Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 13 maja 2025 15:22
Data zakończenia: 13 maja 2025 15:35

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Transmisja danych typu półduplex to transmisja

A. dwukierunkowa równoczesna

B. dwukierunkowa naprzemienna

C. jednokierunkowa z trybem bezpołączeniowym

D. jednokierunkowa z kontrolą parzystości

Wybór odpowiedzi, która wskazuje na transmisję dwukierunkową jednoczesną, jest błędny, ponieważ taki typ komunikacji określany jest jako full-duplex. W systemach full-duplex oba urządzenia mogą jednocześnie wysyłać i odbierać dane, co prowadzi do efektywniejszej komunikacji, ale nie odpowiada to charakterystyce półduplexu. W przypadku półduplexu jedno z urządzeń zawsze musi czekać na zakończenie transmisji drugiego. Z kolei odpowiedź wskazująca na jednokierunkową transmisję z kontrolą parzystości również jest myląca. Kontrola parzystości to technika wykrywania błędów w danych, ale nie ma związku z kierunkiem transmisji, który w przypadku półduplexu jest dwukierunkowy. Kolejnym błędem jest wskazanie na jednokierunkową transmisję z trybem bezpołączeniowym, która sugeruje, że dane mogą być przesyłane w jednym kierunku bez ustalania połączenia, co również nie odnosi się do półduplexu. Półduplex wymaga pewnej formy synchronizacji między urządzeniami, co oznacza, że nie jest to ani jednokierunkowy, ani bezpołączeniowy tryb komunikacji. W praktyce, aby poprawnie zrozumieć pojęcie półduplexu, ważne jest, by rozróżniać go od innych form transmisji, takich jak full-duplex i simplex, co jest kluczowe w projektowaniu i implementacji systemów komunikacyjnych.

Pytanie 2

Którego urządzenia z zakresu sieci komputerowych dotyczy symbol przedstawiony na ilustracji?

A. Rutera

B. Koncentratora

C. Przełącznika

D. Punktu dostępowego

Punkt dostępu to urządzenie pozwalające na przyłączanie urządzeń bezprzewodowych do sieci kablowej. Jest to element sieci WLAN który działa na poziomie warstwy drugiej modelu OSI skupiając się na przekazywaniu ramek danych w obrębie jednej sieci lokalnej. Koncentrator z kolei to prosty urządzenie sieciowe które rozsyła dane do wszystkich portów jego działanie jest mniej efektywne i rzadko spotykane we współczesnych sieciach ponieważ nie rozróżnia portów docelowych co prowadzi do większego ruchu sieciowego. Przełącznik to bardziej zaawansowane urządzenie warstwy drugiej które kieruje dane tylko do portu docelowego co zwiększa wydajność sieci lokalnej lecz podobnie jak punkt dostępowy nie obsługuje routingu pomiędzy różnymi sieciami IP. Wybór koncentratora czy przełącznika jako odpowiedzi na pytanie o ruter nie jest poprawny ponieważ ich funkcje są ograniczone do działania w obrębie jednej sieci lokalnej bez możliwości przekazywania danych pomiędzy różnymi sieciami IP co jest głównym zadaniem rutera. Zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania siecią i unikania błędów konfiguracyjnych które mogą prowadzić do nieoptymalnego działania sieci oraz problemów z jej bezpieczeństwem.

Pytanie 3

Który standard w sieciach LAN określa dostęp do medium poprzez wykorzystanie tokenu?

A. IEEE 802.1

B. IEEE 802.3

C. IEEE 802.2

D. IEEE 802.5

Odpowiedzi IEEE 802.1, IEEE 802.2 oraz IEEE 802.3 odnoszą się do innych standardów, które nie opierają się na koncepcji tokenu. IEEE 802.1 to standard dotyczący architektury sieci oraz protokołów zarządzania, które nie zajmują się bezpośrednim dostępem do medium. Jego celem jest zapewnienie interoperacyjności między różnymi technologiami sieciowymi i zarządzanie ruchem w sieciach. Z kolei IEEE 802.2 dotyczy warstwy łącza danych w modelu OSI, definiując ramki i protokoły komunikacyjne dla różnych mediów transmisyjnych. Natomiast IEEE 802.3 to standard dla Ethernetu, który działa na zasadzie kontestacji dostępu do medium (CSMA/CD). W modelu tym, urządzenia konkurują o dostęp do medium, co może prowadzić do kolizji. To różni się znacząco od modelu token ring, w którym dostęp do medium jest kontrolowany przez token. Typowym błędem przy wyborze odpowiedzi jest mylenie różnych podejść do dostępu do medium transmisyjnego oraz nieodróżnianie ich zasad funkcjonowania. Warto zatem zrozumieć, że różne standardy mają swoje specyficzne zastosowania, a ich wybór powinien być podyktowany potrzebami konkretnej sieci.

Pytanie 4

Jaki termin powinien zostać umieszczony w miejscu z kropkami na schemacie blokowym przedstawiającym strukturę systemu operacyjnego?

A. Sterowniki

B. Testy wydajnościowe

C. Powłoka

D. Aplikacje użytkowe

Programy użytkowe, choć istotne, nie pełnią roli pośrednika między użytkownikiem a jądrem systemu operacyjnego. Są to aplikacje, które realizują konkretne zadania użytkowników, takie jak edytory tekstu czy przeglądarki internetowe, ale nie zarządzają bezpośrednio zasobami sprzętowymi ani nie interpretują poleceń użytkownika. Sterowniki natomiast są odpowiedzialne za komunikację między systemem operacyjnym a sprzętem, umożliwiając prawidłowe działanie urządzeń peryferyjnych, jednak nie angażują się w interakcję z użytkownikiem na poziomie interfejsu. Benchmarki, z kolei, to narzędzia służące do oceny wydajności systemu lub jego komponentów, ale nie są częścią operacyjnej struktury systemu operacyjnego. Typowym błędem jest postrzeganie wszystkich elementów systemu operacyjnego jako równoważnych w ich funkcji, podczas gdy każdy z nich pełni specyficzną rolę w ekosystemie IT. Wybór odpowiedniej komponenty do konkretnego zadania wymaga zrozumienia ich unikalnych właściwości i zastosowań. Powłoka, jako jedyna z wymienionych opcji, bezpośrednio umożliwia interakcję użytkownika z systemem przez interpretację i przekazywanie poleceń, co stanowi jej fundamentalną funkcję w architekturze systemu operacyjnego.

Pytanie 5

Jaką licencję musi mieć oprogramowanie, aby użytkownik mógł wprowadzać w nim zmiany?

A. BOX

B. FREEWARE

C. GNU GPL

D. MOLP

Licencje takie jak BOX, MOLP czy FREEWARE są często mylone z licencjami open source, co prowadzi do nieporozumień w kwestii praw użytkowników. Licencja BOX zazwyczaj odnosi się do tradycyjnej formy dystrybucji oprogramowania, gdzie użytkownik kupuje produkt w formie fizycznej lub elektronicznej, ale nie otrzymuje prawa do jego modyfikacji. Tego typu licencje mogą ograniczać użytkowników do korzystania z oprogramowania w sposób, który został ustalony przez producenta, bez możliwości wprowadzania zmian. Z kolei licencja MOLP (Microsoft Open License Program) jest programem licencyjnym dla przedsiębiorstw, który umożliwia zakup licencji na oprogramowanie Microsoft, ale również nie obejmuje praw do modyfikacji kodu źródłowego. Natomiast FREEWARE to termin używany do opisania oprogramowania, które jest dostępne za darmo, ale zazwyczaj nie pozwala na modyfikacje ani na dalszą dystrybucję. W przypadku FREEWARE, użytkownicy często mają ograniczone prawa, a producent zastrzega sobie wszelkie prawa do kodu źródłowego. Powszechnym błędem jest założenie, że wszystkie darmowe oprogramowanie daje pełne prawa do modyfikacji, co jest nieprawdziwe. Ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z warunkami licencji przed używaniem lub modyfikowaniem oprogramowania, aby uniknąć nielegalnych działań i naruszenia praw autorskich.

Pytanie 6

Które z poniższych poleceń w systemie Linux służy do zmiany uprawnień pliku?

A. pwd

B. chmod

C. chown

D. ls

Polecenie chmod jest używane w systemach operacyjnych Unix i Linux do zmiany uprawnień plików i katalogów. Uprawnienia te określają, kto i w jaki sposób może czytać, zapisywać lub wykonywać dany plik. Polecenie to jest niezwykle przydatne w kontekście zarządzania bezpieczeństwem i dostępem do zasobów na serwerach i komputerach osobistych. Przykładowo, aby nadać pełne uprawnienia właścicielowi pliku, ale ograniczyć je dla innych użytkowników, można użyć polecenia chmod 700 nazwa_pliku. Ten sposób nadawania uprawnień jest bardzo elastyczny i pozwala na dokładne skonfigurowanie dostępu zgodnie z potrzebami użytkownika lub politykami firmy. Warto także wspomnieć, że chmod wspiera zarówno notację symboliczną (np. chmod u+x) jak i ósemkową (np. chmod 755), co ułatwia jego stosowanie w różnych scenariuszach. Dzięki temu narzędziu administratorzy systemów mogą skutecznie zarządzać dostępem do plików, co jest kluczowe dla utrzymania bezpieczeństwa danych.

Pytanie 7

Jakie właściwości posiada topologia fizyczna sieci opisana w ramce?

jedna transmisja w danym momencie
wszystkie urządzenia podłączone do sieci nasłuchują podczas transmisji i odbierają jedynie pakiety zaadresowane do nich
trudno zlokalizować uszkodzenie kabla
sieć może przestać działać po uszkodzeniu kabla głównego w dowolnym punkcie

A. Gwiazda

B. Magistrala

C. Rozgłaszająca

D. Siatka

Topologia gwiazdy polega na centralnym urządzeniu, takim jak przełącznik, do którego podłączone są wszystkie inne węzły sieci. Dzięki temu awaria jednego kabla nie wpływa na działanie całej sieci, co jest jedną z głównych zalet tej topologii. Z drugiej strony, awaria centralnego węzła unieruchamia całą sieć, co wymaga stosowania niezawodnych rozwiązań centralnych. Topologia rozgłaszania, często mylona z magistralą, w rzeczywistości odnosi się do sposobu przesyłania danych, gdzie wiadomości są wysyłane do wszystkich węzłów, ale tylko przeznaczone odbiorniki odbierają dane. Jest to bardziej sposób przesyłania danych niż fizyczna struktura. Topologia siatki jest złożoną siecią, gdzie każde urządzenie jest połączone z kilkoma innymi, co zapewnia wysoką redundancję i niezawodność. Awaria jednego lub kilku połączeń nie wpływa znacząco na pracę sieci, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla krytycznych aplikacji, mimo wyższych kosztów implementacji i złożoności zarządzania. Wybór odpowiedniej topologii zależy od specyficznych potrzeb i zasobów organizacji, jak również od wymagań dotyczących skalowalności, niezawodności i kosztów zarządzania. Magistrala, choć prosta, wprowadza ograniczenia, które w nowoczesnych sieciach często czynią ją niepraktyczną w porównaniu z innymi strukturami.

Pytanie 8

Jakie czynności należy wykonać, aby przygotować nowego laptopa do użytkowania?

A. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, zainstalowanie baterii, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

B. Uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu operacyjnego, podłączenie zasilania zewnętrznego, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

C. Podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, zainstalowanie baterii, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

D. Zainstalowanie baterii, podłączenie zasilania zewnętrznego, uruchomienie laptopa, instalacja systemu, wyłączenie laptopa po zakończeniu instalacji systemu operacyjnego

Montaż baterii przed przystąpieniem do podłączania zewnętrznego zasilania sieciowego jest kluczowy, ponieważ pozwala na uruchomienie laptopa w przypadku braku dostępu do źródła energii. Wprowadzenie laptopa w tryb działania z baterią jako pierwszym krokiem zapewnia, że urządzenie nie straci energii podczas początkowej konfiguracji. Następnie, po podłączeniu zasilania, można włączyć laptopa, co jest niezbędne do rozpoczęcia procesu instalacji systemu operacyjnego. Instalacja systemu powinna być przeprowadzana w pełni naładowanym urządzeniu, by uniknąć problemów związanych z zasilaniem w trakcie instalacji. Po zakończeniu instalacji, wyłączenie laptopa to standardowa procedura, która pozwala na zakończenie wszystkich procesów związanych z konfiguracją. Dobre praktyki w zakresie przygotowania sprzętu do pracy wskazują, że zawsze należy upewnić się, że urządzenie jest w pełni skonfigurowane i gotowe do użycia przed rozpoczęciem pracy, aby zapewnić optymalną wydajność i stabilność systemu operacyjnego.

Pytanie 9

Użycie skrętki kategorii 6 (CAT 6) o długości 20 metrów w sieci LAN wskazuje na jej maksymalną przepustowość wynoszącą

A. 100 Mb/s

B. 10 Gb/s

C. 100 Gb/s

D. 10 Mb/s

Skrętka kategorii 6 (CAT 6) jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych (LAN) i wspiera transmisję danych z maksymalną przepustowością do 10 Gb/s na dystansie do 55 metrów. W przypadku długości 20 metrów, zastosowanie takiego kabla w sieci LAN gwarantuje, że parametry transmisji będą na poziomie umożliwiającym wykorzystanie pełnych możliwości tej technologii. Skrętki CAT 6 charakteryzują się lepszą izolacją oraz większą odpornością na zakłócenia elektromagnetyczne w porównaniu do wcześniejszych standardów, takich jak CAT 5e. Praktyczne zastosowanie takiego kabla obejmuje budowy sieci w biurach, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość do przesyłania dużych plików, streamingu wideo w wysokiej rozdzielczości oraz do łączenia serwerów w centrach danych. Zgodnie z normami TIA/EIA-568, użycie kabli CAT 6 jest zalecane w nowoczesnych instalacjach sieciowych, co zapewnia ich przyszłościowość i możliwość rozbudowy systemu bez potrzeby wymiany infrastruktury.

Pytanie 10

Jakie zastosowanie ma polecenie md w systemie Windows?

A. tworzenie pliku

B. zmiana nazwy pliku

C. tworzenie katalogu

D. przejście do katalogu nadrzędnego

Wybór odpowiedzi, że polecenie 'md' służy do tworzenia pliku, jest niepoprawny, ponieważ 'md' nie ma takiej funkcjonalności. W systemie operacyjnym Windows do tworzenia plików wykorzystuje się inne polecenia, takie jak 'echo' czy 'copy', które są przeznaczone do generowania lub kopii plików z istniejących danych. Użytkownicy mogą mylnie interpretować działanie 'md', myśląc, że jest to środowisko do pracy z plikami, podczas gdy jego głównym celem jest zarządzanie strukturą katalogów. Zmiana nazwy pliku również nie jest możliwa za pomocą 'md'; do tego celu używa się polecenia 'ren' (rename). Przechodzenie do katalogu nadrzędnego realizowane jest przy pomocy polecenia 'cd ..', co może prowadzić do zamieszania, jeśli ktoś nie zna dedykowanych komend. Takie pomyłki często wynikają z braku zrozumienia architektury systemu plików oraz różnic pomiędzy operacjami na plikach a operacjami na katalogach. Warto zaznaczyć, że porządne zarządzanie plikami i katalogami jest kluczowe dla efektywności pracy w środowisku komputerowym, dlatego dobrze jest znać podstawowe polecenia i ich zastosowania.

Pytanie 11

Wskaż komponent, który nie jest zgodny z płytą główną o parametrach przedstawionych w tabeli

Podzespół	Parametry
Płyta główna GIGABYTE	4x DDR4, 4x PCI-E 16x, RAID, HDMI, D-Port, D-SUB, 2x USB 3.1, 8 x USB 2.0, S-AM3+

A. Karta graficzna: Gigabyte GeForce GTX 1050 OC, 2GB, GDDR5, 128 bit, PCI-Express 3.0 x16

B. Monitor: Dell, 34", 1x DisplayPort, 1x miniDP, 2x USB 3.0 Upstream, 4x USB 3.0 Downstream

C. Procesor: INTEL CORE i3-4350, 3.60 GHz, x2/4, 4 MB, 54W, HD 4600, BOX, s-1150

D. Pamięć RAM: Corsair Vengeance LPX, DDR4, 2x16GB, 3000MHz, CL15 Black

Procesor INTEL CORE i3-4350 jest niekompatybilny z płytą główną o przedstawionych parametrach, ponieważ używa gniazda LGA 1150, które nie pasuje do gniazda S-AM3+ wspieranego przez płytę główną. Gniazdo procesora to kluczowy element w kompatybilności między płytą główną a procesorem. W przypadku niezgodności nie ma fizycznej możliwości zamontowania procesora w płycie głównej. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność szczegółowego sprawdzenia kompatybilności przed zakupem części komputerowych, aby uniknąć niepotrzebnych kosztów i opóźnień w montażu. Praktycznie, jeśli użytkownik nie sprawdzi kompatybilności komponentów, może to prowadzić do sytuacji, gdzie cała inwestycja w komputer staje się problematyczna, ponieważ wymiana płyty głównej lub procesora pociąga za sobą dodatkowe koszty. Dlatego zawsze zaleca się konsultację specyfikacji technicznych i ewentualnie kontakt z producentem lub ekspertem, aby upewnić się, że wszystkie części są zgodne. Warto również korzystać z narzędzi online, które pomagają w weryfikacji kompatybilności komponentów komputerowych.

Pytanie 12

Regulacje dotyczące konstrukcji systemu okablowania strukturalnego, parametry kabli oraz procedury testowania obowiązujące w Polsce są opisane w normach

A. PN-EN 50310

B. PN-EN 50173

C. EN 50167

D. EN 50169

Norma PN-EN 50173 odnosi się do systemów okablowania strukturalnego w budynkach i przestrzeniach biurowych. Określa ona zasady projektowania, instalacji oraz testowania okablowania, co jest fundamentalne dla zapewnienia wysokiej jakości infrastruktury telekomunikacyjnej. W ramach tej normy opisano różne klasy okablowania, jak również wymagania dotyczące parametrów kabli, takich jak pasmo przenoszenia, tłumienie sygnału czy odporność na zakłócenia. Dzięki zastosowaniu tych norm, inżynierowie mogą projektować sieci, które będą zgodne z aktualnymi standardami technicznymi, co przekłada się na ich niezawodność i wydajność. Przykładem zastosowania tej normy może być projektowanie systemu LAN w nowo powstającym biurowcu, gdzie odpowiednie kable są dobrane na podstawie specyfikacji z PN-EN 50173, co zapewnia ich optymalne działanie w przyszłości.

Pytanie 13

Aby zwiększyć bezpieczeństwo prywatnych danych podczas przeglądania stron WWW, zaleca się dezaktywację w ustawieniach przeglądarki

A. monitów o uruchamianiu skryptów

B. powiadamiania o nieaktualnych certyfikatach

C. funkcji zapamiętywania haseł

D. blokowania okienek typu popup

Wyłączenie monitów dotyczących uruchamiania skryptów w przeglądarkach internetowych może wydawać się korzystne z perspektywy uproszczenia przeglądania stron. Niemniej jednak, takie podejście może prowadzić do istotnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Skrypty, zarówno te stworzone z zamiarem poprawy funkcjonalności strony, jak i złośliwe, mogą znacząco wpływać na doświadczenie użytkownika. Wyłączając monity, użytkownik może przypadkowo uruchomić szkodliwy kod, co może prowadzić do kradzieży danych lub infekcji złośliwym oprogramowaniem. Ponadto, powiadomienia o wygasłych certyfikatach są kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa podczas przeglądania stron zabezpieczonych certyfikatami SSL. Ignorowanie tych powiadomień może prowadzić do nieświadomego przeglądania niebezpiecznych lub podrabianych stron, co zwiększa ryzyko utraty danych. Blokada wyskakujących okienek również jest istotna, ponieważ wiele złośliwych stron wykorzystuje takie okna do wyłudzania informacji lub zainfekowania urządzenia. Często użytkownicy nie zdają sobie sprawy, że takie okna mogą być nośnikiem niebezpiecznych treści. Warto zatem zrozumieć, że każde z tych ustawień ma swoje znaczenie i powinno być używane zgodnie z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, aby zminimalizować ryzyko i chronić swoje dane osobowe.

Pytanie 14

Jaką komendę należy wykorzystać, aby uzyskać informację o rekordzie MX dla podanej domeny?

A. Karta sieciowa korzysta z DHCP

B. Karta sieciowa jest aktywna

C. Sieć nie ogłasza identyfikatora SSID

D. Sieć jest zabezpieczona hasłem

Pytanie dotyczy sposobu sprawdzenia wartości rekordu MX dla domeny, a odpowiedzi sugerują różne aspekty konfiguracji sieci, które nie są powiązane z tą konkretną funkcjonalnością. Sieć nie rozgłaszająca identyfikatora SSID dotyczy przede wszystkim kwestii widoczności sieci bezprzewodowej, co nie ma wpływu na konfigurację rekordów MX. Rekordy te są częścią systemu DNS (Domain Name System) i są zdefiniowane w strefach DNS, co oznacza, że muszą być odpowiednio skonfigurowane na serwerach DNS, a nie mają związku z identyfikatorem SSID. Z kolei włączenie DHCP na karcie sieciowej dotyczy przypisywania adresów IP w lokalnej sieci, co także nie ma wpływu na konfigurację DNS i rekordy MX. Podobnie, hasło zabezpieczające sieć bezprzewodową odnosi się do autoryzacji dostępu do sieci, ale nie wpływa na to, jak rekordy MX są przechowywane i udostępniane. Właściwe podejście do analizy wartości rekordu MX wymaga umiejętności korzystania z narzędzi takich jak 'nslookup' czy 'dig', które są zaprojektowane specjalnie w celu interakcji z systemem DNS, a nie zajmowania się aspektami bezpieczeństwa czy dostępu do sieci. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych odpowiedzi obejmują mylenie różnych warstw infrastruktury sieciowej oraz brak zrozumienia funkcji, jakie pełnią poszczególne elementy w kontekście zarządzania domenami i pocztą elektroniczną.

Pytanie 15

Zainstalowanie gniazda typu keyston w serwerowej szafie jest możliwe w

A. patchpanelu niezaładowanym

B. adapterze typu mosaic

C. patchpanelu załadowanym

D. patchpanelu FO

Instalacja gniazda typu keyston w patchpanelu niezaładowanym jest poprawną odpowiedzią, ponieważ takie gniazda są zaprojektowane do montażu w panelach, które nie zawierają jeszcze zainstalowanych modułów. W przypadku patchpaneli niezaładowanych, technik ma możliwość dostosowania ich do specyficznych potrzeb sieciowych, co pozwala na elastyczne zarządzanie połączeniami i ich konfigurację. W praktyce, instalacja gniazda keyston w takim panelu umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w infrastrukturze sieciowej, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach, gdzie często zachodzi potrzeba modyfikacji połączeń. Ponadto, stosowanie standardów takich jak TIA/EIA 568A/B zapewnia, że instalacje są zgodne z wymaganiami branżowymi, co przekłada się na niezawodność i jakość wykonania systemu okablowania.

Pytanie 16

Przed dokonaniem zmian w rejestrze systemu Windows, w celu zapewnienia bezpieczeństwa pracy, należy najpierw

A. wykonać kopię zapasową rejestru

B. sprawdzić, czy komputer jest wolny od wirusów

C. wykonać kopię zapasową istotnych dokumentów

D. uruchomić system w trybie awaryjnym

Podjęcie decyzji o modyfikacji rejestru Windows wymaga przemyślenia kilku aspektów. Na przykład, sprawdzenie, czy na komputerze nie ma wirusów, to ważny krok w utrzymaniu bezpieczeństwa, ale nie jest bezpośrednio związane z modyfikacją rejestru. W rzeczywistości wirusy mogą wchodzić w interakcje z rejestrem, ale nawet jeśli komputer jest wolny od złośliwego oprogramowania, każda modyfikacja rejestru nadal niesie ze sobą ryzyko. Wykonanie kopii zapasowej ważnych dokumentów również jest ważne, ale takie działania powinny być podejmowane regularnie, a nie tylko przed zmianami rejestru. Z kolei uruchamianie komputera w trybie awaryjnym może być pomocne w problemach z systemem, ale nie jest bezpośrednio związane z procesem modyfikacji rejestru i nie zapewnia ochrony przed skutkami niewłaściwych zmian. Podstawowym błędem myślowym jest przekonanie, że inne działania mogą zastąpić potrzebę zabezpieczenia samego rejestru. Zamiast tego, każda modyfikacja powinna być poprzedzona przygotowaniem, które obejmuje przede wszystkim utworzenie kopii zapasowej rejestru. Bez tego kroku, podejmowanie prób modyfikacji może prowadzić do nieodwracalnych zmian w systemie, a tym samym do utraty danych i funkcjonalności systemu operacyjnego.

Pytanie 17

Sekwencja 172.16.0.1, która reprezentuje adres IP komputera, jest zapisana w systemie

A. dwójkowym

B. ósemkowym

C. szesnastkowym

D. dziesiętnym

Adres IP 172.16.0.1 jest zapisany w systemie dziesiętnym, co oznacza, że każda z czterech sekcji adresu (zwanych oktetami) jest wyrażona jako liczba całkowita w systemie dziesiętnym, mieszczącym się w zakresie od 0 do 255. System dziesiętny jest najczęściej stosowanym sposobem reprezentacji adresów IP przez ludzi, ponieważ jest prostszy do zrozumienia w porównaniu do systemów binarnych, ósemkowych czy szesnastkowych. Przykładowo, adres IP 192.168.1.1 w systemie binarnym to 11000000.10101000.00000001.00000001, co może być trudniejsze do zapamiętania i używania w praktyce. W administracji sieciowej oraz podczas konfigurowania urządzeń sieciowych, znajomość adresów IP w systemie dziesiętnym jest kluczowa, gdyż ułatwia komunikację oraz identyfikację sieci. Standardy takie jak RFC 791 definiują klasyfikację adresów IP oraz ich format, co potwierdza znaczenie systemu dziesiętnego w kontekście zarządzania adresacją IP.

Pytanie 18

W sieciach komputerowych miarą prędkości przesyłu danych jest

A. byte

B. bps

C. ips

D. dpi

Odpowiedzi 'byte', 'dpi' oraz 'ips' są niepoprawne, ponieważ nie odnoszą się do jednostki używanej do pomiaru szybkości transmisji danych w sieciach komputerowych. Byte to jednostka miary danych, która odpowiada 8 bitom, lecz sama w sobie nie wskazuje na szybkość transmisji. Często używa się jej do określania wielkości plików, co może prowadzić do mylnej interpretacji w kontekście prędkości przesyłu, gdyż nie określa, jak szybko dane mogą być przesyłane. DPI (dots per inch) to jednostka miary stosowana głównie w kontekście rozdzielczości obrazów i wydruków, a nie w transmisji danych. Z kolei IPS (inches per second) jest miarą prędkości, której używa się w kontekście ruchu fizycznego, np. w skanerach optycznych. Takie pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia, że różne dziedziny technologii używają swoich specyficznych jednostek miar, które nie są zamienne. Kluczowe jest zrozumienie, że bps jako jednostka szybkiej transmisji danych jest fundamentalna w projektowaniu i ocenie wydajności sieci komputerowych, a nie wszystkie jednostki są ze sobą powiązane w tym kontekście. Zrozumienie różnic między tymi jednostkami jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się technologią sieciową lub informatyką.

Pytanie 19

Element na karcie graficznej, który ma za zadanie przekształcenie cyfrowego sygnału wytwarzanego przez kartę na analogowy sygnał, zdolny do wyświetlenia na monitorze to

A. RAMDAC

B. RAMBUS

C. multiplekser

D. głowica FM

Wybór multipleksera jako odpowiedzi na to pytanie jest mylący, ponieważ multiplekser to układ, który służy do wyboru jednego z wielu sygnałów wejściowych i przekazywania go na wyjście. Jego funkcjonalność nie obejmuje konwersji sygnałów cyfrowych na analogowe, co jest kluczowym zadaniem RAMDAC. W kontekście kart graficznych, multipleksery mogą być używane w różnych rolach, jednak nie pełnią one funkcji konwersji sygnałów do postaci analogowej. RAMBUS, z kolei, to rodzaj architektury pamięci, a nie komponent odpowiedzialny za konwersję sygnałów. RAMBUS zajmuje się komunikacją między różnymi elementami systemu, w tym pamięcią operacyjną, ale nie ma związku z przetwarzaniem sygnałów wideo. Głowica FM natomiast odnosi się do technologii stosowanej w radiu, a jej funkcje są związane z modulacją sygnału radiowego, co również nie ma nic wspólnego z konwersją sygnałów wideo na analogowe. Te pomyłki mogą wynikać z mylnego skojarzenia terminów, które mogą wydawać się podobne, ale nie mają wspólnego celu w kontekście wyświetlania obrazu. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych komponentów pełni odmienną rolę w systemie komputerowym, a ich funkcjonalność powinna być analizowana w kontekście konkretnych zadań, jakie mają realizować.

Pytanie 20

Który z adresów IPv4 jest odpowiedni do ustawienia interfejsu serwera DNS zarejestrowanego w lokalnych domenach?

A. 172.16.7.126

B. 192.168.15.165

C. 240.100.255.254

D. 111.16.10.1

Adresy IPv4, takie jak 192.168.15.165, 240.100.255.254 oraz 172.16.7.126, nie nadają się do konfiguracji publicznego serwera DNS, co wynika z ich specyficznych właściwości. Adres 192.168.15.165 jest adresem prywatnym, co oznacza, że jest przeznaczony do użytku w zamkniętych sieciach, takich jak sieci lokalne w domach czy biurach. Nie jest on routowalny w Internecie, dlatego serwery DNS skonfigurowane z takim adresem nie będą mogły odbierać zapytań spoza lokalnej sieci. Adres 172.16.7.126 również należy do zakresu adresów prywatnych, co ogranicza jego użycie tylko do lokalnych aplikacji. Z kolei adres 240.100.255.254, chociaż jest w zakresie adresów publicznych, jest częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej i nie jest dostępny do użycia w Internecie. W praktyce, aby serwer DNS mógł skutecznie odpowiadać na zapytania z sieci globalnej, musi być skonfigurowany z poprawnym, publicznie routowalnym adresem IP. Często pojawiające się nieporozumienia dotyczące wyboru adresów IP do serwerów DNS wynikają z braku zrozumienia różnicy między adresami publicznymi a prywatnymi oraz z mylnego założenia, że każdy adres publiczny może być użyty. Warto pamiętać, że konfiguracja serwera DNS wymaga również uwzględnienia dobrych praktyk w zakresie zabezpieczeń oraz zarządzania ruchem sieciowym, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego adresu IP.

Pytanie 21

Program "VirtualPC", dostępny do pobrania z witryny Microsoft, jest przeznaczony do korzystania:

A. z wirtualnych systemów operacyjnych na lokalnym dysku

B. z bezpłatnego konta o pojemności 100 MB w hostingu Microsoft

C. z darmowej pomocy technicznej TechNet.Soft firmy Virtual Soft

D. z osobistego konta o pojemności 1 GB w serwerze wirtualnym Microsoft

Program VirtualPC to oprogramowanie wirtualizacyjne, które pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze, wykorzystując lokalny dysk twardy jako bazę. Jest to narzędzie przydatne dla deweloperów, testerów oprogramowania oraz administratorów systemów, którzy muszą pracować w różnych środowiskach. Dzięki VirtualPC można tworzyć wirtualne maszyny, co umożliwia testowanie aplikacji w różnych systemach operacyjnych, takich jak Windows, Linux, czy inne. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT, które zakładają minimalizację ryzyka przez izolację testów od głównego środowiska operacyjnego. Przy użyciu VirtualPC można także eksperymentować z konfiguracjami systemów bez obawy o destabilizację głównego systemu, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych i bezpieczeństwa. Ponadto, można w łatwy sposób przenosić wirtualne maszyny między różnymi komputerami, co zwiększa elastyczność i wygodę pracy.

Pytanie 22

Kiedy dysze w drukarce atramentowej wyschną z powodu długotrwałych przerw w użytkowaniu, co powinno się najpierw wykonać?

A. ustawić tryb wydruku oszczędnego

B. wymienić cały mechanizm drukujący

C. dokonać oczyszczania dysz z poziomu odpowiedniego programu

D. oczyścić dyszę za pomocą wacika nasączonego olejem syntetycznym

Ustawienie wydruku ekonomicznego nie ma związku z problemem zaschnięcia dysz. Wydruk ekonomiczny jest funkcją, która zmniejsza zużycie atramentu, co w sytuacji zablokowanych dysz może tylko pogorszyć jakość wydruku, ponieważ atrament nie będzie prawidłowo dostarczany. Wymiana mechanizmu drukującego w przypadku zaschnięcia dysz jest skrajnym rozwiązaniem i zazwyczaj nie jest konieczna, gdyż wiele problemów można rozwiązać prostymi metodami czyszczenia. Użycie wacika nasączonego olejem syntetycznym również jest niewłaściwym podejściem, ponieważ olej nie jest przeznaczony do czyszczenia dysz i może prowadzić do uszkodzenia mechanizmu drukującego. Zamiast tego, należy stosować dedykowane środki czyszczące lub uruchamiać programowe czyszczenie dysz, co jest zalecaną metodą. Często użytkownicy mylą różne metody czyszczenia, co prowadzi do nieefektywnego rozwiązania problemów. Kluczowe jest zrozumienie, że zachowanie odpowiednich praktyk konserwacyjnych, takich jak regularne czyszczenie z poziomu oprogramowania, pozwala uniknąć kosztownych napraw i poprawia jakość druku.

Pytanie 23

Liczba 22 umieszczona w adresie http://www.adres_serwera.pl:22 wskazuje na numer

A. aplikacji, do której wysyłane jest zapytanie

B. sekwencyjny pakietu przesyłającego dane

C. PID procesu działającego na serwerze

D. portu, innego niż standardowy numer dla danej usługi

No, wybór odpowiedzi dotyczącej aplikacji, sekwencyjnego pakietu czy PID procesu to małe nieporozumienie, jeśli chodzi o porty w komunikacji sieciowej. Porty nie są bezpośrednio powiązane z aplikacjami jako takimi, bardziej to punkty końcowe, które pozwalają aplikacjom na komunikację przez sieć. Na przykładowo, masz aplikację działającą na serwerze, ale żeby się połączyć, musi ona używać konkretnego portu. A sekwencyjne pakiety danych to też inna sprawa, związane z transportem informacji, a nie z numerami portów. Każdy pakiet przesyłany w sieci korzysta z adresów IP i numerów portów, ale to właśnie porty decydują, dokąd ten ruch ma trafić. A co do PID procesu, to jest zupełnie błędne, bo PID to identyfikator procesu w systemie, a nie pokazuje, jak usługi są dostępne dla klientów w sieci. Naprawdę warto zrozumieć, jak działają porty i ich użycie w architekturze sieciowej, bo to klucz do sprawnego zarządzania i zabezpieczania komunikacji. Jak się tego nie ogarnie, to można narobić sobie poważnych problemów z bezpieczeństwem i wydajnością.

Pytanie 24

Użytkownicy w sieciach bezprzewodowych mogą być uwierzytelniani zdalnie przy pomocy usługi

A. HTTPS

B. IMAP

C. NNTP

D. RADIUS

No to widzę, że wybrałeś odpowiedzi jak IMAP, HTTPS i NNTP, ale muszę przyznać, że są one nieco mylące w kontekście zdalnego uwierzytelniania w sieciach bezprzewodowych. IMAP to protokół do zarządzania e-mailami, więc nie ma tu mowy o uwierzytelnianiu w sieci. Użycie go w tym przypadku to trochę nietrafione posunięcie, bo nie ma żadnych mechanizmów, które by pomogły w autoryzacji dostępu do sieci. HTTPS z kolei to protokół, który dba o bezpieczne przesyłanie danych w internecie, ale znów nie jest to coś, co służy do uwierzytelniania w sieci lokalnej. Może się wydawać, że jest to jakiś sposób na ochronę, ale w tym kontekście po prostu nie pasuje. NNTP natomiast to protokół do wymiany wiadomości w grupach dyskusyjnych, i to też nie ma nic wspólnego z procesem uwierzytelniania w sieciach. Tutaj błędnie myślisz, myląc funkcje tych protokołów, które tak naprawdę mają różne zadania. Zrozumienie, jak te protokoły działają i do czego służą, jest kluczowe, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 25

Główną rolą serwera FTP jest

A. udostępnianie plików

B. zarządzanie kontami poczty

C. monitoring sieci

D. synchronizacja czasu

Odpowiedzi dotyczące synchronizacji czasu, monitoringu sieci oraz zarządzania kontami poczty nie odnoszą się do funkcji serwera FTP, co prowadzi do nieporozumienia w zakresie zastosowania technologii sieciowych. Synchronizacja czasu, na przykład, jest realizowana przez protokoły takie jak NTP (Network Time Protocol), które zapewniają, że zegary komputerowe w sieci są zsynchronizowane. To jest istotne w kontekście logowania zdarzeń oraz współdzielenia danych w systemach wymagających precyzyjnego pomiaru czasu. Monitoring sieci to zadanie, które obejmuje analizę ruchu w sieci i wykrywanie nieprawidłowości, co jest realizowane przez narzędzia takie jak SNMP (Simple Network Management Protocol) i różne systemy analityczne. Zarządzanie kontami poczty natomiast wiąże się z protokołami takimi jak SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), POP3 (Post Office Protocol) oraz IMAP (Internet Message Access Protocol), które służą do wysyłania i odbierania wiadomości e-mail. Niezrozumienie różnicy między tymi funkcjami a rolą serwera FTP może prowadzić do błędnych konkluzji dotyczących sposobu zarządzania i użycia technologii w praktyce. W kontekście IT istotne jest, aby podstawowe funkcje i zastosowania różnych protokołów były jasne, co pozwala na ich skuteczne wykorzystanie w odpowiednich scenariuszach.

Pytanie 26

Natychmiast po dostrzeżeniu utraty istotnych plików na dysku twardym, użytkownik powinien

A. wykonać test S.M.A.R.T. tego dysku

B. zainstalować narzędzie diagnostyczne

C. uchronić dysk przed zapisaniem nowych danych

D. przeprowadzić defragmentację dysku

Przeprowadzenie testu S.M.A.R.T. na dysku twardym jest istotne, ale nie jest pierwszym krokiem, który należy wykonać po wykryciu utraty plików. S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology) to technologia, która monitoruje stan dysku w celu przewidywania potencjalnych awarii. Choć test ten może dostarczyć cennych informacji o kondycji dysku, jego wyniki nie mają wpływu na odzyskiwanie danych. W przypadku utraty plików, kluczowe jest ich zabezpieczenie przed nadpisywaniem, a nie diagnozowanie stanu sprzętu. Właściwe postępowanie powinno skupić się na wykorzystaniu narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą zminimalizować ryzyko utraty informacji. Instalacja oprogramowania diagnostycznego również nie jest priorytetem, ponieważ w momencie, gdy zauważasz utratę plików, najważniejsze jest ich zabezpieczenie. Defragmentacja dysku z kolei jest procesem, który służy do optymalizacji wydajności dysku poprzez organizację fragmentów plików, ale w przypadku utraty danych jest całkowicie nieodpowiednia. Defragmentacja może prowadzić do nadpisania obszarów, gdzie znajdowały się utracone pliki, co czyni ten krok jeszcze bardziej ryzykownym. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują skupienie się na diagnostyce sprzętu zamiast na ochronie danych oraz niewłaściwe zrozumienie, jakie czynności są krytyczne w sytuacjach awaryjnych związanych z danymi.

Pytanie 27

Aby zminimalizować główne zagrożenia dotyczące bezpieczeństwa podczas pracy na komputerze podłączonym do sieci Internet, najpierw należy

A. zmierzyć temperaturę komponentów, podłączyć komputer do zasilacza UPS oraz unikać wchodzenia na podejrzane strony internetowe

B. zainstalować program antywirusowy, zaktualizować bazy danych wirusów, uruchomić zaporę sieciową i przeprowadzić aktualizację systemu

C. wyczyścić wnętrze obudowy komputera, nie spożywać posiłków ani napojów w pobliżu komputera oraz nie dzielić się swoim hasłem z innymi użytkownikami

D. ustawić komputer z dala od źródeł ciepła, nie zgniatać kabli zasilających komputera i urządzeń peryferyjnych

Aby skutecznie zabezpieczyć komputer przed zagrożeniami z sieci, kluczowe jest wdrożenie odpowiednich środków ochrony, takich jak programy antywirusowe, firewalle oraz regularne aktualizacje systemu operacyjnego i baz wirusów. Program antywirusowy działa jak tarcza, identyfikując i neutralizując złośliwe oprogramowanie, zanim zdoła ono wyrządzić szkody. Aktualizacja oprogramowania jest istotna, ponieważ dostarcza najnowsze łaty bezpieczeństwa, które eliminują znane luki i zapobiegają wykorzystaniu ich przez cyberprzestępców. Włączenie firewalla tworzy barierę między komputerem a potencjalnymi zagrożeniami z zewnątrz, filtrując niepożądany ruch sieciowy. Przykładem może być ustawienie zapory systemowej Windows, która domyślnie blokuje nieautoryzowane połączenia. Stosowanie tych praktyk nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale również współczesne standardy dotyczące ochrony danych, takie jak ISO 27001, zalecają regularne audyty i aktualizacje systemów jako kluczowe elementy zarządzania bezpieczeństwem informacji. Dzięki wdrożeniu takich działań użytkownicy mogą znacząco zredukować ryzyko włamań oraz utraty danych, co jest fundamentalnym aspektem odpowiedzialnego korzystania z technologii.

Pytanie 28

Jakiego rodzaju wkręt powinno się zastosować do przymocowania napędu optycznego o szerokości 5,25" w obudowie, która wymaga użycia śrub do mocowania napędów?

A. C

B. A

C. D

D. B

Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ wkręt przedstawiony jako opcja B to typowy wkręt M3 używany do mocowania napędów optycznych 5,25 cala w komputerach stacjonarnych. Wkręty M3 są standardem w branży komputerowej, co jest poparte specyfikacją ATX oraz innymi normami dotyczącymi budowy komputerów osobistych. Ich średnica oraz skok gwintu są idealnie dopasowane do otworów montażowych w obudowach przeznaczonych dla napędów optycznych i twardych dysków, zapewniając stabilne mocowanie bez ryzyka uszkodzenia sprzętu. Użycie odpowiedniego wkrętu jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji oraz redukcji drgań, co wpływa na wydajność oraz żywotność sprzętu. Praktyczne zastosowania wkrętów M3 obejmują również montaż innych podzespołów, takich jak płyty główne czy karty rozszerzeń, co świadczy o ich uniwersalności. Dobre praktyki montażowe zalecają używanie odpowiednich narzędzi, takich jak wkrętaki krzyżakowe, aby uniknąć uszkodzenia gwintu, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiedniego wkrętu dla danej aplikacji.

Pytanie 29

Po przeprowadzeniu diagnostyki komputera stwierdzono, że temperatura pracy karty graficznej z wyjściami HDMI oraz D-SUB, umieszczonej w gnieździe PCI Express stacjonarnego komputera, wynosi 87°C. W takiej sytuacji serwisant powinien

A. wymienić dysk twardy na nowy o takiej samej pojemności i prędkości obrotowej

B. dodać nowy moduł pamięci RAM, aby odciążyć kartę

C. zweryfikować, czy wentylator działa prawidłowo i czy nie jest zabrudzony

D. zmienić kabel sygnałowy D-SUB na HDMI

Sprawdzenie, czy wentylator karty graficznej jest sprawny oraz czy nie jest zakurzony, jest kluczowym krokiem w diagnostyce problemów z temperaturą podzespołów komputerowych. Wysoka temperatura, jak 87°C, może wynikać z niewłaściwego chłodzenia, co może prowadzić do dotkliwego uszkodzenia karty graficznej. Wentylatory w kartach graficznych odpowiadają za odprowadzanie ciepła, a ich zablokowanie przez kurz lub inne zanieczyszczenia znacząco ogranicza ich efektywność. W praktyce, regularne czyszczenie wentylatorów oraz radiatorów powinno być standardową procedurą konserwacyjną w utrzymaniu sprzętu komputerowego. Ponadto, w sytuacji stwierdzenia usterki wentylatora, jego wymiana na nowy, odpowiedni model zapewni poprawne działanie karty graficznej oraz jej dłuższą żywotność. Warto również monitorować temperatury podzespołów za pomocą oprogramowania diagnostycznego, co pozwala na wczesne wykrycie problemów i zapobieganie poważniejszym uszkodzeniom.

Pytanie 30

IMAP to protokół

A. nadzoru nad urządzeniami sieciowymi

B. odbierania wiadomości e-mail

C. synchronizowania czasu z serwerami

D. wysyłania wiadomości e-mail

Odpowiedzi sugerujące funkcje związane z wysyłaniem poczty elektronicznej, synchronizacją czasu z serwerami, czy monitorowaniem urządzeń sieciowych są błędne i wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania protokołów w systemach informatycznych. Protokół odpowiedzialny za wysyłanie e-maili to SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który działa w zupełnie inny sposób niż IMAP. SMTP jest zaprojektowany wyłącznie do przesyłania wiadomości od nadawcy do serwera pocztowego, a następnie do odbiorcy, ale nie pozwala na zarządzanie i dostęp do wiadomości na serwerze. Z drugiej strony, synchronizacja czasu z serwerami realizowana jest przez protokoły takie jak NTP (Network Time Protocol), co jest całkowicie niezwiązane z obsługą poczty elektronicznej. Monitorowanie urządzeń sieciowych odnosi się do zastosowań związanych z zarządzaniem sieciami, takich jak SNMP (Simple Network Management Protocol). Te niezwiązane funkcje mogą wprowadzać w błąd, ponieważ w kontekście systemów pocztowych ważne jest rozróżnienie między różnymi protokołami i ich zastosowaniami. Właściwe zrozumienie IMAP jako protokołu do odbioru poczty elektronicznej, w porównaniu do innych, jest kluczowe w pracy z technologiami internetowymi i zarządzaniu komunikacją elektroniczną.

Pytanie 31

Do czego służy polecenie 'ping' w systemie operacyjnym?

A. Do formatowania dysku twardego

B. Do sprawdzenia dostępności hosta w sieci

C. Do kopiowania plików między folderami

D. Do instalacji nowych sterowników

Polecenie 'ping' jest jednym z podstawowych narzędzi sieciowych, które służy do diagnozowania połączeń sieciowych. Jego głównym zadaniem jest sprawdzenie, czy dany host w sieci jest dostępny i jak długo trwa przesyłanie pakietów do niego. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) do celu i oczekiwania na odpowiedź. Jeśli host jest dostępny, otrzymamy odpowiedź, co świadczy o poprawnym połączeniu. Ping jest niezwykle przydatny w administracji sieciowej, ponieważ pozwala szybko zweryfikować problemy z łącznością, takie jak brak połączenia z serwerem lub opóźnienia w sieci. Dzięki niemu administratorzy mogą także monitorować stabilność łącza oraz identyfikować potencjalne problemy z wydajnością. W praktyce, polecenie 'ping' jest często pierwszym krokiem w diagnozowaniu problemów sieciowych, co czyni je nieocenionym narzędziem w codziennej pracy z sieciami komputerowymi.

Pytanie 32

Aby przekształcić zeskanowany obraz na tekst, należy użyć oprogramowania, które stosuje techniki

A. OMR

B. OCR

C. DPI

D. DTP

DPI, czyli dots per inch, to miara rozdzielczości obrazu, która wskazuje, ile punktów atramentu lub pikseli mieści się na cal. DPI jest kluczowe w kontekście jakości druku i wyświetlania obrazów, ale nie ma bezpośredniego związku z zamianą zeskanowanego obrazu na tekst. Wysoka rozdzielczość obrazu wpływa na jakość skanowania, lecz sama wartość DPI nie przekształca obrazu w tekst. Z kolei DTP, czyli desktop publishing, to proces tworzenia publikacji za pomocą komputerów, który może obejmować skład tekstu i grafiki, ale także nie jest odpowiedzialny za konwersję obrazów na tekst. DTP skupia się bardziej na estetyce i układzie materiałów drukowanych niż na ich zawartości tekstowej. OMR, czyli Optical Mark Recognition, to technologia służąca do rozpoznawania zaznaczeń, takich jak odpowiedzi na testach wielokrotnego wyboru. Choć OMR jest przydatna w określonych kontekstach, takich jak przetwarzanie formularzy, nie ma zastosowania w rozpoznawaniu tekstu, co czyni ją nieodpowiednią w kontekście tego pytania. Pojęcia te są często mylone, ponieważ wszystkie dotyczą przetwarzania informacji, ale ich zastosowania są różne, co prowadzi do błędnych wniosków i nieporozumień w zrozumieniu funkcji technologii.

Pytanie 33

Na schemacie przedstawiono konfigurację protokołu TCP/IP pomiędzy serwerem a stacją roboczą. Na serwerze zainstalowano rolę DNS. Wykonanie polecenia ping www.cke.edu.pl na serwerze zwraca pozytywny wynik, natomiast na stacji roboczej jest on negatywny. Jakie zmiany należy wprowadzić w konfiguracji, aby usługa DNS na stacji funkcjonowała poprawnie?

A. adres serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.10

B. adres bramy na stacji roboczej na 192.168.1.10

C. adres bramy na serwerze na 192.168.1.11

D. adres serwera DNS na stacji roboczej na 192.168.1.11

Zamiana adresu bramy na stacji roboczej lub na serwerze nie rozwiązuje problemu związanego z negatywnym wynikiem polecenia ping na stacji roboczej, ponieważ problem dotyczy rozwiązywania nazw, a nie routingu. Brama domyślna w sieciach komputerowych jest używana do przesyłania pakietów IP poza lokalną sieć, jednak w tym przypadku komunikacja jest wewnątrz sieci lokalnej, a błędne ustawienia bramy nie byłyby przyczyną niepowodzenia w pingowaniu domeny. Zamiast tego, poprawna konfiguracja DNS jest kluczowa dla rozwiązywania nazw domenowych. Innym błędnym założeniem byłoby użycie adresu IP bramy jako serwera DNS. Adres bramy domyślnej jest przeznaczony do przesyłania ruchu do innych sieci, a nie do tłumaczenia nazw domen. Często spotykanym błędem jest również używanie adresu 127.0.0.1 jako DNS na komputerze, który nie jest serwerem DNS, ponieważ ten adres wskazuje na lokalną maszynę. W przypadku serwerów rzeczywiście pełniących rolę DNS, jak w tej sytuacji, należy skonfigurować stacje robocze, aby używały odpowiedniego adresu IP serwera DNS, co w tym przypadku jest 192.168.1.10. Takie podejście zapewnia, że stacja robocza ma dostęp do poprawnie skonfigurowanego serwera DNS, który może skutecznie tłumaczyć nazwy domenowe i umożliwiać komunikację sieciową. Warto również pamiętać, że w dużych sieciach czasem stosuje się redundancję serwerów DNS, aby zwiększyć dostępność, co jednak nie zmienia podstawowej potrzeby poprawnego skonfigurowania podstawowego serwera DNS w sieci lokalnej.

Pytanie 34

Switch jako kluczowy komponent występuje w sieci o strukturze

A. pierścienia

B. magistrali

C. pełnej siatki

D. gwiazdy

Wybór odpowiedzi dotyczącej topologii pełnej siatki, pierścienia czy magistrali do opisania roli switcha w sieci nie uwzględnia fundamentalnych różnic między tymi strukturami a topologią gwiazdy. W topologii pełnej siatki, każde urządzenie jest połączone z każdym innym, co prowadzi do nadmiarowości połączeń, ale również do wyższych kosztów i bardziej skomplikowanego zarządzania. Ta struktura nie wymaga centralnego urządzenia, jak switch, co sprawia, że nie jest idealna dla typowych zastosowań biurowych. Topologia pierścienia natomiast, polega na połączeniu urządzeń w formie zamkniętego obiegu, gdzie każde urządzenie przekazuje dane dalej do następnego. To ogranicza elastyczność i powoduje, że awaria jednego urządzenia może sparaliżować całą sieć. W topologii magistrali wszystkie urządzenia są podłączone do jednego wspólnego przewodu, co z kolei naraża sieć na kolizje i utrudnia diagnostykę. W każdej z tych struktur brakuje kluczowych zalet, takich jak łatwość w zarządzaniu ruchem danych i odporność na awarie, które oferuje topologia gwiazdy. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla właściwego projektowania sieci, co może mieć wpływ na wydajność i niezawodność operacyjną systemów informatycznych.

Pytanie 35

W jednostce ALU do akumulatora została zapisana liczba dziesiętna 240. Jak wygląda jej reprezentacja w systemie binarnym?

A. 11111000

B. 11110000

C. 11111100

D. 11111110

Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia procesu konwersji systemu dziesiętnego na system binarny. Na przykład, odpowiedzi takie jak 11111000, 11111100 i 11111110 odnoszą się do liczb, które są bliskie 240, ale nie odpowiadają dokładnie tej wartości. Odpowiedź 11111000 odpowiada liczbie 248, co można uzyskać z błędnego dodania 8 do 240. Z kolei 11111100 to 252, co sugeruje, że błąd może wynikać z dodania 12. Odpowiedź 11111110 to 254, co również jest wynikiem dodawania, a nie konwersji. Często zdarza się, że osoby nieprawidłowo interpretują reszty z dzielenia lub nie zapisują ich w odpowiedniej kolejności, co prowadzi do pomyłek. Warto pamiętać, że każda z tych odpowiedzi ma swoje korzenie w standardzie konwersji binarnej, ale kluczowe jest stosowanie właściwej metody obliczeniowej oraz upewnienie się, że reszty są zbierane w odpowiedniej kolejności. To pokazuje, jak ważne jest nie tylko umieć przeliczać liczby, ale również przeanalizować każdy krok, aby uniknąć błędów. Użycie narzędzi do automatycznej konwersji lub ręczne obliczenia mogą być przydatne w nauce tej umiejętności.

Pytanie 36

Jaką funkcję pełni serwer FTP?

A. nadzorowanie sieci

B. administracja kontami poczty

C. synchronizacja czasu

D. udostępnianie plików

Wprowadzenie do tematu serwerów FTP trochę wymaga zrozumienia, że pełnią one dość specyficzne funkcje dotyczące transferu plików. Wybór rzeczy jak monitoring sieci, synchronizacja czasu czy zarządzanie kontami pocztowymi, szczerze mówiąc, nie oddaje całego obrazu tego, co potrafi serwer FTP. Na przykład monitoring sieci to już całkiem inna bajka i dotyczy analizy działania systemów sieciowych przez różne narzędzia, a nie przez serwery FTP. Synchronizacja czasu to coś, co robi się przy użyciu protokołów takich jak NTP, a z FTP w ogóle nie ma to nic wspólnego. No i zarządzanie kontami pocztowymi to sprawa e-maili, więc też nie ma związku z serwerem FTP. Często niewłaściwie oceniamy rolę tych technologii, co prowadzi do złych wniosków o funkcjach serwera FTP. Warto to zrozumieć, bo to właśnie FTP jest stworzony do transferu plików, co czyni go mega przydatnym w aplikacjach potrzebujących dobrej wymiany danych. Musimy dobrze rozumieć protokoły i funkcje systemów, żeby lepiej zarządzać naszą infrastrukturą IT.

Pytanie 37

Jak wygląda układ przewodów w złączu RJ45 zgodnie z kolejnością połączeń T568A?

A. Biało-pomarańczowy Pomarańczowy Biało-zielony Niebieski Biało-niebieski Zielony Biało-brązowy Brązowy

B. Biało-brązowy Brązowy Biało-pomarańczowy Pomarańczowy Biało-zielony Niebieski Biało-niebieski Zielony

C. Biało-niebieski Niebieski Biało-brązowy Brązowy Biało-zielony Zielony Biało-pomarańczowy Pomarańczowy

D. Biało-zielony Zielony Biało-pomarańczowy Niebieski Biało-niebieski Pomarańczowy Biało-brązowy Brązowy

Zrozumienie standardów połączeń w wtykach RJ45 jest naprawdę istotne jeśli chcemy, żeby nasza sieć działała dobrze. Złe sekwencje mogą namieszać w transmisji danych, bo mogą powodować różne zakłócenia. Jak się pomyli z T568A i T568B, to wszystko może źle działać, zwłaszcza gdy urządzenia wymagają określonej sekwencji okablowania. Jeśli przewody zostaną źle połączone, na przykład w kolejności: biało-niebieski, niebieski, biało-brązowy, brązowy, to może pojawić się problem z sygnałami. Takie błędne układy mogą sprawić, że jakość sygnału się pogorszy, co nie jest fajne, szczególnie w aplikacjach wymagających większej przepustowości jak gigabitowy Ethernet. Dlatego warto stosować się do tych standardów TIA/EIA, żeby mieć pewność, że wszystko będzie działało sprawnie. Nasza sieć będzie lepiej działać, gdy będziemy dbać o prawidłowe okablowanie, bo to ogranicza błędy i zapewnia stabilność całego systemu. Dbałość o połączenia sieciowe to klucz do bezpieczeństwa i efektywności działania całej komunikacji.

Pytanie 38

Urządzenie pokazane na ilustracji to

A. Zaciskarka do wtyków RJ45

B. Tester długości przewodów

C. Narzędzie do uderzeń typu krone

D. Tester diodowy kabla UTP

Tester diodowy przewodu UTP jest niezbędnym narzędziem w diagnostyce i weryfikacji poprawności połączeń w kablach sieciowych. Działanie tego urządzenia polega na sprawdzaniu ciągłości przewodów oraz wykrywaniu ewentualnych błędów takich jak przerwy zwarcia czy niewłaściwe skręcenia żył. W przypadku sieci Ethernet poprawne połączenia są kluczowe dla zapewnienia niezawodnego przesyłu danych i utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych. Tester diodowy jest często wykorzystywany podczas instalacji okablowania w nowych lokalizacjach oraz w trakcie konserwacji już istniejących sieci. Przykładem zastosowania może być testowanie patch cordów oraz kabli w strukturach sieciowych budynków biurowych. Standardowe testery mogą również sprawdzać zgodność z normami sieciowymi takimi jak TIA/EIA-568 i pomagają uniknąć problemów związanych z nieprawidłową transmisją danych. Dzięki jego użyciu można zidentyfikować i zlokalizować błędy bez konieczności wprowadzania zmian w konfiguracji sieci co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 39

Liczba 10011001100 w systemie heksadecymalnym przedstawia się jako

A. 4CC

B. 998

C. EF4

D. 2E4

Odpowiedź 4CC nie jest dobra, ponieważ żeby przekonwertować liczbę z systemu binarnego na heksadecymalny, trzeba ją podzielić na grupy po cztery bity. W przypadku liczby 10011001100, najpierw dodajemy zera na początku, żeby otrzymać pełne grupy, co daje nam 0010 0110 0110. Teraz każdą grupę przekładamy na system heksadecymalny: 0010 to 2, 0110 to 6, więc wynik to 2B6, a nie 4CC. Widzę, że tu mogło być jakieś nieporozumienie przy przeliczaniu. Warto wiedzieć, jak te konwersje działają, bo są naprawdę ważne w programowaniu, na przykład przy adresowaniu pamięci czy w grafice komputerowej, gdzie heksadecymalny jest na porządku dziennym. Zrozumienie tych rzeczy pomoże ci lepiej radzić sobie z danymi technicznymi oraz przy pisaniu efektywnego kodu, zwłaszcza w kontekście mikrokontrolerów.

Pytanie 40

W systemie Windows Professional aby ustawić czas dostępności dla drukarki, należy skorzystać z zakładki

A. Zaawansowane w Właściwościach drukarki

B. Konfiguracja w Preferencjach drukowania

C. Zabezpieczenia w Właściwościach drukarki

D. Ustawienia w Preferencjach drukowania

Odpowiedź 'Zaawansowane we Właściwościach drukarki' jest prawidłowa, ponieważ to właśnie w tej zakładce można skonfigurować zaawansowane opcje dotyczące dostępności drukarki. Umożliwia to określenie harmonogramu, kiedy drukarka jest dostępna dla użytkowników, co jest kluczowe w środowiskach biurowych, gdzie wiele osób korzysta z tej samej drukarki. Na przykład, można ustawić dostępność drukarki tylko w godzinach pracy, co pozwala na oszczędność energii i zmniejsza zużycie materiałów eksploatacyjnych. Praktyka ta wspiera również zarządzanie zasobami w firmie, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania IT. Warto także zauważyć, że optymalizacja dostępności drukarki może wpłynąć na wydajność pracy zespołu, eliminując niepotrzebne przestoje spowodowane brakiem dostępu do urządzenia. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie i aktualizowanie tych ustawień, aby dostosować je do zmieniających się potrzeb organizacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej