują możliwość uzyskania estetycznych wykończeń, ich zastosowanie w przypadku intensywnie używanych odzież roboczych może prowadzić do osłabienia szwów. Podobnie, fastrygówka, która jest często używana do tymczasowego łączenia materiałów, nie zapewnia trwałości niezbędnej w odzieży roboczej, co może prowadzić do przedwczesnego rozdzielania się połączeń w wyniku intensywnego użytkowania. Overlock, z drugiej strony, jest maszyną, która doskonale sprawdza się przy wykańczaniu krawędzi materiałów, ale nie jest optymalnym rozwiązaniem do podstawowego łączenia elementów, zwłaszcza w przypadku mocnych tkanin jak drelich. Użycie overlocka w sytuacjach, gdzie kluczowa jest wytrzymałość, może prowadzić do powstawania niewłaściwych szwów, które nie wytrzymają obciążeń. Wybierając odpowiednią maszynę, należy pamiętać o ich specyfikacji i zastosowaniu, aby uniknąć typowych pułapek związanych z niewłaściwym doborem narzędzi w procesie produkcji odzieży.

Pytanie 14

Sukienka zaprezentowana na obrazku ma dekolt

A. serce

B. okrągły

C. karo

D. łódkowy

Każdy z pozostałych typów dekoltów ma swoje unikalne cechy, które nie odpowiadają dekoltowi karo. Dekolt w kształcie serca, na przykład, charakteryzuje się głębokim wycięciem na przodzie, które przypomina kształt serca i jest szczególnie popularny w sukienkach wieczorowych i koktajlowych. Jest to styl, który może podkreślać biust i dodawać romantycznego wyrazu, ale nie ma nic wspólnego z prostokątną formą dekoltu karo. Okrągły dekolt jest natomiast jednym z najbardziej klasycznych wariantów, który zapewnia wygodę i prostotę, idealny dla casualowych stylizacji, ale nie zapewnia tego samego efektu wizualnego, co dekolt karo. Dekolt łódkowy, z kolei, ma na celu poszerzenie linii ramion i jest często wybierany w bluzkach i sukienkach, które mają na celu stworzenie wrażenia lekkości i elegancji, jednak jego kształt jest zupełnie inny niż kształt prostokątny dekoltu karo. Typowe błędy myślowe przy wyborze dekoltu polegają na niewłaściwym skojarzeniu kształtu z jego praktycznym zastosowaniem w odzieży, co może prowadzić do frustracji przy próbie dopasowania stylizacji do okazji.

Pytanie 15

Który z pomiarów krawieckich przeprowadza się na kobiecej sylwetce od siódmego kręgu szyi w kierunku osi pionowej?

A. RvRv

B. SySvXpTp

C. PcPl

D. RvNv

Wybór innych opcji pomiarowych, jak RvRv, RvNv i PcPl, może być mylący w kontekście krawiectwa. Na przykład, pomiar RvRv odnosi się do obwodu ramion, ale nie mówi nic o tym, jak odległość od siódmego kręgu szyi w dół. Chociaż ten pomiar jest ważny, to nie dotyczy kluczowych długości sylwetki. Pomiar RvNv, który dotyczy obwodu bioder, w ogóle nie pasuje do pytania o pomiar od szyi, a to pokazuje, jak ważne jest, żeby wiedzieć, jakie pomiary są najważniejsze. PcPl, czyli obwód klatki piersiowej, też nie jest w porządku, bo skupia się na obwodzie, a nie na długości. Często ludzie wybierają te opcje, bo nie znają systematyki pomiarów krawieckich. W projektowaniu ubrań kluczowe jest zrozumienie, które pomiary są istotne dla dobrego dopasowania. Ignorowanie specyfiki pomiarów w pionie może prowadzić do kiepskich fasonów, które będą niewygodne i zawiodą klientki.

Pytanie 16

Jakie wymiary są konieczne do stworzenia konstrukcji spódnicy z kołowego wycinka?

A. ZWo, TD, ot, obt

B. ZWo, TD, ot, dk

C. ZWo, TD, ot, opx

D. ZTv, ot, obt, dk

Odpowiedź ZWo, TD, ot, obt jest prawidłowa, ponieważ wszystkie te wymiary są kluczowe w kontekście konstrukcji spódnicy z wycinka koła. ZWo to szerokość wyjściowa, która pozwala na określenie, jak szeroki będzie materiał w górnej części spódnicy. TD to długość dołu, co jest istotne dla ustalenia odpowiedniego kroju spódnicy oraz jej długości. Ot, czyli obwód talii, ma fundamentalne znaczenie dla dopasowania spódnicy do sylwetki, zapewniając komfort noszenia. Ostatni wymiar, obt, oznaczający obwód dołu, jest istotny dla swobody ruchu oraz estetyki końcowego produktu. Przykład praktyczny może obejmować wykorzystanie tych wymiarów przy projektowaniu spódnicy w różnych stylach, takich jak rozkloszowana czy ołówkowa, co podkreśla ich uniwersalne zastosowanie w modzie. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, precyzyjne pomiary są kluczowe dla osiągnięcia zadowalających wyników w projektowaniu odzieży.

Pytanie 17

Tabele rozmiarów odzieży dla dzieci i młodzieży stworzone na podstawie pomiarów antropometrycznych przeprowadzonych w XX wieku dla polskiej populacji są zorganizowane według

A. wielkości

B. wymiarów ciała

C. grup wiekowych

D. typów figur

Tabela wielkości odzieży dla dzieci i młodzieży, opracowana na podstawie pomiarów antropometrycznych, jest zorganizowana według grup wiekowych, co odzwierciedla rozwój fizyczny oraz zmiany w proporcjach ciała na różnych etapach rozwoju. Każda grupa wiekowa charakteryzuje się innymi wymiarami ciała, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego dopasowania odzieży. Przykładowo, rozmiary dla niemowląt różnią się znacznie od tych przeznaczonych dla nastolatków z uwagi na dynamiczny rozwój i zmiany w sylwetce. Wprowadzenie tabelek opartych na danych dotyczących konkretnej populacji, jak w przypadku Polski w XX wieku, umożliwia producentom odzieży opracowanie produktów, które lepiej odpowiadają rzeczywistym potrzebom użytkowników. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają bazowanie na rzetelnych danych antropometrycznych w celu zwiększenia komfortu użytkowania odzieży. Dzięki temu, rodzice mogą łatwiej dobierać odzież dla swoich dzieci, mając pewność, że wybierają rozmiary, które będą odpowiednie do ich wieku i etapu rozwoju.

Pytanie 18

Jak należy przeprowadzić pomiar krawiecki, aby uzyskać wymiar ciała oznaczony symbolem RvRv?

A. W pionie od bocznego punktu szyjnego do brodawkowego

B. W poziomie pomiędzy punktami pachowymi przednim i tylnym

C. W pionie od punktu ramiennego do bocznego punktu rylcowego

D. W poziomie pomiędzy ramionami od strony tylnej

Pomiar krawiecki jest techniką wymagającą precyzyjnych i odpowiednich metod, aby uzyskać właściwe wyniki. Niestety, koncepcje zawarte w niepoprawnych odpowiedziach często opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu anatomii i wymagań dotyczących pomiarów. Wykonywanie pomiaru w kierunku poziomym pomiędzy punktami pachowymi nie uwzględnia specyfiki budowy ciała, co może prowadzić do niedokładnych rezultatów, szczególnie w przypadku osób o różnorodnej sylwetce. Użycie punktów pachowych do określenia wymiaru RvRv jest niewłaściwe, ponieważ te punkty nie dają pełnego obrazu geometrii ramion. Podobnie, pomiar w kierunku pionowym od punktu szyjnego bocznego do punktu brodawkowego związany jest z innymi wymiarami, które nie są zgodne z wymaganiami dla RvRv. To podejście mogłoby być użyteczne w innych kontekstach, ale nie w tym konkretnym przypadku. Analogicznie, pomiar od punktu ramiennego do punktu rylcowego bocznego również nie jest odpowiedni, ponieważ koncentruje się na zupełnie innych częściach ciała, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat potrzebnych wymiarów. Typowym błędem myślowym w takich sytuacjach jest skupienie się na punktach, które są nieistotne w kontekście konkretnego wymiaru, co skutkuje nieprawidłowym dopasowaniem odzieży.

Pytanie 19

Powodem niewłaściwego łączenia ściegu maszynowego jest

A. nieodpowiednio ustawiony nacisk stopki.

B. niewłaściwe napięcie nici dolnej lub górnej

C. uszkodzony otwór w płytce ściegowej.

D. regulator długości ściegu ustawiony na minimum.

Problemy z wiązaniem ściegu maszynowego mogą wydawać się skomplikowane, jednak nie zawsze są wynikiem niewłaściwego napięcia nitki. Nieprawidłowo dobrany docisk stopki może wpływać na równomierne prowadzenie materiału podczas szycia, ale nie jest bezpośrednią przyczyną złego wiązania ściegu. Właściwy docisk jest istotny, zwłaszcza przy szyciu grubych lub warstwowych materiałów, gdzie zbyt duży docisk może prowadzić do trudności w przesuwaniu materiału. Z kolei wyszczerbiony otwór w płytce ściegowej może powodować zakleszczanie się nitki, ale również nie wpływa na napięcie nitki, które jest kluczowe dla powstawania ściegów. Ustawienie regulatora długości ściegu na zero z pewnością uniemożliwi przesuwanie materiału, jednak nie spowoduje to niewłaściwego wiązania ściegu w tradycyjnym rozumieniu. Typowe błędy podczas analizy problemów z wiązaniem ściegów często obejmują skupienie się na jednym aspekcie, zamiast rozważyć wszystkie elementy, które mogą wpływać na końcowy efekt szycia. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość wszystkich czynników, które mogą wpływać na jakość ściegów, aby skutecznie rozwiązywać problemy i uzyskiwać zadowalające rezultaty w szyciu.

Pytanie 20

Podczas obliczania normy zużycia materiału na męską koszulę z jednolitej bawełny należy wziąć pod uwagę szerokość tkaniny oraz

A. długość koszuli i długość rękawa

B. obwód klatki piersiowej i długość koszuli

C. wzrost mężczyzny i długość rękawa

D. długość rękawa i obwód bioder

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie aspektów, które mają kluczowe znaczenie przy obliczaniu normy zużycia materiału na koszulę męską. Przykładowo, długość rękawa i obwód bioder mogą wydawać się istotnymi wymiarami, jednak obwód bioder nie ma bezpośredniego wpływu na ilość materiału niezbędnego do uszycia koszuli, ponieważ zazwyczaj nie jest brany pod uwagę w projektach koszul męskich, które są bardziej skoncentrowane na klatce piersiowej i długości rękawa. Ponadto, wzrost mężczyzny oraz długość rękawa, mimo że są związane z wymiarami odzieży, nie zapewniają pełnego obrazu potrzebnego materiału, gdyż każdy projekt wymaga szczegółowej analizy tkaniny oraz jej struktury. Fosowanie wzrostu jako kryterium do obliczeń może wprowadzać błędy, ponieważ może prowadzić do niewłaściwych założeń co do proporcji odzieży. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie wzoru konstrukcyjnego oraz technik krojenia, które mogą wpłynąć na efektywność wykorzystania materiału. Dlatego kluczowym jest znajomość nie tylko wymiarów, ale również procesów konstrukcyjnych oraz standardów produkcji w branży odzieżowej, które mają istotny wpływ na ostateczny wynik produkcji.

Pytanie 21

Klientka o wymiarach 164/72/96 zamówiła uszycie spódnicy podstawowej o długości 50 cm. Jaki będzie koszt wykonania spódnicy z tkaniny o szerokości 150 cm, gładkiej wełnianej, pobranej z magazynu, jeśli cena za 1 metr tkaniny wynosi 40,00 zł, a koszt robocizny to 70,00 zł (koszt robocizny obejmuje także wydatki na dodatki krawieckie użyte przy szyciu)?

A. 92,00 zł

B. 114,00 zł

C. 110,00 zł

D. 121,00 zł

Aby obliczyć koszt uszycia spódnicy, musimy uwzględnić zarówno koszt tkaniny, jak i koszt robocizny. Klientka zleciła uszycie spódnicy o długości 50 cm, co oznacza, że potrzebujemy 0,5 metra tkaniny. Przy cenie 40,00 zł za metr, koszt tkaniny wyniesie 0,5 m x 40,00 zł/m = 20,00 zł. Następnie dodajemy koszt robocizny, który wynosi 70,00 zł. Całkowity koszt uszycia spódnicy to 20,00 zł (tkanina) + 70,00 zł (robocizna) = 90,00 zł. Należy jednak pamiętać, że w kontekście standardów branżowych, warto również wziąć pod uwagę dodatkowe koszty związane z materiałami pomocniczymi lub dodatkowymi usługami, które mogą wpłynąć na finalną cenę. W praktyce, znajomość kosztorysowania tkanin i robocizny jest kluczowa w branży odzieżowej, a umiejętność precyzyjnego obliczania kosztów produkcji to istotna kompetencja dla każdego projektanta czy krawca.

Pytanie 22

Aby zmniejszyć zbyt wysoką talię w sukni damskiej, co należy zrobić?

A. rozszerzyć sukienkę w okolicy talii

B. doszyć plisę do dolnej części sukienki

C. rozwalić szew w talii i wszyć, np. taśmę dekoracyjną

D. dołączyć karczek do dolnej sekcji sukienki

Poszerzenie sukienki na linii talii, choć może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie rozwiązuje problemu za wysokiej talii. Taki zabieg często prowadzi do jeszcze większych trudności z uzyskaniem odpowiedniego fasonu, ponieważ zmienia proporcje całej sukni, co może wpłynąć na jej ogólny wygląd. Niewłaściwe podejście do poszerzenia może prowadzić do zniekształcenia sylwetki, co jest szczególnie problematyczne w przypadku odzieży damskiej, gdzie odpowiednie akcentowanie talii jest kluczowe dla uzyskania estetycznej figury. Z kolei doszycie plisy do linii dołu sukienki nie ma bezpośredniego związku z obniżeniem talii, ponieważ koncentruje się na dolnej części odzieży, co może jedynie zmieniać jej długość, a nie kształt figury w okolicy talii. Co więcej, doszycie karczka do dolnej części sukienki również nie rozwiązuje problemu, ponieważ karczek jest elementem konstrukcyjnym, który bardziej wpływa na górne partie odzieży. Typowym błędem w myśleniu jest skupianie się na poprawie dolnej części sukni, zamiast skupić się na zasadniczych kwestiach związanych z jej krojem i proporcjami. Doświadczeni krawcy wiedzą, że kluczowe jest zrozumienie, jak różne elementy odzieży wpływają na końcowy efekt i jak zmiany w jednej części mogą rzutować na całość.

Pytanie 23

Aby regulować naprężenie górnej nici w maszynie stębnowej, należy przewlec nić z szpuli przez otwory prowadników umieszczonych w korpusie maszyny, a następnie odpowiednio przeprowadzić

A. przez prowadnik na igielnicy

B. przez otwór podciągacza nici

C. przez prowadnik na płycie czołowej

D. pomiędzy talerzykami naprężacza

Właściwe przeprowadzenie nici pomiędzy talerzykami naprężacza jest kluczowe dla prawidłowego działania maszyny stębnowej. Talerzyki te mają na celu regulację naprężenia nici, co ma bezpośredni wpływ na jakość szycia. Odpowiednie naprężenie pozwala uniknąć problemów takich jak zrywanie nici czy pojawianie się pętelek. Przykładowo, zbyt luźne naprężenie może prowadzić do nieregularnych szwów, podczas gdy zbyt mocne może skutkować uszkodzeniem nici. W praktyce, przed rozpoczęciem szycia, warto zwrócić uwagę na ustawienia naprężacza, aby zapewnić optymalne warunki do pracy. Standardy branżowe sugerują regularne sprawdzanie i dostosowywanie naprężenia, co jest szczególnie istotne przy pracy z różnymi rodzajami materiałów i nici. W niektórych przypadkach, warto również przeprowadzić test na kawałku materiału, aby upewnić się, że naprężenie jest odpowiednio ustawione do danego zadania.

Pytanie 24

Aby skrócić długie spodnie do linii kolan, konieczne jest pobranie miary

A. ZKo

B. ZTv

C. ZWo

D. ZUo

Wybór odpowiedzi poza ZKo często wynika z nieporozumienia dotyczącego technik pomiaru w krawiectwie. Wielu krawców, szczególnie początkujących, może myśleć, że ZWo, ZTv lub ZUo są odpowiednie, ponieważ wydają się logiczne w kontekście zmiany długości spodni. ZWo odnosi się do pomiaru z biodra, co w przypadku skracania nogawki może prowadzić do niewłaściwego dopasowania, ponieważ nie uwzględnia naturalnej linii kolana. ZTv, oznaczający pomiar z tyłu nogawki, może spowodować, że spodnie będą zbyt długie lub krótkie, a także zniekształcą proporcje spodni. ZUo, związany z pomiarem od podłoża, również nie jest adekwatny, ponieważ nie bierze pod uwagę, na jakiej wysokości nogawka powinna się kończyć. Kluczowym błędem jest ignorowanie, że różne rodzaje pomiarów odpowiadają różnym stylom i długościom odzieży, co może prowadzić do niesatysfakcjonującego efektu końcowego. Właściwe podejście do pomiarów w krawiectwie polega na dokładnym zrozumieniu anatomii ciała oraz proporcji, co jest fundamentem dla precyzyjnego szycia. Dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich metod pomiarowych, które odpowiadają specyfice danego projektu, aby uniknąć błędów i nieporozumień w procesie krawieckim.

Pytanie 25

Aby zmniejszyć spódnicę z rozmiaru 170/74/100 do rozmiaru 170/70/96, należy

A. poszerzyć boki łącznie o 3 cm

B. zwęzić boki łącznie o 1 cm

C. poszerzyć boki łącznie o 2 cm

D. zwęzić boki łącznie o 4 cm

Zrozumienie procesu zmiany rozmiaru odzieży wymaga analizy proporcji oraz różnic w wymiarach. W przypadku odpowiedzi sugerujących zwężenie boków o 1 cm lub 2 cm, istnieje fundamentalny błąd w ocenie różnic pomiędzy obwodami pasów i bioder. Przy zmniejszeniu rozmiaru z 74 cm do 70 cm, nie można zignorować, że te 4 cm różnicy w pasie bezpośrednio wpływają na kształt spódnicy. Z kolei osobom sugerującym poszerzenie boków o 2 cm lub 3 cm brakuje zrozumienia, że zmniejszanie rozmiaru zawsze wiąże się z usunięciem materiału, a nie dodawaniem go. W krawiectwie każdy centymetr ma znaczenie, a dodawanie materiału w sytuacji, gdy rozmiar ma być zmniejszony, prowadzi do powstania falban i nieproporcjonalnych kształtów. Typowym błędem jest opieranie się na subiektywnych założeniach bez dokładnych pomiarów. Zrozumienie wymiarów jest kluczowe, aby uniknąć problemów w przyszłości, zwłaszcza w kontekście mody, gdzie proporcje odgrywają niezwykle ważną rolę. Dlatego tak istotne jest posługiwanie się rzetelnymi danymi oraz praktykami, które opierają się na rzeczywistych pomiarach i analizie, co pozwala na tworzenie odzieży, która będzie zarówno estetyczna, jak i wygodna w noszeniu.

Pytanie 26

Wysokość talii ZTv określa się od dolnej części do miejsca

A. bocznej talii

B. tylnej talii

C. przedniej talii

D. środkowej talii

No wiesz, jak zaznaczasz inne odpowiedzi dotyczące wysokości talii ZTv, to pokazuje, że można mieć z tym problem. Chodzi o to, że wysokość talii nie mierzysz od tylnego, przedniego albo środkowego punktu, bo to prowadzi do niezbyt dokładnych wyników. Tylni punkt może być bardziej przesunięty w stronę kręgosłupa, co prowadzi do błędów w dopasowaniu, zwłaszcza jak ubierasz coś do ruchu. Przedni punkt też może być mylący przez różnice w postawach i preferencjach, co po prostu nie daje efektywnych rezultatów. Środkowy punkt jako takie odniesienie też nie oddaje rzeczywistych proporcji, co może skutkować tym, że materiał nie będzie się układał tak jak powinien. W branży odzieżowej trzeba trzymać się standardów pomiarowych, żeby wszystko miało ręce i nogi. Nieprecyzyjne pomiary to droga do frustracji klientów i problemów z zaufaniem do marki. Dlatego ważne jest, żeby ogarniać zasady pomiarowe zgodne z tym, co jest najlepsze w branży.

Pytanie 27

Jakie ozdoby powinny być użyte do sukni wieczorowej?

A. Sutasz

B. Galony

C. Aplikacje

D. Koraliki

Zdobienia sukni wieczorowej to istotny element, który wpływa na jej ogólny wygląd i charakter. Galony, choć mogą być stosowane w modzie, nie są typowym wyborem dla sukni wieczorowych, ponieważ zazwyczaj kojarzą się z bardziej casualowym lub militarnym stylem. Ich forma, często sztywna i dominująca, może nie pasować do eleganckiego wyglądu sukni wieczorowej, gdzie delikatność i subtelność są kluczowe. Aplikacje, z kolei, są techniką, która polega na naszywaniu różnych elementów na materiał. Chociaż mogą dodać ciekawego efektu, ich nadmiar może przytłoczyć projekt, a także niekoniecznie tworzy harmonijną całość z resztą kreacji. Sutasz, choć to ciekawa technika ozdobna, często wykorzystywana w biżuterii, również nie jest najlepszym wyborem dla sukni wieczorowej. Jego struktura i ciężkość mogą sprawić, że suknia stanie się niewygodna, a efekt końcowy - zbyt przytłaczający. Nieporozumienia dotyczące wyboru zdobień wynikają często z braku zrozumienia kontekstu zastosowania. Suknia wieczorowa wymaga starannie przemyślanych detali, które podkreślają jej urok, a nie go przytłaczają. Zastosowanie odpowiednich technik i materiałów jest kluczowe w kreowaniu eleganckiego i wyrafinowanego wyglądu.

Pytanie 28

Aby wykonać konfekcjonowanie sukni z dzianiny, jakie ściegi szyjące powinny być użyte?

A. zygzakowy i łańcuszkowy

B. stębnowy i zygzakowy

C. pokrywający i stębnowy

D. łańcuszkowy i obrzucający

Odpowiedź 'łańcuszkowym i obrzucającym' jest jak najbardziej trafna. Te ściegi są naprawdę istotne, kiedy szyjemy sukienki z dzianiny. Ścieg łańcuszkowy ma to do siebie, że jest elastyczny i wytrzymały, dzięki czemu materiał może się swobodnie rozciągać, co jest mega ważne, bo dzianiny często się naciągają podczas noszenia. A ścieg obrzucający? On zabezpiecza krawędzie tkaniny przed strzępieniem. Wiesz, dzianiny mogą być dość delikatne, więc to się przydaje. Przykładem mogą być ciuchy sportowe, gdzie elastyczność i trwałość szwów to podstawa. W branży są różne standardy, jak ISO 4915, które mówią, jak ważny jest dobór odpowiednich ściegów. Używanie właściwych ściegów wpływa nie tylko na komfort noszenia, ale też na wygląd gotowego produktu. To wszystko jest kluczowe, gdy chodzi o szycie odzieży.

Pytanie 29

Wymiary określone symbolami ot oraz TD stanowią podstawę do zrealizowania konstrukcji formy spódnicy?

A. z klinów

B. z koła

C. podstawowej

D. rozkloszowanej

Odpowiedzi "z klinów", "rozkloszowanej" oraz "podstawowej" nie są poprawne w kontekście wymiarów ot i TD, ponieważ każda z tych metod ma swoje specyficzne wymagania i zastosowania. Konstrukcja 'z klinów' odnosi się do innej techniki, w której spódnica jest dzielona na segmenty, co nie wykorzystuje pełnych wymiarów koła, a raczej ich segmentację. Taki sposób konstrukcji jest bardziej skomplikowany i wymaga odmiennych obliczeń, co może prowadzić do błędów, jeśli nie jest dokładnie przemyślany. Z kolei 'rozkloszowana' spódnica może być postrzegana jako efekt końcowy, ale nie jest to technika konstrukcji sama w sobie. Może ona wynikać z użycia różnych metod, w tym metody z koła, ale sama w sobie nie dostarcza konkretnej odpowiedzi na pytanie dotyczące podstawowych wymiarów. Odpowiedź 'podstawowa' jest nieprecyzyjna, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do konkretnej metody wykreślenia spódnicy. W praktyce krawieckiej niezwykle ważne jest zrozumienie, w jaki sposób różne metody konstrukcji wpływają na finalny produkt. Prawidłowe rozpoznawanie tych technik i ich zastosowań pozwala uniknąć typowych błędów w projektowaniu i szyciu odzieży.

Pytanie 30

Ile materiału potrzeba na uszycie podstawowych spodni damskich o długości 104 cm, z gładkiej tkaniny o szerokości 150 cm, przy wymiarach klientki 170/64/94?

A. 208 cm

B. 228 cm

C. 115 cm

D. 104 cm

Odpowiedzi 228 cm, 104 cm i 208 cm są błędne z kilku kluczowych powodów. Wybierając 228 cm, można być przekonanym, że jest to odpowiednia ilość materiału, jednakże nie uwzględnia to efektywności w gospodarowaniu tkaniną. Tak duża ilość materiału byłaby nie tylko przesadna, ale również prowadziłaby do poważnych strat materiałowych. W branży odzieżowej optymalizacja zużycia tkaniny jest kluczowa; stosowanie zbyt dużych ilości materiału zwiększa koszty produkcji i wpływa na środowisko poprzez generowanie większych odpadów. Odpowiedź 104 cm stawia się jako długość samej nogawki, co jest błędne, ponieważ nie bierze pod uwagę dodatkowego materiału potrzebnego na szwy ani marginesów, co jest standardową praktyką w szyciu. Z kolei odpowiedź 208 cm, mimo że zbliżona do logicznych założeń, też zawyża potrzebną ilość materiału. Taka kalkulacja może wynikać z niezrozumienia procesu szycia, gdzie istotne jest nie tylko dopasowanie do wymiaru klientki, ale również przewidzenie zapasu materiału na ewentualne poprawki i wykończenia. Wniosek jest taki, że kluczowe jest nie tylko podanie wymiarów, ale również umiejętność ich zastosowania w kontekście praktycznym i zgodnym z zasadami branżowymi.

Pytanie 31

Aby właściwie przygotować wykroje odzieżowe na tkaninie rodzaju sztruks, formy powinny być ułożone

A. w dwóch kierunkach przy zachowaniu nitki prostej, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

B. w jednym kierunku, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, nie wprowadzać naddatków na szwy i podwinięcia

C. w jednym kierunku przy zachowaniu nitki prostej, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

D. w dwóch kierunkach, z dopuszczalnym odchyleniem od nitki osnowy, dodać do form naddatki na szwy i podwinięcia

W każdej z niepoprawnych koncepcji występują istotne błędy, które mogą prowadzić do problemów w procesie szycia. Układanie form w dwóch kierunkach, jak sugerują niektóre odpowiedzi, ignoruje istotę struktury tkaniny sztruksowej, co może skutkować nieestetycznym wyglądem gotowego produktu. Taki sposób ułożenia form może spowodować, że włosie tkaniny będzie miało różny kierunek, co w efekcie wpłynie na wygląd i jakość odzieży. Ponadto, brak naddatków na szwy i podwinięcia jest poważnym błędem, ponieważ naddatki są niezbędne dla zapewnienia odpowiedniego wykończenia oraz komfortu noszenia odzieży. Bez nich, krawędzie mogą się strzępić, a odzież może stracić na trwałości. Kolejnym typowym błędem jest niedocenianie znaczenia nitki prostej, co może prowadzić do problemów montażowych i deformacji odzieży podczas jej użytkowania. Każdy element wykroju powinien być precyzyjnie zaplanowany, aby uniknąć niepożądanych efektów wizualnych oraz mechanicznych, co jest kluczowe w profesjonalnym rzemiośle krawieckim. Właściwe podejście do układania wykrojów ma fundamentalne znaczenie dla jakości i estetyki gotowych wyrobów odzieżowych.

Pytanie 32

Przy ustalaniu ceny za wykonaną usługę z użyciem własnych materiałów, punkt usługowy bierze pod uwagę koszty bezpośrednie, które zawierają koszty

A. działań administracyjnych i zarządzania punktem usługowym

B. robocizny oraz działań administracyjnych

C. zarządzania punktem usługowym oraz materiałów i akcesoriów krawieckich

D. materiałów oraz akcesoriów krawieckich, jak również robocizny

Patrząc na błędne odpowiedzi, widać, że sporo osób myli koszty bezpośrednie z innymi wydatkami. Koszty administracyjne i zarządzania to przykłady kosztów pośrednich, które są niezbędne do działania firmy, ale nie da się ich przypisać do konkretnej usługi. Często błędne zrozumienie kosztów bezpośrednich i pośrednich prowadzi do nieprawidłowego oszacowania cen usług, co może wpłynąć na rentowność. Wiele osób myśli, że wszystkie wydatki są bezpośrednie, co wcale nie jest prawdą. Koszt robocizny jest ważny, ale trzeba go analizować w kontekście konkretnego zlecenia. Dobrze zrozumieć, jak to wszystko działa, bo to klucz do dobrego zarządzania finansami w firmie.

Pytanie 33

Jakiej krajarki z nożem <u>nie da się</u> wykorzystać do wykrawania elementów odzieżowych z nakładu, które mają wewnętrzne narożniki i zaokrąglenia?

A. Tarczowym

B. Pionowym

C. Taśmowym

D. Wielokątnym

Krajarki taśmowe, pionowe czy wielokątne mogą być opłacalne do wykrawania elementów odzieżowych z zaokrągleniami i narożami, ale każda z tych metod ma swoje ograniczenia, które mogą wpływać na jakość. Krajarki taśmowe są super wszechstronne i świetnie radzą sobie z długimi cięciami, ale nie zawsze dobrze wycinają krzywe i złożone kształty, co może skutkować gorszą precyzją w narożnikach. Krajarki pionowe działają na zasadzie ruchomego ostrza i teoretycznie są dobre do skomplikowanych form, ale też mogą mieć problem z przednimi krawędziami. To wszystko wynika z ograniczeń technologicznych, które mogą prowadzić do zniekształceń w materiałach i w rezultacie do błędnych wymiarów. Krajarki wielokątne potrafią różne kształty, ale też mogą mieć kłopot z precyzyjnym odwzorowaniem detali. Użycie złego narzędzia wpływa nie tylko na jakość produkcji, ale też na ryzyko pomyłek w zamówieniach i opóźnienia. Wybór technologii i narzędzi powinien być oparty na ich specyfice oraz potrzebach konkretnego projektu odzieżowego.

Pytanie 34

Fartuch medyczny wykonany z bawełnianego perkalu powinien być prasowany w temperaturze

A. 110°C bez użycia pary

B. 180°C z użyciem pary

C. 200°C z użyciem pary

D. 150°C bez użycia pary

Prasowanie fartucha lekarskiego w temperaturze 180°C z użyciem pary może wydawać się właściwym wyborem, jednak w rzeczywistości jest to niewystarczająca temperatura do skutecznego usunięcia zagnieceń i zapewnienia higieny. W przypadku materiału, jakim jest bawełniany perkal, 180°C może nie pozwolić na efektywne działanie pary, co prowadzi do niedostatecznego wygładzenia tkaniny. Z kolei temperatura 150°C bez użycia pary jest zdecydowanie zbyt niska, aby uzyskać zadowalający efekt prasowania, co może skutkować utrzymującymi się zagnieceniami oraz problemami z estetyką fartucha. Prasowanie w temperaturze 110°C bez użycia pary jest wręcz nieakceptowalne w kontekście odzieży medycznej, ponieważ taka temperatura nie tylko nie jest wystarczająca do skutecznego prasowania, ale również może prowadzić do zagniecenia tkaniny oraz braku sterylności, co jest kluczowe w środowisku medycznym. Warto zwrócić uwagę na istotne różnice pomiędzy metodami prasowania i ich wpływem na jakość odzieży. W kontekście pracy w placówkach zdrowotnych, przestrzeganie standardów prasowania jest niezwykle ważne, aby zapewnić nie tylko schludny wygląd, ale przede wszystkim odpowiednią higienę i komfort użytkowania, co jest kluczowe w codziennej pracy personelu medycznego.

Pytanie 35

Jakie materiały termoizolacyjne można wykorzystać w przypadku płaszcza wykonanego z wełny?

A. watolina

B. puch sztuczny

C. wypełnienie organiczne

D. polar

Watolina jest materiałem, który doskonale sprawdza się jako wkład termoizolacyjny w odzieży, w tym w płaszczach z tkaniny wełnianej. Jej główną zaletą jest zdolność do zatrzymywania ciepła i efektywnego izolowania od zimna, co czyni ją idealnym rozwiązaniem na zimowe okrycia wierzchnie. Watolina, będąca produktem z włókien sztucznych, jest lekka, elastyczna oraz odporna na działanie wilgoci, co wpływa na komfort użytkowania. W praktyce, płaszcze z wkładem z watoliny są często stosowane w odzieży outdoorowej i sportowej, zapewniając nie tylko ciepło, ale także dużą swobodę ruchów. W branży tekstylnej watolina jest powszechnie wykorzystana w produkcji odzieży zimowej oraz w akcesoriach, jak rękawice czy czapki. Jej użycie w płaszczach z tkaniny wełnianej jest zgodne z najlepszymi praktykami, które kładą nacisk na efektywność termoizolacyjną, co z kolei poprawia komfort użytkownika i chroni przed negatywnym wpływem niskich temperatur.

Pytanie 36

Jakie wymiary należy wziąć pod uwagę przy obliczaniu normy zużycia wełnianej tkaniny o szerokości 150 cm, potrzebnej do uszycia płaszcza damskiego w stylu dyplomatka?

A. Dwie długości płaszcza, długość rękawa

B. Długość płaszcza, długość rękawa

C. Obwód klatki piersiowej, dwie długości rękawa

D. Obwód bioder, dwie długości płaszcza

Zaznaczenie długości płaszcza i długości rękawa jako ważnych wymiarów do obliczenia zużycia tkaniny wełnianej to naprawdę dobry wybór. Długość płaszcza to kluczowa sprawa, bo to ona decyduje, ile materiału potrzebujemy, żeby pokryć całą postać. W przypadku klasycznego płaszcza damskiego zwykle ten wymiar to co najmniej do kolan, a więc trzeba liczyć się z użyciem odpowiedniej ilości tkaniny. Dodatkowo, nie zapominajmy o długości rękawa - to też jest bardzo ważne, bo wpływa na całkowite zapotrzebowanie na materiał, który musi być wygodny i pozwalać na swobodne ruchy. Żeby dobrze obliczyć, ile tkaniny potrzebujemy, projektant czy krawiec powinien zsumować długość płaszcza i rękawa, pamiętając o dodatkowych marginesach na szwy. Warto też pamiętać o szerokości tkaniny, bo jeśli mamy materiał o szerokości 150 cm, to można to lepiej wykorzystać przy układaniu wykroju. Całościowe podejście do tych obliczeń pomoże oszczędzić materiał i nadać projektowi lepszy wygląd oraz funkcjonalność.

Pytanie 37

Tkanina bawełniana, stosowana w pościeli, która wyróżnia się nierówną strukturą uzyskaną przez lokalne nanoszenie skoncentrowanego ługu sodowego, to

A. kresz

B. kora

C. kreton

D. perkal

Kresz, kreton i perkal to różne rodzaje tkanin, które często są mylone z korą ze względu na podobieństwa w ich zastosowaniach, jednak mają one odmienną strukturę i właściwości. Kresz to tkanina, która charakteryzuje się wyraźnymi zmarszczeniami i jest zazwyczaj używana w szyciu odzieży, zwłaszcza w spódnicach i sukienkach. Jej struktura nie jest uzyskiwana poprzez nadrukowanie ługu sodowego, lecz przez specjalny proces wytwarzania, który nadaje jej charakterystyczny efekt. Kreton to z kolei tkanina bawełniana, która jest gładka i miękka, często wykorzystywana do szycia pościeli i zasłon. Jej właściwości nie obejmują nierównej powierzchni, co odróżnia ją od kory. Perkal to tkanina o gęstym splocie, również wykorzystywana w pościeli, znana z wysokiej jakości i trwałości, jednak także nie ma jej cech charakterystycznych dla kory. Dla osób uczących się o tkaninach ważne jest zrozumienie, że różne metody produkcji i wykończenia tkanin wpływają na ich ostateczne zastosowanie. Każdy typ materiału ma swoje unikalne właściwości, zastosowania oraz techniki produkcji, które powinny być brane pod uwagę w procesie wyboru tkanin do konkretnego zastosowania.

Pytanie 38

Zgodnie z przedstawionym rysunkiem instruktażowym wskaż metodę przyszycia rękawa do podkroju pachy?

A. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obszycie krawędzi lamówką

B. Obrzucenie osobno krawędzi główki oraz podkroju pachy i zszycie ich razem

C. Wszycie główki rękawa do podkroju pachy oraz obrzucenie krawędzi wspólnie

D. Obszycie lamówką krawędzi główki i podkroju pachy oraz zszycie ich razem

Obszycie lamówką krawędzi główki i podkroju pachy to powszechnie stosowana technika, która zapewnia estetyczne wykończenie oraz odpowiednie wsparcie strukturalne dla rękawa. Lamówka dodaje elegancji i chroni krawędzie przed strzępieniem, co jest szczególnie ważne w odzieży, która jest często noszona. Zszycie razem tych elementów gwarantuje, że rękaw będzie dobrze przylegał do ciała, co zwiększa komfort noszenia. W praktyce, aby osiągnąć najlepsze rezultaty, warto pamiętać o odpowiednim naprężeniu tkaniny podczas szycia oraz użyciu igły i nici dostosowanej do rodzaju materiału. Przykładem zastosowania tej techniki może być szycie bluzek, sukienek czy kurtek, gdzie estetyka i funkcjonalność są równie ważne. Dobre praktyki branżowe zalecają również wcześniejsze przetestowanie techniki na próbce materiału, aby upewnić się, że efekt końcowy będzie zgodny z oczekiwaniami. Połączenie estetyki z praktycznością czyni tę metodę najlepszym wyborem w większości projektów odzieżowych.

Pytanie 39

Doszycie ściągaczy do bluzy ukazanej na ilustracji powinno odbywać się przy użyciu maszyny szyjącej i ściegu

A. stębnowym jednoigłowym trzynitkowym

B. łańcuszkowym jednoigłowym jednonitkowym

C. stębnowym dwuigłowym czteronitkowym

D. obrzucającym dwuigłowym czteronitkowym

Wybierając inne rodzaje ściegów, takie jak łańcuszkowy jednoigłowy jednonitkowy, obrzucający dwuigłowy czteronitkowy czy stębnowy dwuigłowy czteronitkowy, można napotkać na szereg problemów, które wpływają negatywnie na wytrzymałość i funkcjonalność gotowego produktu. Ścieg łańcuszkowy jest mniej elastyczny i nie zapewnia takiej samej wytrzymałości, jak ścieg stębnowy. Choć może być stosowany w innych technikach szycia, przy ściągaczach, które wymagają większej elastyczności, jego zastosowanie może prowadzić do pęknięć lub deformacji. Z kolei obrzucający ścieg dwuigłowy czteronitkowy, choć mocny, jest zbyt obszerny i nieadekwatny do precyzyjnych elementów odzieży, takich jak ściągacze, gdzie potrzebna jest większa kontrola nad materiałem. Wybór stębnowego dwuigłowego czteronitkowego również nie jest optymalny, ponieważ dwuigłowy wariant może prowadzić do zbyt dużego napięcia tkaniny, co przy ściągaczach nie jest pożądane. Wiele osób myli również funkcję poszczególnych typów ściegów, co skutkuje błędnym doborem technologii do konkretnego zastosowania. Kluczowe jest rozumienie, że różne techniki szycia są dedykowane do specyficznych zastosowań, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do problemów z trwałością oraz estetyką odzieży.

Pytanie 40

Jaką igłę wykorzystuje się w maszynach do szycia materiałów?

A. Z dwoma ostrzami

B. Stożkowa

C. Łukowa

D. Prosta

Zastosowanie igły prostej w procesu podszywania jest niewłaściwe, ponieważ nieumożliwia ona swobodnego manewrowania wokół zakrzywionych krawędzi materiału. Igła prosta, mająca sztywny kształt, jest bardziej skuteczna przy szyciu prostych linii, a w przypadku podszywania, gdzie pożądane są bardziej złożone ruchy, może prowadzić do powstawania nieestetycznych szwów. Ponadto, igła z dwoma ostrzami, mimo że może wydawać się interesującą opcją, jest zaprojektowana do szycia w specyficznych zastosowaniach, takich jak dzianiny, ale nie nadaje się do podszywania, ponieważ jej konstrukcja wprowadza ryzyko uszkodzenia tkanin. W kontekście podszywania, igła stożkowa, mimo że jest przydatna w niektórych technikach, nie oferuje elastyczności potrzebnej do prawidłowego wszywania podszewki. Takie podejście do wyboru igły może wynikać z błędnego przekonania, że każde szycie można wykonać dowolnym typem igły, co jest niezgodne z zasadami dobrej praktyki szycia. Właściwy dobór narzędzi do konkretnego zadania jest kluczowym elementem sukcesu w rzemiośle krawieckim, dlatego tak ważne jest, aby znać specyfikę i przeznaczenie różnych igieł.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej