Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 8 czerwca 2025 17:08
Data zakończenia: 8 czerwca 2025 17:29

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do drewna o dużych wymiarach kwalifikowane jest drewno okrągłe, które ma minimalną średnicę zmierzoną w cieńszym końcu bez kory równą

A. 15 cm

B. 16 cm

C. 13 cm

D. 14 cm

Drewno wielkowymiarowe to materiał, który odgrywa kluczową rolę w budownictwie oraz przemyśle drzewnym. Definicja drewna wielkowymiarowego wskazuje, że musi ono mieć średnicę minimalną wynoszącą 14 cm mierzona w cieńszym końcu bez kory. Ta wartość jest zgodna z wymaganiami norm europejskich, takich jak EN 14081, które określają standardy dla drewna konstrukcyjnego. Drewno o takiej średnicy jest stosowane w różnych zastosowaniach, w tym w konstrukcjach nośnych, takich jak belki, słupy czy stropodachy. Przykładem zastosowania drewna wielkowymiarowego jest budowa domów jednorodzinnych oraz obiektów przemysłowych, gdzie jego wytrzymałość na obciążenia statyczne i dynamiczne jest kluczowa. Dobrze dobrane drewno wielkowymiarowe może znacząco wpływać na trwałość i stabilność konstrukcji. Znajomość tych standardów oraz umiejętność ich prawidłowego stosowania pozwala na efektywne wykorzystanie drewna w projektach budowlanych.

Pytanie 2

Określ właściwą sekwencję procesów technologicznych potrzebnych do stworzenia drewnianej oskrzyni stołu?

A. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, szlifowanie, wykonanie czopów

B. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, szlifowanie, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów

C. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów, szlifowanie

D. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, piłowanie na dokładną długość, struganie grubościowo-szerokościowe, wykonanie czopów, szlifowanie

Prawidłowa odpowiedź wskazuje na właściwą kolejność operacji technologicznych podczas wykonywania drewnianej oskrzyni stołu. Proces rozpoczyna się od manipulacji wstępnej, która obejmuje przygotowanie materiałów i narzędzi, co jest kluczowe dla efektywności dalszych etapów. Następnie wykonuje się powierzchnie bazowe, co zapewnia odpowiednią jakość i równoległość elementów drewnianych. Kolejnym krokiem jest struganie grubościowo-szerokościowe, które ma na celu uzyskanie wymiarów końcowych oraz gładkich powierzchni. Piłowanie na dokładną długość pozwala na precyzyjne przycięcie elementów, co jest niezbędne do dalszego montażu. Wykonanie czopów jest istotne dla zapewnienia mocnych połączeń między elementami, co wpływa na stabilność całej konstrukcji. Na końcu, szlifowanie wygładza wszystkie powierzchnie, co poprawia estetykę oraz przygotowuje drewno do ewentualnego lakierowania lub olejowania. Ta sekwencja operacji jest zgodna z najlepszymi praktykami w stolarstwie, które podkreślają znaczenie precyzji i jakości w każdym etapie produkcji.

Pytanie 3

W procesie produkcji na dużą skalę do łączenia drewna w szerokie elementy należy wybrać

A. prasę wielopółkową

B. sklejarkę membranową

C. prasę jednopółkową

D. sklejarkę zwornicową

Prasa wielopółkowa, sklejarka jednopółkowa oraz sklejarka membranowa to urządzenia, które nie są najlepiej dostosowane do klejenia drewna na szerokość w kontekście produkcji wielkoseryjnej. Prasa wielopółkowa jest wykorzystywana głównie do prasowania dużych płyt, co sprawia, że nie jest optymalnym wyborem do klejenia pojedynczych kawałków drewna. Proces klejenia w tym przypadku wymagałby dużych nakładów czasu i energii, a także nie zapewniałby odpowiedniej precyzji. Z kolei sklejarka jednopółkowa, mimo że można jej używać do klejenia, jest ograniczona do jednego elementu na raz, co znacząco zmniejsza wydajność produkcji. Zastosowanie sklejarki membranowej, która służy głównie do klejenia elementów o nieregularnych kształtach czy okleinowania, nie przyniesie oczekiwanych rezultatów w przypadku szerokiego klejenia drewna, ponieważ nie zapewnia równomiernego nacisku na klejone powierzchnie. Typowe błędy myślowe w wyborze tych urządzeń opierają się na przekonaniu, że każda praktyczna maszyna do klejenia może być używana w różnych zastosowaniach, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego sprzętu do klejenia powinien opierać się na specyficznych wymaganiach produkcyjnych oraz standardach jakości, które gwarantują trwałość i estetykę finalnego produktu.

Pytanie 4

Metoda dekorowania mebli, która polega na pokrywaniu powierzchni drewna cennymi okleinami z różnych rodzajów drewna, klejonymi do podstawy w celu tworzenia wzorów ornamentowych, figuralnych oraz geometrycznych, to

A. intarsja

B. inkrustacja

C. fladrowanie

D. imitacja

Inkrustacja jest techniką zdobniczą, która polega na wprowadzaniu innych materiałów, takich jak metal, kość, kamień lub różnego rodzaju kompozyty, w powierzchnię drewna. Choć często mylona z intarsją, inkrustacja nie opiera się na wykorzystaniu tylko drewna, ale na bardziej złożonym połączeniu różnych mediów, co prowadzi do uzyskania innego efektu estetycznego. Fladrowanie to technika dekoracyjna, która dotyczy nakładania cienkowarstwowych oklein, często z pleksiglasu lub cienkowarstwowych powłok, co również nie jest zgodne z definicją intarsji. Imitacja, w kontekście meblarstwa, odnosi się do technik, które mają na celu naśladowanie wyglądu naturalnych materiałów bez ich rzeczywistego używania. Wszelkie te techniki, choć mają swoje miejsce w rzemiośle meblarskim, nie odpowiadają zasadniczo na definicję intarsji, która koncentruje się na wykorzystaniu drewna jako dominującego materiału w tworzeniu ornamentów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich pomyłek dotyczą często zrozumienia różnic w materiałach oraz technikach obróbczych. Ważne jest, aby przy wyborze techniki zdobienia mebli kierować się nie tylko estetyką, ale także funkcjonalnością i trwałością wykonania.

Pytanie 5

Jakie substancje powinno się używać do zabezpieczania drewnianych uchwytów narzędzi ręcznych?

A. pokost

B. farbę

C. emalię

D. wosk

Emalia, farba oraz wosk to rozwiązania, które w przypadku konserwacji trzonków drewnianych narzędzi ręcznych mogą nie przynieść pożądanych efektów. Emalia, choć zapewnia estetyczne wykończenie i ochronę przed wilgocią, tworzy sztywną powłokę, która nie pozwala drewnu na naturalne oddychanie. W rezultacie może to prowadzić do gromadzenia się wilgoci wewnątrz drewna, co w dłuższej perspektywie skutkuje jego degradacją oraz pękaniem. Farba, podobnie jak emalia, zakrywa naturalną strukturę drewna i może przyczynić się do jej osłabienia, a także zmniejsza przyczepność, co jest niepożądane w narzędziach ręcznych, które muszą zapewniać stabilny chwyt. Wosk, chociaż w pewnym stopniu chroni drewno przed wilgocią, nie jest wystarczająco trwały i wymaga częstych aplikacji, co czyni go mniej praktycznym rozwiązaniem. Ponadto wosk nie penetruje struktury drewna w takim stopniu jak pokost, co ogranicza jego skuteczność jako środka konserwującego. Wybór niewłaściwego środka do konserwacji trzonków narzędzi może prowadzić do ich szybszego zużycia oraz potrzeby częstszej wymiany, co generuje dodatkowe koszty oraz zmniejsza efektywność pracy. Dlatego kluczowe jest zrozumienie właściwości stosowanych produktów oraz ich wpływu na drewno, aby podejmować świadome decyzje dotyczące konserwacji narzędzi.

Pytanie 6

Za pomocą połączenia niewielkich skrawków drewna uzyskuje się płytę

A. wiórową

B. komórkową

C. stolarską

D. MDF

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na powszechne nieporozumienia dotyczące klasyfikacji materiałów drewnopochodnych. Płyta wiórowa to materiał, który powstaje z wiórów drzewnych, a nie z drobnych zrębków. Wióry są większymi kawałkami drewna, które są sklejane ze sobą, co prowadzi do innego profilu wytrzymałościowego i zastosowań, głównie w meblarstwie i budownictwie, ale nie w kontekście wymagających aplikacji, dla których preferowane są płyty stolarskie. Płyta komórkowa, z kolei, to materiał składający się z rdzenia wypełnionego powietrzem lub innym lekkim materiałem, często stosowany w konstrukcjach, gdzie wymagana jest niska waga, ale również nie jest odpowiednia do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości. Płyty MDF powstają poprzez sprasowanie drobnych cząstek drewna z dodatkiem kleju w wysokiej temperaturze i ciśnieniu, co nadaje im gładką powierzchnię. Chociaż MDF jest popularnym materiałem w meblarstwie, nie oferuje takiej samej wytrzymałości jak płyty stolarskie. Myląc te różne materiały, można doprowadzić do nieodpowiednich wyborów w projektowaniu i budowie, co może skutkować zmniejszeniem trwałości i funkcjonalności finalnych produktów.

Pytanie 7

Do wytwarzania sklejki wykorzystuje się

A. wióry

B. listwy

C. fryzy

D. forniry

Jak wybrałeś wióry, fryzy czy listwy, to chyba pomyliłeś się, jeśli chodzi o to, jak powstaje sklejka. Wióry, choć są używane w przemyśle drzewnym, to z reguły idą do robienia płyt wiórowych, a nie sklejki. Płyty wiórowe to co innego, bo tam wióry łączą się z żywicą, co daje im inne właściwości. Fryzy, czyli takie dekoracyjne laminaty, też nie są do sklejki, bo one głównie służą do ozdoby, a nie do konstrukcji. Listwy to gotowe elementy, które mogą być z różnych materiałów, ale nie są surowcem do sklejki. Generalnie błąd tkwi w myleniu tych materiałów, co prowadzi do złych wniosków o ich użyciu. Sklejka potrzebuje konkretnego typu drewna, które jest mocne i elastyczne, czego niestety nie mają te wymienione przez Ciebie materiały.

Pytanie 8

Jaką metodę impregnacji należy zastosować, aby trwale zabezpieczyć drewno przed szkodnikami?

A. Woskowanie

B. Impregnację ciśnieniową

C. Malowanie farbą olejną

D. Lakierowanie

Impregnacja ciśnieniowa to jedna z najskuteczniejszych metod zabezpieczania drewna przed szkodnikami. Polega ona na wprowadzeniu środka impregnującego w głąb struktury drewna pod wysokim ciśnieniem w specjalnych autoklawach. Dzięki temu impregnat wnika głęboko, co zapewnia długotrwałą ochronę przed owadami, grzybami i pleśnią. Proces ten jest powszechnie stosowany w przemyśle budowlanym, szczególnie w przypadku elementów konstrukcyjnych, które są narażone na wilgoć i kontakt z ziemią, takich jak słupy, podkłady kolejowe czy ogrodzenia. Impregnacja ciśnieniowa jest zgodna z normami branżowymi i uznawana za jedną z najlepszych praktyk w ochronie drewna. Ważne jest, aby stosować odpowiednie środki impregnujące, które są bezpieczne dla środowiska i ludzi. Dzięki temu możemy przedłużyć żywotność drewna i zapobiec jego degradacji, co jest szczególnie istotne w przypadku konstrukcji zewnętrznych narażonych na zmienne warunki atmosferyczne.

Pytanie 9

Którą maszynę należy wykorzystać do wykonania gniazda na zamek wpuszczany w skrzydle drzwiowym?

A. Pilarki poprzecznej

B. Wyrzynarki ręcznej

C. Wiertarki poziomej

D. Tokarki suportowej

Wybór wiertarki poziomej do wykonania gniazda na zamek wpuszczany w ramiaku drzwiowym jest poprawny, ponieważ ta maszyna oferuje odpowiednią precyzję i kontrolę podczas wiercenia otworów. Wiertarki poziome są zaprojektowane z myślą o obróbce materiałów na dużą skalę, co czyni je idealnym narzędziem do wykonywania głębokich i dokładnych otworów, takich jak gniazda zamków. Dzięki możliwości regulacji prędkości obrotowej oraz głębokości wiercenia, operator ma pełną kontrolę nad procesem, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanego efektu. W przypadku zamków wpuszczanych, istotne jest, aby gniazdo miało odpowiednie wymiary, aby zamki mogły być poprawnie zainstalowane i działały bez problemu. Przykładem zastosowania wiertarki poziomej może być produkcja drzwi, gdzie precyzyjne gniazda są niezbędne do instalacji zamków i zawiasów. W branży stolarskiej oraz budowlanej stosuje się również standardy jakości, takie jak ISO 9001, które podkreślają znaczenie precyzyjnych narzędzi w procesie produkcji.

Pytanie 10

Do sklejenia elementów na szerokość z drewna egzotycznego klejem zapewniającym najmniej widoczną spoinę jest klej o charakterystyce?

A. Wysoka siła spajania i doskonała przyczepność do powierzchni porowatych. Po wyschnięciu półprzezroczysty. Klejenie miękkiego drewna, sklejki, płyt wiórowych, forniru klejenie papieru i kartonu.

B. Szybkoschnący o wysokiej sile spajania, odporny na wilgoć w podłożach. Po wyschnięciu matowy. Klejenie drewna średniotwardego, sklejki, forniru.

C. Wysoka siła spajania i podwyższona odporność na wodę. Przeznaczony do klejenia wszystkich rodzajów drewna również drewna egzotycznego, sklejki, płyt wiórowych i forniru. Po wyschnięciu przezroczysty.

D. Wysoka siła spajania i bardzo szybkie łączenie. Po wyschnięciu półprzezroczysty. Klejenie miękkiego drewna, sklejki, płyt wiórowych, forniru, płyty MDF, HDF.

Odpowiedź D jest rzeczywiście na miejscu! Kleje o dużej sile spajania i odporności na wodę są kluczowe, gdy pracujemy z drewnem egzotycznym. Te materiały często mają swoje specyficzne cechy. Jak wyschną, to wytwarzają przezroczystą spoinę, co jest mega ważne, gdy mówimy o estetyce mebli z drewna, zwłaszcza takich jak teak czy mahoniowe. Niezauważalne połączenia naprawdę pomagają zachować naturalne piękno drewna. W stolarstwie mamy jakieś standardy, które sugerują, żeby używać klejów poliuretanowych lub epoksydowych, bo dają one świetną trwałość i odporność na wilgoć. Fajnie jest też przetestować klej na próbach drewna przed użyciem w gotowym produkcie, żeby mieć pewność, że wszystko będzie wyglądać dobrze i będzie trwałe.

Pytanie 11

Przygotowano paczkę do przewozu zawierającą płyty mozaiki podłogowej. Na górnej stronie paczki należy zamieścić informacje o liczbie płyt, numerze normy, gatunku drewna, klasie, jakości, wymiarach oraz liczbie listewek w zestawie i

A. znak producenta

B. rysunek przekroju

C. opis profilowania

D. wymagania jakościowe

Znak producenta to kluczowa informacja umieszczana na paczce z płytami mozaiki podłogowej, ponieważ identyfikuje producenta i zapewnia konsumentom pewność co do pochodzenia produktu. W branży budowlanej i wykończeniowej istnieje wiele norm, które wymagają oznaczania wyrobów budowlanych, w tym mebli i materiałów wykończeniowych, w celu zapewnienia przejrzystości oraz ścisłej identyfikacji producentów. Umieszczenie znaku producenta zwiększa również odpowiedzialność w zakresie jakości i bezpieczeństwa, co jest zgodne z przepisami prawa oraz standardami branżowymi, takimi jak normy ISO. Przykładowo, w przypadku reklamacji lub problemów z jakością, znak producenta umożliwia szybkie dotarcie do właściwego źródła informacji. Dodatkowo, oznaczenie to jest istotne w kontekście marketingowym, ponieważ pozwala budować zaufanie do marki wśród klientów, co ma kluczowe znaczenie w branży, gdzie jakość i reputacja są na wagę złota.

Pytanie 12

Na podstawie danych przedstawionych w tabeli określ maksymalną prędkość skrawania podczas frezowania dla drewna świerkowego.

Materiał	Prędkość skrawania V (m/s)
Drewno miękkie	60-90
Drewno twarde	50-80
Płyty wiórowe	60-70
Twarde płyty pilśniowe	30-50

A. V = 90 m/s

B. V = 80 m/s

C. V = 70 m/s

D. V = 60 m/s

Poprawna odpowiedź to V = 90 m/s, co oznacza maksymalną prędkość skrawania dla drewna świerkowego. Zgodnie z danymi przedstawionymi w tabeli, drewno świerkowe klasyfikowane jest jako drewno miękkie, które charakteryzuje się specyficznymi właściwościami mechanicznymi umożliwiającymi osiągnięcie wyższych prędkości skrawania. W praktyce, odpowiednie dostosowanie parametrów skrawania, takich jak prędkość, pozwala na efektywniejsze i precyzyjniejsze wykonanie obróbki drewna, co jest kluczowe w przemyśle meblarskim oraz budowlanym. Prędkość skrawania na poziomie 90 m/s jest często stosowana w praktyce, aby zminimalizować ścieranie narzędzi i jednocześnie uzyskać gładkie wykończenie powierzchni. Przy takiej prędkości ważne jest również, aby stosować odpowiednie narzędzia skrawające, które mogą wytrzymać wysokie obciążenia. Standardy branżowe, takie jak ISO 3685, podkreślają znaczenie doboru optymalnych parametrów skrawania dla różnych materiałów, co bezpośrednio wpływa na jakość oraz wydajność obróbki.

Pytanie 13

Po zakończeniu używania brzeszczotów w piłach ręcznych należy je wyczyścić oraz

A. zanurzyć w rozpuszczalniku

B. przetrzeć naoliwioną ściereczką

C. przetrzeć wilgotną ściereczką

D. zanurzyć w wodzie

Przetrwanie brzeszczotów pił ręcznych naoliwioną ściereczką po zakończeniu pracy jest kluczowym krokiem w zapewnieniu ich długotrwałej wydajności oraz ochrony przed korozją. Oliwienie narzędzi tnących pozwala na tworzenie cienkiej warstwy oleju, która zabezpiecza metal przed wilgocią i zanieczyszczeniami. Praktyka ta jest zgodna z najlepszymi standardami konserwacji narzędzi, które zalecają regularne nawilżanie i smarowanie elementów narażonych na tarcie oraz zużycie. Zastosowanie naoliwionej ściereczki nie tylko ułatwia usunięcie resztek materiału, ale także równomiernie rozprowadza olej, co minimalizuje ryzyko powstawania rdzy. Warto również pamiętać, że stosowanie odpowiednich olejów do konserwacji narzędzi tnących, takich jak olej mineralny lub specjalistyczny olej do narzędzi, może znacznie poprawić ich trwałość i funkcjonalność. Regularne czyszczenie i smarowanie brzeszczotów po każdej sesji roboczej powinno stać się rutyną, co pozytywnie wpłynie na ich efektywność i żywotność.

Pytanie 14

Użycie zbyt szerokiej piły na pilarce taśmowej w trakcie wycinania elementów o skomplikowanych kształtach może skutkować uszkodzeniem

A. koła napinającego

B. piły

C. rolek prowadzących

D. okładzin

Zastosowanie zbyt szerokiej piły na pilarce taśmowej podczas wycinania elementów o złożonych zarysach jest problematyczne, ponieważ piła może nie być w stanie precyzyjnie odwzorować skomplikowanych kształtów. W rezultacie, może dojść do nadmiernego nacisku na ostrze, co prowadzi do jego uszkodzenia. W praktyce, piły taśmowe mają określone zastosowanie w zależności od grubości materiału oraz kształtu cięcia. Na przykład, w przypadku wycinania skomplikowanych detali drewnianych, zaleca się użycie węższej piły, co pozwala na uzyskanie większej dokładności oraz mniejszych promieni łuku. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące narzędzi skrawających, podkreślają znaczenie doboru odpowiednich narzędzi do specyfiki pracy. Właściwy dobór piły nie tylko zwiększa efektywność procesu cięcia, ale także wydłuża żywotność narzędzia oraz zwiększa bezpieczeństwo pracy operatora.

Pytanie 15

Jakie gatunki drzew są klasyfikowane jako iglaste?

A. Orzech, grab, jawor

B. Olcha, osika, klon

C. Sosna, świerk, modrzew

D. Brzoza, cis, jarzębina

Odpowiedź 'Sosna, świerk, modrzew' jest poprawna, ponieważ wszystkie te gatunki należą do rodziny drzew iglastych, znanej również jako coniferous trees. Drzewa iglaste charakteryzują się posiadaniem igieł zamiast szerokich liści, co pozwala im na lepsze przetrwanie w trudnych warunkach klimatycznych, w tym w niskich temperaturach i na ubogich glebach. Sosna jest często wykorzystywana w przemyśle budowlanym i meblarskim ze względu na swoje właściwości mechaniczne oraz łatwość obróbki. Świerk jest popularny w produkcji papieru oraz jako materiał budowlany, a także jest często stosowany jako choinka w okresie świątecznym. Modrzew, z kolei, jest ceniony za swoją odporność na warunki atmosferyczne i jest wykorzystywany w budownictwie zewnętrznym, takim jak tarasy czy altany. Wiele z tych drzew znajduje się w lasach europejskich i amerykańskich, co sprawia, że stanowią one istotny element ekosystemów leśnych oraz gospodarki leśnej. Wiedza o tych drzewach jest kluczowa dla ekologów, leśników oraz architektów krajobrazu.

Pytanie 16

Jakie z poniższych kryteriów oceny jakości nie odnosi się do mebli wykonanych z laminowanej płyty wiórowej?

A. Równomierna powłoka lakieru

B. Brak widocznych śladów kleju

C. Brak uszkodzeń i odprysków płyty

D. Obrzeże idealnie przylegające

Wybór odpowiedzi dotyczącej równo przylegających obrzeży mebli z płyty wiórowej laminowanej może wynikać z niepełnego zrozumienia kryteriów jakości tych produktów. Powłoka lakiernicza równomierna jest absolutnie kluczowym elementem, który zapewnia estetykę oraz ochronę powierzchni przed uszkodzeniami. Nierównomierna powłoka nie tylko wpływa na wygląd mebla, ale także może przyczynić się do przedwczesnego zużycia oraz zwiększonej podatności na działanie wilgoci, co jest szczególnie istotne w miejscach o wysokiej wilgotności, takich jak kuchnie czy łazienki. Brak śladów kleju jest również kluczowym wskaźnikiem jakości, świadczącym o zastosowaniu odpowiednich technologii produkcji. Meble z dobrze przyklejonymi elementami mają lepszą stabilność i są mniej podatne na uszkodzenia. Brak ubytków, odprysków płyty to z kolei istotny wskaźnik, który gwarantuje długotrwałość produktu. Ubytki mogą prowadzić do dalszych uszkodzeń w trakcie użytkowania, co wpływa na bezpieczeństwo użytkowników. Zrozumienie znaczenia tych elementów jest niezbędne dla osób zajmujących się zakupem lub projektowaniem mebli, aby zapewnić, że produkty spełniają wysokie standardy jakości oraz są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 17

Aby przeprowadzić oklejanie płyt wiórowych naturalną okleiną w prasach hydraulicznych na gorąco, należy przygotować odpowiedni klej

A. fenolowo-formaldehydowy

B. kazeinowy

C. mocznikowo-formaldehydowy

D. polioctanowinylowy

Stosowanie klejów polioctanowinylowych w kontekście oklejania płyt wiórowych naturalną okleiną nie jest zalecane, zwłaszcza w procesach wymagających wysokiej temperatury i ciśnienia, takich jak prasowanie na gorąco. Kleje te, znane również jako PVA, charakteryzują się dobrymi właściwościami adhezyjnymi w warunkach pokojowych, lecz ich odporność na wodę oraz wysoką temperaturę jest ograniczona. Z tego powodu, nie zapewniają one wymaganej trwałości połączenia w aplikacjach przemysłowych. Kleje fenolowo-formaldehydowe, z kolei, są stosowane głównie w produkcji materiałów kompozytowych oraz w zastosowaniach wymagających dużej wytrzymałości, jednak ich nadmiar formaldehydu czyni je mniej preferowanym wyborem w produkcji mebli, gdzie kluczowa jest estetyka oraz bezpieczeństwo użytkowania. Klej kazeinowy, bazujący na białku mleka, również nie jest odpowiedni do oklejania w przypadku, gdy stawiamy na wysokie temperatury, ponieważ jego właściwości mechaniczne są niewystarczające. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych niewłaściwych klejów to często brak zrozumienia specyfiki procesu produkcji oraz niedostateczna wiedza na temat właściwości różnorodnych klejów i ich zastosowania w różnych kontekstach przemysłowych. Wybór niewłaściwego kleju może prowadzić do problemów z jakością wykończenia oraz długowiecznością produktu końcowego.

Pytanie 18

Elementy z MDF o szerokich profilowanych płaszczyznach powinny być oklejane przy pomocy

A. prasy półkowej

B. ścisków pneumatycznych

C. prasy membranowej

D. ścisków hydraulicznych

Wybór złego narzędzia do oklejania MDF to kłopot, to pewne. Ściski hydrauliczne, mimo że są używane w różnych sytuacjach, nie są najlepszym wyborem do oklejania szerokich, profilowanych płaszczyzn. Zazwyczaj ich głównym celem jest zaciskanie elementów podczas obróbki, a nie robienie tak, żeby okleina przylegała równo. To może prowadzić do sytuacji, gdzie ciśnienie jest nierównomierne, a co za tym idzie, powstają pęcherzyki powietrza i inne niedoskonałości. Prasa półkowa też nie zawsze się sprawdzi, bo jej konstrukcja nie ułatwia dopasowania okleiny do nieregularnych kształtów MDF. W jej przypadku mogą się zdarzać odpryski czy odklejanie okleiny. Z kolei ściski pneumatyczne, mimo że są bardziej elastyczne, to też nie są idealne do oklejania, bo nie zapewniają równomiernego rozkładu ciśnienia na całej powierzchni. Wiele osób myśli, że jakakolwiek forma nacisku wystarczy, ale w praktyce skuteczność oklejania wymaga precyzyjnego podciśnienia, a to można osiągnąć tylko przy prawidłowym użyciu pras membranowych. Dlatego ważne jest, żeby dobrać odpowiednie narzędzia, bo to klucz do dobrej jakości wykończenia i trwałości produktów.

Pytanie 19

Jaką grupę wad drewna reprezentuje fałszywa twardziel?

A. Wad kształtowych

B. Pęknięć

C. Porażeń wywołanych przez grzyby

D. Budowy drewna i zabarwień

Wybór odpowiedzi dotyczącej porażeń przez grzyby jest nietrafiony, ponieważ fałszywa twardziel nie jest rezultatem działania grzybów, lecz wynikiem nieprawidłowego rozwoju komórek drewna. Porażenia grzybami prowadzą do degradacji drewna, a nie do pojawienia się jego specyficznych form, jak to ma miejsce w przypadku fałszywej twardzieli. Ponadto, odpowiedź dotycząca wad kształtu jest również nieadekwatna, gdyż fałszywa twardziel nie zmienia kształtu drewna, a jedynie jego wewnętrzną strukturę i kolorystykę. Kształt drewna może być zmieniany przez różne procesy, takie jak skręcanie czy łamanie, ale nie jest to związane z twardzielą. Ostatnia opcja, dotycząca pęknięć, odnosi się do fizycznych uszkodzeń drewna, które mogą wystąpić w wyniku nieodpowiednich warunków przechowywania lub obróbki. Tego rodzaju wady są jednak odrębną kategorią i nie mają związku z fałszywą twardzielą. Właściwe rozumienie wad drewna, w tym odróżnianie między różnymi typami uszkodzeń, jest kluczowe dla zapewnienia jakości produktów drzewnych oraz ich odpowiedniego wykorzystania w przemyśle.

Pytanie 20

Do szlifowania wstępnego drewna miękkiego należy użyć papieru ściernego oznaczonego symbolem

A. P 100

B. P 20

C. P 80

D. P 60

Wybór papieru ściernego z wyższym oznaczeniem, takim jak P 60, P 80 czy P 100, do szlifowania zgrubnego drewna miękkiego świadczy o nieporozumieniu związanym z właściwościami i zastosowaniem papierów ściernych. Papier o wysokiej ziarnistości, jak P 80 czy P 100, jest przeznaczony do bardziej precyzyjnych prac, gdzie istotne jest wygładzenie powierzchni oraz przygotowanie jej do dalszej obróbki, na przykład lakierowania lub malowania. Użycie takiego papieru na etapie szlifowania zgrubnego może prowadzić do nadmiernego czasu pracy oraz niezadowalających rezultatów, takich jak niedostateczne usunięcie materiału czy zbyt wolne postępy w obróbce. Zasadniczo, w przypadku drewna miękkiego, najpierw powinno się używać papieru o niskiej ziarnistości, aby skutecznie usunąć zarysowania i nierówności, a dopiero później przejść do szlifowania dokładniejszymi papierami. Brak zrozumienia hierarchii ziarnistości papierów ściernych może prowadzić do typowych błędów w procesie szlifowania, co w praktyce może skutkować pogorszeniem jakości obrabianego materiału oraz wydłużeniem czasu pracy. Warto także zwrócić uwagę na standardy branżowe, które jasno określają zasady doboru papieru ściernego w zależności od etapu obróbki oraz rodzaju materiału.

Pytanie 21

Czynnikiem, który nie spowoduje poluzowania połączeń w meblach, jest

A. częsta zmiana wilgotności powietrza

B. niewłaściwe i długotrwałe użytkowanie

C. zmiana koloru wybarwienia elementów

D. starzenie się spoin klejowych

Zmiana koloru wybarwienia elementów meblowych nie ma bezpośredniego wpływu na stabilność połączeń w meblach. Proces wybarwienia może być spowodowany różnymi czynnikami, takimi jak eksponowanie na światło UV, co powoduje degradację pigmentów, lecz nie wpływa na mechaniczne lub chemiczne właściwości materiałów, z których meble są wykonane. Starzenie się spoin klejowych, zmiany wilgotności powietrza oraz niewłaściwe użytkowanie to czynniki, które mogą doprowadzić do uszkodzenia połączeń. Na przykład, zmiana wilgotności powietrza może powodować pęcznienie lub kurczenie się drewna, co prowadzi do poluzowania połączeń. Dobrą praktyką w produkcji mebli jest użycie wysokiej jakości klejów odpornych na zmiany wilgotności oraz kontrola warunków eksploatacji mebli, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń. Właściwe utrzymanie wilgotności pomieszczenia oraz regularna konserwacja mebli przyczyniają się do ich dłuższej żywotności i stabilności konstrukcji.

Pytanie 22

Aby otrzymać części mebli, arkusze płyty laminowanej tnie się przy pomocy pilarni

A. formatowej

B. wzdłużnej

C. stolarskiej

D. taśmowej

Prawidłowa odpowiedź to pilarka formatowa, która jest specjalistycznym narzędziem służącym do cięcia dużych arkuszy materiałów, takich jak płyty laminowane, na mniejsze formaty. Główne cechy pilarki formatowej to możliwość precyzyjnego cięcia pod kątem prostym oraz możliwość ustawienia różnych wymiarów cięcia, co czyni ją idealnym narzędziem w produkcji mebli. W praktyce, pilarka formatowa pozwala na jednoczesne cięcie wielu arkuszy, co znacząco zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje straty materiałowe. W branży meblarskiej, stosowanie pilar z dużymi stół roboczymi i specjalistycznymi tarczami tnącymi zgodnymi z normami bezpieczeństwa jest standardem, co zapewnia precyzyjność i bezpieczeństwo operacji. Dodatkowo, pilarki formatowe często są wyposażone w systemy automatyzacji, które umożliwiają jeszcze dokładniejszą pracę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie produkcji i zarządzania jakością.

Pytanie 23

Aby oczyścić narzędzia zabrudzone żywicą, jakie akcesorium należy zastosować?

A. tampon nasączony terpentyną

B. stalowy skrobak

C. płaskie dłuto

D. papier ścierny

Stosowanie papieru ściernego do czyszczenia narzędzi zanieczyszczonych żywicą nie jest rozwiązaniem odpowiednim, ponieważ papier ścierny może uszkodzić delikatne powierzchnie narzędzi, zamiast skutecznie usunąć żywicę. W przypadku narzędzi precyzyjnych, takich jak dłuta czy noże, zarysowania spowodowane przez szorstką powierzchnię papieru ściernego mogą prowadzić do ich szybszego zużycia i obniżenia efektywności pracy. Użycie skrobaka stalowego z kolei może również prowadzić do uszkodzeń narzędzi, zwłaszcza jeśli żywica jest nałożona na delikatne części. Skrobak, jako narzędzie twarde, może zdzierać powierzchnię materiału, co w efekcie obniża jego trwałość. Dłuto płaskie, mimo że jest narzędziem o różnych zastosowaniach, nie jest przeznaczone do usuwania żywic. Niewłaściwe podejście do czyszczenia narzędzi może prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń oraz zwiększenia kosztów związanych z konserwacją i wymianą sprzętu. W związku z tym, istotne jest, aby stosować odpowiednie metody czyszczenia, które nie tylko skutecznie eliminują zanieczyszczenia, ale także nie wpływają negatywnie na stan techniczny narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie, że wybrane metody czyszczenia powinny być zgodne z właściwymi standardami i praktykami, co pozwala na zachowanie jakości narzędzi oraz zapewnia ich długoterminową użyteczność.

Pytanie 24

Na podstawie danych zawartych w tabeli dobierz czas parzenia elementów z drewna dębowego o grubości 18 mm.

Gatunek	Grubość elementu w mm	Czas parzenia w min.
Sosna	5÷10	25÷30
	11÷15	40÷50
	16÷20	60÷75
	21÷25	90÷105
Jesion, dąb, buk	5÷10	30÷40
	11÷15	50÷60
	16÷20	75÷90
	21÷25	105÷120

A. 60-70 min

B. 75-90 min

C. 25-30 min

D. 40-50 min

Poprawna odpowiedź 75-90 minut jest zgodna z danymi zawartymi w tabeli, która określa czas parzenia dla różnych gatunków drewna w zależności od ich grubości. Dla dębu o grubości 18 mm, który mieści się w przedziale 16-20 mm, czas parzenia wynosi od 75 do 90 minut. W praktyce, stosowanie odpowiednich czasów parzenia jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości drewna, takich jak jego elastyczność i odporność na pękanie. Dąb jest materiałem, który charakteryzuje się dużą gęstością, co sprawia, że wymaga dłuższego czasu obróbki w porównaniu do innych rodzajów drewna. Przestrzeganie zaleceń dotyczących parzenia ma fundamentalne znaczenie w procesie produkcji mebli oraz innych wyrobów drewnianych, gdzie niezbędne jest uzyskanie optymalnych właściwości materiału. W branży meblarskiej i stolarskiej stosuje się wiele standardów dotyczących obróbki drewna, takich jak normy ISO, które również zwracają uwagę na kwestie związane z obróbką drewna twardego. Dokładne przestrzeganie tych norm wpływa na jakość finalnego produktu oraz jego trwałość.

Pytanie 25

Aby poprawić czytelność oraz zrozumienie konstrukcji wyrobu w rysunku technicznym, wykorzystuje się

A. rzuty prostokątne i przekroje

B. kłady oraz powiększenia

C. dimetrię ukośną oraz izometrię

D. perspektywę zbieżną

Rzuty prostokątne i przekroje to naprawdę ważne rzeczy w rysunku technicznym. Dzięki nim wszystko staje się bardziej czytelne i łatwiejsze do zrozumienia. Rzuty prostokątne pokazują obiekt w trzech wymiarach na jednej płaszczyźnie, co pozwala nam przyjrzeć się różnym jego aspektom. Fajnie jest zauważyć wszystkie szczegóły, jak wymiary czy kształty, a także to, jak poszczególne elementy są ze sobą połączone. A przekroje? To super sprawa, bo pozwalają zobaczyć, co jest w środku obiektu, co ma duże znaczenie, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych konstrukcjach. Przykładowo, w inżynierii mechanicznej przekroje mogą pokazać detale, których po prostu nie da się dostrzec na rzutach prostokątnych. Dlatego korzystanie z tych technik jest naprawdę kluczowe, a ich stosowanie jest zgodne z normami ISO, co w praktyce pomaga wszystkim w tworzeniu lepszej dokumentacji technicznej. Gdy wszyscy rozumieją te rysunki, współpraca między projektantami i wykonawcami działa dużo sprawniej.

Pytanie 26

Proces wykonania widlicy obejmuje trasowanie złącza na elemencie, piłowanie wzdłuż linii traserskich, a następnie

A. struganiu widlicy na szerokość

B. struganiu widlicy na grubość

C. skróceniu widlicy

D. dłutowaniu widlicy

Dłutowanie widlicy to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o jej produkcję. To właśnie ten etap pozwala nam na dokładne formowanie i osiągnięcie właściwego kształtu złącza. Trzeba zwrócić uwagę na to, gdzie usuwamy materiał, bo to ma kluczowe znaczenie dla dopasowania elementów. Dłutowanie to technika, która daje nam tę precyzję, która jest niezbędna w różnych dziedzinach, jak na przykład produkcja maszyn czy narzędzi. Jeśli weźmiemy za przykład widlice w budownictwie, to widzimy, że dokładne dłutowanie zapewnia idealne połączenie z innymi częściami konstrukcji. No i pamiętaj, żeby korzystać z odpowiednich narzędzi, które są przystosowane do twardości materiału, z którego robisz widlicę. Kiedy użyjesz właściwego narzędzia i techniki zgodnie z normami, to nie tylko uzyskasz poprawne wymiary, ale także zwiększysz trwałość gotowego produktu.

Pytanie 27

Wymiary netto elementu z drewna wynoszą 240 x 75 x 15 mm. Jakie są wymiary brutto, jeżeli naddatki na obróbkę dla tego elementu są następujące: na długość 20 mm, na szerokość i na grubość 6 mm?

A. 260 x 81 x 21 mm

B. 246 x 95 x 21 mm

C. 260 x 81 x 15 mm

D. 246 x 90 x 35 mm

Odpowiedź 260 x 81 x 21 mm jest prawidłowa, ponieważ obliczenia wymiarów brutto bazują na wymiarach netto oraz naddatkach na obróbkę. Wymiary netto elementu wynoszą 240 mm długości, 75 mm szerokości i 15 mm grubości. Naddatki na obróbkę dla długości wynoszą 20 mm, co oznacza, że dodajemy ten naddatek do wymiaru długości: 240 mm + 20 mm = 260 mm. Następnie dodajemy naddatek na szerokość wynoszący 6 mm do wymiaru szerokości: 75 mm + 6 mm = 81 mm. Ostatni naddatek na grubość również wynosi 6 mm, więc dodajemy go do wymiaru grubości: 15 mm + 6 mm = 21 mm. Warto pamiętać, że naddatki na obróbkę są istotnym elementem w procesie produkcji, ponieważ pozwalają na uzyskanie precyzyjnych wymiarów po obróbce. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest niezbędne w branży stolarskiej i budowlanej, gdzie dokładne wymiary elementów są kluczowe dla ich prawidłowego montażu i funkcjonowania. Dobre praktyki branżowe uwzględniają stosowanie naddatków na obróbkę, aby uwzględnić naturalne odchylenia materiałów i zapewnić optymalną jakość finalnego produktu.

Pytanie 28

Do naprawy wykorzystuje się fragmenty rogów zwierząt jako materiał alternatywny

A. intarsji

B. zamków

C. inkrustacji

D. tralek

Inkrustacja jest techniką, która różni się od innych podejść, takich jak tralek, intarsji czy zamków, które nie obejmują stosowania fragmentów rogów zwierząt. Tralki to pionowe elementy balustrad, które pełnią funkcję konstrukcyjną i nie mają zastosowania w kontekście dekoracji, jak ma to miejsce w inkrustacji. Intarsja natomiast to technika zdobienia, która polega na wklejaniu różnych materiałów w jedną powierzchnię, ale niekoniecznie wykorzystuje fragmenty rogów. Może obejmować drewno, metal czy inne materiały, które są bardziej powszechne w rzemiośle meblarskim. Zamki to mechanizmy zabezpieczające, których struktura i funkcjonalność nie mają nic wspólnego z estetycznymi aspektami inkrustacji. Wybierając nieodpowiednie materiały do inkrustacji, można nie tylko obniżyć estetykę produktu, ale również wpłynąć na jego trwałość. Przykładowo, użycie materiałów nieodpowiednich do inkrustacji może prowadzić do odklejania się elementów lub ich uszkodzenia w trakcie użytkowania. W związku z tym kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi technikami, aby unikać typowych błędów w procesie twórczym oraz skutecznie wdrażać najlepsze praktyki w rzemiośle artystycznym.

Pytanie 29

Drewno, które ma być wykorzystane do produkcji okleiny, powinno być poddane obróbce tuż przed procesem skrawania

A. łupaniem na składzie surowca

B. chemicznej na wolnym powietrzu

C. hydrotermicznej w dołach parzelnianych

D. fizykochemicznej w komorach

Obróbka łupaniem na składzie to nie jest najlepszy pomysł przed skrawaniem okleiny. Ta metoda głównie służy do rozdzielania drewna na mniejsze kawałki, co bardziej sprawdza się przy produkcji materiałów opałowych lub przy wstępnym przetwarzaniu surowca. A łupanie może czasami prowadzić do pęknięć i uszkodzeń, co na pewno nie jest korzystne dla jakości okleiny. Z kolei obróbka fizykochemiczna w komorach, mimo że może coś zmienić w surowcu i pomóc w jego suszeniu, nie zawsze jest najefektywniejsza do skrawania oklein. Bywa, że jest zbyt skomplikowana i czasochłonna, co nie odpowiada potrzebom w przemyśle meblarskim. Obróbka chemiczna na świeżym powietrzu też nie jest najlepszym rozwiązaniem, bo nie mamy kontroli nad warunkami, co może prowadzić do nieprzewidzianych efektów, jakieś nierówne nawilżenie czy chemikalia wnikające w drewno. Takie połączenie może dać skutek daleki od oczekiwanego, co w produkcji oklein jest niedopuszczalne. Bez odpowiedniej obróbki hydrotermicznej mogą się pojawić problemy z wytrzymałością oraz estetyką okleiny, a to w profesjonalnej branży meblarskiej to już nie przejdzie.

Pytanie 30

Drewno w formie okrągłej o długości 8 m powinno być sklasyfikowane jako

A. kłoda

B. dłużyca

C. wyrzynka

D. walec

Wybór niewłaściwej klasyfikacji drewna okrągłego może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście jego zastosowania. Wałek jest terminem używanym w odniesieniu do drewna o mniejszych średnicach i długościach, które nie przekraczają zazwyczaj 6 m. Klasyfikacja drewna o długości 8 m jako wałka byłaby błędna, ponieważ nie spełniałoby wymogów dotyczących długości tego rodzaju drewna. W kontekście wyrzynków, są to fragmenty drewna, które mogą być używane w różnych procesach produkcyjnych, ale nie odnoszą się do drewna okrągłego w takiej formie, jaką mamy w tym przypadku. Klasyfikacja drewna jako kłody dotyczy zazwyczaj surowca o długości do 6 m, co również nie pasuje do opisanego drewna o długości 8 m. Typowym błędem myślowym przy klasyfikacji drewna jest opieranie się na ogólnych terminach, zamiast na konkretnych definicjach i standardach obowiązujących w branży leśnej i drzewnej. Wiedza na temat klasyfikacji drewna jest kluczowa dla profesjonalistów, aby zapewnić odpowiednie zastosowanie materiałów, a także ich trwałość i funkcjonalność w różnych projektach budowlanych. Niewłaściwa klasyfikacja może prowadzić do błędów w obliczeniach, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i efektywność konstrukcji.

Pytanie 31

Po zakończeniu pracy należy oczyścić świdry, a następnie

A. zanurzyć w rozpuszczalniku

B. przetrzeć wilgotną ściereczką

C. przetrzeć ściereczką nasączoną olejem

D. zanurzyć w wodzie

Przetrwanie świdrów naoliwioną ściereczką po zakończeniu pracy jest kluczowym elementem konserwacji narzędzi. Odpowiednie czyszczenie i nawilżenie elementów roboczych pozwala na usunięcie resztek materiałów obróbczych oraz zanieczyszczeń, co przyczynia się do przedłużenia żywotności narzędzi. Stosowanie naoliwionej ściereczki ma na celu nie tylko oczyszczenie, ale również nałożenie cienkiej warstwy oleju, który tworzy ochronną powłokę, zapobiegając korozji i utlenianiu się metalu. W praktyce, stosowanie oleju do konserwacji narzędzi jest zgodne z zaleceniami producentów, którzy podkreślają znaczenie regularnego czyszczenia i smarowania. Warto również pamiętać, że odpowiednia konserwacja narzędzi wpływa na jakość pracy, precyzję obróbki oraz bezpieczeństwo użytkownika. Regularne utrzymanie świdrów w dobrym stanie to również sposób na oszczędności, ponieważ zmniejsza ryzyko uszkodzeń i konieczności kosztownej wymiany sprzętu.

Pytanie 32

Aby pozbyć się kołatka domowego z starego mebla, należy

A. zaokleinować miejsca z otworami po kołatku.

B. wstrzyknąć w otwory środek owadobójczy.

C. wymienić uszkodzone części na nowe.

D. zatykać otwory kitem.

Wstrzykiwanie środka owadobójczego w otwory po kołatku domowym jest skuteczną metodą zwalczania tego szkodnika, ponieważ substancje czynne zawarte w tych preparatach działają bezpośrednio na owady, eliminując je w ich naturalnym środowisku. Kołatek domowy, będący jednym z najgroźniejszych szkodników drewna, składa jaja w szczelinach i otworach, gdzie larwy mogą się rozwijać. Wstrzyknięcie środka owadobójczego do tych miejsc pozwala na dotarcie substancji aktywnej do larw oraz dorosłych osobników, co jest kluczowe dla skuteczności zwalczania. Dobre praktyki zalecają stosowanie preparatów o wysokiej penetracji, co zwiększa ich efektywność. Ponadto, przed aplikacją środka owadobójczego ważne jest przeprowadzenie oceny stanu mebla oraz lokalizacji owadów, aby dobrać odpowiedni produkt. Po zabiegu, warto również monitorować mebel, aby upewnić się, że problem został skutecznie rozwiązany. W przypadku większego zainfekowania, może być konieczne skorzystanie z usług profesjonalnych firm zajmujących się dezynsekcją.

Pytanie 33

Na okleinowanej powierzchni płyty reprezentacyjnego stołu pojawiły się białe, okrągłe plamy pod lakierem. Aby stół, zgodnie z oczekiwaniami klientów, mógł pełnić swoją rolę i wciąż być reprezentatywnym meblem, należy

A. usunąć plamy

B. wymienić płytę stołu

C. nałożyć nową powłokę lakierową

D. nakleić nową okleinę

Wymiana płyty stołu jest kosztownym i czasochłonnym rozwiązaniem, które niekoniecznie rozwiązuje problem z białymi plamami pod lakierem. Tego typu uszkodzenia często występują na powierzchni lakierowanej, co oznacza, że problem tkwi w istniejącej powłoce, a nie w samej płycie. Zastąpienie płyty nie tylko wymaga dużych nakładów finansowych, ale także wiąże się z koniecznością dostosowania nowej płyty do pozostałych elementów stołu, co w praktyce może być bardzo trudne. Zmycie plam może wydawać się kontrowersyjne, ponieważ w przypadku uszkodzeń pod lakierem, próby ich usunięcia mogą prowadzić do dodatkowego zniszczenia powierzchni. Naklejanie nowej okleiny również nie jest odpowiednim rozwiązaniem, gdyż nie rozwiązuje problemu z lakierem, a nowa okleina może nie przylegać prawidłowo do uszkodzonej powierzchni. Często zdarza się, że podejścia te są stosowane przez osoby, które nie mają odpowiedniej wiedzy na temat obróbki mebli, co prowadzi do błędnych wniosków, a ostatecznie do zwiększenia kosztów naprawy. W branży zaleca się korzystanie z metod, które nie tylko rozwiążą bieżące problemy, ale również poprawią trwałość i estetykę mebla, co czyni nałożenie nowej powłoki lakierowej najbardziej sensownym wyborem.

Pytanie 34

Która kolejność operacji technologicznych jest właściwa dla przygotowania powierzchni elementów drewnianych do lakierowania?

zaprawianie wad	usuwanie plam	usuwanie plam	zaprawianie wad
usuwanie plam	zaprawianie wad	szlifowanie	szlifowanie
szlifowanie	barwienie	zaprawianie wad	usuwanie plam
barwienie	szlifowanie	barwienie	barwienie
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich pomija kluczowe etapy przygotowania powierzchni elementów drewnianych do lakierowania, co może prowadzić do poważnych problemów z jakością końcowego wyrobu. Na przykład, pomijanie usunięcia plam sprawia, że zanieczyszczenia mogą być uwięzione pod warstwą lakieru, co prowadzi do nieestetycznych wykończeń oraz potencjalnych problemów z przyczepnością lakieru. Z kolei, jeśli szlifowanie zostanie pominięte, na powierzchni mogą pozostać niewielkie nierówności, co znacznie pogarsza estetykę oraz funkcjonalność lakierowanej powierzchni. Jakiekolwiek błędy w procesie zaprawiania wad mogą skutkować szybkim uszkodzeniem elementów drewnianych, gdyż niewłaściwie wypełnione ubytki mogą prowadzić do pęknięć i odspojeń. Barwienie, jeśli nie jest przeprowadzone prawidłowo, może z kolei zniweczyć wysiłki podjęte w poprzednich etapach, prowadząc do nierównomiernego wybarwienia, które negatywnie wpływa na estetykę. Przestrzeganie właściwej kolejności działań jest fundamentalne, aby uzyskać efekt końcowy, który nie tylko będzie ładny, ale również trwały i odporny na czynniki zewnętrzne. Wartościowe jest korzystanie z instrukcji i norm branżowych, które definiują te procesy jako kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wyrobów drewnianych.

Pytanie 35

Aby na strugarce wyrównawczej usunąć warstwę drewna o konkretnej grubości, konieczne jest właściwe ustawienie

A. położenia stołu przedniego

B. wysunięcia noży

C. wysunięcia wału tnącego

D. położenia stołu tylnego

Poprawna odpowiedź to 'położenie stołu przedniego', ponieważ to właśnie ono bezpośrednio wpływa na grubość zestruganej warstwy drewna. Przy ustawieniu strugarki wyrówniarki, stół przedni jest kluczowym elementem, który określa, na jaką wysokość noże będą wchodzić w materiał. W praktyce, obniżając stół przedni, zwiększamy grubość zestruganej warstwy, a podnosząc go, zmniejszamy tę grubość. Ustawienie to jest niezwykle ważne, ponieważ precyzyjne dostosowanie pozwala na uzyskanie wymaganego wymiaru finalnego elementu. W branży stolarstwa, standardem jest ustawienie stołu przedniego w taki sposób, aby zminimalizować naprężenia w drewnie oraz uniknąć powstawania zarysowań czy nierówności. Wiedza na temat odpowiedniego ustawienia stołu przedniego jest niezbędna dla każdego operatora maszyn, aby zapewnić profesjonalne wykonanie detali oraz zachowanie wysokiej jakości produktów końcowych.

Pytanie 36

Aby zmierzyć średnicę gniazda z dokładnością do 0,1 milimetra, należy użyć

A. miary stolarskiej

B. suwmiarki z noniuszem

C. mikrometru talerzykowego

D. taśmy mierniczej

Suwmiarka z noniuszem to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładne pomiary długości oraz średnicy z precyzją do jednej dziesiątej milimetra. Działa na zasadzie odczytu skali głównej oraz skali noniusza, co pozwala na uzyskanie wysokiej dokładności. Przykładowo, w przemyśle mechanicznym suwmiarka jest powszechnie stosowana do pomiaru średnic otworów, wałków oraz innych elementów, gdzie precyzja jest kluczowa. Użycie suwmiarki z noniuszem zapewnia nie tylko dokładność, ale również łatwość w obsłudze, co czyni ją narzędziem szeroko stosowanym zarówno w warsztatach, jak i laboratoriach metrologicznych. Standardy pomiarowe, takie jak ISO 13385, zalecają stosowanie narzędzi o takich parametrach, aby zapewnić wiarygodność wyników. Użytkownicy powinni być zaznajomieni z zasadami kalibracji suwmiarki oraz techniką pomiarową, aby uniknąć potencjalnych błędów, które mogą wpływać na dokładność pomiarów.

Pytanie 37

W której z wymienionych metod suszenia drewno jest umieszczane pomiędzy elektrodami zmiennego pola elektrycznego?

A. Pojemnościowej

B. Konwekcyjnej

C. Promiennikowej

D. Stykowej

Metody suszenia drewna, takie jak konwekcyjna, stykowa i promiennikowa, różnią się zasadniczo od metody pojemnościowej, co może prowadzić do błędnych interpretacji ich efektywności i zastosowań. Suszenie konwekcyjne opiera się na wymianie ciepłego powietrza z wilgotnym drewnem, co jest procesem stosunkowo wolnym i może prowadzić do nierównomiernego wysychania, a w rezultacie do pękania lub deformacji materiału. Użytkownicy mogą myśleć, że ta metoda jest wystarczająca, jednak wymaga ona znacznie więcej czasu i może nie spełniać wymagań dotyczących jakości suszonego drewna w niektórych zastosowaniach. Z kolei metoda stykowa, polegająca na bezpośrednim kontakcie drewna z ciepłym materiałem, również nie jest tak skuteczna jak pojemnościowa, ponieważ może ograniczać się do jedynie zewnętrznych warstw drewna, pozostawiając wilgoć wewnętrzną. Natomiast metoda promiennikowa, wykorzystująca promieniowanie podczerwone do suszenia, również może prowadzić do nierównomiernego rozkładu temperatury i wilgotności, co z kolei przyczynia się do powstawania wad w drewnie. Wszystkie te metody, choć mają swoje miejsce w przemyśle, nie osiągają efektywności i szybkości, które oferuje metoda pojemnościowa, co czyni je mniej odpowiednimi w kontekście nowoczesnych wymagań dotyczących przetwarzania drewna.

Pytanie 38

Jaką temperaturę ma woda w basenach warzelnianych podczas uplastyczniania drewna w procesie produkcji sklejki latem?

A. 40–65oC

B. 25–39oC

C. 71–80oC

D. 81–85oC

Odpowiedzi 25–39oC, 71–80oC i 81–85oC są nieprawidłowe, ponieważ nie odpowiadają rzeczywistym warunkom panującym w procesie uplastyczniania drewna. Temperatura 25–39oC jest zbyt niska, aby skutecznie uplastycznić drewno. W tym zakresie nie dochodzi do odpowiedniego rozluźnienia struktury komórkowej drewna, co uniemożliwia prawidłowe formowanie i klejenie sklejki. Użytkownicy mogą myśleć, że niższe temperatury będą wystarczające dla elastyczności drewna, jednak rzeczywistość pokazuje, że drewno wymaga wyższych temperatur, aby uzyskać pożądaną plastyczność. Z kolei temperatury 71–80oC i 81–85oC przekraczają optymalne wartości, co może prowadzić do uszkodzenia drewna, takie jak degradacja ligniny i hemicelulozy, a także do nieodwracalnych zmian w strukturze komórkowej. W takich warunkach drewno może stać się kruche, co negatywnie wpływa na jakość sklejki. Przemysł sklejka stawia na jakość i trwałość, dlatego kluczowe jest, aby proces uplastyczniania odbywał się w kontrolowanej temperaturze, zgodnej z najlepszymi praktykami i standardami branżowymi. W przypadku produkcji sklejki, zrozumienie znaczenia odpowiednich temperatur jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości produktu końcowego, co w dłuższej perspektywie wpływa na satysfakcję klientów oraz efektywność produkcji.

Pytanie 39

Jakie jest zadanie brzegowania płyt wykonanych z tworzyw drzewnych?

A. ulepszenie procesu rozkroju

B. wyrównanie wąskiej powierzchni arkusza

C. określenie ilości formatek

D. ustalenie sekwencji rozkroju

Optymalizacja rozkroju, ustalenie liczby formatek oraz kolejności rozkroju to procesy istotne w produkcji i obróbce płyt z tworzyw drzewnych, ale nie odpowiadają bezpośrednio na pytanie dotyczące brzegowania. Często mylnie zakłada się, że brzegowanie ma na celu zwiększenie efektywności rozkroju poprzez zmniejszenie strat materiałowych lub poprawę procesu planowania produkcji. W rzeczywistości brzegowanie koncentruje się na fizycznym wyrównaniu krawędzi arkusza, co jest fundamentalne dla późniejszej obróbki. W przypadku ustalania liczby formatek, chodzi o planowanie, które polega na określeniu, ile elementów można uzyskać z danego arkusza, co jest odrębnym aspektem od samych krawędzi płyt. Ustalenie kolejności rozkroju to z kolei strategia, która dotyczy sekwencji cięć, mająca na celu efektywne wykorzystanie materiału, co również nie jest bezpośrednio związane z brzegowaniem. W ten sposób, pomyłki w interpretacji tych zagadnień mogą wynikać z mylnego przeświadczenia, że brzegowanie jest częścią większego procesu produkcji, gdy w rzeczywistości stanowi ono kluczowy, ale odrębny etap, który wpływa na jakość i precyzję obróbki produktów drewnopochodnych.

Pytanie 40

Jaką wilgotność powinny mieć sklejane elementy krzeseł biurowych wykonanych z drewna?

A. od 6 do 12%

B. od 14 do 16%

C. od 18 do 20%

D. od 2 do 4%

Wilgotność sklejanych elementów krzeseł biurowych z drewna powinna wynosić od 6 do 12% ze względu na wpływ wilgotności na właściwości mechaniczne i trwałość drewna. W tej kategorii wilgotności materiał jest wystarczająco suchy, aby zapewnić odpowiednią stabilność i minimalizować ryzyko deformacji. Przykładowo, w warunkach biurowych, gdzie zmiany temperatury i wilgotności są częste, utrzymanie wilgotności w tym zakresie zapobiega pękaniu, odkształcaniu się oraz innym uszkodzeniom mechanicznym. W praktyce, producenci mebli biurowych i stolarze stosują urządzenia do pomiaru wilgotności drewna, aby upewnić się, że materiał desek i sklejonych elementów spełnia normy branżowe, takie jak PN-EN 16139:2013 dotycząca mebli. Utrzymanie właściwej wilgotności jest również zalecane przez organizacje zajmujące się jakością mebli, co przekłada się na dłuższą żywotność produktów oraz zadowolenie użytkowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej