Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 15 maja 2025 20:41
Data zakończenia: 15 maja 2025 20:52

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż znak, który symbolizuje tryb automatycznego ustawiania czasu ekspozycji w odniesieniu do określonej wartości przysłony?

A. M

B. Av

C. S

D. Tv

Odpowiedź 'Av' oznacza tryb automatycznego doboru wartości przysłony w aparatach fotograficznych, co pozwala użytkownikowi na pełną kontrolę nad głębią ostrości. W tym trybie fotograf wybiera pożądaną wartość przysłony (f-stop), a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania, aby uzyskać poprawną ekspozycję. Przykładem zastosowania trybu Av jest sytuacja, kiedy fotograf chce uzyskać efekt rozmycia tła, wybierając niską wartość f (np. f/2.8), co pozwoli na uzyskanie małej głębi ostrości oraz uwypuklenie głównego obiektu na tle. Tryb ten jest szczególnie popularny w fotografii portretowej oraz przy zdjęciach w warunkach słabego oświetlenia, kiedy kontrola nad przysłoną jest kluczowa dla uzyskania estetycznych efektów. Warto także zaznaczyć, że tryb Av wspiera praktyki związane z ustawieniem i zachowaniem odpowiednich parametrów w fotografii, co sprzyja uzyskaniu wysokiej jakości obrazów oraz stawia fotografa w roli aktywnego twórcy, a nie tylko obserwatora. Daje to możliwość rozwijania umiejętności oraz eksperymentowania z efektami wizualnymi.

Pytanie 2

Trójpodział kadru w fotografii to podział

A. na plany pierwszy, drugi oraz trzeci.

B. na plany ogólny, średni i zbliżony.

C. zdjęcia na trzy części.

D. pozwalający na wyznaczenie mocnych elementów w obrazie.

Trójpodział kadru fotograficznego to zasada kompozycji, która polega na podzieleniu obrazu na dziewięć równych części, tworząc siatkę z dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Te linie oraz ich przecięcia są nazywane mocnymi punktami, a ich wykorzystanie w kadrze pozwala na bardziej zrównoważoną i interesującą kompozycję. Użycie trójpodziału nie tylko przyciąga wzrok widza do kluczowych elementów fotografii, ale również nadaje całości harmonijnego wyglądu. W praktyce fotograficznej, można na przykład umieścić główny obiekt w jednym z mocnych punktów, co sprawi, że zdjęcie będzie bardziej dynamiczne. Ta zasada jest często stosowana w różnych dziedzinach sztuki wizualnej i filmowej, gdzie kompozycja odgrywa kluczową rolę w odbiorze wizualnym. Dobrze skonstruowana kompozycja według trójpodziału pozwala na stworzenie zdjęć, które są nie tylko estetyczne, ale również przekazują zamierzony przekaz artystyczny.

Pytanie 3

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Kserokopiarka

B. Skaner

C. Kopiarz

D. Powiększalnik

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 4

W najnowszych systemach zarządzania kolorem termin Gamut Mapping odnosi się do

A. procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi

B. pomiaru zakresu dynamicznego matrycy aparatu

C. określania dominanty barwnej w zdjęciu

D. tworzenia map kolorów dla drukarek wielkoformatowych

Gamut Mapping odnosi się do procesu konwersji kolorów pomiędzy różnymi przestrzeniami barwnymi, co jest kluczowe w zarządzaniu kolorem w dzisiejszym świecie. W praktyce, różne urządzenia, takie jak monitory, drukarki czy aparaty, używają różnych przestrzeni kolorów do przedstawiania barw. Przykładowo, przestrzeń barw RGB (używana w monitorach) różni się od CMYK (stosowanej w druku). Gamut Mapping pozwala na przekształcenie kolorów tak, aby wyglądały jak najlepiej na danym urządzeniu, zachowując jednocześnie jak najwięcej detali i wierności kolorystycznej. W branży graficznej i fotograficznej, poprawnie przeprowadzony Gamut Mapping jest niezbędny, aby uniknąć problemów z odwzorowaniem kolorów, które mogą prowadzić do rozczarowań klientów oraz dodatkowymi kosztami związanymi z poprawkami. Standardy, takie jak ICC (International Color Consortium), promują odpowiednie praktyki w zakresie zarządzania kolorem, co sprawia, że Gamut Mapping staje się kluczowym elementem w procesie przygotowywania materiałów do druku czy edycji zdjęć.

Pytanie 5

Obraz, w którym przeważają odcienie ciemne, został stworzony w technice

A. niskiego klucza

B. pseudosolaryzacji

C. izohelii

D. wysokiego klucza

Obraz, w którym dominują elementy o ciemnych tonach, jest wykonany w technice niskiego klucza. Technika ta charakteryzuje się użyciem ciemnych kolorów oraz silnym kontrastem między światłem a cieniem, co pozwala na uzyskanie dramatycznego efektu wizualnego. W praktyce, niskiego klucza często używa się w portretach oraz w fotografii artystycznej, aby nadać zdjęciom głębię i emocjonalny wydźwięk. Dobrze znanym przykładem zastosowania techniki niskiego klucza jest praca fotografów takich jak Rembrandt czy Caravaggio, który wykorzystał ją do podkreślenia trójwymiarowości postaci. Warto zaznaczyć, że obrazy w niskim kluczu mają zdolność do przyciągania uwagi widza, co czyni je popularnym wyborem w sztuce i fotografii.

Pytanie 6

Jakie zadanie wiąże się z przygotowaniem fotografii do druku?

A. Wybór trybu koloru indeksowanego oraz rozdzielczości 72 ppi

B. Dostosowanie rozmiaru obrazu cyfrowego do formatu papieru fotograficznego

C. Redukcja głębi bitowej obrazu cyfrowego oraz zarchiwizowanie pliku graficznego z użyciem algorytmu kompresji stratnej

D. Konfiguracja trybu kwadrychromii

Dopasowanie wielkości obrazu cyfrowego do rozmiaru papieru fotograficznego jest kluczowym krokiem w procesie przygotowania zdjęcia do wydruku. Odpowiednie ustawienie wymiarów obrazu zapewnia, że drukowane zdjęcie będzie miało pożądany format i nie straci na jakości ani na kompozycji. W praktyce, jeśli obraz jest zbyt mały, wydruk może ujawnić pikselację, co negatywnie wpływa na odbiór wizualny. Z drugiej strony, zbyt duża wielkość obrazu może prowadzić do niepożądanych przycięć lub deformacji. Profesjonalne podejście zakłada także, że przed przystąpieniem do wydruku należy rozważyć różnorodne formaty papieru, takie jak A4, A3 czy papier fotograficzny o specyficznych wymiarach, a także uwzględnić marginesy i przestrzeń na ewentualne ramki. Warto również zwrócić uwagę na ustawienia DPI (punktów na cal), które powinny wynosić przynajmniej 300 ppi dla zdjęć o wysokiej jakości. Standardy te są przyjęte w branży fotograficznej, co zapewnia optymalne rezultaty podczas druku.

Pytanie 7

Metoda uchwytywania zdjęć, których zakres tonalny przewyższa zdolności matrycy aparatu cyfrowego to

A. DSLR

B. HD

C. Ultra HD

D. HDR

Zarówno DSLR, HD, jak i Ultra HD to terminy, które odnoszą się do różnych aspektów technologii obrazowania, ale żaden z nich nie dotyczy techniki rejestrowania obrazów o rozszerzonej rozpiętości tonalnej, co jest kluczowe w kontekście HDR. DSLR, czyli cyfrowy lustrzankowy aparat jednoobiektywowy, to rodzaj aparatu, który wykorzystuje lustro do projektu optycznego, co pozwala na dokładne kadrowanie. Jakkolwiek DSLRs mogą być używane do robienia zdjęć w HDR, sama technika jest niezależna od rodzaju aparatu. HD to skrót od High Definition, który odnosi się do rozdzielczości obrazu, a nie do tonalności. Ultra HD, znane również jako 4K, to termin opisujący bardzo wysoką rozdzielczość obrazu, także nie mający związku z rejestracją tonalną. Warto zauważyć, że powszechne mylenie tych terminów może prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza w kontekście doboru odpowiedniego sprzętu czy techniki do wykonania konkretnego zdjęcia. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla osób zajmujących się fotografią oraz dla tych, którzy chcą w pełni wykorzystać możliwości nowoczesnych aparatów oraz technik edycyjnych. Właściwe zastosowanie terminologii i technologii przyczynia się do podniesienia jakości pracy twórczej oraz pozwala uniknąć błędnych założeń, które mogą negatywnie wpłynąć na proces twórczy.

Pytanie 8

Podczas robienia zdjęć portretowych w plenerze ustalono następujące parametry ekspozycji: wartość przysłony 8 oraz czas naświetlania 1/125 s. Jakie parametry ekspozycji powinny być zastosowane w tych warunkach oświetleniowych, aby uzyskać jak najmniejszą głębię ostrości obrazu?

A. f/5,6 i 1/125 s

B. f/4 i 1/250 s

C. f/4 i 1/125 s

D. f/5,6 i 1/250 s

Odpowiedź f/5,6 i 1/250 s jest prawidłowa, ponieważ zmiana liczby przysłony z f/8 na f/5,6 obniża wartość przysłony, co prowadzi do zmniejszenia głębi ostrości. Głębia ostrości określa zakres ostrości w zdjęciu, a przy mniejszych wartościach przysłony (np. f/5,6) uzyskujemy bardziej rozmyte tło, co jest często pożądane w portretach, gdyż pozwala skupić uwagę na osobie fotografowanej. Zmiana czasu naświetlania na 1/250 s w tym przypadku również jest korzystna, ponieważ przy takim czasie utrzymujemy odpowiednią ekspozycję przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka poruszenia obrazu. W plenerze, gdzie światło jest zazwyczaj bardziej dynamiczne, ważne jest, aby dostosować oba parametry eksponujące w sposób, który pozwala na uzyskanie pożądanego efektu artystycznego. W praktyce, zmniejszenie głębi ostrości podkreśla detale modela, a rozmycie tła tworzy estetyczne wrażenie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii portretowej.

Pytanie 9

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. chlorek srebra

B. żelazicyjanek potasu

C. siarczan hydroksylaminy

D. tiosiarczan sodu

Jeśli myślisz o użyciu innych substancji jako utrwalaczy, to pewnie troszkę mylisz się w temacie. Siarczan hydroksylaminy, choć używany w różnych reakcjach, nie ma właściwości, które są potrzebne do stabilizacji obrazów fotograficznych. To bardziej reduktor, a nie coś, co by usunęło jony srebra. Natomiast chlorek srebra to substancja, która już jest częścią emulsji, więc nie działa jako utrwalacz. Po naświetleniu musisz ją usunąć. Żelazicyjanek potasu, z kolei, może być używany w niektórych kolorowych procesach, ale w klasycznej czarno-białej fotografii nie jest aż tak przydatny. Często błędy wynikają z niezrozumienia, jakie funkcje chemiczne pełnią te substancje, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zastosowaniu w praktyce fotograficznej.

Pytanie 10

Aby umieścić plik cyfrowy w folderze reklamowym, powinien on być stworzony w minimalnej rozdzielczości

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 600 ppi

D. 75 ppi

Wybór rozdzielczości 600 ppi może wydawać się atrakcyjny ze względu na pozornie wyższą jakość, jednak w praktyce jest to nadmiar gęstości pikseli. Tak wysoka rozdzielczość nie przynosi rzeczywistych korzyści wizualnych w kontekście standardowego druku reklamowego, ponieważ większość drukarek nie jest w stanie efektywnie wykorzystać takiej ilości pikseli. Generuje to jedynie niepotrzebnie dużą wielkość pliku, co może utrudniać jego przesyłanie i obróbkę. Z kolei 150 ppi, choć bliższe standardom, nadal nie spełnia wymogów jakościowych w przypadku druku, gdzie detale muszą być ostre, a kolory wyraźne. Użycie 75 ppi jest zupełnie niewystarczające, ponieważ obrazy i teksty mogą być rozmyte, a jakość końcowa materiału reklamowego będzie daleka od oczekiwanej. Błędne jest także myślenie, że niższa rozdzielczość wystarczy, ponieważ zmniejsza to jakość wizualną, co jest kluczowe w marketingu, gdzie pierwsze wrażenie ma ogromne znaczenie. Warto zawsze kierować się zaleceniami branżowymi, aby uniknąć tych pułapek i zapewnić wysoką jakość materiałów reklamowych.

Pytanie 11

Technika cyfrowa zwana luminosity masking w zaawansowanej obróbce fotografii polega na

A. zastosowaniu filtrów neutralnych podczas wykonywania zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych

B. automatycznym balansowaniu ekspozycji pomiędzy najjaśniejszymi i najciemniejszymi obszarami

C. separacji kolorów na podstawie ich jasności w modelu HSL

D. tworzeniu masek selekcji bazujących na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia

Technika luminosity masking polega na tworzeniu masek selekcji, które są oparte na jasności poszczególnych obszarów zdjęcia. Dzięki temu fotograf może precyzyjnie kontrolować, które fragmenty obrazu zostaną poddane obróbce, a które pozostaną nietknięte. Na przykład, jeśli chcemy zwiększyć kontrast w ciemniejszej części zdjęcia, możemy stworzyć maskę, która obejmuje tylko te obszary. To podejście jest niezwykle przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie różnice w oświetleniu mogą być znaczne. Luminosity masking pozwala na zachowanie detali w cieniach i światłach, co jest zgodne z dobrymi praktykami obróbki w programach takich jak Adobe Photoshop. Umożliwia to uzyskanie bardziej naturalnych i estetycznie przyjemnych efektów, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii. Warto również zaznaczyć, że ta technika, choć na początku może wydawać się skomplikowana, staje się z czasem intuicyjna i pozwala na znaczne podniesienie jakości pracy fotografa.

Pytanie 12

Aby zwiększyć głębię ostrości w tych samych warunkach oświetleniowych, które są ustalone przez czas ekspozycji 1/125 s oraz wartość przysłony f/5,6, jakie parametry powinny być ustawione w aparacie?

A. 1/30 s i f/8

B. 1/15 s i f/11

C. 1/250 s i f/4

D. 1/60 s i f/8

Odpowiedź 1/60 s i f/8 jest rzeczywiście trafna. Ustawienie f/8 daje nam większą głębię ostrości w porównaniu do f/5,6, co jest super ważne, zwłaszcza jeśli robimy zdjęcia krajobrazowe. Wiesz, przy f/8 ostrość obejmuje zarówno to, co blisko, jak i to, co daleko, co daje fajny efekt. Co do czasu naświetlania, zwiększenie go z 1/125 s na 1/60 s to dobry ruch, bo dłuższy czas da nam więcej światła, przez co zdjęcie nie wyjdzie za ciemne. Warto wiedzieć, że przy f/8 do f/11 obiektywy zazwyczaj dają najlepszą jakość, więc to też jest na plus. Zrozumienie, jak przysłona i czas naświetlania współpracują ze sobą, jest naprawdę kluczowe, jak chcesz uzyskać fajne efekty w zdjęciach.

Pytanie 13

Jakie narzędzie w programie graficznym pozwala na wyodrębnienie obiektu z obrazu?

A. Szybka maska

B. Pipeta

C. Przesunięcie

D. Wyostrzenie

Szybka maska to jedno z kluczowych narzędzi w programach graficznych, które umożliwia precyzyjne zaznaczanie obiektów na obrazie. Umożliwia ona użytkownikom tworzenie zaznaczeń poprzez malowanie na obrazie z użyciem pędzla, co pozwala na bardziej kontrolowane i szczegółowe wyodrębnienie elementów. Dzięki szybkiej masce użytkownik może łatwo przełączać się między trybem maski a normalnym widokiem, co ułatwia edycję i modyfikacje obiektów. Przykład zastosowania szybkiej maski to sytuacja, gdy potrzebujemy wyodrębnić skomplikowany kształt, taki jak postać na tle, gdzie tradycyjne zaznaczanie prostokątne czy eliptyczne może okazać się niewystarczające. W celu uzyskania precyzyjnych efektów, dobrym podejściem jest użycie narzędzia pędzla do rysowania maski, co pozwala na uwzględnienie szczegółowych konturów obiektu. W standardach branżowych szybka maska jest często rekomendowana do pracy nad zaawansowanymi projektami, gdzie precyzja w zaznaczaniu elementów jest kluczowa dla jakości końcowego efektu.

Pytanie 14

Gdy liczba przewodnia lampy błyskowej LP=42 przy ISO 100, a wartość przesłony wynosi f/8, z jakiej odległości powinno się oświetlić fotografowany obiekt?

A. 30 m

B. 1 m

C. 5 m

D. 15 m

W przypadku pozostałych odpowiedzi, pojawia się wiele nieporozumień związanych z zasadami działania lamp błyskowych oraz zrozumieniem wpływu przysłony na oświetlenie. Na przykład, wybór 1 m sugeruje, że obiekt znajduje się zbyt blisko źródła światła, co prowadzi do ryzyka prześwietlenia, a także zniekształcenia obrazu, ponieważ moc błyskowa lampy nie jest dostosowana do tak małej odległości. Oświetlenie obiektu z odległości 30 m, w kontekście LP=42, jest również niewłaściwe, ponieważ przy f/8 ilość dostępnego światła jest zbyt mała, aby prawidłowo naświetlić obiekt. Podobnie, odpowiedź wskazująca na 15 m również ignoruje kluczowy wpływ wartości przysłony na ilość światła. Należy pamiętać, że wraz ze wzrostem wartości przysłony, ilość światła dostającego się do matrycy maleje, co w praktyce oznacza, że konieczne jest zwiększenie odległości oświetlenia w celu uzyskania odpowiedniego naświetlenia. Warto zwrócić uwagę na typowe błędy myślowe, takie jak pomijanie korelacji między odległością a mocą światła. Również wielu fotografów nie bierze pod uwagę, że różne obiekty mogą wymagać różnych ustawień, a standardy pracy z lampą błyskową powinny zawsze uwzględniać specyfikę sytuacji oraz pożądany efekt wizualny.

Pytanie 15

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. utrwalacz

B. wybielacz

C. stabilizator

D. wywoływacz

Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."

Pytanie 16

Dla filmu o czułości ISO 100 określono właściwe parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/60 sekundy oraz przysłona 11. Jakie ustawienia ekspozycji będą odpowiednie dla filmu o czułości ISO 400?

A. 1/60 s, f/5,6

B. 1/250 s, f/5,6

C. 1/250 s, f/11

D. 1/60 s, f/16

Wybór nieprawidłowych parametrów ekspozycji często wynika z nieporozumień dotyczących zasad działania czułości ISO oraz związku między czasem naświetlania a wartością przysłony. Odpowiedzi, które nie zmieniają czasu naświetlania lub nie dostosowują wartości przysłony odpowiednio do zmienionej czułości, mogą prowadzić do błędów w naświetlaniu. Na przykład, utrzymanie czasu naświetlania na poziomie 1/60 s przy podwyższonej wartości ISO 400 nie uwzględnia zwiększenia wrażliwości filmu, co może skutkować prześwietleniem obrazu. Wartość przesłony f/16, w przypadku jednego z wyborów, jest zbyt mało otwarta na taką ekspozycję, co dodatkowo zmniejsza ilość światła docierającego do filmu, jednak nie w wystarczającym stopniu, aby zrównoważyć wyższą czułość. Utrzymanie przysłony na f/5,6 w połączeniu z czasem 1/60 s również jest błędne, ponieważ zwiększona czułość wymaga redukcji światła, co można osiągnąć poprzez zastosowanie wyższej wartości przysłony. Dodatkowo, wybór 1/250 s, f/5,6, choć z pozoru może wydawać się właściwy, w rzeczywistości nie osiąga on wystarczającej redukcji światła dla ekspozycji przy ISO 400. Kluczowe w tej kwestii jest zrozumienie zasady działania przysłony oraz jej wpływu na ilość światła, które dociera do matrycy lub filmu. Dobrze zrozumiane mechanizmy związane z ekspozycją są niezbędne do osiągnięcia zamierzonych efektów artystycznych i technicznych w fotografii.

Pytanie 17

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 50

B. ISO 1600

C. ISO 200

D. ISO 800

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 200, 800 czy 1600, w kontekście fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej prowadzi do kilku kluczowych problemów. Przede wszystkim, wyższe ISO zwiększa czułość materiału na światło, co w rezultacie może powodować prześwietlenie jasnych obszarów obrazu. W efekcie, kontrast, który jest istotny dla uzyskania szczegółowych negatywów, ulega degradacji, a cienie mogą stać się nieczytelne lub zbyt rozmyte. W praktyce, fotografowie często popełniają błąd, zakładając, że wyższe ISO zawsze przyczyni się do lepszej jakości zdjęcia, co jest nieprawdziwe w przypadku motywów o ograniczonej rozpiętości tonalnej. Dodatkowo, użycie ISO 800 czy 1600 w dobrych warunkach oświetleniowych wprowadza niepożądaną szumowość do obrazu, co jest szczególnie zauważalne w czarno-białych negatywach. Fotografowie często zapominają, że kluczem do uzyskania wysokiej jakości obrazów jest właściwe dopasowanie parametrów ekspozycji do warunków oświetleniowych oraz charakterystyki używanego materiału światłoczułego. W przypadku fotografii o dużym kontraście, zyskuje się na jakościach, gdy stosuje się niskie ISO, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 18

Podaj temperaturę barwową światła słonecznego w godzinach południowych.

A. 5500 K

B. 2800 K

C. 3200 K

D. 2000 K

Temperatura barwowa źródeł światła słonecznego w południe wynosi około 5500 K, co oznacza, że światło to ma neutralną biel z lekkim odcieniem niebieskim. Jest to istotne w kontekście fotografii i projektowania, gdzie właściwe odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Przy temperaturze 5500 K, światło dzienne jest postrzegane jako najbardziej naturalne, co jest podstawą dla kalibracji monitorów oraz aparatów fotograficznych. Użycie tego parametru pozwala uzyskać prawidłowe odwzorowanie kolorów w różnych aplikacjach graficznych oraz w druku. Standardy takie jak D65, które jest uznawane za standardowe źródło światła w wielu zastosowaniach, również opierają się na wartości zbliżonej do 5500 K. W praktyce, zrozumienie temperatury barwowej jest kluczowe dla artystów, projektantów i techników, którzy dążą do uzyskania spójnych efektów wizualnych w swoich pracach.

Pytanie 19

W programie Adobe Photoshop do eliminacji drobnego przebarwienia na policzku należy zastosować narzędzie

A. stempel

B. pędzel

C. lasso

D. gumka

Narzędzie stempel w programie Adobe Photoshop jest idealnym rozwiązaniem do usuwania niewielkich przebarwień na skórze, takich jak plamy czy niedoskonałości. Działa na zasadzie próbkowania pikseli z obszaru referencyjnego i ich nakładania na miejsce, gdzie występuje defekt. Dzięki temu uzyskuje się naturalny i jednolity wygląd. Przykładowo, jeśli chcemy usunąć drobną plamkę na policzku, wystarczy ustawić stempel na czystym obszarze skóry, a następnie kliknąć lub przeciągnąć w miejsce przebarwienia. Ważne jest, aby dobierać teksturę i kolor próbkowanego obszaru, aby efekt był jak najbardziej naturalny. W praktyce często używa się tego narzędzia w połączeniu z warstwami i maskami, co pozwala na precyzyjne poprawki i minimalizowanie ryzyka uszkodzenia oryginalnego obrazu. Stempel jest również zgodny z zasadami retuszu w branży fotograficznej, które promują subtelne poprawki, zachowując jednocześnie naturalny wygląd portretów.

Pytanie 20

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. mikrofilmowania.

B. makrofotografii.

C. skaningową.

D. fotomikrografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 21

Jakie jest zadanie wybielania w procesie obróbki kolorowych materiałów fotograficznych?

A. utrwalenie obrazu barwnikowego

B. redukcję obrazu barwnikowego

C. utrwalenie obrazu srebrowego

D. utlenienie obrazu srebrowego

Wybielanie, a szczególnie jego znaczenie w kontekście obróbki barwnych materiałów fotograficznych, nie jest związane z utrwaleniem obrazu srebrowego ani z utrwaleniem obrazu barwnikowego. Utwardzenie obrazu srebrowego, które jest istotnym etapem w procesie fotografii, polega na stabilizacji obrazu przy użyciu odpowiednich chemikaliów, co nie ma nic wspólnego z wybielaniem. Niektórzy mogą mylnie sądzić, że wybielanie jest procesem, który ma na celu utrwalenie jakiegokolwiek obrazu, co jest fundamentalnym błędem. Kluczowym aspektem jest to, że wybielanie dotyczy wyłącznie utlenienia obrazu srebrowego, co składa się na usunięcie nadmiaru srebra, a nie jego utrwalenie. Ponadto, redukcja obrazu barwnikowego również nie znajduje się w zakresie działań wybielania, ponieważ polega na chemicznej obróbce barwników, a nie na manipulacji ze srebrem. Ten błąd myślowy jest częsty wśród osób, które nie mają głębokiej wiedzy na temat procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki zdjęć. Utrwalanie i wybielanie to dwa różne procesy, które powinny być stosowane w odpowiednich kontekstach, aby osiągnąć zamierzony efekt w fotografii.

Pytanie 22

Naświetlenie materiału światłoczułego uzależnione jest od

A. wartości przysłony i długości naświetlania

B. użycia telekonwertera

C. typy aparatu fotograficznego

D. formatu zapisu obrazu

W fotografii ważne jest, ile światła pada na materiał światłoczuły, na przykład na film czy sensor. Zależy to głównie od przysłony i czasu naświetlania. Przysłona to ta mała dziurka w obiektywie – im mniejsza liczba f, tym więcej światła wpada do aparatu. Przykładowo, przysłona f/2.8 wpuszcza znacznie więcej światła niż f/8. Czas naświetlania mówi nam, jak długo światło pada na sensor. Krótszy czas (np. 1/1000 s) ogranicza naświetlenie, co jest przydatne, gdy chcemy uchwycić coś w ruchu, jak na przykład w sportowej fotografii. Tam często używa się małej przysłony i krótkiego czasu, żeby zdjęcia były ostre. Dobrze jest wiedzieć, że te dwa parametry są kluczowe w kontrolowaniu ekspozycji. Dzięki nim można uzyskać różne efekty artystyczne oraz dobrze naświetlone zdjęcia.

Pytanie 23

Przy ustawieniu czułości matrycy na ISO 100/21° określono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/30 s oraz przysłonę 16. Jaką wartość czułości matrycy należy ustawić, aby po czterokrotnym skróceniu czasu naświetlania uzyskać tę samą ekspozycję bez zmiany przysłony?

A. ISO 50/18°

B. ISO 400/27°

C. ISO 800/30°

D. ISO 200/24°

Wybierając nieprawidłową odpowiedź, często nie uwzględnia się podstawowej zasady dotyczącej przysłony i czasu naświetlania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak ISO 200/24° mogą wydawać się atrakcyjne, ponieważ zwiększają czułość, ale nie uwzględniają zmiany czasów naświetlania. ISO 200 oznacza tylko jedną przysłonę w górę, co jest niewystarczające w tym przypadku. Podobnie, ISO 50/18° faktycznie zmniejsza czułość, co prowadzi do jeszcze większego skrócenia ekspozycji i tym samym do niedoświetlenia zdjęcia. Odpowiedź ISO 800/30° z kolei, mimo że podnosi czułość, skutkuje nadmierną ekspozycją i może skutkować niepożądanym efektem prześwietlenia. Warto zrozumieć, że każdy z tych błędów wynika z niezrozumienia podstawowych zasad ekspozycji, takich jak zależność między przysłoną, czasem naświetlania a czułością ISO. Typowym błędem jest myślenie o ISO jako uniwersalnym rozwiązaniu, kiedy w rzeczywistości poleganie tylko na zwiększaniu czułości bez zrozumienia efektów, jakie to powoduje, prowadzi do obniżenia jakości zdjęć przez zwiększenie szumów. Kluczowe jest więc rozpoznanie, jak każda z tych zmiennych wpływa na końcowy efekt wizualny w fotografii.

Pytanie 24

Jaki filtr powinien być użyty podczas wykonywania zdjęć szerokich krajobrazów, aby zredukować różnice w jasności pomiędzy częścią nad i pod horyzontem?

A. Połówkowy szary

B. Polaryzacyjny

C. Konwersyjny

D. Zwielokratniający

Filtr połówkowy szary, znany również jako filtr gradacyjny, jest nieocenionym narzędziem w fotografii krajobrazowej, ponieważ pozwala na zrównoważenie różnic w jasności między niebem a ziemią. Przy fotografowaniu rozległych pejzaży, często występuje problem z nadmierną jasnością w górnej części kadru (niebo) i zbyt ciemnymi dolnymi obszarami (ziemia, roślinność). Użycie filtra połówkowego szarego, który ma gradację od przezroczystego do ciemnego, umożliwia redukcję jasności nad obszarem nieba, a jednocześnie pozwala na zachowanie naturalnej ekspozycji dolnej części kadru. Przykładowo, fotografując zachód słońca, można zastosować filtr połówkowy, aby zredukować intensywność światła słonecznego w górnej części kadru, umożliwiając równocześnie uchwycenie detali krajobrazu. Zastosowanie filtra połówkowego szarego staje się standardem w praktyce fotograficznej, pomagając uchwycić bardziej zrównoważone i estetycznie przyjemne ujęcia, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii krajobrazowej.

Pytanie 25

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. IR i film ortochromatyczny

B. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe

C. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny

D. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe

Poprawna odpowiedź to wykorzystanie filtru IR oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe, co jest kluczowe w fotografii podczerwonej. Filtr IR blokuje widzialne światło, pozwalając jedynie na przenikanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka, ale rejestrowane przez odpowiednie urządzenia. Filmy czułe na promieniowanie długofalowe są zaprojektowane specjalnie, aby reagować na długości fal, które są odzwierciedlane w fotografii podczerwonej, co pozwala na uchwycenie unikalnych detali i kontrastów w plenerze. Użycie takiego sprzętu w fotografii przyrodniczej czy krajobrazowej może prowadzić do niezwykle interesujących efektów wizualnych, takich jak jasne, niemal fluorescencyjne liście na ciemnym tle nieba, co wynika z różnicy w odbiciu promieniowania podczerwonego przez różne materiały. Praktyczne przykłady zastosowania obejmują badania ekologiczne, monitorowanie stanu roślinności czy tworzenie artystycznych zdjęć, które podkreślają wyjątkowe cechy natury. Odpowiednia technika i zastosowanie filtrów oraz specjalnych filmów są zgodne z zaleceniami branżowymi dotyczącymi fotografii eksperymentalnej.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Który z poniższych formatów plików pozwala na osiągnięcie najwyższego poziomu kompresji?

A. JPEG

B. TIFF

C. PSD

D. PNG

Inne formaty, jak TIFF, PSD czy PNG, nie są zbyt dobrze przystosowane do kompresji stratnej, dlatego nie potrafią tak skutecznie zmniejszyć rozmiaru pliku jak JPEG. Na przykład, TIFF (Tagged Image File Format) daje świetną jakość obrazu i obsługuje różne profile kolorów, ale pliki są często znacznie większe, bo można je zapisywać bezstratnie. TIFF działa głównie w profesjonalnej grafice i druku, gdzie jakość i detale są ważniejsze niż oszczędność miejsca. Jeżeli chodzi o PSD (Photoshop Document), to jest to format związany z Adobe Photoshop i też nie korzysta z kompresji stratnej, przez co pliki mogą być naprawdę spore, zwłaszcza jak zawierają dużo warstw. Z kolei PNG (Portable Network Graphics) to format bezstratny, który zachowuje pełną jakość, ale nie robi tak dużego spadku rozmiaru jak JPEG. PNG jest super do grafik z przezroczystościami i ostrych obrazów, jak logotypy. Wybierając format, warto mieć na uwadze, że różne metody kompresji mają swoje unikalne zastosowania i w zależności od tego, co chcemy osiągnąć, mogą być potrzebne różne formaty, biorąc pod uwagę jakość, rozmiar pliku i cel zastosowania.

Pytanie 28

Który parametr aparatu fotograficznego wpływa na głębię ostrości?

A. ISO

B. Czas naświetlania

C. Przysłona

D. Balans bieli

Przysłona to element aparatu fotograficznego, który znacząco wpływa na głębię ostrości. Jest to otwór w obiektywie, przez który przechodzi światło. Wielkość tego otworu określa się wartością f/stop, na przykład f/2.8, f/4, f/5.6 itd. Im mniejsza wartość przysłony (np. f/1.8), tym większy otwór, co prowadzi do mniejszej głębi ostrości. Taka konfiguracja sprawia, że tylko wąski obszar sceny jest ostry, co jest często wykorzystywane w fotografii portretowej, aby skupić uwagę na osobie, a rozmyć tło. Z kolei większa wartość przysłony (np. f/16) skutkuje większą głębią ostrości, co jest przydatne w fotografii krajobrazowej, gdzie chcemy, aby cała scena była ostra. Przysłona ma również wpływ na ilość światła docierającego do matrycy, co wymaga dostosowania innych parametrów jak czas naświetlania i ISO, aby uzyskać prawidłowo naświetlone zdjęcie. Warto eksperymentować z różnymi ustawieniami przysłony, aby zrozumieć jej wpływ na głębię ostrości i kreatywnie wykorzystać to w swoich zdjęciach.

Pytanie 29

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

B. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

C. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

D. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

Odpowiedź, która mówi o skróceniu czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C, jest zgodna z podstawowymi zasadami chemii stosowanej w fotografii analogowej. Wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne, co oznacza, że wywoływacz działa intensywniej, gdy jego temperatura jest wyższa od zalecanej. Każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C zwiększa tempo reakcji, co skutkuje nadmiernym wywołaniem filmu. Dlatego, aby uzyskać optymalne rezultaty, czas wywoływania powinien być odpowiednio skracany. W praktyce, jeśli wywołujesz film w temperaturze 22°C, to powinieneś skrócić czas wywoływania o 20% (2 stopnie Celsjusza powyżej 20°C). Dzięki temu unikniesz prześwietlenia negatywu, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Warto również zaznaczyć, że standardowe wytyczne, takie jak te zawarte w instrukcjach producentów chemikaliów fotograficznych, potwierdzają tę zasadę, co czyni ją fundamentalną w procesie ręcznej obróbki filmów czarno-białych.

Pytanie 30

Na jakim etapie powstawania fotograficznego obrazu srebrowego centra czułości przekształcają się w centra wywoływalne?

A. Stabilizowania

B. Powstawania obrazu utajonego

C. Powstawania obrazu widzialnego czarno-białego

D. Utrwalania

W etapie powstawania obrazu utajonego w procesie fotograficznym, centra czułości emulsji srebrnej stają się centrami wywoływalnymi. Oznacza to, że w wyniku naświetlania, ziarna halogenków srebra w emulsji zaczynają reagować na światło, co prowadzi do powstania utajonego obrazu. W tym momencie, ziarna, które zostały naświetlone, zmieniają swoje właściwości chemiczne i stają się bardziej podatne na dalsze działanie chemikaliów w procesie wywoływania. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie filmu fotograficznego do wywołania po ekspozycji, co opiera się na zrozumieniu, jak ziarna reagują na światło. W praktyce, znajomość tego etapu jest kluczowa dla fotografa, aby zrozumieć, jak kontrolować proces wywoływania i uzyskać pożądany efekt wizualny. Dobry fotograf powinien być świadomy, że odpowiednia kontrola ekspozycji i procesów chemicznych pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej.

Pytanie 31

Jakiej wartości skali ISO arytmetycznej odpowiada oznaczenie czułości 21°?

A. 400

B. 800

C. 200

D. 100

Odpowiedź 100 ISO jest poprawna, ponieważ wartość 21° w skali arytmetycznej odpowiada standardowej światłoczułości 100 ISO. Skala ISO jest miarą czułości materiałów światłoczułych, a każdy wzrost o 1° oznacza podwojenie czułości. W praktyce, ISO 100 jest często stosowane w fotografii przy dobrych warunkach oświetleniowych, co pozwala uzyskać wysoką jakość zdjęć z minimalnym szumem. Fotografowie mogą korzystać z ISO 100 w scenach o dużej ilości światła, takich jak fotografowanie w plenerze w słoneczny dzień. Zrozumienie tej skali jest kluczowe dla kontrolowania ekspozycji oraz osiągania zamierzonych efektów wizualnych. Przykładowo, podczas fotografowania krajobrazu przy zastosowaniu dłuższych czasów naświetlania, niska czułość, jak ISO 100, zapewnia lepszą jakość obrazu oraz ostrość detali. Z punktu widzenia standardów branżowych, wybór odpowiedniej wartości ISO jest istotny dla uzyskania zadowalających rezultatów wizualnych oraz estetyki zdjęcia.

Pytanie 32

Uzyskanie pozytywowej kopii z odpowiednim kontrastem obrazu z negatywu o niskim kontraście jest możliwe dzięki papierowi o gradacji

A. specjalnej

B. miękkiej

C. twardej

D. normalnej

Wybór innych gradacji papieru w kontekście uzyskiwania pozytywów z negatywów o niskim kontraście może prowadzić do nieefektywnych rezultatów. Papier specjalny, mimo że może być dostosowany do różnych zastosowań, nie jest najlepszym wyborem w przypadku, gdy celem jest wydobycie kontrastu z negatywu o niskim kontraście. Często mylnie zakłada się, że papier miękki mógłby lepiej oddać subtelne detale, jednak jego właściwości prowadzą do nadmiernego zmiękczenia obrazu, przez co mogą zniknąć istotne detale. Miękki papier charakteryzuje się większą tolerancją na różnice tonalne, co w kontekście niskiego kontrastu prowadzi do braku wyrazistości. Z kolei normalna gradacja, choć lepsza niż miękka, nie zapewni takiego samego poziomu kontrastu jak papier twardy, a jej zastosowanie w przypadku negatywów o niskim kontraście skutkuje częstym uzyskaniem zamazanych i mało wyrazistych obrazów. Wybór niewłaściwej gradacji papieru może wynikać z niepełnego zrozumienia specyfiki materiałów fotograficznych oraz zasad ich działania. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj papieru sprawdzi się w każdej sytuacji, co jest dalekie od rzeczywistości i może prowadzić do rozczarowujących efektów w pracy fotograficznej.

Pytanie 33

Podaj format pliku, który wykorzystuje kompresję stratną i jest używany do zapisywania zeskanowanego obrazu.

A. NEF

B. TIFF

C. RAW

D. JPEG

JPEG, czyli Joint Photographic Experts Group, to taki format plików, który używa kompresji stratnej. Co to znaczy? To, że przy zapisywaniu obrazu część danych się usuwa, żeby zmniejszyć rozmiar pliku. Dzięki temu formatowi zdjęcia zajmują mniej miejsca, co jest super przydatne, szczególnie w przypadku zeskanowanych obrazów, bo możesz je łatwo przesyłać i publikować w internecie. JPEG jest naprawdę popularny wśród fotografów, bo daje bezproblemową jakość wizualną. Jak masz skan dokumentu czy rodzinne zdjęcie, zapisanie go w JPEG to prosta sprawa. Warto pamiętać, że wiele programów graficznych oraz platformy społecznościowe preferują ten format, bo dzięki niemu zdjęcia szybciej się ładują. Moim zdaniem, jeśli chcesz archiwizować zdjęcia lub wrzucać je do sieci, JPEG to świetny wybór.

Pytanie 34

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby uzyskać dużą głębię ostrości w fotografii krajobrazowej?

A. f/16

B. f/1.8

C. f/2.8

D. f/4

Duża głębia ostrości jest kluczowa w fotografii krajobrazowej, pozwala bowiem na wyraźne ukazanie zarówno obiektów na pierwszym planie, jak i tych daleko w tle. Ustawienie przysłony na f/16 jest jednym z najczęściej używanych sposobów na uzyskanie tego efektu. Wartość przysłony f/16 oznacza, że otwór przysłony jest stosunkowo mały, co z technicznego punktu widzenia prowadzi do tego, że większa część obrazu znajduje się w ostrości. Przy tej wartości światło wpadające do aparatu jest ograniczone, co z jednej strony zwiększa głębię ostrości, ale z drugiej wymaga dłuższego czasu naświetlania lub wyższej czułości ISO, by uzyskać odpowiednią ekspozycję. W praktyce, fotografowie krajobrazowi często korzystają z tej wartości w połączeniu ze statywem, aby uniknąć poruszenia obrazu. Dodatkowo, dzięki stosowaniu małych przysłon, możliwe jest osiągnięcie efektu gwiazd na źródłach światła, co jest szczególnie atrakcyjne przy zdjęciach z elementami światła słonecznego lub oświetlenia ulicznego. Ustawienie f/16 to standard w branży, umożliwiający uzyskanie profesjonalnych i spektakularnych efektów w fotografii krajobrazowej.

Pytanie 35

Technika focus stacking w fotografii makro służy do

A. zmniejszenia efektu drgań aparatu

B. uzyskania większego powiększenia obiektu

C. zwiększenia głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć

D. redukcji zniekształceń optycznych obiektywu

Technika focus stacking w fotografii makro jest niezwykle przydatna, gdyż pozwala na zwiększenie głębi ostrości poprzez łączenie wielu zdjęć wykonanych na różnych ustawieniach ostrości. W fotografii makro, gdzie obiekty są często bardzo małe i wymagają dużej precyzji, standardowa głębia ostrości może być niewystarczająca. Dzięki focus stacking możemy uzyskać obraz, w którym wszystkie detale są ostre, co jest kluczowe w tej dziedzinie. Proces polega na zrobieniu kilku zdjęć tej samej sceny, każde z ustawieniem ostrości na innym elemencie, a następnie połączeniu tych zdjęć w programie graficznym, takim jak Photoshop czy specjalistyczne oprogramowanie do obróbki zdjęć. W praktyce, technika ta jest szeroko stosowana przez fotografów przyrody oraz entuzjastów makrofotografii, którzy chcą uchwycić detale kwiatów, owadów czy innych małych obiektów w najlepszej jakości. Stosując focus stacking, warto pamiętać o stabilnym statywie i wykorzystaniu samowyzwalacza lub pilota, aby zminimalizować drgania aparatu podczas robienia zdjęć.

Pytanie 36

W celu uzyskania najlepszej jakości wydruku zdjęcia formatu 15×20 cm, rozdzielczość obrazu powinna wynosić

A. 150 dpi

B. 300 dpi

C. 72 dpi

D. 600 dpi

Wybierając niższe wartości rozdzielczości, takie jak 72 dpi czy 150 dpi, można napotkać istotne problemy z jakością wydruku. Rozdzielczość 72 dpi jest standardem dla obrazów wyświetlanych na ekranach komputerów i małych urządzeniach. Oznacza to, że obrazy o tej rozdzielczości są przystosowane do oglądania z bliskiej odległości, ale nie nadają się do druku, ponieważ przy większym powiększeniu na papierze będą wyglądały na rozmyte i nieostre. W praktyce, wydruk w tej rozdzielczości na formacie 15×20 cm może skutkować widocznymi pikselami i brakiem szczegółów, co zdecydowanie nie jest pożądane dla jakości zdjęć. Podobnie, rozdzielczość 150 dpi, choć lepsza niż 72 dpi, nie spełnia standardów branżowych dla wysokiej jakości druku. Wydruk o rozdzielczości 150 dpi może wydawać się akceptowalny na pierwszy rzut oka, ale przy dokładniejszym przyjrzeniu się, szczególnie w większych formatach, jakość zdjęcia będzie znacznie niższa niż przy zalecanej rozdzielczości 300 dpi. Warto pamiętać, że dla najlepszych rezultatów podczas druku zdjęć, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich parametrów już na etapie przygotowania plików. Wybór niewłaściwej rozdzielczości może prowadzić do nieodwracalnych strat jakości na finalnym wydruku, co jest często wynikiem niedoinformowania lub nieprzemyślanego działania w obszarze grafiki i fotografii.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Który z poniższych formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a także umożliwia jego otwieranie w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. BMP

B. TIFF

C. PSD

D. JPG

Wybór formatu PSD może być mylący, gdyż jest on dedykowany głównie dla aplikacji Adobe Photoshop i nie jest obsługiwany przez wiele innych programów graficznych. Oznacza to, że użytkownicy muszą mieć dostęp do konkretnego oprogramowania, aby móc otworzyć lub edytować pliki w tym formacie. Pomimo że PSD obsługuje warstwy, co czyni go przydatnym do skomplikowanej edycji, nie jest to format, który zapewnia uniwersalność i dostępność na różnych platformach. Format JPG, choć niezwykle popularny ze względu na mały rozmiar pliku i dobrą jakość obrazu przy kompresji, nie obsługuje warstw ani nie zachowuje informacji o edycji. Obrazy zapisane w formacie JPG są kompresowane stratnie, co oznacza, że mogą tracić szczegóły i jakość po wielokrotnym zapisywaniu. BMP, z kolei, to format bitmapowy, który również nie obsługuje warstw. Choć BMP może być używany do przechowywania obrazów o wysokiej jakości, to z reguły generuje znacznie większe pliki, co czyni go mniej praktycznym w zastosowaniach związanych z edytowaniem i archiwizacją. Istotne jest, aby przy wyborze formatu graficznego kierować się nie tylko jego możliwościami technicznymi, ale również kompatybilnością z innymi narzędziami i potrzebą zachowania jakości obrazu.

Pytanie 39

Aby uzyskać na fotografii delikatne rozmycie, należy użyć filtru

A. powielającego obraz.

B. w kształcie gwiazdy.

C. zrównoważonego.

D. zmiękczającego.

Filtr zmiękczający jest specjalnie zaprojektowany, aby wprowadzić delikatne rozmycie obrazu, co sprawia, że zdjęcia wyglądają bardziej romantycznie i artystycznie. Tego rodzaju filtr działa na zasadzie rozpraszania światła, co prowadzi do łagodzenia konturów i wygładzania szczegółów, co jest szczególnie pożądane w portretach oraz zdjęciach krajobrazowych. Używając filtru zmiękczającego, fotografowie mogą uzyskać efekt malarskiego wykończenia, co czyni zdjęcia bardziej przyjemnymi dla oka. W praktyce, aby osiągnąć pożądany efekt, należy zwrócić uwagę na odpowiednie ustawienia ekspozycji oraz czas naświetlania, ponieważ ich niewłaściwe dobranie może prowadzić do nadmiernego rozmycia. Standardem w branży fotograficznej jest stosowanie filtrów zmiękczających w celu uzyskania estetycznych portretów, zwłaszcza gdy chodzi o ujęcia zbliżeniowe, gdzie detale skóry i struktura tkanin są kluczowe. Dodatkowo, filtry te mogą być stosowane w programach graficznych, gdzie ich cyfrowe odpowiedniki oferują jeszcze większą kontrolę nad stopniem zmiękczenia obrazu.

Pytanie 40

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. igłową

B. laserową

C. sublimacyjną

D. atramentową

Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej