Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Higienistka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.02 - Wykonywanie świadczeń stomatologicznych z zakresu profilaktyki i promocji zdrowia jamy ustnej oraz współuczestniczenie w procesie leczenia
  • Data rozpoczęcia: 19 maja 2025 11:30
  • Data zakończenia: 19 maja 2025 11:39

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jaką maksymalną objętość mogą mieć wypełnione narzędziami torebki papierowo-foliowe przed sterylizacją?

A. 1/3
B. 3/4
C. 1/2
D. 1/4
Maksymalne napełnienie torebek papierowo-foliowych do sterylizacji wynosi 3/4 ich objętości. Ta zasada wynika z konieczności zapewnienia odpowiedniego przepływu pary i gazów w procesie sterylizacji, co jest kluczowe dla osiągnięcia skuteczności tego procesu. Praktyczne zastosowanie tej zasady jest widoczne w różnych środowiskach medycznych oraz laboratoriach, gdzie instrumentalne narzędzia muszą być starannie pakowane, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji. Przykładem może być pakowanie narzędzi chirurgicznych, które musi uwzględniać nie tylko ich objętość, ale także sposób, w jaki są układane wewnątrz torebki. Napełniając torebki do 3/4 ich objętości, zapewnia się odpowiednią przestrzeń dla pary wodnej, co pozwala na skuteczną penetrację i eliminację drobnoustrojów. W kontekście standardów, organizacje takie jak CDC oraz WHO zalecają przestrzeganie tych zasad, aby zwiększyć bezpieczeństwo pacjenta oraz efektywność sterylizacji.
Pytanie 2

Jakie oznaczenia mają górny lewy stały pierwszy trzonowiec według systemu Haderupa oraz FDI?

A. 4- i 24
B. 6- i 46
C. +4 i 34
D. +6 i 26
Odpowiedź +6 i 26 jest prawidłowa, ponieważ w systemie Haderupa i FDI pierwsze trzonowce są oznaczane zgodnie z określonymi zasadami numeracji. System FDI, stosowany na całym świecie, umożliwia precyzyjną identyfikację zębów na podstawie ich lokalizacji w jamie ustnej. Górny lewy stały pierwszy trzonowiec, znajdujący się w ćwiartce 1 (górna lewa), jest oznaczany jako 26. Z kolei w systemie Haderupa, również stosowanym w ortodoncji i stomatologii, ten sam ząb oznacza się symbolem +6. Tego rodzaju oznaczenia są kluczowe w dokumentacji stomatologicznej, umożliwiając lekarzom szybkie zidentyfikowanie zęba w kontekście diagnostyki czy planowania leczenia. W praktyce, znajomość i poprawne stosowanie tych systemów oznaczeń wpływa na jakość pracy stomatologów i ortodontów, a także na komunikację z pacjentami oraz innymi specjalistami. Zrozumienie tych systemów jest istotne dla każdego pracownika służby zdrowia zajmującego się stomatologią, aby zapewnić wysoką jakość opieki i precyzyjność w leczeniu.
Pytanie 3

Jakie urządzenie umożliwia ocenę stopnia osteointegracji implantów zębowych, diagnozowanie periodontopatii oraz analizowanie możliwości obciążenia zgryzowego?

A. Endomotor
B. Periotest
C. Unistom
D. Diagnodent
Wybór odpowiedzi 'Endomotor' nie jest właściwy, ponieważ jest to narzędzie służące do obróbki kanałów korzeniowych w leczeniu endodontycznym, a więc ma zastosowanie w zupełnie innej dziedzinie stomatologii. Endomotor pozwala na precyzyjne i efektywne opracowanie kanałów, ale nie ma możliwości oceny osteointegracji implantów ani diagnostyki periodontopatii. Z kolei 'Unistom' to urządzenie, które służy głównie do znieczulenia i nie ma zastosowania w diagnostyce implantu lub ocenie obciążenia. Ponadto 'Diagnodent' jest systemem do detekcji ubytków próchnicowych w zębach, wykorzystującym technologię fluorescencji, co także nie ma związku z implantologią czy diagnostyką tkanek okołozębowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych urządzeń i ich zastosowania w różnych kontekstach klinicznych. W praktyce, każdy z tych instrumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do błędnych diagnoz i nieefektywnej terapii. Zrozumienie właściwego kontekstu oraz funkcji urządzeń medycznych jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej opieki pacjentom oraz podnoszenia standardów praktyki stomatologicznej.
Pytanie 4

Metodę, w której dentysta wykonuje zabieg bez pomocy, obsługując pacjenta w pozycji leżącej, nazywa się

A. centro
B. centris
C. centric
D. centrica
Odpowiedź 'centric' jest poprawna, ponieważ odnosi się do metody pracy dentysty, w której lekarz zajmuje się pacjentem leżącym bez asysty. Termin ten jest stosowany w kontekście różnych procedur stomatologicznych, gdzie kluczowe jest zapewnienie stabilizacji pacjenta oraz odpowiedniego dostępu do jamy ustnej. W praktyce, metoda 'centric' jest często wykorzystywana w przypadku skomplikowanych zabiegów, takich jak leczenie kanałowe, gdzie precyzja oraz komfort pacjenta są najważniejsze. W takim ułożeniu lekarz dentysta może efektywnie pracować, mając pełną kontrolę nad wykonywanymi zabiegami, co jest zgodne z aktualnymi standardami bezpieczeństwa i praktykami klinicznymi. Przykładowo, w przypadku pacjentów z ograniczoną mobilnością lub tych, którzy nie mogą usiąść na fotelu dentystycznym, metoda ta staje się niezbędna. Użycie tego terminu w praktyce stomatologicznej podkreśla znaczenie ergonomii oraz dostosowania technik pracy do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Pytanie 5

Kąt między końcówką trójkątną uniwersalnego skalera ultradźwiękowego a czyszczoną powierzchnią zęba, nie powinien być większy niż

A. 15°
B. 10°
C. 45°
D. 90°
Kąt między końcówką trójkątną a powierzchnią zęba nie powinien być większy niż 15°, bo to jest istotne w pracy stomatologa. Dlaczego to jest takie ważne? No bo przy odpowiednim kącie lepiej usuwa się osady i zmniejsza ryzyko uszkodzenia zęba. Jeśli kąt przekroczy 15°, skaler może nie działać przeze mnie tak, jak powinien, a to prowadzi do tego, że nie oczyścimy dobrze zęba. W praktyce, kiedy stomatolog używa narzędzi ultradźwiękowych, powinien starać się utrzymać ten kąt, żeby zabieg był skuteczny i bezpieczny. Na przykład, przy usuwaniu kamienia nazębnego, dobrze ustawiona końcówka pozwala lepiej wykorzystać wibracje, co pomaga w rozbijaniu osadów, a szkliwo nie ucierpi. Trzymanie się tych zasad jest ważne, bo różne organizacje stomatologiczne podkreślają, jak istotna jest technika, żeby dbać o zdrowie jamy ustnej pacjentów.
Pytanie 6

W klinice dentystycznej dokumenty dotyczące procesu sterylizacji powinny być zachowywane przez co najmniej

A. 5 lat
B. 20 lat
C. 15 lat
D. 10 lat
Wybór odpowiedzi dotyczącej 5 lat na przechowywanie dokumentacji sterylizacji jest niewłaściwy, ponieważ ta długość czasu nie spełnia wymogów ochrony zdrowia i jakości usług stomatologicznych. Krótszy okres przechowywania dokumentacji może prowadzić do trudności w dochodzeniach w przypadku potencjalnych zakażeń lub innych problemów zdrowotnych związanych z niewłaściwie sterylizowanym sprzętem. W branży medycznej dokumentacja jest kluczowym elementem, który pozwala na identyfikację nieprawidłowości i wdrażanie skutecznych działań naprawczych. Wybór 15 lat może wydawać się opłacalny, ale w rzeczywistości, w przypadku wielu regulacji, nie jest to wymagane. Przechowywanie dokumentacji dłużej, niż jest to konieczne, wiąże się z dodatkowymi kosztami i obciążeniem administracyjnym. Odpowiedź 20 lat także nie jest adekwatna, ponieważ nadmierna długość przechowywania dokumentacji może generować niepotrzebną utratę zasobów. Właściwe zrozumienie wymogów dotyczących przechowywania dokumentów jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej praktyki w stomatologii, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i jakość świadczonych usług. Właściwe zarządzanie dokumentacją to istotny aspekt, który przyczynia się do efektywności i transparentności funkcjonowania gabinetu stomatologicznego.
Pytanie 7

Jakie klasy ruchów powinno się wyeliminować podczas wykonywania pracy na cztery ręce?

A. I i II
B. III i II
C. I i III
D. IV i V
Odpowiedź IV i V jest prawidłowa, ponieważ klasy ruchów IV i V są zdefiniowane jako ruchy, które mają tendencję do wprowadzania nadmiernej komplikacji i chaosu w przypadku pracy w zespole na cztery ręce. Standardy współpracy w zespole, takie jak zasady Agile czy Lean, kładą duży nacisk na efektywność i przejrzystość, co w praktyce oznacza eliminowanie wszelkich działań, które mogą prowadzić do zamieszania lub nieefektywnej komunikacji. Przykładowo, w kontekście programowania w parach, klasy IV i V mogą prowadzić do sytuacji, w której obydwie osoby w zespole zaczynają pracować nad tym samym fragmentem kodu bez jasnego podziału ról, co skutkuje marnowaniem czasu na niepotrzebne dyskusje i sprzeczki. W praktyce, eliminacja tych klas ruchów pozwala na bardziej zharmonizowaną i produktywną współpracę, w której każda osoba ma jasno określoną rolę i zadania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi i zarządzania projektami.
Pytanie 8

W tabeli przedstawiono kody objawów chorobowych w sekstantach uzębienia według wskaźnika CPITN. Wybierz kategorię potrzeb leczniczych, którą należy zastosować u tego pacjenta w sektorze V.

111
17-1413-2324-27
47-4443-3334-37
131

A. Instruktaż higieny jamy ustnej, skaling nad- i poddziąsłowy.
B. Usunięcie nawisów wypełnień i leczenie kompleksowe.
C. Tylko instruktaż higieny jamy ustnej.
D. Usunięcie płytki nazębnej i irygacja dziąseł.
Odpowiedź wskazująca na instruktaż higieny jamy ustnej oraz skaling nad- i poddziąsłowy jest poprawna, ponieważ pacjent w sektorze V posiada kieszonki dziąsłowe o głębokości 4-5 mm, co klasyfikuje go do kategorii CPITN 3. W tej kategorii kluczowe jest zarówno edukowanie pacjenta w zakresie prawidłowej higieny jamy ustnej, jak i usunięcie kamienia nazębnego oraz płytki bakteryjnej, które są głównymi przyczynami chorób przyzębia. Skaling nad- i poddziąsłowy umożliwia usunięcie nagromadzonych zanieczyszczeń, co jest niezbędne do poprawy stanu zdrowia dziąseł oraz zapobiegania dalszym problemom, takim jak paradontoza. Praktyczne zastosowanie tego podejścia polega na regularnym monitorowaniu zdrowia jamy ustnej pacjenta oraz wprowadzeniu indywidualnych zaleceń dotyczących pielęgnacji jamy ustnej. Przestrzeganie standardów klinicznych, takich jak te określone przez WHO, w zakresie profilaktyki chorób przyzębia, wskazuje na znaczenie skalingu oraz edukacji pacjentów w skutecznym zarządzaniu ich zdrowiem jamy ustnej.
Pytanie 9

W procesie odzwyczajania dziecka od ssania palca można wykorzystać płytkę

A. podniebienną McNeila.
B. ćwiczebną podniebienną.
C. przedsionkową Schönherra.
D. Schwarza.
Stosowanie płytki ćwiczebnej podniebiennej, podniebiennej McNeila czy płytki Schwarza w kontekście odzwyczajania dziecka od ssania palca nie jest uzasadnione. Płytka ćwiczebna podniebienna, choć może być wykorzystana do korygowania nieprawidłowości zgryzu, nie ma na celu eliminacji nawyków oralnych, takich jak ssanie palca. Utrudniając dziecku dostęp do palca, nie oferuje ono możliwości stymulacji przedsionkowej, która jest kluczowa w procesie odzwyczajania. Płytka McNeila, zaprojektowana przede wszystkim do leczenia wad zgryzu poprzez aktywację mięśni, nie spełni funkcji terapeutycznej w kontekście zmiany nawyków. Z kolei płytka Schwarza, stosowana w ortodoncji, skupia się na korekcji zgryzu i nie jest dedykowana do eliminacji nawyków oralnych. Błędem jest zakładanie, że mechaniczne ograniczenie dostępu do palca poprzez te płytki przyniesie pozytywne rezultaty. W praktyce, nieprawidłowe podejście może prowadzić do frustracji u dziecka oraz do niewłaściwej adaptacji w jamie ustnej. Kluczowe jest stosowanie metod, które nie tylko ograniczają nawyki, ale również angażują dziecko w proces zmiany, co jest skuteczniejsze w dłuższej perspektywie.
Pytanie 10

Przy wykonywaniu lakowania zęba mlecznego u pacjenta, po oczyszczeniu, wypłukaniu oraz osuszeniu bruzd tego zęba, co należy następnie zrobić?

A. wytrawić 37% kwasem ortofosforowym
B. pokryć lakiem szczelinowym
C. naświetlić lampą polimeryzacyjną
D. pogłębić wiertłem
Wytrawienie bruzd zęba mlecznego 37% kwasem ortofosforowym jest kluczowym krokiem przed aplikacją laki szczelinowego. Proces ten ma na celu usunięcie zanieczyszczeń oraz zwiększenie retencji laków. Kwas ortofosforowy działa na zasadzie chemicznego wytrawienia, co powoduje, że powierzchnia zęba staje się bardziej chropowata, co sprzyja lepszemu przyleganiu materiału wypełniającego. W praktyce, po wytrawieniu i spłukaniu kwasu, na zębie tworzy się mikroskalista struktura, która pozwala na optymalne połączenie z lakierem. Stosowanie tego rozwiązania jest zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych, które zalecają wytrawianie jako standardową procedurę preparacji zębów przed aplikacją materiałów restauracyjnych. Dzięki temu zęby mleczne, które są bardziej podatne na demineralizację, zyskują dodatkową ochronę przed próchnicą, co jest szczególnie istotne w przypadku młodszych pacjentów, u których ryzyko wystąpienia problemów stomatologicznych jest wyższe.
Pytanie 11

Cementy glassjonomerowe przeznaczone do wypełniania bruzd klasyfikują się jako typ

A. I
B. II
C. IV
D. III
Wybór cementów glassjonomerowych typu I, II lub IV jako materiałów do uszczelniania bruzd jest błędny z kilku powodów. Cementy typu I są głównie stosowane do wiązania z innymi materiałami, co nie odpowiada wymaganiom funkcjonalnym uszczelniania bruzd, gdzie kluczowe jest ich długotrwałe przyleganie i odporność na czynniki zewnętrzne. Typ II cementów glassjonomerowych, mimo że oferują pewne właściwości ochronne, są przeznaczone głównie do wypełnień w ubytkach, a nie do uszczelniania, gdzie wymagana jest większa elastyczność i odporność na działanie agresywnych substancji chemicznych. Natomiast cementy typu IV, które są bardziej zaawansowane technologicznie, skoncentrowane są na zastosowaniach protetycznych i ortodontycznych, co ogranicza ich użyteczność w kontekście zapobiegawczym. Warto zaznaczyć, że nieprawidłowy wybór odpowiedniego typu cementu może prowadzić do osłabienia efektów terapeutycznych oraz zwiększenia ryzyka wystąpienia problemów stomatologicznych. Zastosowanie niewłaściwego materiału może również wpłynąć na komfort pacjenta oraz trwałość zabiegu, co jest niezgodne z zaleceniami najlepszych praktyk stomatologicznych, które podkreślają znaczenie odpowiedniego doboru materiałów w zależności od specyficznych potrzeb klinicznych.
Pytanie 12

Osobie z nieprawidłowym zgryzem zalecano ćwiczenia zgodne z metodą Rogersa. W tej sytuacji zastosowano terapię w formie ćwiczeń dla mięśni

A. oporowych
B. biernych
C. izometrycznych
D. wolnych
Odpowiedzi oporowe, bierne i izometryczne są podejściami, które nie odpowiadają wymaganiom terapeutycznym w kontekście wad zgryzu i ćwiczeń Rogersa. Ćwiczenia oporowe polegają na stosowaniu zewnętrznego oporu, co może być niewskazane w przypadku pacjentów z wadami zgryzu, gdyż może to prowadzić do nadmiernego obciążenia mięśni i pogorszenia ich funkcji. W kontekście wad zgryzu kluczowe jest, aby rehabilitacja nie tylko wzmacniała mięśnie, ale również uczyła pacjenta ich prawidłowej pracy w codziennych czynnościach. Ćwiczenia bierne, gdzie terapeutas wykonuje ruch za pacjenta, nie angażują aktywnie mięśni pacjenta, co jest kluczowe dla poprawy kontroli nad funkcjami mięśniowymi. Takie podejście nie wspiera aktywnego uczenia się pacjenta, które jest niezbędne w procesie rehabilitacji. Z kolei ćwiczenia izometryczne polegają na napinaniu mięśni bez zmiany ich długości, co może być użyteczne w pewnych kontekstach, ale w przypadku rehabilitacji wad zgryzu, nie przynoszą one efektów porównywalnych do ćwiczeń wolnych. Użycie tych metod w kontekście wady zgryzu może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju i funkcjonowania mięśni, a także do niezrozumienia przez pacjenta właściwych wzorców ruchowych, co jest kluczowe dla uzyskania długotrwałych efektów terapeutycznych.
Pytanie 13

W jakiej strefie działalności zespołu stomatologicznego powinna znajdować się konsola asystentki?

A. Statycznej
B. Operacyjnej
C. Transferowej
D. Demarkacyjnej
Wybór strefy transferowej, operacyjnej czy demarkacyjnej jako miejsca do ustawienia konsoli asystentki stomatologicznej nie jest właściwy z wielu powodów. Strefa transferowa koncentruje się na przenoszeniu narzędzi i materiałów pomiędzy różnymi strefami, a nie na ich bezpośrednim przygotowaniu do użycia. Ustawienie konsoli asystentki w tej strefie może prowadzić do nieefektywności, gdyż asystentka musiałaby przemieszczać się zbyt często, co zwiększa ryzyko opóźnień i błędów. Strefa operacyjna z kolei jest miejscem, gdzie wykonywane są zabiegi, a obecność asystentki z konsolą w tej strefie mogłaby wprowadzać zamieszanie oraz ograniczać przestrzeń roboczą lekarza, co jest sprzeczne z praktykami związanymi z bezpieczeństwem i efektywnością pracy. Wreszcie, strefa demarkacyjna to obszar wyznaczający granice między różnymi funkcjami w zespole, co oznacza, że nie jest przystosowana do pracy operacyjnej czy asystenckiej. Błędne podejścia do organizacji przestrzeni w gabinecie stomatologicznym mogą prowadzić do obniżonej efektywności oraz zwiększonego stresu w zespole, co negatywnie wpływa na jakość usług świadczonych pacjentom. Kluczowe jest stosowanie najlepszych praktyk dotyczących ergonomii i organizacji pracy, aby zapewnić płynność w działaniu zespołu stomatologicznego, co jest możliwe jedynie poprzez odpowiednie umiejscowienie konsoli asystentki w strefie statycznej.
Pytanie 14

Właściwe rozmieszczenie instrumentów stomatologicznych na tacy otwartej polega na

A. umiejscowieniu ich w rzędzie końcówkami roboczymi
B. ustawieniu ich od lewej do prawej zgodnie z kolejnością użycia
C. umiejscowieniu ich naprzemiennie końcówkami roboczymi zgodnie z kolejnością użycia
D. ustawieniu ich od prawej do lewej zgodnie z kolejnością użycia
Prawidłowe ułożenie instrumentów stomatologicznych na tacy otwartej od strony lewej do prawej w kolejności ich użycia jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w praktyce stomatologicznej. Taki sposób organizacji narzędzi sprzyja efektywności pracy dentysty oraz zapewnia łatwy dostęp do poszczególnych instrumentów w trakcie zabiegu. Na przykład, gdy lekarz zaczyna od lewego końca, a następnie przemieszcza się w prawo, może szybko sięgnąć po odpowiednie narzędzie bez zbędnych ruchów. Ułożenie instrumentów w tej kolejności jest również zgodne z zasadami ergonomii, które podkreślają, że odpowiednia organizacja miejsca pracy zmniejsza zmęczenie i ryzyko kontuzji. Warto wspomnieć, że wiele uczelni stomatologicznych oraz organizacji zawodowych rekomenduje takie podejście, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości usług stomatologicznych.
Pytanie 15

Przy określaniu progu pobudliwości miazgi na siekaczu z żywą miazgą, gdzie najlepiej umieścić elektrodę czynną?

A. w odległości 2/3 od krawędzi siecznego
B. w ubytku
C. na krawędzi siecznym
D. na wypełnieniu
Ustawienie elektrody czynnej na wypełnieniu nie jest właściwe, ponieważ może prowadzić do zafałszowanych pomiarów progu pobudliwości miazgi. Wypełnienia zębowe, szczególnie te wykonane z materiałów kompozytowych, mogą wprowadzać dodatkowe oporności elektryczne, co skutkuje niewłaściwym pomiarem. Wypełnienia nie są dobrym przewodnikiem elektrycznym, a ich obecność może zniekształcać rzeczywisty stan miazgi. W przypadku umiejscowienia elektrody na brzegu siecznym, ze względu na bliskość do zewnętrznych czynników, takich jak temperatura czy substancje chemiczne, może dojść do uszkodzenia delikatnych struktur miazgi. Z kolei lokalizacja w ubytku może prowadzić do nieprecyzyjnych odczytów z powodu interakcji elektrody z tkankami zęba. Często popełnianym błędem jest założenie, że każda lokalizacja elektrody będzie dawała podobne wyniki, co jest mylne. Kluczowe jest zrozumienie, że jedynie odpowiednia odległość elektrody od miazgi umożliwia uzyskanie wiarygodnych i powtarzalnych wyników, co jest niezbędne dla skutecznej diagnostyki stomatologicznej. Nieprawidłowe podejście do lokalizacji elektrody może prowadzić do błędnych diagnoz oraz nieprawidłowego leczenia, co podkreśla znaczenie przestrzegania dobrych praktyk w stomatologii.
Pytanie 16

Wskaźnikiem krwawienia dziąseł stosowanym do oceny wczesnych faz choroby przyzębia jest

A. SBI
B. OHI
C. API
D. PUW
API, PUW oraz OHI są wskaźnikami stosowanymi w stomatologii, jednak nie pełnią one roli wskaźnika krwawienia dziąseł. API (Indeks Plaque Index) ocenia obecność płytki nazębnej, natomiast PUW (Plaque Control Record) skupia się na monitorowaniu skuteczności higieny jamy ustnej przez pacjenta. OHI (Oral Hygiene Index) to wskaźnik, który ocenia ogólny stan higieny jamy ustnej, uwzględniając zarówno płytkę nazębną, jak i kamień nazębny. Choć wszystkie te wskaźniki są istotne w ocenie zdrowia jamy ustnej, nie są one ukierunkowane na bezpośrednią ocenę stanu zapalnego dziąseł, który jest kluczowy w diagnostyce chorób przyzębia. Typowym błędem myślowym jest mylenie kryteriów oceny różnych aspektów zdrowia jamy ustnej. Wybór odpowiedniego wskaźnika do oceny stanu zdrowia pacjenta powinien opierać się na jego specyficznej diagnostyce, a w przypadku chorób przyzębia kluczowe znaczenie ma właśnie SBI. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy tymi wskaźnikami oraz ich zastosowanie w praktyce klinicznej jest niezbędne do wdrażania skutecznych strategii leczenia i profilaktyki w stomatologii.
Pytanie 17

Wybierz prawidłową kolejność wykonywania zapisanych w zamieszczonej tabeli czynności podczas zarabiania gipsu.

1.Wlać 1 miarkę wody do miski
2.Wsypać gips
3.Odczekać aż ostatnia porcja gipsu nie zostanie wchłonięta przez wodę
4.Przygotować miskę silikonową i szpatułkę metalową
5.Wymieszać na jednolitą masę

A. 4, 1, 2, 3, 5
B. 4, 2, 3, 1, 5
C. 4, 2, 1, 3, 5
D. 4, 1, 2, 5, 3
Wybierając odpowiedzi, które nie uwzględniają właściwej kolejności czynności podczas przygotowania gipsu, można napotkać szereg istotnych błędów. Przykładowo, umieszczanie składników w innej sekwencji, niż to jest zalecane, może prowadzić do nieefektywnego wchłaniania wody przez gips, co skutkuje powstawaniem grudek i niejednorodności materiału. W pewnych przypadkach, jeśli woda zostanie dodana zbyt wcześnie, gips może nie zdążyć wchłonąć odpowiedniej ilości cieczy, co w efekcie obniża jego wytrzymałość. Z kolei pominięcie etapu odczekiwania na wchłonięcie gipsu przez wodę jest kolejnym typowym błędem, który prowadzi do osłabienia struktury produktu końcowego. Te błędne podejścia wynikają często z braku zrozumienia chemii i fizyki procesów, które zachodzą w trakcie mieszania gipsu z wodą. Zastosowanie niewłaściwej kolejności czynności jest sprzeczne z branżowymi standardami, które podkreślają znaczenie precyzyjnych działań w procesach budowlanych i rzemieślniczych. Aby uniknąć tych pułapek, warto zaznajomić się z normami dotyczącymi przygotowania materiałów budowlanych, które wskazują na właściwe praktyki i techniki pracy z gipsem.
Pytanie 18

Osobom z tetracyklinowymi przebarwieniami zębów zaleca się

A. stosowanie okładów z wody utlenionej
B. nałożenie koron zębów glassjonomerem
C. wygładzanie ostrych krawędzi koron zębów
D. zakładanie licówek na korony zębów
Założenie licówek na korony zębów jest skuteczną metodą w leczeniu przebarwień tetracyklinowych, które są wynikiem przyjmowania antybiotyków z grupy tetracyklin w okresie rozwoju zębów. Licówki, wykonane z wysokiej jakości kompozytów lub ceramiki, są cienkimi nakładkami, które mogą znacznie poprawić estetykę uśmiechu poprzez zakrycie nieestetycznych przebarwień. W praktyce stomatologicznej licówki są stosowane jako alternatywa dla bardziej inwazyjnych procedur, takich jak korony, ponieważ zachowują większą ilość naturalnej tkanki zęba. Proces zakupu licówek obejmuje dokładne przygotowanie zęba, co często wymaga minimalnej preparacji, a następnie ich cementację. Dobrą praktyką jest także konsultacja z pacjentem na temat oczekiwań estetycznych oraz omówienie technik pielęgnacji licówek, co przyczynia się do ich dłuższej trwałości. Ponadto, licówki mają przewagę nad innymi metodami, ponieważ są bardziej odporne na przebarwienia i uszkodzenia, co czyni je doskonałym rozwiązaniem dla pacjentów z problemem tetracyklinowych przebarwień.
Pytanie 19

Co jest główną przyczyną chorób przyzębia?

A. Brak witaminy D
B. Zbyt częste mycie zębów
C. Niedobór żelaza
D. Nagromadzenie płytki bakteryjnej
Choroby przyzębia, takie jak zapalenie dziąseł czy paradontoza, są przede wszystkim spowodowane nagromadzeniem się płytki bakteryjnej na zębach i dziąsłach. Płytka bakteryjna to lepka, bezbarwna warstwa bakterii, która formuje się na zębach, gdy nie są one regularnie czyszczone. Te bakterie produkują toksyny, które mogą prowadzić do stanu zapalnego dziąseł, a w konsekwencji do zniszczenia tkanek przyzębia. Regularna higiena jamy ustnej, w tym szczotkowanie oraz nitkowanie zębów, a także profesjonalne czyszczenie u dentysty, są kluczowe w zapobieganiu tym schorzeniom. Dobre praktyki w zakresie higieny jamy ustnej obejmują również stosowanie płukanek antybakteryjnych. Z mojego doświadczenia, pacjenci, którzy stosują się do tych zaleceń, rzadziej doświadczają problemów z przyzębiem. Warto również podkreślić, że chociaż dieta i styl życia wpływają na zdrowie jamy ustnej, to jednak to właśnie bakterie są głównym winowajcą chorób przyzębia. Regularne wizyty kontrolne u stomatologa pozwalają na wczesne wykrycie i leczenie problemów, zanim staną się poważne.
Pytanie 20

Ćwiczenie polegające na artykulacji sylab "ga", "ka" jest wykorzystywane w rehabilitacji funkcji

A. żucia
B. oddychania
C. ssania
D. połykania
Wybór odpowiedzi dotyczący żucia, ssania czy oddychania jest niepoprawny, ponieważ te czynności nie są bezpośrednio związane z wymawianiem sylab 'ga' i 'ka'. Żucie to proces mechaniczny, który polega na rozdrabnianiu pokarmu przez zęby. Choć mięśnie zaangażowane w żucie mogą współpracować z mięśniami połykania, nie są one bezpośrednio stymulowane poprzez ćwiczenia logopedyczne skoncentrowane na sylabach. W przypadku ssania, które jest również odrębną czynnością, wykorzystuje się inne grupy mięśniowe, głównie związane z językiem i wargami, a nie wyłącznie z gardłem i przełykiem. Oddychanie jest podstawową funkcją fizjologiczną, która nie wymaga aktywacji konkretnych mięśni do połykania ani mowy. Każda z tych czynności ma swoją specyfikę i wymaga różnych podejść terapeutycznych. Często występuje mylne przekonanie, że jedne ćwiczenia mogą być stosowane zamiennie dla różnych problemów, co prowadzi do nieefektywnych metod rehabilitacji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych funkcji wymaga indywidualnie dobranych ćwiczeń, aby skutecznie wspierać rehabilitację pacjentów, co jest zgodne z aktualnymi standardami praktyki w logopedii oraz rehabilitacji medycznej.
Pytanie 21

Jak nazywa się zabieg periodontologiczny, który polega na wygładzeniu powierzchni korzenia zęba?

A. root planing
B. polishing
C. skaling
D. stripping
Odpowiedź 'root planing' (wygładzanie korzeni) jest poprawna, ponieważ odnosi się do zabiegu periodontologicznego, którego celem jest usunięcie nierówności i osadów z powierzchni korzenia zęba. Ten proces jest kluczowy dla zapewnienia zdrowia przyzębia oraz zapobiegania chorobom periodontologicznym. Wygładzanie korzeni zazwyczaj odbywa się po skalingu, który ma na celu usunięcie tartaru i kamienia nazębnego. Poprzez wygładzenie korzeni zębowych, stomatolog pozwala na lepsze przyleganie tkanki miękkiej do zęba, co sprzyja regeneracji i gojeniu się tkanek przyzębia. W praktyce, zabieg ten jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym, a jego efektywność może być wspierana poprzez zastosowanie ultradźwięków lub narzędzi ręcznych. Regularne przeprowadzanie tego typu zabiegów jest zgodne z zaleceniami American Academy of Periodontology, które podkreślają znaczenie utrzymania zdrowia jamy ustnej oraz prewencji chorób przyzębia.
Pytanie 22

Do dezynfekcji narzędzi stomatologicznych nie wolno stosować

A. włókniny do pakowania
B. rękawów papierowo-foliowych
C. suchych sterylizatorów
D. papieru do sterylizacji
Sucha sterylizacja, czyli proces sterylizacji przeprowadzany w suchych sterylizatorach, jest nieodpowiednia do narzędzi stomatologicznych z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, narzędzia stomatologiczne często wykonane są z materiałów, które mogą ulec uszkodzeniu w wysokotemperaturowym środowisku suchym. Wyższe temperatury, które są stosowane w takich sterylizatorach, mogą prowadzić do degradacji części narzędzi, co z kolei zwiększa ryzyko ich niewłaściwego działania w trakcie zabiegów. Ponadto, sucha sterylizacja nie jest tak skuteczna w eliminowaniu wszystkich form mikroorganizmów jak inne metody, takie jak autoklawowanie, które wykorzystuje parę wodną pod ciśnieniem. W praktyce stomatologicznej kluczowe jest zapewnienie pełnej sterylności narzędzi, zwłaszcza w kontekście ochrony zdrowia pacjentów. Stosowanie odpowiednich metod, zgodnych z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami, jest niezbędne dla bezpieczeństwa zarówno pacjentów, jak i personelu medycznego. Dlatego w stomatologii należy unikać używania suchych sterylizatorów.
Pytanie 23

Podczas którego zabiegu, przeprowadzanego w pozycji leżącej pacjenta, nie jest konieczne stosowanie ssaka?

A. Skalingu poddziąsłowego i naddziąsłowego
B. Piaskowania zębów
C. Wypełniania kanałów korzeniowych
D. Szlifowania zębów z użyciem turbiny
Wypełnianie kanałów korzeniowych to procedura endodontyczna, w której kluczowe jest zachowanie czystości i suchości pola operacyjnego. Procedura ta, wykonywana w pozycji leżącej pacjenta, nie wymaga użycia ssaka, ponieważ w trakcie jej realizacji nie generuje się dużych ilości płynów, które mogłyby zanieczyścić pole zabiegowe. W ramach wypełniania kanałów, stosuje się różnorodne materiały, takie jak gutaperka, które są aplikowane w precyzyjny sposób, a ich właściwości pozwalają na minimalizację ryzyka pojawienia się nadmiaru substancji. Dodatkowo, w trakcie tego zabiegu stosowane są techniki, które pozwalają na dokładne usunięcie tkanek martwiczych oraz zanieczyszczeń, co obniża ryzyko infekcji. W praktyce, dobór odpowiedniego sprzętu, takiego jak narzędzia ręczne czy elektroniczne, jest kluczowy dla efektów końcowych. Zgodnie z aktualnymi standardami, szczególna uwaga powinna być poświęcona utrzymaniu sterylności, co jest możliwe nawet bez zastosowania ssaka.
Pytanie 24

Zbadano ząb pod kątem żywotności przy użyciu testu elektrycznego. Próg pobudliwości nie wyniósł więcej niż 40 µA. Co oznacza ten wynik?

A. zgorzel miazgi
B. martwicę miazgi
C. prawidłową miazgę
D. przewlekłe zapalenie miazgi
Odpowiedzi wskazujące na martwicę miazgi, zgorzel miazgi oraz przewlekłe zapalenie miazgi są błędne, ponieważ każda z tych dolegliwości charakteryzuje się wyższym progiem pobudliwości. Martwica miazgi oznacza obumarcie tkanki, co skutkuje brakiem reakcji na bodźce elektryczne, a jego próg pobudliwości jest zazwyczaj wyższy niż 40 µA. Zgorzel miazgi, czyli proces gnilny, również prowadzi do znacznego uszkodzenia nerwów, co objawia się brakiem reakcji na bodźce. Natomiast przewlekłe zapalenie miazgi, będące wynikiem długo trwających stanów zapalnych, może prowadzić do podwyższonego progu pobudliwości, co również wyklucza tę odpowiedź. Typowym błędem myślowym może być mylenie reakcji na bodźce elektryczne z objawami klinicznymi, które są związane z innymi schorzeniami. Dlatego istotne jest, aby podczas diagnozy uwzględniać zarówno wyniki testów elektrycznych, jak i objawy kliniczne oraz historię medyczną pacjenta. Odpowiednia interpretacja wyników testów pozwala na właściwe zarządzanie leczeniem oraz minimalizowanie ryzyka powikłań.
Pytanie 25

W trybie pracy "duo" asysta znajduje się w zakresie pomiędzy

A. 200 a 400
B. 900 a 1000
C. 1200 a 1300
D. 830 a 1230
Pozycja asysty w metodzie 'duo' jest jednym z kluczowych elementów, które pozwalają na efektywne działanie w zespole. Wybór strefy pomiędzy 900 a 1000, 830 a 1230, lub 1200 a 1300 sugeruje zrozumienie błędnego podejścia do współpracy. Strefy te są zbyt szerokie, co może prowadzić do chaosu i dezorganizacji pracy. W kontekście tych odpowiedzi, brak zrozumienia zasadności bliskiego umiejscowienia asysty przy głównym operatorze może skutkować nieefektywnym wykorzystaniem zasobów oraz wzrostem ryzyka wystąpienia błędów. Pozycjonowanie asysty z dala od głównego operatora (jak w odpowiedziach 900-1000 czy 1200-1300) wprowadza przeszkody w komunikacji i może powodować opóźnienia w reakcji na potrzebne działania. Tego rodzaju podejścia są sprzeczne z najlepszymi praktykami w zakresie pracy zespołowej, które podkreślają znaczenie szybkiej i efektywnej współpracy. Właściwe zrozumienie roli asysty w metodzie 'duo' wymaga uwzględnienia bliskości oraz odpowiedniej strefy, która zapewnia optymalne wsparcie dla głównego operatora, co z pewnością przekłada się na ogólną wydajność operacyjną.
Pytanie 26

W jakim zabiegu stosuje się zjawisko kawitacji?

A. Piaskowania
B. Skalingu
C. Periopolishingu
D. Fluoryzacji
Piaskowanie polega na usuwaniu osadów z powierzchni zębów przy użyciu strumienia piasku lub proszku, jednak nie wykorzystuje zjawiska kawitacji. Zamiast tego, bazuje na mechanicznym działaniu cząstek ściernych, które usuwają osady poprzez bezpośredni kontakt z powierzchnią zęba. Fluoryzacja to proces aplikacji fluoru, mający na celu wzmocnienie szkliwa zębowego i zapobieganie próchnicy, który również nie ma nic wspólnego z kawitacją. Fluor działa chemicznie, a nie fizycznie, co sprawia, że jest to zupełnie odmienna procedura. Periopolishing to technika wygładzania powierzchni zębów, która zazwyczaj odbywa się po skalingu, ale również nie wykorzystuje kawitacji. Koncentruje się na usuwaniu mikroskopijnych nierówności na powierzchni zęba za pomocą specjalnych past polerskich i narzędzi rotacyjnych. Kluczowym błędem myślowym, który prowadzi do wyboru nieprawidłowej odpowiedzi, jest mylenie różnych metod usuwania osadów oraz ich specyfiki działania. Zrozumienie różnic między tymi zabiegami jest istotne dla prawidłowego stosowania ich w praktyce stomatologicznej oraz dla efektywnej profilaktyki zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 27

Zadanie Skalouda polega na

A. wciąganiu powietrza przez nos oraz przenoszeniu go w przedsionku jamy ustnej przy zamkniętych wargach, jak podczas płukania
B. umieszczaniu płytki przedsionkowej bokiem w przedsionku jamy ustnej i jej wyjmowaniu w linii prostopadłej do łuków zębowych
C. podnoszeniu rąk podczas wciągania powietrza oraz ich opuszczaniu w momencie wydechu
D. staniu na baczność i maksymalnym wysuwaniu żuchwy do przodu
Ćwiczenie Skalouda polega na wciąganiu powietrza przez nos i przerzucaniu go w przedsionku jamy ustnej przy zwartych wargach, co jest techniką wykorzystywaną w logopedii oraz w terapii zaburzeń mowy. Ta metoda ma na celu poprawę kontroli oddechu oraz rozwijanie umiejętności artykulacyjnych, co jest kluczowe w pracy z osobami z dysfunkcjami mowy. Wciąganie powietrza przez nos stymuluje nosogardło i pozwala na lepsze przygotowanie do wydawania dźwięków. Zastosowanie tej techniki w praktyce może znacząco wpłynąć na poprawę jakości mowy pacjentów, zwłaszcza w kontekście terapii dzieci z wadami wymowy. Dobrą praktyką jest także integrowanie ćwiczeń oddechowych z innymi formami terapii, co pozwala na holistyczne podejście do rozwoju mowy. Dodatkowo, w kontekście standardów rehabilitacyjnych, ćwiczenia te powinny być wykonywane w sposób systematyczny, aby uzyskać zamierzone efekty.
Pytanie 28

Jakie narzędzie jest wykorzystywane do badania ran?

A. zgłębnik chirurgiczny
B. perioluks
C. łyżeczka zębodołowa
D. dłuto chirurgiczne
Perioluks to substancja stosowana w stomatologii, mająca na celu poprawę gojenia dziąseł, a nie narzędzie do sondowania ran. W kontekście chirurgii, jego zastosowanie jest ograniczone i nie obejmuje procedur związanych z oceną głębokości ran. Dłuto chirurgiczne, choć jest narzędziem używanym w chirurgii, służy przede wszystkim do cięcia tkanek, a nie do sondowania. Jego użycie w diagnostyce ran mogłoby prowadzić do uszkodzenia tkanek i nieprecyzyjnych ocen. Łyżeczka zębodołowa to narzędzie stomatologiczne, które wykorzystuje się głównie w ekstrakcjach zębów oraz oczyszczaniu zębodołów, a jej konstrukcja nie jest przystosowana do sondowania ran w kontekście chirurgicznym. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na myleniu funkcji narzędzi chirurgicznych i ich specyficznych zastosowań. Każde narzędzie chirurgiczne ma swoje przeznaczenie, a jego niewłaściwe użycie może prowadzić do powikłań czy błędnych diagnoz. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że zgłębnik chirurgiczny, ze względu na swoją konstrukcję i funkcjonalność, jest jedynym narzędziem odpowiednim do sondowania ran, co podkreślają także standardy kliniczne w ocenie ran.
Pytanie 29

Jakie działanie prewencyjne podejmuje się w ramach profesjonalnej profilaktyki próchnicy?

A. zachowanie odpowiedniego spożycia węglowodanów
B. uszczelnianie bruzd
C. aplikacja płukanek z fluorem
D. używanie nitki dentystycznej
Utrzymanie reżimu spożycia węglowodanów jest istotnym elementem diety, jednak nie jest to działanie zapobiegawcze w kontekście profesjonalnej profilaktyki próchnicy. Wprowadzenie ograniczeń dotyczących spożycia cukrów może zredukować ryzyko rozwoju próchnicy, ale nie zastępuje ono bardziej bezpośrednich działań profilaktycznych, takich jak uszczelnianie bruzd. Stosowanie nitki dentystycznej, choć istotne w higienie jamy ustnej, również nie jest uznawane za profilaktykę próchnicy w sensie zapobiegawczym. Nitka dentystyczna ma na celu usuwanie resztek pokarmowych oraz płytki bakteryjnej z przestrzeni międzyzębowych, co jest istotne dla utrzymania zdrowia zębów, jednak nie eliminuje ryzyka próchnicy w bruzdach zębów. Płukanki z fluorem są pomocne w remineralizacji zębów i mogą wspierać profilaktykę, ale sama ich aplikacja nie zapewnia takiej ochrony, jaką daje uszczelnienie bruzd. Użytkowanie tych metod często prowadzi do mylnego przekonania, że wystarczą one do skutecznej profilaktyki, co może skutkować zaniechaniem bardziej efektywnych działań, takich jak regularne wizyty u stomatologa oraz uszczelnianie zębów, które jest kluczowe w profilaktyce u dzieci i młodzieży.
Pytanie 30

Obszar umiejscowiony pomiędzy płaszczyzną oczodołową Simona a płaszczyzną Kantorowicza-Izarda, wykorzystywany do analizy profilu twarzy po osiągnięciu 7. roku życia, określa się mianem pola

A. biometrycznego
B. cefalometrycznego
C. morfologicznego
D. anatomicznego
Odpowiedzi 'morfologicznym', 'anatomicznym' oraz 'cefalo­metrycznym' są niepoprawne w kontekście analizowanej przestrzeni między płaszczyzną oczodołową Simona a płaszczyzną Kantorowicza-Izarda, ponieważ nie oddają one pełnego zakresu analizy biometrycznej, która ma kluczowe znaczenie w ocenie rozwoju twarzy. Morfologia odnosi się głównie do badania kształtu i struktury organizmów, co w tym przypadku nie jest wystarczające, gdyż nie uwzględnia wymiarów i proporcji. Natomiast termin anatomiczny zazwyczaj koncentruje się na budowie wewnętrznej i zewnętrznej ciała, co również nie jest zgodne z celem analizy przestrzeni biometrycznej. Z kolei cefalometria, będąca metodą pomiaru i analizy czaszki, skupia się na szczegółowych wymiarach czaszkowych, ale nie w pełni odzwierciedla koncepcję analizy rozwoju twarzy w kontekście biometrycznym. Często błędne myślenie polega na utożsamianiu różnych terminów, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. W rzeczywistości, badania biometryczne są integralną częścią współczesnej diagnostyki i planowania leczenia, a ich wdrożenie opiera się na solidnych podstawach statystycznych, co czyni je kluczowym aspektem w profesjonalnym podejściu do oceny rozwoju anatomicznego.
Pytanie 31

Po przeprowadzeniu wybarwiania i oceny uproszczonym wskaźnikiem fuksynowym pacjenta, higienistka uzyskała wyniki przedstawione w tabeli. Stan higieny tego pacjenta należy określić jako

Ząb111416313436
Powierzchnia przedsionkowa223223
Powierzchnia jamy ustnej właściwej323332

A. zły.
B. dostateczny.
C. dobry.
D. bardzo dobry.
Odpowiedź "zły" jest poprawna, ponieważ w kontekście oceny stanu higieny jamy ustnej pacjenta, wskaźnik fuksynowy odgrywa kluczową rolę. Wartości 2 i 3 wskazują na obecność płytki nazębnej, co jest istotnym wskaźnikiem w ocenie higieny. W praktyce, higiena jamy ustnej powinna być regularnie monitorowana, a wskaźniki fuksynowy powinny być interpretowane zgodnie z ustalonymi standardami. Wartości te są często wiązane z potencjalnym ryzykiem wystąpienia próchnicy oraz chorób przyzębia. Zgodnie z wytycznymi WHO oraz ADA, utrzymanie wartości wskaźnika poniżej 1,5 jest uznawane za dobry stan higieny. W tym przypadku, stwierdzenie, że stan higieny jest zły, co sugeruje, że pacjent wymaga intensywniejszej edukacji oraz interwencji ze strony personelu dentystycznego, aby poprawić swoje nawyki higieniczne i wprowadzić regularne szczotkowanie oraz użycie nici dentystycznej.
Pytanie 32

Jakie jest zębowy wskaźnik intensywności próchnicy, jeśli u 10 pacjentów z próchnicą odnotowano łącznie 34 uszkodzone zęby?

A. 34
B. 34%
C. 3,4%
D. 3,4
Zębowy wskaźnik intensywności próchnicy (ICD) oblicza się, dzieląc całkowitą liczbę chorych zębów przez liczbę osób badanych, a następnie mnożąc przez 100, aby uzyskać wartość procentową. W tym przypadku, u 10 osób stwierdzono 34 chore zęby, co daje wynik: (34 / 10) = 3,4. Odpowiedź 3,4 to zatem prawidłowy zębowy wskaźnik intensywności próchnicy, który informuje nas o średniej liczbie chorych zębów na osobę. Tego typu wskaźniki są kluczowe w ocenie stanu zdrowia jamy ustnej w populacji, ponieważ pozwalają na monitorowanie i porównywanie poziomu próchnicy w różnych grupach demograficznych. W praktyce, wiedza na temat ICD umożliwia specjalistom ds. zdrowia publicznego opracowywanie skutecznych programów profilaktycznych oraz interwencyjnych, które mogą skutecznie redukować występowanie próchnicy. Badania nad tym wskaźnikiem są również zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi zdrowia jamy ustnej.
Pytanie 33

Cement cynkowo-siarczanowy powinien być przygotowany

A. szpatułką z tworzywa sztucznego na gładkiej powierzchni płytki szklanej
B. plastikową łopatką na gumowej płytce
C. szpatułką ze stali nierdzewnej na matowej powierzchni szklanej płytki
D. pistelem szklanym w moździerzu
Cement cynkowo-siarczanowy trzeba zarabiać przy użyciu szpatułki ze stali nierdzewnej na matowej powierzchni płytki szklanej. Czemu? Bo to naprawdę daje lepsze mieszanie składników. Stal nierdzewna nie reaguje z cementem, więc nie ma ryzyka zanieczyszczenia, co jest ważne, żeby uzyskać dobrą konsystencję i trwałość. Matowość płytki szklanej sprawia, że dobrze trzyma się mieszanka i zmniejsza szansę na rozwarstwienie. Trzeba dobrze wymieszać cement, żeby uniknąć grudek i mieć jednorodną strukturę, co potem wpływa na jakość finalnego produktu. W stomatologii to naprawdę ważne, bo używa się tego do wypełnień i cementowania koron. Dlatego dobrze jest pilnować, żeby materiał był odpowiednio przygotowany, bo to zapewnia najlepsze właściwości w końcowym efekcie.
Pytanie 34

Który z poniższych zabiegów jest stosowany w celu usunięcia płytki nazębnej i kamienia?

A. Fluoryzacja
B. Scaling
C. Lakowanie
D. Wybielanie
Scaling to zabieg stomatologiczny, który ma na celu usunięcie płytki nazębnej i kamienia. Jest to niezbędny element profilaktyki stomatologicznej, ponieważ nagromadzenie płytki i kamienia może prowadzić do zapalenia dziąseł i chorób przyzębia, takich jak paradontoza. Regularne usuwanie tych osadów jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej i zapobiegania poważniejszym problemom stomatologicznym. Scaling jest zazwyczaj wykonywany za pomocą specjalnych narzędzi ultradźwiękowych, które skutecznie usuwają twarde złogi z powierzchni zębów. Często po scalingu zaleca się wykonanie polerowania, aby wygładzić powierzchnię zębów i opóźnić ponowne osadzanie się płytki. Regularne wizyty u dentysty i wykonywanie scalingu co 6-12 miesięcy to standardowa praktyka w profilaktyce stomatologicznej, która pomaga utrzymać zdrowe dziąsła i zapobiegać ubytkom. Warto również pamiętać, że domowa higiena jamy ustnej, choć kluczowa, nie zastąpi profesjonalnego usuwania kamienia.
Pytanie 35

Aby ocenić żywotność miazgi zęba, konieczne jest użycie

A. fluorku sodu
B. chlorku etylu
C. chlorku metylu
D. roztworu erytrozyny
Roztwór erytrozyny, fluorek sodu oraz chlorek metylu nie są odpowiednimi substancjami do badania żywotności miazgi zęba i każdy z tych wyborów wiąże się z błędnymi koncepcjami. Roztwór erytrozyny, znany głównie jako barwnik, jest stosowany w stomatologii do oceny obecności bakterii i nie ma właściwości, które pozwalałyby na efektywne testowanie żywotności miazgi. Fluorek sodu, z kolei, jest powszechnie używany do remineralizacji szkliwa i ochrony przed próchnicą, nie wykazuje jednak interakcji, które mogłyby ocenić stan miazgi. Chlorek metylu, stosowany głównie jako środek chłodzący lub w procesach przemysłowych, nie jest odpowiedni w kontekście stomatologicznym, ponieważ nie jest bezpieczny do aplikacji w jamie ustnej i może prowadzić do uszkodzeń tkanek. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie zastosowania tych substancji w kontekście ich właściwości diagnostycznych. Właściwe podejście do testowania żywotności miazgi zęba wymaga zrozumienia specyficznych reakcji tkanek na bodźce, co najlepiej realizuje się poprzez zastosowanie substancji takich jak chlorek etylu, który ma udowodnioną skuteczność w tym zakresie. W niektórych przypadkach wybór niewłaściwych substancji może prowadzić do błędnych diagnoz, co z kolei wpływa na dalsze leczenie pacjentów.
Pytanie 36

Który typ próchnicy można zaobserwować u młodych ludzi, posiadających szerokie kanaliki zębinowe, u których nie nastąpiła jeszcze pełna mineralizacja szkliwa?

A. Ostra
B. Atypowa
C. Przewlekła
D. Wtórna
Zrozumienie różnych typów próchnicy jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu problemów dentystycznych. Odpowiedzi, takie jak "nietypowa", "wtórna" i "przewlekła", są mylące w kontekście pytania dotyczącego młodych pacjentów z jeszcze niedojrzałym szkliwem. Nietypowa próchnica odnosi się do rzadziej spotykanych form, które mogą pojawić się w specyficznych warunkach, ale nie są charakterystyczne dla młodszych pacjentów. Próchnica wtórna dotyczy ubytków, które rozwijają się w miejscu wcześniejszych wypełnień, co nie ma zastosowania w przypadku młodych zębów, które jeszcze nie były poddawane leczeniu. Przewlekła próchnica to proces długotrwały, który może wystąpić w różnych grupach wiekowych, jednak w przypadku osób młodych z niedojrzałym szkliwem należy zwrócić uwagę na szybsze, ostrzejsze procesy demineralizacji. Właściwe zrozumienie tych kategorii jest istotne, aby zapobiegać błędnym diagnozom oraz wdrażać skuteczne metody leczenia. Często problemem jest brak uwagi na specyfikę warunków w jamie ustnej młodych pacjentów, co prowadzi do niedoszacowania ryzyka związanego z ostrą postacią próchnicy. Edukacja w zakresie wczesnych objawów oraz skutecznych metod profilaktyki jest niezbędna, aby uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych w przyszłości.
Pytanie 37

Z uwagi na nadwrażliwość oraz ryzyko wystąpienia wtórnych przebarwień po zabiegu wybielania, pacjent powinien przyjmować dietę, która obejmuje

A. napoje w formie kawy i herbaty
B. warzywa, takie jak marchew, pomidory, buraki
C. kwaskowate i barwne owoce
D. produkty takie jak mleko, jogurty naturalne, kefiry
Odpowiedź dotycząca produktów mlecznych, takich jak mleko, jogurty naturalne i kefiry, jest poprawna, ponieważ po zabiegu wybielania zębów zaleca się stosowanie diety o niskiej kwasowości oraz unikaniu produktów mogących powodować przebarwienia. Mleko i jego przetwory mają neutralne pH i są bogate w wapń oraz białko, co wspomaga remineralizację szkliwa, a także łagodzą ewentualne podrażnienia. Dodatkowo, jogurty i kefiry zawierają probiotyki, które mogą wspierać zdrowie jamy ustnej poprzez regulację flory bakteryjnej. Przykładowe zastosowanie to wprowadzenie do diety koktajli mlecznych z owocami o niskiej zawartości kwasów, co nie tylko pozwala na zachowanie zdrowia zębów, ale także dostarcza cennych składników odżywczych. Warto również pamiętać, że we współczesnej stomatologii estetycznej dbałość o dietę jest kluczowym elementem utrzymania efektów wybielania, a produkty mleczne stanowią bezpieczny wybór, sprzyjający regeneracji szkliwa i minimalizujący ryzyko nawrotu przebarwień.
Pytanie 38

Zużyte ampułki z znieczuleniem powinny być umieszczane

A. w worku przeznaczonym na odpady medyczne
B. w szklanym, hermetycznym pojemniku
C. w specjalnym, twardym pojemniku
D. w pojemniku na odpady komunalne
Odpowiedź "w specjalnym, twardym pojemniku" jest prawidłowa, ponieważ zużyte ampułki zawierające znieczulenie są klasyfikowane jako odpady medyczne, które wymagają szczególnego traktowania ze względu na potencjalne ryzyko zakażeń oraz zanieczyszczenia. Twarde pojemniki, często określane jako pojemniki na odpady ostrych narzędzi, są zaprojektowane w taki sposób, aby minimalizować ryzyko przypadkowego przebicia lub kontaktu z niebezpiecznymi substancjami. Przykładem może być stosowanie takich pojemników w praktykach medycznych, gdzie po użyciu igieł i ampułek, należy je natychmiast umieścić w odpowiednim pojemniku, aby zapewnić bezpieczeństwo personelu medycznego oraz pacjentów. Ważnym standardem jest przestrzeganie lokalnych regulacji dotyczących zarządzania odpadami medycznymi, które często wymagają użycia certyfikowanych pojemników. Co więcej, odpowiednie segregowanie odpadów medycznych nie tylko chroni zdrowie ludzi, ale również środowisko, zapobiegając ich niekontrolowanemu uwolnieniu do ekosystemu.
Pytanie 39

Gdzie uchodzi przewód ślinianki podżuchwowej?

A. w okolicy wędzidełka wargi dolnej
B. na brodawce przyuszniczej
C. na mięsku podjęzykowym
D. w okolicy brodawki przysiecznej
Odpowiedź "na mięsku podjęzykowym" jest prawidłowa, ponieważ przewód ślinianki podżuchwowej (ductus submandibularis) rzeczywiście uchodzi do jamy ustnej w okolicy mięska podjęzykowego (caruncula sublingualis). Jest to istotne miejsce, ponieważ ślinianka podżuchwowa odgrywa kluczową rolę w produkcji śliny, która jest niezbędna do właściwego trawienia oraz nawilżenia błony śluzowej jamy ustnej. Przewód ślinianki podżuchwowej jest jednym z głównych dróg, przez które wydobywa się ślina, a jego odpowiednie funkcjonowanie jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania układu pokarmowego. W praktyce medycznej zrozumienie lokalizacji ujścia przewodu jest niezbędne w kontekście diagnostyki zaburzeń ślinianek, takich jak kamica ślinowa lub infekcje. Ponadto, wiedza na temat anatomii i funkcji ślinianek jest istotna dla chirurgów stomatologicznych, otolaryngologów oraz innych specjalistów zajmujących się schorzeniami głowy i szyi.
Pytanie 40

Procedura polegająca na aplikacji 20% azotanu srebra na powierzchnię zębów to

A. lapisowanie.
B. pokrywanie lakierem.
C. rozjaśnianie.
D. uszczelnianie.
Lapisowanie to procedura stomatologiczna, która polega na aplikacji 20% azotanu srebra na powierzchnię zębów, w celu wzmocnienia struktury zęba i ochrony przed próchnicą. Azotan srebra działa jako środek antybakteryjny, co pozwala na zatrzymanie postępujących zmian próchnicowych, zwłaszcza w przypadkach wczesnych ewolucji choroby. Zabieg ten jest szczególnie użyteczny w praktyce pediatrycznej, gdzie dzieci, często narażone na rozwój próchnicy, wymagają skutecznej interwencji. Lapisowanie jest zalecane w przypadku małych ubytków, które nie kwalifikują się jeszcze do wypełnienia. W standardach stomatologicznych, lapisowanie powinno być stosowane w połączeniu z edukacją pacjenta na temat higieny jamy ustnej oraz regularnych wizyt kontrolnych, co przyczynia się do długofalowej ochrony zdrowia zębów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej