Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik archiwista
Kwalifikacja: EKA.03 - Opracowywanie materiałów archiwalnych
Data rozpoczęcia: 26 kwietnia 2025 16:26
Data zakończenia: 26 kwietnia 2025 16:42

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W dokumentacji geodezyjnej mapa boczna (uzupełniająca), związana z mapą zasadniczą, umieszczona w granicach arkusza mapy, nie funkcjonująca jako odrębna jednostka archiwalna, to

A. operat ewidencyjny

B. atlas

C. karton

D. plan sytuacyjny

Karton, jako dokumentacja kartograficzna, odgrywa kluczową rolę w organizacji i prezentacji informacji geograficznych. Jest to mapa boczna, która jest powiązana z mapą główną, umieszczona w obrębie arkusza mapy. Z perspektywy praktycznej, karton służy do przedstawienia szczegółowych danych, które są istotne dla użytkowników takich jak geodeci, urbaniści czy planisty miejscy. W związku z tym, karton nie jest odrębną jednostką archiwalną, ale raczej integralnym elementem szerszej dokumentacji. W standardach kartograficznych, takich jak ISO 19115, szczegółowo opisuje się wymagania dotyczące opisu metadanych map, co podkreśla znaczenie kartonów w kontekście identyfikacji i zarządzania danymi geograficznymi. Dobrą praktyką jest stosowanie kartonów w procedurach planowania przestrzennego, gdzie dostarczają one niezbędnych informacji o lokalnych zasobach i infrastrukturze, co wspiera podejmowanie decyzji w zakresie zagospodarowania przestrzennego.

Pytanie 2

Układ dokumentacji w systemie dziennikowym jest?

A. alfabetyczny

B. rzeczowy

C. strukturalny

D. chronologiczny

Dokumentacja prowadzona systemem dziennikowym w układzie chronologicznym jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania danymi i dokumentacją. Taki układ umożliwia łatwe śledzenie zdarzeń oraz zmian w czasie, co jest kluczowe w wielu kontekstach, takich jak zarządzanie projektami, audyt czy monitorowanie zgodności. Przykładem zastosowania układu chronologicznego może być logowanie działań w systemach IT, gdzie każdy wpis zawiera datę i czas zdarzenia, co pozwala na analizę działań oraz identyfikację nieprawidłowości. To podejście wspiera również procesy decyzyjne, ponieważ pozwala na retrospektywne analizowanie działań i ich skutków. Zgodnie z normą ISO 9001, dokumentacja powinna być systematycznie przeglądana i aktualizowana, co również wymaga chronologicznego podejścia do zapisu zmian, aby zapewnić przejrzystość i zgodność z wymaganiami jakościowymi oraz regulacyjnymi.

Pytanie 3

Jakim terminem nazywa się zbiór uporządkowanych danych, które są logicznie związane z przesyłką, sprawą lub innymi dokumentami, co ułatwia ich odnajdywanie, kontrolowanie, interpretację oraz długotrwałe przechowywanie i zarządzanie?

A. Kwalifikatory

B. Formaty

C. Metadane

D. Identyfikatory

Metadane to zestaw usystematyzowanych informacji opisujących inne dane. W kontekście przesyłek, spraw czy dokumentacji, metadane pełnią kluczową rolę w zarządzaniu informacjami, umożliwiając ich łatwe wyszukiwanie, kontrolę oraz długotrwałe przechowywanie. Przykładami metadanych mogą być informacje takie jak autor dokumentu, data utworzenia, typ pliku czy słowa kluczowe. W praktyce, metadane są wykorzystywane w systemach zarządzania dokumentami, które pozwalają na efektywne klasyfikowanie i organizowanie informacji, co jest niezbędne w wielu branżach, takich jak prawo, finanse czy medycyna. Standardy takie jak Dublin Core czy ISO 19115 definiują podstawowe elementy metadanych, które powinny być stosowane w różnych kontekstach, co z kolei sprzyja interoperacyjności między systemami. Dlatego zrozumienie i umiejętność stosowania metadanych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania informacjami w każdych warunkach.

Pytanie 4

Nośniki danych informatycznych przekazywane do archiwum zgodnie z Rozporządzeniem Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2011 r. dotyczącego instrukcji kancelaryjnej, jednolitych wykazów akt oraz zasad organizacji i funkcjonowania archiwów zakładowych powinny być poddawane przeglądowi oraz tworzeniu kopii zapasowej nie rzadziej niż co

A. 12 lat

B. 10 lat

C. 7 lat

D. 5 lat

Odpowiedź, że przegląd powinien być co 5 lat, jest całkiem ok. To, co mówi rozporządzenie z 2011 roku, zwraca uwagę na konieczność regularnych przeglądów nośników informatycznych, które są przekazywane do archiwum. Co pięć lat możemy wykryć różne problemy, na przykład jakieś uszkodzenia fizyczne czy degradację danych. Wyobraź sobie firmę, która archiwizuje ważne umowy czy raporty finansowe – gdyby nie robiła tych przeglądów, mogłoby się okazać, że coś poszło nie tak i dane przepadły. Wiele organizacji ma różne polityki zarządzania danymi, a audyty stanu danych to część tego wszystkiego. To wszystko mieści się w ramach dobrych praktyk i norm ISO 15489, które mówią, jak zarządzać dokumentacją. To, że przeglądy odbywają się regularnie, to klucz do zachowania integralności danych.

Pytanie 5

Jednostką ewidencyjną dla materiałów audiowizualnych jest

A. jedno nagranie, niezależnie od liczby nośników

B. jedno opakowanie zawierające nośniki, niezależnie od ich ilości

C. jeden nośnik, bez względu na to, czy nagranie jest kompletne

D. jeden wspólny autor dla grupy nagrań, niezależnie od liczby nośników

Jednostką inwentarzową dla dokumentacji audiowizualnej jest jedno nagranie bez względu na liczbę nośników, co oznacza, że klasyfikacja i ewidencjonowanie materiałów audiowizualnych opiera się na treści nagrania, a nie na fizycznym nośniku. W praktyce oznacza to, że niezależnie od tego, czy nagranie znajduje się na jednym nośniku, czy jest rozdzielone na kilka różnych nośników, traktujemy je jako jedną jednostkę inwentarzową. Takie podejście jest zgodne z normami archiwalnymi oraz dobrymi praktykami w zarządzaniu zasobami informacyjnymi, które kładą nacisk na treść jako kluczowy element dokumentacji. W przypadku dokumentacji multimedialnej, istotne jest, aby w ewidencji skupić się na archiwizacji treści, co ułatwia przyszłe wyszukiwanie i zarządzanie tymi zasobami. Przykładowo, jeśli mamy film podzielony na kilka odcinków, które są przechowywane na różnych nośnikach, ewidencja powinna odnosić się do całego filmu jako jednego dzieła, co pozwala na lepsze zrozumienie jego kontekstu oraz łatwiejsze zarządzanie materiałem.

Pytanie 6

Lista dokumentacji pracowniczej – akta osobowe, jest tworzona w porządku alfabetycznym według

A. imię.

B. nazwisko.

C. ostatnio zajmowanych stanowisk.

D. nazw komórek organizacyjnych.

Dokumentacja personalna, w tym akta osobowe pracowników, jest kluczowym elementem zarządzania zasobami ludzkimi w każdej organizacji. Układanie tych dokumentów alfabetycznie według nazwisk jest standardową praktyką, która zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji o pracownikach. W kontekście zarządzania dokumentacją, alfabetyczny system katalogowania oparty na nazwiskach umożliwia efektywną organizację oraz szybką lokalizację akt. Przykładem może być sytuacja, w której kadrowa potrzebuje szybko znaleźć dokumenty dotyczące konkretnego pracownika w sytuacji awaryjnej lub podczas audytu. Stosowanie nazwisk jako kryterium sortowania wspiera także zgodność z przepisami prawnymi dotyczącymi przechowywania danych osobowych, które wymagają, aby dane były dostępne i uporządkowane. W praktyce, pomagają w tym również narzędzia informatyczne, które automatyzują proces archiwizacji i katalogowania dokumentów, co zwiększa efektywność zarządzania dokumentacją personalną.

Pytanie 7

Czym jest inwentarz archiwalny?

A. Szczegółowy spis jednostek archiwalnych w zespole

B. Zestawienie kosztów utrzymania archiwum

C. Spis materiałów pomocniczych dla archiwistów

D. Lista osób uprawnionych do korzystania z archiwum

Inwentarz archiwalny to kluczowy dokument w pracy każdego archiwisty, który zawiera szczegółowy spis jednostek archiwalnych w obrębie danego zespołu lub zbioru. Jest to podstawowe narzędzie umożliwiające zarządzanie i wyszukiwanie dokumentów w archiwach. Inwentarz zawiera informacje takie jak sygnatura, tytuł, daty skrajne, objętość, a także ewentualne dodatkowe uwagi dotyczące stanu fizycznego dokumentów czy ich zawartości. Z praktycznego punktu widzenia, inwentarz archiwalny pozwala na szybkie zlokalizowanie potrzebnych dokumentów bez konieczności ich fizycznego przeszukiwania, co jest niezwykle istotne w dużych archiwach. Standardy opracowywania inwentarzy archiwalnych mogą się różnić w zależności od instytucji, ale zazwyczaj opierają się na uznanych normach, takich jak ISAD(G), które zapewniają jednolitość i spójność informacji. W pracy archiwisty inwentarz jest nie tylko narzędziem pracy, ale także podstawowym źródłem informacji dla badaczy i użytkowników zewnętrznych, którzy chcą korzystać z zasobów archiwalnych.

Pytanie 8

W przypadku materiałów archiwalnych w formie elektronicznej, zebranych w systemach informatycznych EZD (lub w systemach do elektronicznego zarządzania dokumentami), klasyfikowanych w akta spraw według jednolitego rzeczowego wykazu akt, jednostką archiwalną jest

A. klasa

B. teczka aktowa

C. dokument

D. sprawa

W przypadku materiałów archiwalnych w postaci elektronicznej, jednostką archiwalną jest sprawa, co jest zgodne z założeniami jednolitego rzeczowego wykazu akt (JRWA). Sprawa to zespół dokumentów powiązanych ze sobą tematycznie i proceduralnie, dotyczących konkretnego zagadnienia lub wydarzenia. Przykładowo, w kontekście administracji publicznej, sprawą może być wniosek o pozwolenie na budowę, który obejmuje wszelkie dokumenty związane z tym procesem, takie jak decyzje administracyjne, opinie, czy protokoły z zebrań. W praktyce, odpowiednie grupowanie akt w sprawy zapewnia łatwiejszy dostęp do informacji oraz skuteczniejsze zarządzanie dokumentacją. Standardy archiwalne, takie jak ISO 15489 dotyczące zarządzania dokumentacją, podkreślają znaczenie właściwego klasyfikowania i organizowania materiałów archiwalnych, co przyczynia się do efektywności operacyjnej instytucji oraz transparentności w działaniach administracyjnych.

Pytanie 9

Jak nazywa się zasada uznawania relacji między archiwami a obszarem, na którym zostały utworzone?

A. Proweniencji

B. Kancelaryjna

C. Pertynencji

D. Registratury

Odpowiedź 'pertynencji' odnosi się do zasady w archiwistyce, która mówi o tym, jak ważne jest połączenie między zespołami archiwalnymi a miejscem, gdzie te dokumenty powstały. Wiesz, to jest naprawdę istotne, bo pomaga lepiej zrozumieć, dlaczego dane dokumenty są takie, jakie są oraz jak potem je przechowujemy i udostępniamy. W praktyce to znaczy, że archiwa powinny brać pod uwagę lokalne warunki, co ma duże znaczenie dla tworzenia polityki archiwalnej w danym rejonie i dla ochrony dziedzictwa kulturowego. Na przykład, archiwizując dokumenty lokalnych instytucji, zyskujemy nie tylko ważne źródło informacji, ale też odzwierciedlamy unikalność naszych terenów. Dobrze zorganizowane archiwa, zgodnie z zasadą pertynencji, są w stanie lepiej wspierać lokalne społeczności oraz badaczy, którzy szukają informacji o swoim regionie. Dlatego, uwzględnianie tej zasady w archiwistyce jest kluczowe dla lepszego zarządzania zasobami archiwalnymi i wspierania działań na rzecz ochrony kultury.

Pytanie 10

Która zasada archiwalna uwzględnia związki między materiałami archiwalnymi wchodzącymi w skład zespołu archiwalnego i określa jednocześnie niepodzielność tego zespołu?

A. Przynależności terytorialnej

B. Wolnej proweniencji

C. Wspólnego dziedzictwa

D. Przynależności zespołowej

Zasada przynależności zespołowej to naprawdę ważny temat w archiwistyce. Mówi o tym, jak istotne jest, aby materiały archiwalne były przechowywane razem, bo tylko wtedy zachowujemy ich kontekst i sens. Wyobraź sobie, że archiwizujesz dokumenty konkretnej instytucji. Jeśli wszystkie akta są w jednym miejscu, to łatwiej analizować, co ta instytucja robiła w danym czasie. No i to wszystko jest zgodne z międzynarodowymi standardami, jak ISO 15489, które mówią o tym, jak ważne jest gromadzenie dokumentacji w taki sposób, by odzwierciedlała jej pierwotny kontekst. W sumie, zachowanie przynależności zespołowej pomaga nie tylko w badaniach, ale też ułatwia zarządzanie wiedzą w archiwach.

Pytanie 11

Przypisanie dokumentacji twórcy zespołu do odpowiednich kategorii archiwalnych to

A. kwalifikacja

B. inwentaryzacja

C. klasyfikacja

D. indeksacja

Kwalifikacja to proces, który polega na przypisaniu dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania dokumentacją. Kwalifikacja pozwala na określenie wartości archiwalnej dokumentów, co jest istotnym krokiem w utrzymaniu porządku w archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania kwalifikacji może być klasyfikacja dokumentów w instytucjach publicznych, gdzie dokumenty są dzielone na te, które należy przechowywać przez dłuższy czas, oraz na te, które mogą być zniszczone po upływie określonego okresu. W zgodzie z dobrymi praktykami archiwalnymi, kwalifikacja powinna być dokonywana na podstawie ustalonych kryteriów oraz wytycznych, takich jak przepisy prawne lub wewnętrzne regulacje instytucji, co zapewnia zgodność z normami archiwalnymi, a także ułatwia późniejsze odzyskiwanie informacji. Dobrze przeprowadzona kwalifikacja przyczynia się do lepszego porządku w dokumentacji oraz umożliwia optymalne zarządzanie zasobami informacyjnymi.

Pytanie 12

Nośniki danych przekazywane z magazynu nośników do archiwum firmowego powinny być uporządkowane

A. rodzajami

B. alfabetycznie

C. chronologicznie

D. formatami

Kiedy przekazujesz nośniki cyfrowe do archiwum, warto to zrobić w porządku chronologicznym. Dlaczego? Bo dzięki temu łatwiej jest później odnaleźć dane, a także zrozumieć, jak przebiegał rozwój projektu. Na przykład, jak archiwizujesz dokumentację, to takie podejście pozwala szybko zobaczyć, co działo się z projektem w czasie. To po prostu dobra praktyka, bo porządek w dokumentach to klucz do ich późniejszego wyszukiwania i audytów. Tutaj przydają się też standardy ISO 15489, które mówią o organizacji dokumentów, żeby wspierały ich późniejsze wykorzystanie. Chronologiczne porządkowanie jest super ważne, bo pozwala także na łatwe pozbywanie się starych danych, co jest zgodne z przepisami.

Pytanie 13

Jakie elementy składają się na sygnaturę archiwalną map, które nie zostały wszyte do akt?

A. ze skrótu nazwy archiwum oraz numeru nabytku

B. ze skrótu nazwy zespołu i numeru pozycji inwentarzowej

C. z daty przyjęcia mapy do archiwum oraz numeru zespołu

D. z daty uporządkowania oraz skrótu nazwy zespołu

Wiesz, jak to jest z sygnaturą archiwalną? Dla map, które nie są wszyte w akta, używamy skrótu nazwy zespołu oraz numeru pozycji inwentarzowej. To wszystko ma na celu, żeby łatwiej było znaleźć i zidentyfikować dokumenty w archiwach. Skrót zespołu daje nam szybko wiedzieć, z jakiego zbioru pochodzi mapa, co jest super ważne, bo często w archiwum jest mnóstwo materiałów. Z kolei numer pozycji inwentarzowej to taki unikalny identyfikator, który umożliwia śledzenie, gdzie jest dany dokument w naszym systemie. Biorąc na przykład archiwum państwowe – każda mapa musi być zarejestrowana według określonych zasad, co sprawia, że zarządzanie materiałami jest dużo łatwiejsze. Dzięki temu też badacze i historycy mogą szybciej znaleźć to, czego szukają. Jak dla mnie, ten system naprawdę działa, bo ułatwia dostęp do informacji.

Pytanie 14

Jakie dane są kluczowe do stworzenia opisu dokumentacji kartograficznej?

A. Skala 1:5000

B. Etap: projekt budowlany i wykonawczy

C. Temat: Prezydent Ignacy Mościcki w Juracie w 1937 roku

D. "Stary oberek"; Franciszek Golan; skrzypce; nagranie 1952 r

Skala 1:5000 jest kluczowym elementem w dokumentacji kartograficznej, ponieważ określa, w jakiej proporcji rzeczywiste wymiary terenu są przedstawione na mapie. Skala wpływa na szczegółowość i dokładność odwzorowania obiektów geograficznych. W przypadku skali 1:5000, jeden centymetr na mapie odpowiada pięciu tysiącom centymetrów w rzeczywistości, co oznacza, że mapy wykonane w tej skali mogą prezentować szczegóły, takie jak granice działek, drogi czy budynki, z dużą precyzją. W praktyce użycie właściwej skali jest niezbędne dla architektów, urbanistów i geodetów, którzy muszą analizować przestrzeń i planować inwestycje. Standardy takie jak ISO 19110 dotyczące opisu obiektów przestrzennych oraz normy krajowe regulujące tworzenie map wskazują, że skala jest podstawowym parametrem, który powinien być określony w każdej dokumentacji kartograficznej. Zastosowanie odpowiedniej skali zapewnia również, że odbiorca dokumentacji może w sposób efektywny zinterpretować przedstawione dane.

Pytanie 15

Dokumentacja aktowa uporządkowana zgodnie z systemem dziennikowym jest właściwa

A. z chronologią.

B. z alfabetem.

C. z klasami jednolitego wykazu akt.

D. z numerami dziennika podawczego.

Dokumentacja aktowa uporządkowana według systemu dziennikowego z numerami dziennika podawczego jest zgodna z powszechnie stosowanymi standardami zarządzania dokumentacją. System dziennikowy polega na rejestrowaniu dokumentów w sposób umożliwiający ich łatwe odnalezienie i identyfikację. Numer dziennika podawczego jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do każdego dokumentu, co pozwala na śledzenie jego historii oraz statusu. W praktyce, każdy dokument, który trafia do jednostki organizacyjnej, jest rejestrowany w dzienniku, co ułatwia zarządzanie obiegiem dokumentów i zapewnia ich integralność. Zastosowanie numerów dziennika podawczego zwiększa efektywność pracy w biurze, ponieważ umożliwia szybkie odnajdywanie informacji oraz wspomaga archiwizację. W kontekście dobrych praktyk branżowych, efektywne zarządzanie dokumentacją zgodne z systemem dziennikowym jest kluczowym elementem utrzymania porządku oraz transparentności w działalności instytucji.

Pytanie 16

Organizacja materiałów archiwalnych w formie elektronicznej polega na przyporządkowaniu do każdego zarejestrowanego dokumentu

A. algorytmu

B. translatorów

C. metadanych

D. interfejsów

Udzielona odpowiedź "metadanych" jest prawidłowa, ponieważ metadane to kluczowe informacje opisujące zawartość, kontekst oraz cechy dokumentów w archiwizacji cyfrowej. Przypisanie metadanych do każdego ewidencjonowanego dokumentu pozwala na ich efektywne zarządzanie, wyszukiwanie i klasyfikację. Dzięki metadanym można szybko zidentyfikować typ dokumentu, datę jego powstania, autora oraz inne istotne informacje. W praktyce, metadane są używane w wielu systemach zarządzania dokumentami (DMS) oraz w archiwizacji, gdzie standardy takie jak Dublin Core czy METS (Metadata Encoding and Transmission Standard) pomagają w organizacji i wymianie danych. Przykładowo, w instytucjach publicznych przypisanie metadanych zgodnych z przepisami prawa umożliwia audyt oraz zachowanie ścieżki dostępu do informacji w przypadku ewentualnych kontroli. Właściwe zarządzanie metadanymi zwiększa również interoperacyjność systemów informatycznych, co jest niezwykle istotne w dobie cyfryzacji i współpracy międzyorganizacyjnej.

Pytanie 17

W archiwach, określenie: stan fizyczny zachowania: dobry, sugeruje, że

A. jednostka nie może być udostępniana

B. dopuszcza się ostrożne udostępnianie

C. konieczna jest zgoda dyrektora na udostępnienie

D. jednostka może być udostępniana

Odpowiedź, że jednostka może być udostępniana, jest prawidłowa, ponieważ stan fizyczny zachowania określany jako 'dobry' oznacza, że materiały archiwalne są w odpowiednim stanie, aby mogły być przetwarzane i udostępniane badaczom oraz innym użytkownikom. W praktyce, jednostki archiwalne o dobrym stanie fizycznym nie wymagają specjalnej zgody ani nadzoru podczas udostępniania, co ułatwia dostęp do zasobów. Na przykład, w przypadku archiwów publicznych, dokumenty zarchiwizowane w dobrym stanie mogą być prezentowane w czytelniach, w którym użytkownicy mogą korzystać z nich w celach badawczych. Dobrą praktyką jest regularna konserwacja i monitorowanie stanu jednostek archiwalnych, co w rezultacie pozwala na ich efektywne udostępnienie. Takie podejście jest zgodne z zasadami zarządzania archiwami, które podkreślają znaczenie dostępności informacji oraz zachowania ich integralności.

Pytanie 18

Jaką metodę warto wykorzystać do uporządkowania nagrań?

A. Rzeczową

B. Alfabetyczną

C. Strukturalną

D. Chronologiczną

Metoda rzeczowa porządkowania nagrań polega na kategoryzacji materiałów w oparciu o ich treść i tematykę, co pozwala na łatwiejsze odnalezienie odpowiednich nagrań w przyszłości. W praktyce oznacza to grupowanie nagrań według kluczowych zagadnień czy tematów, co jest szczególnie przydatne w kontekście dydaktycznym lub archiwalnym. Na przykład, w przypadku nagrań dotyczących szkoleń, można je podzielić na kategorie takie jak 'szkolenia techniczne', 'szkolenia sprzedażowe' czy 'szkolenia miękkie'. Taki system porządkowania sprzyja efektywności, gdyż użytkownicy mogą szybko zidentyfikować interesujące ich materiały bez przeszukiwania nieodpowiednich nagrań. Dodatkowo, zgodnie z dobrymi praktykami archiwizacji, uporządkowanie materiałów w sposób rzeczowy ułatwia ich późniejsze przeszukiwanie i wykorzystanie w projektach badawczych czy edukacyjnych, co jest kluczowe w kontekście zarządzania wiedzą.

Pytanie 19

Co stanowi zwięzłe podsumowanie dokumentu?

A. indeks

B. regest

C. kapitularz

D. sumariusz

Indeks to narzędzie, które służy do lokalizacji informacji w dokumentach, ale nie jest tożsamy ze zwięzłym streszczeniem. Indeks zawiera zazwyczaj hasła i odniesienia do stron, na których można znaleźć konkretne informacje, co czyni go bardziej pomocnym w wyszukiwaniu szczegółowych danych, ale nie dostarcza ogólnego przeglądu treści dokumentu. Różnica ta może prowadzić do nieporozumień, jeśli ktoś myśli, że indeks w pełni zastępuje potrzebę zrozumienia całości materiału. Kapitularz to kolejny termin, który w kontekście dokumentów odnosi się do przypisania treści do poszczególnych rozdziałów, co również nie jest zwięzłym streszczeniem. Jest to bardziej strukturalne podejście do organizacji treści, które nie zapewnia uproszczonego obrazu całości. Sumariusz, podobnie jak regest, ma na celu streszczenie dokumentu, ale różni się od niego zakresem i szczegółowością. W praktyce, sumariusz często jest bardziej rozwinięty i zazwyczaj zawiera więcej informacji, co może wprowadzać w błąd, gdyż nie zawsze dostarcza kluczowych informacji w sposób skondensowany. Pojęcie regestu, jako formy zwięzłego opisu, jest kluczowe w kontekście archiwizacji i zarządzania informacjami, gdzie właściwe zrozumienie terminów i ich zastosowań jest niezbędne dla efektywnej pracy z dokumentami. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi pojęciami jest istotne, aby uniknąć błędów w klasyfikacji i interpretacji dokumentacji, co jest niezbędne w każdym profesjonalnym środowisku związanym z obiegiem dokumentów.

Pytanie 20

Podstawą przypisania nagrania do odpowiedniego działu tematycznego nie jest

A. sygnatura nagrania

B. tytuł nagrania

C. zakres chronologiczny

D. regestr treści nagrania

Sygnatura nagrania to unikalny identyfikator, który jest przypisany do danego nagrania i wykorzystywany do jego ewidencji w systemach archiwizacji. Jednakże, sama sygnatura nie dostarcza informacji o treści czy kontekście nagrania, co czyni ją niewystarczającą do przypisania nagrania do konkretnego działu rzeczowego. Aby skutecznie zakwalifikować nagranie, należy uwzględnić informacje takie jak tytuł, który może wskazywać na tematykę, oraz zakres chronologiczny, który może określać okres, do którego nagranie się odnosi. Regestr treści nagrania również odgrywa kluczową rolę, gdyż dostarcza szczegółowego opisu zawartości. Przykładowo, w archiwach filmowych, nagrania są klasyfikowane nie tylko na podstawie ich sygnatur, lecz również tematów społecznych, historycznych czy artystycznych, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami zarządzania dokumentacją.

Pytanie 21

Dokumenty o stałej wartości archiwalnej powinny być oznaczane symbolem

A. B

B. B5

C. C

D. A

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ dokumentacja o trwałej wartości archiwalnej powinna być oznaczona symbolami zgodnie z regulacjami prawnymi oraz standardami archiwalnymi. W Polsce, zgodnie z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach, dokumenty o takiej wartości są klasyfikowane i archiwizowane w sposób, który zapewnia ich długotrwałe przechowywanie i łatwy dostęp. Oznaczenie dokumentu symbolem A wskazuje na jego szczególną wartość i potrzebę ochrony. Przykładem zastosowania tych zasad może być archiwizacja akt sądowych czy dokumentów osobowych, które muszą być przechowywane przez określony czas, a ich integralność oraz bezpieczeństwo są kluczowe dla osób, których dotyczą. Stosowanie właściwego oznaczenia pozwala na efektywne zarządzanie dokumentami oraz ich dalsze przetwarzanie według ustalonych procedur, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie archiwistyki.

Pytanie 22

W jaki sposób powinno się uporządkować w teczce dokumenty dotyczące zakończonych spraw, które były prowadzone w systemie kancelaryjnym dziennikowym?

A. Zgodnie z datą dekretacji dokumentów

B. Zgodnie z datą rejestracji dokumentów w kancelarii

C. Zgodnie z instytucjami, które wysyłały dokumenty

D. Zgodnie z kolejnością wszczynania spraw

Ułożenie akt skompletowanych spraw w teczce według kolejności wszczynania spraw jest zasadniczym elementem efektywnego zarządzania dokumentacją w systemie kancelaryjnym. Taka praktyka umożliwia łatwe śledzenie postępów w danej sprawie oraz ułatwia odnalezienie konkretnych dokumentów, co jest kluczowe w kontekście zachowania porządku i przejrzystości. W procesach kancelaryjnych, gdzie czas reakcji na różne wydarzenia jest ograniczony, szybki dostęp do akt może mieć decydujące znaczenie. Na przykład, jeśli sprawa wymaga szybkiego odniesienia do wcześniejszej decyzji, możliwość natychmiastowego znalezienia dokumentów w porządku chronologicznym pozwala na szybsze podejmowanie decyzji. Dodatkowo, zgodność z tą metodą archiwizacji odpowiada standardom jakości ISO 9001, które podkreślają znaczenie organizacji dokumentacji dla poprawy efektywności procesów. Tego typu systematyzacja dokumentacji jest również zgodna z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania informacją, co zwiększa zaufanie do instytucji prowadzącej sprawy oraz jej profesjonalizm.

Pytanie 23

Całość materiałów pozostawionych przez aktotwórcę, bez względu na rodzaj nośnika i techniki ich utrwalania, to

A. zespół archiwalny

B. inwentarz archiwalny

C. zasób archiwalny

D. przewodnik archiwalny

Odpowiedź 'zespół archiwalny' jest poprawna, ponieważ definiuje całość materiałów spuścizny aktotwórcy, niezależnie od nośnika i technik utrwalenia. Zespół archiwalny to zbiór dokumentów stworzonych przez jednostkę organizacyjną lub osobę fizyczną, które mają wspólny kontekst twórczy i są przechowywane w archiwum. W praktyce, zespół archiwalny pozwala na efektywne zarządzanie dokumentacją, a także ułatwia jej wyszukiwanie i wykorzystanie w przyszłości. Przykładem może być zespół archiwalny urzędów miejskich, w skład którego wchodzą akta dotyczące decyzji administracyjnych, protokoły sesji, czy dokumenty finansowe. Zgodnie z zasadami archiwizacji i dobrymi praktykami, takie zespoły są poddawane klasyfikacji oraz inwentaryzacji, co pozwala na zachowanie porządku i zapewnienie dostępu do informacji. Ważnym aspektem jest również zabezpieczenie dokumentów przed zniszczeniem oraz ich konserwacja, co jest niezbędne dla zachowania dziedzictwa kulturowego.

Pytanie 24

Jakie zasady obowiązują przy porządkowaniu elektronicznych akt spraw w jednostce korzystającej z systemu EZD?

A. Regulamin organizacyjny

B. Jednolity rzeczowy wykaz akt

C. Instrukcję archiwalną

D. Instrukcję obsługi systemu EZD

Jednolity rzeczowy wykaz akt (JRWA) jest podstawowym narzędziem w organizacji i klasyfikacji dokumentów w systemie elektronicznego zarządzania dokumentami (EZD). Umożliwia on systematyzację akt wytworzonych w jednostkach organizacyjnych, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności ich archiwizacji i przetwarzania. JRWA określa szczegółowe zasady klasyfikacji dokumentów, co pozwala na ich łatwe wyszukiwanie oraz przetwarzanie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Praktycznym przykładem zastosowania JRWA może być zorganizowanie akt związanych z projektami inwestycyjnymi, gdzie każdy dokument jest przyporządkowany do konkretnej kategorii zgodnie z wytycznymi JRWA. Dobrze skonstruowany JRWA nie tylko ułatwia codzienne zarządzanie dokumentacją, ale również zapewnia zgodność z wymogami archiwalnymi, co jest istotne w kontekście audytów oraz kontroli. Warto zauważyć, że stosowanie JRWA sprzyja również cyfryzacji dokumentów, co pozwala na efektywne zarządzanie informacją oraz jej ochronę. Zastosowanie JRWA jest więc niezbędne dla każdej jednostki wdrażającej system EZD, a jego znajomość i umiejętne zastosowanie stanowią istotny element profesjonalizacji pracy w obszarze zarządzania dokumentacją.

Pytanie 25

Dokumentacja kartograficzna nie obejmuje

A. atlas nieba

B. mapa turystyczna

C. opis techniczny maszyny do pisania

D. plan miasta

Odpowiedź "opis techniczny maszyny do pisania" jest prawidłowa, ponieważ nie należy do kategorii dokumentacji kartograficznej. Dokumentacja kartograficzna odnosi się do zbioru materiałów, które przedstawiają różne aspekty geograficzne, takie jak lokalizacje, kształty i relacje przestrzenne. Przykładem dokumentacji kartograficznej mogą być mapy, plany oraz atlasy, które służą do ułatwienia zrozumienia przestrzeni. Mapa turystyczna ilustruje szlaki turystyczne oraz atrakcje, a atlas nieba pokazuje konstelacje i inne obiekty astronomiczne. Z kolei plan miasta precyzyjnie przedstawia ulicę, budynki i infrastrukturę. W przeciwieństwie do tego, opis techniczny maszyny do pisania jest dokumentacją techniczną, dotyczącą urządzenia mechanicznego, a nie geograficznego lub kartograficznego. Tego typu dokumentacja jest kluczowa w obszarze inżynierii i produkcji, gdzie precyzyjne opisy i instrukcje są niezbędne do efektywnego użytkowania i konserwacji maszyn.

Pytanie 26

Mapy używane w planowaniu przestrzennym powinny być najpierw uporządkowane według jednostek

A. alfabetycznych

B. rzeczowych

C. obszarowych

D. tematycznych

Mapy dotyczące planowania przestrzennego powinny być w pierwszej kolejności segregowane według jednostek obszarowych, ponieważ to właśnie obszar stanowi podstawowy kontekst dla wszelkich działań związanych z planowaniem przestrzennym. Jednostki obszarowe, takie jak gminy, powiaty czy regiony, są kluczowe dla analizy i podejmowania decyzji, ponieważ różne obszary mogą mieć odmienną charakterystykę, potrzeby oraz plany rozwoju. Dobrą praktyką jest, aby w procesie planowania przestrzennego uwzględniać mapy, które jasno przedstawiają granice jednostek obszarowych, co ułatwia identyfikację zasobów, analizę zagrożeń oraz efektywne zarządzanie przestrzenią. Na przykład, w planowaniu terenów pod zabudowę, istotne jest zwrócenie uwagi na lokalne warunki, takie jak ukształtowanie terenu, infrastrukturę oraz istniejące plany zagospodarowania przestrzennego, które często różnią się w zależności od jednostki obszarowej. Rekomendowane normy, takie jak wytyczne Ministerstwa Infrastruktury oraz lokalne strategie rozwoju, podkreślają znaczenie planowania obszarowego jako podstawa do skutecznego zarządzania przestrzenią.

Pytanie 27

Które z kryteriów oceny dokumentacji technicznej nie jest zaliczane do kryteriów pomocniczych?

A. Znaczenia i głębokości informacyjnej

B. Wygodnej postaci dokumentacji

C. Rangi twórcy dokumentacji technicznej oraz jego wpływu w życiu publicznym kraju lub regionu

D. Aktualnej użyteczności dokumentacji technicznej

Wybór odpowiedzi dotyczącej ważności i głębi informacyjnej jako kryterium wartościowania dokumentacji technicznej jest prawidłowy, ponieważ kryterium to odnosi się do fundamentów jakości dokumentacji. Ważność i głębia informacyjna są kluczowe dla efektywnego przekazywania wiedzy oraz dla podejmowania decyzji opartych na solidnych danych. Na przykład, w branży inżynieryjnej, dokumentacja techniczna, która nie zawiera szczegółowych informacji dotyczących specyfikacji materiałów, procedur testowych czy bezpieczeństwa, może prowadzić do błędnych decyzji i kosztownych pomyłek. Dobry standard dokumentacji, taki jak ISO 9001, podkreśla, jak istotne jest posiadanie dokumentacji, która nie tylko odpowiada na bieżące potrzeby, ale również dostarcza informacji o przyszłych zastosowaniach. W kontekście praktycznym, dobrze sprecyzowana dokumentacja techniczna, która jest ważna i bogata w informacje, znacznie zwiększa efektywność pracy zespołów inżynieryjnych, umożliwiając im szybsze wprowadzanie innowacji oraz redukcję ryzyka błędów. Właściwe dokumentowanie procesów, produktów czy usług jest zatem kluczowe, aby zapewnić ich jakość i trwałość.

Pytanie 28

Standard opisu archiwalnego ISAD (G) umożliwia stworzenie opisu na poziomach

A. zespołu, serii, akt spraw (klas), jednostki

B. podzespołu, serii, podserii, akt spraw (klas), jednostki

C. zespołu, podzespołu, serii, podserii, akt spraw (klas), jednostki

D. serii, podserii, akt spraw (klas), jednostki

Ta odpowiedź jest całkiem w porządku, bo pokazuje, że wiesz, jak działa ISAD(G). To takie zasady, które mówią, że mamy poziomy opisu archiwalnego – zaczynamy od zespołu, który jest na samej górze, a potem schodzimy w dół do jednostek. Dzięki temu możemy ogarnąć dokumenty, które są związane z jakąś instytucją albo tematem. Potem mamy podzespół, który pomaga nam zorganizować mniejsze elementy w ramach zespołu. Dalej pojawiają się seria, podseria, akty spraw i jednostki – to wszystko jest ważne, żeby dobrze zorganizować informacje archiwalne. Przykładowo, w muzeum mogą mieć zespół związany z wystawą, który dzieli się na podzespoły – każda sekcja wystawy może mieć swoje serie dotyczące różnych aspektów. Dzięki tej hierarchii łatwiej znaleźć potrzebne informacje, co jest zgodne z tym, co się robi najlepiej w zarządzaniu archiwami.

Pytanie 29

W zakładowym archiwum kluczowym dokumentem do ewidencji uporządkowanych aktów jest

A. dziennik podawczy

B. spis zdawczo–odbiorczy

C. rejestr korespondencyjny

D. spis spraw

Spis zdawczo-odbiorczy jest kluczowym dokumentem w archiwum zakładowym, który służy do ewidencjonowania akt przekazywanych do archiwum. Zawiera on szczegółowe informacje dotyczące przekazywanych dokumentów, w tym ich ilości, daty przekazania oraz stanu, co pozwala na skuteczne zarządzanie i kontrolowanie zasobów archiwalnych. Dzięki zastosowaniu spisu zdawczo-odbiorczego, organizacje mogą zapewnić zgodność z przepisami prawa, w tym z Ustawą o narodowym zasobie archiwalnym oraz archiwach. Przykładem praktycznego zastosowania tego dokumentu jest proces przekazywania akt z jednostek organizacyjnych do archiwum, gdzie spis ten jest wykorzystywany do potwierdzenia odbioru dokumentów oraz ich przyszłego przetwarzania. Umożliwia to także łatwiejsze odnajdywanie i klasyfikowanie dokumentów, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania informacją i archiwizacją. Dobrze prowadzony spis zdawczo-odbiorczy przyczynia się do efektywności procesów archiwizacji oraz zachowania integralności dokumentów.

Pytanie 30

Należy uzupełnić opis teczki aktowej o daty skrajne, które mogą być dzienne lub miesięczne dla

A. raportów rocznych

B. korespondencji związanej z współpracą międzyresortową

C. materiałów roboczych dotyczących rocznych planów działalności

D. protokołów z posiedzeń ciał kolegialnych

Odpowiedź dotycząca protokołów posiedzeń ciał kolegialnych jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami archiwizacji dokumentacji, teczki aktowe powinny zawierać dzienne lub miesięczne daty skrajne dla tego rodzaju dokumentów. Protokoły posiedzeń są kluczowym elementem dokumentacji instytucjonalnej, zawierającym szczegółowe ustalenia, decyzje oraz przebieg obrad. Uzupełnienie ich o daty skrajne ułatwia zarządzanie dokumentacją oraz jej późniejsze przeszukiwanie. Przykładowo, jeśli protokół dotyczy zebrania z dnia 15 czerwca 2023 roku, to w teczce aktowej jako daty skrajne powinny być wskazane: 01.06.2023 (początek miesiąca) oraz 30.06.2023 (koniec miesiąca). Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu dokumentacją, które rekomendują prowadzenie ewidencji opartej na czasie, co zwiększa efektywność organizacyjną i pozwala na łatwiejszy dostęp do informacji.

Pytanie 31

Zestaw akt, który jest zszyty i oprawiony zazwyczaj w półsztywny karton, określa się mianem

A. teczki

B. księgi

C. wiązki

D. poszytu

Termin 'poszyt' odnosi się do grupy dokumentów, które zostały zszyte i oprawione w sposób półsztywny, najczęściej w karton. Jest to standardowa praktyka w archiwizacji, która zapewnia zarówno ochronę, jak i łatwy dostęp do zbiorów. Poszyty są często wykorzystywane w instytucjach takich jak biblioteki, archiwa oraz biura, gdzie konieczne jest przechowywanie dokumentów w sposób uporządkowany i trwały. Oprawienie dokumentów w poszyt umożliwia ich długoterminowe przechowywanie oraz łatwą identyfikację dzięki etykietom lub numerom katalogowym na okładkach. Dodatkowo, poszyty są często stosowane do grupowania materiałów o podobnej tematyce, co sprzyja efektywnemu zarządzaniu informacjami. W kontekście dobrych praktyk archiwalnych, poszyty powinny być tworzone z materiałów odpornych na działanie czynników zewnętrznych, takich jak wilgoć czy światło, co znacznie wydłuża ich trwałość.

Pytanie 32

Zbiór wszystkich materiałów zarchiwizowanych, niezależnie od rodzaju nośnika i metody utrwalenia, stworzonych przez twórcę, to

A. przewodnik archiwalny

B. zasób archiwalny

C. zespół archiwalny

D. inwentarz archiwalny

Zespół archiwalny to termin odnoszący się do całości materiałów archiwalnych, które zostały wytworzone przez określonego twórcę, niezależnie od rodzaju nośnika czy metody ich utrwalenia. W kontekście zarządzania informacją, zespół archiwalny ma kluczowe znaczenie dla organizacji, ponieważ pozwala na gromadzenie, katalogowanie oraz ochronę dokumentów, które mają wartość historyczną, prawną lub informacyjną. Przykładowo, w instytucjach publicznych zespół archiwalny obejmuje dokumenty takie jak akt osobowych pracowników, protokoły posiedzeń, czy korespondencję, które mogą być istotne zarówno dla bieżącej działalności, jak i dla przyszłych pokoleń. Właściwe zarządzanie zespołem archiwalnym opiera się na standardach archiwalnych, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy Standard Opisania Zasobów Archiwalnych), które umożliwiają efektywne porządkowanie i udostępnianie materiałów archiwalnych. Wspierając takie praktyki, instytucje archiwalne mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami, co zwiększa ich dostępność oraz wartość informacyjną.

Pytanie 33

Kiedy porządkuje się zdjęcia, zaleca się ich klasyfikację według

A. nazwisk autorów

B. dat wykonania

C. formatów

D. tematów

Prawidłowa odpowiedź to grupowanie fotografii według tematów, co jest kluczowym elementem w procesie archiwizacji i organizacji zasobów wizualnych. Tematyczne kategoryzowanie zdjęć umożliwia efektywne zarządzanie kolekcjami i sprawia, że wyszukiwanie oraz późniejsze odnajdywanie konkretnych obrazów staje się znacznie łatwiejsze. Na przykład, w przypadku organizacji zdjęć z różnych wydarzeń, takich jak wakacje, przyjęcia czy uroczystości rodzinne, grupowanie ich według tematu pozwala na szybkie przeszukiwanie kolekcji i dodaje kontekst do zbioru. W praktyce, standardy takie jak Dublin Core czy ISO 14721:2012 (OAIS) podkreślają znaczenie metadanych związanych z tematyką, co jest pomocne nie tylko dla użytkowników, ale również dla przyszłych archiwistów. Prawidłowe grupowanie zdjęć według tematów wspiera również procesy kreatywne, umożliwiając artystom i projektantom łatwy dostęp do inspiracji z przeszłości.

Pytanie 34

Jakie znaczenie ma dla jednostki archiwalnej określenie: stan fizyczny zachowania: dobry?

A. Dozwolone jest ostrożne udostępnianie

B. Jednostka może być udostępniana

C. Jednostka nie może być udostępniana

D. Wymagana jest zgoda dyrektora na udostępnianie

Zaznaczenie odpowiedzi 'Jednostka może być udostępniana' jest jak najbardziej w porządku. Kiedy mamy do czynienia z określeniem 'stan fizyczny zachowania: dobry', to oznacza, że te materiały archiwalne nie mają żadnych uszkodzeń ani degradacji. Takie jednostki można spokojnie udostępniać użytkownikom. Moim zdaniem, to dobrze, że zasady ochrony i konserwacji zbiorów archiwalnych pozwalają na maksymalizację dostępu do zasobów, o ile to nie zagraża ich integralności. Przykład? Dokumenty prawne w dobrym stanie mogą być używane w badaniach naukowych lub edukacyjnych. Przy tym wszystkim ważne, żeby były odpowiednio przechowywane, np. w kontrolowanej temperaturze i wilgotności, co pomoże im przetrwać długie lata.

Pytanie 35

Inwentarz rzeczywisty zespołu zawiera dane

A. o wszystkich jednostkach archiwalnych danego zespołu przechowywanych w określonym archiwum

B. o wszystkich jednostkach archiwalnych zespołu, w tym także tych w innych archiwach

C. o treści poszczególnych jednostek archiwalnych

D. o tytule, datach oraz uwagach dotyczących jednostek archiwalnych danego zespołu

Inwentarz realny zespołu archiwalnego to coś jak spis rzeczy w Twoim pokoju, ale bardziej skomplikowane. Umożliwia nam ogarnięcie dokumentów w archiwum, co jest mega ważne. Odpowiedź, która dotyczy wszystkich archiwalnych jednostek w danym archiwum, jest jak najbardziej trafna, bo inwentarz realny to narzędzie, które pomaga w śledzeniu i ochronie tych zasobów. Działa to świetnie, zwłaszcza przy badaniach genealogicznych lub historycznych, gdy szukamy konkretnych dokumentów. Standardy takie jak ISAD(G) mówią, że musimy dokładnie opisywać jednostki archiwalne, żeby wszystko było jasne i zrozumiałe, a to przecież klucz do skutecznego zarządzania dokumentami w lokalnym archiwum.

Pytanie 36

Dokumenty z grupy akt z czasów staropolskich, zazwyczaj wystawiane przez kancelarię królewską, które potwierdzają nadania dla tego samego adresata, to

A. posteriora

B. regestry

C. summariusze

D. transumpty

Transumpty to dokumenty prawne, które mają swoje korzenie w praktykach kancelarii królewskiej w Polsce, szczególnie w okresie staropolskim. Stanowią one potwierdzenie nadania przywilejów, dóbr lub innych praw na rzecz konkretnego odbiorcy. Ich głównym celem jest zapewnienie legalności i trwałości tych nadania, a także umożliwienie ich weryfikacji w przyszłości. Przykładowo, transumpty mogły być wykorzystywane przez szlachtę do potwierdzenia swoich praw do ziemi, co miało kluczowe znaczenie w kontekście wspierania ich pozycji w hierarchii społecznej oraz w relacjach z monarchą. W praktyce, transumpty odgrywały istotną rolę w administracji i sądownictwie, ponieważ stanowiły podstawę do rozstrzygania sporów dotyczących praw własności. Współcześnie, dokumenty te są badane przez historyków i prawników w celu zrozumienia struktury społecznej i prawnej dawnej Polski, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego oraz prawnego.

Pytanie 37

Jakie kryteria powinny być stosowane do organizacji dokumentacji technicznej projektu budowlanego?

A. metadanych

B. formatów

C. tematów

D. branż

Dokumentacja techniczna projektu budowlanego powinna być porządkowana według branż, ponieważ każda branża posiada swoje specyficzne wymagania, normy oraz zasady, które muszą być przestrzegane w procesie budowy. Na przykład, dokumentacja związana z instalacjami elektrycznymi będzie różnić się od tej dotyczącej systemów wodno-kanalizacyjnych. Porządkowanie dokumentów według branż umożliwia łatwiejsze odnalezienie potrzebnych informacji oraz zapewnia, że wszystkie wymagane dokumenty są zgodne z obowiązującymi przepisami i normami, takimi jak PN-EN czy ISO. Praktycznie rzecz biorąc, jeśli projekt dotyczy budowy nowego obiektu użyteczności publicznej, zgromadzenie dokumentacji w podziale na branże (np. architektura, konstrukcja, instalacje) ułatwia wykonawcom i inspektorom nadzoru szybkie odnalezienie niezbędnych informacji. Dodatkowo, takie podejście zwiększa przejrzystość i efektywność zarządzania dokumentacją, co jest kluczowe w kontekście współpracy wielu specjalistów zaangażowanych w projekt.

Pytanie 38

Aplikacja służąca do zarządzania (ewidencjonowania i inwentaryzacji) zbiorów archiwalnych na różnych poziomach ich struktury hierarchicznej – począwszy od całego archiwum, aż po pojedynczy obiekt archiwalny, to

A. Zintegrowany System Informacji Archiwalnej

B. Rejestracja Ludności w Archiwaliach

C. System Rejestracji Zasobu Archiwalnego

D. Inwentarze Zespołów Archiwalnych

Zintegrowany System Informacji Archiwalnej (ZSIA) to kompleksowe narzędzie przeznaczone do zarządzania ewidencją i inwentaryzacją zbiorów archiwalnych na wszystkich poziomach ich hierarchicznej struktury. Obejmuje to zarówno całe archiwum, jak i poszczególne obiekty archiwalne. System ten wspiera archiwistów w efektywnym katalogowaniu zasobów, co jest kluczowe dla późniejszego udostępniania dokumentów użytkownikom. Przykładowo, ZSIA może umożliwić łatwe wyszukiwanie informacji o danym zespole archiwalnym, jego zawartości czy lokalizacji. Dodatkowo, przestrzeganie standardów, takich jak ISAD(G) (Międzynarodowy standard opisu archiwalnego) oraz ISAAR(CPF) (Międzynarodowy standard opisu osób, rodzin i organizacji), jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości i spójności danych. ZSIA pozwala na integrację z innymi systemami informacyjnymi, co zwiększa efektywność pracy archiwum oraz umożliwia lepsze zarządzanie informacjami w skali lokalnej i krajowej.

Pytanie 39

Który z poniższych elementów nie wchodzi w skład opisu fotografii?

A. temat, numer porządkowy oraz numer kolejnej odbitki w obrębie tematu

B. imię i nazwisko twórcy fotografii oraz data jej stworzenia

C. opis zdarzenia (lub przedmiotu, obiektu czy osoby) oraz data wykonania zdjęcia

D. data produkcji nośnika

Odpowiedź "data produkcji nośnika" jest prawidłowa, ponieważ ta informacja nie jest istotna z perspektywy opisu samej fotografii. W kontekście archiwizacji i dokumentacji fotografii, kluczowymi elementami opisu są imię i nazwisko autora, data wykonania zdjęcia, temat, numer porządkowy oraz numer odbitki. Te dane są istotne dla przyszłego odnalezienia, identyfikacji oraz klasyfikacji zdjęć w zbiorach. Przykładowo, w instytucjach kultury takich jak muzea czy archiwa, opis zdjęcia pomoże w tworzeniu baz danych, które ułatwiają dostęp do informacji zarówno dla badaczy, jak i dla odwiedzających. Pomocne jest także stosowanie standardów, takich jak Dublin Core, które definiują minimalny zestaw elementów do opisu obiektów cyfrowych, w tym fotografii. Te praktyki przyczyniają się do lepszej organizacji i zarządzania zbiorami fotograficznymi.

Pytanie 40

Zapis dźwięku w formie mechanicznej na analogowym nośniku lub w postaci elektronicznej na cyfrowym nośniku to rodzaj dokumentacji

A. dźwiękowa

B. aktowa

C. technologiczna

D. elektroniczna

Odpowiedź "dźwiękowa" jest właściwa, ponieważ dokumentacja dźwiękowa odnosi się do wszelkiego rodzaju zapisów dźwięku, zarówno na nośnikach analogowych, jak i cyfrowych. Mechaniczny zapis dźwięku, na przykład na płytach winylowych, oraz elektroniczny zapis dźwięku na cyfrowych nośnikach, takich jak pliki WAV czy MP3, są formami dokumentacji dźwiękowej. W praktyce, dokumentacja dźwiękowa jest niezbędna w wielu dziedzinach, jak archiwizacja, produkcja muzyczna, czy badania naukowe. Zgodnie z międzynarodowymi standardami archiwizacji, dokumentacja dźwiękowa powinna być tworzona z zachowaniem wysokiej jakości próbkowania i bit rate, co zapewnia odpowiednią jakość reprodukcji dźwięku. Przykładem zastosowania dokumentacji dźwiękowej może być archiwizacja koncertów, gdzie audio jest nagrywane i przechowywane dla przyszłych pokoleń. Również w branży mediów, dokumentacja dźwiękowa jest kluczowa dla produkcji radiowych i telewizyjnych, zapewniając, że nagrania są właściwie zarchiwizowane i dostępne w odpowiednich formatach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej